Together Free Press n.66

του

ταυτότητά του. Πως μπορεί να σχεδιαστεί σήμερα την Ελβιέλα; Τι θα γινόταν αν το παρελθόν συναντούσε εκμοντερνισμός ενός παρελθοντικού και πολιτισμικού προϊόντος! πόσες περιπτώσεις σήμερα τα προϊόντα ταυτίζονται οποίο ανήκουν; Σε ελάχιστες. σύγχρονη οπτικοποίηση της είναι ένας φόρος τιμής λαικό σχέδιο που αρχίζει να ξεθωριάζει από την μνήμη μας, φέρνει στο σήμερα την ανάγκη εικονοποίησης και οπτικής

TOGETHER

FREE PRESS ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ | ΤΕΥΧΟΣ 66

Tιμή φύλλου 0,02

Εταιρεία: Έντυπος Εκδοτική ΜΙΚΕ

την χρονιά, και αυτή θα είναι η δική μας ευχή για όλους σας. και αφήστε το παρελθόν να εισβάλλει στο παρόν το μέλλον.

Ιδρυτής: Θωμάς Δημητριάδης

συμβολισμό, οι μάγοι κουβαλούν τα δώρα τους, τα δώρα αυτά είναι δεν χάνει την ιδιότητα του όσα χρόνια και αν περάσουν!

Εκδότρια: Kέλλυ Γρηγοριάδου

Υπεύθυνος διανομής: Πέτρος Καραϊσκος

DTP: Κορίνα Πριμηκυρίου

Εκτύπωση: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε.

ανάγνωση!

Διεύθυνση: Αρχελάου 25, Κοζάνη 50132

Πρέπει να καταλάβουμε ότι η ανθρώπινη αδυναμία είναι σύμφυτη με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, συγχρόνως όμως οφείλουμε να αντιληφθούμε πως ακόμα και σε συνθήκες απόλυτης αδυναμίας μπορούμε να έχουμε έλεγχο επί των πράξεών μας. Χάννα Άρεντ

Τ. 2461025600

Ηλεκτρονική επικοινωνία: info@togethermag.gr

Website: togethermag.gr

Tα ενυπόγραφα άρθρα δεν εκφράζουν υποχρεωτικά τη

γνώμη του περιοδικού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή η

Δεσκάτη

αναπαραγωγή ύλης χωρίς προηγούμενη άδεια του εκδότη.

Βιβλιοπωλείο Κοτίτσας

Σέρβια

Κέντρο Τύπου Σαββίδης

Aραγε

να συναινούμε και να συμβάλλουμε στη δυστοπία; Δουλοπρεπείς που συμβιβάζονται εύκολα με το δέλεαρ του ιδίου συμφέροντος; Μήπως είναι πια χρέος μας να την αντιμετωπίσουμε; Είμαστε ταλαιπωρημένοι, κουρασμένοι, απομονωμένοι, μέσα σε ένα παρόν που θέλουμε να κάνουμε παρένθεση και η ρωγμή πια είναι τόσο μεγάλη που έφτασε στα πιο γερά θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν μετασχηματίζεται μόνο η κοινωνία μας αλλά και η ίδια η ανθρώπινη μας φύση. Βρισκόμαστε σε μια βαθιά κρίση νοοτροπίας, γι’ αυτό και τα πράγματα επιδεινώνονται.

Σε αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν:

Home Café Bar

Πολιτιστικό Κέντρο Κοινωφελούς

Τάκης Κακουλίδης

Επιχείρησης

Κέλλυ Γρηγοριάδου Ωρολογόπουλος Shop Φλώρινας γκαλερί

Βελβεντό

Βασίλης Κουτσονάνος

Αίνιγμα- All day Café

Σπύρος Ζωνάκης

Mετόχι

Αθανάσιος Γκάντος

Θεσσαλονίκη

Ειρήνη Κρυσταλλίδου

Μέγαρο Μουσικής

Οberon, Λεωφόρος Νίκης 2

Δημήτριος Ζούζουλας

Μr Johnny, Δοϊράνης 38

Στεφανία Ζούρκα

Στόρι, Ολύμπου 87

Για να αποκαθηλωθούν τα πάντα πρέπει πρώτα να αμφισβητηθούν. Πως θα συμβεί αυτό όταν κάνουμε πως δεν ακούμε, κάνουμε πως δεν βλέπουμε, πως δεν ξέρουμε; Είναι για να αναρωτιέσαι. Τόσες ιδέες, επαναστάσεις, κινήματα για να φτιάξουμε αυτό; Μέσα σ' όλον αυτόν το ζόφο, εξακολουθώ να είμαι αισιόδοξη. Η ζωή φέρνει πράγματα που κανένας Λουδοβίκος δεν μπορεί να υπολογίσει και να ελέγξει αρκεί να πετάξουμε την σκουριά και την λάσπη από πάνω μας, να ξεκινήσουμε να αδειάζουμε το ήδη ξεχειλισμένο ποτήρι μας, να πετάξουμε από την χούφτα μας το φόβο και από την πλήρη αχρωματοψία να βρεθούμε σε έναν κόσμο γεμάτο από χρώματα. Τίποτα δεν πρέπει να χάνεται πια στα βάθη των ετών, τίποτα να μην ξεχνιέται και σε αυτό είμαστε όλοι μαζί. Κέλλυ Γρηγοριάδου

Δημήτρης Στάϊος

Αθήνα

Εθνική βιβλιοθήκη- Ίδρυμα Σταύρος

Νιάρχος

Μάρθα Μαυρίδου

Αερόστατο, Πτολεμαίων 4 (Πλατεία

Δημήτρης Λεούδης

Προσκόπων)

Γιώργος Δελιόπουλος

Βρυσάκι Χώρος Τέχνης και Δράσης, Βρυσακίου 17, Μοναστηράκι

Κορίνα Χατζηπαναγιωτίδου

Κώστας Διδίλης

Κατερίνα Παπαστεργίου

Εύα Αραμπατζή

Ελένη Γκόρα

Κώστας Μεταξάς

Σχεδιασμός εξωφύλλου : SotiriSioutzioukis

Αν θέλετε να λαμβάνετε το TOGETHER στο χώρο σας,

το γράφειο ή όπου αλλού επιθυμείτε, μπορείτε να μας

ενημερώσετε δίνοντας τα στοιχεία σας

(ονομ/μο, διεύθυνση, τηλέφωνο) με τρεις τρόπους:

• info@togethermag.gr

• 24610 25600

• Με επιστολή στην ταχυδρομική διεύθυνση

Περιοδικό TOGETHER

Αρχελάου 25, Κοζάνη 50132

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ ads@togethermag.gr | Τ 24610 25600

Έργο εξωφύλλου:

Στεφανία Πατρικίου

Τίτλος: Screen.

Μεταξοτυπία σε χαρτί, 70x100cm, 2020

Κοζάνη 4coffee

DeuxK

El barrio

Espresso World

Five café

Funky Monkey

Katerinas Bakery

Le roi

Mocca café

Resto bar

Royal bean

Sette

Αεροδρόμιο

Αμορίνο

Βατρακούκος

Γαλατάς

ΔΑΚ Κοζάνης

Δημαρχείο

Δημοτική Βιβλιοθήκη

ΚΤΕΛ

Μπαράζ

Περίπτερο Ψιρικοκό

Πεσκέσι

Ρεθύθι

Τσικριτζής

Πτολεμαΐδα

Baccara, Bar

Coffee Island Hλεκτρονικοτσιγαράδικο Εργαστήρι «Ζωγραφίζω»

Ιδέες Καφέ

Μανδρακούκος, Bar

Πρακτορείο εφημερίδων

Γρεβενά Station-streetwear store

zoomserie sweets

Αυλαίς, ταβέρνα

Δημαρχείο Γρεβενών Ηδύγευστον, μανιταροπωλείο

Καστοριά

Maestro in caffe

Nautical HALL, café bar rest

The passenger, café bar Αρχοντικό hotel Βιβλιοπωλείο ΑΛ ΠΑ Ιδαίες- Art Café & Shop Πανεπιστήμιο Δ.Μ.

Καστοριά-Βιβλιοθήκη Ωρολογόπουλος, παραδ. ξενώνας

Φλώρινα

Europe Diret MKO

Florina Travel, γραφ. ταξιδίων The Factory, bar Δημόσια Βιβλιοθήκη Φλώρινας «Βασιλική Πιτόσκα»

Περίπτερο Λίγο απ΄ όλα Σύγχρονο περίπτερο Δ.Κ. Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας

Αμύνταιο Κέντρο Τύπου Σφακιανάκη

Σιάτιστα Αρχοντικό ξενοδοχείο Δημαρχείο Κλεισιάρης περίπτερο (έναντι Δημαρχείου) Παπαθωμάς κατάστημα

Άργος Ορεστικό Αεροδρόμιο Βιβλιοχαρτοπωλείο Σανταλίδης

Σέρβια Home Café Bar Κέντρο Τύπου Σαββίδης Πολιτιστικό Κέντρο Κοινωφελούς Επιχείρησης

Βελβεντό Café Mετόχι Αίνιγμα- All day Θεσσαλονίκη Fata Morgana, Φιλίππου 1 Kitchen Bar, Αποθήκη Β2, Α’ Προβλήτα Λιμένα Lola Nikolaou Art Gallery, Τσιμισκή 52 Oberon, Λεωφόρος Νίκης 2 The Caravan Ρέμπελου 1 Ζανδέ, Παραδοσιακές Τουλούμπες Βελβεντού, Εγνατίας 79 Η ντάνγκαρα, Αρμενοπούλου 26 Κινηματογράφος Βακούρα, Μιχαήλ Ιωάννου 8 Μέγαρο Μουσικής Μουσείο Φωτογραφίας Αποθήκη Α’, Λιμάνι Οδοντιατρείο Μανωλάκη, Τσιμισκή 95

Πικάπ, Ολύμπου 47

ΣΤΕΡΕΟ, Δημάρχου Βαμβακά 3-5 Στόρι, Ολύμπου 87

ΥΨΙΛΟΝ, Εδέσσης 5

Αθήνα Αερόστατο, Πτολεμαίων 4 (Πλατεία Προσκόπων) Βρυσάκι, Χώρος Τέχνης και Δράσης, Βρυσακίου 17, Μοναστηράκι Εθνική βιβλιοθήκη

Σταύρος Νιάρχος

ΤΟGETHERGRAM 32

Περάσαμε μια εβδομάδα με τον Κώστα Αργυρόπουλο

Καστοριά, Δυτική Μακεδονία Μετέωρα, Καλαμπάκα Τρίκαλα Νυμφαίο Φλώρινα

Ορειβατικό Καταφύγιο Αγράφων, Άγραφα Πισοδέρι Βίγλα, Φλώρινα

INFO

Ρέμα Ορλιάς, Όλυμπος

Ο Κώστας Αργυρόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καρδίτσα! Είναι φοιτητής του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών στην Κοζάνη και ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία.

Μέσω της αγάπης του για τη φύση και τα ταξίδια, προσπαθεί συνεχώς να ανακαλύψει νέους προορισμούς και

τόπους που του προσφέρουν την πολυπόθητη επαφή με το φυσικό περιβάλλον. Η ενασχόλησή του με την πεζοπο-

ρία του έδωσε τη δυνατότητα να εκτιμήσει και να αντιληφθεί τη σημαντικότητα της διατήρησης και ανάπτυξης της βιοποικιλότητας ενός τόπου. Για αυτόν η φύση αποτελεί καταφύγιο και “χώρο” ελευθερίας αφού, όπως μας λέει ο ίδιος, εκεί του δίνεται η δυνατότητα να συνδεθεί με κάτι που θεωρεί βαθιά ουσιαστικό! Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία τοπίου τα τελευταία 2 χρόνια και στοχεύει στην επαγγελματική ανάδειξη στον τομέα

Φράγμα Λίμνης Πλαστήρα, Καρδιτσα.

Xαρτί

Βάζουµε στον κάδο του Χαρτιού

• Χάρτινα κουτιά συσκευασιών

• Χαρτοκιβώτια συσκευασίας

• Εφηµερίδες, περιοδικά, χαρτί

γραφείου, διαφηµιστικά φυλλάδια

• Χάρτινο ρολό τουαλέτας

• Βιβλία

• Έντυπα (Κόλλες Α4)

ΠΡΟΣΟΧΗ!

∆ΕΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑ∆Ο ΤΟΥ ΧΑΡΤΙΟΥ

X Χαρτιά κουζίνας & χαρτοπετσέτες

X Χαρτιά υγείας

X Λαδόκολλες

X Λερωµένα χαρτιά από φαγητά

X Αλουµινόχαρτα

X Φωτογραφίες

X Φελιζόλ

Γυαλί

Βάζουµε στον κάδο του Γυαλιού

• Γυάλινα µπουκάλια που περιείχαν: γάλα, αναψυκτικά, αλκοολούχα ποτά

• Γυάλινα µπουκαλάκια από αρώµατα, κρέµες κλπ.

• Γυάλινα βάζα από µαρµελάδες, µέλι, σάλτσες κλπ.

ΠΡΟΣΟΧΗ!

∆ΕΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑ∆Ο ΤΟΥ ΓΥΑΛΙΟΥ

X Πράγµατα από πορσελάνη (βάζα, πιάτα, κούπες)

X Μπουκαλάκια από φάρµακα, σιρόπια

X Σπασµένα πιάτα, ποτήρια, βάζα, σταχτοθήκες, τζάµια, καθρέπτες

X Λάµπες, φωτιστικά

Mείνετε ενηµερωµένοι για νέες δράσεις

Facebook: @diadyma

Instagram: diadyma_sa

LinkedIn: Diadyma SA

E: info@diadyma.gr www.diadyma.gr

Αλουµίνιο

Βάζουµε στον κάδο του Αλουµινίου

• Κουτάκια από αναψυκτικά κλπ.

• Κονσέρβες

• Μεταλλικά κουτιά από σκόνη γάλακτος, νες καφέ κλπ.

• Κονσέρβες τροφών ζώων

• Μεταλλικά µικροαντικείµενα (µαχαιροπίρουνα κλπ.)

• Αλουµινόχαρτα, ταψάκια φαγητού

ΠΡΟΣΟΧΗ!

∆ΕΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑ∆Ο ΤΟΥ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ

X Μεταλλικά αιχµηρά αντικείµενα (µαχαίρια, σύριγγες)

X Πολύ µικρά µεταλλικά αντικείµενα (κλειδιά, βίδες)

X Μικροσυσκευές µεταλλικές (τοστιέρες, κλπ)

X Μεταλλικά κουτιά από χρώµατα/µπογιές

µε υπόλειµµα

Πλαστικό

Βάζουµε στον κάδο του Πλαστικού

• Πλαστικά µπουκάλια από νερό, αναψυκτικά, σάλτσες

• Πλαστικές συσκευασίες από απορρυπαντικά, είδη καθαρισµού, οδοντόκρεµες, σαµπουάν κλπ.

• Πλαστικές συσκευασίες τροφίµων

• Πλαστικές σακούλες/περιτυλίγµατα

ΠΡΟΣΟΧΗ!

∆ΕΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑ∆Ο ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΙΚΟΥ

x Καλαµάκια, Ξυραφάκια, Οδοντόβουρτσες, Στυλό

x Τσάντες, παπούτσια, ρούχα, γάντια

x Πλαστικές καρέκλες, τραπέζια κλπ.

x Μελανοδοχεία, Toner εκτυπωτών

x Πλαστικά δοχεία από λάδια αυτοκινήτων, χρώµατα/µπογιές

x Πλαστικά δοχεία από φυτοφάρµακα

x Παιδικά παιχνίδια

x CD/DVD, Ηλεκτρικές-Ηλεκτρονικές µικροσυσκευές

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΥΜΕ

 Αδειάζουµε καλά τα µπουκάλια και τα βάζα

 Ξεπλένουµε µε λίγο νερό

 Αφαιρούµε τα καπάκια

 Τσαλακώνουµε τα πλαστικά µπουκάλια

 Τα ρίχνουµε στον κάδο χωρίς σακούλα

 ∆ιπλώνουµε / Σπάµε τα µεγάλα χαρτόκουτα

Καρκίνος μαστού: Ο προληπτικός έλεγχος σώζει ζωές

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΔΗΜHΤΡΙΟΣ Ν. ΖΟYΖΟΥΛΑΣ

Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος – Μαστολόγος

καρκίνος του μαστού αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου από καρκίνο σε γυναίκες. Στην Ελλάδα αναφέρονται 7.772 περίπου νέες περιπτώσεις το χρόνο, ενώ υπολογίζεται ότι 1 στις 7 γυναίκες παγκοσμίως θα παρουσιάσει καρκίνο μαστού σε

κάποια φάση της ζωής της.

Ο Οκτώβριος είναι αφιερωμένος στην ευαισθητοποίηση για την πρόληψη του καρκίνου μαστού. Στην Ευρώπη, περισσότερες από 450.000 γυναίκες εμφανίζουν

καρκίνο μαστού, ενώ περίπου 140.000 χάνουν τη ζωή τους λόγω της ασθένειας.

Ωστόσο, η πρόληψη είναι το κλειδί, καθώς οι μέθοδοι διάγνωσης και θεραπείας

έχουν εξελιχθεί τόσο, ώστε να είναι δυνατή η διάγνωση της νόσου σε πρώιμο στάδιο, τότε που μπορεί να αντιμετωπιστεί με επιτυχία.

Η

διαδικασία του προληπτικού ελέγχου διαφέρει ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας. Σε κορίτσια άνω των 20 ετών προτείνεται κλινική εξέταση κάθε 2-3 χρόνια και επί ενδείξεων υπερηχογράφημα μαστών. Η πρώτη μαστογραφία «αναφοράς» πραγματοποιείται ανάμεσα στα 35 – 40 έτη και λειτουργεί σαν βάση αναφοράς (σύγκριση) για τον προληπτικό έλεγχο της γυναίκας που θα ακολουθήσει. Ο προληπτικός έλεγχος ξεκινάει από τα 40 έτη και εν συνεχεία 1 ή 2 χρόνια έως τα 50 (ανάλογα με τις οδηγίες του θεράποντος ιατρού). Εν συνεχεία, άνω των 50 ετών διενεργείται ετησίως. Πάντα συστήνεται η μαστογραφία να συνοδεύεται από υπερηχογράφημα μαστών, λόγω της αυξημένης πυκνότητας των μαστών, ειδικά σε νεαρές ηλικίες.

Η μαγνητική μαστογραφία μαστών δεν αποτελεί πρώτη εξέταση στον προληπτικό έλεγχο. Δίνεται από το θεράπων ιατρό μετά τη μαστογραφία και τον υπέρηχο μαστών, όταν υπάρχει διαγνωστικό δίλημμα. Η εξέταση προσφέρει περισσότερες πληροφορίες από τον τρόπο που απορροφάται η παραμαγνητική ουσία, που λαμβάνει η ασθενής, από τους μαστούς. Ενδείκνυται ως εξέταση του προληπτικού ελέγχου σε ειδικές περιπτώσεις, όπως γυναίκες με θετικό γονιδιακό έλεγχο για καρκίνο μαστού ή γυναίκες με ενθέματα μαστών.

Σημαντικό είναι να γνωρίζουμε ότι ο προληπτικός έλεγχος ολοκληρώνεται με την προσκόμιση των εξετάσεων και την κλινική εξέταση (ψηλάφηση των μαστών) από εξειδικευμένο γιατρό, δηλαδή Μαστολόγο!

Δημήτριος Ν. Ζούζουλας Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος – Μαστολόγος

Επ. Συνεργάτης Γυναικολογικού –Ογκολογικού Α’ Μ/Γ Κλινικής Α.Π.Θ. –Γ.Ν. «Παπαγεωργίου»

• Μετεκπαίδευση στη Γυναικολογική Ογκολογία

• Εξειδίκευση στη Χειρουργική Μαστού

• Πιστοποίηση στην Κολποσκόπηση & Παθολογία Τραχήλου

Διεύθυνση: Δημητρίου Γούναρη 8, Θεσσαλονίκη - Τηλ: 6946536065

Email: dzouzoulas@hotmail.gr

ART SESSIONS:

Σχήμα στο κενό 01 Κωνσταντίνος Κουμλής

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΚΈΛΛΥ ΓΡΗΓΟΡΙΆΔΟΥ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΕΣ: KΏΣΤΑΣ ΟΖ

Η ενασχόληση του Κωνσταντίνου Κουμλή με

την τέχνη προέκυψε από την ανάγκη του να

βρει τον εαυτό του δημιουργώντας αντικεί-

μενα και κατασκευές με τα χέρια του. Η τέχνη του βασίζεται στο να μαζεύει αντικείμενα που

οι άνθρωποι δεν βρίσκουν πλέον χρήσιμα

και να τα επουλώνει με τον δικό του τρόπο.

Χρησιμοποιεί την έννοια της επούλωσης διότι

θεωρεί ότι τα αντικείμενα αυτά αποκτούν

ξανά ζωή μέσω της δικής του επέμβασης.

Σε αρκετά από τα έργα το υλικό που βάζει

λειτουργεί σαν κάποιο ράμμα ή ένα χειρουρ-

γείο του τραύματος. Λόγω των εμπειριών του

επικεντρώνεται στην αντίθεση τεχνολογίας και

της χειρωνακτικής εργασίας για αυτό και κατά

βάση τα υλικά είναι οι ηλεκτρονικές πλακέτες

από παλιές συσκευές αλλά και φυσικά υλικά

όπως ξύλο, μάρμαρο κ.α. Με την χρήση τους

προσπαθεί να δείξει ότι η τεχνολογία έχει

τον τρόπο της να μεταμορφώνει τον αληθινό

κόσμο σε έναν εικονικό αλλά παράλληλα προ-

σιτό χώρο, με το μειονέκτημα ότι μας κάνει να

υποτιμούμε την αξία του πραγματικού χρόνου.

Κεντρική ιδέα έργου

Η κεντρική γέφυρα του εικαστικού του έργου

είναι οι ομοιότητες ή οι διαφορές τεχνικής

και τέχνης. «Όλοι οι τεχνίτες κατά βάθος είναι

καλλιτέχνες απλά επειδή τους έδωσαν μια

ταμπέλα σε αυτή την κοινωνία όπως π.χ κομμωτής, ή επιπλοποιός και αλλά πολλά μένουν

απλά στο να δημιουργούν κάτι που έχει χρη-

στική αξία. Αν οι κοινότητες εκμεταλλευτούν

σωστά τους τεχνίτες με τις εικαστικές τέχνες

θα μπορούσαμε να δούμε εξαιρετικά αποτελέσματα» αναφέρει.

Η τεχνοτροπία

Δεν θεωρώ πως έχω καινοτόμες ιδέες με την

έννοια της παρθενογένεσης, απλά είχα την

δυνατότητα να πειραματιστώ με αρκετά μέσα

λόγω της τεχνικής μου εμπειρίας. Τα βασικά

υλικά που κατά βάση είναι αντικείμενα που

βρίσκω και συνήθως θα είναι το έναυσμα για

το οποιοδήποτε έργο.

Σπουδές και ακαδημαϊκές γνώσεις

Μετά από αρκετά χρόνια άρνησης για ακαδημαϊκές σπουδές γενικότερα, στα 26 μου αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου στο Πανεπιστήμιο και αν τελικά θα έχω κάποιο καλλιτεχνικό όφελος. Είχα την τύχη να γνωρίσω και να ξεχωρίσω από τα πρώτα έτη τον κ. Χάρη Κοντοσφύρη. Έδινε και δίνει την δυνατότητα σε όλους τους φοιτητές του να συμμετέχουν σε ομαδικές εκθέσεις για να δουν πως είναι το σύστημα έξω από τις σχόλες, κάτι που είναι εξαιρετικά σημαντικό και μοναδικό. Επίσης το μάθημα του δεν είναι δασκαλοκεντρικό, γεγονός που ωθεί τους φοιτητές να αλληλεπιδρούν πιο άνετα και να απορροφούν την γνώση.

Εμπόδια και αδυναμίες Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ένας εικαστικός καλλιτέχνης στην χώρα μας είναι στο ότι δεν έχει από πουθενά ενημέρωση. Σε πολλές πόλεις-περιοχές δεν γνωρίζουν καν τι είναι ο εικαστικός και τι κάνει, με τι ασχολείται. Η

σκέψη μου είναι πως με αυτά τα δεδομένα κάνουμε τέχνη για συγκεκριμένους ανθρώπους. Λέμε ότι είναι μέσο έκφρασης, αλλά για ποιους; Για όσους μόνο το κράτος θέλει;

Ο

Κωνσταντίνος Κουμλής συμμετείχε στο πρώτο Art Session: Σχήμα στο κενό, μια πρωτοβουλία του Together Free Press και της Άρσις Κοζάνης, που ένωσαν δυνάμεις και δημιούργησαν μία φυσική πλατφόρμα άμεσης επαφής και διάδρασης με στόχο την προβολή, διάδοση και ανάπτυξη των τεχνών καλώντας καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες της ευρύτερης περιοχής να υποβάλουν τη δουλειά τους, ώστε να έχουν την ευκαιρία να την παρουσιάσουν. Το σπίτι της ΑΡΣΙΣ Κοζάνης μετατράπηκε σε γκαλερί θέλοντας να ενστερνιστεί μια σύγχρονη αντίληψη της τέχνης δίνοντας χώρο και χρόνο σε νέους καλλιτέχνες.

Οι ενδιαφερόμενοι/ες μπορούν να υποβάλουν την πρόταση του έργου/πρότζεκτ που θα ήθελαν να αναπτύξουν κατά την παρουσίαση τους στο e-mail: infokoz@ arsis.gr και στο info@togethermag.gr, μέσω της σελίδων www.facebook.com/ Arsis.Kozanis και www.facebook.com/ togethermazi, αλλά και στο τηλέφωνο 2461049799

Μιχάλης Πιτένης μας ξεναγεί στην πόλη!

πόλη είναι ένας ζωντανός οργανισμός με τον οποίο

έχουμε πάρε -δώσε. Ένας ζωντανός οργανισμός που γεννιέται, μεγαλώνει, ακμάζει, παρακμάζει με τους κατοίκους της να εντρυφούν μέσα της, να την αφουγκράζονται, να θυμούνται και να ξεχνούν μέσα στον χώρο αυτόν που υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει.

Ο Μιχάλης Πιτένης μας ξεναγεί στην δική του πόλη!

ΕΠΙΜΈΛΕΙΑ: ΚΕΛΛΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΑΡΑΜΟΥΖΑΣ

_ Τρία πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στην πόλη.

Το ότι πάντα συναντάς κάποιον στο δρόμο που θα σε χαιρετίσει κι ας σε γνωρίζει ελάχιστα, το ότι τις περισσότερες αποστάσεις μπορείς να τις διανύσεις με τα πόδια, το ότι μπορείς εύκολα ν΄ αλλάζεις περιβάλλον και από το πολυσύχναστο κέντρο να βρεθείς μέσα σε λίγα λεπτά σε κάποια ήσυχη γειτονιά. _ Τρία πράγματα που αν έλειπαν θα την έκαναν λίγο ομορφότερη.

Οι κακάσχημες εργολαβικές πολυκατοικίες, τα στενά και δύσβατα πεζοδρόμια, η κυκλοφοριακή συμφόρηση των αυτοκινήτων.

Σε ποια γειτονιά ζεις τώρα;

Στη Νέα Χαραυγή, αλλά ελπίζω σύντομα να επιστρέψουμε στο πατρικό μου, κοντά στην πλατεία Αριστοτέλους.

Ποιο είναι το καλύτερο μέρος για να απομονώνεσαι στην Κοζάνη; Στην περιοχή μεταξύ του ΞΕΝΙΑ και της Αγίας Άννας.

Ποιο ήταν τα αγαπημένο σου στέκια στην παλιά Κοζάνη; Δεν ήταν μόνο ένα. Το ΑΚΡΑΙΟΝ, το ΑΠΕΝΑΝΤΙ, η ΜΟΣΤΡΑ. Όχι και τόσο παλιά…

Μπορείς να θυμηθείς ένα χαρακτηριστικό

στιγμιότυπο με εσένα κάπου στην πόλη; Πολλά, αλλά αν κάτι ξεχωρίζω, παραμονές Χριστουγέννων με απίστευτη παγωνιά, να ‘χω ξυλιάσει αλλά ν’ ανηφορίζω στην Σκ΄ρκα για να πάω να πω τα κάλαντα σε σπίτια συγγενών που βρίσκονταν εκεί. Τελικά, ούτε καλημέρα δεν είπα και ευτυχώς που μ’ έβαλαν αμέσως δίπλα στη σόμπα για να… ξεπαγώσω! Αγαπημένη σου πλατεία;

Στον σταθμό του ΟΣΕ, με το σιντριβάνι σε λειτουργία.

Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει τους Κοζανίτες Χιουμορίστες, σε βαθμό… κακουργήματος!

Ένα επίθετο που δεν τους ταιριάζει καθόλου. Εσωστρεφείς. Μπορεί να ήταν κάποτε, ωστόσο τα τελευταία χρόνια η Κοζάνη είναι μια ανοιχτή κοινωνία.

Πώς φαντάζεσαι την πόλη σε 20 χρόνια; Πιο καλαίσθητη.

Τι θα πρωτοέδειχνες από την Kοζάνη σε έναν καλεσμένο σου; Ό,τι έχει απομείνει από την παλιά Κοζάνη και αποτελεί μέρος του σημαντικού ιστορικού της κεφαλαίου.

Ο αγαπημένος σου περίπατος; Οπουδήποτε κυκλοφορούν λίγα αυτοκίνητα και υπάρχει ησυχία.

Η Κοζάνη είναι για σένα… Αν, όπως λένε, η παιδική μας ηλικία είναι η πραγματική μας πατρίδα, για μένα η Κοζάνη είναι ταυτισμένη με την έννοια της πατρίδας, ο τόπος της ζωντανής μνήμης και της αδιάκοπης νοσταλγίας που θα με φέρνει πάντοτε εδώ.

• Αγροτικά εφόδια

• Ζωοτροφές

• Εµπόριο Σιτηρών

• Λιπάσµατα

• Σπόροι

• Κτηνοτροφικοί εξοπλισµοί

• Αντιπρόσωπος Ιταλικών οίκων

κτηνοτροφικών µηχανηµάτων, για όλη την Ελλάδα

Αρµεκτήρια, Ενσυροδιανοµείς, Πλυντικά µαστών

ΔΥΤΙΚΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ 1821

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΓΚΑΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, υπηρέτης της Ιατρικής, λάτρης της Ιστορίας

Στην Επανάσταση του 1821 η Δυτική Μακεδονία ήταν παρούσα με πλήθος αγωνιστών, οι επιφανέστεροι των οποίων ήταν οι ακόλουθοι:

ΛΑΣΣΑΝΗΣ (1793-1870)

Ο Γεώργιος Λασσάνης γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1793. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές Φιλοσοφίας στη Λειψία, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818. Την ίδια χρονιά εγκαταστάθηκε στην Οδησσό, όπου εργάστηκε ως διδάσκαλος στην Ελληνοεμπορική Σχολή. Παράλληλα, συνέγραψε ποιήματα και θεατρικά έργα πατριωτικού περιεχομένου, όπως "Η Ελλάς και ο Ξένος" και "Αρμόδιος και Αριστογείτων". Για αυτή του την προσφορά χαρακτηρίστηκε "ο Ρήγας του Θεάτρου".

Τον Αύγουστο του 1820 ο νέος αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρος Υψηλάντης μετέβη στην Οδησσό και κατέστησε τον Λασσάνη εξ απορρήτων γραμματέα. Στις 22 Φεβρουαρίου 1821 ο Υψηλάντης διέβη τον Προύθο σηματοδοτώντας την έναρξη της Επαναστάσεως στη Μολδοβλαχία. Ο Λασσάνης συμμετείχε ενεργά αναλαμβάνοντας διάφορες αποστολές και αξιώματα. Στις 7 Ιουνίου 1821 έλαβε μέρος στη μάχη του Δραγατσανίου, που σήμανε την ήττα της Επαναστάσεως στη Μολδοβλαχία. Έπειτα, ο Λασσάνης ήταν από τους ελάχιστους συντρόφους του Υψηλάντη στην απόπειρα διαφυγής του και στην πολυετή φυλάκιση του από τους Αυστριακούς. Στις 19 Ιανουαρίου 1828 ο Λασσάνης ήταν δίπλα στον Αλέξανδρο Υψηλάντη, όταν εξέπνευσε.

Το καλοκαίρι του 1828 κατάφερε να επιστρέψει στην Ελλάδα, όπου διορίστηκε στρατοπεδάρχης του στρατού της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας. Συμμετείχε σε πολλές μάχες, όπως στη τελευταία νικηφόρα μάχη της Επαναστάσεως, στη μάχη της Πέτρας (12 Σεπτεμβρίου 1829). Έτσι, ο Λασσάνης είχε το σπάνιο προνόμιο να είναι παρών τόσο στην έναρξη, όσο και στη λήξη της Επαναστάσεως.

ΙΩΑΝΝΗΣ

εξαναγκάστηκε να καταφύγει στον αρματο-

λό του Ολύμπου, Παπαθύμιο Βλαχάβα. Αργότερα, μαζί με άλλους Έλληνες οπλαρχηγούς ενίσχυσε τους Ρώσους στην κατάληψη των Επτανήσων. Το 1818, στην Οδησσό μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Ως ένας από τους δώδεκα αποστόλους της Εταιρείας ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα στη Μακεδονία, προσηλυτίζοντας στον ιερό σκοπό σημαντικές προσωπικότητες, όπως τον μητροπολίτη Σερρών Χρύσανθο. Στη συνέχεια, εντάχθηκε στην υπηρεσία του Φαναριώτη ηγεμόνα της Βλαχίας, Αλεξάνδρου Σούτσου. Στην Επανάσταση στη Μολδοβλαχία υπήρξε ένας από τους κορυφαίους στρατιωτικούς ηγέτες της. Κατά την κατάρρευση του επαναστατικού μετώπου, τον Σεπτέμβριο του 1821, μαζί με τον άλλο σπουδαίο οπλαρχηγό Γεωργάκη Ολύμπιο, έδωσαν τον έσχατο αγώνα στη μονή Σέκου. Ακόμη και μετά τον ηρωικό θάνατο του Ολύμπιου, ο Φαρμάκης με λιγοστούς συντρόφους αντέταξε λυσσαλέα αντίσταση, προκαλώντας τεράστιες απώλειες στους Τούρκους. Τελικά, οι Τούρκοι με δόλο συνέλαβαν τον Φαρμάκη και τον οδήγησαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου τον αποκεφάλισαν.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΣΟΜΟΥΛΗΣ (1795-1872)

Ο ιστορικός της Επανάστασης

Με καταγωγή από το Πισοδέρι και τη Βλάστη ο Νικόλαος Κασομούλης γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1795. Στη Σμύρνη, στη διάρκεια εμπορικού ταξιδιού, το 1820 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Τον Σεπτέμβριο του 1821 επικεφαλής εικοσιπέντε ενόπλων μετέβη από τη Σιάτιστα στον Όλυμπο, με σκοπό να συνδράμει στην εξέγερση των οπλαρχηγών εκεί. Ως απεσταλμένος των Ολυμπίων, αλλά και του Εμμανουήλ Παππά, που εμάχετο στη Χαλκιδική, αναζήτησε ενισχύσεις στην Πελοπόννησο και στα νησιά. Μετά την αποτυχία του κινήματος του Ολύμπου διέφυγε στον Ασπροπόταμο Τρικάλων, όπου κατέστη γραμματικός του αρματολού Νικολάου Στορνάρη. Συμμετείχε στην προάσπιση του Μεσολογγίου και ήταν από τους λίγους διασωθέντες κατά την Έξοδο από τη μαρτυρική πόλη (10 Απριλίου 1826). Έπειτα, έλαβε μέρος και σε άλλες μάχες του Αγώνα, όπως στις μάχες του Κερατσινίου (1827) και της Πέτρας (1829), η συνδρομή στις οποίες αναγνωρίστηκε από ηγέτες, όπως ήταν ο Καραϊσκάκης και ο Δημήτριος Υψηλάντης. Εξάλλου, συνέγραψε απομνημονεύματα, «Ενθυμήματα Στρατιωτικά της Επαναστάσεως των Ελλήνων», πηγή πολύτιμων πληροφοριών για την Επανάσταση.

Το δεξί χέρι του Αλέξανδρου Υψηλάντη

ΦΑΡΜΑΚΗΣ (1772-1821)

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΤΣΥΦΑΣ

Ο Θοδωρής Kότσυφας αποτελεί μια απο τις πιο ενδιαφέρουσες «φωνές» στη κιθάρα στην Ελλάδα σήμερα. Στα 37 του χρόνια ζει και εργάζεται στη Λάρισα, συμμετέχει σε πολλά διαφορετικά πρότζεκτ, σε ηχογραφήσεις και συναυλίες µε ποικίλλα σχήματα της ελληνικής σκηνής, είναι μέλος των “Next Step Quintet” ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε ο νέος προσωπικός του δίσκος "New War Design".

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΤΣΟΝΑΝΟΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΡΑΝΙΟΣ

_ Θοδωρή, θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια για την καινούρια σου δισκογραφική δουλειά “New War Design”.

To συγκεκριμένο άλμπουμ ήταν μια ιδέα που ξεκίνησε λίγο πριν την εμφάνιση του Covid και συνθετικά αποτέλεσε μία από τις κυριότερες δραστηριότητές μου κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Η θεματολογία έχει να κάνει με τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε και τις συγκρούσεις που βιώνουμε τόσο σε κοινωνικό επίπεδο όσο και σε προσωπικό. Όλα ήταν και είναι ακόμα πολύ έντονα. Ήταν η πρώτη φορά που αποφάσισα να κάνω μουσική “εξ αποστάσεως” μιας και πάντα η ηχογράφηση του τελι-

κού προϊόντος γίνεται ομαδικά, την ίδια στιγμή. Στην προκειμένη περίπτωση ένιωσα ότι έπρεπε να προσαρμοστώ και ανακάλυψα απίστευτα και ενδιαφέροντα πράγματα. Έμαθα να ηχογραφώ στον χώρο μου κι αυτό μου έδωσε την δυνατότητα και τον χρόνο, να αντιμετωπίσω τις συγκεκριμένες συνθέσεις σαν ένα πίνακα όπου μπορούσα να προσθέσω και να αφαιρέσω ότι ήθελα με μόνο στόχο να ανακαλύψω ποιος είμαι εγώ μέσα σε αυτήν την διαδικασία. Έχοντας την τύχη να περιτριγυρίζομαι από φανταστικούς ανθρώπους και ιδιαίτερα ταλαντούχους μουσικούς όλα γίνανε πολύ εύκολα και ευχάριστα.

Οι συνθέσεις είναι εμφανώς επηρεασμένες από την Rock κιθαριστική σκηνή, με έντονη την

παρουσία του αυτοσχεδιασμού ενώ το group: κιθάρες, πιάνο/keyboards, μπάσο και 2 ντραμς (+drum programming) δημιουργεί μια μεγάλη παλέτα ήχων και ηχοχρωμάτων, από τις διάφορες τάσεις της Rock μέχρι τις σύγχρονες μορφές της Jazz.

Το «New War Design», άμεσα επηρεασμένο από τις συνθήκες στις οποίες παράγουμε μουσική την τελευταία δεκαετία, είναι ένα άλμπουμ/ συλλογή εμπειριών και επιρροών από όλα αυτά που με καθόρισαν σαν ακροατή και σαν μουσικό. Ήχοι και χρώματα από τις κασέτες της ελληνικής ροκ σκηνής που δανειζόμουν μικρός και από το πρώτο μου cd player που έπαιζε επαναλαμβανόμενα το Surfing with the alien

"O αυτοσχεδιασμός είναι μια διαρκής υπενθύμιση της σύνδεσης του μουσικού με την στιγμή”

(Joe Satriani) και το Perfect Strangers (DP), μέχρι την συναναστροφή μου με κάποιους σπουδαίους αυτοσχεδιαστές της Τζαζ, την αγάπη μου για σπουδαίους κιθαρίστες που καθόρισαν το πως παίζεται το συγκεκριμένο όργανο και τους φίλους μου από τους οποίους έχω μάθει το περισσότερο που θα μπορούσα για αυτή την τέχνη.

Το άλμπουμ δεν φιλοδοξεί σε τίποτα παραπάνω από την ειλικρίνεια που συχνά καταπιέζου-

με στο όνομα των καιρών και είναι αφιερωμένο

στους γονείς μου που πάντα κάνανε περισσότε-

ρα από αρκετά.

_Ο αυτοσχεδιασμός είναι κυρίαρχο στοιχείο

σε πολλές μορφές παραδοσιακής και όχι

μόνο μουσικής. Ήταν αναπόσπαστο κομμάτι

της κλασικής μουσικής όσο και αν ακούγεται

περίεργο. Ποια είναι τα εργαλεία που πρέπει να

αναπτύξει ένας μουσικός έτσι ώστε να μπορεί

να αφεθεί στη στιγμή κατά τη γνώμη σου;

Πιστεύω ότι ο αυτοσχεδιασμός σαν έννοια και

λειτουργία είναι μια πολύ μεγάλη απόδειξη, κυρίως για τον ίδιο τον μουσικό, της βαθύτερης γνώσης του λεξιλογίου με το οποίο ασχολείται και της κατανόησης της κάθε πλευράς της μουσικής γύρω από την αρμονία, την κατασκευή μελωδι-

κών γραμμών, τον ρυθμό και την τοποθέτηση των νοτών και πολλών άλλων “εργαλείων” που χρησιμοποιούμε. Πάνω από όλα, είναι μια διαρκής υπενθύμιση της σύνδεσης του μουσικού με την κάθε στιγμή και τον τρόπο με τον οποίο την βιώνει ο ίδιος, είτε μόνος του είτε σε σχέση με κάποιο ακροατήριο.

Ταυτόχρονα, ο αυτοσχεδιασμός είναι και το ίδιο το μέσο με το οποίο η κατανόηση της μουσικής γίνεται πιο ολοκληρωμένη γιατί από πληροφορία σε ένα χαρτί, ή σε ένα ηχητικό δείγμα, γίνεται αντικείμενο προς επεξεργασία από τον

μουσικό ο οποίος καλείται να ανακαλύψει τους

τρόπους με τους οποίους μία ιδέα, ένας ήχος, ένα ”χρώμα” θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σαν μουσικό κείμενο σε διαφορετικά περιβάλλοντα

και στιγμές.

Πιστεύω, βλέποντας το από μικρούς μαθητές μέχρι μεγάλους σε ηλικία και γνώσεις μουσικούς

που προσπαθούν πρώτη φορά να μπουν στον κόσμο του αυτοσχεδιασμού, πως ο αυτοσχεδιασμός μαθαίνεται μόνο αυτοσχεδιάζοντας. Η δια-

δικασία όπου το μυαλό μπορεί να λειτουργεί δημιουργικά ταυτόχρονα με την επεξεργασία της “γνωστής πληροφορίας” και την αποδοχή αυτού που συμβαίνει την παρούσα στιγμή, είναι κάτι που δεν βρίσκεται σε κανένα σύστημα ή μέθοδο παρά μόνο στην διαρκή αναζήτηση της ροής σε κάθε στιγμή.

Παρ’ολα αυτά, αυτό είναι, κατά κάποιο τρόπο, το πρώτο από πολλά “στρώματα” δραστηριοτήτων που συντελούνται στο μυαλό μας την ώρα που αυτοσχεδιάζουμε. Και ο τελικός ήχος καθορίζεται από παράγοντες που απαιτούν μια αρκετά συστηματική προσέγγιση. Ίσως το σημαντικότερο εργαλείο είναι το ίδιο εργαλείο με το οποίο βιώνουμε την μουσική, αυτοσχεδιαστική ή μη. Τα αυτιά μας. Το πώς ακούμε, το πόσο άνετα νιώθουμε με την μουσική πληροφορία σαν ήχο, είναι ίσως το πρώτο πράγμα που θα μπορούσε

να αποτελέσει εμπόδιο στην ελεύθερη έκφραση ενός μουσικού.

Το ίδιο σημαντική, κατά την γνώμη μου είναι η τεχνική στο όργανο. Η τεχνική είναι ο τρόπος με τον οποίο παράγουμε τον ήχο και έχει να κάνει με τον έλεγχο που έχουμε πάνω στο μέσο με το οποίο καλούμαστε να κάνουμε μουσική.

Η βαθιά γνώση του λεξιλογίου με το οποίο θέλουμε να παίξουμε είναι εξίσου σημαντική.

Η μουσική είναι ένας κώδικας επικοινωνίας και κάποιος μπορεί να “ταυτιστεί” με αυτό που συμβαίνει αν κατανοεί τους κώδικες, τις “λέξεις” τις προτάσεις κλπ. Η Αρμονία κι ο Ρυθμός είναι εξίσου σημαντικά πεδία τα οποία έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και μπορούν να ανοίξουν νέους ορίζοντες σε όποιον θέλει να αυτοσχεδιάσει.

_ Tο 2016 με τους “Νext Step” ως νικητές του διεθνούς διαγωνισμού “ Made In New York Jazz Competition” στην κατηγορία “Small Band” βρεθήκατε στη Νέα Υόρκη για να συμμετάσχετε στο gala που έκλεισε τον διαγωνισμό. Πως ήταν αυτή η εμπείρα και τι σου έκανε εντύπωση στο “μεγάλο μήλο”; Η εμπειρία αυτή ήταν ίσως από τις σημαντικότερες στην μουσική μου ζωή. Ήταν μια πολύ όμορφη περίοδος μιας και κάναμε αυτό που μας αρέσει, παίζαμε μουσική με αγαπημένους φίλους. Το κάναμε για να περνάμε όμορφα και καταλήξαμε στην Νέα Υόρκη! Αν μας το έλεγε κάποιος μάλλον θα γελούσαμε. Όταν πήγαμε, διαπιστώσαμε πως γενικά όλοι ψάχνανε να ακούσουν κάτι “καινούργιο”. Ενώ εμείς εδώ προσπαθούσαμε “να παίξουμε σαν αυτούς εκεί”, καταλάβαμε ότι ακόμα κι ο ίδιος ο διαγωνισμός είχε να κάνει περισσότερο με σχήματα

παρά με το ποιος παίζει καλύτερα Jazz. Αυτή η απομυθοποίηση βοήθησε πολύ. Τέλος, επιβεβαιώθηκε και ζωντανά ότι οι μουσικοί που ακούμε στους δίσκους και μας αρέσουν πολύ, παίζουν φοβερά και από κοντά!

_ Το τελευταίο διάστημα μοιράζεις τον χρόνο σου κυρίως ανάμεσα σε Λάρισα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Υπάρχουν διαφορές στο πως το κοινό αντιλαμβάνεται τη ζωντανή μουσική στην επαρχία η σε μια μεγαλούπολη;

Οι διαφορές υπάρχουν αλλά δεν είναι τόσο μεγάλες. Είμαστε εξάλλου στην ίδια χώρα με τα ίδια πολιτισμικά πρότυπα. Αναλογικά θεωρώ ότι είναι το ίδιο. Απλά στην επαρχία φαίνεται να μην είναι τόσο εύκολο να βρεις τους ανθρώπους με τους οποίους θα κάνεις αυτό που οραματίζεσαι με τον τρόπο που φαντάζεσαι. Κι εκεί πάλι πρέπει να προσαρμοστείς. Μια διαφορά σε σχέση με παλιότερα πάντως είναι ότι πλέον υπάρχουν πιο “ενημερωμένοι” άνθρωποι τριγύρω. Μιας και στην επαρχία δεν γίνονται τόσο συχνά πράγματα, ο κόσμος τα έχει περισσότερη ανάγκη και συνήθως τα αγκαλιάζει. Σιγά σιγά, μουσικοί και κοινό εκπαιδεύονται όπου κι αν βρίσκονται.

Ποια συμβουλή θα έδινες σε ένα νεότερο μουσικό που θέλει να ασχοληθεί με τον αυτοσχεδιασμό και την σύνθεση; Αν έχει να κάνει οπωσδήποτε με την μουσική, τον αυτοσχεδιασμό και την σύνθεση, αυτό που θα έλεγα σε έναν νεότερο μουσικό είναι να προσπαθεί πάντα να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και να βρίσκει πάντα τρόπο να έχει ενδιαφέρον κάθε λεπτό που μελετάει ή παίζει. Αν δεν έχει να κάνει μόνο με την μουσική θα έλεγα το ίδιο ακριβώς!

_

Στο ρυθμό του Μυστηρίου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: του ΑΝΤΩΝΗ ΛΙΑΣΚΟΥ

στον Σπύρο Ζωνάκη

Ένας γιατρός μάς μεταφέρει στην αφρικανική πραγματικότητα της ιερότητας και της αίσθη-

σης του μυστηρίου του κόσμου, θεωρεί στρέβλωση τον ελληνοκεντρισμό που επιμένει ώς

τις μέρες μας στην ορθόδοξη ιεραποστολή, ενώ διατρανώνει την πίστη του για την ανάγκη

συνδυασμού περίθαλψης των ανθρώπων με τη συμβίωση μαζί τους.

Ο δρ. Αντώνης Λιάσκος, γενικός χειρουργός, επί είκοσι πέντε χρόνια, επισκεπτόταν την υποσαχάρια ανατολική Αφρική, προσφέροντας τις ιατρικές του υπηρεσίες και συνάμα ιεραποστολικό έργο, στο πλαίσιο των τοπικών ορθόδοξων εκκλησιών. Το βιβλίο του «Σκεύη πήλινα»

είναι καρπός τούτου του προσωπικού βιώματος και μαρτυρίας. Ο κ. Λιάσκος στηλιτεύει

στη συνέντευξή του τον ελληνοκεντρισμό που

επιμένει ώς σήμερα στην ιεραποστολική πραγματικότητα, ενώ δεν κρύβει το θαυμασμό του

για το πόσο πολύ οι Αφρικανοί διακατέχονται

από την αίσθηση του ιερού και μυστηρίου του

κόσμου.

_Θεωρείτε ένα ατύχημα και μία επικίνδυνη τάση της ιεραποστολικής πραγματικότητας την ελληνοπρέπεια, στην οποία ορισμένοι επιμένουν.

Ο ελληνοκεντρισμός αυτός είναι έξω από κάθε εκκλησιολογικό και θεολογικό έρεισμα. Ορισμένοι εμπλεκόμενοι περί τα ιεραποστολικά θεωρούν αξιωματικά ότι κάθε χριστιανική παράδοση και συνήθεια των Ελλήνων είναι πρότυπο της ορθόδοξης πίστης και άρα, υποχρεωτικώς, προς μίμηση. Επί παραδείγματι, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμμονή

ορισμένων να μαθαίνουν αφρικανούς χριστιανούς να ψάλλουν ύμνους στα ελληνικά, παρά το ότι κανείς τους δεν καταλαβαίνει τίποτε, συχνά μηδέ οι διδάσκοντες. Θυμάμαι έναν αφρικανό εφημέριο, ο οποίος προς τέρψη των ελλήνων φιλοξενουμένων του, είχε την ιδέα να βάλει τους μαθητές του σχολείου της ενορίας του να ψάλουν τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας, μάλιστα έχοντας ντύσει κάποιους μαθητές τσολιάδες. Παρόμοια, επισκεπτόμενος έναν εκκλησιαστικό χώρο στην αφρικανική επαρχία, είχα μείνει έκπληκτος αντικρύζοντας στο προαύλιο στον υψηλό ιστό, αντί να κυματίζει η σημαία του τόπου, να έχει υψωθεί η ελληνική

σημαία. Ένα νεαρός αφρικανός που βοηθού-

σε σε μια επισκοπή τον δεσπότη με ρώτησε:

«Μα γιατί πρέπει όλα να βάφονται μπλε και

άσπρο εδώ; Καταρχάς, το άσπρο δεν είναι

χρώμα». Και πάλι: «Γιατί πρέπει να βάζουμε

λουλούδια σε ένα ποτήρι; Έτσι τα σκοτώνου-

με και σκοτώνουμε τη φύση». Ο δεσπότης, ελληνοπρεπέστατα, μετέφερε τη δική του

αισθητική και δεν φαινόταν να τον προβλη-

ματίζει η αισθητική του λαού που είχε κλη-

παρακολούθησης κανόνων και περιορισμών, ο έρωτας για ζωή, βρίσκουν έκφραση στις λατρευτικές εκφράσεις του πεντηκοστιανισμού. Άλλα στοιχεία της ταυτότητάς τουςβρίσκουν και στην ορθόδοξη λατρευτική σύναξη. Η θεατρικότητα, οι συμβολισμοί των άρρητων μυστηρίων, ο δοξολογικός χαρακτήρας και οι ξένοι σε συναισθηματισμούς ύμνοι, το αποφατικό των προσευχών, η μυστική και συνάμα απεικονισμένη παρουσία των Πατέρων και αγίων, η μυστική πορεία των Δώρων προς τη Βασιλεία και το υπερουράνιο Θυσιαστήριο, όλα αυτά μαγεύουν τον Αφρικανό. Εκφράζουν αυτό που ο ίδιος και οι πατέρες του έχουν και είχαν μέσα τους και προσπαθούσαν να το αποκαλύψουν με τον δικό τους τρόπο, αλλά δυσκολεύονταν, δεν είχαν βρει τον τρόπο να το δώσουν ως όλον. Την ώρα του κοινωνικού και του αντίδωρου είναι σαν να πετιέται πάνω το καπάκι της κατσαρόλας από πίεση του σωρευμένου ατμού. Ξεκινάει ένα ελαφρό κλαπ των χεριών, υψωμένων στους ρυθμούς ενός ψαλμού ή ενός θρησκευτικού τραγουδιού, μετά αρχίζει το ήπιο λίκνισμα του σώματος και με το αντίδωρο όλα μετατρέπονται σε μια

πανήγυρη χαράς και ευτυχίας, και αν χτυπούν και τα τύμπανα και τα ταμπούρλα, τότε, με το «Αμήν» στο Δι’ ευχών, φωνές αγαλλιάσεως και εξομολογήσεως, μελωδικές και ουρανομήκεις, αναγγέλλουν θεία συμφωνία. Σταθμίζοντας τέτοια δεδομένα, είναι μέλημα της Εκκλησίας μάλλον να εξετάσει πώς το ποίμνιο των αφρικανών αδελφών μπορεί να εκφραστεί με τον τρόπο της ορθόδοξης πίστης, παρά να αφεθεί το ζήτημα έρμαιο στο όνομα μιας κακώς νοούμενης παράδοσης.

_Στις συζητήσεις σας με τους ντόπιους διακρίνατε ένα ζήλο για την ορθόδοξη πίστη. Ποια είναι, όμως, εκείνη η απουσία που σφραγίζει τη σύγχρονη ορθόδοξη ιεραποστολή;

Διψούν να μάθουν, θέλουν να ακούσουν, έχουν απορίες. Ωστόσο, ένιωθα να λείπει αυτό που είναι ο πυρήνας της ορθόδοξης πίστης, το βίωμα, η έφεση και η αναζήτηση της προσωπικής εμπειρίας. Κι όμως, ακριβώς σ’ αυτό φαίνεται να εντοπίζεται το βασικό πρόβλημά μας. Οι άνθρωποι, συνηθισμένοι στη δυτική παρά-

θεί να υπηρετήσει. Πολλοί από εμάς αισθάνονται υπερήφανοι για τις ελληνοπρέπειες

αυτές. Αρκετοί δε Αφρικανοί τις αποδέχονται

σαν δείγματα ευγνωμοσύνης προς τη Μητέ-

ρα Εκκλησία της Ελλάδας και τους Έλληνες. Πρόκειται για στρεβλώσεις. Η κάθε Εκκλησία ας ακολουθούσε τις συνήθειες του λαού του τόπου, εστιάζοντας στον ευαγγελικό λόγο και βασισμένη στον τρόπο του δικού της λαού και μόνο. Η Εκκλησία είναι ορθόδοξη και όχι ελληνορθόδοξη.

ΑΟΡΑΤΟ ΝΗΜΑ

_Σας εντυπωσίασε, όπως σημειώνετε, το πόσο έντονα διακατέχονται οι Αφρικανοί από την αίσθηση του ιερού και μυστηρίου του κόσμου.

Εκείνο που πολύ νωρίς αντιλήφθηκα στους

Αφρικανούς ήταν μια θαυμαστή αναζήτησή τους για τον Θεό, η απόλυτη βεβαιότητα ότι όλοι και όλα στον κόσμο εξαρτώνται από Εκείνον. Αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν μιαν αδιαμφισβήτητη πεποίθηση ότι ο κόσμος είναι ένα μυστήριο, ότι όλοι εμείς ζούμε στην αχλή που τον καλύπτει, ότι ανάμεσα στα φαινόμενα και ορώμενα συνυπάρχουν και τα άδηλα και τα αόρατα και όλα μαζί συνέχονται από ένα αόρατο νήμα, που μόνο ο Θεός γνωρίζει και ορίζει. Μένοντας μαζί με τους απλούς ανθρώπους και γνωρίζοντας περισσότερο τις συνήθειές τους, καταλαβαίνεις εύκολα γιατί η τόση διάδοση κάθε ομάδας του πεντηκοστιανού χώρου. Η επανεύρεση στοιχείων της αφρικανικής ταυτότητας, όπως η κίνηση και η μελωδία, η ανεμελιά και ο ρυθμός, η χαρά και η ελπίδα, η δυσκολία

δοση, έχουν σαφή τη ροπή όχι στο να βιώσουν το πιστευόμενο και διδασκόμενο, αλλά πώς να

γεμίσουν με γνώσεις το νου, να σταθούν σε

δόγματα και κανόνες, να συγκρίνουν και να

επιμείνουν σε εξωτερικά σημεία και κανονιστικές ρυθμίσεις. Είναι σημαντικό να γνωρίζει κανείς ότι στον Αφρικανό περισσότερο μετράει το πρόσωπο που κατηχεί και δευτερευόντως

αυτά που διδάσκει. Θα μετρήσει το ήθος και η εν Χριστώ αγάπη του προς τους άλλους, παρά ο θεολογικός λόγος του κατηχητή. Σε κατηχητικές συναντήσεις όπου η επικοινωνία γίνεται με το λόγο, συμβαίνει το ακόλουθο, φαινομενικά, παράδοξο: στην πρώτη ή και στη δεύτερη σύναξη θα έρθει αρκετός κόσμος. Μετά, θα αρχίσει το φυλλορρόημα. Οι άνθρωποι, μαθημένοι από τους δυτικούς ιεραποστόλους, το πρώτο που σιωπηλά περιμένουν ή ευθαρσώς ζητούν είναι, όχι τα πνευματικά, αλλά τα αγαθά που θα ακολουθήσουν, κάποιο σχολείο, ιατρείο, μεμονωμένα αντικείμενα κ.λπ.

Θυμάμαι σε μια τέτοια πρώτη παρουσία μας σε μια κοινότητα που μας είχαν καλέσει οι προεστώτες, την πρώτη φορά ήταν παρόντες περίπου εξήντα χωριανοί, όλοι ενήλικές. Ο κατηχητής τούς μίλησε αρκετή ώρα περί της Εκκλησίας και, όταν ζητήθηκε να μιλήσει όποιος είχε απορίες, σηκώθηκαν κάμποσοι. Όλων οι ερωτήσεις αφορούσαν σε τυχόν σχέδιά μας για ίδρυση σχολείου και άλλων ιδρυμάτων. Αφού τους εξηγήθηκε πώς η Εκκλησία βλέπει τα πράγματα, έδειξαν πολύ δυσαρεστημένοι. Μετά, σήκωσε κάποιος το χέρι και ρώτησε: «Δηλαδή, ούτε ένα σαπούνι δεν θα μας δώσετε;». Στην επόμενη συνάντησή μας εμφανίστηκαν πέντε άτομα και σε δύο μήνες κανείς. Για

αυτό και είναι πάρα πολύ σημαντικό το πώς θα

συνδυαστεί η φιλανθρωπική υπηρεσία με την

εκκλησιαστική και χριστιανική πίστη.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΘΕΑ _Τονίζετε ότι τα νοσοκομεία στην ιεραποστολική Αφρική είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού και ότι οι υπηρεσίες παρέχονται κατά βάση μέσω ιατρικών περιοδειών. Γιατί θεωρείτε ότι το πιο δύσκολο που έχει να αντιμετωπίσει ένας περιοδεύων γιατρός είναι η ίδια η ιατρική του δουλειά;

Περιοδεύω και εξετάζω σημαίνει ότι εξετάζεις σε όποιον τόπο είναι δυνατόν να γίνουν εξετάσεις.Μπορεί να διατεθεί ένα ιατρείο, μια εκκλησία, το δωμάτιο ενός σπιτιού ή η αίθου-

σα ενός σχολείου, αλλά μπορεί να κληθείς να εξετάσεις και στη σκιά ενός δέντρου ή κάτω από μια τέντα. Οι εξετάσεις των ασθενών γίνονταν σε δημόσια θέα. Οι δυσκολίες ήταν, ενδεικτικά, στην εξέταση μιας κοπέλας ή μιας γυναίκας που έπρεπε να εξετασθεί στην κοιλιακή χώρα. Τότε, έπρεπε να βρεθεί κάποια γωνιά και ένας πάγκος. Κάποια γυναίκα θα άπλωνε ένα ύφασμα-παραπέτασμα, για να γδυθεί η άρρωστη.Ένας πόνος στην κοιλιά εκφραζόταν κατά πάγιο τρόπο με τη φράση «έχω σκουλίκια μέσα μου» ή «η κοιλιά μου κάνει συνέχεια

βουμ βουμ». Αν ήθελες να είσαι στοιχειωδώς συνεπής, όφειλες να βρεις αν επρόκειτο για παρασίτωση ή για σαλπιγγίτιδα ή για έλκος του στομάχου ή για μυαλγία ή για γαστρεντερίτιδα ή για κάποιο πιο σπάνιο νόσημα. Όφειλες να έχεις μάθει ότι η φράση «έχω ρίγη» ή «κρυώνω» μπορεί να σήμαινε πυρετό, αλλά μπορεί να σήμαινε και ρίγη ελονοσίας ή –πολύ κοινό αυτό–-υποδυόμενο ασθενή. Πράγματι, οι χωρικοί, μαθαίνοντας ότι η παροχή φαρμάκων γινόταν δωρεάν, έτρεχαν να πάρουν

«Εκείνο που αντιλήφθηκα

στους Αφρικανούς ήταν μια θαυμαστή αναζήτησή τους

για τον Θεό, η απόλυτη βεβαιότητα ότι όλα στον κόσμο

εξαρτώνται από Εκείνον».

φάρμακα για το μέλλον, όταν, όντως, θα ήταν άρρωστοι αλλά δεν θα είχαν φάρμακα. Παρομοίως, δεν ήταν σπάνιο ασθενείς να έρχονταν μόνο για να δουν τον λευκό γιατρό, να εξεταστούν από εκείνον και, ει δυνατόν, να τον αγγίξουν. Όλοι αυτοί περίμεναν και κάποιο φάρμακο σαν δώρο. Κάποτε, μια ηλικιωμένη στη βόρεια Ουγκάντα είχε θυμώσει πολύ, ακούγοντας ότι δεν είχε τίποτε σοβαρό και δεν χρειαζόταν φάρμακα. Έφυγε θυμωμένη και βρίζοντάς μας. Κανείς δεν ήθελε να καταλάβει ότι τα φάρμακα έχουν ένα κόστος. Νομίζω ότι αυτόεντάσσεται στη θεώρηση του στερημένου ανθρώπου να προσποριστεί όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτά που κατέχει ένας διπλανός του. Στην περίπτωση που ο «τραπεζίτης» υγείας, ο γιατρός, είναι ένας λευκός, η απαίτηση και η προσδοκία επαυξάνεται. Η ίδια η ζωή, και στο παρελθόν με τους δεσπότες αποίκους και στο παρόν με τους εν ευρυχωρία ανθρωπιστές των ΜΚΟ ή με τους ποικίλους επιχειρηματίες, έχει βεβαιώσει ότι οι λευκοί έχουν χρήματα. Ένας απλός άνθρωπος βλέπει αυτή τη γενική εικόνα και δεν είναι δυνατόν να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες.

_Ήταν σταθερή σας πεποίθηση ο συνδυασμός της περίθαλψης

των ανθρώπων με τη συμβίωση μαζί τους, έναν στοιχειώδη συμμερισμό της ζωής και των προβλημάτων τους.

Όταν μετά το ιατρείο πηγαίνεις στο ωραίο σου ξενοδοχείο, το ωραίο σου εστιατόριο, υπάρχει μια αντίφαση. Αυτό μη νομίζουμε ότι δεν το αντιλαμβάνεται ο Αφρικανός, για αυτό θα σε θεωρεί πάντα ξένο.Κοιτάξαμε πάντοτε να καταλύουμε στα όποια σπίτια των Αφρικανών, ποτέ δεν καταλύσαμε σε ξενοδοχείο και ποτέ δεν επιδιώξαμε κάποια ιδιαίτερη μεταχείριση από εκείνους που μας φιλοξενούσαν. Αφηνόμαστε πάντοτε στον φιλοξενούντα για οτιδήποτε, είτε επρόκειτο για φαγητό, είτε για πλύσιμο, είτε για την κατάκλισή μας. Ήταν αρχή μας

να μοιραστούμε ό,τι το σπίτι που μας φιλοξενούσε παρείχε. Ίσως είναι σχήμα λόγου η λέξη «σπίτι», καθώς ένας Έλληνας θα φαντάζεται ένα φτωχό σπίτι σε ελληνικό χωριό. Εδώ, το σπίτι μπορεί να ήταν μια καλύβα εξ ολοκλήρου από καλαμιά και χόρτο, όπου τυγχάνουν ελευθέρας εισόδου κάθε είδους ερπετά, τρωκτικά, έντομα και νυκτόβια πετούμενα. Ένας φιλοξενούμενος είναι μάλλον βέβαιο ότι θα ευχαριστηθεί ένα ωραίο γεύμα. Μη νομίσει ότι έτσι τρώνε και καθημερινά οι άνθρωποι. Το πιθανότερο, θα έχουν σφάξει κανένα κοτόπουλο. Το οφείλει στο ότι είναι φιλοξενούμενος. Όμως, κάποιος που μένει για μέρες στο σπίτι στο χωριό, μόνο αν είναι λιτοδίαιτος και ευπροσάρμοστος άνθρωπος θα αντέξει τη δίαιτα του αφρικανού χωρικού. Εκεί τρως για να γεμίσει το στομάχι. Δεν έχει νόημα να ζητάς την απόλαυση της γεύσης. Ο λευκός επισκέπτης εκπλήσσεται βλέποντας τη μεγάλη ποσότητα της μερίδας ενός Αφρικανού. Hσχετικά χαμηλής θερμιδικής αξίας διατροφή και η ενστικτώδης αντίληψη που επιτάσσει «τρώγε όσο υπάρχει φαγητό, αύριο δεν ξέρεις» εμπειρικά οδηγούν στις μεγάλες ποσότητες ανά μερίδα. Για τους ίδιους, πιστεύω, λόγους, στην αφρικανική κουλτούρα δίαιτας έχει εγγραφεί ο έντονος ατομικισμός κατά την προσφορά φαγητού. Καθώς το φαγητό δεν προσφέρεται ανά μερίδα, αλλά ο καθένας γεμίζει το πιάτο του από την κατσαρόλα που έχει φέρει στο τραπέζι η νοικοκυρά, κανείς δεν ενδιαφέρεται, αν θα μείνει φαγητό για τον επόμενο, αλλά ξεχειλίζει το δικό του πιάτο και είναι βέβαιο ότι θα καταναλώσει και το τελευταίο σπυρί.

θάνατος ως κίνητρο για ζωή

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΙΡΗΝΗ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΔΟΥ, Συμβουλευτική Ψυχολόγος

Διανύουμε τις τελευταίες ημέρες πριν το Πάσχα, ίσως της μεγαλύτερης γιορτής της χριστιανικής

Πίστης. Εκεί όπου ο άνθρωπος αναμετριέται με τη

φύση του και την τρωτότητα της, έρχεται η Ανάσταση για να μας δώσει την ελπίδα ότι ο θάνατος

δεν είναι το τέλος άλλα το πέρασμα στην Αιωνιότητα. Και τόσο έντεχνα ο μεγαλύτερος υπαρξιακός μας φόβος εκμηδενίζεται…Προχωρώντας

όμως πίσω από μια πρώτη ανάγνωση, μήπως η

Ανάσταση για το Θάνατο είναι ότι ο θάνατος για τη ζωή; Το νόημα που έρχεται η Ανάσταση για να αποδώσει στο θάνατο, μήπως ήδη αντίστοιχα έχει

αποδοθεί από τον ίδιο στη ζωή;

να σημαντικό, ίσως το σημαντικότερο ζήτημα, που αναδύεται σε κάθε ψυχοθεραπευτική διαδρομή, άλλοτε εξ αρχής άλλοτε καλυμμένο πίσω από τρομακτικά συμπτώματα που ζητούν την εδώ και τώρα αντιμετώπισή τους, είναι το υπαρξιακό ζήτημα του θανάτου. Το αναπόφευκτο του θανάτου, η καθολικότητά του και η μη αναστρεψιμότητά του αναφύονται και περιπλέκονται με καθημερινά ζητήματα που απαιτούν λύση.

Το πιο παράδοξο της ψυχοθεραπευτικής

σχέσης, αυτής της δοσομετρημένης σχέσης

αγάπης κατά Yalom, είναι πως οι πελάτες

έρχονται κυρίως παραπονούμενοι για καταστάσεις και συμπτώματα που είναι ιδιαίτερα

εμφανή, κατά τη συζήτηση όμως και τη κατάδυση στα βαθύτερα στρώματα του παγό-

βουνο ερχόμαστε σχεδόν πάντα αντιμέτωποι με τα φοβερά υπαρξιακά ζητήματα της μοναξιάς και του θανάτου.

Και δεν αποτελεί περίεργο αυτή,η τόσο έντεχνη άρνηση αντιμετώπισης του υπαρξιακού ζητήματος του θανάτου. Ότι μας προκα-

λεί άγχος και φόβο, απλώς το αγνοούμε. Το θάβουμε πολύ βαθιά, στα βαθύτερα στρώματα του εαυτού μας. Η άρνηση μάλιστα αυτή, δεν αποτελεί ατομικό γεγονός, είναι η άρνηση μιας ολόκληρης κοινωνίας σε ότι αποτελεί απειλή στη επιβίωσή της. Είναι ίσως ο πιο κοινός μηχανισμός άμυνας στην αέναη μας προσπάθεια να δείχνουμε άτρωτοι.

Και ενώ αισθανόμαστε ότι κανένας μας δεν έχει εμπειρία στο θάνατο μέχρι αυτός να μας χτυπήσει την πόρτα, η πρώτη εμπειρία θανάτου μας εμφανίζεται με τη γέννηση μας όταν ως έμβρυο αποκοβόμαστε από τον πλακούντα. Η γέννηση είναι η επαφή με το πρώτο τραύμα και το πρώτο πένθος, καθώς το βρέφος εγκαταλείπει τον πρώτο «παράδεισο» της ασφάλειας του ενδομήτριου για την αποδοχή ενός άλλου άγνωστου κόσμου. Και φαίνεται ότι αυτό είναι τόσο τραυματικό που από εκείνη τη στιγμή και μετά αρνούμαστε να το «αγγίξουμε». Εύστοχα ο Γούντυ Άλλεν διακωμώδησε τη σχέση του κάθε ανθρώπου με τον θάνατο λέγοντας: “Δεν φοβάμαι

το θάνατο, απλώς θέλω να λείπω όταν έρθει”. Και βέβαια όλοι λείπουμε όταν έρχεται, επιχείρημα που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί από τους επικούρειους φιλοσόφους με στόχο την αποδόμηση του δέους που προκαλεί ο θάνατος. Καθώς λοιπόν ο θάνατος ταυτίζεται με την απουσία αισθήσεων και συνειδητότητας δεν χρειάζεται να μας φοβίζει, διότι «δεν θα είμαστε εκεί όταν συμβεί».

Σε μια άλλη όμως ουσιαστικότερη προσέγγιση του θανάτου, ο ίδιος μπορεί να ιδωθεί ως καταλυτικός παράγοντας για ζωή. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα συναισθήματα και τους φόβους μας και να ζήσουμε χωρίς να θυσιάσουμε την ακεραιότητά μας ή να καταφύγουμε σε παγιδευτικά παυσίπονα, ανέντιμους χειρισμούς και μυριάδες άλλες ατομικές άμυνες εάν εστιάσουμε στη ζωή και όχι στο θάνατο. Το γεγονός του θανάτου μπορεί να μας καταστρέψει, η ιδέα του όμως μπορεί να μας σώσει. Ακριβώς λόγω της πεπερασμένης φύση της η ζωή αποκτά αξία.Τι νόημα άραγε και αξία

παρουσία του θανάτου;Η επίγνωση του θανάτου μπορεί να φωτίσει τη ζωή μας με διαφορετικό τρόπο και να μας ωθήσει να αναδιαρθρώσουμε τις προτεραιότητες μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι τραυματικές, απειλητικές για τη ζωή εμπειρίες πολλών ανθρώπων. Η τόσο κοντινή επαφή με το θάνατο κινητοποιεί πολλούς ανθρώπους μετά από τη βίωση

μιας τέτοιας εμπειρίας να προσδώσουν ένα βαθύτερο υπαρξιακό νόημα σ αυτές, χωρίζοντας τη ζωή τους σε

ζωή πριν από την εμπειρία αυτή και ζωή επαναπροσδι-

ορισμένη μετά την τραυματική εμπειρία. Δεν είναι μά-

λιστα λίγες οι αναφορές για αλλαγή όλου του τρόπου

θεώρησης της ζωής και απόδοσης νοήματος σε ουσιαστικότερα πράγματα.

Έτσι λοιπόν, παρόλο που το γεγονός του θανάτου

δεν μπορεί να αλλάξει, η στάση του καθενός μας απέναντι του μπορεί να επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό. Ο

φόβος του θανάτου, σύμφωνα με τονYalom, είναι πάντα μεγαλύτερος στους ανθρώπους που πιστεύουν ότι δεν έχουν ζήσει πλήρως τη ζωή τους. Όσο πιο πολλή είναι η ζωή που δεν έχει βιωθεί, τόσο μεγαλύτερο είναι το άγχος και ο φόβος του θανάτου. Το άγχος δηλα-

δή του θανάτου είναι ανάλογο με το ποσό της ζωής που δεν έχουμε ζήσει. Δεν ξέρουμε ακριβώς πότε ή πως, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή. Από πολλές απόψεις, αυτό είναι το πιο σπουδαίο δεδομένο που υπάρχει. Μας καθορίζει ως θνητά όντα. Περιορίζει τον χρόνο που έχουμε, γεγονός που προσθέτει μια αίσθηση επείγοντος αλλά ταυτόχρονα και αξίας στα έργα μας.Και καθώς ο θάνατος όλων μας είναι αναπόφευκτος, το ζήτημα δεν είναι πως θα πεθάνουμε, αλλά το πως θα ζήσουμε και τι νόημα θα αποδώσουμε σε αυτό…

Τι κρασιά ταιριάζουν στο

Πασχαλινό μας

τραπέζι; Κ

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΣΤΑΪΟΣ

αλησπέρα σας! Είμαι ο Δημήτρης από το tastemewine.com, μία ηλεκτρονική κάβα κρασιών της Δυτικής Μακεδονίας και σήμερα θα δούμε μερικές επιλογές κρασιών για το πασχαλινό μας τραπέζι!

Από που να ξεκινήσουμε και που να τελειώσουμε;

Ας πάμε στη για αρχή στημαγειρίτσα που τόσο αγαπάμε (ίσως όχι όλοι)! Όσο δύσκολο είναι να τη μαγειρέψουμε τόσο δύσκολο είναι και να τη συνδυάσουμε με ένα κρασί , όχι όμως ακατόρθωτο. Αν και δεν θα την μαγειρέψω εγώ, θα προτείνω εμείς όμως την καλύτερη επιλογή κρασιού. Ασύρτικο! Γιατί το μέτριο προς πλούσιο σώμα και η καλή οξύτητα, είναι αυτό που ψάχνουμε μέχρι να κρυώσει η σούπα μας. Προσοχή! Έχει μεγάλη σημασία να αποφύγουμε τις μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας σούπας – κρασιού. Δεν χρειάζεται να είναι καυτή, άνοιξη έχουμε (θεωρητικά). Για να σας προλάβω, θα σας θυμίσω πως στην περιοχή μας θα βρούμε πολύ καλές επιλογές σε Ασύρτικο, οπότε δεν χρειάζετε να πάει πολύ μακριά το μυαλό σας (και η τσέπη σας).

Ώρα για το αρνάκι! ωρίς κανέναν ενδοιασμό θα σας πω, Ξινόμαυρο! Βέβαια θα μου πείτε πως το σκέφτηκες αυτό ρε μεγάλε! Ε ναι, τέτοιος είμαι!Πραγματικά όμως ας αφήσουμε για λίγο τις υπόλοιπες ποικιλίες. Τέτοια μέρα θέλει Ξινόμαυρο. Πάμε τώρα σε όσους πιστεύουν πως θα αποφύγω να μιλήσω για τα κόκκινα αυγά….φυσικά και θα μιλήσω! Μάλιστα δεν με προβληματίζει ιδιαίτερα μιας και τα αυγά δεν ταιριάζουν με τίποτα,οπότε λύθηκε το θέμα! Μια στιγμή! Μήπως τελικά ένα αφρώδες ξήρο θα έδινε τη λύση; Φυσικά! Πολύ χαμό για το τίποτα… Πάμε πάλι πίσω σε μένα που πίστευω πως ένας αφρώδης ξηρό, πέρα από μία επέτειο γάμου ταιριάζει απίστευτα πολύ με οτιδήποτε έχει πάνω η σχάρα σας, χωρίς υπερβολές .Έτσι λιγό πριν τελειώσει το γεύμα σας και έχει μείνει λίγο αρνί για μεζεδάκι, αφού πρώτα έχει τελειώσει το Ξινόμαυρο( εννοείται ότι δεν αφήνουμε ποτέ κρασί αλλά το πίνουμε όλο), είναι η καλύτερη ώρα για ένα αφρώδες ξηρό που θα κάνει όλη τη δουλειά! θα καθαρίσει την παλέτα μας ,θα ξεφουσκώσει το στομάχι μας, θα ταιριάξει και με το επιδόρπιό μας, λίγο φρούτο εννοώ, όχι υπερβολές παιδιά, πριν φάμε το παγώτο.

Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος! Όσοι θα φτάσουμε, δηλαδή, μετά από τόσο φαγητό. Τρία κρασίαείναι υπέρ αρκετά με προσιτό μπάτζετ (50€ μάξιμουμ). Δεν χρειάζεται να ξεφύγουμε χρηματικά.

Καλό Πάσχα σε όλους!

«μουσικά» ώστε να βγαίνει ένα ομαδικό άκουσμα. Αυτό ίσως κάποιες φορές να περιορίζει, πάντα

μουσικά μιλώντας, κάποιους από εμάς αλλά ο

στόχος είναι ένας. Να βγει ένα ομαδικό αποτέλεσμα γεγονός που ακόμη και αν ακούγεται απλό

και δεδομένο, δεν είναι! Αυτό θαύμαζα πάντα σε

αυτή την μπάντα. Όταν μου έγινε πρόταση να γίνω

μέλος δέχτηκα με μεγάλη χαρά και έκτοτε προ-

σπαθώ πάντα, σε κάθε μας εμφάνιση, να βάζω και εγώ το λιθαράκι μου ώστε να βγαίνει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα!

_Τι σημαίνει για εσάς η Κοζανίτικη αποκριά; Ένα μοναδικό γεγονός. Η Αποκριά σημαίνει πολλά

για εμάς. Παράδοση, μουσική, κόσμος, χρέος απέναντι στην πόλη μας και στους ανθρώπους της , κοινωνικοποίηση με φίλους που ζουν αλλού και έρχονται αυτές τις μέρες, αλλά και .. μεγάλη αλλά γλυκιά κούραση!

_Είναι δύσκολες οι μουσικές μετακινήσεις;

Τις μέρες της αποκριάς, σε οποιαδήποτε γειτονιά με φανούς ή σε οποιοδήποτε μαγαζί βρεθεί κάποιος, θα πετύχει σίγουρα μια μπάντα με χάλκινα

και θα ακούσει παραδοσιακά τραγούδια της περιοχής. Έτσι και εμείς, αυτές τις μέρες παίζουμε σε αρκετές εκδηλώσεις του Δήμου που λαμβάνουν

χώρα στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης αλλά

και σε διάφορα μαγαζιά. Η μετακίνηση από χώρο σε χώρο σίγουρα μπορεί να γίνει κουραστική και

απαιτητική αλλά προσφέρει ωραίες, ξεχωριστές

εμπειρίες αφού κάθε φορά απευθυνόμαστε σε διαφορετικούς ανθρώπους!

_Με το κρύο τι γίνεται; Η αποκριά ίσον χειμώνας.. και ο χειμώνας στην Κοζάνη είναι συνήθως τσουχτερός. Καθώς οι περισσότερες εκδηλώσεις γίνονται έξω, είναι σχεδόν σίγουρο ότι κρυώνουμε αρκετά! Βέβαια, οι περισσότεροι από εμάς είμαστε εξοπλισμένοι με ζεστό ρουχισμό ώστε να αντέχουμε τις χαμηλές θερμοκρασίες! Αν όμως οι θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλές, δεν μπορούν ούτε τα όργανα να παίξουν! Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν παγώσει τα «κλειδιά» των οργάνων μας και δεν μπορούσε να βγει νότα! _Κάποιο περιστατικό που θυμάσαι έντονα; Θα σου πω ένα περιστατικό που με είχε συγκινήσει βαθιά. Παίζαμεσε κάπιο μαγαζί και ήταν στο κοινό

μια οικογένεια με ένα παιδί σε αναπηρικό καρότσι. Το παιδί διασκέδαζε τόσο πολύ και το έλεγε η καρδούλα του τόσο έντονα που ήθελε να χορέψει. Τότε, ο μπαμπάς του, το σήκωσε από τις μασχάλες του και χόρεψαν μαζί! Εκείνη τη στιγμή, δεν σου κρύβω πως δάκρυσα από τη χαρά που έδωσα με τη μουσική μου σε αυτό το παιδί και καθώς γύρισα, διαπίστωσα πως όλοι ήμασταν δακρυσμένοι!

Κάποιο περιστατικό που θες να ξεχάσεις; Δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό που θέλω να ξεχάσω. Αλλά σίγουρα όταν παίζει κάποιος σε γλέντια , νύχτα, με το αλκοόλ να ρέει άφθονο, δεν λείπουν οι… παρεξηγήσεις! Παρόλα αυτά εμείς πάντα προσπαθούμε να αντιμετωπίζουμε ακόμη και τις άβολες στιγμές, με ευγένεια και υπομονή!

FB: @Βατρα-κουκος-beer-bar

IG: @ batrakoukos

Μια Τρίτη με τον Δημήτρη Ζερβουδάκη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΚΕΛΛΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ

«Αναπνέω ελεύθερα στην σκιά του αγαπημένου μου Όλυμπου, του οποίου την θωριά απολαμβάνω όταν μας το επιτρέπει ο Βαρδάρης. Έχω μια ζωντανή σχέση με την Γη. Χαίρομαι την εναλλαγή των εποχών στην φύση αν και είμαι παιδί του κέντρου. Η αναγέννηση της φύσης και των πλασμάτων της ειδικά αυτόν τον καιρό, μου χαρίζει στιγμές συγκίνησης αλλά κυρίως ταπεινοφροσύνης μπροστά στο αστείρευτο μεγαλείο της».

_ «Παλιός Επιβάτης» πια κύριε Ζερβουδάκη, κοντά 40 χρόνια. Έχετε «τελειώσει με δανεικά και πρότυπα;» Κάνετε απολογισμούς;

Το καλοκαίρι που μας έρχεται θα «ανηφορίσω» στο συμβολικό Επταπύργιο για δύο συναυλίες εφ’ όλης της ύλης, για αυτήν την περιπετειώδη αλλά και τόσο όμορφη, σας διαβεβαιώ, καλλιτεχνική-δημιουργική διαδρομή. Ομολογώ πως αγάπησα πολύ την Τέχνη μου. Με την σειρά της, μου αποκαλύφθηκε με έναν μοναδικό τρόπο, χαρίζοντάς μου την δυνατότητα αλλά και την τύχη, να ζήσω από αυτήν. Σε ότι αφορά τα δανεικά ναι! Ευτυχώς δεν «χρωστάω». Σε ότι αφορά τα πρότυπα όχι. Δεν επιθυμώ να απαλλαγώ από αυτά, διότι αποτελούν τις άγκυρές μου, οι οποίες σε δύσκολους καιρούς με κρατάνε στην «θύελλα». Τα προστατεύω ως αναμμένα καρβουνάκια μέσα στην ψυχή μου, κρατώντας τα ζωντανά όπως τα όνειρά μου. Έτσι συνεχίζω να πορεύομαι.

_ Να αρχίσουμε μουσικά και να πάμε προς την πολιτική, με την ευρύτερη αλλά την πιο στενή έννοια. Στη συνέχεια τα... μπερδεύουμε. Συμφωνείτε;

Όλα στην ζωή μας είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Με την έννοια του κοινωνικού μας αυτοπροσδιορισμού στο περιβάλλον. Το έχω πει και δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω πως δεν δύναμαι να φανταστώ τον εαυτό μου έξω από την πολιτική – κινηματική ζωή και δράση. Η ιδεολογία μου προτάσσει το γεγονός της προσωπικής χειραφέτησης ως μείζον ζήτημα. Μόνο που αντιλαμβάνομαι την προσωπική μου αυτή χειραφέτηση, την εξέλιξή μου ως άνθρωπο μέσα από την συλλογική. Τη συλλογική προσπάθεια μια κοινωνίας που αγωνίζεται για ένα καλλίτερο μέλλον. Εκεί τοποθετώ και το ειδικό βάρος της Τέχνης μου. Όχι με την λογική της στράτευσης αλλά με την αλήθεια της ενσυναίσθησης.

«Η Θεσσαλονίκη είναι μια πολυπολιτισμική πόλη από καταβολής της. Είναι ανεκτική στην πράξη ως φτωχομάνα. Είναι συντηρητική, από την φτώχεια την οποία είναι αναγκασμένη να υπομένει. Συσσωρεύει πια χρόνια και χρόνια δυσπιστίας και ανεκπλήρωτων πόθων. Ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα εξωστρεφής στο γλέντι και στον νταλκά της. Γενναιόδωρη στην “πλάκα” της. Τεκμηριωμένη στην επιστημοσύνη της».

Υπάρχουν σήμερα πλανόδιοι μουσικοί; Κι αν ναι, είναι επαίτες; Κάνουν κατάληψη πεζοδρόμιων όπως τους τα καταλόγισαν κατά καιρούς

διάφοροι; (περίπτωση Μαίρης Στεφάνου 2020)

Ο νόμος περί επαιτείας αποτελούσε ένα αντιδραστικό απολειφάδι

στο νομικό σύστημα του κράτους το οποίο βέβαια καταργήθηκε πριν

λίγα χρόνια, από τη μάχη που έδωσε ο Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος, κερδίζοντάς την εντός του Ελληνικού κοινοβουλίου. Το γεγονός

αυτό, απελευθέρωσε χιλιάδες μουσικούς, επιτρέποντάς τους να ασκούν την Τέχνη τους στον δρόμο, χωρίς να κινδυνεύουν από συλλήψεις

πρόστιμα η αυτόφωρα. Καμία κατάληψη δημόσιου χώρου δεν στοιχει-

οθετείται από κάποιον που στέκεται σε μια πλατεία σε κάποιο πεζο-

δρόμιο η δρόμο. Έλεος πια με την βλακεία των ανεύθυνο-υπευθύνων.

Ας συνειδητοποιήσουν πως φέρουν νομικές ευθύνες, όσοι επιμένουν ακόμη διοικητικά να ερμηνεύουν τον νόμο όπως αυθαίρετα οι ίδιοι τον

καταλαβαίνουν, γιατί πολύ απλά δεν τον καταλαβαίνουν. Οι μουσικοί

μπορούν να ασκούν ΕΛΕΥΘΕΡΑ την τέχνη τους στον δρόμο με σκοπό τον βιοπορισμό τους αυτορρυθμιζόμενοι, σεβόμενοι τις διατάξεις περί κοινής ησυχίας η περί ορίων ηχορύπανσης. Τελεία και παύλα.

_

Είστε από τους επικεφαλής του συλλόγου μουσικών Β. Ελλάδας. Μιλήστε μας για την ανάγκη τέτοιες συλλογικών προσπαθειών σε σχέση με τις (διευρυνόμενες;) ατομικές στάσεις. Έχουν αποτέλεσμα, γίνεται δουλειά;

Το γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την κοινή τους τύχη είναι μια αρχή. Η φυσική μας παρουσία σίγουρα μπορεί να αλλάξει

τα πράγματα για εμάς και την ζωή μας. Σε ότι με αφορά νοιώθω πως

απλά πρωτεύω μεταξύ ίσων αξιών. Τα πρωτοβάθμια εργασιακά σωματεία σηκώνουν όλο το βάρος των διεκδικήσεων στις μέρες μας στην Γαλλία. Το γεγονός αυτό από μόνο του αποτελεί μια σπουδαία απόδειξη για το πόσο σημαντικά είναι στην ζωή μας. Το αποτέλεσμα το ζήσαμε στην περίοδο της πανδημίας. Τα σωματεία διαχειρίστηκαν ανθρωπιστική κρίση. Όταν οι συνθήκες γίνουν οριακές όλοι αναζητάμε “στέγη”. Οι ακηδεμόνευτες συλλογικότητες αποτελούν την ασφαλέστερη καταφυγή. Στη συνέχεια ακολουθεί η κοινή δράση. Η δράση πάντα φέρνει αποτέλεσμα.

«…δεν οδεύω στην πολιτική ως επαγγελματίας της. Χαίρομαι την

κινηματική ζωή νοιώθοντας πως ακόμη εξελίσσομαι μέσα από αυτήν. Αναπνέω ελεύθερα στην αγκαλιά της…Τον Γιάνη Βαρουφάκη τον γνώρισα ως στοχαστή οικονομολόγο, πριν ακόμη την κυβερνητική εμπλοκή του. Η στάση του στο δημοψήφισμα του 2015 και η αποχώρησή του από τη μνημονιακή διαπραγμάτευση στη συνέχεια, με έφερε πιο κοντά του πολιτικά. Η ανταπόκρισή μου στο Δημοκρατικό του κάλεσμα εδράζεται σε μια γόνιμη ανοιχτή συνεργασία, μιας και το κάλεσμα αυτό αφορά και πρόσωπα».

_ Ποια είναι η γνώμη σας για την πανεπιστημιακή αστυνομία; Χρειαζόμαστε περισσότερες αστυνομίες, περισσότερους φράχτες η περισσότερες συναινέσεις;

Η θέση μου είναι απολύτως ξεκάθαρη. Έξω τα ΜΑΤ από τις σχολές.

Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Το πανεπιστημιακό άσυλο ανήκει σε όλον τον Ελληνικό λαό και τους κοινωνικούς του αγώνες. Η καταστολή και το “ξύλο” δεν έχουν καμία θέση στα Πανεπιστήμιά μας. Αύξηση δαπανών για την Παιδεία. Δικαιούμαστε Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία. Αυτή διεκδικούν οι νέοι μας και εμείς δεν μπορούμε παρά να είμαστε στο πλευρό τους.

Ενότητα στη βάση, κινήματα (ΒΙΟΜΕ, απόφοιτοι δραματ.σχολών), συστράτευση. Νομίζω συμφωνείτε, το έχετε πει, με τις λέξεις αλλά και με τις έννοιες από πίσω τους. Βλέπετε προοπτική στη μουσική, τον πολιτισμό, την πατρίδα μας; Τι μπορεί να βγει μέσα από «μπάζα»; Είστε αισιόδοξος άνθρωπος κύριε Ζερβουδάκη;

Δεχόμαστε μια άνευ προηγουμένου ταξική επίθεση, μέσα από μία θύελλα νομοσχεδίων, ΚΥΑ, Π.Δ, και όποια άλλη επίφαση νομιμότητας

υπάρχει η θα εφευρεθεί. Η αντίδρασή μας και στην συνέχεια η αντιμετώπισή της, θα απαιτήσουν ΙΣΧΥΡΗ ΘΕΣΜΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, από δυνάμεις οι οποίες προτίθενται να ασκήσουν έμπρακτα κοινωνικό έλεγχο και στη συνέχεια να εργαστούν για την απαλλαγή μας, από αυτόν τον γραφειοκρατικό - κατασταλτικό μνημονιακό βρόγχο. Πεδίο δράσης λαμπρό για την αγωνιστική αριστερά, προκειμένου να αποκαταστήσει στις συνειδήσεις μας, την χρόνια απώλεια του ηθικού της πλεονεκτήματος. Η ενότητα και η δημιουργία μετώπου ρήξης και ανυπακοής, οφείλουμε να είναι η πολιτική - ιδεολογική πρόταση για κάθε μία, κάθε έναν, αριστερό, ελευθεριακό Δημοκράτη. Με πρόσημο την ταξική μας αντίληψη υπέρ των αδυνάτων, οφείλουμε και πρέπει να υπερασπιστούμε την ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ, έστω στα πλαίσια της επίσης κατ΄επίφαση αστικής δημοκρατίας που ζούμε. Μεγάλος μας αντίπαλος η απογοήτευση, η οποία οδηγεί στην αποχή. Δεν μπορούμε πια να ζούμε τις ζωές μας ερήμην. _ Γιατί Μέρα 25 και Γιάννης Βαρουφάκης κύριε Ζερβουδάκη; «Ενταχθήκατε τελικά;»

Καταρχάς δεν οδεύω στην πολιτική ως επαγγελματίας της. Χαίρομαι την κινηματική ζωή νοιώθοντας πως ακόμη εξελίσσομαι μέσα από αυτήν. Αναπνέω ελεύθερα στην αγκαλιά της. Ωστόσο σίγουρα έχει να κάνει και με το γεγονός του πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας από εμάς την ίδια την ουσία της πολιτικής ζωής του. Ένα από τα βασικά πολιτικά κριτήρια με βάση το οποίο επέλεξα το συγκεκριμένο κόμμα, εδράζεται στο γεγονός ότι θεωρώ πως το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος του 2015, σηματοδοτεί μια μεγαλειώδη στιγμή στη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία. Ο μικρός αυτός λαός βροντοφώναξε για άλλη μια φορά ένα τεράστιο ΟΧΙ απέναντι στην υποταγή -τη μνημονιακή αυτή τη φορά- τελώντας εν πλήρη γνώση των επιπτώσεων που θα επέφεραν τα αντίποινα των ολιγαρχών. Τον Γιάνη Βαρουφάκη τον γνώρισα ως στοχαστή οικονομολόγο, πριν ακόμη την κυβερνητική εμπλοκή του. Η στάση του στο δημοψήφισμα του 2015 και η αποχώρησή του από τη μνημονιακή διαπραγμάτευση στη συνέχεια, με έφερε πιο κοντά του πολιτικά. Η ανταπόκρισή μου στο Δημοκρατικό του κάλεσμα εδράζεται σε μια γόνιμη ανοιχτή συνεργασία, μιας και το κάλεσμα αυτό αφορά και πρόσωπα.

Ευχαριστούμε πολύ Δημήτρη Ζερβουδάκη γι αυτό «το πέταγμα».

Σουβλάκι αρνάκι με κους κους λαχανικών

Σ’ ένα χώρο που το τσίπουρο

κι άλλα ελληνικά αποστάγµατα

έχουν την τιµητική τους.

Συνοδεύονται από µεζεδάκια

της φάρµας και της θάλασσας

φτιαγµένα απ’ τα χεράκια µας και µόνο.

Παρελαύνουν µπύρες από µικρές ζυθοποιίες

και κρασιά του τοπικού κι όχι µόνο αµπελώνα.

Στο µπαρ ή σε τραπέζι;

Με γλυκάνισο ή άνευ;

Φετινό ή Παλαιωµένο;

Σκέτο ή µε µεζέ.

Λευκό ροζέ ή κόκκινο;

Pilsner ή Ιager;

Τσίρος πολίτικος

με ζεστή πατατοσαλάτα

Βασιλείου Φόρη 10

Τ. 2461 100 717

peskesi_kozani

@peskesi_kozani

Προς τιμήν του διακεκριμένου

Ποιος ήταν αυτός ο σπουδαίος μουσικός;

Ο Διδίλης Γιάννης γεννήθηκε το Φεβρουάριο 1921 στην Κοζάνη, γονείς του ο Προκόπης Διδίλης και η Κατερίνα Μπατιάνη Διδίλη. Παντρεύτηκε την Καλλιόπη Διδίλη, το γένος Ερωτόκριτου και

απόκτησαν μια κόρη την Κατερίνα. Τα παιδικά

του χρόνια ο Γιάννης Διδίλης τα πέρασε στην πόλη της Κοζάνης στη γειτονιά του συλλόγου Αριστοτέλη. Άνθρωπος ευαίσθητος, με ανοιχτούς ορίζοντες που δεν άργησε να φανερώσει το μουσικό του ταλέντο. Ο Γιάννης Διδίλης υπήρξε συνθέτης, ενορχηστρωτής και μαέστρος ενώ έπαιζε σαντούρι, ακορντεόν και πιάνο.

Από την παιδική του ηλικία ξεκινά να ασχολείται με την μουσική μιας και ο πατέρας του Προκόπης έπαιζε βιολί. Ο Γιάννης συνόδευε με το σαντούρι τον πατέρα του και τον θείο του Θανάση Καλέα, που έπαιζε κλαρίνο, καθώς και άλλους μουσικούς της γειτονιάς σε διάφορες εκδηλώσεις.

HΚοζάνη δεν ξέχασε και τιμά τον Γιάννη Διδίλη.

Μπορεί να ξεχάστηκε η παλιά υπόσχεση του παλαιού δημάρχου Πάρι Κουκουλόπουλου να δώσει

το όνομα του Γιάννη Διδίλη σε οδό διπλά στον μεγάλο

Μίκη Θεοδωράκη, δεν ήταν όμως αργά για το σημερινό

Δημοτικό Συμβούλιο και τον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού Ζήση

Μάρα που υλοποίησε μια παλιά υπόσχεση και σήμερα

βλέπουμε την οδό «Γιάννη Διδίλη» κοντά στη γειτονιά του.

«Γιατί μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη είναι από εκείνους

που αγωνίσθηκαν με την μουσική για να σηκωθούμε λίγο

ψηλότερα λίγο ψηλότερα»

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΚΩΣΤΑΣ ΔΙΔΙΛΗΣ

Δύσκολα χρόνια για τον ίδιο και την οικογένεια του, αλλά με τον ξάδελφο του τον γνωστό καλλιτέχνη του κλαρίνου, Δημήτρη Καλέα (Τούλη) φοίτησαν στο Δημοτικό ωδείο Κοζάνης, παράρτημα τότε της Θεσσαλονικης. Για καλή τους τύχη το ωδείο εκείνη την εποχή είχε εξαιρετικούς δασκάλους, όπως τον γνωστό βιολιστή Β. Κοριτσάνη, την Καλυψώ Καλπακίδου στο πιάνο, τον Θωμά Θωμαΐδη στο βιολί (που αργότερα τον κρέμασαν οι Γερμανοί στην Φλώρινα).

Εκεί φοιτά την ιδία εποχή και ο προικισμένος, ένα σπάνιο μουσικό ταλέντο μα πρόωρα χαμένος Κοζανίτης μουσικός, ο Γιάννης Δόδουρας, ο οποίος μας άφησε κληρονομιά χορωδιακά διαμάντια όπως ο «ΑΝΗΦΟΡΟΣ». Όταν ο Γιώργος Βακαλόπουλος πληροφορήθηκε την είδηση του θανάτου του μαθητή του, είπε με θλίψη: «Δεν έχασε η Κοζάνη ένα μεγάλο μουσικό, αλλά όλη η Ελλάδα».

Ένα τυχαίο γεγονός σε ένα κέντρο διασκέδασης το 1937 στη Θεσ/νικη το «Λουξεμβούργο»

είναι και η αιτία που θα αλλάξει την ζωή του Γιάννη Διδίλη όταν ζήτησε την άδεια από τον διευθυντή της ομώνυμης ορχήστρας «Πάρμεν», Παρμενίωνα Αντωνιάδη, σύζυγο της πασίγνωστης τραγουδίστριας Πάρμεν, να παίξει ακορντεόν. Στο άκουσμα του παιξίματος του νεαρού Διδίλη, ο διευθυντής μένει έκπληκτος και του κάνει πρόταση να δουλέψει

οδός Ροδόπης μετονομάστηκε σε οδό «Γιάννη Διδίλη»

μουσικού που τίμησε την Κοζάνη

Που τελειώνει ο σεξισμός

και που αρχίζει το φλερτ

ίναι τόσο έντονη η κουβέντα τελευταία για τα όρια ανάμεσα στο φλερτ και στο σεξισμό, τόσοι οι καβγάδες

στα social media, που η αρχική σκέψη συγγραφής ενός άρθρου φαντάζει προκλητική.

Έρχεται, όμως, η δεύτερη σκέψη για να σου φωνάξει τι διαφορετικό έχεις να γράψεις εσύ; Και πραγματικά, σκέφτομαι πως δεν έχω κάτι καινούργιο να προσθέσω στην κουβέντα, πέρα από χιλιοειπωμένες θεωρίες. Αν, όμως, ακούγαμε τις ίδιες τις γυναίκες; Αν ζητούσαμε από τις ίδιες να ξεδιαλύνουν το τοπίο;

KEIMENO: ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΛΕΟΎΔΗΣ, Κοινωνιολόγος

Ρώτησα 20 φίλες μου να μου πουν λίγες λέξεις για το πως νιώθουν όταν δεχτούν κάποιου είδους παρενόχλησης στο δρόμο; Οι απαντήσεις τους δεν είναι τίποτα άλλο από τη δική τους αλήθεια, από τη δική τους κραυγή απόγνωσης της κατάρρευσης των δικαιωμάτων τους.

Οι απαντήσεις τους θα βοηθήσουν τον αδικημένο, μπερδεμένο, αμήχανο και ευνουχισμένο με τη σκληρή politically-correctness του νεο-φεμινισμού, που επιβάλει στη Γαλλία πρόστιμο 750,00 σε όποιον κάνει «καμάκι» σφυρίζοντας ή παρενοχλώντας γυναίκες στο δρόμο, να ξεμπερδευτεί.

• «Αντικείμενο προς εκμετάλλευση, παραβίαση, εκτεθειμένη, θυμό, ανάγκη να αμυνθώ»

• «Νιώθω μια ταραχή και μια εγρήγορση, νιώθω να θυμώνω και ταυτόχρονα

να φοβάμαι, θέλω να απαντήσω, όμως ταυτόχρονα ανησυχώ ότι αυτό μπορεί

να με θέσει σε κίνδυνο. Σκέφτομαι, πως πρέπει κάπως να με προστατέψω

και να βρεθώ γρήγορα με περισσότερο κόσμο. Νιώθω ανελεύθερη και περιορισμένη»

• «Η παρενόχληση με κάνει να αισθάνομαι αντικείμενο. Σαν να μηδενίζεται

κάθετα η προσωπικότητά μου. Ένας βίαιος εξαναγκασμός να μετέχω σε κάτι που δεν θέλω έστω και στο μυαλό κάποιου. Η γνώση και μόνο της απροκάλυπτης ακούσιας συμμετοχής στη φαντασίωση κάποιου, με εξοργίζει»

• «Αισθάνομαι παραβίαση. Και φόβο. Σαν κάπως να μικραίνω σε μέγεθος.

• Και μετά όταν είμαι σε ασφάλεια νιώθω θυμό»

• «…να σημειώσω πως η ανασφάλεια και ο φόβος κυριαρχούν αναλόγως με

το τι φοράω (κάτι το οποίο μας έχει περάσει η κοινωνία) δηλαδή, αν φοράω φούστα και είμαι περιποιημένη νιώθω πιο ευάλωτη, ενώ αν είμαι με τις φόρμες μου και γυρνάω από τη δουλειά νιώθω πιο καλά...»

• «Φόβος κ απειλή»

• «Τις πρώτες φορές...Νιώθεις μόνη, ο φόβος σε παραλύει και για έναν ανεξήγητο λόγο προσπαθείς να καταλάβεις τι έκανες, εσύ λάθος και σου συμβαίνει αυτό.... Όταν πλέον το «συνηθίσεις» μόνο οργή»

• «Θεωρώ ότι η παρενόχληση στο δρόμο είναι μια ξεκάθαρη κίνηση επίδειξης εξουσίας, η οποία έχει ως στόχο την τόνωση του ανδρισμού και τη σχέση υποκειμένου-αντικειμένου - εγώ θαυμάζω αυτό και αυτό οφείλει να είναι αποδέκτης του θαυμασμού μου με όποιον τρόπο και αυτός εκφράζεται»

• «Πλέον σκέφτομαι από πριν, από ποιον δρόμο θα περάσω και ας κάνω μεγαλύτερη διαδρομή…Σκέφτομαι τι θα φορέσω σε κάθε περίσταση (με μεγάλη λύπη το λέω αυτό). Όταν συνηθίζεις σε τέτοιο μοτίβο «αντίδρασης» στον σεξισμό, ασυνείδητα νιώθεις έτσι και για άλλους ανθρώπους που δεν έχουν σεξιστική πρόθεση ή συμπεριφορά»

• «Η αλήθεια είναι ότι όταν περπατάω στο δρόμο και με παρενοχλούν, νιώθω έναν φόβο, μία αηδία και μοναξιά σαν να είμαι ολομόναχη μέσα σε τόσο κόσμο, αλλά εκείνη τη στιγμή υπερισχύει η δύναμη που κρύβει κάθε άνθρωπος μέσα του, νιώθω τόσο δυνατή που θα τον κοιτάξω υποτιμητικά με ένα νεύμα που δηλώνει απέχθεια και λύπηση και θα πω «απλά σε λυπάμαι, πρόσεχε σε ποια μιλάς και τι λες». Θα αποφύγω να μαλώσω αλλά αν χρειαστεί δεν θα διστάσω»

ΤΕΜΠΗ

Το αλφαβητάρι του πόνου

Oταν έγινε το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 ήμουν στον Βόλο. Είχα ανοιχτή τηλεόραση και από την κουζίνα που βρισκόμουν έπιασα σκόρπιες λέξεις. Πήγα να δω τι γίνεται και μέχρι να συνειδητοποιήσω τι έβλεπα ήρθε και το δεύτερο αεροπλάνο. Μου κόπηκε η ανάσα. Την επόμενη μέρα περπατούσα στον δρόμο και με σταμάτησε μια δημοσιογράφος να με ρωτήσει τι νιώθω. «Νιώθω πως η ζωή από σήμερα θα είναι διαφορετική». Και κάπως έτσι ξημέρωσε και για την Ελλάδα αυτή η μέρα. Που όλοι πιστεύουμε πως τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο.

ΑN Αν ήμουν στο τρένο. Αν είχε πάρει

το αυτοκίνητο. Αν καθόταν λίγο πιο πίσω.

Αν έπαιρνα το επόμενο δρομολόγιο. Αν το

τρένο ξεκινούσε στην ώρα του. Αν.. αν…

αν… Αυτό το αν πάντα είναι βάσανο. Για

όσους μπήκαν, για όσους σώθηκαν, για

όσους έμειναν πίσω και για εμάς που παρακολουθούμε παγωμένοι -ακόμα- τις εξελίξεις. Για 57 τουλάχιστον ΑΝ οι απαντήσεις

τελείωσαν μαζί με τον χειμώνα του 2023.

ΒΑΓOΝΙ Πριν μερικά χρόνια ταξίδεψα

από το Λονδίνο στο Εδιμβούργο. Υπήρχε

μια επιλογ ήστις κρατήσεις, που μου έκανε

εντύπωση: quitecoach. Τι είναι αυτό;

Μεταφράζω από την επίσημη σελίδα της

εταιρίας:

Ανά τέσσερα βαγόνια υπάρχει ένα που είναι

διαμορφωμένο σε «Σιωπηλή περιοχή»

Όλες οι ηλεκτρονικές συσκευές πρέπει να

χρησιμοποιούνται στο αθόρυβο και οι τη-

λεφωνικές συνομιλίες θα πρέπει να γίνονται

στους ενδιάμεσους χώρους στις άκρες των

βαγονιών ώστε όσοι επιβάτες επιθυμούν

να ξεκουραστούν να έχουν όσο το δυνατόν

μικρότερη ενόχληση.

Βαγόνια σιωπής εκεί και εδώ. Για άλλους

λόγους!

ΓΥΡΙΣΜOΣ. Αναζητούσα να θυμηθώ το

ποίημα του Καρυωτάκη και έπεσα πάνω σε

αυτό το υπέροχο ποίημα της Σταυρούλας

Γιώτη. Το διάβασα ξανά και ξανά. Πρόσεξα

την ημερομηνία για να σιγουρευτώ πως

δεν γράφτηκε για «αυτόν» τον γυρισμό.

Συνάντησα την κυρία Γιώτη στα κοινωνικά

Γιατί κάθε φορά που υπάρχει μια μεγάλη τραγωδία, ταυτόχρονα μια συλλογική μεταστροφή συμβαίνει. Όχι σε όλους. Αλλά σε πολλούς. Περπατούσα την πρώτη μέρα της φετινής άνοιξης στον δρόμο κι έβλεπα γύρω μου μάτια σκοτεινά. Φοβόμουν να πάω στο σχολείο. Δεν ήξερα τι θα αντιμετώπιζα. Δεν ήξερα τι να πω. Στο σχολείο τα παιδιά -δεν ξέρω αν το απέφευγαν ή αν ήταν τόσο καλά προστατευμένα- δεν έφεραν τίποτα. Πέρασε πολύς καιρός να πούνε για «το τρένο που τράκαρε και πήρε φωτιά». Η παρακάτω ΑΒ είναι το πιο προσωπικό κείμενό μου.

δίκτυα και μου έδωσε την άδεια να το μοιραστώ.

Ο δρόμος του γυρισμού βραχύς.

Δεν αργεί να φανεί η στροφή Όλα τα ‘χεις ξαναδεί

Μόνο τα μικρά μωβ αγριολούλουδα

Πλάι στις γραμμές του τρένου

Δεν είχες προσέξει

Δεν είχες τότε ώρα για τα ταπεινά.

Kοίταζες τις κορυφογραμμές

Που σαν ξυράφια απειλούσαν τον ουρανό

Τώρα στη επιστροφή

Το βλέμμα χαμηλά

Στα μωβ χαμολούλουδα

Πλάι στις γραμμές Σαν να επιστρέφουν κι αυτές

Δίπλα τους ζητάς να αποσπερίσεις Στο βλέμμα σου σκουριά κι ανθός. Στον ίσκιο σου ένα άχτι.

ΔAΚΡΥΑ Η Ελλάδα όλη μια θάλασσα από δάκρυα. Καυτά, θυμωμένα, απογοητευμένα, με πολλά γιατί. Δάκρυα ουρλιαχτά μου έμοιαζαν κάθε φορά που τρέχανε από τα μάτια μου και τα ίδια έβλεπα σε όλα τα μάτια που συναντούσα. Κι ας μην έτρεχαν. Κι ας ακουγότανε μόνο σιωπές.

Ε

ΡΙΈΤΤΑ Η Εριέττα ήταν 23 χρονών. Κι έγινε αστερόσκονη. Πως να θρηνήσεις ένα αστέρι; Και πάλι… πως να παρηγορήσεις τους γονείς, τους συγγενείς, τους φίλους. ΗΕριέττα… την σκέφτομαι κι ας μην θέλησα ούτε το πρόσωπό της να δω. Δεν έχει πρόσωπο…μόνο μακριά μαλλιά. Λαμπερά. Για να μπορούν οι γονείς της να την δουν και να μην ανησυχούν πια.

ΖΩΗ. Η πολύτιμη. Η μοναδική. Μας ανήκει, την διεκδικούμε και αγωνιζόμαστε γι’ αυτήν. Ποιος τολμάει; Ποιος τολμάει να μην την υπολογίζει; Να μην μετράει όλα όσα υπάρχουν γύρω από κάθε ζωή. Τους ανθρώπους, τις συνήθειες, τις επιθυμίες, τα όνειρα!!!

ΗΛΙΘΙΑ. Σύμφωνα με μία από τις ερμηνείες της λέξης, ηλίθιος είναι ο εύπιστος, ο αφελής. Θα πρέπει να ήμουνα ~ για να μην το καταλάβω.Είναι ένα από τα παραδείγματα που χρησιμοποιείται στο ηλεκτρονικό λεξικό που συμβουλεύτηκα. Πόσο ηλίθια! Που νόμιζα πως όλοι κάνουν την δουλειά τους όπως την κάνω εγώ. Που θεωρούσα πως οι υπουργοί, οι σταθμάρχες, οι διευθυντές και δεν ξέρω κι εγώ ποιοι άλλοι θα ρωτούσαν, θα μάθαιναν, θα ασχολούνταν … μ’εμένα και με όλους μας και όχι με τον εαυτό και το υπέρμετρο εγώ τους. ~ είσαι; δεν κατάλαβες ότι σε κορόιδεψε;Είναι το άλλο παράδειγμα για την ερμηνεία της λέξης.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Αχ, αυτή η πόλη. Αυτός ο προορισμός. Η πόλη η ερωτική που σε μαγεύει. Πόσο ίδιο θα είναι το ταξίδι για την Θεσσαλονίκη; Και πόσο διαφορετικό; Τούτη η πόλη, μοιάζει να με στοιχειώνει κάθε που σκέφτομαι να την επισκεφτώ. Θαρρείς και για την ομορφιά της μέρας και της νύχτας της, των γεύσεων και των αρωμάτων της, πρέπει νέες ζωές να θυσιαστούν. Μέσα στην κοιλάδα να χτιστούν.

Για να φτάσεις στην Θεσσαλονίκη μέσα από

το κόκκινο μονοπάτι

σφίξε τα δόντια και φώναξε: ΜΠΟΡΩ.

Κι αν καμένη σάρκα σου μυρίζει. Κι αν οι

ανάσες σου γίνονται κοφτές

Θα έρθει η γαλήνη, σαν αντικρύσεις την

θάλασσα και τον πύργο τον λευκό

που χρόνο με τον χρόνο το άσπρο του

σκοτεινιάζει.

ΙΣΤΟΡΙΑ. Κάθε ένας από τους 350 αν-

θρώπους που επέλεξαν εκείνη την συγκε-

κριμένη ώρα και μέρα να πάρουνε το τρένο

είχε την δική του ιστορία. Για κάποιον λόγο

πήρε αυτή την απόφαση και σίγουρα κάτι

τον περίμενε για να συνεχιστεί η ιστορία

του. Και μετά… με το φευγιό, γεννήθηκαν

άλλες ιστορίες, που μέσα τους κρύβουν

τα «αν» τα «γιατί» και τα «πως» όλου του

κόσμου. Και άλλες ιστορίες, για ανθρώπους

που ακόμα ξενυχτάνε στα νοσοκομεία πε-

ριμένοντας ένα καλό νέο για τους ανθρώ-

πους τους. Και άλλες για αυτούς που δεν

μπορούν να κοιμηθούν κι ίσως να μην μπο-

ρέσουν ποτέ. Γιατί κάθε που κλείνουν τα

μάτια τους, ακούνε τον θόρυβο, βλέπουνε

την λάμψη και το ζούνε από την αρχή.

ΚΛΗΣΕΙΣ. Έχετε σκεφτεί ποτέ πως θα

ήταν η ατμόσφαιρα αν τα ηλεκτρομαγνη-

τικά κύματα που εκπέμπονται για να συν-

δέουν κινητά, wifiκλπ., είχαν χρώματα; Θα

βρισκόμασταν στην δίνη ενός χρωματιστού

ιστού προσπαθώντας να βρούμε την άκρη

του. Αν αυτά τα χρώματα υπήρχαν εκείνο το βράδυ, η λάμψη της έκρηξης, θα είχε εξαφανιστεί.

ΛΑΜΨΗ. Είδα ένα βίντεο που κυκλοφόρησε που έδειχνε την στιγμή της έκρηξης.

Μια λάμψη που έκανε την νύχτα μέρα και μαζί της εξαφάνισε και διέλυσε στιγμές, ζωές, μια ολόκληρη χώρα. Σκέφτομαι πυροτεχνήματα, σε γάμους, γιορτές, το Πάσχα που κοντεύει. Και μετά σκοτάδι. Όπως είναι και η ζωή! Μια λάμψη. Κι ύστερα σκοτάδι.

ΠΛΟΥΖΑ. Εκείνη την στιγμή που το

σώμα αιωρείται και με δύναμη συγκρούεται

με καθίσματα και παράθυρα. Σκέφτομαι

να προσπαθώ να κρατήσω πάνω μου την

μπλούζα μου. Την μπλούζα που μυρίζει μαμά, σπίτι. Που με συνδέει εκείνη την στιγμή με

την ασφάλεια και την ζεστασιά που σε λίγο

κατακλύζουν όλο το σώμα. Η μπλούζα μου.

Να μην φύγει από πάνω μου. Η πανοπλία μου

σε αυτη την μικρή μάχη. Τελευταίες στιγμές.

Τελευταίες σκέψεις. Την σφίγγω πάνω μου.

Να πάρω μαζί μου όσα έζησα.

Αναδημοσίευση από την προσωπική μου σε-

λίδα στο fb (5/3/2023 19:03)

ΝΕΚΡΟΊ. 57

Ξ

EΝΟΣ. Σ΄ένα ταξίδι με τα μέσα μαζικής μεταφοράς είσαι συνήθως ξένος ανάμεσα σε ξένους. Ειδικά όταν ταξιδεύεις μόνος ή μόνη. Αν η διαδρομή είναι μεγάλη και αν δοθεί η ευκαιρία ανταλλάσσεις μια κουβέντα, ίσως μάλιστα να ανοίξεις και κουβέντα και τελικά μπορεί να φύγεις έχοντας το Instagram, το mailή και το τηλέφωνο του «ξένου». Ξένοι μεταξύ τους, κάποιοι ξένοι σε μια ξένη χώρα, άλλοι για τουρισμό, άλλο για μια καλύτερη τύχη. Ξένοι που έζησαν έναν εφιάλτη και χάθηκαν στις φλόγες, που συμπορεύονται πια και έγιναν ένα, που έβαλαν στην άκρη το εγώ, ξεπέρασαν τον φόβο γιατί η δύναμη της αγάπης προς τον άνθρωπο ακόμα κι αν είναι ξένος, ήταν μεγαλύτερη. «Τέλειοι ξένοι».

OΠΟΥ ΒΓΕΙ. Ξέρω πως θα μπορούσε να είχε ειπωθεί. Κι αν ήμουν μέσα στο τρένο, θα κουνούσα το κεφάλι, θα χαμογελούσα στον απέναντι φοιτητή που θα διασταυρώνονταν τα βλέμματά μας και θα λέγαμε, «ό,τι να’ναι ρε φίλε». Αλλά στο τέλος θα πηγαίνανε όλα καλά. Ή και όχι.

Π

AΡΕ (ΜΕ) ΌΤΑΝ ΦΤΆΣΕΙΣ. Μαμαδίστικη φράση. Η φράση σύνδεση. Των παιδιών που κόπηκε ο δρόμος τους απότομα

κι αυτών που ονειρεύονται μέσα σε όλα και ταξίδια. Και δεν ξέρουν πια. Πως; Πως θα

μπορέσουν να γυρίσουν την Ελλάδα; Με τον φόβο; Κι ο φόβος έγινε πράξη. Και γέμισαν οι αυλές με τσάντες να σχηματίζουν την φράση: Πάρε όταν φτάσεις.

ΡAΓΕΣ. Αυτές που δείχνουν τον δρόμο. Αυτές που έγιναν δρόμος προς τον ουρανό. Ευθείες παράλληλες γραμμές και άλλες κάθετες που τις ενώνουν. Τέλεια τοποθετημένες. Μετρημένες και σταθμισμένες. Κι όμως…

ΣΤΑΘΜΑΡΧΗΣ. Ξαφνικά μάθαμε λεπτομέρειες για ένα επάγγελμα που ξέραμε πως υπάρχει αλλά κανείς δεν είχε ασχοληθεί ιδιαιτέρως. Θυμάμαι τον κύριο Δημήτρη, οικογενειακό φίλο που ήταν σταθμάρχης στην Πτολεμαΐδα όταν τα τρένα ακόμα λειτουργούσαν. Με την στολή και το σήμα με τον κόκκινο κύκλο. Σταματούσε και ξεκινούσε τα τρένα. Αναρωτιόμουν αν τα τράνα δεν το ήξεραν από μόνα τους κι ύστερα έλεγα…αυτοί ξέρουν. Ξέρουν;

ΤΗΛΕΔΙΟIΚΗΣΗ. Ή μήπως τοπικός χειρισμός; Και κάπως έτσι, τα είπαμε όλα

ΥΠΝΟΣ. Ακόμα μια ωρίτσα μέχρι να φτάσουμε. Ας κλείσω λίγο τα μάτια μου. Μετά από ένα έντονο τριήμερο όπου όλη η Ελλάδα ήταν στο πόδι και διασκέδαζε ένας καλός ύπνος είναι ότι πρέπει και τι ωραία που με νανουρίζει το τρ….

ΦΟΙΤΗΤΈΣ. Σχεδιάζεις την ζωή σου. Την ονειρεύεσαι. ΄Όταν γίνω φοιτητής θα ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο. Και ξεκινάς από ένα ταξίδι στην ενδοχώρα. Το πιο συνηθισμένο. Δεν έχει μπει σε τρένο ποτέ. Και διαλέγεις βράδυ. Και σκοτώνεσαι.

ΧΑΟΣ. Φωτιά. Ουρλιαχτά. Πόνος. Προσευχές. Σειρήνες. Ανθρώπινα μέλη. Κι άλλες σειρήνες. Κι άλλον πόνος. Καπνοί. Ταχύτητα. Νοσοκομείο. Χάος. Σιωπή.

ΨΕΜΑ. Είναι τόσα πολλά που δεν ξέρεις πια αν υπάρχει κάπου η αλήθεια. Υπάρχουν πολλά ψέματα. Μερικά είναι αθώα. Μερικά είναι από ανάγκη. Μερικά σκοτώνουν.

Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνο που έδυ σου το κάλλος

KEIMENO: KOΡΙΝΑ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΟΥ Πολιτιστική Διαχειρίστρια, MSc/MBA

Αν και στην χώρα μας η πασχαλινή γαστρονομία περιλαμβάνει τα κόκκινα αυγά, το σούβλισμα του αρνιών/κατσικιών, την μαγειρίτσα, στην περιοχή της Κοζάνης το «τσιτσιλάτο», τα τσουρέκια κοκ, συνοδευόμενα με το οικογενειακό συμπόσιο, τον χορό και τα τραγούδια, σε αρκετές χώρες του εξωτερικού τα έθιμα δεν λείπουν από τον κατάλογο των παραδόσεων.

Έτσι λοιπόν, την Κυριακή του Πάσχα όπου το σούβλισμα και το γλέντι έχει κυρίαρχο ρόλο στην ελληνική κουλτούρα, οι νεοϋορκέζοι φοράνε τα καινούρια τους ρούχα (για να έχουν καλή τύχη όλο τον χρόνο), διοργανώνουν το «κυνήγι θησαυρού» για μικρά παιδιά κρύβοντας βαμμένα αυγά από τους λόφους και καταναλώνουν ψητό χοιρινό το οποίο γλασάρουν με μέλι και καστανή ζάχαρη ή το καλύπτουν με φέτες ανανά! Στην Πολωνία, το έθιμο επιτάσσει μπουγέλο! Στο πλαίσιο του αποκαλούμενου Smingus-dyngus, τα αγόρια μπουγελώνουν τα κορίτσια σε ένα έθιμο που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα. Ακόμη από το τραπέζι τους δεν λείπει ποτέ η λευκή σούπα «borscht» , που φτιάχνεται με αλεύρι σίκαλης, λουκάνικα και βραστά αβγά.

Στην Φλωρεντία, συναντάμε ένα φαντασμαγορικό θέαμα, χάρις στο έθιμο του Scoppio del Carro, δηλαδή της ανατίναξης μιας άμαξας γεμάτης πυροτεχνήματα! Ένα άλλο έθιμο της περιοχής υπαγορεύει στις οικογένειες να ανταλλάσσουν ως δώρα αυγά, στο εσωτερικό των οποίων κρύβονται εκπλήξεις. Το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, για πρωινό συνηθίζουν να τρώνε σαλάμι, αυγά και ένα παραδοσιακό κέικ, που περιέχει αμύγδαλα και καραμελωμένα φρούτα. Ενώ τη Δευτέρα του Πάσχα, συνηθίζονται τα οικογενειακά πικ νικ με αρνί, κουκιά και τυρί. Στη Φινλανδία, σε περιοχές της Σουηδίας και άλλων σκανδιναβικών χωρών, η γιορτή του Πάσχα έχει άρωμα και χρώμα... μαγείας, καθώς η παράδοση μοιάζει με το Halloween. Συνήθως το Μεγάλο Σάββατο τα παιδιά παίρνουν τους δρόμους, μασκαρεμένα με κουρέλια και χτυπούν τις πόρτες, ζητώντας κέρασμα και την Κυριακή του Πάσχα, φωτιές και πυροτεχνήματα ανάβουν στους δρόμους για να ξορκίσουν τις μάγισσες. Ακόμη, κάθε σπίτι έχει το δικό του γλυκό «Mämmi», ένα γλυκό που ενώ μοιάζει απλό χρειάζεται πολυήμερη προετοιμασία, καθώς πρέπει να μείνει στο ψυγείο για 3 με 4 μέρες πριν σερβιριστεί. Το παραδοσιακό, πασχαλινό γλυκό της Φινλανδίας φτιάχνεται με νερό, μελάσα, βύνη σίκαλης, αλεύρι σίκαλης και ξύσμα νερατζιάς και συνοδεύεται με γάλα! Στη Γαλλία το Πάσχα σηματοδοτεί την επιστροφή της άνοιξης, είναι το σύμβολο της βλάστησης και της γονιμότητας.Κατά την παράδοσή τους, στους δρόμους, στους κήπους και στα σπίτια σκορπίζουν αυγά ενώ τα παιδιά αναζητούν θησαυρούς που είναι φτιαγμένοι από σοκολάτα και ζάχαρη!

Κοντά στα δικά μας έθιμα φαίνεται ότι είναι και η γαστρονομία τους, αφού και εκεί προτιμούν αρνάκι, μόνο που αντί για ολόκληρο αρνί στη σούβλα βάζουν στο φούρνο αρνίσιο μπούτι. Το ψήνουν προσθέτοντας μόνο σκόρδο και δεντρολίβανο.

Σε όποιο μέρος του κόσμου και να βρίσκεστε τις γιορτές του Πάσχα, προετοιμαστείτε για το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης με αγάπη και φως στις ζωές σας!

Πάσχα στο εξωτερικό

με ιδιαίτερα έθιμα και λαχταριστή γαστρονομία!

Del la o

Στο Λιμνοχώρι Φλώρινας, το εστιατόριο -καφέ Del lago «ακουμπάει» τη λίμνη Ζάζαρη σε ένα τοπίο μαγευτικό που συνδυάζει τον επιβλητικό βιότοπο, το νερό, το πράσινο, το βουνό!

Στo ξεχωριστού Del lago συνδυάζονται τα

ντόπια κρέατα με τα κρασιά της περιοχής, τα ψαρικά με το τσίπουρο, ο καφές με τα γλυκίσματα.

Κάνει φίλους από το 2010 και συνεχίζει

γιατί «μόνο με επαγγελματισμό, εξυπηρέτηση και ευχαριστημένους πελάτες τα πράγματα προχωρούν»

Κοντά στους λύκους του Αρκτούρου, σαν πρόκληση και για δραστηριότητες με άλογα στις διπλανές ράχες, με κανό στη Ζάζαρη, με ποδήλατο και πεζοπορία στα περιπατητικά μονοπάτια της Ειρήνης!

Το Del lago στο Λιμνοχώρι Φλώρινας θα συνεχίσει να σε εκπλήσσει όσες φορές και αν επιστρέψεις!

KEIMENO: ΕΎΑ ΑΡΑΜΠΑΤΖΉ

Κατάλαβα πως ήταν εκείνη αλλά έκανα ότι

δεν την είδα. Γύρισα το κεφάλι στον δρόμο

και προσπέρασα βιαστικά την τζαμαρία του

καφενείου. Δεν πρόλαβα να απομακρυνθώ

όταν άκουσα πίσω μου μια γυναικεία φωνή

να λέει το όνομά μου μ΄ αυτήν την προφορά

που έκανε το “ε” να ακούγεται κάπως σαν “ιέ”. “Ιεύα! Ιεύα!”

Γύρισα.

“Αλιόνα! Δεν το πιστεύω! Εσύ είσαι; Δόξα τω

Θεώ, αγαπημένη! Μετά από τόσα χρόνια!”, της είπα.

Στεκόταν στην πόρτα του καφενείου ψηλή, εντυπωσιακή μέσα στη γούνα της και μου χαμογελούσε.

“Ναι! Ναι! Η Αλιόνα είμαι.”

Αγκαλιαστήκαμε και με έσφιξε πάνω στο στήθος της. Για λίγο πνίγηκα από το βαρύ άρωμα και από τις τρίχες της γούνας που μπήκαν μέσα στα ρουθούνια μου. Επέμενε να με κεράσει καφέ. “Δεν μπορώ” της είπα, “Βιάζομαι.”.

Αλλά κατάλαβα πως ήταν μάταιο να προσπαθήσω να ξεφύγω. Είχε το χέρι της περασμένο στους ώμους μου και δεν μ΄ άφηνε. “Ιέλα, ιέλα έχω να σου λέω”.

Καθίσαμε αντίκρυ στο τραπεζάκι που ήταν κολλημένο στην τζαμαρία, εκεί που την είχα

δει όταν πέρασα πριν από λίγα λεπτά. Επάνω

στο άσπρο μάρμαρο πρόσεξα το κινητό της

τηλέφωνο σε μια φούξια θήκη γεμάτη στρας.

“Κλασική Αλιόνα”, σκέφτηκα και έκρυψα με το

χέρι το στόμα μου για να μη φανεί το γελάκι

από κάτω.

Την Αλιόνα την συνάντησα πρώτη φορά σε

ένα εργοτάξιο στην Εύβοια. Ήταν η γυναίκα του κυρ – Χρήστου του εργοδηγού. Μέναμε

όλοι – μηχανικοί, εργοδηγοί και εργάτες – στο ίδιο χωριό, προσωρινοί έποικοι, μέχρι να ολοκληρωθεί το αρδευτικό έργο. Στην αρχή, όταν

η Αλιόνα άπλωνε τα ρούχα στην αυλή του σπιτιού της, όλοι κρυφοκοιτούσαν πίσω από τις

κουρτίνες. “Ποιος ξέρει από ποιο κωλόμπαρο

τη μάζεψε, ο καημένος”, είπαν οι γυναίκες.

“Τυχερός ο Χρηστάρας”, είπαν οι άντρες.

Ένα βράδυ κάποιος χτύπησε την πόρτα μου.

Άφησα τα σχέδια στον υπολογιστή και άνοιξα.

Ήταν η Αλιόνα. Ήρθε να πιούμε καφέ. Έτσι.

Απρόσκλητη. “Μόνο με εσένα θέλω κάνω παρέα. Μόνο εσύ δεν ρωτάς”, μου είπε. Ούτε και εκείνη τη μέρα τη ρώτησα, άλλα εκείνη ήθελε

να μου πει. Μου είπε πως όταν ήταν δεκαοκτώ χρονών στο χωριό της στην Ουκρανία, δεν κατάφερε να περάσει στις εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Ντρεπόταν πάρα πολύ για αυτό γιατί

ήταν η καλύτερη μαθήτρια. Όλοι ήταν σίγουροι ότι θα περνούσε. Έπιασε δουλειά σε ένα χειμερινό θέρετρο και θα έδεινε ξανά εξετάσεις το καλοκαίρι. Λίγο καιρό μετά, το αφεντικό της τη βίασε. Δεν μίλησε. Θα έχανε τη δουλειά της και το κυριότερο, ήταν ντροπή να χάσεις την παρθενιά σου πριν τον γάμο. Δεν γύρισε ποτέ ξανά σπίτι της. Δεν άντεχε να κοιτάξει στα μάτια τους γονείς της. Βρήκε μια αγγελία για ένα ξενοδοχείο στην Κρήτη, που ζητούσε κοπέλες για καμαριέρες. Τα κανόνισε με έναν τύπο, του έδωσε τα λεφτά και το διαβατήριό της και ξεκίνησε μαζί με άλλα κορίτσια για το ταξίδι στην Ελλάδα. Έφτασαν με λεωφορείο μέχρι τα σύνορα με την Βουλγαρίας. Εκεί τις κατέβασαν. Είπαν ότι θα έπρεπε κάποια χιλιόμετρα να τα κάνουν νύχτα με τα πόδια. Τα κορίτσια άρχιζαν αν φωνάζουν. Τα χτύπησαν. Ανάμεσα σε αυτούς που τις χτυπούσαν ήταν και κάποιες μεγαλύτερες γυναίκες που τους είχαν πει ότι και εκείνες έψαχναν δουλειά. Ψέματα. Ήταν μιλημένες. Τις φόρτωσαν σαν τα ζώα σε μια καρότσα. Κατέληξαν στην Ομόνοια κλειδωμένες σε ένα ξενοδοχείο. Εκεί έγινε η μοιρασιά. Την Αλιόνα την έστειλαν σε ένα μπαράκι στον Πειραιά. Το αφεντικό της τής

κρατούσε το διαβατήριο. Δούλευε με πελάτες. Κόντεψε να πάθει πνευμονία επειδή την είχαν με τα εσώρουχα όλο το βράδυ να τριγυρνάει στο μαγαζί και άρχισε την αντιβίωση. Ένα βράδυ καθόταν πάνω στη σκάλα που πήγαινε στα δωμάτια. Είχε πάρει όλα τα χάπια που είχαν απομείνει, μαζί με ένα μπουκάλι βότκα. Έπεσε από την κουπαστή, στο κενό από κάτω, επάνω στα τραπέζια. Ο Χρήστος την γνώρισε όταν το αφεντικό της την έβαλε να κάθεται στο μπαρ μόνο για κονσομασιόν. Πλήρωσε και πήρε τα χαρτιά της Αλιόνα πίσω. Πλήρωσε πολλά. Παντρεύτηκαν και την έχει από τότε μαζί του να ζουν όπου τους στείλει για δουλειά η εταιρία.

“Πώς είναι ο κυρ – Χρήστος;”, τη ρώτησα.

“Ο Χρήστος είναι πολύ καλά. Όλο δουλειά. Τον ξέρεις.”, μου απάντησε.

“Εσύ πώς και βρέθηκες στη γειτονιά μας;” “Ήρθα έβγαλα εισιτήριο από το πρακτορείο. Φεύγω Ουκρανία. Βγήκε νέος νόμος και μπορώ να γραφτώ στο πανεπιστήμιο με τον βαθμό μου.”

ιστορία της Αλιόνα

Αλλαγές

KEIMENO: ΕΛΕΝΗ ΓΚΟΡΑ

έλη Νοεμβρίου ήταν περίπου, όταν το facebook μου έβγαλε μια διαφήμιση στην αρχική μου σελίδα με μερικές προτάσεις για βραδινές εμφανίσεις. Πρώτο πρώτο ήταν ένα πράσινο φόρεμα. Βελούδινο, ζιβάγκο, μίντι σε γραμμή στενή με ένα σκίσιμο στο πλάι α λά Γωγώ Σαπουντζάκη.

Φέτος νιώθω ότι για πρώτη φορά ανακαλύπτω τον κόσμο και τα

πράγματα. Χωμένη για χρόνια στα γραπτά, στις σκέψεις, στους στόχους μου και στους ανθρώπους του πολύ στενού μου περιβάλλοντος δεν είχα

ιδέα τι γίνεται έξω.

Πολλά βράδια πια αναρωτιέμαι, αν όλα αυτά που κάνω όντως με γεμίζουν. Έχω τερματίσει το παιχνίδι ή απλά χρειάζομαι νέα καύσιμα και αυτό που περνάω είναι μια περίοδος βαθέων αναζητήσεων; Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποιες μέρες το διασκεδάζω και κάποιες άλλες το μισώ αυτό που μου συμβαίνει.

«Πέρνα καλά και μην σε νοιάζει. Είσαι στα καλύτερά σου!», ακούω να μου λέει ο περίγυρός μου κι εγώ δεν το πιστεύω. Αυτά είναι τα καλύτερά μου, σκέφτομαι και γελάω για να μην βάλω τα κλάματα.

Το κείμενο αυτού του μήνα μου βγαίνει κάπως βαρύ και ζητώ συγνώμη για αυτό μιας και δεν έχω συνηθίσει να γράφω έτσι. Αυτό πάντως που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι κάπου εκεί έξω συναντάω μεγάλη μοναξιά και απογοήτευση, που λίγοι παραδέχονται.

Όμως, όταν τυχαίνει να μου λένε ακριβώς τα ίδια που φιλοσοφώ κι εγώ, αυτόματα όλα αλλάζουν και βλέπω αντί για βροχή, χρυσόσκονη. Σημείο των καιρών κι όχι σύμπτωση θα έλεγα και τσουγκρίζω εκείνη την ώρα το

Γενέθλια

KEIMENO: KΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ

Αναγέννηση. Μια ακόμη πλήρης περιστροφή

γύρω από αυτό τον κόσμο και από τον εαυτό

σου. Εφαλτήριο σοφίας. Αναγέννηση ουσιαστική, μέσα και έξω. Μπροστά στην εικόνα των κεριών, που καλύπτουν όλο το φάσμα της τούρτας μετράς στιγμές χαράς και πίκρας, αλλά μετράς είσαι εκεί και μετράς και αυτό από μόνο του είναι μεγάλη ευλογία. Ευλογία λοιπόν, είναι να μεγαλώνεις και να υπάρχεις. Να είσαι εκεί και να εύχεσαι πριν φυσήξεις με όλη σου τη δύναμη να σβήσεις τις μικρές φλογίτσες που έκαιγαν μετρώντας από

το 1 μέχρι σήμερα. Και όσο αργείς τόσο το κερί θα λιώνει, δεν έχεις πολύ χρόνο για την επόμενη ευχή. Πρέπει να την χωρέσεις σε μια ανάσα.

Ευχή. Πάντα έκλεινα τα μάτια πριν την ευχή, λες και αν τα είχα ανοιχτά η ευχή δεν θα έπιανε. Τις περισσότερες φορές δεν ευχόμουν, αλλά ευχαριστούσα, φοβούμενη μήπως έχανα αυτά που είχα ήδη. Και σε επισκέπτεται αυτόματα μια γλυκιά μελαγχολία που είναι ξένη μέσα σε γιορτή. Σαν καμηλοπάρδαλη σε δωμάτιο στενό. Δεν κατάλαβα πότε την παρουσία της εκείνη τη δεδομένη στιγμή, αλλά πάντα είναι εκεί και ας είναι ακάλεστη. Και την ονόμασα ζωή, την ονόμασα γενέθλια, γιατί όταν γεννιέται κάτι πονάει

ποτήρι μου με το ποτήρι τους με την αίσθηση ότι τελικά δεν είμαι μόνη, δεν είμαι η μόνη.

Κι αν εγώ αλλάζω, πρέπει να το αποδεχτώ. Βλέπω τη μέρα να μεγαλώνει, τη γη να πρασινίζει, τα δέντρα να βγάζουν φύλλα και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι είναι εντελώς φυσικό να το παθαίνω κι εγώ.

Οι αλλαγές πάντα είναι τρομακτικές, γιατί σηματοδοτούν είτε νέες αρχές είτε νέες παραδοχές. Σε όλες και όλους λοιπόν, που περνάτε μια απ΄ τα ίδια έχω να ευχηθώ υπομονή και θα δούμε τι θα μας συμβεί.

Πολλά και ανοιξιάτικα χαιρετίσματα, με λιγάκι κατσούφικο χαμόγελο.

και κλαίει πριν γελάσει. Άλλη μια χρονιά πέρασε και ήταν δύσκολη, όπως ολες, όπως δύσκολο είναι να αγαπάς, αλλά ακόμα πιο δύσκολο είναι να αγαπάς καθημερινά. Γενέθλια είναι η μέρα που φρόντισες τον εαυτό σου πετώντας έξω τους τοξικούς,που διάλεξες τους αληθινούς να μείνουν στη ζωή σου, που τελείωσες αυτό που έπρεπε, γιατί σε κατάτρωγε. Μεγαλώνοντας λιγοστεύουν οι καλεσμένοι, σου φτάνει μονάχα ένας, το δώρο σου. Τα δώρα μας είναι οι άνθρωποί μας. Και είναι λίγοι, ένας.

Γενέθλια είναι η πάλη της καθημερινότητας, που στο τέλος της μέρας νικά η περηφάνια. Νικάει αυτό που δε σε κάνει να ντρέπεσαι. Γεννιέσαι κάθε μέρα και γίνεσαι τρανός, γιατί έκανες το σωστό και ας ήταν για την ευτυχία σου το λάθος. Έριξες μπόι επιτόπου, ψήλωσες και βλέπεις από ψηλά. Αξιολογείς,εκτιμάς,κοστολογείς τη χρονιά που ήταν μια ακόμη στάση στη ζωή. Φωτογραφία. Χαμόγελο, μάτια μελαγχολικά

πάντα κάτι θα λείπει, πάντα κάποιος θα ξέχασε να έρθει…Αλλά έχεις εκείνο το συναίσθημα που έχεις, όταν στελνει την ευχή του. Και σου την στέλνει να είσαι σίγουρος και σκέφτηκε την κάθε λέξη της ευχής του και ας μην τόλμησε.

Εσύ ομως, ξέρεις. Μετά την αλήθεια, θέλεις μαγεία, θέλεις μπαλόνια κατακόκκινα του πόθου και γκλίτερ. Όλα τώρα φαντάζουν ομορφότερα. Η τούρτα. Δεν είναι τυχαίο που κόβεται στο τέλος. Το κομμάτι που γλυκαίνει την ζωή, πάντα περιμένεις μέχρι να φτάσει η ώρα της. Παλεύεις για το πιο μεγάλο κομμάτι της. Θα το πάρεις,αφού το αξίζεις και αν δεν το πάρεις αρκεί μια κλεφτή δαχτυλιά για να γλυκάνεις ουρανίσκο. Χωρίς αυτήν γενέθλια δεν γίνονται. Η ψυχή του πάρτι, μετά από λίγη ώρα άφαντη, περιζήτητη, το πιο μεγάλο κίνητρο για τους καλεσμένους. Τα καλύτερα λοιπόν, έρχονται στο τέλος.

Το τέλος είναι η αρχή. Είναι η αρχή καινούργιων στόχων, είναι η μέρα ονείρων, είναι η πρωτοχρονιά του εαυτού σου. Είναι η σφαίρα στην αφετηρία εκκίνησης στη κούρσα του αγώνα επιβίωσής σου. Γιόρτασε σε κάθε ευκαιρία τον ολοκαίνουργιο εαυτό σου, τον ξαναγεννημένο σου. Μάθε του το Α και το Ω, από την αρχή, πιάσε το πρέπει και γδάρε το από το ιώτα ίσαμε το πί», έγραψε ο αξεπέραστος Ελύτης. Ίσως αν το καταφέρουμε αυτή τη χρονιά, να γευτούμε μια στάλα ευτυχίας, ίσως να καταφέρουμε να ξαναγεννηθουμε πραγματικά.

της πόλης, µια ανάσα από

το κέντρο

Βαλταδώρειο Γυµνάσιο

κρύβεται ο ιδανικός προορισµός για

Αν ο καλός espresso είναι η αρχή, τότε το βασικότερο στοι-

Mια διαφορετική πρόταση. Μια πρωτότυπη

ματιά και ένας μοντέρνος χώρος με ιδιαίτερες γεύσεις που πρέπει σίγουρα να δοκιμάσετε!

Σ’ ένα από τα οµορφότερα στενά της πόλης, µια ανάσα από το κέντρο δίπλα από το ιστορικό

∆ρίζη 5, Κοζάνη

Ανοιχτά όλη μέρα για πρωινό, καφέ, φαγητό

Tηλ. Παραγγελιών: 2461026841

Βαλταδώρειο Γυµνάσιο κρύβεται

και ποτό Μια μοναδική εμπειρία σε ένα πραγματικό Resto Bar στην πόλη της Κοζάνης

ο ιδανικός προορισµός για καφεδάκι, τσιπουράκι και µεζεδάκι!

∆ρίζη 5, Κοζάνη Tηλ. Παραγγελιών: 2461026841

Μελίνας Μερκούρη με Καραμανλή(γωνία)- Κοζάνη

Τ. 24610 38974

TheRestoBar.Kozani

restobar.gr

I. Tράντα 1 | Τ. 24610 31318

FIVE CAFE basinasΚοζανη

TOGETHER_60.indd 46 03/07/22 00:22 TOGETHER_63.indd 32 01/11/22 22:49

Fashion guide

ντύσιμο σας με φανταστικά νέα χρώματα, prints, μοναδικές λεπτομέρειες και υπέροχα σχέδια! Ρούχα και αξεσουάρ που έχουν σχεδιαστεί για να σας κάνουν να φαίνεστε και να αισθάνεστε καταπληκτικά ανεξάρτητα από την περίσταση!

Ήρθε η ώρα να ανανεώσετε το

Επισκεφθείτε μας και ανακαλύψτε τις νέες ανοιξιάτικες συλλογές των μεγαλύτερων Brands στον χώρο της μόδας!

Τα καταστήματα ENERGY AVENUE ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Η όµορφη αυτή boutique επί της οδού Τράντα 18 στην Κοζάνη µας ντύνει µε όλα αυτά που λαχταράµε! Ελευθερία, αρµονία µε την αντισυµβατική µας φύση, σιγουριά και αυτοπεποίθηση!

Αναµιγνύοντας street και couture επιρροές, φρέσκο χαρακτήρα δηµιουργεί µία αισθητική που ταιριάζει σε όλες!

Η όμορφη αυτή boutique επί της οδού Τράντα 18 στην Κοζάνη

μας ντύνει με όλα αυτά που λαχταράμε!

Ελευθερία, αρμονία με την αντισυμβατική μας φύση, σιγουριά και αυτοπεποίθηση!

Αναμιγνύοντας street και couture επιρροές, φρέσκο χαρακτήρα

Ι. Τράντα 18, Κοζάνη augoustos_boutique

Augoustos_boutique

δημιουργεί μία αισθητική που ταιριάζει σε όλες!

Με αγορές αξίας 240€

Ι. Τράντα 18, Κοζάνη |

παίρνετε ΔΩΡΟ 2 ταξίδια 3 διανυκτερεύσεων για 2 άτομα σε 2 διαφορετικούς προορισμούς

E. palentzasissy@gmail.com

augoustos_boutique | Augoustos_boutique | E. palentzasissy@gmail.com

Η «Margarita» έκλεισε δέκα χρόνια

ζωής!

Το κατάστημα «Margarita» γεννήθηκε το Απρίλιο του 2013 από την

Μαργαρίτα Χαντζιάρα μια απλή, χαλαρή πολυτέλεια, διαχρονικά κομψή Ας γυρίσουμε το χρόνο 10 χρόνια πίσω! Ποια είναι η ιστορία σου, πως μπήκες στον κόσμο της μόδας και επέλεξες να ανοίξεις τo δικό σου

κατάστησα ρούχων;

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΚΕΛΛΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ

Γυρνώντας τον χρόνο πίσω θα σου πω πως

ασχολήθηκα με κάτι εντελώς διαφορετικό!

Τελείωσα Μάρκετινγκ στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης

και έπειτα Λογιστική στην Κοζάνη. Δούλεψα για

αρκετά χρόνια σε χρηματιστηριακή εταιρία και

παράλληλα δίδασκα στο ΙΕΚ Κοζάνης. Το 2013

με αφορμή μια πολύ ιδιαίτερη συγκυρία και

έπειτα από αρκετή σκέψη, μπήκα στο χώρο της

μόδας! Ήταν η χρονιά που η κ. Καλύψω Τιάλιου

μου παρέδωσε το κατάστημα. Ένα νέο ξεκίνημα

φάνταζε ιδανικό! Όλα από την αρχή! Ο χώρος

της μόδας βεβαία δεν ήταν τόσο άγνωστος

για μένα αφού ο πατέρας μου διατηρούσε για

χρόνια κατάστημα με ρούχα και υφάσματα για

όλη την οικογένεια. Κατάστημα νεωτερισμών

όπως λεγόταν τότε!

Ποιο θα έλεγες πως είναι το χαρακτηριστικό

που ξεχωρίζει στις συλλογές σου; Τι χαρακτηριστικά ψάχνεις;

Η ποιότητα είναι το κυριότερο στοιχείο για

μένα. Το ύφασμα, η ραφή, το στυλ, η φινέτσα

που έχει ένα ρούχο και το σχέδιο του, η λε-

πτομέρεια που το κάνει μοναδικά ποιοτικό.

Από την αρχή που μπήκα στο χώρο έψαχνα

πάντα ρούχα κομψά, εύκολα και άνετα ώστε

να μπορούν οι γυναίκες να τα φορούν πολλές

ώρες, σε πολλές περιστάσεις, να έχουν φινέτσα, να κολακεύουν και να αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους!

Η αρχή αλλά και η πορεία μέχρι σήμερα ήταν μια εύκολη διαδικασία;

Όχι, δεν ήταν εύκολη η πορεία διότι μιλάμε για μια δουλειά απαιτητική που πρέπει να αφιερώσεις πολύ χρόνο και πολλά κομμάτια του εαυτού σου. Η επαφή με τον κόσμο, η διαδικασία της επιλογής των ρούχων κάθε συλλογής, τα νούμερα, το οικονομικό μέρος, η σωστή διαχείριση, είναι πράγματα που θέλουν μεγάλη αφοσίωση. Η καλή θέληση και η αγάπη όμως γι’αυτό που κάνεις σε κάνει να προχωράς.

Ο κόσμος έχει βαρεθεί το μαζικό και εμπορευματοποιημένο; Τελικά να φοράμε ότι μας κάνει χαρούμενους;

Φοράμε πάντα αυτά που θεωρούμε ότι ταιριάζουν στον τύπο μας, αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε άνετα και φυσικά αυτά που ανεβάζουν την διάθεση μας και μας κάνουν χαρούμενους! Το πιο σημαντικό κομμάτι στη

μόδα είναι να κρατάμε πάντα αυτό που είναι πιο κοντά στη δική μας αισθητική! Ποια brand επέλεξες; Ποιο ήταν το κριτήριο σου; Τι κρύβεται πίσω από την επιλογή;

Έχω επιλέξει brands που πιστεύω πως είναι αξιόπιστα, διαχρονικά, με καλό όνομα στον κόσμο του έτοιμου ρούχου Prêt-à-porter! Ραφή, υφάσματα, σχέδια, χρώματα, πάντα επιλέγω προσεκτικά και έχω δυο βασικά κριτήρια να είναι ποιοτικά και οικονομικά προσιτά!

Τι θα ήθελες να πεις στους ανθρώπους που σε εμπιστεύονται τόσα χρόνια!

Θα ήθελα πρώτα απ’ όλα, να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που αυτά τα 10 αυτά χρόνια με εμπιστεύονται και με στηρίζουν! Προσπαθώ και θα συνεχίσω να κάνω ότι καλύτερο μπορώ φροντίζοντας να είναι πάντα καλοντυμένες και ικανοποιημένες με τις αγορές τους!

Δ. Βαλταδώρων 5, Κοζάνη

T. 2461 030047

email: Μ. margochantziara@gmail.com

@Μargarita

@Margarita_kozani

ΕΦΗΒΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

Οι μαθητές και οι μαθήτριες του Ομίλου Σχολικής Βιβλιοθήκης του 3ου ΓΕΛ

Κοζάνης προτείνουν ενδιαφέροντα βιβλία.

Victoria Hislop

Μια νύχτα του Αυγούστου

Το μυθιστόρημα της Victoria Hislop, «Μια νύχτα

του Αυγούστου», αποτελεί τη συνέχεια του έργου της, «Το νησί». Στο δεύτερό της μυθιστόρημα έχει βρεθεί η θεραπεία της λέπρας και οι ασθενείς

εγκαταλείπουν τη Σπιναλόγκα και πραγματοποιούν ένα μεγάλο γλέντι στο απέναντι χωριό, στην

Πλάκα, στις 25 Αυγούστου του 1957. Όπως θα ήταν

λογικό, αυτό το γλέντι έμεινε αξέχαστο, χαραγμένο

στις μνήμες πολλών ανθρώπων. Όχι όμως τόσο για

την απελευθέρωση από τον φόβο και την αρρώστια, αλλά για την τραγωδία που επακολούθησε

εκείνο το μοιραίο βράδυ.

Κατά τη διάρκεια της ξεγνοιασιάς και της ευτυχίας, ξαφνικά ακούστηκαν δύο πυροβολισμοί. Μια γυναίκα, η Άννα, έπεσε νεκρή, δολοφονημένη από τον σύζυγό της, τον Ανδρέα. Εκείνη τη στιγμή όλα πάγωσαν, σαν να σταμάτησε ο χρόνος. Και πράγματι σταμάτησε για τις δύο κύριες οικογένειες, της Άννας και του Ανδρέα.

Το μυθιστόρημα, λοιπόν, «Μια νύχτα του Αυγούστου», εξιστορεί τη μετέπειτα ζωή των ατόμων που έμειναν πίσω εκείνο το μοιραίο βράδυ, των ανθρώπων που σημαδεύτηκαν από τον θάνατο της Άννας: του Ανδρέα, ο οποίος ήταν ο σύζυγος και δολοφόνος της, της Μαρίας που ήταν η αδερφή της και πρώην λεπρή, του Μανώλη, ο οποίος ήταν εραστής της και ξάδερφος του Ανδρέα, και της Σοφίας, της μικρής της κόρης.

Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι ένα αξιόλογο βιβλίο, με πλούσιο λεξιλόγιο και ιδιαίτερες εκφράσεις. Αναφέρεται και θίγει αρκετά θέματα της σύγχρονης κοινωνίας, με έναν σωστό και προσεγμένο τρόπο. Θεωρώ πως τα ηθικά διδάγματα του βιβλίου αποτελούν απαραίτητα εφόδια για την εποχή μας, καθώς μπορούν να μας ενημερώσουν, να διευρύνουν τους ορίζοντές μας και να μάς οδηγήσουν στη διαμόρφωση μιας πιο ισχυρής προσωπικότητας.

Μαρία Λαθουρά, Α2

Ανεμοδαρμένα Ύψη

Όλα ξεκινούν στο Thrushcross Grange. Η Κάθριν

και ο Χίθκλιφ, ένα άστεγο και ορφανό αγόρι, μεγαλώνουν μαζί. Ο πατέρας της Κάθριν, ο κ. Έρνσο, αποφάσισε να τον υιοθετήσει. Μια παιδική φιλία

εξελίσσεται σε κάτι παραπάνω ή ίσως... και όχι. Τα εμπόδια είναι αμέτρητα και δύσκολα μπορούν να ξεπεραστούν. Μετά τον θάνατο του κ. Έρνσο, ο αδελφός της Κάθριν ταπεινώνει και μειώνει τον Χίθκλιφ, στερώντας του τη μόρφωση και κάθε ευκαιρία για εξέλιξη. Ο Χίθκλιφ παντρεύεται την Ισαμπέλα και η Κάθριν, ζηλεύοντας και πιστεύο-

ντας ότι ο Χίθκλιφ δεν είναι αντάξιός της, αποφασίζει να παντρευτεί κάποιον άλλο. Ο Χίθκλιφ πικραμένος φεύγει από το σπίτι. Όταν επιστρέφει

αργότερα, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Η μεταμόρφωσή του είναι εντυπωσιακή. Ωστόσο, πίσω από τους ευγενικούς τρόπους του, κρύβεται το μίσος για εκείνους που τον έκαναν να υποφέρει. Σκέφτεται, έτσι ένα φοβερό σχέδιο εκδίκησης, χωρίς να λάβει υπόψη του τις συνέπειες. Μπορεί αυτό το σχέδιο να καταστρέψει ακόμα και τον ίδιο; Τι θα γίνει, όταν ένας από τους δύο φύγει από τη ζωή; Ένα βιβλίο που δημιουργεί πληθώρα συναισθημάτων, γεμάτο περιπέτεια, τρόμο, μυστήριο και συγκίνηση. Τα καλύτερα «μαθήματα» βρίσκονται μέσα σε αυτό το βιβλίο.

Άννα Μαρία Γιαννούλη, Β1

Έμιλυ Μπροντέ,

χροιά της τεχνητής νοημοσύνης

KEIMENO: ΣΤΕΦΑΝΊΑ ΖΟΎΡΚΑ

Οταν το 1950 ο Άλαν Τούρινγκ προβληματιζόταν για τις νοητικές δυνατότητες των υπολογιστών, και απορούσε σχετικά με

το πόσο μπορούσαν οι υπολογιστές να σκέφτο-

νται αυτόνομα όπως οι άνθρωποι, η επιστημονική

κοινότητα δεν είχε ακόμη αντιληφθεί τους νέους

ορίζοντες που άνοιγαν οι δρόμοι της εξέλιξης

της τεχνολογίας για το μέλλον. Στη διαδρομή

αυτή, πάντως, αναρωτιέμαι αν η εξέλιξη είναι

εξέλιξη όταν αυτή μεταφράζεται ως παραίτηση

από την προσπάθεια της αυτούσιας έρευνας, υποκατάσταση της ανθρώπινης εργασίας από

την αυτοματοποιημένη τεχνολογία, αλλά και

ελεύθερη διάθεση της για οποιαδήποτε χρήση, με οποιοδήποτε σκοπό. Εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης υπάρχουν παντού στην καθημερινότητά μας, είτε τις αντιλαμβανόμαστε είτε όχι. Από τη βιομηχανική παραγωγή ή τον τομέα της υγείας, στον τομέα της επικοινωνίας, και μέχρι την ψηφιοποίηση ορισμένων κρατικών λειτουργιών, την εκπαίδευση και την έρευνα η τεχνητή νοημοσύνη αλλάζει χροιά στην ικανοποίηση των καθημερινών μας αναγκών και εκ πρώτης όψεως μας διευκολύνει, και βελτιώνει την ποιότητα ζωής μας. Οι ανησυχίες ότι η ίδια τεχνητή νοημοσύνη θα αντικαταστήσει πλήρως την ανθρώπινη εργασία ακόμη δεν έχουν λάβει μεγάλες προεκτάσεις.

Αυτή είναι η πρώτη ανάγνωση.

Με την κυκλοφορία ChatGPT (ακρωνύμιο για

το Chat Generative Pre-Trained Transformer) της

αμερικανικής εταιρίας OpenAΙ, οι συζητήσεις

σχετικά με το βαθμό επιρροής της τεχνητής

νοημοσύνης στο μετασχηματισμό της βασικής

αντίληψής μας για τα πράγματα έχουν αλλάξει

τροπή. Το ChatGPT ανήκει στα λεγόμενα Large Language Models (LLMs), τα οποία παράγουν

πειστικές προτάσεις μιμούμενα γλωσσικά μοτίβα, μέσω στατιστικής ανάλυσης κολοσσιαίων ποσοτήτων κειμένου που ανακτούν από το διαδίκτυο. Έτσι, απαντάει σε ό,τι ερώτημα έχει κανείς, όσο εξειδικευμένο και αν είναι, παράγει αυτόματα μια φοιτητική εργασία, ένα άρθρο ή οτιδήποτε άλλο εξειδικεύσει ο χρήστης, προσφέρεται δωρεάν, και σε εύκολα κατανοητό περιβάλλον. Η είδηση ότι η εφαρμογή πέρασε στις εξετάσεις της Νομικής Σχολής της Μινεσότα, σε πλήθος εξετάσεων ιατρικής, αλλά και σε πολλές άλλες εξετάσεις σαν να ήταν ένας/μια καλά διαβασμένος/η φοιτητής/τρια έχει προκαλέσει

σοβαρές ανησυχίες, αλλά και αντιδράσεις στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Οι ανησυχίες αφορούν

κυρίως στη λογοκλοπή, καθώς και την ευκολία και υποκατάσταση της ερευνητικής διαδικασίας

Τα άτομα και το κενό είναι η αρχή των πάντων και τα υπόλοιπα είναι κατασκευάσματα του νου.

Δημόκριτος

Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος (470-370 π.Χ.)

από ένα λογισμικό που θα έχει έτοιμη την απάντηση σε ελάχιστα λεπτά.

Πολλοί έχουν μιλήσει για αυτή την «αρχή του τέλους» για την έρευνα όπως την ξέρουμε, και όχι μόνο. Το GPT είναι εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο όσους έχουν αντιληφθεί τις προεκτάσεις και τις αποχρώσεις της χρήσης του. Σύμφωνα με νέες έρευνες, το ChatGPT απέκτησε 1 εκατομμύριο χρήστες σε λιγότερο από μία εβδομάδα, τη στιγμή που το Netflix χρειάστηκε 3 χρόνια, για να φτάσει να αριθμεί τους 1 εκατομμύριο χρήστες.

Είναι ηθικό να αντικαταστήσει η τεχνητή νοημοσύνη την προσωπική εργασία στην ακαδημαϊκή έρευνα; Η αντικατάσταση της προσωπικής εργασίας στην ακαδημαϊκή έρευνα από την τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να είναι ηθικά αμφιλεγόμενη, ανάλογα με το πώς χρησιμοποιείται η τεχνολογία αυτή και ποιες είναι οι συνέπειες της. Αν και η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να βοηθήσει στη διευκόλυνση της ακαδημαϊκής έρευνας και στη βελτίωση της ακρίβειας και της ταχύτητας των αποτελεσμάτων, δεν πρέπει να αντικαθιστά πλήρως την προσωπική εργασία των ερευνητών.

Οι ερευνητές έχουν καίριο ρόλο στη διαμόρφωση της έρευνας και στον τρόπο που αντιλαμβάνονται και ερμηνεύουν τα αποτελέσματα. Επιπλέον, η προσωπική εργασία ενός ερευνητή μπορεί να περιλαμβάνει μη προσδιορίσιμες και μη μετρήσιμες παραμέτρους, όπως η εμπειρία και η κριτική σκέψη. Συνεπώς, η αντικατάσταση της προσωπικής εργασίας στην ακαδημαϊκή

έρευνα από την τεχνητή

νοημοσύνη πρέπει να γίνεται με προσοχή και ευαισθησία στα ηθικά ζητήματα που αφορούν στην ακαδημαϊκή έρευνα.

Είναι η τεχνητή νοημοσύνη πιο έμπειρος ερευνητής από τον άνθρωπο;

Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να επιτελέσει πολλές εργασίες πιο γρήγορα από τον ανθρώπινο εγκέφαλο και μπορεί να αναλύσει μεγάλες ποσότητες δεδομένων σε σύντομο χρονικό διάστημα, ωστόσο η έρευνα είναι μια πολυπλοκότητα που απαιτεί πολλές δεξιότητες, όπως η ευφυΐα, η δημιουργικότητα και η αίσθηση κρίσης. Οι επιτυχημένες έρευνες απαιτούν την αξιολόγηση του ανθρώπου σε πολλά επίπεδα, και ως εκ τούτου δεν μπορούν να αντικατασταθούν από τεχνητή νοημοσύνη. Η τεχνητή νοημοσύνη, δεν έχει τη δυνατότητα να αντικαταστήσει πλήρως την ανθρώπινη έρευνα. Μπορεί να παρέχει πολύτιμες πληροφορίες και να βοηθήσει στη διευκόλυνση της έρευνας μέσω της αυτοματοποίησης ορισμένων διαδικασιών και της ανάλυσης μεγάλου όγκου δεδομένων. Ωστόσο, αυτή η έρευνα απαιτεί συνήθως ανθρώπινες ικανότητες όπως η δημιουργικότητα, η επινόηση, η κριτική σκέψη και η κατανόηση του πλαισίου της έρευνας, και αυτές οι ικανότητες εξαρτώνται στην τελική ανάλυση από τον ανθρώπινο ερευνητή.

Τι θα απαντούσε κανείς στους φόβους και τις ανησυχίες των ανθρώπων για την χρήση της τεχνητής νοημοσύνης;

Η τεχνητή νοημοσύνη είναι μια αναπτυσσόμενη τεχνολογία που μπορεί να δημιουργήσει ανησυχίες σε ορισμένους ανθρώπους. Ενώ η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να φέρει πολλά οφέλη, υπάρχουν ορισμένα θέματα που μπορούν να ανησυχήσουν τους ανθρώπους.

Μία απάντηση σε αυτούς τους φόβους είναι η εκπαίδευση και η καθοδήγηση της τεχνητής νοημοσύνης από ανθρώπους. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι εξαιρετικά προηγμένη, αλλά παραμένει μια τεχνολογία που λειτουργεί με βάση τους κανόνες που έχουν προγραμματιστεί από ανθρώπους. Έτσι, η εκπαίδευση της τεχνητής νοημοσύνης από ανθρώπους και η διαφάνεια μπορεί να διασφαλίσει ότι η τεχνολογία θα χρησιμοποιείται με ασφάλεια και ότι θα αποφεύγονται πιθανά προβλήματα.

*ΥΓ. Το κείμενο αυτό γράφηκε στο Chat GTP, ύστερα από μια διαδικασία ερωτοαπαντήσεων. Στην κρίση σας, το ποιός έγραψε τί….

Τραγούδια που κέρδισαν Όσκαρ

Μια άκρως καλοκαιρινή και δροσιστική σαλάτα βγαλµένη

από τις παραδόσεις και τα παιδικά µας χρόνια

Υλικά

1 κιλό πιπεριές

1 µεγάλο τσαµπί αγουρίδες

1-2 σκελίδες σκόρδο

Αλάτι

Σκόρδο

Μαϊντανός για γαρνίρισµα

Εκτέλεση

Βράζουµε τις πιπεριές για 10 λεπτά και τις αφήνουµε να

κρυώσουν. Επειτά τις τεµαχίζουµε και τις τοποθετούµε σε

ένα πιάτο. Στο γουδί λιώνουµε τις αγουρίδες µε το σκόρδο

Στη φετινή απονομή των Βραβείων Όσκαρ κέρδισε το τραγούδι «Naatu Naatu» από την ταινία «RRR» και έγινε το πρώτο τραγούδι από ταινία του Tollywood (το τμήμα του ινδικού κινηματογράφου αφιερωμένο στην παραγωγή

και προσθέτουµε αλάτι. Στραγγίζουµε και παίρνουµε το

ζουµί τους. Το προσθέτουµε στις πιπεριές, προσθέτουµε

λίγο ακόµη αλάτι και το ελαιόλαδο. Γαρνίρουµε µε µαϊντανό ψιλοκοµµένο.

κινηματογραφικών ταινιών στη γλώσσα Τελούγκου), ξεπερνώντας σούπερ σταρ όπως η Lady Gaga και η Rihanna. Η κατηγορία καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού ξεκίνησε να απονέμεται στην 7η τελετή των βραβείων Όσκαρ το έτος 1934.

Το τραγούδι να σημειωθεί ότι κέρδισε και βραβείο Grammy, έχει αρκετά στοιχεία από την παραδοσιακή μουσική της Ινδίας και είναι το τέταρτο τραγούδι εκτός αγγλικής γλώσσας που βραβεύεται, δεκατέσσερα χρόνια μετά το «Jai Ho» από την ταινία «Slumdog Millionaire». Μία και μοναδική ελληνική νίκη για «Τα παιδιά του Πειραιά» του Μάνου Χατζιδάκι από την ταινία «Ποτέ την Κυριακή» που της απονεμήθηκε το βραβείο το 1960.

Το 1971 το «Theme from Shaft», που θεωρείται ως ένα από τα πρώτα τραγούδια της ντίσκο, κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού με τον Isaac Hayes να γίνεται ο πρώτος Αφροαμερικανός που κέρδισε οποιοδήποτε βραβείο Όσκαρ σε κατηγορία μη ηθοποιού - καθώς και ο πρώτος παραλήπτης του βραβείου που έγραψε και ερμήνευσε το νικητήριο τραγούδι. Το «Take My Breath Away» είναι ένα τραγούδι γραμμένο από τον Giorgio Moroder και τον Tom Whitlock για την ταινία του 1986 «Top Gun», που τραγούδησε η new wave μπάντα των Βerlin. Εκτός από το βραβείο της Ακαδημίας των ‘Οσκαρ κέρδισε και τη Χρυσή Σφαίρα την ίδια χρονιά. Το τραγούδι αρχικά είχε δοθεί στους The Motels που το κυκλοφόρησαν αργότερα στη συλλογή τους «Anthologyland». Ο Giorgio Moroder είχε ήδη στο ενεργητικό του δυο Όσκαρ για το «Midnight Express» του 1978 και το «Flashdance...What a Feeling», από την ταινία «Flashdance» του 1983.

Ο Μπρους Σπρίνγκστιν έγραψε το «Streets of Philadelphia», ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια, για μια από τις πιο πετυχημένες εισπρακτικά ταινίες με τίτλο «Φιλαδέλφεια» και πρωταγωνιστή τον δημοφιλή Τομ Χανκς. Από τις 5 υποψηφιότητες για Όσκαρ το 1993, η ταινία κέρδισε συγκεκριμένα τα Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου και καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού.

Το «Loose Yourself» του Eminem, από το soundtrack της ταινίας «8 Mile», έγινε το πρώτο rap τραγούδι που κέρδισε Όσκαρ το 2002. Θεωρείται πιθανότατα το καλύτερο τραγούδι του αμερικανού ράπερ, ενώ έχει ανακηρυχθεί σε ένα από τα καλύτερα hip hop κομμάτια όλων των εποχών. Το τραγούδι έλαβε και άλλες διακρίσεις μεταξύ των οποίων και δυο βραβεία Grammy. Το «Skyfall» που έγραψε ο Paul Richard Epworth με την Adele και ερμή-

Οι κομπανίες χάλκινων πνευστών φαίνεται να εμφανίστηκαν πρώτα

στην Δυτική Μακεδονία και μετέπειτα στην Βόρεια και Κεντρική.

ΣΥΝΤΑΓΗ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΤΟΥΛΑΣ

Αυτό αποδίδεται σε διαφόρους λόγους όπως

στις τούρκικες στρατιωτικές μπάντες που ήταν

άφθονες στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας

αλλά και στην ευρωστία κάποιων ομογενών οι

οποίοι ζούσαν σε μεγάλα αστικά κέντρα που ευ-

ημερούσαν, τα οποία πρωτοστατούσαν στα καλ-

λιτεχνικά και πολιτιστικά δρώμενα της εποχής.

Λέγεται πως διάφοροι Έλληνες αριστοκράτες από

τη Βιέννη τροφοδοτούσαν την τουρκοκρατούμενη

Ελλάδα με ιδέες, μανιφέστα, μουσικά όργανα και

τεχνολογικές εξελίξεις.

Στα 1860, στη Βιέννη, δόθηκε µια μεγάλη συναυ-

λία παρούσης όλης της Βιεννέζικης αριστοκρατίας

µε πρώτους και καλύτερους τους Δυτικοµακεδόνες προύχοντες και πραματευτάδες. Οι περισσότεροι από τους λαϊκούς µουσικοεκτελεστές προέρχονται από τις αυτοδίδακτες τάξεις των µουσικών

της Εράτυρας, της Καστοριάς, του Νεστορίου, της Κλεισούρας και της Βλάστης. Οι Γιουµπουραίοι, οι Τουµπαίοι και οι Μπουκαίοι ήταν οικογένειες

µουσικών οι οποίοι εκείνο το βράδυ ενθουσίασαν

το Βιεννέζικο φιλόµουσο κοινό. Όταν ο Νικόλαος

Δούµπας «παραγγέλνει» ένα βαρύ αρβανίτικο σκοπό για να χορέψει, η µεγαλοπρέπεια και η επιβλητι-

κότητα του συνεπαίρνουν το κοινό. Αυθόρµητα, µε δική του πρωτοβουλία ανοίγεται ένα βιβλίο εισφορών, όπου συγκεντρώνεται το υπέρογκο για την εποχή ποσό των 3000 φράγκων, εκ των οποίων τα

µισά αποστέλλονται στην Ελληνική Κυβέρνηση και τα άλλα µισά στη Βλάστη. Ταυτόχρονα ο Νικόλαος Δούµπας χαρίζει στην Βλάστη και πολλά μουσικά πνευστά όργανα. Από τότε καθιερώνεται το ελληνικό αυτό είδος µουσικής στο Βιεννέζικο κοινό, το οποίο πλέον το εντάσσει σε πολλές άλλες επίσηµες εκδηλώσεις του.

Αρνάκι ή ζυγούρι "κλέφτικο"

Υλικά

Το θέµα της προέλευσης

1 κιλό μπούτι από αρνί ή ζυγούρι χωρίς

των χάλκινων πνευστών παρά

κόκκαλο

4-5 πατάτες

2 καρότα

1 κρεμμύδι

Αλάτι και πιπέρι

2 φύλλα δάφνης

Για τη μαρινάδα

100 ml ελαιόλαδο

2 μεγάλα λεμόνια, χυμό και ξύσμα

1 κ.σ. ρίγανη ξερή

1 κ.σ. δεντρολίβανο ψιλοκομμένο

2 σκελίδες σκόρδο

18 γρ. αλάτι

2 γρ. μαύρο πιπέρι

1½ κ.γ. μπούκοβο (προαιρετικό)

Για το σερβίρισμα

Με την άποψη ότι τα χάλκινα πνευστά προέκυψαν από τις τούρκικες στρατιωτικές μπάντες, συμφωνεί και η Ελευθερία Γκαρτζονίκα, η οποία αναφέρει ότι ήδη από το τέλος του 19ου αιώνα, μουσικοί της περιοχής της Κοζάνης ήρθαν σε επαφή με τα χάλκινα στον τούρκικο στρατό όπου υπηρετούσαν ως μουσικοί και οι Κοζανίτες κοσμοπολίτες τα δέχτηκαν με ευχαρίστηση για την μελωδικότητα και την ένταση τους, που εξυπηρετούσε τα γλέντια τους σε ανοιχτούς χώρους. Άλλη πηγή αναφέρει πως οι Δυτικοµακεδόνες ίσως έµαθαν τα όργανα αυτά από την Σερβία, την Αυστρία και άλλα κράτη της Βόρειας Ευρώπης που είχαν επαφές. Στη διάδοση τους συνέβαλαν οι Έλληνες άρχοντες που είχαν παρέ-δώσε µε όλες τις Βαλκανικές πόλεις. Τα παραδοσιακά τραγούδια όμως που συντρόφευαν τον ντόπιο πληθυσμό στις χαρές και τις λύπες, ήταν τα ερωτικά, του κύκλου της ζωής, τα αναφορικά σε τοπωνύμια και περιστατικά που αναδείκνυαν την παλαιότητα και

Στραγγιστό γιαούρτι πρόβειο

Εκτέλεση

Μαρινάρω το κρέας με όλα τα υλικά της μαρινάδας και το αφήνω μια νύχτα στο ψυγείο

Κόβω πατάτες, κρεμμύδια και καρότα σε μεγάλα κομμάτια

Σε ένα ταψί τοποθετώ δυο φύλλα λαδόκολλας σταυρωτά

τοπικότητα τους ή απλώς την καθημερινή τους αναγκαιότητα και δεν είχαν ουδεμία σχέση με τις νεότερες συνθέσεις, που δημιουργήθηκαν για καθαρά πολιτικούς και προπαγανδιστικούς σκοπούς. Επίσης, τα ιδιαίτερα μουσικά χαρακτηριστικά τους, κυρίως οι ρυθμοί αλλά και οι μουσικοί δρόμοι στους οποίους κινούνται όσο και η μουσικοποιητική δομή τους, δηλώναν την τοπικότητα και διαφορετικότητα τους σε σχέση με τις νεότερες συνθέσεις. Το φαινόμενο της εμφάνισης των χάλκινων πνευστών στις κομπανίες – ειδικά στη Μακεδονία- αποτελεί αναμφισβήτητα ένα εθνομουσικολογικό γεγονός για την χώρα μας, αφενός γιατί η χρονική περίοδος ξεπερνά την εκατονταετία και αφετέρου γιατί τα ευρωπαϊκά αυτά όργανα μπόρεσαν να «ενσωματωθούν» στην ελληνική λαϊκή μουσική και να οργανώσουν το δημοτικό τραγούδι, όπως έκανε και το κλαρίνο.

Τοποθετώ στη λαδόκολλα τα λαχανικά αλατοπιπερώνω προσθέτω το μαριναρισμένο κρέας και τη δάφνη

Κλείνω καλά με τη λαδόκολλα ώστε να μην χάσω τα ζουμιά του κρέατος και

H Δυτική Μακεδονία είναι η μοναδική περιοχή της Ελλάδας, μαζί με την Μυτιλήνη οι οποίες χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν αντίστοιχα, χάλκινα πνευστά στην παραδοσιακή τους μουσική, τα οποία συνεισφέρουν στη διαμόρφωση του τοπικού μουσικού ιδιώματος.

ψήνω περίπου 2½ ώρες στους 160°C

Το βγάζω και ρυθμίζω τη θερμοκρασία

Το βαλκανικό σύμπλεγμα

στους 200 °C στον αέρα

Ανοίγω τη λαδόκολλα, αφαιρώ τα δαφνόφυλλα και ψήνω για περιπου 15 με 20 λεπτά ακόμα μέχρι να πάρει χρώμα

Καλή επιτυχία!

Οι άνθρωποι από τα Βαλκάνια υποφέρουν από ένα σύμπλεγμα. Με κάθε κόστος, θέλουν να είναι διαφορετικοί από τους γείτονές τους. Τα κοινά μας σημεία είναι περισσότερα από τις διαφορές μεταξύ μας. Όμως όλα τα έθνη των Βαλκανίων προσπαθούν να αλλάξουν την ιστορία τους για να αναδείξουν τις διαφορές, το ίδιο συμβαίνει και με

τις επικρατούσες απόψεις δεν έχει

Προβλέψεις: Κώστας Μπουζούκης

ΚΡΙOΣ 21.3-20.4

Στρατολογήστε τις δυνάμεις σας. Τα δώρα που

ο Δίας θα σας φέρει, δεν είναι φάρσα. Έρχο-

νται σταδιακές αλλαγές και αυτός ο μήνας

θα σας ταξιδέψει επαγγελματικά με ερωτικές

στάσεις που σπαν τους φραγμούς. Το νέο

ξεκίνημα που είναι σαν φαρσοκωμωδία θα

έχει happy end.

ΤΑYΡOΣ 21.4-20.5

Από την αρχή του μήνα βλέπουμε ευκαιρίες

και επιβραβεύσεις που σας τονώνουν το ηθικό

και την διάθεση. Ένα ταξιδάκι που θα αποβεί

μοιραίο ερωτικά θα σας βάλει στο τρυπάκι να

σκεφτείτε ότι υπάρχετε σωματικά. Είναι σαν

το φίλτρο που θα σας κάνει για πάντα νέους.

Δεν είναι ψέμα, ούτε κρυφό ότι αυτός ο μήνας

είναι άκρως ερωτικός για εσάς.

ΔIΔΥΜΟΣ 21.5-21.6

Ανασφάλεια και κλειδαριές που πρέπει να σπάσουν.

Κλειδιά δεν υπάρχουν, μόνο εργαλεία τα οποία

κόβουν. Αυτό είναι το μυαλό σας, ο αυθορμητι-

σμός σας. Το μόνο που πρέπει να αλλάξει είναι το

χιούμορ σας. Εκπλήξεις, δώρα και καμπανούλες

που λένε το όνομά σας δυνατά.

ΚΑΡΚIΝΟΣ 22.6-22.7

Ασχολήσου με τη φύση. Ο κήπος σου, το σπίτι σου, είναι πράγματα που αυτό το μήνα θα πρωταγωνιστήσουν στη ζωή σου αρκεί να τους δώσεις σημασία. Ο έρωτας στη ζωή σου και γύρω σου είναι σαν να τσουγκρίζεις το κεφάλι σου με κλούβια αυγά. Να σκέφτεσαι έξυπνα και να λειτουργείς αυθόρμητα. Να προτείνεις και να δέχεσαι νέες ιδέες.

ΛEΩΝ 23.7-23.8

Στα καλύτερά σου και δεν είσαι πια παιδί της

μανούλας αλλά άνθρωπος δυναμικός, ανεξάρ-

τητος με ακόρεστη όρεξη να γευτείς τα γλυκά

της ζωής. Είσαι έτοιμος για νέα σχέση και νέα

επαγγελματική πρόταση. Αν και σου τα έκαναν

τσουρέκια, δεν τα μασάς εσύ αυτά. Προσοχή με

το νευρικό σου σύστημα.

ΠΑΡΘEΝΟΣ 24.8-22.9

Μια κρύο, μια ζέστη. Και χλωρό και ξερό. Ένας

μήνας που ψάχνετε την πηγή της ζωής. Μην

ψάχνετε άσκοπα όμως να διορθώσετε λάθη τα

οποία φοβάστε να αντιμετωπίσετε. Πρέπει να τα

δείτε κατάματα και θα διαγραφούν όλα απ’ το

ημερολόγιο της παρανοϊκής και δαιδαλώδους

σκέψης σας. Ήρθε ο καιρός για ριζικές αλλαγές.

ΖΥΓOΣ 23.9-22.10

Αναφορές για το όνομα σας θα γίνουν πολλές. Για το κορμί σας θα γραφτούν τραγούδια και για την καρδιά σας θα καούν άλλες καρδιές μα το μυαλό είναι ο στόχος του παιχνιδιού. Φερθείτε έξυπνα, διπλωματικά και θα δείτε να αλλάζουν όψη τα πράγματα. Μείνε ακροατής σε αυτήν την πολεμική διάθεση, ξεκουράσου. Μην τσουγκρίζεις και εσύ τα συναισθήματα που πιέζουν την ζωή σου.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ 23.10-22.11

Η επιλογή του καλύτερου ζωδίου αυτού του μήνα

είστε εσείς. Αν όχι ο νικητής αλλά ο κινητής όλης

της δύναμης του σύμπαντος που καταστρέφει

και αναγεννά την ανθρώπινη φύση. Το στόμα

σου λέει πολλά, να προσέχεις να τα υλοποιείς.

Σε όποιο παιχνίδι και να παίξεις θα είσαι το κύριο

πιόνι. Ομαδικότητα και τάσεις ηγεσία θα σας

κυριεύσουν. Μην σταυρώνεις τα χέρια σου, ξεκίνα τη δράση.

ΤΟΞOΤΗΣ 23.11-21.12

Είναι κάπως οξύμωρο να σκέφτεστε μόνο τον εαυτό σας και τώρα αυτό φαίνεται. Απλά μιλήστε ειλικρινά, πείτε αυτό που νιώθετε και αυτό που θέλει η καρδιά σας. Θα σας αγαπήσει ακόμα περισσότερο ο/η σύντροφος σας. Είναι καιρός να δουλέψετε το μυαλό σας όπως παλιά και όχι να ταξιδεύετε εικονικά σε άλλα σύμπαντα.

ΑΙΓOΚΕΡΩΣ 22.12-19.1

Κάνε μια κίνηση και θα δεις τα πράγματα αλλιώς.

Κάνε μια κίνηση ζωής. Το κορμί σου και η καρδιά

σου ασφυκτιά. Πάρε πρωτοβουλία, εκδηλώσου! Η

δουλειά μπορεί να περιμένει, η άνοιξη ποτέ. Πότε

πότε να περνάς από το γραφείο. Ένας μήνα που

φέρνει εκπλήξεις και οινονομικές διακυμάνσεις.

Ας δούμε τους δείκτες να ανεβαίνουν και τη διάθεση να χτυπά κόκκινο.

ΥΔΡΟΧΟΟΣ 20.1-19.2

Οι συμφωνίες με τον ίδιο σου τον εαυτό, είναι ότι πιο σκληρό σου συμβαίνει. Χαλάρωσε και δες τα πράγματα αλλιώς. Αυτό το «αλλιώς» έχει πολλές μορφές όπως η ζωή σου. Πρέπει να δεις και να διορθώσεις αυτή τη δύσκολη μορφή της ζωής σου, κάνοντας ένα πράγμα. Δεν μπορείς να κάνεις ότι θέλεις, κάνε αυτό που μπορείς.

ΙΧΘEIΣ 20.2-20.3

Βαθιά, ακόμη πιο βαθιά τα βήματα της ζωής

σε πάνε και σε φορτώνουν με υποχρεώσεις

και χαρμόσυνα νέα. Τα δώρα του Δια και της

επέκτασης είναι φανερά. Να προσέχετε την

υγεία σας, τον ρόλο σας στην δουλειά και τον

ρόλο που αναλαμβάνεται στη ζωή σας. Ταξιδάκι

σαν πακέτο δύναμης για να αντεπεξέλθετε. Τις οικογενειακές συναναστροφές καλό είναι να τις παίρνετε πιο χαλαρά. Μόνοι ή με το ταίρι σας περνάτε καλά!

Πασχ-ίζοντας για ζωή!

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΣΟΥΚΑΣ

η πιο επιτυχημένη που έγινε παγκοσμίως φέτος»

και του Συνδέσμου Γουνοποιών Καστοριάς μιλά στο Together

_Τι καινούριο κομίζει η φετινή 3ήμερη έκθεση

γούνας όσον αφορά τους εκθέτες και τους

συμμετέχοντες;

Αισιοδοξία. Για μια νέα αρχή, για μια επανεκκίνηση μετά τα δύο μεγάλα θλιβερά παγκόσμια

γεγονότα, τον κορωνοϊό και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ειδικά ο πόλεμος μας κατέστρεψε

και μας γύρισε δεκαετίες πίσω. Ξέρετε, το εκατό

τοις εκατό των εξαγωγών μας πηγαίνει προς την Ρωσία και Ουκρανία, κυρίως τη Ρωσία. Μετά την αντίδραση που έβγαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση προς την Ρωσία αυτές οι εξαγωγές αποκλείστηκαν. Και αυτό για μας ήταν καταστροφικό.

_Υπάρχει η αναμενόμενη ανταπόκριση και

υποστήριξη από τους τοπικούς φορείς;

Η αλήθεια είναι πως αν δεν υπήρχε η συνερ-

γασία και η βοήθεια πρωτίστως από την κεντρική πολιτεία και δευτερευόντως από την Περιφέρεια δεν θα ήμασταν εδώ να κάνουμε αυτήν την κουβέντα. Το υπουργείο Ανάπτυξης, Οικονομικών αλλά και όλες αυτές οι ρυθμίσεις που έχουν βγει για τους γουνοποιούς ήταν για εμάς μια σοβαρή

βοήθεια. Στο κομμάτι της Έκθεσης συμμετέχει

και ο Δήμος, να το επισημάνουμε, και βέβαια, όπως είπαμε, και η Περιφέρεια. Μια καλή συ-

νεργασία και βοηθητική στάση λοιπόν από τη

μεριά της πολιτείας γενικότερα.

_Πόσο έχει ανάγκη η περιφέρεια τέτοιες

δραστηριότητες; Πόσο επιδρά η έκθεση

ευρύτερα στην τοπική αγορά της Καστοριάς; Η γούνα είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της οικονομίας της Καστοριάς, το ίδιο συμ-

βαίνει και στο Βόιο και στη Σιάτιστα. Η έκθεση της Καστοριάς είναι ένα παγκόσμιας εμβέλειας γεγονός, άρα από μόνο του ένα σημαντικό γεγονός για την αγορά μας και τον τόπο. Η πτώση στον τομέα μας σημαίνει και καθίζηση της ευρύτερης αγοράς στην περιοχή μας, είναι αλήθεια. Ευχόμαστε και οι άλλοι τομείς –τουρισμός, αγροτικός τομέας , κτηνοτροφία- να αναπτύσσονται και να μπορούν να καλύψουν το κενό που άφησε η γούνα με την πτώση της και βέβαια να βοηθούν τους εργαζόμενους . Το ευχόμαστε ολόψυχα. Κι εμείς βοηθητικά να βοηθήσουμε όσο μπορούμε.

_Τι βλέπετε λοιπόν για τη συνέχεια, για την κρίση στη γούνα και την οικονομία στην περιοχή;

Όσο ο πόλεμος συνεχίζεται και η δική μας κρίση θα διαρκεί. Αυτός ο πόλεμος και το εμπάργκο μας κατέστρεψε σαν κλάδο, το επαναλαμβάνω. Θα ανακάμψουμε μόνο όταν τα πράγματα θα επανέλθουν και βέβαια πρέπει να δούμε και τους νέους οικονομικούς συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν. Δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει φως στο τούνελ και μπορούμε να κάνουμε μόνο ευχές.

_Καταθέσατε στην Περιφέρεια Δ. Μακεδονίας και έχετε πάρει έγκριση για ένα πρόγραμμα που, όπως ισχυρίζεστε, αφορά στη θετική επίδραση της γούνας

τελευταία χρόνια, είναι γνωστό. Αυτό όμως που προσπαθούμε να πετύχουμε εδώ στην Ομοσπονδία γούνας είναι ένα όνειρο ζωής για μας. Συγκεκριμένα, εγκρίθηκε από το Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτικής Μακεδονίας πρόγραμμα που υποβάλλαμε και αφορά στη χρηματοδότηση έρευνας από το Πανεπιστήμιο Δ.Μ. του κατά πόσο το γουνόδερμα επιδρά θετικά στα παιδιά με αυτισμό. Εμείς θα παρέχουμε όλα τα απαραίτητα εργαλεία γι’ αυτό. Τα παιδιά υπεραγαπάνε τα ζωάκια, είναι γνωστό. Φαντασθείτε να έχουν στα χέρια τους ένα απαλό γουνόδερμα, να το αγγίζουν. Πιστεύουμε ότι είναι κάτι πρωτοποριακό και καινοτόμο και μπορεί να κάνει αίσθηση παγκοσμίως. Και θα είναι κάτι πέρα και πάνω από την οικονομία και το εμπόριο. Η κοινωνική μας διάσταση δηλαδή.

Τελειώνοντας, πιστεύω πως η φετινή 48η διεθνής έκθεση γούνας στην Καστοριά θα είναι η πιο επιτυχημένη που έγινε παγκοσμίως φέτος. Αυτή είναι η αίσθηση που έχω από πελάτες και εκθέτες ακόμη κι από το Θιβέτ! Η δυναμική επανεκκίνηση, η σημαντική συμμετοχή εκθετών και το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται από τους εμπορικούς επισκέπτες με ικανοποιούν ιδιαίτερα αλλά και με κάνουν αισιόδοξο.

Ο

Απόστολος Τσούκας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γούνας

για την επερχόμενη 48η Διεθνής Έκθεση Γούνας Καστοριάς.

«H 48η διεθνής έκθεση γούνας στην Καστοριά θα είναι

DeuxK: Κωνσταντίνου Καραµανλή 22, Κοζάνη

DeuxK: Παύλου Χαρίση 7, Κοζάνη

DeuxK: Αιόλου 1 Κοζάνη

DeuxK: Μακρυγιάννη 2, Κοζάνη Αχιλλέας: 25ης Μαρτίου 61Α, Πτολαιµαΐδα

DeuxK: Πλατεία Αντωνίου Σβώκου, Λεπτοκαρυά

Τ. 24610-32600

@deuxk.bakery - Deux K