Achtergrond
Ons Geheimpje Bestaat er een platform dat het gewicht van het incest-probleem kan dragen? Het is 15 oktober 2017 en Twitter explodeert. Een nieuwe hashtag neemt het internet over: #MeToo. ‘Als je een ervaring hebt met seksueel misbruik, tweet dan #MeToo!’. Een dag later is de hashtag al meer dan vijfhonderdduizend keer gebruikt. Een meisje dat vijftien jaar geleden door haar vader misbruikt werd, schrijft een tweet en twijfelt hem te posten. Maar nee. Ze schaamt zich. Daarnaast kan deze tweet haar familie uit elkaar drijven. Ze wil niet dat iemand het weet. Ze zwijgt.
Tekst & Beeld Daniëlle Kronenburg Tijdens de MeToo-beweging ontstond er veel aandacht voor seksueel grensoverschrijdend gedrag. Slachtoffers werden aangemoedigd om met hun verhaal naar buiten te treden. Daders werden aangepakt. Overal ter wereld voelden slachtoffers die hun verhaal al jaren verdrongen, de ruimte om hun stem te verheffen en te vertellen wat hen was overkomen. Als slachtoffer leef je in een onzekere wereld. Je wil je verhaal van de daken schreeuwen, maar er komt geen geluid uit je keel. Je weet niet wat de reacties van je naasten gaan zijn. Je bent bang. Misschien word je niet geloofd. Misschien word je voor gek verklaard. Misschien zien mensen je dan voor het vieze, misbruikte stuk vlees dat je eigenlijk denkt te zijn. Deze gedachten en talloze andere zijn genoeg onderbouwing voor een slachtoffer om zich stil te houden. Gelukkig opende de MeToo-beweging eindelijk het gesprek. Eén cruciaal onderwerp bleef echter onbesproken. Waar zijn de tweets en hashtags over incest? Eén op de vier meisjes en één op de zes jongens wordt vóór het achttiende jaar seksueel misbruikt door iemand binnen de familie. En dit zijn alleen nog maar de gevallen waarvan het officieel is vastgesteld. Over incest wordt niet gepraat, dus er zijn ook maar weinig accurate getallen over te vinden. Het is een onderwerp dat zo diep onder de zeespiegel is gezonken, dat zelfs de wetenschap haar niet kan opduiken.
20
Tijdschrift Cul
