Reportage
Het varken zonder doel Vrij door de modder rollen bij het Swieneparredies Wandelend door de supermarkt kun je niet om de varkens heen. Het vleesvak is rijk gevuld met speklapjes, karbonades en hamburgers. Een paar schappen verder stuit je op een ruim assortiment aan shampoo, mondwater en tandenborstels. Ook deze artikelen zijn vaak terug te brengen naar de varkens van de bio-industrie. De mens is omringd door producten gemaakt van varkens, maar het dier zelf is uit het zicht verloren. Waar kunnen we het varken nog ontmoeten? Tekst Marije Nieuwland Beeld Marije Nieuwland, Milan Sanders & Rowan Meereboer Van kleins af aan was Violette Sanders dol op roze krulstaarten. Met het varken als lievelingsdier viel ze wat uit de toon bij haar klasgenoten die gek waren op konijnen, paarden en dolfijnen. Maar haar liefde voor ‘die vieze beesten’ bleef en groeide alleen maar wanneer ze hen door de modder zag rollen. Violette droomde ervan om verwaarloosde of mishandelde varkens op te vangen en ze een waardig bestaan te bieden. In 1996 werd deze lang gekoesterde droom werkelijkheid. Op 45-jarige leeftijd kocht ze een boerderij in het dorp Nieuw-Scheemda, gelegen in Oost-Groningen. De boerderij werd omgedoopt tot ‘het Swieneparredies’: een plek waar varkens zichzelf kunnen zijn en de mens ze kan leren kennen. Toen Violette in 2005 overleed, zag haar zoon Milan Sanders het als zijn roeping om het mooie initiatief in leven te houden. Dat bleek een hele uitdaging. Waar de meeste varkens in Nederland bakken met geld opleveren, zijn de negen varkens van het Swieneparredies een enorme kostenpost. Milan (42) probeert de boerderij door middel van donaties en fondsen te bekostigen. Honderden brieven heeft hij inmiddels geschreven aan dier- en milieu stichtingen. Het meeste werk zit echter in de dagelijkse verzorging van de varkens: ‘het Swieneparredies is een omgekeerde wereld, de varkens liggen wat te niksen en ik loop me uit te sloven voor die beesten’. Toch geniet Milan elke dag opnieuw van het geknor. Net als zijn moeder ziet hij een belangrijke maatschappelijke rol voor de boerderij. Het varken moet weer onder de mensen worden gebracht. In Nederland zijn heden ten dage ruim twaalf miljoen varkens weggestopt in krappe, donkere hightech stallen. Klaar voor de slacht. De diersoort is onzichtbaar geworden, maar het product is alomtegenwoordig. Weinig mensen weten precies hoe spareribs op hun bord belanden.
4
Tijdschrift Cul
Lola en Ruby: kiloknallers De varkens die het Swieneparredies hun thuis noemen, hebben verschillende achtergronden. Een aantal is, in samenwerking met de stichting Varkens in Nood, uit schrijnende leefomstandigheden gehaald. Daarnaast zijn er varkens gedoneerd door bijvoorbeeld kinderboerderijen, waaronder Ruby van het ras ‘de duroc’. Ze deelt haar immense verblijf van 650 vierkante meter met Lola: een ‘TOPIGS-50’. Deze twee zeugen zijn bij de consument eerder bekend als ‘de kiloknallers’. Hun rassen zijn wetenschappelijk gefokt voor de smakelijkste saucijs.
Lola & Ruby
