Lykos_023 by ΛΥΚOS magazine

6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013 - ΤΕΥΧΟΣ 23

Εξώφυλλο-Σοφία Στραντζάκη ◈ Εditorial-Οιτύλου 3 ◈ Λήθη - Μνήμη ◈Greybar Hotel ◈ Κλείστρο-''Teenage Dreamland''◈ Πρόσωπα:Συνάντηση με το Περιοδικό ΛΥΚΟS ◈ Beat Bazaar-06/01/2013 ◈ ¨Η Λησμονημένη¨ και ¨Η Νοσταλγία Γυρίζει¨ του Μίλτου Σαχτούρη ◈¨Αναπόφευκτο¨ του Απόστολου Θηβαίου ◈ ¨Ονείρου Συντεταγμένες¨ του Κωστή Ατσαλή ◈ ¨Η Αρχιτεκτονική της Λήθης¨ , ¨Ερωτηματικό¨ και ¨Βραχνή Φωνή του Σπύρου Αραβανή ◈ Η Λέσχη των Αθεράπευτα Αισιόδοξων- Jean Michel Guenassia ◈ Omohide Poro Poro-Isao Takahata ◈ Sweet Movie- Dusan Makavejev ◈ The Impossible-Sergio G. Sanchez ◈ Βobo Stenson Trio- Album: ¨Goodbye¨ ◈ Lykos Vinyls #23 ◈ Momo TrioNo Vacancy ◈ Live:ΜΟΝΙΚΑ ◈ Έξοδος: Τσάι ◈ Radio/Tv ON ◈ Comic:Ονειροπόλοι

www.lykosmagazine.tumblr.com To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή. Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο. www.lykosmagazine.com

Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο Facebook. www.facebook.com/lykosmagazine Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email papadaki.stav@gmail.com papadaki.stav@gmail.com

ΕΚΔΟΣΗ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΛΙΚΟΥ Σταυρούλα Παπαδάκη papadaki.stav@gmail.com ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ Θοδωρής Ρέγκλης www.tedreglis.com

Layout

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Μαρία Κόζαρη Μελά Παύλος Ρέγκλης Σωτηρίας Παγουλάτου Κωστής Ατσαλής Ντίνος Καψάλας Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO

mandydiamanti@hotmail.com www.paulreg.tumblr.com sunsotiria@yahoo.gr http://atsalisart.blogspot.gr/ Dinerror86@gmail.com kurotrash@gmail.com

ΕΦΩΦΥΛΛΟ Σοφία Στραντζάκη sofstrantzaki@yahoo.gr www.lykosmagazine.tumblr.com ΚΟΜΙΚ Κωστής Τζωρτζακάκης greenhellicopter@gmail.com ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Φάνης Κόλλιας, Νίκος Μπελάνε, Απόστολος Θηβαίος, Κωστής Ατσαλής, Σπύρος Αραβανης, Librofilo, Gil Galad, Δηµήτρης Κεχρής, Μαριλένα Ιωάννου, Θόδωρος Εξηντάρης, Δώρα Κοροβεση, Χριστίνα Παπαδάκη, Ελένη Αγγελοπούλου papadaki.stav@gmail.com

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.

Layout 2

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Εξώφυλλο Σοφία Στραντζάκη

JUMPCAT 34 Sweet Movie- Dusan Makavejev Μια ταινία σκληρή επίθεση στον ¨κοινό νου¨.

Εditorial 4 Οιτύλου 3

Μεγάλο Πανί 38 The Impossible-Sergio G. Sanchez ¨H σωτηρία του ενός µπορεί να πατήσει στη δυστυχία του άλλου¨.

Αντιθέσεις 6 Λήθη - Μνήµη Βουτώντας τα δάχτυλα στο νερό της λήθης και ξεπλένοντας τα στη γη της µνήµης.

Jive 40 Βobo Stenson Trio O ήχος του Album του ¨Goodbye¨

Sideshow 8 Greybar Hotel Κλείστρο 10 ''Teenage Dreamland''

Play 42 Lykos Vinyls #22 Memory-Oblivion

Μάθε Τέχνη Πρόσωπα 12 Συνάντηση µε το περιοδικό ΛΥΚΟS µε αφορµή την πρώτη του εικαστική έκθεση.

Ενηχόρια 44 Momo Trio- No Vacancy Ένας πετυχηµένος συνδυασµός ήχων.

Beat Bazaar 16 06/01/2013 Ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη.

Showcase 46 ΜΟΝΙΚΑ στη Στέγη Γραµµάτων και Τεχνών

Κόκκινη Κλωστή 18 ¨Η Λησµονηµένη¨ του Μίλτου Σαχτούρη ¨Η Νοσταλγία Γυρίζει¨ του Μίλτου Σαχτούρη ¨Αναπόφευκτο¨ του Απόστολου Θηβαίου ¨Ονείρου Συντεταγµένες¨ του Κωστή Ατσαλή ¨Η Αρχιτεκτονική της Λήθης¨ , ¨Ερωτηµατικό¨ και ¨Βραχνή Φωνή του Σπύρου Αραβανή

Να Πας 48 Αφιέρωµα: Τσάι και Συµπάθεια Φωνόραση Radio/Tv ON

Comic 52 Ονειροπόλοι του Κωστή Τζωρτζακάκη

Ιnk 28 Η Λέσχη των Αθεράπευτα Αισιόδοξων- Jean Michel Guenassia Άνιµα 32 Omohide Poro Poro-Isao Takahata Το εισιτήριο για τον τόπο των ονείρων : η συνειδητοποίηση.

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

EDITORIAL

EDITORIAL Οδός Οιτύλου 3

µια στιγµή στη ζωή που τα πράγµατα είναι συγκεκριµένα ,σαφή και αναντικατάστατα κόντρα στο νόµο της φυσικής που γεµίζει τα κενά που δηµιουργούνται. Έτσι και εκείνος, παίρνοντας µαζί τα απαραίτητα ρούχα, την κολόνια λεµόνι ,τη χτένα της τσέπης και το ραδιόφωνο αποχώρησε από την οδό Οιτύλου, από το δεύτερο όροφο , του αριθµού 3.

Οδός Οιτύλου 3. Δεύτερος Όροφος. Το σπίτι µε τα τέσσερα µακρόστενα παράθυρα και το κρυφό τραπέζι. Κρυφό και γαντζωµένο στα κάγκελα του στενού µπαλκονιού. Σχεδόν κρυφό και το µπαλκόνι. Η ευτυχία που έζησε µέσα σ’αυτό όµως ολοφάνερη και περίσσια. Θαρρούσε κανείς πώς χυνόταν στους δρόµους απ’ τους σωλήνες που έτρεχαν τα νερά όταν πότιζε τις γλάστρες της. Θυµάµαι πως µου ‘χε φτιάξει ένα σκαµπό µικρό, για να κάθοµαι και να µου λέει ιστορίες. Σπάνια ευκαιρούσα να την επισκεφτώ µε τις δουλειές και ΄κείνη όλο γκρίνιαζε , παραπονιόταν πως τάχα την ξεχνάω. Βέβαια, το ήξερε πολύ καλά πώς δεν ξεχνάω τίποτα, αφού εκείνη µου δίδαξε πώς να σώζω τη µνήµη και µε τις πέντε µου αισθήσεις.

Κάπου στο βάθος µε οδήγησε το άρωµα τριαντάφυλλου που άπλωνε στο δέρµα κάθε πρωί. Τώρα που το άρωµα σχεδόν ξεθύµαινε, η µυρωδιά δήλωνε παρούσα. Πλησίασα το µπαούλο στην άκρη της κρεβατοκάµαρας ,κάθισα στο σκαµπό και ανοίγοντας το , βρήκα την περιγραφή , µα έλειπε το χρώµα της. Τώρα που έλειπε αυτή, ένα φουστάνι µακρύ µε λουλούδια απ’άκρη σε άκρη , κάτι γιλέκα πλεκτά , δυοτρία πολύχρωµα µεταξωτά µαντήλια, ένα κολιέ µε πέρλες και ασορτί σκουλαρίκια, δυο ψαθάκια µε κορδέλες, ένα ολόσωµο µαγιό, ένα κουτί µε δαχτυλήθρες, βελόνια και κλωστές, ένα ζευγάρι γάντια κόκκινα και ένα κουτί µεταλλικό µπισκότων βουτύρου γεµάτο µε καρτ ποστάλ ,κάρτες και µερικά άνθη αποξηραµένα απ’αυτά που της έφερνα , ανέλαβαν να µου πουν µερικές ιστορίες.

Την επισκεπτόµουν συνήθως στις γιορτές και σχεδόν δυο φορές την εβδοµάδα κάθε άνοιξη που ο καιρός ευνοούσε τους περιπάτους . Όλο τον χειµώνα περίµενε την εκπλήρωση της τηλεφωνικής υπόσχεσής µου πώς θα την επισκεφτώ την πρώτη µέρα της άνοιξης µε µερικά ζουµπούλια για να στολιστεί το σπίτι µε αυτά και µε νιάτα επ’ευκαιρίας , ξέρετε.

Πάει ένας χρόνος .

Πήγαινα , µου έψηνε ελληνικό και µου έλεγε πως για να ακούς τις ιστορίες , πρέπει να έχεις µια θέση. Μου έλεγε πως για να γίνεις µια ιστορία, πρέπει να έχεις µία θέση µέσα σ’αυτή και πως για να µην ξεχαστεί µια ιστορία πρέπει να µη χάσεις τη θέση σου. Έτσι µου έλεγε και µε κάθιζε στο σκαµπό ,ύστερα πηγαινοερχόταν µέσα στο σπίτι µουρµουρίζοντας ιστορίες διάφορες και ρίχνοντας κλεφτές µατιές στα λουλούδια που της έφερνα και στόλιζε στο βάζο.

Τις αποστάσεις του χρόνου θέλω να τις διανύω, πιο πολύ από εκείνες του τόπου . Φορώντας το φόρεµα εκείνο, το µακρύ µε τα λουλούδια απ’άκρη σ’ άκρη και τις πέρλες έφυγα απ το σπίτι και έκανα τον πρώτο περίπατο της άνοιξης σε ένα δρόµο της Αθήνας, γεµάτο µε απλωµένα ασπρόρουχα. Λες και οι νοικοκυρές συµφώνησαν την ίδια µέρα να απλώσουν τις ιστορίες τους η καθεµιά, ανάποδα για να στεγνώσουν στον πρώτο ειλικρινή ήλιο του χρόνου.

Ανέβηκα στο σπίτι. Οιτύλου 3.Δεύτερος Όροφος. Με ένα µπουκέτο µαργαρίτες.

Θυµάµαι µου έλεγε πως η άνοιξη είναι περισσότερες φορές από µια µέσα στο χρόνο. Ήξερε.

Αφού πέρασα το κατώφλι του ψηλοτάβανου σπιτιού, ξεσκέπασα όλα τα έπιπλα απ’ τα σεντόνια και τα καλύµµατα. Δε θα της άρεσε το σπίτι της να βρίσκεται σε αιώνιο ύπνο και να φαίνεται ακατοίκητο. Απ’ την περασµένη άνοιξη η διαµονή του παππού είναι αφόρητη µέσα στο σπίτι εκείνο, χωρίς αυτήν. Έρχεται

Σταυρούλα Παπαδάκη

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

Oblivion Εικονογράφηση: Μαρία Κόζαρη Μελά http://www.behance.net/mariakoz mandydiamanti@hotmail.com

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

ΛΗΘΗ - ΜΝΗΜΗ

▧

ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com

Δώρο Τώρα τα χει ξεχάσει όλα. Κάτι προκύπτει που και που από συζητήσεις αλλά η ανάµνηση δεν διαρκεί πάνω από ένα λεπτό. Άλλες φορές θα µίλαγε γι’ αυτό ξανά και ξανά προσπαθώντας να συνδέσει τα νοήµατα και να στρώσει την ζωή του πάνω τους. Τώρα τίποτα δεν απαιτεί αξιολόγηση ούτε καν λίγη προσοχή. Τώρα είναι άλλος. Και ας έχει το ίδιο σώµα και την ίδια καρδιά. Άλλαξε η πρόθεση, άλλαξε και ο άνθρωπος. Και να σου πω την αλήθεια το θαυµάζω αυτό στον άνθρωπο. Πόσα πρόσωπα του ανήκουν, πόσες ζωές δικαιούται , πόση ελευθερία απολαµβάνει σε όλο το χρονικό της ύπαρξης του. Κάθε φορά που ένας του εαυτός εκπληρώνει την ανάγκη του, παραδίδει στον επόµενο την αλήθεια του και αποχωρεί. Οτιδήποτε περιττό θα πέσει στο κενό αυτής της µετάβασης και ύστερα θα ξεχαστεί. Τόσο απλά. Κάτι σαν δώρο αυτή η λήθη που µας το δίνει η ζωή µόνο και µόνο για να την ανακαλύπτουµε πιο πολύ.

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Eικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com

▧

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Αντίδωρο Όσες φορές και αν προσπαθούσε να ξεχάσει, δεν τα κατάφερνε. Πολλές φορές , κάτι µοναχικά βράδια τον έβρισκαν να κάθεται µπροστά από ένα ποτήρι κρασί να βουτά τα δάχτυλά του στο κόκκινο ένα προς ένα. Πέντε γουλιές όλες και όλες τις βάφτιζε ¨ νερό της λήθης¨ και βουτώντας τα εκεί , προσπαθούσε να ξεχάσει τι πήραν και τι άφησαν τα χέρια του. Ύστερα έβαζε το πιόµα στο στόµα του και κατέβαζε τις γουλιές γιορτάζοντας την περιστασιακή του λήθη. Μα τι ηλίθιος! Η τελευταία γουλιά έφτανε και εκείνος πενθούσε που όλα µέσα του είχαν αδειάσει και η µνήµη του διάβαινε από τα πάνω στα κάτω άκρα , σαν κοπέλα δροσερή που περιγελούσε τα χρόνια που βάραιναν τις πλάτες του. Θυµόταν καλά, τι κράτησε και τι παρέσυρε το βήµα. Θυµόταν καλά, τη στιγµή που τα δικά της βήµατα σταµάτησαν και διάλεξαν ρότα διαφορετική. Θυµόταν καλά τα δάχτυλα της που του αποµάκρυναν το κρασί και τα χείλη που τον πότιζαν µπρούσκο φιλί. Πάει καιρός και εκείνος θυµόταν καλά τα µαλλιά και τις ρυτίδες στην άκρη των µατιών, τις καµπύλες και τις ευθείες του σώµατος. Η µνήµη την κρατούσε ζωντανή και εκείνος έσβηνε σα σε δοχείο για στάχτες. Ο καιρός περνούσε και φαινόταν τελικά πως ξέχασε. Φαινόταν πως τα δάχτυλα ναυάγησαν στο κόκκινο νερό της λήθης. Μα αυτός επέστρεφε και ψηλαφώντας χνάρια κάθε τόσο σταµάταγε και θυµόταν ποιος τελικά είναι.

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

SIDESHOW

▧

TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

'Τeenage Dreamland'

▧ ΤΟΥ JACKIE FARROW jackie.farrow.exp@gmail.com http://vision.jackiefarrow.com/ 11

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ▧

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΦΑΝΗΣ ΚΟΛΛΙΑΣ phaniskollias@gmail.com

Σε αυτό το τεύχος θα κάνουµε κάτι διαφορετικό... Σκεφτήκαµε να πρωτοτυπήσουµε (µάλλον) παίρνοντας συνέντευξη από την αρχισυντάκτριά µας!

ανθρώπους και πολλούς νέους ανθρώπους που παρά τις σκοτεινιές της εποχής και τα εµπόδια δραστηριοποιούνται, κάνουν πράγµατα µε µεράκι και αγάπη αφιερώνοντας χρόνο, µοχθώντας που όµως δεν είχαν συσπειρωθεί. Έτσι, υπέθεσα πως βιώνουν και αυτοί µια δηµιουργική µοναξιά, πως και εκείνοι θα ήθελαν να προωθήσουν τις δουλειές τους ατοµικά όµως και µέσα σε ένα όµορφο συλλογικό πλαίσιο και ο ΛΥΚΟS εγεννήθη. Θα λέγαµε λοιπόν πως ο ΛΥΚΟS είναι µια στεντόρεια φωνή από επιµέρους δυνατές φωνές.

Να µας ευχηθεί για το 2013 και να µας αποκαλύψει τα σχέδια του Λύκου για το νέο έτος...

Ερώτηση Γιατί ξεκίνησες τον Λύκο; Υπήρχε κάτι που δεν έβρισκες σε άλλα πολιτιστικά περιοδικά και σκέφτηκες να δηµιουργήσεις το Λύκο;

Ύστερα αυτό το περιοδικό, το σύνολο ήθελα να καλύπτει και κάποιου είδους ανάγκη για να βρίσκω και εγώ νόηµα να το τρέχω. Αυτό που έχει ο ΛΥΚΟS και ίσως δεν έβρισκα ήταν η συνάντηση των τεχνών στη µέση, ξεκινώντας όµως να διανύουν ίσες αποστάσεις. Ας πούµε να υπάρχει στις σελίδες του ισορροπηµένα η λογοτεχνία αλλά και τα εικαστικά, η επικαιρότητα και η τέχνη. Επίσης, δεν ήθελα να είναι ένα βαρύ φιλολογικό κατασκεύασµα υψηλής τέχνης που δε θα µπορούσαν να ακολουθήσουν άνθρωποι που επιθυµούν και να ενηµερώνονται αλλά και να διαβάζουν π.χ λογοτεχνία εβδοµαδιαία. Ύστερα, ήθελα να φτιάξω ένα περιοδικό που να έχει αξιόλογη , πολύπλευρη ύλη σε συχνότητα τέτοια που να ενταχθεί στις ζωές των ανθρώπων ένα κυριακάτικο απόγευµα. Να είναι , το εβδοµαδιαίο φως, η εβδοµαδιαία ¨λύκη¨.

Απάντηση Ο ΛΥΚΟS ξεκίνησε µέσα σε µια κουζίνα, ένα βράδυ. Ωρίµαζε βέβαια υποσυνείδητα πολύ καιρό, µεγάλωνε, µεγάλωνε , µέχρι που κάποια στιγµή µάλλον δε χωρούσε. Αρκετά πριν ξεκινήσω το ΛΥΚΟ έγραφα και συντηρούσα το προσωπικό µου ιστολόγιο ή συµµετείχα ως συντάκτρια σε διάφορα διαδικτυακά περιοδικά που τα εκτιµώ και τα παρακολουθώ ακόµη και τώρα. Για παράδειγµα στο περιοδικό ΝΤΟΥέΝΤΕ γράφω ακόµη. Όµως αισθανόµουν πως δε µε γεµίζει να κάνω κάτι µόνη µου. Ξέρεις ο ΛΥΚΟS είναι ίσως παιδί των αντιθέσεων. Έβλεπα από τη µία, αρκετούς ανθρώπους να αποµονώνονται, παρατηρούσα µια µιζέρια και µια αδράνεια. Από την άλλη έβλεπα

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

φωτογραφίες Θοδωρής Ρέγκλης

Ερώτηση Ποια είναι τα σχέδια του Λύκου για το 2013;

Ας πούµε τη χρονιά που πέρασε, συµµετείχαµε στο Grimm Festival για τα 200 χρόνια που έκλεισαν οι παραµυθάδες Grimm. Κάναµε επίσης µια γιορτή εν µέσω θέρους.

Απάντηση

Τώρα το 2013 , κάνουµε ήδη 5 µε 12 Ιανουαρίου την πρώτη µας εικαστική έκθεση , µε επιµελήτρια της έκθεσης την Ολυµπία Τζώρτζη, στο Black Duck (Χρήστου Λαδά 9α ,πλατεία Καρύτση). Κάνουµε σχέδια όπως να συνεργαστούµε µε την αφηγήτρια παραµυθιών Σάσα Βούλγαρη, να πραγµατοποιήσουµε την Άνοιξη ένα φεστιβάλ µε συναυλιές, έκθεση αλλά και προβολές ταινιών µικρού µήκους βασισµένες στα κείµενα που έχουν φιλοξενηθεί κατά καιρούς στα τεύχη µας, να οργανώσουµε κάποιες γιορτές συνεργατικά και µε το διαδικτυακό ραδιόφωνο poplie και διάφορα άλλα που θα µας έρχονται όσο διανύουµε αυτή τη χρονιά.

Τα σχέδια του ΛΥΚΟΥ για το 2013 είναι πολλά, ζωή να έχουµε! Αρχικά υπάρχει µια αλληλεγγύη και σχηµατίζεται µια βαθιά φιλία και εκτίµηση ανάµεσα στα µέλη του περιοδικού που συνεχώς αυξάνονται καθώς το περιοδικό είναι διαδραστικό. Συνεπώς, εκτός του περιοδικού, εγώ ενηµερώνω π.χ κάποιον εικαστικό αν µάθω για κάποια δουλειά γραφιστικής και εκείνος αντίστοιχα θα βοηθήσει µια κειµενογράφο αν µάθει πως ζητούν κάποιου είδος κείµενο από κάπου. Θέλουµε, να βγαίνουµε προς τα έξω και να µη δηµιουργούµε µόνο µέσω της οθόνης. Σίγουρα το διαδίκτυο και η τεχνολογία είναι βασικοί παράγοντες για την ύπαρξη του ΛΥΚΟΥ αλλά είµαστε άνθρωποι µε σάρκα και οστά και µας αρέσει να ερχόµαστε σε επαφή µε τους ανθρώπους , να γνωρίζουν εµάς αλλά και το εικαστικό µας πρόσωπο διοργανώνοντας γιορτές , εκθέσεις, συµµετέχοντας σε συνέδρια, σε εκδηλώσεις και εκθέσεις άλλων φορέων και µέσων.

Το πιο σηµαντικό είναι, πως κάνουµε ένα άνοιγµα προς το εξωτερικό, ερχόµενοι σε επαφή µε τον απόδηµο ελληνισµό ,θέλοντας να διορθώσουµε το λαθεµένο πολλές φορές µήνυµα που στέλνουν αρκετά µέσα επικοινωνίας για µια χώρα που δε δουλεύει ,που δεν παράγει , που τα παιδιά της φεύγουν άπραγα στο εξωτερικό.

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

υπερήφανη. Είναι ένας από τους στόχους του Λύκου αυτός;

Ερώτηση Το τεύχος στο οποίο είµαστε τώρα κυκλοφορεί στις 6 Ιανουαρίου 2013.Μία ηµέρα πριν, 5 Ιανουαρίου, ξεκινάει η έκθεση “Λύκος στην πόλη”. Πες µας δύο λόγια για αυτή την έκθεση. (εκτός δελτίου τύπου!)

Απάντηση Ο ΛΥΚΟS είναι ένα περιοδικό τουλάχιστον µέχρι στιγµής µη κερδοσκοπικό. Συνεπώς, όλοι εµείς , εγώ ως αρχισυντάκτρια και επιµελήτρια της ύλης, ο συντονιστής που µε βοηθάει µε τη διαδικτυακή διαµόρφωση του περιοδικού, ο αρχικός γραφίστας µας Σταύρος Κυπραίος που σχεδίασε τη µορφή του περιοδικού , οι εικαστικοί, οι κειµενογράφοι δουλεύουµε αφιλοκερδώς.

Απάντηση Τι να πω για αυτήν την έκθεση! Αρχικά θα πω πως είναι µια έκθεση που γίνεται µε πολλή αγάπη και µεράκι. Προσπαθήσαµε να οργανωθούµε και ήρθαµε αντιµέτωποι µε πράγµατα και ανθρώπους που µας δυσκόλεψαν στην αρχή αλλά µε υποµονή και επιµονή συνεχίσαµε , µαθαίνοντας συνεχώς, µέχρι και τώρα. Η Έκθεση αυτή µε τίτλο ¨ΛΥΚΟS στην Πόλη¨ λαµβάνει χώρα στην πολύ φιλόξενη γκαλερί του µπαρ Black Duck στην Πλατεία Καρύτση και όπως σωστά είπες ξεκινά 5 και λήγει στις 12 Ιανουαρίου. Σε αυτήν την πρώτη έκθεση , συµµετέχει η πρώτη φουρνιά εικαστικών που στήριξαν το περιοδικό , διαθέτοντας έργα τους, εικαστικά , κόµιξ, φωτογραφίες ( 15 καλλιτέχνες, 45 έργα) , οι βασικοί κειµενογράφοι του περιοδικού, των στήλεων ¨Αντιθέσεις¨ και της στήλης ¨Sideshow’’ που καλουπώνεται από ξένη λογοτεχνία αλλά και οι βασικοί συντάκτες του Κινηµατογράφου , των στήλεων ¨JUMPCAT’’ µε προτάσεις ταινιών και παλιότερης έκδοσης και ¨Mεγάλο Πανί¨ µε προτάσεις ταινιών της επικαιρότητας.

Μακάρι να µπορούσα να στηρίξω µόνη µου το περιοδικό οικονοµικά. Η δηµιουργία του περιοδικού έχει ως βασικά υλικά την πίστη και αν θες, τη συνειδητή αισιοδοξία. Τι εννοώ; Ότι η αισιοδοξία και το φως που θέλω να εκπέµπει το περιοδικό µέσω των ενεργειών του και της ύπαρξής του δεν πηγάζουν από την αφέλεια µιας νεότερης ηλικίας. Γνωρίζουµε τα σκοτάδια, τις δυσκολίες, αφουγκραζόµαστε την εποχή και έχουµε ανάγκη για αναπνοή , για αλλαγή και για ένα όνειρο που δε στέκει αγέρωχο ψηλά αλλά που δουλεύουµε για να το φέρουµε όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγµατικότητα που βιώνουµε. Η εκµετάλλευση δε µου αρέσει και πολλοί πιστεύουν πως οι τέχνες και η αγάπη για τον πολιτισµό είναι υποσηµειώσεις στις κοινωνικές ιδιότητες του δικηγόρου, του υδραυλικού, της δασκάλας. Εγώ , είµαι δασκάλα , ασχολούµαι και θα φροντίσω να ασχολούµαι µε τον πολιτισµό και µε τις λέξεις , αλλά θέλω να διαφυλάξω την τιµιότητα και την ανθρωπιά φροντίζοντας ό,τι εκτιµώ. Έτσι, εκτιµώντας τις εργασίες των ανθρώπων που συνεργάζοµαι , µπορώ αντί για χρήµατα στην παρούσα φάση , να τους παρέχω µια προώθηση µέσω της εβδοµαδιαίας αυτής οργάνωσης. Ο ΛΥΚΟS είναι και δική µου ανάγκη να διαβάζονται ας πούµε οι λέξεις µου.

Ο λόγος που γίνεται αυτή η έκθεση, είναι οι άνθρωποι ,ήδη αναγνώστες µας και µη , να γνωρίσουν από κοντά το µέχρι στιγµής εικαστικό µας πρόσωπο. Να έρθουν πιο ζωντανά , σε επαφή µε τα κείµενα και τη φιλοσοφία µας, µε την αισιοδοξία µας και µε το φως που παράγει κανείς µέσω των έργων του, των λόγων του που συναντιούνται µε συνέπεια στο χρόνο. Βέβαια, είναι σηµαντική αυτή η έκθεση , γιατί όπως είπα και εµείς µαθαίνουµε από την όλη διαδικασία στησίµατος, προετοιµασίας, από τον κόσµο και έτσι γινόµαστε καλύτεροι και οργανώνουµε τα σχέδια µας πιο συνειδητά , πιο πανοραµικά.

Χαίροµαι βαθειά όταν έστω και ένας από την οµάδα βρίσκει εργασία ή πάει ένα βήµα παραπέρα απλά και µόνο επειδή κάποιος ενθουσιάστηκε από µια δουλειά που είδε στο περιοδικό, βρήκε το mail του εκάστοτε δηµιουργού που πάντα αναγράφεται κάτω από τα έργα και ήρθε µε τη σειρά του σε επικοινωνία , είτε για πληροφορίες , είτε για συνεργασία.

Τα εγκαίνια µας έγιναν 5 Ιανουαρίου και χαρήκαµε ιδιαίτερα που είδαµε κόσµο που καλοδέχτηκε το ότι σκαρώνουµε τόσο καιρό και ακολουθούν στις 8 Ιανουαρίου µια Βραδιά Κειµένων µε τη συµµετοχή νέων ηθοποιών που θα δώσουν πνοή σε κείµενα του περιοδικού και στις 10 Ιανουαρίου µια Βραδιά Κινηµατογράφου που θα γίνει µια παρουσίαση, θα ακουστούν προβληµατισµοί , απόψεις και θα διαµορφώσουν µια συζήτηση που πιστεύουµε θα αγαπήσουν οι εραστές της 7ης Τέχνης.

Ερώτηση Πιο πάνω είπαµε για τους στόχους του Λύκου. Η ευχή σου για το 2013 πέρα από την επίτευξη των στόχων αυτών ποια είναι; Απάντηση Θα µπορούσε η ευχή µου για το 2013 , να είναι να δω το περιοδικό αυτό εκτός συνόρων και σε έντυπη µορφή. Ωστόσο, όχι, οι ευχές µου δε συµπεριλαµβάνουν αυτά τα δυο. Οι ευχές µου είναι οι άνθρωποι , να θυµηθούµε ή να µάθουµε έστω από την αρχή πως η ευτυχία βρίσκεται στα απλά πράγµατα και πως το φως όταν δε βρίσκεται γύρω µας , θα πρέπει να βρούµε τρόπο να γινόµαστε αυτόφωτα

Ερώτηση Ο ΛΥΚΟS ξεκίνησε την πορεία του το καλοκαίρι του 2012. Μέσα σε τόσους λίγους µήνες κάποια παιδιά βρήκαν δουλειά µέσα από το περιοδικό. “Τους τσίµπησαν”, όπως χαρακτηριστικά µου είπες, “από τις σελίδες του Λύκου” και αυτό σε έκανε πολύ

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

φωτογραφίες Δημήτρης Κεχρής - kechrisdim@windtools.gr

όντα και να το παράγουµε µόνοι µας, µε τον τρόπο του, µε το µέσο του ο καθένας από εµάς. Η αλλαγή ξεκινά από τον καθένα µας ξεχωριστά και το δάχτυλο που κατηγορεί δε βοηθά τελικά σε τίποτα, δε ζωγραφίζει κανένα ευοίωνο µέλλον, δεν αφήνει καµιά γη για αυτούς που έρχονται να πατήσουν χώµα. Εύχοµαι επίσης , να φεύγουν οι χρονιές

και να µένουν οι άνθρωποι , να µη χάνονται και αυτοί είτε επειδή µεταλλάσσονται , είτε επειδή τα παρατούν και χάνονται. Ας µείνουµε κοντά επιτέλους σε ό,τι αγαπάµε.

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

BEAT BAZAAR

060113_ 060113_060113_ 060113_ ▧

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΝΕ belane74@gmail.com http://nikbelane.blogspot.com

Ο νέος χρόνος µε υποδέχτηκε στο δρόµο, σύµφωνα πάντα µε το ρολόι της Μητρόπολης Σερρών. Επίσης, λίγο πριν φύγει ο παλιός χρόνος, είχα ένα ελαφρύ λαχάνιασµα, ένα ξεχασµένο κινητό και µία σακούλα µε τρία κιλά ρεβίθια στο αριστερό µου χέρι, ωµά. Πάνω ακριβώς στην αλλαγή σκάσανε κάποια ελάχιστα βεγγαλικά στον αδιάφορο ουρανό και τα καµένα αποµεινάρια τους πέσανε πάνω στα κεφάλια µας. Στο δικό µου και της ξαδέρφης µου που έτρεχε δίπλα. Πάλι καλά. Θα µπορούσε να είχε πέσει πάνω µας ο ίδιος ο ουρανός και τότε δεν θα ήταν και τόσο αδιάφορος. Ό,τι ακολούθησε είναι λίγο πολύ γνωστό. Συµπληρώσαµε καρέ φαγητού στο τραπέζι της γιαγιάς, ευχηθήκαµε, χαρήκαµε, πάει ο παλιός ο χρόνος, καταβροχθίσαµε καλούδια, κόψαµε βασιλόπιτα, ήπιαµε κρασί και ευχηθήκαµε πάλι και πάλι. Κάθε φορά η ανάγκη να φύγει ο παλιός χρόνος και να έρθει ο νέος είναι τόσο µεγάλη και ακατανίκητη που σχεδόν σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι κάτι πραγµατικά αλλάζει. Όµως ο χρόνος αλλάζει µόνο στα χαρτιά και στα φθηνά ηµερολόγια. Πουθενά αλλού. Και υποψιάζοµαι πως στο τέλος, όταν θα κάνουµε τη σούµα της µικρής κι ασήµαντης ζωής µας, θα παρακαλέσουµε, κρυφά απ’ όλους τους άλλους, να γυρίσουν πίσω όλα τα χρόνια που πέρασαν. Ακόµη και τα δύσκολα. Ακόµη και τα χειρότερα που περάσαµε.

και αξηµέρωτες νύχτες της, µέχρι τώρα, µικρής κι ασήµαντης ζωής µας, όπως είπα και λίγο παραπάνω. Άλλη µία υπέροχη νύχτα παρέα µε ανθρώπους που πραγµατικά δεν τους νοιάζει αν είναι νύχτα Πρωτοχρονιάς ή κάτι άλλο. Το µόνο που τους ενδιαφέρει είναι η µοιρασιά των στιγµών γύρω από ένα τραπέζι µε χαµόγελα και πειράγµατα και όλα τα υπόλοιπα συστατικά που συνιστούν την όµορφη φιλία. Η επόµενη µέρα, συνήθως, σε βρίσκει χτυπηµένο από τη νύστα. Κρυµµένο πίσω από σκούρα γυαλιά να αντιστέκεσαι όπως µπορείς στον εκτυφλωτικό ήλιο. Κρατάς ένα άδειο µπουκάλι κρασιού ως τρόπαιο και πίνεις ελληνικό καφέ για να µπορέσεις να κοιµηθείς. Κάποια αόριστη στιγµή καταφέρνεις να κλείσεις τα µάτια όταν πια δεν ακούς κανέναν τριγύρω σου και βυθίζεσαι σ’ έναν ύπνο χωρίς προηγούµενο. Έτσι υποδέχεσαι τον νέο χρόνο – πόνο. Με ύπνο. Οι πρώτες υποσυνείδητες εικόνες σκάνε στο υπνωτισµένο σου κεφάλι χωρίς να µπορείς να διακρίνεις αν είναι από το παρελθόν ή από κάποιο (άγραφο) µέλλον. Και εκείνη ακριβώς τη στιγµή δεν σε νοιάζει καθόλου ή έτσι νοµίζεις ή κάτι παρόµοιο. Τελεία και παύλα.

Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη. Είναι όµορφα να βλέπεις τους γλάρους να πετούν στον ουρανό. Αγγίζεις ανεπαίσθητα το άπιαστο. Αισθάνεσαι ότι µπορείς να αλλάξεις τα πάντα, αρκεί να το θέλεις. Νιώθεις την ανάγκη να βγεις αµέσως έξω. Να συναντήσεις φίλους, να αντικρίσεις τη θάλασσα, να γευτείς το δρόµο. Εξαφανίζεται κάθε ηµερολογιακό φύλλο και κάθε χτύπηµα λεπτοδείκτη. Παύει να ισχύει ο χρόνος των άλλων και συνεχίζει να ισχύει ο δικός σου χρόνος. Η δική σου αίσθηση και αντιµετώπιση των πάντων. Κι

Πάει ο παλιός ο Πόνος, λοιπόν (κι ήρθε ο νέος;). Θα δείξει. Το µέλλον είναι άγραφο, όπως γούσταρε να λέει ο Strummer. Τόνιζε, επίσης, ότι οι άνθρωποι µπορούν να αλλάξουν τα πάντα αρκεί να το θέλουν. Έστω. Με τη σκέψη µου στον άγιο Joe στρώθηκα σε άλλο τραπέζι, µε φίλους, για το υπόλοιπο της νύχτας που (Ω!) τι περίεργο και πρωτοφανές θα ήταν ακόµη µία ατελείωτη και αξηµέρωτη νύχτα. Μία νύχτα που ήρθε τελικά να προστεθεί µαζί µε όλες τις προηγούµενες ατελείωτες

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

BEAT BAZAAR

by http://www.flickr.com/photos/fluidforms/

αυτό δεν κρατά παρά ελάχιστα λεπτά, φυσικά. Όµως εντάξει, µονολογείς προβάροντας τις υποσχέσεις που έδωσες στην πάρτη σου, λίγες νύχτες πριν. Το κάνεις αρκετά πετυχηµένα και σχεδόν το πιστεύεις. Γιατί να µην το πιστέψεις άλλωστε; Κατά καιρούς έχεις κρατήσει τον λόγο σου κι αυτό, ναι, σε κάνει κι αισθάνεσαι λιγάκι όµορφα. Εξάλλου είσαι τριάντα εννιά και δεν φοβάσαι µόνο την αλλαγή του µεταβολισµού σου. Φοβάσαι τη µεταβολή του µυαλού σου. Ή τη στάση του σε µέρη επικίνδυνα, σε τέλµατα ανώφελα και καταστρεπτικά για όλους. Οι υποσχέσεις δηµιουργούν φωτοστέφανο ή αγκάθινο στεφάνι, όπως θέλεις δες το, όπως σε βοηθάει. Στο χέρι σου είναι να σώσεις την κατάσταση ή να βάλεις φωτιά στα πάντα. Στο χέρι σου είναι να τηρήσεις αυτά που σκαρφίστηκες ή που έταξες να επιβάλεις, µε την καλή έννοια, µέσα σου και στη ζωή σου και παντού.

Το πρώτο κείµενο του 2013 θα φτάσει καθυστερηµένα στην αρχισυνταξία του περιοδικού. Είµαι ή του ύψους ή του βάθους. Συνήθως ονειρεύοµαι την ηµέρα και ζω τη νύχτα. Δεν είναι κάτι που επιδιώκω, ούτε είναι κάτι που απαραίτητα µε ευχαριστεί. Επίσης, όλο αυτό µάλλον δεν πρέπει να έχει συµβεί στην τύχη. Απλά συµβαίνει. Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Νοµίζω. Ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω.

Και τώρα τι; Ήρθε φαντάζοµαι η στιγµή για την ευχή. Άντε ρε, γερά!

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Η ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗ του Μίλτου Σαχτούρη ▧

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Η λησµονηµένη ανοίγει το παράθυρο

µε τον αγαπηµένο της µέσα στα εικονίσµατα15

ανοίγει τα µάτια της

έτσι όπως τον φύλαξε ο χρόνος

κάτω περνούνε φορτηγά µε µαυροφορεµένες

µε τα κεριά όλων των προδοµένων

που δείχνουνε το φύλο τους γυµνό5

που βάδισαν στο θάνατο ανάµεσα στις µαργαρίτες και τα χαµοµήλια

µε οδηγούς µονόφθαλµους που βλαστηµάνε

µε βάγιες δούλους κι αστέρια του βουνού

το χριστό της και την παναγία της µε σπαθιά που κόβανε λαιµούς και φοινικόδεντρα

οι µαυροφορεµένες θέλουν το κακό της κι ας της πετάνε τα µατωµένα τους γαρίφαλα απ’ τον αναβρασµό του κήπου της ηδονής τους10 απ’ την εξάτµιση της µπενζίνας µέσα στο σύννεφο του καπνού οι οδηγοί σκίζουν το σύννεφο και τηνε κράζουν πόρνη όµως αυτή είναι µια θλιµµένη παναγιά

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΓΥΡΙΖΕΙ του Μίλτου Σαχτούρη

▧

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Ἡ γυναίκα γδύθηκε καὶ ξάπλωσε στὸ κρεβάτι ἕνα φιλὶ ἀνοιγόκλεινε πάνω στὸ πάτωµα οἱ ἄγριες µορφὲς µὲ τὰ µαχαίρια ἀρχίσαν νὰ ξεπροβάλλουν στὸ ταβάνι στὸν τοῖχο κρεµασµένο ἕνα πουλὶ πνίγηκε κι ἔσβησε ἕνα κερὶ ἔγειρε κι ἔπεσε ἀπ᾿ τὸ καντηλέρι ἔξω ἀκούγονταν κλάµατα καὶ ποδοβολητά Ἄνοιξαν τὰ παράθυρα µπῆκε ἕνα χέρι ἔπειτα µπῆκε τὸ φεγγάρι ἀγκάλιασε τὴ γυναίκα καὶ κοιµήθηκαν µαζὶ Ὅλο τὸ βράδυ ἀκουγόταν µιὰ φωνή: Οἱ µέρες περνοῦν τὸ χιόνι µένει

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

της Σωτηρίας Παγουλάτου - sunsotiria@yahoo.gr http://www.facebook.com/kudoni 21

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ▧

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΘΗΒΑΙΟΥ

Όταν θα έχουν τελειώσει οι εποχές, Όταν θα έχουµε γεράσει Και τα γόνατά µας θα τρέµουν Μες στους σπασµούς Θα σταθούµε στις οροφές Των πατρικών µας σπιτιών. Θα κοιτάξουµε ο ένας βαθιά τον άλλον, Θα διαλυθούµε βαθιά ο ένας Μες στον άλλον, Θα θυµηθούµε τότε Που ξεκινήσαµε µε τις µεγάλες βάρκες, Το δρόµο µας φώτιζαν κεριά, Έπειτα σώθηκε το φυτίλι, Σκοτείνιασε και ακούγονταν παντού Κραυγές σφαγµένων, Εκρήξεις σποραδικές, Ελάχιστοι κατόρθωσαν να γεράσουν Από εκείνη τη γενιά. Όλο ρωγµές πια, Θα νιώσουµε έκπληξη Που παραµείναµε ζωντανοί, Σε πείσµα τόσων απειλών. Εκείνοι που χαιρετούν από µακριά

Είναι οι παλιοί µας φίλοι, Ήρθαν να µας συντροφέψουν, Στα ταξίδια µας. Εµείς πεθυµήσαµε τη φωνή τους, Καθώς έβγαινε σαν λιοντάρι Από τα στόµατα. Ελάτε, κινήστε, Είναι καιρός, Θα µας πουν Με ύφος παραγγέλµατος. Εγκαταλείψατε τις εστίες σας, Τις πόλεις σας εγκαταλείψατε, τα φρουραρχεία, Τις φυλακές, Τα καφενεία Με τις ονοµασίες Των οερινών εξάρσεων.

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

της Σωτηρίας Παγουλάτου - sunsotiria@yahoo.gr http://www.facebook.com/kudoni

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΟΝΕΙΡΟΥ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ ▧

ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΆΦΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΑΤΣΑΛΗ http://atsalisart.blogspot.gr/

Εγκλωβίστηκε µέσα σε ένα δωµάτιο γεµάτο αµίλητους συνταξιδιώτες.

και το δάσος βουνοκορφή... Άνοιξε τα χέρια του σαν να ήθελε να ήταν φτερά

Τριγύρω πέταγαν ανέµελα φλογισµένα κολιµπρί

έτοιµα να τον ανυψώσουν.

Σταµατούσαν πετούµενα πάνω από τον καθένα τους

Άρχισε να πετάει µε µεγάλη ταχύτητα γύρω από την βουνοκορφή

και έδιναν σαν πινελιά, µια λωρίδα φωτιάς στο κούτελο τους

Το δάσος απλωνόταν από κάτω χιλιόµετρα

Άνοιξε το παράθυρο και πήδηξε στον χρόνο

και συναντούσε ένα απότοµο φαράγγι.

Έπεσε πάνω στις µαλακές στιγµές της παιδικής του µνήµης

Οι εποχές εδώ πέρα συνυπήρχαν όλες µαζί ταυτόχρονα.

Σηκώθηκε και ξεσκόνισε τους ώµους του

«Μα τι όµορφος τόπος είναι τούτος!», αναρωτιόταν τώρα χαµογελαστός.

Άρχισε να περπατάει στην πεδιάδα, ώσπου η πεδιάδα έγινε δάσος,

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ στον Γιώργο Σεφέρη ▧

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΑΡΑΒΑΝΗ spyrosaravanis@hotmail.com

Η αρχιτεκτονική της λήθης οικοδοµείται πάνω στα θεµέλια της µνήµης. Ένας λαός έτοιµος να απεκδυθεί τα ιµάτια του να αλλάξει τη σάρκα του µε τη σάρκα του νέου του ολότελα διαφορετικού µέλλοντος χωρίς να αφήσει κεντηµένο στο δέρµα του έστω ένα στίχοννα κρατήσει στο βλέµµα του ένα θρυµµατισµένο άγαλµα και λίγη άµµο από τις ακτές της Ιστορίας του µέσα στις µικρές του φούχτες. Το φως που υµνήσαµε κρέµεται ανενεργό πάνω στα ηλεκτροφόρα καλώδια, οι θάλασσες που αγναντέψαµε, εµφιαλώνονται για τους τουρίστες, ο ήλιος κόβεται σε νοµίσµατα και η ελιά σφραγίζεται µε πύρινο σταυρό. Και εκείνες οι καταστροφές και οι αποδηµίες οι εµφύλιοι σπαραγµοί και οι θυσίες διαβάζονται πια σαν ξόρκια όχι σαν ιστορία και προβάλλονται τρισδιάστατα σε σκοτεινές αίθουσες το χρήµα να ξεπλένει το αίµα το αίµα να ξεπλένει το χρήµα. Κάποτε κάποτε φοράµε ψηλά τακούνια και κάνουµε θόρυβο περπατώντας µέσα στα γήπεδα. Μα µε πέλµατα βρώµικα και πόδια γεµάτα καντήλες επιστρέφουµε πιο βραχύσωµοι σπίτι. Άλλοτε πάλι ακούµε τα υπόγεια νερά των ποταµών και φαντασιωνόµαστε αρχαίους περιπάτους και χαϊδέµατα. Μα τα δάκτυλα συνήθισαν να πληκτρολογούν τη µοναξιά τους να καρφώνουν τα χάδια πάνω σε κουµπιά και να ακοµπανιάρουν ευνουχισµένα αισθήµατα

φριχτά τραγουδισµένα από άφυλους αοιδούς. Κι άλλοτε φτιασιδώνουµε την αρρώστιά µας µε αρχαϊκό γέλιο ή κλάµα κάθε καλοκαίρι και άλλος επιδαύρειος θίασος στο ίδιο έργο. Είµαστε η λήθη που οικοδοµείται οι λίθοι που την οικοδοµούν. ο περιούσιος λαός ενός δολοφονηµένου από την πίστη θεού. Οι γραµµές στα πρόσωπά µας άλλαξαν. Οι αυλακιές στις παλάµες µας άλλαξαν. Οι δρόµοι του αίµατός µας άλλαξαν. Οι λεωφόροι του µυαλού µας άλλαξαν. Οι εθνικές οδοί µας άλλαξαν. Δεν είναι πια τόπος. Δεν είναι πια τόπος να ζεις. Δεν είναι πια τόπος να ζεις εδώ.

[Από τη τελευταία του ποιητική συλλογή“Η Ιστορία ενός Ανθρώπου”, εκδ. Μετρονόµος 2011]

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ & ΒΡΑΧΝΗ ΦΩΝΗ ▧

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΑΡΑΒΑΝΗ spyrosaravanis@hotmail.com

Ερωτηµατικό

Γι’ αυτό και τις µέρες

Θυµάσαι εκείνο το βράδυ

που θα νιώθεις στο λαιµό σου ένα γδάρσιµο

που µιλούσαµε

θα ξέρεις πια

για τους νεκρούς µας; γιατί αυτή η βραχνή φωνή Τί να απογίναµε άραγε;

και γιατί αυτές οι αιµάτινες λέξεις.

Βραχνή φωνή Σπύρος Αραβανής, "Η ανοσία της άγνοιας", Αθήνα: Οδός

Τα πρόσωπα των νεκρών

Πανός, 2008.

µεγαλώνουν µέσα µας σαν νύχια.

Βιογραφικό

ηλεκτρονικά περιοδικά («Καλειδοσκόπιο», «Πλανόδιον»,

Ο Σπύρος Αραβανής γεννήθηκε το 1979 στον Πειραιά.

«Οδός Πανός», «Osiris» (Αμερική), «HQ-Poetry

Σπούδασε ελληνική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών

Magazine» (Αγγλία), «www.e-poema.eu», «www.anemologio.gr»,

και είναι διδάκτορας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης

«http://stachtes.stratosfountoulis.com», «www.vakxikon.gr»,

(Πανεπιστήμιο ΑΘηνών). (Συν)εργάζεται ως δημοσιογράφος

«logotexnika-epikaira.blogspot.com» κ.ά.

σε μουσικά περιοδικά (Δίφωνο, Μετρονόμος), στο περιοδικό

Το Δεκέμβριο του 2008 κυκλοφόρησε το πρώτο του ποιητικό

«Βιβλιοθήκη» της Ελευθεροτυπίας και είναι μέλος της ομάδας

βιβλίο με τον τίτλο «Η ανοσία της άγνοιας» από τις εκδόσεις

ανάπτυξης των μουσικών

Οδός Πανός.

περιοδικών www.musicheaven.gr καιwww.musicpaper.gr Ποιήματ http://www.poiein.gr/odhynio-anaaaitho

α και κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα και 27

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

INK

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

INK

Η ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΩΝ ▧

ΤΟΥ LIBROFILO http://www.librofilo.blogspot.com

Υπόδειγµα αναγνωστικής απόλαυσης είναι το υπέροχο µυθιστόρηµα «Η ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΩΝ» («Le Club des incorrigibles optimistes ») του συγγραφέα (και σεναριογράφου) JeanMichel Guenassia (Γαλλία, 1950), (Εκδ. Πόλις, (ωραιότατη) µετάφρ. Φ.Βλαχοπούλου, σελ.707). Ένα βιβλίο τυπικό δείγµα «µυθιστορήµατος µαθητείας ή ενηλικίωσης» (bildunsroman), µε χορταστική και πλούσια αφήγηση, έξοχη αναπαράσταση µιας ταραγµένης εποχής για την Γαλλία – τέλος δεκαετίας του 50, αρχές/µέσα δεκαετίας του ’60 που ισορροπεί θαυµάσια µεταξύ του «προσωπικού», µιάς τραγικής οικογενειακής ιστορίας και του «γενικού», της παγκόσµιας ιστορίας µέσα από τις ζωές των πολιτικών προσφύγων που βρήκαν καταφύγιο στο «πεφωτισµένο» µεταπολεµικό Παρίσι, το οποίο βίωνε στο πετσί του το δράµα της Αλγερίας.

Ο ήρωας της ιστορίας, ο Μισέλ Μαρινί είναι ένας βιβλιοφάγος έφηβος το 1959. Διαβάζει λογοτεχνία µετά µανίας, παραµελεί τα µαθήµατά του προς χάριν της, ακόµα και µέσα στη τάξη έχει στα πόδια του ένα βιβλίο το οποίο διαβάζει, ενώ περπατάει στο δρόµο διαβάζοντας και κινδυνεύοντας να πάθει κάποιο ατύχηµα. Ζει σε µια προβληµατική αστική οικογένεια, όπου οι δύο γονείς του, λόγω της έντονης κοινωνικής τους αντίθεσης – ο πατέρας γιός Ιταλού µετανάστη, ερωτεύεται την κόρη του αφεντικού του, στην επιχείρηση ηλεκτρικών ειδών, εκείνη µένει έγκυος, οπότε παντρεύονται (µετά από χρόνια αφού µεσολαβεί ο Β Παγκόσµιος πόλεµος). Ο Μαρινί αναλαµβάνει την διεύθυνση της επιχείρησης µε εξαιρετικά αποτελέσµατα, αλλά δεν γίνεται ουσιαστικά ποτέ δεκτός στο κοινωνικό περιβάλλον της οικογένειας της νύφης.

«Η ανάγνωση έχει κάτι το μεταφυσικό. Πριν

Ο µικρός Μισέλ πνεύµα πολύ ανήσυχο και περιπετειώδες, περνά πολλές ώρες σε ένα καφέ όπου παίζει µε πολύ πάθος ποδοσφαιράκι, αλλά η περιέργεια του, τον ωθεί να διαβεί «τον Ρουβίκωνα», µια πόρτα µέσα στο καφέ, όπου έβλεπε διάφορους σιωπηλούς τύπους να µπαίνουν µε χαµηλωµένο κεφάλι. Η «αποκοτιά» του αυτή, θα του αλλάξει τη ζωή, καθώς εισέρχεται σε έναν διαφορετικό κόσµο, µια ιδιότυπη σκακιστική λέσχη, της οποίας τα (περισσότερα τουλάχιστον) µέλη είναι πολιτικοί πρόσφυγες από διάφορες χώρες

διαβάσεις ένα βιβλίο, μαντεύεις κατευθείαν αν θα σου αρέσει ή όχι. Το μυρίζεις, το διαισθάνεσαι, αναρωτιέσαι αν αξίζει να του αφιερώσεις τον χρόνο σου. Είναι η αόρατη αλχημεία των σημαδιών πάνω στο χαρτί, που εντυπώνονται στο μυαλό μας. Κάθε βιβλίο είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Με το που βλέπουμε έναν άνθρωπο, καταλαβαίνουμε αν θα γίνει φίλος μας ή όχι.»

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

INK

του Ανατολικού µπλοκ, αλλά και από τα Βαλκάνια – υπάρχει και κάποιος από την Ελλάδα, ενώ κάπου στο βάθος θα διακρίνει δύο εµβληµατικές µορφές της Αριστερής διανόησης, τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ και τον Ζοζέφ Κεσέλ, οι οποίοι περνάνε κάποιες ώρες, παίζοντας σκάκι και γράφοντας σηµειώσεις, ενώ δεν παραλείπουν να βοηθάνε οικονοµικά κάποιους από τους πρόσφυγες. «Είχαν επιλέξει τον δρόμο της ελευθερίας, εγκαταλείποντας γυναίκα, παιδιά, οικογένεια και φίλους. Γι’αυτό και δεν

γι’αυτόν ένα κόσµο µαγικό, τελείως διαφορετικό από την οικογενειακή του ζωή, την οποία υποκαθιστά µε αυτήν της Λέσχης. Προσπαθεί να µάθει σκάκι παρατηρώντας (και καταγράφοντας) τις κινήσεις κάποιων από τους πολύ επιδέξιους παίκτες που υπάρχουν εκεί µέσα και ακούει τις αφηγήσεις των µελών. Ο Ίγκορ, ο Βέρνερ, ο Ίµρε, ο Πάβελ, ο Βλάντιµιρ, ο Λεονίντ ξεδιπλώνουν τις ζωές τους, την προσωπική τους περιπέτεια και ο Μισέλ ακούει προσεκτικά, βρίσκεται µέσα σε ένα ζωντανό µυθιστόρηµα και το βιώνει όσο καλύτερα µπορεί.

υπήρχαν γυναίκες στη Λέσχη. Τις είχαν αφήσει πίσω στη

«Η λήθη μας τρομάζει. Όμως η μνήμη είναι η αιτία των

χώρα τους. Ήταν φαντάσματα, παρίες, χωρίς χρήματα, με

δεινών μας. Μόνο με τη λήθη ζούμε ευτυχείς. Ο μεγαλύτερος

πτυχία που δεν αναγνωρίζονταν. Κρατούσαν τις γυναίκες, τα

εχθρός της ευτυχίας είναι η μνήμη. Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι

παιδιά και τη χώρα τους φυλαγμένα σε μια γωνιά του

ξεχνούν.»

μυαλού τους και της καρδιάς τους. Τους έμεναν πιστοί.

Η χρονική περίοδος που καλύπτει το βιβλίο είναι περίπου 5 χρόνια, από τον Οκτώβριο του ’59 έως τον Ιούλιο του ’64 και την αποφοίτηση του Μισέλ από το σχολείο. Σ’αυτά τα 5 χρόνια, ο νεαρός θα δει, την οικογένειά του να διαλύεται µετά την επανάσταση του µεγαλύτερου αδερφού του, Φρανκ και την φυγή του από το σπίτι, οι γονείς του θα αποµυθοποιηθούν µπροστά στα µάτια του. Θα ερωτευτεί και θα πονέσει, θα διαβάσει πολύ, θα δει εκατοντάδες ταινίες, θα ακούσει χιλιάδες φορές τους ροκ&ρολ δίσκους που θα αγοράσει. Πάνω απ’όλα όµως, µέσα από την γνωριµία του, µε αυτούς τους αντιφατικούς ανθρώπους, θα δει τι σηµαίνει πραγµατική ζωή, θα µάθει τα πολιτικά παιχνίδια και τις ισορροπίες τους – ακόµα και µέσα στη Λέσχη υπάρχουν δύο τάσεις, δύο πλευρές που µια «σφάζονται» και την άλλη «αγκαλιάζονται», αυτοί που συνεχίζουν να υποστηρίζουν τυφλά τον κοµµουνισµό και οι άλλοι που είναι οι φανατικότεροι αντικοµµουνιστές. Ο Μισέλ θα βιώσει την «ανθρώπινη µοίρα», ενώ η επαφή του µε τον αινιγµατικό Σάσα, τον «απόβλητο» της Λέσχης, θα τον ωριµάσει, πρόωρα µεν αλλά ουσιαστικά.

Μιλούσαν ελάχιστα για το παρελθόν, απορροφημένοι καθώς ήταν απ’τον αγώνα της επιβίωσης και την προσπάθεια να δικαιολογήσουν την επιλογή που είχαν κάνει. Είχαν απαρνηθεί άνετα σπίτια και υψηλές θέσεις. Δεν είχαν φανταστεί ότι η επόμενη μέρα θα ήταν τόσο τόσο δύσκολη. Ορισμένοι είχαν ξεπέσει, μέσα σε λίγες ώρες, και από ανώτεροι αξιωματικοί προστατευόμενοι της κυβέρνησης ή καταξιωμένοι διευθυντές δημόσιων επιχειρήσεων, είχαν γίνει άστεγοι. Αυτή η κατρακύλα τους ήταν αφόρητη, όσο και η μοναξιά και η νοσταλγία που τους βασάνιζε. Κάποιοι άλλοι κατέληξαν, μετά από πολλές περιπλανήσεις στη Γαλλία, όπου τους δόθηκε πολιτικό άσυλο. Οι συνθήκες ήταν καλύτερες απ’ό,τι στις χώρες που τους είχαν απορρίψει. Ήταν η πατρίδα των δικαιωμάτων του ανθρώπου, αρκεί να έραβαν το στόμα τους και να μην είχαν υπερβολικές απαιτήσεις. Δεν είχαν τίποτα, δεν ήταν τίποτα, αλλά ήταν ζωντανοί. Στην πατρίδα τους, αυτό ήταν σαν λάιτμοτιφ: «Είμαστε ζωντανοί και ελεύθεροι». Όπως μου είπε μια μέρα ο Σάσα: «Η διαφορά ανάμεσα σ’εμάς και τους άλλους είναι ότι εκείνοι είναι ζωντανοί κι εμείς επιζώντες. Όταν έχεις επιζήσει, δεν έχεις δικαίωμα να παραπονιέσαι για την τύχη σου· θα ήταν ύβρις γι’αυτούς που έμειναν πίσω».

Στη Λέσχη, δεν χρειάζονταν να δώσουν εξηγήσεις ή να απολογηθούν για κάτι. Ήταν εξόριστοι µεταξύ εξορίστων και δεν ήταν απαραίτητο να µιλήσουν για να καταλάβει ο ένας τον άλλον. Βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση. Ο Πάβελ ισχυριζόταν ότι έπρεπε να νιώθουν περήφανοι που κατάφεραν επιτέλους να πραγµατώσουν το κοµµουνιστικό ιδεώδες: ήταν ίσοι. -Τι πιο σηµαντικό να ζητήσει κανείς; Ο Μισέλ αρχίζει να πηγαίνει καθηµερινά στη Λέσχη – οι φωνές, τα γέλια, οι τσακωµοί, οι συζητήσεις αποτελούν

Το βιβλίο του Γκενασιά, βαδίζοντας στα µονοπάτια του µεγάλου αστικού Γαλλικού µυθιστορήµατος, του 19ου αιώνα, είναι ένα µυθιστόρηµα µεγάλης πνοής, που θα αγγίξει όλο το φάσµα των αναγνωστών. Από τον πιο απαιτητικό µέχρι τον πλέον αδαή. Η ζωντάνια του είναι τέτοια, η γοητεία που αποπνέει, ο (σχεδόν κινηµατογραφικός) ρυθµός του που εναλάσσεται µεταξύ χαλαρότητας και γρήγορης αφήγησης, σε κάνει να αµελείς, να αφήνεις πίσω την (αναπόφευκτη για τόσο πολύ υλικό) φλυαρία που δείχνει να επικρατεί κάποιες φορές, µερικούς «χάρτινους» χαρακτήρες που δεν έχουν λόγο ύπαρξης στην πλοκή όπως και τον υπερβολικό όγκο πληροφοριών που νιώθεις κάποιες φορές να «µπουκώνει» το βιβλίο. «Υπάρχουν βιβλία που θα’πρεπε να απαγορεύεται να τα διαβάσεις πολύ μικρός. Που είτε τα προσπερνάς είτε απλώς τα διατρέχεις. Το ίδιο ισχύει και για μερικές ταινίες. Θα’πρεπε να συνοδεύονται από μια ετικέτα που να γράφει: δείτε το ή διαβάστε το, αφού πρώτα έχετε ζήσει.»

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

INK

Η µεταπολεµική ιστορία της Γαλλίας, η Γκωλική διακυβέρνηση, ο πόλεµος της Αλγερίας και οι επιπτώσεις του στην καθηµερινότητα, η ζωή κατά την Σταλινική περίοδο όχι µόνο στη Ρωσία αλλά και στις χώρες-δορυφόρους του καθεστώτος περιγράφονται εξαιρετικά µέσα από την πένα του συγγραφέα που αποδεικνύεται αφηγητής ολκής. Εξίσου όµως ελκυστικές για τον αναγνώστη είναι οι γεµάτες χιούµορ και τρυφερότητα στιγµές της καθηµερινότητας που δίνουν µεγάλες ανάσες στον όγκο της αφήγησης. Οι σκηνές µε τον πατέρα του Μισέλ, η αγορά της καινούργιας Citroen DS (που στην πιο κρίσιµη φάση θα αφήσει στον δρόµο τον πατέρα-Μαρινί), ο (σαν βγαλµένος από ταινία της νουβέλ-βαγκ) υπέροχος µυθιστορηµατικός χαρακτήρας της Σεσίλ, ο εφηβικός έρωτας µε την (οµοίως φανατική βιβλιόφιλη) Εβραία, Καµίγ και ο πόνος του αποχωρισµού, το πάθος για την φωτογραφία και το

ροκ&ρολ του Μισέλ και οι συζητήσεις µε τον Σάσα του οποίου η ιστορία είναι µακράν η πλέον σπαρακτική στο βιβλίο. Είναι ένα βιβλίο που θα σύστηνα ανεπιφύλακτα σε όποιοιον µου ζητούσε «κάτι να διαβάσει». Δικαιότατα το µυθιστόρηµα του Γκενασιά γνωρίζει τέτοια επιτυχία στη χώρα µας, αποδεικνύοντας ότι υπάρχει ένα µεγάλο αναγνωστικό κοινό που αγαπάει τις µεγάλες αφηγήσεις, τα βιβλία που µας πηγαίνουν στις ρίζες της κλασσικής λογοτεχνίας µε το συναίσθηµα και την αυθεντικότητα, τα βιβλία που δεν χρειάζεται να γίνοντα µελοδραµατικά για να συγκινούν και τα οποία σε κάνουν µεν δυστυχισµένο όταν τα τελειώσεις αλλά από την άλλη η πληρότητα που νιώθεις µέσα σου είναι πραγµατικά ανεκτίµητη.

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ANIMA

OMOHIDE PORO PORO ένα από τα πρωτοπόρα στο είδος τους manga και µετέπειτα anime, µιας και το θέµα του απευθύνεται σε ενήλικες και κυρίως στο γυναικείο κοινό ▧

TOY GIL GALAD teotihoacan@msn.com

Στις 20 Ιουλίου του 1991 το Studi Ghibli πρόσφερε τη βοήθεια του στο animation στον Isao Takahata για να βγει στις αίθουσες το Omohide Poro Poro, µια δραµατική ταινία βασιζόµενη στο manga των Hotaru Okamoto και Yuko Tone.

διακοπές σαν τους συµµαθητές της στην επαρχία. Αυτή ήταν πάντα κλεισµένη στο Tokyo. Στην επαρχία θα συνεχίσει να αναµοχλεύει µνήµες, σχετικά µε τα µαθήµατα, τα αγόρια αλλά και τις συγκρούσεις µε τα θέµατα των ενηλίκων, καριέρα, έρωτας , κτλπ. Η ζωή όµως εκεί την αναζωογονεί και φτάνει να αναρωτιέται αν έχει παραισθήσεις ή όντως τα όνειρά της ως παιδί γίνονται πραγµατικότητα…

Στις 15 Δεκεµβρίου του 2005 έπεσε στα χέρια µου και έγινε ένα από τα αγαπηµένα anime µιας και µου θυµίζει µια άλλη ελληνική ταινία που δεν είναι ώρα να αναφέρουµε. Αποτελεί ένα από τα πρωτοπόρα στο είδος τους manga και µετέπειτα anime, µιας και το θέµα του απευθύνεται σε ενήλικες και κυρίως στο γυναικείο κοινό.

Τελικά τα όνειρα βγαίνουν αληθινά και µας βοηθούν αυτοί που ποτέ δεν περιµέναµε. Ο τόπος που θα τα βρούµε είναι εκεί που δεν τολµάµε να πάµε. Εισιτήριο; Η συνειδητοποίηση…

Η Taeko το 1982 είναι 27 χρονών και έχει ζήσει όλη της τη ζωή στο Tokyo δουλεύοντας σε µια εταιρεία εκεί. Κάποια στιγµή αποφασίζει να βοηθήσει τις γυναίκες των αδερφών της στην επαρχία για να ξεφύγει και από την αστική ζωή. Καθώς ταξιδεύει µε το νυχτερινό τραίνο αναπολεί τις µέρες που ήταν µαθήτρια πίσω στο µακρινό 1966 και τότε που ήθελε τόσο πολύ να πάει

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ANIMA

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

JUMPCAT

SWEET MOVIE TOY DUSAN MAKAVEJEV / 1974, DVD ΠΕΡΙΟΧΗΣ 1, 1.66:1, COLOR, WIDESCREEN, ENGLISH SUBTITLES, CRITERION

▧

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΕΧΡΗ kechrisdim@windtools.gr

Επανάσταση, σαδοµαζοχισµός, παιδεραστία, κιτς διαφηµιστικά σποτ, εκρήξεις εµετού, ουροφιλία, κοµµουνιστικά άσµατα , σεξ σε δηµόσιους χώρους, κοπρολαγνεία, δολοφονίες παιδιών, θλιβερά wannabe glamorous καλλιστεία υπό τους ήχους αφρικανικών κρουστών, έρωτας βουτηγµένος (κυριολεκτικά) στη ζάχαρη µε τη συνοδεία ενός ποντικού, ένας ποδηλάτης-ναύτης του θωρηκτού Potemkin, αυνανισµός µέσα σε ένα πελώριο µπουκάλι γάλα και πολλά άλλα ‘’αταίριαστα’’ συνθέτουν το βλάσφηµο κινηµατογραφικό κολλάζ στο οποίο ο Dusan Makavejev επέλεξε να δώσει κατ’ ευφηµισµόν τον τίτλο ‘’Sweet Movie’’ ! To story αναφέρεται στη ζωή δύο γυναικών. Η µία είναι νικήτρια διαγωνισµού οµορφιάς στην Αµερική, που ως ‘’έπαθλο’’ έχει το γάµο µε έναν εκκεντρικό, φαλλοκράτη, άξεστο αµερικανό µεγιστάνα. Η νίκη της στα καλλιστεία αποτελεί ταυτόχρονα την είσοδό της σε έναν αδιέξοδο και χωρίς επιστροφή λαβύρινθο, όπου αυτή παραµένει πάντα ένα άβουλο ον, µια γλάστρα των media, ένα σεξουαλικό αντικείµενο, έρµαιο στις ορέξεις οποιουδήποτε. Η άλλη γυναίκα είναι µια µοναχική αριστερίστρια, πλοίαρχος ενός καραβιού-πλωτού κοινοβίου που µεταφέρει γλυκά και ζάχαρη και στην πλώρη του έχει µια τεραστίων διαστάσεων προτοµή του Marx. Περιπλανιέται, µάλλον άσκοπα, σε ποταµούς της Ευρώπης και επιδίδεται σε ακραίες και αποκλίνουσας

µορφής σεξουαλικές περιπτύξεις στην απέλπιδα προσπάθεια της να διαφύγει από τα ασφυκτικά πλαίσια του µικροαστισµού αλλά και να ξορκίσει τον εκφυλισµό και την ήττα τελικά της σοσιαλιστικής επανάστασης. Οι περιπέτειες των δύο αυτών γυναικών αποτελούν την πρώτη ύλη που χρησιµοποιεί ο Makavejev προκειµένου δηµιουργήσει και να εκτοξεύσει στα µούτρα µας ένα σχεδόν αναρχικό, πολιτικο-σεξουαλικό µανιφέστο, εµφανώς επηρεασµένο από τις θεωρίες του µαρξιστή ψυχαναλυτή Wilhelm Reich, ο οποίος επεχείρησε να µελετήσει τη σχέση ανάµεσα στο διαλεκτικό υλισµό και την ψυχανάλυση, ανάµεσα στην πολιτική και το σεξ, να µελετήσει τη σεξουαλική συµπεριφορά των ανθρώπων εντός της σύγχρονης, βουτηγµένης στην εµπορευµατοποίηση και τον καταναλωτισµό, αστικής κοινωνίας, να µελετήσει τη σύγκρουση ανάµεσα στη φυσική σεξουαλική ορµή και τους κυρίαρχους καταπιεστικούς, ψυχαναγκαστικούς κώδικες ηθικής. Βασική θέση του Reich, η οποία γίνεται φανερή µέσα στην ταινία κατά την παρουσίαση της σεξουαλικής ζωής των δυο αυτών γυναικών, είναι ότι η ελεύθερη έκφραση και πραγµάτωση υγειών σεξουαλικών ορµών αποτελεί µια από τις βασικές προϋποθέσεις για µια βαθιά, ουσιαστική και ολόπλευρη κοινωνική πρόοδο. Τίθεται επίσης, το ζήτηµα πως οι επαναστατικές κοινωνικές ανατροπές, που δεν

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

JUMPCAT

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

JUMPCAT

λαµβάνουν υπόψη τους το γεγονός πως διαχρονικά η πλειοψηφία των ανθρώπων πάσχει από νευρώσεις , είναι καταδικασµένες να αναπαράγουν προβληµατικές καταστάσεις ή να δηµιουργήσουν νέα προβλήµατα, καθώς οι άνθρωποι έχοντας αναπτύξει για χρόνια µηχανισµούς θωράκισης, δύσκολα µπορούν να γίνουν διαχειριστές της ελευθερίας τους. Ως εκ τούτου, πολλές από τις ερωτικές σκηνές της ταινίας είναι εντελώς ασυνήθιστες, ανορθόδοξες, αστείες, σουρρεαλιστικές, ζωώδεις, θλιβερές, προκλητικές και γενικά έξω από κάθε καλούπι και σε αντίθεση µε τα κοινώς αποδεκτά πρότυπα σε σηµείο που να τίθενται ζητήµατα ηθικής στα οποία θα δυσκολεύονταν να πάρουν ξεκάθαρη θέση ακόµα και οι πιο προοδευτικοί άνθρωποι.

Ιδιαίτερη µνεία οφείλουµε να κάνουµε στην εξαιρετική µουσική µε την οποία συνεισφέρει στην ταινία ο Μάνος Χατζηδάκις και η οποία είναι αξιοζήλευτα εναρµονισµένη µε το πνεύµα του ‘’Sweet Movie’’ και τις προθέσεις του Makavejev. Η ταινία κλείνει µε µια παράξενη και αναπάντεχη σκηνή κατά την οποία τα παιδιά τα οποία είχαν δολοφονηθεί στο ‘’πλοίο της επανάστασης’’ (οι ζωές νέων ανθρώπων που θυσιάστηκαν στο βωµό της επανάστασης? ) , εν τέλει ζωντανεύουν ξανά και βγαίνουν µέσα από τις πλαστικές νεκρικές σακούλες, τη στιγµή που ένα τρένο πάνω σε µια γέφυρα διατρέχει κάθετα τη διεύθυνση που ακολουθούσε το πλοίο. Ένας υπαινιγµός ίσως, πως η ελπίδα δεν έχει σβήσει οριστικά και ενδεχοµένως να βρίσκεται σε διαφορετική κατεύθυνση από εκείνη που ακολουθήθηκε σε παρελθοντικά εγχειρήµατα. Συµπερασµατικά, θα λέγαµε πως το ‘’Sweet Movie’’ παρόλο που αποτελεί µια ισχυρή γροθιά στο στοµάχι και µια σκληρή επίθεση στον ‘’κοινό νου’’, µε έναν ανεξήγητο τρόπο διαπνέεται από µια ιδιαίτερη τρυφερότητα που µπορεί απλά να συµπυκνωθεί στο τραυµατισµένο φρύδι και το δάκρυ στην προτοµή του Marx.

Παράλληλα, η ταινία ασκεί σκληρή κριτική στις αξίες και τον τρόπο ζωής όπως αυτός έχει διαµορφωθεί στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσµο θίγοντας ζητήµατα που ποικίλουν από το ρόλο των µέσων µαζικής ενηµέρωσηςαποβλάκωσης, µέχρι τη συνολικότερη αλλοτρίωση του ατόµου. Ωστόσο, εξίσου, αν όχι περισσότερο, σκληρός γίνεται ο Makavejev απέναντι στα εναλλακτικά προς τον καπιταλισµό προτάγµατα. Είναι ξεκάθαρη η επίθεση που εξαπολύει απέναντι στα εκµεταλλευτικά, αυταρχικά και γραφειοκρατικά καθεστώτα των χωρών του τότε ‘’υπαρκτού σοσιαλισµού’’ και συγκεκριµένα στο σταλινισµό ( χαρακτηριστικά τα αποσπάσµατα ντοκιµαντέρ που αναφέρονται στους σφαγιασθέντες του Κατύν ). Από τα βέλη του δεν ξεφεύγουν ούτε οι κάθε λογής περιθωριακοί αριστεριστές των δεκαετιών του 1960-70, οι οποίοι, από µια άλλη µπάντα βέβαια, διαστρέβλωσαν και αυτοί (όπως και οι σταλινικοί) τη µαρξική θεωρία και κατέληξαν σε έναν αδιέξοδο, δογµατικό και σεχταριστικό αντικαπιταλισµό, ο οποίος αποκοµµένος από την πολιτική ουσία οδήγησε σε ένα εσκεµµένα πριµιτιβιστικό lifestyle. Επιπλέον, χρειάζεται να πούµε ότι η ταινία βρίθει συµβόλων και αναφορών που για να γίνουν κατανοητά προϋποτίθεται η εξοικείωση του θεατή µε την ιστορία του κοµµουνιστικού κινήµατος.

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

JUMPCAT

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

THE IMPOSSIBLE ▧

ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ http://to-see-nema.blogspot.gr maloulito@gmail.com Πηγή: www.cine.gr

Τον Δεκέµβριο του 2004, η Maria (Naomi Watts), ο σύζυγός της Henry (Ewan McGregor) και τα τρία παιδιά τους, θα ταξιδέψουν στην µαγευτική Ταϊλάνδη, µε σκοπό να περάσουν ονειρεµένα τις χριστουγεννιάτικες διακοπές τους. Την εποµένη των Χριστουγέννων, όµως, το πανέµορφο τοπίο θ' αντικαταστήσουν εικόνες καταστροφής και θανάτου, µετά το απρόσµενο χτύπηµα ενός δεκάµετρου τσουνάµι που προκλήθηκε από έναν σεισµό στον Ινδικό ωκεανό. Μαζί µε τα χιλιάδες θύµατα της φυσικής καταστροφής, η οικογένεια της Maria και του Henry σκορπά κι οι ήρωές µας ξεκινούν ένα ταξίδι γεµάτο ελπίδες για την επανένωση και την επιβίωσή τους.

οποιοσδήποτε θα πρέπει να περιµένει µια επιτηδευµένη ταινία που στόχο έχει να συγκινήσει κι όχι να παρουσιάσει και ν' απαριθµήσει τις ζηµιές και τα θύµατα µιας καταστροφής. Δεδοµένου, δε, ότι οι εικόνες που έφτασαν στους τηλεοπτικούς δέκτες ολόκληρου του πλανήτη, κατάφεραν να προκαλέσουν δάκρυα στα µάτια πολλών ανθρώπων, η ανάπτυξη µιας ιστορίας που διαδραµατίζεται σ' αυτές τις συνθήκες, αναµένεται να στοχεύει στην ευαισθητοποίηση του κοινού. Παράλληλα, όµως, ας µην ξεχνάµε ότι πάρα πολλές ταινίες που βασίζονται σε παρόµοιες ιστορίες, δίνουν ένα µέτριο αποτέλεσµα, πολύ απλά γιατί µια συγκινητική ιστορία, από µόνη της, δεν επαρκεί για την δηµιουργία ενός συνολικά καλού αποτελέσµατος. Παρόλα αυτά, η καταπληκτική σκηνοθεσία του Juan Antonio Bayona, συντελεί τα µέγιστα στην ανάλογη διαχείριση του συναισθήµατος του θεατή, κάνοντάς την µια άριστη επιλογή για όποιον την προτιµήσει.

Το "The impossible" ανήκει σ' αυτές τις ταινίες, που βλέποντας κανείς το trailer ή διαβάζοντας την υπόθεσή της, µπορεί, µε µεγάλη ευκολία, να κρίνει το κατά πόσο θα του αρέσει ή όχι το περιεχόµενό της. Ο Sergio G. Sánchez, χρησιµοποιώντας, όχι µόνο την καταστροφή που προκάλεσε το τσουνάµι του 2004 στην Ταϊλάνδη, αλλά και την πραγµατική ιστορία της οικογένειας Belon, που ήταν µια από τις πάµπολλες οικογένειες τουριστών που επλήγησαν από την φυσική καταστροφή, δηµιουργεί ένα δράµα που υµνεί την πίστη και την ελπίδα.

Η ταινία, ξεκινά µε την παρουσίαση µιας ενωµένης κι ευτυχισµένης οικογένειας, τα µέλη της οποίας θα ζήσουν χωριστά την απόλυτη καταστροφή. Ο τρόπος µε τον οποίο χρησιµοποιείται η φωτογραφία, επίσης, εστιάζει στην τεράστια αλλαγή του παραδεισένιου τοπίου σε µια, επί γης, κόλαση κι η χρήση της µουσικής, εντείνει ή ακόµα και προκαλεί τα επιθυµητά συναισθήµατα. Την ώρα που θα

Εφόσον λοιπόν δεν µιλάµε για ένα έργο ντοκιµαντερίστικου χαρακτήρα, αλλά για µια ταινία µε πρωταγωνιστές τα πρόσωπα µιας οικογένειας, ο 38

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

χτυπήσει η καταστροφή, ο σκηνοθέτης της, φροντίζει να επιβραδύνει την ροή, αναδεικνύοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τα τελευταία δευτερόλεπτα ευτυχίας των ενοίκων του πολυτελούς ξενοδοχείου.

Οι καταπληκτικές ερµηνείες της Naomi Watts και του Ewan McGregor, εξυψώνουν την ήδη καλογυρισµένη ιστορία, σε ένα πάρα πολύ καλό κινηµατογραφικό αποτέλεσµα. Οι Tom Holland, Samuel Joslin και Oaklee Pendergast, επίσης, είναι απόλυτα πειστικοί στους ρόλους των παιδιών της οικογένειας Belon.

Από την στιγµή που το τσουνάµι χτυπά την πανέµορφη Ταϊλάνδη, ακολουθούν κάποια δευτερόλεπτα απόλυτου κενού, τα οποία όµως θ' αναπληρωθούν, µε εξαίρετο τρόπο, στην συνέχεια της ιστορίας. Επίσης, ο Bayona, φροντίζει να βιώσουµε κι εµείς το δράµα της οικογένειας, καθώς δεν παρακολουθούµε παράλληλα την ιστορία του πατέρα και την µητέρας, αλλά πρώτα θ' ακολουθήσουµε την Maria και τον µεγάλο γιό της οικογενείας, τον Lucas (Tom Holland), κι έπειτα θα βρεθούµε να παρακολουθούµε την ιστορία από την πλευρά του πατέρα και των άλλων δυο παιδιών. Επίσης, αξιοπρόσεκτο είναι και το γεγονός ότι η σωτηρία του ενός, µπορεί να πατήσει πάνω στην δυστυχία του άλλου.

Με άλλα λόγια, αν δεν ανήκετε στην κατηγορία των θεατών που θεωρούν ανούσιο να παρακολουθήσουν µια ταινία που αναβιώνει τα φονικά γεγονότα του 2004, µ' έναν τρόπο που βασίζεται στ' αµερικάνικα πρότυπα, αποτελεί για εσάς µια εξαίρετη επιλογή. Αν πάλι, σας αρέσουν οι ειλικρινείς ταινίες και µισείτε να σας βιάζουν το συναίσθηµα, θα σας πρότεινα παρά τις εξαίρετες ερµηνείες των πρωταγωνιστών της να την αποφύγετε.

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

JIVE

GOODBYE Bobo Stenson Trio ▧

TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

Η αλήθεια είναι ότι η jazz µουσική ποτέ δεν µου µιλούσε. Στην αρχή η άγνοια ήταν αυτή που µε ωθούσε σε συµπεράσµατα αλλά ακόµη και µετά από µαθήµατα πάνω στο συγκεκριµένο είδος µουσικής, συνέχιζα να µην καταλαβαίνω τι ακριβώς είναι αυτό που θέλει να περάσει και γιατί διαλέγει αυτή την οδό για σε κουνήσει από τη θέση σου. Το 2005 έπεσε στα χέρια ένας δίσκος µε τίτλο “Goodbye” του Σουηδού πιανίστα Bobo Stenson. Οµολογώ ότι δεν θα είχε παίξει ποτέ στο σπίτι αν το πρώτο κοµµάτι δεν ήταν µια υπέροχη διασκευή του “Send in the Clowns”. Κάπως έτσι η συνεργασία του Stenson µε τον επίσης Σουηδό Jazz µπασίστα Anders Jormin και τον Αµερικανό Paul Motian µε κέρδισε.

Σίγουρα το πρώτο που παρατηρείς είναι ο δίσκος δεν ανήκει τόσο στο Jazz όσο είναι ένας Jazz τρόπος να παίζεις κάποια µουσικά κοµµάτια τα οποία κάποιος έχει συνθέσει µε άλλη κατεύθυνση. Ο Stenson στο πιάνο προσπαθεί να κρύψει αριστοτεχνικά την µελωδία του κάθε κοµµατιού και παρ’ όλο που θα µπορούσε να είναι ένα album που θα παίζει στο background για να γεµίζει το χώρο και το χρόνο σου, σε αναγκάζει πολλές φορές να αφήσεις αυτό που κάνεις και να ψάξεις να δεις τι συµβαίνει στη µουσική. Τα κρουστά και το µπάσο συνεισφέρουν στο όλο αποτέλεσµα χωρίς να ζητούν να βγουν µπροστά και να διεκδικήσουν ένα δικό τους ξέσπασµα. Ίσως αυτή η “οµαδική¨ δουλειά να είναι και η οµορφιά του δίσκου.

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε τον Απρίλιο του 2004 στα Avatar Studios της Νέας Υόρκης, υπό τις οδηγίες του Γερµανού παραγωγού Manfred Eicher, ιδρυτή της ECM, που είναι το label πίσω από την κυκλοφορία. Κυκλοφόρησε το Σεπτέµβριο του 2005.

Ίσως το ότι λείπουν τα µακρόσυρτα οργανικά σόλο ή ότι έχει πολλά κοµµάτια που είναι διασκευές από άλλα είδη µουσικής µε έκαναν να προσέξω αυτό το Jazz κατα τ’ άλλα album. Αλλα τελικά σηµασία δεν έχει αυτό. Σηµασία έχει ότι είναι µια µουσική που αξίζει ν’ ακούσεις.

papadaki.stav@gmail.com

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

papadaki.stav@gmail.com

:oirT nosnetS oboB

Bobo Stenson Trio:

onaip — nosnetS oboB

Bobo Stenson — piano

ssab — nimroJ srednA

Anders Jormin — bass

smurd — naitoM luaP

Paul Motian — drums

ayout

Layout

ww.lykosmagazine.tumblr.com

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

MOMO TRIO No Vacancy

▧

ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΕΞΗΝΤΑΡΗ http://thodorosexintaris.blogspot.gr/ t_exintaris@yahoo.com

Τους Momo trio µου τους σύστησε ο Βαγγέλης Στεφανόπουλος όταν µετά από µια εµφάνισή του στη Θεσσαλονίκη πιάσαµε την κουβέντα για την ελληνική jazz σκηνή. Ο δίσκος είχε πολύ πρόσφατα κυκλοφορήσει αλλά έστω κι έτσι, περιέργως δεν είχε πέσει στην αντίληψή µου και το ακόµα πιο περίεργο, και ενδιαφέρον, είναι πως πρόκειται για κυκλοφορία αποκλειστικά σε βινύλιο.

ότι µόνο τρiα όργανα ακούγονται δεν επηρεάζει καθόλου καθώς αντισταθµίζεται και από την ικανότητα των µουσικών αλλά και από το ενδιαφέρον των συνθέσεων που «ρέουν» αβίαστα. Το χαρακτηριστικό θέµα του “Border Line” και η εξέλιξη του δίνει την αίσθηση περιγραφής καταδίωξης ενώ τα πράγµατα ηρεµούν , τουλάχιστον στην αρχή, στο “Camper Van” µε τα όµορφα πιανιστικά µέρη. Το “Lesson Seven” δίνει στην αρχή την εντύπωση πως θα ακολουθήσει µια µπαλάντα ωστόσο πρόκειται για ένα όµορφο ρυθµικό κοµµάτι. Μπαλάντα ιδιαίτερη είναι το κλείσιµο της πρώτης πλευράς, το “Little Song”, µε γλυκιά µελωδική γραµµή στο πιάνο, ένα σταθερό, ρυθµικό, µινιµαλιστικό σχήµα µε δυο νότες στο µπάσο και διακριτικά κρουστά, από τις καλές στιγµές του δίσκου, παρά τη θέση που έχει στο τέλος της πλευράς.

Το trio αποτελούν οι Γιώργος Δούσης στο πιάνο, ο Νίκος Κασσαβέτης στα ντραµς και ο Παρασκευάς Κίτσος στο ακουστικό µπάσο: τρεις πολύ καλοί µουσικοί µε έντονη παρουσία σε διάφορες µουσικές σκηνές και συναυλίες και µάλιστα σε «γνωστά ονόµατα», εντός και εκτός Ελλάδας. Αρχίζω µε το πρώτο βασικό χαρακτηριστικό που µου άρεσε και είναι προφανώς η κυκλοφορία της δουλειάς τους σε βινύλιο, µε κωδικό όµως για όσους αγοράσουν το δίσκο ώστε να υπάρχει η δυνατότητα να βρίσκεται και σε ψηφιακή µορφή. Ένα συγκρότηµα που ασχολείται µε τον αναλογικό ήχο, εκτός του ότι άµεσα µε προδιαθέτει θετικά, δείχνει και το ενδιαφέρον του για την καλή ποιότητα του ήχου της µουσικής του, πέρα από το λογικό και προφανές ενδιαφέρον που έχουν για τη δική τους µουσική δηµιουργία τα µέλη του.

Με τον καλύτερο τρόπο ανοίγει η δεύτερη πλευρά. Το “Oriental Dream” δεν έχει ανατολίτικα στοιχεία ώστε να… κακοχαρακτηρίσουµε το trio. Είναι από τις καλύτερες συνθέσεις του “No vacancy”, έντονα ρυθµικό και από το πρώτο άκουσµα σε τραβάει, και µε το θέµα του αλλά και µε τον εξαιρετικό τρόπο που το παρουσιάζουν οι µουσικοί. Είναι από τα σηµεία του δίσκου στα οποία είναι πολύ έκδηλη η µουσική αξία των µελών του trio. Τα “Out Of Sight”, “Rain On My Window” και “Toin Coss” κινούνται σε γενικές γραµµές στο ίδιο επίπεδο ενδιαφέροντος από τον ακροατή.

Ανοίγοντας το µινιµαλιστικής αισθητικής εξώφυλλο και βάζοντας τον δίσκο στο πικάπ έρχεσαι σε επαφή πρώτα απ’ όλα µε µια πολύ καλή ηχογράφηση. Ως εδώ καλά όλα, αλλά αυτό που ενδιαφέρει κυρίως είναι η ίδια η µουσική και τα κοµµάτια του δίσκου. Ευτυχώς η ευχάριστη εικόνα δε σταµατά όταν αρχίζει ο ήχος.

Το “No Vacancy” είναι ένας δίσκος µε χαρακτηριστικό τις πολύ ωραίες µελωδικές γραµµές στα δυο όργανα, µπάσο και πιάνο και τον ταιριαστό τρόπο που συνδυάζονται µε τα κρουστά. Κάθε ένα από τα τρία όργανα στέκεται και µόνο του και ο συνδυασµός τους είναι απόλυτα επιτυχηµένος. Δεν προσπάθησαν – και καλά έκαναν – να κινηθούν στο γνωστό ύφος των περισσότερων trio αλλά είναι φανερό πως τους ενδιαφέρει κάτι πιο πέρα από τα jazz standards ή τον κλασικό κύκλο θέµατος και αυτοσχεδιασµών γι’ αυτό ίσως και ο δίσκος τους αντανακλά αυτή τη διάθεση.

Πολύ καλά δεµένοι, φρέσκος ήχος και µε ενδιαφέρουσες, δικές τους συνθέσεις, οι Momo trio έχουν ηχογραφήσει εννιά κοµµάτια που σε κρατούν από την αρχή ως το τέλος. Για να είµαι ειλικρινής, συνήθως γράφω ακούγοντας, αλλά εδώ µε τραβάει περισσότερο το άκουσµα από το γράψιµο και είναι νοµίζω ενδεικτικό της καλής δουλειάς. Ο δίσκος ξεκινάει µε το “Assunta Spina”, κάλλιστα θα µπορούσε να είναι µουσικό θέµα κάποιας ταινίας, είναι ένα κοµµάτι µε πολλές εικόνες και συχνά ο δίσκος δίνει την αίσθηση κινηµατογραφικής µουσικής. Το γεγονός

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

Ακούτε: Μύθο 93,4: Τρίτη και Πέµπτη 16.00-18.00 www.mythosradio.tk και 90,4 Αριστερά στα fm: Τετάρτη 21.00-23.00 και Κυριακή 19.00-21.00

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

SHOWCASE

ΜΟΝΙΚΑ *η Ελληνίδα που περίµενα να έρθει από πάντα.

▧

ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗ thkorovesi@gmail.com

Να σ’έβλεπα να ‘τρεχες και µια φορά µέσα σε περίλυπες αναµνήσεις! Να ξέχναγες πως ύλη έχουµε µόνο πάνω µας, αλλά κι έτσι ξέρουµε να ζούµε. Η συνήθεια ορίζει, κι ας µπορεί να αλλάζει στιλό θα γράφει πάντα µε το δεξί απελπισµένα λόγια. Τους έρωτές σου θα πίνεις πικρό καφέ το απόγευµα και θα τους κάνεις από ανάγκη της σάρκας, ανάγκη της σαπίλας που θα µετουσιωθείς. Σιγά σιγά θα γίνει κι ο έρωτας µια ανάγκη για επιβίωση, αυτό το άγιο δισκοπότηρο που σου ‘χει µόνο αποµείνει να αποδεικνύει την υπεροχή της ζωής έναντι του θεού. Ο θεός είναι εκεί που το ταξίδι µπορεί να συνοδευτεί µε ήχους µέσα σ’αυτιά µας όπως κάποτε συνοδευόταν από τις γρατζουνιές µιας λύρας. Θα γυρνάω τα νησιά και θα ακούω.

Απόψε είναι η τελευταία από µια σειρά πέντε εµφανίσεων µε τίτλο “Primal” στη Στέγη Γραµµάτων και Τεχνών. H Μόνικα παρουσιάζει το νέο της άλµπουµ σε µια ιδιαίτερη, πειραµατική παράσταση. Τιµές εισιτηρίων: 18, 25 και 32 € (µειωµένα: 10,15 €)

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΝΑ ΠΑΣ

ΤΣΑΙ και συµπάθεια µόνο για εκλεκτούς ▧

ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ christine.papadWK@gmail.com

Το τσάι καθόλου τυχαία αποτελεί στις µέρες µας το ρόφηµα που ακολουθεί το νερό σε κατανάλωση, ενώ οι λάτρεις του αυξάνονται διαρκώς. Tο τσάι, πλούσιο σε πολυφαινόλες και κατεχίνες είναι ένα από τα ισχυρότερα βοηθώντας και ενισχύοντας την καλύτερη λειτουργία του οργανισµού. Η ονοµασία και η προέλευση του τσαγιού είναι κινέζικη.Το ανακάλυψε ο αυτοκράτορας Σεν Νουνγκ το 2737 π.Χ. κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού στην αυτοκρατορία του. Ο θρύλος λέει πως, την ώρα που έβραζε νερό, ένα ρεύµα παρέσυρε φύλλα από κάποιο γειτονικό θάµνο και αυτά κατέληξαν στο ξεσκέπαστο τσουκάλι. Πριν προλάβει κανείς να αντιδράσει, τα φύλλα άρχισαν να βράζουν και να χρωµατίζουν το νερό. Ο Σεν Νουνγκ µύρισε το γλυκό άρωµα και δοκίµασε το πρώτο τσάι. Το τσάι ταξιδεύοντας µέσα στους αιώνες και χαρίζοντας το υπέροχο άρωµά του και την ιδιαίτερη γεύση του έφτασε σε όλους εµάς και αποτελεί µια από τις πιο γλυκές απολαύσεις µας.Ωστόσο, σήµερα ψάχνουµε και ψάχνουµε ωραία µέρη να απολαύσουµε το τσαγάκι µας ή ακόµα και να το προµηθευτούµε µε την παρέα µας, αλλά δύσκολα βρίσκουµε κάτι που να µπορεί να µας συναρπάσει συνδιάζοντας ωραίο χώρο και υψηλής ποιότητας τσάι.Αυτό το έργο αναλάβαµε εµείς, οι µικροί λάτρεις του τσαγιού και ψάχνοντας και ρωτώντας γνωστούς και αγνώστους,ξετρυπώσαµε τα πιο ωραία µαγαζιά τόσο για να αγοράσετε όσο και να δοκιµάσετε διαφόρων ποικιλιών τσάι. Για τσάι µε λουλούδια στο''Μadras'' Με µία από τις µεγαλύτερες συλλογές τσαγιού που θα συναντήσετε, το Madras είναι ένα µαγαζί σκέτος θησαυρός. Θα βρείτε και τσάγια µε λουλούδια, όπως το Οolong µε χρυσάνθεµα και το Οolong µε ροδάκινο και λίλιουµ, αλλά και πράσινο µε γιασεµί. Νοταρά 21, 2104118067

'' Les Connaisseurs' ' Στο ''Les Connaisseurs'' θα βρείτε τσάγια του γαλλικού οίκου Marriage Freres συσκευασµένα που φηµίζονται για την ποιότητά τους.Μια µικρή νότα Παρισιού στην Αθήνα. Βουλής 22, Σύνταγµα, 2108134456, 2108136439

Eικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΝΑ ΠΑΣ

Για κλασσικό English tea στο ''TEA CAFE'' Tο Whittard είναι το πιο δροσιστικό ρόφηµα για όλες τις ώρες την ηµέρα.Το συγκεκριµένο τσάι για όσους έζησαν έστω και λίγο στο Λονδίνο είναι το number one!Tο µαγαζί είναι πλούσιο σε ποικιλίες τσαγιών µε αξιοσηµείωτα το lemon & lime αλλά και το µάνγκο µε passion fruit. Βουλής 30 & Απόλλωνος 10, Σύνταγµα, 2103227551 ''Το Tσάι'' στην Οµήρου Το πρώτο κατάστηµα τσαγιού "Το Τσάι" βρίσκεται στην Οµήρου 35 στο Κολωνάκι και αποτελεί το πιο εξειδικευµένο κατάστηµα τσαγιού στην Αθήνα.Με τεράστια γκάµα τσαγιών πάνω από 200 είδη απ'όλο τον κόσµο, µαύρα, πράσινα, λευκά, αρωµατικά, δικά τους mix και ροφήµατα χωρίς καφεϊνη θα σας µείνει αξέχαστο.Πήλινες τσαγιέρες από την Κίνα, σιδερένιες από την Ιαπωνία, πορσελάνινες από την Σρι-Λάνκα καθώς και γυάλινες από την Ευρώπη στολίζουν τα ράφια του ενώ οι τιµές είναι αρκετά λογικές.Το ''Τσάι''στην Οµήρου θα γίνει το αγαπηµένο σας µαγαζί για να προµηθεύεστε ότι φανταστεί ο νους σας. Αχχ ''Μελίνα'' Βαθυκόκκινοι τοίχοι, ξύλινες καρέκλες ,µαρµάρινα τραπεζάκια καφενείου, φωτογραφίες και αφίσες της Μελίνας κι ένας πολυέλαιος… κληµαταριά που κλέβει την παράσταση και δίνει µια ιδιαίτερη ατµόσφαιρα στο µαγαζί. Το Καφέ της Μελίνας ευωδιάζει τσάι γιασεµί και σπιτική µηλόπιτα. Λυσίου 22, Πλάκα, τηλ.: 210 324650131

''Στροφές''για...στροφή στο τσάι Δεν αποτελεί µια απλή τσιαγερί αλλά το πιο ροµαντικό ρετρό σηµείο συνάντησης στο κέντρο της Αθήνας.Θα απολαύσετε το τσάι σας σε λευκές τσαγιερές και ζωγραφιστές κούπες, ενώ η µουσική τζαζ θα σας ταξιδέψει µε θέρµη σε ένα κλίµα νοσταλγίας µιας άλλης εποχής. Επιτραπέζια παιχνίδια πάνω σε έναν ξύλινο, παλιές φωτογραφίες και θεατρικά προγράµµατα, κόµιξ και περιοδικά που στολίζουν τα ράφια γύρω από τα τραπέζια. Το τσάι ξεκινά από 2,5€ ενώ µπορείτε να το συνοδεύσετε µε σπιτικά µπισκότα και κεικ.Είστε ακόµα εδώ;

Η τσαγερί ''Το Τσάι'' Χαµηλός φωτισµός, ατµοσφαιρική διακόσµηση και ποιοτική µουσική χαρακτηρίζει την τσαγερί που άνοιξαν πριν από τρία χρόνια οι ιδιοκτήτες του οµώνυµου, κολωνακιώτικου καταστήµατος – στο 35 της οδού Οµήρου– .Μοναδικές γεύσεις signature κοκτέιλ µε τσάι, λικέρ µε βάση το τσάι και smoothies µε τσάι. Τακτικά διοργανώνονται γευσιγνωσίες τσαγιού και piano nights και µπορείτε σε συνεννόηση µε τους ιδιοκτήτες να κανονίσετε τη δική σας κινέζικη τελετή τσαγιού, για δύο έως οκτώ άτοµα. Λυκαβηττού & Αλεξάνδρου Σούτσου 19, τηλ.: 210 3388941

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΦΩΝΟΡΑΣΗ www.lykosmagazine.tumblr.com

▧

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ elenqmdt@gmail.com

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΔΕΥΤΕΡΑ 07/01

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΤΡΙΤΗ 08/01

ΤΕΤΑΡΤΗ 09/01

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

21:00 // ALPHA Περιπέτεια: Ocean's 11

www.lykosmagazine.tumblr.com

20:00 // ET3 Κωµική: Η Φτώχεια Θέλει Καλοπέραση www.lykosmagazine.tumblr.com

www.lykosmagazine.tumblr.com

Layout

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com

07:00 // Red 96.3 Εκποµπή λόγου & μουσικής: Τάκης Γιαννούτσος-Θοδωρής Βαμβακάρης

17:00 // Αθήνα 9.84 Εκποµπή λόγου & μουσικής: Σόλωνος και Layout Μασσαλίας

17:00 // Αθήνα 9.84 Εκποµπή λόγου & Layout μουσικής: Σόλωνος και Μασσαλίας

22:00 // En Lefko 87.7 Electronic: Γιώργος Μπακαλάκος

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΠΕΜΠΤΗ 10/01

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11/01

ΣΑΒΒΑΤΟ 12/01

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

www.lykosmagazine.tumblr.com

Layout

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ papadaki.stav@gmail.com

07:00 // Red 96.3 Εκποµπή λόγου & μουσικής: Τάκης Γιαννούτσος-Θοδωρής Βαμβακάρης

17:00 // Αθήνα 9.84 Εκποµπή λόγου & Layout μουσικής: Σόλωνος και Μασσαλίας

16:00 // Amagi Radio.com Layout Εκποµπή λόγου & μουσικής: Incinerate

22:00 // En Lefko 87.7 Electronic: Γιώργος Μπακαλάκος

17:00 // Αθήνα 9.84 Εκποµπή λόγου & μουσικής: Σόλωνος και Μασσαλίας

www.lykosmagazine.tumblr.com

ΚΥΡΙΑΚΗ 13/01

papadaki.stav@gmail.com ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

01:45 // STAR Θρίλερ-Τρόμου: The Mist

00:15 // MEGA Κοινωνική: Taxi Driver

Layout

22:00 // En Lefko 87.7 Electronic: Γιώργος Μπακαλάκος

Eικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com 51

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

▧

ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΤΖΩΡΤΖΑΚΑΚΗ greenhellicopter@gmail.com http://kostis-tz.blogspot.gr/ 53

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

Τρίτη 5 µε 6 θα τα πούµε µε τη Στέργια Κάββαλου στην εκποµπή της “Turn The Page''. Θα βγει ο ΛΥΚΟS τη βόλτα του και κάπου ανάµεσα στο 23ο τεύχος και στην εβδοµαδιαία εικαστική του έκθεση, θα πει τις ιστορίες του στον αέρα. Την υπόλοιπη µια ώρα η Στέργια θα επιµεληθεί τις µουσικές της όπως κάθε εβδοµάδα.

στην Πόλη

Έν ας

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

η έκθεση του ΛΥΚΟΥ ξεκίνησε και σας περιμένει

Διάρκεια έκθεσης: 5 – 12 Ιανουαρίου 2013 Καθημερινές και Σάββατα: 13.00 – 22.00 Κυριακή: 19.00 – 22.00 Βραδιά κειμένων ΛΥΚΟS: 8 Ιανουαρίου 2013, ώρα 20:00 στο χώρο έκθεσης Βραδιά κινηματογράφου ΛΥΚΟS: 10 Ιανουαρίου 2013, ώρα 20:00 στο χώρο έκθεσης

Black Duck Multiplarte – Ντόρα Ρίζου Cafe-Bar-Restaurant-Gallery Χρήστου Λαδά 9α, Αθήνα 210 3234760 www.blackduck.gr / info@blackduck.gr

ΛΥΚΟS 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013