LYKOS 046 by ΛΥΚOS magazine

ΛΥΚΟS 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

30 IOYN 2013 # 46

Εξώφυλλο Alice in Waterland από τη Φαίδρα Ρίχτερ ◈ Εditorial Και µετά; ◈ Αντιθέσεις Ερώτηση - Απάντηση ◈ Sideshow Once upon a time ◈ Κλείστρο από την Κατερίνα Ανδρέου ◈ Beat Bazaar Πάνω στο κύµα µε το νυχτερινό 78 ◈ Mάθε Τέχνη Πρόσωπα Αντώνης Τσακίρης | Περικλής και Ελένη - XYLO Eyewear ◈ Κόκκινη Κλωστή Στο Φως που Καίει του Κώστα Βάρναλη | Ασύµµετρη Απολογία | 2 Ποιήµατα | Τι συµβαίνει και είναι Καλοκαίρι; | Ο Γλάρος και ο Αχινός ◈ Ιnk Το Ταξίδι της Ζωής ◈ Άνιµα Celestial Clothes ◈ JUMPCAT Άσπρος, Άσπρος Κόσµος - Η όπερα του Μεταλλωρύχου ◈ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ Δασκάλα του Πιάνου του Michael Haneke ◈ Jive Ο ήχος της Lucrecia Dalt ◈ Play Lykos Vinyls #46 - Questrion / Answer ◈ Ενηχόρια Χρυστόστοµος Σταµούλης - "Αγάπη Σ'αγαπάω"◈ Showcase 12ο Φεστιβάλ Χορού, Χοροθέατρο Ακροποδητί | Προτάσεις για το Καλοκαίρι 2013 ◈ Να Πας Αποχαιρετιστήριο για Φέτος ◈ Φωνόραση Radio/ Tv ON ◈ Comic από τον Ντίνο Καψάλα

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

To Λύκος είναι εβδοµαδιαίο περιοδικό για τις τέχνες και τον πολιτισµό. Διανέµεται δωρεάν, καθε Κυριακή σε ηλεκτρονική µορφή. Ενηµερωθείτε για τα νέα τεύχη και δείτε το αρχείο. www.lykosmagazine.com

Βρείτε το Λύκος και στη σελίδα µας στο Facebook. www.facebook.com/lykosmagazine Eάν θέλετε να συµµετέχετε στα επόµενα τεύχη µε εικαστικό έργο, φωτογραφία ή κοµικ, στείλετε δείγµατα εργασιών σας στο email papadaki.stav@gmail.com

ΕΚΔΟΣΗ | ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ | ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Σταυρούλα Παπαδάκη papadaki.stav@gmail.com ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΕΥΧΟΥΣ Θοδωρής Ρέγκλης www.tedreglis.com ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Κατερίνα Ανδρέου Παύλος Ρέγκλης Αντώνης Τσακίρης Κωστής Ατσαλής Καλλιρρόη Κατσαφανα Γιώργος Μυλωνάς Άννα Δηµητρίου Ντίνος Καψάλας Στέργιος Ρουµελιώτης // KURO

samiamidi@gmail.com www.paulreg.tumblr.com www.antonistsakiris.blogspot.gr http://atsalisart.blogspot.gr/ rroh77@yahoo.gr http://jnk2007artworks.yolasite.com/ dreamboxanna@yahoo.gr Dinerror86@gmail.com kurotrash@gmail.com

ΕΦΩΦΥΛΛΟ Φαίδρα Ρίχτερ www.fedralita.net ΚΟΜΙΚ Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Σταυρούλα Παπαδάκη, Εύη Αργυρίου, Jim Ver, Νίκος Μπελάνε, Κωστής Ατσαλής, Ζωή Ν. Νικολοπούλου, Άννα Δηµητρίου, Ελντίνα Ελευθεριάδου, ΕΛΒΙ, Gil Galad, Βασίλης Οικονόµου, Δηµήτρης Κεχρής, Θόδωρος Εξηντάρης, Φάνης Κόλλιας Χλόη Ιορδανίδου, Ελένη Αγγελοπούλου

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή ολική, µερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση η διασκευή απόδοση του περιεχοµένου µε οποιοδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογραφήσεως ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του Εκδότη. Νόµοι 238/1970, 4301/1979, Ν.100/1975, Ν.Δ. 3565/1956 και 4254/1962 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου.

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Εξώφυλλο Alice in Waterland από τη Φαίδρα Ρίχτερ Εditorial Και µετά;

Αντιθέσεις Ερώτηση - Απάντηση

Sideshow Once upon a time

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ Η Δασκάλα του Πιάνου του Michael Haneke Jive Ο ήχος της Lucrecia Dalt

Play Lykos Vinyls # 46 Questrion / Answer

Ενηχόρια Χρυστόστοµος Σταµούλης "Αγάπη Σ'αγαπάω"

Κλείστρο Φωτογραφία από την Κατερίνα Ανδρέου

Beat Bazaar Πάνω στο κύµα µε το νυχτερινό 78

Showcase 12ο Φεστιβάλ Χορού, Χοροθέατρο Ακροποδητί Προτάσεις για το Καλοκαίρι 2013

Να Πας Αποχαιρετιστήριο για Φέτος

Mάθε Τέχνη Πρόσωπα Αντώνης Τσακίρης Περικλής και Ελένη | XYLO Eyewear

Κόκκινη Κλωστή Στο Φως που Καίει του Κώστα Βάρναλη Ασύµµετρη Απολογία 2 Ποιήµατα Τι συµβαίνει και είναι Καλοκαίρι; Ο Γλάρος και ο Αχινός

Φωνόραση Radio/Tv ON Comic Καλό Καλοκαίρι από τον Ντίνο Καψάλα

Ιnk Το Ταξίδι της Ζωής

Άνιµα Celestial Clothes

JUMPCAT Άσπρος, Άσπρος Κόσµος Η όπερα του Μεταλλωρύχου

EDITORIAL

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

EDITORIAL

◈

Και µετά;

Και µετά- και µετά; Πες µου τι θα γίνει µετά. Θα µάθω να περπατώ σωστά; Και µετά; Πες µου πότε θα µάθω της ζωής τα µυστικά; Αν αποφεύγω να φοβάµαι, θα πάψω να δειλιάζω; Και αν ολοένα αρχίζω, το τέλος δε θα'ρθει; Και µετά- και µετά; Πες µου τι θα γίνει µετά; Αν στη µέση κάποιας µέρας καώ και πάω να δροσιστώ ; Στην πηγή της λήθης ή της µνήµης θα βουτήξω τα χείλη για να πιω νερό; Και µετά και µετά; Με πόσα ρούχα µπορεί να καλυφθεί της γύµνιας η οµορφιά; Τι ώρα οι αλήθειες γδύνονται για να τις πάρω µάτι; Και µετά; Και µετά; Η αγάπη σου για µένα µπορεί να γίνει µίσος; Και αν ερωτευθούµε, θα πεθάνουµε µια µέρα από έρωτα ή θα αναστήσουµε κάθετι το ανθρώπινο ; Και ύστερα; Όσο διαλέγουµε να διανύουµε την πόλη φορώντας αυτό το ζευγάρι παπούτσια ,αυτό το ζευγάρι χέρια και αυτό το ζευγάρι µάτια , θα παλιώνουµε εµείς και αυτά θα µας αλλάζουν µε καινούρια; Και µετά και µετά; Θα βρεθούµε µετά να γιορτάσουµε την ήττα µας πίνοντας στη νίκη µας ,τσουγκρώντας τα ποτήρια; Θα πληρώσουµε εξαργυρώνοντας το είναι µας ή θα ανταλλάξουµε τα αργύρια κερνώντας όσους δεν έχουν ερυθρά ουσία; Πότε θα ηχήσει η σιωπή σου και θα σιωπήσει η φωνή σου . Πες µου και εγώ θα σταθώ εκεί κοντά για να µη χάσω την κάθε πράξη σου. Και µετά και µετά ; Θα πάψω να ρωτώ πολλά ; Θα γεµίσω περνώντας ένα απόγευµα αδειάζοντας από εδώ µέσα τα άδεια; Μια ζωή µετράµε διαφορές , µα εγώ θυµάµαι πως µας

έλεγαν να προσθέτουµε πορτοκάλια µε πορτοκάλια και όχι µε φακές. Έλα να προσθέσουµε τα όµοια , για να βρούµε τελικά τι δύναµη έχουµε. Η απάντηση είναι επιτακτική. Στέκεται εκεί και σε περιµένει να τη δώσεις. Εσύ θα της κάνεις πόλεµο; Ή θα τη ρωτήσεις αν δέχεται να κάνετε ειρήνη µέχρι να βρεις τρόπο να την κρατήσεις; Ποιος είπε ότι η απάντηση µόνο δίνεται; Και αν δίνεται , γιατί δε µου τη δίνεις; Να ξέρω και να µην αγνοώ το χρώµα του θυµού, την ώρα της ηρεµίας , τη συνέπεια στο ραντεβού του µαζί ,την αργοπορία στου χώρια. Οι απαντήσεις που έχεις πρέπει να δίνονται εύκολα. Τρεις πέντε; Δεκαπέντε. Δεν άργησες να δώσεις το αποτέλεσµα , να σβήσεις το ερωτηµατικό µε την τελεία. Και µετά και µετά ; Όποιος µεγαλώνει παύει να ρωτά; Οι µεγάλοι ή οι µικροί τα ξέρουν όλα; Τρεις πέντε; Δεκαπέντε. Δεν άργησες να δώσεις το αποτέλεσµα, να σβήσεις το ερωτηµατικό ,µε την τελεία. Οι απαντήσεις που δίνονται δε λύνουν καµιά απορία. Οι απαντήσεις βρίσκονται πρώτα µετρώντας µε τα δάχτυλα , οι απαντήσεις βρίσκονται ζώντας και επαληθεύονται διαρκώς όσο η ζωή ρωτά σαν ανυπόµονο παιδί που θέλει να µάθει.

Σταυρούλα Παπαδάκη Αρχισυντάκτρια

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Eικονογράφηση Κατερίνα Ανδρέου - samiamidi@gmail.com

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ papadaki.stav@gmail.com stavpapadaki.com

Ρώτα Σε Πάντα ρωτούσα γιατί ήθελα να µάθω. Ήθελα να ξέρω πως είναι ο πόνος πριν ακόµη χτυπήσω. Ήθελα να µάθω το όνοµά σου πριν µου το πεις. Ήθελα να µάθω τη σκέψη , πριν δω την πράξη. Ρωτούσα και πίστευα πως µια ειλικρινής, ευθεία ερώτηση θα λάβει και µια ειλικρινή, ευθεία απάντηση και πως έτσι η µια προέκταση της άλλης θα µου ανοίγουν το δρόµο για να πάω παρακάτω. Ήθελα να ξέρω πριν χρειαστεί να µάθω, για να προετοιµαστώ σαν για µια περίσταση κάθε φορά αλλιώτικη. Ήθελα να ξέρω για να προλάβω να πάω µπροστά ή να κάνω γρήγορα πίσω και είχα δικαίωµα. Το ήξερα πως είχα δικαίωµα. Μια σειρά από ερωτήσεις µε ανέθρεψαν, µου χτένισαν τα µαλλιά , µε έβαλαν για ύπνο και µε σήκωσαν από το κρεβάτι και όσο µεγάλωνα εκπαιδευόµουν στο να ρωτώ τους σωστούς ανθρώπους , τις σωστές στιγµές µε το σωστό τρόπο. Πάντα ρωτούσα γιατί ήθελα να µάθω και αν τώρα µε ρωτήσεις εσύ τι έµαθα ,ποια είµαι και πώς βρέθηκα εδώ, θα κρύψω το όνοµά µου , θα σου δείξω το δρόµο µου , θα σου πω πως δεν είναι δικός µου και πως δεν ξέρω πως έφθασα. Πάντα 6

ρωτούσα γιατί ήθελα να µάθω , µα σήµερα πήρα την πρώτη µου απάντηση και χαράζοντας µε ένα µικρό ξύλο το χώµα σχηµάτισα το πρώτο δικό µου βήµα. Δε ρώτησα κανέναν. Η ζωή πρόλαβε και µου απευθύνθηκε πριν τη µοιράσω όλη.

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Eικονογράφηση: Παύλος Ρέγκλης - www.paulreg.tumblr.com

ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ evi.argyr@gmail.com epitoergon.blogspot.com

Αναπάντητα Ποτέ δεν ρωτάω τους ανθρώπους. Ούτε γιατί φεύγουν ούτε γιατί µένουν. Όχι επειδή η σιωπή είναι ο εύκολος δρόµος αλλά γιατί είναι ο µόνος. Τα γιατί τα καταθέτουµε αµέτρητες φορές µέσα στα χρόνια µπροστά απ’ τους καθρέφτες. Είναι δικά µας και µας ανήκουν. Μπορούµε να τα κάνουµε σπίτια και να τα κατοικήσουµε, βράδια και να τα ξενυχτήσουµε, λεπτοµέρειες και να τις προσπεράσουµε. Οι απαντήσεις, όµως, όχι. Δεν είναι για µας. Ακόµη κι αν µας τις δώσουν, δεν θα είναι οι σωστές. Όχι από πρόθεση αλλά από άγνοια. Η σωστή απάντηση βρίσκεται πάντα πίσω από ένα άβατο που κανείς δεν υποψιάζεται ότι κρύβεται εκεί. Δεν έχουν, όµως, σηµασία οι απαντήσεις ούτε καν οι σωστές. Όχι σε έναν κόσµο που αδικεί και αδικείται από την γέννηση του. Εδώ σηµασία έχει να βρίσκεις πάντα καινούργιες ερωτήσεις. Μόνο αυτό µας σώζει.

SIDESHOW

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

SIDESHOW

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΛΕΙΣΤΡΟ

ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ samiamidi@gmail.com

BEAT BAZAAR

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΥΜΑ ΜΕ ΤΟ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ 78 ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΝΕ belane74@gmail.com http://nikbelane.blogspot.com

Ο Χούλιο µε φώναξε απ’ το µπαλκόνι τού απέναντι διαµερίσµατος της πολυκατοικίας µε τις µολόχες και τις αγριάδες που ξεφυτρώνουν όπου αυτές νοµίζουν. «Είµαι όλος ένα σάπιο συκώτι», ούρλιαξε µε χαρά που δεν κρύβεται, ούτε σκιάζεται από καµιά σιωπή. Γνωρίζει λίγα ελληνικά κι αυτά του τα έχουµε µάθει εµείς. Συνεχώς, για να κάνουµε πλάκα, τον στέλνουµε στο περίπτερο δασκαλεύοντάς τον να πει: Χαίρετε, κύριε µαλάκα, θα ήθελα ένα Κάµελ µε τυρί. Κι αυτός πηγαίνει ενώ ξέρει πολύ καλά ότι τον δουλεύουµε. Πηγαίνει γιατί θέλει να είναι µέρος αυτής της παραλογής. Πηγαίνει γιατί γελάει περισσότερο από εµάς.

σε αιώρες γαντζωµένες στους γέρικους κέδρους της Γαύδου. Ο Χούλιο, αντί κιθάρας, έχει µαζί του πάντα ένα γιουκαλίλι. Τσιµπάει στις χορδές του τραγούδια της Χονολουλού γιατί µονάχα τέτοια ξέρει να παίζει κι έτσι συντελείται ένας πολιτισµικός αχταρµάς στην παρέα και στην πόλη και στα δάση που µας αγκαλιάζουν.

Ο Χούλιο είναι Αργεντίνος. Όχι Αργεντινός αλλά Αργεντίνος. «Αρχ’ εντίνο», όπως µας τονίζει, µε µια µικρή απόσταση ανάµεσα στο χ και το ε. Και συνεχίζοντας, αυτοαποκαλείται “Pasajero del mundo”. Αλλά τον τελευταίο ενάµιση χρόνο κόλλησε στην Ελλάδα µε πρώτο σταθµό την Αθήνα, έπειτα εδώ, στη Θεσσαλονίκη και µε σκοπό να κατέβει στην Κρήτη και να ζήσει εκεί για όσο αντέξει, µέχρι να βαρεθεί ή µέχρι να βρει τον επόµενο προορισµό του κάπου στον πλανήτη Γη.

Λίγο πριν τη νυχτερινή έξοδο πίνουµε καφέ στο µπαλκόνι και σερφάρουµε κάνοντας τράκα από το δίκτυο του διπλανού ξενοδοχείου. Ο Χούλιο φορτώνει ένα µικρό σακίδιο µε δεκάδες άχρηστα πράγµατα που τα κουβαλά µαζί του όλη τη νύχτα, κάθε µεγάλη νύχτα: µια χτένα, µια εσωτερική κεραία ραδιοφώνου, ένα κοµµάτι ορειβατικού σχοινιού, ένα πλαστικό σέικερ, χτυπηµένα εισιτήρια από το µετρό του Άµστερνταµ, κασέτες µε µουσική της χώρας του και κάποια ακόµη περίεργα αντικείµενα του ονειρικού του κόσµου.

Τώρα που καλοκαίριασε φροντίζουµε τα µεσηµέρια µας να είναι ήσυχα, σχεδόν ακίνητα. Ακίνητοι κι εµείς, κρυµµένοι στις σκιές των παραθύρων, πίσω από κουρτίνες, πίσω από δροσερά ντουβάρια. Ακίνητοι κι ανίκητοι από τον καυτό υδράργυρο. Τρώµε σαλάτες και καρπούζι µεταµορφώνοντας τις πράσινες φλούδες

Κάτω στο κέντρο αράζουµε στα στέκια που δουλεύουν φίλοι ή κατεβαίνουµε στην παραλία, κάτω στο λιµάνι µε τις φυτεµένες ελιές του δηµάρχου και τα λευκά βότσαλα, µε τα γυµνά πόδια µας να αιωρούνται πάνω απ’ τον ήρεµο Θερµαϊκό. Κοιτάζουµε το µεγαλύτερο

Το απόγευµα ετοιµάζω για όλους kalimotxo. Το σιγοπίνουµε µέχρι να βραδιάσει. Όταν δεν έχω κόκκινο κρασί κάνω την παραλλαγή του Γιόνας και χρησιµοποιώ λευκό ή στις µεγάλες αφραγκίες βάζω ρετσίνα. Το αλκοόλ ρέει άφθονο, µόνιµα και η Θεσσαλονίκη αποκτά το ποτάµι που πάντα της έλειπε.

BEAT BAZAAR

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

φεγγάρι του κόσµου να ανατέλλει µε τη συστολή που πρέπει σε κάθε παρθένα εµφάνιση και γεµίζουµε τα στοµάχια µας µε τις µελωδίες µιας παρέας τοποθετηµένης σ’ ένα κάδρο ποτισµένο από τις µυρωδιές του ευρωπαϊκού νότου.

Η νέα µέρα µας συναντά σε κάποιο από τα σπίτια µας. Ο Χούλιο µ’ έχει αγκαλιά και φωνάζει δυνατά µέσα στ’ αυτιά µου ότι µ’ αγαπά. Κι εγώ τον αγαπώ. Αυτόν και τα ταξίδια της ψυχής του. Τον αφήνω στο πάτωµα, πλάι σε αφράτα µαξιλάρια, να κοιµάται παιδικά και βγαίνω στο µπαλκόνι. Ο ορίζοντας είναι καθαρός, σχεδόν πρωτόγονος. Έπειτα από λίγο θόρυβος από µηχανές αεροσκαφών ταράζει το χρώµα της ανατολής. Σήµερα τα Canadair θα επιχειρήσουν πέρα µακριά από το Σέιχ Σου.

Αργά, αργότερα, καβατζάρουµε µια θέση στο 78Ν, το αστικό που εκτελεί όλη νύχτα το δροµολόγιο, ΚΤΕΛ – Αεροδρόµιο. Κόβουµε µονό εισιτήριο και πηγαινοερχόµαστε καβάλα στα ασφάλτινα κύµατα του γκρίζου οδοστρώµατος παρέα µε τα πιο όµορφα κουρέλια της πόλης που κάνουν ό,τι κι εµείς: ελπίζουν ως το επόµενο πρωί να έχουν καταλήξει διαλέγοντας το ιδανικό µέσο απόδρασης από την πόλη χωρίς να έχει σηµασία κανένας προορισµός, κανένα µέρος, µόνο ο αέρας που φουσκώνει τα πνευµόνια τους. 13

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Eικονογραφήσεις: Αντώνης Τσακίρης - antsakir@gmail.com www.antonistsakiris.blogspot.com

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΠΕΡΙΚΛΗΣ & ΕΛΕΝΗ XYLO EYEWEAR Στο τεύχος 46 σας λέµε ''επανιδείν'' και κλείνουµε αργά την πόρτα. Ανοίγουµε την πόρτα του αµαξιού, του τρένου,του αεροπλάνου , του πλοίου και επιβιβαζόµαστε µε λίγα , µε πολλά , µε τίποτα και ενώ αντικρίζουµε τον ήλιο , ψάχνουµε να αντικρίσουµε εµείς οι άνθρωποι των µεγαλουπόλεων τη θάλασσα, τον καθαρό ορίζοντα, τον ξάστερο ουρανό και τα γεµάτα φεγγάρια. Γνωρίσαµε πολλά πρόσωπα σε όλα αυτά τα τεύχη ,αλλά κυρίως όψεις. Όψεις που δε χαρίστηκαν από τη φύση µε τη γέννηση, αλλά που διαµορφώθηκαν µέσα από τον τρόπο ζωής, από τη φιλοσοφία, από τις ενέργειες των προσώπων που είδαµε. Τώρα, φοράµε τα γυαλιά ηλίου µας και πάµε στα ανοιχτά µε επιθυµία να επιστρέψουµε πιο ανοιχτόµυαλοι. Φοράµε γυαλιά ελληνικά, εκ Σύρου, από τα χέρια του Περικλή και της Ελένης.

2) Παρατηρούµε ολοένα και περισσότερη δραστηριοποίηση από το Σχεδιαστικό Τµήµα της Σύρου. Τελικά ισχύει ο µύθος για την αλληλεγγύη που συναντά κανείς στο νησί; Πιστεύετε ότι για να πετύχει κάτι τελικά , χρειάζεται να µην υπάρχει ήδη ως ιδέα και πραγµάτωση αυτής ή χρειάζεται ακόµη και να υπάρχει να την πραγµατώσει κανείς µε έναν εντελώς δικό του τρόπο , όπως κάνατε εσείς µε το ξύλο; Θεωρούµε ότι η αλληλεγγύη µεταξύ ανθρώπων υπάρχει παντού και πέρα από στο νησί µας, όµως πρέπει να πάψουµε να είµαστε καχύποπτοι και να απλά να γίνουµε προσεκτικοί. Πρέπει να φιλτράρουµε περισσότερο τις ευκαιρίες που µας δίνονται και να µην τις απορρίπτουµε εύκολα. Σχετικά µε την ιδέα µας, όσο θα υπάρχουν καινούργιες ιδέες τόσο οι παλιές ιδέες θα ανανεώνονται και θα έχουν να δώσουν κάτι παραπάνω. Αυτό λέγεται ανταγωνισµός και αυτός είναι το εφαλτήριο για να πάς παρακάτω. Το θεωρούµε υγιές να προσπαθείς να εδραιωθείς µέσα σε µία κατάσταση. Όσο για το ξύλο ως υλικό,αρχίσαµε να χειριζόµαστε το ξύλο, ως υλικό, µε διαφορετικούς τρόπους κι εκείνο µε τη σειρά του ξεκίνησε να µας εκπαιδεύει µε διαφορετικούς τρόπους εξίσου. Είµαστε ευγνώµονες για όλες τις γνώσεις που µας χάρισε η ενασχόλησή µας µε το υλικό, νιώθουµε περήφανοι για τη δηµιούργηµά µας και το τοποθετούµε εκεί που το πρωτοσυναντήσαµε ως σκέψη. Μπροστά στον ήλιο. Τα γυαλιά ηλίου, είναι µια σύνθετη κατασκευή, ειδικά όταν πρόκειται για χειροποίητους σκελετούς. Τα µοντέλα που παρέχονται είναι τα εξής τέσσερα:

1) Οι περισσότερες αυτόνοµες οµάδες παραγωγής όπως εσείς ξεκινούν από το µηδέν και χρειάζεται να πιστέψουν οι ίδιοι σε αυτό που κάνουν περισσότερο απ'όσο θα πίστευε όλος ο κόσµος µαζί για να ξεπεράσουν εµπόδια και να βγει κάτι καλό στο τέλος. Εσείς πώς ξεκινήσατε και ποιες ήταν οι πρώτες τρεις δυσκολίες που σας ταλαιπώρησαν; Μα φυσικά, πρέπει να έχεις εσύ ο ίδιος πρώτα την πίστη και το πείσµα σε αυτό που κάνεις. Πρέπει να είσαι 100% σίγουρος για αυτό που προσφέρεις, να είσαι ειλικρινής πρώτα µε τον ίδιο σου τον εαυτό. Δουλέψαµε νυχθηµερόν, σκεφτήκαµε και προσπαθήσαµε πολύ, πρέπει πάντα να προσπαθείς. Τίποτα δεν θα έρθει από µόνο του.

Blaze, Fly, Wave και Sand. Συνολικά υπάρχουν διαθέσιµοι 16 συνδυασµοί ξύλων σε αυτά τα τέσσερα µοντέλα. Τα ξύλα αυτά είναι zebrawood, παλίσανδρος, αµερικάνικη καρυδιά, ελληνική καρυδιά, wenge, έβενος, σφένδαµος. Με τους συνδυασµούς και τα σχέδια που δηµιουργήσαµε, θέλουµε να καλύψουµε τις περισσότερες αισθητικές απαιτήσεις που µπορεί να

Τα πιστεύω σου και τις ιδέες πρέπει να τις κυνηγάς και να τις υποστηρίζεις. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν δυσκολίες µόνο έτσι γίνεσαι καλύτερος, µαθαίνεις από τα λάθη σου αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς να πηγαίνεις και παρακάτω.

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ - ΠΡΟΣΩΠΑ

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

έχουν οι ενδιαφερόµενοι. Κι αυτό γιατί πιστεύουµε πως τα ξύλινα γυαλιά ηλίου, δεν είναι ένα εκλεκτικό αντικείµενο, αλλά ένα τεχνούργηµα που προέρχεται από τη σύζευξη της καλής τεχνικής, της προσοχής και της φροντίδας τόσο για τα υλικά σου όσο και για το τελικό δηµιούργηµα. Κι αυτό είναι κάτι που όλοι πρέπει να είναι σε θέση να χαίρονται.

κόσµο, τυπογραφία από τη µεσογειακή Γαλλία και αραβουργήµατα από τη Ν. Ισπανία, είναι µερικές από τις εικόνες που συναντώνται σε όλη την εικονοποίηση των ιδεών µας. Γραµµές και φόρµες στους σκελετούς που θυµίζουν τις πτυχώσεις της θάλασσας, τους στιβαρούς κορµούς των πεύκων, τη ροή της άµµου στις χρυσές παραλίες της Μεσογείου και το δροσερό νυχτερινό αέρα των καλοκαιριών. 4) Ο Ελύτης είχε πει πως αν αποσυνθέσει κανείς την Ελλάδα, στο τέλος θα σου µείνουν ένα αµπέλι, µια ελιά και ένα καράβι. Είχατε κάτι τέτοιο στο µυαλό σας όταν σας πρωτοήρθε η ιδέα να γίνει το ξύλο η πρώτη σας ύλη; Χρησιµοποιείτε ''ελληνικά'' είδη ξύλου; Αυτή είναι µία περιγραφή που όλοι γνωρίζουν. Η πραγµατικότητα όµως είναι µεγαλύτερη από µερικές αράδες παρατεταγµένες η µία δίπλα στην άλλη. Γιατί το υλικό είναι ζωντανό, µυρίζει, σου πληγώνει τα χέρια, αναπνέει µαζί σου και µεγαλώνει ηλικιακά όπως τα πάντα γύρω µας σ΄αυτόν τον κόσµο. Κι αυτά είναι αλήθειες που οι µεσογειακοί λαοί γνωρίζουν καλά. Θέλαµε να προσπεράσουµε τις περιγραφές των βιβλίων και τις σελίδες τους, που πολλές φορές αποσπούν από το νόηµα. Να ζήσουµε µε το υλικό, θέλαµε να το µάθουµε καλύτερα. Όµως να µας µιλήσει εκείνο. Να πει την ιστορία του µόνο του. Έχοντας αυτό κατά νου, καταπιαστήκαµε µε το υλικό. Ξεκινώντας µε απλές κατασκευές για να δούµε τις αντιδράσεις του υλικού. Κι έτσι είχαµε µία δηµιουργική απασχόληση για δυόµιση χρόνια. Κάποιες φορές, αρκεί µια πρωϊνή σκέψη για να αλλάξει δεδοµένα που θεωρείς παγιωµένα. Τρόπο ζωής, εργασία, καθηµερινότητα, κι εν γένει την κοσµοθεωρία σου. Είχαµε την τύχη να ζήσουµε ένα τέτοιο πρωϊνο. Να νιώθεις το πρωϊνό, ζεστό φως του ήλιου να σε αλλάζει και να γεννιέται εκείνη τη στιγµή µια ιδέα. Ακριβώς την ίδια ώρα που ο ήλιος σε θαµπωνει µε το µεγαλείο του. Απο εκείνο το πρωϊνό και έπειτα, η απόφασή µας για την δηµιουργία ξύλινων γυαλιών ηλίου, ήταν ξεκάθαρη. Τόσο διαυγής, που έκτοτε αποτελεί το κέντρο όλων των δραστηριοτήτων µας, όλων των σκέψεων µας και όλης µας της κοσµοθεωρίας.

3) Θεωρείτε πως το προϊόν σας είναι ελληνικό; Ποια κοµµάτια από Ελλάδα έχει και γιατί το κάνουν να ξεχωρίζει; Θεωρούµε πως το ξύλο είναι ένας ζωντανός οργανισµός, ζει µαζί µας κι αλλάζει µε το χρόνο. Επιλέξαµε, εξ αυτού, να µην χρησιµοποιήσουµε χηµικά προϊόντα στο τελικό στάδιο του φινιρίσµατος. Αντ’αυτού, παρασκευάζουµε οι ίδιοι, κηραλοιφή µε βάση το λευκό κερί µέλισσας και το παρθένο ελαιόλαδο. Ένα απλό, αληθινό και φυσικό µίγµα, το οποίο αγκαλιάζει το σκελετό, χαρίζοντάς του µερική αδιαβροχοποίση, ενώ παράλληλα τονίζει τους φυσικούς χρωµατισµούς του, δίνοντας µία σατινέ οµοιόµορφη επιφάνεια. Το υλικό αυτό, παρέχεται σε αλουµινένια συσκευασία 3ml µαζί µε κάθε ζευγάρι γυαλιών ηλίου που αποκτάται, για να µπορεί ο κάτοχος να φροντίζει τα γυαλιά του όπως φροντίζουν εκείνα τον ίδιο. Μένουµε στην καρδιά του Αιγαίου, µεγαλώσαµε πλάι στα κύµατα και µέσα στον ήλιο. Κι αυτό προσπαθούµε να περάσουµε µέσα στη σχεδιαστική µας γραµµή. Από τα ονόµατα των γυαλιών µέχρι τα σχέδιά τους, τις γραφιστικές δηµιουργίες και τις φωτογραφίες µας, επιθυµούµε να δώσουµε προς τα έξω το συναίσθηµα που έχουµε µέσα µας για τον τόπο που ζούµε. Μοτίβα από το Πυργί της Χίου, εικόνες από τα σπίτια της Ερµούπολης, λιβάδια που λιάζονται στο φώς, από τα χωριά της Σύρου και το φωτεινό καλοκαιρινό γαλάζιο σε όλες τις εικόνες που µυρίζει Αιγαίο και ενώνει όλους µας. Στοιχεία από τη Σικελία, γραφές από τον αραβικό

email / xyloeyewear@gmail.com web / www.xyloeyewear.com FB Page / https://www.facebook.com/ Xyloeyewear.Cravingforthesun Twiiter / https://twitter.com/XyloEyewear Youtube / http://goo.gl/3Emzx Ελένη και Περικλής Σύρος / Κυκλάδες / Ελλάδα [37.4333° Ν, 24.9167° Ε] 17

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΣΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ Κώστας Βάρναλης

ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΑΤΣΑΛΗ http://atsalisart.blogspot.gr/

Πρόλογος «Στὸ φῶς ποὺ καίει» Κώστας Βάρναλης Νὰ σ᾿ ἀγναντεύω, θάλασσα, νὰ µὴ χορταίνω ἀπ᾿ τὸ βουνὸ ψηλὰ στρωτὴ καὶ καταγάλανη καὶ µέσα νὰ πλουταίνω ἀπ᾿ τὰ µαλάµατά σου τὰ πολλά.

Καλλιτεχνική αναγνώριση & πολιτική δράση[Επεξεργασία] Το 1919 πήγε στο Παρίσι µε υποτροφία και παρακολούθησε µαθήµατα φιλοσοφίας, φιλολογίας, κοινωνιολογίας και αισθητικής.Το καλοκαίρι του 1921 έγραψε στην Αίγινα Το Φως που καίει, που εξέδωσε ένα χρόνο αργότερα στην Αλεξάνδρεια µε το ψευδώνυµο Δήµος Τανάλιας. Το 1922 δηµοσίευσε επίσης τους Μοιραίους στο περιοδικό Νεολαία και τη Λευτεριά στο περιοδικό Μούσα. Το 1924 δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στην Παιδαγωγική Ακαδηµία υπό τη διεύθυνση του Γληνού. Το 1926 παύτηκε από τη θέση του ως καθηγητή της Παιδαγωγικής Ακαδηµίας, µε αφορµή ένα δηµοσίευµα της Εστίας που δηµοσίευσε ένα απόσπασµα από Το φως που καίει. Ο Βάρναλης στράφηκε στη δηµοσιογραφία και έφυγε για τη Γαλλία ως ανταποκριτής της Προόδου. Το 1927 τύπωσε τους Σκλάβους Πολιορκηµένους. Το 1929 παντρεύτηκε την ποιήτρια Δώρα Μοάτσου.. Tο 1956 τιµήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Είχαν προηγηθεί µεταξύ άλλων εκδόσεις των έργων του Ζωντανοί άνθρωποι, Το Ηµερολόγιο της Πηνελόπης, Ποιητικά, Διχτάτορες, Αισθητικά- Κριτικά (δύο τόµοι). Το 1965 εκδόθηκε η τελευταία ποιητική συλλογή του µε τίτλο Ελεύθερος κόσµος και το 1972 το θεατρικό έργο Άτταλος ο Γ΄. Υπήρξε συνεργάτης σε πολλά περιοδικά και εγκυκλοπαίδειες µεταξύ των οποίων και στη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια. Πέθανε στις 16 Δεκεµβρίου 1974. • Ανακυρηξή του ως έναν από τους τρείς κορυφαίους ποιητές καί πεζογράφους όλων των εποχών. • Ανακυρηξή του ως έναν από τους τρείς κορυφαίους ποιητές καί πεζογράφους του κόσµου όλων των εποχών.

Νά ῾ναι χινοπωριάτικον ἀποµεσήµερο, ὄντας µετ᾿ ἄξαφνη νεροποντὴ χυµάει µὲς ἀπ᾿ τὰ σύνεφα θαµπωτικὰ γελώντας ἥλιος χωρὶς µαντύ. Νὰ ταξιδεύουν στὸν ἀγέρα τὰ νησάκια, οἱ κάβοι, τ᾿ ἀκρόγιαλα σὰ µεταξένιοι ἀχνοὶ καὶ µὲ τοὺς γλάρους συνοδιὰ κάποτ᾿ ἕνα καράβι ν᾿ ἀνοίγουν νὰ τὸ παίρνουν οἱ οὐρανοί. Ξανανιωµένα ἀπ᾿ τὸ λουτρὸ νὰ ροβολᾶνε κάτου τὴν κόκκινη πλαγιὰ χορευτικὰ τὰ πεῦκα, τὰ χρυσόπευκα, κι᾿ ἀνθὸς τοῦ µαλαµάτου νὰ στάζουν τὰ µαλλιά τους τὰ µυριστικά. Κι᾿ ἀντάµα τους νὰ σέρνουνε στὸ φωτεινὸ χορό τους ὡς µέσα στὸ νερὸ τὰ ἐρηµικὰ χιονόσπιτα-κι᾿ αὐτὰ µὲς στ᾿ ὄνειρό τους νὰ τραγουδᾶνε, ἀξύπνητα καιρό. Ἔτσι νὰ στέκω, θάλασσα, παντοτεινὲ ἔρωτά µου µὲ µάτια νὰ σὲ χαίροµαι θολὰ καὶ νά ῾ναι τὰ µελλούµενα στὴν ἅπλα σου µπροστά µου, πίσω κι᾿ ἀλάργα βάσανα πολλά. Ὡς νὰ µὲ πάρεις κάποτε, µαργιόλα σύ, στοὺς κόρφους σου ἀψηλά τους ἀνθισµένους καὶ νὰ µὲ πᾶς πολὺ µακρυὰ ἀπ᾿ τὴ µαύρη τούτη Κόλαση, µακρυὰ πολὺ κι᾿ ἀπὸ τοὺς µαύρους κολασµένους ....

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΑΤΣΑΛΗ http://atsalisart.blogspot.gr/

….Ρώτησαν µ’ ένα στόµα µια φωνή, όλα τα µεσηµέρια του Καλοκαιριού: Μας νιώθεις πιο πολύ µέσα στη τσιµεντένια αγκαλιά, ή απλώς βαριέσαι και κοιµάσαι πάλι µια σταλιά; Μας θυµάσαι όταν βαδίζεις, µε πέλµατα γυµνά, σε αµµουδιών ανέµελο φευγιό, ή µήπως εµάς καταριέσαι, µέσα σε σπίτια που στερούνται ηλεκτρικό; Δε σ’ αρέσει το φως και η θέρµη που σου φέρνουµε από µακριά; Μάλλον θα µας αγνοείς µέχρι το απόγευµα, για τα καλά…

ή θα µετράς ανάσες σε µια πλαστικοποιηµένη συλλογή; Απλώς ρωτάµε, για να µάθουµε επιτέλους τι περιµένεις… Μόνο τα πρωινά του Καλοκαιριού, αφουγκράζονταν αµίλητα, σοφά. Στο τέλος χαµογέλασαν και είπαν στα απογεύµατα, τα βράδια και τα µεσηµεριανά: Αφήστε τώρα να απαντήσει, τα ερωτήµατα σας ήταν όλα φυσικά, φτάνει όµως τώρα, είναι πλέον αρκετά… Μα κανείς µην τον διακόψει, όταν απαντά η χάση, ο νόµος πρέπει να σιωπά. Και τότε εκείνος, το βλέµµα του σηκώνει και αµέσως απαντά:

Απλώς ρωτάµε, για να µάθουµε επιτέλους ποιος είσαι! …Ρώτησαν µε δροσερή φωνή, όλα τ’ απογεύµατα µαζί: Στο µπαλκόνι π’ αγναντεύεις το φως να οπισθοχωρεί, µας µυρίζεις που µαγειρεύουµε µπριζόλες µ’ αντηλιακό, ή απλώς έχεις παγώσει σε Χειµώνα αιµατηρό; Στα καταγάλανα νερά που πλατσουρίζεις, έχεις υπόψη σου πως η µοναξιά, είναι αδυσώπητο χτικιό, ή µήπως µε παρέα, εµάς βρίζεις, µέσα σε πόλεις που δεν έχουν χρόνο αρκετό; Μάλλον θα µας αγνοείς µέχρι το βραδάκι, για τα καλά…

«Δεν έχω άλλη ελπίδα, µα υπάρχω ανάµεσα σας, ακόµη µια χαρά…»

…Ρώτησαν µε φωνή που σχεδόν παραπατά, όλες οι νύχτες του Καλοκαιριού µαζί: Μας άκουσες σα σπίθισµα - σε µια τσαπατσούλικη φωτιά στη παραλία όπου άλλος τροµάζει ξαφνικά κι άλλος, δίπλα του γελά; Μας βλέπεις ποτέ, εµάς τα φώτα ασάφειας, που σ’ ακολουθούµε ως το πρωί, ή µήπως η µατιά στο µέλλον, γίνηκε κι αυτή αδιάφορη, µικρή; Άραγε θα χεις σαν γεράσεις, δίπλα σου κάποιον όλα αυτά για να τ’ απαντάς, 20

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Eικονογράφηση Κατερίνα Ανδρέου - samiamidi@gmail.com

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

2 ΠΟΙΗΜΑΤΑ Wilfred Gibson και Emily Dickinson

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ZΩΗ Ν. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ www.nikolopoulouzoe.com nikolopoulou.zoe@gmail.com

Πίσω Wilfred Gibson

Δεν µπορείς να σβήσεις µια φωτιά Emily Dickinson

Με ρωτούν πού έχω πάει, Και τι έχω κάνει και δει Αλλά τι µπορώ να απαντήσω Που ξέρω πως δεν ήµουν εγώ, Αλλά κάποιος σαν εµένα, Που διέσχισε τη θάλασσα Και µε το νου και τα χέρια µου Σκότωσε ανθρώπους σε ξένους τόπους… Και όµως πρέπει να φέρω την ευθύνη Γιατί έφερε εκείνος το όνοµά µου.

Δεν µπορείς να σβήσεις µια φωτιά, Κάτι που µπορεί να αναφλεγεί Μπορεί να υψωθεί, µόνο του, χωρίς βεντάλια Στην πιο αργή νύχτα.

Wilfred (Wilson) Gibson (2 Οκτωβρίου 1878-26 Μαΐου 1962) Γεννήθηκε στο Hexham . Μέλος των Dymock Poets, της λογοτεχνικής οµάδας των Robert Frost, Lascelles Abercrombie, Rupert Brooke, Edward Thomas, και John Drinkwater, λίγο πριν το ξέσπασµα του Α΄ Παγκοσµίου Πολέµου.

Emily Dickinson (10 Δεκεµβρίου 1830 - 15 Μαΐου 1886) Γεννήθηκε και πέθανε στο Amherst. Στη διάρκεια της µοναχικής ζωής της στην αµερικανική ύπαιθρο συνέθεσε περίπου 2000 ποιήµατα.

Δεν µπορείς να διπλώσεις µια πληµµύρα Και να τη βάλεις σε συρτάρι,— Γιατί οι άνεµοι θα τη βρουν, Και θα το πουν στο κέδρινο πάτωµά σου.

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Εικονογράφηση Μυλωνάς Γιώργος//Jnk Artworks jnk2007art@gmail.com http://jnk2007artworks.yolasite.com/ http://society6.com/jnk2007

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΕΡΩΤΗΣΗ: ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ; ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ dreamboxanna@yahoo.gr http://jellyannadarling.deviantart.com/gallery/ http://jellyannadarling.blogspot.com/

Απάντηση: Το καλοκαίρι ο ουρανός ερωτεύεται τη θάλασσα και λίγο πριν νυχτώσει της χαρίζει µια δύση σε σχήµα καρδιάς και πολύχρωµα ψάρια µε γεύση γρανίτα φράουλα και λεµόνι. Το καλοκαίρι η θάλασσα είναι ροζέ και η γη ριγέ πολύχρωµη. Υπάρχουν βουνά από παγωµένες γκοφρέτες και ο ήλιος είναι και φεγγάρι µαζί. Λίγο πριν ξηµερώσει ένα µικρό νησί ακολουθεί σιωπηλά το πράσινο ποτάµι στην άλλη άκρη της γης. Το καλοκαίρι στέλνω τον ήλιο µε µια κλωτσιά µέσα στη θάλασσα και παίρνω ένα πλοίο από καρπούζι και κάνω ταξίδια. Κάθε φορά που ρίχνω άγκυρα τα ζουµιά του αρωµατίζουν τη θάλασσα. Το καλοκαίρι είναι ένα µεγάλο νησί µε µια πράσινη οµπρέλα από καρπούζι. Γύρω του πετάνε γλάροι και πάνω του µαυρίζουνε µε αντηλιακό καρύδα τα κορίτσια. Το καλοκαίρι είναι ένα τεράστιο κρουαζιερόπλοιο που διασχίζει τις θάλασσες. Κάθε νύχτα όποιος ερωτεύεται πέφτει στην θάλασσα να πάρει την καρδιά που έχει κερδίσει. Το καλοκαίρι η γη αλλάζει σχήµα και χρώµα. Μοιάζει µε µια τεράστια πετσέτα που πάνω της ξαπλώνουν ζευγάρια γοργόνων που κάνουν ηλιοθεραπεία και µιλάνε χαµηλόφωνα. 12) Το καλοκαίρι είναι αφηρηµένο. Ξεχνάει µε τι µοιάζει. Προτιµάει να τραβάει γραµµές πάνω του και να τις χρωµατίζει. Το καλοκαίρι ο βυθός µετακοµίζει κάτω από τα δάση και τα µεγάλα βουνά µε όλη την οικογένεια του. Και τότε είναι που συµβαίνουν οι πιο περίεργες ιστορίες του κόσµου γεµάτες

µπουρµπουλήθρες και γαλάζια νερά. Το καλοκαίρι ο ήλιος κυνηγάει τις ουρές των αεροπλάνων για να κρεµάσει σε αυτές τροπικά φρούτα. Λίγο παρακάτω τα καρπούζια παχαίνουν στην ραστώνη του µεσηµεριού καθώς τα παγωτά γίνονται όλο και πιο µεγάλα στα χέρια των παιδιών. Το καλοκαίρι όλα είναι αλλιώς. Ας πούµε πως τα άστρα ανάβουν και το πρωί στον ουρανό, τα ψάρια κατοικούν στα δέντρα, τα βουνά είναι πολύχρωµα και κάποια θυµίζουν πανιά παλιού ιστιοφόρου που κάνει βόλτες σε πράσινα γυαλιστερά λιβάδια. Το καλοκαίρι έχει ρίγες και θάλασσες στον ουρανό. Έχει δέντρα που φτύνουνε κουκούτσια και αφρόψαρα που παίζουν θαλασσινά παιχνίδια κάτω από τη σκιά γιγάντιων θαλάσσιων δέντρων µε ροζ φυλλώµατα γεµάτα σπόρια και θαλασσινό αέρα. Το καλοκαίρι τεράστια καρπουζένια υπερωκεάνια ταξιδεύουν τους ανθρώπους σε θάλασσες που πάνω τους υπάρχουν αναποδογυρισµένα χωνάκια παγωτού µε µικρά ξωκκλήσια. Το καλοκαίρι ένα µελαγχολικό καραβάκι ταξιδεύει ανάµεσα στο κίτρινο, το πορτοκαλί και το µαύρο του ουρανού. Κάποτε φτάνει εκεί που τα αστέρια µοιάζουν µε λιµάνια και τα λιµάνια µε αναποδογυρισµένους νυχτερινούς ουρανούς. Καλό καλακαίρι!

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

Ο ΓΛΑΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΧΙΝΟΣ ένα θαλασσινό παραµύθι

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΛΝΤΙΝΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ eldinael@yahoo.com

Σ’ έναν κολπίσκο περικυκλωµένο από ψηλά βράχια ζούσε κάποτε ένας αχινός. Ο αχινός ήταν σφηνωµένος στο κοίλωµα ενός απόκρηµνου βράχου, στην άκρη του κολπίσκου. Μέρα νύχτα θαλασσοδερνότανε από τα µανιασµένα κύµατα, όµως η φύση του ήταν τέτοια που δεν του επέτρεπε να µετακινηθεί από το βράχο. Γνώριζε καλά ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα πέθαινε. Δεν ήταν καµωµένος για να περπατά, παρά µόνο να γλιστρά ανεπαίσθητα στο βράχο και να αλιεύει την τροφή του. Το γυαλιστερό έβενο αγκαθωτό του περίβληµα δεν επέτρεπε σε κανένα ζωντανό πλάσµα να τον αγγίξει, ευλογία και κατάρα συνάµα, αφού ποτέ δεν είχε νιώσει το άγγιγµα άλλου πλάσµατος. Έµενε έτσι αγέρωχα καταδικασµένος να δέχεται αδιαµαρτύρητα την παλιρροϊκή δύναµη των κυµάτων ως το µόνο πράγµα που µπορούσε να τον ακουµπά.

ήταν µπηγµένος ο αχινός. Κανείς δεν αντιλήφθηκε την έρεβη ύπαρξή του, µέχρι που ο γλάρος ταξιδευτής ένιωσε ένα ελαφρύ τσίµπηµα στο πόδι. Οι άλλοι γλάροι τρόµαξαν και πέταξαν µακριά. Ο εξιστορητής απόµεινε µόνος, µε χαµηλωµένο βλέµµα να λογαριάζει το γυαλιστερό αγκαθωτό πλάσµα που ήταν σφηνωµένο στο βράχο. Έσκυψε και άρχισε να περιεργάζεται τον αχινό µε το ράµφος του. Ο αχινός, µην µπορώντας να αντέξει την επίµονη ενόχληση του γλάρου, έµπηξε µια τσιµπιά στο σκληρό ράµφος του. Ο γλάρος τινάχτηκε κι έκανε να φύγει. Προτού όµως ανοίξει τα πελώρια φτερά του, άκουσε µια φωνή από τα βάθη της πέτρας. «Δε σου φαίνεται παράξενο που υπάρχει ένα τόσο µυστήριο πλάσµα σαν εµένα; Ένα πλάσµα που ποτέ του δεν ένιωσε το άγγιγµα άλλου πλάσµατος; Δε σου φαίνεται ακόµα πιο παράξενο που όποιο πλάσµα µε αγγίζει, πληγώνεται;» ρώτησε θλιµµένα ο αχινός και συνέχισε. «Όσο ζω, κανένα πλάσµα δεν έχει απλώσει χέρι πάνω µου. Τα αγκάθια µου µε προστατεύουν από τους εχθρούς αλλά διώχνουν και τους φίλους».

Στον ίδιο βράχο ερχόταν κατά καιρούς ένα γλαροµάνι να ξαποστάσει από τις χαµηλές πτήσεις. Μια ηλιόλουστη µέρα, ένας λευκός γλάρος άρχισε να διηγείται στους φίλους του σκηνές από τις πρόσφατες εξερευνήσεις του. Ο γλάρος τούτος δεν έµοιαζε µε τους άλλους. Ήταν λεπτός, µε µακριά φτερά γερά φυτεµένα στη ράχη του και ύφος ονειροπόλο. Δεν ήταν από τους γλάρους εκείνους που λυµαίνονται µια περιοχή και δε φεύγουν παρά µόνο σαν τελειώσουν. Ήταν ταξιδευτής. Τούτο φανέρωναν οι χαρακιές στο σώµα του, αδιάψευστοι µάρτυρες της πάλης του µε πλάσµατα άγρια, που φυσικά δεν ζούσαν στον έρηµο κολπίσκο. Γεµάτοι αγωνία, οι φίλοι του άκουγαν την εξιστόρηση του, πότε χλευάζοντάς τον και πότε αποθεώνοντάς τον.

«Δηλαδή, όσο ζεις, δεν έχεις πάει πουθενά;» ρώτησε απορηµένος ο γλάρος. «Είσαι πάντα κολληµένος στο βράχο;» «Ο βράχος είναι το σπίτι µου», αποκρίθηκε ο αχινός. «Τρέφοµαι µε τα λιλιπούτεια πλάσµατα που κατοικούν µαζί µου. Έτσι περνούν οι µέρες και οι νύχτες µου, περιµένοντας…» «Περιµένοντας τι;» ρώτησε ο γλάρος.

Απορροφηµένοι καθώς ήταν από τις περιπέτειες του, δεν πρόσεξαν ότι στο βράχο ανάµεσα στα πόδια τους 26

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

της Άννας Δημητρίου dreamboxanna@yahoo.gr http://jellyannadarling.deviantart.com/gallery/ http://jellyannadarling.blogspot.com/

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

«Περιµένοντας τη µέρα που κάποιος δε θα φοβηθεί να µε πλησιάσει. Τη µέρα που το απωθητικό µου περίβληµα δε θα εµποδίσει κάποιον να µε αγγίξει. Τη µέρα που θα αποκτήσω ένα φίλο, έναν αληθινό φίλο», είπε χαµηλόφωνα ο αχινός, λες και δεν πίστευε ότι κάτι τέτοιο ήταν εφικτό.

ατένισε το οικείο µέρος, αφουγκράστηκε την αλµύρα του έρηµου κολπίσκου, τόσο διαφορετική από τους ωκεανούς που πέταγε, έφαγε λαίµαργα την λεία που τον περίµενε δίπλα στο κοίλωµα, προσφορά του αχινού, και άρχισε να µιλάει για το ταξίδι του. Αφού τελείωσε την απόκοσµη ιστορία του περιγράφοντας βαθιές σπηλιές, υδρόβια τέρατα και λευκές πανσελήνους, η σιωπή που απλώθηκε τον ξένισε. Χαµήλωσε το βλέµµα του στο κοίλωµα και είδε τον αχινό ξεσκαλωµένο, έτοιµο να εγκαταλείψει το βράχο. Προσπαθώντας να σώσει τον φίλο του από βέβαιο θάνατο, µια και η ζωή εκτός βράχου θα σήµαινε το τέλος του αχινού, τον άρπαξε µε το ράµφος του και τον έχωσε µέσα στο κοίλωµα κοπανώντας τον µε δύναµη.

Ο γλάρος συµπόνεσε αυτό το έρεβο πλάσµα µε το αποκρουστικό περίβληµα και του πρότεινε να κάνουν µια ιδιότυπη συµφωνία. Του υποσχέθηκε ότι κάθε φορά που θα επέστρεφε από κάποιο ταξίδι, θα του εξιστορούσε τις περιπέτειές του για να µαθαίνει ο αχινός πως είναι ο κόσµος έξω από τον βράχο. Ο αχινός ήταν υποχρεωµένος µε τη σειρά του να έχει µια ικανοποιητική λεία που θα χόρταινε την πείνα του γλάρου και θα αλάφρωνε την ταλαιπωρία του από τις µακρινές εξορµήσεις.

«Μα… τι κάνεις;» διαµαρτυρήθηκε ο αχινός. «Είχες ξεκολλήσει, φίλε µου, κι αυτό θα ήταν µοιραίο», αποκρίθηκε τροµαγµένος ο γλάρος.

Πράγµατι, ενώ τα ταξίδια του γλάρου διαρκούσαν µέρες ή και βδοµάδες, πάντοτε επέστρεφε στο βράχο του αχινού και τηρούσε το λόγο του. Οι ιστορίες του γλάρου ήταν γεµάτες όντα ανείδωτα από ανθρώπου µάτι, µέρη απάτητα από ανθρώπου πόδι και αγέρηδες παγωµένους που τον εξόντωναν. Παρόλα αυτά, η εξυπνάδα του γλάρου ήταν τέτοια που µπορούσε για µέρες να εκµεταλλεύεται τα στρώµατα του αέρα και να ταξιδεύει δίχως κόπο, φτάνοντας στα πιο απόµακρα σηµεία της γης.

«Ναι, είχα ξεκολλήσει. Για σκέψου, όµως, µε ποιανού τη δύναµη ξεκόλλησα;» ρώτησε ο αχινός. Ο γλάρος, που ακόµα δεν του είχε περάσει η λαχτάρα, δεν µπορούσε να σκεφτεί καθαρά. «Σκέψου, γλάρε… σήµερα, µε την ιστορία σου, µε παρέσυρες σε µια δίνη και µου έδωσες τη δύναµη να ξεκολλήσω απ’ το βράχο», είπε µε σιγουριά ο αχινός. «Σήµερα είναι η πιο σηµαντική µέρα της ζωής µου. Σήµερα το όνειρο µου έγινε πραγµατικότητα».

«Το πιο µακρινό είναι το πιο γοητευτικό», έλεγε γεµάτος περηφάνια στον αχινό. Οι αφηγήσεις του γλάρου, µε κάθε επιστροφή του στο βράχο, ήταν παραστατικές, γεµάτες χρώµα, κίνηση, αίσθηµα και ρυθµό. Ο σταθερός, αµετακίνητος κόσµος του αχινού ρευστοποιούταν για λίγο και γινόταν αερικό που ακολουθούσε τον ταξιδευτή γλάρο. Έτσι ο αχινός έτρεφε το σώµα του ταξιδευτή γλάρου µε πολύτιµη τροφή και ο γλάρος έτρεφε το νου του αχινού µε παράξενες ιστορίες και άγνωστα τοπία.

«Γιατί; Τι έγινε σήµερα;» ρώτησε ο γλάρος.

Μια µέρα, ο γλάρος επέστρεψε και βρήκε τον αχινό σφηνωµένο στο γνωστό κοίλωµα να τον περιµένει µε αδηµονία. Ο ταξιδευτής, αφού ξεκουράστηκε λίγο,

Ο γλάρος σώπασε, ζυγίζοντας τα λόγια του αχινού. Τότε, µε απόγνωση, του εξοµολογήθηκε µια αλήθεια.

«Σήµερα, το ταρακούνηµα της ψυχής µου από τη δύναµη της αφήγησής σου ήταν τέτοιο, που ανατράπηκε ο κόσµος µου», αποκρίθηκε ο αχινός. «Μπορεί να µη µε άγγιξες µε τα φτερά σου ή µε το ράµφος σου, µε άγγιξες όµως µε τα λόγια σου. Σήµερα µε απελευθέρωσες».

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ

«Αχινέ, κάθε φορά που ανοίγω τα φτερά µου έτοιµος να φύγω, σκέφτοµαι πως θα γυρίσω πίσω, σε σένα, για να σου πω τις ιστορίες µου. Γιατί, τι σηµασία έχουν τα ταξίδια, αν δεν έχεις κανένα να του περιγράψεις τα όµορφα πράγµατα που είδες; Βλέπεις, ενώ εσύ έχεις τη λύπη του αταξίδευτου, εγώ κουβαλάω τη µοναξιά του ταξιδευτή».

λίγο, σε κάποιο ταξίδι, ψυχορραγώντας στο στόµα µιας δολοφόνου φάλαινας. Χρόνια αργότερα, ο βράχος, σπίτι του αχινού και καταφύγιο του ταξιδευτή γλάρου, έστεκε το ίδιο βλοσυρός στην άκρη του έρηµου κολπίσκου. Όποιο πλάσµα έφτανε σε εκείνο το απόµερο σηµείο της γης, ατένιζε µε ανάλαφρες ανάσες τον ορίζοντα και ονειρευόταν βαθιές σπηλιές, υδρόβια τέρατα και λευκές πανσελήνους. Με τα νύχια µπηγµένα στην τραχιά επιφάνεια του βράχου, ένιωθε τη παλιρροϊκή δύναµη των κυµάτων και άκουγε τον αέρα να φέρνει στα αυτιά του ιστορίες µε όντα απόκοσµα και µέρη απάτητα. Το πλάσµα αυτό επέστρεφε πάντα στο βράχο, στον ίδιο βράχο, γιατί µόνον εκεί ένιωθε την ψυχή του απρόσµενα λεύτερη και αλλόκοτα δεµένη.

Για µια στιγµή, ο αχινός και ο γλάρος στάθηκαν κοιτώντας ο ένας τον άλλον κατάµατα. Ύστερα χαµογέλασαν µε νόηµα. Δεν χρειάστηκε να πουν τίποτε άλλο. Οι µέρες τους συνεχίστηκαν όπως πριν. Ο αχινός γινόταν για λίγο ταξιδευτής όταν επέστρεφε ο γλάρος και ο γλάρος γινόταν για λίγο στεριανός όταν έµενε στο βράχο να εξιστορεί τις περιπέτειες του στον αχινό. Τα χρόνια πέρασαν και ο αχινός άφησε την τελευταία του πνοή εκεί, στο βράχο. Ο γλάρος έσβησε µετά από

Εικονογράφηση Καλλιρρόη Κατσαφανα - rroh77@yahoo.gr

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΙΝΚ

by http://www.flickr.com/photos/valeriebb/

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΙΝΚ

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΒΙΒΛΙΟΥ www.elbi.gr

Από τον Λάµπρο Λάσδα, ψυχολόγοψυχοθεραπευτή Β 8Κ2187* «Το νόηµα της ζωής» Βίκτορ Φρανκλ Εκδ. «Ψυχογιός» Βιοθεωρία – Κοσµοθεωρία σ. 251 – 14 Χ 21 – 14,40 ευρώ

εναντίον της απελπιστικής κατάστασης και αυτού του αργού θανάτου, νιώθω το πνεύµα µου να περνά µέσα από τη σκοτεινιά που µας τύλιγε. Το νιώθω να ξεπερνά εκείνον τον απεγνωσµένο και χωρίς νόηµα κόσµο, και από κάπου, ν'ακούω ένα νικητήριο "Ναι" σαν απάντηση στο ερώτηµά µου αν υπάρχει τελικός σκοπός στη ζωή." Ο σκοπός, η αγάπη, πράγµατα αναλλοίωτα από τον πόνο, είναι τα εσωτερικά στηρίγµατα του ανθρώπου που τον βοηθούν ακόµα και να "µπαίνει στους φούρνους αερίων µε το κεφάλι ψηλά, και µε προσευχές προς τον Κύριο που αναπέµπονταν από τα χείλη του".

Υπάρχουν κάποιες περίοδοι, κατά τις οποίες ο άνθρωπος είναι δύσκολο να δει το µέλλον µε σιγουριά κι αισιοδοξία, καµιά φορά και να προσδιορίσει ακόµα και τη θέση και το ρόλο του µέσα σ'αυτό. Οι δύσκολοι καιροί οδηγούν τους πιο αδύναµους στο φόβο, την αδιαφορία, ή την παραίτηση. Αλλά όχι µόνο τους πιο αδύναµους από φύση, µα κι εκείνους που η εσωτερική τους αδυναµία πηγάζει από την έλλειψη ενός λόγου, ενός σκοπού ζωής που θα µπορούσε ν' αποτελέσει το στήριγµα και τον οδηγό κάθε φορά που η πραγµατικότητα τους τσακίζει.

Ο συγγραφέας Δρ. Φρανκλ έζησε τις απάνθρωπες συνθήκες των στρατοπέδων συγκέντρωσης του Άουσβιτς και του Νταχάου, µέσα στον πόνο και την εξαθλίωση. Εκεί συνειδητοποιεί ότι ο άνθρωπος, για να επιβιώσει στη ζωή, χωρίς τις οδυνηρές συνέπειες υπαρξιακού κενού, χρειάζεται να κατευθύνεται πάντοτε προς κάτι ή κάποιον έξω από τον εαυτό του. Προς ένα σκοπό που θα εκπληρώσει ή ένα πλάσµα που θ’ αγαπήσει. Και ακόµη, ότι ο πόνος είναι πραγµατικότητα, αλλά η στάση µας απέναντί του αποτελεί ελεύθερη προσωπική επιλογή του καθενός, που µπορεί να δώσει νόηµα στη ζωή µας…

Αυτή την αλήθεια κρύβει µέσα του το βιβλίο "Το νόηµα της ζωής" του Βίκτωρ Φρανκλ, Εκδ. «Ψυχογιός». 'Εχοντας ζήσει τρία χρόνια αιχµαλωσίας στο 'Αουσβιτς και το Νταχάου εµπειρίες του ύστατου πόνου και της εξαθλίωσης, καταφέρνει να συλλάβει, να συνειδητοποιήσει αλήθειες µεγάλες και σωτήριες. 'Οπως ο ίδιος γράφει: "Σε µια ύστατη αντίδραση

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΙΝΚ

Από εδώ προήλθε η ψυχολογική σχολή της Λογοθεραπείας του Φρανκλ, που, µε κέντρο τη Βιέννη, απλώθηκε σε όλο τον κόσµο σαν µια από τις σπουδαιότερες ανθρωπολογικές σχολές. ΝΟΗΜΑΖΩΗΣ/ΣΤΛ.Τ-250 Από τη Λίλλυ Βαρίνου, φιλόλογο – Οµοιοπαθητικό γιατρό Β 8Κ 017 * "Το αληθινό ταξίδι της ζωής" Της ιδίας Εκδ. "Πύρινος Κόσµος" Σκέψεις λυρικές, κοσµοθεωριακές – σ. 298 – 14Χ21 - €22,00

Το αληθινό ταξίδι της ζωής είναι ένα Ταξίδι Ζωής που αρχίζει εκεί όπου όλα τα ταξίδια τελειώνουν. Εδώ ο πνευµατικά κουρασµένος και κατακερµατισµένος άνθρωπος αποφασίζει να αφεθεί ξανά από την αρχή στο µυστήριο της ζωής, αυτή τη φορά όµως χωρίς στόχους και αγωνίες, µε όπλα του το αθώο, απροκατάληπτο βλέµµα του παιδιού και την εµπιστοσύνη του στην δύναµη που τον δηµιούργησε, για να αναζητήσει τη χαµένη του ενότητα αλλά και την ένωσή του µε την ίδια την Πηγή της Ζωής. Καθώς θα ταξιδεύει, βήµα προς βήµα, θα του αποκαλύπτεται ένας χάρτης µε σαφείς οδηγίες που θα του γκρεµίζουν όσα έχτισε και θα του ανατρέπουν όσα πίστεψε. Θα χρειαστεί να ξαναπεράσει τώρα µε πόνο από την αρχή όλους τους δρόµους της ζωής. Το δρόµο των παγκόσµιων νόµων, των ανθρώπινων σχέσεων, το δρόµο του έρωτα, των αδελφών ψυχών, των αχώριστων όντων, τον εσωτερικό δρόµο. Στο τέλος του ταξιδιού θα του αποκαλυφθεί το θείο σχέδιο και θα γνωρίσει το νόηµα όλων των πραγµάτων...

ΣΚΟΡΠΙΑ ΠΟΥΛΙΑ Στο λεξικό των συνώνυµων πρέπει να γραφτεί: Αγώνας, βλέπε λέξη Νίκη! Νίκη, βλέπε λέξη Αγώνας! σ.223 ΤΣΙΡΙΝΤΑΝΗΣ * Η πίστη ως βίωµα Α' - ΣΖΤ Εκτιµώ πολύ περισσότερο αυτόν που είναι έτοιµος να δοθεί ολόκληρος στα πιο αφελή ιδανικά στον κόσµο, από αυτόν που µπορεί να µιλάει ευφυώς για σκοπούς και ιδανικά, αλλά είναι ανίκανος να κάνει την παραµικρή θυσία για οποιοδήποτε από αυτά τα ιδανικά. σ. 102 ΕΣΣΕ - Σκέψεις-Δοκίµια Α'- ΝΦΛ Τα λόγια του παναγίου Πνεύµατος είναι πολύ τιµιότερα και καλύτερα από τζοβαϊρια και µαργαριτάρια και καλότυχοι εκείνοι οπού τα βάνουν εις τον νουν τους και εις την καρδίαν τους ωσάν θησαυρούς πολύτιµους. σ.175 ΜΕΝΟΥΝΟΣ - Κοσµά του Αιτωλού διδαχές - ΤΝΣ

Αγάπα τον αδικούντα το ίδιο όπως τον αδικούµενο. Γιατί τελικά κάθε αδικών δεν είναι παρά ένας αδικηµένος από τον ίδιο του τον εαυτό! σ.170 Δύναµη είναι µεταξύ άλλων να επιβάλλεσαι µε την ευγένεια εκεί που θα µπορούσες να επιβληθείς µ’ ένα χτύπηµα σ.196 Οι άνθρωποι που έχουν φως αληθινό µέσα τους δεν χρειάζεται να καταβάλουν καµία προσπάθεια για να φωτίσουν τους συνανθρώπους τους. Υπάρχουν απλώς όπως ο ήλιος. σ.176

Μου είναι λογικά αδύνατο να δεχθώ ένα "τυχαίο" σύµπαν. Τι βιασµός του νόµου των πιθανοτήτων θα χρειαζόταν για να δηµιουργηθεί "τυχαία", από σκόρπια άτοµα, ένα και µόνο τριαντάφυλλο... σ.34 ΔΗΜΟΥ - Σκέψεις για την αναγκαιότητα της αγάπης ΝΦΛ Να µην χάνεις την εµπιστοσύνη σου στην αυριανή µέρα, να µην καταριέσαι την ελπίδα, γιατί η ελπίδα, ακόµη και όταν δείχνεται άδειος λόγος, δεν παύει να είναι µια δύναµη. σ.180 ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Ι.Μ. - Η σιωπή και ο λόγος ΦΛΠ ΕΚΔΟΤΕΣ – ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ: ΣυΖήΤησις - ΝεΦέΛη ΤήΝοΣ - ΦιΛιΠπότης

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΙΝΚ

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΑΝΙΜΑ

CELESTIAL CLOTHES TOY GIL GALAD teotihoacan@msn.com

Υπάρχουν φορές που πρέπει να παραδεχτούµε ότι δεν τολµάµε να κάνουµε κάτι διαφορετικό από αυτό που έχουµε συνηθίσει. Δε δοκιµάζουµε κάτι νέο! Έρχεται κάποιος και σου λέει ας πούµε, «έχεις φάει ποτέ σου…;» όπου στη θέση των αποσιωπητικών βάλτε ό,τι θέλετε! Η απάντηση συνήθως είναι µια έκφραση αηδίας και ένα «άσε µε µωρέ». Γιατί τα λέω αυτά; Κάπως έτσι ενεργούµε σε πολλούς τοµείς της καθηµερινότητάς µας. Από σοβαρούς µέχρι ασήµαντους. Κάτι τέτοιο βίωσα µόλις χτες όταν στη θέση του άλλου προσώπου ήταν ο εαυτός µου και µου είπα, διάβασε κανένα καινούριο manga, έστω όχι αυτά που έχουν βγάλει ήδη 300 τεύχη, ένα καινούριο! Η εσωτερική πάλη (το παράκανα) διήρκησε κάµποσο για να πατήσω τελικά πάνω στο Celestial Clothes.

όλο που κανείς δεν τον πίστευε. Η µητέρα του, του είχε πει, πως το Σέλας είναι η αντανάκλαση των στολών που φορούν οι Βαλκυρίες. Αυτό βέβαια είχε µείνει στο µυαλό του µικρού Yu και σύντοµα θα το ανακάλυπτε και ο ίδιος αφού η µοίρα του είναι µπλεγµένη τόσο µε τα Βόρεια Φώτα, όσο και µε το µυστηριώδες κορίτσι που από το πουθενά µπήκε στη ζωή του. Όλα ξεκίνησαν όταν αποδεχόµενος την πρόσκληση των νέων συµµαθητών του πήγαν για προπόνηση στο Kyudo (η Ιαπωνική πολεµική τέχνη της τοξοβολίας) στο δάσος. Εκείνες της µέρες είχε αναφερθεί µια γιγαντιαίων διαστάσεων αρκούδα που κατέστρεφε τα πάντα στο διάβα της. Όλοι είχαν αποδεχτεί ότι κάποιος θεός είχε µετοικήσει στο δάσος της Ousuku και οι πιο τολµηροί, αντιλαµβανόµενοι ότι το τέρας αυτό δε µπορούσε να παραµείνει ανενόχλητο εκεί έβγαιναν στο δάσος µε την ελπίδα ότι θα το σκοτώσουν. Έτσι και οι συµµαθητές του µε αρχηγό τους τον Tomoki Goudo αποφάσισαν να αναζητήσουν αυτό το τέρας και να το σκοτώσουν. Εκεί ο Yu όταν τελικά βρεθούν ενώπιον του πλάσµατος αυτού θα µπλεχτεί σε µια αρχαία µάχη στην οποία παίρνουν µέρος τόσο οι άνθρωποι όσο κι οι θεοί.

Ο Yu Miwatari γεννιέται στην πόλη Ousuku της Ιαπωνίας αλλά σε µικρή ηλικία κι ύστερα από ένα περίεργο περιστατικό που βίωσε µαζί µε τον αδερφό του στο δάσος της πόλης, αναγκάστηκε να φύγει για το Τόκιο. Τη νύχτα εκείνη τα παιδιά είδαν στον ουρανό το Βόρειο Σέλας. Κάτι αρκετά παράξενο µιας και είναι γνωστό πως το Σέλας φαίνεται αρκετά βορειότερα, πιο κοντά στον Β. Πόλο. Ένα ακόµα παράξενο γεγονός είναι πως αργότερα εκείνο το βράδυ ο αδερφός του Yu εξαφανίζεται!

Το manga ξεκίνησε πίσω το 2010 από τον Shiono Etorouji και ήταν η αιτία να αποδεχτώ ότι ο εαυτός µου που µε παρακίνησε να το διαβάσω είχε δίκιο… Πρέπει να δοκιµάζουµε πριν απορρίψουµε.

Στο Τόκιο ο Yu έρχεται για δεύτερη φορά να αντιµετωπίσει τη σκληρή πλευρά της ζωής καθώς η µητέρα του πεθαίνει. Αυτό τον οδηγεί πίσω στη γενέτειρα του την Ousuku προκειµένου να ζήσει µε τους συγγενείς του. Κατά την άφιξή του στο σταθµό και περιµένοντας κάποιον να έρθει να τον πάρει συναντά ένα περίεργο κορίτσι που απ’ ότι είπε έψαχνε για τα Βόρεια Φώτα. Φυσικά ο Yu ήξερε πολύ καλά για ποιο πράγµα µιλούσε µιας και είχε δει µικρός το Σέλας παρ’

Όπως έµαθε σκληρά και ο µικρός Yu, το να αρνείσαι την πραγµατικότητα, ειδικά όταν τη βιώνεις είναι σα να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου στο κέντρο ενός πεδίου µάχης.

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΑΝΙΜΑ

JUMPCAT

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΑΣΠΡΟΣ, ΑΣΠΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Η Όπερα του Μεταλλωρύχου

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 24fpsverite@gmail.com http://24fpsverite.com

Ο σύγχρονος Σέρβικος κινηµατογράφος παρουσιάζει ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον, έχοντας πλέον αµβλύνει τα τραύµατα του πολέµου, προσπαθεί να µείνει µακριά από την εσωστρέφεια και τις ταινίες µόνο για εσωτερική κατανάλωση. Μια νέα γενιά δηµιουργών τον επαναφέρει στο διεθνές προσκήνιο, µε παρουσία και διακρίσεις σε διεθνή φεστιβάλ. Ο Oleg Novkovic είναι ένας σκηνοθέτης, που έχει δείξει στο παρελθόν τις ικανότητες του, µε τις ταινίες Normalni Ljudi (Normal People) και Sutra Ujutru (Αύριο το Πρωί), και καταφέρνει πάλι να παρουσιάσει κάτι ιδιαίτερο. Η τελευταία του ταινία, Beli, Beli Svet (Άσπρος, Άσπρος Κόσµος - Η Όπερα του Μεταλλωρύχου) είναι ένα δραµατικό µιούζικαλ, το οποίο βρίσκεται τόσο µακριά

από την αισθητική των Γιουγκοσλαβικών µουσικών ταινιών, αλλά ταυτόχρονα και τόσο κοντά στην παράδοση και την ιστορία τους. Η ταινία εξελίσσεται στην πόλη Μπορ της νοτιοανατολικής Σερβίας, µία περιοχή µε µακρά παράδοση στην µεταλλουργία, βασικός ήρωας ο Kralj - Βασιλιάς (Uliks Fehmiu), πρώην πυγµάχος και ιδιοκτήτης του οµώνυµου µπαρ. Ο Kralj πριν από χρόνια είχε µια σχέση µε την Ruzica (Jasna Djuric) η οποία πριν από 7 χρόνια σκότωσε τον άντρα της και προπονητή του Kralj, και φυλακίστηκε. Λίγες µέρες πριν την αποφυλάκιση της Ruzica, ο Kralj γνωρίζει ένα βράδυ στο µπαρ του την 18χρονη κόρη της, την Rosa

JUMPCAT

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

(Hana Selimovic) και µετά από µερικά ποτά καταλήγουν γρήγορα στο κρεβάτι.

τίποτα που να θυµίζει µιούζικαλ, καµία χορογραφία, λιτή και αργή µουσική, µινιµαλιστική απεικόνιση και στίχοι που ορισµένες φορές είναι πένθιµοι. Ο Novkovic χρησιµοποιεί τα τραγούδια και την έκφραση µέσω της µουσικής, για να αποδώσει τους εσωτερικούς µονόλογους των ηρώων του. Με αυτό τον τρόπο ενισχύεται η τραγικότητά τους, κάτι που δεν θα µπορούσε να επιτευχθεί το ίδιο αποτελεσµατικά σε πεζό λόγο. Ιδιαίτερα σηµαντικό ρόλο παίζουν φυσικά οι συνθέσεις του Boris Kovac. Η µουσική του Kovac είναι ένα fusion βαλκανικού µοιρολογιού µε µία δυτικότροπη ενορχήστρωση που κινείται ανάµεσα στο τάνγκο και στην ορχηστρική µουσική, χωρίς όµως να χάνει την ταυτότητά της.

Το Beli, Beli Svet αποτελεί ένα κατ εξοχήν κλειστό δράµα χαρακτήρων, χαµηλόφωνο, µε "θεατρική" ακρίβεια και ο Novkovic δουλεύει σαν µεγάλος δραµατουργός ώστε να φτάσει σε αυτό το αποτέλεσµα. Το σενάριο το υπογράφει η φίλη του και ποιήτρια Milena Markovic, και έχει χαρακτηριστεί ως µια σύγχρονη τραγωδία που ακολουθεί τα αρχαιοελληνικά πρότυπα. Αν και αυτό ακούγεται cliché, είναι ακριβές. Οι ήρωες είναι κατεστραµµένοι ήδη και οι επιλογές τους απλά επιδεινώνουν την ήδη άθλια κατάσταση τους. Όλα γύρω τους πεθαίνουν, η πόλη τους, οι άνθρωποι που γνωρίζουν, ακόµα και οι νέες σχέσεις τους είναι θνησιγενείς, νοµοτελειακά δεν έχουν καµία ελπίδα. Είναι ένας φαύλος κύκλος αυτοκαταστροφής που κανείς δεν γλυτώνει, µικρά και µεγάλα εγκλήµατα διαπράττονται µε ψυχρή ακρίβεια. Δεν υπάρχει κανένα σηµείο αναφοράς και στήριξης και έτσι η αναµενόµενη πτώση θα είναι δραµατική και θεαµατική, ιδιαίτερα όταν είσαι ένας Βασιλιάς. Όλοι οι ήρωες ενώ βρίσκονται, εν γνώσει τους, ακριβώς ένα βήµα πριν από το Knock Out, δεν το αποφεύγουν, αλλά κατά βάθος το επιδιώκουν γιατί θα τους λυτρώσει από την µίζερη ύπαρξη τους.

Η κινηµατογράφηση είναι άκρως ρεαλιστική και υπηρετεί τη φυσικότητα του σύγχρονου ανεξάρτητου κινηµατογράφου. Κλασσικά χαρακτηριστικά, όπως η χρήση της κάµερας στο χέρι, ο φυσικός φωτισµός και τα έντονα close ups, δίνουν την ακριβή αίσθηση ενός δράµατος δωµατίου, χωρίς τίποτα περιττό. Αν συνδυάσουµε την τεχνική και τη θεµατική της, η ταινία θα µπορούσε να είναι ένα Σέρβικο Festen. Επειδή όµως είναι µιούζικαλ, τότε, κάπως έτσι θα έπρεπε να έχει γυριστεί το Dancer in the Dark, αν ο Lars von Trier παρέµενε πιστός στις αρχές του Δόγµατος. Η επιλογή της πόλης του Μπορ δεν έγινε τυχαία, άλλωστε ο Novkovic είχε δουλέψει πριν την ταινία µε τους µεταλλωρύχους της περιοχής και κατέγραψε τις προσπάθειές τους να ανεβάσουν θεατρικά την Όπερα

Αν και θεωρητικά είναι ένα δραµατικό µιούζικαλ, το Beli, Beli Svet στην ουσία είναι ένα ρέκβιεµ, όλοι τραγουδούν αλλά κανείς δεν χορεύει. Δεν υπάρχει

JUMPCAT

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

της Πεντάρας του Μπρεχτ. Το Μπορ αποτελεί εξαίρετη επιλογή γιατί πεθαίνει, όπως πεθαίνει και η υπόλοιπη χώρα. Ο χρόνος είναι παγωµένος στην τελευταία περίοδο ακµής και ευηµερίας, κάπου στη δεκαετία του 80, κάτι που φαίνεται στα κτήρια και στην αισθητική που αποπνέει η πόλη. Οι µεταλλωρύχοι είναι το τελευταίο ζωντανό κοµµάτι της, πριν µετατραπεί σε µια πόλη φάντασµα. Άλλωστε οι ίδιοι είναι παρόντες σε κάθε εξωτερικό πλάνο αποτελώντας τον καµβά πάνω στον οποίο κινούνται οι ήρωες, συνδέοντας έτσι το εργατικό παρελθόν µε το σαθρό παρόν. Η µελαγχολία που αποπνέουν οι σύγχρονοι Σέρβοι σκηνοθέτες είναι ένα χαρακτηριστικό της ηττοπάθειας που ακόµα δεν έχει φύγει από τη συνείδησή τους και παρά τα ψήγµατα αισιοδοξίας, οι ταινίες τους παραµένουν ακόµα ζοφερές. Η ενδοσκόπηση και οι αναλύσεις για το τι φταίει δεν έχουν τελειώσει ακόµα, υπάρχει µια αίσθηση ανάκαµψης αλλά είναι µετριασµένη. Αυτό όµως κάνει τις ταινίες τους τόσο φυσικές, γιατί την απαισιοδοξία τους δεν την εκφράζουν µε εύκολα µελοδράµατα και κορώνες υπερβολής, αλλά την µετατρέπουν σε εσωτερική πάλη. Ο Oleg Novkovic παραµένει πιστός στα αρχέτυπα της δραµατουργίας, παρουσιάζει τους χαρακτήρες του µε φυσικότητα και χρησιµοποιώντας παραδοσιακές τεχνικές καταφέρνει να προκαλέσει αίσθηση και συγκίνηση.

JUMPCAT

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΠΙΑΝΟΥ (LΑ PIANISTE) Michael Haneke / 2001

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΕΧΡΗ kechrisdim@windtools.gr

Πειθαρχία και χάος. Τάξη και αταξία. Schubert και πορνογραφία. Εξουσία και υποταγή. Φαίνεσθαι και είναι. Η δασκάλα του πιάνου, θύµα µιας σάπιας κοινωνίας και µιας αρρωστηµένης οικογένειας και θύτης στρεφόµενη απέναντι σε ό,τι υγιές έχει αποµείνει, µας φέρνει ενώπιον διαφόρων ακραίων αποτελεσµάτων της καταπίεσης.

και ουσιαστικής κοινωνικής ζωής, οι σεξουαλικές και συναισθηµατικές επιθυµίες της συνθλίβονται και καταλήγει να επιδίδεται σε ανορθόδοξες δραστηριότητες προκειµένου να εκτονωθεί και να βρει διέξοδο, όπως: παρακολούθηση ταινιών πορνό, αυτοτραυµατισµός των γεννητικών της οργάνων, σαδοµαζοχισµός, ουρολαγνεία, ηδονοβλεψία, επισκέψεις σε peep show όπου µυρίζει τα πεταµένα σε σκουπιδοτενεκέ χαρτοµάντιλα χρησιµοποιηµένα από άντρες που αυνανίζονται κτλ. Η συνολική διαστροφή στην οποία έχει βυθιστεί, την οδηγεί να προβεί σε σκληρό και χυδαίο ανταγωνισµό ακόµα και µε ταλαντούχους µαθητές της, προσπαθώντας να κερδίσει την αποδοχή της µητέρας της ως µουσικός. Η γυναικεία φύση της και η όλη της προσωπικότητα θα δοκιµαστεί όταν θα νιώσει έλξη για τον νεαρό, χαρισµατικό µαθητή της, τον Walter ο οποίος την πολιορκεί.

Η Erika Kohut ζει στη Βιέννη και είναι µια 40άρα καθηγήτρια πιάνου σε ωδείο. Λατρεύει τον Bach και τον Brahms για τη µαθηµατική ακρίβεια και το ελεγχόµενο συναίσθηµά τους. Μένει στο ίδιο σπίτι µε την αφόρητα καταπιεστική µητέρα της, η οποία την κατευθύνει και την ελέγχει σαν να είναι ακόµα µικρό κοριτσάκι, παρακολουθεί εξονυχιστικά κάθε κίνηση της, στις εξόδους έρχεται µαζί της για να την επιβλέπει, κοιµάται στο κρεβάτι µαζί της, επεµβαίνει ακόµα και στο ντύσιµό της. Είναι φανερή µια σχέση αρρωστηµένης εξάρτησης αλλά και αποστροφής. Η Erika εγκλωβισµένη σε αυτό το κλουβί, παρουσιάζει µια αξιολύπητη συµπεριφορά. Λόγω της έλλειψης προσωπικού χώρου και χρόνου, ερωτικής ελευθερίας

O Haneke βουτάει στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, χωρίς συναισθηµατισµούς, και φτάνοντας στα άκρα τη συνήθη κλινική αποστασιοποίηση στην οποία

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

αρέσκεται, αποφεύγει να κάνει το οποιοδήποτε σχόλιο πάνω στη συµπεριφορά των χαρακτήρων του. Οι σκληρές σκηνές που χρησιµοποιεί δεν έχουν σκοπό να σοκάρουν (άλλωστε πια τα έχουµε δει όλα), αλλά είναι αναγκαίες για να µας κάνει να δούµε το ολοκληρωµένο πρόσωπο της ηρωίδας του. Φυσικά, το ζήτηµα που βάζει ο Αυστριακός σκηνοθέτης δεν είναι προσωπικό. Είναι µια από τις πολλές περιπτώσεις που κατά πάσα πιθανότητα υπάρχουν γύρω µας και δεν προσεγγίζεται επαρκώς µόνο µέσω της ψυχολογίας αλλά χρειάζεται και η συνδροµή κοινωνιολογικών και πολιτικών αναλύσεων. Είναι µια αφορµή για να αναπτύξει την προσέγγισή του επάνω στα αστικά απωθηµένα και τις ψυχοπαθολογικές καταστάσεις που ευδοκιµούν κατά κόρον στο σύγχρονο δυτικό κόσµο. Επιπλέον, θα µπορούσαµε να πούµε ότι η ταινία κριτικάρει πιο συγκεκριµένα και την ίδια την Αυστρία, µια κοινωνία άκρως συντηρητική και διαποτισµένη πέραν του δέοντος µε µια ιδεοληψία περί πειθαρχίας που θέλει τους ανθρώπους να λειτουργούν σαν καλοκουρδισµένα γρανάζια. Μια

κοινωνία όπου τα τελευταία χρόνια γνωρίζουν ανησυχητική άνοδο νεοναζιστικά ρεύµατα µε πλέον χαρακτηριστική την εντυπωσιακή εµφάνιση στο προσκήνιο του νεοναζιστή πολιτικού Joerg Haider, λίγο µετά µάλιστα από την κυκλοφορία της προφητικής, ίσως θα λέγαµε, ταινίας του Haneke. Συγκλονιστική η ερµηνεία της Isabelle Huppert (Erika), που βραβεύτηκε στις Κάννες µε βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου, και η οποία αποδίδει χωρίς κανένα µελοδραµατισµό την τραγική κατάσταση της κεντρικής ηρωίδας. Η Erika, που εξωτερικά είναι µια µορφωµένη γυναίκα της καλής κοινωνίας, εξαιτίας της στέρησης και των καθηµερινών ταπεινώσεων που υφίσταται, που την έχουν καταστήσει ένα ζόµπι, µια ζωντανή-νεκρή, έχοντας συνηθίσει να αντιµετωπίζει εχθρικά τους άντρες και µην µπορώντας να λυτρωθεί µέσω της τέχνης, καταφεύγει κρυφά στο σαδοµαζοχισµό και βρίσκει στις κραυγές του πόνου την ευχαρίστηση που ούτε οι ήχοι της µουσικής που αγαπά µπορεί να της προσφέρει. Αντιµετωπίζει τον

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

ίδιο τον εαυτό της σαν ένα κοµµάτι κρέας χωρίς ψυχή, που µόνο µε βασανιστήρια και σαρκικές ακρότητες µπορεί, όχι να νιώσει, αλλά να συνειδητοποιήσει έστω ότι υπάρχει. Είναι τόσο θωρακισµένη απέναντι στο συναίσθηµα που ακόµα και όταν της δίνεται µέσω του Walter η τελευταία, λόγω ηλικίας, ευκαιρία να αγαπήσει, εκείνη επιστρατεύει όλες της τις άµυνες και επιλέγει να τον τιµωρήσει, επειδή άνοιξε µια ρωγµή στη µίζερη καθηµερινότητά της και τόλµησε να ταράξει την συνύπαρξή της µε το απόλυτο κενό. Έτσι, ακρωτηριάζει από µόνη της τη δυνατότητα της για ολοκλήρωση και βουτάει εκ νέου στη θλιβερή µοναξιά της. Χαρακτηριστική η φράση της : «Ποτέ δεν θα επιτρέψω στο συναίσθηµά µου να νικήσει τη νοηµοσύνη µου». Κάπως έτσι, η Erika πετάει την καρδιά της στον αγύριστο.

αγγίζω άνθρωπους σαν εσένα! Σ' αγάπησα, τ' ορκίζοµαι. Όµως εσύ δεν ξέρεις τι σηµαίνει αυτό. Τώρα, µε απωθείς.’’) Μπορεί να κατέκτησε το σώµα της, αλλά όχι και την ψυχή της. Και µάλλον δεν φταίει αυτός. ‘’Η δασκάλα του πιάνου’’, µια ιστορία γύρω από τις ακραίες ανθρώπινες καταστάσεις, βουτηγµένη σε µια µαύρη ατµόσφαιρα, αποτελεί ψυχολογική σπουδή πάνω στην ηθική της κοινωνίας, τη συνακόλουθη επιφανειακή ψυχρότητα των ανθρώπινων σχέσεων και τις ποικίλες επιπτώσεις αυτών που δηµιουργούνται δευτερογενώς µέσα σε έναν κλειστοφοβικό τρόπο ζωής. Με την τελευταία σκηνή όµως, ο Haneke το πάει παραπέρα. Εκεί θα λέγαµε ότι συµπυκνώνεται ένα µεγάλο µέρος της ουσίας της προβληµατικής που αναπτύσσει. Η Erika µε πλήρη πλέον φιλοσοφική διαύγεια και αδυνατώντας να βρει λύση εντός του υπάρχοντος, επιλέγει τη βία που θα φέρει την κάθαρση (σε αντίθεση µε τη βία που γεννά το σύστηµα και στην οποία είναι δέσµια). Αυτοµαχαιρώνεται στην πλευρά της καρδιάς, επιδιώκοντας να βάλει έτσι ένα τέλος στη σήψη. Ο Haneke, µέσω της Erika, υποστηρίζει ότι αυτός ο κόσµος πρέπει να συντριβεί. Πρέπει να σκοτώσουµε τον παλιό µας εαυτό. Πρέπει να τελειώνουµε µια και καλή µε ό,τι µας αλλοτριώνει, αν θέλουµε να είµαστε ευτυχισµένοι. Με επίγνωση ότι θα απαιτηθεί προσωπικό κόστος και θυσίες. Και αυτό θα είναι έργο αποκλειστικά ηµών των ίδιων.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον, όµως, παρουσιάζει και η περίπτωση του νεαρού Walter ο οποίος δεν είναι ο κλασικός ανώριµος 25άρης που βλέπει στο πρόσωπο µιας 40άρας τη ‘’δασκάλα’’ του έρωτα. Τουναντίον, φέρεται ως ένας σοβαρός άντρας που διεκδικεί στα ίσια τη γυναίκα που έχει αγαπήσει. Είναι τρυφερός µε στωική υποµονή, µε διάθεση κατανόησης, σχεδόν πατρικός απέναντι της. Είναι επίµονος και σταθερός. Και ενώ αρχικά φαίνεται να είναι ‘’από κάτω’’, εξαιτίας της παρανοϊκής συµπεριφοράς της Erika, όταν διαβάζει την επιστολή µε τις οδηγίες που του δίνει προσκαλώντας τον στις φαντασιώσεις της, όλα αλλάζουν. Ο Walter παίρνει το πάνω χέρι και επιχειρεί βίαια να την απελευθερώσει από τα δεσµά της, παρόλο που νιώθει οργή, αηδία και πόνο. Αγωνίζεται για τη σχέση τους. Φτάνει στο σηµείο ακόµα και να τη βιάσει (κινούµενος στο κλίµα των φαντασιώσεων της), προκειµένου να την ταρακουνήσει. Η Erika ανίκανη να νιώσει ο,τιδήποτε µένει απαθής σαν νεκρή ακόµα και τότε. Κανένα συναίσθηµα, καµία κίνηση. Μόνο σιωπή και παγωµάρα. Δεν µένει τίποτα άλλο πια να γίνει ή να ειπωθεί. Εφόσον πείθεται για την αποτυχία του, ο Walter αποσύρεται, νιώθοντας αποστροφή. (‘’Δε θέλω να λερώσω τα χέρια µου! Ούτε µε γάντια δεν θέλω να

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΝΙ

JIVE

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

LUCRECIA DALT TOY JIM VER jim.a.ver@gmail.com www.jimver.net

Στα µέσα περίπου της προηγούµενης δεκαετίας, η δισκογραφική εταιρία της Γερµανίδας Gudrun Gut “Monica Enterprise”, αποφάσισε να δηµιουργήσει ένα project µε τίτλο “4 Women No Cry”. Ο σκοπός της ήταν να συστήσει στο ευρύτερο κοινό, γυναίκες τραγουδοποιούς από διαφορετικές χώρες. Το αποτέλεσµα ήταν τρεις συλλογές, µε έντονο το ηλεκτρονικό και πειραµατικό στοιχείο, κάτι που άλλωστε χαρακτηρίζει και την ίδια την Gut. Μέσα από αυτή τη σειρά ξεχώρισε µια γυναίκα, η οποία έλαβε µέρος στην τελευταία κυκλοφορία, γεννηµένη στην Κολοµβία, η οποία όµως έχει πλέον τις βάσεις της σε Βαρκελώνη και Βερολίνο. Ο λόγος για την Lucrecia Dalt.

της και την εικόνα ολοκληρώνουν στοιχειώδη ηλεκτρονικά µοτίβα στο ρόλο των κρουστών.

Δύο χρόνια αργότερα η ίδια θα κάνει επίσηµα πλέον την εµφάνισή της στο χώρο της δισκογραφίας, µε την ανεξάρτητη κυκλοφορία “Congost”. Το album, το οποίο άνοιγε µε το υπέροχο κοµµάτι “Ara”, έφτασε στ’ αυτιά της Γερµανικής δισκογραφικής Human Ear Music (που ακούει πλέον στο HEM Berlin). H συνέχεια είχε την πρώτη της δισκογραφηµένη δουλειά, µέσω της HEM, που κυκλοφόρησε το 2012 µε τίτλο “Commotus”, µια λατινική λέξη η οποία σηµαίνει ενοχληµένος ή ταραγµένος. Κάπως έτσι η φωτογραφία στο εξώφυλλο του album ανέλαβε την ευθύνη µαζί µε τον τίτλο να σε βάλει σ’ ένα κλίµα ταραχής, µε µια σχεδόν εκδικητική διάθεση. Η µουσική στο album είχε περισσότερο το ρόλο να αποδώσει την εικόνα µετά την “καταστροφή”.

Η όλη ιστορία της µέχρι µας κάνει περίεργους για το επόµενό της album, το οποίο όπως η ίδια δηλώνει θα έχει µια ενδιαφέρουσα προσέγγιση όσον αφορά το θέµα και τον τρόπο σύνθεσής του: “...όταν συνέθεσα το Commotus στο µυαλό µου είχα φανταστικά τοπία, ενώ για το επόµενο album, οι ταινίες έπαιξαν πολύ σηµαντικό ρόλο. Διάλεξα 10 ταινίες που αντηχούσαν µέσα µου τον περασµένο χρόνο. Καθώς έγραφα, έβαζα τις ταινίες να παίζουν χωρίς ήχο και κάποιες φορές, σε τυχαία χρονικά σηµεία, ανέβαζα την ένταση ενώ έπαιζα ταυτόχρονα τα µέρη πάνω στα οποία δούλευα.”

Η ζωντανή µεταφορά του έργου της, βρίσκει την Dalt πάνω στη σκηνή να δηµιουργεί το κοµµάτι από µέσα προς τα έξω, χρησιµοποιώντας µέρη που ηχογραφεί η ίδια live, µε ήχους από διάφορες πηγές µεταξύ των οποίων είναι η κιθάρα, το µπάσο, τα keyboards, ένας υπολογιστής, διάφορα κρουστά κ.α. Το αποτέλεσµα δηµιουργεί µια οµίχλη εκεί που βρίσκονται τα όρια της ηχογράφησης στο στούντιο και της ζωντανής παρουσίας κάτι που στη συγκεκριµένη περίπτωση έχει το καλό ότι σε βάζει µέσα στη διαδικασία της δηµιουργίας.

Για το τέλος, µια φράση που µου έχει µείνει στο µυαλό από µια συνέντευξή της και η οποία δείχνει το πως η Dalt προσεγγίζει το θέµα της δηµιουργίας: “Όταν γράφω, τα όνειρα και οι σκέψεις µου αποκτούν φωνή δυνατή και πιο έντονη, οι συζητήσεις είναι περισσότερο διασκεδαστικές και κατανοητές ενώ οι καθηµερινοί περίπατοι γίνονται αξιοσηµείωτοι”.

Στην ίδια αρέσει να “γδύνει” τα έργα της, να τα περιστρέφει γύρω από µινιµαλιστικές δοµές µε βάση το µπάσο και τους περίεργους ήχους ρυθµικών κιθάρων που δηµιουργεί. Συχνά σκοτεινή και άλλοτε λυτρωτική ή υπνωτιστική, η φωνή της περνάει από µελωδικές γραµµές που “προδίδουν” την καταγωγή 44

JIVE

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

ΑΓΑΠΗ Σ’ΑΓΑΠΑΩ Χρυσόστοµος Σταµούλης

ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΕΞΗΝΤΑΡΗ http://thodorosexintaris.blogspot.gr/ t_exintaris@yahoo.com

Τα καλά δισκογραφικά νέα από τη Θεσσαλονίκη συνεχίζονται. Είναι η σειρά του Χρυσόστοµου Σταµούλη να βρεθεί στην οµάδα µουσικών της πόλης µε νέους και αξιόλογους δίσκους. Η νέα του δουλειά είναι µια όµορφη κυκλοφορία µε βιβλίο στο οποίο περιέχονται οι στίχοι των τραγουδιών αλλά και µια επιλογή κειµένων και ποιηµάτων µε κεντρικό άξονα την αγάπη µε το βλέµµα του Χαλίλ Γκιµπράν, του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, του Μάνου Χατζιδάκι, του Τάσου Λειβαδίτη, του Τάκη Βαρβιτσιώτη, του Όσκαρ Ουάιλντ και άλλων. Το εξώφυλλο είναι έργο του ζωγράφου Ανδρέα Νικολάου.

ταλέντο στις κιθάρες, το µπουζούκι και το µπάσο, ο Θάνος Σταυρίδης στο εξαιρετικό ακορντεόν αλλά και τα κρουστά και βέβαια ο διεθνής Βασίλης Βαρβαρέσος στο πιάνο. Εκτός όµως από τους µουσικούς η καλή βάση για τους τραγουδιστές εµπεριέχει και τα ίδια τα τραγούδια. Επιλεγµένα από τον Χρυσόστοµο Σταµούλη ανάµεσα σε πολλά περισσότερα κρατούν το επίπεδό τους υψηλό και δένουν µε την πολύ καλή επιλογή στίχων, πέρα από τους στίχους του ίδιου, της Σόνιας Κούµουρου, του Παναγιώτη Θωµά αλλά και του Αλέξανδρου Παπαδιαµάντη. Ο Χρυσόστοµος Σταµούλης έχει δείξει και στις προηγούµενες δουλειές του πως και ωραίες µελωδίες για ορχηστρικά γνωρίζει να γράφει και γνωρίζει να γράφει και τραγούδια όµορφα, θα τολµήσω µάλιστα να πω διαχρονικά, γιατί διαχρονικό τραγούδι είναι αυτό που έχει ήθος· τα τραγούδια του λοιπόν έχουν ήθος, υπηρετούν µε σεβασµό την τραγουδοποιία και το διδάσκουν όπως το διδάσκει και ο ίδιος στο Πανεπιστήµιο ως καθηγητής.

Οκτώ τραγούδια, δύο τραγουδιστές και µία τραγουδίστρια περιλαµβάνει το µουσικό µέρος, µαζί µε τρεις µόνο µουσικούς ο µικρός αριθµός των οποίων παρατηρείται µόνο διαβάζοντας τα ονόµατα τους. Η Μελίνα Κανά δίνει το τραγουδιστικό στίγµα της Θεσσαλονίκης (αν και εσωτερική µετανάστρια πλέον) ενώ οι αντρικές φωνές είναι του Γεράσιµου Ανδρεάτου και του Απόστολου Ρίζου. Τρεις φωνές ιδιαίτερες και αγαπητές: η χαρακτηριστική γλυκιά βραχνάδα του Απόστολου Ρίζου, η φωνή παντός καιρού του Γεράσιµου Ανδρεάτου – που όσοι τον περιγράφουν ως λαϊκό (µόνο) τον µειώνουν πολύ και βέβαια το… εργοστάσιο Μελίνα Κανά µε δεκάδες νέα κορίτσια να µιµούνται θεληµένα ή αθέλητα τη φωνή της. Οι τρεις αυτοί ερµηνευτές έχουν τον σχετικά εύκολο της απόδοσης των τραγουδιών µε τη φωνή τους. Σχετικά εύκολο γιατί ήδη η καλή βάση είναι έτοιµη.

Το κάθε ένα τραγούδι έχει προφανώς τις δικές του οµορφιές αλλά δεν µπορώ να µην επισηµάνω την «προσωπικότητα» που διαθέτει το “Κατάλευκο Πουλί”, τους στίχους στο “Γιορτές Πληγές” που προκάλεσαν τη δηµιουργία ενός συνολικά πολύ ωραίου τραγουδιού. Ωστόσο είναι οι “Αγάπες” που µου άφησαν κάτι ακόµα περισσότερο και από το “Γιορτές Πληγές”: ένα κοµµάτι λαϊκό, εξαιρετικό, από τα πραγµατικά σπάνια λαϊκά τραγούδια µε τη σπαρακτική ερµηνεία του Γεράσιµου Ανδρεάτου που υπενθυµίζει γιατί είναι πολύ µεγάλος ερµηνευτής. Ένα τραγούδι που το τοποθετώ στα πιο

Και λέγοντας καλή βάση εννοώ αρχικά τους µουσικούς: Ο Δηµήτρης Λάππας, αυτό το πολύ µεγάλο

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΕΝΗΧΟΡΙΑ

συναισθηµατικά τραγούδια και δίπλα στα καλύτερα ζεϊµπέκικα. Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια. Ωραία τραγούδια και ωραίες ερµηνείες σε ένα όµορφο βιβλίο. Ο πολιτισµός της κρίσης αντιστέκεται σθεναρά. Ακούτε: και 90,4 Αριστερά στα fm: Τετάρτη 21.00-23.00 και Κυριακή 19.00-21.00 51

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

12ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΧΟΡΟΥ του Σωµατείου Ελλήνων Χορογράφων 2013

To Χοροθέατρο Ακροποδητί παρουσιάζει την παράσταση: Ο αόρατος ήρωας από το Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι του Τ. Ουίλιαµς, είναι το ίδιο πρόσωπο που περνά από την απουσία στην παρουσία, µέσα στον Sebastian. Η παράσταση επικεντρώνεται σε «εκείνο που δεν βλέπουµε, εκείνο που έχει ήδη συµβεί και τελειώσει, εκείνο που δεν έγινε ποτέ εικόνα», και ακολουθεί τη διαδροµή µιας εξωτερικής και µαζί εσωτερικής αναπαράστασης. Οι ρόλοι αντιστρέφονται, η φύση ρυθµίζει µε σκληρό αλλά δίκαιο τρόπο τις ζυγαριές της και αυτός που έφαγε, θα φαγωθεί. Συντελεστές: Σύλληψη: Αγγελική Σιγούρου Χορογραφία: Αγγελική Σιγούρου και Χοροθέατρο Ακροποδητί Φωτισµοί: Τάσος Παλαιορούτας Πρωτότυπη µουσική σύνθεση: Γιάννης Ρούσσος Φωνητικός αυτοσχεδιασµός: Σαβίνα Γιαννάτου Κοστούµια: Αγγελική Σουγιουλτζή, Αφοί Π.Αθανασόπουλοι Κατασκευή σκηνικού: Βασίλης Βικελής, Σταύρος Μαγκώνης Σχεδιασµός αφίσας και προγράµµατος: Akropoditi Design Team Ερµηνεύουν οι: Φίλιππος Ευαγγέλου, Ηλιάνα Καλαποθαράκου, Δηµήτρης Καράλης, Πηγή Λοµποτέση, Ναµπίλ ελ Μπαράζ, Άννα Ουζουνίδου, Ελένη Παγκαλιά, Νάντια Παλαιολόγου, Κωνσταντίνος Χαραλαµπόπουλος. 2, 3 & 4 Ιουλίου Ώρα: 21.30 Θέατρο του Νέου Κόσµου Αντισθένους 7 & Θαρύπου, 117 43 Αθήνα (Απέναντι από το κτίριο του ΦΙΞ από την πλευρά της Καλλιρρόης) Στάση Μετρό-Τραµ «Συγγρού-Φιξ» Τηλ.: 210 9212900 Εισιτήρια: 8€ Κανονικό 6€ Μαθητικό / Φοιτητικό / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) & Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ) & Ευρωπαϊκής Κάρτας Νέων/ ΑµεΑ www.akropoditi.gr | facebook www.choreographers.gr 52

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2013 ΤΟΥ ΦΑΝΗ ΚΟΛΛΙΑ phaniskollias@gmail.com

Κάπου εδώ εµείς θα σας αφήσουµε. Όχι όµως πριν σας πούµε πώς θα περάσετε το καλοκαίρι σας... Το καλοκαίρι του 2013 είναι γεµάτο µε όµορφες εκδηλώσεις, σε κάποιες από τις οποίες σίγουρα θα πετύχετε και εµάς. Ξεκινάµε λοιπόν...

Ιούλιος Κοινότητες στη Φυλακή, Παράθυρο στην Κοινωνία

Οι καλλιτέχνες της έκθεσης Κοινότητες στη φυλακή είναι µέλη της Θεραπευτικής Κοινότητας ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ, κρατούµενοι στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού. Το Σεπτέµβριο του 2012, οι εγκαταστάσεις της Θεραπευτικής Κοινότητας καταστράφηκαν από πυρκαγιά και τα µέλη της οµάδας δηµιούργησαν τα έργα τους πάνω στους καµένους τοίχους, σε µια διπλή προσπάθεια να κρατήσουν ζωντανό το χώρο τους και να εξωραΐσουν το περιβάλλον της φυλακής. Τα επιτοίχια έργα φωτογράφισε και επεξεργάστηκε ο εικαστικός Μανώλης Χάρος, ο οποίος ήταν ο καθοδηγητής και το σηµείο αναφοράς της οµάδας. Μανώλης Χάρος – ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

1 Ιουνίου – 17 Ιουλίου 19:00 – 20:45 Πειραιώς 260, Αποθήκη Φραντς Κάφκα, Το κτίσµα

Το κτίσµα, διήγηµα που έγραψε ο Κάφκα στο τέλος της ζωής του, αν και δεν ανήκει στα γνωστότερα έργα του µεγάλου Τσέχου συγγραφέα, είναι χυµένο στο ίδιο αλληγορικό καλούπι: ένα µυστηριώδες πλάσµα, ανάµεσα σε ζώο και άνθρωπο, ζει αποµονωµένο σε ένα τέλεια κατασκευασµένο υπόγειο κτίσµα που έφτιαξε µόνο του, προκειµένου να προστατευτεί από τον πραγµατικό κόσµο. Ώσπου εισβάλλει ο φόβος κι η αµφιβολία, και η φωλιά µετατρέπεται σε παγίδα. Η παράσταση της Βίκυς Γεωργιάδου µε τη Μαρία Καλλιµάνη διατηρεί το πρωτοπρόσωπο της δαιδαλώδους αφήγησης, ώστε να εκθέσει τη µαταιότητα της προφύλαξης και να ψηλαφήσει την καθηµερινότητα του τρόµου. Οι τιµές τους είναι: Κανονικό: 15€ Μειωµένο: 10€ Φοιτητικό / Άνω των 65: 5€ Άνεργοι: 5€ ΑΜΕΑ: 5€ Φραντς Κάφκα – Το Κτίσµα Βίκυ Γεωργιάδου 11 – 12 Ιουλίου 21:00 Πειραιώς 260, Κτίριο Ε Encardia

Από τα χωριά της Κάτω Ιταλίας έρχονται τραγούδια πολυφωνικά, χοροί εκστατικοί και θρύλοι µαγικοί. Αυτή την παραδοσιακή µουσική της Μεσογείου αναζητούν και ερευνούν οι Encardia δίνοντας ιδιαίτερη έµφαση στις τοπικές διαλέκτους, κυρίως στα γκρεκάνικα, διάλεκτο ποιητική και τραγουδιστή, που συνδιαλέγεται µε κιθάρες, φυσαρµόνικες, ακορντεόν και κρουστά, και χορεύει στους ρυθµούς της ταραντέλας pizzica pizzica.

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Ο συνδυασµός του γκρεκάνικου γλωσσικού και µουσικού ιδιώµατος µε ένα ελληνικό συγκρότηµα, που αφορµάται από αυτόν και δηµιουργεί πάνω σε αυτόν, βοηθά τους ανθρώπους να έρθουν πιο κοντά, να τραγουδήσουν και να περιπλανηθούν στα χωριά της «Μάγκνα Γκρέτσια». Οι τιµές των εισιτηρίων είναι: Ζώνη Α: 25€ Ζώνη Β: 20€ Φοιτητικό / άνω των 65: 10€ Άνεργοι: 5€ ΑΜΕΑ: 5€ Encardia 19 – 20 Ιουλίου 21:00 Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Τσίρκο και Εναλλακτικών Μορφών Έκφρασης

Η «Τεχνόπολις» του Δήµου Αθηναίων σε συνεργασία µε τη Circus Dayz, διοργανώνουν το 2o Διεθνές Φεστιβάλ Τσίρκο και Εναλλακτικών Μορφών Έκφρασης, στο χώρο της Τεχνοπόλης, στις 6 και 7 Ιουλίου, από τις 10.30 πρωί µέχρι τις 12 το βράδυ. Ακροβάτες, ζογκλέρ, µουσικοί, χορευτές και καλλιτέχνες όλου του φάσµατος των Εναλλακτικών Παραστατικών Τεχνών, παίρνουν µέρος σε µια 2ήµερη γιορτή µε επιδείξεις, σεµινάρια τεχνικών τσίρκο, θέατρο δρόµου, juggling meeting, παιδότοπο και παιδικό Τσίρκο, θεάµατα µε φωτιές, performers’ market και open stage για νέους καλλιτέχνες. Από τις 10.30 το πρωί έως τις 5 το απόγευµα, καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό παραδίδουν σεµινάρια τεχνικών τσίρκο και από τις 17:00 και µετά, λαµβάνουν χώρα επιδείξεις από τους µαθητές της σχολής και τις οµάδες τις πόλης καθώς και παραστάσεις από επαγγελµατίες του χώρου. Παράλληλα στο Κτίριο «Νέοι Φούρνοι» θα υπάρχει stand µε ενηµερωτικό υλικό σχετικά µε τις οµάδες της πόλης και τις δράσεις τους. Παράλληλα θα λειτουργήσει έκθεση φωτογραφίας στους φούρνους. Τεχνόπολις Δήµου Αθηναίων 6 και 7 Ιουλίου από τις 10:30 έως τις 00:00 Πειραιώς 100, Κτίριο “Νέοι Φούρνοι”, Κεντρική Αυλή

Αύγουστος Τον τελευταίο µήνα του καλοκαιριού είναι η ευκαιρία µας να αποδράσουµε από την πρωτεύουσα. Συνεπώς... Κρατική Ορχήστρα Αθηνών – Γκαλά Όπερας «Αναγεννηµένο» –ύστερα από 2.300 χρόνια σιωπής– το θέατρο της αρχαίας Μεσσήνης ετοιµάζεται να γιορτάσει τα «θυρανοίξιά» του. Στις 3 Αυγούστου 2013 θα υποδεχθεί τους επισκέπτες του µε ένα λαµπρό γκαλά όπερας. Η ανθρώπινη φωνή θα ξανακουστεί στο αρχαίο θέατρο, καθώς δύο καλλιτέχνες διεθνούς φήµης, η Τσέλια Κοστέα και ο Δηµήτρης Πλατανιάς, θα ερµηνεύσουν άριες του Βέρντι και του Πουτσίνι. Την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών διευθύνει ο Βασίλης Χριστόπουλος. Για την ξεχωριστή αυτή εκδήλωση συνεργάζονται το Σωµατείο «Διάζωµα», το Φεστιβάλ Αθηνών, η ΚΟΑ, η Περιφέρεια Πελοποννήσου, ο Δήµος Μεσσήνης και η ΛΗ’ Εφορεία Αρχαιοτήτων. Σολίστ: Cellia Costea (υψίφωνος) και Δηµήτρης Πλατανιάς (βαρύτονος)

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Μουσική Διεύθυνση: Βασίλης Χριστόπουλος Τιµές Εισιτηρίων: Ζώνη Α: 35€ Ζώνη Β: 20€ Φοιτητικό / άνω των 65: 15€ Άνεργοι: 5€ ΑΜΕΑ: 5€ Κρατική Ορχήστρα Αθηνών – Γκαλά Όπερας 3 Αυγούστου Αρχαίο Θέατρο Μεσσήνης ΠΥΡΟτεχνηΜΑΤΑ Η ερασιτεχνική οµάδα Χ-ΟΔΟΣ, παρουσιάζει το θεατρικό αναλόγιο Πυροτεχνήµατα του Δηµήτρη Λέντζη, για δεύτερη φορά. 14 χρόνια µετά το πρώτο ανέβασµα, επιστρέφει στον ίδιο τόπο µε την ίδια διανοµή. Στίχοι Καβαλιωτών ποιητών, µουσική και εικόνες της πόλης, συνθέτουν αυτό το θεατρικό αναλόγιο που θα παρουσιαστεί στο Κάστρο. Συµµετέχει το Εργαστήρι Παραδοσιακής και Βυζαντινής Μουσικής Σοφίας Νεοχωρίτου. ΠΥΡΟτεχνηΜΑΤΑ 4 Αυγούστου 2013 Κάστρο Καβάλας Samos Young Artist Festival

Είναι η 4η χρονιά που οργανώνεται το: Samos Young Artists Festival στο ωραίο θέατρο που βρίσκεται στο λιµάνι του Πυθαγορείου και συγκεντρώνει µουσικούς απ' όλο τον κόσµο µε ένα ευρύ ρεπερτόριο κλασικής µουσικής. Φέτος την καλλιτεχνική διεύθυνση του φεστιβάλ έχει ο βιολιστής Daniel Nodel µε καταγωγή από την Λευκορωσία, που ζει και εργάζεται στη Γερµανία ως βασικό µέλος της συµφωνικής ορχήστρας της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας. Οι επιλογές του έχουν να κάνουν µε νέους µουσικούς οι οποίοι θα δώσουν έµφαση σε συνθέτες που, µε κάποιον τρόπο, έχουν σχέση µε την Μεσόγειο. Το πρόγραµµα του φεστιβάλ έχει ως εξής: Τετάρτη, 7/8 | Gitanes Blondes, (Γερµανία) Πέµπτη, 8/8 | Camerata Smyrna Woodwind Quintett, (Τουρκία) Παρασκευή, 9/8 | Olga Mishula (τσέµπαλο), Anastasia Feierlein(πιάνο), (Ρωσία) Σάββατο, 10/8 | Αramis Trio, (Γερµανία)

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Kυριακή, 11/8 | Τetraktys κουαρτέτο εγχόρδων, (Ελλάδα) Δευτέρα, 12/8 | Caspar Frantz (πιάνο), (Γερµανία) Τρίτη, 13/8 | Zaїde-Quartett, (Γαλλία) Samos Young Artist Festival 7 Αυγούστου – 13 Αυγούστου Σάµος, Λιµάνι Πυθαγορείου, Θέατρο Κοινός Λόγος

Με ένα θεατρικό οδοιπορικό µοιάζει ο «Κοινός Λόγος» που καλύπτει τα χρόνια από την µαζική εξόντωση των Ποντίων και τη Μικρασιατική Καταστροφή ως την Κατοχή και τον Εµφύλιο. Βασισµένος σε αφηγήσεις ανωνύµων γυναικών, καταγεγραµµένες από την Έλλη Παπαδηµητρίου, ζωντανεύει µέσα από την σκηνοθετική µατιά του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Πέντε σηµαντικές ελληνίδες ηθοποιοί, αναλαµβάνουν µέσα από τις αφηγήσεις τους όχι µόνο να φωτίσουν σωστά το κλίµα τις εποχής µέσα από ατοµικές και συλλογικές µνήµες, αλλά και να φωτίσουν διαφορετικά τα σύγχρονα πάθη µας: Η Λυδία Κονιόρδου, η Ελένη Κοκκίδου, η Μαρία Κατσανδρή, η Ελένη Ουζουνίδου και η Τάνια Παλαιολόγου. Ενώ, οι µουσικές και τα τραγούδια της εποχής δίνουν κι εκείνα τον δικό τους τόνο. Πρόκειται για την αναθεωρηµένη µατιά της εναρκτήριας παράστασης του «Θεάτρου του Νέου Κόσµου», 16 χρόνια πριν. Κοινός Λόγος 24 Αυγούστου Χανιά, Θέατρο Ανατολικής Τάφρου

SHOWCASE

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Το ελληνικό καλοκαίρι του 2013 είναι γεµάτο µε εκδηλώσεις και φεστιβάλ. Είτε µείνετε στις µεγαλουπόλεις είτε τεξιδέψετε, µην ξεχάσετε να ενηµερωθείτε για το πώς θα οµορφύνετε το καλοκαίρι σας.

Καλό Καλοκαίρι και ραντεβού από τον Σεπτέµβρη!!

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΝΑ ΠΑΣ

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ ΤΗΣ ΧΛΟΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ cloelikos@gmail.com

Αποχαιρετιστήριο τεύχος για φέτος. Ένας χρόνος Λύκος, διαρκώς ανανεούµενος, γεµάτος ιδέες και νιότη και τέχνη και ενθουσιασµό από κάθε µέλος της οµάδας µας. Ως τελευταίο αντίο στη χρονιά που πέρασε, το άρθρο αυτό θα προσπαθήσει για µια ακόµα φορά να δει όµορφες πτυχές στην πόλη που ζούµε, ακόµα και στους χειρότερους µήνες της, τους θερινούς. Η όµορφη πλευρά της Αθήνας το καλοκαίρι είναι σίγουρα το σινεµά. Ξεχωριστά µέρη, µε πάντα αξιόλογες προβολές, βρίσκονται σε όλα τα µήκη και τα πλάτη της πόλης: απ’ το Θησείον, στο Θησείο, ως το Cine Άρτεµις, στου Παπάγου και απ’ την Αθηναία, στη Χάριτος, πάλι πίσω στην Τρώων, στα Πετράλωνα, στο Ζέφυρο. Κάθε ένα µε µια ξεχωριστή λιχουδιά (ειδικά η Αθηναία και το Θησείον φηµίζονται για τις τυρόπιτές του), κάθε ένα µε επιλεγµένες ταινίες από την ιστορία του παγκόσµιου κινηµατογράφου, για να αντέξουµε το καλοκαίρι, τη ζέστη και τη ρουτίνα.

Κεφάλαιο δεύτερο και πιο επίπονο: παραλίες. Έχοντας ήδη γράψει σε προηγούµενο τεύχος για τα πιο όµορφα µέρη για διακοπές, κανονικά αυτή η παράγραφος θα έπρεπε να ελλείπει. Δυστυχώς όµως πρέπει να πάµε για µπάνιο και στην Αθήνα. Ξεχάστε όµως την Ανατολική πλευρά προς Ραφήνα. Απαξιώστε. Βάλτε µπρος για τα προάστια: Πόρτο Ράφτη, για Άγιο Σπυρίδωνα ή Ερωτοσπηλιά, για Λεγραινά, κοντά στο Σούνιο, κι αν έχετε κουράγιο µπείτε στον Προαστιακό (µια ώρα διαδροµή είναι) και κατευθυνθείτε προς Κιάτο: όταν δε φυσάει, η θάλασσα είναι λάδι, καθαρή και βιώσιµη, η παραλία µεγάλη και ο συνωστισµός µηδαµινός. Δροσιά δύσκολα ευρίσκεται σε αυτή την πόλη. Ωστόσο, σε µέρη γνωστά κι αγαπηµένα, όπως το White Spoon στο Χολαργό, η θερµοκρασία πέφτει, λόγω των δέντρων τριγύρω, και το ρεύµα απ’ τη Μεσογείων κάνει την κατάσταση του µίνι καύσωνα κάπως καλύτερη. Εγγυηµένες µουσικές, ωραίοι άνθρωποι, ένα µπαρ για όλες τις µέρες. Αντίστοιχα και στο LAB στην Πανόρµου, αντίστοιχα και στον Κίτρινο Σκίουρο στα Ιλίσσια.

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΝΑ ΠΑΣ

Η καλύτερη επιλογή, βέβαια, για τέτοιες βραδιές, είναι να φορτωθείτε στο αµάξι και να αναζητήσετε ένα από τα χιλιάδες σηµεία µε όµορφη θέα. Στο Ντράφι, τα πλατώµατα που κοιτούν την Αθήνα είναι συχνότερα απ’ τα σπίτια, και µε µια εξάδα µπύρες βγάζεις το βράδυ σου ροµαντικά, φτηνά και πολύ πιο ευχάριστα απ’ ό,τι σ’ ένα κλαµπ της παραλιακής. Αν σας πέφτει πολύ ανατολικά, δοκιµάστε τον Περιφερειακό του Αττικού Άλσους, όπου φυσικά, κατά παράδοση, πηγαίνουν παράνοµα ζευγαράκια. Με λίγη φαντασία, ψάξιµο και διάθεση, ακόµα κι αν µείνετε Αθήνα για καλοκαίρι, θα περάσει ο καιρός!

Αν, πάλι, γυρνάτε στα νησιά, ελέγξτε µήπως πετύχετε το Δεληβοριά µε το ΚαλοΚΑΙριφέρ του, που περιοδεύει στο Αιγαίο. Αν τυχόν, ζητήστε το «Καλοκαίρι θα ‘ρθει», το πιο όµορφο και γλυκό τραγούδι για την πιο έντονη εποχή του χρόνου: Το καλοκαίρι θα ‘ρθει και θα πάρει κι εσένα µαζί Στην οµορφιά του θα γίνεις χαζούλα όπως ήσουν µικρή Θα µας γυρίζεις την πλάτη σου ανοίγοντας το παρεό Να σε κοιτάξει ο ήλιος – Να σε κοιτάξει ο ήλιος Θα σαι για λίγο το αίνιγµα που δε θα λύσει κανείς Θα σε φυλάει από γύρω στρατός σπαστικοί συγγενείς Θα µισανοίγεις τα πόδια σου και θα τα κλείνεις ξανά Κάνοντας πως δεν ξέρεις Κάνοντας πως δεν ξέρεις Κι ύστερα πάλι χειµώνας και χρήµα που µονολογεί Κι ύστερα πάλι βραδιές µε κινέζικο και κοµεντί Κι ύστερα πάλι µου λείπει η αγάπη, µου λείπει η αγάπη, µου λείπει η αγάπη Και ύστερα πιο δυνατά η µουσική Κι ύστερα πάλι µου λείπει η αγάπη, µου λείπει η αγάπη, µου λείπει η αγάπη Και ύστερα πιο χαµηλά η µουσική Το καλοκαίρι θα ‘ρθει και στη θάλασσα θα επιστραφείς Μες το βυθό θα προσέχουν οι ιππόκαµποι να µη χαθείς Κι όταν θα βγάζεις για λίγο σε µια σου βουτιά το µαγιό Θα ‘σαι στον κόσµο η µόνη Θα ‘σαι στον κόσµο η µόνη Θα ‘σαι για λίγο ο έρωτας που δε ζήσει κανείς Θα ‘σαι το σώµα σου µόνο κι αυτό θα το ξέρουµε εµείς Που µας γυρίζεις την πλάτη σου πάντα την ίδια στιγµή Που βασιλεύει ο ήλιος Που βασιλεύει ο ήλιος Κι έρχεται πάλι χειµώνας και χρήµα που µονολογεί Κι έρχονται πάλι βραδιές µε κινέζικο και κοµεντί Κι ύστερα πάλι µου λείπει η αγάπη, µου λείπει η αγάπη, µου λείπει η αγάπη Και ύστερα πιο δυνατά η µουσική Κι ύστερα πάλι µου λείπει η αγάπη, µου λείπει η αγάπη, µου λείπει η αγάπη Και ύστερα πιο χαµηλά η µουσική Κι ύστερα πάλι µου λείπει η αγάπη, µου λείπει η αγάπη, µου λείπει η αγάπη Και ύστερα πιο δυνατά η µουσική Καλό καλοκαίρι!

Eικονογράφηση: Ντίνος Καψάλας Dinerror86@gmail.com

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΦΩΝΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ elenqmdt@gmail.com

ΔΕΥΤΕΡΑ 30/06 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΤΡΙΤΗ 01/07 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

22:30 Εκπομπή-Αφιέρωμα: Πρωταγωνιστές (MEGA)

ΤΕΤΑΡΤΗ 02/07 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

10:00 Ξένο Ποικίλο Ρεπερτόριο: Ηλίας Ξυνόπουλος (Kiss 92.9)

00:00 Ξένο Ποικίλο Ρεπερτόριο: Μανώλης Οικονόμου (En Lefko 87.7)

10:00 Ξένο Ποικίλο Ρεπερτόριο: Ηλίας Ξυνόπουλος (Kiss 92.9)

23:00 Indie-Alternative: Xylocaine (Innersound Radio.com)

Eικονογράφηση Στέργιος Ρουμελιώτης // KURO - kurotrash@gmail.com

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΦΩΝΟΡΑΣΗ

ΠΕΜΠΤΗ 03/07 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

22:00 Δραματική: October Baby (ALPHA)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 04/07

ΣΑΒΒΑΤΟ 05/07

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

21:15 Αισθηματική Κομεντί: Η Αλίκη Στο Ναυτικό (ANT1)

19:00 Εκπομπή Τεχνολογίας: 60' Online (ΣΚΑΪ)

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

00:00 Ξένο Ποικίλο Ρεπερτόριο: Μανώλης Οικονόμου (En Lefko 87.7)

10:00 Ξένο Ποικίλο Ρεπερτόριο: Ηλίας Ξυνόπουλος (Kiss 92.9)

ΚΥΡΙΑΚΗ 06/07

COMIC

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

COMIC

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΚΑΨΑΛΑ Dinerror86@gmail.com 65

COMIC

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΚΑΨΑΛΑ Dinerror86@gmail.com

COMIC

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

OUTDOORS SUMMER PARTY 1 Χρόνος ΛΥΚΟS περισσότερα στη σελίδα μας στο FΒ 67 Eικονογράφηση Κατερίνα Ανδρέου - samiamidi@gmail.com

ΛΥΚΟS 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

70 WWW.LYKOSMAGAZINE.COM