ΛΥΚΟS 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013
23 IOΥΝ 2013 # 45
ΕΞΩΩΦΥΛΛΟ από τη Σοφία Στραντζάκη ◈ EDITORIAL Στα Σοβαρά και στα Αστεία ◈ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ Σοβαρός - Αστείος ◈ SIDESHOW The Script ◈ ΚΛΕΙΣΤΡΟ Φωτογραφία από την Raquel Chicheri ◈ BEAT BAZAAR Οι Ζεστές Φωνές Δ∆ροσίζουν τις Αθέατες Πλατείες ◈ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΩΣΤΗ Ηγεµών εκ Λιβύης | Ποιήµατα | Μεταξύ Αστείου και Σοβαρού | Sylvia Plath ◈ INK Φαρεναϊτ 451 του Ray Bradbury ◈ ANIMA Noozles, Αναµνήσεις µιας Χαµένης Εποχής ◈ JUMPCAT Το Αστείο ◈ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ Μυστικά και Ψέµατα ◈ JIVE In Bruges ◈ PLAY Lykos Vinyls # 45 Σοβαρός - Αστείος ◈ ΕΝΗΧΟΡΙΑ Η Ασάφεια της Συµµετοχής και της Παρέµβασης ◈ SHOWCASE Εκδήλωση "Στο Κέντρο της Γης" ◈ ΝΑ ΠΑΣ Μπατµαν ◈ ΦΩΩΝΟΡΑΣΗ Radio/Tv ON ◈ COMIC από τον Κωστή Τζωρτζακάκη
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή. Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο. www.lykosmagazine.com
Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο Facebook. www.facebook.com/lykosmagazine Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email papadaki.stav@gmail.com
ΕΚΔΟΣΗ | ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ | ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Σταυρούλα Παπαδάκη papadaki.stav@gmail.com ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ Θοδωρής Ρέγκλης www.tedreglis.com ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Σοφία Στραντζάκη Παύλος Ρέγκλης Raquel Lopez-Chicheri Εµµανουήλ Χουσάκος Αντώνης Τσακίρης Κωστής Ατσαλής Φαίδρα Ρίχτερ Ντίνος Καψάλας Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO
sofstrantzaki@yahoo.gr www.paulreg.tumblr.com http://www.raquelchicheri.com chou_sax@msn.com www.antonistsakiris.blogspot.com http://atsalisart.blogspot.gr/ www.fedralita.net Dinerror86@gmail.com kurotrash@gmail.com
ΕΦΩΦΥΛΛΟ Σοφία Στραντζάκη sofstrantzaki@yahoo.gr ΚΟΜΙΚ Κωστής Τζωρτζακάκης http://kostis-tz.blogspot.gr/ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Νίκος Μπελάνε, Κωστής Ατσαλής, Ζωή Ν. Νικολοπούλου, Librofilo, Gil Galad, Βασίλης Οικονόµου, Κωνσταντίνος Κοττας, Θόδωρος Εξηντάρης, Χλόη Ιορδανίδου, Ελένη Αγγελοπούλου
Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.
2
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εξώφυλλο από τη Σοφία Στραντζάκη
Μεγάλο Πανί Μυστικά και Ψέµατα
32
Εditorial Στα Σοβαρά και στα Αστεία
4
Jive In Bruges
36
Αντιθέσεις Σοβαρός - Αστείος
6
38
Sideshow The Script
8
Play Lykos Vinyls # 45 Σοβαρός - Αστείος Ενηχόρια Η Ασάφεια της Συµµετοχής και της Παρέµβασης
42
Showcase Εκδήλωση "Στο Κέντρο της Γης"
44
Να Πας Μπατµαν
46
Φωνόραση Radio/Tv ON
48
Comic από τον Κωστή Τζωρτζακάκη
50
Κλείστρο Φωτογραφία από την Raquel Chicheri Beat Bazaar Οι Ζεστές Φωνές Δροσίζουν τις Αθέατες Πλατείες Κόκκινη Κλωστή Ηγεµών εκ Λιβύης, Κ.Καβάφης Ποιήµατα, Μ.Αναγνωστάκης & Γ. Βαρβέρης Μεταξύ Αστείου και Σοβαρού Sylvia Plath
10
12
14
Ιnk Φαρεναϊτ 451 του Ray Bradbury
22
Άνιµα Noozles Αναµνήσεις µιας Χαµένης Εποχής
26
JUMPCAT Το Αστείο
28
3
EDITORIAL
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
EDITORIAL
◈
Στα σοβαρά και στα αστεία Θα σας πω µια ιστορία κάπου ανάµεσα στα σοβαρά και στα αστεία όχι επειδή υπάρχει συγκυρία, απλώς από κάποιο λύκο µου δόθηκε η ευκαιρία.
Σε µια πόλη που χανόταν και κανένας δε φαινόταν κατοικούσαν µερικοί και έµεναν εδώ και εκεί κατοικούσαν και οι άλλοι που έτρεφαν ντροπή µεγάλη σαν κισσό µέσα στον κήπο που τους έπνιγε στον ύπνο. Όσο η πόλη τους χανόταν και κανείς πια δε σκεφτόταν τι θα πουν και τι θα κάνουν το κακό για να προφτάνουν οι φωτιές γλείφαν αυλές και οι ανέµοι τις σκεπές. Η ζωή δε σταµατούσε, ολοένα και κυλούσε τα παιδιά απ'τα µπαλκόνια , απ'τα σπίτια και απ'τ αλώνια έβλεπαν απ'έξω να περνούν τα χρόνια σαν το τόπι δίχως φρένο , σαν το αποφασισµένο τρένο. Τα γερόντια στα εγγόνια έλεγαν για άλλα χρόνια για ανέµες και κλωστές για ανθρώπους µε αντοχές. Θα σας πω µια ιστορία κάπου ανάµεσα στα σοβαρά και στα αστεία όχι επειδή υπάρχει συγκυρία, απλώς ο λύκος δεν είναι αυτός που φοβίζει σε αυτήν την ιστορία
Σε µια πόλη που χανόταν και κανένας δε φαινόταν για να σβήσει, για να χτίσει , για να προφταστεί η δύση ξεµυτούσαν απ'το σπίτι και τραβούσανε το σύρτη για τη µπάλα, για τη γυάλα για να αρµέξουν του πουλιού το γάλα έλεγαν ''η ζωή πικρή'' και πρόσθεταν ολοένα ζάχαρη στου φραπέ τη συνταγή. Η ζωή όµως δε σταµατούσε, ολοένα και κυλούσε τα παιδιά βγάλανε γένια , τα κορίτσια πια στην πένα δε χωρούσαν στο µπαλκόνι , µές στο σπίτι , στο αλώνι σταµατήσανε το χρόνο, ευκαιρίες θέλαν µόνο να τα παίρνει πια µαζί. Τέρµα πια ο τηλεεπαναστάτης, πίσω αφέθηκε ο φαγάς της ξένης πλάτης ήρθαν και έλιωσαν τα χιόνια τα γερόντια στα εγγόνια έλεγαν και πάλι για άλλα χρόνια για ανέµες και κλωστές, για ανθρώπους µε αντοχές για µια πόλη που χανόταν και µε κόπο θα σωζόταν.
Σταυρούλα Παπαδάκη Αρχισυντάκτρια
4
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
Εικονογράφηση της Σοφίας Στραντζάκη sofstrantzaki@yahoo.gr
5
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
ΣΟΒΑΡΟΣ - ΑΣΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com
Κουστουµάκι Έφτασε στην ώρα του. Εγώ ,µισή ώρα αργότερα. Έκανα ένα αστείο να σπάσει ο πάγος που πρόλαβε να απλωθεί από άκρη σε άκρη εντός τριάντα λεπτών. Δε γέλασε. Έσπασα και βούλιαξαν τα νέα που είχα να πω, τα παλιά που ήθελα να µοιραστώ , τα νεότερα που ήθελα να σκαρώσω. Καµιά λέξη δεν κατόρθωνε να ισορροπήσει στο σκοινί που κρεµόµασταν για να στεγνώσουµε εκείνο το µεσηµέρι. Προχωρούσα δίπλα του µε κάτι τακούνια της µάνας µου και προσπαθούσα να ορθοποδήσω. Στεκόµουν µε φόρεµα δανεικό από τη µεγάλη µου αδελφή. Το κουστουµάκι της ώριµης γυναίκας δεν είχε ραφτεί για το δικό µου ρόλο και τα ξεχασµένα λόγια δε µου τα ψιθύρισε κανείς υποβολέας. Καθίσαµε σε ένα γωνιακό τραπεζάκι. Ανάµεσα στις τσακίσεις του πουκάµισου και του παντελονιού , προσπαθούσα να διακρίνω ένα τσαλάκωµα στο καλοσιδερωµένο πρόσωπο – κάτι να µαρτυρά πως φορέθηκε , πως πέρασε καλά , πως άξιζε τον κόπο η έκφραση.
6
Είχα δυο ώρες να καλύψω µε θέµατα παντός τύπου και καιρού. Είχε δυο ώρες να γεµίσει µε παύσεις και σιωπές. Είχα δυο ώρες να βρω τρόπο να κρυφτούµε από τα αδιάκριτα βλέµµατα που δε συγχωρούσαν τα παράταιρα ζευγάρια. Είχε δυο ώρες να βρει τρόπο να συγχωρήσει την ηλικία µου. Σε ένα δωµάτιο προσπάθησα να κλειδώσω το παιδί. Σε ένα δωµάτιο προσπάθησε να κλείσει τον µεγάλο. Αυτοί οι δυο απεγκλωβίστηκαν και το έσκασαν µαζί, ενώ εµείς χωριστήκαµε. Με τη σοβαρότητα των χρόνων του µετρήθηκε η αγάπη µου και βρέθηκε αστεία. Μέχρι την πόρτα της επιστροφής, περπάτησα σταθερά τα τακούνια και το δανεικό φόρεµα µε χώρεσε σαν να ταν δικό µου.
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Eικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com
ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com
Σωστά Γελάγαµε πολύ. Κυρίως χωρίς λόγο γιατί δεν τον είχαµε ανάγκη. Ήταν όλα µπροστά µας και δικά µας. Και πάνω από όλα είχαµε τον χρόνο µε το µέρος µας. Τότε τα υποτιµούσαµε τα γέλια. Τα θεωρούσαµε κάτι αυτονόητο σαν το νερό. Και τα αστεία περιφρονούσαµε. Συνέβαιναν τόσο συχνά που δεν τα αναζητήσαµε ποτέ. Δεν καταλαβαίναµε τότε πόσο κοστίζει η αφέλεια. Όσο πιο µεγάλη, τόσο πιο ακριβή. Και ευτυχώς ήταν µεγάλη, χαµογελαστή και ταπεινή. Και τώρα γελάµε. Γιατί υποσχεθήκαµε να τα γιορτάζουµε τα γέλια όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν λιγοστεύουν στο µέτρηµα. Και έτσι µεγαλώσαµε σωστά.
7
SIDESHOW
ΛΥΚΟS TOY 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 JIM VER
jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net
8
SIDESHOW
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
9
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΚΛΕΙΣΤΡΟ
10
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΚΛΕΙΣΤΡΟ
RAQUEL CHICHERI http://www.raquelchicheri.com http://500px.com/copito http://pinterest.com/copito/my-photos/ http://500px.com/copito
11
BEAT BAZAAR
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΟΙ ΖΕΣΤΕΣ ΦΩΝΕΣ ΔΡΟΣΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΑΘΕΑΤΕΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΝΕ belane74@gmail.com http://nikbelane.blogspot.com
Υπάρχουν µέρη στην πόλη που δεν είναι όµορφα µε την έννοια της οµορφιάς που σου έρχεται πρώτα στο µυαλό. Υπάρχουν µέρη στην πόλη καλά κρυµµένα, πίσω στη νοσταλγία των χρόνων όπου η βροχή ράπιζε τοίχους που τώρα φαντάζουν αρχαίοι. Υπάρχουν κάτι απόκρυφα µέρη, ούτε πολύ όµορφα, ούτε πολύ άσχηµα, ούτε πολύ ζεστά, ούτε πολύ βολικά, ούτε και κρύα µα ούτε και άβολα. Μέρη που κυκλώνονται από δυο στενά που τα διασχίζουν παπουτσωµένοι σκύλοι, περήφανοι παρά την ανηµποριά τους. Μέρη µε πλάτη στα ιερά εκκλησιών, µε παράθυρα στενά όσο να περνά µέσα τους δυο δάχτυλα φως. Υπάρχουν πλατείες µιας αθέατης εσωτερικής κοινωνίας µε σπασµένα ποδήλατα, τσακισµένα γόνατα, σκισµένες τέντες κι απλωµένες µπουγάδες. Πλατείες µικρές όσο το µπαλκόνι που βλέπει στον ακάλυπτο. Πλατείες που σου θυµίζουν το µεσαιωνικό κοµµάτι του χάρτη µιας πόλης που πήγες διακοπές πριν αρκετούς αιώνες. Επίσης, υπάρχουν γύρω σου, εδώ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, πλατείες και µέρη µε θέα κάτι µικρόσωµα µπαρµπέρικα και πραµάτειες γαλλόφωνων Σενεγαλέζων που έχουν ξεχάσει εδώ και χρόνια την Ουόλοφ. Περιφραγµένες αγορές τροφίµων που τις νύχτες µεταµορφώνονται σε παζάρια ψυχών. Υπάρχουν µέρη που δεν φαίνονται καν µε γυµνό µάτι. Μπορείς να αράξεις σε άνετους καναπέδες ή ψηλά σκαµπό και να σιγοτραγουδήσεις όλα τα εφηβικά τραγούδια που σε πόνεσαν ή σε ξετίναξαν από έρωτα
χωρίς κανείς να σου δώσει την παραµικρή σηµασία ή να σε χλευάσει. Στα µέρη αυτά δεν έχει πατήσει ρόδα αυτοκινήτου τα τελευταία πενήντα χρόνια. Οι δρόµοι τους είναι στρωµένοι από τις ταυτότητες των γυµνών πελµάτων, από τσιγγάνικες ανάσες και χαλαρούς κορσέδες λευκών επιδερµίδων, από βλέµµατα κοριτσιών που καπνίζουν ασταµάτητα τινάζοντας τη στάχτη του τσιγάρου τους µέσα στον µισοτελειωµένο καφέ. Εκεί πας µόνος γνωρίζοντας κάπου βαθιά µέσα σου ότι δεν πρόκειται να µείνεις για πολλή ώρα χωρίς παρέα. Εκεί πας φορώντας παράταιρα ρούχα, έχοντας ανακατεµένα µαλλιά και τρύπια σανδάλια, κουβαλώντας την ελεύθερη ψυχή που ανάλαφρη καθώς είναι ζωντανεύει τα νεκρά φύλλα που άφησε πίσω του ο άχαρος χειµώνας. Εκεί πας σιωπώντας µε όλη τη δύναµη της φωνής σου. Εκεί πας φωνάζοντας µε όλη τη δύναµη της σιωπής σου. Εκεί βρίσκεσαι χωρίς κάποιο πλάνο, χωρίς επιδίωξη, χωρίς το παραµικρό σχέδιο επιτυχίας ή ρεσάλτου. Υπάρχεις µε την υποψία κάτω από τα φρύδια σου ότι υπήρχες από πάντα, πολύ πριν προσγειωθείς στην πόλη, πολύ πριν ξυπνήσεις απ’ το προηγούµενο όνειρο για να δεις το επόµενο, πολύ πριν αγκαλιάσεις έναν φίλο κι αυτός σου χαρίσει ένα βιβλίο. Υπάρχεις εκεί για να ακούσεις τις ψιλές κουβέντες των γυναικών του καυτού µεσηµεριού, να αντικρίσεις τα µάτια των οικοδόµων που ραγίζουν το τσιµέντο, να βολευτείς µέσα στις φωλιές των αποδηµητικών και να µυρίσεις την αλµύρα που θα σε πάει πιο κοντά σε ό,τι περισσότερο
12
BEAT BAZAAR
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
πόθησες. Βρίσκεσαι ακριβώς εκεί για να ανακατέψεις τις στάχτες, τα σάλια, τα δεσµά που είναι καµωµένα από ασήκωτες αλυσίδες, τα σωθικά, τις µνήµες απ’ το άγραφο µέλλον, τα εκτυφλωτικά νανουρίσµατα και τις εκλείψεις των πυροτεχνηµάτων. Εκεί, στα καλά
κρυµµένα, στα σχεδόν αφανή µέρη του κέντρου µιας πόλης που συνεχώς κατακτάς ανακαλύπτοντάς την ως το τέλος. Ως την επόµενη πόλη.
13
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΗΓΕΜΩΝ ΕΚ ΛΙΒΥΗΣ Κ.Καβάφης
Άρεσε γενικώς στην Aλεξάνδρεια, τες δέκα µέρες που διέµεινεν αυτού, ο ηγεµών εκ Δυτικής Λιβύης Aριστοµένης, υιός του Μενελάου. Ως τ’ όνοµά του, κ’ η περιβολή, κοσµίως, ελληνική. Δέχονταν ευχαρίστως τες τιµές, αλλά δεν τες επιζητούσεν· ήταν µετριόφρων. Aγόραζε βιβλία ελληνικά, ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά. Προ πάντων δε άνθρωπος λιγοµίλητος. Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο, κ’ οι τέτοιοι τόχουν φυσικό να µη µιλούν πολλά. Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, µήτε τίποτε. Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος. Πήρε όνοµα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας, έµαθ’ επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται· κ’ έτρεµεν η ψυχή του µη τυχόν χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι µιλώντας µε βαρβαρισµούς δεινούς τα ελληνικά, κ’ οι Aλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό, ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι. Γι’ αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις, προσέχοντας µε δέος τες κλίσεις και την προφορά· κ’ έπληττεν ουκ ολίγον έχοντας κουβέντες στοιβαγµένες µέσα του.
(Από τα Ποιήµατα 1897-1933, Ίκαρος 1984) Ηγεµών εκ Δυτικής Λιβύης (ανάγνωση) (διαβάζει: Σαββίδης Γ. Π., K.Π. Kαβάφη, Ποιήµατα, II, (1919-1933), Διόνυσος)
14
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
15
Eικονογράφηση: Εμμανουήλ Χουσάκος -
chou_sax@msn.com
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ Μ.Αναγνωστάκης & Γ. Βαρβέρης
Στ' αστεία παίζαµε! Μανόλης Αναγνωστάκης
Της γιαγιάς Γιάννης Βαρβέρης
Δε χάσαµε µόνο τον τιποτένιο µισθό µας Mέσα στη µέθη του παιχνιδιού σάς δώσαµε και τις γυναίκες µας Tα πιο ακριβά ενθύµια που µέσα στην κάσα κρύβαµε Στο τέλος το ίδιο το σπίτι µας µε όλα τα υπάρχοντα. Nύχτες ατέλειωτες παίζαµε, µακριά απ' το φως της ηµέρας Mήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τα φύλλα του ηµεροδείχτη Δε βγάλαµε ποτέ καλό χαρτί, χάναµε χάναµε ολοένα Πώς θα φύγουµε τώρα; πού θα πάµε; ποιος θα µας δεχτεί;
Σοβαρός άνθρωπος να γράφει ποιήµατα για τη γιαγιά του; Όµως, κι ας έχει φύγει τώρα είκοσι χρόνια εµένα µε βοηθάει να θυµηθώ πως άλλοτε θυµόµουν µυρωδιές κινήσεις φράσεις της και τα φορέµατά της κι ότι έβαζα σηµάδια στο µυαλό για κάθε τι δικό της. Έτσι έλεγχα τη µνήµη κάθε τόσο νοµίζοντας πως αν θυµόµουν αγαπούσα. Τώρα θυµάµαι µόνο πως θυµόµουνα. Αγωνιζόµουνα να συνεχίσω να την αγαπώ. Κι άρα τα πρώτα χρόνια έστω λιγότερο την αγαπούσα.
Δώστε µας πίσω τα χρόνια µας δώστε µας πίσω τα χαρτιά µας Kλέφτες! Στα ψέµατα παίζαµε!
Όπως την αγαπούσατε κι εσείς. Όπως τους αγαπούσατε κι εσείς· πριν γίνει λίγο λίγο µόνη αγάπη µας η πίκρα όταν δεν σκεπτόµαστε πως πάει δεν αγαπάµε πια. Από τη συλλογή Της γιαγιάς (1991)
16
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Eικονογράφηση: Αντώνης Τσακίρης - antsakir@gmail.com www.antonistsakiris.blogspot.com
17
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΜΕΤΑΞΥ ΑΣΤΕΙΟΥ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΑΤΣΑΛΗ http://atsalisart.blogspot.gr/
Παίξανε, είπαν, έθαψαν,
Σα καΐκια, ενός άγνωστου γιαλού
µοιρολόγησαν
Μαζί µ’ επιβάτες που έπλευσαν
και σηκώθηκαν το πρωί να συνεχίσουν,
ανεµίζοντας οι καρδιές τους
µα άφαντος ο νεκρός…
αγνοώντας το νυστέρι
Η νιότη έτρεξε και χάθηκε.
Κάποιου αλλόκοτου γιατρού.
Μέσα σε ένα πηγάδι κρύφτηκε όσο την αναζητούσε
Σε ένα χαµόγελο επέστρεψαν
φωνάζοντας την δυνατά, η απόλυτη ελευθερία
µέσα στο πράο βλέµµα
Η πιο γλυκιά φωνή είν’ αυτή της λευτεριάς
του πιο δίκαιου καιρού
Με κάνει αόρατο στα µάτια του καιρού
Είναι γλυκιά και ίπταται
Κι είναι ξεκάθαρες οι εικόνες του µυαλού
Ουρλιάζει όταν πεινάει
Είναι γλυκιά και ίπταται
Είναι παθιάρα κ’ ίπταται
Πάνω από τα δάση που κοιµόµουν
Ποτέ της δε λυγάει…
Ένα βράδυ που είχαν ανοίξει οι ουρανοί
Μα να χεις το νου σου φίλε µου
Κι αντί βροχή, έριχνε συµπάθεια
αστεία δεν λογάει
Μια αλεπού µου ρούφηξε τα µάτια
και άµα παίζεις ύπουλα
Σηκώθηκα για να σε βρω
στο τέλος πάντα ορµάει.
Κι όταν σε βρήκα δε σε είδα Από τότε κάθε βράδυ ουρλιάζουν Τα σπλάχνα τ’ ουρανού Ευτυχώς που δε ξεχάστηκαν
18
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
19
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
SYLVIA PLATH ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ZΩΗ Ν. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ www.nikolopoulouzoe.com nikolopoulou.zoe@gmail.com
Παιδί
Sylvia Plath (27 Οκτωβρίου 1932-11 Φεβρουαρίου 1963) Το ποίηµα Παιδί γράφτηκε για τον Νίκολας, τον ενός έτους γιο της, δύο εβδοµάδες περίπου πριν την αυτοκτονία της. Το χειρόγραφο που βρέθηκε µετά το θάνατό της δεν περιλαµβάνει τον τελευταίο στίχο, η συµπλήρωση του οποίου αποδίδεται στον Ted Hughes, ώστε το σχεδόν τελειωµένο ποίηµα να δηµοσιευθεί (Collected Poems,1981).
Το καθάριο βλέµµα σου είναι το µόνο απόλυτα όµορφο. Θέλω να το γεµίσω µε χρώµα και πάπιες, Το ζωολογικό κήπο του καινούργιου Που τα ονόµατά του µελετάς-Απριλιάτικος γάλανθος, Λουλούδι φάντασµα*, Μικρός Βλαστός χωρίς τσάκισµα, Λιµνούλα που µέσα της οι εικόνες Πρέπει να είναι σπουδαίες και κλασικές
Επίλογος Ι- Άννα Αχµάτοβα // Απόδοση: Γιάννης Αντιόχου Κι έµαθα πώς συρρικνώνονται τα πρόσωπα Πώς ο τρόµος ελλοχεύει κάτω από τις βλεφαρίδες Και πώς η οδύνη γράφει µε σφηνοειδείς χαρακτήρες Τραχιές γραµµές τα µάγουλα, Πώς κατάµαυρα ή ξανθά δαχτυλίδια τα µαλλιά Μονοµιάς καλύπτονται απ’ ασηµένια σκόνη, Και σβήνει το χαµόγελό µου στα πειθήνιά µου χείλη Κι ο φόβος, είναι νεκρικός, θροΐζει στο σβησµένο µου γελάκι. Και για µένα δεν προσεύχοµαι µοναχά, Αλλά για όλους, αυτούς που στάθηκαν µαζί µου στη σειρά Στη ζέστα του Ιούλη, στο ψύχος του χειµώνα Κάτω από τον τόσο κόκκινο, τον τοίχο, κι αθώρητο ακόµα.
Όχι ετούτο το ταραγµένο Σφίξιµο των χεριών, ετούτο το σκοτεινό Ταβάνι χωρίς αστέρι.
*Indian pipe ή Corpse Plant (Monotropa uniflora;Ericacea)
20
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
Εικονογράφηση Φαίδρα Ρίχτερ www.fedralita.net fedralita@gmail.com http://www.flickr.com/photos/fedralita/
21
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΙΝΚ
22
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΙΝΚ
ΦΑΡΕΝΑΪΤ 451 Τα όµορφα βιβλία, όµορφα καίγονται
ΤΟΥ LIBROFILO http://www.librofilo.blogspot.com
« «Ωραία, αλλά πως προέκυψαν τότε οι πυρονόµοι;» ρώτησε ο Μόνταγκ.
δικαστές και εκτελεστές. Αυτό είσαι, Μόνταγκ, κι αυτό είµαι κι εγώ.» »
«Αχ!» Ο Μπήτυ έγειρε µπροστά, στην ελαφριά οµίχλη που είχε σχηµατιστεί από τον καπνό της πίπας του. «Τι πιο φυσιολογικό και ευκολονόητο από αυτό; Εφόσον τα σχολεία έβγαζαν όλο και περισσότερους δροµείς, άλτες, οδηγούς αγώνων, ανειδίκευτους τεχνίτες, φορτοεκφορτωτές, πιλότους και κολυµβητές, ανειδίκευτους τεχνίτες, φορτοεκφορτωτές, πιλότους και κολυµβητές αντί για ερευνητές, κριτικούς, γνώστες και ευφάνταστους δηµιουργούς, η λέξη «διανοούµενος» απέκτησε ασφαλώς τον αρνητικό χαρακτήρα που της άξιζε. Αυτό που δεν σου είναι οικείο, είναι λογικό να σε τροµάζει. Θα θυµάσαι ασφαλώς κι εσύ από το σχολείο σου εκείνο το αγόρι στην τάξη που ήταν εξαιρετικά «έξυπνο», που σήκωνε πάντα το χέρι για να διαβάσει ή να δώσει τη σωστή απάντηση, ενώ οι υπόλοιποι κάθονταν βουβοί σαν µούµιες και τον µισούσαν. Αυτό το έξυπνο αγόρι δεν ήταν που διαλέγατε για να δείρετε ή να βασανίσετε µετά το σχολείο; Μα βέβαια, αυτό διαλέγατε. Πρέπει να είµαστε όλοι ίδιοι. Δεν γεννηθήκαµε όλοι ελεύθεροι και ίσοι, όπως λέει το Σύνταγµα, αλλά γίναµε όλοι ίσοι· κι έτσι είναι όλοι ευτυχισµένοι, αφού δεν υπάρχουν πια βουνά για να συγκρίνεις το ύψος των κορυφών τους. Για να ανακεφαλαιώνουµε λοιπόν! Ένα βιβλίο στο διπλανό σπίτι είναι ένα γεµάτο και οπλισµένο περίστροφο. Το καίς. Το αφοπλίζεις. Κάνεις µια τοµή στο µυαλό του ανθρώπου αυτού. Ξέρει κανείς ποιο θα µπορούσε να είναι το θύµα ενός πολυδιαβασµένου ανθρώπου; Εγώ πάντως δεν θα άντεχα δίπλα του ούτε δευτερόλεπτο. Ετσι λοιπόν, όταν κάποτε επιτέλους τα σπίτια σε όλο τον κόσµο απέκτησαν πλήρη πυροπροστασία… εξέλειψε και ο παλιότερος λόγος ύπαρξης του Σώµατος, δηλαδή η πυρόσβεση. Όσοι υπηρετούσαν έως τότε στο Σώµα ανέλαβαν αυτά τα νέα καθήκοντα και έγιναν υπερασπιστές της πνευµατικής µας ειρήνης, η δύναµη πυρός του απολύτως κατανοητού και δίκαιου τρόµου της κατωτερότητας: επίσηµοι λογοκριτές,
Το «ΦΑΡΕΝΑΪΤ 451» («Fahrenheit 451»), του Ray Bradbury (Η.Π.Α. 1920-2012), είναι ένα βιβλίο που η φήµη του έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ, που ακόµα και αν κάποιος δεν το έχει διαβάσει ή δεν έχει δεί την οµώνυµη ταινία του Φρ.Τριφό που βασίστηκε στο βιβλίο, ήδη νιώθει ότι γνωρίζει αρκετά γι’αυτό. Έχοντας διαβάσει το βιβλίο περίπου 30 χρόνια πριν, στην µοναδική µετάφραση που κυκλοφορούσε τότε, και έχοντας δεί την ταινία, δυο-τρεις φορές µέσα σ’αυτά τα χρόνια, η δύναµη της εικόνας, είχε κυριαρχήσει στη µνήµη µου και οι λέξεις του βιβλίου είχαν ξεθωριάσει - (εξαίσια προφητικό αυτό, ως προς την φιλοσοφία του βιβλίου). Από τις πρώτες σελίδες ανάγνωσης, όµως, της θαυµάσιας καινούργιας έκδοσης της Άγρας, (σε (ωραιότατη) µετάφραση Βασ. Δουβίτσα, σελ.271, µε 4 επίµετρα να συµπεριλαµβάνονται, διαφορετικών εκδόσεων κλπ), και µε αρκετή αναγνωστική εµπειρία πλέον, αυτόµατα η ταινία ισοπεδώθηκε, εκµηδενίστηκε µπροστά στην ζωντάνια του κειµένου, στην µοναδική διεισδυτικότητά του και στο µοναδικό στυλ γραφής του µεγάλου αυτού συγγραφέα. Η ιστορία είναι αρκετά γνωστή. Στην Αµερική του (όχι πολύ µακρινού) µέλλοντος, ο Γκάι Μόνταγκ είναι ένας πυρονόµος που η δουλειά του είναι να βάζει φωτιά σε πράγµατα που το καθεστώς κρίνει επικίνδυνα, όπως είναι οι βιβλιοθήκες. Αρκεί µια ανώνυµη καταγγελία, ένα τηλεφώνηµα και µέσα σε ελάχιστα λεπτά, το σώµα των πυρονόµων έχει φθάσει στο σπίτι του «παράνοµου», του το έχει κάψει και έχει προβεί σε συλλήψεις. Η κοινωνία στην οποία ζει ο Μόνταγκ, δεν έχει µάθει να σκέφτεται, να συζητάει, να απολαµβάνει τη φύση, να περνάνε χρόνο µε τον εαυτό τους. Είναι µια κοινωνία ανθρώπων που ζουν αποβλακωµένοι, ακούνε κάποιον συγκεκριµένο ραδιοφωνικό σταθµό µε ακουστικά, βλέπουν διαδραστική τηλεόραση σε οθόνες διαστάσεων όσο ένας τοίχος και 23
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΙΝΚ
ενθουσιάζονται οδηγώντας µε υπερβολική ταχύτητα επί ώρες.
συλλογιστική τους, αφού ο κόσµος που περιγράφει είναι αποχαυνωµένος και αλλοτριωµένος, βολεµένος και κλινικά νεκρός. Η εξουσία χρησιµοποεί την βία σ’αυτούς που ξεφεύγουν από τον κανόνα αλλά δεν χρειάζεται να κάνει κάτι άλλο αφού οι µάζες έχουν µπεί στα επιθυµητά καλούπια.
Ο Μόνταγκ απολαµβάνει το θέαµα των βιβλίων που καίγονται, και να γυρίζει κουρασµένος στο σπίτι του σίγουρος ότι έχει κάνει σωστά τη δουλειά του. Αρκεί όµως µια ερώτηση από ένα µικρό κορίτσι, ούτε καν 17 χρονών, την Κλαρίς που µένει σχεδόν απέναντι από το σπίτι του, για να ανατρέψει τον εσωτερικό του ρυθµό. «Είστε ευτυχισµένος» τον ρωτάει η «µυστηριώδης» κοπέλα, µαζί µε κάτι άλλα «περίεργα πράγµατα» που του λέει, όπως ότι «στο γρασίδι µαζεύεται πάχνη το πρωί». Γυρίζοντας σπίτι αντιλαµβάνεται ότι η σύζυγός του, η Μίλντρεντ µε την οποία είναι µαζί πολλά χρόνια έχει κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Καλεί βοήθεια, την σώζουν και εκείνη την επόµενη µέρα όχι µόνο δεν θυµάται τίποτα αλλά δείχνει ακόµα πιο αποξενωµένη από τον σύζυγό της, µε µόνο της ενδιαφέρον την παρακολούθηση των τηλεοπτικών δεκτών που έχουν εγκαταστήσει στους 3 από τους 4 τοίχους του σαλονιού.
Το πλέον ευρηµατικό όµως και δυσοίωνο στοιχείο του (γεµάτο χιούµορ και ειρωνία) µυθιστορήµατος του Μπράντµπερι, είναι η διαπίστωση ότι τα βιβλία «σταµάτησαν να πουλάνε» και σιγά-σιγά εξαφανίστηκαν. Σε έναν κόσµο που δεν χρειάζονταν πλέον τον Λόγο αλλά την Εικόνα, που η αντίληψη ήταν: «περισσότερα σπορ για όλους, οµαδικό πνεύµα, κι έτσι δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι..Οργανώσεις, υπερ-αθλητικές εκδηλώσεις..Περισσότερες φωτογραφίες. Το µυαλό χωνεύει όλο και λιγότερα…Οι αυτοκινητόδροµοι γεµάτοι από πλήθη κόσµου που πηγαίνουν κάπου, κάπου, κάπου, πουθενά. Οι πρόσφυγες της οδήγησης..Τα περιοδικά όπως έλεγαν οι σνοµπ κριτικοί, δεν ήταν παρά αποπλύµατα.» Οι ίδιοι οι άνθρωποι (µας λέει ο ιδιοφυής συγγραφέας) απαγόρεψαν τα βιβλία, δεν χρειάστηκε κανένα µέτρο, κανένας νόµος, παρά µόνο η συνεχής και αέναη αποβλάκωση µέσω της «λαϊκοποίησης» της ψυχαγωγίας (που στο βιβλίο εκφράζεται µε την διαδραστική τηλεόραση). Οι συγκρίσεις µε την σηµερινή εποχή και το προφητικό όραµα του Μπράντµπερι, φέρνει ανατριχίλα στον κάθε αναγνώστη.
Ο Μόνταγκ βλέποντας την Κλαρίς τις επόµενες ηµέρες να του µιλάει για την µαγεία της συζήτησης, προσέχοντας τα φώτα στο σπίτι της και ακούγοντας τα γέλια της οικογένειάς της συνειδητοποιεί την κενότητα της ζωής του. Τα ίδια τα γεγονότα εξάλλου του προκαλούν τεράστια σύγχιση όταν από τη µια, καίνε ένα σπίτι µε µια τεράστια βιβλιοθήκη και η ιδιοκτήτριά του, αυτοπυρπολείται µπροστά στα µάτια τους, και από την άλλη, όταν γυρνώντας σπίτι µαθαίνει ότι η Κλαρίς έχει παρασυρθεί από ένα αυτοκίνητο που έτρεχε µε υπερβολική ταχύτητα και η οικογένειά της έχει εξαφανισθεί. Ο Μόνταγκ έχοντας προλάβει να αρπάξει ένα βιβλίο από το σπίτι που µόλις έκαψε, αρνείται να πάει στη δουλειά την επόµενη µέρα, και προσπαθεί να το κρύψει µαζί µε άλλα βιβλία που έχει κατά καιρούς κρατήσει από τις επιχειρήσεις που έχει λάβει µέρος. Η Μίλντρεντ δεν συµφωνεί µαζί του, την βλέπει να αποµακρύνεται. Όταν δέχεται την επίσκεψη του προϊστάµενού του, Μπήτυ, από τις ερωτήσεις του καταλαβαίνει ότι εκείνος έχει αντιληφθεί την αλλαγή του, αλλά πλέον είναι πολύ αργά – το µικρόβιο της αµφισβήτησης έχει µπει µέσα του, θέλει να µάθει περισσότερα έστω και µε κίνδυνο της ζωής του και θυµάται την ύπαρξη ενός γηραιού κυρίου, ονόµατι Φάµπερ, που είχε συναντήσει στο πάρκο, είχαν συζητήσει λίγο και ήταν σίγουρος ότι διάβαζε ακόµα βιβλία. Τον βρίσκει και µετά τη συζήτησή τους, ο Μόνταγκ πλέον είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος αν και γνωρίζει ότι όλα αυτά τον οδηγούν (στο δεύτερο µέρος του βιβλίου), σε µπελάδες από τους οποίους δεν γίνεται να απαλλαχθεί εύκολα.
«Ο χρόνος φοίτησης στο σχολείο µειώθηκε, η πειθαρχία χαλάρωσε, η φιλοσοφία, η ιστορία και οι ξένες γλώσσες βγήκαν από το πρόγραµµα, τα αγγλικά µε τη γραµµατική και την ορθογραφία τους σιγά σιγά παραµελήθηκαν και στο τέλος σχεδόν εξοστρακίστηκαν κι αυτά εντελώς. Ζούµε µόνο γιά την κάθε στιγµή, η δουλειά είναι που µετράει και η απόλαυση είναι σε ό,τι κάνεις µετά τη δουλειά. Γιατί λοιπόν χρειάζεται να µάθεις περιττά πράγµατα, πέρα από το να πατάς κουµπιά, να ανοιγοκλείνεις διακόπτες και να βάζεις τις οβίδες στη θέση τους;» Το βιβλίο που είχε πρώτα την µορφή διηγήµατος, όπως εξιστορεί στα πολύ ενδιαφέροντα παραρτήµατα που συνοδεύουν την έκδοση, ο Μπράντµπερι, γνώρισε την διάσηµη (αν και άνιση) κινηµατογραφική µεταφορά του Φρανσουά Τριφό (1966), και τουλάχιστον δύο τηλεοπτικές µεταφορές, ενώ έγινε και βιντεοπαιχνίδι. Είναι ένα µυθιστόρηµα γεµάτο µε εξαίσιες φράσεις, οι συζητήσεις µεταξύ Μόνταγκ και Φάµπερ είναι εκπληκτικές και θίγουν πολλά θέµατα, ενώ από τη µέση και µετά, από την στιγµή της «εξέγερσης» του Μόνταγκ αποκτάει έναν ιλιγγιώδη ρυθµό µε ένα φινάλε ανοιχτό σε πολλές ερµηνείες (διαφορετικό από αυτό της ταινίας). Κανονικά ή θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία ή να απαγορευτεί τελείως διότι το βιβλίο αυτό είναι µια «ωρολογιακή βόµβα» - είναι ένα µυθιστόρηµα, αριστουργηµατικό και βαθιά φιλοσοφικό για την δύναµη της σκέψης, την αλλοτρίωση, την λογοκρισία και την αντίσταση, που έχω την αίσθηση ότι όσο περνάνε τα χρόνια θα γίνεται όλο και πιο επίκαιρο.
Χρησιµοποιώντας ένα µοναδικό εύρηµα µε την θερµοκρασία (451 βαθµούς Φαρενάιτ – περίπου 233 βαθµοί Κελσίου) στην οποία το χαρτί των βιβλίων πιάνει φωτιά και καίγεται, το µυθιστόρηµα του Μπράντµπερυ είναι περισσότερο «εσχατολογικό µυθιστόρηµα» παρά «δυστοπία». Βαδίζοντας στο ίδιο µήκος κύµατος, µε εξίσου σηµαντικά βιβλία, όπως το «1984» του Όργουελ και «Ο θαυµαστός καινούργιος κόσµος» του Χάξλεϋ (συγγραφέα από τον οποίο είναι επηρεασµένος), ο Μπράντµπερι επεκτείνει την 24
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΙΝΚ
25
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΑΝΙΜΑ
NOOZLES Αναµνήσεις µιας χαµένης εποχής
TOY GIL GALAD teotihoacan@msn.com
Fushigi na Koara Burinki
στον κήπο πριν από 38 χρόνια, τότε που ο αρχαιολόγος παππούς της εξαφανίστηκε σε µια αποστολή στο Ayers Rock όταν το πλοίο του βυθίστηκε. Λίγο καιρό πριν έστειλε ένα δέµα στη γιαγιά της Sandy µε ένα κοάλα µιας και του ζητούσε συνέχεια ένα για να το έχει σαν κατοικίδιο.
Fushigi na Koara Burinki ή The Wonderous Koala Blinky ή Noozles. Ένα anime 26 επεισοδίων που σηµάδεψε την παιδική ηλικία όλων όσων την έζησαν µέσα στη δεκαετία του 1980. Πίσω το 1984 το Fushigi na Koara Burinki έκανε την εµφάνισή του στην Ιαπωνική τηλεόραση κάπου το καλοκαίρι για να ολοκληρωθεί το Δεκέµβριο. Ωστόσο, η επιτυχία του θα το έκανε να συνεχίσει µέχρι το 1987 και µετά το 1988 να εξαπλωθεί στις Ηνωµένες Πολιτείες, στη Γαλλία, την Ισπανία και αλλού. Εδώ στην Ελλάδα την ευτυχία να το δουν την είχαν όσοι πήγαιναν στο videoclub, ναι, τότε δεν κατέβαζαν από το διαδίκτυο, ούτε και αυτό µε το οποίο έφευγαν ήταν ένα δισκάκι…Δεν είµαι καθόλου σίγουρος ότι θα περιγράψω σωστά το συγκεκριµένο anime µιας και η συναισθηµατική φόρτιση είναι µεγάλη και αν έγραφα σε χαρτί θα µπορούσατε να το αναγνωρίσετε από τα σηµεία που το µελάνι θα ήταν ξεθωριασµένο.
Στην πορεία η Sandy αποφασίζει να αποκαλύψει στη γιαγιά της το µυστικό αν και της πήρε καιρό µιας και δεν είχε καταλάβει εξαρχής ότι το εσκιµώικο φιλί ξύπναγε ή κοίµιζε το Blinky µε αποτέλεσµα εκνευρισµένη πολλές φορές για τη συνήθεια του κοάλα να κοιµάται συνέχεια να κάθεται απογοητευµένη µακριά από τις περιπέτειες. Κάποτε µάλιστα ο Blinky και η Pinky την πήραν µαζί τους στην παράλληλη διάσταση την KoalaWalla όπου συνάντησαν πολλά κοάλα, καγκουρό, πλατύποδες, kiwi και άλλα ζώα τους κατοίκους δηλαδή του κόσµου εκείνου που κυβερνιόταν από τον σοφό γεροκοάλα, Dingy Doo. Οι περιπέτειες συνεχίζονταν για τους τρεις φίλους µε την Pinky να χρησιµοποιεί το κραγιόν της για να ανοίγει πύλες ανάµεσα στις δυο διαστάσεις και έτσι να µπορούν να πηγαίνουν όποτε ήθελαν εκεί. Όταν κάποτε αναγκάστηκαν να αποκαλυφθούν στους γονείς της Sandy ο πατέρας της είχε ήδη φτάσει κι αυτός στην KoalaWalla προσπαθώντας να βρει κι αυτός µε τη σειρά του τον πατέρα του…
Η δωδεκάχρονη Sandy Brown λαµβάνει ένα δέµα από τον παππού της που για χρόνια ήταν χαµένος κάπου στον κόσµο. Μέσα σε αυτό το δέµα υπήρχε ένα λούτρινο κοάλα, ονόµατι Blinky, που είχε χαθεί σε ένα ναυάγιο πριν από 38 ολόκληρα χρόνια. Όταν η Sandy πανευτυχής δίνει στο κοάλα ένα φιλί σαν αυτά των Εσκιµώων (µύτη µε µύτη) το κοάλα ξυπνά από το βαθύ του ύπνο την ώρα που η Sandy αναρωτιόταν τι όνοµα θα µπορούσε να του δώσει. «Blinky» της απάντησε και εκείνη τη στιγµή στον αέρα εµφανίζεται η µικρή του αδερφή η Pinky που απαιτούσε να γυρίσουν πίσω στην γη KoalaWalla. Όταν όµως ο Blinky αρνείται, οι τρεις τους αποφασίζουν να βγουν στον κόσµο για περιπέτειες. Ο Blinky λοιπόν συνεχίζει τη ζωή του στο δικό µας κόσµο, τρώγοντας από τους ευκαλύπτους που η γιαγιά της Sandy είχε φυτέψει
Όταν ο κόσµος µας χωριστεί από τις παράλληλες διαστάσεις του, τι θα απογίνουµε µόνοι στις ζωές µας, εµείς και όσοι ζουν παράλληλα µε µας; Θα θυµάµαι πάντα τις δυο νότες στο άσπρο t-shirt κάτω από τη σαλοπέτα και τη σαλάτα ευκαλύπτου!
26
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΑΝΙΜΑ
27
JUMPCAT
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ “Possibly the most shattering indictment of totalitarianism to come out of a Communist country” Amos Vogel
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 24fpsverite@gmail.com http://24fpsverite.com
Ο Jaromil Jireš ήταν ένας από τους σηµαντικότερους δηµιουργούς του Τσεχοσλοβάκικου Νέου Κύµατος. Το 1968 σκηνοθετεί την δεύτερη µεγάλου µήκους ταινία του, Žert (Το Αστείο), ένα έντονα πολιτικό δράµα που σύντοµα απαγορεύτηκε. Η ταινία είναι βασισµένη στο οµότιτλο βιβλίο του Milan Kundera, που κυκλοφόρησε ένα χρόνο πριν, και ο Jireš συνεργάζεται µαζί του στη διασκευή του σεναρίου. Ο Jireš εκµεταλλεύτηκε την περίοδο ανεκτικότητας που προσέφερε στους δηµιουργούς η Άνοιξη της Πράγας και έτσι τόλµησε να γυρίσει ένα τόσο έντονα πολιτικοποιηµένο έργο. Η ταινία πρόλαβε να ολοκληρωθεί µόλις µερικές µέρες µετά την εισβολή των Σοβιετικών στρατευµάτων στην
Τσεχοσλοβακία που σηµατοδότησε και το τέλος της Άνοιξης. Κεντρικός ήρωας είναι ο Ludvik Jahn (Josef Somr), ένας πικραµένος άνδρας που ψάχνει απαντήσεις για όσα συνέβησαν στο παρελθόν. Όταν ήταν φοιτητής για να πικάρει την τότε πολιτικοποιηµένη φίλη του, Markéta, της στέλνει µία κάρτα που παραφράζει µία φράση του Τρότσκι. Το αστείο του γρήγορα έφτασε στα χέρια της κοµµατικής επιτροπής της σχολής του, που το θεώρησε απαράδεκτο και δείγµα ασέβειας στο Κόµµα. Ο πρόεδρος της επιτροπής και φίλος του, Pavel (Luděk Munzar), εισηγείται της αποβολής του Ludvik από το πανεπιστήµιο και της διαγραφής του
28
JUMPCAT
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
από το κόµµα. Μετά από αυτό, ο Ludvik καταλήγει σε στρατιωτική φυλακή και καταναγκαστικά έργα σε λατοµεία για έξι χρόνια. Τώρα 20 χρόνια µετά, ο Ludvik επιστρέφει στη γενέτειρα πόλη του και συναντά τον παλιό του φίλο Kostka (Evald Schorm). Απώτερος στόχος της επίσκεψής του είναι να αποπλανήσει την Helena (Jana Dítetová), την γυναίκα του Pavel, και έτσι να τον εκδικηθεί έστω και µετά από τόσα χρόνια.
µε αυτή την Οργουελική σκηνή, όταν όλοι µε την πρόφαση της δηµοκρατικότητας αποφασίζουν οµόφωνα να διαγράψουν έναν ως τότε σύντροφο τους από κάθε δραστηριότητα. Ο Jireš τολµά να δείξει πως στην µεταπολεµική Τσεχοσλοβακία του άκρατου Σταλινισµού, δεν υπάρχει χώρος για αντιφρονούντες και πως η αµφισβήτηση της τροτσκιστικής αυθεντίας, έστω και εν είδει αστείου είναι µη επιτρεπτή. Ο Ludvik θα πρέπει επίσης να ενταχθεί άµεσα σε ένα σκληρό πρόγραµµα και πρέπει να αποδείξει εµπράκτως πως έχει συµµορφωθεί. Ο παραλογισµός του συστήµατος θα φανεί άλλωστε και από το ποιόν των συγκρατουµένων του, ανάµεσα τους είναι ένας φανατισµένος κοµµουνιστής που έχει αποκηρύξει τον σαµποτέρ πατέρα του αλλά και ένας κυβιστής ζωγράφος του οποίου τα έργα δεν µπορούσαν να ερµηνευτούν σοσιαλιστικά.
Η πλοκή κινείται σε δύο χρόνους, στο παρελθόν και στο παρόν του Ludvik, ο οποίος παρουσιάζεται χωρίς αλλαγές σε όλες τις φάσεις. Ο Jireš εξελίσσει την ταινία παράλληλα και στις δύο περιόδους, έτσι τα γεγονότα του σήµερα παρουσιάζονται σε αντιδιαστολή µε τις πράξεις του παρελθόντος. Χρησιµοποιούνται αφηγήσεις, voice over ή και απλά flashbacks που ενώνουν τη ζωή του. Μία από τις πιο έντονες σκηνές του σήµερα, είναι όταν ο Ludvik παρευρισκόµενος σε µια τελετή για νεογέννητα «επιστρέφει» στο αµφιθέατρο της σχολής του, όταν η επιτροπή του κόµµατος αποφάσιζε για αυτόν. Αυτή η απόφαση σηµατοδότησε για εκείνον µια νέα γέννηση, αφού πλέον αλλάζει ταυτότητα, αλλάζει θέση στην κοινωνία της πόλης του και της χώρας του. Αρκεί αυτό το ένα αστείο για να τον µετατρέψει από φέρελπι φοιτητή και στέλεχος σε εχθρό του κόµµατος και της δηµοκρατίας. Η επιτροπή δρώντας ως Ιερά Εξέταση, τον καταδικάζει χωρίς να του δίνει ουσιαστικά το δικαίωµα να αντιδράσει ή να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ο απολυταρχισµός του καθεστώτος θα φανεί ξεκάθαρα
Η περίοδος σωφρονισµού του Ludvik, θα αποτελέσει αναµφισβήτητα καταλυτικό παράγοντα στην διαµόρφωση του χαρακτήρα του και θα συντελέσει στην ένταση του αισθήµατος της εκδίκησης. Άλλωστε η εκδίκηση θα αποτελέσει ένα µέσο να αναπληρώσει τα χαµένα του χρόνια, να διορθώσει την κατεστραµµένη του αξιοπρέπεια, να βγάλει το µίσος του για το κόµµα και τους εκφραστές του. Η εκδίκηση θα είναι και ο τρόπος που θα δοκιµάσει να αντικαταστήσει τον πρώτο του έρωτα. Θα προσπαθήσει στο πρόσωπο της Helena, να δει την χαµένη Markéta, και ταυτόχρονα να γυρίσει το χρόνο
29
JUMPCAT
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
σε σηµείο που νιώθει ο ίδιος δυνατός να αντιµετωπίσει τον Pavel. Οι δύο γυναίκες κλειδιά της ζωής του θα είναι και αυτές µεγάλα τµήµατα της αποτυχίας του, για διαφορετικό λόγο η καθεµία, αλλά θα είναι ταυτόχρονα και άρρηκτα συνδεδεµένες µε το σύστηµα που τόσο µίσησε και τον εγκλώβισε για πάντα. Δυστυχώς η κατάρα της αποτυχίας τον κυνηγά και στο παρόν, µιας και ο κόσµος δεν είναι πλέον όπως θα ήθελε ο Ludvik, οι αξίες δεν είναι πλέον ισχυρές, η νεώτερη γενιά έχει ξεπεράσει πολλά από τα προβλήµατα του παρελθόντος, οι µεταρρυθµιστές είναι η άρχουσα τάξη. Αυτό που θα τον απογοητεύσει περισσότερο από όλα, είναι πως οι τότε απόψεις του σήµερα θα ήταν αποδεκτές. Στην πραγµατικότητα στη χρονική διάρκεια που εκείνος προσπαθούσε να συµµορφωθεί µε τον παρελθόν του, το µόνο που κατάφερε είναι να µείνει πίσω στις εξελίξεις και να νιώθει γέρος και εκτός εποχής. Το Žert έρχεται 5 χρόνια µετά την πρώτη του ταινία του Jireš, το λυρικό Krik (Το Κλάµα) που στάθηκε και αφορµή για να έχει τόσες συνεχόµενες απορρίψεις σεναρίων, τις περισσότερες από κάθε άλλο σκηνοθέτη. Το ύφος του εδώ αλλάζει εντελώς, αποφεύγει τον λυρισµό και προσπαθεί να µην κρατήσει τίποτα που να θυµίζουν την πρώτη του ταινία. Η «απαλή» πρώτη του σκηνοθεσία µετατρέπεται σε cinema verite και θέλει να αγγίξει έντονα τον σκληρό νεορεαλισµό. Παρόλα αυτά καταφέρνει ταυτόχρονα να παρουσιάσει στις εικόνες του µια επιτηδευµένα αφελή ελαφρότητα, χαρακτηριστικό του Νέου Κύµατος. Χωρίς να δίνει έντονο βάρος στα πλάνα του, χρησιµοποιεί σκηνές της καθηµερινότητας για να φτάσει σε µια πιο νατουραλιστική απεικόνιση και αποφεύγει την έντονη και υπερβολική δραµατοποίηση. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την µετάβαση, θα παίξει και η γκρίζα κοκκώδης ασπρόµαυρη φωτογραφία του έµπειρου στο Νέο Κύµα, Jan Čuřík. Η συµµέτοχη των συναδέλφων του Κύµατος είναι έντονη στο Žert µιας και έχουν ρόλους τόσο ο σκηνοθέτης Evald Schorm όσο και η γυναίκα του Milos Forman, Věra Křesadlová. Το θέµα των πολιτικών δικών και διώξεων των αρχών της δεκαετίας του 50 ήταν αρκετά έντονο και σκληρό για όλες τις τότε σοσιαλιστικές χώρες. Η απαρχή του Ψυχρού Πολέµου σε συνδυασµό µε τα απολυταρχικά Σταλινικά καθεστώτα δηµιουργούσε ένα κλίµα φόβου. Σε αντίθεση µε το Hollywood που ο Μακαρθισµός άργησε να θιχθεί, το Žert γυρίζεται σε µικρή χρονική απόσταση από τα γεγονότα, και αυτό αποτέλεσε µια τολµηρή κίνηση. Η ταινία, µετά την εισβολή των Σοβιετικών µπήκε στην κατηγορία των για πάντα απαγορευµένων ταινιών. Σε αντίθεση µε άλλους σκηνοθέτες ο Jireš κατάφερε να συνεχίσει να δουλεύει αλλά υποχρεώθηκε να εξαφανίσει το Žert από τη φιλµογραφία του.
30
JUMPCAT
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
31
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ «Μυστικά και ψέµατα! Όλοι µας πονάµε, γιατί δεν µπορούµε απλά να µοιραστούµε τον πόνο µας;»
ΤOY ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΟΤΤΑ konkottas1@hotmail.com
Τρία χρόνια µετά το υπαρξιακό δράµα «Γυµνός» το 1993, ο µεγάλος βρετανός σκηνοθέτης Μάικ Λι απογείωσε την καριέρα του και καθιερώθηκε ως ένας από τους ανατόµους της σύγχρονης βρετανικής –κι όχι µόνο- κοινωνίας και ψυχοσύνθεσης µέσω κάποιων µικρών ψεµάτων και κάποιων, όχι και τόσο µικρών, µυστικών. Η αµεσότητα, η απλότητα και η αληθοφάνεια των χαρακτήρων αλλά και τα ανυπέρβλητα ψυχο-κοινωνικά του διλήµµατα χάρισαν στο «Μυστικά και Ψέµατα» το 1996 τον Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ Καννών της ίδιας χρονιάς.
χρώµατος στο δέρµα : η κόρη είναι νέγρα και η µητέρα λευκή. Ήδη µε την εναρκτήρια σκηνή, ο Λι τοποθετεί το αντιθετικό ζεύγος «Λευκό – Μαύρο» στο επίκεντρο της ταινίας. Μια κηδεία ενός µαύρου ατόµου, µε πενθούντες επίσης ντυµένους στα µαύρα, τελείται σε ένα τυπικό νεκροταφείο, γεµάτο στα πάλλευκα µάρµαρα και µνήµατα. Καθόλη τη διάρκεια της ταινίας ο σκηνοθέτης φαίνεται πως δεν ξεχνά ποτέ αυτό το οπτικό του τρικ, που έχει εν τέλει καθοριστική σηµασία κι επίδραση στο υποσυνείδητο του θεατή : ο Ορτένς είναι µονίµως ντυµένη στα µαύρα, ίσως επειδή βιώνει τον δικό της αγώνα, ενώ το όλο περιβάλλον της βιολογικής µητέρας, Σύνθια, είναι καδραρισµένο σε παλ τόνους, έως και το απόλυτο λευκό.
Μια νεαρή, µαύρη οπτικός, ύστερα από τον θάνατο των θετών γονιών της αποφασίζει να αναζητήσει την βιολογική της µητέρα. Μια αρµόδια υπηρεσία της παρέχει όλα τα απαραίτητα έγγραφα, στοιχεία και πληροφορίες ώστε η Ορτένς να µπορέσει να φτάσει σχεδόν ως την εξώπορτα της αληθινής της µητέρας. Η πρώτη, όµως, µεταξύ τους συνάντηση είναι συνταρακτική και για τις δυο τους καθώς η προσπέλαση της νοητής απόστασής τους πρέπει να περάσει πρώτα από το «σοκ» του διαφορετικού
Στον κόσµο του Λι ο κάθε χαρακτήρας έχει την δική του βαρύτητα καθώς βιώνει τις ίδιες καταστάσεις µε διαφορετικό τρόπο, υπό διαφορετικό ψυχολογικό πρίσµα, για αυτό και ως σύνολο, οι ήρωες, προσοµοιάζουν σε ωρολογιακό εκρηκτικό µηχανισµό
32
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
που περιµένει την κατάλληλη στιγµή για να εκραγεί. Στην «λευκή» οικογένεια οι έριδες µεταξύ της µητέρας και της κόρης είναι εµφανείς, οι εντάσεις πρωταγωνιστούν επισκιάζοντας τα γονεϊκά συναισθήµατα, ενώ παράλληλα ο θείος αποφασίζει να παίξει τον ρόλο του ειρηνοποιού που θα επαναφέρει την ισορροπία στην λειψή οικογένεια, µη µπορώντας παρόλαυτά να παρακάµψει τα δικά του, ενδοσυζυγικά προβλήµατα.
κρυψίνοιες, χρόνο µε το χρόνο διογκώνονται κι ενώ αρχικά µοιάζουν καλά θαµµένα κι άκακα καταλήγουν να αποτελούν τις κινητήριες δυνάµεις που δυναστεύουν τον λογισµό και τις πράξεις των κατόχων τους. Γιατί, εν τέλει, όλες οι εντάσεις, οι διαπληκτισµοί και οι µάχες συµβαίνουν λόγω έλλειψης ειλικρίνειας κατά τις διαπροσωπικές σχέσεις και συνοµιλίες. Ο καθένας, στην προσπάθειά του να προστατεύσει την ακεραιότητά του, αποφεύγει να πει την αλήθεια και να έρθει αντιµέτωπος µε την πραγµατικότητα και τις συνέπειές της για αυτό προοδευτικά οδηγούµαστε σε παθολογικές καταστάσεις όπου παρά την επιφανειακή ευηµερία, οι σχέσεις στην βάση τους είναι σαθρές και οι συνδετικοί κρίκοι µεταξύ των ατόµων φθείρονται και σκουριάζουν µέχρι που σπάνε ανεπανόρθωτα.
Μέσα από τον «αποκαλυπτικό» φακό του βρετανού σκηνοθέτη τονίζεται αυτή η έµφυτη τάση του ανθρώπου να κρατά «κρυµµένα µυστικά και ντοκουµέντα», ντροπιαστικά προσωπικά δεδοµένα κλειδωµένα σε συρτάρια της ψυχής. Συσσωρευόµενα όµως όλα αυτά τα µυστικά και ψέµατα, όλες οι
33
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
Σε όλο αυτό τον ανθρώπινο λαβύρινθο συναισθηµάτων, ο Μαικ Λι στέκεται ως το «τρίτο µάτι», ως ο εξωτερικός παρατηρητής που δεν στοχεύει στο να αναµειχθεί µε τους πρωταγωνιστές αλλά αντίθετα καταγράφει τις πράξεις του, απουσία σχολιασµού. Με αυτό τον τρόπο καθιερώνεται το προσεγγιστικό στυλ του σκηνοθέτη που δεν αναλώνεται σε προφανείς διδαχές µέσω ποµπωδών συναισθηµατικών εξάρσεων και µελοδραµατισµών. Ο Λι χρησιµοποιεί καθηµερινούς ανθρώπους που επιδίδονται σε συνηθισµένα λάθη ώστε να προάγει την λιτή κι απέριττη ατµόσφαιρα που θέλει να επικρατεί στο φιλµ του. Η αµεσότητα, ο µετρηµένος ρυθµός και η δυνατότητα ταύτισης µε τους χαρακτήρες και τις καταστάσεις είναι τα στοιχεία-κλειδιά που ανάγουν την ταινία σε υπόδειγµα στην κατηγορία των δραµάτων, αφενός, σε βαθιά ανατοµία των ανθρώπινων ενδόµυχων ντροπών και διληµµάτων αφετέρου.
34
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ
35
JIVE
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
IN BRUGES TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net
Ένα soundtrack µπορεί να πρωταγωνιστεί σε µια ταινία, να έχει ένα χαρακτηριστικό θέµα που θα δεθεί µαζί της, θα την ορίσει και κάποια στιγµή ίσως την ξεπεράσει, ή µπορεί να προσδίδει απλά την κατάλληλη υφή στην εικόνα, ολοκληρώνοντάς τη χωρίς να το καταλαβαίνεις. Οι σχολές άλλωστε στην κατηγορία που λέγεται “Film Music” είναι όσες και οι πιθανές γωνίες λήψεις µια σκηνής. Ο Carter Burwell, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το Νοέµβριο του 1955 και το 2008 θα προσπαθήσει να µετατρέψει την ιδιαίτερη ατµόσφαιρα της ταινίας “In Bruges” σε ήχο.
στίγµα. Κυρίως το πιάνο µε δόσεις από έγχορδα ορχήστρας, σε σύνολα µικρού µεγέθους µε µια µινιµαλιστική προσέγγιση στην ενορχήστρωση και πάντα µε µελωδική βάση. Ο “πρόλογος” του Soundtrack είναι το δικό του “µια φορά κι ένα καιρό”, µε µια χαρακτηριστική χροιά στη φωνή της γιαγιάς που το αφηγείται, η οποία καθορίζει το χρώµα, το ύφος, την εποχή και τους χαρακτήρες που θα ακολουθήσουν στη συνέχεια του album. Πέρα από τα κοµµάτια του Burwell, το παζλ συµπληρώνουν και άλλες συνθέσεις γνωστών δηµιουργών, όπως των Pretenders, µε κορυφαία στιγµή τη σύνθεση του Schubert “Der Leiermann” ερµηνευµένη από τους Andreas Schmidt και Rudolf Jansen, µια σύνθεση την οποία όποιος δεν την έχει ακούσει από τον Thomas Quasthoff πρέπει να κάνει τη χάρη στον εαυτό του και να την ψάξει στο YouTube. Μια συγκινητική στιγµή απόλυτης ένωσης της µουσικής µε τον ερµηνευτή.
Η ταινία που έγινε σύµβολο για µια πόλη (αν επισκεφτείς την σχεδόν παραµυθένια πόλη της Bruges στο Βέλγιο, θα καταλάβεις πόσο πολύ πατάει πάνω σε αυτή ο τουρισµός της), θα γινόταν η αφορµή για µια από της καλύτερες δουλειές που έδωσε ο Αµερικανός συνθέτης. O Burwell συνεργαζόταν για πρώτη φορά µε τον Βρετανό σκηνοθέτη Martin McDonagh (συνεργάστηκε και πάλι αργότερα στην ταινία του δεύτερου “Seven psychopaths”), σε ένα Soundtrack όπου θα έβγαζε αρκετές από τις επιρροές του από την κλασική µουσική και την µουσική δωµατίου, µέχρι την country και τους blues αυτοσχεδιασµούς που είναι υπεύθυνοι για την ενασχόλησή του µε τη µουσική.
Μπορεί το “In Bruges” να µην είναι το Soundtrack για την µεγάλη ορχήστρα και τις χορωδίες, ούτε το retro dance του Tarantino στο “Pulp Fiction”, αλλά είναι ένα album που θα βάζατε να παίζει πίσω από τις παιδικές αναµνήσεις σας, στις οποίες η γιαγιά σας, σας λέει παραµύθια δίπλα στο τζάκι. Αν έχετε τέτοιες.
Το κύριο θέµα του Soundtrack είναι µια σύνθεση για πιάνο, όπως και σχεδόν σε ολόκληρο το album, οι solo δουλειές των οργάνων είναι αυτές που δίνουν το
36
JIVE
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
37
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
38
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
39
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
40
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
41
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΕΝΗΧΟΡΙΑ
Η ΑΣΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΕΞΗΝΤΑΡΗ http://thodorosexintaris.blogspot.gr/ t_exintaris@yahoo.com
Η ασάφεια της συµµετοχής και της παρέµβασης ή αλλιώς πώς γίνεται να τρως όταν σκοτώνουν τον γείτονα. Ο γείτονας µπορεί να είναι στο διπλανό διαµέρισµα ή να µένει στο δρόµο. Μπορεί να µένει µόνος του ή µε την οικογένεια του που µπορεί να απαριθµεί λίγα ή χιλιάδες µέλη. Ίσως να είναι µέρα (ή µέρες) προσευχής, δηλαδή Κυριακή, ίσως να είναι µέρα νηστείας, δηλαδή Τετάρτη ή Παρασκευή και µάλιστα Αγία. Μπορεί να τον σκοτώνουν µε µαχαίρι ή µε κάποιο άλλο αιχµηρό αντικείµενο, ένα χαρτί για παράδειγµα, το οποίο είναι γνωστό ότι επιφέρει πιο σοβαρές και βαριές βλάβες. Υπάρχει το χειρουργείο, πάντα, για τις δύσκολες επεµβάσεις αλλά πόσος γύψος να υπάρχει;
περισσότερο οι απεγνωσµένες και συστηµατικές προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο γείτονας δεν είµαι εγώ αλλά θα µπορούσα να είµαι. Ο γείτονας δεν είµαι εγώ, τώρα, αλλά ίσως υπήρξα και εγώ πρόσφατα. Ο γείτονας είναι πρόσωπο που πολλαπλασιάζεται και παίρνει µορφή όλο και πιο οικεία. Σιγά-σιγά αρχίζει και µας µοιάζει. Όταν θα γίνει φτυστός εµείς κάποιος άλλος θα τρώει δίπλα µας – αν έχει: άλλον ή φαγητό. Και η µουσική τι σχέση µπορεί να έχει; Έχει. Κάθε µουσική θα ακούγεται σαν Βάγκνερ. Κάθε κυκλοφορία, κάθε αναφορά. Έτσι δεν θα ακουστεί τίποτα, δε θα προταθεί, δε θα αναλυθεί, δε θα σχολιαστεί.
Ο γείτονας πολτοποιείται· είτε από το χαρτί είτε από τους χαρτογιακάδες -οι οποίοι σχετίζονται µε το χαρτί πολύ περισσότερο από την κάλυψη του λαιµού τους. Δεν είναι ο πρώτος αλλά ένα ακόµα νούµερο που προστίθεται στη σειρά των µαζικών δολοφονιών, είτε σωµατικών είτε ψυχικών, των οποίων τα συνολικά νούµερα δεν καταγράφονται γιατί δεν είναι δυνατό να καταγραφούν οι ψυχικές δολοφονίες, πολύ δε
Μένει µόνο καπνός σέρτικος και πνιγηρός…
42
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΕΝΗΧΟΡΙΑ
Ακούτε: και 90,4 Αριστερά στα fm: Τετάρτη 21.00-23.00 και Κυριακή 19.00-21.00 43
SHOWCASE
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ H Οργάνωση Γη γεµίζει τα απογεύµατα σας µε υπέροχες µουσικές και µοναδικούς ήχους κάτω από τις µουριές στο Κέντρο της Γης. Τρίτη 18 Ιουνίου στις 19.00 Lluvia - Σπύρος Παν και Αντώνιο Κορτές Ο ατµοσφαιρικός ήχος του Hang (κρουστό από σφυρήλατο αζωτοποιηµένο ατσάλι) σε συνδυασµό µε τη γλυκύτητα της κλασσικής κιθάρας, την δυναµική παρουσία της ηλεκτρικής, τον µυσταγωγικό ήχο του πυθαγόρειου µονόχορδου και των ηλεκτρονικών εφέ δηµιουργεί το µοναδικό ηχόχρωµα του ντουέτου. Τετάρτη 19 Ιουνίου Αγαπηµένες και διαχρονικές µελωδίες µε ήχο από µπουζούκι , κιθάρα και ούτι από τον Μανώλη Μητσάκο και τον Χρήστο Ελένη σε µια βραδιά µε έντεχνο, λαϊκό και όχι µόνο. Πέµπτη 20 Ιουνίου KU - Δηµήτρης Παπαδάτος Συνοδεύουν: Νίκος Χαλντούπης (bass, synths) Βαγγέλης Γενεράλης (drums) Ιάκωβος Παυλόπουλος (percussion) και Ελένη Νταλαχάνη (φωνή). Το ενδιαφέρον του KU εστιάζεται σε πολλαπλές περιοχές της µουσικής έκφρασης, από την hard core gabber, στη space folk και από το free form noise, στη library music και την techno. Τρίτη 25 Ιουνίου Τηλέµαχος Μούσας (κιθάρα), Ιάκωβος Παυλόπουλος (κρουστά) και Δηµήτρης Παγίδας (πλήκτρα) Τρεις µουσικοί αυτενεργούν µε γνώµονα το hyper groove! Ο ήχος τους παίζει µε τα χρώµατα της jazz, του funk και των ήχων της blue note των 60΄s . Τετάρτη 26 Ιουνίου Ο Μανώλης Μητσάκος και το δίδυµο Χρήστος & Ελένη ξαναχτυπούν µε τις µελωδίες του από µπουζούκι , κιθάρα και ούτι σε µια βραδιά που παντρεύει το έντεχνο µε το λαϊκό και το ρεµπέτικο. Πέµπτη 27 Ιουνίου The Bitters - Δηµήτρης Παγίδας (πλήκτρα, κιθάρα, φωνή), Ιάκωβος Παυλόπουλος (κρουστά) και Κώστας Αντωνίου (µπάσο) Παρόλο που δεν έχουν συγκεκριµένο ρεπερτόριο, προτιµούν τη rhythm n' blues, το rock, τη soul jazz και τους αρέσει να αυτοσχεδιάζουν! Τρίτη 9 Ιουλίου Τρεις µουσικοί παίζουν και τραγουδούν, την µουσική που γεννήθηκε από την αλήθεια της γης και της φύσης. Θέλµα Καραγιάννη (τραγούδι), Τάνια Σικελιανού (βιολί) και Σπύρος Παπαθεοδώρου (πιάνο). Μια διαδροµή από τη µουσική του 18ου αιώνα, µέχρι το ελληνικό και ξένο τραγούδι.
Πληροφορίες εκδήλωσης http://www.organizationearth.org/ Κέντρο της Γης Λ. Δηµοκρατίας 67, Ίλιον, 210-2325380, Ώρα έναρξης: 19.30 Είσοδος ελεύθερη
44
SHOWCASE
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
45
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΝΑ ΠΑΣ
ΜΠΑΤΜΑΝ το στέκι των µοιραίων ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com
Πάνε αυτά που ξέραµε µε τις καθιερωµένες αθηναϊκές γειτονιές. Πλέον παντού ξεπηδάνε ή ανακαλύπτονται µαγαζάρες. Ακόµα και στην Οµόνοια, όπου το Ροµάντσο κάνει θραύση πια, µε τη γνωστή αισθητική της οµάδας του Bios και ωραίο κόσµο να κάνε το πέρασµά του. Μια τέτοια µαγαζάρα, στην οποία αρνούµουν πεισµατικά να πάω από τότε που έγινε της µόδας, δέχτηκα να ανακαλύψω τις προάλλες. Έβαλα µπόλικη βενζίνη, γνώρισα τη Φραντζή και το Νέο Κόσµο και κατά τις 11 άνοιξα τις πόρτες του Μπάτµαν. Ο χαρακτηρισµός που µπορεί να δωθεί ως πρώτη εντύπωση δεν τιµά το µαγαζί. Αν και η διακόσµηση είναι ωραία, µπαρίσια, ο κόσµος περίεργος και το vibe θετικό, τα στόρια που κρύβουν το µαγαζί απ’ το δρόµο και η µουσική κάπως µε πείραξαν. Στη συνέχεια έµαθα να αγαπώ αµφότερα, κάθισα δίπλα στο µπαρ κι άφησα το µαγαζί να κατευθύνει την κουβέντα. Βαριά κι ασήκωτη – εδώ χωράει να βγάλεις τα σωθικά σου, να κλάψεις αγκαλιά µε το µπάρµαν, ή αν προκύψει καλός κόσµος να νιώσεις στον οµφαλό της Γης. Πάντως το µαγαζί έχει προσωπικότητα και στίγµα, και όπως καταλαβαίνω µια θέση στην καρδιά κάθε Αθηναίου. Ας εξηγηθώ: πρόκειται για σχετικά µικρό χώρο, µε φωτογραφίες Καζαντζίδη στους τοίχους, µουσική ελληνικότατη (προχτές έλιωσε το Μάλαµα) και µπάρµαν λαϊκή φάτσα. Πώς προέκυψε η µόδα του, αγνοώ. Ίσως επιβεβαιώνεται η θεωρία µου περί αίσθησης που σου αφήνει το µαγαζί, αίσθησης που δεν εξηγείται λογικά ούτε συναρτάται από παράγοντες ευπροσδιόριστους. Ίσως πάλι καθιερώθηκε ως αφτεράδικο (στις 11 που έφτασα εγώ είχε ένα ζευγάρι στο µπαρ ενώ στις 3 που έφυγα ίσα που χωρούσα να κάτσω). Ο κόσµος γύρω µου ήταν απίστευτα µπερδεµένος: καµένοι πενηντάρηδες, µια παρέα από τύπους που θυµίζανε ράπερ ηχολήπτες, εικοσιπεντάρηδες µπουζουκόβιοι – ένα αντιπροσωπευτικό δείγµα, πιστεύω, των Αθηναίων. Ακόµα κι αν η παρέα σας δεν το καταδεχτεί, αξίζει µια επίσκεψη από κοινωνιολογικό ενδιαφέρον και όρεξη παρατήρησης όλων των περίεργων που συχνάζουν εκεί. Χωρίς να θέλω να πω µεγάλες κουβέντες, µου θύµισε το κλίµα της Υπόγειας Ταβέρνας του Βάρναλη, κι οι θαµώνες όλοι τόσοι µοιραίοι…
46
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΝΑ ΠΑΣ
Οι Μοιραiοι Μες την υπόγεια την ταβέρνα, µες σε καπνούς και σε βρισιές (απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα) όλ'η παρέα πίναµ' εψες' εψές, σαν όλα τα βραδάκια, να πάνε κάτου τα φαρµάκια. Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο και κάπου εφτυούσε καταγής. Ω! πόσο βάσανο µεγάλο το βάσανο είναι της ζωής! Όσο κι ο νους να τυραννιέται, άσπρην ηµέρα δε θυµιέται. Ήλιε και θάλασσα γαλάζα και βάθος τ' άσωτ' ουρανού! Ω! της αυγής κροκάτη γάζα, γαρούφαλα του δειλινού, λάµπετε, σβήνετε µακριά µας, χωρίς να µπείτε στην καρδιά µας! Του ενός ο πατέρας χρόνια δέκα παράλυτος, ίδιο στοιχειό' τ' άλλου κοντόηµερ' η γυναίκα στο σπίτι λιώνει από χτικιό' στο Παλαµήδι ο γιός του Μάζη κ' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι. - Φταίει το ζαβό το ριζικό µας! - Φταίει ο Θεός που µας µισεί! - Φταίει το κεφάλι το κακό µας! - Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί! Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόµα δεν το βρε και δεν το 'πε ακόµα. Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα πίνουµε πάντα µας σκυφτοί. Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα όπου µας εύρει µας πατεί. Δειλοί, µοιραίοι κι άβουλοι αντάµα, προσµένουµε, ίσως, κάποιο θάµα!
Eικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com
47
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΦΩΝΟΡΑΣΗ
ΦΩΝΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ elenqmdt@gmail.com
ΔΕΥΤΕΡΑ 24/06 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΤΡΙΤΗ 25/06 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
-
23:50 Μουσικό Ντοκιμαντέρ: This Is It (MEGA)
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
-
-
ΤΕΤΑΡΤΗ 26/06 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
21:00 Κωμωδία: Μερικοί Το Προτιμούν Κρύο (ALPHA)
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
18:00 Alternative: Tell Mum Everything Is Ok (Flippinradio.gr)
Eικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com
48
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΦΩΝΟΡΑΣΗ
ΠΕΜΠΤΗ 27/06 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
-
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
-
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28/06
ΣΑΒΒΑΤΟ 29/06
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
-
ΚΥΡΙΑΚΗ 30/06
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
04:00 Δραματική: Stop Loss (ANT1)
21:00 Ιστορική-Εποχής: Attila (Star)
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
22:00 Indie Rock: Antony K. (Indieground Radio.com)
12:00 Διασκευές: YOUcover (Radio Pepper 96.6)
49
COMIC
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
50
COMIC
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΤΖΩΡΤΖΑΚΑΚΗ greenhellicopter@gmail.com http://kostis-tz.blogspot.gr/
51
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
52
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
53
ΛΥΚΟS 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013
54 WWW.LYKOSMAGAZINE.COM