LYKOS_006 by ΛΥΚOS magazine

19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2012 - ΤΕΥΧΟΣ 6

ΠΡΩΙ - ΒΡΑΔΥ ◈ UNDERWATER ◈ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ◈ ΣΧΕΔΙΟ ◈ Ο ΗΛΙΟΣ ◈ ΔΕΚΑ ΜΕΤΡΑ ◈ ΙΟΥΛΙΟΣ◈ ΤΡΥΠΟΚΑΡΥΔΟΣ ◈ HOSHI NO KOE ◈ ΦΤΗΝΑ ΤΣΙΓΑΡΑ ◈ Η ΣΥΝΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ ◈ SHAME ◈ AENIMA ◈ MARQUIS OF VAUDEVILLE ◈ Η ΜΙΚΡΗ ΑΔΕΡΦΗ ◈ ΦΩΝΟΡΑΣΗ ◈ ΚΟΜΙΚ - FLYING CARAVAN

To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή. www.lykosmagazine.tumblr.com

www.lykosmagazine.tumblr.com

Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο.

www.facebook.com/lykosmagazine Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο facebook. Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email papadaki.stav@gmail.com papadaki.stav@gmail.com

ΕΚΔΟΣΗ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΛΙΚΟΥ Σταυρούλα Παπαδάκη ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ Θοδωρής Ρέγκλης www.tedreglis.com Layout ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Παύλος Ρέγκλης ΕΦΩΦΥΛΛΟ Δαφνη Αλεξιάδου daf.daphne@gmail.com

ΚΟΜΙΚ Οδυσσέας Ρουσοδηµος (Rubeth) www.lykosmagazine.tumblr.com ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Έφη Κουκιά, Ηλίας James Λιατσόπουλος, Ανθή Παπαγεωργίου, Νίκος Μπελάνε, Μυρσίνη Παπακουνάδη, Gil Galad, Δηµήτρης Κεχρής, Γεύη Δηµητρακοπούλου, Χλόη Ιορδανίδου, Δώρα Κοροβεση, Ελένη Αγγελοπούλου

papadaki.stav@gmail.com

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου. 2

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

EDITORIAL Μια θέση στο βασίλειο του Ήλιου.

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ Ένα Σκαρί στην αυγουστιάτικη Αθήνα

SIDESHOW ''This dream is my cocoon''.

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ - ΣΧΕΔΙΟ Το κορίτσι µε τα ανάκατα µαλλιά

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ¨Παραµύθι, µύθοι, µύθοι το κουκί και το ρεβίθι¨

ΙΝΚ Τρυποκάρυδος: Ένας δεδηλωµένος ¨παράνοµος¨.

ΑΝΙΜΑ Hoshi no Koe Η αγάπη ένας σύνδεσµος µε την πραγµατικότητα.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 26

JUMPCAT Φτηνά Τσιγάρα- Ρένος Χαραλαµπίδης ''H ζωή ξέρει και εγώ την εµπιστεύοµαι¨. Η Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης Η ζωή λέγεται ¨ζωή¨ επειδή είµαστε µόνο ικανοί να τη ζήσουµε.

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ SHAME Ιστορίες χάους και κατάπτωσης στο Μεγάλο Μήλο

JIVE Aenima καθαρά φωνητικά και ambient κιθάρες Marquis of Vaudeville θεατρική διαθεση, µελαγχολικές µελωδιες και ακραίες κιθάρες

SHOWCASE Μέταλ ακούσµατα στην Αθήνα

ΦΩΝΟΡΑΣΗ Radio / TV ON

ΚΟΜΙΚ Flying Caravan

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

EDITORIAL

EDITORIAL Απο το βασίλειο ακούστηκαν οι σάλπιγγες του αποχαιρετισµού. Σταδιακά ενώ χανόταν ο ήχος , ξεθώριαζε το χρώµα. Μερικοί λευκοί αφράτοι αυλικοί αποσύρθηκαν στα ιδιαίτερα τους να ξεκουραστούν. Η αυλή σφάλιζε µε τις θεόρατες , σιδερένιες πόρτες της τους κήπους . Εµείς οι απλοί άνθρωποι , µείναµε να κοιτάµε τη διαδικασία εκείνη , σιωπηλοί, µυρίζοντας τις µυρωδιές των γιασεµιών, των νυχτολούλουδων , των τριαντάφυλλων που το έσκαγαν από τις ψηλές µάντρες του µυστικού κήπου του βασιλιά. Ο βασιλιάς ήταν ο πιο δίκαιος και ο πιο προκοµµένος βασιλιάς που υπήρχε. Τα αδέρφια του βασίλευαν σε άλλα µέρη όπως και εκείνος. Η διαφορά ήταν πως ο δικός µας βασιλιάς ,έβγαινε να µιλήσει µε τους ανθρώπους κάθε µέρα. Ήθελε να τους ξυπνά µε την εµφάνισή του, να τους παρατηρεί να εργάζονται. Επιθυµούσε να τους ακούει να µιλούν . να τους βλέπει να σιωπούν και να ερωτεύονται. Ούτε που ήθελε ο βασιλιάς αυτός να πάει για ύπνο κάποια στιγµή. Με δυσκολία αποχαιρετούσε το λαό του, αφού τους είχε γεµίσει λουλούδια , δένδρα γερά, γαλάζια νερά , πράσινους τόπους. Όταν τελικά έφευγε, γεµάτος από αυτά που είδε και άκουσε, επέστρεφε στο βασίλειο του και στο διάβα του όλοι τον ευχαριστούσαν και του έκαναν δώρα για τη πολύτιµη βασιλεία του. Εκείνος δεν τα δεχόταν , του αρκούσε να τα βλέπει και οι άνθρωποι να µη δείχνουν µόνο αλλά και να είναι ευτυχισµένοι. Έτσι , ντροπαλός που ήταν , κατακοκκίνιζε ενώ αποτραβιόταν στα ιδιαίτερά του. Χανόταν δειλά ,δειλά πίσω από τα παραθύρια του παλατιού, ενώ χάζευε τους ανθρώπους να παίρνουν το δρόµο της επιστροφής στα σπίτια τους.Ο λαµπρός του επιστάτης , πότε πιο ολόκληρος και πότε πιο µισός, θα τους πρόσεχε όσο εκείνος θα κοιµόταν. Ολόκληρη στρατιά του είχε παραχωρήσει για να απλώνεται παντού και να επιβλέπει ακόµη και αυτούς που ξαγρυπνούσαν για να τον περιµένουν.

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

EDITORIAL

Some rights reserved by DonkeyHotey

Από το βασίλειο ακούστηκαν οι σάλπιγγες του αποχαιρετισµού. Σταδιακά ενώ χανόταν ο ήχος , ξεθώριαζε το χρώµα. Μερικοί λευκοί αφράτοι αυλικοί αποσύρθηκαν στα ιδιαίτερα τους να ξεκουραστούν. Εµείς οι απλοί άνθρωποι , υποταχθήκαµε στο φως του και στη θέρµη του, πάνω στα βράχια κάτσαµε , κάτω από το ξωκλήσι του Άγιου Ηλία, να χτυπάµε τα πόδια µας στη θάλασσα, να είµαστε παρόντες στη γιορτή που στηνόταν για το σηµερινό αντίο. Εγώ και όσοι ερωτεύτηκαν κατάλαβαν πως ο βασιλιάς σήµερα αργούσε να πάει για ύπνο. Καθόταν εκεί και έβλεπε τα χείλη να φιλιούνται , τα χέρια να πιάνονται, να κόβονται τα γιασεµιά που προεξείχαν από τις µάντρες και να προσφέρονται από χέρια σε χέρια. Δε χόρταινε να µας κοιτά και έτσι οι µέρες µεγάλωναν , αρνούµενος καθηµερινά να µας αφήσει. Και όλο και κοκκίνιζε , όλο και κοκκίνιζε, που οι ερωτευµένοι µέσα τους τον ευχαριστούσαν που έµενε και έδινε λίγο ακόµη χρόνο στη στιγµή. Η αυλή σφάλιζε µε τις θεόρατες , σιδερένιες πόρτες της τους κήπους .Το βασίλειο του ουρανού µας θύµιζε πως είµαστε στη χώρα , πως αγαπάµε και αγαπιόµαστε , πως νιώθουµε τη ζέστη και τη ζεστασιά, πως δεν πεθάναµε, πως ζούµε ακόµη και έχουµε µια θέση κάτω από το βασιλιά Ήλιο. ◈

Σταυρούλα Παπαδάκη papadaki.stav@gmail.com 5

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

ΠΡΩΙ - ΒΡΑΔΥ ▧

ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

- Τρία και είκοσι.

Το καλοκαίρι ξυπνά ό, τι κοιµάται για χρόνια. Εκµεταλλεύοµαι το άδειο σπίτι µε αφέλεια έφηβης. Μεγάλη αφέλεια, σπουδαία. Σαν χρησµός όχι σαν ελάττωµα. Το τασάκι του τραπεζιού γεµάτο. Του µπαλκονιού το ίδιο. Τα τσιγάρα µιας µάρκας της στιγµής χωµένα στα µαξιλάρια του καναπέ. Τα µπουκάλια της µπύρας πότε στο πάτωµα και πότε δίπλα απ’ τον νεροχύτη. Αµέτρητα φυλλάδια delivery δίπλα στο µπωλ µε τα κλειδιά, όλα χρησιµοποιηµένα. Κρεβάτια και καναπέδες µε σεντόνια και µαξιλάρια σε τυχαία θέση. Το κινητό στο αθόρυβο αλλά ποτέ ξεχασµένο. Μουσικές στην διαπασών, χαρτιά και στυλό σκορπισµένα στο γραφείο και γαλλικός στις 3 το ξηµέρωµα στην κούπα του Άγιου Βασίλη. Έτσι από αντίδραση. Όπως όλα από αντίδραση. Όπως πάντα από αντίδραση.

- Ορίστε. Και είναι πάντα αυτός ο µικρός, ασήµαντος διάλογος ανάµεσα σε σένα και στον απέναντι που σε ριζώνει στην π ρ α γ µ α τ ι κ ότ η τ α . Δ ε ν σ ο υ α φ ή ν ε ι π ε ρ ι θ ώ ρ ι α ν α αµφισβητήσεις ότι η µέρα είναι Τρίτη, η ώρα δώδεκα και τέταρτο, ο κόσµος στο 2012 και το καλοκαίρι στο ζενίθ του. Η αλήθεια αυτή είναι παντού και εσύ περπατάς µέσα της. Γυρίζω σπίτι και κοιτάζω την κούπα του Άγιου Βασίλη ξεχασµένη στο τραπέζι. Η µικρή µου επανάσταση δεν έχει αιτήµατα και δεν είχε ποτέ. Ούτε θα έχει. Μια προσωπική επέτειος είναι που την γιορτάζω µε την πρώτη ευκαιρία. Για κείνη την αφέλεια που κράτησε λιγότερο από την ανάγκη της. Για κείνη την αθωότητα που πληγώθηκε νωρίς. Για την ζωή που είναι όµορφη και γελαστή όταν µπορείς ακόµη να κλαις σαν µωρό όσο µεγαλώνεις.

Και το πρωί όλα λάθος. Όλα. Από την στάχτη που έπεσε στο πάτωµα µέχρι τον γαλλικό που περίσσεψε από χθες. Τα αρνούµαι όλα και ξαναγυρίζω στην ζωή που µε περιλαµβάνει. Κάνω φραπέ, µαγειρεύω κάτι πρόχειρο, κανονίζω σινεµά στις 9. Ακούω ειδήσεις, διαβάζω «Το Λάθος» του Σαµαράκη, ετοιµάζοµαι για το ραντεβού µου. Και το επόµενο πρωί οι συµπεριφορές εκείνης της αφέλειας µοιάζουν δυο φορές πιο λάθος. Τις εξαφανίζω. Αδειάζω τα τασάκια, πετάω τα τσιγάρα µιας και δεν καπνίζω, µια βότκα άθικτη µιας και δεν πίνω και συγυρίζω το σπίτι µε προσοχή και σεβασµό φιλοξενούµενου. Βγαίνω έξω για τα πρωινά ψώνια. Ένα γάλα, λίγο ψωµί, µια εφηµερίδα. - Πόσο κάνει;

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

▧

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

ΣΚΑΡΙ

συνταξιδιώτες που πηγαινοέρχονταν. Εγώ, το αµφίβιο πλήρωµα που µετρούσε µήνες σε ένα µεταβατικό σκαρί που διένυε θάλασσες και έβρισκε λιµάνια.

Σαν µια λάµπα που φυλακίζει µέσα της τη θέρµη και εκπέµπει φως , το σώµα στέκεται. Πυρακτωµένο το δέρµα , ανάκατα τα µαλλιά από έναν άνεµο που κόπασε και άφησε πίσω του µπερδέµατα. Όλα, βιαστικά , τσαλακωµένα και σιδερωµένα, βρόµικα και καθαρά βρέθηκαν στο σάκο. Δε µετρήθηκε , δε λογαριάστηκε τι πάρθηκε και τι αφέθηκε πίσω. Ό,τι είχε προλάβει τόσο να γίνει απαραίτητο ,στριµώχτηκε στις αποσκευές.

Κόσµο πολύ δεν είχε. Στην ηρεµία της ώρας επαναπαύονταν οι επιβάτες. Πού και πού έσπαγε µε ένα απόµακρο τρανταχτό γέλιο, µε την επίµονη αναζήτηση αναπτήρα του Μιχάλη που πυροδοτούσε το τελευταίο τσιγάρο και άναβε-σβήνε , είχε ως ευγενή πόθο να συναγωνιστεί το φως το ολόγιοµο που κρυβόταν στη συννεφιά της µέρας.

Η ανεµελιά που πρόσταζε χρόνια η εποχή , µας ωθούσε να κάνουµε λάθη και να τα παίρνει η θάλασσα, να φτιάχνουµε δαίµονες και να τους ξορκίζει το κύµα. Πόσες φορές κουβαλήσαµε στους ώµους σωστά και λάθη ανάκατα, πόσα κουβαλήθηκαν σαν µια µάζα και άφησαν σηµάδι όταν ξαποσταίναµε για λίγο.

Αποµακρυνόµασταν από τη µια στεριά, πλησιάζαµε µια άλλη, πάνω σε ένα πλοίο, διασχίζοντας µια θάλασσα. Τίποτα δεν αναζητούν περισσότερο αυτοί που πάνε µε ένα σάκο στον ώµο ,από ένα στιγµιαίο προορισµό , σαν χαµένοι να έχουν κάπου να πουν πως πάνε. Έτσι και εµείς ,όλοι είχαµε χάσει από ένα βιος , άλλος πατέρα, άλλος αγάπη, άλλος σπίτι. Την ίδια απώλεια της εστίας που µας ζέσταινε κάθε εποχή πενθούσαµε ,σχίζοντας στα δυο ,νερά µαύρα , µήνα Αύγουστο ,έχοντας την αγωνία για το πώς θα ξεχειµωνιάσουµε.

Ανάµεσα στη µια στεριά και στην άλλη υπήρχε µια θάλασσα που έπρεπε να διασχίσουµε. Μια θάλασσα που θα διασχίζαµε και όλα θα µηδένιζαν , όλα θα ξεκινούσαν αλλιώς ή τουλάχιστον έτσι νοµίζαµε. Ίσως η στεριά που αφήναµε πίσω να ‘ χε µετρηθεί σε λάθος βήµατα, σε πατήµατα στραβά και αδέξια. Τι σηµασία είχε; Την αφήναµε πίσω µε πόδια που είχαν µεγαλώσει πια, που είχαν δυναµώσει και µας ταξίδευαν για αλλού.

Αποµακρυνόµασταν από το ένα πρωί , πλησιάζαµε στο άλλο, µέσα από ένα βράδυ θα περνούσαµε, διανύοντας µια απόσταση ορισµένη από χάρτες ,σχίζοντας στα δυο ,νερά µαύρα που επέπλεε φως σαν κουταλιά λάδι .Το δικό µας βράδυ ελπίζαµε να αράξει σε κάποιο λιµάνι, να µπορέσουµε και εµείς να ξηµερώσουµε στο τέλος, να βρούµε αυτό που ψάχναµε , µε δέρµατα που καίνε και ανάκατα µαλλιά από τον άνεµο ,κάπου να έχουµε να γυρνάµε ευπρόσδεκτοι , να λέµε ¨γύρισα¨ και αυτό να µη γυρίζει πίσω. ◈

Ανεβήκαµε τη στενή , σιδερένια σκάλα του πλοίου. Τις ώρες που θα περνούσαν , θα βολεύαµε το κουφάρι µας σε µια γωνιά όπως , όπως. Ο Μιχάλης, έβγαλε να κάνει ένα τσιγάρο. ¨Το τελευταίο¨, είπε. Η Ελένη , αµίλητη χάζευε τους

Εικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Εικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

SIDESHOW

▧

TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

SIDESHOW

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΜΥΚΟΝΟΣ ΜΑΙΟΣ 2012

▧

ΤΗΣ ΕΦΗΣ ΚΟΥΚΙΑ efouinbloom@gmail.com http://www.flickr.com/efouinbloom

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

A PREVIEW TO THE L.O.I CITIZEN ERAZED

▧

ΤΟΥ ΗΛΙΑ JAMES ΛΙΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ il_james@live.com

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ - ΣΧΕΔΙΟ

Μαρία Κόζαρη Μελά mandydiamanti@hotmail.com

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ - ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Ο ΗΛΙΟΣ Λαϊκό ελληνικό παραµύθι

▧

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

¨Παραµύθι, µύθοι, µύθοι,

χάρη και να χαµηλώσει για λίγο την πορεία του πλησιάζοντας τη γη.

Το κουκί και το ρεβίθι¨

papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Ο Ήλιος Κάποτε µια όµορφη σε ένα νησάκι του Αιγαίου, που αγαπούσε τον ήλιο τόσο πολύ και παρακολουθούσε συχνά ώρες ολόκληρες την καθηµερινή του πορεία στον ουρανό. ¨Τι όµορφος που είσαι θεέ ήλιε! Αχ γιατί να βρίσκεσαι τόσο µ α κ ρ ι ά ! Γι α τ ί δ ε ν κατεβαίνεις πιο χαµηλά στη Γη να δω το ωραίο σου πρόσωπο!¨, έλεγε κάθε τόσο µε θαυµασµό. Ο Ήλιος άκουγε τα λόγια της αλλά δεν τολµούσε να της κάνει το χατίρι και να κατέβει πιο χαµηλά στη γη, γιατί ήξερε πως θα της έκανε κακό, καίγοντάς της από την πολλή του θέρµη. Η όµορφη όµως κοπέλα, συνέχιζε και συνέχιζε κάθε τόσο τα παρακάλια της. ¨ Ήλιε µου, κάνε µου τη χάρη και κατέβα έστω και για µια µόνο φορά πιο κοντά στη γη. Θέλω να είµαι η πρώτη που θα δει το πρόσωπό σου. Δε σε συγκινεί λοιπόν η τόση µου λατρεία; Κάνε µου τη µεγάλη αυτή χάρη κι έλα πιο κοντά¨. Ήταν τόσο συχνά τα παρακάλια της κοπέλας που ο ήλιος δεν άντεξε. Ξέχασε τον κίνδυνο που θα απειλούσε τη γυναίκα που τόσο πολύ τον αγαπούσε και αποφάσισε να της κάνει τη 18

Έτσι , ένα µεσηµέρι που η νεαρή Νησιωτοπούλα τον παρακαλούσε πάλι να κατέβει λίγο από τον ουρανό , ο µεγάλος πυρωµένος δίσκος του άρχισε να κατεβαίνει, να µεγαλώνει ,να µεγαλώνει και να γίνεται πελώριος. Η ζέστη ,τότε έγινε τόσο α ν υ π ό φ ο ρ η κα ι ο ι ακτίνες του άρχισαν να καίνε τα φυτά που βρίσκονταν σε εκείνο το µέρος της γης. Αλλά , µαζί µε τα φυτά κάηκε και το κορίτσι. Παρασυρµένη από την αγάπη της, την τόση για τον ήλιο, δεν είχε σκεφτεί τον τροµερό κίνδυνο. Σε λίγο, έπεσε πάνω στην καυτή γη και ξεψύχησε µε τα µάτια στραµµένα προς τον αγαπηµένο της . Ο Ήλιος δεν άργησε να καταλάβει το σφάλµα του και αµέσως σηκώθηκε πάλι ψηλά, για να µην κάψει περισσότερο τη γη. Μα το κακό στη δυστυχισµένη Νησιωτοπούλα είχε γίνει. Λυπήθηκε τόσο πολύ ο ήλιος για το θάνατό της που αποφάσισε να τη µεταµορφώσει σε ένα όµορφο και λυγερό λουλούδι. Μα και σαν λουλούδι ακόµα η µικρή Νησιωτοπούλα εξακολουθεί να αγαπάει τον ήλιο και γι’ αυτό, όπου και αν φυτρώνει στον κόσµο ,στρέφει κάθε τόσο το λουλουδένιο κεφάλι της και παρακολουθεί την πορεία του στον ουρανό από τη στιγµή που θα ανατείλει ως τη δύση του.

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΙΟΥΛΙΟΣ ▧

ΤΗΣ ΑΝΘΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ lastchanceholly.wordpress.com/ papageorgiou.anthi@gmail.com

Τέσσερις ήτανε οι ξανθές. Δύο και δύο. Δύο σε φυσικό µέγεθος και δύο σε µινιατούρα. Τέσσερις ήτανε στο σύνολο κι οι τέσσερις στη Βέσπα.

και ενώ ήταν µια απόσταση δυο µόλις πενταλέπτων κι η βέσπα επιτάχυνε -γιατί η µικρή το θέλησε η Μαίρη και η Κλαίρη να κυµατίσουν στα µαλλιά να µοιάσουνε µοιραίες-

Οι δυο ήταν ανθρώπινες, µε σάρκα από αίµα Οι άλλες δυο πιο πλαστικές Καλούπι εργοστασίου

κι η οδηγός δεν πρόσεξε τους άβγαλτους τουρίστες ενώ κι εκείνοι ανέµελοι και αποχαυνωµένοι τα νεοκλασικά ρεµβάζανε

Ξανθές ήταν και οι τέσσερις, Και όλες τους ωραίες Τι να το κάνεις όµως πια Γινήκανε µοιραίες.. Όχι από την οµορφάδα τους και το ξανθό τους το µαλλί Αλλά από την τσατσάρα που της έπεσε, που «έχασε» στο δρόµο η µικρή Την κράταγε στο αριστερό, Το αδύναµο το χέρι Γιατί στο δυνατό το δεξιό Ήταν η Μαίρη και η Κλαίρη Οι δυο Μπάρµπι, Του µπαµπά, το δώρο γενεθλίων Πέρυσι στην επέτειο των πέντε. Ή µήπως όταν έγινε δύο; Δεν έχει σηµασία όµως αυτό Άλλο έχει σηµασία Πως πάνω στη βέσπα και οι δυο Μάνα µαζί µε κόρη δεν φόραγαν τα δέοντα δεν άκουσαν το νόµο Ήταν νοµίζω Ιούλιος από τις πιο ζεστές τις µέρες και το τσιµέντο έκαιγε και ‘στάζαν τα µπαλκόνια και άδειοι οι δρόµοι έτρεχαν µε αδιάφορους διαβάτες

και ξαφνικά εµφανίστηκαν µπροστά από τα κορίτσια κι η Βέσπα «παραπάτησε» δεν έστριψε σωστά; Δεν έπιασαν τα φρένα; Μήπως στο δρόµο είχε νερά; Κανείς ποτέ δεν έµαθε Τι έφταιξε εν τέλει Κι η Μαίρη και η Κλαίρη Κι η Τζένη κι η Γεωργία Στην άσφαλτο βρεθήκανε Αλλού η µια κι αλλού η άλλη Ανάθεµα τη συγκυρία! Το ασθενοφόρο ήρθε γρήγορα Μα έφτασε πολύ αργά Και τα κορίτσια δεν κατάφεραν Να µείνουν στη ζωή Ήρθανε και τις βρήκανε Ήρεµα να κοιµούνται Η Μαιροκλαίρη από τη µια Κι η Τζένη δίπλα στη Γωγώ Σα να µην έγινε ποτέ Αυτή η τραγωδία Σαν το µοιραίο νανα‘γινε γιατί έπρεπε γίνει Σαν να κοιµούνταν σπίτι τους Τον µεσηµεριανό τον ύπνο Σαν να ξυπνάµε κι εµείς οι ίδιοι Από έναν εφιάλτη Μα δεν κοιµούνται τα κορίτσια 19

Κι ούτε είναι εφιάλτης Το ‘δειξε χθες η τηλεόραση Το ‘παίξαν οι ειδήσεις Έγινε το τροχαίο Ήµουνα µάρτυρας κι εγώ Ήµουν η Μαίρη και η Κλαιρη Η Τζένη και η Γεωργία Εγώ ήµουνα όλες αυτές Όλες κι η καθεµία Εγώ ήµουν και ο τουρίστας Που ρέµβαζε τα νεοκλασικά Εγώ όλα τα προκάλεσα Και για όλα φταίω εγώ Έπρεπε κάπως όµως µε κάποιο τρόπο έπρεπε το χρειαζόµουν, το ‘χα ανάγκη

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΔΕΚΑ ΜΕΤΡΑ ▧

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΝΕ belane74@gmail.com http://nikbelane.blogspot.com

Ήµουν κλεισµένος στο σπίτι τρεις βδοµάδες. Δεν είχα άλλη επιλογή. Δεν µπορούσα να κάνω αλλιώς. Ήταν Τετάρτη, πρώτη Αυγούστου κι έξω πήρε να βρέχει. Η µόνη µου επιθυµία ήταν να βγω απ’ το αποπνικτικό µου διαµέρισµα και να περπατήσω ξυπόλυτος στην βρεγµένη άσφαλτο της λεωφόρου Ρούγα Μαΐστρα. Το πράγµα ήταν εύκολο. Το µόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να ανοίξω την εξώπορτα του σπιτιού µου και να κατέβω ήρεµα και σταθερά τους πέντε ορόφους που µε χώριζαν απ’ τον καθαρό αέρα. Ντύθηκα πρόχειρα, πήρα τα κλειδιά στο χέρι και βγήκα. Σε κάθε όροφο, από τους συνολικά έξι τις πολυκατοικίας, υπάρχουν δύο διαµερίσµατα. Αυτό που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο δικό µου είναι πάντα τόσο ήσυχο που νοµίζεις ότι δεν υπάρχει κανείς εκεί µέσα ή ότι έχει πεθάνει προ πολλού και δεν τον έχει πάρει κανένας χαµπάρι ως τώρα. Πάντα φανταζόµουν µια µούµια να στρογγυλοκάθεται στην πολυθρόνα του καθιστικού ακίνητη, µακάρια. Το ασανσέρ δεν το χρησιµοποίησα ποτέ. Ούτε καν στη µετακόµιση. Η αλήθεια είναι ότι είχα ζοριστεί πολύ να ανεβάσω ως τον πέµπτο τα πράγµατά µου αλλά οι ανελκυστήρες, και ειδικά ο συγκεκριµένος, µου κόβουν τα ήπατα. Δεν αντέχω να βλέπω τα σπλάχνα του πίσω από ένα σιδερένιο πλαίσιο. Όλα αυτά τα χοντρά συρµατόσκοινα, οι σούστες και τα λοιπά έντερα που στέλνουν εντολές στον θάλαµο να σε πηγαίνει πάνω – κάτω. Έτσι, γι’ ακόµη µια φορά διάλεξα τις σκάλες.

µετά έµαθα πως ήταν θεόκουφη. Συνέχισα να κατεβαίνω τα αµφιβόλου σταθερότητας σκαλιά µε την λίγδα να παραφυλάει στις άκρες τους, αφού δεν υπήρχε κανένας ευαίσθητος ένοικος ώστε να την καθαρίσει µια και καλή ή να συντηρήσει έστω και τυπικά το κλιµακοστάσιο. Στον τρίτο η µία από τις δύο πόρτες των διαµερισµάτων, η δεξιά, ήταν µισάνοιχτη. Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να απλώσω το χέρι µου εκεί. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να ρίξω έστω και µια γρήγορη µατιά γεµάτη περιέργεια. Πρώτα έσπρωξα απαλά την ξύλινη επιφάνεια κι έπειτα έχωσα σχεδόν ολόκληρο το κεφάλι µου µέσα. Έξω, η βροχή κρατούσε για τα καλά κι ακουγόταν σποραδικές βροντές απ’ τη µεριά του Μάνο Νέγκρο, του βουνού που προφυλάσσει την πόλη µας από τους δυνατούς βοριάδες. Μέσα, επικρατούσε µία ανησυχητική ησυχία και κάνοντας να πλησιάσω στο µοναδικό φωτισµένο χώρο του σπιτιού κάτι µε σταµάτησε. Ένα τεράστιο χέρι µ’ άρπαξε απ’ τον λαιµό κι ο ιδιοκτήτης του χεριού, χωρίς στην ουσία να µου πει τίποτε, άφησε ένα γρύλισµα και µε µια δυνατή κλωτσιά επαγγελµατία µ’ έστειλε κατευθείαν στον δεύτερο. Εκεί δεν µε περίµενε καµία έκπληξη. Είχα συνηθίσει στη θέα των κουρελιών µε τα οποία είχαν συνειδητά αντικαταστήσει τις εξώπορτες των δύο διαµερισµάτων οι περίεργοι τύποι που τα νοίκιαζαν. Ίσως ήταν ένα από τα φθηνά κόλπα αντιπερισπασµού προς τον ιδιοκτήτη για να πετύχουν κάποια µείωση ενοικίου. Ίσως πάλι και όχι. Στον πρώτο όροφο, έµενε η διαχειρίστρια της πολυκατοικίας και δίπλα της ακριβώς ο θυρωρός. Δεν κατάλαβα ποτέ που χρησίµευαν, όχι µε την παρουσία τους αλλά µε τον τίτλο της ειδικότητας που έφεραν. Η διαχειρίστρια έπλεκε όλη µέρα και σχεδόν όλη νύχτα και µόνο µια φορά το µήνα έκανε τη βόλτα της περνώντας απ’ όλα τα διαµερίσµατα για να εισπράξει τα κοινόχρηστα. Ο θυρωρός κόµπαζε πως είναι ο µεγαλύτερος ψαράς του κόσµου κι όλη µέρα έλειπε στο

Στον τέταρτο όροφο, κάτω ακριβώς από µένα, έµενε µέχρι πρόσφατα µια ήσυχη γριά. Δίπλα της ζούσε µία ολόκληρη οικογένεια µε τέσσερις δαίµονες που άλλοι, ίσως κάποιοι ανεκτικοί άνθρωποι, θα τους ονόµαζαν παιδιά. Πρόσφατα η γριά µας άφησε για άλλους τόπους κι ήµουν σίγουρος ότι πέθανε ήρεµη και σοφή παρά την κόλαση που προκαλούσαν οι διπλανοί της. Λίγες µέρες

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

λιµάνι ψαρεύοντας ψάρια που το έσκαγαν από τους υπονόµους µε τις κοιλιές τους γεµάτες ποντικούς.

Η κυρία Κανδάλες δεν είχε πατήσει το πόδι της ποτέ στο σπίτι µου από τότε που το νοίκιασα. Κάθε τόσο της καθυστερούσα το νοίκι αλλά τους τελευταίους µήνες ήµουν άνεργος κι είχα µείνει πανί µε πανί. Την έβγαζα καθαρή µόνο όταν κάποιος φίλος είχε να µου δανείσει κι έκανα που και που κάποια µεροκάµατα σε µια αποθήκη συσκευάζοντας ρούχα προς εξαγωγή. Τον περισσότερο καιρό έµενα κλεισµένος στο µίζερο διαµέρισµα καταναλώνοντας κονσέρβες έτοιµου φαγητού και καπνίζοντας φθηνά τσιγάρα. Όταν κάλυπτα το νοίκι και περίσσευε κάνα ψιλό, αγόραζα µπύρες και καλούσα όποιον µε είχε πρόσφατα δανείσει.

Όταν έφτασα στο ισόγειο, αυτό που µε χώριζε από την αγκαλιά της βροχής ήταν µονάχα ένας διάδροµος δέκα µέτρων. Ο διάδροµος και η ιδιοκτήτρια του διαµερίσµατος που συνεχίζω κατά έναν αξιοπερίεργο τρόπο να µένω µέχρι και σήµερα. Πρόλαβε και µπήκε από την είσοδο της πολυκατοικίας λίγο πριν καταφέρω να αποδράσω και να χαθώ απ’ το βεληνεκές των άγρυπνων µατιών της. «Για πού το βάλατε κύριε Μανουέλ;» ρώτησε µε µια υποψία ειρωνείας.

Έκανα µεταβολή αφήνοντας πίσω µου την κυρία Κανδάλες. Νόµιζα πως από στιγµή σε στιγµή τα δέκα µέτρα του διαδρόµου θα µε τυλίξουν πνίγοντας τον λαιµό µου µε µια λαβή θανάτου. Δεν το έκαναν. Άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά αργά και µε σ ί γ ο υ ρ ο πά τ η µ α . Στον πρώτο όροφο ε π ι τά χ υ ν α . Στο ν δεύτερο συνέχισα να µην δίνω σηµασία. Στον τρίτο όροφο χαιρέτησα τον γορίλα που µε τσάκισε πριν λίγα λεπτά. Απάντησε µ’ ακόµη ένα γρύλισµα. Στον τέταρτο ακούµπησα µε τα ακροδάχτυλα την πόρτα της σοφής γριάς και στον πέµπτο, ήσυχος πλέον, άρχισα να ποντάρω στην ευγένεια της κυρίας Κανδάλες. Της ιδιοκτήτριας του διαµερίσµατος που συνεχίζω να µένω και να κοιµάµαι ήρεµα τις µέρες που πιάνει µια δυνατή µπόρα σαν κι εκείνη. ◈

«Έλεγα να π ε ρ π α τ ή σ ω ξυπόλυτος στη βροχή», απάντησα µε ειλικρίνεια. « Θ υ µ ά σ τ ε , φ α ν τά ζο µ α ι , πω ς µου χρωστάτε δύο νοίκια», συνέχισε να πυροβολεί και µε το δίκιο της. «Μάλιστα κυρία Κ α ν δ ά λ ε ς » , αποκρίθηκα µε ύφος αθώου παιδιού, «το ποσό είναι συγκεντρωµένο και βρίσκεται πάνω, στο διαµέρισµα». «Μην εξαντλείτε άλλο την υποµονή µου. Είµαι ευγενικός άνθρωπος». «Το γνωρίζω και το εκτιµώ κυρία Κανδάλες. Θα σας φέρω τα χρήµατα εγώ ο ίδιος σε λίγο. Θα περάσω από το σπίτι σας».

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

INK

ΤΡΥΠΟΚΑΡΥΔΟΣ ΤΟΜ ΡΟΜΠΙΝΣ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : Ντίνος Γαρουφαλιάς, Εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ, 1998, Αριθµός σελίδων: 296

▧

ΤΗΣ ΜΥΡΣΙΝΗΣ ΠΑΠΑΚΟΥΝΑΔΗ myrs32@hotmail.com

Γιατί να θέτει και να επανέρχεται κανείς σε αυτά τα ερωτήµατα; : Έχει λόγο να υπάρχει το φεγγάρι; Ποιος ξέρει να κάνει την αγάπη παντοτινή; Γιατί να ασχολείται κανείς µε τα άψυχα αντικείµενα; Οι κοκκινοµάλληδες είναι υπερφυσικοί; Οι πυραµίδες πώς και γιατί είχαν κατασκευαστεί;

Κοκκινογένηδες εξωγήινους . Τους χωρίζει η παρανοµία και η φυλακή, στην αποµόνωση τους συνδέει ένα πακέτο Camel, τους ξαναβρίσκει η αγάπη τους στην Αραβία, µέσα σε µια πυραµίδα (!) που κατασκευάζει για την Πριγκίπισσα ο µελλοντικός της σύζυγος.

Η ΠΛΟΚΗ:

ΤΑ ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ:

Ο Τρυποκάρυδος είναι ένας δεδηλωµένος ‘’παράνοµος’’ (και όχι κακοποιός, όπως το διαχωρίζει), ροµαντικός βοµβιστής, µε ακραίες αντιλήψεις και απολαύσεις (να πίνει τεκίλα µε όλους τους δυνατούς συνδυασµούς, να τρώει κορν φλέικς µε µπίρα για πρωινό), κοκκινοµάλλης µε µαύρη αποκλειστικά γκαρνταρόµπα. Η Λη-Τσέρι είναι µια κοκκινοµάλλα-µε φακίδες-γαλανοµάτα, έκπτωτη Πριγκίπισσα, µε τυπικούς Αµερικανούς γονείς παρότι πρώην βασιλιάδες, δεδηλωµένη οικολόγος σοσιαλίστρια (για τα δεδοµένα της Αµερικής…), είναι µια εικοσάχρονη µε ερωτικές απογοητεύσεις που εύλογα θα φιλοξενούνταν στο cosmopolitan αλλά µε ζωηρές –σε ήθος και φαντασία- ερωταπαντήσεις στο ‘’ζήτηµα των ερωτικών δεσµών’’. Ερωτεύονται στα κλεφτά σε κάποιο εξωτικό νησί στην Χαβάη , σε ένα σ υ ν έ δ ρ ι ο ‘ ’ Γ ε ω θ ε ρ α π ε ί α ς ’’ µ ε ηµίτρελους, που αυτός πάει ζωσµένος δυναµίτη, όντας καταζητούµενος διεθνώς. Γνωρίζονται πιο καλά στο φως του φεγγαριού και στο µυστικιστικό φως της διαγαλαξιακής συνωµοσιολογίας, στην οποία πιστεύουν, µια ωδή στους

Αυτά είναι τα bold γράµµατα της ιστορίας. Και όντως φαντάζει αλλόκοτη και ασόβαρη. Τα ψιλά γράµµατα, που δεν περνάνε απαρατήρητα, είναι η κατάσταση και τα πρόσωπα του αιώνα µας (όσα είναι φανταστικά, είναι υπαρκτά κατ’ουσίαν), η διαπλοκή του σουρρεαλισµού σε ό,τι είναι πραγµατικό και καίει, η κοινωνικοπολιτική κριτική ως αλοιφή σε κάθε επιµέρους εξιστόρηση, η κινηµατογραφική διάρθρωση του λόγου, η φρεσκάδα που προσπαθεί ο Ρόµπινς να αποπνέει σε κάθε ξεχωριστή σελίδα, ο εκρηκτικός ρυθµός που σε κάνει να µην θέλεις να αφήσεις το βιβλίο. Τέλος, σηµασία έχει η βασική του δοµή, που έχει στον πυρήνα της το παραµύθι για ενηλίκους. Αυτό το εξηγεί και στις τελευταίες σειρές, όταν λέει ότι ‘’δυο σηµαντικά πράγµατα που ξέρω είναι ότι: 1)όλα είναι µέρος του όλου, 2)ποτέ δεν είναι αργά να ζήσει κανείς ευτυχισµένα παιδικά χρόνια’’.

AMERICA, AMERICA: Υπάρχει µια προσανατολισµένη καταγραφή και κριτική της αµερικανικής κοινωνίας, πολλά από τα

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ξενόφερτα στοιχεία της οποίας δεν έχουν προλάβει να διαχυθούν τόσο πολύ και να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη. Η τεχνολογία στο σεξ, ο Τύπος, η απάτη της εναλλακτικής οικολογίας, ο φιλελευθερισµός στην Αµερική, το ΤΝΤ, η χαµένη αγνότητα της νεολαίας (‘’Σίγουρα στις µέρες µας, οι άνθρωποι προτιµάνε να προχωρήσουν στην καριέρα τους παρά να προχωρήσουν στον έρωτα’’.) Γι’αυτό σε κάποια σηµεία το βιβλίο είναι αφυπνιστικό, κάτι σαν τον δυναµίτη του Τρυποκάρυδου. Πάντως η κριτική σε ορισµένα σηµεία επιβεβαιώνει τα όρια του αµερικανικού ριζοσπαστισµού, µε το γνωστό τσουβάλιασµα ιδεολογιών και ιστορικών γεγονότων και τις ίσες αποστάσεις που παίρνει.

φιγουράρει ο Μαρκ Τουαίην, ο Γούντυ Άλεν και ο Μπέρναρντ Σω. Είναι ενδιαφέρον γιατί θα µπορούσε να υποθέσει κανείς ότι στο µεγάλο πανί η…. φιλο-λογία του Ρόµπινς ενσαρκώνεται θαυµάσια από τον νευρωτικό Γούντι Άλεν και στο µικρό χαρτί αγαπάει τους αφορισµούς που είχαν κεντρική θέση και στα διηγήµατα του Τουαίην.

ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ: Η φαντασία και το χιούµορ του Ρόµπινς οργιάζει, και ξεκινάει να µας γαργαλάει από την µύτη µέχρι να µεθύσουµε µε τις ατάκες-κοκτέιλ και την πλοκή-νέκταρ, και να ‘’κολλήσουµε’’ µε το βιβλίο του. Δεν ξέρω αν ταιριάζει περισσότερο µε τη διάθεση και την θερµοκρασία του καλοκαιριού, πάντως τέτοια βιβλία καταφέρνουν να επαναφέρουν στη συλλογική συνείδηση απλές αλήθειες και σηµαντικές απολαύσεις. Και όντως αυτό µπορεί να µην είναι από µόνο του σπουδαίο. Αλλά δεν είναι και µικρό. ◈

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ: Σε ένα σηµείο υπάρχει µια απολαυστική λίστα µε τους 12 διασηµότερους κοκκινοµάλληδες (ο ίδιος ο Τοµ Ρόµπινς ευλογάει …τα κόκκινα γένια του) , ανάµεσα στους οποίους 23

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ANIMA

HOSHI NO KOE ▧

TOY GIL GALARD teotihoacan@msn.com

Πως µπορείς να ξεχάσεις το µόνο σου σύνδεσµο µε αυτό που αποκαλούµε ζωή, ειδικά όταν βρίσκεσαι µε το ένα πόδι µακριά της; Δε µπορείς! Πάντα στις πιο άγριες και ανεξέλεγκτες συνθήκες, εκείνα τα δευτερόλεπτα που µπορεί να καταφέρεις µε το νου σου να αποµακρυνθείς, θυµάσαι το σύνδεσµό σου. Νοµίζεις ότι τελικά όλα γίνονται γι’ αυτόν, ότι όλα οδηγούν εκεί και ζεις γι’ αυτό το σύνδεσµο. Φευ! Ζεις για σένα, αυτός απλώς θα σου θυµίζει ότι είσαι ζωντανός. Το 2047 οι Γήινοι αντιµετωπίζουν µια εξωγήινη φυλή από τον πλανήτη Άρη και συγκεκριµένα από την περιοχή Tharsis. Η περιοχή αυτή είναι η πιο ηφαιστειογενής του ηλιακού µας συστήµατος και σ’ αυτήν βρίσκεται το υψηλότερο βουνό – ηφαίστειο της µικρής αστρικής µας γειτονιάς ο Όλυµπος µε ύψος 22 χιλιόµετρα. Ο λόγος που ονοµάστηκε Tharsis είναι γιατί προσπάθησαν κάποτε να την αντιστοιχήσουν µε µια άλλη σκληρή περιοχή, που συναντάµε στον πλανήτη µας, από την Εβραϊκή µυθολογία την Tarshish. Αυτή µε τη σειρά της έχει αντιστοιχηθεί µε πολλές περιοχές της Μεσογείου. Το ζήτηµα από αυτή τη µικρή ανάλυση είναι να καταδειχθεί η ερηµιά και το σκληρό τοπίο απ’ όπου κατάγονται οι εξωγήινοι αυτοί. Το 2047 λοιπόν η µικρή Mikako Nagamine φεύγει µε το διαγαλαξιακό πολεµικό στόλο των Ηνωµένων Εθνών για να αντιµετωπίσει αυτή την απειλή. Επικοινωνεί συνεχώς µέσω του κινητού της µε τον φίλο της Noboru Terao που βρίσκεται ακόµα στη Γη. Όσο όµως η Mikako αποµακρύνεται από τον πλανήτη µας, τόσο η επικοινωνία αυτή γίνεται πιο δύσκολη µιας και ο χρόνος έξω από τη γαλάζια µας σφαίρα κυλάει διαφορετικά! Έτσι λοιπόν τα µηνύµατά της στο φίλο της

καθυστερούν µέχρι και 8 χρόνια να φτάσουν. Την ώρα που αυτή µπορεί να µάχεται ένα µήνυµά της που έστειλε στα 16 της χρόνια φτάνει στο Noboru όταν είναι αυτός 24. Ένα µήνυµα γεµάτο ζωή. Δυο λέξεις, «Σ’αγαπώ!». Τα χρόνια όµως περνάνε και οι µάχες δείχνουν ατελείωτες. Το µόνο που περιµένει η Mikako είναι να ξαναδεί το φίλο της που τόσο πολύ αγαπάει. Ακόµα και εκείνη τη φορά που πέφτει σε παγίδα, δε σκέφτεται τίποτε άλλο πέρα από το ότι θέλει να τον δει ξανά… Η νουβέλα γραµµένη από τον Waku Oba µεταφέρεται σε manga και anime από τον µετρ του είδους Makoto Shinkai ο οποίος αποδίδει τους διάφορους κόσµους µε τόσο µαγικό τρόπο που σε κάνει να προσπερνάς τους ίσως ανέµπνευστους αυτή τη φορά χαρακτήρες. Μια ιστορία που λίγο πολύ συναντάµε σε πολλά βιβλία και ταινίες, που όµως ελάχιστοι καταφέρνουν να σε κάνουν να την απολαύσεις. Ένας από αυτούς είναι και ο Makoto Shinkai. ◈

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

JUMPCAT

ΦΤΗΝΑ ΤΣΙΓΑΡΑ

ΤΟΥ ΡΕΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ / 2000, DVD ΠΕΡΙΟΧΗΣ 2, 1.85:1, ΕΓΧΡΩΜΟ, DOLBY DIGITAL, AUDIO VISUAL ENTERTAINMENT

▧

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΕΧΡΗ kechrisdim@tellas.gr

Η δεύτερη µεγάλου µήκους ταινία του Ρένου Χαραλαµπίδη είναι ένα έξοχο παράδειγµα ποιητικής σύµφυσης του πραγµατικού µε το µαγικό, µε τρόπο απλό και διακριτικό, χωρίς περιττά φτιασίδια. Μια προσωπική προσέγγιση τ ω ν α ν θ ρ ώπ ι ν ω ν σ χ έ σ ε ω ν κ α ι ειδικότερα του έρωτα, µε προεκτάσεις υπαρξιακού χαρακτήρα, που εν τέλει αφήνουν µια γλυκόπικρη γεύση. Μια καλοκαιρινή νύχτα στην Αθήνα, ένας νεαρός άντρας γνωρίζει και φλερτάρει µια κοπέλα που γνώρισε σε έναν τηλεφωνικό θάλαµο σε µια από τις ατελείωτες, µοναχικές, άσκοπες περιπλανήσεις του. Περνούν όλη τη νύχτα περπατώντας στους γοητευτικά άδειους δρόµους της µεγαλούπολης, µε τον ήρωά µας να επιχειρεί µε έναν εκλεπτυσµένο και σύγχρονα ροµαντικό τρόπο να επικοινωνήσει ερωτικά µε 26

την, µέχρι πρότινος, εντελώς άγνωστη γυναίκα. Παράλληλα, παρακολουθούµε να παρελαύνουν µια σειρά από δευτερεύοντες χαρακτήρες, οι οποίοι µε τις προσωπικές τους εµµονές και τις καταστάσεις στις οποίες εµπλέκονται, εµπλουτίζουν τους προβληµατισµούς τόσο του νεαρού άντρα όσο και των θεατών της ταινίας. Δύο cult πενηντάρηδες που συζητούν για γκόµενες, ένα αξιοθρήνητο ζευγάρι που η µακροχρόνια σχέση τους περνά κρίση, ένας καφετζής που αγαπά την ποίηση, δύο µαφιόζοι που στέκουν αµήχανοι και ανίκανοι να αντιδράσουν µπροστά στην ευγένεια και την αθωότητα του συνοµιλητή τους, ένας ηµίτρελος παλιός φίλος που έχει µπλέξει και αναπολεί τον πρώτο του έρωτα, ένας άγνωστος που καταρρέει ψυχολογικά την ίδια στιγµή που εκφράζει το θαυµασµό του για τον

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

boxer Muhammed Ali, δύο πόρνες σε ρόλο ψυχαναλυτή, όλοι τους εκθέτουν ενώπιόν µας διαφορετικές εκδοχές της πραγµατικότητας, οι οποίες στεκόµενες, ως επί το πλείστον, αντιδιαµετρικά προς τη σοφιστικέ φύση της κεντρικής ιστορίας, της δίνουν ακόµα µεγαλύτερη αξία.

στο pet shop, φτιαγµένη από σιωπή και µερικά βλέµµατα, ανάµεσα στα ενυδρεία. Λυρική και ανθρώπινη η κορύφωση του παιχνιδιού, που πλέον έχει µετατραπεί εµφανώς σε µια (σύντοµη) ερωτική ιστορία, λαµβάνει χώρα το ξηµέρωµα σε µια καντίνα στο Λυκαβηττό, µε τους δύο πρωταγωνιστές να κλείνουν ο ένας τα µάτια του άλλου σε µια απόπειρα να δώσουν ακόµα µεγαλύτερη έµφαση στο πλέγµα των υπόλοιπων αισθήσεων µε το οποίο προσλαµβάνουν τον έρωτα. Ιδιαίτερη σηµασία έχουν οι σκηνές µε τους ποικίλους κωµικοτραγικούς χαρακτήρες, οι οποίες διατρέχουν εµβόλιµα την κεντρική ιστορία, καθώς είναι γεµάτες µε έξυπνες, σαρκαστικές ατάκες και φορτισµένες µε τις αναγκαίες δόσεις χιούµορ, ώστε να λειτουργούν άλλοτε συµπληρωµατικά και άλλοτε αντιπαραθετικά προς τη βασική πλοκή. Αξίζει ακόµα, να σταθούµε στο γεγονός ότι η νύχτα αυτή µε την τόσο ερωτική ατµόσφαιρα, τελειώνει (τα ξηµερώµατα, ως συνήθως), χωρίς ούτε ένα φιλί ! Μάλιστα, τη στιγµή που, µετά από επιµονή της κοπέλας, φτάνει η σχέση στο όριο να αποκτήσει την ελάχιστη αυτή σαρκική διάσταση, ο πέραν του συνηθισµένου ροµαντισµός του άντρα το αποτρέπει, καθώς ξαφνικά συνταράσσεται από την εισβολή της ανάµνησης ενός παιδικού του ονείρου. Φυσικά, ο άντρας συνδέει απευθείας το παιδικό του όνειρο µε την κοπέλα, που για µια νύχτα ίσως ερωτεύτηκε, µα την ίδια στιγµή την χάνει από κοντά του. Τη λύση σε αυτόν τον ανεκπλήρωτο έρωτα έρχεται στο τέλος να δώσει µια φελινικού τύπου φαντασίωση, στην οποία οι πρωταγωνιστές µας φιλιούνται (επιτέλους) µέσα σε ένα άδειο τρόλεϊ ανάµεσα σε χρυσόψαρα και φτερουγίσµατα πουλιών, γεµίζοντάς µας µε ανακούφιση, παρόλο που µάλλον αυτό δεν συνέβη ποτέ. Ίσως, να µην έχει και τόση σηµασία εν τέλει.

Ο νεαρός άντρας, ευρισκόµενος σε τραγική οικονοµική κατάσταση, αλλά παράλληλα αδυνατώντας να προσαρµοστεί στο καλούπι µιας συνηθισµένης προβλέψιµης καθηµερινότητας που θα περιελάµβανε επάγγελµα, οικογένεια και τα συναφή, επιλέγει να παίξει το ρόλο ενός παρατηρητή που συλλέγει στιγµές από τη ζωή στην πόλη, ταξιδεύει µε το νου του (ενίοτε και µε τη βοήθεια του ραδιοφώνου), στοχάζεται, αυτοσαρκάζεται, εξερευνά. Ένας χαρακτήρας που µε το ένα πόδι πατά στην πραγµατικότητα και µε το άλλο σε µια ιδεατή κατάσταση, στην οποία το άγχος του βιοπορισµού έχει αντικατασταθεί από την ξέγνοιαστη ονειροπόληση και την φιλοσοφική προσέγγιση της ζωής την ίδια τη στιγµή της βίωσής της. Πρόκειται για έναν ιδιόρρυθµο δυϊσµό, που αποτυπώνεται µε απλότητα στη χαρακτηριστική φράση που κάποια στιγµή λέει ο παράξενος αυτός τύπος : ‘’Έτσι και αλλιώς τα πράγµατα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει. Και εγώ την εµπιστεύοµαι’’. Η συνάντησή του µε την κοπέλα και η εξέλιξη της βραδιάς µαζί της είναι διαποτισµένη (τουλάχιστον από την πλευρά του) από µια αγνότητα σπάνια και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, καθώς µας θυµίζει την ανεκτίµητη αξία που έχει αφενός το αυθόρµητο, ανιδιοτελές δόσιµο και αφετέρου η ανεξήγητη λαχτάρα που νιώθουµε, έστω και στιγµιαία, να µορφοποιήσουµε σε ένα προσφιλές πρόσωπο την προϋπάρχουσα ανάγκη µας να ερωτευτούµε! Η κοπέλα από την άλλη, έχοντας συνηθίσει στο πλαίσιο µιας τυπικής ζωής, βλέπει τα πράγµατα πιο απλοϊκά, δυσκολεύεται ή δεν έχει πάντα τη διάθεση να παρακολουθήσει τις σκέψεις του, του ‘’προσάπτει’’ ότι αναλύει υπερβολικά τα πάντα, εξωτερικεύει εµφανώς τις ανασφάλειες και τις προκαταλήψεις της, αλλά παρόλα αυτά µε τη γλυκύτητά της και την περιέργεια που την διακατέχει γίνεται συµµέτοχος σε αυτό το αθώο παιχνίδι. Ονειρικό κρεσέντο αυτού του παιχνιδιού αποτελεί η σκηνή µέσα

Ο Ρένος Χαραλαµπίδης µέσα από ένα δικό του δυνατό σενάριο, µε τη βοήθεια της συναρπαστικής φωτογραφίας του Ευγένιου Διονυσόπουλου, την τρυφερή µουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου και µπόλικη φαντασία, προτείνει έναν κινηµατογράφο που αναµειγνύει το πραγµατικό µε το φανταστικό και δίνει τη δική του ειλικρινή εκδοχή επάνω στη µαταιότητα των ανθρώπινων.

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

JUMPCAT

Η ΣΥΝΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ ▧

ΤΗΣ ΓΕΥΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ gevdimi@gmail.com

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

Ο Charlie Kaufman στην πρώτη σκηνοθετική του απόπειρα, ακροβατεί χρησιµοποιώντας για σχοινί του την τέχνη ανάµεσα στην απογοήτευση της ζωής και το αναπόφευκτο του θανάτου.

Έτσι, όντας αιώνιοι παρατηρητές των αλλοτινών εαυτών µας, συλλέγοντας στιγµές και αναλύοντας τες κάτω από διαφορετικό πρίσµα κάθε φορά µπορούµε να προσεγγίσουµε µια αλήθεια για τους ίδιους µας τους εαυτούς. Η υπάρχουσα πολυπλοκότητα µας ως ανθρώπινα όντα µας καθιστά υπεύθυνους και µας καταδικάζει σε µια ανάλογη πολύπλοκη αντιµετώπιση των προβληµάτων που η ίδια η ύπαρξη µάς επιβάλλει.

Εδραιώνοντας εικονικά µία καινοτόµα φιλοσοφία σκέψεων, µας προτείνει ένα βηµα πριν υποκύψουµε στα καχεκτικά µας αισθήµατα, να περιπλανηθούµε υποδυόµενοι κάποιον εαυτό µας σε ιστορίες του παρελθόντος, εξερευνώντας τα αποµεινάρια που µας οδήγησαν στην εξαθλιωµένη αυτολύπηση του παρόντος.

Προσοχή! Θυµηθείτε το παραµύθι του Κοντορεβιθούλη αν θέλετε να βγείτε από την είσοδο που µπήκατε. Η επανάληψη του παιχνιδιού συµβάλλει στην αποξένωση του παρόντος του εαυτού.

συνεκδοχή

η [sinekδoxí] : σχήµα λόγου κατά το οποίο µια λέξη χρησιµοποιείται µε τη στενότερη ή µε την ευρύτερη σηµασία της, δηλαδή το ένα αντί για τα πολλά, το µέρος αντί για το σύνολο ή αντίστροφα, η ύλη αντί για το αντικείµενο που έχει γίνει από αυτή και εκείνο που παράγει αντί για εκείνο που παράγεται από αυτό.

Η Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης, δεν προτείνει απλά, αλλά προβάλλει και το ρίσκο µιας τέτοιας δοκιµασίας. Η ασφάλεια που παρέχει η οδοιπορία στο ήδη καθορισµένο παρελθόν µπορεί να αποβεί µοιραία για οποιαδήποτε επιθυµία επιστροφής στο µετέωρο παρόν πόσο µάλλον για µεταφορά στο άγνωστο µέλλον. Ο φαύλος κύκλος ενός ‘’άθλιου’’ Ναρκισσιστή συντρέχει λόγους µαταίωσης της υφής της πραγµατικότητας ενώ ταυτόχρονα η γλύκα της ‘‘Επαναληπτικής Πρεµιέρας’’ στιγµών µας καταστά αδύνατη την κατανόηση των προγονικών σφαλµάτων που µας οδήγησαν στο απεχθές τώρα. ◈

Η ανάµνηση ενός χαµένου συναισθήµατος γίνεται το αντικείµενο µιας νέας συναισθηµατικής κατάστασης. Σε µια χαοτικά υπέρµετρη ζωή, η συνειδητοποίηση της ολότητας είναι δύσκολο να οριστεί, καθότι η ζωή ονοµάζεται ¨ζωή¨ ,γιατί είµαστε ικανοί µόνο να την ζήσουµε-αν µπορούσαµε να τη σκεφτούµε , τότε η ζωή θα ονοµαζόταν ¨σκέψη¨. Ο τρόπος διαφυγής και κατανόησης µπορεί να γίνει µέσω της αποµόνωσης και συλλογής στιγµών µας, αποδοµώντας τα στοιχεία της εφήµερης προσωπικότητας µας τα οποία συνήθως λειτουργούν ως εµπόδιο παρά ως φως στο τούνελ των υπαρξιακών ερωτηµάτων.

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

SHAME Ιστορίες χάους και κατάπτωσης στο Μεγάλο Μήλο

▧

ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com

Όποιος βρεθεί για µπάνιο στην ανατολική Αττική κι έχει όρεξη για µια από τις καλύτερες ταινίες τις χρονίας, αυτή τη βδοµάδα η πρόταση περιλαµβάνει την ιστορία του σεξοµανή Μπράντον στη Νέα Υόρκη. Μία ταινία που ξεκίνησε να προβάλλεται το χειµώνα, προβλέπεται όµως ότι θα αποτελέσει all time classic – τι καλύτερο για θερινό σινεµά;

αλλάξει, είναι πια αργά. Ιστορίες χάους και κατάπτωσης στο Μεγάλο Μήλο. Η ταινία ανέδειξε το Φασµπέντερ σε έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς του σύγχρονου Χόλυγουντ. Με κάτι από παλιά λάµψη, µε µετρηµένη ερµηνεία και απύθµενη γοητεία, ο πρωταγωνιστής αποδίδει άριστα τον διαταραγµένο Μπράντον. Το soundtrack της ταινίας έχει ήδη κατακτήσει το ελληνικό κοινό, µε ιδιαίτερα αγαπηµένη τη διασκευή του New York από τη Μάλιγκαν. Και, πράγµατι, η Νέα Υόρκη κυριαρχεί, ειδικά στην εύστοχη σκηνοθετικά σκηνή του νυχτερινού τζόγκινγκ του Μπράντον.

Ο Μάηκλ Φασµπέντερ (Μπράντον) υποδέχεται την απρόσκλητη αδερφή του (Κάρεη Μάλιγκαν), η οποία, ασταθής αλλά ειλικρινής – σε αντίθεση µε τον ίδιο - , του αναστατώνει την καθηµερινότητα. Ο πρωταγωνιστής καταλήγει να συνειδητοποιεί τον παραλογισµό της ζωής του, αποφασίζει να την

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

Είσαι τριάντα και χρονών, µπερδεµένος, εθισµένος στην προσοχή, χρήζων επιβεβαίωσης για τις αποδόσεις σου; Έχεις οικοδοµήσει ένα σύµπαν το οποίο κινείται γύρω από τις απολαύσεις, τόσο που αν ένα πετραδάκι του καταρρεύσει, καταρρέεις κι εσύ; Ήρθε η εποχή να αλλάξεις πλευρό, σύγχρονε Μπράντον της Αθήνας. ◈

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

JIVE

AENIMA ▧

TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

καθαρά φωνητικά µε την κλασική παιδεία της Carmen, ambient κιθάρες είναι τα δύο στοιχεία που χαρακτήρισαν το σχήµα στο ξεκίνηµά του

www.lykosmagazine.tumblr.com group. To 2007 ανακοινώνουν τα σχέδια τους για νέο album το οποίο όµως παραµένει µέχρι σήµερα στις ταινίες του studio.

Το 1997 στην Πορτογαλία πήραν σχήµα από τον Rune και την Carmen οι AEnima, ένα παιχνίδι µε τη λατινική λέξη Anima, την ψυχή. Στη συνέχεια στην σύνθεση του Project προστέθηκε και ο Paulo στο µπάσο, ο Nor στις κιθάρες καθώς και ο Hugo στα drums. Τα καθαρά φωνητικά µε την κλασική παιδεία της Carmen, όπως και οι ambient κιθάρες είναι τα δύο στοιχεία που χαρακτήρισαν το σχήµα στο ξεκίνηµά του.

Το εκπληκτικό "Shelter for a Lesser God" από το "Sentient" είναι ο τίτλος που περιέχει όλο τους το DNA. "I am the air

papadaki.stav@gmail.com The tides, the phases of the moon"

Το πρώτο τους album ολοκληρώθηκε το 1999 µε τον τ ί τ λο " R e v o l u t i o n s " . To a l b u m έ φ ε ρ ε τ η ν αναγνώριση και η φήµη έφερε µε τη σειρά της δυο µεγάλες εµφανίσεις στο M'era Luna festival στη Γερµανία. Το 2002 οι AEnima κυκλοφορούν το EP "Never Fragile" και το single "Lilith" ταξιδεύει µέχρι την Αµερική, µε αποτέλεσµα να κυκλοφορήσουν την επόµενη χρονιά το "Sentient" από το Αµερικάνικο label Middle Pillar Presents. Η Carmen άφησε το group αµέσως µετά την κυκλοφορία του "Sentient" για να αντικατασταθεί από τη Susana ενώ στη συνέχεια έγιναν κι άλλες αλλαγές στο line up του

Layout

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

JIVE

www.lykosmagazine.tumblr.com

papadaki.stav@gmail.com

Οι AEnima είναι:

▹ Susana ▹ Rune ▹ Paulo ▹ Rui

Layout

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

JIVE

www.lykosmagazine.tumblr.com

Οι Marquis of Vaudeville είναι:

▹ Toby Lawhon: Φωνητικά / Κιθάρα ▹ Bryan Geddie: Κιθάρα / Φωνητικά ▹ Kelly Grace: Μπάσο / Πλήκτρα / Φωνητικά papadaki.stav@gmail.com ▹ Phil Helms: Drums / Φωνητικά

Layout

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

www.lykosmagazine.tumblr.com

Marquis of Vaudeville papadaki.stav@gmail.com

θεατρική διάθεση, που φαίνεται σε κάθε έκφρασή τους, είτε φωτογραφίας είτε συγγραφής είτε ήχου Layout

Με µια φιλοδοξία να εισάγουν το κόσµο σε µια µελωδική δίνη, να τον ζαλίσουν σ' ένα ευφάνταστο, µουσικό merry-go-round και να εισέλθουν ακάλεστοι στη συνείδησή του.

υποσχόµενες κριτικές από δηµοσιογράφους και κοινό. Το πρώτο τους, οµώνυµο album κυκλοφόρησε ανεξάρτητα στις 17 Φεβρουαρίου του 2009 και αποτελείται από 13 τίτλους. Ο Alan Ayo από το Dallas Observer έγραψε: Το album είναι µια πονηρή σύντηξη αστραφτερής pop, φωνητικών που σε κάνουν να χαζεύεις τ' αστέρια και µελαγχολικές µελωδίες σκιαγραφηµένες από ακραίες κιθάρες. ◈

Με θεατρική διάθεση, που φαίνεται σε κάθε έκφρασή τους, είτε φωτογραφίας είτε συγγραφής είτε ήχου, µας συστήνονται οι Marquis of Vaudeville από το Dallas, Texas. To project από την Αµερική έχει ήδη αποκτήσει φήµη εντός των τειχών, περιπλανώµενο σε µουσικά blogs και top λίστες, συµµετέχοντας σε συλλογές και λαµβάνοντας

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

SHOWCASE

Η ΜΙΚΡΗ ΑΔΕΡΦΗ ▧

ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗ thkorovesi@gmail.com

Δεν ξέρω πώς ακριβώς να το εξηγήσω, κατά κάποιον τρόπο δεν είναι καν η ειδικότητά µου να γράφω για το µέταλ, όµως µ’αυτή τη µουσική νιώθω ένα παντοτινό δέσιµο. Πώς στις ταινίες το σάουντρακ είναι αναπόσπαστο κοµµάτι κι ας µην το ακούν ποτέ οι πρωταγωνιστές εκτός από ελάχιστες στιγµές; Κάτι ανάλογο. Όλη µου η παιδική ηλικία είχε σαν χαλί ατόφιους, σκληρούς ήχους, κι αν δεν µπορούσα να σου πω τον τίτλο ούτε το συγκρότηµα, ήξερα τόσα µα τόσα κοµµάτια. Η αιτία φυσικά ο µεγάλος αδερφός. «Μεταλλάς». Ποτέ δεν µπόρεσα να ακούσω κάτι παραπάνω

από τα πάντα και το τίποτα απ’όλες αυτές τις µουσικές. Ίσως γιατί ήταν ήδη στο πετσί µου, χιλιοακουσµένες και καταγεγραµµένες. Θυµάµαι όµως πιο πολύ απ’όλα το συναίσθηµα να σκαλίζω κρυφά τις ώρες που έλειπε ο αδερφός µου, σ’ένα δωµάτιο γεµάτο οικεία τέρατα και ζωγραφιές δαιµόνων, τους δίσκους και τα σιντί του, και στην άκρη όλων αυτών, εκεί στο ράφι µε τα «soft, που δεν ακούει και πολύ, αυτά που είναι απλώς ροκ» να ανακαλύπτω, λίγο µετά τα έντεκά µου χρόνια, την ολόδική µου µουσική, σαν ένα παράλληλο δρόµο δίπλα στη ζωή και το χαρακτήρα του. ◈

Δευτέρα 20/8 στο Άλσος Βεΐκου, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Δήµου Γαλατσίου θα εµφανιστούν οι δυναµικοί εκπρόσωποι του ελληνικού metal Need, 3Fold Pain, Parthian Shot, Reignstar. 36

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΦΩΝΟΡΑΣΗ www.lykosmagazine.tumblr.com

▧

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ elenqmdt@gmail.com

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΔΕΥΤΕΡΑ 20/08

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΤΡΙΤΗ 21/08

papadaki.stav@gmail.com

ΤΕΤΑΡΤΗ 22/08

papadaki.stav@gmail.com

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

20:00 // ET3 Κωμική:Οι Μνηστήρες www.lykosmagazine.tumblr.com της Πηνελόπης

21:00 // ΒΟΥΛΗ Ντοκιμαντερ: www.lykosmagazine.tumblr.comΘανάσης Βέγγος: Ένας άνθρωπος παντός καιρού

22:00 // STAR Ρομαντική Κομεντί:Μια www.lykosmagazine.tumblr.com βραδιά στο Notting Hill

Layout

papadaki.stav@gmail.com

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

00:00 // BEST 92.6 Electro-house,Trance: Κλεοπάτρα Φυντανίδου

18:00 // RED FM 96.3 Ροκ: Χρήστος Παπαδάς

21:00 // ΔΙΕΣΗ 101.3 Ξένο Layout & Ελληνικό ρεπερτόριο: Πέτρος Κουμπλής

12:00 // INDIEGROUND RADIO.COM Indie-New wave: Songs of Love and Hate

Layout 18:00 // RED FM 96.3 Ροκ: Χρήστος Παπαδάς 20:00 // FLIPPINRADIO.GR Dubstep: Music Box 21:00 // ΔΙΕΣΗ 101.3 Ξένο & Ελληνικό ρεπερτόριο: Πέτρος Κουμπλής

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΠΕΜΠΤΗ 23/08

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/08

papadaki.stav@gmail.com

ΣΑΒΒΑΤΟ 25/08

ΚΥΡΙΑΚΗ 26/08

papadaki.stav@gmail.com

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

00:00 // BEST 92.6 Electro-house,Trance: Κλεοπάτρα Φυντανίδου

18:00 // RED FM 96.3 Ροκ: Χρήστος Παπαδάς

22:30 // MEGA (Ε) Κοινωνική εκπομπή: Πρωταγωνιστές

18:00 // RED FM 96.3 Ροκ: Χρήστος Παπαδάς

21:00 // ΔΙΕΣΗ 101.3 Ξένο & Ελληνικό ρεπερτόριο: Πέτρος Κουμπλής

21:00 // ΔΙΕΣΗ 101.3 Ξένο & Ελληνικό Layout ρεπερτόριο: Πέτρος Κουμπλής

Layout

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

▧ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΡΟΥΣΟΔΗΜΟΥ (RUBETH) http://rubeth.tumblr.com/ rubeth77@gmail.com

ΜΟΣΙΚΗ ΤΟΥ FLYING CARAVAN: http://soundcloud.com/teddybears-picnic/flying-caravan 41

ΛΥΚΟS 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1012

42 lykosmagazine.tumblr.com