4 minute read

In gesprek met kunstenaar Albert Zwaan

Tekst en foto: Coby Janssen

In het kader van ‘Kunstenaars in het Reeland’ schijnen we deze keer het licht op Albert Zwaan. Hij woont in het Reeland, zelfs nog in zijn ouderlijk huis waar hij is opgegroeid. Zijn atelier is echter in de Wijnstraat. Ik toog daarnaartoe om zijn levensverhaal te horen.

Advertisement

Het atelier ziet eruit zoals ik me had voorgesteld: georganiseerd rommelig en gezellig. Albert geeft ook les dus er staan her en der ezels, standaards met boeken waarin voorbeelden, alle benodigde materialen en veel werk aan de muren. Naast het atelier is een ruimte met een gezellig zitje. Daar houden we het interview. Aan de muur hangen veel oude foto’s en tekeningen.

Vorming

“Tja,” opent Albert het gesprek, “ik ben schilder maar ook een verzamelaar van dit soort oude prenten. Ik ben van kleins af aan al verknocht aan tekenen. Toen in de jaren 80 de graffiti overwaaide uit Amerika was ik gelijk verkocht. Ik vond dat prachtig, ging helemaal los met de spuitbussen. In de Vogelbuurt was een legale plek waar ik naar hartenlust kon oefenen. Dat heb ik een jaar of vijf gedaan en heel gek, maar het was ineens over. Ik wilde meer, was nieuwsgierig naar de schilderkunst en deed toelatingsexamen op verschillende kunstacademies. In Rotterdam werd ik afgewezen maar bij St. Joost in Breda kon ik de opleiding doen. Ik ben afgestudeerd op autonoom schilderen/grafiek. Na de opleiding sloot ik me aan bij Teekengenootschap Pictura, de kunstenaarsvereniging hier in Dordrecht en tevens de oudste van Nederland. Een, tot op heden, belangrijk podium voor de kunst. Ik begon met schilderen in een atelier aan de Noordendijk, daarna de Singel. Ik schreef mij ook in bij het CBK (Centrum voor Beeldende Kunst). Dat is een kunstuitleen en een serviceloket voor kunstenaars ineen, waar je je kon inschrijven voor een

atelier, het aanvragen van subsidies en het verkrijgen van opdrachten. Ze hadden zelfs ook een gastatelier in Berlijn, daar werkten in tien jaar tijd wel twintig Dordtse kunstenaars. Na een werkperiode van een half jaar ben ik er gebleven en heb ik er in totaal nog zo’n drie jaar gewoond. Toen ik in 2008 terugkwam was het lastig weer een ruimte te vinden, maar gelukkig had ik mijn flatje nog in de Vogelbuurt dus kon ik het schilderen van daaruit opstarten. Het duurde nog enkele jaren tot ik een volwaardig atelier kon betrekken.

Huis aan de Korte Scheidingsweg, 2023, olieverf op linnen, 24x30cm

Lesgeven

Na zich van extra thee te hebben voorzien vervolgt Albert zijn verhaal: “Nu zit ik al sinds 2013 in dit pand. Hier kan ik ook lesgeven wat ik heel leuk vind. Vier groepen van acht mensen, zowel ’s avonds als overdag. En het is ook een bron van inkomsten. Ik ben nu 24 jaar schilder en heb wel aardig wat geëxposeerd door het hele land en hier in Dordt bij het Dordrechts Museum, Galerie Witt, Pictura en CBK natuurlijk. Ook bij particuliere verzamelaars in de huiskamers. Ik krijg opdrachten om huizen te schilderen. Ook heb ik in opdracht een kerk geschilderd. Ik had de vrije hand, hoefde geen concessies te doen. Daar geniet ik van. Dat was hartstikke leuk en heel inspirerend. Maar nu ben ik wel weer toe aan een leuke tentoonstelling, volgende maand heb ik er weer een in Rotterdam. Er wordt veel gemaakt in de kunstwereld. Door die concurrentie moet je je niet gek laten maken. En…je moet ook een beetje zakelijk aangelegd zijn. Als je iets vanuit je hart maakt is het niet altijd verkoopbaar. Een kunstenaar moet wel het geluk hebben dat wat hij uit zijn hart maakt, ook door verzamelaars wordt gewaardeerd. Gelukkig heb ik niets te klagen en ben ik over de verkoop best tevreden.

Ik ben best gelukkig: lesgeven, een schilderijtje maken en een biertje drinken. Dordrecht heeft een pittoresk centrum en een ruige buitenkant, ik vind het inspirerend om dat te schilderen of te tekenen en je stad telkens het thema van je nieuwe schilderij te laten zijn. Ik fiets door de Biesbosch, maak een foto als voorbeeld voor een schilderij of een tekening, heerlijk. Ja ik heb de balans nu wel gevonden. Maar, lezer van De Reelander, er is altijd ruimte voor een opdrachtje, hoor!” geeft Albert nog als hint.

Wil je meer projecten zien van Albert Zwaan, zoek hem dan op: www.albertzwaan.com/

This article is from: