Woordzoeker
Door de bril van Kees
Streep in de puzzel hieronder alle woorden weg. De letters die u overhoudt vormen een woord. Stuur dit woord naar de redactie van de krant, of per e-mail naar desterrenburger@gmail.com, tot drie weken na bezorging, onder vermelding van naam en adres. U maakt dan u kans op een cadeaubon van 10 euro.
Daar zit een luchtje aan… In de herfst, liep ik mijn dagelijkse rondje Wittensteinpark. De bladeren vielen en er hing nevel tussen de bomen. Elk jaar weer een mooie belevenis. Ik wist en herinnerde me hoe het zou moeten ruiken: de geur van rottende bladeren, uit de grond schietende paddenstoelen en de vochtige lucht. Helaas ruik ik niets meer, mijn neus laat het al sinds jaren afweten. Hoe ik daar achter kwam: rond de eeuwwisseling zat ik in een kroeg naast een man aan de bar. Het café zat vol met kaartende en pratende mensen. Het was er gezellig druk. Plotseling stonden diverse mensen op en renden het pand uit. Omdat ik doof ben aan mijn rechteroor, had ik niet in de gaten dat mijn buurman scheten liet die behoorlijk hebben moeten stin-
ken. Ik kletste rustig verder. Nadat ik door diverse mensen ingelicht was, werd het me duidelijk dat ik echt niets meer rook. Soms een voordeel maar ook heel vaak een vervelende handicap. Mijn vrouw werkt tegenwoordig vanuit huis en moet af en toe ‘zoomen’ met haar collega’s. Iedere werkdag, kleedt ze zich netjes aan, haalt een kam door haar haren, tanden worden gepoetst en een lekker luchtje opgedaan als finishing touch. Dat laatste zag ik en ik merkte op dat haar collega’s dat echt niet ruiken via de computer! We schoten beiden in de lach, wat is een mens toch een gewoontedier. Ik sloot de deur van haar kantoortje, ging naar beneden en herinnerde me een ander voorval ‘met een lucht-
je’…onze eerste ontmoeting elf jaar geleden. Na een kopje koffie, maakten we een wandeling door het bos en vertelden we elkaar over ons leven. Bij een klein vennetje vertelde ik haar dat ik rechts zowel blind als doof was. Verder meldde ik dat ik diabetisch was en nog een paar andere ongemakken. Ik zag haar slikken en ze vroeg of dat zo ongeveer alle mankementen waren. ‘O, ja’, voegde ik er snel aan toe, ’ik ruik ook niets’. Pas jaren later vertelde ze, dat ze speciaal een nieuw luchtje had opgedaan die dag en mijn bekentenissen haar bijna rechtsomkeer hadden doen gaan…voorgoed. Gelukkig won de liefde het van mijn reukorgaan en heb ik haar nog vaak een lekker luchtje cadeau gedaan!
Sterrenburgers voor Sterrenburgers Leo Lenskens
Dit vrijwilligersproject bestaat sinds 2009. Vanuit Trivire besloten Gies van Tooren en Anja Matena een project op te zetten over eenzaamheid. Een thema waar zij veel in hun dagelijks werk tegenaan liepen. Hun plan was simpel Als je in Sterrenburg woont en je eenzaam voelt, kun je op donderdagochtend altijd aansluiten bij anderen, die dit ook zo ervaren. Het bleef niet bij een plan. Op 7 oktober 2009 konden Anja en Tini Noorlander eerst op de Blaauwweg beginnen en later in het Cultureel Centrum vervolgen. Het bleek een succes en in 2013 wonnen zij dan ook de Vrijwilligersprijs en dit jaar wordt het 13e jaar dat zij nu bij elkaar komen. De groep bestaat op het ogenblik gemiddeld uit 16 dames. Op bezoek Omdat ik nieuwsgierig was wat de dames nou precies dreef, ging ik op bezoek. Het was de tweede keer, nadat ze weer open mochten na de lockdown. 'We hebben er naar verlangd om er weer eens uit te kunnen' zei iemand, toen ik vroeg hoe ze het vonden om weer bij elkaar te komen. -Niet iedereen wilde met haar naam in de krant.- ‘Behalve het loopje naar 't winkelcentrum is dit nu het enige uitje’. ‘Dat was voor de corona heel anders’, vertelde men, ‘dan gingen we best
6
veel uit. Vorig jaar zijn wij nog wel naar de Theetuin geweest, Jannie was 50 jaar getrouwd, er was een gezellig feestje georganiseerd, met een heerlijke lunch en mooie bloemen. Op 2 dec. hebben we in het Cultureel Centrum het Sinterklaas gevierd met lootjes trekken en koffie en thee met wat lekkers. Internet De meeste dames hadden wel een smartphone of ipad, maar slechts een enkeling een computer. 'Hoe doen jullie het dan, als er wordt gevraagd om formulieren via internet in te vullen en op te sturen' vroeg ik. Het bleek voor niemand een probleem, iedereen had wel iemand die het voor hen kon invullen en opsturen. Maar winkelen via internet was er niet bij. Verlangen Iedereen verlangde er naar dat deze tijd snel voorbij zou zijn en dat ze weer lekker buiten kunnen zitten. Eén van de dames (80) vond het heerlijk om de polder in te trekken en voelt zich nog lekker fit en actief. Anderen zijn weer blij wanneer ze lekker in het zonnetje op het balkon van hun kop koffie kunnen genieten. Kort gezegd: laat het afgelopen zijn met het alsmaar binnen te moeten zitten, waar de muren op je afkomen. Mannen en Koffie We hadden het er nog over waarom er geen mannen bij
De oplossing van de vorige puzzel is: Het jaar twintigtweeentwintig maak je maar een keer in je leven mee. De prijs is gewonnen door: M. van der Gevel. Hartelijk dank voor uw deelname.
V K A M K E V E R I N G A N D I
S O N R T T Z K T G O L E C O A
G A O A E E E V A D L G M A E A
D N B R E D N E L I A N O V R G
I E I S N E V L G W M M N I A E
A R T T N O U A I M P A L A N P
AARDZWALUW ADELAARSPAPEGAAI ALLIGATOR AUERHOEN BAS BEER BOOMLUIS BULLDOG CAVIA
waren. Dat vonden de dames ook wel jammer, maar kennelijk durven die niet. Zij hadden er wel begrip voor dat als een man alleen, tussen alleen vrouwen zou zitten, het niet leuk zal vinden. Dat is nu zo, en moeilijk te doorbreken. Iedereen kan aansluiten, het is gratis en gezellig, alleen de koffie of thee kost een euro. De dames vinden dat niet erg want als ze in het winkelcentrum koffiedrinken, zijn ze gauw het dubbele kwijt. Het was een gezellig uurtje, heeft u nu ook wel eens dat u zich eenzaam en alleen voelt, neem dan contact op met Anja of Tini. Coördinatoren zijn: Anja Matena-Heijndijk (telefoon 078-618 67 31) en Tini Noorlander (telefoon 078-617 291 2). Email: anjaheijndijk@chello.nl
A E P F U B T O E L L E Z A G A
R E S A M O O R N E E E B H O P
D Z A Z R H H S N R N D O S E S
Z W A A N G A A O E W M O E T R
W E H N E R A C O E M V M E A A
DWERGUIL FAZANT GAZELLE GOUDMEES GUANACO HOOIWAGEN HOMMERD HOUTING IMPALA KAMKEVER
A M D T O R A H R E L T L M N A
L K N L A N R G R O N H U D B L
U R A V A E U D O D S U I U E E
W A Z U U I A P D A E N S O E D
P B G A L P M O D R E O R G R A
OERANGOETAN POOLVOS ROERDOMP ROLAAP VARAAN VOORN ZANDHAAS ZEESTER ZWAAN ZWEMKRAB
Buitenwijk Maria Ros Ach Sterrenburg, zo‘n buurt waar men elkaar vriezig begroet koffietijd schaars is en op de lantaarnpaal een reiger roerloos wacht. Afwisselende bouw geeft nog geen smeuïg verleden. Geschiedenis moet zich stapelen in de ziel van cement en stenen totdat het uit gevels en ramen naar buiten dampt. Het is kil, Sterrenburg als fantasie ontbreekt, behalve dan bij overbuurman die uit glas en tin feeën en fietsers schept die hij weggeeft aan ieder die aardig voor hem is. Verder is er niets te doen. Enkel dan nieuwjaarswensen, stromend door elkaars brievenbussen. Dat is het wel in Sterrenburg, nou ja, alleen in juni als de pioenroos bloeit en buurman aanbelt met de vraag of hij foto ‘s maken mag want de uitbundigheid spat er zo vanaf. Daardoor mis ik weer het moment waarop buurvrouw die wachtende reiger een visje toewerpt.
De Sterrenburger
