2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012 - ΤΕΥΧΟΣ 19
How To Find A Help In A World Collapsed-Sugahtank Γιάννης Ρουμπάνης ◈ Εditorial-Σε Μια Κουζίνα Μικρή ◈ Ελπίδα- Απελπισία ◈ One Of The Few ◈ Κλείστρο-Θεσσαλονίκη, 2012 ◈ Συνάντηση με τον Ήχο του Ηλία Βαμβακούση ◈ Beat Bazaar-2/12/2012 ◈ Δουλειά Χωρίς Ελπίδα-Samuel T. Coleridge ◈ Τα Τέσσερα Κεριά ◈ Οι Πόλεις της Κόκκινης Νύχτας-William S. Burroughs /¨Όχι άλλη ηττοπάθεια, μόνο ήττες¨ του Βασίλη Αναστασίου /¨Θα αργήσει να ' ρθει¨; της Κάτιας ◈ Manga Kuroshitsuji-Yana Toboso ◈ Η Σκύλα- Fritz Lang ◈ Σώμα με Σώμα- Jacques Audiard ◈ Efterklang, Αlbum ''Piramida''◈ Lykos Vinyls #19 ◈ Ο Ήχος της May Roosevelt ◈ Έξοδος-Mουσική: Ψαραντώνης ◈ Έξοδος-Εικαστικά:Cheapart 18 ◈ Έξοδος Ανάμεσα στη Σταδίου και στην Αθηνάς//Radio/Tv ON ◈ Comic: Super Wrong Land #5
To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή. www.lykosmagazine.tumblr.com
www.lykosmagazine.tumblr.com Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο.
www.facebook.com/lykosmagazine Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο Facebook. Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email
papadaki.stav@gmail.com papadaki.stav@gmail.com
ΕΚΔΟΣΗ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΛΙΚΟΥ Σταυρούλα Παπαδάκη ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ Θοδωρής Ρέγκλης - www.tedreglis.com ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Layout Sugahtank Γιάννης Ρουµπάνης - j_toxic@otenet.gr Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com Ντίνος Καψάλας - Dinerror86@gmail.com Μαρίνα Τσιρώνη - madlofe@yahoo.gr Κάτια - http://storiesofdisorder.wordpress.com Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com ΕΦΩΦΥΛΛΟ www.lykosmagazine.tumblr.com Sugahtank Γιάννης Ρουµπάνης - j_toxic@otenet.gr ΚΟΜΙΚ Ντίνος Καψάλας - Dinerror86@gmail.com ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Φάνης Κόλλιας, Νίκος Μπελάνε, Παράσχος Συµεωνίδης, Βασίλης Αναστασίου, Κάτια, Μυρσίνη Παπακουναδη, Gil Galad, Γιάννης Μήτσου, Μαριλένα Ιωάννου, Θόδωρος Εξηντάρης, Χλόη Ιορδανίδου, Ελένη papadaki.stav@gmail.com Αγγελοπούλου
Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.
Layout 2
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Εξώφυλλο How To Find A Help In A World CollapsedSugahtank Γιάννης Ρουµπάνης
JUMPCAΤ 30 Η Σκύλα- Fritz Lang ''H αφήγηση ενός καταστροφικού έρωτα¨.
Εditorial 4 Σε Μια Κουζίνα Μικρή Αντιθέσεις 6 Ελπίδα- Απελπισία Όταν σε σηµαδεύει στον κρόταφο η απελπισία και σε σώζει από τα µαλλιά η ελπίδα.
Μεγάλο Πανί 34 Σώµα µε Σώµα- Jacques Audiard ''H ανθρώπινη δύναµη πάει κόντρα στη µιζέρια της ζωής µε τον πιο σκληρό τρόπο¨. Jive 36 Efterklang O ήχος του Album τους,''Piramida''
Sideshow 8 One Of The Few Trying To Live A Lifetime
Play Lykos Vinyls #19
Κλείστρο 10 Θεσσαλονίκη, 2012
Ενηχόρια 40 May Roosevelt ''Μια ποικιλία ήχων και οργάνων δίνουν σε οκτώ κοµµάτια την αίσθηση του υπερφυσικού''.
Μάθε Τέχνη Πρόσωπα 12 Συνάντηση µε τον Ήχο του Ηλία Βαµβακούση
Showcase 42 Mουσική Κοµµάτι Γη: Η Λύρα του Ψαραντώνη στο Gagarin. Εικαστικά- Εκθέσεις Cheapart 18 200 Συµµετέχοντες που Δηµιουργούν µε Μεράκι.
Beat Bazaar 16 2/12/2012 Ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη. Κόκκινη Κλωστή 18 Δουλειά Χωρίς Ελπίδα-Samuel T. Coleridge Μετάφραση-Λάµπρος Πορφύρας Επιµέλεια- Παράσχος Συµεωνίδης Τα Τέσσερα Κεριά ¨Μια φορά και έναν καιρό , τέσσερα κεριά έλιωναν αργάαργά¨. ¨Όχι άλλη ηττοπάθεια, µόνο ήττες¨ του Βασίλη Αναστασίου ¨Θα αργήσει να ' ρθει¨; της Κάτιας Ink Οι Πόλεις της Κόκκινης Νύχτας-William S. Burroughs
38
Να Πας 46 Κυκλοφορώντας Ανάµεσα στη Σταδίου και στην Αθηνάς. Φωνόραση Radio/Tv ON
48
Comic 50 Super Wrong Land #5
24
Άνιµα 28 Kuroshitsuji-Yana Toboso ''Ένα manga που συνεχώς κερδίζει έδαφος ανάµεσα στα πιο δηµοφιλή shonen¨. 3
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
EDITORIAL
EDITORIAL Σε Μια Κουζίνα Μικρή
συγύριζα, φώναζα τα παιδιά να φάνε, αποχαιρετούσα τον Μίλτο που έπρεπε να φύγει για τη δουλειά. Αµίλητη καθόµουν µε ένα τσιγάρο και ένα ποτήρι καφέ και χάζευα για ώρες τον φωταγωγό και το κοµµάτι ουρανό που µου επέτρεπε να βλέπω. Κάποτε άκουγα φωνές απ’ τα άλλα διαµερίσµατα τις πρωινές ώρες και παρήγορα ανάσαινα που δεν περιµένω µόνη την επιστροφή, τα νέα, τον ενθουσιασµό, το φιλί, τους λεκέδες µιας καθηµερινότητας που έτρεχε σα µικρό παιδί και όλο λερωνόταν. Περήφανη µαµά, ερωτευµένη σύζυγος και…;
Για µένα η κουζίνα δεν υπονοεί καµιά προχειρότητα. Καθόλου πρόχειρα δε συζητώ τα βράδια όταν ξενυχτάω µε µια κούπα καφέ, ένα ποτήρι κρασί. Με απόλυτη σοβαρότητα εδώ και καιρό έχω επιλέξει τη θέση µου, το ποτήρι µου για κάθε είδους πιόµα και είµαι έτοιµη να συνωµοτήσω. Ίσως , να είναι και ο χώρος που µε καθιστά πιο επιλεκτική και πιο παρατηρητική. Σε µια κουζίνα γύρισα όταν έµεινα άνεργη. Την κουζίνα αυτή στιγµιαία µίσησα που θα µε εξέταζε σε πράγµατα που δε διάβασα ποτέ και που γι ‘αυτά δεν έδωσα ποτέ εξετάσεις. Αυτήν φοβήθηκα και έκανα τα πρωινά πως πονάει η κοιλιά µου, πως έχω πυρετό, πως θέλω να πάω τουαλέτα για να την αποφύγω. Είχα µεγαλώσει αρκετά και οι κηδεµόνες µου απόντες και οι δυο απ τη ζωή χρόνια, και εγώ σκαρφιζόµουν σηµειώµατα δικαιολογηµένης απουσίας για να αφήσω στην πόρτα του ψυγείου.
Ήθελα να ξυπνήσω ένα πρωί, να ντυθώ όπως πριν. Τα ρούχα του σπιτιού αυξάνονταν και τα άλλα που στριµώχνονταν στην ντουλάπα, µαρτυρούσαν µια άλλη ζωή που µου στερήθηκε χωρίς να καώ στο παιχνίδι από λάθος µου. Πού και πού διάβαζα, ζωγράφιζα, µα και πάλι αν και κανένα λεπτό δεν έµενε πραγµατικά άδειο, εγώ έκανα στη σειρά πράγµατα που µε άδειαζαν.
Τότε κατάλαβα πως αγαπούσα την κουζίνα, επειδή µπορούσα να κάτσω σε αυτήν από επιλογή. Κατάλαβα πως µόνη δεν έχεις να µοιραστείς το φαγητό, τη σκέψη, τη µυρωδιά όταν οι άλλοι λείπουν. Ξαφνικά άνεργη, ένιωθα και ανενεργή ακόµη και όταν µαγείρευα,
Μια µέρα, το τηλέφωνο χτύπησε. - Ναι; - Παρακαλώ.
4
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Eικονογράφηση Sugahtank Γιάννη Ρουμπάνη - j_toxic@otenet.gr
- Η κυρία Αντωνάκη; - Η ίδια. - Σας τηλεφωνούµε, επειδή διαβάσαµε το βιογραφικό σας και θα µας ενδιέφερε να κλείσουµε ένα ραντεβού για µια συνέντευξη µαζί σας. - Βεβαίως, βεβαίως! Αύριο το πρωί είναι καλά; - Ναι. Κατά τις 10 θα σας περιµένουµε.
µε ανέµους και µε κύµατα, κρατούσα το κατάρτι,αγαπούσα το πλήρωµα και έλεγα πως όπου να ‘ ναι φτάνω. Ήρθαν. Ο Μίλτος πήρε δυο κεριά και θέλησε να το γιορτάσουµε στην τραπεζαρία. Εγώ όµως, πήρα τη θέση µου στο τραπέζι της κουζίνας. Κατέβασα απ’ το ράφι το ποτήρι και το πιάτο µου. Τα παιδιά και ο Μίλτος ακολούθησαν κάνοντας το ίδιο, πλησίασαν και κάθισαν τριγύρω. Λέγαµε αστεία, σιγοτραγουδούσαµε, ο Γιάννης λερώθηκε, η Άννα νύσταξε και εγώ ήξερα πως δεν είµαι µόνη, πως ποτέ δεν ήµουν µόνη και πως ακόµη και όταν παραµένω σε µια κουζίνα µικρή, µπορώ να αγαπιέµαι µεγάλα.
Ντύθηκα όµορφα, έφτιαξα ένα φαγητό να µοιραστώ τα ευχάριστα νέα, έβαλα µερικά γεράνια απ’ το µπαλκόνι σε ένα βάζο να γιορτάσω µια ελπίδα που πρόλαβε να τρυπώσει στο σπίτι πριν σκοτεινιάσει εκείνη τη µέρα και περίµενα τα παιδιά και τον Μίλτο. Το κατάρτι της ελπίδας σπάει, όταν ο σκοπός ξεχνιέται. Μα ο σκοπός µου έστεκε. Τον έβλεπα σα γη που πότε µάκραινε και πότε κόνταινε. Και εγώ εκεί πότε περισσότερο, πότε λιγότερο έκανα κουπί. Άλλοτε για λίγο έπαυα. Μα εκεί
Σταυρούλα Παπαδάκη 5
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
ΕΛΠΙΔΑ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ
▧
ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com
Ξηµερώµατα Αν τύχει και σε βρει αυτή η ώρα να τριγυρνάς στους δρόµους, θα χρειαστείς τις ζωές πολλών περαστικών για να φτάσεις µέχρι το σπίτι. Η δική σου τελειώνει σε κάθε στροφή ενώ οι περαστικοί είναι ελάχιστοι τέτοιες ώρες. Οπότε σίγουρα θα περισσέψει λίγος θάνατος για το δρόµο. Μετράς τα τετράγωνα του πεζοδροµίου και λυπάσαι το φως από τις λάµπες που υστερεί τόσο προκλητικά µπροστά στην αλήθεια του ήλιου. Και εκείνη σε διατάζει να δικάσεις όλη σου την ζωή για µια λύτρωση που έχεις ακούσει ότι υπάρχει αλλά δεν έχεις ιδέα τι χρώµα έχει. Και έτσιτόσο ίδια κάθε φορά-µπαίνεις στην διαδικασία να δώσεις συντεταγµένες σε έναν χάρτη και να σηµειώσεις στο τέλος µε µολύβι τον προορισµό (αν το κάνεις µε στυλό, ή µεθυσµένος είσαι ή τρελός). Και ενώ ξέρεις από πριν ότι θα καταλήξεις σε εκείνο το ίδιο σηµείο που έχεις καταλήξει αµέτρητες φορές, εσύ το ξανακάνεις. Και θα το ξανακάνεις µέχρι να αποδειχθείς λάθος. Και το χειρότερο από όλα είναι πως βρίσκεις νόηµα σε µια αναπαραγωγή του εαυτού σου που ξεκινά µε αµφιβολία αλλά πάντα υπόσχεται επανάληψη. Όµως τελικά ίσως και να είναι αυτό το νόηµα των πραγµάτων. Η ελπίδα. Η ελπίδα πως είναι αλλιώς ενώ δεν είναι. Και όταν θα γυρίσεις το κλειδί στην πόρτα δεν θα σε αναγνωρίζεις πια και ας είσαι ο ίδιος.
6
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
▧
ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com
Λερναία Ύδρα Κρατούσε το περίστροφο στα χέρια. Η αµηχανία των δαχτύλων φαινόταν από το κράτηµα. Και εκείνος νόµιζε πως θα ήταν εύκολο µιας που τόσο επιθυµούσε το ταχύ τέλος του. Πώς και δεν ήξερε να το κρατήσει γερά, να τραβήξει τη σκανδάλη! Τόσο καιρό χειριζόταν µε ικανότητα επαγγελµατία σκοπευτή τα όπλα του και πέθαινε λίγο –λίγο. Πλήκτρα και γραφικές ύλες στόχευαν πότε στην καρδιά και πότε στο κεφάλι και πάντα τον πετύχαιναν ακόµη και όταν πάσχιζε να είναι κινούµενος στόχος. Τώρα η κίνηση είχε απολυθεί όπως και ο ίδιος. Καθιστός στην καρέκλα του σαλονιού, µακριά από υφάσµατα που κινδύνευαν να µαρτυρήσουν την επερχόµενη αιµατοχυσία. Τα παιδιά , η Μάρθα, έλειπαν από το σπίτι. Για µια στιγµή σάστισε, όταν τους σκέφτηκε να τον αντικρίζουν νεκρό, µα το ‘ χε πάρει απόφαση. Η απόφαση του ωρίµαζε , όσο περνούσαν από τα χέρια του οι καταστάσεις των απολυθέντων της εταιρείας. Πρώτα δέκα, µετά είκοσι , µετά εκατό. Μαζί µε αυτόν µέτρησε εκατό και έναν. Δεν είχε πει τίποτα σε κανέναν. Ό,τι είχε να πει , το είπε σκοντάφτοντας σε γράµµατα , σε µουντζούρες και σε κόµµατα. Τελεία µόνο µία και αυτή οριστικοποιούσε τον επίλογο του γράµµατος. Τόσο καιρό επέστρεφε τα βράδια στο σπίτι και ανάµεσα σε παύσεις και συνέχειες που του επέτρεπε ένα φύλλο χαρτί, ξόρκιζε γράφοντας ευχάριστες ιστορίες, τους φόνους που υπέγραφε , συνένοχος τα πρωινά στη δουλειά. Χθες υπέγραψε και τον δικό του. Η πράξη είχε οριστεί για σήµερα, θα πλήρωνε µια και έξω για όσα δεν µπορούσε πια να πληρώνει. Το δεξί χέρι είχε λάβει θέση. Το αριστερό µια γροθιά που προετοίµαζε το σώµα για τον πόνο. Το τηλέφωνο άρχισε να χτυπά επίµονα. Αν δεν το σήκωνε, θα επέστρεφαν συντοµότερα. ¨ Έλα, µπαµπά µε ακούς; Επιστρέφω σε λίγο! Σου έφτιαξα το αγαπηµένο σου φαγητό για να γιορτάσουµε. Με δέχτηκαν στην πρώτη µου δουλειά. Μη φας, περίµενέ µε¨. Το όπλο διατήρησε τη σιωπή του δωµατίου. Ό,τι έπρεπε να ακουστεί , ακούστηκε. Εκπυρσοκρότησε η ζωή που βρίσκει τον τρόπο , όταν ο τόπος δε σε χωρά. Ο κρότος εκκωφαντικός, διαµέλισε τη Λερναία Ύδρα της απελπισίας και ο µυθικός ήρωας, η αγάπη.
Eικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com 7
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
SIDESHOW
▧
TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net
8
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
9
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΛΕΙΣΤΡΟ
10
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΛΕΙΣΤΡΟ
Θεσσαλονίκη 2012
▧ ΤΟΥ ΔΑΡΕΙΟΥ ΧΑΛΙΛΙ http://www.flickr.com/photos/ kasetophono/ khalilidareos@gmail.com
11
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ
ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ η νέα τάση της µόδας
▧
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΦΑΝΗΣ ΚΟΛΛΙΑΣ phaniskollias@gmail.com Amagi Web Radio Κάθε Δευτέρα 18:00-20:00
Ηλίας Βαµβακούσης
και από το ποδήλατο µέχρι τα έπιπλα του σπιτιού. Γιατί νοµίζεις ότι συµβαίνει αυτό; Είναι απλά µια µόδα ή νοσταλγούµε κάποια πράγµατα τώρα µε την κρίση;
Ο Ηλίας Βαµβακούσης γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Το 2004 έκανε την πρώτη του δισκογραφική εµφάνιση στο δίσκο "Δεύτερη Ακρόαση" της Μικρής Άρκτου µε το τραγούδι "Μάτια µου" σε στίχους και µουσική δικά του. Το 2006 συµµετέχει ως ερµηνευτής σε δύο δίσκους της Μαρίζα Κωχ, ενώ το 2008 ο ποιητής Ανδρέας Παγουλάτος του αναθέτει την µελοποίηση και την ερµηνεία του έργου του µε τίτλο "Perama elisuocanto". Το 2009 συµµετέχει σε δύο ακόµη δισκογραφικές δουλειές της Σοφίας Καµαγιάννη και της Λένας Πλάτωνος. Και κάπου εκεί, το 2010, ο Ηλίας κυκλοφορεί σε συνεργασία µε την Παυλίνα Κωνσταντοπούλου τον πρώτο του προσωπικό δίσκο µε τίτλο "Είµαι ζεν και µε ταράζεις" ενώ το 2011 κυκλοφορεί το single "Δικαιολογίες" από την Hiddentrack.
Απάντηση Είναι διαφορετικό κάποιος να χρησιµοποιεί το ποδήλατο του παππού του ή την παλιά ζυγαριά της γιαγιάς µε το να αγοράζει ένα καινούργιο ποδήλατο τύπου ρετρό.. Το πρώτο κατά τη γνώµη µου έχει µία νοσταλγία και µία αξιοποίηση ενός αντικειµένου µε ιστορία, το δεύτερο είναι µία µόδα.Εάν θέλουµε να το δούµε βαθύτερα στις δεκαετίες '50 και '60 ξεκίνησε η τάση της µαζικής παραγωγής προιόντων και της µαζικής κατανάλωσης. Το λεγόµενο αµερικάνικο όνειρο άρχισε να εξαπλώνεται. Ίσως λοιπόν η στροφή σε αυτές τις δεκαετίες να κρύβει και µία νοσταλγία υπερκατανάλωσης εν µέσω κρίσης. Ερώτηση Τον τελευταίο καιρό υπάρχει µία πολύ αυστηρή κατηγοριοποίηση των ανθρώπων από την κοινωνία βάσει των αντιλήψεων, των λεγοµένων και των πράξεών τους. Στην ουσία κάποιος παραµονεύει στη γωνία και περιµένει να κάνεις την κίνησή σου, ώστε αµέσως αυτός στη συνέχεια να σε εντάξει σε κάποια πολιτική-κοινωνική κατηγορία. Πιστεύεις ότι είναι πολύ ροµαντικό και το
Ερώτηση Στην βιτρίνα του ποδηλατάδικου στο Σύνταγµα συµφωνήσαµε πως ο κόσµος έχει αρχίσει να κάνει µία στροφή προς τα παλιά και ιδιαίτερα στις δεκαετίες του '50 και του '60. Από τον τρόπο ντυσίµατος µέχρι τη µουσική
12
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ
13
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ
απόλυτα ιδανικό για να είναι αληθινό, το να υπάρχουν άνθρωποι που απλά δεν εντάσσονται κάπου συγκεκριµένα και είναι απολύτως ελεύθεροι; Ή απλά η απόλυτη ελευθερία δεν µπορεί να υπάρξει ούτε καν σαν έννοια;
Βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τη διάδραση µε τον κόσµο. Ίσως πάλι αυτή µου η ανάγκη να βγαίνει ως απωθηµένο µετά από τόσα νυχτοκάµµατα βιοπορισµού όπου απλά έπαίζα χωρίς ουσιαστική επικοινωνία.
Απάντηση Ερώτηση
«Ο άνθρωπος ξεχωρίζει από τα άλλα ζώα απ' τον ανεπτυγµένο εγκέφαλο, τους αντιτακτούς αντίχειρες και απ΄το ότι είναι ελεύθερος. Ελεύθερος: αυτός που απολαµβάνει το δικαίωµα να δρα ελεύθερα. Η ελευθερία είναι µια λέξη που βάζει φωτιά στα όνειρα των ανθρώπων. Δεν υπάρχει κανείς που να µπορεί να την εξηγήσει και κανείς που να µην την καταλαβαίνει..» από το ντοκυµαντέρ «Νησί των λουλουδιών» του Jorje Furtado http://www.youtube.com/watch? feature=player_embedded&v=Lqud_mY-zOU#!
Το θέµα του τεύχους αυτού είναι η ελπίδα και η απελπισία. Υπάρχει κάτι που να σου δίνει ελπίδα αυτό τον καιρό ή είσαι απελπισµένος και πιστεύεις ότι τα πράγµατα δεν πρόκειται να αλλάξουν; Απάντηση Η ελπίδα βρίσκεται πάντα µέσα µας, εγώ βρίσκω ελπίδα στη δράση και τη δηµιουργικότητα. Μπορεί να µην µπορώ να αλλάξω τον κόσµο αλλά µπορώ να αλλάζω ο ίδιος.
Δεν ξέρω αν έχει νόηµα να µιλάµε για κοινωνικοπολιτική κατηγοριοποίηση και ελευθερία όταν δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται σε µία κατηγορία που κανένας δεν αµφισβητεί.
Ερώτηση Θέλω να µου προτείνεις από πέντε έως δέκα καλλιτέχνες που θα ήθελες να τους πάρουµε συνέντευξη.
Ερώτηση
Απάντηση
Τα lives σου έχουν έντονο κοινωνικοπολιτικό χρώµα. Φοβάσαι καθόλου µήπως στοχοποιηθείς;
Αντώνης Μποσκοϊτης (σκηνοθέτης) Αλέξανδρος Εµµανουηλίδης
Απάντηση
Γιώργος Περού Κεφαλλονίτης
Για να στοχοποιηθώ σηµαίνει ότι θα έχω ενοχλήσει..Το απολιτίκ lifestyle σιγά σιγά αντικαθιστάται από µία σαφή πολιτική στάση απέναντι σε αυτά που συµβαίνουν. Πέρα από χρωµατισµούς και παρατάξεις, ο καθένας καλείται να πάρει θέση και να δράσει ανάλογα. Το να είσαι στο ενδιάµεσο είναι και αυτό µια στάση. Προσωπικά στηρίζω την «ελεύθερη» έκφραση, την αλληλεγγύη, την διαφορετικότητα και βρίσκω λυπηρό να φοβόµαστε ότι τέτοιες αξίες στοχοποιούνται..
Λόλεκ Νίκος Χαλβατζής Δανάη Παναγιωτοπούλου Γιουσουρούµ Γκωτιέ Βελισσάρης
Ερώτηση
Paradoxonia
Στα lives σου αναζητάς την συµµετοχή του κόσµου σε πολύ µεγάλο βαθµό. Σε µεγαλύτερο τουλάχιστον από άλλους καλλιτέχνες, για να µην είµαι και υπερβολικός. Από live σε live το κοινό όµως διαφέρει. Άλλοι µπορεί να συµµετέχουν ενώ άλλοι όχι και τόσο ή και καθόλου. Εσύ πώς αντιδράς και στις δύο περιπτώσεις; Νιώθεις µεγάλη ανακούφιση όταν το κοινό συµµετέχει, απογοητεύεσαι πολύ όταν συµβαίνει το αντίθετο ή αρκεί να περνάς εσύ καλά ώστε να το µεταδίδεις και στον κόσµο όσο µπορείς;
Μαρία Παπαγεωργίου
Απάντηση Σε αυτό το σηµείο θα ήθελα να ενηµερώσω ότι δεν υποχρεώνω όποιον έρχεται στα live να συµµετέχει!!! Η αλήθεια είναι ότι δεν µου έχει τύχει ως τώρα κανείς να µη θέλει να τραγουδήσει µαζί µου το «όσοι γεννούν πρωθυπουργοί» του Μάρκου Βαµβάκαρη για παράδειγµα.
14
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ
Ο Ηλίας Βαμβακούσης αυτό τον καιρό ετοιμάζει τον δεύτερο δίσκο του με τίτλο "Κάποια μέρα", αφού ελπίζει ότι κάποια μέρα μέσα στο χειμώνα θα κυκλοφορήσει. Στον δίσκο αυτό, ο οποίος θα αποτελείται από οχτώ ή εννέα κομμάτια θα συμπεριληφθεί και το κομμάτι "Du Tonic", στο οποίο συμμετέχει και η Νατάσσα Μποφίλιου.
"Προσωπικά στηρίζω την «ελεύθερη» έκφραση, την αλληλεγγύη, την διαφορετικότητα και βρίσκω λυπηρό να φοβόμαστε ότι τέτοιες αξίες στοχοποιούνται...". Δεν ξέρω αν τα ποδήλατα τύπου ρετρό είναι πια μόδα, πάντως το σίγουρο είναι πως μόδα πλέον αποτελεί η στοχοποιήση και του καλού και του κακού.
Σε επικοινωνία με τον Ηλία έρχεστε από το προσωπικό του προφίλ στο facebook: http://www.facebook.com/elias.vamvacoussis
15
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
BEAT BAZAAR
021212_ ▧
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΝΕ belane74@gmail.com http://nikbelane.blogspot.com
Η πόλη ανάπηρη, πονεµένη, παρατηµένη και βρώµικη. Πολύ βρώµικη. Οι κάτοικοι της πόλης και ολόκληρης της χώρας χρεοκοπηµένοι. Γι’ ακόµη µία φορά η χώρα σώθηκε και οι κάτοικοι χρεοκόπησαν. Τα παράδοξα της ενωµένης Ευρώπης που αδυνατώ να κατανοήσω, αδυνατώ να δεχθώ. Η φτώχεια εξαπλώνεται ως επιδηµία βαλσαµωµένη και τοποθετηµένη σε φινετσάτη βιτρίνα µε επίχρυση κορνίζα.
διδασκαλίας. Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο πρώτο και καλύτερο µας δείχνει την οδό της βρωµιάς και του εξευτελισµού που κυριαρχεί πνίγοντας τη ζωή µας, σαπίζοντας το µικρό µας κεφάλι. Μόνο λύπη, ανηµποριά και µια πρόωρα γερασµένη νιότη. Μηδενικά αντανακλαστικά και άδειες εγκεφαλικές αίθουσες. Κενές από συναθροίσεις γλυκών ονείρων. Πατώ πάνω στα σάπια σκουπίδια των χρεωµένων πολιτών. Τα πόδια µου βγάζουν κάλους ιώσεων, αποστήµατα προϊστάµενων παθήσεων. Ζητώ τη µυρωδιά που θα µε γοητεύσει στη στοά Λεβή Μπουρλά. Αναζητώ την ποίηση που θα µε συνεπάρει στη στοά Κολόµβου. Πάντα σκεπασµένος. Πάντα προστατευµένος. Πάντα κλεισµένος ερµητικά στον αµνιακό σάκο µιας πόλης που πετυχαίνει την καταστροφή της οµορφιάς του έρωτα σιγοτραγουδώντας ένα κολασµένα βραχνό τραγούδι. Μιας πόλης που µεταλλάσσεται σε ρυτιδιασµένη γριά πάνω ακριβώς στο ζενίθ της εξαίσιας εφηβείας της.
Ζητείται έµπνευση. Ζητείται αξιοπρέπεια. Ζητείται ζωή. Ζητείται τρόπος να ζήσεις µία εµπνευσµένη και αξιοπρεπής ζωή. Και βάλε όλα τα αρχικά γράµµατα κεφαλαία ή όλα τα γράµµατα κεφαλαία. Τόνισε τέλος πάντων ό,τι γουστάρεις εσύ. Αρκεί να βγάλεις την σωστή άκρη µέσα στον δαιδαλώδη υπόνοµο που ζεις. Η έµπνευση υπάρχει µέσα στα απλά πράγµατα. Μα ποια είναι πλέον αυτά όταν κανείς δεν µπορεί να καταλάβει ή να αποκωδικοποιήσει όσα του συµβαίνουν; Κανείς δεν µπορεί να εξηγήσει πως και µε ποιον τρόπο του έχουν επιβληθεί όλοι αυτοί οι δαιµονοπαρµένοι οικονοµικοί όροι και οι ταµπέλες των ειδήσεων, οι περισσότεροι λάθος µεταφρασµένοι αλλά όλοι διαολεµένα δυσοίωνοι και φορείς µύριων κακών. Ο καθείς στέκει. Απλά στέκει. Όµως µε τον έναν ή τον άλλον τρόπο το έδαφος πάνω στο οποίο στέκει είναι καυτό. Κοχλάζει ξερνώντας φωτιά.
Δεν βγάζει πουθενά όλο αυτό. Δεν βγάζω νόηµα. Με δονεί µια συννεφιασµένη µουσική. Με πνίγει µια µολυβένια τρικυµία. Με κρυώνει ένας προδοµένος ήλιος. Με απειλεί ένας γερασµένος ύπνος. Ύπνος των αισθήσεων, των εµπνεύσεων, των ανθρώπων. Με λυπεί που στέκοµαι άπραγος θεατής. Με λυπεί ο εαυτός µου. Ιδρωµένος και τελευταίος. Με τα όρια εξαντληµένα. Με τα δάχτυλα αγκυλωµένα. Με την αγκαλιά κρύα κι αφιλόξενη. Με τον νου σακατεµένο, ανήµπορο, συνταξιούχο. Με ταράζει η αταραξία µου.
Ο µουδιασµένος περίπατος µε πείθει πως η µελάνη στους δρόµους έχει στεγνώσει. Έχει καταπλακωθεί από τόνους απορριµµάτων µε πρωτοστατούσα χωµατερή το Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο. Την άλλοτε κοιτίδα του πολιτισµού, των τεχνών και των επιστηµών να έχει µετατραπεί σε µατωµένο βωµό. Σε βωµό όπου σφαγιάζονται οι ανθρώπινες αξίες. Σε θυσιαστήριο της αρχαίας, της αέναης γνώσης και σκέψης. Της µετάδοσης, της παράδοσης, της µάθησης και της
Η λίγδα που σκεπάζει τη µικρή ανηφόρα προς το σπίτι µου κάνει το περπάτηµα δύσκολο και το αναµενόµενο ψιλόβροχο που άρχισε πριν λίγο ακόµη δυσκολότερο. Κάποιοι πλανόδιοι πωλητές επιµένουν πουλώντας
16
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
BEAT BAZAAR
ευτελείς πραµάτειες και µουλιασµένα κουλούρια. Τα µαγαζιά είναι κλειστά και οι εργάτες του Μετρό απεργούν. Ανακοινώθηκε πως από πρώτη Δεκεµβρίου θα πάψουν οι συγκοινωνίες του ΟΑΣΘ. Οι οδηγοί ταξί τρίβουν τα χέρια τους αλλά µάλλον για να ζεσταθούν έτσι όπως βρίσκονται ακινητοποιηµένοι στις πιάτσες τους. Διασχίζω την πλατεία Αριστοτέλους. Την προσπερνώ. Στη Ρωµαϊκή αγορά τα ποντίκια στήσανε και σήµερα το πάρτι τους. Κάτι θηρία τριάντα πόντων χωρίς να υπολογίζω την ουρά τους. Τα σαγόνια και τα ποδοβολητά τους ακούγονται από µακριά. Συντροφεύουν τον ύπνο του δικαίου µέσα σ’ έναν άδικο κόσµο πασπαλισµένο µε ψεύτικη άχνη ζάχαρη. Καλυµµένο µε κάτι που ούτε τρώγεται, ούτε χωνεύεται.
Το σπίτι µε υποδέχεται κρύο. Αυτό δεν έχει και τόση σηµασία αν σκεφτεί κανείς τους αδέσποτους ανθρώπους που συνοµιλούν καθηµερινά µε τον θάνατο. Κάθοµαι στο τραπέζι του φαγητού και βγάζω το µπλε τετράδιο από την τσάντα. Κάνω κάποιες διορθώσεις στο κείµενο µε µολύβι και κυκλώνω τις σηµειώσεις που δεν θέλω να παραλείψω. Παίρνω αγκαλιά τον φορητό υπολογιστή και ξεκινώ να γράφω αυτό το κείµενο. Βρίσκοµαι στη µέση της εβδοµάδας. Υπάρχω στη µέση του κόσµου. Τυπικά έχω ζήσει τη µισή µου ζωή. Ξεκινώ. Γράφω. «Η πόλη ανάπηρη, πονεµένη, παρατηµένη και βρώµικη…»
17
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΠΡΩΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ▧
κι αν µε ρωτάς ποιος µε πνίγει καηµός, άκου τούτο από µένα:
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΑΡΑΣΧΟΣ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΟΣ
δίχως ελπίδα η δουλειά νέκταρ µέσα σε κόσκινο χύνει, Δουλειά χωρίς ελπίδα
και δίχως κάποιο σκοπό η ελπίδα δε ζει µήτ' εκείνη.
Γραµµένο στις 21 Φεβρουαρίου του 1825, όπως δηλώνει ο υπότιτλος του πρωτοτύπου, το ποίηµα του Kόλεριτζ εκφράζει µε χαρακτηριστικό τρόπο ορισµένες από τις κυριότερες όψεις της ροµαντικής διάθεσης, όπως είναι η µυθοποίηση του εγώ, η αποξένωση, η ανία κ.ά.
Ανθολογία της ευρωπαϊκής και αμερικανικής ποιήσεως,
ΣΑΜΙΟΥΕΛ Τ. ΚΟΛΕΡΙΤΖ
▧
Όλα δουλεύουν στην πλάση. Για δες: τα µελίσσια βουίζουν,
ΕΠΙΛΟΓΗ & ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Τα Τέσσερα Κεριά.
απ' τις φωλιές τους οι σάλιαγκοι* βγήκαν· στρουθιά* φτερουγίζουν.
Μια φορά και έναν καιρό , τέσσερα κεριά έλιωναν αργάαργά. Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος , που η συζήτησή τους πριν παραδοθούν στο σκότος , µπορούσε να ακουστεί.
Kαι να που κι ο γέρος χειµώνας κι αυτός στο γαλάζιο του απείρου
Το πρώτο κερί είπε:
έχει στα µάτια του, κάτι σαν φως ανοιξιάτικου ονείρου.
¨Εγώ είµαι η Ειρήνη. Οι άνθρωποι όµως δεν καταφέρνουν να µε διατηρήσουν. Τι να κάνω και εγώ δε µου µένει άλλο από το να αργοσβήνω , µέχρι η φλόγα µου να πάψει εντελώς¨.
Mόνος εγώ µέσα σ' όλα µε δίχως δουλειά τριγυρνάω, κι ούτ' αγαπώ, κι ούτε µέλι τρυγώ, κι ούτε πια τραγουδάω.
Κι έτσι και έγινε. Αφέθηκε σιγά-σιγά και έσβησε ολοκληρωτικά. Συνεχίζοντας το δεύτερο κερί είπε:
Kι όµως γνωρίζω κάτι άγνωστους όχτους* που αµάραντ'* ανθίζουν,
¨Eγώ ,είµαι η Πίστη. Οι άνθρωποι ξέχασαν πώς να µε βρίσκουν και άρχισαν να µε αντλούν και όχι να µε παράγουν . Όταν δε µε βρίσκουν ολόγυρά τους ,αποκαµώνονται και παραµένουν ακίνητοι, σαν αγάλµατα. Δυστυχώς δεν είµαι χρήσιµη. Οι άνθρωποι δε θέλουν να ξέρουν για µένα και έτσι και εγώ θα έρθει η ώρα µου και θα σβήσω¨.
ξέρω κρυµµένες πηγές που το νέκταρ σε ρυάκια σκορπίζουν. Για άλλους αµάραντ', αλίµονο γι' άλλους αν θέλετ' ανθίστε· όχι! για µε µην ανθίστε. Mακριά µου ρυάκια κυλήστε·
Μόλις ολοκλήρωσε τα λόγια του ένα απαλό αεράκι φύσηξε πάνω του και το έσβησε.
µ' έν' αστεφάνωτο µέτωπο φεύγω, µε χείλη φρυγµένα*,
Πολύ λυπηµένο το τρίτο κερί λέει µε τη σειρά του: 18
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Eικονογράφηση Sugahtank Γιάννη Ρουμπάνη - j_toxic@otenet.gr
¨Εγώ είµαι η Αγάπη. Δεν έχω τη δύναµη να µείνω αναµµένο. Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει να αγαπούν και η αγάπη τους δε θεριεύει στις δυσκολίες, µονάχα τροµάζει και όλο µικραίνει, µικραίνει. Νοµίζω, µάλιστα πως δεν είµαι εγώ που µικραίνω, αλλά αυτοί και έτσι λοιπόν, δε χωρώ στην καρδιά τους, τόσο µικρή που έχει γίνει¨.
¨Μα τι κάνετε; Πρέπει να παραµείνετε αναµµένα! Εµένα δε µου αρέσει το σκοτάδι και πώς άραγε θα βρω το δρόµο για να βγω από εδώ που βρέθηκα δίχως λίγο φως¨;
Αυτά είπε και χωρίς να περιµένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει.
¨Μη φοβάσαι. Εµένα µου φτάνει που ήρθες. Τώρα που είσαι εδώ, εγώ δε θα σιγοσβήσω, αρκεί να µε κρατήσεις στο χέρι σου και να µε βοηθήσεις να ξανανάψουµε µαζί τα άλλα τρία κεριά. Ξέρεις, εγώ είµαι η Ελπίδα¨.
Τότε, το τέταρτο κερί είπε µε στεντόρεια φωνή:
Ξαφνικά, ένα παιδί µπήκε στο δωµάτιο κι είδε τα τρία κεριά σβησµένα.
Και έτσι και έγινε. Το παιδί κράτησε στο χέρι του την Ελπίδα και ξεκίνησε να ανάβει ένα- ένα τα κεριά που είχαν σβήσει φυσώντας απερίσκεπτα οι µεγαλύτεροι.
Φοβισµένο από το σκοτάδι είπε:
19
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ, ΜΟΝΟ ΗΤΤΕΣ ▧
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ http://spitistinkamara.wordpress.com
Υ.Γ.
Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανός Δεν περνούν από δω ξυλοκόποι.
«Η τύχη πάει τις δουλειές µας καλύτερα απ’ ότι θα µπορούσαµε να ελπίσουµε, φίλε Σάντσο Πάντσα, γιατί κοίτα εκεί τριάντα ή και παραπάνω πελώριους γίγαντες – λογαριάζω να παλέψω µαζί τους και να τους σκοτώσω όλους. Με τα λάφυρα που θα πάρουµε, θα αρχίσουµε να πλουτίζουµε, γιατί ο πόλεµος αυτός είναι καλός, και θα προσφέρουµε µεγάλη υπηρεσία στο Θεό αν αφανίσουµε µια τόσο κακή σπορά απ’ το πρόσωπο της γης».
Μανόλης Αναγνωστάκης
Ξέρεις, θα ζήσουµε και θα πεθάνουµε, χωρίς να κουβαλήσουµε στην πλάτη µας ούτε µια γαµηµένη ήττα. Μια τραγική γενιά ηττοπαθών, που ξεκληρίστηκε πριν καν αρχίσει η µάχη. Και εσύ που τόσο αγάπησες τον κόσµο και τα παιδιά, θα στέλνεις γράµµατα µέσα σε άδεια µπουκάλια.
«Ποιούς γίγαντες;» έκανε ο Σάντσο.
Μάζεψε λοιπόν όσους µπορείς, όλους αυτούς τους ροµαντικούς που είναι έτοιµοι να χάσουν, όλους αυτούς που δεν τους νοιάζει αν θα κερδίσουν. Θα φτιάξουµε ένα ¨GRANMA¨ και θα ταξιδέψουµε µαζί σε όλες τις φουρτουνιασµένες θάλασσες. Θα φτιάχνουµε µουσική, ποιήµατα, ταινίες, θα φιλοσοφούµε και κάθε µέρα θα γελάµε. Θα κυνηγήσουµε επιτέλους την ουτοπία και ας µην την φτάσουµε ποτέ. Θα γίνουµε παρέα, πυρήνας, οµάδα και ίσως έτσι µπορέσουµε να διεκδικήσουµε επιτέλους µια αξιοπρεπή ήττα.
«Εκείνους που βλέπεις εκεί κάτω, µε τα µαύρα χέρια που φτάνουν τις δυο λεύγες». «Μα αυτοί που φαίνονται εκεί κάτω δεν είναι γίγαντες αλλά ανεµόµυλοι και αυτά που µοιάζουν µε χέρια, είναι τα φτερά τους που τα γυρνάει ο άνεµος». «Είναι ξεκάθαρο» είπε ο Δον Κιχώτης, «πως είσαι κοµµάτι άσχετος από περιπέτειες-είναι γίγαντες, κι αν φοβάσαι, εξαφανίσου από εδώ και πες καµιά προσευχή, όσο εγώ θα δίνω µαζί τους φοβερή και άνιση µάχη»
Ξέρω διαβάζεις και γελάς. Εδώ δεν έχεις χρόνο να βγεις για µία βόλτα και εγώ σου µιλάω για µάχες και ουτοπίες. Μην µε παρεξηγείς, απλώς είναι αυτή η γαµηµένη η ανάγκη να σε κοιτάξω στα µάτια για λίγα δευτερόλεπτα, να σε καταλάβω και να σε αποκαλέσω: ¨Φίλε¨, ¨Σύντροφε¨, ¨Αδερφέ¨.
Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέρδα, Ο ευφυής ιδαλγός Δον Κιχώτης της Μάντσα.
20
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Eικονογράφηση: Μαρίνα Τσιρώνη - madlofe@yahoo.gr
21
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Θ’ΑΡΓΗΣΕΙ ΝΑ’ΡΘΕΙ; ▧
ΤΗΣ ΚΑΤΙΑΣ http://storiesofdisorder.wordpress.com
Είχε γεµίσει τους τοίχους του δωµατίου της µε ζωγραφιές από το φουστάνι της, τα κοσµήµατα και τα παπούτσια που φορούσε όταν τον συναντούσε. Κι άλλες µαζί του, να χορεύουν, να κάνουν βόλτες, να φιλιούνται. Είχε ζωγραφίσει το τεράστιο πάρκο που την είχε πάει βόλτα και την κρατούσε προσεκτικά από τη µέση. Θυµόταν πως το φουστάνι της είχε λερωθεί κι εκείνος το σκούπιζε. Και µια δεξίωση που είχαν πάει. Τόσος κόσµος και όλοι τόσο καλοντυµένοι. Αυτή φορούσε ένα µακρύ κεντηµένο φόρεµα ανοιχτό στους ώµους. Τότε είχαν χορέψει για πρώτη φορά. Και όλοι τους θαύµασαν. Πόσο τον αγαπούσε. Θα περνούσαν πολύ όµορφα µόλις ερχόταν. Ήταν φτιαγµένοι ο ένας για τον άλλο, το ήξερε. Τι κι αν είχε αργήσει να της απαντήσει. Με τόσες υποχρεώσεις ήταν λογικό. Έβαλε µουσική στο walkman της και άρχισε να χορεύει µαζί του: http://www.youtube.com/watch? feature=player_embedded&v=6YddPRlGF3U
H πιο ωραία απ’ όλες ήταν τότε που είχαν κάνει ιππασία. Αυτή κόντεψε να πέσει γιατί δεν ήξερε να ιππεύει καλά, όµως αυτός πρόλαβε και την έπιασε. Και της έδωσε το πιο παθιασµένο φιλι… Ακούστηκε ένα χτύπηµα στην πόρτα και αµέσως µετά άνοιξε. Ο νοσοκόµος της άφησε το φαγητό δίπλα από το κρεβάτι και πήγε να φύγει. Τότε η Χριστίνα τον ρώτησε. “ Θα αργήσει να έρθει;” “Ποιος;” ρώτησε ο νοσοκόµος. “Ο Πρίγκιπας.” Ο νοσοκόµος την κοίταξε. Έφυγε χωρίς να απαντήσει και κλείδωσε την πόρτα πίσω του. Η Χριστίνα έβαλε πάλι µουσική στο walkman της. Και πήγε να τον συναντήσει για άλλη µια φορά.
Όταν τον συναντούσε ήταν οι πιο ευτυχισµένες στιγµές της ζωής της. Τι κι αν της έλεγαν ότι πρέπει να σταµατήσει να το κάνει; Μόνο τότε ένιωθε ευτυχισµένη. Είχαν ζήσει τόσα µαζί και τώρα επιτέλους θα ερχόταν να τη βρει. Ήταν σχεδόν σίγουρη. Δεν της είχε απαντήσει βέβαια ο ίδιος, αλλά κάποιος βοηθός του. Λογικό. Με τόσες υποχρεώσεις που είχε, δεν του έµενε πολύ χρόνος. To email που της είχε στείλει, ήταν τυπικό, όµως καταλάβαινε, έπρεπε να είναι προσεκτικοί εξαιτίας της θέσης που είχε. Αλλά οι συναντήσεις τους τη γέµιζαν ζωή!
22
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Κατια
23
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
24
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
INK
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ William S. Burroughs, Οι πόλεις της κόκκινης νύχτας, εκδ. Απόπειρα, 1987 (έτος συγγραφής 1981), σσ. 355
▧
ΤΗΣ ΜΥΡΣΙΝΗΣ ΠΑΠΑΚΟΥΝΑΔΗ myrs32@hotmail.com
Όταν διαβάζεις προσεκτικά ένα βιβλίο είναι αναπόφευκτη η εντόπιση του θέµατος ή των θεµάτων και η συµπύκνωση των βασικών αξόνων και προσώπων σε ένα αδρό, βοηθητικό σχεδιάγραµµα στο µυαλό σου. Αυτά ισχύουν για τα υψιπέτη βιβλία που ατενίζουν τον κόσµο από ένα σχετικό υψόµετρο και υπό γωνία, και όχι για τα βιβλία-πεδιάδες, που ότι και αν τους σπείρεις θα βλαστήσει, για τις µαζικές ανάγκες. Νοµίζω ότι οι ‘’Οι πόλεις της κόκκινης νύχτας’’ , που ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία αναµφίβολα, κρύβουν µέσα τους πολλά σχήµατα, πολλά θέµατα και πολλούς εν δυνάµει αναγνώστες και αναγνώσεις. Το βιβλίο ξεκινάει µε τον Κάπταιν Μίσιον, πειρατή του 16ου αιώνα, που προσπάθησε να στήσει ένα κοινοβιακό οικισµό στις ακτές της Μαδαγασκάρης, µε µοναδική νοµοθεσία τα ‘’Άρθρα’’, που προέβλεπαν διαγραφή των χρεών, θρησκευτική ελευθερία και σεξουαλική ελευθεριότητα και κατάργηση οποιασδήποτε µορφής σκλαβιάς. ‘’Έλα σε εµάς και ζήσε σύµφωνα µε τα Άρθρα’’, προσκαλεί ο Κάπταιν Μίσιον, για να δηµιουργηθεί ένα δίκτυο τέτοιων οικισµών. Στο αµέσως επόµενο κεφάλαιο (‘’Επίκληση’’) ορίζεται από τον Μπάροουζ η πληρεξούσια Αρχή: ‘’Τίποτα δεν είναι αληθινό, όλα επιτρέπονται’’. Τι θα γινόταν αν είχε επιζήσει αυτός ή το σχέδιο του πρωτοποριακού πειρατή;
25
Και στη συνέχεια: ταξιδιωτικές περιγραφές από τα ηµερολόγια του πληρώµατος, οµοφυλοφιλικές σκηνές και διάχυτη σεξουαλικότητα, οι αποικιοκράτες Ισπανοί και οι κάθε λογής κονκισταδόρες, κατάβαση στον κόσµο των ναρκωτικών και του συνδρόµου στέρησης, µαγεία και θεωρίες συνωµοσίας, ντεντεκτιβίστικες έρευνες, ωµές περιγραφές θανάτου και ερωτικών τελετουργιών, η διαπλανητική µόλυνση από τον Ιό Β-23, εξεγέρσεις, το εκτυφλωτικό κόκκινο, οι Πόλεις της κόκκινης νύχτας. Για όλα αυτά τα αταίριαστα στοιχεία ακολουθείται µια συγκεκριµένη µεθοδολογία που εξαπλώνεται σε όλη την έκταση του βιβλίου , σαν µόλυνση. Κάθε στοιχείο λύεται ενδογενώς σε κάποια κοµµάτια: της όψης που προέρχεται από την µνήµη, της ρεαλιστικής αναπαράστασης, της ποιητικής ‘’ενδυµασίας’’ και των συνειρµικών εικόνων που γεννοβολά. Όλα αυτά τα κοµµάτια συγκολλούνται εκ νέου µε την παθητική και ενεργητική συνεισφορά του συγγραφέα. Το αποτέλεσµα είναι ο ακραίος πειραµατισµός µε τις λέξεις και τις εικόνες, το µαύρο χιούµορ και η εύστοχη διακωµώδηση, µια νέα µυθολογία του Μπάροουζ, η ενότητα φαντασίας και πραγµατικότητας- δυνατού και αόριστου, που προσφέρει στον αναγνώστη την ελευθερία να εστιάζει και να αφαιρείται σε ότι θέλει ή διαισθάνεται
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
INK
ως σηµαντικό. Ο Μπάροουζ είχε αναπτύξει µια δική του µέθοδο συγγραφής, το cut-up, δηλαδή χοντρικά το κόψιµο και την επανασυναρµολόγηση ενός κειµένου. Επιπλέον ανευρίσκονται χαρακτηριστικά της beat λογοτεχνίας, που αναπτύχτηκε στις αρχές τη δεκαετίας του ΄50: οι µεθυσµένες κουβέντες της αργόσχολης παρέας, τα απίθανα επεισόδια µε την ξαφνική είσοδο τυχαίων ανθρώπων, οι ακρότητες, η ανάµιξη της τέχνης µε την ζωή και του χιούµορ µε την θυµοσοφια. Οι έξι πόλεις της Κόκκινης Νύχτας προσεγγίζονται ως ολότητα στα µέσα του βιβλίου και αποκτά ενδιαφέρον αυτή η ενδοσκόπηση, καθώς ο Μπάροουζ µορφοποιεί τις Πόλεις σε Χωρικά και Χρονικά κατασκευάσµατα του ανθρώπινου παράγοντα, σε Σύνορα της ατοµικής και Παγκόσµιας ιστορίας (και βλακείας), σε ένα περιεκτικό εγχειρίδιο αναγέννησησης ή/και καταστροφής: ‘’Ταµάγκις: Αυτή είναι η ανοχύρωτη πόλη των αντιµαχοµένων φατριών, όπου η υπεροχή περνάει αδιάκοπα από το ένα στρατόπεδο στο άλλο, µέσα σε ένα απεγνωσµένο βιολογικό πόλεµο. Εδώ όλα είναι τόσο αληθινά όσο εσύ νοµίζεις και όλα επιτρέπονται αρκεί να µην σε πιάσουν να τα κάνεις.
Μπα’νταν: Αυτή η πόλη είναι παραδοµένη στα ανταγωνιστικά παιχνίδια και το εµπόριο. Το Μπα’νταν µοιάζει πολύ µε την σηµερινή Αµερική, µε µια ανασφαλή πλούσια ελίτ, µια µεγάλη δυσαρεστηµένη µεσαία τάξη και ένα εξίσου µεγάλο ποσοστό από εγκληµατίες και παράνοµους. Ασταθής, εκρηκτική και σαρωµένη από θυελλώδεις εξεγέρσεις. Όλα είναι αληθινά και όλα επιτρέπονται. Γιας Βαντά: Αυτή η πόλη είναι το οχυρό των γυναικών […]. Εδώ όλα είναι αληθινά και τίποτα δεν επιτρέπεται σε κανέναν αν εξαιρέσουµε τους επιτρέποντες. Βαγκντάς: Αυτή είναι η πανεπιστηµιούπολη, το κέντρο της µάθησης όπου όλα τα ερωτήµατα βρίσκουν απάντηση εφόσον µπορούν να εκφραστούν και να γίνουν κατανοητά. Η πλήρης άδεια απορρέει από την πλήρη κατανόηση. Η Ναουφάνα και η Γκαντίς είναι οι πόλεις της ψευδαίσθησης, όπου τίποτα δεν είναι αληθινό και εποµένως όλα επιτρέπονται. Ο ταξιδιώτης πρέπει να ξεκινήσει από την Ταµάγκις και να περάσει από τις άλλες πόλεις µε τη σειρά που προανέφερα. Το προσκύνηµα αυτό µπορεί να χρειαστεί πολλές ζωές.’’
26
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
INK
27
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ANIMA
KUROSHITSUJI ▧
TOY GIL GALAD teotihoacan@msn.com
Η Yana Toboso είναι µια 28χρονη mangaka και δηµιουργός του Kuroshitsuji. Το συγκεκριµένο manga συνεχώς κερδίζει έδαφος ανάµεσα στα πιο δηµοφιλή shonen και έκανε το ντεµπούτο του στις 16 Σεπτεµβρίου του 2006.
υπερφυσικό συµβόλαιο που δε µπορεί να σπάσει. Ο νεαρός Ciel είναι αυστηρός και περήφανος χαρακτήρας και µε µια µάλλον ψυχρή αντιµετώπιση απέναντι στη ζωή. Υποχρέωσή του και µέληµά του είναι να τρέξει την επιχείρηση της οικογένειας, την Funtom Company, που κατασκευάζει παιχνίδια. Όταν λοιπόν καταφέρει να εκδικηθεί µε τη βοήθεια του Sebastian και αφού αφήσει όλες του τις εκκρεµότητες διευθετηµένες τότε ο δαίµονας θα πάρει το αντάλλαγµά του. Τι άλλο από την ψυχή του νεαρού αφέντη του.
Στη Βικτωριανή Αγγλία, ελάχιστα µακριά από το Λονδίνο βρίσκεται η έπαυλη των Phantomhive. Ο νεαρός αφέντης Ciel Phantomhive τη νύχτα των δέκατων γενεθλίων του βιώνει µαζί µε τους υπόλοιπους κατοίκους της έπαυλης τη φωτιά που κατακαίει το κτήριο. Για ένα µήνα το αγόρι θεωρούνταν αγνοούµενο µέχρι που επιστρέφει µαζί µε το Sebastian Michaelis, έναν µαυροφορεµένο µπάτλερ, εξαιρετικά αφοσιωµένο στον νεαρό αφέντη του, που βρίσκεται πάντα στο πλάι του ικανοποιώντας οποιαδήποτε επιθυµία του.
Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και εξελισσόµενο manga µε πολύ καλό σχέδιο και σενάριο που όλοι όσοι το διαβάζουν ελπίζουν ότι δε θα αναλωθεί στην πεπατηµένη οδό των shonen αλλά θα δώσει το κάτι παραπάνω…
Στην πραγµατικότητα ο πιστός µπάτλερ είναι ένας δαίµονας που έχει προστρέξει στο πλευρό του Ciel Phantomhive µε σκοπό να βρουν και να εκδικηθούν τους εµπρηστές που προκάλεσαν εκείνη την καταστροφική πυρκαγιά που είχε ως αποτέλεσµα τον θάνατο των γονιών του. Οι δυο τους δένονται από ένα
28
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
29
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
JUMPCAT
SCARLET STREET Κοινωνική, Ασπρόµαυρη , Διάρκεια: 103' Παραγωγή: Αµερικανική Σκηνοθεσiα: Φριτζ Λανγκ Πρωταγωνιστούν: Εντουαρντ Τζ. Ρόµπινσον, Τζόαν Μπένετ, Νταν Ντιούρια
▧
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΤΣΟΥ
Η ΣΚΥΛΑ του Φριτζ Λανγκ
giannismitsou@gmail.com
Στο σινεµά του Φριτζ Λανγκ, δηµιουργού που συνδέθηκε µε το κίνηµα του γερµανικού εξπρεσιονισµού, και αργότερα το αµερικανικό φιλµ νουάρ, κυρίαρχη είναι η αίσθηση της ενοχής. Καθώς πασχίζουν να απαλλαχθούν από αυτή, οι ήρωες του εµπλέκονται σε παράλογες καταστάσεις που θυµίζουν όνειρο. Η λύτρωση και η διαφυγή φαντάζουν όλο και πιο µάταιες. Ωστόσο ,ακριβώς όπως στη γοτθική λογοτεχνία και τη ροµαντική ποίηση µε την οποία ο Λανγκ ιδιαίτερα συγγενεύει στις πρώτες επικές βουβές ταινίες του, όπως ¨ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ¨ του ΝΙΜΠΕΡΛΟΥΓΚΕΝ ή ¨ΤΗ ΔΙΑΘΗΚΗ¨ του ΔΡ ΜΑΜΠΟΥΖΕ ,το απειλητικό αυτό κλίµα εξισορροπείται µε έναν έντονο λυρισµό . Δεν είναι τυχαίο που το Ινστιτούτο Βρετανικού Κινηµατογράφου έδωσε στον σκηνοθέτη το προσωνύµιο ‘’Άρχων Του Σκότους’’(πολύ πριν η ίδια ονοµασία δοθεί στον Τζον Κάρπεντερ). Η ΣΚΥΛΑ ,ένα από τα πιο αναγνωρίσιµα νουάρ φιλµ της δεκαετίας του 40΄βασίζεται σε µια ερωτική ιστορία των ΦΟΥΤΣΑΡΝΤΙΕΡ και ΕΟΝ, που στον κινηµατογράφο είχε ήδη µεταφερθεί,10 χρόνια νωρίτερα ,τη δεκαετία του 30΄ ,από τον σπουδαίο ΖΑΝ ΡΕΝΟΥΑΡ. Έντονη επιρροή εποµένως στην αφήγηση και το ύφος υπάρχει κι από το πνεύµα του γαλλικού ποιητικού ρεαλισµού. Όπως κι ο ¨ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ¨ ,¨Η ΣΚΥΛΑ¨ είναι η αφήγηση ενός καταστροφικού έρωτα . Ο
30
εκφραστικότατος ηθοποιός Εντ Ρόµπινσον ,(πρωταγωνιστής πολλών χαρακτηριστικών ταινιών της εποχής όπως το ¨ΚΙ ΛΑΡΓΚΟ¨ κι ο ¨ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙΣΑΡΑΣ¨) σε µια από τις πιο ανθρώπινες ερµηνείες του κρατάει το ρόλο του µοναχικού τραπεζικού ταµία ,που µια βροχερή νύχτα ,γυρίζοντας σπίτι, βλέπει έναν άντρα να επιτίθεται σε µια κοπέλα την οποία και σπεύδει να βοηθήσει . Στερηµένος από έρωτα και καταπιεσµένος από τη γυναίκα του και τη µίζερη καθηµερινότητα του, φυσικά δε θα αργήσει να µαγευτεί από το όµορφο κορίτσι και τον αέρα ελευθερίας που αποπνέει . Πίσω από την ελαφρότητα των πρώτων σκηνών, ωστόσο κρύβεται µια πικρή ειρωνεία. Σύµφωνα µε τη κλασσική λογική του φιλµ νουάρ , ο έρωτας της µοιραίας γυναίκας δε φέρνει τη χαρά αλλά τη θλίψη, την ταπείνωση , την εξαθλίωση και εν τέλει αναπόφευκτα τον τραγικό θάνατο. Όπως και στο Μ,(µαζί µε τη φουτουριστικής αισθητικής ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ, η γνωστότερη πιθανώς ταινία του Λανγκ) η τραγική έκβαση προοικονοµείται κοµψά σε όλη τη διάρκεια του έργου. Τέτοιες χαρακτηριστικές ενδείξεις είναι η βελόνα του βινυλίου που κολλάει επανειληµµένα ,το πλάνο του µαχαιριού στη κουζίνα και η φαινοµενικά τυχαία αναφορά ενός άντρα που σκότωσε τη γυναίκα του ,σε µια εφηµερίδα, που διαβάζει σε ανύποπτη στιγµή ο Ρόµπινσον. Μέσα από το ασήµαντο και το τυχαίο, λοιπόν η µοίρα του πρωταγωνιστή
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
JUMPCAT
31
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
JUMPCAT
είναι προδιαγεγραµµένη. Οι ίδιοι οι πίνακες που ζωγραφίζει ,όπως επαναλαµβάνει συχνά ,στερούνται προοπτικής ,ενώ σε έναν απ’ αυτούς δεσπόζει η εικόνα ενός φιδιού. Η βαθιά σχέση έρωτα και θανάτου, που παραπέµπει ευθέως στον Φρόυντ, εξυψώνει την µοχθηρή µοιραία γυναίκα σε αρχετυπικές διαστάσεις. Μια τέτοια απεικόνιση φέρνει στο νου αρχέγονα µυθολογικά µοτίβα αν και βέβαια η Κίτυ , ένα όνοµα που παραπέµπει σε γάτα-άλλη µια έκφραση του θηλυκού, δεν είναι ακριβώς η παραδοσιακή γυναίκα-αράχνη που καταβροχθίζει το αρσενικό ,αλλά ένας ανθρωποτύπος πιο ρεαλιστικός, ένα άβουλο, ανασφαλές και κατά συνέπεια κυνικό άτοµο. Κινητήρια δύναµη άλλωστε στην οικονοµική εκµετάλλευση του ταµία δεν είναι η ίδια αλλά ο περιθωριακός της φίλος Τζώνυ. Η ασηµαντότητα της αυτή καθιστά ακόµα πιο τραγική την κατάπτωση του κεντρικού ήρωα. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές του έργου είναι η σκηνή που ο ερωτευµένος άντρας της βάφει µε βερνίκι τα νύχια των ποδιών, µια σκηνή που πιθανώς έχει επηρεάσει και τον Στάνλει Κιούµπρικ που ανοίγει µε µια παρεµφερή εικόνα τη κινηµατογραφική του µεταφορά , στην ταινία ¨ΛΟΛΙΤΑ¨.
Memorable Quotes Scarlet Street Kitty March: Who do you think you are? My guardian angel? Millie Ray: Not me, honey. I lost those wings a long time ago. Kitty March: Well, I was going to do this myself, but, uh... [hands him toenail polish] Kitty March: Paint me, Chris!... They'll be masterpieces. Christopher Cross: Hey, did you read this? Adele Cross: Read what?
Το παίγνιο και το αυτοπαροδικό στοιχείο είναι επίσης έντονα. Το τραγικό και το γελοίο άλλωστε συχνά δεν απέχουν παρά ελάχιστα. Χαρακτηριστικό παράδειγµα η γραφική εµφάνιση της καταπιεστικής συζύγου και του γκροτέσκου ναυτικού. Οι χαρακτήρες γενικότερα αποδεικνύονται πιο περίπλοκοι απ’ ότι φαίνονται εκ πρώτης όψεως .Ο ίδιος ο Ρόµπινσον που αρχικά φάνταζε ένα άτοµο αγαθό κι αθώο ,θύµα ενός διαβρωτικού έρωτα που δε µπορούσε να διαχειριστεί, στο τέλος αποδεικνύεται µοχθηρός και εκδικητικός, σαφώς πιο υστερόβουλος από τον Τζώνυ, τον µικροαπατεώνα ,έστω κι αν στο τέλος γεννά τον οίκτο κι όχι την αντιπάθεια.
Christopher Cross: This murder in Queens. A man killed his wife with the window weight, put her body in the trunk, shipped her to California. It says here... Adele Cross: I've read the paper, thank you. He didn't get away with it, did he? He'll go to the chair, as he should. Christopher Cross: Yeah, a man hasn't got a chance with these New York detectives. Kitty March: How long does it take you to paint a picture? Christopher Cross: Sometimes a day, sometimes a year. You can't tell. It has to grow. Kitty March: I never knew paint could grow. Christopher Cross: Feeling grows. You know, that's the important thing, feeling. You take me. No one ever taught me how to draw, so I just put a line around what I feel when I look at things. Kitty March: Yeah I see. Christopher Cross: It's like falling in love I guess. You know... first you see someone, then it keeps growing, until you can't think of anyone else. Kitty March: That's interesting. Christopher Cross: The way I think of things, that all art is. Every painting, if it's any good, is a love affair. Kitty March: I never heard anyone talk like that before. Christopher Cross: There aren't many people you can talk to this way. So you keep it to yourself. You walk around with everything bottled up. Πηγή : IMDB
32
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
JUMPCAT
33
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
ΣΩΜΑ ΜΕ ΣΩΜΑ
▧
ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ http://to-see-nema.blogspot.gr maloulito@gmail.com Πηγή: www.cine.gr
Ο Ali (Matthias Schoenaerts) είναι ένας φτωχός κι άστεγος νεαρός άντρας, που ταξιδεύει µαζί µε τον γιό του, Sam (Armand Verdure), προς τη νότια Γαλλία, µε σκοπό να βρει την αδελφή του, Anna (Corinne Masiero), η οποία θα του παράσχει στέγη στο γκαράζ του σπιτιού της, θ' αναλάβει την φροντίδα του µικρού Sam και θα τον βοηθήσει να βρει δουλειά ως υπεύθυνος ασφάλειας σ' ένα club. Εκεί, ο Ali, θα γνωρίσει την Stéphanie (Marion Cotillard), την οποία λόγω ενός τραυµατισµού, θα συνοδεύσει σπίτι και θα της αφήσει το τηλέφωνό του. Η Stéphanie είναι µια γυναίκα από διαφορετική κοινωνική τάξη, η οποία εργάζεται ως εκπαιδεύτρια στο Marineland, ένα θαλάσσιο πάρκο µε όρκες. Μετά από ένα ατύχηµα στη δουλειά της, το οποίο θα της στερήσει τα δυο της πόδια, η Stéphanie θα καλέσει τον Ali, σε µια ανάγκη επικοινωνίας µε κάποιον άνθρωπο. Έτσι, θα ξεκινήσει ν' αναπτύσσεται µια ειλικρινής σχέση, ανάµεσα στους δυο ήρωες.
χαρακτήρα της Stéphanie, παίζει το γεγονός ότι η σωµατική αναπηρία της είναι επίκτητη, κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής της. Με λίγα λόγια, κανείς δεν µπορεί να την κατηγορήσει τις αυτοκαταστροφικές τάσεις που παρουσιάζει µετά το ατύχηµα. Ο Ali, είναι ένας άντρας που ενώ δεν έχει καταφέρει ακόµα να βρει την δική του ταυτότητα, φορτώνεται στις πλάτες του, τον 5χρονο γιό του, τον οποίο δεν ξέρει πώς να φροντίσει και κυρίως πώς ν' αγαπήσει. Ξέρει βέβαια, ότι είναι χρέος του, να παράσχει στο παιδί µια στέγη και όλα τ' απαραίτητα για να ζήσει, αλλά δεν ξέρει πώς να το πράξει αυτό. Έτσι, καταλήγει να ζητήσει βοήθεια από την αδελφή του, η οποία είναι µια εξίσου βασανισµένη ψυχή, που όµως, έχει καταφέρει να κουτσοφέρει βόλτα τη ζωή της. Εκείνη αναλαµβάνει το παιδί και βοηθά τον αδελφό της όσο µπορεί στην εύρεση εργασίας, αλλά πέρα από την πρακτική συνεισφορά της στη σωτηρία του, δεν έχει τα µέσα να τον βοηθήσει ψυχολογικά.
Το "Σώµα µε σώµα" είναι µια ταινία που µιλά για την έννοια της αγάπης, προβάλλοντας την αστείρευτη ψυχική δύναµη του ανθρώπου, η οποία δεν γνωρίζει όρια. Ως πρωταγωνιστές, θα γνωρίσουµε δυο κατεστραµµένες ψυχές, τον Ali και τη Stéphanie. Ο πρώτος είναι ένας ψυχολογικά ανάπηρος άντρας κι η δεύτερη, µια σωµατικά ανάπηρη γυναίκα. Σηµαντική λεπτοµέρεια για τον
Τον ρόλο του ψυχολογικού υποστηρικτή του Ali, αν κι αρχικά εκείνος µοιάζει να βοηθά την κοπέλα, αναλαµβάνει η Stéphanie, όταν, µετά το ατύχηµα, νιώθει την ανάγκη να σταµατήσει να αισθάνεται τον οίκτο και την λύπηση του 34
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
κύκλου της. Γι' αυτό το λόγο, µέσα στις απεγνωσµένες προσπάθειές της, ν' αυτοκτονήσει ή ν' απωθήσει τους δικούς της ανθρώπους, µένοντας απαθής, θα καλέσει εκείνον τον άντρα που είχε µεν την ευγένεια να τη συνοδέψει στο σπίτι της, αλλά και το θράσος να της πει ευθέως ότι το ντύσιµό της είναι τόσο προκλητικό όσο µιας πόρνης. Πράγµατι, η συναισθηµατική ανικανότητα που έχει ο Ali, της δίνει το κουράγιο που χρειάζεται να συνεχίσει τη ζωή της και πλέον εκείνη είναι που έχει το χρέος ν' αναλάβει τον ρόλο του παιδαγωγού του Ali, κάνοντάς τον να ενδιαφερθεί για τη ζωή και τους γύρω του, ουσιαστικά κι όχι σαρκικά.
συγχωρώντας, να προχωρήσει παρακάτω. Την δύναµη να ζήσουµε την έχουµε όλοι, η αποδοχή του εαυτού µας είναι αυτή που µας βοηθά να την ζήσουµε πραγµατικά. Δεν είναι απαραίτητο ότι όταν ένας άνθρωπος τα έχει όλα, είναι ευτυχισµένος. Κάποιες φορές, είναι αναγκαίο να χάσει κανείς τα βασικά, να βρεθεί σε µια απελπιστική κατάσταση, µόνο και µόνο για να ελπίσει, να διεκδικήσει και να κερδίσει. Έχοντας µια συµπαθητική και σε κάποιες στιγµές εξαίσια φωτογραφία, µια υπέροχη σκηνοθεσία, που σταµατά κάποιες στιγµές την κανονική ροή της για να εντείνει τις αισθήσεις του θεατή, µια πανέµορφη µουσική κι εξαιρετικές ερµηνείες, µε την Marion Cotillard να δίνει ρεσιτάλ, το έργο αποτελεί ένα ρεαλιστικό δράµα που δίνει στους ήρωές του το καρπούζι και το µαχαίρι και τους αφήνει να βρουν τον δρόµο τους.
Τη συγκεκριµένη ταινία χαρακτηρίζει µια ρεαλιστική ωµότητα, η οποία, χωρίς να συνδέεται µε τη σωµατική βία, παρουσιάζει σε όλη της την έκταση την ανθρώπινη δυστυχία. Το γεγονός, όµως, ότι επιλέγει να δείξει την ανθρώπινη δύναµη που πάει κόντρα στη µιζέρια της ζωής µε τον πιο σκληρό τρόπο, την κάνει µεγαλειώδη. Έκπληξη προκαλεί η σκηνή που η Stéphanie επισκέπτεται µετά το ατύχηµα το θαλάσσιο πάρκο και βλέπει κάποια από τις όρκες που της προκάλεσαν το ατύχηµα. Νοµίζω ότι αυτή η εικόνα κάλλιστα θα µπορούσε ν' αποτελέσει έναν ύµνο στον αναγκαστικό συµβιβασµό που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος µε κάποιες καταστάσεις, για να µπορέσει,
Προτείνεται κατά κύριο λόγο στο σινεφίλ κοινό, στους λάτρεις του γαλλικού κινηµατογράφου, στους θαυµαστές της Marion Cotillard, αλλά και σ' όσους ψάχνουν για µια καλή δραµατική ταινία, που δεν αφήνει περιθώρια για ψυχοπλάκωµα, καθώς βουτάει τη ζωή απ' τα µαλλιά.
35
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
JIVE
EFTERKLANG ▧
TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net
Efterklang σηµαίνει (στη Δανία) η επέκταση του ήχου, αφού η παραγωγή του από την πηγή έχει σταµατήσει, λόγω της αντανάκλασης του στις επιφάνειες του χώρου. To γνωστό reverb δηλαδή. Για την ακρίβεια “reverberation”. Ιδρύθηκαν το 2001, από τρεις παιδικούς φίλους, τους Mads Brauer, Casper Clausen και Rasmus Stolberg. Το group από τη Δανία, έχει µεταφέρει πλέον την έδρα του στο Βερολίνο.
µουσική, φτιάχνοντας µέχρι και νέα µουσικά όργανα σε ορισµένες περιπτώσεις. Και αυτό είναι ουσιαστικά αυτό που συναρπάζει στο “Piramida”. Η οργανικότητά του. Από τους ήχους των πλήκτρων µέχρι το εφέ στη φωνή, είναι όλα επεξεργασµένα από τη φύση και το χώρο του νησιού. Όλο αυτό θα µπορούσε να περιγραφεί ως ηχητική αλχηµεία, µιας και υπάρχουν ήχοι µέσα στο album που δεν έχουν ακουστεί ποτέ ξανά.
Κυκλοφόρησαν τρία album αρχικά, το “Tripper” το 2004, το “Parades” το 2007 και το “Magic Chairs” το 2010. Το καινούριο τους “Piramida”, µοιάζει να είναι το πιο ολοκληρωµένο έχοντας και τη 4AD από πίσω. Το group επισκέφθηκε το νησί Spitsbergen, ένα εγκαταλελειµµένο µέρος, στο Αρχιπέλαγος Σβάλµπαρντ, µεταξύ της Νορβηγίας και του Βόρειου Πόλου, το οποίο ήταν η έµπνευση για το album. Επίσης ήταν το µέρος όπου έγιναν τα field recordings που ακούει κανείς, στις 9 µέρες που πέρασαν εκεί.
Οι Efterklang χρησιµοποιούν την βοήθεια τριών ακόµα µουσικών για τις ζωντανές τους εµφανίσεις και σε πολλές περιπτώσεις, τη βοήθεια µιας ολόκληρης ορχήστρας. Το “The Piramida Concerts” ξεκίνησε στις 26 Μαΐου του 2012, στην όπερα του Σίδνεϊ.
Μετά την επιστροφή στη Γερµανία, ο Brauer κατάφερε να µετατρέψει τους ήχους από το νησί, σε
36
papadaki.stav@gmail.com
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
papadaki.stav@gmail.com
Οι Efterklang είναι: Mads Christian Brauer: electronics, programming, various instruments Casper Clausen: vocals, various instruments Rasmus Stolberg: bass
37
ayout
Layout
ww.lykosmagazine.tumblr.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
38
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
39
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΕΝΗΧΟΡΙΑ
MAY ROOSEVELT ▧
ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΕΞΗΝΤΑΡΗ http://thodorosexintaris.blogspot.gr/ t_exintaris@yahoo.com
Πρέπει να ξεκίνησα να γράφω για το δίσκο πάνω από δέκα φορές και κάθε φορά που άκουγα το δίσκο ήθελα να γράψω και διαφορετικά πράγµατα. Ένας δίσκος για τη May Roosevelt που δεν έχει καµιά σχέση µε τον πρώτο της, σε όλα τα επίπεδα.
επεξεργασίας. Η Μay δεν είναι ο Σκαλκώτας και δεν προσπαθεί να γίνει. Αρχική ιδέα για τη δηµιουργία του «Haunted», λέει η May, ήταν το ζεϊµπέκικο «The unicorn died», που ηχογραφήθηκε και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη µουσική ακαδηµία της Red Bull το Φεβρουάριο του 2010 στο Λονδίνο. Η εξέλιξη της ιδέας αυτής και ο προβληµατισµός για τη θέση της παραδοσιακής µουσικής ρυθµολογίας στη σύγχρονη ελληνική χορευτική µουσική οδήγησε στη δηµιουργία ενός κύκλου οκτώ κοµµατιών, οκτώ διαφορετικών παραδοσιακών χορών.
Το θέρεµιν ασκεί τα τελευταία χρόνια µια ιδιαίτερη έλξη σε ακροατές και µουσικούς. Αυτό έχει σαν αποτέλεσµα και οι ακροατές να απολαµβάνουν (και να ψάχνουν να απολαµβάνουν) τους ήχους του στα live και στους δίσκους αλλά και οι µουσικοί να ερωτοτροπούν ολοένα και συχνότερα µε το ιδιαίτερο αυτό όργανο. Πολλοί προσπαθούν να µάθουν και συνήθως δεν τα καταφέρνουν ενώ το µεγαλύτερο µέρος όσων ισχυρίζονται ότι παίζουν θέρεµιν κινείται συνήθως σε µέτρια εκτελεστικά επίπεδα. Η May Roosevelt δεν ανήκει σε κάποια από αυτές τις δύο κατηγορίες. Αυτό βέβαια έχει ως αποτέλεσµα και οι προσδοκίες που έχει κανείς από µια καλή µουσικό να είναι υψηλότερες. Η εµπειρία που αθροίζει είτε ως session µουσικός είτε ως µέλος συγκροτηµάτων σε συνδυασµό µε τις προφανείς, ακουστικά, δυνατότητές της καταγράφονται µε δυναµικό τρόπο στη νέα της ηχητική παρουσίαση.
Μια ποικιλία ήχων και οργάνων δίνουν στα οκτώ αυτά κοµµάτια την αίσθηση του υπερφυσικού. Κλείστε τα φώτα, τα παράθυρα. Συγκεντρωθείτε . Αυτός ο ήχος… ήταν σίγουρα από τα ηχεία;
Ξεκινώντας µε τα εξωτερικά του cd παρατηρούµε ένα πολύ καλαίσθητο design και χωρίς ίχνος πλαστικού· ανοίγουµε το cd σαν… δώρο και µπαίνουµε στο στοιχειωµένο κόσµο του θέρεµιν της May. Οκτώ µουσικά θέµατα βασισµένα σε παραδοσιακούς ρυθµούς: φαντάσµατα του παρελθόντος; Κάθε άλλο! Κατ’ αρχήν ο ήχος είναι τέτοιος που µε κανέναν τρόπο δεν σε πηγαίνει πίσω. Είναι σύγχρονος, µε το θέρεµιν παιγµένο µε µαεστρία από τη «Μαγιοπούλα Μάγισσα» να σε µαγεύει και σε πηγαίνει σε έναν κόσµο σκοτεινό, στοιχειωµένο. Ήχος συµπαγής, έβαλε το χεράκι του – κυριολεκτικά!- και ο ION στη µίξη, µουντός, όσο χρειάζεται για να δηµιουργήσει αυτή την απόκοσµη ατµόσφαιρα φόβου, άγνωστης απειλής. Τα µοτίβα αν και κινούνται ρυθµικά πάνω σε ρυθµούς ελληνικών χορών (Ζεϊµπέκικος, Μαντηλάτος, Πωγωνίσιος, Κότσαρι, Ζωναράδικος, Τσάµικος, Καλαµατιανός) δεν µεταφέρουν παλιές ελληνικές µελωδίες µε τη µορφή παραλλαγών ή οποιωνδήποτε µορφών µουσικής
40
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΕΝΗΧΟΡΙΑ
Ακούτε: Μύθο 93,4: Τρίτη και Πέµπτη 16.00-18.00 www.mythosradio.tk και 90,4 Αριστερά στα fm: Τετάρτη 21.00-23.00 και Κυριακή 19.00-21.00
41
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
SHOWCASE
CHEAPART Πολύτιµη Τέχνη
▧
Ευπολίδος 4 & Απελλού 2, Πλ.Κοτζιά, 105 51 Αθήνα,
Έκλεισαν τα 17 τους χρόνια και εµείς τους ευχόµαστε να έχουν χρόνια πολλά και να στηρίζουν νέους καλλιτέχνες , διεισδύοντας στην τοπική σκηνή. Η Cheapart αποτελεί ένα δείγµα σύγχρονου ελληνικού πολιτιστικού σχεδιασµού, που το µοντέλο της εξάγεται σε χώρες του εξωτερικού κρατώντας πάντα τα χαρακτηριστικά της στοιχεία. Καλλιτέχνες, οργανισµοί και επιµελητές από το δίκτυο της Cheapart , διαµορφώνουν µια οικογένεια που µε το χρόνο όλο και µεγαλώνει , κερδίζοντας ολοένα και περισσότερους επισκέπτες, συµµετοχές , εκδηλώσεις και εκθέσεις εγχώριες αλλά και διεθνείς. Φέτος, οι ρίζες της άπλωσαν και σε Λεµεσό, Βιέννη και Άµστερνταµ και εµείς δεν έχουµε παρά να παρευρεθούµε στο CAMP, Contemporary Art Meeting Point από την 1η έως τις 23 Δεκεµβρίου και µε τον τρόπο µας να επικροτήσουµε τόσο τη διοργάνωση , όσο και τους φετινούς 200 συµµετέχοντες που δηµιουργούν µε µεράκι.
+302103247679
, http://campoint.gr/
Cheapart Θεμιστοκλέους & Α. Μεταξά 25, Αθήνα, +302103817517
, http://www.cheapart.gr/
CAMP, Contemporary Art Meeting Point Δευτέρα - Κυριακή: 14.00-21.00 Εγκαίνια έκθεσης: 1 Δεκεμβρίου 2012 στις 20:00 Cheapart Δευτέρα – Παρασκευή: 15:00 - 21:00 Σάββατο 12:00 – 16:00 Εγκαίνια έκθεσης: 1 Δεκεμβρίου 2012 στις 20:00
CAMP Contemporary Art Meeting Point
Είσοδος ελεύθερη
42
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
SHOWCASE
43
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
SHOWCASE
ΚΟΜΜΑΤΙ ΓΗ ▧
Λένε για την ελπίδα πως πάντα στερνή ποθαίνει µα δεν τη θέλω ζωντανή κι ελπίδα ν’ αποµένει Πάντα θα στέκω όρθιος ως κι αν µε δέρνει η µοίρα ή θα νικήσω ή θα χαθώ απόφαση το πήρα. Στο τέλος της υποµονής υπάρχει λίγη ελπίδα για να ελπίζουν οι καρδιές πού 'χουνε βγάλει φύλλα. Πέρασε ο χρόνος κι άφησε στο πρόσωπο ρυτίδες και δεν ευχαριστήθηκε και πήρε και τσ'ελπίδες. Από εκεί που αναµετριέται ο άνθρωπος µε τα ύψη και τα βάθη της φύσης αλλά και της καρδιάς, µας έρχεται ο Ψαραντώνης. Η λύρα ηχεί , η φωνή βροντά και η ελπίδα τραγουδιέται όσο ακόµη υπάρχουν ζωντανοί θρύλοι από τη µια και νέοι άνθρωποι να τους διαλαλούν από την άλλη και να τους πηγαίνουν παραπέρα. Από το Ρέθυµνο της Κρήτης, µε αποσκευές την ψυχή, το επιβλητικό ανάστηµα και τη λεβεντιά του νησιού στις 8/12 στο Gagarin . Συνταξιδιώτες του, η Νίκη Ξυλούρη στο τραγούδι, ο Νεκτάριος Κοντογιάννης στο λαούτο και ο Λάµπης Ξυλούρης στο ούτι, θα µας πάρουν µαζί τους µε τον ήχο τους . Οι πόρτες ανοίγουν στις 21.00 Είσοδος: 10 ευρώ
Προπώληση εισιτηρίων: Tickethouse, Ιανός, Ticketpro.gr & ViVa.gr
44
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
SHOWCASE
45
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΝΑ ΠΑΣ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑΔΙΟΥ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΣ ▧
ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com
Χειµώνιασε. Σε λίγο θα ξεκινήσει η προετοιµασία για την κατάθλιψη των αγίων ηµερών, για τις διαψεύσεις των στόχων περασµένων ετών και για τα όλο και φτωχότερα δώρα. Ελάχιστη η αισιοδοξία στην πόλη µας πια… Κι όµως, οι µέρες αυτές έχουν ένα πλεονέκτηµα: το κέντρο-κέντρο της Αθήνας δεν είναι πλέον δυσβάσταχτο λόγω καυσαερίων και ζέστης! Ώρα για εξορµήσεις, λοιπόν, ανάµεσα Σταδίου και Αθηνάς. Η πρώτη πρόταση της εβδοµάδας βρίσκεται στο πάλαι ποτέ ιν στενό Αβραµιώτου, στενό που τώρα φυτοζωεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας της αθηναϊκής µόδας –τι κρίµα. Το Dos Agaves είναι ένα καθαρά µεξικάνικο µπαράκι, κι αυτό προσφέρον κοκτέηλ, τα οποία κυρίως βάση έχουν την τεκίλα. Οι τιµές είναι λογικές, ενώ η διακόσµηση κάτι ανάµεσα σε κιτς και φολκλόρ, γεγονός που αντισταθµίζει κάπως τη µουντίλα της Αβραµιώτου. Επισκέψιµες ώρες καλύτερα σχετικά αργά, µε παρέα που έχει κέφι να χορέψει.
Κι εδώ υπάρχουν τα καθιερωµένα στέκια. Drunk Sinatra, Faust και Πλατεία Αγίας Ειρήνης (µε νέο απόκτηµα το Osterman), τα hot-spots του καλοκαιριού, βάζουν τραπεζάκια µέσα, κλείνουν τις πόρτες και ξεχειµωνιάζουν. Ειδικά το Ippo της Θησέως, το ελάχιστο µπαράκι µε τον φάνκι φωτισµό, αξίζει ένα ποτό πού και πού.
46
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΝΑ ΠΑΣ
Φυσικά, η µαγαζάρα της Αθήνας, το 7 Jokers, απαιτεί δική της παράγραφο. Στη Βουλής, απέναντι από την παλιά Βουλή, ο µακρόστενος χώρος µε την ενδιαφέρουσα µουσική είναι παντός καιρού. Ποτάδικο παλιάς κοπής, συχνάζουν καµιά φορά και ηµίγνωστοι, ουσιαστικά αποτελεί το καταφύγιο και το λιµάνι µετά από ατέρµονους περιπάτους αναζήτησης µαγαζιού. Βάλτε το ψηλά στη λίστα σας και αφιερώστε του ένα σαββατόβραδο.
Και, κάθε φορά που περπατάτε αυτούς τους δρόµους, θυµηθείτε το ποίηµα του Εµπειρίκου «Ηχώ» και παραλληλίστε το δάσος που περιγράφει µε τη σύγχρονη Αθήνα…
Τα βήµατά µας αντηχούν ακόµη Μέσα στο δάσος µε τον βόµβο των εντόµων Και τις βαρειές σταγόνες απ' τ' αγιάζι Που στάζει στα φυλλώµατα των δένδρων Κ' ιδού που σκάζει µέσα στις σπηλιές Η δόνησις κάθε κτυπήµατος των υλοτόµων Καθώς αραιώνουν µε πελέκια τους κορµούς Κρατώντας µεσ' στο στόµα τους τραγούδια Που µάθαν όταν είτανε παιδιά Και παίζανε κρυφτούλι µεσ' στο δάσος.
47
Eικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΦΩΝΟΡΑΣΗ
ΦΩΝΟΡΑΣΗ www.lykosmagazine.tumblr.com
▧
ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ elenqmdt@gmail.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΔΕΥΤΕΡΑ 03/12
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΤΡΙΤΗ 04/12
ΤΕΤΑΡΤΗ 05/12
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
www.lykosmagazine.tumblr.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
21:00 // ALPHA Θρίλερ: Υψηλά Εγκλήματα
22:00 // STAR Περιπέτεια: Χωρίς Ταυτότητα
Layout ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
Layout ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
16:00 // Nitro 102.5 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Μαριλένα Σπανουδάκη
16:00 // Nitro 102.5 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Μαριλένα Σπανουδάκη
Layout
Layout
-
Layout papadaki.stav@gmail.com ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
16:00 // Nitro 102.5 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Μαριλένα Σπανουδάκη
Layout
48
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΦΩΝΟΡΑΣΗ
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΠΕΜΠΤΗ 06/12
www.lykosmagazine.tumblr.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 07/12
www.lykosmagazine.tumblr.com
ΣΑΒΒΑΤΟ 08/12
ΚΥΡΙΑΚΗ 09/12
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
papadaki.stav@gmail.com ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
www.lykosmagazine.tumblr.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
www.lykosmagazine.tumblr.com
20:00 // ΕΤ3 Κωµική: Ένας Άντρας με Φιλότιμο
09:00 // Galaxy Fm 92.0 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Γιώργος Στάσης
09:00 // Galaxy Fm 92.0 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Γιώργος Στάσης
Layout ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
Layout papadaki.stav@gmail.com ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
Layout ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com
Layout
16:00 // Nitro 102.5 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Μαριλένα Σπανουδάκη
16:00 // Nitro 102.5 Ξένο ποικίλο ρεπερτόριο: Μαριλένα Σπανουδάκη
21:15 // MEGA Φαντασίας: Peter Pan
Layout
Layout
-
18:00 // Amagi Radio.com Θεµατική Μουσική Layout Εκπομπή: Elafini in the Clouds
papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Eικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com
49
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
50
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
▧ ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΚΑΨΑΛΑ Dinerror86@gmail.com
51
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
52
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Χάος – στην καθηµερινή ζωή των Ντέϊβιντ Πητ και Τζων Μπριγκς Εκδόσεις Τραυλός. Έτσι καθώς νιώθουµε τη ζωή µας κάποτε να είναι εκτός ελέγχου, την βλέπουµε να βαδίζει προς το χάος, όπως άλλως τε και η επιστήµη µε τις συγκλονιστικές ανακαλύψεις της. Η απέχθειά µας για το χάος µπορεί να γίνει ευκαιρία δηµιουργικότητας, αν το δούµε σαν µια φυσική και συνηθισµένη δυνατότητα της ζωής, του οργανικού και ενόργανου κόσµου. Οι συγγραφείς, µε πείρα και γνώση στα σχετικά θέµατα, επαγωγικά από τη θεωρία του Χάους και παραδείγµατα από τον ενδιάµεσο χώρο, παρατηρώντας την τέχνη του κόσµου και ζώντας µέσα στο χρόνο, µας οδηγεί στην επανασύνδεση µε το όλο.
53
ΛΥΚΟS 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
54 lykosmagazine.tumblr.com