Zonnepanelen

Tekst: Margriet van Beek

Eigenlijk zou de titel “Nationaal Warmtefonds en de wet van Murphy” moeten zijn. Deze titel is echter veel te lang voor een krantenkop en tenslotte gaat dit artikel over zonnepanelen. Voor de mensen die nog nooit van de wet van Murphy hebben gehoord: Alles wat fout kan gaan, gaat ook fout.

Meerdere keren had ik folders van zonnepanelenleveranciers in mijn brievenbus gekregen. Met een half oog had ik er naar gekeken. Hmm, het kost veel geld en het is voor mij niet lonend was mijn overweging. De folders verdwenen steeds weer bij de oude kranten. Toen begon de energiecrisis en energie werd alsmaar duurder. In mijn buurtje zag ik steeds meer zonnepanelen op de daken verschijnen en nu keek ik met heel andere ogen naar deze energieopwekkers.

Op internet vond ik informatie over subsidies en goedkope leningen. De gemeente Dordrecht verstrekt geen subsidie maar verwijst naar Het Nationaal Warmtefonds voor een goedkope lening. Op hun site ontdekte ik dat als je inkomen beneden 48.625 euro bruto per jaar is je bij hen een renteloze lening kunt afsluiten.

Toevallig werden er diezelfde dag bij de buren zonnepanelen geplaatst. Ik neem contact op met deze leverancier en binnen een week hebben we een afspraak. Mijn dak wordt bekeken en een offerte wordt gemaakt. Nu kan ik bij het Nationaal Warmtefonds een lening aanvragen.

Op 15 november upload ik de gevraagde gegevens op hun site: de offerte, belastinggegevens, bankafschriften. Alleen de zogenaamde SEPA-machtiging lukt niet. Ik moet elektronisch een handtekening zetten maar wat ik ook probeer, het lukt niet. Ik kan deze formulieren printen, ondertekenen, scannen en mailen maar op de site lees ik dat gee-mailde gegevens niet geaccepteerd worden. Dan maar eerst bellen om te vragen hoe dit op te lossen. Na veertig minuten in de wacht te hebben gestaan vertelt een meneer mij vriendelijk dat ik de formulieren wel mag mailen. Met een paar hande -

lingen is mijn aanvraag nu compleet. Het zal circa twee à drie weken duren voordat ik bericht krijg.

Het is 15 december en nog altijd is er geen reactie van het Nationaal Warmtefonds. In mijnwarmtefonds kan ik zien dat het dossier compleet is maar verder is er geen actie geweest. Dan maar bellen. Nu mag ik vijfendertig minuten wachten voordat een vriendelijke dame mij duizenden excuses aanbiedt. Ze zijn vergeten mijn dossier in behandeling te nemen. Maar ze zal er voor zorgen dat alles nu versneld gaat en dat ik heel snel uitsluitsel zal krijgen.

Het is 5 januari, over een paar dagen vertrek ik naar de zon om een paar weken te overwinteren. Van het Warmtefonds heb ik, ondanks de belofte dat het in de versnelling zou gaan, nog niets gehoord. Nog maar een keer bellen. Weer duurt het langer dan een half uur voordat ik iemand te spreken krijg. Ja, mijn dossier is compleet. “Helaas heeft het wat te lang bij de beoordelaar gelegen. Begin komende week krijgt u echt bericht”. Op 11 januari ontvang ik een wat dreigende e-mail met de tekst dat ik binnen een week de ontbrekende documenten moet aanleveren anders wordt mijn aanvraag afgewezen. Ik reageer gelijk per e-mail waarin ik mijn verbazing uitspreek en de gang van zaken nog een keer op een rij zet.

Het blijft stil bij het Warmtefonds dus bel ik 18 januari maar weer eens. Tot mij verbazing krijg ik al na drie minuten iemand te spreken. Deze meneer vraagt mij aan de lijn te blijven hij gaat het uitzoeken. Na, uiteraard een half uur, gewacht te hebben komt hij met het goede nieuws: de 0% rente lening wordt toegekend. De bevestigende e-mail is onderweg. Ik moet alleen nog binnen een week een handtekening zetten op de offerte via een SEPA-machtiging. Maar dat is eerder ook niet gelukt. Wat nu. Printen, ondertekenen, scannen en e-mailen suggereert hij. Ja maar ik zit in Spanje en heb hier geen printer…

Gelukkig kon dit probleem in een Spaanse kopieshop opgelost worden. 16 februari worden de panelen geplaatst. Ik kijk er naar uit.