Dat verdient een bloemetje!

Tekst en foto Gerard Zwinkels

“Tjee, wat leuk, maar ik doe helemaal niks”, is Atie’s eerste reactie als Dianne en Brian met het bloemetje voor de deur staan. “En toch ben je bijzonder Atie”, antwoord Dianne stralend. “Jij bent een heel warm iemand, altijd vol belangstelling. Je maakt mensen vrolijk. Jij bént gewoon warmte”.

Atie is ontroerd. En dat geeft dan weer een emotionele reactie bij Dianne. Ze lacht er overheen, maar je ziet de traantjes prikken. “Maar ik ben nog niet klaar”, lacht ze. “Zeven jaar geleden kreeg jij dat ongeluk dat alles op zijn kop heeft gezet. Je zat in de bloei van je leven en had volop plannen, met je werk en opleiding. En dat werd pats boem afgebroken. En wat ik altijd zo indrukwekkend heb gevonden, is hoe jij je daar doorheen geslagen hebt. Hoe je altijd de positieve dingen bent blijven

zien. Dat doet wat met mensen in jouw omgeving, ook al heb je dat niet altijd in de gaten. Bijvoorbeeld, jij zegt dat je alleen bij het Huis voor de Buurt komt als er iets te knutselen is. Dus dan kom je eigenlijk alleen om iets te ‘halen’. Maar dan heb je misschien niet door wat jij

‘brengt’. Alleen al met jouw aanwezigheid. Mensen hebben het over je, worden blij van je. En dat wilde ik gewoon even zeggen”. Een warme omhelzing volgt. Meer woorden zijn niet nodig.