Tog 30

ΚΟΖΑΝΗ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ ΓΡΕΒΕΝΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΦΛΩΡΙΝΑ

TOGETHER FREE PRESS ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ | MAΪΟΣ 2018 | ΤΕΥΧΟΣ 30

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΠΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ

EDITORIAL 30

Δεν ήξερα αν είναι παγκόσμια θεατρική επιτυχία. Δεν ήξερα αν είναι εύπεπτο ή καλογυαλισμένο. Δεν ήξερα αν θα μου χρύσωνε τελικά το χάπι. Έπεσε στα χεριά μου εντελώς τυχαία. “Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα.” Ένα εξώφυλλο απλοϊκά όμορφο. Χωρίς καρυκεύματα, καμπύλες, χρώματα, πρόσωπα, παρά μονό ένα κόψιμο καρδίας στη μέση. Η μητέρα ενός επτάχρονου κοριτσιού κάνει μια απόπειρα αυτοκτονίας. Ετσι το κορίτσι ξεκινάει μια λίστα με όλα τα υπέροχα πράγματα για τα οποία αξίζει να ζεις... Είσαι επτά χρονών. Η μαμά είναι στο νοσοκομείο. Ο μπαμπάς λέει «Έκανε κάτι εντελώς ανόητο». Δεν μπορεί με τίποτα να είναι ευτυχισμένη. Ξεκινάς μια λίστα με κάθε υπέροχο πράγμα στον κόσμο. Την αφήνεις στο μαξιλάρι της. Σου διορθώνει τα ορθογραφικά. Ενήλικας πια διηγείται την ιστορία της και την ιστορία της λίστας της. Όσο η ίδια μεγαλώνει τόσο μεγαλώνει και η λίστα της. Ποσό μελαγχολικά αισιόδοξο μπορεί να είναι σκέφτηκα και ξεκίνησα την γνωριμία μου με ένα μικρό κορίτσι που μιλούσε για το σκοτάδι μέσα από το φως. Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα για το οποία αξίζει να ζούμε. Όλα αυτά τα υπέροχα, απλά, καθημερινά πράγματα. Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα γύρω μας.

Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα μέσα μας. Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που μας περιμένουν. Χαρές, μικρές, απλές, προσβάσιμες. Χωρίς αποφθέγματα, κλισέ, φιλοσοφίες για το μάταιο ή το σπουδαίο. Χωρίς περιστροφές, χωρίς κρατούμενα, χωρίς υποσημειώσεις. Διάφανα και αγνά. Πολύτιμα, αν σκεφτούμε πως βομβαρδιζόμαστε από απαντήσεις και συχνά ξεχνάμε τα ερωτήματα και κυρίως χωρίς ηθικοδιδακτισμούς. «Η μυρωδιά των μωρών» «Το φως του ήλιου» « Παγωτό από την Αθηναία» «Καρουζέλ στα Αηδονάκια» «Να ακούς ένα δίσκο για πρώτη φορά και να χαλαρώνεις διαβάζοντας αυτά που λένε στο οπισθόφυλλο» «Να μυρίζεις την βροχή» «Τα μάτια του κόσμου όταν χαμογελάν» «Οι αγκαλιές» Εκείνα τα μικρά που μας κάνουν να θυμόμαστε και να αντιλαμβανόμαστε όλα τα υπέροχα. «Μπουγέλο χωρίς να έχει καύσωνα» Είδα : τις “Μικρές χαρές, μια ταινία μικρού μήκους του Κωνσταντίνου Πιλάβιου Άκουσα: τις Μικρές χαρές από Ενδελέχεια ετοιμάζω την δική μου λίστα και δίνω άξια στις στιγμές και χαρά στις αισθήσεις!

Κέλλυ Γρηγοριάδου

TOGETHER 2

Σημεία Διανομής Together Κοζάνη Αεροδρόμιο Le roi Mind Bar Μikel Company Coffee Island Στου αιώνα την Παράγκα Todays El Barrio Εspresso World Boulevard Katerina Βakery DEUX KK Kaklidis Bakery City Sports Camp Tρυποκάρυδος Πέλαγος Ρωξάνη Αμορίνο Λάτσκος Πολυχώρος Διδώ Mπλε Ελάφι Τhe Vape Avenue Ηermes Tours Καραμέλα café Κτελ Κοζάνης

Δημαρχείο Ψιλικά Θωμάς Λαζαριώτης Περίπτερο Ψιρικοκό Κέντρο Τύπου Αριστοτέλους 12 & Γκέρτσου Κέντρο Τύπου 11ης Οκτωβρίου Πτολεμαΐδα Κέντρο τύπου- τυπογραφείο Ξενοφών, 25ης Μαρτίου 23 Πρακτορείο εφημερίδων ,Β. Κων/νου Ιδέες Καφέ Μανδρακούκος Γρεβενά Fuit Art Café Δημαρχείο Zoomserie Εστιατόριο Αυλαίς Καστοριά Βιβλιοπωλείο ΑΛΠΑ Βιβλιοθήκη ΤEI Brown coffee Nautical Hall The passenger

Φλώρινα Florina Travel Καφέ Ρόζα Σχολή Καλών τεχνών Φλώρινας The Factory καφέ γκαλερί Σύγχρονο περίπτερο Δ.Κ. Βιβλιοθήκη Φλώρινας «Βασιλικής Πιτόσκα» Αμύνταιο Κέντρο Τύπου Σφακιανάκη Σιάτιστα Περίπτερο Κλεισιάρης (έναντι Δημαρχείου) Δημαρχείο Ξενοδοχείο Αρχοντικό Παπαθωμάς ΗΛΜΑΚ Άργος Ορεστικό Βιβλιοχαρτοπωλείο Σανταλίδης Αεροδρόμιο

Σέρβια Κέντρο Τύπου Σαββίδης Βελβεντό Αίνιγμα- All day Café Mετόχι Θεσσαλονίκη Μέγαρο Μουσικής Οberon, Λεωφόρος Νίκης 2 Μr Johnny, Δοϊράνης 38 Στόρι, Ολύμπου 87 Αθήνα Εθνική βιβλιοθήκη- Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος Αερόστατο, Πτολεμαίων 4 (Πλατεία Προσκόπων) Βρυσάκι Χώρος Τέχνης και Δράσης, Βρυσακίου 17, Μοναστηράκι

Δεσκάτη Βιβλιοπωλείο Κοτίτσας

TOGETHER FREE PRESS ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ | ΜΑΪΟΣ 2018 | ΤΕΥΧΟΣ 30

Ιδρυτής: Θωμάς Δημητριάδης Υπεύθυνη έκδοσης: Κέλλυ Γρηγοριάδου Σχεδιασμός: Γιώργος Βεργουλιάδης Έργου εξωφύλλου: Ευγενία Λώλη (eris-apple) Εκτύπωση: ΙΡΙΣ ΑΕΒΕ Διεύθυνση: Αρχελάου 25, Κοζάνη 50132 T. 24610 25600 Hλεκτρονική επικοινωνία: info@togethermag.gr | www.togethermag.gr Τα ενυπόγραφα άρθρα δεν εκφράζουν υποχρεωτικά τη γνώμη του περιοδικού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή η αναπαραγωγή ύλης χωρίς προηγούμενη άδεια του εκδότη.

Σε αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: ΚέλλυΓρηγοριάδου Kατερίνα Παπαστεργίου Βικτώρια Γκουντώνη Κώστας Ελισσαίου Γιώργος Λέντζας Δώρα Σιαλβέρα Αθηνά Σταυριουνάδκη Ομάδα Επικοινωνίας του Τμήματος Ψηφιακών Μέσων & Επικοινωνίας, ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας

Δήμητρα Καραγιάννη Χρήστος Λαμπριανίδης Ελένη Γκόρα Μίλα Κύρου Χατζηπαναγιωτίδου Κορίνα Έλλη Παπαστεργίου Βασίλης Γεωργακούδης Στέλιος Μήλιος Γιάννης Δημόπουλος Νick G Γιάννης Γιαννίτσας

Αν θέλετε να λαμβάνετε το TOGETHER στο χώρο σας, το γράφειο ή όπου αλλού επιθυμείτε, μπορείτε να μας ενημερώσετε δίνοντας τα στοιχεία σας (ονομ/μο, διεύθυνση, τηλέφωνο) με τρεις τρόπους: • info@togethermag.gr • 24610 25600 • Με επιστολή στην ταχυδρομική διεύθυνση Περιοδικό TOGETHER Αρχελάου 25, Κοζάνη 50132 ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ

ads@togethermag.gr | Τ 24610 25600

TOGETHER 3

TOGETHERGRAM 13

TOGETHER 4

Περάσαμε μια εβδομάδα με τον Γιώργο Λέντζα!

01

02

03

04

Δευτέρα Η εβδομάδα ξεκινάει στο πλοίο για Σκύρο, συνεχίζοντας την παρουσίαση του Discover Greece, για την προώθηση του ελληνικού τουρισμού στο εξωτερικό!

Τρίτη Αν και δεν μπήκε καλοκαίρι, τα νερά του Αιγαίου δεν είναι όσο κρύα θα περίμενε κανείς!

Τετάρτη Το καλό αυτής της δουλειάς είναι ότι έχεις τη δυνατότητα να παρακολουθήσεις το ηλιοβασίλεμα από όλες τις γωνιές του πλανήτη!

Πέμπτη Όταν είσαι στον δρόμο πρέπει να ελπίζεις για το καλύτερο αλλά να είσαι προετοιμασμένος για το χειρότερο. Ένα σκασμένο λάστιχο μας πήγε πίσω σήμερα!

Παρασκευή Επιστροφή στην Αθήνα και λίγος χρόνος για ξεκούραση με ένα καλό βιβλίο. Πτήση για Πορτογαλία την επόμενη και surf filming !

Σάββατο 05

Τσεκάρισμα των παραλιών που θα φιλμάρουμε και λίγο παιχνίδι στη Θάλασσα!

Κυριακή Surf is on. Το παραδέχομαι, είμαι τυχερός για τη δουλειά που κάνω!

06

07

ΕΧΕΤΕ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΝΕΑ ΕΠΙΠΛΑ ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΕΤΕ ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΤΕ;

TOGETHER 5

Το ανανεωμένο ηλεκτρονικό κατάστημα επίπλων www.efdeco.gr σας περιμένει για τις πιο εύκολες και γρήγορες διαδικτυακές αγορές!

“Η ποιότητα, ο ιδιαίτερος και λειτουργικός σχεδιασμός των προϊόντων μας αποτελούν το ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα. Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε τους πιο ισχυρούς δεσμούς προσφέροντας στους πελάτες μας την καλύτερη ποιότητα ζωής.“

5ο χλμ Κοζάνης Καστοριάς, Κοζάνη, 50100 | Τηλ. 2461234233 | Email: info@efdeco.gr

Μια Ζωή σε 40 Ερωτήσεις

ΠΡΟΥΣΤ vs ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΣ Ποιά είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία; Ο τρόπος με τον οποίο βλέπει την μητέρα του ένα μικρό παιδάκι, που καταλαβαίνει ότι η μαμά του νοιάζεται, ουσιαστικά, για την ψυχούλα του.

Ποιά μουσική θα θέλατε να παίξουν στην κηδεία σας; Τσάμικα, ΑΒΒΑ, Beatles και του Παντελή Αμπατζή το «θα σας δω στη κηδεία μου όλους»

Τι θεωρείτε ως έσχατο βαθμό δυστυχίας;

Ποιός είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Μη γίνω ΠΑΣΟΚ.

Να μην φανώ αντάξιος πατέρας, του τετράχρονου γιού μου.

Πού θα θέλατε να ζείτε;

Ποιό εν ζωή πρόσωπο εκτιμάτε περισσότερο;

Όχι στην Αθήνα. Κάπου που το μέτρο και η κλίμακα να είναι ανθρώπινα.

Όποιον απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο.

Ποιά είναι η αγαπημένη σας απασχόληση;

Σε ποιό πράγμα προδώσατε τον εαυτό σας και μετανιώνετε περισσότερο γι’ αυτό;

Να κόβω ξύλα.

Όταν ελαχίστως πίστεψα, ότι κάποιοι πολιτικοί θα κατέβαζαν την δικαιοσύνη, στο πεζοδρόμιο των απλών ανθρώπων.

Σε ποιές περιπτώσεις λέτε ψέματα; Ίσως όταν το ψέμα δεν είναι πιο ισχυρό από την αλήθεια.

Για ποιά προδοσία του εαυτού τους οικτίρετε τους άλλους;

Ποιές λέξεις ή φράσεις χρησιμοποιείτε υπερβολικά;

TOGETHER 6

Όταν αδιαφορείς για την αξιοπρέπεια σου δεν πρέπει να σε οικτίρουν, πρέπει να σε πλακώνουν στις μπουνιές μπας και «επαναθρωπισθείς».

Η δικαιοσύνη είναι αυτό για το οποίο πρέπει συνεχώς να αγωνιζόμαστε.

Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένος;

Ποιό εν ζωή πρόσωπο σιχαίνεστε περισσότερο;

Σε ένα μαιευτήριο το 2014.

Όποιον επενδύει στον ανθρώπινο πόνο.

Ποιό ταλέντο θα θέλατε να είχατε;

Ποιό είναι το αγαπημένο σας απόφθεγμα;

Να μπορώ να σταθμίζω καλύτερα τα πράγματα, έτσι ώστε να επιλέγω πιο σωστά αν πρέπει να λειτουργώ με το θυμικό ή με την λογική.

Όταν τσακώνονται δυο άνθρωποι, φταίει πάντα ο εξυπνότερος.

Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Τί νοσταλγείτε περισσότερο;

Οι αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι οι καλοί συγγραφείς και ευτυχώς όλοι γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί.

Όταν αναπνέαμε ελεύθερο αέρα.

Ποιό είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει; Ζούμε σε μια εξωφρενική στιγμή! Ζούμε σε μια χώρα που είναι τελευταία παντού και οι άνθρωποι της δεν νοιάζονται γι’αυτό! Και ακούνε «ξημερώματα δικαιώματα». Ζω κιεγώ, εδώ τώρα!

Ποιό είναι το αγαπημένο σας ταξίδι; Η επόμενη στροφή σε έναν δρόμο που δεν έχω ξαναπάει.

Ποιά θεωρείτε την πιο υπερεκτιμημένη αρετή; Αυτήν που αποδίδεις εύκολα.

Ποιό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σας; Θέλω να είμαι δίκαιος, τόσο δίκαιος που νομίζω ότι μερικές φορές γίνομαι άδικος.

Ποιό χαρακτηριστικό προτιμάτε περισσότερο σε κάποιον; Να λέει, ακριβώς, αυτό που ξέρει ότι μπορεί… άντε και λίγο περισσότερο.

Τι θεωρείτε πιο σημαντικό στους φίλους σας; Να είναι εκεί…

Ποιά είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; Σκέψου και κάνε το δεύτερο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό, όχι το πρώτο!

Πότε κλάψατε για τελευταία φορά; Εξασκούμαι συχνά γιατί πιστεύω πως τα δάκρυα είναι δείκτης γενναιότητας.

Ποιός είναι ο μεγαλύτερος μύθος για τη διασημότητα; Ότι ο διάσημος είναι πάντα και χρήσιμος.

Διαλέξτε πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σας; Άστο θα με περιγράψω λάθος.

Ποιοί είναι οι δύο καλύτεροί σας φίλοι; Όποιοι δυο, διαλέξω τυχαία ανάμεσα από επτά

Ποιός είναι ο αγαπημένος σας φανταστικός ήρωας; Ο σούπερ Γκούφη! Γιατί χρειαζότανε μόνο φιστίκια για να γίνει σούπερ.

Ποιοί είναι οι πραγματικοί ήρωες σας; Οι άνθρωποι που κατανοούν βαθιά το περιεχόμενο των λέξεων ηθική, ευγένεια, αξιοπρέπεια, ανθρωπιά, εντιμότητα, αλτρουισμός και αλληλεγγύη.

Ποιά είναι τα αγαπημένα σας ονόματα; Εκείνα που ταιριάζουν με τους ανθρώπους που τα φέρουν.

Τι απεχθάνεστε περισσότερο; ΤΗ μεταμόρφωση που επιφέρει στην ανθρώπινη ψυχή το χρήμα ή το κυνήγι του χρήματος.

Ποιά είναι η παρούσα διανοητική σας κατάσταση; Φθίνουσα.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον εαυτό σας, τί θα ήταν αυτό; Θα τα ήθελα όλα λίγο περισσότερο και θα ήθελα να είμαι, λίγο λιγότερο ανεκτικός.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στην οικογένεια σας, τί θα ήταν αυτό; Οι γονείς μου έφυγαν από τη ζωή πριν γίνω 18.

Ποιά θεωρείτε τη μεγαλύτερή σας επιτυχία; Να με εκτιμούν οι συνάδελφοι μου και να με «πολεμούν» αυτοί που δεν εκτιμώ.

Αν μπορούσατε να διαλέξετε πώς να επιστρέψετε στη ζωή, τί θα θέλετε να είστε; Ένας πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος.

Υ.Γ. Παλαιάς κοπής Χαιρετίσματα σε δυο αγαπημένους φίλους που βρίσκονται στην Κοζάνη. Χαιρετίσματα λοιπόν στον αγαπημένο φίλοΤάσο Γκλούμπο, του εύχομαι να συνεχίσει να βρίσκεται στην αυλή του Φιλοπροόδου, στην Κερασιά από κάτω και να την ποτίζει με πολιτισμό. Χαιρετίσματα στον εκλεκτό φίλο και συνάδελφο Λευτέρη Γιοβανίδη, με την ευχή να μην τον «φάνε» οι εργολαβικές και οικοδομικές εργασίες, ώστε απερίσπαστος να κάνει αυτό που ξέρει και αγαπάει, θέατρο και πολιτισμό.

Για τους πιστούς της πόλης ραντεβού στην πιο όμορφη γωνία με θέα την μαγευτική παραλία με το βλέμμα στη θάλασσα απολαμβάνουμε τον καφέ μας, το ποτό και γεύσεις σε έναν χώρο με στιλ και service υψηλών προδιαγραφών

TOGETHER 7

ΛΕΩΦ. ΝIΚΗΣ 13 ΘΕΣ/ΝIΚΗ Τ.2315009269 www.oberon.bar

Το Beach Bar SAHARA RESORT βρίσκεται στη δυτική ακτή της Νέας Ηράκλειας στη Χαλκιδική, 10’ από τη Θεσσαλονίκη, και σας καλωσορίζει σε έναv επίγειο παράδεισο! ΝEΑ ΗΡAΚΛΕΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚHΣ Τ. 2399062502 www.sahararesort.gr

Δεν είναι τυχαίο που η παραλί στο PASTAZI all day beach bar είναι η πιο κοσμοπολίτικη παραλία της Χαλκιδικής, με ατμόσφαιρα υψηλής κατηγορίας. Εκεί που μπορεί κανείς να δει, τον ζωγραφισμένο ουρανό στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, πίνοντας ένα mojito και ακούγοντας υπέροχη μουσική… ΝΕΑ ΦΛΟΓΗΤΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚHΣ Τ.2373032522 www.pastazi.gr

TOGETHER 8

Εξετάσεις…. γραπτές, όχι αιματολογικές!

KEIMENO ΔΩΡΑ ΣΙΑΛΒΕΡΑ

Ή

ρθε και η περίοδος των εξετάσεων, όχι των αιματολογικών, που πάει το μυαλό σας, των γραπτών. Αυτή η όμορφη περίοδος, που όλοι πηγαίνουν βόλτες, εκδρομές, ξενυχτούν κι εσύ κάθεσαι μέσα και διαβάζεις, διαβάζεις , διαβάζεις… Και στο τέλος πηγαίνεις να γράψεις και συνήθως δεν θυμάσαι τίποτα. Αν είσαι απλός φυσιολογικός μαθητής, γιατί υπάρχουν κι εκείνοι οι άλλοι, οι υπεράνθρωποι… που τα θυμούνται όλα. Πως το κάνουν αυτό ποτέ δεν κατάλαβα… Αλλά πάντα συνεργαζόμουν μαζί τους σε όλες τις εξετάσεις… Η Κατερίνα που τα θυμόταν όλα, καθόταν από πίσω μου, όταν γράφαμε για Lower, ε και το πήρα… κι ο Αλέξης αργότερα στο Proficiency, κι αυτός … είχαμε προετοιμαστεί καλά. Και η Χρύσα στο Πανεπιστήμιο …και γενικότερα δηλαδή αυτοί οι πολύ καλοί μαθητές είναι καλό να πιστεύουν στην αλληλεγγύη! Πάντως έχω αρχίσει και εκνευρίζομαι με τις εξετάσεις… Μια ζωή εξετάσεις γράφουμε σ’ αυτή τη χώρα. Στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο , στις Πανελλαδικές, στο Πανεπιστήμιο, στον ΑΣΕΠ, στα Αγγλικά, στα Γαλλικά και τέλος πάντων σε ο,τι και να κάνουμε γράφουμε εξετάσεις… Εκεί όμως, που γίνεται το μεγάλο πάρτι, είναι οι Πανελλαδικές… Καλή τους ώρα! Όλοι βγαίνουν και αρχίζουν τις συμβουλές. Να τρώτε καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας, να κοιμάστε όσο χρειάζεται, να μην στερείστε έναν περίπατο, να βγαίνετε και με τους φίλους σας, να χρησιμοποιείται πρόγραμμα…Και έτσι γινόταν. Καλύτερα απ’ όλους όμως θυμάμαι τα έκανε η φίλη μου η Ελένη. Αυτή πραγματικά κοιμόταν όσο χρειαζόταν, έτρωγε πολύ σωστά, έβγαινε και με μας καμιά βόλτα, έκανε και τους περιπάτους της…. αλλά μέσα στις συμβουλές δεν έλεγαν οι ειδικοί τίποτα για το διάβασμα… Εντάξει γι’ αυτούς ήταν αυτονόητο, όχι όμως και για την Ελένη… Κι έτσι αφού οι οδηγίες δεν έλεγαν τίποτα, αυτή έκανε όλα τα άλλα και ξεχνούσε το διάβασμα, διάβαζε έτσι για να ξέρει την περίληψη, και κάθε πρωί πριν πάμε να γράψουμε έτρωγε και μια σοκολάτα, γιατί λέει η σοκολάτα βοηθούσε στη μνήμη. Όχι δεν μπορώ να πω, ήταν οργανωμένη η Ελένη… Και τυχερή… αφού εκείνη τη χρονιά στις πανελλήνιες,

έπεσε μόνο ό,τι θυμόταν η Ελένη και κανένας άλλος… Γιατί εμείς οι άλλοι βλέπεις, δεν τρώγαμε τις σοκολάτες κάθε πρωί για να μας βοηθούν στη μνήμη… Η Ελένη λοιπόν πέρασε στο ΤΕΙ, σε μια σχολή ιατρικών εργαστηρίων … και άνοιξε μικροβιολογικό…. Και πάλι με εξετάσεις ασχολείται… Αιματολογικές. Ε, όσο να πεις είχε μια έφεση στις εξετάσεις… φάνηκε εξ αρχής. Αυτές βέβαια οι περιπτώσεις σαν την Ελένη, είναι σπάνιες… μία δηλαδή, αυτή της Ελένης! Οι υπόλοιποι συνηθισμένοι άνθρωποι, παθαίνουν το ακριβώς αντίθετο… Όπως ο φίλος μου ο Χρήστος που διάβαζε, διάβαζε, μέρα και νύχτα και είχε και τη μάνα του την κυρία Πόπη, η οποία, ως σωστή ελληνίδα μάνα παιδιού που γράφει Πανελλαδικές, του έκανε ό,τι φαγητό ήταν πιο δυναμωτικό, του έστυβε χυμούς, έκαναν απόλυτη ησυχία στο σπίτι, μέχρι που είχε κρεμάσει ένα χαρτόνι στο παράθυρο που έγραφε «Ο Χρήστος γράφει εξετάσεις, μην παίζετε στο δρόμο». Και φυσικά τον διάβαζε σε όλες τις εκκλησίες. Έτσι ήταν το σωστό άλλωστε. Ε, και ο Χρήστος που είχε προετοιμαστεί πολύ καλά και τα ήξερε όλα απ’ έξω, αφού διάβαζε είπαμε μέρα-νύχτα, άρχισε να νυστάζει τόσο πολύ, λίγη ώρα πριν μας δώσουν τα γραπτά, που δεν έβλεπε μπροστά του. Πήρε έναν καφέ και σε συνδυασμό με τους χυμούς της κυρίας Πόπης του δημιούργησε παρενέργειες. Τον έπιασε διάρροια και του ήταν αδύνατον να γράψει… Τη μισή του μέρα την πέρασε στις τουαλέτες του σχολείου, και τότε ο καθηγητής αποφάσισε ο Χρήστος, ο οποίος ήταν ο καλύτερος μαθητής και θα ήταν κρίμα να χάσεις τις εξετάσεις, να δώσει Πανελλαδικές προφορικά, μέσα από την τουαλέτα…Ναι ναι, συνέβαιναν κι αυτά κάποτε… Παλιά όταν είχαμε ΠΑΣΟΚ! Εντάξει ο Χρήστος ιατρική δεν πέρασε, όπως άλλωστε ήθελε η κυρία Πόπη, γιατί κάθε σωστή ελληνίδα μάνα παιδιού που δίνει Πανελλαδικές, θέλει το παιδί της να περάσει ιατρική… αλλά πέρασε ΤΕΙ Ανθοκομίας. Εκείνη η αποφράδα μέρα όμως του δημιούργησε γενικότερα μια ευαισθησία στο έντερο και από τότε ο Χρήστος πηγαίνει συνεχώς στης Ελένης για εξετάσεις... αιματολογικές.

TOGETHER 9

TOGETHER 10

Come to me για να την βρεις

να την περάσουμε Together! Μας γνωρίσατε, μας αγκαλιάσατε, μας αγαπήσατε, μας ταξιδέψατε, μας βάλατε στην καθημερινότητα σας, μας ξεχωρίσατε και μας κοιτάτε ακόμα στα μάτια, όλα αυτά που κάνουν οι άνθρωποι όταν βρίσκονται «Μαζί». Θα περάσουμε Μαζί και τους επόμενους μήνες όπου και αν βρισκόμαστε και θα απαθανατίζουμε τις στιγμές μας!

TOGETHER 11

Η ανάμνηση

του Together

θα σου μείνει για Forever!

Πανελλαδικές Εξετάσεις 2018 Οι Πανελλήνιες εξετάσεις επίσημα αναφερόμενες και Πανελλαδικές εξετάσεις είναι θεσμός του ελληνικού κράτους για την εισαγωγή των μαθητών του Λυκείου στις σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που ισχύει από το 1960 μέχρι σήμερα. Ένας μακροχρόνιος θεσμός, μια επίπονη για τους περισσότερους μαθητές διαδικασία αφού τους κάνει να καρδιοχτυπούν και να αγωνιούν μέχρι την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Όνειρα, προσδοκίες και στόχοι σε πρώτο πλάνο. Δίνεται μεγάλη βαρύτητα σ’αυτές, αφού όπως βαρύγδουπα έχει δηλωθεί κατά καιρούς καθορίζει τις ζωές των υποψηφίων. Το Together έδωσε τον πρώτο λόγο στα παιδιά που ετοιμάζονται σε λίγες μέρες να περάσουν αυτή την διαδικασία, στους καθηγητές τους αλλά και σε αυτούς που πρόσφατα έχουν τελειώσει και βλέπουν την διαδικασία έχοντας περάσει ήδη σε σχολή της αρεσκείας τους . Όλοι αυτοί, μοιράστηκαν μαζί μας την δική τους εμπειρία και κάναν έναν απολογισμό της δύσκολης αυτής μαθητικής χρονιάς. Επιπρόσθετα, ο κ. Ηλίας Μιχαηλίδης ως πρόεδρος των εκπαιδευτικών φροντιστών Δυτικής Μακεδονίαςμας μίλησε για την προετοιμασία των υποψηφίων της φετινής χρονιάς και στις δυσκολίες που ενδεχομένως προέκυψαν.

TOGETHER 12

Γ

ια άλλη μια χρονιά οι μαθητές και οι μαθήτριες καλούνται να διαγωνιστούν για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η αγωνία των μαθητών και των οικογενειών τους μεγαλώνει όσο πλησιάζει η ημερομηνία έναρξης της διαδικασίας η οποία για φέτος είναι η Πέμπτη 7 Ιουνίου 2018 για τα ημερήσια και εσπερινά επαγγελματικά λύκεια και η Παρασκευή 8 Ιουνίου 2018 για τα ημερήσια και εσπερινά γενικά λύκεια. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το πρώτο μάθημα στο οποίο εξετάζονται οι υποψήφιοι είναι η νέα ελληνική γλώσσα.

Προετοιμασία

Η προετοιμασία των μαθητών για τις Πανελλήνιες εξετάσεις ξεκινάει από τα πρώτα χρόνια του λυκείου και κορυφώνεται, όπως είναι αναμενόμενο, στη Γ’ λυκείου. Στη διάρκεια όλης αυτής της προετοιμασίας, είναι σημαντική η βοήθεια που δέχονται τα παιδιά από τα οργανωμένα, νόμιμα φροντιστήρια που ανήκουν στον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Φροντιστών Δυτικής Μακεδονίας www.sefdym.gr και στην ΟΕΦΕ, την Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας. Τα φροντιστήρια του συλλόγου, προσφέρουν στους μαθητές τους υψηλού επιπέδου υπηρεσίες εκπαίδευσης. Η συνεχής επιμόρφωση του εκπαιδευτικού μας προσωπικού με ειδικά σεμινάρια σε συνδυασμό με τη χρήση τεχνολογικών εφαρμογών στο μάθημα, αποτελεί για εμάς κύριο κομμάτι της επιτυχίας και κυρίως, της υπεύθυνης στάσης απέναντι σε μαθητές και γονείς.

Προσανατολισμός

Παράλληλα με το εκπαιδευτικό μας έργο, αναλαμβάνουμε ένα μεγάλο κομμάτι του επαγγελματικού προσανατολισμού

σωστή και υπεύθυνη ενημέρωση στα φροντιστήρια του συλλόγου.

Διαπιστώνουμε ότι πολλοί υποψήφιοι συμμετέχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις χωρίς να έχουν κατανοήσει – μελετήσει το σύστημα εισαγωγής με αποτέλεσμα να κάνουν λανθασμένες επιλογές οι οποίες τους «κοστίζουν» μια ολόκληρη σχολική χρονιά των παιδιών. Για το σκοπό αυτό, εκτός της προσωπικής ενασχόλησης και εκπαίδευσής, διοργανώνουμε ως σύλλογος ημερίδες επαγγελματικού προσανατολισμού σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Δυτικής Μακεδονίας, με εισηγητές εξειδικευμένους επιστήμονες στον τομέα της επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Διαπιστώνουμε ότι πολλοί υποψήφιοι συμμετέχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις χωρίς να έχουν κατανοήσει – μελετήσει το σύστημα εισαγωγής με αποτέλεσμα να κάνουν λανθασμένες επιλογές οι οποίες τους «κοστίζουν» μια ολόκληρη σχολική χρονιά. Ειδικά τα τελευταία χρόνια που οι αλλαγές σε μαθήματα, σχολές και κατευθύνσεις είναι συχνές, καλούμε τα παιδιά και τους γονείς τους να απευθύνονται για

Διαδικασία

Η διαδικασία των πανελλαδικών παραμένει αγχωτική στο μυαλό μαθητών και γονέων γιατί συμβαίνει μία φορά. Και είναι μόνο γραπτή. Θεωρώ λάθος του εκπαιδευτικού μας συστήματος, όλη η μαθητική πορεία να κρίνεται από 4 τελικά γραπτά διαγωνίσματα σε 4 μαθήματα. Σε καμία περίπτωση η «επιτυχία» δεν οφείλεται στη στείρα μελέτη των υπό εξέταση μαθημάτων αλλά σε περισσότερους παράγοντες. Η σωστή καθοδήγηση από έμπειρους καθηγητές σίγουρα φτάνει τον υποψήφιο μαθητή, ο οποίος συνεργάζεται, στα μέγιστα των επιδόσεών του. Μαθητές οι οποίοι «τα δίνουν όλα» ΜΟΝΟ στη Γ΄ λυκείου, συνήθως δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η προετοιμασία και κυρίως η νοοτροπία της μελέτης πρέπει να καλλιεργηθεί από τις μικρότερες τάξεις. Ειδικότερα για την Γ’ λυκείου, η «επιτυχία» είναι αποτέλεσμα γνώσης, καλής ψυχολογίας και αντοχής.

Σπουδές

Η αγορά εργασίας αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς. Κανείς δεν ξέρει σήμερα ποιο επάγγελμα θα «έχει μέλλον» μετά από μία δεκαετία, τότε που οι περισσότεροι σημερινοί υποψήφιοι θα βγούνε στον εργασιακό στίβο. Η πρότασή μου είναι να επιλέξουν σπουδές με όσο δυνατόν ευρύτερο πεδίο εφαρμογής. Να μη διστάσουν να ειδικευτούν σε καινοτόμους επιστημονικούς τομείς και να έχουν προτεραιότητα τη συνεχή επιμόρφωση. Η «επιτυχία» είναι σχετική. Υπάρχουν παραδείγματα υποψηφίων που πέρασαν στη σχολή πρώτης επιλογής αλλά αυτή δεν τους ικανοποίησε όσο πίστευαν. Άλ-

λοι, πέτυχαν σε σχολές «χαμηλότερης ζήτησης» και εκεί βρήκαν αυτό που πραγματικά τους ενδιαφέρει. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει σε ειδικές γραμμές «καλή» ή «κακή» σχολή. Σήμερα και στο μέλλον παίζει ρόλο η προσωπική ικανότητα του φοιτητή – επαγγελματία στο να προσαρμόζεται σε νέα δεδομένα και να διεκδικεί (και να κερδίζει) το κατάλληλο γι’ αυτόν εργασιακό περιβάλλον. Όπως λένε και οι ειδικοί του επαγγελματικού προσανατολισμού: καλούμαστε σήμερα με κριτήρια του χθες να επιλέξουμε το επάγγελμα του αύριο. Με δεδομένο αυτό, οφείλουμε να ξεπεράσουμε τα επαγγελματικά στερεότυπα του παρελθόντος. Όλα αυτά μειώνουν το άγχος της «επιτυχίας» σε μαθητές και γονείς και θα πρότεινα να διεκδικήσουν την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίς εμμονές στον στόχο τους. Είναι βέβαιο ότι σε όλα τα τριτοβάθμια τμήματα θα βρούνε κάτι το πραγματικά ενδιαφέρον που θα τους κερδίσει.

Μηχανογραφικό

Σημαντική παράμετρος στην είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι η σωστή συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου του υποψηφίου. Ο κανόνας είναι απλός: μην επηρεάζεστε από τις βάσεις εισαγωγής προηγούμενων ετών. Συμπληρώστε το δελτίο βάζοντας όλες τις σχολές της επιλογής σας με τη σειρά προτίμησής σας, με δεδομένο ότι έχετε συγκεντρώσει 20.000 μόρια.

Ηλίας Χ. Μιχαηλίδης

M.SC. ΦΥΣΙΚΟΣ Α.Π.Θ. Πρόεδρος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Φροντιστών Δυτικής Μακεδονίας

Γιάννης Δημόπουλος, Τελειόφοιτος

Π

ολύ ιδιαίτερη χρονιά, όντως η πρώτη τόσο αφοσιωμένη, μακροχρόνια και τελικά κουραστική προσπάθεια, όπου μύθοι καταρρίπτονται, συμπεράσματα γεννιούνται, στατιστικές επιβεβαιώνονται, μοντέλα αποδεικνύονται ανακριβή. Καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ο ψυχισμός και οι διαθέσεις αλλάζουν από διαγώνισμα σε διαγώνισμα ή από άσκηση σε άσκηση, άλλοτε αισιοδοξώντας και άλλοτε αντιμετωπίζοντας το μέλλον με επιφυλάξεις. Ποτέ όμως με το τρομερό άγχος, που πολλοί περιγράφουν και τους αδικαιολόγητους φόβους για την εξέταση ή την πορεία που θα σχεδίαζε μια ενδεχόμενη αποτυχία. Και αυτό λόγω της καλής προετοιμασίας για την οποία φρόντισαν τόσο πολύ όλοι οι καθηγητές μας. Για μια προετοιμασία που δεν θα άφηνε κανέναν παρά να είναι ψύχραιμος στην ιδέα των πανελλαδικών εξετάσεων, πιστεύοντας στο καλύτερο. Προσπαθήσαμε πολύ, μένει μόνο να δούμε τα αποτελέσματα…

Στέλιος Μήλιος,

Φοιτητής, Ιόνιο Πανεπιστήμιο

Υ

πάρχουν και υπήρχαν κάποιες στιγμές όμορφες και κάποιες άσχημες. Τέτοιες στιγμές στη σχολική μου ζωή έχω βιώσει πάρα πολλές. Έρχονται μέρες που αναπολώ τα μαθητικά μου χρόνια. Το δημοτικό σαν χρόνια χαράς, ξεγνοιασιάς και παιχνιδιού. Το λύκειο από την άλλη μου θυμίζει το έντονο διάβασμα, με πίεση, με αποτυχίες και επιτυχίες. Το Λύκειο με έκανε να αναθεωρήσω κάποιες καταστάσεις, αλλά αυτό το γεγονός που με σημάδεψε και με έκανε να αλλάξω τον τρόπο σκέψης μου, είναι η δίκαια ή άδικη διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων. Από τη στιγμή που ξεκινάς την Τρίτη Λυκείου, πιστεύω πως το εκπαιδευτι-

κό σύστημα σε υποχρεώνει εμμέσως να στραφείς στην ιδιωτική εκπαίδευση για να πετύχεις. Αυτό το γεγονός με βρίσκει αντίθετο και ήταν πολύ δύσκολο για εμένα να πειστώ ότι πρέπει να πάω σε κάποιο φροντιστήριο για να πετύχω. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν μαθητές που αγωνίζονται μόνοι τους και είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας ήρθα αντιμέτωπος με τον ίδιο μου τον εαυτό. Ένιωθα καθημερινά να γίνεται ένας πόλεμος μέσα μου. Ένας πόλεμος που θα σταματούσε μόνο αν περνούσα στη σχολή της αρεσκείας μου. Καθώς κυλούσαν οι μέρες της τελευταίας τάξης των σχολικών μου χρόνων

ένιωθα πίεση. Ένιωθα πως όλη αυτή η διαδικασία είναι άδικη από την μία και από την άλλη ένιωθα ότι έπρεπε να πετύχω , ώστε να ανταμειφθώ για όλα αυτά τα χρόνια κόπου και προσπάθειας. Θυμάμαι να υπάρχουν μέρες που διάβαζα κι άλλες που τα παρατούσα και απογοητευόμουν. Θυμάμαι τους συμμαθητές μου στα διαλλείματα να συζητάνε για ‘’ύλες’’ και διαγωνίσματα και εγώ να τους αποφεύγω διότι αγχωνόμουν νομίζοντας πως θα αποτύχω. Θυμάμαι τέλος να τα βάζω με το εκπαιδευτικό σύστημα έχοντας την εντύπωση ότι μπορώ να το αλλάξω. Τελειώνοντας αυτή τη διαδικασία είχα την τύχη και την ευκαιρία να περάσω στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Η

αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει στην 3η Λυκείου. Θυμάμαι να είμαι σκεπτικός και συγχρόνως ανήσυχος.. Λένε ότι σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι. Πράγματι αυτό ισχύει, αλλά όχι για όλες τις καταστάσεις. Όταν τελειώνεις τη σχολική σου διαδρομή σημασία έχει που θα φτάσεις, δηλαδή ο προορισμός. Σε αυτή τη περίπτωση, δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχει ή η αποτυχία ή η επιτυχία. Πάντως ότι κι αν συμβεί, αυτές οι δύο λέξεις έχουν μέσα τους τη λέξη τύχη. Η τύχη είναι αυτή λοιπόν που θα καθορίσει ποιο θα είναι το μέλλον μας μετά τα σχολικά χρόνια. Καλή τύχη λοιπόν σε όλα τα παιδία!!!

Πανελλαδικές εξετάσεις: μια μορφή «Ιεράς Εξέτασης»;; Δεδομένα: όσα ξέρω

Εξετάσεις που σηματοδοτούν το τέλος της σχολικής ζωής. Εξετάσεις που σηματοδοτούν την εισαγωγή στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας. Εξετάσεις που καθιερώθηκαν το 1964 με την ονομασία «Εισιτήριες Εξετάσεις» και πραγματοποιήθηκαν το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους από την κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου. Το 1980 μετονομάστηκαν σε «Πανελλήνιες Εξετάσεις» και λίγο αργότερα, το 1983, σε «Γενικές Εξετάσεις»: επρόκειτο για το γνωστό σύστημα με τις «δέσμες μαθημάτων». Από το 2000 έως σήμερα ονομάζονται «Πανελλαδικές Εξετάσεις». Όπως και να ονομάζονται πάντως, αποτελούν μια ψυχοφθόρα διαδικασία για όλους τους εμπλεκόμενους (κυρίως τους μαθητές, αλλά και τους γονείς τους και τους καθηγητές) Ένα πραγματικό τεστ αντοχής, κάτι σαν «Ιερά Εξέταση».. Πρόσωπα σφιγμένα, ζορισμένα, μάτια που συχνά πυκνά βουρκώνουν, δακρύζουν, κλαίνε, λέξεις που δε βγαίνουν εύκολα. Οι αισθήσεις υπολειτουργούν ή δυσλειτουργούν: • τα μάτια δε βλέπουν όσα έβλεπαν – εστιάζουν ΜΟΝΟ στο στόχο, στον ένα και μο-

ναδικό…

• τα αυτιά δεν ακούν όσα άκουγαν- αφουγκράζονται μόνο τους χτύπους της καρδιάς που χτυπά δυνατά, καθώς αγωνιά διαρκώς…

• το στόμα δε γεύεται όσα γευόταν – η ΜΟΝΗ γεύση που κυριαρχεί είναι πικρή, στυφή … της πιθανής αποτυχίας • τα χέρια δεν αγγίζουν όπως άγγιζαν- ψηλαφούν ΜΟΝΟ το επιφανειακό, το επιδερμικό. Το βιβλίο, το τετράδιο, το στυλό και το μολύβι…

• η μύτη δε μυρίζει όσα μύριζε- οσφραίνεται ΜΟΝΟ τον φόβο…

Ζητούμενα - ερωτήματα: όσα αγνοώ

Μια τρίωρη εξέταση μπορεί να κρίνει το παρελθόν αλλά και το μέλλον ενός μαθητή; Ποια είναι η απαραίτητη προϋπόθεση της επιτυχίας; η τύχη; η ικανότητα; ο προγραμματισμός; όλα αυτά μαζί; ή τίποτα από αυτά; Και αν αποτύχεις; Θα ξαναπροσπαθήσεις του χρόνου; Και αν επιτύχεις; Θα αποκατασταθείς επαγγελματικά; Μπορεί ένας 17χρονος –μία 17χρονη να σηκώσει όλο αυτό το φορτίο; Αξίζουν τελικά τόσοι κόποι και θυσίες; Και αν τελικά οι Πανελλαδικές δεν είναι

ο «σωστός» τρόπος, τότε ποιος είναι ο ενδεδειγμένος; Τι είναι τελικά γνώση και πώς αυτή αποκτιέται; Πού βρίσκεται η ουσία της εκπαίδευσης; Πού είναι η ανθρώπινη επαφή; Το καθαρό βλέμμα; Οι ευωδιαστές μυρωδιές; Οι ωραίες γεύσεις; Χάνονται και θυσιάζονται στο βωμό του συμφέροντος; Ποιου άραγε; του ατομικού; της ατομικής επιτυχίας; Ποιος είναι ο σκοπός του εκπαιδευτικού μας συστήματος; η δημιουργία «μεμονωμένων μαχητών» και όχι μιας καλά οργανωμένης ομάδας; Σκοπός μας είναι να προβάλλουμε και να επιβάλλουμε το συνεχή και σκληρό ανταγωνισμό και όχι τον υγιή συναγωνισμό; Τελικά, τι είδους κοινωνία θέλουμε; Τι είδους πολίτες; Τι είδους μαθητές;

«Οδηγίες προς ναυτιλομένους»:

• Δεν είναι ένας απλός αγώνας ταχύτητας, αλλά ένας πραγματικός μαραθώνιος • Οπότε, οργανώστε κατάλληλα το χρόνο σας και κατανείμετε σωστά τις δυνάμεις σας-σωματικές, πνευματικές και ψυχικές.

• Μην αναλώσετε τις δυνάμεις σας τους πρώτους μήνες. Το ταξίδι είναι μεγάλο και απαιτητικό. Μια πραγματική Οδύσσεια, που μακάρι να έχει για όλους σας ευτυχή κατά-

ληξη, αλλά ούτως ή άλλως, όπως λέει και ο Καβάφης «το ταξίδι είναι αυτό που μετράει». Άλλωστε, πολλές φορές η αποτυχία διδάσκει περισσότερα από την επιτυχία!

• Ξεσπάστε … για να μην σπάσετε!!

• Εκτονωθείτε … για να τονωθείτε!

• Γελάστε και κλάψτε … γιατί το πιο πιθανό είναι πως όλα στη ζωή είναι … για γέλια και για κλάματα!!

Εν κατακλείδι:

Εδώ και πολλά χρόνια βλέπω μαθητές της Τρίτης Λυκείου να έρχονται αντιμέτωποι με το «τέρας των Πανελλαδικών Εξετάσεων». Κάποιοι λυγίζουν και σπάνε, κάποιοι αντέχουν, κάποιοι με εκπλήσσουν θετικά αλλά και κάποιοι αρνητικά. Είναι ένα πραγματικό τεστ κόπωσης και αντοχής, μια ενδοσκόπηση, που βοηθά τους μαθητές να γνωρίσουν καλύτερα κάποια κομμάτια του εαυτού τους. Όρια, αντοχές, δυνατότητες, ικανότητες αποκαλύπτονται μπροστά τους. Ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των Πανελλαδικών¹ το ότι προετοιμάζουν τους μαθητές γι’ αυτό που θα ακολουθήσει, που θα είναι ακόμη πιο δύσκολο και επίπονο: να αντιμετωπίσουν την ίδια τη ΖΩΗ, με τα καλά και τα κακά της!

TOGETHER 13

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΠΥΡΙΔΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΑ, ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ

Τα παιχνίδια της καρδιάς μας Ξεκινήσαμε να ψαχουλεύουμε στις αποθήκες μας για να θυμηθούμε τα αγαπημένα μας παιχνίδια, όσα από αυτά βέβαια κατάφεραν να σωθούν από την επιχείρηση «πετάω τα παλιά» της ελληνίδας μάνας. Παιχνίδια που δημιούργησαν τον κόσμο της παιδικής μας ηλικίας, γέμισαν τα απογεύματά μας, μας έκαναν να μαλώσουμε με τους φίλους μας και στη συνέχεια υπήρξαν η αφορμή για να τα βρούμε, παιχνίδια που η ανάμνησή τους ακόμα και σήμερα συνοδεύεται με μια γλυκιά νοσταλγία γεμάτη έντονα χρώματα και περίεργους ήχους. Ρετρό κονσόλες, Arcade καμπίνες, Lego, Playmobil, Subbuteo, επιτραπέζια, λούτρινα, τσίγκινα, αυτοκόλλητα, pedal cars… Τα θυμάστε;

TOGETHER 14

KEIMENO ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΓΚΟΥΝΤΩΝΗ

Ο

Φωτεινούλης και η Πατατούφα, οι σπιρτούληδες, τα πιγκουινάκια με την τσουλήθρα τους, το Σκορ 4, την Οικογένεια Γλυκοπατάτας, το Πιτσιποπάκι, το View Master, τους Ευχούληδες, το Polly Pocket, τα Λαχανόπαιδα, η λίστα με τα παιχνίδια που αγαπήσαμε μικροί και νοσταλγήσαμε μεγάλοι είναι ατέλειωτη. Στην προσπάθεια μας να εντοπίσουμε τα πιο εμβληματικά παιχνίδια των δεκαετιών ’80 και ’90 ανακαλύψαμε το Vintage toys.gr, τον πιο ενημερωμένο ιστότοπο για παιχνίδια παλαιότερων δεκαετιών που σήμερα έχουν αποκτήσει συλλεκτική αξία. Επιλέξαμε λοιπόν 5 παιχνίδια που σηματοδότησαν την παιδική μας ηλικία και σας παρουσιάζουμε τις ιστορίες πίσω από τη δημιουργία τους.

GAME BOY CLASSIC

Πρόκειται για την δημοφιλέστερη ίσως σειρά κονσολών χειρός. Οι γενιές του έχουν καταφέρει να πουλήσουν πάνω από 250.000.000 κονσόλες. Δημιουργός του είναι ο Gunpei Yokoi, υπάλληλος τότε στη Nintendo. Το πρώτο Game Boy να κυκλοφορεί το 1989 στην Ιαπωνία και την Βόρειο Αμερική και το 1990 στην Ευρώπη. Η πράσινη οθόνη του μεγάλωσε πολλές γενεές ανθρώπων και δίδαξε gaming. Το Game Boy έπρεπε να τηρεί κάποιες προϋποθέσεις: Να είναι μικρό, ελαφρύ, φτηνό, ανθεκτικό και να έχει μια μεγάλη και ευρεία γκάμα παιχνιδιών. Κατάφερε να νικήσει αρκετούς ανταγωνιστές παρόλο που σε αρκετές περιπτώσεις, τα ανταγωνιστικά συστήματα ήταν δυνατότερα. Η αρχή λοιπόν έγινε με το Game Boy Classic, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν οι κυκλοφορίες των Game Boy Play It

Loud, Game Boy Pocket, Game Boy Color, Game Boy Advance, Game Boy Advance SP, Game Boy Micro και Nintendo DS.

Ευχούληδες (Trolls)

Tα διάσημα ξωτικά της δεκαετίας του ’80 δημιουργήθηκαν από έναν πάμπτωχο ξυλουργό ως δώρο γενεθλίων στην κόρη του. «Κονταροχτυπήθηκαν» σε πωλήσεις με τη Barbie και αναδείχθηκαν «Παιχνίδι της Χρονιάς»! Όσοι έζησαν ως παιδιά τη δεκαετία του ’80 θυμούνται με νοσταλγία τα μικρά πλαστικά ξωτικά με τα φουντωτά πολύχρωμα μαλλιά, το διαμαντάκι στην κοιλιά και μεγ ά λα λα-

μπερά μάτια. Ο λόγος για τους «Ευχούληδες» που αν και τους μάθαμε στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’80 η ιστορία τους ξεκινά 40 χρόνια πίσω. Ο δημιουργός του, Τόμας Νταμ, έφτιαξε τον πρώτο του «Ευχούλη» στα τέλη της δεκαετίας του ’30 και είχε τελείως διαφορετική μορφή. Η παραγωγή αυξήθηκε σημαντικά τη δεκαετία του ’60 και ο Νταμ άρχισε να εξάγει τους «Ευχούληδες» σε πολλές χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής. Εφόσον όμως οι φιγούρες θα κατασκευάζονταν από μηχανές, ο δημιουργός τους έπρεπε να σκεφτεί ένα νέο τρόπο για την παραγωγή τους. Η τρέλα για τα πολύχρωμα ξωτικά αναζωπυρώθηκε τη δεκαετία του ΄90, όταν και οι «Ευχούληδες» γνώρισαν μια δεύτερη επιτυχία, καθώς έλαβαν και πάλι τον τίτλο του «Παιχνιδιού της Χρονιάς» το 1991. Μετά το τέλος της δεκαετίας του ’90 ξεπεράστηκε η μόδα με τους «Ευχούληδες», ωστόσο ακόμα και σήμερα θεωρούνται συλλεκτικά κομμάτια και πωλούνται για μερικά χιλιάδες ευρώ.

TETRIS

Το πιο διάσημο παιχνίδι που κυκλοφόρησε τη δεκαετία του ’80 ήταν το Τέτρις. Ήταν εύκολο, εύχρη-

Το Τέτρις πήρε το όνομά του από το Ελληνικό αριθμητικό πρόθημα “τέτρα” που σημαίνει τέσσερα (όλα τα τουβλάκια του παιχνιδιού αποτελούνται από τέσσερα τμήματα) και το “τένις” που ήταν το αγαπημένο άθλημα του σχεδιαστή στο και απευθυνόταν σε όλες τις ηλικίες. Στόχος του παιχνιδιού ήταν ο παίκτης να στοιβάξει τα τουβλάκια που έπεφταν ώστε να μην φτάσουν στην κορυφή και χάσει. Κάθε φορά που δημιουργούσε μια οριζόντια γραμμή, εξαφανιζόταν και το παιχνίδι παρατεινόταν. Έτσι, ο καθένας μπορούσε να παίζει ατελείωτες ώρες. Αρχικά το Τέτρις παιζόταν σε φορητές κονσόλες και σε υπολογιστές και στα γνωστά «ηλεκτρονικά». Σήμερα συνεχίζει να είναι δημοφιλές στους χρήστες των ψηφιακών παιχνιδιών. Το Τέτρις πήρε το όνομά του από το Ελληνικό αριθμητικό πρόθημα “τέτρα” που σημαίνει τέσσερα (όλα τα τουβλάκια του παιχνιδιού αποτελούνται από τέσσερα τμήματα) και το “τένις” που ήταν το αγαπημένο άθλημα του σχεδιαστή. Το παιχνίδι δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυ-

Bibi-bo

Η εταιρία που κατασκεύασε την Bibibo ήταν η El Greco που είχε ως έδρα της την Αττική. Ως πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία της χρησιμοποιήθηκε η κούκλα Sindy της εταιρίας Pedigree. H Bibi-bo θεωρήθηκε «αντίπαλος» της Barbie και διέθετε ευρεία γκάμα μοντέλων, ρούχων και αξεσουάρ, με αποτέλεσμα να γίνει αγαπημένο παιχνίδι πολλών μικρών κοριτσιών. Σχεδόν παράλληλα με την κυκλοφορία της Bibi-bo κατασκευάστηκε από την ίδια εταιρία στις αρχές του ’80 και ο Τζον Τζον. Ο Τζον Τζον ήταν ο αγαπημένος φίλος και αγόρι της Bibi-bo. To 1988 η Bibi-bo και ο Τζον Τζον άλλαξαν και έγιναν περισσότερο μελαχρινοί. Το 1989 το εργοστάσιο της El Greco κάηκε, με αποτέλεσμα την καταστροφή πολλών παιχνιδιών. Η τελευταία φορά που κυκλοφόρησε η Bibi-bo και ο Τζον Τζον ήταν το 1990 μαζί με τα σκυλάκια τους Πίτσι και Ντόλυ. Η πολυαγαπημένη Bibi-bo σήμερα αποτελεί συλλεκτικό κομμάτι και δεν είναι λίγοι αυτοί που την αναζητούν ακόμα.

View Master

To View Master δημιουργήθηκε το 1938, ωστόσο στην Ελλάδα η δημοτικότητά του έφτασε στο απόγειό της τις δεκαετίες ’80 και ’90. Στο μπροστινό μέρος του παιχνιδιού υπήρχε μια συγκεκριμένη υποδοχή για την τοποθέτηση ενός δίσκου με φωτογραφίες. Κάθε μια από τις φωτογραφίες ήταν μια στατική τριδιάστατη εικόνα. Μπορούσες να πατήσεις το κουμπάκι και να δεις τις 3D ιστορίες. Τα θέματα των ιστοριών ήταν πολυποίκιλα, ενώ στη συνέχεια υπήρχαν πολλοί δίσκοι με θεματικές τις εικόνες από ταινίες της Disney. Κάπου στα μέσα των ‘90s και με την εξέλιξη της τεχνολογίας των παιχνιδιών και των κονσολών το view master χάθηκε από τις λίστες των παιδιών με τα αγαπημένα τους παιχνίδια. Παρόλα αυτά, ακόμα και σήμερα, όσοι είχαμε στην παιδική μας ηλικία view master το θυμόμαστε με μια γλυκιά νοσταλγία.

Η εταιρία που κατασκεύασε την Bibi-bo ήταν η El Greco που είχε ως έδρα της την Αττική. Ως πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία της χρησιμοποιήθηκε η κούκλα Sindy της εταιρίας Pedigree. H Bibi-bo θεωρήθηκε «αντίπαλος» της Barbie και διέθετε ευρεία γκάμα μοντέλων, ρούχων και αξεσουάρ, με αποτέλεσμα να γίνει αγαπημένο παιχνίδι πολλών μικρών κοριτσιών

TOGETHER 15

χρού Πολέμου από τον Ρώσο προγραμματιστή Αλεξέι Παζίτνοφ. Το Τέτρις συνεχίζει να έχει φανατικό κοινό και πουλάει όπως τον πρώτο καιρό που κυκλοφόρησε. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει, εκτός από διασκέδαση βοηθάει στην καταπολέμηση του άγχους και στη συγκέντρωση των χρηστών!

TOGETHER 16

ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΙΤΕΝΗΣ

Ο συγγραφέας είναι το έργο του και το έργο ο συγγραφέας Τι είναι η συγγραφή και ποια τα συστατικά της. Πώς μοιάζει η στιγμή πριν αλλά και την ώρα που πιάνεις το μολύβι και τοποθετείς απέναντι σου ένα λευκό άγραφο χαρτί. Τι αναζητά, άραγε, ένας συγγραφέας, τι βρίσκει, τι είναι έτοιμος να καταθέσει, ποια η ιστορία που θέλει να διηγηθεί, ποιους χαρακτήρες σκιαγραφεί και τι τον σπρώχνει στο να μιλά για ανθρώπους, για τα όνειρα, τις ελπίδες, τα συναισθήματα, τα πάθη τους. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΕΛΛΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ

Σ

υνάντησα τον «καθημερινό» εαυτό του Μιχάλη Πιτένη ένα ανοιξιάτικο απόγευμα και μαζί με την φυσική του υπόσταση γνώρισα και ένα ¨εγώ¨ ολόκληρο, όχι μισό, ούτε αποστειρωμένο. Ένα ¨εγώ¨ που απλώνεται σε λευκές σελίδες, μάχεται διαρκώς με τις λέξεις και πασχίζει να εκφράσει ό,τι έχει στο μυαλό του. Το Μιχάλη Πιτένη πέρα από όλες τις άλλες ιδιότητες που τον συνθέτουν , τον ακολουθεί και αυτή του καλού αφηγητή. Του αφηγητή που σε συνεπαίρνει με το σωστό τονισμό της φωνής του, τη δραματικότητα, τον ακριβή ενθουσιασμό. Συζητήσαμε για τους ανθρώπους, τους φίλους, το θέατρο, τη συγγραφή, τη μοναξιά, τη χαρά, και κάναμε μαζί ένα ταξίδι στο χρόνο και τη ζωή όχι όμως μέσα από την φθορά αλλά μέσα από τη δημιουργία. Έτσι προσπάθησα αυτήν την φορά να σκιαγραφήσω εγώ την αθέατη πλευρά του δι-

κού του χαρακτήρα, αν και πιστεύω πως και ο ίδιος έκανε το ίδιο για μένα.

Αρχή

Η τύχη και η συγκυρία παίζουν πολλές φορές καθοριστικό ρόλο. Κάτι τέτοιο συνέβη και με μένα, βάζοντας με στο μαγικό χώρο του θεάτρου, αν και σ’ αυτό της λογοτεχνίας θα έμπαινα αργά ή γρήγορα καθώς η σχέση μου με τη γραφή χρονολογείται από τα εφηβικά μου χρόνια. Χειμώνας του ’92 στην τότε μπουάτ «Ερωδιός», απέναντι απ’ το 5ο Δημοτικό Κοζάνης, τραγουδούσε ο Τάκης Συνδουκάς με το Γιώργο Κοντορίκο και κάποιους άλλους. Εκεί σύχναζα και γω και ένα βράδυ πάνω στην κουβέντα μου λέει ο Γιώργος (Κοντορίκος) «μια και γράφεις, δεν μας σκαρώνεις και μερικά σατιρικά κείμενα να τα παίξουμε;». Δε θυμάμαι αν κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ. Μάλλον όχι… Το ερέθισμα όμως

Ο Μιχάλης για τις Επιθεωρήσεις

Πώς έφτασα να γράψω επιθεώρηση; Ήταν μεγάλη απόφαση αλλά μου βγήκε. Και ήταν μεγάλη καθώς δεν υπήρχε προγενέστερη εμπειρία. Βασικό ¨εκπαιδευτικό¨ μου εφόδιο οι ασπρόμαυρες ταινίες με τις οποίες γαλουχήθηκε και μεγάλωσε η γενιά μου. Αυτές οι ταινίες με τα εξαιρετικά κείμενα και τους τεράστιους ηθοποιούς που μας μύησαν στην καλή κωμωδία και τη σάτιρα, με βοήθησαν πάρα πολύ. Έτσι κατάφερα να μετουσιώσω σε πράξη όσα είχα στο μυαλό μου. Θυμάμαι πως μόλις τέλειωνα κάποιο σκετς μαζευόμασταν όλοι οι συντελεστές -το καλύτερό μας- το διαβάζαμε, το παίζαμε μεταξύ μας και παράλληλα το «χτίζαμε», βελτιώνοντας το όπου χρειαζόταν. Η πρώτη μας επιτυχία μας έδωσε φτερά τα οποία ευτυχώς δεν κάηκαν απ’ τα φώτα του θεάτρου, και το Μάη του ‘93 ξανακάνουμε την εμφάνιση μας. Επιθεώρηση και πάλι, « Ο Βασιλικός και οι γλάστρες» στην οποία συμμετείχαν πολλά περισσότερα άτομα, γνωστά και μη εξαιρετέα της ερασιτεχνικής θεατρικής σκηνής της Κοζάνης. Μια παράσταση που ανέβηκε σε συνεργασία με το «Θεατροδρόμιο» στο Ολύμπιον.

Κριτικές των λογοτεχνικών έργων Για «Τα υγρά ίχνη της μνήμης», του Πάσχου Μανδραβέλη, δημοσιογράφου- συγγραφέα

Τι ακριβώς βγήκε απ’ τη γραφομηχανή μου; Μια σάτιρα της τοπικής πολιτικής εξουσίας, διανθισμένη με γνωστά τραγούδια των οποίων τους στίχους παραφράσαμε και προσαρμόσαμε αναλόγως, κάτι που δε είχε ξαναγίνει μέχρι τότε στην Κοζάνη. Φυσικά, όλο αυτό είχε και το ρίσκο του αφού κάποιοι παρεξηγήθηκαν και δεχτήκαμε μέχρι και απειλές (γέλια). Τι μας έσωσε; Ο κόσμος που μας αγκάλιασε!

¨…Το βιβλίο του Μιχάλη Πιτένη βαδίζει στα δύσκολα μονοπάτια μιας εξαιρετικά σκληρής και σε πολλά ανεξιχνίαστης περιόδου της ελληνικής ιστορίας. Υφαίνει ανθρώπινες ιστορίες γύρω από τον ιστορικό κορμό φωτίζει ουσιαστικές λεπτομέρειες τους εμφύλιου σπαραγμού που δεν είναι άλλες από τις ανθρώπινες πτυχές: την απληστία, την εκδίκηση τον έρωτα και κάπου-κάπου τη λαγνεία. Οι χαρακτήρες του είναι τραχείς, σχεδόν ιδεοτυπικοί. Ο Παναγιώτης Αργυρίου παραμένει Παναγιώτης σε όλο το βιβλίο. Δεν πολιτεύεται, χρησιμοποιεί την πολιτική. Δεν είναι ιδεολογικά ταγμένος με τους κατακτητές, τους χρειάζεται για τους εκκρεμείς λογαριασμούς του: τα γραμμάτια που έχει από τους συγχωριανούς του. Δεν βοηθά, εκμεταλλεύεται…¨

Για το βιβλίο «Οι κόρες της Αφροδίτης» του Ποητού Μπάικα

¨…Η γραφή του Πιτένη είναι νοσταλγική, καθαρή, προσπαθώντας διαρκώς να ισορροπήσει ανάμεσα σε μικροσυμβάντα που σχεδόν αναγκαστικά ρέπουν προς το μελό και γενικότερες κοινωνικές όψεις μιας ιστορικής περιόδου αρκετά πρόσφατης, επιτυγχάνοντας κατά κανόνα να τιθασεύσει ένα υλικό του οποίου η κάθε όψη απαιτεί το δικό της μερίδιο εκπροσώπησης. Η δομή είναι σχετικά χαλαρή αλλά συνεπής, δομή αποσπασματικής μνήμης που συγκρατεί μόνο τα συμβάντα που κάνουν έχουν σημασία ή καθορίζουν τον κεντρικό ήρωα. Η ροή του βιβλίου είναι ομαλή, οδηγώντας τον αναγνώστη απρόσκοπτα ως το τέλος, ένα τέλος όπου οι δύο πρωταγωνιστές, το αγόρι που έγινε πια νέος κι η κοπέλα που γέρασε, μπορούν να είναι αυτοί που ήταν, έχοντας πλέον πλήρη συνείδηση τόσο του εαυτού τους, όσο και της θέσης τους στον κόσμο…¨

Για το βιβλίο «Η προφητεία του Μότσαρτ» Του Παναγιώτη Γούτα- συγγραφέα

¨…Η προφητεία του Μότσαρτ του Μιχάλη Πιτένη μου άφησε θετικές εντυπώσεις. Παρότι το βιβλίο απευθύνεται σε ένα κοινό μαζικής κουλτούρας (ωστόσο εξασκημένο και υπομονετικό, για να μην χαθεί στην δαιδαλώδη πλοκή και στα δεκάδες πρόσωπα που παίζουν στο στόρι), το βρήκα έξυπνο, ευρηματικό, καλοστημένο, μυστηριώδες, σαγηνευτικό. Μέσα από τις σελίδες του ταξίδεψα μέσα στους αιώνες σε άλλους πολιτισμούς, σε άλλες εποχές, σε δοξασίες και μύθους αλλά και θρησκείες άλλων λαών. Η προφητεία του Μότσαρτ είναι ένα γοητευτικό ταξίδι στο χρόνο και στην ιστορία, απαιτεί συγκέντρωση και προσοχή από τον αναγνώστη και του ανταποδίδει αυτήν του την προσήλωση με έναν καταιγισμό ανατροπών και αποκαλύψεων. Κομίζει μια αύρα κοσμοπολιτισμού και μυστηρίου, ενώ η σκόνη των μύθων και της ιστορίας θαρρεί κανείς πως, από την έρημο της αρχαίας Αιγύπτου, επικάθεται στο δέρμα μας, διευρύνοντας τις γνώσεις μας, τη συνείδηση, την εσωτερική μας όραση…¨.

Της Αγνής Παπακώστα, φιλολόγου- διδάκτορος λογοτεχνίας

¨… Το καταπληκτικό με την Προφητεία του Μότσαρτ είναι το γεγονός ότι, με βάση τον παραπάνω απλουστευτικό ορισμό ενός σύνθετου όρου της λογοτεχνικής θεωρίας, η αυτοαναφορικότητα καθίσταται η κυρίαρχη εντύπωση που αποκομίζει ο αναγνώστης απ’ τις πρώτες σελίδες του βιβλίου και η αίσθηση αυτή, όσο προχωρά η ανάγνωση εδραιώνεται, καθώς για την επίτευξη της συνεργάζονται όλα τα επιμέρους δομικά στοιχεία του ίδιου του κειμένου: ο μύθος με ό,τι τον απαρτίζει (πρόσωπα, χρόνος, χώρος), η αφηγηματική τεχνική, η προοδευτική αποκάλυψη, η σταδιακή και με προσεκτικά βήματα δόμηση της ιστορίας, το σπαραγματικό στοιχείο, η εγκιβωτισμένη αφήγηση και οι επίμονες αναφορές με διεισδυτική, λεπτομερή παράθεση στοιχείων που καλύπτουν διάφορους τομείς του επιστητού και της αισθητικής με κυρίαρχη την ποιοτική υπεροχή της μουσικής…¨

Για το βιβλίο «Η Απόγονος» Της Τζένης Μανάκη- συγγραφέα

¨…Ο Μιχάλης Πιτένης μέσω των ηρώων του, με γνώμονα τα παλιά προσπαθεί να ερμηνεύσει τα σύγχρονα. Τη ραγδαία αύξηση των ακροδεξιών στοιχείων, τον ρόλο της Γερμανίας στη σύγχρονη Ευρώπη, την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με φόντο την οικονομική κρίση και το μεταναστευτικό ζήτημα…¨.

TOGETHER 17

είχε δοθεί και κάθισα μπροστά στη γραφομηχανή που ‘χα τότε και ξεκίνησα. Για να ‘μαι ειλικρινής δεν είχα συνειδητοποιήσει τι πηγαίναμε να κάνουμε. Το θέλαμε βέβαια και εγώ ειδικά πάρα πολύ. Το πάλεψα, ξόδεψα ό,τι χαρτί είχα, μέχρι και… περιτυλίγματος («την άλλη φορά να μας φέρεις κείμενα σε χασαπόχαρτο», μου ‘παν κάποια στιγμή τα παιδιά) και υπήρξε αποτέλεσμα. Έτσι, τις απόκριες του 1993 ήμασταν έτοιμοι να εμφανιστούμε με την πρώτη μας επιθεώρηση που είχε τίτλο «Αποκριές είναι, συνήθως… περνούν». Τι ακριβώς βγήκε απ’ τη γραφομηχανή μου; Μια σάτιρα της τοπικής πολιτικής εξουσίας, διανθισμένη με γνωστά τραγούδια των οποίων τους στίχους παραφράσαμε και προσαρμόσαμε αναλόγως, κάτι που δε είχε ξαναγίνει μέχρι τότε στην Κοζάνη. Φυσικά, όλο αυτό είχε και το ρίσκο του αφού κάποιοι παρεξηγήθηκαν και δεχτήκαμε μέχρι και απειλές (γέλια). Τι μας έσωσε; Ο κόσμος που μας αγκάλιασε! Κανονικά η επιθεώρηση θα παιζόταν στην εξέδρα της κεντρικής πλατείας, αλλά έριξε τόσο χιόνι που ήταν αδύνατον. Βρήκαμε, λοιπόν, «καταφύγιο» στο Κοβεντάρειο και επί τρεις μέρες δεν έπεφτε καρφίτσα. Η επιθεώρηση ήταν η αιτία για να δημιουργηθεί το θεατρικό σχήμα ΟΧΛΗΡΟΙ ΠΟΛΙΤΑΙ, που αργότερα μετονομάστηκε σε ΟΧΛΗΡΟΙ, από τους Τ. Συνδουκά, Γ. Κοντορίκο, Β. Τζημόπουλο και εμένα.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΙΤΕΝΗΣ Ανάμεσα στα διάφορα είδη γραφής δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Όποιο είδος κι αν εξασκείς το ίδιο πράγμα προσπαθείς να κάνεις. Να μεταφέρεις στους άλλους τις σκέψεις σου. Μ’ αρέσει πάντοτε να λέω πως γράφοντας δεν κάνω τίποτα άλλο παρά να βάζω ένα θέμα συζήτησης προσκαλώντας τους άλλους να τοποθετηθούν πάνω σ’ αυτό. Είτε είναι αναγνώστες των βιβλίων, είτε θεατές ενός θεατρικού έργου

TOGETHER 18

Για το σύνολο των βιβλίων Του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη, φιλολόγου- συγγραφέα

“Οι κόρες της Αφροδίτης” δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο. Ό,τι αντλείται απευθείας από την πραγματικότητα κινδυνεύει να γειωθεί σε ένα ανέμπνευστο ρεαλισμό, πολύ δε περισσότερο όταν η παρουσία της παιδικής ανάμνησης απειλεί να σε παρασύρει στον πειρασμό μιας γλυκερής νοσταλγίας. Ομοίως και “Τα υγρά ίχνη της μνήμης”. Με έναν άλλο τρόπο, “Η προφητεία του Μότσαρτ” δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο. Η γραφή του αξιώνει την έμπνευση του λογοτέχνη και τον οίστρο του ερευνητή στην κατάλληλη δοσολογία, ειδάλλως κινδυνεύεις να προδώσεις είτε την αισθητική διάσταση είτε την ιστορική-πολιτική τεκμηρίωση. Ομοίως, και “Η απόγονος”. Καθόλου τυχαία η δυαδική διάταξη που επέλεξα. Ανάμεσά τους διακρίνω μια ορατή διαχωριστική γραμμή: “Οι κόρες της Αφροδίτης” και “Τα υγρά ίχνη της μνήμης” συστρέφονται στην τοπική και εθνική ιστορία για να οργανώσουν τη γενεαλογία ενός κοντινού παρελθόντος· “Η προφητεία του Μότσαρτ” και η “Απόγονος” απλώνονται στον ευρωπαϊκό χώρο για να οργανώσουν τη γενεαλογία ενός κοντινού μέλλοντος. Πρόκειται για τα διακριτά στάδια της ωρίμανσης του συγγραφέα, που ξεκινά απ’ ό,τι ήδη διαθέτει, δηλαδή από το άμεσο και βιωμένο, για να κατακτήσει ό,τι προσδοκά, δηλαδή το μακρινό και διαισθητικό, αλλά την ίδια στιγμή περιέχουν εντός τους σε ενιαίο όλο τις διαφορετικές όψεις της σύγχρονης πραγματικότητας μέσα στις πολύπτυχες και αντιφατικές εκδηλώσεις της και μέσα στις ασταμάτητες και υπόγειες συνομιλίες της…¨

Ο Μιχάλης μέσα από το έργο του

Ο συγγραφέας είναι το έργο του και το έργο ο συγγραφέας. Για ό,τι κι αν γράφεις, για όποιους κι αν μιλάς, τα πάντα περνούν μέσα από το προσωπικό σου φίλτρο. Δεν είναι δυνατόν να μην σε αγγίξουν και αποκλείεται όταν περάσουν στο χαρτί να μην έχουν κάτι από σένα. Οι ιστορίες σου δεν είναι απαραίτητα δικές σου, οι ήρωες σου δεν είσαι εσύ, αλλά όλο και κάποια δικά σου πράγματα βάζεις, όλο και κάτι από σένα «κλέβουν» οι χαρακτήρες που δημιουργείς. Για όποιον θέλει να γράψει, είναι σημαντικό να ζει, να γεύεται πράγματα, να έχει εμπειρίες. Να ‘χει αυτιά και μάτια ανοιχτά και να μην κρίνει τους ανθρώπους αλλά να προσπαθεί να τους καταλάβει. Με τη γραφή αποκαλύπτεσαι, «ξεγυμνώνεσαι», εκθέτεις πολλά στοιχεία του εσωτερικού σου κόσμου. Αν δεν είσαι ειλικρινής σε ό,τι θέλεις να πεις, αυτό θα το καταλάβει ο αναγνώστης. Αν χτίσεις ένα κείμενο άψογο συντακτικά και ορθογραφικά, αλλά άψυχο, άνευρο και χωρίς ατμόσφαιρα, δεν πρόκειται να συγκινήσει κανένα και μοιραία θα βρεθεί στα αζήτητα. Για να γράψεις πρέπει να διαβάσεις. Και αφού γράψεις πάλι να ξαναδιαβάσεις. Όσο πιο πολύ μπορείς. Τα κείμενα των άλλων είναι πάντα πολύτιμα και βοηθούν πάρα πολύ έναν συγγραφέα. Η γραφή είναι μια μοναχική διαδικασία. Αναμετριέσαι με τον εαυτό σου και προσπαθείς να αποτυπώσεις στο χαρτί ένα

Η δημιουργιά μέσα στα χρόνια 1995

δικό σου κόσμο, ελπίζοντας πως αυτό τον κόσμο θα θελήσουν να τον γνωρίσουν και άλλοι, οι δυνητικοί αναγνώστες σου. Ανάμεσα στα διάφορα είδη γραφής δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Όποιο είδος κι αν εξασκείς το ίδιο πράγμα προσπαθείς να κάνεις. Να μεταφέρεις στους άλλους τις σκέψεις σου. Μ’ αρέσει πάντοτε να λέω πως γράφοντας δεν κάνω τίποτα άλλο παρά να βάζω ένα θέμα συζήτησης προσκαλώντας τους άλλους να τοποθετηθούν πάνω σ’ αυτό. Είτε είναι αναγνώστες των βιβλίων, είτε θεατές ενός θεατρικού έργου. Ανάμεσα σ’ ένα λογοτεχνικό κείμενο και ένα θεατρικό η τεχνική τους διαφορά είναι πως στο πρώτο μπορείς να περιγράψεις συναισθήματα, εικόνες και ό,τι άλλο θες, ενώ στο δεύτερο πρέπει να τα πεις όλα μέσα από τις φράσεις ενός διαλόγου. Αν κάτι μ’ αρέσει πολύ στο θέατρο είναι πως βλέπεις τους ήρωες σου να ζωντανεύουν επί σκηνής και χάρη στη δουλειά που κάνουν σκηνοθέτες και ηθοποιοί πάνω στο κείμενο σου ανακαλύπτεις και συ κάποια στοιχεία του που δεν τα ‘χες φανταστεί. Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και στη λογοτεχνία και χάρηκα πολύ όταν κάποιες φορές ήρθαν αναγνώστες και μου είπαν ¨σ’ εκείνο το σημείο θέλατε να πείτε αυτό;¨. Δεν ήθελα, αλλά η δική τους παρατήρηση ξεκλείδωσε μια ακόμα πτυχή του κειμένου μου, κάτι που με βοήθησε πάρα πολύ.

Ο Μιχάλης για τον Μιχάλη

Αντί για τον καθρέπτη προτιμώ να βλέπω τον εαυτό μου όπως απεικονίζεται στα πρόσωπα των δικών μου ανθρώπων. Ως χαρακτήρας είμαι εσωστρεφής και γι’ αυτό έχω επιλέξει να συναναστρέφομαι μόνο μ’ ένα μικρό κύκλο ανθρώπων. Στη ζωή μου γνώρισα πολλούς και ενδιαφέροντες ανθρώπους, αλλά με λίγους μόνο επικοινώνησα πραγματικά. Νομίζω πως αυτό συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους και ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του. Εγώ πάντως τις έκανα. Η συγγραφή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Δεν είναι εύκολη υπόθεση αλλά και δεν θα την άλλαζα με τίποτα, όσα κι αν μου ‘χει στερήσει. Το ευτύχημα για μένα είναι πως στη ζωή μου υπάρχουν άνθρωποι που κατανοούν αυτό που κάνω και με στηρίζουν ακόμα και αν χρειάζεται να κάνουν πολύ υπομονή και αρκετές υποχωρήσεις. Όταν ετοιμάζω κάτι, μπαίνω ολοκληρωτικά στον κόσμο του, μέχρι να το ολοκληρώσω. Παρεξηγήθηκα πολλές φορές γι’ αυτό από φίλους και γνωστούς, αλλά δε γίνεται διαφορετικά. Μέσω της γραφής προσπαθώ να κατανοήσω τους ανθρώπους. Ελπίζω μέσα απ’ τα γραφόμενα μου, όσοι κάνουν τον κόπο να τα διαβάσουν, να με κατανοήσουν κι εκείνοι.

Το 1995 είναι η ώρα της λογοτεχνίας. Κυκλοφορεί η πρώτη συλλογή διηγημάτων μου με τίτλο «Τα κουβάρια της σιωπής» απ’ τις εκδόσεις Κοντέος. Το αστείο είναι πως ο κόσμος με είχε συνδέσει με τις επιθεωρήσεις και το γέλιο. Όταν λοιπόν κυκλοφόρησε το βιβλίο μου , παραμονές Χριστουγέννων, πολύ φίλοι το αγόραζαν και το πήγαιναν για δώρο σε γνωστούς τους, προτείνοντας τους να το διαβάσουν γιατί θα γελάσουν πολύ. Ατυχώς, δεν το ‘χαν διαβάσει πρώτα οι ίδιοι καθώς είναι ένα μελαγχολικό βιβλίο που μιλάει για μοναξιά...

1996 Στα πλαίσια του πρώτου συνεδρίου αποδήμων Νομού Κοζάνης παρουσιάζουμε το πρώτο δραματικό θεατρικό μου έργο, το «Είναι μακριά η πατρίδα».

1997 Η επανεμφάνιση μας με τους Οχληρούς, την περίοδο της αποκριάς, συνδυάζεται με μια ακόμα επιθεώρηση , «Πουν’ τς’ οι άλλοι». Παρουσιάζεται στην Αίθουσα Τέχνης και σπάει ταμεία καθώς σε τέσσερις μέρες κόβει 5.500 εισιτήρια, κάτι ασύλληπτο για την εποχή εκείνη! Ένας εκ των πρωταγωνιστών, που διέπρεψε επί σκηνής, και ο αείμνηστος Τέλης Δαϊρούσης, τον οποίο δυστυχώς χάσαμε μετά από λίγους μήνες. Την ίδια χρονιά συμμετέχω με ένα διήγημα μου στην έκδοση ενός συλλογικού λογοτεχνικού έργου με τον τίτλο «Συνάντηση».

1998 Κυκλοφορεί η δεύτερη συλλογή διηγημάτων μου με τίτλο «Μην ενοχλείτε τον πρίγκιπα» απ’ τις εκδόσεις Ζήτρος.

1999 Ξεκινά η επαγγελματική μου σχέση με το θέατρο, καθώς μετά από πρόσκληση της καλλιτεχνικής διευθύντριας του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης Νανάς Νικολάου, συμμετέχω σε μια παράσταση με το γενικό τίτλο «Άνω κάτω». Για την παράσταση αυτή γράψαμε δύο μονόπρακτα ο Γιώργος Παφίλης και γω. Το δικό μου λεγόταν «Η νόσος των παντρεμένων γυναικών» και πρωταγωνιστούσε η Ελευθερία Βιδάκη.

2000 Μια σύντομη συνεργασία με το Μega, όπου συμμετέχω στο σίριαλ «Πες το Ψέματα» ως σεναριογράφος κάποιων επεισοδίων. Ακολουθεί το θεατρικό έργο «Το πακέτο» με το θέατρο Καισαριανής που παίχτηκε στην Αθήνα και σε άλλες ελληνικές πόλεις.

2002 Κυκλοφορεί το πρώτο μου μυθιστόρημα «Τα υγρά ίχνη της μνήμης» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

2006 Κυκλοφορεί το δεύτερο μου μυθιστόρημα «Οι κόρες της Αφροδίτης», πάλι απ’ το Μεταίχμιο.

2009 Στα πλαίσια της σκηνής «Άγονη γραμμή» του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, επί Γιάννη Καραχισαρίδη, ανεβαίνει το έργο «Η ζωή δίπλα μας». Έργο που βασιζόταν στη διασκευή κειμένων από την πρώτη συλλογή διηγημάτων μου «Τα κουβάρια της σιωπής».

2010 Κυκλοφορεί το τρίτο μου μυθιστόρημα «Η προφητεία του Μότσαρτ» από τις εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ.

2011 Ανεβαίνει ως συμπαραγωγή ΟΧΛΗΡΩΝ και ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης η κωμωδία «Όπου ο νεκρός και να κρυφτεί, ο Καλλικράτης θα τον βρει» . Μια «μαύρη» σουρεαλιστική κωμωδία.

2013 Κυκλοφορεί το μυθιστόρημα μου «Η Απόγονος» από τις εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ.

TOGETHER 19

TOGETHER 20

Viva México! Ήταν στις αρχές του 16ου αιώνα όταν οι Ισπανοί κονκισταδόροι έφταναν στηνπρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Αζτέκων, Τενοτστιτλάν, δηλαδή την σημερινή Πόλη του Μεξικού από όπου και ξεκίνησαν τον αποικισμό της Κεντρικής Αμερικής.Από τότε χρειάστηκαν περίπου 300 χρόνια ταραγμένης ιστορίας ως την ανεξαρτησία της χώρας από την Ισπανία.

KEIMENO & ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΘΗΝA ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΥΔAΚΗ

ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ

Αναρίθμητες θεωρίες έχουν ειπωθεί για τους ιερούς χώρους των Ινδιάνων και τις αινιγματικές πυραμίδες τους. Γι’ αυτό και ένα ταξίδι στο Μεξικό επιβάλλεται να έχει στη λίστα του μερικούς από τους πιο διάσημους και σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους στον κόσμο. Λίγα χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Πόλης του Μεξικού, βρίσκεται η αρχαία πόλη Τεοτιουακάν. Διάσπαρτες πυραμίδες των Τεοτιουακάνων και αργότερα των Τολτέκων, δεσπόζουν στον αρχαιολογικό χώρο, με εντυπωσιακότερες αυτές του Ήλιου και της Σελήνης. Περπατώντας στην «Λεωφόρο των νεκρών» αισθανόμαστε την ενέργεια του ιερού αυτού τόπου και προσπαθούμε να φανταστούμε τις αναρίθμητες θρησκευτικές τελετές που έλαβαν χώρα ανά τους αιώνες. Ο ζεστός ήλιος του Δεκεμβρίου κάνει δύσκολη την ανάβασή μας στις πυραμίδες αλλά η θέα από ψηλά μας αποζημιώνει καθώς αντικρίζουμε μία απέραντη κοιλάδα γεμάτη από αρχαίους ναούς. Στα νότια της χώρας αναζητούμε την διασημότερη πυραμίδα των Μάγιας. Είναι το θρυλικό Κουκουλκάν στο Τσιτσέν Ιτζά. Ο εμβληματικότερος αρχαιολογικός χώρος του Μεξικού βρίσκεται στην χερσόνησο Γιουκατάν και περιβάλλεται από πυκνή βλάστηση. Περπατάμε μέσα σε ένα τροπικό δάσος για να αντικρύσουμε μπροστά μας ένα από τα πιο όμορφα μνημεία της Γης. Μια στιγμή που θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μας.

ΚΑΡΑΪΒΙΚΗ και ΟΑΧΑΚΑ

Εβδομήντα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα, δεσπόζει το ηφαίστειο Ποποκατεπέτλ, ο «Πόπο» όπως συνηθίζουν να το αποκαλούν οι Μεξικάνοι. Οι κάτοικοι μας πληροφορούν πως είναι πολύ σπάνιο να δει κάποιος το ηφαίστειο διότι είναι συνέχεια καλυμμένο από πυκνά σύννεφα. Αυτό είναι σίγουρα μια μεγάλη απογοήτευση να μην έχουμε δηλαδή την ευκαιρία να θαυμάσουμε από κοντά ένα από τα πιο ενεργά ηφαίστεια του κόσμου...

Το Μεξικό δεν είναι μόνο ένας τόπος που βρίθει αρχαιολογικών μνημείων αλλά και μια χώρα με πανέμορφες ακτογραμμές όπου ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει τον ήλιο και τη θάλασσα της Καραϊβικής συντροφιά με κοκτείλς φτιαγμένα φυσικά από τί άλλο; Από τεκίλα! Το Κανκούν είναι ο επόμενος προορισμός μας, μια πόλη γεμάτη από φοίνικες και απέραντες παραλίες από λευκή άμμο και καταγάλανα νερά. Εκεί θα ξεκουραστούμε για μερικές ημέρες πριν διασχίσουμε ένα μέρος της Νότιας Σιέρρα Μάδρε, μία διαδρομή μέσα από ατελείωτα στρέμματα γεμάτα από κάκτους, για να βρεθούμε στην Οαχάκα, πόλη γνωστή για τους αυτόχθονες λαούς της, όπως οι Ζαποτέκοι. Στην Οαχάκα θα δοκιμάσουμε υπέροχες τοπικές σπεσιαλιτέ, σούπες από καλαμπόκι και κάκτο και θα πιούμε την διάσημη Μεζκάλ, αγαπημένο ποτό των Μεξικάνων του νότου. Αφού απολαύσουμε τις βόλτες μας στις πολύχρωμες υπαίθριες αγορές της πόλης, θα επισκεφτούμε χωριά Ινδιάνων και θα ζήσουμε λίγο από την καθημερινότητά τους. Η φιλοξενία των ανθρώπων εκεί μας συγκινεί. Μας καλωσορίζουν στα ξύλινα σπίτια τους και μας προσφέρουν χειροποίητες πίτες και ηλιόσπορους. Αφού προσευχηθούν στους θεούς τους για να έχουμε ένα καλό ταξίδι μας ξεπροβοδούν και συνεχίζουμε τον προορισμό μας για την Πόλη του Μεξικού.

ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ

Εβδομήντα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα, δεσπόζει το ηφαίστειο Ποποκατεπέτλ, ο «Πόπο» όπως συνηθίζουν να το αποκαλούν οι Μεξικάνοι. Οι κάτοικοι μας πληροφορούν πως είναι πολύ σπάνιο να δει κάποιος το ηφαίστειο διότι είναι

συνέχεια καλυμμένο από πυκνά σύννεφα. Αυτό είναι σίγουρα μια μεγάλη απογοήτευση να μην έχουμε δηλαδή την ευκαιρία να θαυμάσουμε από κοντά ένα από τα πιο ενεργά ηφαίστεια του κόσμου... Στο Μέξικο Σίτι, το οποίο είναι χτισμένο 2240μ πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, δεν αφήνουμε την κούραση που μας προκαλεί το υψόμετρο να μας πτοήσει. Έχουμε άλλωστε πολλά να δούμε σε αυτή την πανέμορφη πόλη. Δεκάδες κτήρια αποικιοκρατικού ρυθμού κοσμούν το ιστορικό κέντρο με λαμπρότερο δείγμα τον Καθεδρικό ναό της Πόλης του Μεξικού, τον μεγαλύτερο καθεδρικό ναό όλης της Λατινικής Αμερικής. Η θρησκευτικού χαρακτήρα επίσκεψή μας ολοκληρώνεται με την εκκλησία της Παναγίας της Γουαδελούπης. Χιλιάδες πιστοί συρρέουν από όλο το Μεξικό και την υπόλοιπη Λατινική Αμερική για να προσκυνήσουν την θαυματουργή τους εικόνα και να φέρουν στην Παναγία πολύχρωμα λουλούδια και τάματα. Στην κεντρική πλατεία Σόκαλο, που συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες πλατείες του κόσμου, απολαμβάνουμε υπαίθριες παραστάσεις, χορούς Ινδιάνων και παραδοσιακά συγκροτήματα Μαριάτσι. Η μουσική, τα χρώματα και η φιλοξενία των Μεξικάνων μας χαρίζουν ένα ανεξίτηλο χαμόγελο... Στην Calle Londres, στον αριθμό 247 επισκεπτόμαστε την Casa Azul, το περίφημο «Γαλάζιο σπίτι» της ζωγράφου Φρίντα Κάλο και του συντρόφου της Ντιέγκο Ριβέρα. Δύο καλλιτεχνών που σημάδεψαν το Μεξικό αλλά και όλο τον κόσμο με τα έργα τους και την έντονη ζωή τους. Τελευταία στάση του ταξιδιού μας είναι η πόλη της Πουέμπλα όπου έχουμε έρθει για να πλησιάσουμε όσο πιο κοντά γίνεται στο ηφαίστειο Ποποκατεπέτλ. Δεν θα μπορούσαμε άλλωστε να φύγουμε από το Μεξικό δίχως μια τελευταία απόπειρα να δούμε το βουνό. Καθώς κοιτάμε προς τον Πόπο, τα σύννεφα έχουν επιτέλους διαλυθεί και διακρίνεται όλη η μεγαλοπρέπειά του. Εκείνη τη στιγμή ξέρουμε πως είναι ο τρόπος του να μας αποχαιρετήσει. Υποκλινόμαστε στην ομορφιά της φύσης και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα γεμάτοι όμορφες αναμνήσεις. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις μέσα σε λίγες γραμμές αυτή την εκπληκτική χώρα καθώς και την συνύπαρξη πολλών διαφορετικών πολιτισμών, από την οποία γεννήθηκε το σύγχρονο Μεξικό. Θα το λατρέψετε.

TOGETHER 21

Τ

ο σημερινό Μεξικό είναι η ένωση της ισπανικής αποικιοκρατίας και του πολιτισμού των Ινδιάνων. Πάνω από 120 εκατομμύρια κάτοικοι μοιράζονται στη χώρα αυτή μια εκπληκτική ιστορία χαραγμένη πάνω σε πυραμίδες, καθεδρικούς ναούς, σύγχρονα θέρετρα στην Καραϊβική, αχανείς εκτάσεις με κάκτους και ερήμους, ζούγκλες και ηφαίστεια.

TOGETHER 22

Έ

χοντας ισχυρή παρουσία στα social media η ομάδα των κοριτσιών με τις μεγάλες σανίδες είναι μια παγκόσμια κοινότητα που προτρέπει όλα τα κορίτσια του κόσμου να πάρουν τις σανίδες τους, να καταγράψουν τις βόλτες τους και να γίνουν μέλος στο crew που υμνεί τη γυναικεία παρουσία σε αυτό το urban άθλημα. Τι είναι όμως το longboard; Το longboard, εξαιτίας της κατασκευής της σανίδας, η οποία είναι μεγαλύτερη σε μέγεθος και σε πλάτος, σχετίζεται με το downhill. Αναπτύσσεις μεγαλύτερη ταχύτητα χάρη στις μεγάλες ρόδες και του άξονες που χρησιμοποιούνται, είναι σταθερό και πιο ανθεκτικό, άρα κατάλληλο για καταβάσεις και βόλτες σε μεγάλους δρόμους. Το 1975 στην Ελλάδα εμφανίζονται οι πρώτοι skaters με μεγάλες σανίδες και μεγάλες ρόδες. Σήμερα το άθλημα μετρά πολλούς φανατικούς οπαδούς που παίρνουν τις σανίδες τους και οργώνουν τους δρόμους με μεγάλες ταχύτητες. Η ιδέα για το Longboard Girls Crew Greece γεννήθηκε με σκοπό να ενώσει τα διάφορα κορίτσια που ασχολούνται με το άθλημα και μέσα από αυτό να οδηγήσει στην εξέλιξη τους, που θα γίνει από την μεταξύ τους συνεργασία και αλληλοβοήθεια! Συνομιλήσαμε με τη Θεοφανία Πεταλά από τη Θεσσαλονίκη για τον κόσμο του longboarding, το crew της Ελλάδας, την απελευθέρωση και τον τρόπο ζωής στον οποίο σε μυεί το άθλημα!

Υπάρχουν πολλά κορίτσια σήμερα στην Ελλάδα που κάνουν longboard; Τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει ότι τα κορίτσια που ασχολούνται με το longboard έχουν αυξηθεί και συνέχεια αυξάνονται.

Γιατί longboard και όχι skate; Το longboard μ’ αρέσει περισσότερο

Tα κορίτσια με τις μεγάλες σανίδες!

To Longboard girls crew ξεκίνησε πίσω στο 2010 στη Μαδρίτη με πρωταρχικό στόχο την ενσωμάτωση περισσότερων κοριτσιών και γυναικών στο συγκεκριμένο άθλημα. Μέσα από τη σελίδα τους στο facebook αναζήτησαν κορίτσια που έκαναν longboard διευρύνοντας έτσι την ομάδα σε ένα διεθνές επίπεδο. Κάθε χώρα έχει τις δικιές της εκπροσώπους, οι οποίες αντιπροσωπεύουν και προωθούν τις αξίες του Longboard girls crew, στηρίζουν, ενδυναμώνουν και εμπνέουν τα νέα μέλη, KEIMENO ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΓΚΟΥΝΤΩΝΗ καταρρίπτοντας στερεότυπα και προκαταλήψεις.

από το skate, καθώς σου χαρίζει άλλη ελευθερία όταν είσαι πάνω και τσουλάς με ταχύτητα αρκετά μεγαλύτερη από αυτή του skate. Σε κάνει να νιώθεις τέλεια!

Έχω ένα σημάδι στο χέρι γιατί είχα πέσει αλλά γενικά δεν έχω τραυματιστεί σοβαρά πέρα από ένα διάστρεμμα που έπαθα στο πόδι.

Σε τι επίπεδο βρίσκεται το longboarding στην Eλλάδα;

Είναι το longboarding ένα είδος απελευθέρωσης; Τι βιώνεις όταν ρολάρεις;

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν συμβάλει για να ανέβει αρκετά το επίπεδο του longboarding στην Ελλάδα αλλά έχει ακόμα περιθώρια για περισσότερη εξέλιξη.

Αγαπημένη διαδρομή; Η αγαπημένη μου διαδρομή είναι βόλτες στην Τσιμισκή και γενικά σε μεγάλους δρόμους της Θεσσαλονίκης πολύ αργά το βράδυ όταν έχει μειωμένη κίνηση!

Τι μουσική ακούς συνήθως όταν τσουλάς; Όταν τσουλάω ακούω συνήθως ραπ και χιπ χοπ!

Tι «παράσημα»-σημάδια σου έχει αφήσει το longboarding από τις πτώσεις; Έχεις τραυματιστεί ποτέ σοβαρά;

Η λέξη απελευθέρωση είναι το longboarding! Όταν τσουλάς νιώθεις τόσο ελεύθερη και ανάλαφρη, αισθάνεσαι ό,τι έχεις μέσα στο κεφάλι σου να φεύγει και το μόνο που κάνεις είναι να δίνεις όλο και περισσότερη φόρα για να τσουλάς όλο και πιο γρήγορα!

Αγαπημένος longboarding;

προορισμός

για

Θα ήθελα πάρα πολύ να πάω στην California και να κάνω longboard εκεί. Είναι όνειρο ζωής για εμένα!

Πως μπορεί κάποια να ενταχθεί στην ομάδα σας; Στέλνοντας ένα μήνυμα στο Facebook στην ομάδα μας μπορεί η καθεμία που θέ-

λει να μάθει longboard να επικοινωνήσει μαζί μας και εμείς με την σειρά επιδιώκουμε να την συναντήσουμε για να την γνωρίσουμε και να της μάθουμε ίσως κάποια πρώτα βήματα, ώστε τελικά να γίνει μέλος στην ομάδα μας!

Υπάρχουν στερεότυπα και προκαταλήψεις στα urban sports και συγκεκριμένα στο longboarding; Τα urban sports και ειδικά το longboarding έχει αποδεσμευτεί από προκαταλήψεις. Τα παιδιά που ασχολούνται με το άθλημα βοηθούν ο ένας τον άλλον και γενικά υπάρχει μια συνεργασία μεταξύ τους. Αν και ατομικό το άθλημα είναι καλύτερο όταν το κάνεις με παρέα!

Τελικά το longboarding είναι τρόπος ζωής; Το longboarding είναι ξεκάθαρα τρόπος ζωής! Είναι η καθημερινότητα μου, με ανεβάζει ψυχολογικά και με κάνει να νιώθω όμορφα! Μια μέρα χωρίς longboard είναι μια χαμένη μέρα!

Μια ταράτσα out of your MIND Kαι φέτος θα την κάνουμε ταράτσα!

Με τις συνήθειες του χειμώνα, σιγά σιγά να απομακρύνονται και την ανάγκη για «φωτοσύνθεση» και ρεμβασμό να γίνεται όλο και πιο έντονη , η αναζήτηση για νέα αγαπημένα στέκια διασκέδασης θα σε οδηγήσει σε μια urbanταράτσα που φέρνει την άνοιξη στην πόλη της Κοζάνης. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του MIND BAR θα βρεθείς σε ένα μοναδικά διαμορφωμένο χώρο που σου προσφέρει την πιο ελκυστική θέα της πλατείας και το πιο δελεαστικό background για συζητήσεις που λούζονται στο φως. Τρόπικαλ, chic και industrial σε προκαλεί να την επεξεργαστείς και να την ανακαλύψεις! Ήσυχα πρωινά με αρωματικούς καφέδες και δροσερά ροφήματα διαδέχονται χορευτικές νύχτες που συνοδεύονται από signature cocktails και πάντοτε προσεκτικά επιλεγμένες μουσικές. Το MIND ΒΑR με την ιδιαίτερη αισθητική και την άριστη εξυπηρέτηση αφήνει το δικό του στίγμα στη διασκέδαση της πόλης, προσφέροντας μια αναζωογονητική εμπειρία εξόδου που γίνεται αμέσως αγαπημένη συνήθεια.

Κάθε Τρίτη Εssential Nights Party και κάθε Κυριακή After Sunset Groove!

TOGETHER 23

Ειρήνης 1 / Κεντρικός πεζόδρομος | Κοζάνη

Ανανεωμένος και δροσερός κατάλογος με signature Cocktails στην αγαπημένη μας ταράτσα!

Ride ON

Το BMX ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν μικρά παιδιά άρχισαν να αγωνίζονται με ποδήλατα σε χωματόδρομους στη νότια Καλιφόρνια, αντλώντας έμπνευση από τους motocross riders. Το πρώτο ποδήλατο που χρησιμοποιήθηκε για BMX ήταν το Schwinn Sting-Ray, το οποίο εξαιτίας της κατασκευής του, προσέφερε καλύτερο χειρισμό και απόδοση. Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 το BMX είχε γίνει πλέον φαινόμενο.

Π

οδήλατα που πετάνε και φαίνεται να αψηφούν τη βαρύτητα, τιμόνια που στριφογυρίζουν, πόδια στον αέρα, άλματα. Γυρίζεις γύρω από το ποδήλατο και το ποδήλατο γύρω από εσένα. Τα στυλ στο BMX είναι πολλά και διάφορα και τα κόλπα ακόμα περισσότερα. H ελευθερία που σου προσφέρει το riding είναι απεριόριστη, αδάμαστη ενώ η αδρεναλίνη και ο πιθανός κίνδυνος που ελλοχεύει σε κάθε κόλπο κάνουν το καθιστούν εθιστικό. Από το ’70 στο σήμερα το BMX εξακολουθεί να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της street κουλτούρας και ένα από τα βασικά urban αθλήματα. Παρά τη μεγάλη δημοτικότητά του, οι υποδομές για BMX στην Ελλάδα είναι περιορισμένες. Οι συνθήκες αυτές όμως δεν αποτρέπουν τους

ασχολούνται έχουν όρεξη και προοπτικές , με την κατάλληλη υποστήριξη από μαγαζιά και εταιρίες πιστεύω μπορεί να υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη εξέλιξη. Συγκριτικά με παλαιότερα υπάρχει εξέλιξη και περισσότερη κινητικότητα , σίγουρα όμως μπορούμε να το αναβαθμίσουμε κι άλλο.

Ποιες είναι οι πρώτες σου αναμνήσεις riding; Οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι να πηγαίνω στο πάρκο κοντά στο σπίτι μου , και να προσπαθώ να κάνω τα κόλπα που έβλεπα από videos στο internet.

Που έκανες τις πρώτες προπονήσεις σου; Πρώτες μου προπονήσεις τις έκανα στο πάρκο στον Ίασμο, την κωμόπολη από την οποία είμαι.

KEIMENO ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΓΚΟΥΝΤΩΝΗ

αφήνουν το «σημάδι» τους.

Τι βιώνεις όταν κάνεις riding; Βρίσκεις την ελευθερία σου μέσα από αυτό; Υπάρχουν πολλά συναισθήματα όταν κάνω ΒΜΧ , η αδρεναλίνη ανεβαίνει , σίγουρα υπάρχει εκνευρισμός και ένταση όταν δεν πετυχαίνω κάτι που προσπαθώ , αλλά όταν το φέρνω εις πέρας γεμίζω ολόκληρος. Με το BMX βρίσκω τον εαυτό μου, το οποίο για μένα είναι η μεγαλύτερη μορφή ελευθερίας.

Ποιά είναι η καθημερινότητα ενός ΒΜΧ rider ; Νομίζω πως το μόνο που διαφοροποιεί την καθημερινότητα ενός ΒΜΧ rider είναι η προπόνηση και οι τυχόν τραυματισμοί μέσα στη μέρα.

TOGETHER 24

Πως θα χαρακτήριζες το στυλ σου στο riding; Αν και μου αρέσουν όλα τα στυλ , προσωπικά έχω επικεντρωθεί στο technical street riding.

Απαιτείται ιδιαίτερη προετοιμασία πριν από τη συμμετοχή σου σε κάποιο διαγωνισμό; Το θέμα δεν είναι η προετοιμασία πριν από τους διαγωνισμούς αλλά το πόση εξάσκηση κάνεις καθημερινά. Προσωπικά μια μέρα πριν από διαγωνισμό , δεν κάνω καθόλου ΒΜΧ. riders που προσπαθούν και εξελίσσουν τη σκηνή δημιουργώντας νέες προοπτικές. Ένας από αυτούς είναι και ο Ισμαήλ Αχμέτ που το 2010 βρέθηκε τυχαία σε ένα πάρκο στην Ξάνθη, όπου λάμβανε χώρα ένα ΒΜΧ event. Eκεί είδε πρώτη φορά riders να κάνουν ΒΜΧ και κάπως έτσι ξεκίνησε η ενασχόλησή του με αυτό.

Πες μας μερικά λόγια για τις διακρίσεις σου. Πότε ένιωσες ότι τα κατάφερες;

Που θα ήθελες να ταξιδέψεις για ένα ΒΜΧ tour;

Αν και έχω κερδίσει αρκετούς διαγωνισμούς δε θέλω να επαναπαύομαι και προσπαθώ να βελτιώνομαι διαρκώς. Στο ΒΜΧ το να τα καταφέρεις είναι υποκειμενικό, προσωπικά πιστεύω έχω δρόμο ακόμα για να φτάσω εκεί που θέλω.

Αν και θα ήθελα να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο , η 1η μου στάση θα ήθελα να είναι στην California .

Τι είναι αυτό που ξεχωρίζεις από την BMX κουλτούρα και τι επικρατεί στη σκηνή της Ελλάδας;

Για ποιο trick σου είσαι περήφανος;

Μέσω του ΒΜΧ έρχονται κοντά και γνωρίζονται τα άτομα που ασχολούνται με αυτό το άθλημα. Έχω γνωρίσει πάρα πολλούς ανθρώπους και μερικούς από τους καλύτερούς μου φίλους. Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει ανεβεί αρκετά η ΒΜΧ σκηνή καθώς και οι riders. Τα άτομα που

Δεν είμαι περήφανος μόνο για ένα trick αλλά για τους συνδυασμούς τους.

Σου έχει αφήσει το riding «παράσημα» από τραυματισμούς; Προφανώς και όταν ασχολείσαι με ένα τέτοιο άθλημα και δοκιμάζεις λίγο επικίνδυνα πράγματα έχεις αρκετούς τραυματισμούς. Φυσικά, κάποιοι από αυτούς σου

Transitions Xtractive®

Οι φακοί Transitions Xtractive® είναι οι μοναδικοί οφθαλμικοί φακοί για καθημερινή χρήση που ενεργοποιούνται και μέσα στο αυτοκίνητο. Έχουν σχεδιαστεί για να προσαρμόζονται ταχύτατα και από σχεδόν διαφανείς σε εσωτερικούς χώρους, να αλλάζουν σε σκουρόχρωμους (Cat.D) με την έκθεση τους στον ήλιο. Η προηγμένη τεχνολογικά φωτοχρωμική τους ιδιότητα, τους καθιστά ιδανικούς για καταστάσεις έντονης ηλιοφά-

νειας. Είναι η ιδανική επιλογή για την καθημερινότητά σας αλλά και για τις αυξημένες απαιτήσεις σας, εάν περνάτε τον περισσότερο χρόνο σας σε εξωτερικό περιβάλλον. Ενεργοποιούνται με το μπλε φως που υπάρχει στο ορατό φάσμα (blue light effect) συνεπώς ακόμη και μέσα στο αυτοκίνητο. Απευθύνεται στους διοπτροφόρους που το επάγγελμά τους είναι άμεσα συνυφασμένο με μόνιμη εξωτερική εργασία. Οι Transitions XTRActive® φακοί προσφέρουν άνετη και ξεκούραστη όραση σε όλες τις συνθήκες φωτισμού καθώς: •Μειώνουν το ηλιακό θάμβος (Αντηλιά) παρέχοντας έτσι, άνεση στον διοπτροφόρο. (Με μέγιστη απόδοση σκουρότητας 95% – Cat.D) •Προσφέρουν 100 % προστασία έναντι της UV ακτινοβολίας (UVA & UVB) •Αποκόπτουν μέρος του μπλε φωτός (20%) λειτουργώντας προστατευτικά για πιθανές παθήσεις που σχετίζονται με αυτό (π.χ Εκφύλιση ωχράς κηλίδας) •Είναι οι μοναδικοί φωτοχρωμικοί φακοί που σκουραίνουν ακόμα και μέσα στο αυτοκίνητο (έως και 70%) Ανακαλύψτε τη νέα γενιά φακών Flash to Mirror με τεχνολογία Transitions ΧΤRActive® Οι φακοί Flash to Mirror από σχεδόν διάφανοι με μια ιριδίζουσα λάμψη σε εσωτερικό χώρο, όταν ενεργοποιού-

νται από το φυσικό φως μετατρέπονται σε φακούς ηλίου με έναν εξαιρετικής ποιότητας και λάμψης καθρέφτη. Οι Flash to Mirror φακοί προσφέρουν μια νέα διάσταση στο στυλ και είναι ιδανικοί για την Ελληνική αγορά και τους ανθρώπους που ακολουθούν τη μόδα και τις νέες τάσεις της. Χάρη στην τεχνολογία Transitions XTRActive® που φέρουν, η νέα σειρά φακών Flash to Mirror προσφέρει άνεση και προστασία σε όλες τις συνθήκες φωτισμού. Απευθύνεται σε όλους τους διοπτροφόρους που ενδιαφέρονται για το στυλ τους, ακολουθούν τη μόδα και τις νέες τάσεις της. Οι Flash to Mirror® φακοί προσφέρουν στυλ, άνεση και προστασία όλη τη διάρκεια της ημέρας καθώς: Μειώνουν το ηλιακό θάμβος (Αντηλιά) παρέχοντας έτσι, άνεση στον διοπτροφόρο. (Με μέγιστη απόδοση σκουρότητας 95% – κατηγορία D) Ανταποκρίνονται άμεσα στο φυσικό φως και σχεδόν αυτόματα ο φακός αποκτά τη δυναμική του λάμψη Προσφέρουν 100 % προστασία έναντι της UV ακτινοβολίας (UVA & UVB) Αποκόπτουν μέρος του μπλε φωτός (20%) λειτουργώντας προστατευτικά για πιθανές παθήσεις που σχετίζονται με αυτό (π.χ Εκφύλιση ωχράς κηλίδας) Έχοντας σαν βάση τους την τεχνολογία XTRActive® οι μοναδικοί φωτοχρωμικοί φακοί Flash to Mirror®, σκουραίνουν ακόμα και μέσα στο αυτοκίνητο (έως και 70%)

Athanasios Giannis Optometrist-Optician

TOGETHER 25

+302461022470 | +306934938273 www.optikapoupnara.com | optikapoupnara@yahoo.com | www.fashionlens.gr info@fashionlens.gr www.leonardoeyewear.eu | info@leonardoeyewear.eu

Λάτσκος

Η στάνταρ στάση στο κέντρο της πόλης. Με ιστορία που κρατά εξήντα χρόνια. Ένα κατάστημα στο κέντρο της πόλης που μοσχοβολά παράδοση. Στον Λάτσκο βρίσκεις τους πιο εθιστικούς ξηρούς καρπούς της πόλης. Τραγανά αμύγδαλα, macadamia να γλύφεις τα δάχτυλά σου, φουντούκια και ένα σωρό ακόμη! Για να πάρεις μια γεύση από τη θεωρία της εξέλιξης των σάντουιτς δοκίμασε το κλασσικό σπέσιαλ με την υπογραφή Λάτσκος. Αν πάλι είσαι το γλυκού, θα βρεις λαχταριστό φρέσκο παγωτό σε κλασικές και ιδιαίτερες γεύσεις. Γλυκιές μπάλες απόλαυσης πάνω σε τραγανά χωνάκια αλλά και το πιο θρυλικό παγωτό μηχανής της πόλης. Ελαφρύ, απαλό, υπέροχο, λευκό ή ανάμικτο! Το καροτσάκι παγωτού του Λάτσκου έρχεται για να δώσει μια απολαυστική και δροσερή γεύση σε γάμους, βαφτίσεις και parties! Η πρώτη και η τελευταία στάση για παγωτό, ποτό, γλυκό, σάντουϊτς, ξηρούς καρπούς. Νέα υπηρεσία delivery από το κατάστημα Λάτσκος.

TOGETHER 26

astral-planes

Ο σουρεάλ κόσμος της Ευγενίας Λώλη ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΕΛΛΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ

Τι είναι αυτό που θέλεις να “εξιστορήσεις” μέσα από τα κολάζ σου και πόσο σημαντικές είναι για σένα οι διαφορετικές ερμηνείες ενός έργου σου; Εξαρτάται. Κάποια έργα μου έχουν όντως βαθιές ερμηνείες ενώ κάποια άλλα είναι καθαρά αισθητικής φύσεως χωρίς κάποιο συγκεκριμένο νόημα πίσω από αυτά. Θα έλεγα πως το πιο σημαντικό έργο μου είναι το Three minutes to nirvana το οποίο μαζί με την πλήρη ερμηνεία του μπορείτε να δείτε στο cargocollective. com/eugenialoli/. Τελευταία, τα έργα μου είναι κυρίως ψυχεδελικά.

Υπάρχει κάποια κρυφή ιστορία πίσω από το πρώτο σoυ κολάζ ή κάτι εξαιρετικά περίεργο που σε επηρέασε στο ξεκίνημα και στην μετέπειτα πορεία σου; Ξεκίνησα το 2012 κάνοντας το κολάζ για τους φανς του αγαπημένου μου indiepop μουσικού John Maus. Δημιούργησα τότε δυο, τρια κολάζ για αυτόν και στην συνέχεια ανακάλυψα το πόσο μου αρέσει αυτή η διαδικασία. Έτσι άρχισα να φτιάχνω το ένα μετά το άλλο!

Από το pop στο dada, από το μοντέρνο στο παραδοσιακό. Θεωρείς πως ένας καλλιτέχνης πρέπει να έχει συγκεκριμένο «στυλ»; Πιστεύεις στο καλλιτεχνικό «στυλ»; Πιστεύω πως είναι πιο υγιές για έναν καλλιτέχνη να έχει πολλά και διαφορετικά στυλ. Ο Πικάσο για παράδειγμα άλλαζε το στυλ του κάθε τέσσερα με πέντε χρόνια και μερικές φορές άλλαζε ακόμη και το μέσο που χρησιμοποιούσε. Αυτή η διαδικασία θεωρώ πως διατηρεί μια πιο φρέσκια προσέγγιση στην τέχνη στο μυαλό του καλλιτέχνη. Ενώ, παράλληλα είναι ένας τρόπος για να εξερευνήσει κάποιος νέες ιδέες.

Tα έργα σου είναι γεμάτα με οπτικές μεταφορές που φέρουν βαθιά μηνύματα

magnificent-anger

TOGETHER 27

Η

Ευγενία Λώλη έχει καταγωγή από την Πρέβεζα ενώ από τα 23 της ζει μόνιμα στο εξωτερικό. Αφού πέρασε από τους τομείς της υγείας, του προγραμματισμού, της δημοσιογραφίας, της σκηνοθεσίας, της ζωγραφικής και έχοντας κάνει πέρασμα από πολλές χώρες τα τελευταία χρόνια ζει στην Καλιφόρνια και δημιουργεί μερικά από τα πιο εκπληκτικά, σουρεαλιστικά, φουτουριστικά, ψυχεδελικά, σαρκαστικά κολάζ που έχουμε δει ποτέ! Συνομιλήσαμε μαζί της για τις ιστορίες των έργων της, το καλλιτεχνικό στυλ και αισθητική, την διαδικασία δημιουργίας και την έμπνευση πίσω αυτή αλλά και την καθημερινότητα της.

Στον εικαστικό κόσμο της Ευγενίας Λώλη συνυπάρχουν και συναντιούνται ετερόκλητα στοιχεία, φαινομενικά ασύνδετα τοπία, vintage φιγούρες και πρόσωπα που σε μαγνητίζουν και σε κάνουν να χαθείς μέσα σε φαντασιακά κολάζ. Από το υποσυνείδητο στο συνειδητό, από καθημερινά αντικείμενα σε γαλαξιακά τοπία και από το σαρκασμό στη φιλοσοφία και την πνευματικότητα οι εικόνες της αποπνέουν μια ιδιαίτερη αισθητική, η οποία τελικά αποτελεί την κοινή συνιστώσα των έργων της.

Πιστεύω πως είναι πιο υγιές για έναν καλλιτέχνη να έχει πολλά και διαφορετικά στυλ. Ο Πικάσο για παράδειγμα άλλαζε το στυλ του κάθε τέσσερα με πέντε χρόνια και μερικές φορές άλλαζε ακόμη και το μέσο που χρησιμοποιούσε. Αυτή η διαδικασία θεωρώ πως διατηρεί μια πιο φρέσκια προσέγγιση στην τέχνη στο μυαλό του καλλιτέχνη. Ενώ, παράλληλα είναι ένας τρόπος για να εξερευνήσει κάποιος νέες ιδέες

της ύπαρξης μας και όχι μόνο. Eίναι το κολάζ μια επαφή και μια «συναρμολόγηση» της τέχνης με τη ζωή και την καθημερινότητα; Κάνω επίσης και εικονογραφήσεις, τις οποίες θα χαρακτήριζα ως «τέχνη για τα καθημερινά πράγματα». Από την άλλη πλευρά τoκολάζ, ή τουλάχιστον το δικό μου κολάζ, είναι σουρεαλιστικό. Δεν το δημιουργώ έχοντας στο μυαλό μου κάποιο κομμάτι της καθημερινότητας. Είναι εξωπραγματικό, φτιαγμένο από τον κόσμο των ονείρων και από «αλλοιωμένες» καταστάσεις της συνείδησης. Τέλος, δεν πιστεύω πως το κολάζ είναι κάτι που συνδέεται με την συνειδητοποίηση.

Ποιο είναι το πιο έντονο χαρακτηριστικό της αισθητικής σου; Σίγουρα ο σαρκασμός! Όχι τόσο στην οπτική αισθητική αλλά σε αυτό που κρύβεται πίσω από την απεικόνιση. portal-in-the-woods

Έχει επηρεάσει την τέχνη σου το γεγονός πως ζεις στην SiliconValley; Ένας καλλιτέχνης επηρεάζεται από το μέρος που ζει; Ίσως αυτό συμβαίνει σε κάποιους ανθρώπους, αλλά όχι σε εμένα. Εγώ επηρεάζομαι περισσότερο από τις μεταβαλλόμενες καταστάσεις της συνείδησης παρά από τις φυσικές τοποθεσίεςτου πλανήτη.

Πόσο χρόνο σου παίρνει για να ολοκληρώσεις μια δημιουργία σου;

TOGETHER 28

Μου έπαιρνε κάποιες ώρες για να ολοκληρώσω το καθένα. Τελευταία όμως, μια ώρα μου αρκεί για να ολοκληρώσω κάποιο έργο μου.

Yπάρχει κάποια δουλειά σου που ξεχωρίζεις ιδιαίτερα ; Ξεχωρίζω τα πιο ψυχεδελικά έργα μου τα οποία πιστεύω πως είναι και τα καλύτερα μου. Δυστυχώς, το 68% των ανθρώπων που με ακολουθούν είναι γυναίκες στις οποίες αυτό το στυλ δεν αρέσει τόσο πολύ. Οι άντρες το αγαπούν αλλά οι γυναίκες όχι και τόσο. Έτσι, δεν ασχολούμαι τόσο με αυτό το στυλ όσο θα ήθελα.

Πουλάς τα έργα σου αλλά ταυτόχρονα όποιος θέλει μπορεί να έχει πρόσβαση και να τα κατεβάσει δωρεάν. Ναι, πιστεύω πως όλοι πρέπει να έχουν πρόσβαση στα έργα μου τουλάχιστον με σκοπό την προσωπική τους χρήση.

Πως είναι η καθημερινότητα της Ευγενίας Λώλη; Ξυπνάω γύρω στις εξίμιση το πρωί, πηγαίνω για περπάτημα με τους γείτονές μου, παίρνω το πρωινό μου, δουλεύω, παίρνω το μεσημεριανό μου, παίρνω έναν υπνάκο, ετοιμάζω το βραδινό και βλέπω στην τηλεόραση sci-fi σειρές και ταινίες πριν πάω στο κρεβάτι για να κοιμηθώ!

Μελλοντικά, σχέδια; Αγαπώ τις ταινίες γιατί δεν είναι στατικές. Εύχομαι να έχω κάποια στιγμή τα χρήματα για να γυρίζω ταινίες.

ΙΝFO: cargocollective.com/eugenialoli/ eugenialoli.tumblr.com/ eugenialoli.tictail.com/ instagram.com/eugenia_loli/ facebook.com/EugeniasCollages/

TOGETHER 29

kensho-satori

Φοιτητές εν δράσει Ταυτότητα: Ομάδα Επικοινωνίας του Τμήματος Ψηφιακών Μέσων & Επικοινωνίας, ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας - Καστοριά Προορισμός: Σταντ της Γαλλοφωνίας 15η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης Ημερομηνία: 3-6 Μαΐου 2018 Αποστολή: Εξετελέσθη!

Η Ομάδα Επικοινωνίας* Facebook, YouTube, Instagram,Twitter, Flickr @dmcteiwm

Το πλαίσιο

Ελβετίας, του Καναδά, της Ρουμανίας και του Βελγίου, 44 γαλλικούς εκδοτικούς οίκους (BIEF), εκπροσώπους της πόλης της Νίκαιας, το βιβλιοπωλείο “Le livre ouvert” και την έκθεση ψηφιακών βιβλίων “Μηχανή ανάγνωσης”. Κι όλα αυτά γύρω από την κυκλική “αγορά” όπου θα πραγματοποιούνταν οι διαλέξεις και οι συζητήσεις. Στα γύρω σταντ, άνθρωποι που ρύθμιζαν τις τελευταίες λεπτομέρειες για την υποδοχή των πρώτων επισκεπτών, βιβλιοθήκες και φυσικά αμέτρητα βιβλία! Είχε έρθει ώρα να αναλάβουμε δράση κι εμείς. Οι εκδηλώσεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Θεματικές συζητήσεις, διαλέξεις γύρω από τη λογοτεχνία, την ποίηση, τη γαλλοφωνία, την πολιτική και τη δημοκρατία, βιβλιοπαρουσιάσεις από διακεκριμένους συγγραφείς και συντονιστές, αλλά και μαρτυρίες γαλλόφωνων συγγραφέων που προέρχονταν από διάφορα μέρη του πλανήτη περιέχονταν στο πολυποίκιλο πρόγραμμα. Μεταξύ αυτών, οι έλληνες γαλλόφωνοι συγγραφείς Δημήτρης Στεφανάκης, Φίλιππος Μανδηλαράς, Γιώργος Πρεβε-

TOGETHER 30

* Κ. Παρμαξίδου, Α. Τσιντσίνης, Α. Μπάρμπα, Α. Κάκαρης, Α. Παρμαξίδου, Σ. Σταματοπούλου, Ι. Σκρέτα, Μ. Δεληγεωργίου, Α. Παπαδάτου, Δ. Γκιζάρη, Κ. Τριανταφυλλίδης. Υπεύθυνη της ομάδας, η Δρ Α. Γιαννακοπούλου, Επιστημονική Συνεργάτιδα του Τμήματος Ψηφιακών Μέσων & Επικοινωνίας.

Στις 23 Φεβρουαρίου 2018 υπεγράφη στην Καστοριά σύμφωνο συνεργασίας μεταξύ του Τμήματος Ψηφιακών Μέσων & Επικοινωνίας και του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης για κοινές εκπαιδευτικές, πολιτιστικές, επιστημονικές και ερευνητικές δραστηριότητες. Άμεσος στόχος: η προώθηση του Σταντ της Γαλλοφωνίας, του κεντρικού σταντ στη 15η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης 2018, καθώς τιμώμενες χώρες φέτος ήταν οι χώρες της γαλλοφωνίας. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα…

στιτούτου Θεσσαλονίκης. Σημείο αναφοράς: η ιστοσελίδα www.francophonie.gr που συγκεντρώνει και προβάλλει το επικοινωνιακό υλικό - βιντεοπροσκλήσεις, λογότυπα, αφίσες και πλήθος γραφικών...

Highlight: η σειρά από 22 βίντεο των 50 δευτερολέπτων έκαστο, που παρουσιάζει με δημιουργικό τρόπο ισάριθμους προσκεκλημένους συγγραφείς στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Και βεβαίως, η διαχείριση των κοινωνικών δικτύων και πλήθος αναρτήσεων. Έτσι φτάσαμε αισίως στην πολυαναμενόμενη δεύτερη φάση της δράσης μας…

Α’ Μέρος

Β’ Μέρος

Στο πλαίσιο αυτό, η Ομάδα Επικοινωνίας του Τμήματος - 11 προπτυχιακοί φοιτητές με την υπεύθυνη καθηγήτριά τους - αναλαμβάνει τον σχεδιασμό και την παραγωγή οπτικοακουστικού υλικού για την προώθηση των εκδηλώσεων και των προσκεκλημένων συγγραφέων, με σκοπό να υποστηρίξει το επικοινωνιακό έργο του Τμήματος Επικοινωνίας του Γαλλικού Ιν-

Πέμπτη πρωί, 3 Μαΐου, και μετά από όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες, η Ομάδα Επικοινωνίας φτάνει στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσ/νίκης-Helexpo, στο Περίπτερο 13. Το Σταντ της Γαλλοφωνίας, ένα ολόλευκο περίπτερο 350 τ.μ. που κατασκεύασαν οι αρχιτέκτονες Bernard Cuomo και Πρόδρομος Νικηφορίδης, φιλοξενεί τις πρεσβείες της Γαλλίας, της

Κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων δεθήκαμε περισσότερο σαν ομάδα και μάθαμε καλύτερα ο ένας τον άλλον. Η υπεύθυνη καθηγήτρια που συντόνιζε όλο αυτό το χάος που εμείς ονομάσαμε προσπάθεια, μας μετέδιδε συνεχώς τον ενθουσιασμό της και την όρεξη για ακόμη περισσότερη δουλειά, αφοσίωση και δημιουργία, ενώ ταυτόχρονα μας δίδαξε να μην τα παρατάμε ποτέ!

TOGETHER 31

λάκης, Άννα Αγγελοπούλου, Γιάννης Κιουρτσάκης, Κατερίνα Δασκαλάκη, Παναγιώτης Παπαδημητρόπουλος, ο γάλλος φιλόσοφος Frédéric Worms, η διακεκριμένη συγγραφέας της Γαλλικής Ακαδημίας Barbara Cassin, η Dominique Manotti, ο Jean-Bernard Pouy και ο Caryl Férey, τρία ηχηρά ονόματα του γαλλικού νουάρ μυθιστορήματος, ο σπουδαίος ποιητής από τη Γουαδελούπη Daniel Maximin, ο ελβετός συγγραφέας Metin Arditi, η αλγερινή συγγραφέας Kaouther Adimi, η Anna Moï από το Βιετνάμ, η Brina Svit από τη Σλοβενία, ο Sami Tchak από το Τόγκο, ο Thomas Gunzig από το Βέλγιο, οι γαλλικής καταγωγής συγγραφείς Olivier Guez, Leslie Kaplan, Nathalie Quintane, Françoise Kleltz-Drapeau, Philippe Lechermeier, Laure Marchand, Marion Billet και πολλοί πολλοί ακόμα. Το πρόγραμμα διανθίστηκε με θεατρικούς διαλόγους από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, συναυλίες με την Κυβέλη Καστοριάδη και τον Στέφανο Τσιάπη, προβολές ταινιών, σχολικά εργαστήρια και ζωγραφική για το παιδικό κοινό.

Μια διαφορετική προσέγγιση για να τιμήσουν με τον δικό τους τρόπο την Γαλλοφωνία είχαν οι γαλλόφωνοι πρόσφυγες του κέντρου φιλοξενίας της Βόλβης, οι οποίοι σε συνεργασία με την ΜΚΟ Solidarity Now, συμμετείχαν σε μια περφόρμανς ζωγραφικής παρουσιάζοντας τις αυθεντικές δημιουργίες τους και συνοδεύοντάς τες με απαγγελία ποιημάτων και τραγούδι. Από το Σταντ της Γαλλοφωνίας δεν έλειπε η γαλλική γαστρονομία! Ο Αρχιμάγειρας της Πρεσβείας της Γαλλίας στην Ελλάδα Jean-Marie Hoffmann προσέδωσε στην έκθεση μια γεύση γκουρμέ ικανοποιώντας και τους πλέον απαιτητικούς ουρανίσκους. Για την Ομάδα Επικοινωνίας, η εμπειρία στον χώρο της Έκθεσης ήταν μοναδική! Βίντεο, φωτογραφίες, συνεντεύξεις, μοντάζ, γραφικά, δεκάδες αναρτήσεις στους επίσημους λογαριασμούς facebook, instagram, twitter και youtube του Τμήματός μας και όλα αυτά σε περιορισμένο χρονικό διάστημα. Οι προσωπικότητες που συναντήσαμε, άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο γνωστές στο ελληνόφω-

νο αναγνωστικό κοινό, μέσα από τις συζητήσεις και τις διαλέξεις μάς έφεραν πιο κοντά στη γαλλόφωνη λογοτεχνία και σε όλους εκείνους τους διαφορετικούς πολιτισμούς που έχουν κοινό σημείο τη γαλλική γλώσσα. Ο καθένας από τους συγγραφείς είχε να διηγηθεί τη δική του ιστορία, ωστόσο όλοι μάς μετέδωσαν τον ενθουσιασμό τους για τα γράμματα και τις τέχνες, εξάπτοντας την περιέργειά μας να διαβάσουμε τα βιβλία τους, και τίμησαν την Γαλλοφωνία με τον πιο ουσιαστικό τρόπο.

ταυτόχρονα μας δίδαξε να μην τα παρατάμε ποτέ! Θερμές ευχαριστίες στον Γενικό Πρόξενο της Γαλλίας και Γενικό Διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης, κ.

Philippe Ray, την Υπεύθυνη Επικοινωνίας του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσ/νίκης, κα Κατερίνα Σπυροπούλου, και όλους τους συνεργάτες γι’ αυτή την εποικοδομητική και επιτυχημένη συνεργασία, καθώς και τον Πρόεδρο του Τμήματός μας, κ. Γεώργιο Λάππα, για την αμέριστη υποστήριξή του.

Και κάπως έτσι, κύλησαν οι μέρες και έφτασε το βράδυ της Κυριακής… Εσωτερικές σκέψεις

Και τώρα, τι;

Κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων δεθήκαμε περισσότερο σαν ομάδα και μάθαμε καλύτερα ο ένας τον άλλον. Η υπεύθυνη καθηγήτρια που συντόνιζε όλο αυτό το χάος που εμείς ονομάσαμε προσπάθεια, μας μετέδιδε συνεχώς τον ενθουσιασμό της και την όρεξη για ακόμη περισσότερη δουλειά, αφοσίωση και δημιουργία, ενώ

Τώρα μπορείτε να ανατρέξετε στον ιστότοπο www.francophonie.gr και στα κοινωνικά δίκτυα του Τμήματός μας για να δείτε στιγμές - πολλές στιγμές... - δεκάδες βίντεο και εκατοντάδες φωτογραφίες από το Σταντ της Γαλλοφωνίας, καθώς και να ακούσετε τις αποκλειστικές συνεντεύξεις που μας παραχώρησαν οι προσκεκλημένοι συγγραφείς. Ὰbientôt σε νέες δράσεις!

35 χρόνια ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ

TOGETHER 32

Έ Ν Α ΓΛ Υ Κ Ο Τ Α Ξ Ι Δ Ι Μ Ε Τ Ι Μ Ο Ν Ι Σ Τ Α Θ Ε Ρ Ο

Το ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ στην Θεσσαλονίκη,η πρώτη θεραπευτική κοινότητα για χρήστες ουσιών στην Ελλάδα κλείνει φέτος τριανταπέντε χρόνια ζωής και προσφοράς.Ιδρύθηκε το 1983 με τη δημιουργία της Ιθάκης και η επιτυχής λειτουργία της άνοιξε τον δρόμο για τη θεραπεία και την κοινωνική επανένταξη των εξαρτημένων ατόμων. Σήμερα, το ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ περιλαμβάνει ένα εκτεταμένο δίκτυο υπηρεσιών προσβάσιμο στη Θεσσαλονίκη, τα Γιαννιτσά και το Κιλκίς, με δυνατότητα να προσφέρει θεραπεία τόσο διαμονής όσο και εξωτερικής παρακολούθησης.Το θεραπευτικό Κέντρο προσφέρει εντατική καθημερινή θεραπεία που αξιοποιεί τις αρχές της αυτοβοήθειας και της αυτοδιαχείρισης, καθώς και διάφορα θεραπευτικά εργαλεία, για την επίτευξη της ψυχικής απεξάρτησης, την πολύπλευρη αντιμετώπιση των προβλημάτων που συνδέονται με την εξάρτηση και την οικοδόμηση ενός νέου τρόπου ζωής.

KEIMENO ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ

Σ

υναντήσαμε τον ψυχολόγο Βασίλη Καλαμπαλίκη, ο οποίος είναι υπεύθυνος του θεραπευτικού προγράμματος “ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ” επί δέκα συναπτά έτη και είχαμε την ευκαιρία να ενημερωθούμε για τα προγράμματα που υπάρχουν αυτή την στιγμή στο κέντρο, για τις εξαρτήσεις, το θεραπευτικό πρόγραμμα και την επανένταξη των εξαρτημένων ανθρώπων στην κοινωνία. Φέτος το «ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ» μετρά τριανταπέντε χρόνια λειτουργίας, προσφοράς και βοήθειας. Πως κατάφερε να επιβιώσει η θεραπευτική κοινότητα τόσα χρόνια; Βασίσθηκε σε ένα καινοτόμο μοντέλο με βάση την θεραπευτική κοινότητα. Μέσα από αυτό το μοντέλο χιλιάδες συνάνθρωποι, όχι μόνο αντιμετώπισαν την εξάρτηση τους αλλά και άλλαξαν τον τρόπο ζωής ευρύτερα.

έφηβοι και νέοι ενήλικες, χίλιοι διακόσιοι γονείς, εκατοντάδες μαθητές και καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με ενημερώσεις και σεμινάρια. Επίσης, εξυπηρετούνται χίλιες εξακόσιες τηλεφωνικές κλήσεις στην γραμμή υποστήριξης.

Πόσοι συνάνθρωποι μας λαμβάνουν τις υπηρεσίες του κέντρου;

Και οι δύο υποομάδες. Οι χρήστες τηλεφωνούν οι ίδιοι για το πρώτο ραντεβού.

Σε ετήσια βάση περίπου πεντακόσιοι ενήλικες χρήστες, εκατόν εβδομήντα

Συγκριτικά, οι εξαρτημένοι άνθρωποι είναι περισσότεροι σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια; Αυξάνεται η χρήση της κάνναβης συμπεριλαμβανομένου και της συνθετικής, του τζόγου, των βενζοδιαζεπινών και του αλκοόλ. Σχετικά σταθερή είναι η χρήση της Ηρωίνης. Λόγω της κρίσης όμως, παρατηρείται στροφή στα φθηνά ναρκωτικά και με περισσότερη ‘’κοινωνική αποδοχή’.

Στο ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ απευθύνονται οι ίδιοι οι χρήστες ή το οικογενειακό και οικείο περιβάλλον τους;

Ποια διαδικασία ακολουθείται από την

στιγμή που έρχεται κάποιος ζητώντας την βοήθεια του θεραπευτικού κέντρου; Όσον αφορά στους ενήλικες ακολουθείται η παρακάτω διαδικασία: Τηλεφωνικό ραντεβού Πρώτο ραντεβού και διαπίστωση αναγκών Προετοιμασία για την επόμενη κύρια φάση θεραπείας - θεραπευτική κοινότητα ή ανοιχτή δομή Κύρια φάση θεραπείας 9 μήνες μέσο όρο Επανένταξη Followup- παρακολούθηση Αποφοίτηση Στους έφηβους υπάρχουν δύο δυνατότητες ανάλογα την κατάσταση, η μία είναι το βραχύχρονο πρόγραμμα συμβουλευτικής 6 μηνών μέσο όρο και η δεύτερη είναι μακρόχρονο 18 μηνών.

Πείτε μαςλίγα λόγια για την οργάνωση των προγραμμάτων της θεραπευτικής κοινότητας, ποιες εξαρτήσεις αντιμε-

τωπίζονται σ’άυτή; Εξάρτηση από παράνομες ουσίες και το διαδίκτυο για τους έφηβους και νέους ενήλικες. Δεν αποκλείονται οι εξαρτημένοι από το αλκοόλ για αυτούς υπάρχουν και εξειδικευμένα κέντρα.

Στην Ελλάδα του 2018 πόσο εύκολη είναι η επανένταξη των πρώην εξαρτημένων ατόμων στην κοινωνία; Η επανένταξη είναι δύσκολη, ίσως λίγο δυσκολότερη από τον γενικό πληθυσμό. Μαθαίνουν να αγωνίζονται και να αποκτούν κατάλληλα εφόδια εκπαίδευσης, κατάρτισης και διασύνδεσης με την αγορά εργασίας. Παράλληλα,παρέμβαση για άρση προκαταλήψεων από πιθανούς εργοδότες.

Η πολυετή εμπειρία σας στον χώρο της απεξάρτησης τι σας έχει διδάξει για την ζωή; Ότι αξίζει να βλέπουμε την καλύτερη πλευρά του διπλανού και να απολαμβάνουμε τις «λεπτομέρειες» της ζωής.

Ποιος είναι ο ρόλος σου στο « ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ»; Στην κοινότητα υπάρχει μια συγκεκριμένη ιεραρχία. Όταν έρχονται τα νέα μέλη μετά από δυο τρεις μήνες γίνονται μεσαία μέλη αναλόγως βέβαια με την εξέλιξη της πορεία τους. Έπειτα τα μεσαία μέλη γίνονται συντονιστές και δίνουν κατευθυντήριες γραμμές στους νέους. Δουλεύουμε τη σχέση μεταξύ των παλαιών και νέων μελών, την οργάνωση των θεραπευτικών γκρουπ και τόσα άλλα. Τα νέα και τα μεσαία μέλη αναλαμβάνουν πάντα την ευθύνη τους, καταλαβαίνουν τα σφάλματα τους και προσπαθούν να γίνονται καλύτεροι. Είμαι συντονιστής σε θεραπευτικό και σε λειτουργικό επίπεδο. Συζητώ με τον επόπτη για την πορεία μελών, για τους εκπαιδευόμενους συντονιστές και για τα κριτήρια επιλογής τους. Επίσης, είμαι πρόεδρος της κοινότητας, δηλαδή «ο πατέρας του σπιτιού», που σημαίνει πως την τελική ευθύνη για την κοινότητα την έχω εγώ. Η ανάληψη ευθυνών και ρόλων μέσα στο κέντρο δίνει την δυνατότητα και την ευκαιρία σε όλους να νιώσουν υπεύθυνοι, παραγωγικοί και χρήσιμοι μέσα από την διαδικασία αυτή.

Πως και πότε απευθυνθήκατε στο ΚΕΘΕΑ; Η πρώτη μου επαφή ήταν το 2008, μόλις είχα προφυλακιστεί στις φυλακές Κορυδαλλού. Καταδικάστηκα για κατοχή και χρήση ναρκωτικών. Μέσα στο σωφρονιστικό κατάστημα υπήρχε η συμβουλευτική ομάδα του κέντρου. Έτσι ξεκίνησαν όλα, παρακολούθησα την συμβουλευτική όσο βρισκόμουν εκεί.

Τι είναι αυτό που σε οδήγησε στην χρήση των ναρκωτικών; Ήταν μια ζόρικη περίοδος για μένα. Άλλοι άνθρωποι την αντιμετωπίζουν με διαφορετικούς τρόπους, όπως για παράδειγμα πέφτουν στον αλκοολισμό, εγώ «έπεσα» στα ναρκωτικά. Οι λόγοι που με οδήγησαν στη χρήση ήταν διάφοροι, οικογενειακοί, οικονομικοί, αλλά ήταν περισσότερο η ανάγκη μου να ανήκω κάπου. Τότε η παρέα μου «έπινε» τσιγάρο και «ήπια» κιεγω. Μου άρεσε που ήταν ελεύθεροι και ανεξέλεγκτοι, δοκίμαζαν και δοκίμαζα και εγώ. Εκείνη την περίοδο με βοηθούσαν τα ναρκωτικά να ξεφύγω από τα προβλήματα μου και να ξεχάσω ότι μου συνέβαινε.

Πότε συνειδητοποιήσατε πως χρειάζεστε βοήθεια; Όταν συνειδητοποίησα τις συμπεριφορές μου και είπα πως δεν μπορώ να συνεχίσω να ζω έτσι! Όταν είπα δεν πάει άλλο…

Πόσα χρόνια βρίσκεστε στην απεξάρτηση;

Με ρωτάς αν είμαι καθαρός; Ας ξεκαθαρίσουμε πως το καθαρός έχει πολλές σημασίες, σημαίνει πως δεν έχω κάνει χρήση αλλά οι συμπεριφορές συνεχίζουν να είναι ίδιες. Το2014 δεν ήμουν σε κάποιο πρόγραμμα, είχα μπει σε άλλη μονάδα του ΚΕΘΕΑ εκεί όπου έκανα αλλαγές και δούλεψα περισσότερο με έμενα. Κάνω συγκεκριμένα βήματα μιας διαδικασίαςπου διαρκεί 9-12 μήνες. Υποτροπίασα πολλές φορές συμπεριφορικά, εννοώ πως δεν μπόρεσα να διαχειριστώ καταστάσεις. Καθαρός και συμπεριφορικά λοιπόν, είμαι από τα τέλη του 2016.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι στο ταξίδι της προσπάθειας; Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να κάνεις αλλαγές και να δουλέψεις με τον εαυτό σου. Είχα αναγνωρίσει μια συμπεριφορά που δεν με βοηθούσε και έπρεπε να μπω στην διαδικασία να την αλλάξω, να αλλάξω τον τρόπο σκέψης μου και να επαναπροσδιορίσω τις άξιες και τον προορισμό μου. Ξεκινώντας από τον τρόπο που αντιμετώπιζα την αδικία, μέχρι τα πρόσωπα που συναναστρεφόμουν. Πολλές φορές ήθελα να τα παρατήσω, να παραιτηθώ αλλά δεν το έκανα ποτέ. Όταν καταφέρεις να «ξεγυμνωθείς» και να δεις βαθιά μέσα σου γιατί λειτουργούσες έτσι τότε έχεις καταφέρει πολλά. Βιώματα, άσχημες καταστάσεις που έζησες στο παρελθόν δεν σ’αφήνουν εύκολα να κάνεις το επόμενο βήμα. Αν κάνεις όμως το επόμενο βήμα είναι λυτρωτικό. Οι άλλοι θα σε αποδεχτούν, μόνο όταν εσύ ο ίδιος θα αποβάλλεις τους φόβους σου, συγκεκριμένα τον φόβο της απόρριψης.

Αν συστηθώ σε κάποιους ξέρετε εγώ είμαι στο ΚΕΘΕΑ, είμαι ένας άνθρωπος που έκανε μια ζωή χρήση, έχει μπει 2φορες στη φυλακή και δεν το έχω ακόμα αποδεχτεί και νιώθω ακόμα ενοχές γι’αυτό, δεν θα πάω παρακάτω. Θα ζω με το στίγμα. Εάν όμως αποδεχτεί κανείς το παρελθόν του και το αφήσει λιγάκι πίσω του για τραβήξει μπροστά σε μια κοινωνία με «ανοιχτά μυαλά» και «ανοιχτή αγκαλιά» θα τα καταφέρει

Τελικά, το «στίγμα» υπάρχει; Το στίγμα υπάρχει γενικότερα και οφείλεται σε στερεότυπα, αλλά σήμερα υπάρχει και καλύτερη πληροφόρηση. Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που αναγνωρίζουν αυτό που γίνεται εδώ μέσα. Ο κόσμος μαθαίνει, ενημερώνεται και έχει ακόμα να μάθει πολλά. Σ’αυτό το στάδιο βρισκόμαστε σαν κοινωνία. Πάντοτε θα υπάρχουν στίγματα, στερεότυπα και καχυποψία, όλα αυτά ευδοκιμούν εκεί που υπάρχει αμάθεια. Έχω αντιληφθεί περίεργα βλέμματα πάνω μου, έχω βιώσει την περιθωριοποίηση. Αλλά έχω ακούσει και ενθαρρυντικά σχόλια από απλούς ανθρώπους που μας στηρίζουν και είναι δίπλα μας είτε είναι εργοδότες, είτε είναι εργαζόμενοι, καθημερινοί άνθρωποι από όλους τους κλάδους. Αν συστηθώ σε κάποιους ξέρετε εγώ είμαι στο ΚΕΘΕΑ, είμαι ένας άνθρωπος που έκανε μια ζωή χρήση, έχει μπει 2φορες στη φυλακή και δεν το έχω ακόμα αποδεχτεί και νιώθω ακόμα ενοχές γι’αυτό, δεν θα πάω παρακάτω. Θα ζω με το στίγμα. Εάν όμως αποδεχτεί κανείς το παρελθόν του και το αφήσει λιγάκι πίσω του για τραβήξει μπροστά σε μια κοινωνία με «ανοιχτά μυαλά» και «ανοιχτή αγκαλιά» θα τα καταφέρει.

Πως θα χαρακτηρίζατε την επανένταξή σας στην κοινωνία; Η αποδοχή είναι σημαντικό κομμάτι των περισσότερων. Πρώτα αποδεχόμαστε εμάς και μετά όλο τον κόσμο. Η αποδοχή και η επανένταξη είναι λέξεις ταυτόσημες. Γι’αυτό ξεκίνησα με την αποδοχή. Εάν λοιπόν αύριο μεθαύριο μου πει κάποιος πως εσύ ήσουν ένα πρεζάκι, μπορείς να του απαντήσεις πως εγώ ήμουν κάποτε στη ζωή μου αυτό που λες αλλά έκανα μεγάλη προσπάθεια για γίνω αυτό που βλέπεις σήμερα. Εάν εσύ επιλέγεις να μην το βλέπεις τότε είσαι τυφλός και δεν μπορούμε να συ-

Το Πρότυπο Παθολογικό Ιατρείο Δημητρίου Γ. Μακρίδη ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Φεβρουάριο του 2017 με στόχο να προσφέρει υπηρεσίες υγείας υψηλού επιπέδου στο Νομό Γρεβενών. Ο ιατρός κος Δημήτρης Μακρίδης έχοντας ειδικευθεί στο Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, απεκόμισε εμπειρία γνώση και ειδίκευση στην Εσωτερική Παθολογία και στον Σακχαρώδη Διαβήτη. Στο Πρότυπο Παθολογικό Ιατρείο παρακολουθούνται ΣΑΚΧΑΡΟ,ΔΙΑΒΗΤΙΚΟ ΠΟΔΙ,ΥΠΕΡΤΑΣΗ,ΛΙΠΙΔΙΑ,ΑΘΗΡΩΜΑΤΩΣΗ,ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ,ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ, ΑΓΓΕΙΑΚΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ,ΘΡΟΜΒΟΕΜΒΟΛΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ,ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΕΣ,ΧΡΟΝΙΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΑΥΤΩΝ.

TOGETHER 33

Η

μαρτυρία ενός πρώην χρήστη αλλά και μιας μητέρας πρώην χρήστη ναρκωτικών ουσιών είναι η πιο ζωντανή απόδειξη πως η θέληση για ζωή και η δύναμη της ψυχής υπερνικούν οποιαδήποτε εξάρτηση και την αφήνουν στο παρελθόν, κάνοντάς την μια κακή ανάμνηση. Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου είναι πρώην χρήστης ναρκωτικών ουσιών, μας περιέγραψε το δικό του ταξίδι στον κόσμο των εξαρτήσεων, βεβαιώνοντάς μας πως υπάρχει εισιτήριο επιστροφής στην ζωή. Η κυρία Γραμματική Ευστρατουδάκη είναι μια μητέρα χρήστη, η οποία θέλησε να μοιραστεί μαζί μας την δική της εμπειρία και να στείλει το δικό της ηχηρό μήνυμα σε όλες τις οικογένειες που βιώνουν όμοιες καταστάσεις.

ΙΝFO:

TOGETHER 34

Crowdfundingproject «Μαύρα Πρόβατα» για ένα Online Δίκτυο Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης και Συμβουλευτικής Εφήβων του ΚΕΘΕΑ Το act4Greece στηρίζει τη δράση «Μαύρα Πρόβατα» από 02/05/2018 έως 02/11/2018, με στόχο να συγκεντρωθούν ένα χρηματικό ποσό για την υλοποίηση του project. www.act4greece.gr

νεργαστούμε. «Αντίο». Θα σας αναφέρω ένα πραγματικό περιστατικό, είχα χάσει την αστυνομική ταυτότητά μου και όταν με κάλεσαν από το αστυνομικό τμήμα να πάω να την παραλάβω, να ληφθεί υπόψιν πως είχα μια αλλεργία με τα όργανα της τάξεως και αντιδρούσα σαν τις γάτες όταν τις πετάς νερό, προκάλεσα το ενδιαφέρον στον Διευθυντή από τον οποίο εισέπραξα ένα μεγάλο μπράβο ενθάρρυνσης για την προσπάθεια μου. Με ρώτησε για τα προγράμματα του «ΚΕΘΕΑ» και είναι σαν να έβλεπε μπροστά του όλη αυτή την προσπάθεια του κέντρου. Κατά την άποψη μου θα έπρεπε να γίνονται ενημερώσεις, σεμινάρια, συνεδρίες σε αστυνομικούς, δικηγόρους, εισαγγελείς και όχι μόνο. Θεωρώ πως είναι απαραίτητη διαδικασία που θα επιφέρει πολλά. Το επόμενο στάδιο που ακολουθείται είναι η επανένταξη. Μετά από την κοινότητα της Σίνδου θα μεταφερθούμε στον ξενώνα επανένταξης που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Εκεί θα πρέπει να αυτονομηθούμε, να αναζητήσουμε εργασία και να τακτοποιούμε ζητήματα που προκύπτουν. Ένας ακόμη ρόλος μας είναι να αναλαμβάνουμε τα νέα μέλη, να τα εντάσσουμε και να τους βοηθάμε στην διαδικασία, έτσι συναναστρεφόμαστε με τον κόσμο, ερχόμαστε σε επαφή μαζί του και παρατηρούμε την αλληλεπίδραση.

Τι θα συμβουλεύατε σε κάποιον που βρίσκεταιστην ίδια θέση που βρεθήκατε κάποτε κιεσείς; Οι άνθρωποι πρέπει να πάθουν για να μάθουν!Δυστυχώς, κάποιοι δεν είναι πια μαζί μας για να μάθουν. Εάν τα μικρά παιδιά, οι έφηβοι και οι νέοι πειραματιστούν με τα ναρκωτικά θα πάθουν, δεν είναι δεδομένο ότι θα μάθουν. Ο εθισμός μπορεί να εμφανιστεί με χίλιους δυο τρόπους, δεν χτυπάει πόρτες, δεν κάνει διακρίσεις. Θα ήθελα οι γονείς να ξεχάσουν την φράση «στο δικό μου παιδί αποκλείεται να συμβεί», μπορεί να συμβεί στον καθέναν. Θα ήθελα η κοινωνία να είναι λιγότερο ρατσιστική και να εστιάσει στο πρόβλημα. Να μην παραγκωνίζει τον άνθρωπο, γιατί όσο τον πετά στο περιθώριο δεν του δίνει κίνητρο να αλλάξει.

Η

κυρία Γραμματική Ευστρατουδάκη είναι μια μητέρα πρώην χρήστη που πάλεψε και αγωνίστηκε με «νύχια και με δόντια» για την ζωή του παιδιού της, αλλά και νυν πρόεδρος του συλλόγου οικογένειας και φίλων του «ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ». Μοιράστηκε μαζί μας την συγκλονιστική εμπειρία της και πέρασε ηχηρά μηνύματα τόσο για τα ναρκωτικά όσο και για την ζωή, την θέληση και την μαχητικότητα. Χειμαρρώδης και ειλικρινής μίλησε για την περιπέτεια του παιδιού της και για το πώς κατάφερε αυτά που φάνταζαν αδύνατα στην αρχή, να γίνουν δυνατά. Οι εξαρτήσεις δεν κάνουν διακρί-

σεις και πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε με το κεφάλι ψηλά ανέφερε δίχως ντροπή και ενοχές.

Απευθυνθήκατε εσείς η ίδια στο ΚΕΘΕΑΙΘΑΚΗ; Απευθύνθηκα η ίδια στο ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ το 2009, όταν ανακάλυψα ότι το παιδί μου είχε μπλέξει με τα ναρκωτικά. Έψαχνα παντού να βρω βοήθεια, δεν ήξερα τι να κάνω και που να απευθυνθώ μέχρι που με παρέπεμψε στο κέντρο, ο αξιόλογος γιατρός και ιατροδικαστής κ.Τσούκας. Θυμάμαι ακόμα τις κουβέντες του, «καθαρό στεγνό πρόγραμμα στο ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ» . Έψαξα λοιπόν και το βρήκα. Κάλεσα στο 1145. Όταν έφτασα στο κέντρο ήμουν σαν φτερό στον άνεμο, δεν ήξερα που πατούσα και που βρισκόμουν. Εντάχθηκα στην ομάδα των γονέων και από τότε δεν έχω χάσει ούτε μια συνεδρία. Στην αρχή, δεν πίστευα ότι μπορούσα να τα καταφέρω. Όλα τα μέλη του ΚΕΘΕΑ μετά από τόσα χρόνια κατάφεραν να γίνουν οικογένεια μου και το εννοώ, με ξέρουν τόσο καλά που ακόμα και η χροιά της φωνής μου να αλλάξει καταλαβαίνουν πως υπάρχει πρόβλημα. Οι αξιόλογοι άνθρωποι και επιστήμονές που το απαρτίζουν είναι πάνω απ’όλα άνθρωποι που νοιάζονται πραγματικά. Αφενός μεν βοήθησαν το παιδί μου να βγει νικητής από την περιπέτεια του, αφετέρου δε βοήθησαν και εμένα να γίνω καλύτερος και άνθρωπος.

Πότε αντιληφθήκατε πως το παιδί σας έπαιρνε ναρκωτικά και χρειαζόταν άμεση βοήθεια; Δυστυχώς, δεν το αντιλήφθηκα εγκαίρως! Ήταν 13 χρονών άριστος κολυμβητής, καλός μαθητής, του άρεσαν τα Αγγλικά, άρχισε όμως να τα παρατάει σιγά σιγά και νόμιζα πως έφταιγε η εφηβεία. Μέχρι να καταλάβω τι συνέβαινε και τι έφταιγε είχε ήδη μπλέξει με την ηρωίνη. Παρόλες τις υποτροπές τώρα είναι καθαρός χάρη στο πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ. Δεν είναι εύκολο ταξίδι ακόμα και αν έχεις καταφέρει να φτάσεις στην στεριά μέσα από την φουρτουνιασμένη θάλασσα, ο κίνδυνος δεν έχει περάσει. Παρολαυτά είναι ένα ταξίδι πολύ όμορφο που πρέπει να κρατάς το τιμόνι σταθερά. Ακόμα και στην υποτροπή πρέπει να είμαστε άγρυπνοι και να το παλεύουμε μαζί.

Πόσο δύσκολο είναι να πείσει κάνεις έναν χρήστη να μπει σε κέντρο απεξάρτησης; Δύσκολα ο χρήστης αποφασίζει να πάει μονός του στο κέντρο.Ήταν δύσκολο λοιπόν, να πείσω τον γιο μου πως χρειάζεται βοήθεια, έπρεπε να το χειριστώ με ευελιξία και προσοχή. Πήγαινα ενάμιση χρόνο στις ομάδες του ΚΕΘΕΑ και μετά ακολούθησε εκείνος. Παρατηρούσε την αλλαγή της συμπεριφοράς μου απέναντι του, τις κάρτες του ΚΕΘΕΑ που άφηνα πάνω στο

Ζητάμε βοήθεια με το κεφάλι ψηλά, κοιτάμε το πρόβλημα κατάματα. Παρατηρώ πως έρχονται γονείς στο κέντρο και ντρέπονται ή δεν θέλουν να το μάθει κανείς και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος τους. Θα τους συμβούλευα να μην ντρέπονται και να μην νιώθουν ένοχες, να μην κρύψουν το πρόβλημα. Θα είμαι εδώ για αυτούς για να προσφέρω τις υπηρεσίες μου, για να μοιράσω αγάπη και κατανόηση γιατί έχω βρεθεί στην θέση τους και τους καταλαβαίνω απόλυτα. Θέλω να τους φωνάξω… Γίνεται! Όλα γίνονται αρκεί να το θελήσουμε τραπέζι και όταν τις έβλεπε μου έλεγε ότι χάνω χρόνο από την ζωή μου. Δεν απαντούσα και έκανα υπομονή. Όταν ωρίμασε η σκέψη του και διαπίστωσε και ο ίδιος πως δεν μπορεί να ζει πια έτσι, μια μέρα μου ζήτησε βοήθεια σφίγγοντάς μου το χέρι και μου είπε:«μανά βοήθησε με να φύγω από τα ναρκωτικά». Εκεί ένιωσα την καρδιά μου να πάει να σπάσει. Εάν τον πρόσταζα να πάει είμαι βέβαιη πως δεν θα πήγαινε στο κέντρο απεξάρτησης.

Πως αντιμετώπισε η οικογένεια σας το γεγονός πως ένα μέλος της ήταν χρήστης ναρκωτικών ουσιών; Όλο το σπίτι μας γκρεμίστηκε συθέμελα. Φυσικά επηρεάζονται όλα τα μέλη της οικογένειας από την κατάσταση, αφού κλονίζονται και δοκιμάζονται και οι μεταξύ μας σχέσεις. Πιστεύω πως είναι απαραίτητη η παρακολούθηση του προγράμματος του ΚΕΘΕΑ που απευθύνεται στην οικογένεια, στους γονείς και στους φίλους. Από τότε που ξεκίνησα το πρόγραμμα έφερνα πληροφοριακά αυτά που μάθαινα εκεί και τα έκανα πράξη μέσα στο σπίτι. Κάπως έτσι επήλθε η ισορροπία, όταν κατάφερα να επιβάλλω με τρόπο την τάξη και την ηρεμία. Όταν έμαθα τα όρια που πρέπει να θέσω στο παιδί μου. Πλέον ήξερα πώς να του φέρομαι και να του μιλώ, δεν του έδινα ούτε εγώ, ούτε ο περίγυρος μας χρήματα, ότι και να γινόταν δεν γίνονταν κρυφά. Στην δική μας περίπτωση το πρόβλημα το αντιμετωπίσαμε κατάματα, δεν κλείσαμε παντζούρια και κλειδώσαμε πόρτες. Για να το αντιμετωπίσεις θέλει αγάπη, σκληρή δουλειά και συνεννόηση. Δεν υπάρχει συνταγή για την αντιμετώπιση αυτών των περιπτώσεων. Ο κάθε γονιός κρίνει πως θα συμπεριφερθεί στο παιδί του, αφού το

καθένα είναι διαφορετικό και κουβάλα τον δικό του συναισθηματικό κόσμο, βλέπει από την σκοπιά του. Υπάρχουν γονείς που διώχνουν τα παιδιά τους από το σπίτι ακραίο μεν, κατακριτέο όμως όχι. Κατανοώ πως δεν ήταν έτοιμοι να το αντιμετωπίσουν. Μόνο αν ζητήσουν βοήθεια θα μπορέσουν και να βοηθήσουν δραστικά. Υπάρχει σωτηρία αν όλη η οικογένεια το παλέψει μαζί!

Ζείτε με τον φόβο ενός ενδεχόμενου υποτροπιασμού; O γιος μου είναι καθαρός και είμαι πολύ περήφανη γι’αυτό, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει πως δεν υπάρχει πια κίνδυνος. Φοβάμαι όπως φοβούνται όλοι οι γονείς για τα παιδιά τους. Κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσουν τα παιδιά μας σε μια επερχόμενη δυσκολία. Ένας χρήστης όταν ζοριστεί σκέπτεται: στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω την ηρωίνη και κάτω από την γλώσσα μου έχω την γεύση της. Αυτό σημαίνει πως ότι και αν συμβεί στη ζωή τους, τους έρχονται στο νου εικόνες, αυτές που νόμιζαν τότε πως ήταν ευτυχισμένοι και τις θέλουν ξανά. Εάν έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά με τον εαυτό τους και έχουν άμυνες καταφέρνουν να τις διώξουν, εάν όχι ξανακυλούν. Κιόμως τα έχουν καταφέρει πάρα πολλά παιδιά και χαίρομαι πραγματικά γι’αυτό. Είμαι πολύ περήφανη για όλα.

Τι θα συμβουλεύατε στους γονείς που παλεύουντις εξαρτήσεις μαζί με τα παιδιά τους; Οι γονείς που έχουν πρόβλημα με τα παιδιά τους δεν θα πρέπει να ντρέπονται και να νιώθουν ενοχές, να μην κλείσουν τα παντζούρια και να μην φοβηθούν μήπως το μάθει η γειτονιά. Γιατί αν το κάνουν τα παιδιά τους θα φύγουν μέσα σε 3 χρόνια. Ζητάμε βοήθεια με το κεφάλι ψηλά, κοιτάμε το πρόβλημα κατάματα. Παρατηρώ πως έρχονται γονείς στο κέντρο και ντρέπονται ή δεν θέλουν να το μάθει κανείς και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος τους. Θα τους συμβούλευα να μην ντρέπονται και να μην νιώθουν ένοχες, να μην κρύψουν το πρόβλημα. Θα είμαι εδώ για αυτούς για να προσφέρω τις υπηρεσίες μου, για να μοιράσω αγάπη και κατανόηση γιατί έχω βρεθεί στην θέση τους και τους καταλαβαίνω απόλυτα. Θέλω να τους φωνάξω… Γίνεται! Όλα γίνονται αρκεί να το θελήσουμε.

Τι σας έμεινε από όλο αυτό το ταξίδι; Αφήνω την πίκρα της περιπέτειας και κρατώ την γλυκά της ζωής. Μια γλυκιά γεύση μου μένει! Ο γιος μου με αποκάλεσε τρελή όταν τον ευχαρίστησα που με έβαλε σ’άυτη την δοκιμασία, γιατί μέσα από αυτήν δεν βγήκε μόνο εκείνος ζωντανός αλλά και εγώ. Πιο δυνατή, πιο καλός άνθρωπος με περισσότερες αξίες. Αυτό λοιπόν που μου έμεινε είναι τα αστραφτερά του μάτια και η καλημέρα που μου λέει κάθε πρωί. Τι άλλο να ζητήσει μια μάνα;

Πατσιλιάς Φυτώριο

ΠΑΠΑΘΩΜΑΣ Σιάτιστα

Ηλεκτρικές συσκευές/ Έπιπλα/ Στρώματα/ Πλυστικά μηχανήματα Η επιχείρηση ΠΑΠΑΘΩΜΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ εδρεύει στη Σιάτιστα εδώ και 40 χρόνια. Μια οικογενειακή επιχείρηση 2ης γενιάς που έχει ως τομέα δραστηριοποίησης το εμπόριο επίπλου, ηλεκτρικών ειδών, στρωμάτων, μηχανημάτων και ότι αφορά τον οικιακό εξοπλισμό! Δύο όροφοι καταστημάτων γεμάτοι με όλα όσα χρειάζεται ένα σύγχρονο σπίτι συνδυάζοντας την άψογη εξυπηρέτηση με πολύ προσιτές τιμές. Επιλέξτε μέσα από μια μεγάλη γκάμα προϊόντων που θα ικανοποιήσουν τις δικές σας ανάγκες. Δ. Μεγ Αλεξάνδρου 33, Σιάτιστα | Τ. 2465 023148

ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!

TOGETHER 35

3ο χιλ Κοζάνης Λάρισας, Κολοκοτρώνη και Σλήμαν γωνία T.K.: 50100 Τηλ.: 24610 38 756 & 6948 087 137 | www.patsiliasfytorio.gr

ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ

Αντιμετωπίζοντας ΜΑΖΙ τον καρκίνο Επισκεφτήκαμε το «Θεαγένειο» Νοσοκομείο, ένα από τέσσερα ειδικά αντικαρκινικά νοσοκομεία της χώρας που μετρά τρεις και πλέον αιώνες συνεχούς προσφοράς στη Θεσσαλονίκη. Γνωρίσαμε από κοντά την Κοινωνική Υπηρεσία του Νοσοκομείου και ενημερωθήκαμε τόσο για τον ρόλο της όσο και για την εξειδικευμένη βοήθεια που παρέχει στους ασθενείς και στις οικογένειες τους.

KEIMENO ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ

σεις είναι συνήθως περισσότερες από μια και εξαρτώνται πάντα από τις ανάγκες του. Επίσης, εκτός από τους ασθενείς στο γραφείο μας απευθύνονται οι συγγενείς τους, οι οποίοι έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη όχι μόνο για στήριξη αλλά και για βοήθεια σε πρακτικά θέματα που προκύπτουν από την ασθένεια.

TOGETHER 36

Η ομάδα των κοινωνικών λειτουργών παρέχει ψυχολογική υποστήριξη τόσο στους ασθενείς όσο και στις οικογένειες τους. Πόσο εύκολη είναι η ανάληψη της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά;

Κ

άνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή, το Θεαγένειο υπήρξε «το Νοσοκομείο της Ελληνικής Ορθοδόξου Κοινότητας», που ονομάστηκε «ΧΑΡΙΣΕΙΟ» προς τιμήν του ευεργέτη του Θεαγένους Χαρίση, ο οποίος το 1863 άφησε με διαθήκη το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στην Ελληνική Κοινότητα για το Νοσοκομείο. Σήμερα, το Θεαγένειο καλύπτει ιατρικές ανάγκες των κατοίκων της Μακεδονίας, της Θράκης και της Θεσσαλίας και εκτός από το νοσοκομείο περιλαμβάνει το Κέντρο Προληπτικού Ελέγχου «Γεώργιος Γεννηματάς» καθώς επίσης λειτουργεί και την Κινητή Μονάδα που διεξάγει προληπτικό γυναικολογικό έλεγχο στη Μακεδονία, τη Θράκη και τη Θεσσαλία. Το Θεαγένειο αναπτύσσεται συνεχώς ανανεώνοντας την υποδομή του όσον αφορά τον ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό του, έχοντας ως κύριο στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Διαθέτει επιστημονικό προσωπικό υψηλοτάτου επιπέδου δίνοντας έμφαση και στην εκπαίδευση των αυριανών ιατρών. Φιλοδοξεί να είναι ένα από τα κορυφαία νοσοκομεία στην παροχή υπηρεσιών υγείας. Αφού συναντήσαμε την ομάδα των κοινωνικών λειτουργών, ρωτήσαμε όλα όσα μας ανησυχούν και μας προβληματίζουν, για τον τρόπο που χειρίζεται η ομάδα την κάθε περίπτωση του ασθενούς ξεχωριστά, πως διαχειρίζεται ο καρκίνος μαζί με την οικογένεια σε συνεργασία με τους ειδικούς και πόση μεγάλη σημασία έχει η ψυχή, η δύναμη και η επιμονή στην αντιμετώπιση του.

στη οποία βρίσκονται βοηθώντας τους να εκφράσουν τα συναισθήματα, τους φόβους και τις αγωνίες τους. Ενημερώνει τους ασθενείς για θέματα που αφορούν σε ασφάλειες, συντάξεις, επιδόματα και λοιπές παροχές των ασφαλιστικών ταμείων με ταυτόχρονη βοήθεια – αν χρειάζεται- για την συγκέντρωση των απαιτούμενων δικαιολογητικών. Οι ανασφάλιστοι ασθενείς ενημερώνονται για τη δωρεάν νοσηλεία τους και τις παροχές που δικαιούνται. Βοήθεια στους ασθενείς κατά την επιστροφή στο σπίτι τους για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες διαμονής. Εισαγωγή σε δομές φιλοξενίας αν αδυνατεί το οικογενειακό περιβάλλον να τον φροντίσει ή αν ο ασθενής δεν έχει οικογενειακό περιβάλλον . Ενημέρωση ασθενών και συνόδων για την λειτουργία του ξενώνα φιλοξενίας και περίθαλψης Καρκινοπαθών που στεγάζεται στην Πυλαία και λειτουργεί με την ευθύνη του Θεαγενείου και μπορεί να φιλοξενήσει ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπείες αλλά και τους συνοδούς τους. Επίσης, η Κοινωνική Υπηρεσία έχει αναλάβει τη λειτουργία ξενώνα του Θεαγενείου στον οποίο μπορούν να φιλοξενηθούν μόνο συνοδοί των ασθενών. Βοήθεια των συνοδών σε αλλά πρακτικά θέματα π.χ. κατάθεση δικαιολογητικών που αφορούν στο ασθενή, παραπομπή σε άλλες υπηρεσίες.

Ποιος είναι ο ρόλος των κοινωνικών λειτουργών στο αντικαρκινικό νοσοκομείο; Παίρνει άλλη υπόσταση εδώ;

Ο ασθενής εισάγεται στο Νοσοκομείο είτε για να χειρουργηθεί είτε για να υποβληθεί σε θεραπείες, χημειοθεραπείες ή ακτινοβολίες. Στην Κοινωνική Υπηρεσία απευθύνεται είτε ο ασθενής αυτοβούλως είτε μετά από παραπομπή από το προσωπικό, το γιατρό, τη νοσηλεύτρια, κ.α. Αν ο ασθενής μπορεί και θέλει επισκέπτεται το γραφείο, ή διαφορετικά τον επισκεπτόμαστε στο θάλαμo νοσηλείας. Οι συναντή-

Ο ρόλος του Κοινωνικού Λειτουργού σε ένα Νοσοκομείο και ιδιαίτερα σε ένα αντικαρκινικό Νοσοκομείο είναι πολυδιάστατος. Ο Κοινωνικός Λειτουργός στο νοσοκομείο στηρίζει συναισθηματικά τους ασθενείς αλλά και τους συγγενείς για να μπορέσουν να αποδεχτούν την νέα κατάσταση

Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείται από την στιγμή που ο ασθενής εισάγεται στο νοσοκομείο και ξεκινά την θεραπεία του;

ο Θεαγένειο αναπτύσσεται συνεχώς ανανεώνοντας την υποδομή του όσον αφορά τον ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό του, έχοντας ως κύριο στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Διαθέτει επιστημονικό προσωπικό υψηλοτάτου επιπέδου δίνοντας έμφαση και στην εκπαίδευση των αυριανών ιατρών. Φιλοδοξεί να είναι ένα από τα κορυφαία νοσοκομεία στην παροχή υπηρεσιών υγείας

Οι ασθενείς και οι συνοδοί που απευθύνονται στην Κοινωνική Υπηρεσία εξυπηρετούνται άμεσα από τους Κοινωνικούς Λειτουργούς. Οι επισκέψεις στους θαλάμους των ασθενών είναι καθημερινές με σκοπό να εκφράσουν τις ανάγκες, τις δυσκολίες και τους προβληματισμούς τους. Ο κάθε ασθενής είναι ξεχωριστή – μοναδική προσωπικότητα και σαν τέτοια αντιμετωπίζεται. Όταν υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω διερεύνηση ή πιο εξειδικευμένη παρέμβαση, συστήνεται η παραπομπή τους στους ειδικούς επαγγελματίες ψυχικής υγείας, όπως στον ψυχίατρο ή στην ψυχολόγο του νοσοκομείου. Έτσι ώστε ο καθένας συμβάλει με την δική οπτική, στο να διαχειριστεί τόσο ο ασθενής όσο και ο συνοδός του με το καλύτερο δυνατό τρόπο την νέα κατάσταση.

Είναι επαρκής η επιστημονική ομάδα για να καλύψει τις ανάγκες όλων των ασθενών; Όλοι οι ασθενείς που ζητάνε ψυχολογική και συναισθηματική υποστήριξη και απευθύνονται στους ειδικούς ψυχικής υγείας εξυπηρετούνται άμεσα. Στο γραφείο της Κοινωνικής Εργασίας υπάρχει πάντα Κοινωνικός Λειτουργός για να υποδεχτεί τους ασθενείς και τους συγγενείς που προσέρχονται. Υπάρχει άμεση ανταπόκριση στις παραπομπές από το προσωπικό του Νοσοκομείου και αφορούν τόσο εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς ασθενείς μας . Με την αύξηση του προσωπικού θα μπορούσαν να διευρυνθούν και ίσως να διαφοροποιηθούν οι δραστηριότητες του τμήματος μας εντός του νοσοκομείου όσων αφορά στην συχνότερη παρουσία στο πλευρό των ασθενών. Επίσης, και στην εκπόνηση άλλων προγραμμάτων που θα αφορούσε στην ενημέρωση και στην συναισθηματική τους αποφόρτιση ασθενών και συνοδών. Ανάμεσα στις αρμοδιότητες σας υπόκειται και η διαμεσολάβηση με δημοσίους φορείς για την διευθέτηση διαφόρων ζητημάτων που αφορούν στους ασθενείς; Αρχικά μέσα στο Νοσοκομείο συνεργαζόμαστε με όλο το ιατρικό , νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό για την καλύτερη εξυπηρέτηση των ασθενών, καθώς επίσης και με το γραφείο προστασίας δικαιωμάτων ληπτών υπηρεσιών υγείας στο όποιο μπορούν να απευθύνονται οι ασθενείς για

να ενημερώνονται για τα δικαιώματα τους κατά την παραμονή τους στο Νοσοκομείο. Στις αρμοδιότητες μας είναι επίσης και η διαμεσολάβηση σε άλλους δημόσιους φορείς για να επιλυθούν ζητήματα των ασθενών π.χ. το ΙΚΑ για την παράταση της ασφαλιστικής κάλυψης κάποιου ασθενή, τα Κέντρα Πιστοποίησης αναπηρίας για να εξεταστεί ο ασθενής και να πάρει ποσοστό αναπηρίας που θα το χρησιμοποιήσει για τη έκδοση σύνταξης ή για λοιπές παροχές. Επίσης, μπορεί να γίνει παραπομπή του ασθενή σε άλλη υπηρεσία π.χ. «Βοήθεια στο σπίτι» για να τον εξυπηρετεί όταν επιστρέφει στο σπίτι του. Εκτός από δημόσιους φορείς υπάρχει συνεργασία με ιδιωτικούς φορείς και ΜΚΟ προκειμένου να ενταχθούν στα προγράμματα τους.

Περιγράψτε μας μια τυπική μέρα της καθημερινότητάς σας. Πως καταφέρνετε να αποφορτιστείτε στο τέλος αυτής; Μια τυπική μέρα στο γραφείο Κοινωνικής Εργασίας του Νοσοκομείου περιλαμβάνει συναντήσεις με ασθενείς που συνήθως δεν είναι με εισαγωγή στο Νοσοκομείο, οι οποίοι έρχονται για θεραπείες και ταυτόχρονα απευθύνονται στην Κοινωνική Υπηρεσία για να συζητήσουν θέματα που τους απασχολούν, να ενημερωθούν για τα δικαιώματα τους, για παροχές ταμείων και να ζητήσουν βοήθεια για να την τακτοποίηση και διεκπεραίωση διοικητικών διαδικασιών. Επισκέψεις στους θαλάμους των ασθενών που χρειάζονται βοήθεια από Κοινωνική Λειτουργό ή έχουν ανάγκη απλά μιας παρουσίας. Συνεργασία με φορείς για την καλύτερη εξυπηρέτηση των ασθενών. Τηλεφωνικές επικοινωνίες με άλλες υπηρεσίες για παραπομπές ασθενών. Αναζήτηση και συνεργασία με συνοδούς για την εξυπηρέτηση των ασθε-

νών τους. Η καθημερινή αποφόρτιση δεν είναι πάντα εύκολη. Με τα χρόνια εμπειρίας όμως αναπτύσσουμε τεχνικές για να μπορούμε να το ελέγχουμε. Η θετική εξέλιξη της πορείας ενός ασθενή ή το «ευχαριστώ» του για τη βοήθεια που δέχτηκε αποτελεί ηθική ικανοποίηση για τον Κοινωνικό Λειτουργό.

Λόγω της δουλειάς σας καθημερινά αντικρίζετε τον καρκίνο, αλήθεια μπορεί κανείς να συνηθίσει την μορφή του, την ύπαρξη του; Η λέξη καρκίνος περικλείει πολλές προκαταλήψεις και έντονη συναισθηματική φόρτιση. Δεν πρέπει να μας τρομάζει αυτή η λέξη. Πρέπει να δούμε τον καρκίνο σαν μια ασθένεια που έχει δύσκολη αντιμετώπιση. Όλοι οι ασθενείς αντιμετωπίζουν δυναμικά τον καρκίνο τους και αναπτύσσουν ο καθένας το δικό του τρόπο διαχείρισης. Πολλές φορές ακούμε από ασθενείς που αναρωτιούνται, που βρίσκουν τόση δύναμη και αντιμετωπίζουν όλες τις δυσκολίες της ασθένειας. Τις περισσότερες φορές δεν είναι μόνο ο καρκίνος αλλά και όλα τα άλλα προβλήματα που τον συνοδεύουν και συνεχίζουν να μας ευαισθητοποιούν. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις ασθενών, άσχετα από την εμπειρία μας, που μας αγγίζουν περισσότερο. Π.χ. μοναχικοί ασθενείς που χειρουργούνται και νοσηλεύονται χωρίς να έχουν κανένα συνοδό.

Έχετε καταφέρει να γίνετε σημαντικό κομμάτι της ζωής των ανθρώπων που παλεύουν την νόσο. Πως νιώθετε γι’ αυτό; Το Θεαγένειο έχει γίνει κομμάτι της ζωής των ογκολογικών ασθενών. Οι επισκέψεις του ασθενή είναι πολύ συχνές. Όλο

το προσωπικό του Νοσοκομείου προσπαθεί να βοηθήσει τους ασθενείς να αντιμετωπίσουν την δύσκολη κατάσταση που βιώνουν και να βγουν από αυτή όσο γίνεται πιο αλώβητοι. Βρίσκονται κοντά τους στις δύσκολες στιγμές τους και προσπαθούν να μειώσουν τον πόνο τους. Σαν Κοινωνικοί Λειτουργοί αν καταφέρουμε να βοηθήσουμε τους ασθενείς να αντιμετωπίσουν μέρος των δυσκολιών που προκύπτουν στη ζωή τους και που σχετίζονται και επιβαρύνονται από τη ασθένεια αυτό αποτελεί για μας πολύ μεγάλη ικανοποίηση.

TOGETHER 37

Η λέξη καρκίνος περικλείει πολλές προκαταλήψεις και έντονη συναισθηματική φόρτιση. Δεν πρέπει να μας τρομάζει αυτή η λέξη. Πρέπει να δούμε τον καρκίνο σαν μια ασθένεια που έχει δύσκολη αντιμετώπιση. Όλοι οι ασθενείς αντιμετωπίζουν δυναμικά τον καρκίνο τους και αναπτύσσουν ο καθένας το δικό του τρόπο διαχείρισης. Πολλές φορές ακούμε από ασθενείς που αναρωτιούνται, που βρίσκουν τόση δύναμη και αντιμετωπίζουν όλες τις δυσκολίες της ασθένειας

ΦΩΤΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ της Δήμητρας Καραγιάννη & του Χρήστου Λαμπριανίδη

TOGETHER 38

Ποιήματα: Δήμητρα Καραγιάννη Καλλιτεχνική επιμέλεια: Δήμητρα Καραγιάννη Φωτογραφίες: Χρήστος Λαμπριανίδης Μοντέλο: Μαρίνα Λαμπριανίδη

ΦΡΑΓΜΟΙ

ΧΗΜΕΙΑ

Κλείστηκα εδώ, στου κόσμου το σκοτεινό υπόγειο στην πολύπλοκη αυτή σιωπή που βουίζει στ’ αυτιά μου

Προεκτείνω τις σκέψεις στους τοίχους ζωγραφίζω χημικές ενώσεις από δάκρυ και χρώμα

Φραγμοί ορατοί οριοθετούν τη χαρά τα θέλω μου κάνουν ανακωχή τη θέση τους δίνουν στα πρέπει μια για πάντα Στ’ αμείλικτα πρέπει που αποφασίζουν για μένα ερήμην μου Ψελλίζω λόγια ακατάληπτα λέξεις δίχως λογική για να κοπάσει μέσα μου η ορμή να ευτυχήσω άλλη μια στα έγχρωμα αιθέρια όριά μου

Βασικά χρώματα· βασικά ένστικτα· βασικές αρχές· βασικά μου στοιχεία Κίτρινη η πόλη κίτρινο φως, κι ένας αέρας με παίρνει με συνεπαίρνει σ’ έναν αθέατο λυγμό χωρίς ειρμό το μυαλό ασυνάρτητες οι σκέψεις Μπλε θερινός ουρανός εγώ κι η θάλασσα δύο λάμψεις που χορεύουν σαν τρελές στο σκοτάδι κι εγώ να πίνω, στην υγειά μου, τον κόσμο Κόκκινο· το χρώμα του αίματος το χρώμα του πάθους το χρώμα του βάθους Η ζωή έχει το χρώμα του λάθους

ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ

Το βλέμμα σου είναι μια δισύλλαβη λέξη ομολογεί σιωπηλά όσα δεν θες να πεις

Τώρα με καλείς να παίξω μαζί σου ν’ αναρριχηθώ στον τοίχο του χρόνου και να ‘ρθω ξανά να σε βρω

Ξανά και ξανά με «διαβάζει» επιθεωρεί τη ζωή μου διαρκώς

Στα μαλλάκια σου απάνω χορεύουν οι αθώες αλλοτινές μου εξιδανικεύσεις

Ένα κράμα κραυγής και σιωπής δυνατό και μεγάλο καρφωμένο επάνω μου σαν αιχμηρή πρόκα

Κοίτα να με πας μακριά για να ‘χω δρόμο πολύ τη ζωή απ’ την αρχή να διανύσω

Το βλέμμα σου είναι μια αλλόκοτη δίνη ένα ατσάλινο ποίημα βαμμένο με χρώμα

Κοίτα να γελάς για να ‘χει ο κόσμος άνοιξη κι η νύχτα έναν λόγο να ανατείλει

Η αφοπλιστική του αλήθεια ένα θραύσμα φωτός στο σκοτάδι που εκβιάζει τον κόσμο

Κοίτα να αφήσεις ένα αποτύπωμά σου στο κόσμο λίγο χρώμα στο λευκό του απείρου

Το βλέμμα σου στάζει ζωή συντρίβει το χρόνο σβήνει κι αφήνεται σ’ όσα το αύριο θα φέρει Καίγεται στη δροσιά της γιορτής του σαν βαθύ φωτεινό καλοκαίρι

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΤΟ ΤΖΑΜΙ

Το τζάμι αόρατο τείχος εγκλωβίζει στη στιλπνή του αφή τα σημάδια που αφήνω

Η πλάτη στον τοίχο ιπτάμενα πόδια δυο ανήλικα μάτια που πλανιούνται στο φως κι απεγνωσμένα ζητούν την ενηλικίωσή τους, για να την αρνηθούν μάταια ες αεί στο ξεχασμένο «μετά» τους

Στέκομαι εδώ σα βουβή φωτογραφία να χαϊδεύω το γυάλινο κόσμο που ανοίγεται εμπρός μου

Στέκομαι εδώ θεατής του εαυτού μου στο τζάμι του κόσμου

Πίσω απ’ το τζάμι τις ρωγμές του αγγίζω απαλά σπασμένα κομμάτια χαρακώνουν το αύριο εντός μου

Μετράω το χρόνο αργά, δυνατά, καθαρά τον προφέρω σαν ενεργητικό, αμετάβατο ρήμα Τον μετράω κι εκείνος έρχεται χύνεται απάνω μου σαν παράφορο κύμα

Στέκομαι εδώ και μετράω το χρόνο τον μετράω πριν να ‘ρθει, προτού χυθεί απάνω μου σαν παράφορο κύμα

TOGETHER 39

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ

5

TOGETHER 40

Οι

πιο φονικές σαγιονάρες Είμαι εδώ για να σας μιλήσω για τις σαγιονάρες, τις πιο λατρεμένες παντόφλες που φοριούνται από το ντουζ μέχρι και τη δεξίωση. Δε σας κρύβω ότι, αν και έχω φορέσει πολλές, ακόμα ψάχνω τις κύριες τέλειες. Γιατί κάποιες κόντεψαν να με σκοτώσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Χαβανέζικες

Για να δικαιολογήσω την τιμή τους τις παρουσίασα με καμάρι: Αγόρασα ένα είδος πλαστικής παντόφλας που συγκρατείται από δύο λουριά σε σχήμα V, που η γωνία τους περνά στο μεγάλο δάχτυλο. Πάνω στα λουριά είναι γραμμένο σε παράφραση «είμαι από τη Χαβάη». Κυκλοφορούν εδώ και 60 χρόνια. Και αυτό που μου είπαν ήταν: Καλά, γιατί τις πήρες τόσο ακριβές; Τις έχουν και στη λαϊκή! Και ύστερα με σκότωσαν.

Τζαμπαρίγκος

Ω, ναι! Τα φλαμίγκο είναι στη μόδα και έχουν ωραία χρώματα! Γιατί δεν παίρνω ένα ζευγάρι; Ούτε ένας καφές δεν κάνει τόσο, σκέφτηκα και τις αγόρασα. Πήγαιναν και με το μαγιό μου. Πρώτη φορά ασορτί. Και ματιάστηκα μόνη μου! Έφαγα μια τούμπα σε κάτι σκαλιά μετά τη θάλασσα, γιατί βγήκε η διχάλα από την τρύπα, που ακόμα θυμάμαι τον ήχο που έκανα όταν έπεσα και τον πόνο που είχα όταν σηκώθηκα. Να κακιά παντόφλα, να να που κόντεψες να με σκοτώσεις!

Δερμάτινες

Διαβάσατε πριν που μου σχίστηκαν οι τζαμπαρίγκος σαγιονάρες στις διακοπές. Ευτυχώς είχα μαζί μου και ένα ζευγάρι δερμάτινες. Και έκανα ντουζ με αυτές. Καταλαβαίνετε τι έγιναν. Παραμορφώθηκαν. Και γω συνεχίζω να τις φοράω παραμορφωμένες, παρά το ότι σκοτώνουν το στυλ μου!

Δίπατες

Ανεβαίνω έναν όροφο και νιώθω υπέροχα. Άλλος αέρας από πάνω. Μακραίνει το πόδι, τα ρούχα φαίνονται πιο ωραία και γω περπατάω με χάρη. Ώσπου ιδρώνουν τα πόδια, φεύγουν πιο μπροστά και τα αγαπημένα μου μικρά δακτυλάκια βγαίνουν απέξω. Σχεδόν ακουμπάνε το δρόμο. Τα μαλώνω να μπουν μέσα και αυτά τον χαβά τους. Καλή η θέα από ψηλά, αλλά για δίπατες δεν είμαι . . .Σκοτώνουν την αισθητική.

Βασανιστικές

Έψαχνα ένα ζευγάρι που να ξεκουράζει τα πόδια μου. Και κάποιος μου πούλησε αυτές με τα καρφάκια. Είπε ότι είναι ανατομικές και ότι θα τις φοράω και θα πετάω. Ναι, ούτε από την κρεβατοκάμαρα ως το μπάνιο δεν καταφέρνω να πάω! Με σκοτώνουν απ΄ την κούραση. Αυτές ήταν οι πέντε πιο φονικές σαγιονάρες που έχω δοκιμάσει. Δε μετανιώνω για καμία από αυτές, γιατί μου έδωσαν ιστορίες να αφηγούμαι. Φέτος λέω να δοκιμάσω αυτές: Ελπίζω μετά από λίγο καιρό να μη βρομάνε! Εσείς τι λέτε;

«Μαγιάτικοι Προβληματισμοί» Αν είστε ψηλόλιγνες ή απλά αδύνατες ή γυμνασμένες τότε μην συνεχίσετε την ανάγνωση αυτού του άρθρου. Σας έχω υπέροχα νέα, σας πάνε όλα! Αν όμως ανήκετε στις κοινές θνητές, στις τσουπωτές κυρίες και σας ανησυχούν τα χαριτωμένα σας παχάκια, τα αλμυρά και γλυκά σας ψωμάκια και πατάτε στις μύτες των ποδιών σας για να τα κάνετε να φαίνονται πιο μικρά, μην προβληματίζεστε… «Μαζί» θα ανακαλύψουμε το ιδανικό μαγιό που θα τονίζει τα δυνατά σας σημεία, θα κρύβει τις αδυναμίες σας, και θα σας αναδείξει σε θεά της παραλίας. Αποτελείται από δυο κομμάτια και θα το βρείτε σε άπειρα χρώματα και σχέδια. Είναι ο διασημότερος τύπος μαγιό αφού οι γυναίκες τον προτιμούν περισσότερο από κάθε άλλο. Για τις κυρίες με γεμάτη κοιλίτσα καλό θα ήταν να φροντίσουν το κάτω μέρος του μαγιό να είναι ψηλόμεσο. Θα κρύψει έξυπνα και τον λουκουμά που θα έχουμε καταβροχθίσει στην παραλία. Προσοχή! Δεν αγοράζουμε ποτέ αυτό που μας αρέσει πολύ και μας έχει πάρει τα μυαλά, αλλά αγοράζουμε αυτό που μας στρώνει και μας πηγαίνει…

INFO: Το πρώτο σύγχρονο μπικίνι, σχεδιάστηκε από τον γάλλο μηχανικό Λουί Ρεάρ και παρουσιάστηκε στις 5 Ιουλίου του 1946, σε υπαίθρια επίδειξη μόδας στο Παρίσι.

Το ολόσωμο

Το μπουρκίνι

Ήταν αυτό που πρωτοεμφανίστηκε στην ιστορία των μαγιό και αυτό γιατί κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος του γυναικείου σώματος στις τότε συντηρητικές κοινωνίες. Είναι άνετο, κρύβει στυλάτα τις ατέλειες, εφαρμόζει τέλεια και μας χαρίζει αυτοπεποίθηση και χαμόγελα. Σφίγγει και αγκαλιάζει το κορμί, δεν το αποχωρίζεται ποτέ και δεν μαρτυρά αυτά που ήδη φάγαμε ή θα φάμε. Ξέρει να κρύβει καλά τα σοκολασμένα μυστικά μας και το ευχαριστούμε πολύ γι’αυτό. Μερικές φορές από την χαρά μας του τραγουδάμε κιόλας… «Υπάρχεις και όσο υπάρχεις θα υπάρχω»… Ενδείκνυται και για τις ντροπαλές τσουπωτές κυρίες.

Εάν δεν σας καλύπτουν οι παραπάνω επιλογές τότε μπορείτε να επιλέξετε το μπουρκίνι! Nαι ναι η λέξη παράγεται από την μπούρκα και την κατάληξη -ινι κατά το μπικίνι. Καλύπτει το σώμα από την κορφή μέχρι τα νύχια αφού πρόκειται για μια στολή δύτη με πιο λεπτή υφή και δεν αφήνει τίποτα ακάλυπτο αλλά ούτε στην φαντασία των άλλων. Αυστηρό, πρακτικό που μας βγάζει από την ταλαιπωρία της αναζήτησης ερημικής παραλίας.

INFO: To 2004 η Aheda Zanetti, σχεδιάζει το πρώτο μπουρκίνι

Το τρικίνι

Άλλο και τούτο πάλι, καινούργιο μαγιό. Γκουγκλάρεις και σου λύνεται η απορία, το τρικίνι είναι ένα μαγιό που συνδέει το μπικίνι με ένα κομμάτι ύφασμα ή ένα μοτίβο στην κοιλιά. Βρίσκεται ανάμεσα στο μπικίνι και το ολόσωμο αλλά μπορεί να αποδειχτεί θαυματουργό για εκείνες που θέλουν κάτι να κρύψουν και κάτι να αποκαλύψουν. Άλλη μια επιλογή για να (από)καλύψουμε το κορμί μας με στυλ και σεξαπίλ.

INFO: το νέο μαγιό σάρωσε τις εντυπώσεις στο Fashion Week Μiami και ξετρέλανε τις γυναίκες.

INFO:To 1942 εμφανίζεται το ολόσωμο μαγιό με κοψίματα μοντέρνα αλλά συνεχίζει να είναι συντηρητικό.

Όποιο μαγιό και να επιλέξετε, όποιο και αν ταιριάζει στον τύπο σας να θυμάστε πως μόνο αν νιώθουμε καλά μέσα μας και μόνο αν αφήσουμε το όμορφο καλοκαιράκι να μας συνεπάρει θα μας μείνει αξέχαστο. Μαγιό πολύχρωμα, μονόχρωμα, τρικίνι, μπικίνι, ολόσωμα, μπουρκίνι και τόσα άλλα που θα ντύσουν το κορμί μας το αψεγάδιαστο ή το γεμάτο ατέλειες το ίδιο τέλεια, αφού όλα έχουν έναν κοινό παρονομαστή το υπέροχο και διαφορετικό γυναικείο σώμα. Η καθεμία μας μοναδική, ξεχωριστή, αληθινή με ή χωρίς ατέλειες. Κανένα μαγιό δεν θα φτιάξει το καλοκαίρι μας, μπορεί μονάχα να το χρωματίσει χαρίζοντας μας ένα ηλιόλουστο χαμόγελο.

Επιλέξτε την δεξίωση σας ανάμεσα στη στυλάτη αίθουσα, στο καταπράσινο κτήμα ή σε όποιο σημείο εσείς θέλετε, καλύπτοντας όλες σας τις επιθυμίες και ανάγκες με τις τρεις επιλογές, την Αίθουσα, το Κτήμα και το Catering.

TOGETHER 41

Το μπικίνι

Σχέση σε συντήρηση…

KEIMENO ΜΙΛΑ ΚΥΡΟΥ

Ν

αι, ναι μετά τα λαχανικά, το γιαούρτι, το φαγητό που έμεινε από χθες μπήκε κ η σχέση στη «συντήρηση» . Οι άνθρωποι που ακολουθούν αυτού του τύπου τις σχέσεις, κάνουν τόσα, όσα χρειάζεται για να την κρατήσουν, δηλαδή να κρατήσουν τον άνθρωπο που έχουν απέναντι τους, δεν τον αφήνουν να φύγει, θες από εγωισμό, θες από “αγάπη” ( ποια αγάπη; όταν αγαπάμε, αφήνουμε τον άλλον ελεύθερο), θες από βόλεμα, θες από φόβο μοναξιάς. Δεν κάνουν κάτι περισσότερο, δε θέλουν ή δεν μπορούν να κάνουν την προσωπική τους υπέρβαση, κάνουν κύκλο γύρω από το κέντρο του εγώ τους, μένουν στάσιμοι, στάσιμη και η σχέση. Εξακολουθούν να την κρατούν έτσι… δε δοκιμάζουν να τη βγάλουν από το ψυγείο, φοβούνται, φοβούνται τάχα μήπως χαλάσει. Aς χαλάσει, τουλάχιστον το δοκίμασες…

Mα, αν τη βγάλεις και τη “μαγειρέψεις” με μεράκι, βάζοντας τον καλύτερο σου εαυτό, θα την απολαύσεις και μέσα απ΄αυτήν, απολαμβάνεις τον εαυτό σου και τον άλλον, άλλωστε, αυτός δεν είναι ο στόχος;

Η Ελένη και ...

το παντελόνι με τα κεράσια

KEIMENO ΕΛΕΝΗ ΓΚΟΡΑ

TOGETHER 42

Κ

οίτα να δεις! Σε λίγες μέρες γίνομαι τριάντα και αυτό το τεύχος είναι το τριακοστό. Και αφού συμπίπτουν αυτά τα δύο τριαντάρια, δε θα ΄πρεπε να το γιορτάσουμε από τώρα; Κυρία υπεύθυνη έκδοσης, κύριε γραφίστα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι μην προβληματιστείτε πολύ τι φωτογραφία να βάλετε αυτήν τη φορά στη στήλη μου. Μία τούρτα θα ‘θελα! Από εκείνες τις ψηλές με τα πολλά πατώματα και σχέδια με ζαχαρόπαστα, που ποτέ κανείς δε θα σκεφτεί να μου πάρει για δώρο, γιατί θα τη φάω όλη μόνη μου-τέτοια μοναχοφάα είμαι. Και γιατί με τα ίδια λεφτά μπορεί να μου πάρει κάτι άλλο. Ας πούμε ένα παντελόνι-ναι, σε σέ-

να μιλάω, καλά το κατάλαβες. Μη μου πάρεις τούρτα, πάρε μου το παντελόνι εκείνο με τα κεράσια που είδαμε ψες στη βιτρίνα καθώς περνούσαμε με το αυτοκίνητο, θυμάσαι; Και είπα αχ, τι ωραίο, δε θα μου πήγαινε πάρα πολύ; Και αφού με το δώρο τα κανόνισα, ησύχασα! Μου ΄φυγε ένα βάρος από πάνω μου. Όσο να ‘ναι είναι άβολο να ξέρεις τι δώρο θέλεις και να μη σε ρωτάνε. Οπότε το γράφω και ας γίνει η ευχή πραγματικότητα. Την τούρτα περικαλώ, στη στήλη και το παντελόνι με τα κεράσια στο ψυγείο. Πλάκα, πλάκα δε θυμάμαι από πότε έχω να σβήσω κεράκια. Και τι περιμένω άλλωστε; Όταν γίνουν πολλά τα κεριά που να μην χω-

ρούν στην τούρτα τεσσάρων κομματιών-έχω δει και τέτοιες ξεφτιλισμένες να κυκλοφορούν στην πιάτσα-τότε να τη σβήσω; Ε, όχι λοιπόν! Φέτος θα φοράω το παντελόνι με τα κεράσια, εκείνο της βιτρίνας, θα κρατάω ένα μπολ επίσης με κεράσια, θα ‘χω αναμμένα κεριά και θα είμαι ευτυχισμένη. Γιατί η ευτυχία είναι σαν τα κεράσια. Γλυκιά, κόκκινη και τραγανή! Κρατς! Υ.Γ. Και μετά θα χτυπήσει το κουδούνι. Ντιιιννν! Θα είναι ο ντελιβεράς με μια σαλάτα και μια πίτσα special και γίγας. Πάνω στη φούρια μου για να ανοίξω και να βρω λεφτά, θα ‘χω ρίξει και θα ‘χω ποδοπατήσει όλα τα κεριά. Άουτς, αυτό πόνεσε . . .

«Πρώτο τραπέζι πίστα» KEIMENO ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ

Έ

χει και η νύχτα καμώματα που φαίνονται ξημερώματα. Αλλά είναι λαμπερή, όμορφη, αφού φορά τα καλά της, τα αστραφτερά της, καλογυαλίζει τα παπούτσια της και στέκεται περήφανα μπροστά σου. Της αρέσει να την ραίνουν με λουλούδια και μ’αυτό τον τρόπο να ανταμείβουν την σαγήνη και τη γοητεία της. Αμαρτωλή ή όχι σε ξελογιάζει εύκολα σαν τα άστρα που γεμίζουν τον ουρανό της. Τραγουδάει και γεμίζει μαγαζιά και για να την δεις από πολύ κοντά, την πληρώνεις αδρά. Κοιτάς μα δεν αγγίζεις. Μπουζούκια ένας χώρος, μια ιστορία. Ποιος μπορεί να τα κατακρίνει; Ποιος τολμά να πει κουβέντα για τον χώρο που ξεδίνει η ψυχή, που γιορτάζει η καψούρα, που ξεχνιέται η στεναχώρια, που ξεσαλώνει η χαρά; Πρώτο τραπέζι πίστα λοιπόν, με πότο και γαρύφαλλο να νιώθεις όσα νιώθει ο τραγουδιστής, αφού αν νιώθει πραγματικά τα όσα τραγουδά σε συνεπαίρνει και σε κάνει να νιώθεις. Δίνει μια ελευθερία στην έκφραση, ξεκλειδώνει συναισθήματα, χορεύει το σώμα, κινεί τα χέρια, σε φέρνει κοντά με τους άλλους, γίνεσαι ένα, σαν την φωνή του κοινού που τραγουδά τον κάθε στίχο εναρμονισμένα, χωρίς ένα φάλτσο, χωρίς ένα λάθος. Τι και αν τον σιγομουρμουράς γιατί δεν τον ξέρεις… Η μαγεία της μουσικής μπροστά σου, αυτή που ενώνει, αγαπάει, νιώθει, αισθάνεται, προκαλεί, θυμώνει, ηρεμεί. Με βαριά λαϊκά, με βαριά καρδιά και ανάλαφρη διάθεση, με παγοθήκες και μπουκάλια, με δίσκους λουλουδιών που πετιούνται όλοι μαζί στο πικ της καψούρας. Στο πικ ενός συναισθήματος που δύσκολα περιγράφεις, ορμητικό, φλογερό, μοναδικό, το ίδιο έντονο με την επιθυμία της ζωής. Τα μπουζούκια έχουν τους δικούς τους κανόνες, έχουν όρια και κόκκινες γραμμές. Έχουν διάχυτη την παρουσία του έρωτα, τις τιμές τους, τις αξίες τους, τις φιλίες τους, τα κονέ τους. Τι και να δεν είσαι του λαϊκού ρεπερτορίου όταν η ψυχή διψά, μπορεί να ξεδιψάσει και

με αυτά, οτιδήποτε αληθινό είναι νερό για εκείνη, γάργαρο και καθαρό σαν τις ψυχές όλων αυτών που βρίσκονται μέσα σ’αυτά, πίσω απ’αυτά, αφού οι ίδιοι είναι αυτά. Κάπου εκεί φτάνει και η λυπητερή. Χαλάλι! Μετά από εκεί έχει και συνέχεια, ένα βρώμικο στο χέρι για να ικανοποιήσεις το πεινασμένο στομάχι, σαν ιεροτελεστία που φτάνει στο τέλος της. Το βρώμικο συστήνεται ανεπιφύλακτα! Τι και αν δεν συνάδει με τα κολλαρισμένα πουκάμισα. Καθώς, το καταβροχθίζεις ταυτόχρονα ακούς τις συνομιλίες, τα γέλια, τους τσακωμούς, τα μεθυσμένα σ’αγαπώ, που τα βρήκε το ξημέρωμα. Στο φως όλα διαφορετικά, όλα αλλιώτικα. Τινάζεις τα μαλλιά σου για να φύγουν τα υπολείμματα των λουλουδιών που έμειναν σ’αυτά, για να μην μαρτυρήσουν στους άλλους που βρισκόσουν... Πρώτο τραπέζι πίστα!

ΔΙΕΘΝΉΣ ΗΜΈΡΑ ΜΟΥΣΕΊΩΝ: Ένα μουσείο για όλους

Σ

τις 18 Μαΐου, γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα Μουσείων. Το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM) το οποίο είναι αρμόδιο για την επιλογή διαφορετικού θέματος κάθε χρόνο, για το 2018, έχει εστιάσει στα «Μουσεία και (δια)δίκτυα. Νέες προσεγγίσεις, νέο κοινό». Σκοπός του θέματος είναι η ανάδειξή τους και η

προστασία της πολιτιστική κληρονομιάς. Τα μουσεία, ως ναοί των μουσών, έχουν δημιουργηθεί για να κρατήσουν ζωντανή την πολιτιστική κληρονομιά, να εκπαιδεύσουν, να ψυχαγωγήσουν και να προσφέρουν στιγμές ιστορικών και σύγχρονων ταξιδιών σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, θρησκείας κ.ά.

Σήμερα, με τις ραγδαίες εξελίξειςτου διαδικτύου και της ψηφιακής τεχνολογίας, αυτό μπορεί να επιτευχθεί με ένα απλό «κλίκ». Σχεδόν όλα τα μουσεία διεθνώς, διαθέτουν δωρεάν πλοήγηση για κάθε ψηφιακό επισκέπτη, δίνοντάς του/της την δυνατότητα να ξεκινήσει αυτό το ταξίδι μέσα από τον υπολογιστή ή το κινητό. Να εξερευνήσει τις διαθέσιμες ψηφιακές εκθέσεις και ταυτόχρονα να αντλήσει πληροφορίες σχετικά με τα εκθέματα. Να μάθει όσα τον/την ενδιαφέρουν για την λειτουργία του μουσείου, όπως προγράμματα, εκδηλώσεις κ.ά. Ακόμα να «περπατήσει» μέσα σε κάποιες αίθουσες με βοηθό το ποντίκι του υπολογιστή, να «ζουμάρει» πάνω σε αντικείμενα που τον/την ενδιαφέρουν και φυσικά να ξεχάσει για λίγο το τώρα. Είναι σαν να επισκέπτεται ένα μουσείο σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη! Ήμαστε πλέον σε θέση, ανεξάρτητα από τον τόπο που βρισκόμαστε και γεωγραφικά σύνορα, να χρησιμοποιούμε τα ηλεκτρονικά δίκτυα, προκειμένου να αποκτήσουμε πρόσβαση σε εθνικά, περιφερειακά και τοπικά μουσεία. Στα μουσεία διεθνούς φήμης, ο αριθμός των ψηφιακών επισκεπτών υπερβαίνει εκείνον των φυσικών επισκεπτών. Οι νέες τεχνολογίες όμως, έχουν και λειτουργικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, χρησιμοποιούνται στις νέες μεθόδους συντήρησης των εκθεμάτων. Στο μουσείο της Ακρόπολης, λόγου χάριν, το στολίδι των ελληνικών μουσείων, χρησιμοποιείται μια βραβευμένη και καινοτόμα μέθοδος συντήρησης. Σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ του

Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας Κρήτης, εφαρμόζεται στη συντήρηση και την αποκατάσταση των Καρυάτιδων του Ερεχθείου η τεχνική του λέιζερ. Επίσης, η τεχνολογία παρέχει και άλλες επιπρόσθετες δυνατότητες: όπως εκπαίδευσης, ενημέρωσης, επικοινωνίας. Η απλή ανάγνωση του φετινού θέματος προκαλεί προβληματισμό, γύρω από την λέξη «νέο κοινό». Δηλαδή σε ποιο κοινό απευθύνεται το μουσείο; Τι συμβαίνει με τα ΑΜΕΑ; Ύστερα από προσωπική έρευνα, για τον ρόλο των μουσείων στην κοινωνική ένταξή τους, κατέληξα στο συμπέρασμα πως τα περισσότερα μουσεία στην Ελλάδα, δεν παρέχουν υπηρεσίες κατάλληλες για τα ΑΜΕΑ, όπως προσβασιμότητα, εκπαίδευση κ.ά. Άρα, είναι φυσικό, άνθρωποι με ειδικές ανάγκες να επωφελούνται από τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες που τους προσφέρονται, ξεπερνώντας με αυτόν τον τρόπο τους ανασταλτικούς παράγοντες της φυσικής επίσκεψης σε ένα μουσείο. Φυσικά, αυτό δεν ισχύει για όλους, εφόσον η τεχνολογία έχει αξιοποιηθεί μόνο από κάποιες ομάδες ΑΜΕΑ, π.χ. δυνατότητα παροχής υπηρεσιών φωνής, καθώς και σύνδεσης με το Διαδίκτυο. Τι συμβαίνει όμως με τις υπόλοιπες; Είναι αποκλεισμένες και από αυτό το χώρο; Τελειώνοντας, θα ήθελα να επισημάνω πως η ψηφιακή εξέλιξη στον πολιτιστικό χώρο συνοδεύεται από προκλήσεις. Μια από αυτές αφορά τη μέριμνα που θα πρέπει να λάβουν οι αρμόδιοι, ώστε να γίνει επιτέλους πράξη η αποδοχή και ένταξη όλων των ανθρώπων και στο πολιτιστικό πλαίσιο της κοινωνίας.

TOGETHER 43

KEIMENO ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΟΥ ΚΟΡΙΝΑ

Η θεώρηση για την τέχνη από τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο Το παρόν άρθρο στηρίζεται στη θεματολογία που ο ίδιος ο Γιάννης Ρίτσος θέτει στα «Μελετήματα», τα οποία αποτελούνται από τους προλόγους των μεταφράσεων των Μαγιακόφσκι, Χικμέτ, Έρενμπουργκ και Ελυάρ, καθώς και από δύο ακόμη μικρά κείμενα, των «Σαν εισαγωγή στις Μαρτυρίες» και «Ο τοίχος μέσα στον καθρέφτη και θυρωρείο». Η βιβλιογραφική έρευνα αφού διήλθε τα θεματικά κέντρα που εντοπίζονται στο κείμενο, εισχώρησε περαιτέρω σε μια ευρύτερη προοπτική λαμβάνοντας υπόψιν το σύνολο του έργου του ποιητή και της κριτικής της λογοτεχνίας της εποχής, μη ξεπερνώντας όμως το χρονικό όριο της συγγραφής του έργου, δηλαδή 1968-70. Τα «Μελετήματα» εκδόθηκαν αυτοτελώς το 1974, γεγονός όμως που θεωρείται μη σχετικό αναφορικά με το δικό μας θέμα.

TOGETHER 44

KEIMENO ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΥΔΗΣ Κοινωνικός Ανθρωπολόγος – Υπ. Διδάκτορας Φιλοσοφίας

Τ

α « Μελετήματα», όπως μας πληροφορεί ο Γ. Βελουδής, είναι θεωρητικές εισαγωγές σε ποιητές που είχε μεταφράσει ο ίδιος ο Ρίτσος και θεωρητικά σχόλια σε μερικά έργα του. Και στις δυο περιπτώσεις είναι φανερή η προσωπική, συγκινησιακή σχέση του μελετητή Ρίτσου προς το έργο που μελετάει. Ο Ρίτσος μετάφρασε μόνο ποιητές που τον συγκινούσαν προσωπικά και συνεπώς δεν έκανε μεταφράσεις για επαγγελματικούς – βιοποριστικούς λόγους. Στην ποιητική θεωρία του Ρίτσου συνειδητοποιείς πως συνεχίζεται το ενδια-

φέρον για τους στόχους της αντιστασιακής ποίησης. Μόλο που αυτή η θεωρία δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συστηματική μεταφυσική, ωστόσο αποδεικνύει τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη και τελειοποίηση μιας στάσης, την αυτεπίγνωση και το αυξανόμενο ενδιαφέρον για μια αισθητική που θα μπορούσε να εκφράσει την αντιστασιακή θέση. Μια αντιστασιακή θέση, όμως, που δεν περιορίζεται σε μια περίοδο ή κίνημα, αλλά εκτελεί τον «υπέρτατο προορισμό του ποιητή», δηλαδή να υπηρετεί τον λαό. Ο Γιάννης Ρίτσος επισημαίνει το πρόβλημα της κριτικής της τέχνης και επιφυ-

λακτικά τοποθετεί το πλαίσιο της δικής του προσέγγισης. Ο κριτικός παραβιάζει ουσιαστικά το έργο, καθώς το εποπτεύει. Αν ληφθεί μάλιστα υπόψιν ότι «ένα μεγάλο μέρος των κριτηρίων του (επόπτη) έχει διαμορφωθεί κάτω από την επίδραση του κρινόμενου έργου», τότε βρισκόμαστε σε μια δυσχερή θέση, την οποία δεν μπορούμε να προσπελάσουμε. Μοιάζει σημαντικό ότι δεν μπορούν να συγκροτηθούν αντικειμενικά αισθητικά κριτήρια αξιολόγησης κάθε έργου, και συνεπώς η διάρθρωση θεωρητικού λόγου για την ποίηση, ή γενικότερα για την λογοτεχνία, καθίσταται προβληματική. Ο Ρίτσος βέ-

βαια, βρίσκει τη λύση ισχυριζόμενος ότι τα αισθητικά μέτρα πρέπει να εξαχθούν από το ίδιο το έργο. Ακόμη όμως κι’ αυτός ο ισχυρισμός δεν μπορεί να σταθεί, εφόσον κανένα κείμενο δεν μπορεί να υπαγορεύσει τις αφηρημένες θεωρητικές αρχές που θα το κρίνουν. Αυτές θα ήταν η αφετηρία κάθε κριτικού και όχι ο στόχος του. Μια τέτοια οπτική φαίνεται να εγκλωβίζει τον κριτικό στο κείμενο και να παλεύει με το κενό, καθώς γίνεται υποχείριο του κειμένου μη έχοντας θεωρητική αφετηρία. Εισερχόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο σε έναν ακαταίσχυντο σχετικισμό. Δεν μπο-

Ο Ρίτσος αποκαλύπτει τον τρόπο της ποιητικής του λειτουργίας και της « κατ’ αναγκαιότητα» σύνδεσης της με το ιδεολογικό, κοινωνικό και ηθικό της υπόβαθρο, αλλά και το μέτρο της αξίας που αναγνωρίζει στην τέχνη γενικά. Μιας αξίας που κρίνεται από το αποτέλεσμα και όχι από τις προθέσεις, στις οποίες διαβλέπει συχνά τον κίνδυνο της υπονόμευσης της. Η ατομική εξομολόγηση του καλλιτέχνη γίνεται αναγκαστικά καθολική έκφραση για δικαιοσύνη, ελευθερία, ευτυχία και, συνεπώς, το αισθητικό ταυτίζεται με το ηθικό. Η λειτουργία αυτής της αναγκαίας κίνησης από το εγώ προς το εμείς πραγματώνεται στο έργο του Ρίτσου με την εμμονή προς την τελειοποίηση μιας έμφυτης ίσως τάσης, που εμφανίζεται σε ποικίλες μορφές. Μια τάση δηλαδή να οικειοποιείται τα κοινά προβλήματα, να μάχεται για μια διέξοδο από τον κλοιό της μόνωσης, ν’ αναζητάει τη νίκη και την κατάφαση στην ηθική και την πνευματική πορεία του ανθρώπου, να επιδιώκει την αιωνιότητα ή αλλιώς να αρνείται το θάνατο ή, πιο κυριολεκτικά, να συμφιλιώνεται μαζί του. Μπορεί το ιδεολογικό υπόβαθρο να είναι ο τελικός λόγος της τέχνης, αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι ο Ρίτσος έθεσε τα καθαρά αισθητικά αιτήματα της τέχνης κάτω από οποιεσδήποτε άλλες σκοπιμότητες. Το ενδιαφέρον του για τα αιτήματα του καιρού του δεν μαρτυρούν τον αγώνα του για θεωρητικές καταστάσεις και κομματικές παρατάξεις, αλλά για το παλλόμενο ανθρώπινο πρόσωπο που σταυρώνεται και εξανδραποδίζεται μέσα στα κοινωνικοπολιτικά σχήματα και προβλήματα. Εν ολίγοις, ο Ρίτσος, αν και στρατευμένος, δεν καθυπόταξε την τέχνη σε σκοπιμότητες. Ασχολήθηκε με τα προβλήματα του ανθρώπου κι όχι με αφηρημένες έννοιες, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, που αποτελούν φενάκη του ιδεαλισμού. Ο Ρίτσος είναι αντί-ιδεαλιστής επειδή ασχολήθηκε με τα πράγματα και επιδιώκει την καλλιτεχνική μεταστοιχείωση του βιώματος και την αναγωγή του στο καθολικό. Για τα δεδομένα της εποχής (εννοείται περί του 1956, όταν ο Ρίτσος συγγράφει τα εν λόγω χωριά, δηλαδή την εισαγωγή στον Ελυάρ – θέση που επαναλαμβάνει στην εισαγωγή στον Μαγιακόφσκι και στις Μαρτυρίες αναφορικά με την τέχνη) διαφαίνεται η πρωτοπορία του ποιητή καθώς αποδέχεται την αυτάρκεια και την αυτονομία του έργου της τέχνης, ενώ σχεδόν κυριαρχούσε στην αριστερή κριτική η εμπιστοσύνη στη φερεγγυότητα της ταξικής ανάλυσης της λογοτεχνίας. Ο Ρίτσος συντονίζεται με την κυριαρχία του μοντερνισμού στα χρόνια αυτά και από την ανίχνευση του κοινωνικού ισοδύναμου προχωρεί στην αισθητική αξιολόγηση. Μόλις στην δεκαετία του ΄60 η πλειοψηφία των κριτικών αρχίζει ν’ αναζητά τις προϋποθέσεις της αρτιότητας του λογοτεχνικού έργου όχι πλέον στα πολιτικοκοινωνικά του συμφραζόμενα, αλλά στην αυταξία του. Κι έτσι, η έκτοτε ιστορία της κριτικής φαίνεται πλέον να οριοθετείται από τη σχετική εγγύτητα (η απόσταση) ως προς το ιδεώδες μιας (οιονεί) απρόθετης πρόσληψης του λογοτεχνικού έργου. Ο Ρίτσος εκφράζει μεν ριζοσπαστικές ιδέες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τις αποδέχονται οι σύγχρονοι του. Στην εποχή αυτή επικρατεί ένας αποκλεισμός των ριζοσπαστικότερων εκδοχών του μοντερνισμού, αλλά και των κοινωνικών

ποιητών (Ρίτσος, Βρεττάκος). Μάλιστα, ο Mάριο Βίττι κάνει λόγο για «συστηματική καταδίωξη» που άσκησε ο Καραντώνης «σε βάρος του προλεταριακού Ρίτσου». Μονάχα μετά την Σονάτα του Σεληνόφωτος αρχίζει να τον ανέχεται, αφού τον επιχαίρει για την ιδεολογική – αισθητική στροφή του. Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο στα δεδομένα πρόσληψης του έργου και των κοινωνικών θεωρητικών αρχών του Ρίτσου. Απλά κρίθηκε θεμιτό να θιχτεί το θέμα έστω και συνοπτικά για να διαφωτιστεί το περικείμενο των θέσεων του ποιητή, οι οποίες περιλαμβάνονται στα Μελετήματα. Στην εισαγωγή του για τον Έρενμπουργκ, ο ποιητής αναφέρει την παντοδυναμία της τέχνης, η οποία όταν τίθεται υπό νατουραλιστικούς και άρα πραγματικούς όρους μπορεί να εξασφαλίσει την ονειρική της προκείμενη. Μια λαϊκή ποίηση εντιμότητας και πίστης που οδηγεί στην αλήθεια. Αλήθεια της υλικής πραγματικότητας, αλλά και αλήθεια της φαντασίας. Η μόνη σφαίρα όπου απελευθερωμένος από τον αντικειμενικά σωματικό, ηθικό και κοινωνικό πόνο, ο εξουσιαζόμενος μπορεί να γίνει εξουσιαστής. Εδώ μπορεί να συμβεί μια «οπτική καθήλωση του εφιάλτη», που αντιπροσωπεύει τη μεταμόρφωση του πραγματικού κόσμου, μια απαλλαγή ή απελευθέρωση που αντικειμενοποιεί το τραγικό. Με αποτέλεσμα έναν εξευτελισμό και εκμετάλ-

λευση του εφιάλτη και του θανάτου. Εικόνες ερήμωσης και δυστυχίας. Κι όμως το τελικό σύμβολο αυτής της ποίησης δεν είναι η καταστροφή, αλλά το δέντρο που είναι όρθιο σ’ όλη του τη ζωή, όρθιο μπροστά και στο θάνατο. Η ποίηση πρέπει να διδάσκει στον άνθρωπο την αντίσταση στην καταπίεση, αλλά και την ελπίδα. Η ζωή είναι μάταιη αν δεν υπηρετεί την ποίηση και η ποίηση αν δεν υπηρετεί τον άνθρωπο.

Στην ποιητική θεωρία του Ρίτσου συνειδητοποιείς πως συνεχίζεται το ενδιαφέρον για τους στόχους της αντιστασιακής ποίησης. Μόλο που αυτή η θεωρία δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συστηματική μεταφυσική, ωστόσο αποδεικνύει τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη και τελειοποίηση μιας στάσης, την αυτεπίγνωση και το αυξανόμενο ενδιαφέρον για μια αισθητική που θα μπορούσε να εκφράσει την αντιστασιακή θέση. Μια αντιστασιακή θέση, όμως, που δεν περιορίζεται σε μια περίοδο ή κίνημα, αλλά εκτελεί τον «υπέρτατο προορισμό του ποιητή», δηλαδή να υπηρετεί τον λαό

TOGETHER 45

ρεί να αντιπαραβληθεί κανένα διανοητικό έργο σε κάποιο άλλο, εφόσον μιλάμε με όρους ετερωνυμίας. Ο Ρίτσος προσπαθεί να θεμελιώσει περαιτέρω την θέση του μέσω του σχήματος των a priori αρχών και της επικείμενης απονέκρωσης του έργου. Η επιχειρηματολογία του, αν και τονίζει την οργανικότητα και την ιδιαίτερη επιμέρους περίπτωση κάθε έργου που πρέπει σαφέστατα να γίνουν σεβαστά από κάθε σοβαρό μελετητή, ωστόσο αγνοεί ότι θεωρητική ουδετερότητα δεν μπορεί να υπάρξει. Κάθε ερευνητής, ή έστω μελετητής, αναγκαστικά επηρεάζει το αντικείμενο της έρευνας του μέσω επιλογών, αποφάσεων, επιρροών και γενικότερα, παραγόντων που δεν μπορεί να ελέγξει ή ακόμη και να έχει επίγνωση αυτών. Η πολυπόθητη αυτή θεωρητική ουδετερότητα ήταν ένα αίτημα των καιρών του Ρίτσου και συγκεκριμένα των οπαδών του θετικισμού, οι οποίοι απέβλεπαν σ’ ένα επιστημονικού τύπου μοντέλο ακόμη και των κοινωνικών επιστημών. Ο κύκλος της Βιέννης, βασικοί εμπνευστές της εν λόγω θεώρησης, εκκινώντας από τα πρώιμα έργα του Wittgenstein και ιδιαίτερα του Tractatus, διατείνονταν ότι ένα τέτοιο μοντέλο ήταν εφικτό. Προς αποφυγή της αποσάρθρωσης των σχέσεων των ζωντανών και δυναμικών στοιχείων κάθε φαινομένου (και έργου, σε σχέση με το δικό μας θέμα) μέσω της αποσπασματικής και στάσιμης έκληψης τους, κρίθηκε ότι υπήρχε τρόπος να μελετηθεί ασπαζόμενοι έναν ποικίλων εντάσεων, στον ρου της ιστορίας, δογματισμό, σύμφωνα με τον οποίο υπήρχε μια προκατασκευασμένη αντίληψη για τη γλώσσα και στην οποία στριμωχνόταν η πραγματικότητα. Η γλωσσική στροφή που συντελέστηκε στη φιλοσοφία από τον κύκλο της Βιέννης, είχε ως βασικό συστατικό την αντίληψη ότι μια μετά – γλώσσα δεν μπορεί να υπάρξει. Η κριτική της γλώσσας είναι πάλι γλώσσα κι άρα υπόκειται στους ίδιους όρους. Δεν μπορεί συνεπώς η κριτική να αρθεί της αναγκαιότητας της γλώσσας, γεγονός που υπαγορεύει ότι ο ρόλος του γλωσσοκριτικού, όπως και του τεχνοκριτικού, εντάσσεται στην κοσμοθεωρία και τα δεδομένα που το κρινόμενο θέτει. Η σημασία αντλείται από τη χρήση και όχι από μια μεταφυσική του σημείου, όπου προεξέχοντα ρόλο έχει ο αυγουστίνιος καταδεικτικός ορισμός, δηλαδή η λέξη ως κατάδειξη του αντικειμένου, ο οποίος υποδεικνύει την προτεραιότητα της σκέψης έναντι του κόσμου. Η σύνδεση γλώσσας και πραγματικότητας, έλεγαν οι προαναφερόμενοι, είναι προβληματική, στην οποία ο καταδεικτικός ορισμός είναι ανεπαρκής. Ο λεκτικός ορισμός, ήτοι η εξήγηση μιας λέξης με άλλες λέξεις, είναι προσφορότερος και μ’ αυτόν τον τρόπο κινούμενοι εντός της γλώσσας αναδύεται η εμπειρία και η πράξη ως σημασιολογικοί γεννήτορες των λέξεων. Σ’ αυτό το σημείο θα μπορούσαμε ν’ αναφέρουμε τη σημασία που πρέπει ν’ αποδώσουμε στα αμέσως προηγούμενα, καθώς βλέπουμε να αναδύονται βασικοί πυλώνες της θεματολογίας που ο Ρίτσος εσωκλείει στα Μελετήματα. Οι λέξεις, η πράξη, η κριτική, η τέχνη, η εμπειρία, η γλώσσα κλπ επανέρχονται κάθε τόσο στο γραπτό του Ρίτσου και βλέπουμε να συγκεφαλαιώνονται με το ίδιο πνεύμα που ο Ρίτσος τα θέτει και τα αναλύει όπως και στον κύκλο της Βιέννης. Περαιτέρω, ο Γιάννης Ρίτσος αναφέρει ότι το ιδεολογικό υπόβαθρο της τέχνης είναι ο τελικός λόγος της αξίας της.

Togetheρωτήσεις

TOGETHER 46

Το δικό σας ερωτηματολόγιο

Τι έφαγες χθες; .............................................................................................................................................................

To γλυκό ή το αλμυρό φέρνει την ευτυχία; .............................................................................................................................................................

Tι σε κρατάει άγρυπνο την νύχτα; ............................................................................................................................................................. Σήμερα ή αύριο; ............................................................................................................................................................. Ποια είναι η λέξη που χρησιμοποιείς περισσότερο; ............................................................................................................................................................. Ποια θα ήταν η πρώτη σου λέξη αν γεννιόσουν ενήλικας; ............................................................................................................................................................. Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει γιατί….. (συμπλήρωστε κατά το δοκούν) ............................................................................................................................................................. Τι σε κάνεις να νιώθεις «σπίτι σου»; .............................................................................................................................................................

To καλύτερο σου; .............................................................................................................................................................

To χειρότερο σου; ............................................................................................................................................................. Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; ............................................................................................................................................................. Ποια είναι η αγαπημένη σου συνήθεια; ............................................................................................................................................................. Ποια είναι η τελευταία φορά που έκλεισες το wifi του κινητού σου; ............................................................................................................................................................. Βουνό ή θάλασσα για το καλοκαίρι; .............................................................................................................................................................

Tι θα ήθελες να δεις στο επόμενο Together; ............................................................................................................................................................. Ακολουθείστε τα βήματα: 1. απαντήστε στο ερωτηματολόγιο, 2. βγάλτε το φωτογραφία 3. ανεβάστε τη φωτογραφία στο Ιnstagram και κάντε tag το Together_Free_Press 4. εναλλακτικά στείλτε το στη σελίδα μας στο Facebook, Together.

5. αν πάλι δεν είστε φαν των social media, μπορείτε να μας στείλετε τη φωτογραφία στο mail: info@togethermag.gr

6. αν δεν είστε φαν του υπολογιστή γενικότερα, μπορείτε να μας το ταχυδρομήσετε:

Περιοδικό Τogether, Aρχελάου 25, Κοζάνη, ΤΚ 50132 *Στο επόμενο τεύχος θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τις απαντήσεις σας δημοσιευμένες!

TOGETHER 47

Το νέο site www.togethermag.gr μόλις έσκασε!

Μπήκες;

Ο γύρος του κόσμου σε

28

ημέρες

Κοίταζα και ξανακοίταζα το εισιτήριο. Μα είναι δυνατό; Κάποιο λάθος θα έγινε! Τυπογραφικό το πιθανότερο, εκτός και αν από τη Διεύθυνση Προσωπικού ήθελαν να μου κάνουν πλάκα! Μα είναι δυνατό η απογείωση της AC64 να γίνεται στις 17.20 και η προσγείωση 6 ώρες … πριν στις 11.20; Μήπως σε εκείνη τη γωνιά της γης συντελείται κάποια μυστική στρέβλωση στο χρόνο; Μήπως τελικά ανακαλύψαμε το ταξίδι στο χρόνο, αλλά μόνο λίγοι εκλεκτοί μπορούν να το βιώσουν στις απομονωμένες θάλασσες του Ειρηνικού; Μήπως …; KEIMENO ΒΥΡΩΝ ΜΠΑΚΑΪΜΗΣ

TOGETHER 48

Η

προετοιμασία για ένα τέτοιο ταξίδι, το γύρο του κόσμου, είναι … άκρως συναρπαστική! Δεν είναι κάθε μέρα που ο καθένας μπορεί να φέρει μια γύρα το μικρό αυτό κόκκο του σύμπαντος και να προετοιμάσει προσωπικά αισθητήρια για να νιώσει τη μεγαλοπρέπεια μιας τέτοιας κατάκτησης!

Gyeongju/Seoul.

Πρώτος προορισμός η Κορέα. Η εβδομάδα στην Gyeongju ήταν μια συνηθισμένη στην Ανατολική Ασία – η τύχη να δουλεύεις για τη Samsung έδινε απλόχερα τέτοιες δυνατότητες! Εντούτοις, όταν το αεροπλάνο απογειωνόταν από το Heathrow, μία παράξενη αίσθηση στο στομάχι μου έλεγε ότι κάτι διαφορετικό πάει να γίνει αυτή τη φορά. Καθώς το αεροπλάνο χανόταν στις εσχατιές της Σιβηρίας άρχισα να σκέφτομαι ότι τα παιδικά όνειρα – όταν διαβάζαμε τις ιστορίες του Ιουλίου Βερν – γίνονται πραγματικότητα. Τελικά υπάρχει ελπίδα! Φυσικά και ένας γύρος του κόσμου δεν είναι θέμα ημερών ή μηνών. Ούτε καν αυτής ή μίας άλλης ζωής. Φυσικά δε θα έβλεπα εξωτικούς προορισμούς, Ινδούς ή Αβορίγινες. (Ούτε ο Φιλέας Φoγκ είδε τους τελευταίους.) Και μόνο όμως ότι ολοκληρώνει κανείς ένα τέτοιο … επίτευγμα (οι Άγγλοι ίσως το περιγράφουν καλύτερα ως “achievement”) είναι πράγματι κάτι να το προσθέσει στο βιογραφικό του! Ένα τέτοιο ταξίδι, περισσότερο από όποιο άλλο ταξίδι στη γη, σου δίνει τη δυνατότητα να … συνειδητοποιήσεις ότι τελικά αυτός ο κόσμος είναι όντως πεπερασμένος και … σφαιρικός (αφού και αυτό την τελευταία περίοδο αμφισβητείται!) Η γειτονιά μας δεν είναι μόνο δύο δρόμοι πιο κάτω απ’ το σπίτι μας, αλλά και μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα παραπέρα. Συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχουν … τεχνητά σύνορα και οι ενέργειες του καθενός στο μικρόκοσμό του επηρεάζουν με κάποιον «επιστημονικά χαοτικό» τρόπο την άλλη μεριά του πλανήτη. Συνειδητοποιείς ότι «εκεί έξω» υπάρχουν καθημερινοί (όχι παράξενοι ή ιδιαίτεροι) άνθρωποι, οικογενειάρχες με παιδιά, φίλους, γυναίκες που κάθε μέρα ξυπνούν, πάνε στη δουλειά τους, χαίρονται και λυπούνται όπως ο καθένας μας …. Η εβδομάδα στην Κορέα κύλισε ήρεμα. Η πόλη Gyeongju ήταν η πρωτεύουσα ίσως της πιο μεγαλοπρεπούς δυναστείας

της Κορέας - Silla. Δεν είναι ο πρώτος τουριστικός προορισμός (για τους Κορεάτες βέβαια σημαίνει πολλά), αλλά είναι μια όμορφη, γραφική, ήσυχη περιοχή μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα με πολλά αρχαιολογικά σημεία. Φυσικά στην επιστροφή αφιερώστε δύο ημέρες για μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πόλεις της Ανατολής - τη Seoul.

Vancouver.

Αν οργάνωνα μία λίστα με τις καλύτερες πόλεις που έχω ταξιδέψει, το Vancouver θα ήταν στην πρώτη τριάδα. Βέβαια, το αν ένας ταξιδιωτικός προορισμός αρέσει σε κάποιον είναι μοναδικά υποκειμενικό και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες – την προσωπικότητα του, το χρόνο και σκοπό του ταξιδιού, την παρέα, τις εμπειρίες του κλπ. Νομίζω όμως ότι και αντικειμενικά η πόλη πραγματικά είναι ένα κόσμημα. Η τελευταία πόλη πριν τις παγωμένες και άγριες περιοχές του κεντρικού Καναδά, του Jack London και των χρυσοθήρων, σου μεταδίδει ένα μοναδικό αίσθημα όμορφου φόβου κοιτώντας τις παρυφές των North Shore Mountains! Από την άλλη η πραότητα της πόλης, η ηρεμία που σου μεταφέρει, η χωροταξία, ο κόσμος, αλλά και μια δυναμική και διαφορετικότητα όλα συνθέτουν μια μοναδικά όμορφη και εναλλακτική πόλη. Χαρακτηριστικά μέρη το πάρκο Stanley, η οδός Robson, το Vancouver Lookout, το Convention Centre, το μουσείο ανθρωπολογίας. Θα μπορούσε άνετα κάποιος να ζήσει εκεί για 1- 2 έτη γράφοντας ένα βιβλίο ή εξερευνώντας τις γύρω περιοχές.

Ottawa.

Την ιδιαιτερότητα και “εναλλακτικότητα” του Vancouver διαδέχθηκε η μάλλον εκκωφαντική ηρεμία της Ottawa. Όπως μετά από ένα έντονο Σάββατο βράδυ θέλετε μία ήρεμη Κυριακή για χαλαρή βόλτα, brunch και συναντήσεις με φίλους, έτσι και η Ottawa προσφέρει ακριβώς αυτό! Ηρεμία! Η πόλη συμπυκνώνει ότι η χώρα του Καναδά πρεσβεύει. Είμαι σίγουρος ότι οι τοπικές εφημερίδες μάλλον θα είναι … ολιγόφυλλες. Βέβαια, αυτό δεν ακυρώνει σε καμία περίπτωση την ανάγκη να την επισκεφτεί κανείς! Μια βόλτα περιφερειακά της πόλης (ξεκινώντας από τη γέφυρα Portage) σου δίνει μια καλή εικόνα της

πόλης. Μετά επίσκεψη στο Καναδικό Μουσείο Ιστορίας, ψάρι στο ιστορικό κέντρο αλλά και στο νέο κομμάτι της πόλης, επίσκεψη στο Κοινοβούλιο και στο μοναδικό Fairmont Château Laurier ξενοδοχείο που όμοιό του δεν έχετε ξαναδεί. Αν ο χρόνος το επιτρέπει, επισκεφτείτε το Montreal.

Atlanta.

Το ταξίδι είχε πλέον περάσει τη μέση.

2 ½ εβδομάδες είχαν ολοκληρωθεί σε βόρεια κλίματα και πλέον ήταν η ώρα να το διανθίσουμε με … νότιους προορισμούς. Η Atlanta είναι μια χαρακτηριστική πόλη του Αμερικάνικου Νότου. Μπορεί να μην είναι ο τυπικός προορισμός των ΗΠΑ – οι ερωτήσεις σε φίλους για το τι μπορώ να δω αντιμετωπίζονταν με μειδίαμα και ειρωνεία – τα δύο, ίσως μοναδικά, σημεία αποτελούσαν το CNN και το World of Coca

Cola – αλλά αξίζει της προσοχής σας. Από την άλλη, από τη στιγμή που πατάς το πόδι σου εκεί, νιώθεις τους ρυθμούς του αμερικανικού Νότου να διατρέχουν τη σπονδυλική σου στήλη και ότι είχες ακούσει μέχρι εκείνο το σημείο της ζωής σου για εκείνα τα μέρη αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Περπατήστε την πόλη, επισκεφτείτε το High Museum of Art και το Ιστορικό Πάρκο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Νοικιάστε ένα αυτοκίνητο για 2-3 ημέρες και περιπλανηθείτε εκτός πόλης. Ποιος ξέρει μπορεί να δείτε κάπου τους Dukes από το Hazzard να τους κυνηγά το περιπολικό του Σερίφη Ρόσκο!

Miami/Marco Island.

Το κλείσιμο του ταξιδιού ήταν το καλύτερο. Το μεσημέρι της 1ης Ιουνίου το αε-

ροπλάνο προσγειώθηκε στο Miami. Μπορεί η επαγγελματική συνάντηση να ήταν στο Marco Island, αλλά μία ημέρα έπρεπε να την αφιερώσω στο Miami! Η πόλη είναι ιδιαίτερη, με αρκετές αντιθέσεις αλλά και πολύ πλούτο. Φυσικά «κεντρικό» σημείο αποτελεί η παραλία που εκτείνεται στα ανατολικά για πάνω από 15 χιλιόμετρα. Καθίστε, κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε τον «παλαιό» κόσμο - Αφρική και Ευρώπη. Κάπως έτσι κοίταζαν οι πρώτοι Ευρωπαίοι εξερευνητές και περηφανεύονταν για τις ανακαλύψεις τους, αλλά και κάπως έτσι οι σκλάβοι από την Αφρική αναπολούσαν τις πατρίδες τους. Το βράδυ τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα. Περπατήστε ή οδηγήστε και χαρείτε τα art deco κτίρια, τα μοντέρνα ή vintage αυτοκίνητα, του ανθρώπους με ιδιαίτερο ντύσιμο,

τη ζέστη και υγρασία, το αεράκι που φυσά. Όλα συνθέτουν μια όμορφη ατμόσφαιρα διανθισμένη με ένα αίσθημα ελευθερίας, ανεξαρτησίας. Σε κάποια γωνιά μπορεί να ξεφυτρώσει και ο James «Sonny» Crockett από το Miami Vice… Την επόμενη ημέρα κινήθηκα εσωτερικά στον κόλπου του Μεξικού. Πέρασα από τα Everglades (μην ξεχάσετε να κάνετε βόλτα με τα airboats και να δείτε τους αλιγάτορες) και έφτασα στο Marco Island. Ήταν άλλη μια εβδομάδα εργασίας δίπλα στα τροπικά νερά του κόλπου, με ιδιαίτερες παρεμβολές από βόλτες στη γύρω περιοχή. Bliss που θα λέγανε και οι Άγγλοι! Για την τελευταία πτήση επιστροφής στο Λονδίνο, η British Airways είχε φυλαγμένο ένα δώρο – upgrade σε business class. Έχοντας 3 ώρες πριν την πτήση και ξαπλώνοντας στις μοναδικές chaise longue στο business lounge, δεν μπορούσα παρά να αναπολήσω το ταξίδι. Αυτός ο μήνας μακριά από το σπίτι μου, κάνοντας το γύρο της γης μου είχε αφήσει μοναδικά συναισθήματα. Χαράς που ολοκλήρωσα ένα τέτοιο ταξίδι, αλλά και λύπης που δεν επισκέφτηκα άλλα … 100 μέρη που ήθελα. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι όλοι στη ζωή μας αξίζει να προσπαθήσουμε να κάνουμε μια φορά το γύρο του κόσμου – έστω και σε ένα μήνα. Θα συνειδητοποιήσουμε πράγματα για τον κόσμο μας και για την ύπαρξη και συνύπαρξή μας με τόσο διαφορετικούς ανθρώπους πάνω στον … κόκκο γης μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Ο στόχος είναι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και πολίτες και να κατανοήσουμε ότι σήμερα, στον 21ο αιώνα, 20 ώρες ταξίδι Λονδίνο – Πέρθ (μόλις πρόσφατα εκκίνησαν τέτοιες μακρινές πτήσεις) δεν είναι παρά ένα απειροελάχιστο εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου – a fraction of a second – στο χωροχρόνο του κόσμου μας. Το «παγκόσμιο χωριό» είναι ήδη πραγματικότητα και ας βιώνουμε πλέον τα ταξίδια μας όχι σαν κάτι … ξεχωριστό αλλά σαν την ίδια μας τη ζωή και την καθημερινότητά της.

TOGETHER 49

Ο στόχος είναι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και πολίτες και να κατανοήσουμε ότι σήμερα, στον 21ο αιώνα, 20 ώρες ταξίδι Λονδίνο – Πέρθ (μόλις πρόσφατα εκκίνησαν τέτοιες μακρινές πτήσεις) δεν είναι παρά ένα απειροελάχιστο εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου – a fraction of a second – στο χωροχρόνο του κόσμου μας

Ισπανία: ένα ζωντανό μουσείο

Η Ισπανία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα ζωντανό μουσείο! Είναι η τρίτη χώρα σε σειρά, μετά την Ιταλία και την Κίνα, με περισσότερα ανακηρυγμένα μέρη ως μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco. Τα μέρη που αντιπροσωπεύουν την απέραντη κληρονομιά σπουδαίων μνημείων και έργων ανέρχονται στα 46 και εμείς επιλέξαμε να σας παρουσιάσουμε το Τοp 5!

Η Βασιλική της La Sagrada

Η Sagrada Familia, είναι η μεγάλη ρωμαιοκαθολική εκκλησία στη Βαρκελώνη, σχεδιασμένη από τον Καταλανό αρχιτέκτονα Αντόνι Γκαουντί. Η εκκλησία σήμερα παραμένει ημιτελής, ωστόσο αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Η κατασκευή της Sagrada Familia ξεκίνησε το 1882, ενώ το 1883 το έργο ανέλαβε ο Γκαουντί μεταμορφώνοντας το με το αρχιτεκτονικό και μηχανικό του στυλ, συνδυάζοντας το γοτθικό ρυθμό και μορφές Μοντερνισμού με φιλόδοξες διαρθρωτικές κολόνες και αψίδες. Σχετικά με το θέμα της μακροχρόνιας κατασκευής, ο Γκαουντί λέγεται ότι είπε «Ο πελάτης μου δεν βιάζεται». Ο Γκαουντί πέθανε το 1926 όταν το λιγότερο από το ένα τέταρτο του έργου είχε ολοκληρωθεί. Η αναμενόμενη ημερομηνία ολοκλήρωσης είναι το 2026, όταν θα γιορταστεί η 100η επέτειος από το θάνατο του Γκαουντί.

Μέγαρο Καταλανικής Μουσικής

TOGETHER 50

Το Μέγαρο Καταλανικής Μουσικής είναι αίθουσα συναυλιών στη Βαρκελώνη, Ισπανία. Σχεδιάστηκε σε καταλανικό ρυθμό μοντερνίστα από τον αρχιτέκτονας Λιουίς Ντομένεκ ι Μοντανέρ. Το 1997, το Μέγαρο Καταλανικής Μουσικής ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Σήμερα, περισσότεροι από μισό εκατομμύριο θεατές το χρόνο παρακολουθούν στο μέγαρο μουσικές δρώμενα, τα οποία κυμαίνονται από συμφωνική μουσική μέχρι τζαζ και κανσό (καταλανικό τραγούδι). Το σχέδιο του Παλάου είναι τυπικό του καταλανικού μοντερνισμού, με τις καμπύλες να κυριαρχούν, τα δυναμικά σχέδια να προτιμόνται έναντι των στατικών μορφών και την πλούσια διακόσμηση να βασίζεται κυρίως σε φυτικά και άλλα οργανικά μοτίβα. Ο σχεδιασμός επίσης περιλαμβάνει τη χρήση των πιο σύγχρονων υλικών και τεχνολογιών που ήταν διαθέσιμες στην αρχή του 20ού αιώνα.

Κόρδοβα

Χτισμένη από τους Ρωμαίους και συγκεκριμένα από τον Κλαύδιο Μαρκέλλο γνώρισε πολύ μεγάλη ακμή τον 10ο αιώνα, οπότε την όρισαν οι Άραβες πρωτεύουσα του Al-Andalus, της σημερινής δηλαδή Ιβηρικής χερσονήσου. Το ιστορικό κέντρο της πόλης ανακηρύχθηκε το 1984 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Η ίδια η πόλη αποτελεί αμάλγαμα διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών κατά το πέρασμα των αιώνων και την μακραίωνη ιστορία της. Διασημότερο αξιοθέατό της το Μεγάλο Τζαμί.

Γρανάδα

Η πόλη των αντιθέσεων. Δυο λόφοι, δυο ποτάμια, μεσαιωνικά σπίτια και στο ψηλότερο σημείο το Κόκκινο Φρούριο, το παλάτι των Μαυριτανών σουλτάνων γνωστό ως Αλάμπρα. Με τις κορυφές της Sierra Nevada (χιονισμένη οροσειρά) σε απόσταση αναπνοής και τις παραλίες της Costa del Sol (ακτή του ήλιου) είναι από τις λίγες πόλεις του κόσμου στις οποίες μπορεί κανείς να κάνει σκι και μπάνιο στη θάλασσα την ίδια μέρα. Μυτερά καμπαναριά, κόκκινες σκεπές , πυργίσκοι, λουλούδια και κυπαρίσσια στριμώχνονται μεταξύ τους. Η Αλάμπρα, το παλάτι Χενεραλίφε και η γειτονια Αλμπαϊσίν ανήκουν στην λίστα της Unesco από το 1984

Πυρηναία - Όρος Περντού Εθνικό πάρκο της Ορδέσα και του Μόντε Περδίδο

Τα Καταλανικά Πυρηναία αρχίζουν –ή τελειώνουν– με την Costa Brava και ειδικά με το κακοτράχαλο Cap de Creus, όπου το μοναστήρι Sant Pere de Rodes στάθηκε επί πολλά χρόνια σαν ένα ακραίο, προχωρημένο φυλάκιο πάνω από τη θάλασσα. Το Μον Περντί (3.352) έχει συμπεριληφθεί το 199 σαν διασυνοριακό Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την Unesco. Το Εθνικό Πάρκο της Ορδέσα και του Μόντε Περδίδο (Parque nacional de Ordesa y Monte Perdido) είναι ένας Εθνικός Δρυμός που βρίσκεται στα Πυρηναία όρη της επαρχίας της Ουέσκας και υπάρχει ως Εθνικό Πάρκο στην κοιλάδα της Ορδέσα από το 1918. Η προστατευόμενη περιοχή του πάρκου διευρύνθηκε το 1982. Έχει συμπεριληφθεί από το 1997 στην Unesco στο Απόθεμα Βιόσφαιρας των Ορδέσα-Βινιαμάλα.

Σ

Ι

Ν

Ε

Μ

Α

Si στον ισπανικό κινηματογράφο

Η Θάλασσα Μέσα Μου (2004) Alejandro Amenàbar

ην αληθινή ιστορία ενός τετραπληγικού άνδρα που μετά από ένα ατύχημα στις καταδύσεις περνά 28 χρόνια της ζωής του ζητώντας το δικαίωμα στην ευθανασία. Το θέμα δε δυσκολεύεται καθόλου να συγκινήσει και η χαμηλόφωνη σκηνοθεσία το αναδεικνύει ακόμη περισσότερο, αλλά όλη η ταινία είναι η βαθύτατα ανθρώπινη ερμηνεία του Χαβιέ Μπαρδέμ που χάρη σε αυτή έκανε το μεγάλο βήμα στην Αμερική. Το Ξενόγλωσσο Όσκαρ ήταν από τα πιο εύκολα.

Μίλα Της (2002) Pedro Almodόvar

Ο Μπενίνιο είναι ένας μοναχικός νοσοκόμος που φροντίζει την Αλίσια, μια νεαρή χορεύτρια που βρίσκεται σε κώμα. Στο νοσοκομείο θα γνωρίσει τον Μάρκο, έναν δημοσιογράφο που έχει τη φίλη του σε κώμα και θα του μάθει πως η επικοινωνία και ο λόγος μπορούν να κάνουν θαύματα. Ανατρέποντας το καθιερωμένο του μοτίβο, που θέλει τη γυναίκα σε πρώτο πλάνο, το «Μίλα της», μια ταινία για την αντρική φιλία, την αγάπη και τη μοναξιά κέρδισε επάξια Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και BAFTA καλύτερης μη αγγλόφωνης ταινίας, κερδίζοντας μια θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα.

Belle Epoque (1992) Fernando Trueba Ο τίτλος της ταινίας του Φερνάντο Τρουέμπα είναι ειρωνικός αφού δεν αναφέρεται στην αντίστοιχη γαλλική εποχή, αλλά στον Ισπανικό Εμφύλιο. Η υπόθεση εκτυλίσσεται σαν φάρσα, αλλά λειτουργεί και ως παραβολή. Ένας στρατιώτης εγκαταλείπει το μέτωπο και μένει στο σπίτι ενός ηλικιωμένου στην εξοχή. Εκεί γνωρίζει τις τέσσερις κόρες του και κάνει σεξ με την κάθε μία με την προοπτική του γάμου και όπως είναι φυσικό, τα προβλήματα δεν αργούν να έρθουν. Θα μπορούσε να είναι χυδαίο, μολαταύτα καταλήγει τρυφερό και αστείο με έναν τρόπο που δεν προσβάλλει. Οι μούσες του ισπανικού σινεμά, Μαριμπέλ Βερντού και Πενέλοπε Κρουζ βρίσκονται σε μεγάλα κέφια.

Ο λαβύρινθος του Πάνα (2006) Guillermo del Toro

Η ιστορία πραγματοποιείται στην Ισπανία το καλοκαίρι του 1944, πέντε χρόνια μετά τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, κατά την πρώιμη Φρανκική περίοδο. Η αφήγηση αλληλεπιδρά με αυτόν τον πραγματικό κόσμο και με έναν μυθικό κόσμο που επικεντρώνεται σε έναν κατακόρυφο εγκαταλειμμένο λαβύρινθο και ένα μυστηριώδες πλάσμα, με το οποίο αλληλεπιδρά ο κύριος χαρακτήρας, η Οφηλία. Ο πατριός της Οφηλίας, ο καπετάνιος Φαλάντ Βιντάλ, κυνηγάει το ισπανικό μακίνο που αγωνίζεται ενάντια στο φρανκοκρατικό καθεστώς στην περιοχή, ενώ η έγκυος μητέρα της Οφηλίας η Κάρμεν γίνεται όλο και περισσότερο άρρωστη. Η Οφηλία συναντά πολλά περίεργα και μαγικά πλάσματα που γίνονται κεντρικά στην ιστορία της, οδηγώντας την μέσα από τις δοκιμές του παλιού κήπου και λαβυρίνθου.

Δευτέρες με λιακάδα (2002) Fernando Leόn de Aranoa Αυτή η ταινία δεν βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία. Βασίζεται σε χιλιάδες αληθινές ιστορίες. Σε μια Ισπανική πόλη στις βόρειες ακτές της χώρας, κλείνουν τα ναυπηγεία που απασχολούσαν σημαντικό μέρος του πληθυσμού και οι εργάτες πλέον, μην έχοντας τι να κάνουν, περνούν τις μέρες τους στην τεμπελιά και την ανεμελιά, χωρίς βέβαια να είναι αυτοί υπεύθυνοι για την κατάσταση. Τα βάζουν με τα πρώην αφεντικά τους, τον κόσμο, την κοινωνία, βλέπουν ποδόσφαιρο και ελπίζουν ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.

TOGETHER 51

Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ, ο Αλεχάντρο Αμεναμπάρ, ο Χάιμε Ροσάλες, ο Κάρλος Σάουρα, η Ιθίαρ Μπογιαΐν, ο Ιμανόλ Ουρίμπε, ο Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα, ο Φερνάντο Τρουέμπα, ο Βιθέντε Αράντα, ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο είναι μερικοί από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες όχι μόνο της Ισπανίας αλλά παγκοσμίως, οι οποίοι όχι μόνο φώτισαν τις κοινωνικές, πολιτιστικές και πολιτικές μεταβολές αλλά βρέθηκαν στις επάλξεις της καλλιτεχνικής παραγωγής παγκοσμίως με τον τρόπο που εικονογραφούν , αποτυπώνουν δημιουργούν και εκφράζονται. Πώς να χαρακτηρίσει κανείς τον ισπανικό κινηματογράφο; Με το δικό του «στυλ», με φανατικό κοινό, ποικιλία στα είδη και τα θέματα, με την χαρακτηριστική ατμοσφαιρικότητα του ο ισπανικός κινηματογράφος είναι ανήσυχος, απαιτητικός, οξυδερκής, ωμός, σαγηνευτικός , ερωτικός, ποιοτικός και ένας από τους πιο αξιόλογους παγκοσμίως!

Β

Ι

Β

Λ

Ι

Ο

Ισπανία… μία χώρα τόσα συναισθήματα! Όταν σκέφτομαι την Ισπανία πάντα τη σκέφτομαι με χαμόγελο γιατί αυτή η χώρα είναι ένα πολύχρωμο μωσαϊκό με τόσες διαφορετικές αποχρώσεις. Όλοι οι λαοί που πέρασαν από εκεί άφησαν το αποτύπωμα τους στην ισπανική κουλτούρα, αλλά αυτός ο πλουραλισμός είναι πουτη κάνει μοναδική. Δεν θα μπορούσε να ισχύει κάτι διαφορετικό και για τη λογοτεχνική κληρονομιά αυτής της χώρας. Πατρίδα του πατέρα της σύγχρονης δυτικής μυθιστοριογραφίαςMigueldeCervantes, oι ισπανοί έχουν να παραδώσουν στο πάνθεον της λογοτεχνίας ανυπέρβλητα ονόματα.

“Los libros son espejos: sόlo se ve en ellos lo que uno ya lleva dentro”* Carlos Ruiz Zafόn KEIMENO & ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΛΛΗ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ

TOGETHER 52

Ο λαβύρινθος των πνευμάτων (2 τόμοι) – Carlos Ruiz Zafn, Εκδόσεις Ψυχογιός

Στη Βαρκελώνη, στα τέλη της δεκαετίας του ’50, ο Ντανιέλ Σεμπέρε δεν είναι πια εκείνο το αγόρι που η ζωή του θα άλλαζε μέσα στους διαδρόμους του Κοιμητηρίου των Λησμονημένων Βιβλίων. Το μυστήριο του θανάτου της μητέρας του, της Ισαβέλας, έχει ανοίξει στην ψυχή του μιαν άβυσσο, από την οποία προσπαθούν όνα τον σώσουν η σύζυγός του Μπέα και ο πιστός του φίλος, ο Φερμίν. Και πάνω που ο Ντανιέλ πιστεύει πως απέχει μόλις ένα βήμα από τη λύση του αινίγματος, μια συνωμοσία με ρίζες πολύ πιο βαθιές και σκοτεινές απ’ ό,τι θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί απλώνει τα δίχτυα της ξεκινώντας από τη ρίζα του Καθεστώτος. Τότε ακριβώς εμφανίζεται η ΑλίθιαΓκρις, ένα πλάσμα γεννημένο απ’ τις σκιές του πολέμου, για να τους οδηγήσει στην καρδιά του σκότους, αποκαλύπτοντας τη σκοτεινή ιστορία της οικογένειας... αν και με τρομερό τίμημα. «Ο λαβύρινθος των πνευμάτων» είναι ένα συναρπαστικό αφήγημα γεμάτο πάθη, συνωμοσίες και περιπέτειες. Μέσα από τις σελίδες του οδηγούμαστε στο μεγάλο φινάλε της σάγκας που ξεκίνησε με τη ‘Σκιά του ανέμου’ και που εδώ εξελίσσεται σε όλη της την ένταση και το βάθος, ενώ συγχρόνως αποτελεί μέγιστο ύμνο στον κόσμο των βιβλίων, στην τέχνη τού να αφηγείται κανείς ιστορίες και στον μαγικό δεσμό ανάμεσα στη λογοτεχνία και τη ζωή.

Καλοί άνθρωποι σε σκοτεινούς καιρούς – ArturoPérez-Reverta, Εκδόσεις Πατάκη

Στα τέλη του 18ου αιώνα, όταν δύο μέλη της Βασιλικής Ισπανικής Ακαδημίας, ο βιβλιοθηκάριος δον ΕρμόχενεςΜολίνα και ο ναύαρχος δον Πέδρο Θάρατε, επιφορτίστηκαν από τους συναδέλφους τους να ταξιδέψουν στο Παρίσι για να αποκτήσουν με τρόπο σχεδόν μυστικό τους 28 τόμους της Encyclopedie του Ντ’ Αλαμπέρ και του Ντιντερό, που στην Ισπανία ήταν απαγορευμένη, κανείς δεν μπορούσε να υποπτευθεί ότι οι δύο ακαδημαϊκοί θα αντιμετώπιζαν μια επικίνδυνη αλληλουχία μηχανορραφιών στο ταξίδι που θα τους οδηγούσε, μέσα από δρόμους γεμάτους ληστές και άβολες λοκάντες και πανδοχεία, από την πεφωτισμένη Μαδρίτη του Καρόλου Γ’ στο Παρίσι των καφέ, των σαλονιών, των φιλοσοφικών κύκλων και των πολιτικών αναταραχών τις παραμονές της Γαλλικής Επανάστασης. Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και χαρακτήρες, τεκμηριωμένο με μεγάλη σχολαστικότητα, συγκινητικό και σα-

γηνευτικό σε κάθε του σελίδα, το «Καλοί άνθρωποι σε σκοτεινούς καιρούς» αφηγείται την ηρωική περιπέτεια εκείνων που, με οδηγό τους τα φώτα της Λογικής, θέλησαν ν’ αλλάξουν τον κόσμο με τα βιβλία, τότε που το μέλλον έσπρωχνε τις παλιές ιδέες στο περιθώριο και ο φόβος της ελευθερίας έκανε εδραιωμένους θρόνους και κόσμους να παραπαίουν.

Τα ανατρεπτικά βιβλία Pablo Gutierez, Εκδόσεις Καστανιώτης

Λίγες ώρες μετά τον θάνατο του συζύγου της, ένα κιβώτιο με βιβλία φθάνει στο σπίτι της Ρέμε κατά λάθος. Εκείνη, αντί να τα επιστρέψει, βγάζει ένα στην τύχη και αρχίζει να το διαβάζει. Από εκείνη τη στιγμή κάτι παράξενο συμβαίνει: η Ρέμε κλείνεται στο σπίτι της και τα καταβροχθίζει όλα με μια δονκιχωτική απόλαυση. Νιώθει ότι τα βιβλία περιγράφουν την ίδια τη ζωή της, μια ιστορία επιβίωσης, συγκρατημένης σεξουαλικότητας και πολλών απογοητεύσεων. Όταν πλέον βγαίνει από την απομόνωσή της, όλα της φαίνονται διαφορετικά και μισητά στη συνοικία ενός προαστίου όπου ζει, έχοντας ουσιαστικά χαραμίσει την ύπαρξή της. Ωστόσο, γοητευμένη από τα κείμενα που έχει μόλις ανακαλύψει, η Ρέμε αρχίζει να βλέπει τον κόσμο μέσα από τα αναγνώσματά της και σταδιακά της αποκαλύπτεται μια εξέγερση ισχυρή και συμβολική, ένα είδος ανυποταγής ικανό να ξεπεράσει τα όρια της μυθοπλασίας και να εισχωρήσει στην πραγματικότητα: η συνοικία σύντομα θα μετατραπεί σ’ ένα νέο πεδίο μάχης, χωρίς ανεμόμυλους ού-

τε μαγεμένα πανδοχεία. Κοινωνική κριτική και σάτιρα συνδυάζονται με ευαισθησία σε αυτό το εκλεπτυσμένο μυθιστόρημα. Ο Πάμπλο Γκουτιέρεθ έγραψε έναν ύμνο στη θεραπευτική δύναμη της λογοτεχνίας.

Στην άκρη του γκρεμού Rafael Chirbes, Εκδόσεις Κέδρος

Ο Εστέμπαν αναγκάζεται να κλείσει το ξυλουργείο του στη μικρή ισπανική πόλη Όλμπα, αφήνοντας στο δρόμο τους υπαλλήλους του. Οι τύψεις τον αναγκάζουν να αναζητήσει τα αίτια που τον οδήγησαν σ’ αυτή την επιλογή και να διερευνήσει τον διττό ρόλο του ως θύτη και θύματος. Κοιτάζοντας το είδωλό του στον καθρέφτη -έναν άνθρωπο χωρίς ιδιαίτερα χαρίσματα-, ανακαλύπτει μια εικόνα φτιαγμένη από γκρεμισμένα όνειρα και χαμένα ιδανικά. Γύρω από τον Εστέμπαν ξεδιπλώνεται ένας θίασος εξιλαστήριων θυμάτων, άπληστων απατεώνων και ανελέητων κυνηγών του εύκολου κέρδους. Την ίδια ο Αχμέτ, μετανάστης από το Μαρόκο, ανακαλύπτει δύο πτώματα στις όχθες του βάλτου της Όλμπα. Ίσως στο βάλτο να υπάρχουν περισσότερα πτώματα, αλλά ο Αχμέτ, τρομοκρατημένος στη σκέψη ότι θα μπορούσε να κατηγορηθεί για τους φόνους, το βάζει στα πόδια. Ο βάλτος, που σταδιακά αποκτά αυξανόμενο συμβολικό βάρος, είναι συγχρόνως μια άβυσσος που καταπίνει τις αποδείξεις των εγκλημάτων και ξεπλένει τις διεφθαρμένες συνειδήσεις... Το βιβλίο του Ραφαέλ Τσίρμπες περιγράφει μια κοινωνία που έχει περιέλθει σε αποσύνθεση, όπως και ολόκληρη η χώρα

που βιώνει σκληρή κρίση και έχει καταληφθεί από πανικό. Το καλύτερο ισπανικό μυθιστόρημα των τελευταίων είκοσι πέντε χρόνων σύμφωνα με σχετική ψηφοφορία της εφημερίδας ElMundo.

Η λέσχη των ανομολόγητων πόθων Άlberto Torres Blandina, Εκδόσεις Opera

Ο Σαλβαδόρ Φουενσάντα, λίγο πριν από τη σύνταξη, συνεχίζει να καθαρίζει τους διαδρόμους του αεροδρομίου τής Μαδρίτης και να αφηγείται ιστορίες σε ανυποψίαστους ταξιδιώτες που περιμένουν την πτήση τους, καθώς και στην καλή του φίλη, Χουάνα, που δουλεύει στην καντίνα. Πολλές από τις ιστορίες του είναι πραγματικά απίστευτες, αλλά, όπως συνηθίζει να λέει, η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο απίστευτη και αρχίζει συχνά μ’ ένα ψέμα... όπως εκείνη η γυναίκα που έπεσε στην αγκαλιά του νομίζοντας πως είχε ξαναβρεί κάποιον παλιό της εραστή, κι όταν κατάλαβε πως είχε κάνει λάθος, αποφάσισε να ολοκληρώσει μαζί του την παλιά της ιστορία... ή εκείνη η περίεργη «Λέσχη των Ανομολόγητων Πόθων», που αναλάμβανε να σχεδιάσει τη ζωή στα μέτρα του «πελάτη», προσφέροντάς του εξ ολοκλήρου έναν άνθρωπο... ή η περίπτωση του άνδρα που επινόησε μια νέα γλώσσα απ’ την οποία αφαίρεσε κάθε αρνητική έννοια... ή η ιστορία της ζωής του ίδιου του Σαλβαδόρ που, τελικά, μπορεί και να μην έχει καμία σχέση με όσα αρχικά πιστεύει ο αναγνώστης...

*«Τα βιβλία είναι καθρέφτες. Βλέπεις μέσα τους μόνο αυτά που ήδη έχεις μέσα σου.»

Μ

Ο

Υ

Σ

Ι

Κ

H

KEIMENO NICK G.

ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΓΑΎΡΟΣ

ΓΙΏΡΓΟΣ ΝΤΑΛΆΡΑΣ

Tranquility Base Hotel & Casino

Κολάζ

Έρωτας Ή Τίποτα

Τ

Ο

ι ArcticMonkeys δεν σταματούν ποτέ να προχωρούν δυναμικά. Με το νέο τους άλμπουμ θα έλεγα ότι κάνουν ένα βήμα προς τα εμπρός! Η αγαπημένη βρετανική μπάντα του ελληνικού κοινού, οι ArcticMonkeys, κυκλοφόρησαν την πρώτη δισκογραφική δουλειά τους έπειτα από σχεδόν πέντε χρόνια, λίγο πριν επισκεφθούν για πρώτη φορά τη χώρα μας. Η πολυετής αναμονή τελείωσε και το indierock συγκρότημα από το Σέφιλντ, που απαρτίζεται από τους AlexTurner (τραγούδι, κιθάρα), MattHelders (ντραμς), JamieCook (κιθάρα) andNickO’Malley (μπάσο), επέστρεψε με τον έκτο δίσκο της σταδιοδρομίας του. Το άλμπουμ τιτλοφορείται «TranquilityBaseHotel&Casino» και κυκλοφορεί από την DominoRecords, με περιεχόμενο 11 τραγούδια. Η ονομασία είναι εμπνευσμένη από το σημείο της Σελήνης όπου, το 1969, ο άνθρωπος προσεδαφίστηκε και περπάτησε για πρώτη φορά σε άλλο ουράνιο σώμα, τη «Θάλασσα της Γαλήνης» όπως αποκαλείται στην ελληνική γλώσσα. Την παραγωγή επιμελήθηκε ο κεντρικός τραγουδιστής του γκρουπ, AlexTurner, μαζί με τον JamesFord ο οποίος έχει δουλέψει σε κάθε δουλειά των ArcticMonkeys από το 2007 και έπειτα. Το «TranquilityBaseHotel&Casino» συναντά την μπάντα να εξερευνά νέα μουσικά εδάφη και να παίρνει ακόμα μεγαλύτερα ρίσκα με ένα θεαματικό τρόπο. Είναι ένα τολμηρό και λαμπρό άλμπουμ που αντικατοπτρίζει ολοκληρωμένο το δημιουργικό όραμα του AlexTurner. Επιπλέον είναι η πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία του συγκροτήματος μετά το «AM» του 2013, που έγινε τριπλά πλατινένιο στις ΗΠΑ, πλατινένιο στο Ηνωμένο Βασίλειο και ήταν υποψήφιο για το περίβλεπτο MercuryPrize, σηματοδοτώντας το μεγαλύτερο κενό μεταξύ δύο δίσκων των ArcticMonkeys. Στο διάστημα που μεσολάβησε ο AlexTurner επανέφερε στη δράση τους TheLastShadowPuppets μαζί με το φίλο του MilesKane και τον MattHelders, με τους οποίους επισκέφθηκε την Ελλάδα το καλοκαίρι του 2016. Τα 11 τραγούδια του «TranquilityBaseHotel&Casino» έχουν εμφανιστεί στο Top 21 του DailyChart στο ελληνικό Spotify, ενδεικτικό της ανυπομονησίας του κοινού .Εμείς όμως σας προτείνουμε να αναζητήσετε την εκπληκτική και πολύ φροντισμένη έκδοση του χρωματιστού βινυλίου που κυκλοφορεί!

S

pider Music μας παρουσίασε πρόσφατα τον νέο δίσκο με τον τίτλο ‘Κολάζ’ του Δημήτρη Γαύρου. 14 τραγούδια με ιδιαίτερες συμμετοχές, το τραγούδι «Κοκτέιλ», ένα ντουέτο με τον Μάνο Ξυδούς σε μουσική του Μάνου, οι Ανέμελες Στιγμές με τον Λευτέρη Πλιάτσικα, Τραγουδάω με τον Δημήτρη Καρρά, Είσαι με τον Ηλία Μακρίδη, Μίλα μου με την Δήμητρα Καραγιάννη, Νύχτα με τον Μάκη Σεβίλογλου, Μωβ Ανεμώνες με τον Πασχάλη Τσαρούχα και Ο χρόνος που τελειώνει ένα ακουστικό ντουέτο με την Δήμητρα Καραγιάννη και τον Λευτέρη Μαρόγλου. Τα τραγούδια στιχουργικά υπογράφουν η Ντέπη Χατζηκαμπάνη και η Δήμητρα Καραγιάννη. Το τραγούδι, με τον τίτλο «Σε θυμάμαι», σε στίχους της Ντέπης Χατζηκαμπάνη, είναι αφιερωμένο από την ίδια για στιγμές που μοιράστηκε με τον Θάνο Ανεστόπουλο των Διάφανων Κρίνων. Να θυμίσουμε ότι ο Δημήτρης Γαύρος κυκλοφόρησε την πρώτη δισκογραφική δουλειά του το 2010 από την MINOS EMI και το Μέλυδρο, ως μέλος του μουσικού γκρουπ «Αλκή» μαζί με τη Δήμητρα Καραγιάννη. Είναι αναμφισβήτητο ότι ο Δημήτρης Γαύρος αποτελεί έναν από τους σύγχρονους τραγουδοποιούς, που υπηρετούν τη μουσική με αγάπη και πάθος. Κάποια από τα τραγούδια του, παίζονται στα μεγαλύτερα ραδιόφωνα της Ελλάδας.Διακρίνεται για την εξαιρετική σκηνική του παρουσία, για τον δυναμισμό που βγάζουν τα live του, αλλά και την άρτια ερμηνεία των τραγουδιών του.Αξίζει να αναζητήσετε την δεύτερη ολοκληρωμένη δισκογραφική παραγωγή του που δείχνει πιο ώριμη και πιο κατασταλαγμένη σε σχέση με την πρώτη, αλλά και να παρακολουθήσετε κάποια ζωντανή εμφάνιση του όπου σαφέστατα θα ανακαλύψετε με πιο ξεκάθαρο τρόπο τις επιρροές του αλλά και τον ηχητικό του προσανατολισμό!

ο νέο άλμπουμ του Γιώργου Νταλάρα θέτει στον τίτλο του το ερώτημα, ή μάλλον βάζει το δίλημμα. Η απάντηση δίνεται με τα τραγούδια. Και η αλήθεια είναι ότι στη δημιουργία αυτού του δίσκου δεν υπήρξαν διλλήματα. Ο Γιώργος Νταλάρας δημιουργεί τις αφορμές. Πάντα εδώ και χρόνια έψαχνε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τον Γιώργο Καζαντζή και τώρα ήρθε η στιγμή. Ο σπουδαίος μελωδός συνθέτης από τη Θεσσαλονίκη που μας έχει δώσει τραγούδια από αυτά που αγαπάμε και τραγουδάμε, συναντιέται για πρώτη φορά με το Γιώργο Νταλάρα σε ένα άλμπουμ που μας θυμίζει ότι όλες οι μεγάλες στιγμές της ελληνικής δισκογραφίας στηρίχτηκαν στην κατάθεση ολοκληρωμένων έργων συνεργασίας ερμηνευτή - συνθέτη. Πάντα... στα μισά του έρωτα βγαίνει ο δολοφόνος όπως λέει και το πρώτο single από το νέο album και πάντα ο Γιώργος Νταλάρας μας εκπλήσσει με τις επιλογές του. Και έκπληξη δε σημαίνει πάντα το απρόσμενο, έκπληξη είναι η συνέπεια, είναι η δημιουργία και η καλλιτεχνική συνάντηση. Και η μελωδία γίνεται τραγούδι που θα αγαπάμε για πάντα όταν πάνω της τραγουδιούνται οι ιστορίες που ταυτίζονται με το αίσθημα και τη ζωή μας. Τις έμμετρες ιστορίες στα νέα τραγούδια του Γιώργου Νταλάρα έβαλαν, η σταθερή συνεργάτης του Γιώργου Καζαντζή και μία από τις πιο ξεχωριστές πένες στο ελληνικό τραγούδι τα τελευταία χρόνια, Ελένη Φωτάκη, ο πάντα νέος, πάντα συγκινητικός και πάντα σπουδαίος Μάνος Ελευθερίου, ο φίλος και συνοδοιπόρος Γιώργος Ανδρέου, ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος και η Ναντίνα Κυριαζή. Τελευταία έκπληξη αφήσαμε και τη μοναδική συμμετοχή στο καινούριο άλμπουμ του Γιώργου Νταλάρα και μια φωνή που ανακάλυψε και μας σύστησε ο Γιώργος Καζαντζής. Η Φωτεινή Βελεσιώτου είναι η αυτονόητη προσκεκλημένη στον δίσκο που συμπληρώνει ιδανικά τη δημιουργική παρέα. Στα τραγούδια “Στα μισά του έρωτα βγαίνει ο δολοφόνος” και “Από την αρχή” δεύτερη φωνή η Ελένη Τσαλιγοπούλου. Στο τραγούδι ‘Έρωτας ή τίποτα” τρίτη φωνή ο Γιώργος Καζαντζής. Χωρίς καμιά αμφιβολία από τις δουλειές που αξίζει να αναζητήσετε σ αυτούς τους πρώτους πέντε μήνες του 2018 είναι σίγουρα η φροντισμένη αυτή παραγωγή που κυκλοφορεί από την Minos Emi!

VARIOUS

Bright Side Of The Road Vol 5

Ύ

στερα από τέσσερις χρυσές συλλογές ο Γιώργος Μουχταρίδης, ο ιθύνων νους πίσω από το ραδιόφωνο του Pepper επέστρεψε με μια νέα διπλή συλλογή στις αρχές του 2018.Η BrightSideOfTheRoadVol 5 αποτελείται από μοναδικά τραγούδια για μια ακόμη φορά! Οι πρωταγωνιστές της παγκόσμιας σκηνής, τόσο οι δημιουργοί, όσο και τα μεγάλα τραγούδια τους, βρίσκουν τη θέση τους στον Pepper 96,6, σ’ ένα ραδιόφωνο που θέλει να δείξει ότι το καλό τραγούδι δεν έχει ούτε γλωσσικούς, ούτε χρονικούς, ούτε άλλους περιορισμούς. Είναι ένα μουσικό ταξίδι στις σπουδαιότερες στιγμές της μουσικής τα τελευταία 60 χρόνια, με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα, που είτε την ανακαλύπτει κανείς στη world και τη jazz, είτε στο rock, τη soul, το funk, τη reggae, το swing... . H νέα διπλή συλλογή του Pepper είναι αφιερωμένη στους ακροατές τουκαι γενικότερα στους λάτρεις της καλής μουσικής και είναι γεμάτη μουσικούς και τραγούδια κλασσικά, ή τραγούδια που ο αγαπημένος σταθμός σύστησε μέσα από τη συχνότητά του και εκφράζουν απόλυτα τη σημερινή εποχή. H νέα διπλή συλλογή είναι περιλαμβάνει τραγούδια όπως το ‘CALIFORNIA DREAMING ‘ από τους MONOPHONICS, το ‘COLD LITTLE HEART ‘ από τον MICHAEL KIWANUKA, το ‘DON’T LET ME GO’ της IDRA KAYNΕ αλλά και την πρωτοεμφανιζόμενη AMALΙΑ με το ‘THIEVING STAR’… και βέβαια πολλά ακόμη που αξίζουν της προσοχής σας!

TOGETHER 53

ARCTIC MONKEYS

Ποιος σου ’πε να γίνεις μάγειρας; Είναι περίεργο αυτό που συμβαίνει με την τηλεόραση. Επηρεάζει τόσο πολύ τα μυαλά των ανθρώπων που δε φαντάζεσαι καν ότι μπορεί να δημιουργήσει μια ολόκληρη κουλτούρα γύρω από διάφορα πράγματα. Μια τέτοια είναι και αυτή που δημιουργεί γύρω από το φαγητό.

KEIMENO ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΙΤΣΑΣ

TOGETHER 54

Ε

ίναι πολύ ωραίο αυτό για τη δική μας δουλειά αλλα ταυτόχρονα συμβαίνουν πολλά άσχημα πράγματα τα οποία δεν μπορούμε να προσπεράσουμε. Ένα εξ αυτών, είναι τα νέα παιδιά που αποφασίζουν να γίνουν μάγειρες μιας και το ωραίο πρότυπο με τα τατουάζ, την αναγνωρισιμότητα και τις διασημότητες τα κάνουν να αισθάνονται ότι μπορούν να γίνουν κάτι ξεχωριστό. Και κάπου εκεί έρχεται η στιγμή της αλήθειας, η στιγμή που όταν όλα τελειώσουν με τις σχολές και τα τατουάζ, που απαραιτήτως πρέπει να έχουν χτυπηθεί πριν καν βγεις από τη σχολή, έρχεται η ώρα να μπεις σε κουζίνα. Και τότε η αλήθεια πονάει. Πονάει πιο πολύ από το τατουαζ που έκανες. Γιατί κάποιος ξέχασε να σου πει την αλήθεια που δε δείχνουν οι κάμερες. Γιατί εμείς οι μάγειρες δε ζούμε, μόνο μαγειρεύουμε. Μόνο δουλεύουμε, μόνο τρέχουμε, μόνο πονάνε τα πόδια μας και η μέση μας και μόνο εξυπηρετούμε τους άλλους, σχεδόν ποτέ τον εαυτό μας και τα προσωπικά μας θέλω. Εντάξει, μην υπερβάλλω. Εξυπηρετούμε τα προσωπικά μας θέλω αλλά κατά βάση τα εργασιακά. Και ως εκεί. Είναι πολύ δύσκολο, πάρα πολύ δύσκολο επάγγελμα. Δεν είναι αυτό που φαίνεται, δεν είναι αυτό που φαντάζει. Δεν είναι αυτό που είχες στο μυαλό σου και πιστεύεις ότι μπορείς να το καταφέρεις. Το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα το καρπωνόμαστε αλλά αφού περάσουμε δια πυρός και σιδήρου. Η δουλειά αυτή έχει άγχος, κούραση, ατελείωτες ώρες εργασίας και τρομερές απαιτήσεις. Ίσως τελικά γι αυτό και μεις να γινόμαστε παράξενοι και απαιτητικοί. Αλλά τρελαίνομαι, πραγματικά τρελαίνομαι, όταν ακούω παιδιά από τη σχολή να έρχονται σε συνεντεύξεις έχοντας προβάρει τους όρους που θα θέσουν. «Εγώ δουλεύω πενθήμερο, οχτάωρο και δεν καθαρίζω». Τι εννοείς; Έρχεσαι μπροστά μου χωρίς ντροπή και ίχνος σεβασμού στην ιστορία όλων μας να θέσεις όρους; Εμένα νεαρέ ή κοπελιά, αναρωτήθηκες ποτέ αν με ρώτησε κανείς στην κουζίνα τι κάνω και τι όχι; Σκέφτηκες ποτέ ότι δεκαεπτά χρόνια τώρα δεν ξέρω τι θα πει οχτάωροο, σαββατοκύριακο, γιορτές και αργίες; Σκέφτηκες ότι οι απαιτήσεις ενός μαγαζιού και οι επενδύσεις κάποιων ανθρώπων βασίζονται πάνω σου; Τελικά αναρωτήθηκες ποτέ γιατί θες να κάνεις αυτή τη δουλειά; Έχεις τη δημιουργικότητα και το κουράγιο που απαιτούνται για να την κάνεις; Έχεις το σθένος να στέκεσαι όρθιος όταν πονά-

νε τα πόδια σου, όταν καίγονται τα χέρια σου, όταν κόβονται τα δάχτυλά σου; Έχεις το κουράγιο να δαγκώνεις τα χείλη και να είσαι απικο στο πόστο σου μέχρι το τελευταίο πιάτο του σερβις και την καθαριότητα της κουζίνας; Κι όταν ξεμαντάρεις το τυλιγμένο με γάζες δάχτυλό σου να καταλα-

να μην παρασύρεσαι από τη μόδα και να μη βλέπεις αυτή τη δουλειά από την τηλεόραση γιατί αλήθεια σου λέω, δε θα σου χαριστεί τίποτα. Γιατί κάθε μέρα θα κερδίζεις κάτι μικρό με πολύ κόπο και θα το χάνεις στη στιγμή από ένα πολύ μικρό λάθος. Κι αν νομίζεις ότι εμείς σήμερα που μας απο-

βαίνεις ώρες αργότερα οτι χρειάζεται 4-5 ράμματα; Δε νομίζω οτι μπορεί να το κάνει ο καθένας αυτό. Δε λέω οτι είμαι ξεχωριστός αλλά κάποιες φορές αυτή η δουλειά με κάνει να νιώθω έτσι. Κυρίως επειδή την επέλεξα με τα καλά και τα κακά της. Προσπάθησε

καλούν σεφ ενώ στην πραγματικότητα είμαστε μάγειρες πολυτελείας ξεκινήσαμε από αυτή τη θέση, ψάξε την ιστορία μας και θα καταλάβεις οτι η πληρωμή μας για όλα αυτά τα χρόνια είναι ένας τίτλος με τρία γράμματα όλα κι όλα, άπειρες απαιτήσεις και ατελείωτη δουλειά.

ΥΓ: Tα γαλόνια όσο πιο γρήγορα έρχονται, τόσο πιο γρήγορα πέφτουν απ’τον ώμο σου.

Γιατί κάποιος ξέχασε να σου πει την αλήθεια που δε δείχνουν οι κάμερες. Γιατί εμείς οι μάγειρες δε ζούμε, μόνο μαγειρεύουμε. Μόνο δουλεύουμε, μόνο τρέχουμε, μόνο πονάνε τα πόδια μας και η μέση μας και μόνο εξυπηρετούμε τους άλλους, σχεδόν ποτέ τον εαυτό μας και τα προσωπικά μας θέλω. Είναι πολύ δύσκολο, πάρα πολύ δύσκολο επάγγελμα. Δεν είναι αυτό που φαίνεται, δεν είναι αυτό που φαντάζει

Φρεσκοψημμένα ψωμάκια, αχνιστές σφολιατένιες λιχουδιές, λεπτές και μοναδικές γεύσεις, γαλλικό φινίρισμα, συσκευασίες με άποψη και γλυκά που διαφέρουν. Όλα αυτά θα τα βρείτε αποκλειστικά στα καταστήματα Deux K!

Νέο κατάστημα Katerina's bakery τώρα και στην Λεπτοκαρυά Κατερίνης!

Katerina's bakery Παύλου Μελά 2 Κοζάνη Katerina's bakery Αιόλου 1 Κοζάνη Katerina's bakery Μακρυγιάννη 2 Κοζάνη Katerina's bakery Κωνσταντίνου Καραμανλή 22 Μαματσίου και Μοναστηρίου γωνία (Με την επωνυμία Αχιλλέας), Κοζάνη 25ης Μαρτίου 61Α (με την επωνυμία Αχιλλέας), Πτολεμαΐδα

«Θα τους αναγνωρίσετε από την ξεχωριστή ποιότητα των χειροποίητων προϊόντων τους.Θα τους προτιμήσετε για το μεράκι και την αγάπη τους γι αυτό που κάνουν. Θα σας θυμούνται γιατί προσπαθούν να εξυπηρετήσουν καθέναν και καθεμία από σας όσο καλύτερα μπορούν.»

TOGETHER 55

Καλωσήρθατε στο κόσμο των Deux K… εκεί που η παράδοση συναντά τις νέες γεύσεις!