De hoogmoedige vos
Tekst en illustratie Els Kobec
Een Chinees sprookje Een hongerige vos sloop eens naar een dorp om daar een eend te stelen. Daar viel hij per ongeluk in een groot vat met goudkleurige verf. Met grote moeite kon hij er weer uit krabbelen en rende overhaast terug naar huis. Maar toen hij daar aankwam, in zijn gouden vacht, herkende niemand hem meer. Alle vossen dachten dat hij een zeer voorname heer was uit een ander land. Nog nooit hadden ze iemand met zo’n schitterend vel gezien. Ze vielen nederig voor hem neer en de stamoudste fluis terde onderdanig: “Wees wel kom, o, edele heer! Vertel ons uw wensen!” Onze vos zag door deze ontvangst opeens een ge legenheid om boven iedereen uit te stijgen. Hij zette een hoge borst op en zei met een verdraaide en deftige stem: “Luister goed, eenvoudig volk! Hier voor jullie staat de koning der viervoeters! Ik kom zojuist van de God der Hemelen om mijn koninkrijk te bezoeken. Gehoorzaam trouw
aan mijn bevelen, dan gaat het jullie goed!” De vossen luister den eerbiedig en bewezen hun koning alle eer. Van heinde en verre kwamen daarop alle die ren ook de koning eren. Ieder een was diep onder de indruk van zijn schitterende ver schijning. Dat stond onze vos wel aan. Hij gebood daarop de machtige tijger om hem op zijn rug overal rond te dragen. Zo trok hij, hoog op de tijger gezeten, door het hele land. Iedereen moest diep voor hem buigen en “Welkom majes teit!” roepen. Elke dag wilde hij het lekkerste eten, terwijl zijn knechten alleen de botten kregen. Hij vaardigde strenge wetten uit, waarbij het volk hoge belastingen moest betalen. Hij deed alles om zijn macht te vergroten en duldde absoluut geen tegenspraak. Het leven voor het arme volk werd steeds zwaarder en moeilijker. Men durfde echter niet te klagen, want de koning kwam immers uit de Hemelen en stond in rang ver boven iedereen. Niemand was gelukkig met de gang van zaken, maar ook niemand durfde iets te doen.
hij is een gewone vos, net als iedereen!” De ambtenaar wist niet wat hij er van moest den ken en wist zich geen raad. “We gaan de zaak meteen onderzoeken”, zei de oude vos. “We weten immers dat elke vos begint te janken als hij een an dere vos hoort? Laat vanmiddag iedereen op mijn teken hard gaan janken. Als de koning stil blijft, is hij een echte Hemel bewoner, maar als hij mee gaat janken weten we zeker dat hij een gewone vos is!” Zo gezegd, zo gedaan. Diezelfde middag, bij het uitrijden van de koning, gaf de oude vos het afgespro ken teken en meteen begonnen alle vossen om het hardst te janken.
Tot er op een dag toevallig een hoogbejaarde vos uit een ander land op bezoek kwam. “Ik zie daar in de verte een schitteren de gestalte op een tijger zitten, wie is dat?” vroeg hij nieuws gierig aan de hoogste ambte naar. “Dat is onze koning: van puur goud is hij!” zei de amb tenaar. “Dan is het zeker een
goede koning?” vroeg de oude vos. ”Ach nee,” zuchtte de amb tenaar, “Eerlijk gezegd is hij heel heerszuchtig en verwaand. Vooral wij vossen hebben erg onder hem te lijden. Maar ja, hij is een Hemels wezen, daar is niets tegen te doen.” “Wat: een Hemels wezen?” riep de oude verbaasd, “Kijk toch eens goed:
De koning, die trots en hoog moedig op zijn tijger zat, jankte meteen uit alle macht mee, nog het hardst van allemaal! “Hij is een bedrieger, een oplichter!” schreeuwde iedereen door elkaar. “Een gewone vos is hij, net als wij. Weg met hem!” De tijger gooide hem nijdig van zijn rug en alle vossen joegen de verwaande, hoogmoedige bedrieger de struiken in. En hij durfde uit schaamte nooit meer terug te komen.
Oude spullen worden nieuwe versiering Het is al even geleden, maar we willen je dit toch nog graag vertellen. Woensdag voor Kerst was er een kunstproject van de kindergroep van De Eendracht. Of liever gezegd de presentatie ervan bij Kunstmin. De kinderen hadden CD-tjes beschilderd en versierd en die zouden bij Kunstmin worden op gehangen als kerstversiering. Daar aangekomen zagen we een lang snoer met gekleurde lampjes opgehangen rond het plein voor Kunstmin. Er hing al heel veel versiering aan. Scho len uit de buurt, waaronder de Statenschool, hadden mooie lampen gemaakt van plastic flessen. Het motto van het pro ject was: van oude dingen nieu we maken. Het zag er prachtig uit, niet te geloven dat je van oude weggegooide spullen zulke
6
mooie versiering kan maken!
De kinderen wachten met span ning op het moment dat ze hun CD konden ophangen. Ze zoch ten in de grote tas van Sieglien hun eigen CD alvast uit en lieten die vol trots aan ons zien. Som migen hadden er meer gemaakt: wel 4 of 5 soms.
Toen was er even een kleine te leurstelling: de versiering moest aan die hoge verlichtingskabel worden opgehangen, daar kon den we niet bij. De mevrouw van Kunstmin legde uit dat er een hoogwerker zou komen, maar die was te laat door het koude weer, het was glad op straat. Ze beloofde er voor te zorgen dat alle CD’s werden opgehangen als
de hoogwerker kwam. We maakten nog een foto van de hele groep, waarbij ieder een trots zijn CD omhoog hield. Daarna leverden de kinderen hun CD-tjes weer in bij Sieg lien en de volle tas werd aan de mevrouw van Kunstmin over handigd. Opgewekt trokken de kinderen met Sieglien mee naar
de Eendracht voor chocomel en koekjes. Werd het toch nog een leuke middag… Elke vrijdagmiddag is er in de Eendracht Kinderinstuif van 14.00-16.00 uur. Marcellus Schamperstraat 1 Kom ook!
