Tog 29

ΚΟΖΑΝΗ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ ΓΡΕΒΕΝΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΦΛΩΡΙΝΑ

TOGETHER FREE PRESS ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ | ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2018 | ΤΕΥΧΟΣ 29

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΠΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ

EDITORIAL 29

H ζωή μας σε τίτλους; Tίτλοι αρχής, τίτλοι τέλους ή μεσότιτλοι; Δίνεις πιο εύκολα τίτλο στη ζωή κάποιου άλλου ανθρώπου, διάσημου ή μη, παρά στη δική σου. Βρίσκεις πιο εύκολα τις λέξεις για να περιγράψεις τη φρίκη, την δυστυχία, τον θάνατο, το γκροτέσκο. Διαβάζεις και προσπερνάς αυτούς τους τίτλους και πηγαίνεις στον επόμενο, προχωράς παρακάτω στο αστείο, στο χαλαρό, στο εύπεπτο. Η θλίψη είναι και αυτή εύπεπτη; Nα το επαναδιατυπώσω. H θλίψη των άλλων είναι και αυτή εύπεπτη ή απλά ένας ακόμη τίτλος; Νοιάζεσαι τελικά ή όχι; Φρίκη στη Συρία: Δεκάδες πτώματα σε γήπεδο ποδοσφαίρου. Γιατί η Κέιτ Μίντλετον δεν θα φορούσε ποτέ το ριγέ φόρεμα της Μαρκλ ΔΕΗ: Δεν είναι ιδιωτικοποίηση... ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ... Ερωτοσκόπιο Σαββάτου για όλα τα ζώδια Απαίτηση επιστροφής των λεηλατημένων στην Κατοχή ελληνικών αρχαιοτήτων Τάρτα με κρέμα και φράουλα Νέα συνάντηση Κοτζιά-Ντιμιτρόφ Δεν είναι αργία είναι ανεργία Πέτρος Κωστόπουλος: Tα lifestyle περιοδικά μου «ξεβλάχεψαν» πολλούς Έλληνες, που έψαχναν την Ευρώπη Διαψεύδει η Αθήνα τα σενάρια περί παράτασης του μνημονίου Η σκλήρυνση κατά πλάκας συνδέεται με τα πρόβατα Survivor spoiler – διαρροή: Ποια ομάδα κερδίζει το έπαθλο Σφοδρή αντίδραση της Αθήνας για τις νέες δηλώσεις Ερντογάν Η «χειρουργική» επέμβαση ΗΠΑ-Βρετανίας-Γαλλίας στη Συρία Τρελό πάρτι στα αποδυτήρια της ΑΕΚ - ΒΙΝΤΕΟ

Σκιτσογράφος στοχοποιείται λόγω σκίτσων που καταδικάζουν τις πρακτικές του Ισραήλ Συνεχίζονται τα επεισόδια μεταξύ κατοίκων και μεταναστών στη Μυτιλήνη Κλειδώθηκε σε ψυγείο σούπερ μάρκετ και αντί να ζητήσει βοήθεια, έπινε όλο το βράδυ μπύρες Συγκλονιστικές καταθέσεις των κοριτσιών «σκλάβων του σεξ» «Ημέρα της γης» θα έπρεπε να είναι η κάθε μέρα Δείτε το αψεγάδιαστο κορμί διάσημης ηθοποιού - Στα 56 της, χωρίς ίχνος ρετούς Ανταλλαγή των δύο Ελλήνων με τους «8» ζήτησε ο Ερντογάν Λωρίδα της Γάζας: Νεκρός 14χρονος Παλαιστίνιος από πυρά ισραηλινού στρατιώτη Η Βρετανία γιόρτασε τα 92α γενέθλια της Βασίλισσας Ελισάβετ - Η λαμπερή συναυλία Διεθνείς αντιδράσεις για το τέλος του πυρηνικού προγράμματος της Β. Κορέας Νεκρό νεογέννητο σε ακάλυπτο πολυκατοικίας στη Νέα Σμύρνη Με απόλυτη επιτυχία ολοκληρώθηκαν και φέτος οι εθιμοτυπικές περατζάδες για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς. Τίτλοι ασπρόμαυροι με μεγάλα γράμματα τέτοιοι που σου μπαίνουν στο μάτι και το κάνει να διψά για ακόμα περισσότερους. Εύκολοι, εύπεπτοι, αδηφάγοι, σκληροί, αντιθετικοί. Αυτή η εναλλαγή από τον θάνατο στην ζωή, από την χαρά στην λύπη, από τον πόλεμο στην ειρήνη, από την ελευθερία στην σκλαβιά, από την γιορτή στο πένθος. Διαβάστε περισσότερα. Διαβάστε πρώτοι. Κάντε το Τεστ. Πάτε παρακάτω. Κλικάρετε. Δείτε τη συνέχεια. Κοινοποιήστε. Βάλτε τίτλους. Εσύ τι τίτλο θα βάλεις;

Κέλλυ Γρηγοριάδου

TOGETHER 2

Σημεία Διανομής Together Κοζάνη Αεροδρόμιο Le roi Mind Bar Στου αιώνα την Παράγκα Todays Μikel Company Camelot Katerina Βakery DEUX KK Kaklidis Bakery City Sports Camp Tρυποκάρυδος Ρωξάνη Αμορίνο Λάτσκος Πολυχώρος Διδώ Mπλε Ελάφι Τhe Vape Avenue Hair place Ηermes Tours Καραμέλα café Γύρω γύρω όλοι Κτελ Κοζάνης Δημαρχείο Ψιλικά Θωμάς Λαζαριώτης (Μοναστηρίου)

Περίπτερο Ψιρικοκό Press Time Κέντρο Τύπου Αριστοτέλους 12 & Γκέρτσου Κέντρο Τύπου 11ης Οκτωβρίου Burger Porn El Barrio Πτολεμαΐδα Κέντρο τύπου- τυπογραφείο Ξενοφών, 25ης Μαρτίου 23 Πρακτορείο εφημερίδων ,Β. Κων/νου Ιδέες Καφέ Μανδρακούκος Γρεβενά Fuit Art Café Δημαρχείο Zoomserie Εστιατόριο Αυλαίς Vasilitsa V1850 Καστοριά Βιβλιοπωλείο ΑΛΠΑ Βιβλιοθήκη ΤEI Brown coffee Nautical Hall

Φλώρινα Florina Travel Καφέ Ρόζα Σχολή Καλών τεχνών Φλώρινας The Factory καφέ γκαλερί Σύγχρονο περίπτερο Δ.Κ. Βιβλιοθήκη Φλώρινας «Βασιλικής Πιτόσκα» Αμύνταιο Κέντρο Τύπου Σφακιανάκη Εστιατόριο Κοντοσώρος Ταβέρνα ΘΩΜΑΣ Σιάτιστα Περίπτερο Κλεισιάρης (έναντι Δημαρχείου) Δημαρχείο Ξενοδοχείο Αρχοντικό Άργος Ορεστικό Βιβλιοχαρτοπωλείο Σανταλίδης Αεροδρόμιο Δεσκάτη Βιβλιοπωλείο Κοτίτσας Σέρβια

Κέντρο Τύπου Σαββίδης Βελβεντό Κέντρο Τύπου Δουλδούρα Θεσσαλονίκη Μέγαρο Μουσικής Αρκούδα Κων/νου Μελενίκου 20 Οberon, Λεωφόρος Νίκης 2 Speaty Press & Coffee, Εθνικής Αντιστάσεως 72 Καλαμαριά Στόρι, Ολύμπου 87 Νέα Ηράκλεια Χαλκιδικής Sahara Resort Νέα Φλογητά Χαλκιδικής Pastazi -All day beach bar Αθήνα Εθνική βιβλιοθήκη- Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος Μπλε Παπαγάλος, Μεταξουργείο Chez Michel, Ηροδότου 15, Κολωνάκι Αερόστατο, Πτολεμαίων 4 (Πλατεία Προσκόπων)

TOGETHER FREE PRESS ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ | ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2018 | ΤΕΥΧΟΣ 29

Ιδρυτής: Θωμάς Δημητριάδης Υπεύθυνη έκδοσης: Κέλλυ Γρηγοριάδου Σχεδιασμός: Γιώργος Βεργουλιάδης Έργου εξωφύλλου: Κωνσταντίνος Γρηγοριάδης Εκτύπωση: ΙΡΙΣ ΑΕΒΕ Διεύθυνση: Αρχελάου 25, Κοζάνη 50132 T. 24610 25600 Hλεκτρονική επικοινωνία: info@togethermag.gr | www.togethermag.gr Τα ενυπόγραφα άρθρα δεν εκφράζουν υποχρεωτικά τη γνώμη του περιοδικού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή η αναπαραγωγή ύλης χωρίς προηγούμενη άδεια του εκδότη.

Σε αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: ΚέλλυΓρηγοριάδου Kατερίνα Παπαστεργίου Βικτώρια Γκουντώνη Κώστας Ελισσαίου Αγάπη Μάντζιωρη Μαρία Βαρδάκα Δώρα Σιαλβέρα Αθηνά Σταυριουνάδκη Ελένη Γκόρα

Λίλα Κύρου Χατζηπαναγιωτίδου Κορίνα Έλλη Παπαστεργίου Βασίλης Γεωργακούδης Γιώργος Παλιός Βασιλική Βατάλη Νick G Γιάννης Γιαννίτσας

Αν θέλετε να λαμβάνετε το TOGETHER στο χώρο σας, το γράφειο ή όπου αλλού επιθυμείτε, μπορείτε να μας ενημερώσετε δίνοντας τα στοιχεία σας (ονομ/μο, διεύθυνση, τηλέφωνο) με τρεις τρόπους: • info@togethermag.gr • 24610 25600 • Με επιστολή στην ταχυδρομική διεύθυνση Περιοδικό TOGETHER Αρχελάου 25, Κοζάνη 50132 ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ

ads@togethermag.gr | Τ 24610 25600

TOGETHER 3

Δ.Ε.Υ.Α.Κ.

Φέρνει το νερό στη βρύση μας. Νερό άριστης ποιότητας που θα καλύπτει τις ανάγκες του Δήμου Κοζάνης για τα επόμενα 40, τουλάχιστον, χρόνια εξασφάλισε η ΔΕΥΑΚ με μια σειρά μεγάλων έργων. Έργα που υλοποιήθηκαν χάρη στην αξιοποίηση των δικών της κεφαλαίων και κάθε διαθέσιμου πόρου εθνικών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων

Έργα που σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν έχοντας ως προτεραιότητες: • την επάρκεια παροχής καθαρού νερού • τη βελτιστοποίηση των συνθηκών υγιεινής διαβίωσης των κατοίκων • τη λειτουργική αρτιότητα του συστήματος • την ελαχιστοποίηση των διαρροών • την άμεση αποκατάσταση των βλαβών • την οικονομικότερη διαχείριση του συστήματος • την εξάλειψη των παράνομων συνδέσεων • την περιβαλλοντική προστασία από την υπεράντληση

Το εξωτερικό υδρευτικό σύστημα του Δήμου Κοζάνης (που τροφοδοτείται από πηγές της Ερμακιάς και γεωτρήσεις των Πετρανών) περιλαμβάνει:

• Υποβρύχια αντλητικά συγκροτήματα παροχής 200 m3/h σε εννέα (9) γεωτρήσεις στην περιοχή Αμυγδαλιές • Δύο (2) αντλιοστάσια για τη μεταφορά του νερού • Δύο δεξαμενές: α. Θέση «Κρεβατάκια», χωρητικότητας 9.000 m3 β. Θέση Αγ. Παρασκευή, χωρητικότητας 1.000 m3 • Αγωγό μεταφοράς, 12.000 m, από ελατό χυτοσίδηρο Φ700, μεταφορικής ικανότητας 1.850 m3/h • Σύστημα αυτοματισμού σε όλο το δίκτυο και διασύνδεση του με το σύστημα κεντρικού ελέγχου της ΔΕΥΑΚ, για τηλεέλεγχο και αποτελεσματική επιτήρηση όλου του δικτύου. Στην πόλη και τα Δημοτικά Διαμερίσματα εξαπλώθηκε και εκσυγχρονίστηκε το δίκτυο ύδρευσης με την κατασκευή άνω των 200.000 μέτρων νέου δικτύου, υδραγωγείων και δεξαμενών.

Δ.Ε.Υ.Α. Κοζάνης: Υπηρετεί τις ανάγκες μας

TOGETHERGRAM 12 Περιπλανήσεις με την Αγάπη Μαντζιώρη

Με αφορμή την ποιητική βραδιά το “Ταξίδι” της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών Αμυνταίου, πραγματοποιήθηκε η έκθεση ζωγραφικής της Αγάπης Μαντζιώρη «Περιπλανησεις». Η έκθεση διεξήχθη στον χώρο πολιτισμού του συλλόγου, Μ. Αλεξάνδρου 6, και διάρκεσε από 29/3 έως 29/4. Η Μαντζιώρη προτείνει την περιπλάνηση στο τοπίο των σχέσεων των ανθρώπων. Αναγνωρίζοντας πως η φυσική περιπλάνηση, συχνά τροφοδοτεί την διανοητική, αλλά και αποδεχόμενη την δυναμική της αυθύπαρκτης εσωτερικής περιπλάνησης, προσεγγίζει μέσω της ζωγραφικής, αυτή την θεματική σφαίρα. Ο άνθρωπος άλλοτε ακολουθεί μια μοναχική πορεία συνομιλώντας με τον εαυτό του, ενώ άλλοτε έχει κάποιο συνοδοιπόρο. Σε κάθε περίπτωση επιλέγεται η εικαστική απόδοση της δυαδικής σχέσης μια δεδομένη στιγμή, ώστε να δειχθεί έτσι η δυνατότητα της απρόσκοπτης επικοινωνίας. Επιπλέον, η πλάνη στις σχέσεις των ανθρώπων μετά την περιπλάνηση εκτιμάται ως γόνιμη, καθώς συντελεί στην αυτογνωσία και στην ενσυναίσθηση. Περιπλάνηση 1 Αθήνα – Φλώρινα: Νυχτερινή διαδρομή με το τρένο. Καθώς ταξίδευα διέκρινα μέσα σε κόκκινη κουκούλα ένα χλωμό πρόσωπο κάποιου νεαρού. Μου έκανε εντύπωση καθώς ήταν ανήσυχος παρά τη φαινομενική του ηρεμία. Σαν να ήθελε να κρυφτεί και να φανερωθεί ταυτόχρονα. Να πραγματώσει κάποιο σχέδιο που από καιρό είχε στη σκέψη, αλλά και να παραδοθεί στη γαλήνη ενός βαθύ ύπνου. Ο σάκος δίπλα του αινιγματικός, μέχρι που ξεπρόβαλε από μέσα ένα κουτάβι. Σύρθηκε νωχελικά στον νεαρό, φτάνοντας μέχρι το αυτί του για να του ψιθυρίσει, όσα εμείς οι άνθρωποι δεν βρίσκουμε τον τρόπο.

Περιπλάνηση 2 Αμύνταιο: Αίθουσα αναμονής του Κτελ. Αναμένοντας το λεωφορείο, αντίκρισα μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας. Μέσω του κινητού της τηλεφώνου επικοινωνούσε με κάποιο πρόσωπο. Δεν άκουγα πολλά από όσα έλεγε, όμως έβλεπα την ένταση στο πρόσωπο της και τις ανήσυχες κινήσεις της. Δίπλα της μια νέα κοπέλα, απόλυτα παραδομένη στην εικονική πραγματικότητα, απαθής για το τι συνέβαινε γύρω της. Αν και κάθονταν η μια δίπλα στην άλλη, υπήρχε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους.

Περιπλάνηση 3 Ραφήνα – Κέρκυρα: Ταξίδι με το πλοίο

TOGETHER 4

Ο άνεμος στο κατάστρωμα φυσούσε τόσο δυνατά που με αναστάτωνε. Όμως δεν άντεχα να επιστρέψω στην ασφυκτική ασφάλεια του σαλονιού του πλοίου. Έτσι παρέμεινα εκεί να παρατηρώ τους ανθρώπους. Το βλέμμα μου στάθηκε σε ένα ζευγάρι. Σπίθες επικοινωνίας στην παραζάλη ενός ταξιδιού. Η κοιλότητα του πλοίου ήταν αρκετή για να χωρέσει ανομολόγητα όνειρα. Ανεξήγητη σαγήνη συντρόφευε την πορεία προς το άγνωστο, με μοναδική πυξίδα το πάθος. Άχρωμοι και άυλοι οι συνεπιβάτες, καθώς είναι σπάνιο, τόσο σπάνιο το αληθινό άγγιγμα που διαπερνά την ψυχή.

Περιπλάνηση 4 Αθήνα – Φλώρινα: Ταξίδι με το τρένο Αντικριστά με ένα νεαρό στα στενά καθίσματα του τρένου. Ενώ τον παρατηρούσα απόλυτα προσηλωμένο στο κινητό του σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού, αναρωτήθηκα: που μπορεί να οδηγήσει μια τέτοια κατάσταση. Έτσι η φαντασία μου γέννησε την άυλη μορφή δίπλα του. Δονήσεις μιας κυοφορούσας σε απόγνωση. Τείχος απροσπέλαστο σχημάτιζε η λεπτή γραμμή ενός καλωδίου κινητού τηλεφώνου, χωρίζοντας δύο κόσμους, τον αληθινό από τον εικονικό. Ο σύντροφος δέσμιος της εξάρτησης στην τεχνολογία, λάμβανε μόνο τα μηνύματα της συσκευής του και όχι της συντρόφου του, που την παραμελούσε. Ωστόσο, καθώς αιμορραγούσε από την έξη, ξύπνησε συγκλονισμένος, αντικρίζοντας την υπέροχη γυναικεία μορφή δίπλα του. Μια νέα ύπαρξη, επρόκειτο να φέρει στο φως.

Περιπλάνηση 5 Φλώρινα: Φωτιές στις γειτονιές – Φανταστικά πρόσωπα. Η φωτιά αναζωπυρώνονταν. Έφτασε τόσο ψηλά που συνομιλούσε με τα αστέρια. Και καθώς οι σπίθες σκορπούσαν προς διάφορες κατευθύνσεις, τα βλέμματα τους δεν είχαν ακόμα συναντηθεί. Κάτι τους εμπόδιζε να επικοινωνήσουν και ας ακουμπούσε ο ένας το σώμα του άλλου. Εκείνος με βαριά χειμωνιάτικα ρούχα και εκείνη με λιτά, καλοκαιρινά. Ίσως αυτή η διαφοροποίηση να εκφράζει συναισθηματικό κενό, ή ανακούφιση. Ζεστασιά της σχέσης ή ανυπόφορο φορτίο της. Και οι άυλες μορφές ξανά παρούσες να τους περιστοιχίζουν. Αναμνήσεις που καίγονται στην φωτιά, κρυφές επιθυμίες, ή αμέτοχα παρευρισκόμενα πρόσωπα. Όλα είναι πιθανά στο απρόβλεπτο της ζωής. Όλα είναι δυνατά στη σφαίρα της φαντασίας.

Περιπλάνηση 6 Φλώρινα-Πτολεμαϊδα: Διαδρομή με το Κτελ. Έντονο, διαπεραστικό το βλέμμα εκείνου του παιδιού που με κοίταζε κατάματα. Θέλησα έτσι να μπω στη θέση του και να καταλάβω τι ήθελε να μου πει. Η σιωπή του μου φώναζε, δημιουργούσε δονήσεις στο χώρο, χωρίς ωστόσο να ήμουν σίγουρη για το περιεχόμενο. Άραγε αισθάνονταν ασφάλεια ή καταπίεση στην αγκαλιά της μητέρας του. Συνδέοντας την πιπίλα του παιδιού με το σκουλαρίκι της μητέρας, τα δύο αισθητήρια όργανα, αναφέρομαι στους δεσμούς ζωής. Στην συγκλονιστική εκείνη σχέση μητέρας - παιδιού, που ακόμα και όταν πάψει να υφίσταται, φέρει μια ανυπέρβλητη δυναμική.

Περιπλάνηση 7 Αθήνα- Ηλεκτρικός σιδηρόδρομος Ξαφνικά μπήκε στο τρένο ένας παράξενος άνθρωπος από εκείνους που οι περισσότεροι αποστρέφονται. Αμέσως το βαγόνι φορτίστηκε συναισθηματικά. Ανάμεικτα συναισθήματα απέχθειας, οίκτου, καχυποψίας, αμφισβήτησης, αλλά και φόβου, μη τυχόν και βρεθεί κανείς στη θέση του. Στην άβολη εκείνη θέση να επαιτεί. Ένας άνθρωπος σκυφτός που κουβαλούσε το παρελθόν του και προσπαθούσε να στηρίξει το παρόν, ελπίζοντας για το μέλλον. Γαντζώνονταν από τις λαβές του τρένου σαν αρπαχτικό, σε μια απεγνωσμένη κατά πως φαίνονταν προσπάθεια επιβίωσης. Εάν πράγματι επρόκειτο για επαίτη ή για εξαπατητή είναι ένα ερώτημα. Ωστόσο, στην διαδικασία περιπλάνησης της ζωής είναι γόνιμη σαν εμπειρία ακόμα και η πλάνη.

Enterprise Europe Network Tο μεγαλύτερο, παγκοσμίως, ευρωπαϊκό δίκτυο υποστήριξης επιχειρήσεων συμπληρώνει 10 χρόνια λειτουργίας από την ίδρυσή του (2008-2018) Το ευρωπαικό δίκτυο «Enterprise Europe Network» είναι το μεγαλύτερο, παγκοσμίως, ευρωπαικό δίκτυο ολοκληρωμένης παροχής υπηρεσιών προς τις Μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Δραστηριοποιείται, ήδη, σε περισσότερες από 60 χώρες, εντός και εκτός Ευρώπης, επεκτείνοντας συνεχώς την παρουσία του και στις πιο μακρινές διεθνείς αγορές, όπως η Κίνα, η Ινδία, η Ιαπωνία, η Βραζιλία, ο Καναδάς και οι ΗΠΑ. Το Δίκτυο απασχολεί σχεδόν 4.000 εξειδικευμένα στελέχη που εργάζονται καθημερινά για την πληροφόρηση, την συμβουλευτική και την ενεργή υποστήριξη των επιχειρήσεων και κυρίως αυτών που διαθέτουν εξωστρεφή και καινοτόμα χαρακτηριστικά. Η εθνική κοινοπραξία, «Enterprise Europe Network – Hellas» παρέχει καθημερινά προς τις ελληνικές επιχειρήσεις υπηρεσίες με έμφαση στην καινοτομία αλλά και στις διεθνείς επιχειρηματικές συνεργασίες, παρέχει αξιόπιστη ενημέρωση για ευρωπαϊκές & εθνικές πολιτικές και προγράμματα, για μεταφορά τεχνολογίας από το εξωτερικό και την Ελλάδα και ενισχύει τη συμμετοχή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στα ευρωπαϊκά και τα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα με έμφαση στην Έρευνα, την Τεχνολογία και την Καινοτομία. Ο εθνική κοινοπραξία αποτελείται από βιομηχανικούς συνδέσμους, ερευνητικά και τεχνολογικά ιδρύματα, εμπορικά και βιομηχανικά επιμελητήρια και καταξιωμένους φορείς στον χώρο της καινοτομίας και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Στοιχεία για τους φορείς του δικτύου στην Ελλάδα μπορείτε να δείτε στο site www.enterprise-hellas.gr Στη Δυτική Μακεδονία φορέας υλοποίησης του Δικτύου Enterprise Europe Network είναι η ΑΝΚΟ η Αναπτυξιακή Δυτικής Μακεδονίας, με έδρα την Κοζάνη και εμβέλεια σε όλη την Δυτική Μακεδονία. H ΑΝΚΟ είναι η μοναδική ελληνική Αναπτυξιακή εταιρία που συμμετέχει στο σημαντικό αυτό Δίκτυο.

TOGETHER 5

Λίγα στατιστικά για τη δεκαετή λειτουργία του δικτύου στην Ελλάδα

Πως μπορεί να σας βοηθήσει το δίκτυο Enterprise Europe Network; Να Βρείτε Συνεργασίες σε διεθνές επίπεδο Το Enterprise Europe Network υποστηρίζει επιχειρήσεις, αλλά και ερευνητικούς οργανισμούς και πανεπιστήμια, να εντοπίσουν ευκαιρίες συνεργασίας που ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους. Οι συνεργασίες μπορούν να είναι ερευνητικές (π.χ. υποβολή πρότασης σε ερευνητικό πρόγραμμα της ΕΕ), τεχνολογικές (π.χ. προώθηση ή ζήτηση μιας νέας τεχνολογίας στο εξωτερικό για εκμετάλλευση, ή περαιτέρω βελτίωση) ή επιχειρηματικές (π.χ. εισαγωγή νέου προϊόντος στην εγχώρια αγορά ή εξαγωγή σε νέες αγορές). Οι συνεργασίες προωθούνται μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας του ευρωπαϊκού δικτύου, η οποία περιλαμβάνει περισσότερες από 23.000 δυνατότητες συνεργασίας. Οι ευκαιρίες συνεργασίας διακινούνται κατόπιν αξιολόγησης από το εθνικό δίκτυο Enterprise Europe Network-Hellas και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ώστε να διασφαλίζεται η ποιότητα της προσφοράς/ζήτησης με αξιόπιστα και επικαιροποιημένα στοιχεία. Οι συνεργασίες προωθούνται, επίσης, μέσω συγκεκριμένων εκδηλώσεων επιχειρηματικών συναντήσεων & επιχειρηματικών αποστολών. Το Enterprise Europe Network-Hellas υποστηρίζει τη συμμετοχή των ελληνικών επιχειρήσεων και οργανισμών ή και την εκπροσώπησή τους σε όλα τα στάδια, σε διεθνές και εθνικό επίπεδο. Ευκαιρίες Χρηματοδότησης Το Enterprise Europe Network ενημερώνει καθημερινά επιχειρήσεις, ερευνητικούς οργανισμούς, πανεπιστήμια και φορείς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για ευρωπαϊκά, εθνικά και περιφερειακά προγράμματα χρηματοδότησης που ενισχύουν την επιχειρηματική ανάπτυξη, την έρευνα, την καινοτομία και τις συνεργασίες σε διεθνές επίπεδο. Το Δίκτυο παρέχει συμβουλές για την προετοιμασία προτάσεων, συμβάλλει στην εύρεση και επιλογή συνεργατών, στην αποσαφήνιση των όρων και κανόνων συμμετοχής, κ.λπ. Νομικές Υπηρεσίες & ΙPR Η ενημέρωση καλύπτει θέματα όπως: Εμπιστευτικότητα, Κατοχύρωση σήματος (trademarks), Διπλώματα Ευρεσιτεχνίας (patents), Πνευματική Ιδιοκτησία (copyright), Χρήση υλικού/ τεχνογνωσίας που περιέχουν δικαιώματα τρίτων, μοντέλα εκμετάλλευσης διανοητικής ιδιοκτησίας. Τα στελέχη του Enterprise Europe Network-Hellas στην ΑΝΚΟ είναι στη διάθεσή σας για να σας δώσουν περισσότερες πληροφορίες και να σας κατευθύνουν κατά την αναζήτηση περισσότερων πληροφοριών για τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά προγράμματα και εργαλεία.

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ Α.Ε. - ΑΝΚΟ Μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου «Enterprise Europe Network - Hellas» Υπεύθυνοι επικοινωνίας: κα. Λιάνα Παπατέρπου - κ. Σπύρος Κελλίδης Φον Καραγιάννη 1-3 | 50131 Κοζάνη Τηλ.: +30 24610 24022 &24610.27946 - (εσωτ.676 & 677) | Φαξ: +30 24610 49210 E-mail: info@anko-eunet.gr | www.anko-eunet.gr | www.enterprise-hellas.gr/

Μια Ζωή σε 40 Ερωτήσεις

ΠΡΟΥΣΤ vs ΜΑΡIΑ ΒΑΡΔAΚΑ Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία; Δεν υπάρχει απόλυτη ευτυχία. Μόνο ευτυχισμένες στιγμές με αγαπημένους ανθρώπους.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Διαλέξτε πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σας; Πείσμων, ειλικρινής, καλοπερασάκιας, κοινωνική, φιλομαθής.

Ποιοι είναι οι δύο καλύτεροί σας φίλοι; Κυριολεκτικά ο άντρας μου και ο κουμπάρος μου, μεταφορικά η γνώση και η ηρεμία.

Τα γηρατειά!

Ποια μουσική θα θέλατε να παίξουν στην κηδεία σας;

Ποιο εν ζωή πρόσωπο εκτιμάτε περισσότερο;

Το it’s a beautiful day των U2.

Υπάρχουν πολλά, ευτυχώς. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα.

Τι θεωρείτε ως έσχατο βαθμό δυστυχίας;

Σε ποιο πράγμα προδώσατε τον εαυτό σας και μετανιώνετε περισσότερο γι’ αυτό;

Την άγνοια και την ανελευθερία.

Πού θα θέλατε να ζείτε;

Πριν λίγα χρόνια πρόδωσα την απόλυτη αφοσίωσή μου στο θέατρο, αλλά τελικά το μετάνιωσα λιγότερο από ότι περίμενα (ευτυχώς).

Ζω εκεί που θέλω. Στην Αθήνα.

Ποια είναι η αγαπημένη σας απασχόληση;

Για ποια προδοσία του εαυτού τους οικτίρετε τους άλλους;

Το θέατρο που είναι και η δουλειά μου.

Σε ποιες περιπτώσεις λέτε ψέματα;

TOGETHER 6

Για προδοσία της εμπιστοσύνης μου.

Συνήθως δεν λέω. Μπορεί όμως κάποιες φορές να ωραιοποιώ την αλήθεια.

Ποιο εν ζωή πρόσωπο σιχαίνεστε περισσότερο; Όλους τους φασίστες (επώνυμους και ανώνυμους).

Ποιες λέξεις ή φράσεις χρησιμοποιείτε υπερβολικά;

Ποιο είναι το αγαπημένο σας απόφθεγμα;

«Θα το παλέψουμε κι αυτό».

Πότε και πού υπήρξα τε ευτυχισμένη;

Άδραξε τη μέρα.

Σε θεατρικές πρόβες και σε στιγμές με αγαπημένους ανθρώπους.

Τι νοσταλγείτε περισσότερο; Τραγικές στιγμές που με το πέρασμα του χρόνου έχουν γίνει διασκεδαστικές και με έχουν πάει ένα βήμα παρακάτω .

Ποιο ταλέντο θα θέλατε να είχατε; Το ταλέντο ενός καλού πιανίστα.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει; Παντρεύτηκα στη διάρκεια μιας παράστασης που σκηνοθετούσα: μεταξύ δεύτερης και τρίτης πράξης του «Καπέλου από ψάθα Ιταλίας» στο ανοιχτό θέατρο Αυλιδείας Αρτέμιδας στη Χαλκίδα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι; Αυτό που θα έρθει.

Ποια θεωρείτε την πιο υπερεκτιμημένη αρετή; Καμιά πραγματική αρετή δεν είναι υπερεκτιμημένη Υπερεκτιμημένες, κατά τη γνώμη μου, είναι κάποιες αξίες που έχουν περάσει κυρίως μέσω της θρησκείας.

Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σας; Η δυναμική μου.

Ποιο χαρακτηριστικό προτιμάτε περισσότερο σε κάποιον;

Σαίξπηρ, Καζαντζάκης, Ροθ.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας φανταστικός ήρωας; Ο Καπετάν Μιχάλης.

Ποιοι είναι οι πραγματικοί ήρωες σας; Οι αγωνιστές. Επώνυμοι και ανώνυμοι.

Ποια είναι τα αγαπημένα σας ονόματα; Αλέξανδρος και Όλγα.

Τι απεχθάνεστε περισσότερο; Το ψέμα και την έπαρση.

Ποια είναι η παρούσα διανοητική σας κατάσταση;

Την ειλικρίνεια και την γνώση.

Είναι η πρώτη περίοδος που νιώθω ότι η διάνοιά μου δεν «σφοράρει» .

Τι θεωρείτε πιο σημαντικό στους φίλους σας;

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον εαυτό σας, τι θα ήταν αυτό;

Την εμπιστοσύνη.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; «Η εμπειρία δεν δανείζεται.»

Πότε κλάψατε για τελευταία φορά; Την προηγούμενη βδομάδα που είδα ένα ντοκιμαντέρ για τις εστίες πολέμου και τους μαστιζόμενους από πείνα και αρρώστιες πληθυσμούς ανά τον κόσμο.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος μύθος για τη διασημότητα; Ότι ο καθένας δικαιούται ένα τέταρτο της ώρας από αυτήν!

Την αναβλητικότητά μου.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στην οικογένεια σας, τι θα ήταν αυτό; Τις εντάσεις. Αν και εμείς στην οικογένειά μου, έχουμε μάθει να τις αγαπάμε. Μας φέρνουν πάντα πιο κοντά.

Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερή σας επιτυχία; Το ότι συνήθως κάνω αυτό που επιθυμώ.

Αν μπορούσατε να διαλέξετε πώς να επιστρέψετε στη ζωή, τι θα θέλετε να είστε; Θα ήθελα να είμαι πάλι άνθρωπος του θεάτρου.

Για τους πιστούς της πόλης ραντεβού στην πιο όμορφη γωνία με θέα την μαγευτική παραλία με το βλέμμα στη θάλασσα απολαμβάνουμε τον καφέ μας, το ποτό και γεύσεις σε έναν χώρο με στιλ και service υψηλών προδιαγραφών

TOGETHER 7

ΛΕΩΦ. ΝIΚΗΣ 13 ΘΕΣ/ΝIΚΗ Τ.2315009269 www.oberon.bar

Το Beach Bar SAHARA RESORT βρίσκεται στη δυτική ακτή της Νέας Ηράκλειας στη Χαλκιδική, 10’ από τη Θεσσαλονίκη, και σας καλωσορίζει σε έναv επίγειο παράδεισο! ΝEΑ ΗΡAΚΛΕΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚHΣ Τ. 2399062502 www.sahararesort.gr

Δεν είναι τυχαίο που η παραλί στο PASTAZI all day beach bar είναι η πιο κοσμοπολίτικη παραλία της Χαλκιδικής, με ατμόσφαιρα υψηλής κατηγορίας. Εκεί που μπορεί κανείς να δει, τον ζωγραφισμένο ουρανό στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, πίνοντας ένα mojito και ακούγοντας υπέροχη μουσική… ΝΕΑ ΦΛΟΓΗΤΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚHΣ Τ.2373032522 www.pastazi.gr

KEIMENO ΔΩΡΑ ΣΙΑΛΒΕΡΑ

TOGETHER 8

Κ

αι ναι αποφάσισα κι εγώ να σκεφτώ οικολογικά. Και η οικολογική μου συνείδηση μου είπε ότι δεν πρέπει να πάρω το αυτοκίνητο για να ταξιδέψω μέχρι τη Θεσσαλονίκη, αλλά να χρησιμοποιήσω τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Και είπε στη συνείδησή μου: «Έχεις δίκιο. Αυτό θα κάνω… Άλλωστε έχουμε και Δήμαρχο Οικολόγο. Πρέπει να συμπορεύομαι με αυτή την οικολογική πολιτική. Αυτό θα κάνω. Και το έκανα. Ανέβηκα στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ! Εκεί στη διπλανή θεσούλα γιατί μιλάμε για θεσούλα… Και συγνώμη δηλαδή… Τι θεσούλες είναι αυτές που έχουν στα λεωφορεία ρε παιδιά; Εγώ παλιά στα φοιτητικά μου χρόνια που χρησιμοποιούσα λεωφορεία, είχε μεν στενές θέσεις αλλά όχι θεσούλες. Εκείνες τις δερμάτινες τις μπλε με το άσπρο κεφαλάρι που χωρούσες τέλος πάντων να καθίσεις… Σ’ αυτές τις καινούριες, άμα έχεις παραπάνω κιλά την πάτησες. Όπως η κυρία Δέσποινα από δίπλα μου, που η καημενούλα τις τρώει τις μπουγατσούλες της, φάνηκε. Και το μισό κορμί της, ήταν στη δική μου τη θέση. Τι να της πω; Πώς να το μαζέψει το μπούτι; Και που να το πάει δηλαδή; Αχ μου λέει σας στριμώχνω κιόλας. Όχι της λέω δεν πειράζει… Γιατί και να πείραζε τι θα γινόταν; Έπρεπε η μισή να βγεί από το παράθυρο, γιατί ήθελε να κάτσει κι από μέσα, να έχει θέα τις κατάφυτες πλαγιές του Πολυμύλου. Τέλος πάντων… Μα καλά αυτοί που έκαναν τις θέσεις στα λεωφορεία, έχουν κάτσει ποτέ να ταξιδέψουν; Γιατί δεν είναι μόνο στενές στο έτσι, είναι και στο αλλιώς. Τα πόδια; Που να τα βάλω τα πόδια; Δεν είμαι και δυο μέτρα, αλλά έχω πόδια, τα οποία προφανώς και δεν προβλέφθηκε από τον κατασκευαστή ότι πρέπει κάπου να μπουν. Γιατί και στην μπροστινή θέση που καθόταν μια άλλη κυρία, η κυρία Φωτεινή, γνωριστήκαμε και μ’ αυτή, βέεεεβαια, η καημένη είχε τη μέση της και έπρεπε η θέση της να είναι κάπως ξαπλωμένη. Έτσι κι εγώ έπρεπε να βάλω τα πόδια μου στο διάδρομο γιατί αλλιώς δεν χωρούσα. «Έλα καλέ χίλιοι καλοί χωράνε» είπε με ευγένεια η κυρία Φωτεινή, «να βάλε τα πόδια σου επάνω στον κύριο που κάθεται στη διπλανή σειρά, έτσι κι αλλιώς αυτός κοιμάται δεν θα το καταλάβει….» Κι εκεί κατάλαβα γιατί τόσα χρόνια δεν ταξίδευα με το ΚΤΕΛ. Τότε το θυμήθηκα. Γιατί δεν είναι μόνο ότι είναι στενά, είναι ότι γνωρίζεσαι και με όλους αυτούς τους συμπαθέστατους συνεπιβάτες. Εμείς πάντως μέχρι να φτάσουμε Θεσσαλονίκη, ακούσαμε όλη τη συζήτηση που είχε η κυρία Δέσποινα με τη μητέρα της στο τηλέφωνο και διαφωνούσανε για τα περιουσιακά, και μάλιστα δεν είναι ότι τα ακούσαμε, κάποιοι ευγενέστατοι συνεπιβάτες πήραν και θέση. Γιατί είχαν ανάλογες εμπειρίες. Έτσι μάθαμε ότι ο κύριος Σπύρος στη θέση 12, μάλωσε γι’ αυτά με τον αδερφό του και ότι η κυρία Καλλιόπη από την 26, αποκλήρωσε για τον ίδιο λόγo την κόρη της. Και να μαλώνει η κυρά Δέσποινα, και να πετάγονται οι υπόλοιποι… Ώσπου δεν άντεξε η κυρία Φωτεινή, σηκώθηκε, παρά την πονεμένη μέση της, άρπαξε το τηλέφωνο και τα ψαλε ένα χεράκι στη μάνα της κυρά Δέσποινας… «Εεεεεε της λέει, δεν άντεξα άλλο, κάποιος έπρεπε να της τα πει». Και της τα είπε η κυρία Φωτεινή! Που δεν την ήξερε, που δεν την είχε δει ποτέ της και που το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα την ξανάβλεπε δηλαδή… Πραγματικά έπαθα σοκ! Πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να ταυτιστεί με έναν άγνωστο συνεπιβάτη του… Και πόσο εύκολα «το πρόβλημά μου όταν γίνει δικό σου» που λέει και το αγαπημένο άσμα, παίρνεις θέση και το διαχειρίζεσαι… Έτσι στο άσχετο… Τελικά ο κόσμος δεν αδιαφορεί για τα προβλήματα των άλλων, αλλά συμπάσχει… Και αυτό γίνεται με το ΚΤΕΛ. Πάνε εκείνες οι εποχές που μέσα στα λεωφορεία άμα μιλούσες λίγο πιο δυνατά με τον διπλανό σου άκουγες εκείνο το αγαπημένο «ΣΣσσσσσσσς!!!» Τώρα ο κόσμος τελικά μάλλον έχει ανάγκη από επικοινωνία, την οποία πια βρίσκει μόνο στα ΚΤΕΛ! Μα πως δεν το σκέφτηκαν οι υπεύθυνοι να το βάλουν σε καμιά διαφήμιση: «ΚΤΕΛ, γιατί σας φέρνουμε πιο κοντά» «ΚΤΕΛ γιατί σας κάνουμε μια παρέα»…

Ταξίδι με το ΚΤΕΛ…

TOGETHER 9

TOGETHER 10

Come to me για να την βρεις

να την περάσουμε Together! Μας γνωρίσατε, μας αγκαλιάσατε, μας αγαπήσατε, μας ταξιδέψατε, μας βάλατε στην καθημερινότητα σας, μας ξεχωρίσατε και μας κοιτάτε ακόμα στα μάτια, όλα αυτά που κάνουν οι άνθρωποι όταν βρίσκονται «Μαζί». θα περάσουμε Μαζί και τους επόμενους μήνες όπου και αν βρισκόμαστε και θα απαθανατίζουμε τις στιγμές μας!

του Together

θα σου μείνει για Forever!

TOGETHER 11

Η ανάμνηση

“Η μουσική είναι κάθε φορά ένας καινούριος δρόμος” ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΛΑΡΑΚΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ

TOGETHER 12

Συναντήσαμε τον τραγουδιστή, συνθέτη και μουσικό Γιώργο Γελαράκη, ο οποίος ξεκίνησε από την Βέροια με μια κιθάρα και με όπλο το ταλέντο, την επιμονή αλλά και την αγάπη του για το τραγούδι ταξίδεψε και ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα, έτοιμος να κατακτήσει τα όνειρά του. Το 2013 κυκλοφόρησε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Ονειροποιός» με δικές του συνθέσεις και στίχους, το 2015 κυκλοφορεί το 2ο προσωπικό του album με τίτλο «Η πόλη μια άδεια αγκαλιά». Φέτος συναντά τα Κίτρινα ποδήλατα, όπου μαζί ηχογραφούν το τραγούδι «Το νήμα», προπομπό του 3ου του album. Συνεργάστηκε με καταξιωμένους καλλιτέχνες της μουσικής σκηνής μεταξύ άλλων με τους Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Νίκο Ζιώγαλα, Δημήτρη Κοργιαλά, Λάκη Παπαδόπουλο, Κώστα Τουρνά, Φίλλιπο Πλιάτσικα κ.ά.

Κ

ουβεντιάσαμε για την μουσική, τους ανθρώπους, μοιραστήκαμε ανησυχίες, φόβους, όνειρα και ταξιδέψαμε μαζί του σε μια εποχή που η μουσική φαίνεται να είναι ο μόνος δρόμος στα αδιέξοδα μας.

Μόλις κυκλοφόρησε το τραγούδι «νήμα», προπομπός του νέου άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει. Τι σημαίνει για σένα αυτό το τραγούδι; Γεια σου Κατερίνα και σε ευχαριστώ για την πρόσκληση. Το «νήμα» σηματοδοτεί την αρχή σε ένα νέο κύκλο συνεργασιών που πρόκειται να πραγματοποιηθούν δισκογραφικά. Η χαρά μου είναι μεγάλη και διπλή. Αρχικά να πω ότι μετά από 3 χρόνια κατάφερα να μελοποιήσω τον καταπληκτικό αυτό στίχο, που με εκφράζει απόλυτα σε όλες τις εκφάνσεις μου τα τελευταία χρόνια. Ο στίχος αυτός είναι ένα δώρο που μου έδωσε ο Αστέρης Κωνσταντίνου, ένας καταπληκτικός μουσικός από τη Λάρισα, με τον οποίο γνωριστήκαμε μέσα από τις μουσικές παρέες της Θεσσαλονίκης. Από την άλλη, η τιμή που μου έγινε από τα Κίτρινα ποδήλατα να συμμετέχουν είναι τόσο μεγάλη, που με οπλίζει με ευθύνη και νοιώθω ότι είναι χρέος μου πια να μην προδώσω σε καμία περίπτωση αυτή την εμπιστοσύνη τους στο μέλλον. Μπορώ να πω με πλήρη συναίσθηση ότι είναι ένα όνειρο ζωής που πλέον πραγματοποιήθηκε και αυτό το χρωστώ σε εκείνους.

Τι νοηματοδοτεί ο τίτλος του; Έχει πιαστεί ποτέ το νήμα σου σε κανένα κλαδάκι; Χρειάστηκε να το κόψεις; Στην ερώτηση αυτή, ίσως θα ήταν καλύτερα να απαντήσει βέβαια ο Αστέρης ο Κωνσταντίνου, αλλά θα δώσω την δική μου εκδοχή. Όπως είπα και πριν ο στίχος με εκφράζει απόλυτα, από την πρώτη ανάγνωση. Σαφώς και όλοι μας έχουμε βρεθεί σε δύσκολες καταστάσεις κάποια στιγμή στη ζωή μας, σε καταστάσεις που

τα πράγματα ήταν πολύ συγκεχυμένα και νοιώσαμε το φόβο να μας κυριεύει. Αρχικά υπάρχει η αμφιβολία για το αν πρέπει να κάνεις το βήμα να κόψεις το νήμα και να ξεκινήσεις από την αρχή το πλέξιμο. Συνήθως τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από το να το κόψεις και έχοντας πλάι σου τους κατάλληλους ανθρώπους να ξαναγεννηθείς μέσα από τις στάχτες σου. Τα τελευταία χρόνια νοιώθω ανακούφιση γιατί νομίζω ότι έχω μάθει πλέον να το πράττω κι εγώ.

Πως προέκυψε η συνεργασία με τα κίτρινα ποδήλατα ήταν κάτι που επιθυμούσες να γίνει ή προέκυψε; Είναι ίσως το μόνο συγκρότημα στην εποχή μας που αποδεικνύει περίτρανα ότι το ελληνικό ροκ είναι ζωντανό και συνεχίζει να υπάρχει. Τους παρακολουθώ σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα από το 2002 που τους είδα 1η φορά, στο Νεστόριο Καστοριάς και ξεκίνησα από τότε να τους θαυμάζω. Η γνωριμία μας προέκυψε το 2015, όταν και ανοίξαμε τη συναυλία τους στο Καλαμίτσι Χαλκιδικής. Λατρεύω πολύ την αλήθεια και την ενέργεια που εκπέμπουν πάνω στη σκηνή και τους εκτιμώ βαθύτατα σαν καλλιτέχνες. Δε χρειάζεται βέβαια να πω κάτι εγώ, καθώς άνθρωποι όπως ο Π.Κατσιμίχας και ο Β.Παπακωνσταντίνου μιλάνε χαρακτηριστικά για το ήθος τους, λέγοντας ότι είναι τα καλύτερα παιδιά της ελληνικής μουσικής. Ήταν αναμενόμενο και δεδομένο να επιθυμώ μια συνεργασία μαζί τους.

Ταξιδεύεις σε όλη την Ελλάδα συντροφιά με μια κιθάρα. Συναντάς ανθρώπους που τους κάνεις να ξεχνούν τις έγνοιες τους και να ταξιδεύουν μαζί σου. Πόσα ταξίδια μπορεί να σε πάει η μουσική; Έχει εισιτήριο διαρκείας; Τα ταξίδια και η ανταλλαγή συναισθημάτων και εικόνων με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους είναι το ζητούμενο. Η μουσική

Γράφεις τραγούδια, οι στίχοι των οποίων βγάζουν μια ευαισθησία, έναν ερωτισμό, και τόσα άλλα συναισθήματα, βρίσκεις τον εαυτό σου μέσα σ’αυτά; Ανακαλύπτεις καινούργιες πτυχές του; Βεβαίως και αυτός είναι ένας από τους σκοπούς μου. Είναι ιδιαίτερα γοητευτικό και μαγικό να αφήνεσαι στο χαρτί και να ξετυλίγονται μπροστά σου συναισθήματα και σκέψεις που είναι βαθιά κρυμμένες και χάνονται μες στην καθημερινότητα. Είναι μια σπουδαία μορφή λύτρωσης το να ανακαλύπτεις συνεχώς νέες πτυχές του εαυτού σου. Ευτυχώς η σύνθεση και η μουσική γενικότερα σε προκαλεί στο να συμβεί αυτό και να το ζήσεις στο μέγιστο βαθμό. Σε βοηθάει να συνομιλήσεις με εαυτό σου, να τα βρείτε και να προκύψει η ισορροπία.

Οι στίχοι είναι απόρροια έμπνευσης, βιωμάτων, κρυφών επιθυμιών; Πότε γράφεις συνήθως; Σε επισκέπτεται η έμπνευση ή σε ταρακουνάει και γίνεται αφορμή ένα γεγονός, ένα πρόσωπο, μία κατάσταση;

δια σου; Πρώτα βρίσκεις τους τίτλους και μετά γράφεις τα τραγούδια σου ή το αντίστροφο; Δεν υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα κριτήρια, κάποιες φορές ένας τίτλος προκύπτει αυθόρμητα πριν ολοκληρωθεί ένα τραγούδι και πολλές φορές έχει τύχει να έχει ολοκληρωθεί και να απουσιάζει ο τίτλος. Στην 2η περίπτωση αφήνω τη σκέψη μου να ωριμάσει και συνεχίζω να δουλεύω ένα κομμάτι με απουσία τίτλου. Μάλιστα δεν ανησυχώ καθόλου γι’ αυτό. Ο τίτλος έρχεται πάντα σε μια στιγμή που δεν το περιμένω και με ξαφνιάζει ευχάριστα.

Πως τα πας με τους τίτλους; Γενικότερα δεν χρησιμοποιώ ταμπέλες και τίτλους, παραμόνο στα τραγούδια. Δεν μου αρέσει να περιορίζω τις καταστάσεις και τους ανθρώπους και να διαμορφώνω συνθήκες σε όλους τους τομείς της ζωής. Προσπαθώ να διευρύνω συνεχώς τους ορίζοντες μου.

Κλείνοντας, θα ήθελα να μας εκμυστηρευτείς μια σκέψη, μια ευχή, ένα μυστικό σου… Εύχομαι να καταφέρουμε όλοι να δεχτούμε τη διαφορετικότητα και ταυτόχρονα να εκφράσουμε στον απόλυτο βαθμό τα συναισθήματα μας!

TOGETHER 13

και τα ταξίδια της δεν είναι κάτι το πεπερασμένο. Αυτή είναι και η γοητείας της. Κάθε φορά ένας καινούριος δρόμος με χιλιάδες παρακάμψεις και χωρίς κανένα άγχος για να μη χαθείς, σε καλεί να τον περπατήσεις. Δεν νοιώθεις φόβο, γνωρίζεις από πριν ότι όλοι οι προορισμοί έχουν κάτι να σου δώσουν και έχεις να μάθεις πολλά από αυτούς. Είναι σίγουρα ένα ταξίδι με εισιτήριο διαρκείας που πάνω δεν αναγράφει προορισμό.

Πηγή έμπνευσης αποτελεί η καθημερινότητα, ένα βλέμμα, μια κατάσταση, μια απλή κουβέντα. Σαφώς και λειτουργείς υπό τους όρους της. Η έμπνευση είναι μία νεράιδα που σε επισκέπτεται όποτε επιλέξει εκείνη. Τη στιγμή όμως που το κάνει, νοιώθεις πιο ευτυχισμένος από ποτέ και τρέχεις σαν τρελός να της αποδείξεις και να της αποκαλύψεις ποιος είσαι, προτού πάρει το δρόμο του γυρισμού.

Πόσο δύσκολο είναι να βρεις ανθρώπους να πιστεύουν σε εσένα και στο ταλέντο σου και να αποφασίζουν να γίνουν συνταξιδιώτες σου; Είναι πολύ δύσκολο, όσο δύσκολες είναι και όλες οι ανθρώπινες σχέσεις στις μέρες μας. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι απαραίτητη συνθήκη να βρω συνταξιδιώτες στον δικό μου προορισμό, ώστε να συνεχίσω το ταξίδι και την αναζήτηση. Είναι επιθυμητό βεβαίως! Από τη μεριά μου προσπαθώ να δείχνω το μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μου, να είμαι αληθινός και να εκφράζω τις ανησυχίες μου. Είναι τρομακτικό και ταυτόχρονα μαγικό όταν ανακαλύπτεις ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κοινές ανησυχίες και όνειρα. Ο τρόπος προσέγγισης και η διάρκεια επιμονής είναι που αλλάζει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Έτσι νομίζω ότι αργά ή γρήγορα προκύπτουν άνθρωποι στο δρόμο σου με τους οποίους αλληλοσυμπληρώνεσαι. Ανακαλύπτεις όπως λέει και ο Οδυσσέας Ιωάννου ότι «Έίμαστε πολλοί...να μια φωτεινή σκέψη».

Η δισκογραφία έχει δεχτεί βαριά πληγή σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Παρ’ όλα αυτά εσύ συνεχίζεις με το τρίτο σου δίσκο να πηγαίνεις κόντρα στον καιρό. Πως καταφέρνεις να ξεπερνάς τις όποιες δυσκολίες που συναντάς; Οι καταστάσεις τα τελευταία χρόνια είναι δύσκολες και αυτό το γνωρίζουμε πλέον καλά όλοι μας. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε ο καθένας από την πλευρά του είναι να έχουμε το κεφάλι ψηλά με αξιοπρέπεια και να ανακαλύπτουμε καθημερινά πηγές αισιοδοξίας. Ο καθένας με τον τρόπο του, όλοι μπορούμε. Για μένα είναι λυτρωτικό να γράφω τραγούδια, είναι κάτι που πλέον δεν έχει γυρισμό. Είναι μία ανάγκη για έκφραση. Ο αυτοσκοπός μου δεν είναι να κυκλοφορήσω ένα δίσκο. Γράφω καθημερινά τραγούδια, είμαι σχεδόν κάθε εβδομάδα στο στούντιο και έτσι προκύπτουν οι ηχογραφήσεις. Όταν δημιουργηθεί ένα σύνολο μουσικής που με ικανοποιεί, τότε μπαίνω στη διαδικασία της κυκλοφορίας ενός δίσκου.

«Ονειροποιός», «Η πόλη μια άδεια αγκαλιά», τι τίτλο να περιμένουμε στο νέο άλμπουμ σου; Υπάρχει μία σκέψη...αλλά θα μου επιτρέψεις να μην την αποκαλύψω ακόμα. Σίγουρα δεν θα αργήσω πάντως.

Με ποια κριτήρια ονοματίζεις τους «δίσκους» σου ή τα τραγού-

Η έμπνευση είναι μία νεράιδα που σε επισκέπτεται όποτε επιλέξει εκείνη. Τη στιγμή όμως που το κάνει, νοιώθεις πιο ευτυχισμένος από ποτέ και τρέχεις σαν τρελός να της αποδείξεις και να της αποκαλύψεις ποιος είσαι, προτού πάρει το δρόμο του γυρισμού.

Γιώργος Γελαράκης - Official Facebook page: https://www.facebook.com/ GiorgosGelarakisofficial Κίτρινα Ποδήλατα - Official Facebook page: https://www.facebook.com/kitrina.podilata. official.fan.page

«Το παιχνίδι δεν είναι απλή υπόθεση… ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ» ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ

TOGETHER 14

Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του χωρίς παιχνίδι; Μια ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων, παιχνίδια στην γειτονιά, στις αλάνες, στα πάρκα, στις πλατείες, ακόμη και στα σπίτια. Ατομικό η ομαδικό πάντα όμως παιχνίδι! Ένα μέσο αγωγής και εκπαίδευσης των παιδιών που παίζει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας τους και όπως αποδεικνύεται είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων τους. Το Together συνάντησε τον εκπαιδευτικό Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Γιώργο Τσιώνα με καταγωγή από το Λιβαδερό Κοζάνης, ο οποίος εμπνεύστηκε και ίδρυσε το «Μουσείο Παιχνιδιού Θεσσαλονίκης» και είχε να μας πει πολλά. ‘ Έδωσε έμφαση τόσο στην σημαντικότητα του παιχνιδιού όσο και στην αναγκαιότητα της παρουσίας του στο σχολείο. Ξεκινήσαμε την όμορφη κουβέντα μας με μια ιστορική αναδρομή του «Παιχνιδιού» ξεκινώντας από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Πλαγγών (η κούκλα)

Σ

την αρχαία Ελλάδα, όπως και σε όλον τον κόσμο, το παιχνίδι ήταν μέρος της καθημερινότητας των παιδιών αλλά και τρόπος ξεκούρασης των ενηλίκων. Οι φιλόσοφοι, που είχαν αντιληφθεί από νωρίς τη σημασία του παιχνιδιού στην κοινωνικοποίηση και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα, επιδοκίμαζαν την ασχολία με το παιχνίδι. Αυτοί ήταν οι πρώτοι που κατάλαβαν την αξία των ομαδικών παιχνιδιών και πίστεψαν ότι με αυτά μπορούσε να πραγματοποιηθεί η τελειοποίηση της ανθρωπότητας. Το παιχνίδι έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για ένα μέσο αυτοαγωγής. Για αυτόν τον λόγο τα εντάξανε στο πρόγραμμα αγωγής των παιδιών. Θεωρούσαν, όμως ότι ήταν επίσης σημαντικά και για τους ενήλικες. Έτσι και εκείνοι αφιέρωναν μεγάλο μέρος του ελεύθερου τους χρόνου σε αγώνες και ομαδικά παιχνίδια. Στην αρχαία Ελλά-

δα έπαιζαν πολλά ομαδικά παιχνίδια στις αυλές και στο δρόμο και πάντα υπήρχαν κανόνες οι οποίοι τηρούνταν πιστά από όλους. Γι’αυτό το λόγο, κιόλας, έλεγαν πως το παιχνίδι ήταν ένα μεγάλο αγαθό αφού, αναπτύσσει την συντροφικότητα, ασκεί το σώμα, καλλιεργεί το πνεύμα, μαθαίνει τα παιδιά να σέβονται τους κανόνες-νόμους του παιχνιδιού και έτσι να σέβονται και να τηρούν τους νόμους της πατρίδας τους όταν μεγαλώσουν. Τα παιχνίδια στην αρχαία Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο, φτιάχνονταν από χώμα και νερό, πηλό ή ξύλο. Σε ανασκαφές έχουν βρεθεί πολυάριθμα παιχνίδια που ήταν κατασκευασμένα από αυτά τα υλικά που αντέχουν στον χρόνο. Βρίσκουμε περιγραφές των παιχνιδιών σε αρχαία κείμενα, καθώς και απεικονίσεις σε γλυπτά, ειδώλια και αγγεία γεγονός που βοήθησε στην κατασκευή πιστών αντιγράφων αλλά και στη διάσωση τους μέχρι σήμερα .

Βρίσκουμε περιγραφές των παιχνιδιών σε αρχαία κείμενα, καθώς και απεικονίσεις σε γλυπτά, ειδώλια και αγγεία γεγονός που βοήθησε στην κατασκευή πιστών αντιγράφων αλλά και στη διάσωση τους μέχρι σήμερα

Έχετε ιδρύσει το «Μουσείο Παιχνιδιού» στη Θεσσαλονίκη, ποια ήταν η αφορμή που σας παρακίνησε να προχωρήσετε σ’ αυτό το εγχείρημα; Η αφορμή μου δόθηκε στο σχολείο που δίδασκα, παρατηρούσα τα παιδιά κατά την διάρκεια του διαλειμματος να μην παίζουν αλλά να σπρώχνει το ένα το άλλο. Θυμήθηκα τα δικά μου παιδικά χρόνια στο Λιβαδερό που θέλαμε συνεχώς να κλέβουμε λίγο χρόνο για παιχνίδι και να το αφιερώσουμε σ’αυτό. Αγαπούσαμε τόσο πολύ το παιχνίδι. Έτσι, σκέφτηκα να δώσω το έναυσμα στα παιδιά της Πέμπτης τάξης, στην οποία δίδασκα και να τους δείξω τα παλιά παιχνίδια. Ενθουσιάστηκαν τόσο που ερχόταν στο γραφείο μου ακόμη και στα διαλείμματα για να τους μάθω και να τους δείξω κάτι καινούργιο. Έτσι δημιουργήσαμε την πρώτη έκθεση παιχνιδιών με παλιά παιχνίδια που είχαν και εκείνα σπίτι τους και τα είχαν κατασκευάσει είτε με την γιαγιά και τον πάππου είτε με τους γονείς τους.

Αρχίσαμε δειλά δειλά να φτιάχνουμε τα πρώτα παιχνίδια όπως τόπια, πάνινες κούκλες, να μαζεύουμε τσέρκια, μάθαμε το τζαμί και το σχοινάκι. Παίζαμε αλλά ταυτόχρονα οργανώναμε και τα υπόλοιπα παιχνίδια. Βλέποντας τα παιδιά να κάνουμε αυτές τις δραστηριότητες άρχισαν να μαθαίνουν και αυτά, ξέρουμε άλλωστε πόσο παρατηρητικά και μιμητικά όντα είναι. Έτσι, δημιουργήθηκε η πρώτη έκθεση στην όποια συμμετείχαν όλοι οι μαθητές διακόσια ογδόντα στον αριθμό. Πρόκειται για το 25ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, οι συνάδελφοι του οποίου συνεργάστηκαν άψογα σε όλο αυτό το εγχείρημα. Αφού κατάφερα να έχω μια ολοκληρωμένη έκθεση, το 2010 πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Μουσείου στο πάρκο Δεινοσαύρων στο Ωραιόκαστρο.

Οι Αρχαίοι Έλληνες έδιναν μεγάλη σημασία στον ρόλο του παιχνιδιού, αφού το είχαν σαν μέσο αυτοαγωγής. Τα παιχνίδια χρονολογούνται από το 2000Π.Χ. Πώς κατάφεραν να επιβιώσουν με το πέρασμα των χρόνων; Αν ανατρέξουμε στην αρχαιότητα από τους πρώτους φιλοσόφους και παιδαγωγούς όπως ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας και άλλοι θα παρατηρήσουμε πως δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στο παιχνίδι γιατί μέσα από αυτό πίστευαν πως πλάθεται ο σωστός χαρακτήρας αλλά και ο σωστός πολίτης. Εάν το παιδί δεν μάθει να παίζει, να συναγωνίζεται, να ανταγωνίζεται, να

Αστράγαλοι (Κότσια)

έχει αυτοσεβασμό, να υπακούει στους νομούς και στους κανόνες, δεν θα μπορέσει να γίνει άριστος πολίτης, όπως τον όριζαν στην αρχαιότητα. Το παιχνίδι είναι ένα μέσο αυτοαγωγής και αυτογνωσίας, το παιδί μαθαίνει τον ίδιο του τον εαυτό, αναπτύσσει τις ικανότητες του, ανακαλύπτει τις αδυναμίες του γνωρίζει τον συναγωνισμό, αποκτά ομαδικό πνεύμα. Το θεωρούσαν σημαντικό και τότε και σήμερα. Παρότι σήμερα δεν έχουν αυτή την δυνατότητα, ήρθε η ώρα να δώσουμε στα παιδιά τα κίνητρα. Σαφέστατα δεν θα γυρίσει το παιχνίδι στις αλάνες αλλά μαθαίνοντας το παιδί να παίζει αυτά τα παιχνίδια ακόμη και σε χώρους όπως είναι το σχολειό, η παιδική χαρά κ.ά. διαπιστώνω κιεγώ ο ίδιος πως ευχαρίστιουνται και ζητούν κιάλλο. Επισκέφτηκα σχεδόν όλα τα σχολεία της ανατολικής Θεσσαλονίκης, γεγονός που μου επέτρεψε να παρατηρήσω καλύτερα τόσο τις ανάγκες των παιδιών όσο και των εκπαιδευτικών. Η έκθεση των παιχνιδιών, η διαδραστικότητα αυτών, οι διαγραμμίσεις, οι κατασκευές, η συμμετοχή, όλα αυτά βοήθησαν να τραβήξουμε το ενδιαφέρον τους. Ακόμη και σήμερα έπειτα από χρόνια, βρίσκω συνάδελφους που με ευχαριστούν γιατί τους έδειξα τον τρόπο για να απασχολούν τα παιδιά δημιουργικά. Η επίσκεψη μου στον Δενδροπόταμο Θεσσαλονίκης αλλά και στην Ειδομένη ήταν από τις πιο δυνατές στιγμές που μου επέτρεψε να ζήσω το παιχνίδι, αφού συνειδητοποίησα την πραγματική του αξία, αυτή της επικοινωνίας. Ένας κοινός κώδικας.

Όσον αφορά τα παιχνίδια, αυτά που συνέλεξα χρονολογούνται από το 2000Π.Χ. μέχρι και την δεκαετία του ΄80, αυτά δηλαδή που γνώρισα και έπαιζα στο Λιβαδερό από παιδί

Τα παιδιά έπαιζαν με τέτοιο ενθουσιασμό και ζήλο και στις δυο περιπτώσεις που δεν απομακρύνονταν ακόμα και όταν το παιχνίδι είχε τελειώσει. Μολονότι με τους πρόσφυγες δεν μιλούσαμε την ίδια γλώσσα, μας ένωσε το παιχνίδι αφού μιλούσαν τα μάτια και τα συναισθήματα, οι κινήσεις και τα χαμογέλα των παιδιών. Όσον αφορά τα παιχνίδια, αυτά που συνέλεξα χρονολογούνται από το 2000Π.Χ. μέχρι και την δεκαετία του ΄80, αυτά δηλαδή που γνώρισα και έπαιζα στο Λιβαδερό από παιδί. Πανελλαδικά τα παιχνίδια είναι ίδια αλλάζουν μόνο τα υλικά κατασκευής και τα συναντάμε σε παραλλαγές αφού από αιώνα σε αιώνα συνεχώς προστίθενται νέα στοιχεία. Τα εκθέματα που έχω είναι ακριβή αντίγραφα τα οποία πολλά από αυτά τα κατασκευάζω ο ίδιος, οι πρώτες κούκλες οι πλαγγόνες, το σείστρο δηλαδή η κουδουνίστρα όλα αυτά χρονολογούνται από το 2000Π.Χ. Το γεγονός ότι οι Αρχαίοι απεικόνιζαν τα παιχνίδια πάνω σε αγγεία, βοήθησε πολύ γιατί βλέποντας κανείς το αγγείο σε συνδυασμό με τα Αρχαία κείμενα μπορούσε να κατασκευάσει ένα ίδιο. Αυτό το επίτευγμα είναι κάτι το μοναδικό και το ξεχωριστό. Με αυτόν τον τρόπο τα παιχνίδια κατάφεραν να μείνουν στην αιωνιότητα και να περάσουν από γενιά σε γενιά με την αναβίωση τους και την συμμετοχή μικρών και μεγάλων. Ποια παιχνίδια ήταν τα πιο διαδεδομένα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα; Τα πρώτα αντικείμενα με τα οποία ερχόταν σε επαφή το παιδί ήταν τα θήλαστρα,

TOGETHER 15

Σβούρα στρόμβος

TOGETHER 16

Ομοιώματα ζώων και πουλιών. Ανήκουν στα μιμητικά παιχνίδια

Μια άλλη κατηγορία παιχνιδιών ήταν τα ομοιώματα ζώων και πουλιών, τα «αθύρματα» όπως τα ονόμαζαν με μια λέξη οι Αρχαίοι. Βρίσκουμε πουλιά και αγαπημένα ζώα όπως σκυλάκια, γατάκια, άλογα, πάπιες, χήνες ακόμα και ποντικάκια Παιχνίδια τύχης

Σείστρο (Κουδουνίστρα) πλαταγή. Διασκέδαζε και ηρεμούσε τα μωρά, έδιωχνε τα κακά πνεύματα. Σείστρο από πηλό. Πήλινοι δίσκοι. Ανθρωπάκι 3ου αιώνα. Πήλινη κουδουνίστρα με χερούλι. Βρέφος σε λίκνο

αλλά τα πρώτα όμως καθαυτού παιχνίδια ήταν οι κουδουνίστρες. Έχω καταγράψει 15 είδη κουδουνίστρων υπάρχουν όμως και άλλες που είτε δεν έχουν βρεθεί ακόμη είτε υπάρχουν σε μουσεία αλλά δεν υπάρχει φωτογραφικό υλικό. Μια άλλη κατηγορία παιχνιδιών ήταν τα ομοιώματα ζώων και πουλιών, τα «αθύρματα» όπως τα ονόμαζαν με μια λέξη οι Αρχαίοι. Βρίσκουμε πουλιά και αγαπημένα ζώα όπως σκυλάκια, γατάκια, άλογα, πάπιες, χήνες ακόμα και ποντικάκια, σ’αυτά οικόσιτα και άγρια περνούσαν ρόδες για να μπορούν να τα μεταφέρουν ή να τα τραβούν. Μια άλλη ομάδα παιχνιδιών ήταν τα παιχνίδια επιδεξιότητας όπως ήταν η «ίυγγα» δηλαδή η βεντούζα που παίζαμε παρά πολύ στο χωριό, ένα άλλο ήταν η «σβούρα», παιχνίδια τα όποια αναφέρει και ο Όμηρος στα έργα του, οι «αστράγαλοι», αλλά και πολλά τυχερά παιχνίδια όπως τα «ζάρια», επίσης το «τάβλι» που ονομαζόταν «πόλις». Διαδεδομένα παιχνίδια ήταν η «ντάμα», η «τρίλιζα» η «εννιάρα», το «δωδεκάπετρο», υπήρχαν

και πολλά επιτραπέζια παιχνίδια όπως το μεγάλο «ζατρίκιο», το πρώτο σκάκι με καταγωγή από την Κνωσό. Σε πολλά από αυτά τα παιχνίδια δεν γνωρίζουμε τους κανόνες αφού μας λείπουν τα αρχαία κείμενα, οπότε μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Οι «κούνιες» δηλαδή οι αιώρες, ήταν από τα αγαπημένα παιχνίδια αφού υπήρχαν 7 είδη κούνιας, μια εξ αυτών έμοιαζε με την «τραμπάλα». Άλλοι την ονόμαζαν «ντραμάλα», η οποία περιστρεφόταν γύρω γύρω. Άλλο αγαπημένο παιχνίδι ήταν η σφαίριση, όπως οι αρχαίοι έλληνες έτσι κι εμείς κατασκευάζαμε την αερόμπαλα και τα τόπια με την ουροδόχο κύστη του γουρουνιού. Μια άλλη ομάδα είναι τα παιχνίδια που συνδέονται με τα ήθη και έθιμα όπως είναι η «χελιδόνα» την οποία αναβιώνουν την Άνοιξη και στην Αιανή. Επίσης, τα «κουδουνίσματα των Αράπηδων» έθιμο που αναβιώνει σε όλη την Δυτική Μακεδονία αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Η «χάσκα» της Απόκριας παιχνίδι στο οποίο έχουμε συμμετάσχει σχεδόν όλοι. Στα νεότερα χρόνια παρατηρούνται αλλαγές στα παιχνίδια αλλά και ένα μεγάλο κενό στην καταγραφή των παιχνιδιών και αυτό έχει μια ιστορική εξήγηση. Οι Ρωμαίοι κάνουν κάποιες αλλαγές αλλά είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την διάδοση των παιχνιδιών στην Ευρώπη. Στην βυζαντινή εποχή σημειώνονται λιγότερες από δέκα καταγραφές παιχνιδιών, γεγονός που δείχνει πως ακόμα και οι πατέρες της εκκλησίας δεν επέτρεπαν το παιχνίδι. Στην τουρκοκρατία παίζουν ελάχιστα παιχνίδια όπως το είναι το «λιθάρι», γενικότερα όμως το παιχνίδι παιζόταν στην φύση. Μετά την απελευθέρωση αρχίζουν τα σχολεία να οργανώνονται και επανέρχεται το παιχνίδι σ’αυτά, πάνινες κούκλες και αθλητικά παιχνίδια πρωταγωνιστούν. Γρήγορα φτάνουμε στην δεκαετία του

To «Μουσείο Παιχνιδιού» το επισκέπτονται κυρίως μαθητές προκειμένου να γνωρίσουν από κοντά τα παιχνίδια αλλά και να μάθουν για την ιστορία τους. Πόσα παιδιά φιλοξενείται καθημερινά; Δείχνουν ενδιαφέρον γι’αυτά; Το μουσείο φιλοξενεί περίπου τέσσερις χιλιάδες επισκέπτες τον χρόνο, ευελπιστώ να φτάσουμε σύντομα τους πέντε χιλιάδες. Έχουμε επισκέπτες όλων των ηλικιών, από παιδιά προσχολικής ηλικίας έως και φοιτητές. Μας επισκέπτονται μαθητές από τα ΙΕΚ και όλα τα ιδιωτικά σχολεία της Θεσσαλονίκης αλλά και από τα σχολεία της Πελοποννήσου, της Κρήτης, της Ρόδου, της Αθήνας και όχι μόνο. Το μουσείο πλέον, έχει γίνει γνωστό πανελλαδικά. Είναι ένας μοναδικός πολύχωρος και το πρόγραμμα του είναι εγκεκριμένο από το Υπουργείο Παιδείας. Τα παιχνιδοτράγουδα, τα λαχνίσματα και οι παραλλαγές ξεπερνούν τα χίλια ενώ οι κατασκευές των παιχνιδιών φτάνουν και τις τετρακόσιες. Η ξενάγηση ξεκινά από παιχνίδια που νοηματοδοτούν την γέννηση του παιδιού μέχρι και την ενηλικίωση του, δηλαδή μέχρι τα παιχνίδια του συμποσίου. Είναι ένα διαδραστικό μουσείο στο οποίο τα παιδιά δεν περιορίζονται μονάχα στην ιστορία των παιχνιδιών αλλά υπάρχει χώρος που μπορούν να κατασκευάσουν παιχνίδια με την βοήθεια ενός υπεύθυνου. Επίσης, έχουν την δυνατότητα να τα πάρουν μαζί τους.

ματική μάθηση. Σημασία έχει πως όταν τα παιδιά επισκέπτονται το μουσείο διασκεδάζουν, ξετρελαίνονται με τα παιχνίδια και δεν θέλουν να φύγουν.

Το παιχνίδι δεν είναι απλή υπόθεση, είναι ένα κομμάτι ιστορίας και πολιτισμού, τα παιδιά πρέπει να έρθουν σε επαφή με αυτό αλλά και με τα ευτελή υλικά του, τα οποία βρίσκει ο καθένας μας στην καθημερινότητα του

Φέτος θα πραγματοποιηθεί το 4ο Φεστιβάλ Αρχαίου Παιχνιδιού στο Λιβαδερό, στον τόπο καταγωγής σας. Ήταν μια εκδήλωση που έμελε να γίνει θεσμός;

Τα παιχνίδια αυτά «μεταφέρονται» από τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς στα σχολεία όπου συνεχίζεται το παιχνίδι που ξεκίνησε στο μουσείο. Το πρόγραμμα του μουσείου είναι επικουρικό για τους συναδέλφους αφού τους δίνουμε το κίνητρο να κάνουν διαγραμμίσεις στον χώρο του σχολείου και να διευκολύνουν έτσι το παιχνίδι των παιδιών. Το παιχνίδι δεν είναι απλή υπόθεση, είναι ένα κομμάτι ιστορίας και πολιτισμού, τα παιδιά πρέπει να έρθουν σε επαφή με αυτό αλλά και με τα ευτελή υλικά του, τα οποία βρίσκει ο καθένας μας στην καθημερινότητα του. Τα παιδιά αναπτύσσουν δεξιοτεχνίες, αφού δημιουργούν κάτι δικό τους με τα χεράκια τους. Αυτά είναι βασικά στοιχεία που λείπουν από την σημερινή εποχή με αποτέλεσμα την αποξένωση των παιδιών. «Αν δεν κοιτάξουμε πίσω δεν θα πάμε μπροστά». Δεν θα πρέπει να επικεντρωνόμαστε στην απλή πληροφόρηση των παιδιών αλλά στην συμμετοχή και στην βιω-

Το πρώτο Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε το 2015, συμμετείχαν οχτακόσιοι πενήντα μαθητές και το σεμινάριο που οργανώθηκε για τους εκπαιδευτικούς προσμετρούσε ογδόντα συναδέλφους . Η διοργάνωση και η συμμετοχή στα δυο επόμενα ήταν πολύ καλή και αυτό ήταν ενθαρρυντικό για να συνεχίσουμε και τις επόμενες χρονιές. Έτσι, έγινε θεσμός. Το Φετινό 4ο κατά σειρά Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί στα τέλη Μαΐου ή το πρώτο δεκαημέρου του Ιουνίου. Επίσης, το Σεπτέμβριο θα λειτουργήσει για πρώτη φορά το «Μουσείο Παιχνιδιού» στο Λιβαδερό και θα ενταχθεί στο πρόγραμμα των σχολείων της Δυτικής Μακεδονίας. Όλοι οι μαθητές θα έχουν την δυνατότητα να το επισκεφτούν από κοντά.

Την διοργάνωση του Καλοκαιρινού Φεστιβάλ την έχετε αναλάβει εσείς σε συνεργασία με τον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού «Νέα Γενιά». Πείτε μας για αυτήν την συνεργασία. Για να πραγματοποιηθεί το φεστιβάλ χρειάζομαι την συμπαράσταση και την συμμετοχή του κόσμου, αρωγός της προσπάθειας είναι ο πολιτιστικός αλλά και ο αθλητικός σύλλογος του χωριού. Χωρίς την πολύτιμη συμβολή τους δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση. Επίσης, Ο διευθυντής, οι μαθητές και οι δάσκαλοι του Δημοτικού σχολείου Λιβαδερού συνέβαλαν σημαντικά στο εγ-

χείρημα αυτό. Θα ήθελα από καρδιάς να ευχαριστήσω όλους τους Λιβαδεριώτες και τις Λιβαδεριώτισσες για την βοήθεια τους, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα τα κατάφερνα.

Ποιες δραστηριότητες περιλαμβάνει το πρόγραμμα του Φεστιβάλ;

Το πρόγραμμα προσπαθούμε να το κάνουμε όσο πιο διαδραστικό μπορούμε, να συμβαδίζει απόλυτα με το πρόγραμμα του μουσείου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την ξενάγηση στους χώρους και στα εκθέματα, την κατασκευή των παιχνιδιών από τα παιδιά και τέλος την παρουσίαση των παιχνιδιών. Στο Φεστιβάλ το κομμάτι της παρουσίασης το αναλαμβάνουν τα παιδιά του Δημοτικού. Σ’αυτή τη γιορτή του παιχνιδιού όμως, μπορούν να συμμετέχουν όλοι μικροί και μεγάλοι.

Εν τέλει πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το παιχνίδι στην ζωή μας; Δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος την αξία του αν δεν έχει παίξει. Σήμερα νομίζω ότι τα παιδιά «πατάνε στο ένα πόδι», αυτό δείχνει ποσό σημαντικό είναι το παιχνίδι στην ανάπτυξη του. Μέσα από το παιχνίδι κοινωνικοποιείται, διαμορφώνεται και ολοκληρώνεται. Χωρίς αυτό είναι σαν λείπει το αλάτι από το φαγητό. Η τεχνολογία και τα μέσα της όπως είναι τα κινητά και οι υπολογιστές, είναι απαραίτητα και χρήσιμα εργαλεία αλλά όταν το παιδί μένει προσηλωμένο σ’αυτά δεν παίζει πραγματικά. Η έλλειψη του παιχνιδιού θα βγει αργότερα στην ζωή του. Θα λείπει κάτι από την ομαλή ανάπτυξη του, θα υπάρχει ένα κενό που δεν θα καλύπτεται.

INFΟ: Περισσότερες πληροφορίες για τα παιχνίδια θα βρείτε στο βιβλίο του Γεώργιου Τσιώνα και της Χρυσής Τζήκα.

Mια ταράτσα out of your MIND Kαι φέτος θα την κάνουμε ταράτσα!

Με τις συνήθειες του χειμώνα, σιγά σιγά να απομακρύνονται και την ανάγκη για «φωτοσύνθεση» και ρεμβασμό να γίνεται όλο και πιο έντονη , η αναζήτηση για νέα αγαπημένα στέκια διασκέδασης θα σε οδηγήσει σε μια urbanταράτσα που φέρνει την άνοιξη στην πόλη της Κοζάνης. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του MIND BAR θα βρεθείς σε ένα μοναδικά διαμορφωμένο χώρο που σου προσφέρει την πιο ελκυστική θέα της πλατείας και το πιο δελεαστικό background για συζητήσεις που λούζονται στο φως. Τρόπικαλ, chic και industrial σε προκαλεί να την επεξεργαστείς και να την ανακαλύψεις! Ήσυχα πρωινά με αρωματικούς καφέδες και δροσερά ροφήματα διαδέχονται χορευτικές νύχτες που συνοδεύονται από signature cocktails και πάντοτε προσεκτικά επιλεγμένες μουσικές. Το MIND ΒΑR με την ιδιαίτερη αισθητική και την άριστη εξυπηρέτηση αφήνει το δικό του στίγμα στη διασκέδαση της πόλης, προσφέροντας μια αναζωογονητική εμπειρία εξόδου που γίνεται αμέσως αγαπημένη συνήθεια.

What’s On Your Mind

Ειρήνης 1 / Κεντρικός πεζόδρομος Κοζάνη

«Άριστη εξυπηρέτηση!» «Τέλειος χώρος με υπέροχη θέα!!!» «Τέλειος χώρος και πάρα πολύ καλός καφές» «Από τα καλύτερα μαγαζιά της Κοζάνης..! Εξαιρετικός ο χώρος.!» «Φοβερή εξυπηρέτηση ζεστός χώρος η καλύτερη μουσική...αξίζει να το επισκεφτείτε!» «Υπέροχος χώρος, φιλόξενο περιβάλλον, ευγενικό προσωπικό..!» «Παρά πολύ καλό μαγαζί με απέραντη θέα την κεντρική πλατεία Κοζάνης και άψογο σέρβις!» «Ό,τι καλύτερο στην πόλη της Κοζάνης !» «Ωραίος καφές , ωραίος χώρος , ευχάριστο προσωπικό , και Απόκριες με τέρμα κόσμο… Προσπάθησαν να κάνουν ό,τι καλύτερο για να μας εξυπηρετήσουν !» «Υπέροχος χώρος!! Εξαιρετική επιλογή!!» «Το καλύτερο !» «Όλα ήταν άψογα» «Εξαιρετικό το design του χώρου!» «Τον πιο καλό ζεστό καφέ τον ήπια στην Κοζάνη, μέσα στο Mind Bar Cafe και ότι κι αν πω δεν φτάνει!!! Το καλύτερο cafe της πόλης!» «Εξαιρετικό καφέ! Άμεση εξυπηρέτηση, καταπληκτικό περιβάλλον και γενικά ατμόσφαιρα που ενδείκνυται για καφέ και όχι μόνο!»

TOGETHER 17

’60 και ‘70, όπου κυριαρχούν τα ευρωπαϊκά παιχνίδια αλλά επανέρχονται και τα αρχαία ελληνικά μέσω της Δύσης πχ. το Σκωτσέζικο «Κέρλινγκ» συνδέεται με το αρχαίο ελληνικό παιχνίδι «σμιλάρια» που παίζονταν με πέτρινες μπάλες. Είναι προφανές πως τα ευρωπαϊκά παιχνίδια έχουν αρχαιοελληνικές ρίζες.

Εν αρχή ην ... ο δίσκος! Στην ταινία Almost Famous, ο πρωταγωνιστής σε μικρή ηλικία ψάχνει τους δίσκους της αδερφής του. Ανακαλύπτει το “Tommy” των Who και ένα σημείωμα που λέει : Άκουσε το “Tommy” με ένα κερί να καίει και θα δεις ολόκληρο το μέλλον σου”. H βελόνα από το πικ απ πέφτει στα αυλάκια του δίσκου, το “Sparks” ξεκινά και ο πρωταγωνιστής βιώνει μια αποκάλυψη! Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να περιγράψουμε το αίσθημα που σου προκαλεί ο πρώτος δίσκος που ακόμα και με την ακρόαση της πρώτου τραγουδιού, πρόκειται να σε συγκλονίσει και ίσως τελικά γίνει το soundtrack της ζωής σου!

Ρωτήσαμε λοιπόν τους ειδικούς για την πρώτη φορά που πάτησαν το play και βίωσαν τη δική τους πρωτόγνωρη μουσική αποκάλυψη!

TOGETHER 18

ΚΕΙΜΕΝΟ ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΓΚΟΥΝΤΩΝΗ

ΑΣΤΕΡΗΣ ΚΟΝΤΟΣ, DJ και ραδιοφωνικός παραγωγός

Μου είναι δύσκολο να μιλήσω για ένα δίσκο που μου άλλαξε τη ζωή, καθώς πολλά μουσικά ερεθίσματα έχουν ασκήσει επιρροή πάνω μου. Η αλήθεια είναι πως κατά βάση είμαι παιδί της Ροκ. Και όταν λέω ροκ, αναφέρομαι στους Doors, στους Clash και τέτοια πράγματα. Παρά ταύτα, στα 16 μου, όπου και δούλευα σε ένα καφέ για χαρτζιλίκι τα καλοκαίρια, έτυχε να ανακαλύψω τους Portishead και συγκεκριμένα το Live στο Roseland NYC. Ήταν έρωτας με το πρώτο άκουσμα. Δεν μπορούσα να προσδιορίσω καν το είδος της μουσικής που άκουγα. Με έκανε να αισθάνομαι χαρά μέσα από τη μελαγχολία που έβγαζε (πολύ περίεργο για να το εκφράσω κάπως αλλιώς). Θυμάμαι τον εαυτό μου να τον ακούω ώρες ξανά και ξανά και κάπως έτσι νομίζω ότι οι Portishead έγιναν σταθμός για τη συνέχεια των μουσικών μου ανακαλύψεων!

Aphex Twin, το “Selected Ambient Works 85-92”. Η πρώτη μου επαφή με το συγκεκριμένο άλμπουμ έγινε το 2012 όταν άκουσα για πρώτη φορά και εντελώς τυχαία το “We are The Music Makers” που συμπεριλαμβάνεται στο δίσκο. Από την πρώτη στιγμή που άκουσα το συγκεκριμένο κομμάτι συνειδητοποίησα ότι είναι ένα κομμάτι, το οποίο θα ακούω καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής μου. Έπειτα από λίγο καιρό, αποφάσισα να ακούσω όλο το άλμπουμ αλλά και αρκετή από τη δισκογραφία του συγκεκριμένου καλλιτέχνη, τον οποίο και αμέσως κατέταξα στην κορυφή της λίστας των πιο αγαπημένων μου μουσικών. Είναι το πρώτο άλμπουμ που με μύησε στο είδος της Ambient και IDM μουσικής, ανοίγοντάς μου έναν κόσμο, ο οποίος παρέμενε άγνωστος για εμένα μέχρι εκείνη τη στιγμή. Η απόλυτη ικανοποίηση ήρθε όταν επιτέλους απέκτησα τον δίσκο που τόσο πολύ αγαπούσα. Μέχρι και σήμερα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Εν τέλει, πιστεύω ότι είναι ένας διαχρονικός δίσκος με τεράστια σημασία στο ευρύτερο φάσμα της ηλεκτρονικής μουσικής και πρόκειται σίγουρα για ένα δίσκο που σε σημαδεύει για το υπόλοιπο της ζωής σου.

SAM (GR), DJ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΚΟΥΝΤΩΝΗΣ (LEFEN), DJ και ορκισμένος δισκοσυλλέκτης

Για μένα λοιπόν, ένα άλμπουμ που στάθηκε σταθμός στη ζωή μου είναι αυτό του

Το αγαπημένο μου άλμπουμ είναι το Club Annual 4 (The Ultimate Dance Collection)! Ουσιαστικά ήταν το πρώτο μου CD ηλεκτρονικής μουσικής που αγόρασα επίσημα στην ηλικία των 14 χρονών. Ήταν αυτό που με ενέπνευσε να ασχοληθώ με αυτό το είδος της μουσικής αλλά και με το djing!

CRUZ, DJ

Ήτανε καλοκαίρι του 1992, ήμουν 8,

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΜΠΟΥΡΑΣ, ο πολυπράγμων

Βασικά δεν με λες DJ… Είναι άδικο για τα παιδιά που ψάχνονται μουσικά πολλές ώρες της μέρας, πειραματίζονται, μιξάρουν… Παιδιά με γεμάτες δισκοθή-

κες από πολλά είδη μουσικής και χιλιάδες «ώρες πτήσεων» πάνω σε πικ-απ ή σιντιέρες… Αυτό που ξεκινήσαμε πριν από 5 χρόνια στο «Pinelo» με τον Θωμά και τον Μάνο, κάθε Δευτέρα βράδυ και συνεχίζεται πλέον στο «El Barrio», είναι περίπου μια μεταφορά μιας ραδιοφωνικής εκπομπής, χωρίς λόγο φυσικά, στο μπαρ. Ήταν ένα τόλμημα και μια καινοτομία καθώς ως τότε δεν θα άκουγες κάπου στην Κοζάνη για μια ολόκληρη βραδιά μουσική με τραγούδια έντεχνα, ελληνική ροκ και ποπ σκηνή αλλά και τζαζ ή σουίνγκ διασκευές… Ακούς ολόκληρα τα τραγούδια με μια ροή που συναρτάται με τον κόσμο και δεν χωρούν πειραματισμοί σε αλλαγές.

Κι αν φάνταζε δύσκολο στην αρχή, έγινε συναρπαστικό λόγω της διαδραστικότητας που τελικά έχει αυτή η μουσική… Γιατί είναι ωραία να βάζεις στην ίδια «παρέα» την Αλεξίου ή τη Γαλάνη με τους Πυξ Λαξ, τη Ζουγανέλη, τον Χατζηγιάννη και τις Μέλισσες για μια νύχτα… Σαν συναυλία… Τώρα πως και γιατί? Τίποτα συγκεκριμένο… Εκεί στη δεκαετία του ΄80 και την ροκ εφηβεία μας, μεγαλώναμε με κασέτες Βασίλη Παπακωνσταντίνου και Νίκου Παπάζογλου και βέβαια Bob Marley και τους γίγαντες της διεθνούς ροκ σκηνής, βρισκόμενοι σε μια διαρκή πάλη με τα κλαρίνα τα ηπειρώτικα που ήταν μονίμως στα κασετόφωνα στα αγροτικά των γονιών μας... Βάλε βγάλε δηλαδή… Δεν συνέλλεγα μανιωδώς δίσκους, γιατί ποτέ δεν φανταζόμουν ότι κάποια στιγμή θα βάζω μουσική σε μπαράκια… Μ’ αρέσει πολύ όμως… Εγώ ραδιόφωνο ήθελα να κάνω και έκανα… Πάντως, ο πρώτος δίσκος που μου δώρισε ο πατέρας μου ήταν εκεί στις αρχές του 1985 ο «Διπλός Χρυσός» με ντίσκο και ροκ επιλογές… Δεν τον λάτρεψα, τον λιώσαμε όμως σε κάθε πάρτι γιορτών και γενεθλίων, κρυφά, ανάμεσα σε μικρές(?) δόσεις μαρτίνι και βερμούτ…

Στο κατάστημα «Καραμέλα» υποδέχεστε γλυκά την μέρα σας με ένα πλήρες πρωινό γεύμα, με φρέσκια μπουγάτσα και όχι μόνο, αφού διαθέτει διάφορα είδη σφολιάτας, αλλά και κρύα σάντουιτς και λουκάνικο βραστό. Θα πιείτε τον εξαιρετικής ποιότητας Hausbrandt καφέ, θα επιλέξετε ανάμεσα σε μια μεγάλη ποικιλία γεύσεων τη σοκολάτα και το τσάι σας. Στον κατάλογο των ροφημάτων συγκαταλέγoνται η γρανίτα και το μιλκσέικ. Μπορείτε να τα απολαύσετε στον ζεστό και φιλόξενο χώρο μας ή στον δικό σας.

TOGETHER 19

όταν ο αδερφός μου αγόρασε το πρώτο μας CD player από ένα δισκάδικο της πόλης και ο δισκοπώλης του έδωσε δώρο ένα cd. Ήταν ο πρώτος δίσκος των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ που έμελλε να με σημαδέψει. Φυσικά τον πρώτο καιρό μπορεί να τον άκουγα και 10 και 20 φορές την ημέρα όποτε, ίσως ήταν επόμενο να τον αγαπήσω, αλλά βαθιά μέσα μου πιστεύω πως αυτός ο δίσκος «ήθελε» να με βρει. Οι Στέρεο Νόβα μου σύστησαν την ηλεκτρονική μουσική που έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου και ίσως στην πορεία με έκανε να ασχοληθώ και με το Djing.

Οι μελωδίες τους μου ξύπνησαν τα συναισθήματα που με ακολουθούν μέχρι και σήμερα. Τα πρώτα χρόνια η αλήθεια είναι ότι δεν καταλάβαινα τη σημασία των διορατικών στίχων του Κωνσταντίνου Βήτα, αλλά μετέπειτα είδα πως τελικά μου σύστησαν και τη ζωή όπως ήταν όπως είναι και πιθανώς και όπως στο μέλλον θα είναι. Νοσταλγία, έρωτας και μελαγχολία ίσως είναι οι τρεις λέξεις που περιγράφουν τη σχέση μου με το δίσκο. Στη δισκοθήκη μου πλέον υπάρχει όλη η δισκογραφία τους και περιμένω με ανυπομονησία το νέο τους άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει μέσα στο Μάιο. « Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο και θα ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο, γιατί μια καινούργια αγάπη θα χύνεται σαν μέλι και από ένα σημείο της γης αυτός ο ήλιος θα ανατέλλει» *Ένα κλεμμένο ποδήλατο.- ΣΝ

Nepal

Κυριακή,18:30μ.μ. Η ΠΤHΣΗ 2155 ΤΗΣ FLY DUBAI ΦΤAΝΕΙ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΡΙΜΠΧΟΥΒΑΝ ΤΗΣ ΚΑΤΜΑΝΤΟΥ. Παρά το πολύωρο ταξίδι από την Αθήνα, είμαστε ενθουσιασμένοι που η περιπέτειά μας πρόκειται να ξεκινήσει. Η διαδικασία για την έκδοση βίζας τελειώνει πολύ γρήγορα και παίρνουμε ταξί που θα μας οδηγήσει στο ξενοδοχείο μας. Από την πρώτη κιόλας στιγμή που αντικρίζουμε τους μισοφωτισμένους και πολύβουους δρόμους της πόλης, ξέρουμε πως θα μας προσφέρει πολλές συγκινήσεις. Δεν υπάρχουν φανάρια, η κίνηση είναι απίστευτα μεγάλη, κόρνες παντού, εκατοντάδες κόσμου κυκλοφορεί στους δρόμους με μηχανάκια, ποδήλατα αλλά και πεζή. Γύρω τους, αμέριμνες αγελάδες απολαμβάνουν τη βόλτα τους στην πόλη χωρίς κανείς να τις ενοχλεί, καθώς θεωρούνται ιερές.

KEIMENO ΑΘΗΝA ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΥΔAΚΗ

TOGETHER 20

Η Παγόδα της Παγκόσμιας Ειρήνης, Ποκάρα

01.

02.

Αν και το Νεπάλ είναι ο τόπος καταγωγής του Σιντάρτα Γκαουτάμα, του Βούδα, η χώρα βρίθει ινδουιστικών ναών υψίστης θρησκευτικής αξίας για τους απανταχού πιστούς. Ο σημαντικότερος ινδουιστικός ναός στο Νεπάλ ονομάζεται Πασουπατινάθ και είναι ο πρώτος μας σταθμός. Ο ιερός χώρος είναι χτισμένος στις όχθες του ποταμού Μπαγμάτι, παραπόταμο του Γάγγη. Είμαστε τυχεροί διότι τον επισκεπτόμαστε Δευτέρα, ημέρα αφιερωμένη στον θεό Σίβα, ημέρα που πλήθος κόσμου συρρέει στο ιερό συγκρότημα για να προσφέρει στον θεό μέλι, γιαούρτι, γάλα και ζάχαρη. Γυναίκες με κόκκινες και πορτοκαλί φορεσιές κρατούν στα χέρια τους άνθη και μας οδηγούν στην όχθη του ποταμού προκειμένου να παρακολουθήσουμε ανοιχτή καύση νεκρών, μια συγκλονιστική εμπειρία που θα μας μείνει αξέχαστη... Αφού δεχόμαστε με κατάνυξη τις ευχές των ιερών ανδρών Σάντου, αφήνουμε πίσω μας τον ινδουιστικό κόσμο για να γνωρίσουμε έναν διαφορετικό. Εκείνον του Βούδα. Στις στούπες Σουαγιαμπουνάθ και Μποντνάθ συναντούμε πανέμορφους πάλλευκους ημισφαιρικούς ναους με τα μάτια του Βούδα ζωγραφισμένα στην κορυφή τουςμας πλημμυρίζει ένα αίσθημα γαλήνης και ηρεμίας. Ένα ζεστό αεράκι κυματίζει τις πολύχρωμες σημαίες προσευχής που κρέμονται περιμετρικά των ναών μεταφέροντας στον κόσμο μηνύματα ειρήνης. Βουδιστικοί ύμνοι ακούγονται από μεγάφωνα και εκατοντάδες μαϊμούδες οι οποίες ζούνε στον περιβάλλοντα χώρο των ναών καιροφυλακτούν για να κλέψουν από τον ανυποψίαστο επισκέπτη το κολατσιό του... Στην καρδιά της Κατμαντού στην πολυσύχναστη περιοχή Thamel, αναζητούμε τη σύγχρονη διάσταση της πόλης. Μέσα στα αμέτρητα στενά δρομάκια, βρίσκονται παντοπωλεία, εστιατόρια, μπαρ, μαγαζιά με αναμνηστικά καθώς και υπαίθριες αγορές όπου θαυμάζουμε χειροποίητα κοσμήματα, κεντήματα και κασμίρ, γλυπτά και εκλεπτυσμένες ζωγραφικές αναπαραστάσεις των Ιμαλαΐων ή του Βούδα πάνω σε ρυζόχαρτο. Στις ιστορικές πλατείες της ιερής κοιλάδας μένουμε έκθαμβοι από την ομορφιά των κτηρίων και των ναών. Χρώματα, μυρωδιές φρούτων και λουλουδιών, παραδοσιακές μουσικές και ιεροί ύμνοι συγχρωτίζονται θαυμάσια και μας συνοδεύουν σε κάθε βήμα της περιήγησής μας σε αυτή την μαγευτική πρωτεύουσα. Η νεπαλέζικη κουζίνα είναι για εμάς μια αποκάλυψη. Ψητό βουβάλι μαγειρεμένο με ξηρούς καρπούς, εξωτικά φρούτα και τηγανητό ρύζι, αρωματισμένο από μία τεράστια ποικιλία με μπαχαρικά της Ασίας που γίνεται αμέσως μία από τις αγαπημένες μας επιλογές. Ένα ταξίδι στο Νεπάλ δεν είναι μόνο μια γνωριμία με έναν εκπληκτικό πολιτισμό

Στις ιστορικές πλατείες της ιερής κοιλάδας μένουμε έκθαμβοι από την ομορφιά των κτηρίων και των ναών. Χρώματα, μυρωδιές φρούτων και λουλουδιών, παραδοσιακές μουσικές και ιεροί ύμνοι συγχρωτίζονται θαυμάσια και μας συνοδεύουν σε κάθε βήμα της περιήγησής μας σε αυτή την μαγευτική πρωτεύουσα

03.

01. Himalaya 02. Ποκάρα και η λίμνη Φέουα 03. Στούπα Μποντνάθ, Κατμαντού 04. Ιερός άνδρας Σάντου, Ινδουιστικός ναός Πασουπατινάθ, Κατμαντού.

αλλά και μια αποκάλυψη φυσικής ομορφιάς. Από τις δέκα υψηλότερες κορυφές του κόσμου οι εννέα βρίσκονται στο Νεπάλ, και ο ταξιδιώτης έχει την ευκαιρία να τις θαυμάσει από πολλά σημεία της χώρας. Μια έξοχη επιλογή είναι η πόλη της Ποκάρα στην οποία συνεχίζουμε το ταξίδι μας. Η διαδρομή ως εκεί, αν και πολύωρη μας αποζημιώνει με όμορφες εικόνες από ποτάμια, λίμνες, δάση, βουνά, χωριά ξεχασμένα από τον χρόνο... Η άφιξη δε στην Ποκάρα, αγαπημένος προορισμός των απανταχού ορειβατών και περιηγητών του κόσμου, με την εκπληκτική ανατολή στα Ιμαλάϊα κλείνει με τον πιο όμορφο τρόπο την επίσκεψή μας στη χώρα των αιθέρων… Ταξιδεύουμε για να γνωρίσουμε όμορφους τόπους και ενδιαφέροντες πολιτισμούς. Ταξιδεύουμε για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. «Είμαστε εκατοντάδες λουλούδια...» λένε οι κάτοικοι του Νεπάλ. Καλά ταξίδια.

04.

TOGETHER 21

Η Κατμαντού μας καλωσορίζει.

Η Ελληνική Ομοσπονδία Γούνας

έδωσε ηχηρό παρόν στο Annual General Meeting 2018 και στο 4ο Συνέδριο της Ε.Σ.Ε.Ε.

TOGETHER 22

Με την παρουσία της σε δυο σημαντικές εκδηλώσεις, η Ελληνική Ομοσπονδία Γούνας απέδειξε την σημαντικότητά της στον επιχειρηματικό χώρο ξεπερνώντας τα σύνορα της χώρας, αφού κατάφερε να αποκτήσει ευρωπαϊκή εμβέλεια. Αφενός με την συμμετοχή της στην Ετήσια Γενική Συνέλευση (Annual General Meeting) της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Γούνας (Fur Europe) που πραγματοποιήθηκε στην Γενεύη στις 12 και 13 του Απρίλη. Αφετέρου με την συμμετοχή της στο 4ο Συνέδριο και στη Γενική Συνέλευση της Ε.Σ.Ε.Ε με θέμα «Μικρομεσαία Επιχειρηματικότητα: Ο Μεγάλος Πρωταγωνιστής της Ανάπτυξης», το οποίο διοργανώθηκε από την Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας στις 20 και 21 του ίδιου μήνα.

Σ

το Annual General Meeting η Ελληνική Ομοσπονδία Γούνας εκπροσωπήθηκε από τον Πρόεδρο Δημήτριο Κοσμίδη, τον αναπληρωτή Πρόεδρο Ναούμ Δίτσιο, τον Αντιπρόεδρο και Πρόεδρο του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εκτροφέων Γουνοφόρων Ζώων Αθανάσιο Λάγγα. Κατά τη διάρκεια του έλαβε χώρα ο απολογισμός των πεπραγμένων του 2017, ψηφίστηκε ο ισολογισμός του 2017 και παρουσιάστηκε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της F.E. του οποίου η νέα σύσταση έχει ως εξής: Από την EFBA (3 μέλη): John Papsø (chair), Kenneth Ingman (vice-chair), Jasper Jaspers. Από την IFF (5 μέλη): Johannes Manakas (vice-chair), Roberto Tadini, Steven Hurwitz, Aron Liska, Ivan Benjamin. Από τα δημοπρατήρια-auction houses (2 μέλη):Jesper Uggerhøj, Pertti Fallenius. Η εταιρία FENDI, η οποία παρουσίασε μια ιδιαίτερη κολεξιόν με θέμα “Yesterday-Today” είχε κεντρικό ρόλο στην εκδήλωση. Στην πασαρέλα πρωταγωνιστούσε το προϊόν της φυσικής γούνας και όχι της πλαστικοποιημένης, δίδοντας παράλληλα το σύνθημα “Fendi is Fur, Fur is Fendi”. Ο εκπρόσωπος της Fendi Frederic Munoz αναφέρθηκε και στο Anti-Fur κίνημα δηλώνοντας πως πρόκειται για ένα επικοινωνιακό τρικ που σκοπό έχει να αρπάξει ένα μεγαλύτερο μερίδιο από την παγκόσμια αγορά. Ο κ. Κοσμίδης, δήλωσε πως η Ε.Ο.Γ. ακολουθεί την ίδια γραμμή με την F.E. και την εταιρία FENDI όσον αφορά το Anti-Fur κίνημα. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι αποφασίστηκε ομόφωνα η παγκόσμια διοργάνωση του Summer School, η καρδιά του οποίου θα χτυπάει από τη Δυτική Μακεδονία και συγκεκριμένα από την Καστοριά και τη Σιάτιστα. Από την άλλη, το κλιμάκιο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Γούνας συμμετείχε στο συνέδριο αποτελούμενο από τον Πρόεδρο Δημήτριο Κοσμίδη και τους εκλεγμένους αντιπροσώπους της Ε.Ο.Γ. για την Ε. Σ.Ε.Ε. Το παρών μεταξύ άλλων έδωσαν ο Επίτροπος Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο Αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δημήτρης Παπαδημούλης, ο Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Γιώργος Κύρτσος και ο Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ-ΕΛΙΑ Νίκος Ανδρουλάκης. Η πρώτη μέρα του συνεδρίου στηρίχτηκε σε πέντε θεματικές ομάδες και κατακλύστηκε από προτάσεις και εμπειρίες. Ο Πρόεδρος της Ε.Ο.Γ ως ομιλητής τόνισε την σημασία της συνεργασίας στην επιχειρηματικότητα. Την δεύτερη μέρα πραγματοποιήθηκε η Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση, όπου το Διοικητικό Συμβούλιο της Συνομοσπονδίας, ενέκρινε με πλειοψηφία τον διοικητικό και οικονομικό απολογισμό της διοίκησης. Στο τέλος της συνέλευσης, εκφράστηκε η απόλυτη εμπιστοσύνη προς τον Πρόεδρο της Ε.Σ.Ε.Ε. Βασίλειο Κορκίδη, αποδεικνύοντας πως η σύμπνοια και η συλλογικότητα δεν εκλείπουν.

Οι φακοί Transitions Xtractive® είναι οι μοναδικοί οφθαλμικοί φακοί για καθημερινή χρήση που ενεργοποιούνται και μέσα στο αυτοκίνητο. Έχουν σχεδιαστεί για να προσαρμόζονται ταχύτατα και από σχεδόν διαφανείς σε εσωτερικούς χώρους, να αλλάζουν σε σκουρόχρωμους (Cat.D) με την έκθεση τους στον ήλιο. Η προηγμένη τεχνολογικά φωτοχρωμική τους ιδιότητα, τους καθιστά ιδανικούς για καταστάσεις έντονης ηλιοφάνειας. Είναι η ιδανική επιλογή για την καθημερινότητά σας αλλά και για τις αυξημένες απαιτήσεις σας, εάν περνάτε τον περισσότερο χρόνο σας σε εξωτερικό περιβάλλον. Ενεργοποιούνται με το μπλε φως που υπάρχει στο ορατό φάσμα (blue light effect) συνεπώς ακόμη και μέσα στο αυτοκίνητο. Απευθύνεται στους διοπτροφόρους που το επάγγελμά τους είναι άμεσα συνυφασμένο με μόνιμη εξωτερική εργασία. Οι Transitions XTRActive® φακοί προσφέρουν άνετη και ξεκούραστη όραση σε όλες τις συνθήκες φωτισμού καθώς:

•Μειώνουν το ηλιακό θάμβος (Αντηλιά) παρέχοντας έτσι, άνεση στον διοπτροφόρο. (Με μέγιστη απόδοση σκουρότητας 95% – Cat.D) •Προσφέρουν 100 % προστασία έναντι της UV ακτινοβολίας (UVA & UVB) •Αποκόπτουν μέρος του μπλε φωτός (20%) λειτουργώντας προστατευτικά για πιθανές παθήσεις που σχετίζονται με αυτό (π.χ Εκφύλιση ωχράς κηλίδας) •Είναι οι μοναδικοί φωτοχρωμικοί φακοί που σκουραίνουν ακόμα και μέσα στο αυτοκίνητο (έως και 70%) Ανακαλύψτε τη νέα γενιά φακών Flash to Mirror με τεχνολογία Transitions ΧΤRActive® Οι φακοί Flash to Mirror από σχεδόν διάφανοι με μια ιριδίζουσα λάμψη σε εσωτερικό χώρο, όταν ενεργοποιούνται από το φυσικό φως μετατρέπονται σε φακούς ηλίου με έναν εξαιρετικής ποιότητας και λάμψης καθρέφτη. Οι Flash to Mirror φακοί προσφέρουν μια νέα διάσταση στο στυλ και είναι ιδανικοί για την Ελληνική αγορά και τους ανθρώπους που ακολουθούν τη μόδα και τις νέες τάσεις της. Χάρη στην τεχνολογία Transitions XTRActive® που φέ-

ρουν, η νέα σειρά φακών Flash to Mirror προσφέρει άνεση και προστασία σε όλες τις συνθήκες φωτισμού. Απευθύνεται σε όλους τους διοπτροφόρους που ενδιαφέρονται για το στυλ τους, ακολουθούν τη μόδα και τις νέες τάσεις της. Οι Flash to Mirror® φακοί προσφέρουν στυλ, άνεση και προστασία όλη τη διάρκεια της ημέρας καθώς: Μειώνουν το ηλιακό θάμβος (Αντηλιά) παρέχοντας έτσι, άνεση στον διοπτροφόρο. (Με μέγιστη απόδοση σκουρότητας 95% – κατηγορία D) Ανταποκρίνονται άμεσα στο φυσικό φως και σχεδόν αυτόματα ο φακός αποκτά τη δυναμική του λάμψη Προσφέρουν 100 % προστασία έναντι της UV ακτινοβολίας (UVA & UVB) Αποκόπτουν μέρος του μπλε φωτός (20%) λειτουργώντας προστατευτικά για πιθανές παθήσεις που σχετίζονται με αυτό (π.χ Εκφύλιση ωχράς κηλίδας) Έχοντας σαν βάση τους την τεχνολογία XTRActive® οι μοναδικοί φωτοχρωμικοί φακοί Flash to Mirror®, σκουραίνουν ακόμα και μέσα στο αυτοκίνητο (έως και 70%)

Athanasios Giannis Optometrist-Optician

+302461022470 | +306934938273 www.optikapoupnara.com | optikapoupnara@yahoo.com | www.fashionlens.gr info@fashionlens.gr www.leonardoeyewear.eu | info@leonardoeyewear.eu

TOGETHER 23

Transitions Xtractive®

Τα χρώματα της Πριγκίπισσας Στο μαγικό κόσμο της Ιωάννας Παλάσκα η αίσθηση του vintage είναι διάχυτη παντού! Παλιά έπιπλα, που αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία έχουν αναγεννηθεί με τα αυθεντικά χρώματα κιμωλίας (Chalk Paint) της Annie Sloan. Υφάσματα από βαμβάκι και λινό έρχονται να στολίσουν μικρά και μεγάλα κοσμήματα μιας άλλης εποχής. Το French style κυριαρχεί στο μοναδικό κατάστημα αναπαλαίωσης επίπλων της Δυτικής Μακεδονίας.

Η ενασχόληση με την αναπαλαίωση επίπλων

TOGETHER 24

Η αγάπη μου για την αναπαλαίωση επίπλων ξεκίνησε όταν ήρθαν στα χέρια μου παλιές αντίκες 10 χρόνια πριν που θέλοντας να τις εναρμονίσω στον δικό μου χώρο, μπήκα στην διαδικασία της αλλαγής. Δοκιμάζοντας διάφορα υλικά κατέληξα στην Annie Sloan και στην υπεροχή των προϊόντων της! Η πιστότητα των χρωμάτων, το αναγεννησιακό στυλ, οι υφές και οι πολλαπλές τεχνικές που μπορώ να εφαρμόσω δίνουν ένα αποτέλεσμα υψηλής αισθητικής με χαμηλό κόστος. Έπιπλα που κάτω από άλλες συνθήκες θα θαύμαζα μόνο στο Pinterest! Η πολυτέλεια πια είναι προσιτή.

Έμπνευση

Η μοναδικότητα του Παρισιού ,η Βόρεια Ιταλία αλλά και η ιδιαιτερότητα της Αγγλικής εξοχής καθώς και ολόκληρη η Αναγέννηση ήταν το κλειδί του ταξιδιού. Έπιπλα βαμμένα ξανά και ξανά, πατίνες απαράμιλλης αισθητικής, ο χρόνος που περνά και αφήνει τα σημάδια του. Η πηγή της έμπνευσης μου σε συνδυασμό με το φως της Ελλάδας! Μεγάλο ρόλο παίζει το ύφασμα, ένα στοιχείο απόλυτα δεμένο με τις δημιουργίες μου. Λουλούδια και φύση μπορούν να συνδυαστούν με θεαματικό τρόπο όταν το βαμβάκι και το λινό συμπληρώνει την παλέτα των χρωμάτων από τους πιο φυσικούς τόνους μέχρι το κόκκινο της Κινέζικης λάκας. Ένα άριστα επιλεγμένο δίκτυο συνεργατών συνδέονται με τις δημιουργίες μου έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι στην παλμοτάτη μορφή μιας αισθητικά τέλειας εικόνας. Παράλληλα, το διαδίκτυο παίζει σημαντικό ρόλο στην δουλειά μου καθώς πληροφορίες ταξιδεύουν στον δικό μου χώρο διευρύνοντας το φάσμα της έμπνευσής μου. Είναι καιρός να αφήσουμε την καταθλιπτική μονοτονία του γκρι τόσο από τις ζωές μας όσο και από το σπίτι μας, τον χώρο που όλο και περισσότερο γίνεται το βασίλειο μας. Δεν είναι τυχαίο που σε χώρες, χώρους και τόπους με χρώμα το χαμόγελο περισσεύει.

Η διαδικασία αναπαλαίωσης

Δημιουργώ με χρώματα κιμωλίας (chalk paint) χωρίς τρίψιμο, χωρίς αστάριΜόνη προσθήκη το νερό και το φινίρισμα φυσικών

Στοιχεία Επικοινωνίας: Γρηγορίου Μπουσίου 3 Τ.: 24610 40774 Les Couleurs de princesse Les Couleurs de princesse Lescouleursdeprincesse@yahoo.gr

κεριών. Ασφαλέστατα χρώματα που μπορούν να μπουν ακόμη και σε παιδικά δωμάτια. Η πρωτοποριακή τεχνογνωσία της Annie Sloan, εμπνευστή και δημιουργό του CHALK PAINT, δίνει τη δυνατότητα σε εμένα αλλά και σε όσους ανθρώπους ασχολούνται με την DIY φιλοσοφία να βάψουν ένα έπιπλο το πρωί και την ίδια μέρα να μπορούν να το χρησιμοποιήσουν. Αναλαμβάνοντας την αναπαλαίωση επίπλων των πελατών μου εναρμονίζω απόλυτα την προσωπικότητα τους με τον εκάστοτε χώρο συνδυάζοντας πάντοτε χρώμα , ύφασμα και τάση. Τώρα πια το Boho συνοδεύει το French style με νότες ρετρό. Το mix & match ήρθε για να μείνει και όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν χωρίς το στοιχείο second Hand. Άλλωστε κάτι παλιό, κάτι καινούργιο και τώρα πια…κάτι βαμμένο. Δημιουργώ με βάση τα σημερινά πρότυπα, παλιά έπιπλα με μια νέα πνοή. Κανόνας μου είναι η μοναδικότητα του κάθε επίπλου γι΄ αυτό ακόμη και αν μου ζητηθεί, δεν «κλωνοποιώ» προηγούμενες δημιουργίες μου!

Στο Les couleurs de princesse μπορείς να βρεις…

Μικρά και μεγάλα second hand έπιπλα για κάθε γωνιά του σπιτιού, διακοσμητικά και χειροποίητα φωτιστικά, τα οποία είναι μοναδικά! Ολοκληρωμένη γκάμα όλων των υλικών της Annie Sloan, τρίωρα σεμινάρια εκμάθησης και εφαρμογής , καθώς επίσης και την αλλαγή των επίπλων του εκάστοτε πελάτη σύμφωνα με το στυλ και τις ανάγκες του χώρου του.

Γυναικεία επιχειρηματικότητα

Σε μια εποχή , που η κρίση έχει αγγίξει όλους του τομείς η απόφαση να ανοίξω το δικό μου κατάστημα δεν ήταν εύκολη . Όμως έχω πάντα στο μυαλό μου το μότο «ποτέ μην εγκαταλείπεις τα όνειρα σου». Χτίζω βήμα βήμα και υλοποιώ τη φιλοσοφία του second hand που στην Ελλάδα μας είναι ακόμη άγνωστη ! Δεν σταματώ να ονειρεύομαι και πιστεύω πως ακόμη και σε περιόδους τόσο δύσκολες, πάντα υπάρχει διέξοδος και ευκαιρία! Άλλωστε ο θεός αγαπά τους ανθρώπους που τολμούν να περπατούν στο πορφυρούν χρώμα !!

TOGETHER 25

Το μοναδικό αυθεντικό χρώμα κιμωλίας! Βάφει χωρίς τρίψιμο, χωρίς αστάρι, ξύλο, μέταλλο, σίδερο, μάρμαρο, ύφασμα! Απεριόριστες δυνατότητες, δεκάδες συνδυασμοί, ήσυχο ή έντονο αποτέλεσμα. Ρετρό, αναγεννησιακό, Vintage, Boho style και ό,τι άλλο έχει ονειρευτεί κάποιος που μέχρι τώρα θεωρούσε απλησίαστο .

TOGETHER 26

Κωνσταντίνε Γρηγοριάδη, από τι είναι φτιαγμένο το μέλλον; Ο καθένας στην τέχνη δίνει τη δική του ξεχωριστή ερμηνεία. Η τέχνη ρέει, δεν μπαίνει σε καλούπια, είναι πάντα ανοιχτή στο διάλογο. Προκαλεί, ξυπνά συναισθήματα, αναμνήσεις, σου δίνει νέες οπτικές, σε σοκάρει, κατασκευάζει εαυτό και ταυτότητα, διερευνά και αποκαλύπτει. Για τον Κωνσταντίνο Γρηγοριάδη ένα πειραματικό “ατύχημα” μπορεί να αποτελέσει καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, ανοιχτό σε κάθε πιθανή ερμηνεία για τον αποδέκτη της εικόνας. Οι καλλιτεχνικές του δημιουργίες το φόβο του μέλλοντος, το φόβο για μια δυστοπική κοινωνία, το δίπολο της απελευθέρωσης ή της καταστροφής που θα επέλθει με τον τεχνολογικό ντεντερμινισμό.

Το καλλιτεχνικό έναυσμα

Η επιστημονική φαντασία και η δημιουργία μυθολογιών πάντα με ενθουσίαζαν γι’ αυτό ένα μεγάλο κομμάτι της έρευνάς μου βασίζεται στις τεχνολογικές και επιστημονικές εξελίξεις που άλλαξαν ή αλλάζουν τον κόσμο. Πολυπολιτισμικοί μύθοι, αρχαία τεχνολογία, κρυπτοζωολογία συνδυαστικά με ανεξάρτητες έρευνες στην Αλχημεία, την Νευροεπιστήμη και τα θρησκευτικά συστήματα τροφοδοτούν την μηχανή για το δικό μου αέναο ταξίδι εξερεύνησης, αμφισβήτησης και κατανόησης της ύπαρξης, της φύσης και του πολιτισμού. Μετά την αποφοίτησή μου το 2014 από την Σχολή Καλών τεχνών του Πανεπιστημίου της Ουαλίας και συγκεκριμένα του τμήματος 3D και γλυπτικής πρακτικής, ασχολήθηκα με μεταλλικές κατασκευές και δημιουργία σκηνικών για τηλεοπτικά και κινηματογραφικά projects. Αυτό το ταξίδι με βοήθησε να αναπτύξω τις ικανότητές μου τόσο στην αντίληψη της γλυπτικής, όσο και στον τεχνικό και κατασκευαστικό τομέα. Τα υψηλής ακρίβειας μεταλλικά κατασκευάσματα και η χρήση «καλλιτεχνικά ανακυκλώσιμων αντικειμένων» στα μεταλλικά γλυπτά μου προετοίμασαν το έδαφος για να συνδυάσω τεχνικά, θεωρητικά και πειραματικά θέματα. Στην ενασχόληση μου με τα δισδιάστατο επίπεδο, εφάρμοσα κυρίως την τεχνική

της Decalcomania και μέσω του φαινομένου της παρειδωλίας προσπάθησα να ανοίξω τις ‘πύλες’ και να εξερευνήσω τον άγνωστο κόσμο όπου ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος, το αναλογικό και το ψηφιακό, αφηρημένο και το ρεαλιστικό συγκλίνουν.Στο εγγύς μέλλον, ελπίζω να ενσωματώσω την οργανική ύλη και την βιοτεχνολογία στο έργο μου και να ασχοληθώ με τη σκηνογραφία και με το stop-motion animation.

Επιρροές

Τα έργα του Μαξ Έρνστ, του Marcel Duchamp, του Χ.Ρ. Γκίγκερ και Γιαν Σβανκμάγιερ αποτελούν μια εξαιρετική πηγή έμπνευσης και επιρροής στην πρακτική της τέχνης μου. Άμεσες αναφορές σε τέτοιους καλλιτέχνες είναι και θα είναι πάντοτε κομμάτι του έργου μου. Πειραματιζόμενος με πληθώρα υλικών, τεχνικών και αρχών και ανακαλώντας στοιχεία από τον Σουρεαλισμό και την Άρτε Πόβερα, προτείνω πιθανές φόρμες και στυλιστικά κατάλληλα τεχνουργήματα για ένα Μετα-αποκαλυπτικό Ντανταϊσμό. Κινηματογραφικές παραγωγές όπως : Metropolis, Tetsuo, Dark City, MadMax,Matrix κτλ. είναι κάποια παραδείγματα και τάσεις που αδιαμφισβήτητα επηρρέασαν την αντίληψη μου σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο.

“Δυστοπικός Καινούριος Κόσμος”

Το σάιμποργκ είναι ένα ον του κυβερνοχώρου, υβρίδιο ανάμεσα σε μηχανή και οργανισμό, το οποίο μπορεί να αποτελεί πλάσμα τόσο της κοινωνικής πραγματικότητας όσο και της επιστημονικής φαντασίας. (Haraway, 1991). Η δυστοπική ματιά του cyborg στην σύγχρονη τέχνη, που ήταν και ο τίτλος της διπλωματικής μου, αποτελεί μια από τις βασικές ιδέες πίσω από το θεωρητικό και πρακτικό περιεχόμενο που συνθέτω σαν εικαστικός καλλιτέχνης. Από τον «Υπεράνθρωπο» του Νίτσε στο « Cyborg Manifesto” της Ντόνα Χαραγουέι και από τον « Θαυμαστό καινούργιο κόσμο» του Χάξλεϋ στο «1984» του Οργουέλ, το αντικείμενο του δυστοπικού μέλλοντος είναι αναμφισβήτητα αυτό που με εμπνέει να κριτικάρω, να περιγράφω αλληγορικά και να απεικονίζω πιθανές μορφές και απόψεις του νέου μεσαίωνα. Καθώς ο μύθος γίνεται πραγματικότητα, ο Νευρομάντης είναι ξύπνιος στην Μητρόπολη και ο προσομοιωτής του Ζαν Μποντριγιάρ δεν είναι πλέον φανταστικός καθώς η πραγματικότητα αντικαθίσταται από την ψηφιακή προσομοίωση στον τωρινό νέο κόσμο. « Ο φόβος του Μέλλοντος» είναι η πρώτη μου ατομική έκθεση εικαστικών τεχνών, που απεικονίζει και περιγράφει αλληγορικά το Σάιμποργκ και έλαβε χώρα στον πολυχώρο τέχνης του Volcano Theatre στο Σουόνσι της Ουαλίας . Ένα αυτοοργανωμένο εγχείρημα, με την παρουσία και συνεργασία μουσικών, performers και ακαδημαϊκών , που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβρη του 2017 και αποσκοπούσε στην συνέχιση, εξέλιξη και οργάνωση όμοιων ενεργειών στο μέλλον. Μέσα σε ένα φουτουριστικό, μακάβριο και σατυρικό πλαίσιο, το κύριο μέρος του έργου περιγράφει την καταστροφική επίδραση του βιομηχανικού και του μετα-βιομηχανικού κόσμου στην φύση, τον πολιτισμό και την αυτοσυνειδησία. Εξερευνά τις πτυχές ενός σκοτεινού δυστοπικού μέλλοντος, τη γέννηση της μετα-αποκαλυπτικής πανίδας και τις θολές γραμμές ανάμε-

Ένα όραμα τεχνητών όντων γεννημένων από τοξικά απόβλητα, ενός κυβερνοχώρου που έχει καταρρεύσει και ενός πειραματικού σταδίου επαναλαμβανόμενης αποτυχίας. Νέες μορφές ύπαρξης δημιουργούνται από μηχανές και υβριδικούς οργανισμούς, που τεχνολογικά αναπαραγώμενοι κατασκευάζουν το γκροτέσκο όνειρο ενός κατεστραμμένου κόσμου και του έσχατου κεφαλαίου της ζωής

TOGETHER 27

“Ο φόβος του μέλλοντος”

TOGETHER 28

TOGETHER 29

Από την έκθεση του Κωνσταντίνου Γρηγοριάδη «Φόβος του Μέλλοντος». Φωτογραφίες: Άννα Ιωαννίδη

σα στο πραγματικό και μη πραγματικό στην μετανεωτερικότητα.

‘’Statement’’

Η παραβίαση των ανθρώπινων ορίων, ο ηθικός κατακερματισμός και η αναμέτρηση με τα φυσικά όρια οδηγούν σε μια μη αναστρέψιμη τροποποίηση της κατάστασης της ‘ύπαρξης’. Παραδείγματα της αστικής δυστοπίας και της πνευματικής υποδούλωσης που περιγράφονται στο «1984» και « στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο» φαίνεται να έρχονται ένα βήμα πιο κοντά στην φυσική ύπαρξη και στην αντικατάσταση της ελευθερίας, της γνώσης και της αρμονίας. Η επιστημονική φαντασία μετατρέπεται σε πραγματικότητα στην τρέχουσα εποχή του ολοκληρωτικού ελέγχου και της μαζικής παρακολούθησης, της χειραγώγησης των κοινωνικών δομών, της διατάραξης του κύκλου ζωής στη γη, του πολέμου και του θανάτου της συνείδησης. Ένα όραμα τεχνητών όντων γεννημένων από τοξικά απόβλητα, ενός κυβερνοχώρου που έχει καταρρεύσει και ενός πειραματικού σταδίου επαναλαμβανόμενης αποτυχίας. Νέες μορφές ύπαρξης δημιουργούνται από μηχανές και υβριδικούς οργανισμούς, που τεχνολογικά αναπαραγώμενοι κατασκευάζουν το γκροτέσκο όνειρο ενός κατεστραμμένου κόσμου και του έσχατου κεφαλαίου της ζωής. Μια προειδοποίηση για αλλαγή, σεβασμό και επανασύνδεση με τη φύση, μια προτροπή να αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλο, να κατανοήσουμε ότι όλα είναι ένα και να ζήσουμε σε αρμονία εξερευνώντας τα βάθη του εαυτού μας και του σύμπαντος.

ΙΝFO: Συμμετείχε σε εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, του Καναδά και της Μεγάλης Βρετανίας όπως το Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου “Living Machines 2013”, το National Waterfront Museum της Ουαλίας στο Swansea, στο Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης του Bath και σε διάφορα εκθεσιακά κέντρα της Ουαλίας (Mission Gallery, Elysium Gallery κτλ.). Έχοντας χρησιμοποιήσει και πειραματιστεί με όλα τα μέσα οπτικής επικοινωνίας (παραδοσιακές τεχνικές, δερματοστιξία, γλυπτική με μέταλλο, ξύλο, ανακυκλώσιμα και εναλλακτικά υλικά, μικτές τεχνικές και ψηφιακές εφαρμογές) συνεχίζει το ταξίδι του προς τη γνώση επεκτείνοντας τις δημιουργικές του τάσεις στην σκηνογραφία και την κατασκευή σκηνικών και props για τηλεοπτικές παραγωγές. Έως το τέλος Μαΐου συμμετέχει στην παγκόσμια ομαδική έκθεση, “Monkey Tree” στο Richmond, Illinois, με καλλιτέχνες, που εξερεύνησαν το φαινόμενο της παρειδωλίας, ενώ τον Ιούνιο του 2018 θα συμμετάσχει στην έκθεση “We come from further South” στο Wrexham της Ουαλίας. Τέλος, έργο του περιλαμβάνεται στην έκδοση του Oxford University Press με τίτλο “Living Machines C” , ένα εγχειρίδιο για βιο-μιμητικά και βιο-υβριδικά συστήματα.

Website: www.kostaxe.com FB: kostaxe1 INSTAGRAM:kostaxe

xxx

TOGETHER 30

Θα φύγω, είπε ένα πρωινό μια λέξη, ουφ, βαρέθηκα στη γειτονιά του άλφα -Τρελάθηκες; τη μάλωσαν οι γείτονες, για σοβαρέψου λίγο, η θέση είναι εδώ, μαζί μας… Αυτά κι άλλα πολλά της έλεγαν Μα εκείνη έκανε πως δεν άκουσε Φόρεσε τα καλά της και μια και δυο ξεκίνησε -Γύρνα πίσω, α γ α π ώ έεει… γύρνα πίσω Ήταν η λέξη ΑΓΑΠΩ. Μεσάνυχτα και κάτι γλίστρησε αθόρυβη στη γειτονιά του βήτα Βάσανα, βογκητά, βουή εδώ, Της μαύρισε η καρδιά στη γειτονιά του βήτα Άνοιξε βήμα και τσουπ… Να’τηνε στη γειτονιά του γάμα Ούτε κι εδώ της άρεσε Στη γειτονιά του δέλτα ξάπλωσε αποσταμένη στον ίσκιο κάποιου δέντρου Είπε να ονειρευτεί και ονειρεύτηκε να σεργιανούνε με πανσέληνο σ” ένα λιβάδι ασημί Κι ήταν καλό σημάδι Κολύμπησε στη θάλασσα του θήτα ύστερα Και μάζεψε μια αγκαλιά λουλούδια στου λάμδα τα λιβάδια Αύγουστος μήνας κι άνθησαν στο πέρασμά της τα λουλούδια Κι ήταν κι αυτό καλό σημάδι Μια αγκαλιά λουλούδια… «Σε ποιον να τα χαρίσω;» συλλογίστηκε, «μια αγκαλιά λουλούδια και δεν έχω κανέναν» Τότε κατάλαβε, πρώτη φορά, πως ήταν μόνη, Πως μοναξιά, ίσως, πήγαινε να πει να τριγυρνάς δίχως σκοπό με μια αγκαλιά λουλούδια Μπαινόβγαινε ανόρεχτα στις γειτονιές τώρα Απ” όπου πέρναγε «μείνε μαζί μας, αγαπώ», της έλεγαν Μια λέξη της ψιθύρισε «α γ α π ώ σε θέλω» «κοίταξέ με, αγαπώ» της λέει η μια άλλη Μα το α γ α π ώ ήταν αλλού, Μόνο σκεφτότανε πώς θα τη βρει τη λέξη που της ταίριαζε,

Κι όταν την έβρισκε, αν την έβρισκε, αλήθεια πώς θα καταλάβαινε πώς ήταν αυτή και όχι άλλη; Έπρεπε να τα συναντήσει πριν μαραθούνε τα λουλούδια Έτσι έπρεπε να γίνει κι έτσι έγινε Μια νύχτα που έσταζε φεγγαρόφωτο ξεστράτισε στη γειτονία του σίγμα Κάτι της έλεγε: εδώ, εδώ… Και ξαφνικά άρχισε η καρδιά της να χορεύει μ” ένα γλυκό ρυθμό κάτι σαν θρόισμα μαζί και φλοίσβος Ήταν μια λέξη τόση δα, και το “νιωσε αμέσως πως αυτή ζητούσε μόνο αυτή -Πώς σε λένε; -Σε.

-Σκέτο Σ ε; -Ναι, σκέτο. Και σένα; -Α Γ Α Π Ω. Με μια υπόκλιση της γέμισε την αγκαλιά λουλούδια… Κι εκείνη, με φωνή που λίγο έλειψε να σβήσει, τη ρώτησε -Και γιατί διάλεξες εμένα; -Γιατί είσαι συ, γιατί “μαι εγώ, γι” αυτό Γι’ αυτό, λοιπόν τη μια νύχτα ήρθανε κοντά, την άλλη ακόμη πιο κοντά, την τρίτη γίναν ένα και μείναν έτσι Μοιράζονταν στα δύο ένα πορτοκάλι, ένα κρουασάν, κι ένα φαρφουρένιο γέλιο μοιράζονταν στα δύο, φορούσανε το ίδιο κόκκινο πουλόβερ Κι ένα σωρό άλλα πράγματα Κι ένα πρωί, χαράματα, τρυπώσανε στη γειτονιά του δέλτα να σβήσουνε το δεν! Περνώντας απ” το λάμδα μουτζούρωσαν στα γρήγορα το λίγο και πήρανε μαζί τους το πολύ, το πάντα! Ύστερα, ζωγράφισαν ένα μεγάλο θαύμα θαυμαστικό, το φούσκωσαν σαν αερόστατο και ταξιδεύουν από τότε σ’ ερωτικές ιστοριούλες Μια ερωτική ιστοριούλα με καλό τέλος - Χρήστος Μπουλώτης

Η ερώτηση είναι μια και καθολική : “Πως αντιλαμβάνεστε τις ερωτικές σχέσεις στη σημερινή εποχή;” Οι απαντήσεις όμως φτιάχνονται από τους ανθρώπους και είναι πολλές και διαφορετικές. Για κάποιον η σχέση συμβολίζει τη συνύπαρξη, τον αριθμό 2, το μαζί, τον β’πλυθηντικό. Άλλοτε οι άνθρωποι γράφουν ρομαντικά για τις σχέσεις, άλλοτε κυνικά, άλλοτε ρεαλιστικά και άλλοτε ουτοπικά. Εμείς ρωτήσαμε τρεις ανθρώπους και πήραμε τρεις διαφορετικές απαντήσεις. Το ερώτημα όμως, θα συνεχίσει να μας απασχολεί, γιατί ο άνθρωπος και τα δεδομένα αλλάζουν και η εποχή τρέχει κατοστάρι.

Της Βασιλικής Β.

Να γράψουμε, λέει, για τις σχέσεις των ανθρώπων τις ερωτικές. Εννοεί μάλλον αυτές που ξεκινάνε με ένα βλέμμα ή μια αλλαγή στη φωνή. Που θες ο άλλος να σε προσέξει και να σε θεωρήσει ξεχωριστό, αμέσως αν γίνεται. Που αρχίζεις να φτιάχνεις τον εαυτό σου μέσα έξω για να αρέσεις. Ντύνεσαι, στολίζεσαι, σε πιάνουν οι καλοσύνες και στέλνεις μηνύματα να δεις πως είναι, να πεις ότι «σε σκέφτομαι..», χαμογελάς πάντα όταν πετυχαίνει ο ένας τον άλλο, γλυκαίνεις φωνή και διαλέγεις μόνο λέξεις όμορφες. Που βγαίνεις και παρουσιάζεις τη ζωή σου όμορφα, όχι ότι λες ψέματα αλλά ακόμα και στα λιγότερο ανάλαφρα που μπορεί να συζητήσεις βάζεις ένα μάθημα ζωής από δίπλα. Και φτιάχνεις έτσι την εικόνα του ανθρώπου που του αρέσει να εξελίσσεται και να «μεγαλώνει» παραμένοντας παιδί, γιατί ξέρεις ότι αυτό γοητεύει, γιατί οι άνθρωποι επιλέγουν να σταθούν δίπλα στη χαρά. Που ξαφνικά βρίσκεις μέσα σου όλη την ενέργεια που υπάρχει στον δικό μας κόσμο και σε όσους δεν έχουμε ακόμα ανακαλύψει, για να μπορείς να βρίσκεστε και να ξαναβρίσκεστε και να κάνετε πράγματα και να ξαναβρίσκεστε μέχρι να πιστέψετε ότι βρεθήκατε, επιτέλους. Που σιγά σιγά η ενέργεια αυτή μετουσιώνεται σε λέξεις και φράσεις που δεν ήξερες πριν από αυτό τον άνθρωπο, όπως μαζί, αλήθεια, αγγίζω, φροντίζω, εμπιστεύομαι, αφήνομαι, αγαπάω εσένα

άρα αγαπάω εμένα, αγαπάω εμάς, αγαπάω τώρα άρα αγαπάω για πάντα, αγαπιέμαι τώρα άρα θα υπάρχω πάντα. Να γράψουμε, λέει, για τις σχέσεις των ανθρώπων τις ερωτικές. Αυτές που μπαίνεις σαν παιδί και θες οι ανάγκες σου να φροντίζονται όπως των μικρών παιδιών με φιλιά, αγκαλιές και σοκολάτες και φτάνεις να γίνεσαι θεός που όλα τα χωρά και όλα τα μπορεί. Που σε όλη την πορεία τους ο ένας είναι για τον άλλο καθρέφτης καθαρός και δρόμος καινούριος, ίσως τρομακτικός, ίσως γοητευτικός αλλά πάντα με συνταξιδιώτη. Να γράψουμε, λέει, για τις σχέσεις των ανθρώπων τις ερωτικές. Να μπούνε στο χαρτί δίπλα δίπλα ο άνθρωπος και ο έρωτας, να σταθούν αντίκρυ να κοιταχτούν, να πιαστούν σε χορό απελευθερωτικό, να μας δώσουν έτσι την μόνη εικόνα που τους πρέπει: άνθρωπος και έρωτας σε μια αγκαλιά αιώνια.

Της Κ.

Στην ερώτηση τι σημαίνει σχέση για εμένα σήμερα σε 300 λέξεις μου μοιάζει αδύνατο να απαντήσω… Γιατί σχέση δεν είναι μόνο το κοινό σήμερα δυο ανθρώπων. Είναι το παρελθόν που πέρασαν χώρια, κάθε τι που σμίλεψε τους χαρακτήρες τους ώστε να ταιριάξουν όταν συναντήθηκαν. Κάθε μικρή ή μεγάλη απόφαση που οδήγησε στην συγκυρία του έρωτά τους.

Γιατί σχέση δεν είναι μόνο ο έρωτας δυο ανθρώπων. Είναι η ανάγκη για υπομονή ώσπου να συγχρονιστούν οι επιθυμίες τους. Αφήνοντας στην άκρη τον εγωισμό, όχι γιατί απλά το θέλεις, αλλά επειδή αυτό σε κάνει να νοιώθεις καλύτερα. Όχι γιατί έτσι πρέπει, αλλά επειδή αυτό έχει ανάγκη το ταίρι σου. Γιατί σχέση δεν είναι μόνο δυο άνθρωποι που έτυχε να ταιριάξουν ερωτικά. Είναι δυο άνθρωποι που μοιράστηκαν τα μυστικά τους, τις χαρές και τα ζόρια τους, τα όνειρα και την καθημερινότητά τους, που έγιναν φίλοι και αγαπήθηκαν. Πέρα από το χρώμα των ματιών τους ή τις αναλογίες του σώματός τους. Πέρα από τις ομοιότητες ή τις διαφορές τους. Πέρα και από που ξεκίνησαν ή που σχεδίαζαν να καταλήξουν.

Του Γιώργου Π.

Άντρες από τον Άρη, γυναίκες από την Αφροδίτη .. μια φράση που προσπαθεί να αποδείξει ποσό διαφορετική είναι η συμπεριφορά και οι αντιλήψεις των δυο φύλων. Τι γίνεται όμως όταν οι δυο κόσμοι αυτοί ενώνονται σήμερα! Εν έτη 2018 ήδη οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους με διαφορετικές αντιλήψεις από ότι οι ίδιοι είχαν γαλουχηθεί και φαίνονται πιο ώριμοι απέναντι στις ιδέες της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Ωστόσο, ενώ όλοι μας έχουμε μια πλήρη γνώση στο πως μπορούμε να χτίσουμε αμοιβαίες , υγιείς και σταθερές σχέσεις και φαίνεται πολύ εύκολο να την διδάξουμε στις επόμενες γενεές, στην πραγματικότητα είναι πολύ δύσκολο να εφαρμόσουμε αυτή τη γνώση στην πράξη. Η αλήθεια είναι ότι πιστεύουμε ότι οι εποχές έχουν αλλάξει και διαφέρουμε πολύ από τους ανθρώπους των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά παραμένουμε ίδιοι και απαράλλαχτοι στην συμπεριφορά, απλά αλλάξαμε τα μέσα με αποτέλεσμα οι σχέσεις μας να είναι τελείως κενές. Οι άντρες προσπαθούμε να χτίζουμε αληθινές σχέσεις με το αντίθετο φύλο αλλά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την ανταγωνιστική πλευρά μας που δεν είναι άλλη από το να αποδείξουμε ποσό καλοί θηρευτές είμαστε. Οι γυναίκες πάλι πιστεύουν ότι ο ρόλος του θηράματος δεν τους ταιριά-

ζει και θεωρητικά πιστεύουν πως δεν ισχύει αλλά, στην πραγματικότητα αυτό που αναζητούν είναι να προκαλέσουν τον θηρευτή να τις κυνηγήσει. Οι ίδιες θέλουν να χτίσουν υγιής σχέσεις όχι πάντα με ένα πριγκιπόπουλο αλλά με αρσενικά που μπορούν να επιβληθούν και είναι ισχυρά. Συμπερασματικά λοιπόν, κανείς θα έλεγε πως αφού και τα δυο φύλλα έχουν στόχο τη δημιουργία αληθινών και υγιών σχέ-

σεων τότε θα έπρεπε να το πετυχαίνουν. Η αλήθεια όμως, είναι κάπως διαφορετική. Εφόσον βρεθούν τα ιδανικά ζεύγη θηρευτή - θηράματος αρχίζει αυτό που λέμε σχέση . Ο ένας προσπαθεί να επιβάλει τη δίκη του στάση ζωής στον άλλον, ενώ η κτητικότατα βρίσκεται στο 1000% και όλα περιβάλλονται από μια υπερβολή. Αυτό άλλωστε είναι το πρώτο στάδιο που θέλουμε όλοι να ζήσουμε και το ονομάζουμε έρωτα . Έπειτα έρχεται μια ισορροπία και όλα οδηγούν σε μια άλλη γκάμα ισχυρών συναισθημάτων και δεσμών που εμπεριέχονται στον όρο αγάπη . Σε αυτό το σημείο είναι που δημιουργούνται τα περισσότερα προβλήματα. Όποιον άνθρωπο και να ρωτήσεις για το τι θέλει από το άλλο φύλο στη ζωή του, θα σου απαντήσει ότι θέλει να ερωτευτεί και να φτάσει στο υπέρτατο συναίσθημα να αγαπήσει και να αγαπηθεί . Έτσι λοιπόν, όταν φτάνουμε σε αυτό το σημείο ανεξαρτήτως φύλου έχουμε μια έπαρση. Δηλαδή φτάσαμε σε αυτό που θέλουμε και δεν είναι καθόλου αρκετό. Θέλουμε κάτι πιο έντονο αλλά συγχρόνως θέλουμε και τη σταθερότητα που ήδη έχουμε εξασφαλίσει. Έτσι, δημιουργούνται δυο τύποι σχέσεων. Στις σχέσεις που θα εξελιχθούν, οι άνθρωποί θα αντιμετωπίσουν αυτή τους την έπαρση και τις ανασφάλειες που τυχόν θα δημιουργηθούν , θα αγωνιστούν με ειλικρίνεια και θα συντηρήσουν και θα εξελίξουν την ανέγερση αυτού του κτίσματος που λέγεται σχέση . Μια όμως, κατά γενική ομολογία μεγάλη μερίδα ανθρώπων, θα ηττηθεί από αυτή την έπαρση και θα συνεχίσει να κρατάει τη σχέση που του εξασφαλίζει την σταθερότητα. Η σχέση αυτή όμως, θα στηρίζεται

στο ψέμα, ενώ τα μέσα κοινωνική δικτύωσης θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν την απόλυτη εχεμύθεια την οποία χρειάζεται κάποιος για να μπορέσει να δημιουργήσει οτιδήποτε παράλληλο χωρίς κανένα πρόβλημα. Η επικοινωνία μεταξύ τους θα είναι φαινομενικά καλή αλλά στην πραγματικότητα ανύπαρκτη. Με αυτό το τρόπο υποστηρίζουν και αποδεικνύουν ότι η σχέση τους είναι υγιής και σταθερή αφού, η εικόνα τους ταιριάζει με αυτή που απαιτούν τα κοινωνικά πρότυπα. Στην πραγματικότητα όμως, αυτό το περιτύλιγμα κρύβει από μέσα του κάτι σάπιο, που το τυλίγουν κάθε μέρα πιο καλά για να μην αποκαλυφθεί. Τέλος, αυτού του τύπου οι σχέσεις ή συνεχίζουν να υπάρχουν με αυτό τον τρόπο και την δίνουν την ψευδαίσθηση της ευτυχίας ή αφήνουν το παλιό και ανακυκλώνουν από την αρχή το ίδιο μοτίβο απλά αλλάζοντας το πρόσωπο με το οποίο θα συνάψουν σχέση δημιουργώντας το σύνδρομο της μαϊμούς…. Αφήνω το παλιό μου κλαδί όταν έχω πιάσει καλά το καινούργιο.

Το Πρότυπο Παθολογικό Ιατρείο Δημητρίου Γ. Μακρίδη ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Φεβρουάριο του 2017 με στόχο να προσφέρει υπηρεσίες υγείας υψηλού επιπέδου στο Νομό Γρεβενών. Ο ιατρός κος Δημήτρης Μακρίδης έχοντας ειδικευθεί στο Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, απεκόμισε εμπειρία γνώση και ειδίκευση στην Εσωτερική Παθολογία και στον Σακχαρώδη Διαβήτη.

«τα πιο απολαυστικά Cocktails με την καλύτερη θέα» Πλατειά Νίκης 16 Κοζάνη Κοζάνη Τηλ : 2461 034777

Στο Πρότυπο Παθολογικό Ιατρείο παρακολουθούνται ΣΑΚΧΑΡΟ,ΔΙΑΒΗΤΙΚΟ ΠΟΔΙ,ΥΠΕΡΤΑΣΗ,ΛΙΠΙΔΙΑ,ΑΘΗΡΩΜΑΤΩΣΗ,ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ,ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ, ΑΓΓΕΙΑΚΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ,ΘΡΟΜΒΟΕΜΒΟΛΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ,ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΕΣ,ΧΡΟΝΙΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΑΥΤΩΝ.

TOGETHER 31

Γιατί σχέση δεν είναι το πού θα πας, αλλά το πώς θα πάτε. Με σιωπές που δεν είναι αμήχανες, με αυθόρμητα χαμόγελα, με αβίαστο πάθος, με κοινά όνειρα. Πράγματα που αισθάνεσαι πως νιώθεις για πρώτη φορά και ταυτόχρονα είναι σαν να τα είχες εκεί δίπλα σου από πάντα..

Τελικά τι σημαίνει να είσαι ΠΑΟΚτσης; “Γενικώς με πήγαινε συχνά στο γήπεδο ο πατέρας μου. Ήταν Παναθηναϊκός, ταξιδεύαμε από την Καβάλα σε όλη τη Μακεδονία για να βλέπουμε μπάλα. Μου άρεσε, ήταν το δέσιμό μας. Οι πρώτες μνήμες ήταν από τους αγώνες του ΠΑΟΚ στο γήπεδο της Καβάλας, αλλά το πρώτο ματς που θυμάμαι με λεπτομέρειες και ως ατμόσφαιρα ήταν ένα ΠΑΟΚ-Πιερικός το 1985. Η μυρωδιά του γηπέδου στη δεκαετία του ’80 δεν ξεχνιέται, ήταν ένα μείγμα καπνού, σκόνης και τσιμέντου. Βροχής. Κρύου, σκληρού κρύου και φελιζόλ.”

TOGETHER 32

ΚΕΙΜΕΝΟ ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΓΚΟΥΝΤΩΝΗ

Μ

έσα στις σελίδες του βιβλίου του Νίκου Ιωαννίδη, “Μια Εποχή στο τσιμέντο” ζωντανεύει ξανά το πέταλο, ακούγονται συνθήματα μιας γενιάς που ενηλικιώθηκε στα γήπεδα και ξεδιπλώνονται οι ιστορίες “των καλύτερων οπαδών μιας ομάδας που δεν υπήρξε ποτέ.”. Τελικά, ο “Ισοβίτης” είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση ΠΑΟΚτση!

Τι ήταν αυτό που έκανε τη δεκαετία του ‘90 σημείο αναφοράς για τον ΠΑΟΚ; Συνολικά, η συγκεκριμένη δεκαετία είναι μια περίοδος με αυτόνομη θέση στην οπαδική “ιστορία”. Όσοι πρωτοπήγαμε στα πέταλα εκείνα τα χρόνια, δηλαδή οι σημερινοί σαραντάρηδες, παραλάβαμε τον χουλιγκανισμό της προηγούμενης δεκαετίας με τα βρετανικά χαρακτηριστικά των άγριων μαχών ανάμεσα σε αντιπάλους οπαδούς, αλλά αντί να κάνουμε αυτό παίζαμε ξύλο με την αστυνομία. Η δική μου γενιά άφησε πίσω το στείρο μίσος για τους απέναντι και επικεντρώθηκε στην αγάπη για τον διπλανό και τον συνταξιδιώτη, μα οι δυνάμεις καταστολής δεν φαίνονταν να αντιλαμβάνονται αυτήν τη μεταστροφή. Αν λάβεις υπόψη τα υλικά που έφτιαξαν την κατάσταση στις κερκίδες και τον ΠΑΟΚ εκείνης της εποχής που πραγματικά δεν κέρδισε τίποτα, είχες μια ασπρόμαυρη μετακινούμενη λαοθάλασσα σε όλα τα γήπεδα της χώρας να ταξιδεύει Κυριακή παρά Κυριακή παντού για να τραγουδάει ύμνους σε μια ομάδα που δεν υπήρχε ή, έστω, δεν ήταν αντάξια της αφοσίωσης που της δινόταν. “Οι καλύτεροι οπαδοί μιας ομάδας που δεν υπήρξε ποτέ”.

Όσοι πρωτοπήγαμε στα πέταλα εκείνα τα χρόνια, δηλαδή οι σημερινοί σαραντάρηδες, παραλάβαμε τον χουλιγκανισμό της προηγούμενης δεκαετίας με τα βρετανικά χαρακτηριστικά των άγριων μαχών ανάμεσα σε αντιπάλους οπαδούς, αλλά αντί να κάνουμε αυτό παίζαμε ξύλο με την αστυνομία

Ποια από τις θρυλικές εκδρομές των οπαδών νοσταλγείτε σήμερα;

ΟΚ, εκδρομές, ναρκωτικά!” Πως εξηγείται αυτός ο συσχετισμός;

Το μόνο που νοσταλγώ είναι το μέλλον. Είμαστε συνθέσεις όλων των εμπειριών μας και καθεμιά είναι μοναδική, άρα δεν θα ήθελα να ξαναζήσω τίποτα για να μην του στερήσω αυτό το στοιχείο της μοναδικότητας. Νοσταλγώ μια εποχή που θα ξαναμπορούμε να ταξιδεύουμε και να τραγουδάμε χωρίς να θεωρούμαστε ως ντε φάκτο και συλλήβδην εγκληματίες. Ο ισχύων Νόμος ως τέτοιους μας θεωρεί, ποινικοποιώντας το συναίσθημα που νιώθουμε, αυτό που μας στέλνει πίσω από ένα πέταλο και μια ομάδα ποδοσφαίρου.

Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι θλιβερό και έχω τοποθετηθεί πολλάκις δημοσίως εναντίον του. Είμαστε μια πολύ μεγάλη μερίδα στην κερκίδα που σιωπά όταν τραγουδιέται. Καθένας μας έχει θρηνήσει φίλους, κολλητούς, συνταξιδιώτες από την Κατάρα και η “ωδή” στον δολοφόνο της νιότης μας, που αρκετοί τον ξεγελάσαμε ξυστά, την τελευταία στιγμή πριν πέσουμε στον γκρεμό, ακούγεται τουλάχιστον ως ύβρις. Είναι από τα χάσματα που δεν μπορώ να γεφυρώσω με τη γενιά που μας διαδέχτηκε, αυτή η ανεξήγητη γοητεία που τους ασκούν οι ουσίες, έστω και σε θεωρητικό επίπεδο. Όπως και να ‘χει, η χρήση ναρκωτικών από οπαδούς έχει την ίδια

Στη συνθηματολογία των οπαδών τα ναρκωτικά έχουν περίοπτη θέση. “ΠΑ-

TOGETHER 34

Οι εμπειρίες από το γήπεδο μου πρόσφεραν μια εξαιρετικά σπάνια ευκαιρία να αδειάσω το μυαλό μου και να ανασάνω, με βάραιναν όσο τα κρατούσα και περνούσαν τα χρόνια. Στη διαδρομή, διαπίστωσα πως, ακούσια, μιλούσα εκπροσωπώντας μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που μαγεύτηκαν από την κουλτούρα του γηπέδου εκείνη την περίοδο οπότε από ένα σημείο και μετά απελευθερώθηκα εντελώς

αναλογία με τη χρήση ναρκωτικών γενικώς, είτε στο παρελθόν είτε τώρα.

Είναι η οπαδική συμπεριφορά των Παοκτσήδων παρεξηγημένη; Είναι παρεξηγημένη και πολύ ορθά είναι παρεξηγημένη. Πολύ απλά, δεν θα την εξηγήσει κανένας Παοκτσής, οπότε ο καθένας είναι ελεύθερος να δώσει τη δική του ερμηνεία. Αλλά, διάολε, κάνεις δεν μπορεί να καταλάβει πως δεν μπορεί το μίσος να είναι η πηγή όλου αυτού του ασπρόμαυρου ετερόκλητου σύμπαντος, δεν μπορεί το μίσος να οδηγεί κάποιον να αφήνει δουλειές, οικογένειες, σχολές, να ταξιδεύει χιλιάδες χιλιόμετρα και να κάνει παύση σε οτιδήποτε απλώς για να βρεθεί σε ένα πέταλο για δύο ώρες, να ρισκάρει την υγεία του, την ίδια του τη ζωή καμία φορά, ακολουθώντας ένα συναίσθημα και αυτό το συναίσθημα να είναι το μίσος; Όχι, μόνο η αγάπη μπορεί να σε οδηγήσει να τα κάνεις όλα αυτά. Ανεξήγητη, καταστροφική, αυτοκαταστροφική, λυτρωτική, ανάπηρη, αλλά αγάπη. Αλλά παρεξηγημένη και παρεξηγήσιμη, οπότε επιστρέφουμε στο ερώτημα.

Φίλαθλος στη δεκαετία του ‘90 και φίλαθλος το 2018. Υπάρχουν διαφορές; Όσο φίλαθλος ήσουν τότε, τόσο πελάτης είσαι σήμερα. Βγάζοντας εκτός μια μειοψηφία που πραγματικά δεν επιτρέπει στο περιβάλλον να αλλοιώσει τον πυρήνα της, οι θαμώνες των γηπέδων του ’90 είναι οι σημερινοί καναπεδάκηδες -όχι μόνο ποδοσφαιρικά αλλά γενικώς. Ο αθλητισμός μετατρέπεται σε προϊόν, τιμολογείται, πωλείται με δόσεις και εκπτωτικά πακέτα

από τα συνδρομητικά. Με την απόσυρση και της σημερινής γενιάς, οι φίλαθλοι στις κερκίδες θα χρησιμοποιούνται ως κλακαδόροι, καταναλωτές ξένων συναισθημάτων, θα έχει πάψει η πρωτογενής δημιουργία συναισθήματος και μόνο να το αγοράσεις θα μπορείς με το εισιτήριο ή τη συνδρομή στο κανάλι. Η ταύτιση των νεαρότερων ηλικιών με τους επιχειρηματίες και όχι με τις ομάδες τους είναι μεγάλη αλλαγή που βλέπεις με γυμνό μάτι, κάτι που δεν υπήρχε πριν από είκοσι-τριάντα χρόνια, δηλαδή αν τότε υπήρχε, λόγου χάρη, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, τώρα ακούς να μαλώνουν υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα του Σαββίδη, του Μελισσανίδη ή του Μαρινάκη. Να το θέσω απλά: Από πρωταγωνιστές της ζωής μας, επιλέγουμε, για κάποιο λόγο, να είμαστε θεατές στην ίδια μας τη ζωή, σαν να παίζουμε σε τηλεπαιχνίδι.

“Μια εποχή στο τσιμέντο” o τίτλος του βιβλίου σας. Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και τι νοηματοδοτεί; Ήμασταν η τελευταία φουρνιά που πέρασε από τα τσιμεντένια γήπεδα. Μερικά δεν είχαν καν τσιμέντα, όπως αυτό του εξωφύλλου, μας βάζανε επί ώρες στη λάσπη, σε έναν ελαφρώς υπερυψωμένο χωμάτινο στίβο, όπως στη Λιβαδειά ή τη Δράμα.

Πως ξεκίνησε η καταγραφή όλων αυτών των στιγμών, οι οποίες τελικά αποτέλεσαν το βιβλίο σας; Ποια ανάγκη κρύβεται πίσω από το συστηματικό γράψιμο στο site σας; Απλώς ξεκίνησε. Είναι μια ανάγκη να καταγράψεις οτιδήποτε σε εμπνέει, σε στοιχειώνει, σε πνίγει στο χαρτί – το ηλεκτρονικό χαρτί, εν προκειμένω. Νομίζω πως αυτό δίνει την ιδιότητα του “συγγραφέα” σε κάποιον, η ασφυξία που νιώθει διαρκώς αν δεν μετατρέψει όσα χορεύουν μέσα στο κεφάλι του σε λέξεις. Οι εμπειρίες από το γήπεδο μου πρόσφεραν μια εξαιρετικά σπάνια ευκαιρία να αδειάσω το μυαλό μου και να ανασάνω, με βάραιναν όσο τα κρατούσα και περνούσαν τα χρόνια. Στη διαδρομή, διαπίστωσα πως, ακούσια, μιλούσα εκπροσωπώντας μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που μαγεύτηκαν από την κουλτούρα του γηπέδου εκείνη την περίοδο οπότε από ένα σημείο και μετά απελευθερώθηκα εντελώς.

Ήταν δύσκολη η επιλογή των ιστοριών για το βιβλίο; Πως περιορίζεις μια ολόκληρη οπαδική ζωή σε μερικές σελίδες; Δεν ήταν καθόλου δύσκολη η επιλογή επειδή τις έστειλα όλες στον Εκδοτικό Οί-

κο χωρίς να κόψω τίποτα. Η αρχική μορφή του βιβλίου ήταν πάνω από οκτακόσιες σελίδες. Κάθε τόσο, πίνω ένα ποτήρι στην υγειά του ανθρώπου που του έλαχε η αποστολή να βουτήξει εκεί μέσα και να βρει τρόπο να κόψει τα μισά, χωρίς να χαθεί κανένα νόημα και δίχως να στερηθεί ο συγγραφέας ή ο αναγνώστης από καμία βασική πληροφορία της αφήγησης.

Ποια είναι η γνώμη σου για τα τελευταία περιστατικά αναφορικά με τη συμπεριφορά του Ιβάν Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο; Θα έπρεπε να γνωρίζω τον Ιβάν Σαββίδη για να έχω γνώμη γι’ αυτόν. Αλλά δεν τον γνωρίζω, συνεπώς τον κρίνω όπως οι περισσότεροι, δηλαδή από τη δημόσια εικόνα του και τη ρητορική του. Είναι μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου που δεν μπορώ να τον διαβάσω με τίποτα, παραμένει μυστήριο για μένα. Θα μείνω στη θεωρία της ποδοσφαιρικής λογικής, δηλαδή πως όποιος παθιάζεται με την μπάλα, είτε δισεκατομμυριούχος όπως ο Σαββίδης είτε φτωχαδάκι όπως εγώ, την ίδια συμπεριφορά θα έχουμε απέναντι σε κάτι που θεωρούμε ως ακραία άδικο: Θα χάσουμε το μυαλό μας. Από εκεί και πέρα, το τι κάνει ο καθένας όταν χάνει το μυαλό του είναι αντικείμενο ολόκληρης Επιστήμης που δεν την κατέχω.

Τελικά τι σημαίνει να είσαι ΠΑΟΚτσης; Να πηγαίνεις μπροστά. Πάντα ευθεία, πάντα μπροστά. Να ζεις και να αφήνεις τους άλλους να ζήσουν. Να είσαι ο κόσμος γι’ αυτούς που δεν έχουν κόσμο να τους ταιριάξει. Να κοιτάζεις το αύριο και να το νοσταλγείς αλλά παράλληλα να ξέρεις πως όλο αυτό είναι μάταιο. Στην τελική, ΠΑΟΚ είναι να χτίζεις μια ουτοπία αλλά μόλις αντιλαμβάνεσαι πως ίσως και να την ολοκληρώσεις να την κάνεις κομμάτια και να ξαναρχίζεις το χτίσιμο, την αμέσως επόμενη στιγμή. Τα έχει γράψει με ομορφότερες λέξεις ο Καμί, σε ένα βιβλίο που μιλάει για έναν άνθρωπο, Παοκτσή, κι έναν βράχο που ανέβαζε σε ένα βουνό. Το βιβλίο του Νίκου Ιωαννίδη, “Μια Εποχή στο Τσιμέντο”, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ.

TOGETHER 35

Στην τελική, ΠΑΟΚ είναι να χτίζεις μια ουτοπία αλλά μόλις αντιλαμβάνεσαι πως ίσως και να την ολοκληρώσεις να την κάνεις κομμάτια και να ξαναρχίζεις το χτίσιμο, την αμέσως επόμενη στιγμή

ΒΙΟΜΕ

Μια εναλλακτική μορφή οικονομίας, έξω από την καπιταλιστική γραμμή παραγωγής και κατανάλωσης Στην ανατολική Θεσσαλονίκη σε ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο, πραγματοποιείται εδώ και 6,5 χρόνια ένα από τα πιο πρωτότυπα εργασιακά «πειράματα» που έχουν επιχειρηθεί ποτέ στην Ελλάδα. Το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, ή αλλιώς «Βιομηχανική Μεταλλευτική», ανήκε στην εταιρία Φίλκεραμ-Johnson η οποία το 2011 κατέθεσε αίτηση πτώχευσης και ουσιαστικά η ΒΙΟΜΕ έμεινε χωρίς ιδιοκτήτη. Τότε, 25 από τους εργαζόμενούς της, αποφάσισαν να αναλάβουν δράση και να επιχειρήσουν να συνεχίσουν από μόνοι τους την παραγωγή μέσα στο εργοστάσιο, φτιάχνοντας και ένα συνεταιρισμό. Οι ίδιοι άνοιξαν και πάλι το εργοστάσιο το 2013. Σήμερα οι εργάτες συνεχίζουν να δουλεύουν χρησιμοποιώντας ένα μικρό κομμάτι του χώρου του εργοστασίου και παράγουν σαπούνι, καθαριστικά και υγρά πιάτων- ρούχων. Πολλοί θεωρούν τη ΒΙΟΜΕ ως παράδειγμα ενός εναλλακτικού εργασιακού μοντέλου και άλλοι ως ένα «αυτοδιαχειριστικό πείραμα» - παρόμοιο με πρωτοβουλίες εργαζομένων που είχαν καταλάβει εργοστάσια στην κρίση της Αργεντινής. Η ΒΙΟΜΕ αναδείχθηκε παράδειγμα «καλής πρακτικής» για τη Βόρεια Ελλάδα στο πλαίσιο πρότζεκτ για την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία που υλοποιεί η Fair Trade Hellas μαζί με άλλες 28 οργανώσεις στην Ευρώπη. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ πάντως, ονομάζουν αυτό που κάνουν ως «εργατικό έλεγχο στην παραγωγή και αυτοδιεύθυνση μέσα από τη συνέλευση των εργαζομένων», απαντώντας ουσιαστικά σε όσους τους αποκαλούν «καταληψίες» ή «εργάτες-εργοστασιάρχες»…

TOGETHER 36

Δεν είμαστε απολυμένοι, δεν είμαστε μια ομάδα εργαζομένων τουλάχιστον για την εποχή που εξιστορείτε πριν εξήμισι χρόνια. Είμαστε το “σωματείο των εργατοϋπαλλήλων της ΒΙΟΜΕ” που με συντριπτική πλειοψηφία των μελών του αποφάσισε την επαναλειτουργία του εργοστασίου. Χρησιμοποιούμε τις εγκαταστάσεις της ΒΙΟΜΕ στο σύνολο της, «εκμεταλλευόμενοι» όλους τους χώρους. Συνομιλήσαμε με τον Μάκη Αναγνώστου, εργαζόμενος και εκπρόσωπος των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ, για την αυτοδιαχείρηση, τη λειτουργία, τις δυσκολίες και το “στοίχημα” του εργοστασίου της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής.

Πριν από εξήμισι χρόνια μια ομάδα ανθρώπων από τη θέση των απολυμένων εργαζομένων αποφάσισε να πάρει την τύχη στα χέρια της. Τι σας ώθησε σε αυτήν την απόφαση. Πως ξεκίνησε η ιδέα της αυτοδιαχείρισης; Κατ’ αρχήν πρέπει να διευκρινίσουμε για την αποκατάσταση της αλήθειας κάποια πράγματα . Δεν είμαστε απολυμένοι, δεν είμαστε μια ομάδα εργαζομένων τουλάχιστον για την εποχή που εξιστορείτε πριν εξήμισι χρόνια. Είμαστε το “σωματείο των εργατοϋπαλλήλων της ΒΙΟΜΕ” που με συντριπτική πλειοψηφία των μελών του αποφάσισε την επαναλειτουργία του εργοστασίου. Χρησιμοποιούμε τις εγκαταστάσεις της

ΒΙΟΜΕ στο σύνολο της, «εκμεταλλευόμενοι» όλους τους χώρους. Δημιουργώντας το εργατικό ιατρείο ή την μεταφόρτωση των υλικών για πρόσφυγες παραδείγματος χάριν, διατηρούμε ένα εργοστάσιο ανοιχτό στην κοινωνία. Το να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας όπως λέτε, ήταν αποτέλεσμα συνελεύσεων και άμεσης συμμετοχής όλων των εργαζομένων σε μια πολύ δύσκολη εποχή που χάναμε την δουλειά μας και έπρεπε να βρούμε μια λύση σε αυτό το πρόβλημα. Εκεί μας ώθησε η ανάγκη για δουλειά και η δυνατότητα να λειτουργούμε σαν σύνολο, όχι με βάση το προσωπικό συμφέρον του καθενός ξεχωριστά αλλά βλέποντας πως δεν θα υπάρξει κάποια λύση, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.

Η ιδέα πρωτοξεκίνησε όταν στην λειτουργία ύπαρξης του αφεντικού ζητήσαμε και πήραμε σαν σωματείο την διαχείριση των ανακυκλώσιμων υλικών του εργοστασίου και έτσι μπήκαμε σε μια διαδικασία «αυτοδιαχείρισης» όπως την αναφέρατε, αποκτώντας μια πείρα γύρω από το πώς μπο-

ρεί να λειτουργήσει. Παράλληλα από την διαχείριση αυτή είχαμε δημιουργήσει ένα ταμείο αλληλοβοήθειας που μας επέτρεψε να κρατηθούμε ζωντανοί και ενωμένοι στην μακρά διαδικασία που μπήκαμε.

Ήταν δύσκολα; Tι έχετε αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα; Ναι, ήταν και συνεχίζει να είναι δύσκολα γιατί δεν έχει λήξει κάτι που επιτρέπει την απρόσκοπτη λειτουργία του εργοστασίου και την πλήρη νομιμοποίηση του. Αντιμετωπίσαμε την καταστολή από τα ΜΑΤ, την φτώχεια, μιας και το μεροκάματο συνεχίζει να είναι πολύ χαμηλό λόγο της μη λύσης, την απόπειρας διακοπής ρεύματος, την μη παροχής νερού με αποτέλεσμα να κοπιάζουμε πολύ περισσότερο και φυσικά τον κίνδυνο του πλειστηριασμού του οικοπέδου.

Πως λειτουργεί η ΒΙΟΜΕ και ποιος είναι ο κύκλος των εργασιών σας; Δώστε μας ένα παράδειγμα.

Η ΒΙΟΜΕ λειτουργεί με συνελεύσεις. Όσον αφορά το διοικητικό κομμάτι υπάρχει ισότητα στην εργασία και την αμοιβή στο εργασιακό. Ο κύκλος εργασιών είναι πολύ μικρός ακόμα και δεν είναι άξιος αναφοράς αλλά καταφέρνουμε να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας χωρίς καμιά χρηματοδότηση από τράπεζες, κράτος ή οποιονδήποτε. Πληρώνουμε αμέσως προμηθευτές, φόρο, ασφάλεια και ότι προκύπτει. Το ζωντανό παράδειγμα που μπορώ να σας δώσω είναι ότι κάθε πρωί πίνουμε έναν καφέ και εκεί αποφασίζουμε για την καθημερινή παραγωγή αλλά και όλο το κομμάτι της λειτουργίας. Εκεί αποφασίζουν όλοι για όλους με άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες και φυσικά αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τις εκάστοτε αποφάσεις.

Τι υλικά χρησιμοποιείται; Η παραγωγή έχει τρεις κατευθύνσεις. Η πρώτη είναι τα φυσικά καθαριστικά και τα παραδοσιακά σαπούνια, η άλλη τα οι-

κολογικά βιοδιασπώμενα καθαριστικά και φυσικά το κομμάτι που είχαμε και πριν το κλείσιμο, τα δομικά υλικά. Τα “φυσικά καθαριστικά” είναι καθαριστικά που έχουν ως βάση το σαπούνι και το ξύδι, με μια διάθεση βελτίωσης των προϊόντων αυτών έχουμε περάσει και στην παραγωγή τους με βιολογικές πρώτες ύλες. Τα οικολογικά είναι προϊόντα που περιέχουν φυσικές αλλά και συμβατικές πρώτες ύλες με στόχο την άμεση βιοδιάσπασή τους με αποτέλεσμα να μην είναι βλαβερά για το περιβάλλον και κατ’ επέκταση για τον άνθρωπο.

Που διατίθενται τα προϊόντα σας, κάνετε και εξαγωγές; Τα προϊόντα μας δεν διατίθενται στα σούπερ μάρκετ και δεν μπορεί να τα βρει κάποιος μέσα από μεσάζοντες, μια απόφαση που πάρθηκε από τη συνέλευση των εργαζομένων. Διατίθενται σε μικρομάγαζα που τα προμηθεύουμε άμεσα εμείς οι εργαζόμενοι ελέγχοντας παράλληλα το ύψος των τιμών. Παράλληλα κάνουμε και εξαγωγές, περισσότερο σε eshop του εξωτερικού που διακατέχονται από οικολογική συνείδηση όπως επίσης, και σε συλλογικότητες του εξωτερικού καθώς και σωματεία εργαζομένων. Τα προϊόντα μας φτάνουν στην Γερμανία, τη Γαλλία,την Ιταλία, την Ισπανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Σουηδία,την Αγγλία και την Ελβετία ενώ, υπάρχει διάθεση να ανοίξουμε το πεδίο μας σε περισσότερες χώρες μιας και έχουμε βγάλει άδεια εξαγωγών και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης .

Πόσοι είναι οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο και πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να παίρνονται οι αποφάσεις συλλογικά; Είμαστε 24 άνθρωποι συν ένας υπό δοκιμή. Πολλές φορές οι αποφάσεις παίρνονται πολύ εύκολα και άμεσα αλλά υπάρχουν και κάποιες που πρέπει να συζητάμε ώρες, ίσως και μέρες ειδικά όταν δεν είναι κάτι που πρέπει να αποφασιστεί άμεσα. Εάν όμως μπαίνει το θέμα της αμεσότητας τελειώνει ακόμα και με πλειοψηφία με την δυνατότητα της επαναφοράς και της διόρθωσης εάν προκύπτει ότι δεν ήταν σωστή η απόφαση. Πράγμα που είναι αδιανόητο σε μια κλασική επιχείρηση, που ο εργοδότης είναι «αλάθητος» και χωρίς την συναίνεση των εργαζομένων .

Υπάρχει περίπτωση να χαθούν οι θέ-

TOGETHER 37

Τα προϊόντα μας δεν διατίθενται στα σούπερ μάρκετ και δεν μπορεί να τα βρει κάποιος μέσα από μεσάζοντες, μια απόφαση που πάρθηκε από τη συνέλευση των εργαζομένων. Διατίθενται σε μικρομάγαζα που τα προμηθεύουμε άμεσα εμείς οι εργαζόμενοι ελέγχοντας παράλληλα το ύψος των τιμών. Παράλληλα κάνουμε και εξαγωγές, περισσότερο σε eshop του εξωτερικού που διακατέχονται από οικολογική συνείδηση όπως επίσης, και σε συλλογικότητες του εξωτερικού καθώς και σωματεία εργαζομένων

TOGETHER 38

Ναι, για μας το δίκιο είναι το δίκιο του εργάτη και της πληττόμενης κοινωνίας. Η αγορά για μας δίνει το δικαίωμα της πρόσβασης σε προϊόντα στο σύνολο της κοινωνίας χωρίς καμιά εξαίρεση και μάλιστα δίνει και το δικαίωμα του έλεγχου των προϊόντων μέσα από τον κοινωνικό έλεγχο

σεις και να κλείσει το εργοστάσιο εξαιτίας οικονομικών και άλλων προβλημάτων που υπήρχαν πριν βρεθείτε εσείς στο τιμόνι ; Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος αν και πολύ μικρότερος από την προηγούμενη διαδικασία. Τώρα πια παίρνουμε το βάρος συλλογικά και καταφέρνουμε να απορροφήσουμε τις δυσκολίες όλοι μαζί, πράγμα που δεν θα ήταν δυνατόν να ανεχτούμε με ένα αφεντικό που θα συνέχιζε να κερδοσκοπεί και να μας αφήνει απλήρωτους. Αν και μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης της χώρας μας δεν αντιδρά και ανέχεται τέτοιες πρακτικές, το δικό μας πρόταγμα είναι αυτό ακριβώς, να πάρουμε τον έλεγχο της παραγωγής στα χέρια μας χωρίς αισχροκέρδεια και προς το συμφέρον των εργαζομένων.

Τελικά δίκιο είναι το δίκιο του εργάτη; Τι είναι η Αγορά; Η Αγορά είμαστε όλοι εμείς; Ναι, για μας το δίκιο είναι το δίκιο του εργάτη και της πληττόμενης κοινωνίας. Η αγορά για μας δίνει το δικαίωμα της πρόσβασης σε προϊόντα στο σύνολο της κοινωνίας χωρίς καμιά εξαίρεση και μάλιστα δίνει και το δικαίωμα του έλεγχου των προϊόντων μέσα από τον κοινωνικό έλεγχο. Η αγορά σήμερα, ελέγχεται πλήρως από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις που βγάζουν τις τιμές όχι σύμφωνα με τις ανάγκες αλλά σύμφωνα με την πρόσφορα και την ζήτηση. Έτσι, όταν ένα προϊόν έχει ζήτηση παίρνει μεγαλύτερη αξία από αυτήν που αξίζει πραγματικά και πολλές φορές με ένα πολύ καλό περιτύλιγμα χωρίς καθόλου περιεχόμενο.

Το πείραμα της Αργεντινής προχωράει στην Θεσσαλονίκη; Είναι και το δικό σας σύνθημα Κατάληψη, Αντίσταση, Παραγωγή; Στο τέλος του καλοκαιριού πήγαμε στην Αργεντινή να πάρουμε μέρος σε ένα παγκόσμιο συνέδριο των «ανακτημένων εργοστασίων». Εκεί ανακαλύψαμε ότι όχι μόνο οι Αργεντίνοι αλλά μεγάλο μέρος των ανακτημένων και αυτόδιαχειριζόμενων επιχειρήσεων της Λατινικής Αμερικής, κοιτά με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον την ΒΙΟΜΕ και τρέφει μεγάλη εκτίμηση για το

εγχείρημα μας. Αυτό αποδεικνύεται με την στήριξη που δείχνουν και τα αιτήματα συναδελφοποίησης. Όσον αφορά το σύνθημα, ναι είναι και δικό μας σύνθημα που αφορά όχι μόνο εμάς αλλά όλη την κοινωνία μιας και τα εργοστάσια που κλείνουν είναι τόσα πολλά και η παραγωγή εγκαταλείπεται από τους επιχειρηματίες που δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον μόνο για τα εμπορικά κέντρα και το χρηματοπιστωτικό κέρδος .

Στην Αργεντινή ένα μεγάλο μέρος του λαού βλέπει με συμπάθεια το κίνημα των αυτοδιαχειριζόμενων εταιριών, αλλά οι διεθνείς αγορές ποτέ δεν είδαν και δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτές τις εταιρίες αντίθετα χαρακτηρίστηκαν πολλές φορές ως οικονομική τρομοκρατία. Στην Ελλάδα τι συμβαίνει; Απαντάτε σε αυτό; Το κεφάλαιο είναι ίδιο παντού όπως και η εργατική τάξη . Εμάς δεν μας ενδιαφέρει το πώς μας αποκαλούν, γιατί στην ουσία η οικονομική τρομοκρατία είναι η οικονομική ολιγαρχία που ελέγχει την οικονομική και πολιτική εξουσία με στόχο τον αποκλεισμό από το δικαίωμα στην ζωή και την ελευθερία μεγάλου μέρους της κοινωνίας, ελέγχοντας τα εισοδήματα και με αναδιανομή προς όφελος της. Το δικό μας πρόταγμα είναι ακριβώς αυτό. Χαρίζουμε το χρηματοπιστωτικό παιχνίδι και το κάλπικο κέρδος του και κρατούμε την παραγωγή γιατί πιστεύουμε, ότι ο πλούτος του λαού είναι ακριβώς αυτός. Το δικαίωμα στην τροφή, την υγεία, την μόρφωση, την πρόνοια και αυτό μπορούμε να το κερδίσουμε ελέγχοντας τον πλούτο και δημιουργώντας δομές πέρα από τις «θεσμικές». Τότε θα καταλάβουν πως όσα χρηματιστηριακά κέρδη και αν έχουν, αν δεν έχουν πρόσβαση στην καθαρή τροφή, το καθαρό νερό και την υγεία τότε θα κάνουν χωνάκια τα κέρδη τους και θα τα χρησιμοποιήσουν κατά βούληση. Δεν είναι θέμα συμπαθείας από μέρος της κοινωνίας αλλά κατανόηση και συνειδητοποίηση με σκοπό να πάρουμε τον έλεγχο αυτών που μας αφορούν και να μην αναθέτουμε σε «ειδικούς» την λύση των προβλημάτων μας. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη μέσα από την συμμετοχή.

TOGETHER 39

Το νέο κατάστημα Funky Buddha άνοιξε στην Κοζάνη! Μεγάλου Αλεξάνδρου 25, Κοζάνη Τηλέφωνο: 2461 034800

Τα φρούτα εποχής

TOGETHER 40

Η πιο ωραία εποχή του χρόνου αδιαμφισβήτητα είναι η Άνοιξη. Όλη η πλάση πρασινίζει και ανθίζει και γεμίζει χρώματα και αρώματα. Τα λουλουδάκια γίνονται καρποί που όταν ωριμάσουν φτάνουν στα χέρια μας. Έτοιμα να τα φας ή να τα πιείς στο ποτήρι. Είτε γλυκά είτε ξινά όλα έχουν την νοστιμάδα τους, χωρίς αυτά η ζωή μας θα ήταν άνοστη. Πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες μας είναι απαραίτητα. Τα φρούτα ήρθαν για να μείνουν και να μας κάνουν συντροφιά όλη την χρονιά. Τα φρούτα όμως εποχής και μάλιστα της Άνοιξης είναι τα ομορφότερα και τα γευστικότερα απ’όλα. Μας συστήθηκαν και σας τα παρουσιάζουμε…

Κεράσι ( Το ταλαντούχο)

Πορτοκάλι ( Το στρουμπουλό)

Και τρώγομαι και πίνομαι και ας με λένε καμιά φορά ξινό. Δεν με αγγίζουν τα σχόλια τους, ούτε τα ζουλήγματα τους, αφού είμαι τροφαντό με χοντρό πορτοκαλί φλοιό. Με αγγίζουν, με ζουλάνε, με μυρίζουν, με πετάνε αλλά κάποιες φορές τους ξεφεύγω, κατρακυλώ και χάνομαι. Αλλά αν με πιάσουν στα χέρια τους μου βγάζουν το ζουμί! Έχω γίνει καθημερινή συνήθεια, αφού ο χυμός μου που δεν λείπει από το πρωινό δίνει ενέργεια και βιταμίνες όπως C και Α αλλά εμπεριέχει και ασβέστιο, σίδηρο, μαγνήσιο, κάλιο και φώσφορο. Το άρωμα μου χαρακτηριστικό και αξεπέραστο αφού γίνομαι αιθέριο έλαιο και με κλείνουν ακόμα και σε μπουκαλάκια αρωματοπωλείων. Επίσης, με κάνουν γλυκό του κουταλιού, με ξαπλώνουν σε γυάλινα πιατάκια και αφού πρώτα μου ρίξουν μπόλικο σιρόπι και δεν μπορώ με τίποτα να σηκωθώ με κάνουν μια μπουκιά. Μετά μου ρίχνουν νερό για να μου απαλύνουν τον πόνο αλλά μάταια. Ζω ένα δράμα!

Χειλάκι πετροκέρασο και μάγουλο βερίκοκο, ρίκοκο, ρίκοκο, ρίκο ρίκο ρίκοκο ρίκοκο ρίκοκο ρίκο ρί κο Κο… Και ποιος δεν έχει σιγοτραγουδήσει το τραγούδι αυτό που έγραψα παρέα με τον φίλο μου και συνθέτη Βερίκοκο. Ωραίες εποχές πουλήσαμε καφάσια και καφάσια, μας ζητούσανε και μας ζητούν ακόμη. Καταφέραμε με το κοτσάνι μας να καταξιωθούμε στο φρουτοκαλλιτεχνικό στερέωμα. Εγώ θυμάμαι έβγαινα στην σκηνή να τραγουδήσω με ένα μπορντοροδοκόκκινο χρώμα, ολοστρόγγυλο, γυαλιστερό και αψεγάδιαστο. Μάγευα! Αλλά είχα μυαλό κουκούτσι δεν έγινα πλούσιο, έχω όμως ακόμη πλούσια θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες όπως Α, C, B καθώς και μαγνήσιο, σίδηρο, κάλιο και μια γεύση μούρλια. Το καταπράσινο κοτσάνάκι μου ήταν το κόσμημα μου για να μην είμαι ξεκρέμαστο, άσε που πολλές φορές δεν κυκλοφορώ μόνο αλλά παρέα με το άλλο μου μισό…ίδιο κιαυτό! Μέχρι και σκουλαρίκια μας κάνανε και κρεμόμασταν σαν κοσμήματα σε παιδικά αυτάκια. Αχχχχ τι να πρωτοθυμηθώ, τι να ξεχάσω…Ωραίες εποχές!

Φράουλα ( Η ντίβα)

Θαρρώ πως είμαι η πιο όμορφη από όλη την οικογένεια, γεννιέμαι την Άνοιξη αλλά το καλοκαίρι που ενηλικιώνομαι πρωταγωνιστώ και κάνω θραύση. Είμαι διάσημη, αφού βλέπω φωτογραφίες μου παντού σε μαγιό, ομπρέλες, τσάντες, μπλούζες, πετσέτες…Παντού! Κανείς δεν μπορεί χωρίς εμένα, σαφέστατα είναι η εποχή μου. Δροσίζομαι σε μπολ και πιατέλες μαζί με τους υπόλοιπους φίλους μου και συχνάζουμε κυρίως στις πλαζ. Ξεχωρίζω από το κατακόκκινο χρώμα μου και την γλυκόξινη γεύση μου, για να μην περιαυτολογώ «τρώγομαι» αλλά πετάω και καμιά κοτσάνα. Γίνομαι ακαταμάχητο κοκτέιλ αλλά με το αλκοόλ ζαλίζομαι πολύ. Ανακατεύομαι! Με ρωτούν συνέχεια που μπορούν να με βρουν… Θα με βρείτε λοιπόν, σε μπουτίκ φρούτων και σε επιλεγμένα σούπερ μάρκετ.

Βερίκοκο (Το άβγαλτο)

TOGETHER 41

Τι μου θύμησες τώρα; Εγώ άγουρος τότε, στιχουργός Βερίκοκος με τ’όνομα. Όταν έγραψα την μεγάλη αυτή επιτυχία ήμουν σχεδόν παιδί αχνούδωτο, με πορτοκαλοκίτρινο χρώμα, σαρκώδες και χυμώδες περικάρπιο αλλά εύγεστο και γλυκό. Μου τσιμπούσαν τα μαγουλάκια αλλά ήταν ακόμη σκληρά, άβγαλτο τότε. Μετά μαλάκωσα τόσο που έγινα μαρμελάδα και κομπόστα. Πέρασα στην ιστορία αφού έγινα διαχρονικός σαν το παλιό καλό λικέρ, θυμάμαι με έπιναν στην υγεία τους τραγουδώντας τους στίχους μου. Μαγεία! Τι άλλο να ζητήσει ένας καλλιτέχνης;

Μήλο (Το ταπεινό)

Δεν μου αρέσει να μιλώ για τον εαυτό μου, αφήνω τον κόσμο να μιλήσει για μένα! Παρόλο που οι φίλοι μου «μεγάλα φρούτα» δεν χωνεύονται μεταξύ τους, εγώ απεναντίας χωνεύομαι εύκολα! Δεν λείπω από κανένα σπίτι, είμαι το πρώτο σε πωλήσεις αφού κουβαλάω πολλές βιταμίνες και πλούσια συστατικά! Κάνω τόσο καλό που με φωνάζουν και «φάρμακο». Με αποκτάς με συνταγή γιατρού αφού ως γνωστόν «ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα». Δεν με κατατάσσουν τυχαία στη λίστα με τα πιο περιζήτητα φρούτα. Κλείνοντας, θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα στους φθονερούς και άσπονδους φίλους μου « Φάτε τη φλούδα μου» φρούτα! Κάθε φρούτο εποχής έχει την χάρη του και την μοναδικότητα του αλλά όπως διαπιστώσαμε και την ιδιαίτερη προσωπικότητα του. Αφού γνωριστήκαμε καλύτερα για την ακρίβεια παραγνωριστήκαμε, αποφασίσαμε να μείνουμε για πάντα φίλοι. Γιατί η ζωή χωρίς φρουτοφίλους δεν έχει νοστιμάδα!

TOGETHER 42

Τα λουλουδάκια του μπαξέ Ο καιρός φωνάζει. Βγες έξω! Έχεις ένα τόσο ωραίο μπαλκόνι, έχεις μια τόσο τέλεια αυλή, μην κάθεσαι άλλο μέσα! Αν φυτέψεις και μερικά λουλούδια θα είναι θαύμα. Για καφέ, για φαγητό, για γλυκό, για ποτό, για διάβασμα, για άραγμα μόνος, μόνη ή με παρέα, μερικά άνθη στις γλάστρες ή στο έδαφος θα σου φτιάξουν τη διάθεση. Ακόμη, θα στολίσουν το χώρο σου και θα σου χαρίσουν απλόχερα χρώματα και αρώματα. Ποια όμως είναι τα ιδανικά γι΄ αυτήν την εποχή; Τριανταφυλλιές

Μια μέρα με συννεφιά- μέσα κι έξω- φύτεψε μια τριανταφυλλιά. Από τότε που θα την φυτέψεις, θα ‘χεις πάντα ήλιο στην καρδιά. Θέλει ό,τι θέλεις και συ. Νερό, αέρα και φως!

Πετούνιες

Αν τις σπείρεις έναν Φλεβάρη, αντέχουν για καιρό. Ανθίζουν την Άνοιξη και αγαπούν τον ήλιο. Δε διψάνε πολύ και είναι πληθωρικές. Ροζ, λευκές, κόκκινες, μωβ, μπλε και κίτρινες είναι ανάμεσα στα πολλά χρώματα που μπορείς να επιλέξεις.

Σκυλάκια

Δεν κάνουν γαβ γαβ, αλλά τα άνθη τους μοιάζουν με σαγόνια σκύλου. Μπορείς να τα σπείρεις είτε στις αρχές του Φθινοπώρου είτε στις αρχές της Άνοιξης. Θέλουν ήλιο και νερό. Είναι πολύ παιχνιδιάρικα και ανθεκτικά. Βγαίνουν σε φουξ, κίτρινο, λευκό, κόκκινο και πορτοκαλί.

Βιολέτες

Όταν τις βλέπεις μπορείς να τραγουδάς «Μια δεκάρα η βιολέτα τσιγκολελέτα τσιγκολελέτα!». Ή μπορεί να ακούς στο ραδιόφωνο το «μενεξέδες και ζουμπούλια και θαλάσσινα πουλιά, αν τη δείτε την καλή μου χαιρετίσματα πολλά . . .». Οι βιολέτες ή οι μενεξέδες είναι το ίδιο φυτό και πολύ φανταχτερό. Μυρίζουν όμορφα και ταιριάζουν σε σαλάτες και γλυκά. Ακόμα το σκέφτεσαι;

Γεράνια

Εξαιρετικά δημοφιλή με μεγάλα λουλούδια και ποικίλα χρώματα. Ανθίζουν από την Άνοιξη ως το Φθινόπωρο και δε φοβούνται τον καυτό ήλιο και την ξηρασία. Αντέχουν χωρίς νερό για μέρες. Οπότε μη φοβάσαι για την τύχη τους αν πας για διακοπές! Αυτές ήταν οι δικές μας προτάσεις, κλασικές και εγγυημένες. Περιμένουμε τις δικές σου φωτογραφίες από το ανθισμένο μπαλκόνι ή την ολάνθιστη αυλή σου! Να είσαι πάντα καλά. Φιλιά ως το επόμενο τεύχος!

TOGETHER 43

Λάτσκος

Η στάνταρ στάση στο κέντρο της πόλης. Με ιστορία που κρατά εξήντα χρόνια. Ένα κατάστημα στο κέντρο της πόλης που μοσχοβολά παράδοση. Στον Λάτσκο βρίσκεις τους πιο εθιστικούς ξηρούς καρπούς της πόλης. Τραγανά αμύγδαλα, macadamia να γλύφεις τα δάχτυλά σου, φουντούκια και ένα σωρό ακόμη! Για να πάρεις μια γεύση από τη θεωρία της εξέλιξης των σάντουιτς δοκίμασε το κλασσικό σπέσιαλ με την υπογραφή Λάτσκος. Αν πάλι είσαι το γλυκού, θα βρεις λαχταριστό φρέσκο παγωτό σε κλασικές και ιδιαίτερες γεύσεις. Γλυκιές μπάλες απόλαυσης πάνω σε τραγανά χωνάκια αλλά και το πιο θρυλικό παγωτό μηχανής της πόλης. Ελαφρύ, απαλό, υπέροχο, λευκό ή ανάμικτο! Το καροτσάκι παγωτού του Λάτσκου έρχεται για να δώσει μια απολαυστική και δροσερή γεύση σε γάμους, βαφτίσεις και parties! Η πρώτη και η τελευταία στάση για παγωτό, ποτό, γλυκό, σάντουϊτς, ξηρούς καρπούς. Νέα υπηρεσία delivery από το κατάστημα Λάτσκος.

Η Ελένη και ...τα μάγια KEIMENO ΕΛΕΝΗ ΓΚΟΡΑ

TOGETHER 44

Ψ

ηλά στο λόφο ήταν ένα σπίτι. Μόνο του, ξεκομμένο από τα υπόλοιπα. Ήταν τόσο αφημένο στη μοίρα του, που από τη μία μου προκαλούσε τρόμο κι από την άλλη κάτι με τσιγκλούσε να το εξερευνήσω. Ανέβαινα το λόφο με το ποδήλατο και με την άκρη του ματιού μου έριχνα κλεφτές ματιές. Μια γριά κοντή, στεγνή και μαυροντυμένη καθόταν στην αυλή αυτού του σπιτιού και μουρμούριζε λόγια περίεργα, ακαταλαβίστικα μπερδεμένα με ψαλμωδίες. Μαζευόμουν το βράδυ κι ένιωθα το κεφάλι μου να με πονάει. Μάτι είναι, μου έλεγαν οι άλλες γριές. Και έπαιρναν ένα κάρβουνο που το είχαν δίπλα στα εικονίσματα και με σταύρωναν. Μια μέρα με φώναξε η γριά να της δώσω το κουβάρι που γλίστρησε από την ποδιά της. Δεν μπορούσε να σκύψει και το κουβάρι θα ‘μενε εκεί ανάμεσα στα χορτάρια. Κατέβηκα απ΄ το ποδήλατο και προχώρησα διστακτικά. Της το έδωσα και το ‘βαλα στα πόδια χωρίς να της πω τίποτα. Μετά από λίγες μέρες, ενώ περνούσα πάλι από μπροστά με φώναξε για λίγο ξινόγαλο. Είχε ζέστη. Διψούσα. Μου το έβαλε σε μια κούπα σπασμένη χωρίς λαβή. Ήπια μια γουλιά. Δώσε μου το χέρι σου να το δω. Το άπλωσα. Άρχισε να μου λέει για την κάθε μου γραμμή. Χθες έγινε εκείνο, σήμερα έγινε αυτό, αύριο θα γίνει το άλλο. Άντε μου να παίξεις με τα άλλα παιδιά. Μα αν θες να μάθεις τη μοίρα, να ‘ρχεσαι. Ήθελα. Και έψηνε καφέ και μου έλεγε πώς να ερμηνεύω το κάθε σύμβολο. Έβλεπε αυτή το δικό μου φλιτζάνι και γω το δικό της. Όποτε έκανα λάθη με διόρθωνε. Να κοιτάς τον άλλον στα μάτια, να προσέχεις την κάθε του έκφραση. Μην παρασύρεσαι. Μου ‘μαθε και μια προσευχή για να φυλάω τον εαυτό μου απ’ το κακό. Και όταν πια μάντεψε πως θα γίνω βιβλίο ανοιχτό με έδιωξε λέγοντάς μου: Εσύ να πουλάς κι οι άλλοι να αγοράζουν. Έφυγε κάποιον Μάη πλήρης ημερών. Από τότε πιστεύω πως Μάης και μάγια πάνε μαζί.

ΜΙΚΡEΣ ΕΚΚΛΗΣIΤΣΕΣ KEIMENO ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ

Τ

ι δουλειά έχουν αυτές οι μικρές εκκλησίτσες εδώ μέσα; -Ίσως να υπάρχουν γιατί εδώ έχουν περισσότερο ανάγκη τον θεό! Έτσι, επέλεξε να ζει εδώ περισσότερο. Είναι και αυτές οι ερωτήσεις των μικρών παιδιών που βγάζουν από την αμηχανία της σκέψης τους μεγάλους. Απλοποιούν τα πράγματα με μια μόνο ερώτηση, με μια που σε στήνει στον τοίχο και καλείσαι να απαντήσεις ειλικρινά και έξυπνα για να τα ικανοποιήσεις. Λένε πως ότι φοβάσαι έρχεται στην ζωή σου και πρέπει να το ζήσεις και να το αντιμετωπίσεις. Είχα χρόνια, πάρα πολλά χρόνια να τα επισκεφτώ. Αυτή η χαρακτηριστική μυρωδιά δεν φεύγει από πάνω σου αλλά την κουβαλάς και μέσα σου, αφού έχει καταφέρει να τρυπώσει στο υποσυνείδητο σου. Σε ποιον αρέσει ο χώρος που κρύβει τόσο πόνο και φόβο; Η αναμονή βασανιστική, την κάνουν μεγαλύτερη τα ψυχρά ασημένια ρολόγια! Στις πλαστικές καρέκλες τα καθισμένα μάτια σου έχουν ανακαλύψει και την παραμικρή σχισμή και γρατσουνιά στους τοίχους και στο πάτωμα. Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να βλέπεις τον άνθρωπο σου να υποφέρει και να μην μπορείς να τον βοηθήσεις. Εκεί ο άνθρωπος νιώθει ξεκρέμαστος παρά τις προσπάθειες και τα τεράστια επιτεύγματα της επιστήμης, νιώθει την ανάγκη να πιστέψει σε μια ανώτερη δύναμη, στο θεό του. Μικρές εκκλησίτσες μέσα και έξω από τα νοσοκομεία. Μπαίνεις σ’αυτές και είναι σαν ακούς όλες τις προσευχές αυτών που μπήκαν πριν από σένα. Αυτών που βρέθηκαν στην ίδια θέση με εσένα, που προσευχήθηκαν και ζήτησαν το ίδιο με εσένα. Πολυτιμότερος ο θεός

σ’αυτές, πιο λατρεμένος, πιο σημαντικός, πιο αναγκαίος, πιο καθοριστικός. Σαν να επέλεξε αυτές για να σου δείξει πόσο πολύτιμο ήταν το δώρο του και πόσο ο ίδιος σε σχέση μ’αυτό. Πόσα μικρά θαύματα κλήθηκε να πραγματοποιήσει, πόσες φορές άκουσε το όνομά του, πόσες φορές κατάφερε να είναι παρών… Στις μικρές εκκλησίτσες λοιπόν, είσαι εσύ και εκείνος, καθαρός από σκέψεις, κακίες και ψεύτικα, μηχανικά σταυροκοπήματα. Άδειος! Εσύ και εκείνος! Αναθεωρείς πράγματα, κοστολογείς αξίες, βλέπεις την ζωή σου με τα μάτια ενός άλλου. Τι σε νοιάζει περισσότερο αυτή την στιγμή; Τι είναι πιο σημαντικό για σένα; Πόση ματαιότητα χωράει σε μια ζωή; Πιστεύεις στα θαύματα; Για πρώτη φορά δεν ψάχνεις απαντήσεις. Η σημαντικότητα της ζωής χρόνων χώρεσε σε μια μονάχα στιγμή. Στην πιο αληθινή, στην πιο μοναδική, στην πιο έντονη, αυτήν που θα θυμάσαι πλέον για πάντα. Τα μεγαλύτερα θαύματα συμβαίνουν σ’αυτές τις μικρές εκκλησίτσες, αρκεί να πιστέψεις!

KEIMENO ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΟΥ ΚΟΡΙΝΑ

Α

ναρωτηθήκατε ποτέ πως όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή κι εμείς απλοί ηθοποιοί; Πως στην κοινωνική και καθημερινή μας ζωή εκφραζόμαστε όπως μας επιτρέπουν οι άλλοι ή όπως μας ορίζει η κοινωνία; Πως ντυνόμαστε για να εντυπωσιάσουμε και πως συνεχώς παρακολουθούμε και αξιολογούμε τις εντυπώσεις που δημιουργούμε; Πως κάποια κομμάτια του εαυτού μας κρύβουμε και άλλα τα παρουσιάζουμε; Έχετε σκεφτεί ποτέ πως η ζωή είναι ένα θέατρο; «Η κοινωνική ζωή των ανθρώπων θα μπορούσε να μελετηθεί ως δράμα» τόνισε ο κοινωνιολόγος Έρβινγκ Γκόφμαν και αυτόματα απάντησε στις παραπάνω ερωτήσεις! Με αφετηρία τη θέση αυτή, ο Γκόφμαν παρουσιάζει τους ανθρώπους ως «δημιουργούς ρόλων» και δίνει έμφαση στην «αποστολή ρόλου». Δηλαδή, πιστεύει πως οι άνθρωποι πρέπει να επιδεικνύουν με τον καλύτερο αποδεκτό τρόπο, οτιδήποτε κάνουν. Στο παίξιμο των ρόλων τους, υποστηρίζει πως χρησιμοποιούν αντικείμενα ως θεατρικά στοιχεία. Επιπλέον υπάρχει πάντα ένα κοινό που τους παρακολουθεί και ίσως και μια ομάδα που τους υποστηρίζει. Όταν οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή μεταξύ τους, οφείλουν να είναι πρωταγωνιστές αλλά και θεατές. Ακόμη, ο Γκόφμαν ισχυρίζεται πως ο χώρος παίζει σημαντικό ρόλο στις σχέσεις των ανθρώπων. Υπάρχει συχνά ένα παρασκήνιο, όπου γίνονται πράγματα που δεν αποκαλύπτονται στο κοινό, αλλά είναι χρήσιμα για την καλή παρουσία τους στο προσκήνιο. Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;

Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το παραπάνω φαινόμενο αποτελεί η συμπεριφορά όσων κατέχουν θέσεις εξουσίας. Ασκούν το ρόλο τους στους πολίτες υποστηριζόμενοι από μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκεται στο παρασκήνιο (βοηθοί, γραμματείς, παρατρεχάμενοι). Χρησιμοποιούν διάφορα θεατρικά στοιχεία, τις υποσχέσεις, τα ωραία λόγια, τα χαμόγελα δημιουργώντας την εντύπωση ότι νοιάζονται για το καλό του λαού (προσκήνιο). Τα θεατρικά έργα είναι γραμμένα κείμενα, τα οποία παίζονται αφού πρώτα γίνουν αρκετές πρόβες μέχρι να τελειοποιηθεί το παίξιμο των ηθοποιών. Ωστόσο, η κοινωνική ζωή είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο θέαμα. Εάν παρατηρήσουμε ο καθένας μας ατομικά την καθημερινότητά του, θα συμπεράνουμε πως στην ζωή μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με πολλαπλές πραγματικότητες και ρόλους μέσα στις οποίες ζούμε, ερωτευόμαστε, προοδεύουμε, κινούμαστε και παρουσιάζουμε τις επιλογές μας με τον ίδιο ή παρόμοιο τρόπο. Ο κίνδυνος που μπορεί να ελλοχεύει βρίσκεται στο ότι ίσως κάποιοι άνθρωποι χρησιμοποιούν το πολιτισμικό αυτό παράδειγμα ως προσωπικό κίνητρο για την κοινωνική τους δράση.

Βullying –Νταιλίκι – Daylik τουρκική λέξη

Η συμπεριφορά του νταή Συνώνυμα παλικαρισμός, ζοριλίκι KEIMENO ΜΙΛΑ ΚΥΡΟΥ

Ν

ταήδες- γενίτσαροι, οι οποίοι έζησαν στη Σερβία τις αρχές του 19ου αιώνα και διακρίνονταν για την σκληρότητά τους, εξοντώθηκαν από τους Σέρβους το 1804. Το νταηλίκι όλοι το αποδοκιμάζουμε, όλοι το καταδικάζουμε και αφού όλοι γνωρίζουμε ότι το Bulling είναι κακό, ε; Τότε ποιος είναι αυτός που τα δέχεται; Ποιοι είναι αυτοί οι κακοί που τα κάνουν; Ποιοί; Μου λέτε; Και πιστέψτε με τους ψευτοπαλικαράδες δεν τους συναντάμε μονάχα στα σχολεία. Αυτά τα ερωτήματα ξεκίνησαν σήμερα το πρωί μετά από μια σοβαρή κουβέντα που είχα με τον γιό μου και θα σας την καταγράψω, μπας και τελικά ανακαλύψουμε ποιος κρύβεται πίσω από μια κατάσταση Bullying. Άντε αγοράκι μου ξύπνα, είναι 7:15, περνάει η ώρα θα χτυπήσει το κουδούνι, θα φτάσεις τελευ-

ταίος (αγώνας δρόμου δηλαδή) Μαμά! Μη μου αρπάζεις το πάπλωμα, κρυώνω.

-Κάθε μέρα τα ίδια. Άντε παιδάκι μου σήκω. Μαμά δεν σηκώνομαι.

-Άντε, πήγε 8 παρά(υψώνεται η φωνή) Μαμά μου κάνεις Bullying; - Ε; Ορίστε; Τι bullying βρε; Όπως εγώ ξυπνώ και είμαι υποχρεωμένη να πηγαίνω στη δουλειά έτσι και εσύ πρέπει να πας σχολείο. Με ξυπνάς να πάω σχολείο με το ζόρι και δεν πληρώνομαι κιόλας.

- Ε… ε…. εσύ παίρνεις την αμοιβή ως αμοιβή τη γνώση. Και κάπως έτσι τελειώνει η συζήτηση με μένα που στέρεψα από επιχειρήματα και τον ίδιο που πήγε σχολείο με κατεβασμένα μούτρα. Βρε μπας και του’ κάνα όντως Bullying; Πόσο βίαιο είναι το πρωινό ξύπνημα; Εγώ φταίω όμως γι’αυτό; Ίσως φταίει ο διευθυντής του σχολείου που την ξυπνάει, ίσως οφείλεται στον Περιφερειακό Διευθυντή Α΄ Βάθμιας Εκπαίδευσης βρε μπας και η ρίζα του κακού είναι ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων; Γιατί κύριε κάνετε bullying στον γιό μου και τον υποχρεώνεται να ξυπνάει νωρίς; Μήπως δε φταίει και αυτός αλλά το άτιμο το ξυπνητήρι; Το Bullying έχει τόσες μορφές που με μια πρώτη ματιά δεν αναγνωρίζεται. Ένα παιδί, έχει συμπεριφορά νταή απέναντι σ’ένα άλλο παιδί, τι φταίει; οι καταπιεστικοί γονείς του θύτη; H κοινωνία που δεν είναι αγγελικά πλασμένη και καταπιέζει τους εργοδότες των γονέων και του θύτη; H κοινωνία έχει όλο το φταίξιμο, έτσι αυθαίρετα… αλλά από ποιόν αποτελείται αυτή η κοινωνία που προκαλεί τα δεινά του κόσμου; Όλοι εμείς την αποτελούμε και αντί να κάνουμε την αυτοκριτική μας, πετάμε το μπαλάκι στον άλλον, μια ωραιότατη αποποίηση ευθυνών. Όσο γι’αυτό που νιώθει ο γιος μου, το “bullying” την πίεση που νιώθει για το πρωινό ξύπνημα πρέπει να δω μια άλλη οπτική και να προσπαθήσω να τον πιέσω να πάει σχολείο επειδή είναι υποχρέωσή του, οφείλω να του δώσω νέα κίνητρα να πηγαίνει με όρεξη η δασκάλα να βρει άλλους τρόπους, παιγνιώδεις μια σύνδεση μάθησης-παιχνιδιού, ώστε τα παιδιά να αγαπήσουν το σχολείο και κυρίως τη γνώση, ο διευθυντής να γίνει ανοικτός σε νέες προτάσεις των δασκάλων, ο διευθυντής Α΄ βάθμιας Εκπαίδευσης να κάνει συχνές επισκέψεις στα σχολεία και να ακούει τις επιθυμίες και τις ανάγκες των παιδιών και ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων να αλλάξει τον σκοπό της εκπαίδευσης, να θέσει στόχους διαπαιδαγώγησης που δεν αποσκοπούν στη δημιουργία μελλοντικών καλοκουρδισμένων ρομπότ που έμαθαν να ξυπνούν για να κάθονται στα γραφεία – θρανία τους και να γίνονται δέκτες της υπερπληροφόρησης της άχρηστης αλλά απαραίτητης για την κοινωνία. Ποια κοινωνία; Η κοινωνία είμαστε εμείς, άραγε αυτό θέλουμε για τα παιδιά μας;

TOGETHER 45

Η ζωή μας μια παράσταση!

Ο Μονοδιάστατος άνθρωπος Συνοπτική περιγραφή στο έργο του H. Marcuse

Γαΐτης Γιάννης (1923 - 1984) Σύνθεση, 1975 Λάδι και ένθετο ξύλο, 200 x 134 εκ. αρ. έργου: Π.5194

TOGETHER 46

KEIMENO ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΥΔΗΣ Κοινωνικός Ανθρωπολόγος – Υπ. Διδάκτορας Φιλοσοφίας

Δ

ιακρίνει τις αληθινές από τις πλαστές ανάγκες των ανθρώπων, οι οποίες τελευταίες είναι ένα μέσο συντήρησης του συστήματος. Ο κοινωνικός έλεγχος βρίσκεται πλέον μέσα στις καινούργιες ανάγκες που το σύστημα γέννησε στα άτομα. Η συγκαλυμμένη αυτή μορφή άσκησης εξουσίας οδηγεί σε θεαματικά αποτελέσματα επιβολής και αναδειχνύει τον τεχνικό έλεγχο της παραγωγής ως ενσάρκωση της λογικής, στην οποία λογική τα άτομα οφείλουν να συμμορφώνονται. Ο κομφορμισμός αποκτά πρωτοφανή δύναμη και η άρνησή του αντιμετωπίζεται ως δείγμα νεύρωσης και αδυναμίας. Ο καταναγκαστικός χαρακτήρας της υποταγής έχει ως άμεση συνέπεια την εξαφάνιση των δυνάμεων κοινωνικής αλλαγής που παραδοσιακά ήταν παρούσες σε προηγούμενα κοινωνικά στάδια. Με την άμεση ταύτιση του ατόμου με την κοινωνία και με την ύπαρξη που του επιβάλλεται, το άτομο τελικά πραγμοποιείται και ικανοποιείται σ’ αυτή την ύπαρξη. Η πραγματικότητα έγινε ολοκληρωτικά αντικειμενική και το υποκείμενο που έχει αλλοτριωθεί «απορροφήθηκε από την αλλοτριωμένη του ύπαρξη». Εδώ ακριβώς

οφείλεται η ύπαρξη του επιθέτου «μονοδιάστατος» εφόσον το άτομο έχει μία μόνο διάσταση παντού, πάντα και κάτω απ’ όλες τις μορφές που μπορεί να έχει αυτό το άτομο μέσα στο πλαίσιο της σύγχρονης βιομηχανικής κοινωνίας. Τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που παράγονται επιβάλλουν τη μορφή του κοινωνικού συστήματος και η ολοένα μεγαλύτερη παραγωγή οδηγεί στην εγκαθίδρυση ενός τρόπου ζωής που συνενώνει τους καταναλωτές με τους παραγωγούς με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργείται μια «πλαστή συνείδηση» που δεν μπορεί να αντιληφθεί την πλαστότητα της. Έτσι δημιουργείται μια αντίσταση στην ποιοτική αλλαγή, εφόσον τα άτομα ικανοποιούνται από τον αναβαθμισμένο τρόπο ζωής τους και επιπλέον επειδή ο ορθολογισμός δίνει καινούργιο ορισμό στις ιδέες, τις επιθυμίες, τους στόχους τους, ώστε να εναρμονίζονται με το κατεστημένο και να μην το υπερβαίνουν. Υπάρχουν βέβαια πνευματικές και μεταφυσικές αναζητήσεις που είναι, ωστόσο, εντός του πλαισίου του κατεστημένου που δεν εκφράζουν άρνηση ούτε το αντιμάχονται. Αποτελούν «την υγιεινή δίαιτα του status quo». Αυτή την εξομοίωση των διαφωνούντων την συναντάμε και εντός της πολιτικής ζω-

Ο καταναγκαστικός χαρακτήρας της υποταγής έχει ως άμεση συνέπεια την εξαφάνιση των δυνάμεων κοινωνικής αλλαγής που παραδοσιακά ήταν παρούσες σε προηγούμενα κοινωνικά στάδια. Με την άμεση ταύτιση του ατόμου με την κοινωνία και με την ύπαρξη που του επιβάλλεται, το άτομο τελικά πραγμοποιείται και ικανοποιείται σ’ αυτή την ύπαρξη ής όπου η αρχή του bipartisanship εξομοιώνει τις διαφορετικές τάσεις πολιτικής τοποθέτησης. Έτσι μειώνονται σοβαρά οι δυνατότητες αλλαγής, άρνησης ή ανατροπής, με την ταυτόχρονη ενσωμάτωση των κοινωνικών στρωμάτων που «στην ράχη τους προοδεύει το σύστημα» και που παλιότερα αποτελούσαν την σημαντικότερη απειλή ανατροπής. Βέβαια η απειλή του κομμουνισμού έπαιξε ένα σημαίνοντα ρόλο στην οργάνωση της καπιταλιστικής κοινωνίας, η οποία εξαιτίας του κομμουνισμού απέκτησε πρωτοφανή συνοχή. Στην κουλτούρα επίσης έλαβε χώρα μια ανάλογη εξέλιξη. Έχουμε, έτσι ενσωμάτωση και μαζικοποίηση της ανώτερης κουλτούρας που παλιότερα ήταν σε αντίθεση με την πραγματικότητα και αφορούσε μια μικρή ομάδα «προνομιούχων». Από τη μία μεριά έγινε η τέχνη και η κουλτούρα προσιτή σε περισσότερο κόσμο αλλά από την άλλη τα πνευματικά και καλλιτεχνικά δημιουργήματα απεκδύθηκαν την αλήθεια τους και την ανατρεπτικότητα τους, καθώς έγιναν εμπορεύματα και συνηθισμένα προϊόντα. Η ανώτερη κουλτούρα του παρελθόντος αποτελούσε μια μορφή αντιπολίτευσης και διαμαρτυρίας, ενώ τώρα μέσω της εμπορευματοποίησης της κενώθηκε απ’ την υπέρβαση που την χαρακτήριζε. Αντίστοιχες μεταβολές παρατηρούνται και στον χώρο των ενστίκτων, όπου σε αντιστοιχία με τις θέσεις που εκφράστηκαν παραπάνω, η απομεταρσίωση των πνευματικών εικόνων συντελέστηκε μέσω της εμπορευματοποίησης τους. Ομοιοτρόπως, η ελεγχόμενη απομεταρσιώση εξασθένησε την εξέγερση των ενστίκτων. Έτσι υπάρχει μια γενίκευση της ελευθερίας με

ταυτόχρονη επέκταση της καταπίεσης αναφορικά με την libido. Έχουμε δηλαδή απελευθέρωση της σεξουαλικότητας, αλλά με μια μερική και εντοπισμένη μορφή. Συνεπώς, στον τομέα της πολιτικής, της ανώτερης κουλτούρας και των ενστίκτων η εξαφάνιση της υπερβατικότητας οδηγεί στην απορρόφηση της αντίθεσης, της ποιοτικής διαφοράς. Τα άτομα θυσιάζουν τα ιδιαίτερα τους χαρακτηριστικά προκειμένου να εισχωρήσουν στον παραγωγικό μηχανισμό και τον συνεπαγόμενο τρόπο σκέψης και δράσης, εφόσον επιδιώκουν την αυτό-πραγμάτωση τους μέσω των προϊόντων. Έτσι, «η ευτυχής συνείδηση τείνει να γίνει κυριαρχική» εφόσον η τεχνολογική ορθολογικότητα είναι η μόνη διάσταση. Ο Marcuse εισάγει τον όρο της «μακάριας ή ευτυχισμένης συνείδησης» που είναι ιστορικό προϊόν της καπιταλιστικής εξέλιξης και η οποία υπαγορεύει ότι το πραγματικό είναι λογικό και ότι το σύστημα ικανοποιεί τις ανθρώπινες ανάγκες. Αυτή η πεποίθηση που επιβάλλεται σχεδόν ασυνείδητα στα άτομα έχει ως συνέπεια ένα νέο είδος κομφορμισμού, να υποτάσσονται δηλαδή οι άνθρωποι στην τεχνολογική ορθολογικότητα και να ρυθμίζουν αναλόγως την κοινωνική τους συμπεριφορά. Αλλά και η γλώσσα που χρησιμοποιείται από και προς τα άτομα είναι μια γλώσσα λειτουργική, αντικριτική, αντιδιαλεκτική και εργαλειακή. Η έννοια γίνεται συνώνυμη μ’ ένα σύνολο ενεργειών, και το «είναι» των πραγμάτων ταυτίζεται με τις λειτουργίες τους. Η χρησιμοποίηση αυτής της γλώσσας που επιβάλλει εικόνες, που εμποδίζει την ανάπτυξη και την έκφραση των εννοιών, σε τελική ανάλυση εμποδίζει την ίδια την σκέψη. Οπότε έτσι καταργείται η ιστορική διάσταση του λόγου, που επιτρέπει μέσω της ανάμνησης, και της μνήμης γενικότερα, μια μορφή υπέρβασης που υπονομεύει την παντοδύναμη εξουσία των δοσμένων γεγονότων μέσω της απομάκρυνσης απ’ αυτά. Ο χρόνος και η μνήμη έγιναν εχθροί του κατεστημένου, γιατί έρχονται σ’ αντίθεση με την υπαλληλοποίηση της σκέψης, στην οποία στοχεύει ο σύγχρονος καπιταλισμός. Η γλώσσα αντανακλά τον έλεγχο και γίνεται και η ίδια όργανο ελέγχου. Αναλύοντας την εξέλιξη της λογικής, προσπαθεί να δείξει ο συγγραφέας πως η αρχή της κυριαρχίας που είναι βασικό συστατικό του καπιταλιστικού τρόπου πα-

TOGETHER 47

Ο H. Marcuse, στο έργο του ο «Μονοδιάστατος άνθρωπος», ασκεί δριμεία κριτική στην ηθική της σύγχρονης βιομηχανικής κοινωνίας. Εστιάζει στα χαρακτηριστικά που δικαιολογούν την συγκεκριμένη ιστορική εξέλιξη της διάρθρωσης της οικονομικής δομής. Το έργο του ξεκινά με την αναφορά των επιτευγμάτων του σύγχρονου πολιτισμού όπως η άνεση, η αποτελεσματικότητα, η λογική και η ταυτόχρονη έλλειψη ελευθερίας.

Ο Μονοδιάστατος άνθρωπος Συνοπτική περιγραφή στο έργο του H. Marcuse

TOGETHER 48

Όλος ο διαθέσιμος πλούτος πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την ικανοποίηση με γενικό τρόπο των βιοτικών αναγκών. Κόντρα στα ιδιωτικά συμφέροντα – που διαιωνίζουν την αρχή της εκμετάλλευσης – θα δημιουργηθεί η ελεύθερη κοινωνία. Ο έλεγχος πάνω στην παραγωγή και την διανομή του κοινωνικού προϊόντος θα επιφέρει αυθεντικό αυτοκαθορισμό των ατόμων

ραγωγής αποκρυσταλλώθηκε στον λόγο μέσω της απαλοιφής του αρνητικού στοιχείου της σκέψης. Της δυνατότητας της σκέψης δηλαδή, να ξεπερνά τα δεδομένα και να τα μετασχηματίζει σύμφωνα με αξίες και κριτήρια που δεν ανήκουν στην κατεστημένη τάξη και μ’ αυτό τον τρόπο ήταν δυνατή η βελτίωση, η ανατροπή, η ποιοτική διαφορά. Επειδή όμως το σύστημα επεδίωκε την αυτοσυντήρηση του, στράφηκε εναντίον του «αρνητικού» αυτού στοιχείου. Η ιδεολογία του κατεστημένου κοινωνικού μηχανισμού, ότι δηλαδή «η εξόντωση είναι ο φόρος της προόδου και πως ο θάνατος είναι ο φόρος της ζωής, πως η καταστροφή και ο κόπος είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την κατάκτηση της ευτυχίας και της χαράς κι ότι οι δουλειές πρέπει να πηγαίνουν καλά κι (ότι) ακόμη ξέρουμε πως το να ζητάμε κάτι διαφορετικό είναι ουτοπία». Αυτή η ιδεολογία είναι απαραίτητη για την συνέχιση του μηχανισμού και ενσωματώνει τις αντιθέσεις, καθιστώντας τα ανορθολογικά στοιχεία όπως πχ κόπος, θάνατος, καταστροφή ως απαραίτητους «όρους» για την πρόοδο , για τους ορθολογικούς σκοπούς. Η συνεχής τεχνικοποίηση των πραγμάτων και των σχέσεων επεκτείνεται ακόμη

και πάνω στους ανθρώπους υπό το βάρος της επιδίωξης ενός βελτιωμένου επιπέδου ζωής. Οπότε δεν είναι δυνατό ν’ αφήσει ανέπαφη την πνευματική ικανότητα του ανθρώπου και η μετατροπή του θεωρητικού λόγου σε κοινωνική πρακτική επιβάλλεται ως αναγκαιότητα. Οι ιδέες γίνονται συνεπώς μη πρακτικές και υποκειμενικές, αφού χάνουν την αντικειμενικότητα τους ως τοποθετημένες έξω απ’ την πραγματικότητα. Το «res extensa» έγινε καθολικό και απόλυτα καθαρό απ’ την εποχή του Γαλιλαίου και η φύση τοποθετείται κάτω από τον άνθρωπό που βάζει την τεχνική μέσα της, για να την εξηγήσει, να την κατακτήσει και να την μετασχηματίσει. Εδώ διαφαίνεται ότι το μηχανιστικό μοντέλο σκέψης και οι μέθοδοι του ήταν μια ολική προσπάθεια επιβολής του ανθρώπου στη φύση. Η τεχνολογική πρόοδος που προέκυψε άλλαξε την μορφή της κοινωνίας, του ίδιου του ανθρώπου, καθώς και της ορθολογικότητάς του. Η ορθολογικότητα του απέκτησε ένα εσώτερο εργαλειακό χαρακτήρα που την κατέστησε τεχνολογία κοινωνικού ελέγχου και κοινωνικής κυριαρχίας. Καθοριστική για την ειρήνευση είναι η δύναμη της φαντασίας. Η ορθολογική φα-

ντασία μπορεί ν’ αποτελέσει ένα a priori για την ανοικοδόμηση του παραγωγικού μηχανισμού και για μια ζωή χωρίς άγχος. Στην ψυχανάλυση η φαντασία γίνεται θεραπευτική δύναμη και γενικότερα η φαντασία είναι το μόνο μέσο που μπορεί να μεταδώσει ξένες προς τις κοινωνικές απαιτήσεις αξίες. Όλος ο διαθέσιμος πλούτος πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την ικανοποίηση με γενικό τρόπο των βιοτικών αναγκών. Κόντρα στα ιδιωτικά συμφέροντα – που διαιωνίζουν την αρχή της εκμετάλλευσης – θα δημιουργηθεί η ελεύθερη κοινωνία. Ο έλεγχος πάνω στην παραγωγή και την διανομή του κοινωνικού προϊόντος θα επιφέρει αυθεντικό αυτοκαθορισμό των ατόμων. Αυτοκαθορισμός όταν δεν θα υπάρχουν πια μάζες, αλλά άτομα απελευθερωμένα από κάθε προπαγάνδα, χειραγώγηση και καθοδήγηση. Όταν θα έχει αναδυθεί ένα καινούργιο ιστορικό υποκείμενο που θα επιφέρει την ανανέωση και την ελευθεροποίηση της κοινωνίας. Όμως η συνείδηση δυσχεραίνεται στην πορεία της προς την ελευθερία της ανώτερης ορθολογικότητας από την ανορθολογική κοινωνία. Συνεπώς είναι αναπόφευκτη η σύγκρουση, η ρήξη.

ΠΑΠΑΘΩΜΑΣ Σιάτιστα

Ηλεκτρικές συσκευές/ Έπιπλα/ Στρώματα/ Πλυστικά μηχανήματα Η επιχείρηση ΠΑΠΑΘΩΜΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ εδρεύει στη Σιάτιστα εδώ και 40 χρόνια. Μια οικογενειακή επιχείρηση 2ης γενιάς που έχει ως τομέα δραστηριοποίησης το εμπόριο επίπλου, ηλεκτρικών ειδών, στρωμάτων, μηχανημάτων και ότι αφορά τον οικιακό εξοπλισμό! Δύο όροφοι καταστημάτων γεμάτοι με όλα όσα χρειάζεται ένα σύγχρονο σπίτι συνδυάζοντας την άψογη εξυπηρέτηση με πολύ προσιτές τιμές. Επιλέξτε μέσα από μια μεγάλη γκάμα προϊόντων που θα ικανοποιήσουν τις δικές σας ανάγκες. Δ. Μεγ Αλεξάνδρου 33, Σιάτιστα | Τ. 2465 023148

ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!

TOGETHER 49

ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΕΩΣ 20%

Συνθήματα μιας γενιάς που τόλμησε Το Μάη του ‘68 οι Καλές Τέχνες βρίσκονται στους δρόμους, η φαντασία στην εξουσία και οι αφίσες στους τοίχους είναι το καλύτερο όπλο, ακόμα και από τα παβέ, τις κυβικές πέτρες των παρισινών πεζόδρομων. Στηρίζοντας τη δράση στους δρόμους, τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τις καταλήψεις, οι αφίσες και τα συνθήματα καθρέφτιζαν την καθημερινότητα του Μάη. Μηνύματα αμφισβήτησης, υπέρβασης, επανάστασης, αυθορμητισμός, φαντασία, φρεσκάδα, αποφασιστικότητα. Για τη συμπλήρωση 50 χρόνων από το Μάη του 68, λοιπόν, σκεφτήκαμε να μην ανατρέξουμε στα γεγονότα εκείνης της χρονιάς αλλά στην αποτύπωσή τους από τις φωνές και τους τοίχους…. ΠΗΓΕΣ: ΛΕΝΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ - ΖΑΚΗ ΚΟΥΝAΔΗΣ “ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΜΑΗ – ΓΑΛΛΙΑ ‘68” | ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΉ | WIKIPEDIA

Απαγορεύεται το απαγορεύεται. Η Φαντασία στην Εξουσία

TOGETHER 50

Να ‘στε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο. Διαβάστε λιγότερο, ζήστε περισσότερο. Η ανία είναι αντεπαναστατική. Δεν θα αξιώσουμε τίποτα, δεν θα ζητήσουμε τίποτα. Θα πάρουμε, θα καταλάβουμε. Εργαζόμενε: Είσαι 25 χρονών αλλά το συνδικάτο σου είναι του προηγούμενου αιώνα. Αγοράζουν την ευτυχία σου... Κλέψ’ την. Ήρθα. Είδα. Πίστεψα. Η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους. Εμπρός του Πανεπιστημίου οι κολασμένοι. Κάτω από τα πεζοδρόμια, η παραλία! Σ’ αγαπώ! Ω, πες το με πέτρες! Ούτε Θεός ούτε αφέντης! Ακόμη κι αν κόψουν όλα τα λουλούδια η Άνοιξη θα έλθει Απολαύστε τη ζωή εδώ και τώρα Αν έχουμε ελπίδα, τη χρωστάμε σ’ αυτούς που δεν έχουν καμία Αφήστε το φόβο του κόκκινου στα κερασφόρα ζώα

Γράψτε παντού! Πριν γράψετε, μάθετε να σκέφτεστε

Να κηρύξετε την πόλη σε κατάσταση διαρκούς ευτυχίας

Γονείς , μην κάνετε τα παιδιά σας σαν τα μούτρα σας

Ξεχάστε ό, τι σας έχουν μάθει. Αρχίστε να ονειρεύεστε

Δεν θέλουμε έναν κόσμο όπου η βεβαιότητα ότι δεν θα πεθάνουμε από ασιτία ανταλλάσσεται με τη βεβαιότητα ότι θα πεθάνουμε από πλήξη

Ο επαναστάτης είναι ένας ακροβάτης του ονείρου»

«Δεν είναι παρά μόνο μια αρχή, ας συνεχίσουμε»

Όσο περισσότερο κάνω επανάσταση, τόσο περισσότερο θέλω να κάνω έρωτα Οι ανέσεις είναι το όπιο του λαού

«Δεν υπάρχουν επαναστατικές σκέψεις, μόνο πράξεις

Όσο περισσότερο καταναλώνεις, τόσο λιγότερο ζεις

Έχω κάτι να πω, αλλά δεν ξέρω τι

Ο εκπαιδευτής πρέπει να εκπαιδευτεί

Ζωή όχι επιβίωση

Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου ή βγες ξανά στους δρόμους της φωτιάς

Η ποίηση είναι στους δρόμους Η οικονομία είναι τραυματισμένη, άφησέ τη να ψοφήσει Η μόνη αλήθεια είναι επαναστατική, θέλω να ζήσω τώρα θα σας πεθάνουν οι ανέσεις Θεέ, υποψιάζομαι ότι είστε αριστερός διανοούμενος

Προσοχή! Οι τοίχοι έχουν αυτιά και τα αυτιά έχουν τοίχους Πρέπει συστηματικά να ερευνούμε το τυχαίο Συμμετέχω, συμμετέχεις, συμμετέχει, συμμετέχουμε, συμμετέχετε… αυτοί κερδίζουν Χάσου, αντικείμενο

Κάτω η κοινωνία του θεάματος και του εμπορίου

Καταργείστε το Άρχω, θα έχετε το Υπ-άρχω

Κάτω η κοινωνία της κατανάλωσης Μη με απελευθερώνεις, θα φροντίσω ο ίδιος

Κάτω απ’ τα πεζοδρόμια υπάρχει ακρογιαλιά

Σ

Ι

Ν

Ε

Μ

Α

Οι Ταινίες

“Το να είσαι ελεύθερος το 1968, σημαίνει να Συμμετέχεις”, “Να είσαι ρεαλιστής, να ζητάς το αδύνατο”, “ένας άνθρωπος δεν είναι έξυπνος ή χαζός, είναι ελεύθερος ή όχι”, “Γρήγορα”, “Η φαντασία στην εξουσία”, “Φωνάξτε, δημιουργείστε ή ψοφήστε”, “Ζωή όχι επιβίωση!”, “Κάθε εξουσία διαφθείρει, η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα!”. Αυτά μεταξύ άλλων είναι τα συνθήματα που ακούστηκαν στους δρόμους και γράφτηκαν στους τοίχους της Γαλλίας τον Μάη του ‘68! Ένας φοιτητικός ξεσηκωμός, διαδηλώσεις κατάμεστες από ιδεολογίες, ρομαντισμό, ανάγκη για ελευθερία και αλλαγή. Ακολουθεί το ξέσπασμα της συσσωρευμένης εργατικής οργής με αποτέλεσμα την απεργία 10 εκατομμυρίων εργατών. Ο γαλλικός Μάης του ‘68 σημάδεψε για πάντα την ιστορία και αποτέλεσε αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τον κινηματογράφο . Πληθώρα σκηνοθετών εμπνεύστηκε και έδωσε την δική τους οπτική για τα ιστορικά γεγονότα δημιουργώντας ταινίες που σήμερα αναγάγονται στο είδος των “κλασικών”.

Μ Ε Τ A ΤΟ Μ A Η

Η ταινία του Bertolucci τοποθετείται στο Παρίσι τον Μάη το ‘68, όπου ένας Αμερικανός φοιτητής περνά ατέλειωτες ώρες στην Παρισινή Ταινιοθήκη. Εκεί θα γνωρίσει δύο απελευθερωμένα αδέρφια, την Ιζαμπέλ και τον Τεό, δημιουργώντας έναν ιδιαίτερο δεσμό. Εξελίσσεται μέσα από ευφυείς συζητήσεις για την πολιτική, την ιδεολογία, την ελευθερία, ταινίες και μουσική, αποπνέει περιρέοντα ερωτισμό και αντιπροσωπεύει την σεξουαλική αφύπνιση, σε ένα Παρίσι που βράζειπνευματικά και πολιτικά. O Bertolucci περίτεχνα και τολμηρά απελευθερώνει το γυμνό και τον έρωτα, εμπλουτίζει την αφήγηση με σκηνές από τις αγαπημένες του ταινίες και δημιουργεί έναν ύμνο για τους νέους που σκέφτονται, αναζητούν και βουτούν στο μέλλον και την ελευθερία, πνευματική και ερωτική.

Μετά το Μάη ( Après Mai)- Olivier Assayas

Ο Ολιβιέ Ασαγιάς με το «Μετά το Μάη» που κυκλοφόρησε το 2012 μας μεταφέρει στους παριζιάνικους δρόμους στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 όπου ο απόηχος του Μάη του ‘68 βρίσκει τον Ζιλ και την παρέα του κάπου αναμεσα σε πολιτικές αναζητήσεις και αναταραχές, την ενηλικίωση και προσδοκιές για αλλαγή. Η παρέα ταξιδεύει στην Ιταλία και αργότερα στο Λονδίνο και μέσα από καταστάσεις και συναντήσεις προσπαθούν να ανακαλύψουν τη θέση τους στον κόσμο. Νέοι ανήσυχοι, ερωτευμένοι, νέοι που βιώνουν τη δική τους επαναστάση. « Η ταινία απεικονίζει το μονοπάτι πάνω στο οποίο μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας, ενώ απορροφούμε και την ατμόσφαιρα της εποχής, χωρίς όμως να γινόμαστε θύματά της. Πρόκειται για ένα δρόμο που αποφεύγει όσο μπορεί τα πιο δημοφιλή μέρη κοινωνικοτήτων και συμβιβασμών με τον ένα ή τον άλλο τρόπο» - Olivier Assayas

Η Κινέζα (La Chinoise) Jean-Luc Godard

Στο Παρίσι του 1967 πέντε φοιτητές έρχονται σε επαφή με τη μαοϊκή ιδεολογία και το πνεύμα της κινέζικης πολιτιστικής επανάστασης. Μια ταινία που προδιαγράφει το Μάη του ‘68, μάλιστα διαδραματίζεται στη Ναντέρ όπου εκεί πραγματοποιήθηκαν και οι πρώτες καταλήψεις, με την απόρριψη της αστικής ιδεολογίας και κουλτούρας, η Κινέζα αποτελεί σταθμό στην πορεία του γαλλικού κινηματογράφου. Οι πρωταγωνιστές της ταινίας διαβάζοντας το κόκκινο βιβλίο, αποφασίζουν αναλάβουν δράση, να κινητοποιηθούν, ακόμα και να χρησιμοποιήσουν την τρομοκρατία, ώστε να συμβεί η κοινωνική αλλαγή.

Όλα Πάνε Καλά (Tout Va Bien)Jean-Luc Godard

Μια τετραετία μετά από το Μάη του ‘68 , όλα δείχνουν να είναι υπό έλεγχο, τουλάχιστον φαινομενικά. Όλα πάνε καλά, επικρατεί μια «κοινωνική νηνεμία» που όμως γρήγορα θα ανατραπεί από την εξέγερση των εργατών ενός εργοστασίου αλλαντικών, οι οποίοι το καταλαμβάνουν και ξεκινούν την απεργία τους. Μια μικρή επανάσταση, έρχεται να θυμίσει τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τέσσερα χρόνια πριν, ωστόσο τίποτα δεν είναι πλέον το ίδιο. Ένας άντρας και μια γυναίκα βιώνουν τα γεγονότα και αναρωτιούνται αν όλα πάνε καλά στην πολιτική, στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην κοινωνία αλλά και στην τέχνη. Μια σπουδή για τον έρωτα, μια ελεγεία για την επανάσταση, δια χειρός του εμβληματικού Godard.

Ο Μιλού το Μάη (Milou en Mai) - Louis Malle

Στους δρόμους του Παρισιού συμβαίνει ο Μάης του ‘68, ωστόσο στην εξοχή του Μπορντό τα πράγματα κυλούν διαφορετικά. Στο κτήμα, όπου διαδραματίζεται η ταινία, οι καταστάσεις είναι ακόμα συμβατικές και παραδοσιακές Η ιδιοκτήτρια Βιεζάκ πεθαίνει και ο εξηντάχρονος γιος της, ο Μιλού, που κατοικούσε και αυτός εκεί, καλεί την οικογένεια για την κηδεία της Βιεζάκ. Όταν συγκεντρώνεται όλη η μεσοαστική οικογένεια, έρχονται στην επιφάνεια διάφοροι διαπληκτισμοί μεταξύ των μελών, ενώ παράλληλα τα γεγονότα του Παρισιού και η γενική απεργία που ξεσπά, θέτουν εμπόδια στην τέλεση της κηδείας. Μια ιδιόμορφη, σχεδόν αποστασιοποιημένη και κωμική προσέγγιση του Μαλ, στα γεγονότα του ‘68.

TOGETHER 51

Οι ονειροπόλοι (The Dreamers) Bernardo Bertolucci

Β

Ι

Β

Λ

Ι

Ο

‘Κηρύξατε την πόλη σε κατάσταση διαρκούς ευτυχίας’ Ο Μάης του ‘68 δεν ήταν απλά μια φοιτητική εξέγερση. Ήταν η εξέγερση μιας ολόκληρης γενιάς… Ο μήνας εκείνος σημάδεψε την δεκαετία των 60’s και άφησε το αποτύπωμα του ανεξίτηλο στην κοινωνία, την πολιτική, την μουσική, τις τέχνες και την ανθρωπότητα. Ο Μάης του ‘68 ήταν μια συλλογική εξέγερση που ενέπνευσε κόσμο, μια εξέγερση γεμάτη φαντασία… όπως και τα συνθήματα της άλλωστε… Η φαντασία στην εξουσία’. Διαβάζουμε 5 βιβλία για τον Μάη του ‘68.

TOGETHER 52

KEIMENO ΕΛΛΗ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ

‘Γεύμα στα οδοφράγματα’ της Pauline Dreyfus, Εκδόσεις Πατάκη

Μάης του 1968, Παρίσι, οδοφράγµατα, κι όµως, όλα τα κοκτέιλ δεν είναι κοκτέιλ µολότοφ. Όχι µακριά από το Καρτιέ Λατέν, όπου οι φοιτητές στήνουν οδοφράγµατα, το θρυλικό ξενοδοχείο Meurice έχει ουσιαστικά καταληφθεί από το προσωπικό του, που εφαρµόζει την τόσο της µόδας τότε «αυτοδιαχείριση». Θα µπορέσει, άραγε, να γίνει εκεί η απονοµή του βραβείου Ροζέ Νιµιέ σε έναν νεαρό συγγραφέα, είκοσι δύο µόλις ετών, που λέγεται Πατρίκ Μοντιανό; Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, η απονοµή του βραβείου, χορηγός του οποίου είναι η ζάπλουτη Αµερικανίδα Φλόρενς Γκουλντ, συνοδεύεται από γεύµα στο Meurice. Να, όµως, που η απονοµή συµπίπτει φέτος µε τη φοιτητική εξέγερση. Πώς θα επηρεαστούν από τα γεγονότα επιφανείς πελάτες όπως ο Σαλβαδόρ Νταλί και ο Ζαν Πολ Γκεττύ, «ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσµο», αλλά και συγγραφείς όπως ο Πολ Μοράν, ο Ζακ Σαρντόν ή ο Αντουάν Μπλοντέν; Αλλά και πώς θα τις ζήσει αυτές τις µέρες, «που συγκλόνισαν τη Γαλλία», το ξενοδοχείο Meurice; Μια διασκεδαστική όσο και αιχµηρή σάτιρα της γαλλικής δια-νόησης, αλλά και της ανθρώπινης µαταιοδοξίας γενικότερα.

‘Το Νιξ’ του Nathan Hill, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια

Από τα προάστια των Μεσοδυτικών πολιτειών μέχρι τη Νέα Υόρκη και τις ταραχές του 1968 που συγκλόνισαν το Σικάγο κι ολόκληρη τη χώρα, το Νιξ εξερευνά –

με οξύ χιούμορ και άγρια τρυφερότητα– την αντοχή της αγάπης σε εποχές ριζικής αλλαγής. Ένα Νιξ μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Στη νορβηγική μυθολογία είναι ένα αερικό που εμφανίζεται πότε-πότε σαν λευκό άλογο και αρπάζει παιδιά. Στο μυθιστόρημα του Νέιθαν Χιλ, Νιξ είναι ό,τι αγαπάς που μια μέρα εξαφανίζεται, παίρνοντας μαζί του ένα κομμάτι της καρδιάς σου. Είναι 2011, και ο Σάμιουελ Άντρεσεν-Άντερσον – καθηγητής κολεγίου και βαλτωμένος συγγραφέας– έχει το δικό του Νιξ: τη μητέρα του Φαίη. Έχει να τη δει δεκαετίες, από τότε που εκείνη εγκατέλειψε την οικογένεια, όταν ο Σάμιουελ ήταν ακόμα παιδί. Τώρα επανεμφανίζεται, έχοντας διαπράξει ένα παράλογο έγκλημα που ηλεκτρίζει τα βραδινά δελτία ειδήσεων, σαρώνει το διαδίκτυο και ανάβει τα αίματα σε μια πολιτικά διχασμένη χώρα. Τα ΜΜΕ παρουσιάζουν τη Φαίη σαν μια ριζοσπάστρια χίπισσα με πρόστυχο παρελθόν, αλλά, απ’ όσα γνωρίζει ο Σάμιουελ, η μητέρα του ήταν μια απλή κοπέλα που παντρεύτηκε τον σχολικό της έρωτα. Ποια εκδοχή είναι αληθινή; Για να τη σώσει, εκείνος θα πρέπει να κάνει το δικό του ταξίδι, ξεθάβοντας παλιά μυστικά για τη γυναίκα που νόμιζε ότι ήξερε, μυστικά που περνάνε από γενιά σε γενιά κι έχουν τις ρίζες τους στη Νορβηγία, πατρίδα του μυστηριώδους Νιξ. Στην πορεία, ο Σάμιουελ θα έρθει αντιμέτωπος όχι μόνο με τις απώλειες της Φαίη, αλλά και με τον δικό του χαμένο έρωτα, και θα μάθει απ’ την αρχή όλα όσα νόμιζε ότι ήξερε για τη μητέρα του, τον εαυτό του και τον κόσμο.

‘Οπλισμένες κάμερες’ Συλλογικό έργο, Εκδόσεις Α/συνέχεια

Ένα βιβλίο για τη σχέση του κινηματογράφου με τα επαναστατικά κινήματα και την κριτική σκέψη του ‘68 και για τις ριζικές αλλαγές που προκάλεσε στο ίδιο το κινηματογραφικό μέσο. Ένα βιβλίο που κινείται πέρα από το πώς ο κινηματογράφος κατέγραψε το ‘68, αναδεικνύοντας την ανάγκη κατάργησης των διαχωρισμών ανάμεσα σε ειδικούς και μη, σε δημιουργούς και θεατές, σε «παραγωγούς» και «καταναλωτές» τέχνης. Μέσα από ντοκουμέντα της εποχής, κείμενα κινηματογραφιστών και κινηματογραφικών ομάδων που ανέπτυξαν έντονη δραστηριότητα στο κίνημα και στον κινηματογράφο, το βιβλίο αυτό αναφέρεται σε μια πλευρά της κινηματογραφικής και κοινωνικής ιστορίας που παραμένει ελάχιστα γνωστή στη χώρα μας.

‘La beauté est dans la rue: Μάης ‘68, οι αφίσες’ του Vasco Gasquet, Εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος

Αυτό δεν είναι ένα βιβλίο για το γαλλικό Μάη, αυτό το βιβλίο είναι ο Μάης, έτσι όπως αποτυπώνεται μέσα από τις αφίσες του. Οι 520 αφίσες που περιλαμβάνει αποτελούν σχεδόν το σύνολο των αφισών του Μάη του ‘68. Οι περισσότερες χωρίς όνομα δημιουργού, με μόνη ένδειξη τον τόπο

δημιουργίας τους, δεν διεκδικούσαν πνευματικά δικαιώματα και δεν ανήκαν σε κανένα κόμμα ούτε καν στις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Ήταν έργο εμπνευσμένων ανθρώπων και οι περισσότερες καρπός συλλογικής επεξεργασίας σε αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις.

‘Ο Μάης του 68: Στη Γαλλία και στον κόσμο’ του Jean Louis Marzorati, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Στο λεύκωμα «Ο Μάης του ‘68: Στη Γαλλία και στον κόσμο» αποτυπώνεται εκείνη η εκρηκτική χρονιά που έμελλε να επηρεάσει καταλυτικά το πρόσωπο της σύγχρονης κοινωνίας. Η έκδοση περιλαμβάνει 140 ασπρόμαυρες φωτογραφίες-ντοκουμέντα του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων (AFP) και την έχει επιμεληθεί ο δημοσιογράφος Ζαν-Λουί Μαρτζοράτι, που έζησε από κοντά τα οδοφράγματα στη Γαλλία. Την εισαγωγή υπογράφει ο Σερζ Ζουλί, ιστορική μορφή της εξέγερσης και ιδρυτής της εφημερίδας Liberation. Το λεύκωμα «Ο Μάης του ‘68: Στη Γαλλία και στον κόσμο», μεταφέρει τον αναγνώστη ακριβώς σ’ εκείνη την περίοδο της αμφισβήτησης, της εξέγερσης και της συντροφικότητας.

Μ

Ο

Υ

Σ

Ι

Κ

H

KEIMENO NICK G.

KHRUANGBIN

MONOPHONICS

ΦΟΊΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΆΣ

ΚΥΒΈΛΗ ΚΑΣΤΟΡΙΆΔΗ

Con Todo El Mundo

Mirrors

Πες μου το όνομα σου!

Songs for a blue cloud

Ο

ι αγαπημένοι του Ελληνικού κοινού Monophonics επέστρεψαν δισκογραφικά με ένα νέο EP διασκευών με τίτλο «Mirrors» τον περασμένο Φεβρουάριο! Το συγκρότημα από το San Francisco έβγαλε στην αγορά το EP αυτό το οποίο περιλαμβάνει έξι ψυχεδελικές/ soul διασκευές σε τραγούδια από συγκροτήματα και καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει τον ήχο τους διαχρονικά. «Θέλαμε να διασκευάσουμε τραγούδια που ακούγαμε όταν ξεκινήσαμε. Δεν είναι απλά σπουδαία τραγούδια και καλλιτέχνες, αλλά πράγματα που ακούσαμε και μας επηρέασαν βαθύτατα σαν καλλιτέχνες» λέει ο τραγουδιστής/πληκτράς και παραγωγός της μπάντας Kelly Finnigan. Το EP ανοίγει με το instrumental track «Summer Breeze» των Main Ingredients και συνεχίζει με τα «My Heart Cries» των Invicibles, το «Lying» των Black Merda, το «Beggin’» των Four Seasons και το «Ι’d Be Nowhere Today» των The Nu People. Το EP κλείνει με μια διασκευή αφιέρωση των Monophonics στο κοινό της χώρας μας, το «California Dreaming» των The Mamas And The Papas, με το group να έχει δώσει έναν άρωμα Μεσογείου, με τη χρήση μπουζουκιού! Να σημειώσω ότι η δουλειά αυτή κυκλοφορεί σε μια υπέροχη έκδοση χρωματιστού βινυλίου που αξίζει να κοσμεί κάθε απαιτητική δισκοθήκη!

ΟΤο «Πες μου τ’ όνομά σου», είναι ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο. Είναι μια ιστορία με κείμενα και τραγούδια του Φοίβου και εικόνες της Μυρτώς Δεληβοριά, που είναι αδέλφια και «παίζουν κάτω από τον ίδιο ουρανό πάνω από σαράντα χρόνια τώρα», όπως λέει και ο ίδιος στο βιβλίο. Είναι ένα πέρασμα από τα παιδικά χρόνια του συγγραφέα που θα βρει πολλούς από τους σημερινούς «σαραντάρηδες plus» να ταυτίζονται απόλυτα. Είναι απ’ αυτά τα βιβλία που δεν περιορίζονται μόνο στο παιδικό κοινό, αλλά αγγίζουν συγκινητικά και τους γονείς… Ιστορίες της πόλης, της γειτονιάς, παράξενοι γείτονες στριμμένοι, φίλοι με πλούσια φαντασία που έπλαθαν ιστορίες απίθανες… Κάθε φύλλο αυτού του βιβλίου ζωντανεύει και μια ιστορία που όλες μαζί ξαναγεννάνε την ανάμνηση των χρόνων της αθωότητας που τόσο πολύ λείπει στις μέρες μας. Στις μέρες μας που τα παιδιά δεν ξέρουν πια να παίζουν στον δρόμο, με φίλους, με παιχνίδια, αλλά μαγνητίζονται από τα προϊόντα τεχνολογίας και εγκλωβίζονται στον εικονικό κόσμο από πολύ μικρά, το «Πες μου τ’ όνομά σου» είναι μια σημαντική ενθύμηση της χαμένης παιδικότητας και ένα έναυσμα να την αναζητήσουμε πάλι εμείς οι γονείς για τα παιδιά μας. Είναι, ίσως, η ιστορία των παιδικών μας χρόνων που δεν τους είπαμε ποτέ. Το βιβλίο είναι μια πολύχρωμη προσεγμένη έκδοση, σε βολικό σχήμα. Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Μικρή Άρκτος. Περιλαμβάνει και ένα CD με 15 τραγούδια!Αναζητήστε το!

Η

Μικρή Άρκτος παρουσίασε την καινούργια δισκογραφική εργασία της Κυβέλη Καστοριάδη με τίτλο «Songs for a blue cloud». Η Κυβέλη Καστοριάδη -κόρη του φιλόσοφου Κορνήλιου Καστοριάδη– μεγάλωσε και ζει στο Παρίσι. Διατηρεί όμως μια αδιάλειπτη και βαθιά σχέση με την ελληνική μουσική. Γι αυτό και η πρώτη της δισκογραφική παραγωγή εκδόθηκε στην Ελλάδα από την Μικρή Άρκτο, με τίτλο «Sous le ciel de Paris» κι από την Ελλάδα απευθύνεται στον υπόλοιπο κόσμο. Συνοδοιπόρος της στο νέο cd, ο Ορέστης Καλαμπαλίκης στην ενορχήστρωση και στη συνοδεία στην κιθάρα. Μαζί, μας ταξιδεύουν στο χρόνο με σταθμούς-ορόσημα γνωστά τραγούδια των Μάνου Χατζιδάκι, Γιάννη Αγγελάκα, Leonard Cohen, Bob Dylan, Kurt Weill, Serge Gainsbourg, Boris Vian κ.α., διασκευασμένα για φωνή και κιθάρα. Η Κυβέλη και ο Ορέστης δυο ερμηνευτές με σπάνιο ήθος, αισθητική και μουσικότητα προσεγγίζουν τους διαφορετικούς κόσμους των επιλεγμένων τραγουδιών στο «Songs for a blue cloud», με σεβασμό και αγάπη, κάνοντάς τα δικά τους, για να μας παραδώσουν ανανεωμένη τη σημαντικότητα τους. Μια από τις παραγωγές που αξίζει να ακούσετε σε μια εποχή που τέτοιες παραγωγές σπανίζουν. Και βέβαια με την γνωστή ποιότητα και αισθητική της Μικρής Άρκτου!

TOGETHER 53

H

μουσική των Khruangbin συνδέει τη Δύση με την Ανατολή Η μπάντα από την Αμερική που παίζει ένα εντελώς εξωτικό κράμα από ταϊλανδέζικο rock ‘n’ roll, ψυχεδέλεια της Μέσης Ανατολής, funk, dub, surf rock και άλλα πολλά, θεωρείται ένα από τα πιο ανερχόμενα ονόματα στον διεθνή εναλλακτικό χώρο .Και πράγματι κατάφεραν να κυκλοφορήσουν ίσως την πιο ενδιαφέρουσα παραγωγή στη διεθνή μουσική σκηνή το πρώτο τετράμηνο του 2018.Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 2010 όταν η τραγουδίστρια Laura Lee γνώρισε τον κιθαρίστα Mark Spear με τον οποίο ανακάλυψαν ότι μοιράζονται το ίδιο ενδιαφέρον για τους πολιτισμούς της κεντρικής Ασίας και τους αρχαίους μουσικούς θησαυρούς τους. Το 2015 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ και μετά από από μια σειρά περιοδειών σε ολόκληρη την υφήλιο φέτος τον Φεβρουάριο κυκλοφόρησαν το δεύτερο τους άλμπουμ. Στην δεύτερη αυτή δουλειά έχουν ενσωματώσει ανανεωμένες ηχητικές επιρροές από την Καραϊβική, ινδική και ανατολίτικη μουσική, συνδυασμένη βέβαια με τα ψυχεδελικά στοιχεία και την γκρουβάτη funk που έχτισε το όνομα τους. Επίσης να σημειώσω ότι είναι η σύγχρονη Ιρανική κουλτούρα που αφήνει εντονότερα το στίγμα της στη θεματολογία του δίσκου .Για παράδειγμα το κομμάτι “Rules”είναι εμπνευσμένο από τον Πέρση κιθαρίστα Kourosh Yeghmai, ενώ το βίντεο του υπέροχου single “Maria Tambien” προβάλει τον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών πριν από την επανάσταση του 1979. Αποτελεί μια παραγωγή που αξίζει να ανακαλύψετε και να απολαύσετε και σίγουρα δεν θα χάσετε!

Τα κυτεί αίμα... Κοιτάω τις ροζ κάλτσες μου με τα μοσχάρια...σηκώνω το βλέμμα και βλέπω τον Η/Υ μου. Μάλλον είναι η κίνηση που αποδεικνύει το ποσο σφαιρικά έχει την ικανότητα να βλέπει στη ζωή του ο άνθρωπος, τα πράγματα.

TOGETHER 54

KEIMENO ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΙΤΣΑΣ

Κι όμως, η δύναμη της συνήθειας, όπως και η αρνηση αλλαγής αυτής πολλές φορές μας κάνει να θέλουμε να μείνουμε στα ίδια. «Αυτό ξέρω, αυτό προτιμάω». Φαντάσου λίγο να ζούσαμε ακόμα με τις γκαζόλαμπες και ξαφνικά να σου έλεγα ότι θα είχες ηλεκτρικό ρεύμα και όλες τις συσκευές που το χρησιμοποιούν με το πάτημα ενός κουμπιού. Λογικά θα φώναζες ξέφρενα οτι αυτό λέγεται εξέλιξη κι ότι έτσι ο άνθρωπος πάει μπροστά. Και θα συμφωνήσω. Ο άνθρωπος πρέπει να εξελίσσεται και να πηγαίνει μπροστά. Σκέψου εκείνη τη μαγική στιγμή που έζησε ο Έντισον όταν παρουσίασε την ανακάλυψή του και σκέψου ότι μπορεί να υπήρχαν αυτοί που είχαν τόση εμπιστοσύνη στη γκαζόλαμπα που τον θεώρησαν τρελό. Δεν ήταν τρελός. Ηταν ένας από αυτούς τους ανθρώπους που αφίερωσαν τη ζωή τους για να εξελίξουν κάτι. Και μαζί με αυτό το κάτι, τη ζωή των υπόλοιπων ανθρώπων. Όσο κι αν σου φανεί περίεργο, λίγο ή ποταπό σε σχέση με αυτά που προανέφερα πρέπει να καταλάβεις οτι εμείς οι μάγειρες έχουμε πολλά χρόνια τώρα που ξεφύγαμε από τις λαδιές και τις ξύλινες κουτάλες. Και μπορεί να μην είμαστε επιστήμονες, αλλά σου λέω αλήθεια ότι διαβάζουμε, προσπαθούμε και ρισκάρουμε πολύ για την εξέλιξη της γαστρονομικής γνώσης όλων μας. Ψάξαμε πολύ, μαζί με επιστήμονες, για να κάνουμε το φαγητό μας πιο ουσιαστικό και στοχευμένο. Όταν λοιπόν, μέσα από όλα αυτά που έχουμε εξελίξει τόσο ραγδαία όσο ποτέ πριν, χωρίς φυσικά να ακυρώνω την εξέλιξη της γαστρονομίας μέχρι τώρα, είμαστε πλέον σε θέση να σου εξηγήσουμε ακριβώς ποια τα οφέλη, γευστικά και διατροφικά. Όταν σου προτείνουμε να τρως το μοσχάρι όχι πλήρως ψημμένο, εσύ δεν μπορείς να μας ακυρώνεις με ένα απλό «δε θέλω να βλέπω αίμα». Γιατί ξέρεις τι; Δεν είμαστε καννίβαλοι. Εξελίσσουμε ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής μας, το φαί. Γιατί ξέρεις τι; Δεν προσπαθούμε να πάμε πίσω για να σου δώσουμε να φας αίμα. Οπότε μην

αφήνεις τη δύναμη της συνήθειάς σου να σταματήσει αυτή την εξέλιξη. Δε θα κερδίσει κανένας από τους δυο μας. Δεν είναι αίμα. Βγάλτο από το μυαλό σου. Και δε στο λέω εγώ, που επειδή φόρεσα άσπρη ρόμπα την είδα γιατρός. Στο λένε οι γιατροί και οι επιστήμονες. Η επιστήμη αποφάνθηκε εδώ και χρόνια οτι το κόκκινο ζουμί μέσα στο κρέας μας, όπως και το κόκκινο κρέας

δή τεμαχιστεί και έρθει σε επαφή με τον αέρα. Διάβασες πότε; Όταν κοπεί και τεμαχιστεί. Άσε την επιστήμη απέξω και πιάσε την κοινή λογική. Πόσο αίμα μπορεί να μείνει σε ένα οργανισμό τεμαχισμένο, πλυμμένο και κρεμασμένο; Σκέψου το απλά λογικά. Μπορεί να συμβεί; Σίγουρα όχι. Αλήθεια, βρες έναν κτηνίατρο και θα σου εξηγήσει

δε σχετίζονται με το αίμα αλλά με την πρωτεΐνη των μυών. Ονομάζεται μυοσφαιρίνη και μεταφέρει οξυγόνο στους σκελετικούς μύες και χρωματικά είναι παρόμοια με την αιμοσφαιρίνη, δηλαδή την πρωτεΐνη του αίματος. Η μυοσφαιρίνη αποκτά αυτό το κόκκινο χρώμα όταν το κρέας κοπεί, δηλα-

το απλούστερο πράγμα στον κόσμο. Το αίμα έχει φύγει από το ζώο μία ώρα μετά τη σφαγή του. Και σταματάω την περιγραφή γιατί οι βίγκαν, ούτως ή άλλως, εδώ και καιρό, δεν τα έχουν καλά μαζί μου. Να δούμε όμως τι συμβαίνει κατά το ψήσιμο και να καταλάβουμε τι τελικά χά-

ΥΓ: Don’t expect your food to satisfy the habits of the audience, but to change them. (Μετάφραση: Μην προσδοκάς το φαγητό σου να ικανοποιήσει τις συνήθειες του κοινού, αλλά να τις αλλάξει. «Μαγειρική» παράφραση της διάσημης φράσης του Μπερτολτ Μπρεχτ για το θέατρο.)

νουμε όταν «καλοψήνουμε» το κρέας; Η μυοσφαιρίνη αποτελείται κατά βάση από υδρογόνο, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι η μετατροπή του κόκκινου σε γκρι προκαλείται μετά από βρασμό, άρα εξάτμιση των υδατοδιαλυτών στοιχείων. Ό,τι είχες να λάβεις από αυτό το κρέας, σαν διατροφική αξία, βρίσκεται πλέον στον αέρα γύρω σου και όχι εκεί που θα έπρεπε, στο σώμα σου. Η πρόσληψη μυοσφαιρίνης κάνει καλό και στους δικούς σου μύες. Και να σου πω και το πιο φοβερό; Η αμερικάνικη καρδιολογική εταιρία (ΑΗΑ) πολύ πρόσφατα απεφάνθη επίσημα ότι βάσει δεκαετούς έρευνας οι άνθρωποι που κατανάλωναν «καλοψημένο» κρέας είχαν 25% περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν υπέρταση, η οποία εχει ως αποτέλεσμα αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού, καρδιακών παθήσεων, νεφρικής νόσου και άλλων. Χωρίς να επεκταθώ επιστημονικά, θα αναφέρω μόνο ότι οι επιστήμονες που υπογράφουν την έκθεση (6 στο σύνολο), επιβεβαιώνουν ότι το παρατεταμένο μαγείρεμα στο μοσχάρι παράγει χημικές ουσίες που φυσιολογικά δεν είναι παρούσες στον οργανισμό, όπως η HAA και PAH, οι οποίες είναι ικανές να προκαλέσουν φλεγμονές στον οργανισμό, που προκαλούν υπέρταση και όχι μόνο. Ίσως να μην ήμουν διασκεδαστικός σ΄αυτό το άρθρο ή ευχάριστος όπως συνηθίζω ή και επικριτικός όπως υπήρξα άλλες φορές. Αλλά σου λέω αλήθεια, σ΄αυτο το άρθρο ό,τι έγραψα το έγραψα για σένα. Αντ΄αυτού, δε θέλω να με χειροκροτήσεις ή να μου πεις ευχαριστώ. Θέλω να μου δώσεις την ευκαρία που μου αξίζει την επόμενη φορά που θα με ακυρώσεις λέγοντάς μου ότι δε θέλεις να βλέπεις αίμα. Σου ορκίζομαι ότι καθημερινά κάνω όλες τις ενέργειες που πρέπει από τη σίτεψη, τη διατήρηση μέχρι το μαγείρεμα για να σου δώσω το απολαυστικότερο αποτέλεσμα, μιας και ξέρουμε και οι δυο ότι δε μιλάμε για ενα φαγητό που επιδέχεται υπερκατανάλωσης. Το λίγο οφείλει να είναι απολαυστικό και να το θυμάσαι μεχρι την επόμενη φορά.

ΆΚΟΥΣΕ ΜΑΣ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΉ! Ο Μάης είναι ο εθνικός μήνας burger στην Αμερική και εσύ έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις το πιο δημοφιλές έδεσμα όλων των εποχών, το burger σε ένα από τα καλύτερα new entry εστιατόρια της πόλης! Αυτόν το μήνα λοιπόν διαλέγουμε να αποπλανηθούμε από το λαχταριστά ακαταμάχητο και δεν περιγράφω άλλο Corleone burger

TOGETHER 55

Corleone burger: 100% κιμάς μοσχαρίσιος, Μαγιονέζα τρούφας,Πλευρώτους, Ρόκα, Μπέικον, ΒΒQ σως, Πιπεριές Φλωρίνης... Δηλαδή κόλαση!

Burger Porn: Το αυθεντικό μπεργκεράδικο της πόλης Το Burger Porn άνοιξε τις πόρτες του και σας περιμένει να γευτείτε τα πιο “κολασμένα” burgers. Ζεστά φρεσκοψημμένα ψωμάκια, λαχταριστός ζουμερός 100% μοσχαρίσιος κιμάς, τραγανές τηγανητές πατάτες και σπιτικές σως. Στο Burger Porn θα βρεις εμπνευσμένα burgers, φτιαγμένα με τα πιο φρέσκα και ποιοτικά υλικά, που θα σε οδηγήσουν στην πιο ηδονική γαστρονομική εμπειρία. Θα γλείφεις και τα δάχτυλά σου! Μουράτη 4, Κοζάνη Τηλέφωνο: 24610 30000 Burger porn bp_burgers