©ºÑº·Õè 19 »‚·Õè 2 ¡Ñ¹ÂÒ¹ 2552
Oh...NO!
à¢Õ¹àͧ ผมมั่นใจเลยวาทุกๆ คนที่กําลังอานอยูในขณะนี้ ตองเคยผานประสบการณทางอารมณที่เรียกกันวา “ความเครียด” มานับไมถวนแนนอน หลายคนที่กําลังอานอยูตอนนี้ อาจจะเริ่มเครียดขึ้นมาบางแลวก็ได วา ทําไมไอคนเขียนตองมาเขียนเรื่องอะไรเชนนี้ ถาผมทําใครเครียดไป ก็ตองขออภัยมา ณ ที่นี่ดวย ผมไมไดมีเจตนาอะไรที่จะตั้งใจมาสรางความเครียดใดๆ ทั้งสิ้น ผมเพียงแคคอนขางจะมั่นใจวาทุกๆ คนตองเคยเครียดกันมากอนทั้งนั้น ไมวาสาเหตุจะเปนเรื่องเล็กๆ อยางลืมเอาปากกาไปเรียน หรือเรื่องใหญๆ อยางลืมเอาปากกาไปสอบ ก็สามารถเปนเหตุใหกอความเครียดขึ้นมาได แมจะมีระดับความรุนแรงที่ตางกัน แตก็เหมารวมกันไดวาเปนความเครียดไดเหมือนกัน ผมลองคิดวาอะไรทําใหรสู กึ เครียดขึน้ มา คิดไปคิดมา จนคิดมากไป เลยกลายเปนเรือ่ งเครียดทีท่ าํ เอา ผมเหนื่อยสมองและเหนื่อยใจอยูนานทีเดียว ผมเริ่มคิดวาเรื่องเล็กๆ อยางลืมปากกาไปเรียน กับเรื่องใหญๆ อยางลืมปากกาไปสอบ อาจจะไมทํา ใหหลายๆ คนตองมีความรูสึกเครียดขึ้นมา เพราะเรื่องเหลานั้นไมไดสงผลรายใดๆ กับเขาคนนั้น ที่อาจจะแก ปญหาดวยการไมเขาเรียน หรือไมกไ็ ปยืมปากกาอาจารยคมุ สอบมาใช เรือ่ งแคนไี้ มเห็นจําเปนตองเครียดอะไร ขณะที่อีกคนอาจจะกําลังทุรนทุรายเพราะอายและกลัวจะถูกคนอื่นตําหนิวาไมมีความพรอมที่จะมาเรียนหรีือ สอบ ซึ่งแนนอนวาเขาจะตองเครียดเปนแน ถาเปนเชนนีแ้ ลวอะไรทีเ่ ปนตนเหตุของความเครียด ในเมือ่ แตละคนตางก็มตี น เหตุของความเครียดที่ ไมเหมือนกัน คิดมาถึงตรงนี้แลว ผมก็หยุดคิดไปดื้อๆ เพราะไมอยากจะทนเครียดกับเรื่องนี้อีกตอไป ผมคิดวา ถาคิดเรือ่ งนีต้ อ ไปคงจะตองเครียดมากขึน้ เรือ่ ยๆ และสมองของผมคงมีรอยหยักไมพอทีจ่ ะคิดคําตอบไดเองใน ตอนนี้อยูดี ผมคิดงายๆ ไดเองวา หยุดคิด ก็หยุดเครียด ผมลองทดสอบใชคําแนะนํานี้กับตัวเอง ดวยการหยุดคิดเรื่องความเครียดอะไรทั้งหลาย ไมคิดอะไร เพิ่มทั้งนั้น เปดใหสมองอยูเฉยๆ ไมตองขยับรอยหยักขบคิดอะไร ตอนนั้นผมเองก็แอบคิดอยูเหมือนกันวา วิธี ทดลองนี้จะไดผลจริงหรือ ทันทีที่คิดเรื่องนี้ขึ้นมา ผมกลับมาเครียดทันทีโดยที่ไมทันจะไดลองทดสอบดวยซํ้า ไป ผมเลยตั้งใจใหมที่จะไมคิดเรื่องอะไรทั้งสิ้น แลวผมก็หยุดคิดอะไรทั้งหลายไดจริงๆ ผมจําไมไดเหมือนกันวาผมหยุดคิดไปนานเทาไร เพราะอยู ดีๆ ผมก็หลับไปโดยไมรูตัวเลยวาตัวเองหลับไปแลว แตเพียงแคนี้ก็เปนการพิสูจนที่ยืนยันไดดวยตัวเองแลว วา หยุดคิด ทําใหผมหยุดเครียดไดจริงๆ ไมเครียด ไมคิดอะไร จนทําเอาผมหลับลูกเดียวเลย ที่ผมพิมพขึ้นมาทั้งหมดนี้ ผมไมไดจะบอกใหทุกๆ คน หยุดคิดเหมือนที่ผมทํา เพราะผมเชื่อเราทุกๆ คนคิดกันมากไปในบางเรือ่ งจนทําใหเครียดกันเกินไปโดยไมจาํ เปน เรือ่ งบางเรือ่ งเราหยุดคิดไดกด็ ี (อยางเรือ่ ง ลืมปากกา) เพือ่ ทีจ่ ะไดใหสมองไดพกั บาง แตกบั บางเรือ่ งทีแ่ มจะเครียดแตกจ็ าํ เปนตองคิดกันตอไป (อยางเรือ่ ง สอบ) เพื่อเปนการเพิ่มรอยหยักในสมองใหกับตัวเอง ผมคิดอะไรเองไดอีกเรื่อง หยุดคิด ก็หยุดเครียด แตถาหยุดคิดนานไป ก็คงลืมวิธีคิดแนนอน บรรณาธิการ ปล. ตั้งใจทําขอสอบกันใหดี จะไดไมตองเครียดเหมือนเธอบนหนาปกฉบับนี้
2
¡Ñ¹ÂÒ¹ 2552
inside ©ºÑº·Õè 19 »‚·Õè 2 ¡Ñ¹ÂÒ¹ 2552
4 á»ÐºÍà ´ ä»=went
5 11 ¸ÕÁ ·ÍÃ ª
Rate-Arts 15 16 ŋͧ(μÒÁ)ÃÍ 20 ˹ŒÒÇ‹Ò§
bon appetit 18 ËÁعªÕÇÔμ 22 23 ÁÕàÃ×èͧ
TEAM TORCH’s September 09 - บรรณาธิการ : ศศินทร วิทูรปกรณ กองบรรณาธิการ : โสภาพรรณ โยปนตา, กมลวรรณ เชาวอรัญ, ผณินทร แกวเงิน, นุดี มนูญดาหวี, ทิมา เนื่องอุดม, ชลิตา วัฒนศิริ นักเขียน : ประทุมรัตน นางแยม, เฉกชน อันไชยศรี พิสูจนอักษร : พีณา พิภพภิญโญ ที่ปรึกษากองบรรณาธิการ : พิพัฒน วงษเสรี, พัทธมน เลิศตุรงคชัย, สลิล ตันศริสกุล อํานวยการผลิต : ฝายการนักศึกษา และ คณะกรรมการนักศึกษาคณะศิลปศาสตร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร ติดตอ : the-torch@hotmail.com
3
á»ÐºÍà ´ เรื่อง : หญิงสายลม
ปลายฝนตนหนาวเริม่ ใกลเขามาในทุกขณะ เพือ่ นๆ ศิลปศาสตรกต็ อ งดูแลรักษาสุขภาพรางกายของตัวเอง กันดวยนะคะ เพราะถาไมสบายขึ้นมาแลวละก็ คงไมไดเตรียมตัวอานหนังสือสอบกันพอดีนะ ถาสอบกันเสร็จแลว หญิงสายลมก็มีกิจกรรมดีๆ มาชวนทุกคนมาชวยสรางสรรคสังคมกันนะคะ เรือ่ งแรกขอเปดพืน้ ทีใ่ หกบั ผูม ใี จรักในการออกแบบ มีจนิ ตนาการและความคิดสรางสรรค มารวมเปนสวน หนึ่งของการประกวดออกแบบโปสเตอรเทศกาลภาพยนตรโลกแหงกรุงเทพมหานคร ครั้งที่ 7 โดยเริ่มเปดรับผล งานตั้งแตวันนี้จนถึงวันที่ 30 กันยายน 2552 และจะประกาศผลผูชนะในวันที่ 19 ตุลาคม 2552 ผูชนะการประกวด จะไดรับเงินรางวัลเปนจํานวน 10,000 บาท และผลงานจะถูกนําไปใชเปนโปสเตอรประจํางานนี้ดวย งานเทศกาลภาพยนตรโลกครั้งนี้่จะมีขึ้นในวันที่ 6-15 พฤศจิกายน 2552 ณ โรงภาพยนตรพารากอน ซินีเพล็กซ สามารถไปอานรายละเอียด กติกา และดาวนโหลดใบสมัครการประกวดไดที่ www.worldfilmbkk. com/postercontest2009.php หรือสอบถามขอมูลเพิ่มเติมไดที่ info@worldfilmbkk.com โทร. 02-338-3618-9 เรื่องตอมา นิตยสารสารคดี รวมกับ เรดบูล สปริต โครงการกิจกรรมเพื่อสังคมของบริษัทเครื่องดื่มกระทิง แดง จํากัด ขอเชิญชวนผูร กั การถายภาพทัง้ มือสมัครเลนและมืออาชีพ สงภาพถายเขาประกวดในโครงการประกวด ภาพถายสารคดีประจําป 2552 ในหัวขอ “เปลี่ยนโลกไดดวยใจอาสา” เพื่อรวมเปนหนึ่งแรงบอกเลาเรื่องราวดีๆ สนับสนุนใหคนในสังคมพรอมแบงปน ชวยเหลือ สละแรงกายและแรงใจเพื่อชวยผูอื่นดวยใจอาสา ภายใตแนวความคิดที่วา “...ภาพถายหนึ่งภาพมีพลังสองสะทอนใหเราไดเห็นความงดงาม สรางแรง บันดาลใจ จุดประกายความคิดและความใฝฝน ใหเราอยากลงมือลงแรงเปลี่ยนแปลงโลกรอบตัวใหดียิ่งขึ้น...” เปดรับภาพถายตั้งแตวันนี้จนถึงวันที่ 31 ธันวาคม 2552 สงผลงานไดที่ ฝายภาพ นิตยสาร สารคดี 28, 30 ถนน ปรินายก แขวงบานพานถม เขตพระนคร กรุงเทพฯ 10200 วงเล็บมุมซองวา “ประกวดภาพถาย” ติ ด ตามชมภาพถ า ยที่ ผ า นการคั ด เลื อ กได ใ นนิ ต ยสาร สารคดี และที่ www.sarakadee.com/photocontest หรื อ www.redbullspirit.org ประกาศผลการตั ด สิ น ในเดื อ นกุ ม ภาพั น ธ 2553 สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติ่มไดที่นิตยสารสารคดี โทร. 0-2281-6110 ตอ 119 กิจกรรมสุดทายที่นํามาฝากในวันนี้ เอาใจคนรักการเขียนโดยเฉพาะเลยคะ สําหรับโครงการประกวด งานเขียนรางวัล “นายอินทรอะวอรด” ครั้งที่ 11 ประจําป 2553 ขอเชิญสงผลงานเขาประกวดตามประเภทที่คุณ สนใจตามนี้ไดเลยคะ สารคดี, วรรณกรรมเยาวชน, หนังสือภาพสําหรับเด็ก, นวนิยาย, เรื่องสั้น และกวีนิพนธ สง ผลงานไดตั้งแตวันนี้ จนถึงวันที่ 30 พฤศจิกายน 2552 สงผลงานไดทฝี่ า ยการตลาดและแบรนด-หนังสือเลม บริษทั อมรินทรพริน้ ติง้ แอนดพบั ลิชชิง่ จํากัด (มหาชน) 65/101-103 ถนนชัยพฤกษ (บรมราชชนนี) ตลิง่ ชัน กรุงเทพฯ 10170 (วงเล็บมุมซองวา โครงการประกวดงานเขียน รางวัลนายอินทรอะวอรด พรอมระบุประเภทผลงานที่สงเขาประกวด) สามารถดูรายละเอียดและเงื่อนไขเพิ่มเติม ไดที่ www.amarinpocketbook.com สอบถามเพิ่มเติมไดที่ ฝายการตลาดและสื่อแบรนด-หนังสือเลม โทร.0-2422-9999 ตอ 4141-4149 ความสามารถพิเศษของบางคนมีไดเพราะพรสวรรค แตสวนใหญแลวไดมาซึ่ง “พรแสวง” กันทั้งนั้น อยา ปลอยโอกาสดีๆหลุดลอยไปเฉยๆนะคะ ความันไวโดยเร็วคะ ไมแนคะ เพื่อนๆ อาจจะพบกับพรสวรรค ที่อาศัยอยู ใน พรแสวง ก็เปนไปไดคะ เจอกันฉบับหนานะคะ สวัสดีคะ
4
¡Ñ¹ÂÒ¹ 2552
ä»=went เรื่อง : Azure
§Ò¹á¹Ðá¹ÇàÍ¡-â· เมื่อวันพุธที่ 9 กันยายน ที่ผานมา หากใครไดผานไปแถวๆ หอง SC1001 คงจะสังเกตไดวาวันนั้นมีเด็ก เฟรชชีค่ ณะศิลปศาสตรจาํ นวนหลายรอยคนมารวม “งานแนะแนววิชาเอกและวิชาโท” ซึง่ เปนงานทีจ่ ดั ขึน้ มาประจํา เพือ่ เปนการใหขอ มูลแกเหลาเฟรชชีท่ ยี่ งั ไมมเี อก จะไดเอาไปใชตดั สินใจเลือกเขาเอกทีต่ นคิดวาใช แตกใ็ ชวา งาน นี้จะเปนงานของคนที่ยังไมมีเอกเทานั้น เพราะคนที่มีเอกสังกัดอยูแลวก็สามารถเขามาฟงตัวแทนทั้ง 14 ภาควิชา ของคณะศิลปศาสตรแนะนําภาควิชาของตนวา แตะละภาควิชานั้นเรียนอะไรกันบาง ถาจะเลือกเปนวิชาโทจะตอง เรียนกันกีต่ วั แลวมีวชิ าอะไรทีน่ า สนใจมาแนะนําเผือ่ จะเก็บเปนวิชาเลือกเสรีได งานนีจ้ งึ เปนงานทีเ่ หมาะกับเฟรช ชี่ทุกคน เพื่อที่จะไดมาวางแผนอนาคตการเรียนของตัวเองใหเปนไปแบบที่โดนใจและใชเลย งานวันนัน้ มีตารางยาวเหยียดทีก่ นิ เวลาตัง้ แตบา ยโมงตรงไปจนถึงหาโมงเย็น เริม่ ตัง้ แตการลงทะเบียน รับเอกสารและของวางกลองเล็ก แวะปมพาสปอรตของ L’Arts Club แลวเขาไปนั่งฟงตัวแทนทั้ง 14 ภาควิชาที่ขึ้น มาแนะนําใหขอ มูลตางๆ แมวา นองๆ หลายคนจะมีเรียนคอมพิวเตอร แตกอ็ ตุ สาหเจียดเวลาเพือ่ มารับฟงคําแนะนํา จากรุนพี่กันมากมาย ก็ขอขอบคุณความเสียสละเล็กๆ นอยๆ เหลานี้ดวย วันนัน้ ยังมีวทิ ยากรพิเศษมาใหความรูใ นหัวขอ “เรียนและทํากิจกรรมอยางไรใหไดด”ี งานนีเ้ ปนอีกครัง้ ที่ตัวละครลับประจํางานของคณะศิลปศาสตรโผลขึ้นมาเรียกเสียงฮือฮาจากทุกคน ตัวละครตัวนี้ไมใชใครอื่น นอก เสียจาก “พี่แมน” แกนคณะของบัณฑิตรหัส 48 นี่เอง พี่แมนเปนนักศึกษาอีกคนหนึ่งที่สามารถรักษาคุณภาพของ การเรียนไดเสมอตนเสมอปลาย ขณะเดียวกันก็ยงั รวมทํากิจกรรมอีกมากมายและหลากหลายไปดวย งานนีพ ้ แี่ มน
5
ไมไดมาคนเดียว แตยังพาเพื่อนมารวมแบงปนประสบการณอีก 2 คน คือ “พี่โอ” และ “พี่อิง” บัณฑิตใหมรหัส 48 ที่ประสบความสําเร็จในการเรียนควบคูไปกับการทํากิจกรรมตางๆ เรือ่ งเลาและคําแนะนําทีพ่ ๆี่ มาชวยแบงปนใหกบั เหลาเฟรชชีฟ่ ง กันนัน้ นอกจากจะเรียกรอยยิม้ และเสียง หัวเราะไดแลว ก็ยังใหขอคิดดีๆ ในการใชชิีวิตชวงมหาวิทยาลัยใหคุมคาที่สุด ทั้งการเรียนและการทํากิจกรรมตาง ก็เปนสวนประกอบสําคัญที่จะชวยเสริมสรางใหชวงชีวิตนี้เปนชวงที่คุมคา การเรียนใหคุณคาความรูแกชีวิต ขณะที่ การทํากิจกรรมจะชวยเสริมสรางประสบการณใหชีิวิตแกรงขึ้น แตการจะทําสองอยางไดก็ตองระวังตัวเองใหดี ตอง รูจ กั ความรับผิดชอบ ตองแบงเวลาใหลงตัวระหวางการเรียนและการทํากิจกรรม ไมใหกจิ กรรมมาทําการเรียนเสีย และอยามัวแตเรียนจนลืมทํากิจกรรม แมวาคําแนะนําของเหลาพี่บัณฑิตจะมีประโยชนมาก แตเรื่องหลักที่สําคัญกวานั้นคงหนีไมพนคํา แนะแนวจากรุนพี่ตัวแทนจากภาควิชาตางๆ ทั้ง 14 ภาควิชา ที่วันนั้นไดมาใหขอมูลกับเฟรชชี่ทั้งหลาย เพื่อเอาไป ขบคิดหาคําตอบวา “จะเลือกเอกอะไรดีนะ?” กันไดงายดายยิ่งขึ้น (หรือยากขึ้น?) หรือจะเปนแนวทางการเลือก วิชาโท หรือเสรี ใหนองๆ ก็แลวแต หลังจากจบงานนี้ไปก็ขอใหมันเปนประโยชนตอนองๆทุกคน งานนี้พวกเรา คงตองขอขอบคุณพี่ๆ ทุกคนที่มารวมกันแนะแนวใหนองๆ ทุกคนในวันนั้นดวย สวนใครที่พลาดไมไดไปเขาฟง การแนะแนวก็ไมตองเสียใจไป สามารถถามรุนพี่คนไหนก็ไดหากพบเจอกัน เพราะพี่ๆ ทุกคนสามารถชวยนองได (บาง...ไมมากก็นอย)
6
#11 ¡Ñ¹ÂÒ¹ 2552
ä»=went เรื่อง : นองมอน
Freshy Game: Let’s fresh for fun! ในที่สุดการรอคอยอันยาวนานก็ยุติลง เมื่อพิธีกรในสนามกลาวเปดงาน และเหลาขบวนพาเหรดสี ตางๆก็เคลือ่ นตัวจากความมืดเขาสูแ สงไฟในสนาม พรอมๆ กับเสียงเชียรโหรอ งกึกกองของผูช มบนอัฒจันทร ที่ตั้งตาคอยอยางใจจดจอ เวลา 1 ทุม ณ ประตูทางเขาและทางเดินรอบนอกใตเมนสเตเดียม เฟรชชี่นับพัน จากหลากหลายคณะ เรงจัดแถวใหพรอมในการเดินพาเหรด ขบวนแหละลานตา หนาผมอันสวยงาม และ เสื้อผาสีสันฉูดฉาดชวยกระตุนอะดรีนาลีนในรางกายใหพุงพลาน ความทุมเทและความยากลําบากนับแรม เดือนกําลังจะถูกปลดเปลื้อง ความจริงแลวงาน “เฟรชชี่ เกมส ครั้งที่ 11” เริ่มเตรียมการตั้งแตตนเดือนสิงหาคม เมื่อ ๓ คณะ อันประกอบไปดวย คณะพยาบาลศาสตร คณะทันตแพทยศาสตร และคณะศิลปศาสตร ไดถูกจัดใหอยูใน กลุม”สีชมพู” ดวยกัน โดย ๒ คณะแรกรับหนาที่คุมกองเชียรบนอัฒจันทรและซอมเชียร สวนคณะศิลปศาสตร ซึ่งเปนคณะที่มีคนจํานวนมาก จึงรับหนาที่เตรียมขบวนพาเหรด ทําปายคัตเอาท และจัดสวัสดิการ ดวยเหตุนี้ตระกูลทั้ง ๖ ของศิลปศาสตรจึงไดรับการแบงงานใหดูแลในหนาที่ตางๆ เกือบทุกเย็นที่ เราจะเห็น”เฟรชชี่ศิลปศาสตร” มากหนาหลายตาจับเขาคุยกันวางแผนเรื่องสวัสดิการนักกีฬาบาง หรือไมก็ ออกแบบปายคัตเอาทบาง ถกกันเรื่องขบวนพาเหรดบาง โดยไมเกี่ยงวาตระกูลไหนมีหนาที่อะไร ไมเพียง เฉพาะชาวศิลปศาสตรเทานั้นที่ให “ใจ” ในการทํางาน เพราะทุกวันหลังเลิกเรียนเราจะเห็นเหลานักศึกษา คณะพยาบาลฯ และทันตฯ มาซอมเชียรดวยเสียงดังกองทั่วสนามกีฬา แมจะเหนือ่ ยแตทกุ คนก็ทาํ ดวย “ใจ” เพราะหวังใหงานเฟรชชี่ เกมสทกี่ าํ ลังจะมาถึงเปนงานทีส่ มบูรณ และดีที่สุดเทาที่เราจะทําได แลวเมื่อวันงาน “เฟรชชี่ เกมส” มาถึง ความรูสึกของทุกคนในวันนั้นก็ไมตางอะไรจากทหารที่พรอม จะรบ ดูฮึกเหิมแตก็แฝงไปดวยความตื่นเตน ตางกันตรงที่ทหารจริงๆ ฮึกเหิมเพราะมีปนคูใจกับรองเทาคอม แบทเงาวับ แตกบั เหลาทหารเฟรชชีค่ วามฮึกเหิมอยูท มี่ าสคาราคูก ายกับเสือ้ ผาหนาผมไรทตี่ ิ อีกสิง่ ทีด่ เู หมือน ไมมีทางหลีกเลี่ยงไดก็คือ “ความวุนวาย” ที่กระจายวงกวางเหมือนจลาจลยอมๆ ที่ลานโตะคณะศิลปศาสตร เหลาทหารเฟรชชีเ่ กินครึง่ รอยแตงหนาทําผมอยางเรงรีบ อีกสวนก็เตรียมจัดแถวขบวนพาเหรด หันไปอีกทาง เหลาทหารเฟรชชี่ฝายสวัสดิการก็ชวยกันขนขาวขนนํ้ากันอยางขยันขันแข็งไมรูจักเหน็ดเหนื่อย เมือ่ ชัว่ โมงแหงความอลหมานผานพน ไปกองพลทหารเฟรชชีก่ ต็ งั้ แถวพรอมและเคลือ่ นพลจากลาน โตะคณะศิลปศาสตรไปยังเมนสเตเดียมดวยหัวใจพองโต
7
แม จ ะเหนื่ อ ยแต ทุ ก คนก็ ทํ า ด ว ย “ใจ” เพราะหวังใหงานเฟรชชี่ เกมสที่กําลังจะ มาถึงเปนงานที่สมบูรณและดีที่สุดเทาที่ เราจะทําได ขบวนของแตละสีตางก็งัดเอาจุดเดนของคณะตนเองออกมาแสดง เชนเดียวกับคณะศิลปศาสตร ที่ เอาการรอยเรียงเกีย่ วกับทวีปตางๆ อันเปนตนกําเนิดของภาษาทีช่ าวศิลปศาสตรตอ งเรียนรูม าเปนธีม (theme) หลักในการจัดขบวน โดยเริ่มตนกับพาเหรดประเทศไทย ที่ดึงเอาศิลปวัฒนธรรม ความเชื่อในเรื่องพิธีกรรมมาเปนตัว ชูโรง ทั้งประเพณีผีตาโขนและประเพณีแหนางแมว(ที่สรางสรรคกันสุดฤทธิ์ดวยการจับคนใสชุดแมวนั่งรอง เหมียวๆ ในกรงไม แลดูคลาย “Cat Woman” มากกวาแมวจริงๆ) ตอมาเปนพาเหรดทวีปเอเชียที่มีอาแปะหัว โต(Roommate ของผูเ ขียนเอง) กับอาหมวยเดินตามมายกโขยง นอกจากนีย้ งั มีสาวแขกคมเขมนุง ผาพลิว้ ไหว โยกยายสายสะโพกจนผูชายแถวนั้นเคลิบเคลิ้ม สวนทวีปยุโรปก็ดึงเอาความหรูหราฟูฟาของเสื้อผาหนาผม กับการเตนรําอันมีแบบแผนมาเปนจุดเดนสําคัญ ตางจากพาเหรดของทวีปอเมริกาใตทเี่ นนความสนุกสนาน คึกคักแบบงาน Festival และความตระการตาของเสือ้ ผาหลากสี (นําทีมโดย Miss L’Arts ปลา สุดทีก่ ารเตนอัน รอนแรงทําเอาผูช มถึงขัน้ ตาคาง!!!) จะสังเกตไดวา ขบวนพาเหรดคณะศิลปศาสตรทกุ ปจะเนนความยาว(อยา คิดลึกสิจะ!) และความอลังการงานสราง โดยไมสนใจวาจะโดนตัดคะแนน เพราะผลตอบแทนที่ไดไมใชถวย รางวัล แตเปนรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของผูชมที่จะตราตรึงในใจ...ไปอีกนานเทานาน และแลวขบวนพาเหรดก็มุงหนากลับมายังตึกคณะหลังจากที่การเดินพาเหรดในสนามจบลง ความ กดดันและความเหนื่อยยากถูกทิ้งไวที่เมนสเตเดียม รองรอยที่เหลือ คือ ความภาคภูมิใจที่งานตางๆ สําเร็จ ลุลวงไปดวยดี นองพี่ชาวศิลปศาสตรจึงพรอมใจกันบูม มธ. และตอดวยบูม L’Arts ดวยหัวใจเปยมสุข กอนจะ ไปรับขาวกับสวัสดิการและรวมวงกินขาวกันอยางสนุกสนาน
8
¡Ñ¹ÂÒ¹ 2552
...ผลตอบแทนที่ได ไมใชถวยรางวัล แตเปนรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะของผูชม ที่จะตราตรึงในใจ...
ขณะเดียวกัน ที่เมนสเตเดียม “เฟรชชี่ เกมส” ยิ่งรอนระอุ เมื่อเหลาบรรดาเชียรลีดเดอรและกองเชียร บนอัฒจรรยตางพรอมใจกันแสดงสิ่งที่ฝกฝนกันมาอยางยาวนานดวยความตั้งใจเต็มที่ ลีดคณะศิลปศาสตรผูเปนเจาของแชมปหลายสมัย ที่ครั้งนี้ตองรวมพลังกับลีดคณะพยาบาลฯ และ คณะทันตฯ เพือ่ รักษาแชมปอกี สมัย ก็ไมทาํ ใหผชู มตองผิดหวัง เมือ่ การแสดง “แฟนจา” ทําใหผชู มตกตะลึงใน ความพรอมเพรียง ทีแ่ สดงถึงการฝกซอมอยางหนัก (นีย่ งั ไมนบั รวมความสามารถของลีดผูห ญิงในการทรงตัว บนรองเทาสนสูงสักฟุตนึงเห็นจะได!) ยิ่งเปนลีดชาวศิลปศาสตรดวยแลว คงไมทําใหเราแปลกใจ เพราะทุก เย็นเราจะเห็นลีดทุกคน “ฟนมือ” กันอยางคึกคัก (ปาบ 1 ปาบ 2) และสงเสียงรอง (180 เดซิเบล) ดวยความ ทุมเท จนสามารถควารางวัลที่ 1 ไปครองอยางไรขอกังขา (ตอนแรกพิธีกรประกาศวาสีชมพูไดที่ 2 แตภาย หลัง ฝายจัดการแขงขันก็ออกมากลาวขอโทษที่เกิดขอผิดพลาดในการรวมคะแนน และประกาศใหผูชนะคือ “สีชมพู”) ถือเปนอีกครัง้ ทีเ่ ชียรลดี เดอรคณะศิลปศาสตร สามารถสรางชือ่ เสียงใหและนําความภาคภูมใิ จมายัง พี่นองศิลปศาสตรทุกคน แตก็ไมเพียงเฉพาะเชียรลีดเดอรเทานั้นที่ทําใหเราภูมิใจ กองเชียรสีชมพูบนอัฒจันทรก็ไมทําใหเรา ผิดหวัง ดวยการควารางวัลที่ 1 มาครองได (สลับกันกับเชียรลีดเดอรตรงที ่ตอนแรกประกาศวาสีชมพูไดที่ 1 แตภายหลังกลับประกาศใหม ใหสีชมพูไดที่ 2 เนื่องจากขอผิดพลาด) แมจะพลาดที่ 1 ไปอยางนาเสียดาย แต ความพรอมเพรียงในการรองเพลงและการแปรอักษรของคณะพยาบาลศาสตรและทันตแพทยศาสตร ทีเ่ ปน ผลมาจากการฝกซอมดวยความมานะทุกเย็น ก็เปนทีป่ ระจักษแกสายตาทุกคนและจะเก็บไวเปนความประทับ ใจไมรูลืม ในปหนา เมือ่ เหลาบรรดา “เฟรชชี่ ป 52” เติบโตเปนรุน พี่ คําวา”เฟรชชี”่ ก็จะถูกสงตอใหนอ งๆ หนา ใหมรนุ ตอไป แตอยางไรก็ตามเศษเสีย้ วของคําวา “เฟรชชี”่ ทีร่ นุ พีเ่ คยเรียกก็จะยังคงเก็บอยูใ นลิน้ ชักแหงความ ทรงจํา...ไมเคยจากไปไหน แมเวลาจะผานไปเนิ่นนานก็ตามที แลวพบกันใหมใน “เฟรชชี่ เกมส ครั้งที่ ๑๒”
9
ä»=went เรื่อง : ทอรช
ปนนํ้าใจ!
ครั้ ง แรกที่ เ ราเห็ น ป า ยประกาศชวนไปงาน “ศิลปศาสตรปนนํ้าใจ” เราเดินผานมันไปโดยที่ไม คิดจะสนใจเลยวาไองานปนนํ้าใจเนี่ยเปนงานอะไร ใครละอยากจะไปสนใจเพราะอีกไมกี่วันก็จะสอบอยู แลว ถามัวแตไปทํากิจกรรมเราก็คงไมมีเวลาไดไป อานหนังสือกันพอดี วันตอมาเราก็เดินผานไอปายประกาศอันเดิมนี่ อีก เราก็ไมไดคิดจะสนใจอะไรหรอก แตเผอิญวาตอง ยืนรอเพื่อน แลวเพื่อนก็ยังไมมาสักที สายตาของเรา เลยเลือบไปอานรายละเอียดที่อยูบนปายนั้น เราพอ จะจับใจความไดวา เขากําลังชวนเพือ่ นๆ นักศึกษาคณะ ศิลปศาสตรไปชวยกันปนนํ้าใจที่ บานกึ่งวิถีหญิง ตรง รังสิตคลอง 6 เขาจะไปกันในวันอาทิตยที่ 20 กันยายน นี้เอง พอเราอานเสร็จ เพื่อนของเราก็มาพอดี เราเลย ไมไดสนใจอะไรมากมาย รีบไปหาที่กินขาวเที่ยงกับ เพื่อน เพราะถาไปชาเราก็คงจะไมมีที่ใหกิน เย็นวันเดียวกันนั้น เรากับเพิื่อนเดินผานโตะที่ เขากําลังรับสมัครคนที่สนใจจะไปกันอยู เราเลยลอง เขาไปถามดูวา ทําไมตองไปปนนํ้าใจกันที่บานกึ่งวิถี หญิงกันดวย พี่ที่โตะเลยชวนเราเลยวา ถาอยากรูก็ ตองไปชวยกัน เพราะพี่เขาเองก็อธิบายไมไดวาทําไม พีเ่ ขาเองก็ไมเคยไป แตกไ็ มไดคดิ อะไรมาก แครวู า ถา มีคนตองการความชวยเหลือ แลวเราพอที่จะชวยไดก็ นาจะชวยๆ กัน อืม...เราคิด กอนที่จะพยักหนาและเห็นดวยกับ ที่พี่เขาพึ่งพูดไป เราใชเวลาตัดสินใจไมนานที่จะชวน เพื่อน แกมบังคับใหลงชื่อรวมไปโครงการนี้กับเขา ดวย สวนเรื่องสอบคงไมเปนอะไรมาก เพราะถาเรา ไปชวยคนอื่นแลว บางทีอาจารยก็อาจจะชวยเราบาง กอนที่จะถึงวันอาทิตย พี่ๆ ที่จัดโครงการนัดเรา
มาทําความเขาใจรายละเอียดตางๆ เกี่ยวกับการไป บานกึ่งวิถีหญิงครั้งนี้ เขาเตือนใหแตละคนแตงตัว กันเรียบรอยสุภาพกันหนอยและก็แนะนํากิจกรรมที่ เราจะชวยกันไปปนนํ้าใจในครั้งนี้กัน กอนที่จะนัดให มาเจอกันเชาวันอาทิตยที่ตึกคณะศิลปศาสตร รังสิต เราไมอยากจะตื่นขึ้นมาในเชาวันอาทิตยเสียเลย เพราะวันอาทิตยเปนวันทีเ่ ราอยากจะนอนพักผอนทัง้ วัน แตเมือ่ คิดไดวา ตองไปชวยกันปนนํา้ ใจกันในวันนี้ เราเลยตองรีบตืน่ อยางรวดเร็วเพราะกลัวจะตกรถ แต เมื่อมาถึงที่นัดหมาย คนยังมากันไมครบ เราเลยตอง รอกันนิดนึงใหคนครบแลวถึงไดออกจากมหาวิทยาลัย มุงหนาไปยังบานกึ่งวิถีหญิง ที่รังสิตคลอง 6 เมื่อเรากาวลงจากรถบัสที่บานวิถีหญิงแลว เรา รูสึกประหลาดๆ อยางที่อธิบายไมถูก เราเห็นผูหญิง ทีอ่ ยูใ นนัน้ ก็ไมไดตา งอะไรจากผูห ญิงคนอืน่ ๆ แตเมือ่ สังเกตไดสักพักก็จะเริ่มเห็นอาการที่ทําใหพวกเขา ตองมาเปน ‘ผูรับบริการ’ (หรือ Client) ในบานกึ่งวิถี หญิงแหงนี้ เทาที่เราประมาณในครั้งแรก นาจะมีผูรับ บริการในบานแหงนี้ประมาณ 200 คน แตเมื่อไดคุย กับพีเ่ จาหนาทีแ่ ลว มีผรู บั บริการกวา 500 คน ในขณะ ที่มีเจาหนาที่คอยดูแลไมถึง 50 คนดวยซํ้า ขอมูลที่พึ่ง ไดมาบวกกับสิง่ ทีเ่ ราไดเห็น ตอบคําถามของเราไดชดั เลยวาเรามาที่นี้กันทําไม ผูรับบริการที่นี่มาจากทั่วประเทศ โดยถูกหนวย งานตางๆ อยางโรงพยาบาลและสถานีตํารวจ สงมา พักฟนที่นี่ แตที่นาสนใจยิ่งกวานั้น คือ การที่ผูรับ บริการจํานวนหลายคน ถูกครอบครัว หรือไมก็โดน ญาติๆ เอามาฝากไวใหที่นี่ชวยดูแล บางคนที่โชคดี ครอบครัวและญาติกย็ งั มาเยีย่ มอยูบ า ง แตสาํ หรับบาง คนแลว พวกเขาไมเคยไดเห็นหนาของบุคคลเหลานัน้
อีกเลย ลองคิดดูสิ ถาเราไมไดเห็นหนาพอแมของตัว กันดี ตอนแรกๆ ก็เลนเกมนี้กันดวยดี แตสักพักแตละ เองอีก เราจะรูสึกเชนไร คนก็โดนแแกลงกันขําๆ เรียกเสียงหัวเราะจากทั้งคน ขณะที่เราเดินตามเจาหนาที่ดูรอบๆ บริเวณบาน ดูและคนเลนอยางเฮฮา เลนเกมกันจบแลว อยูๆ ดีก็มี เราก็ไดพบกับผูร บั บริการอีกหลายคน ทีแ่ ตละคนตาง คนนําเตนเพลงสันทนาการขึน้ มา เลยกลายเปนวาทัง้ ก็มีบุคลิกตางกันออกไป บางคนก็ดูไมตางอะไรจาก พวกเราและผูรับบริการตางก็รวมเตนสันฯ กันทุกคน เราๆ ที่เดินอยูดวยกัน แตบางคนก็ตองไดรับการดูแล เตนกันเหนื่อยไดทีแลว เราเลยตองขอหยุดการ เปนพิเศษ แตทุกๆ คนกลับทักทาย เตนกันไวกอน ไมงั้นคงมีคนเปนลม แค ร ว ู า ถ า มี ค น พวกเราดวยหนาตายิ้มแยม แนนอน (พวกเรานะ ที่จะเปนลม) แลว หลังจากที่เดินดูรอบๆ แลว ก็ถึง ก็ ตองการความ เลยเขาสูชวงสุดทาย ดวยการมอบ เวลาทํางานของพวกเรา งานแรกของ ขนมและของบริจาคทีพ ่ วกเรานํามาชวย พวกเราคื อ การตั ก อาหารและช ว ย ชวยเหลือ แลว กันปนนํ้าใจให ที่นาดีใจไปกวานั้น คือ ยกไปใหกับผูรับบริการบางคนที่ไม เราพอทีจ ่ ะชวยได เงินบริจาคที่เรารวบรวมจากเพื่อนชาว สามารถลุกเดินขึ้นมาเอาเองได พวก ศิลปศาสตรและผูใจดีทั้งหลาย รวมกัน เราแตละคนเขาประจําตามจุดตางๆ ก็นาจะชวยๆ กัน ไดกวา 8,000 บาทเลยทีเดียว บางคนก็ชวยหนีบลูกชิ้น บางคนก็ตักนํ้าซุปให แตละ และแลวก็มาถึงตอนที่เราจะตองกลับกันแลว ผู คนก็แยกยายกันทําตามหนาที่ที่แบงกันไว กวาจะตัก บริการตางก็เขามาอวยพรใหเราไดพรตางๆ นานา ใหครบเกือบ 500 คนนั้น ก็ทําเอาพวกเราหิวตามๆ มากมาย พรขอที่ทุกคนอยากจะใหเปนจริงที่สุดคง กันไปเหมือนกัน เลยตองพลัดกันไปกินขาวกันบาง หนีไมพน ขอที่เขาขอใหพวกเราเรียนกันเกงๆ ได เมื่อกินขาวกันอิ่มแลว ก็ถึงเวลาของไอศกรีม ที่ดู เกียรตินิยมอันดับหนึ่งกันทุกคน เราคงไมตองหวง จะเปนของหวานทีเ่ หมาะกับสภาพอากาศทีร่ อ นเหลือ เรื่องสอบกันแลวละ เกินในวันนั้น ผูรับบริการทั้งหลายเลยมาเขาแถวรอ ขณะทีก่ าํ ลังนัง่ รถกลับ เราก็อดทีจ่ ะคิดไมไดวา ถา กินไอศกรีมกันยาวเหยียด จนพวกเราตองเปลี่ยนกัน ไมไดมาในครัง้ นีเ้ ราจะไดความรูส กึ ดีๆ ทีไ่ ดชว ยเหลือ ตักคนละหลายรอบไมงั้นแขนและมือคงจะระบมกัน คนอืน่ ๆ กลับไปอยางนีห้ รือเปลา คําตอบคงเปนคําวา หมด แตไมวาจะตักกันเร็วขนาดไหน ความยาวของ ‘ไม’ แนนอน เรารูส กึ โชคดีทไี่ มไดเอาโอกาสดีๆ อยาง แถวก็ดูจะไมสั้นลงไปเลย เปนเพราะทุกๆ คนนาจะ นี้ไปเสียเวลากับอยางอื่น แมวาการมาครั้งนี้จะไมได ชอบไอศกรีม เลยพากันมาตอแถวขอเพิ่มจนไอศกรีม ชวยเพิ่มคะแนนของเราแมแตคะแนนเดียว แตเราวา คะแนนมันเปนเรื่องเล็กๆ ไปเลยถาเทียบกับความ 3 ถังจะหมดลง ได ไ อศกรี ม ดั บ ร อ นกั น ไปแล ว ก็ ม าถึ ง ไฮไลท รูสึกดีๆ ที่ไดรับมา สําคัญของงานวันนัน้ ซึง่ ก็คอื กิจกรรมทีพ ่ วกเราเตรียม นอกจากเราจะดีใจที่ไดเห็นรอยยิ้มและแววตาที่ กันมาสรางรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของผูรับบริการ ดูสดใสขึ้นของผูรับบริการทุกคน สิ่งที่เราประทับใจ ทุกคน พวกพี่ๆ ก็ชวยกันทําใหบานกึ่งวิถีหญิงเต็มไป ยิ่งกวาคือ รอยยิ้มและความตั้งใจของเพื่อนๆ พี่ๆ ทุก ดวยเสียงดนตรี สรางสีสันความบันเทิงใหกับทุกคน คน ที่ทุมเทมาปนนํ้าใจกันเต็มที่ใหกับการชวยเหลือ นอกจากนีย้ งั มีเกมทีใ่ หเราไปรวมสนุก ไปนัง่ สงแปงไป คนที่ตองการทุกคน สิ่งนี้แหละ ที่เราจะจําไวเสมอวา รอบๆ ถาเพลงหยุดแลวกระปองแปงอยูที่ใคร คนนั้น นํ้าใจของคนนั้นมีคาเพียงใด ก็ตอ งปะแปงทีห่ นาของตัวเอง แตไปๆ มาๆ กลายเปน วาแตละคนกลับไลปะแปงกันอยางสนุกสนาน อีกเกม ที่พี่ๆ เตรียมไปกันก็คือ เกมเกาอี้ดนตรี ที่ทุกคนรูจัก
¸ÕÁ ·ÍÃ ª เรื่อง : ทีมทอรช
ขณะนี้คุณกําลังยืนอยูหนาหอง สีหนาของคุณดูกระวนกระวายผิดธรรมดา ปกติคุณไมเคยจะมาตรงเวลา แตวันนี้คุณโผลมากอนเกือบสิบนาที หนาตาของคุณดูสูบเซียว ดวงตาดูเหนื่อยลาเหมือนไมไดพัก หนังสือและเอกสารเต็มมือ แตคุณก็ไมเคยอานพวกมันจบ ประตูหองเปดแลว คุณเดินอยางรวดเร็วไปยังที่นั่งของคุณ บนโตะขางหนาของคุณ มีกระดาษวางอยูสองสามแผน คุณหลับตากอนสักพัก กอนจะลืมขึ้นแลวสูบหายใจลึกหนึ่งที มือของคุณยืนไปหยิบกระดาษขึ้นมาใบหนึ่ง คุณพลิกเอาดานที่มีตัวอักษรหงายขึ้นมา หัวใจคุณภาวนา สายตาคุณอาน สมองคุณประมวล ปากคุณรองวา
Oh...NO!
ถึงแมวาเราจะไมแนใจวาวิธีแกความเครียดที่ดีที่สุดจะเปนอะไร แตเราก็เชื่อวา “การระบายความเครียด” นาจะเปนหนึ่งในวิธีที่ใชไดผลดี เพราะการที่เราไดทิ้งความเครียดที่เราไดรับมา ยอมดีกวาที่จะเก็บไวในตัวของเราเองอยางแนนอน เราเลยขอเชิญชวนคุณมา “ระบายความเครียด” ทิ้งในกระดาษแผนนี้ (ขอความกรุณาใหระบายทิ้งในแผนนี้แผนเดียวเทานั้น) ดวยวิธีทั้งหลายเทาที่คุณจะคิดได ไมวาจะ เปนการเขียน การขีดเสนไปมาเพื่อความสะใจ การขยํ้ากระดาษแผนนี้ การฉีกทิ้ง ฯลฯ แตเราไมขอแนะนําใหนําไปเผาไฟ เพราะอันตรายเกินไป หรือไปโยนทิ้งลงนํ้าเพราะเปนการทําลาย ทรัพยากร หรือการชกกระดาษแผนนี้เต็มแรง เพราะจะทําใหคุณเจ็บเอง เราขอรองใหคุณอยาอายที่จะระบายทิ้งออกมา ขอใหคุณกลาที่จะทิ้งออกมาดีกวาเก็บเปน ความเครียดหมักดอง ที่จะยิ่งทําคุณเครียดมากขึ้นทุกวินาที ขอใหสนุกกับการระบายความเครียด!
เครียด!
ถาคุณอานมาถึงตรงนี้แลว คุณยังไมไดระบายความเครียดทิ้งไปบาง เราขอใหคุณรีบระบายออกมาเสีย เดี๋ยวนี้ คุณจะไมตองมาเครียดอะไรเหมือนตอนนี้ ที่คุณกําลังโดนตําหนิอยู แตถาคุณไดทําตามที่เราแนะนําในหนาที่แลวเรียบรอย เราขอใหคุณนั่งหลับตา รอใหใจเย็นลงสักนิด หรือไมก็รอใหถึงตอนที่คุณไมเครียดอีกตอไป แลวคอยๆ มองในสิ่งที่คุณทํากับกระดาษแผนนี้ดู ไลมองสิ่ง ตางๆ ที่คุณทําลงไป เราอยากใหคุณไดสังเกต อารมณความเครียดของตัวคุณเอง เราอยากใหคุณเก็บกระดาษแผนนี้ไว หรือไมก็จําไววามันมีสภาพเชนไร เพื่อทีี่มันจะไดทําหนาที่คอย เตือนตัวคุณเองวา นี่คืออารมณความเครียดของคุณ นี่คือความคิดของคุณ นี่คือตัวของคุณ ...........
!ดยีรคเ 15
¡Ñ¹ÂÒ¹ 2552
Rate-Arts
C LOSER(2004)
เรื่อง : นุดี
Hello Stranger!
“รัก” อาจมีไดหลายความหมาย สําหรับ Dan รัก คือ “การครอบครอบเพียงผูเดียว” สวน Alice คิดวารักก็ คือ “รักและการอยูรวมกัน” Larry คิดวา รัก คือ “ความจริง” แตสําหรับ Anna แลว รักของเธอคือ “รักแรกพบ” ภาพยนตรเรื่อง “CLOSER” เปนผลงานการกํากับของ Mike Nichols แสดงนําโดย Jude Law (Dan), Natalie Portman (Alice), Clive Owen (Larry) และ Julia Robert (Anna) ภาพยนตรเรื่องนี้เปนเรื่องราวของความรักและ ตัณหาของบุคคลทั้งสี่ ซึ่งลวนแตเปนสิ่งที่พวกเขาเองก็เชื่อวาเปนรักแรกพบกับคนแปลกหนา ฉากแรกของเรื่องนี้สุดแสนจะโรแมนติก เมื่อ Alice และ Dan เดินอยูทามกลางความวุนวายบนทองถนน แลว ความรักก็เกิดขึ้น เพลงประกอบซึ้งๆ ของ Damien Rice ยิ่งทําใหเห็นวารักเปนสิ่งสวยงาม แตเมื่อเรื่องดําเนินไป ก็คอยๆ ทําใหเราสงสัยวาความรักนั้นสวยงามจริงหรือ ตัวละครจะคอยๆ เปดเผยตัวตน ออกมาทีละขั้น อีกทั้งยังเปนการแสดงใหเห็นถึงความจริงวาไมมีใครที่สมบูรณแบบ นักเตนระบําเปลื้องผาที่สังคม มองวาไรศีลธรรมแตเธอก็ไมเคยนอกใจคนรัก หรือแมแตแพทยหนุมที่ไดรับการยกยองจากสังคมกลับมีชีวิตอีก ดานหนึ่งที่ฝกใฝในกาม Alice เปนสาวเตนระบําเปลื้องผาที่พบรักกับ Dan นักเขียนที่ไมประสบความสําเร็จมากนัก Dan นําฉากชีวิต บนเตียงของเขาและเธอมาเขียนลงหนังสือ ซึ่งทําใหเขาพบกับ Anna ชางถายรูปแสนสวยและตกหลุมรักเธอใน ทันที ตอมา Anna ไดพบกับ Larry แพทยหนุมผูนาเชื่อถือแตหมกมุนในเรื่องเพศ Larry เขาใจเองวา Anna คือคน ที่เขาแชทดวยผานอินเตอรเน็ต เรือ่ งบังเอิญครัง้ นีท้ าํ ใหคนแปลกหนาทัง้ สองคูไ ดรกั และแตงงานกัน แตความรักทีด่ จู ะสมบูรณแบบ กลับตองมี รอยดางพรอย เมือ่ Dan และ Anna ไมสามารถหามหัวใจของตนเองได จนตองกลับมาคบกันโดยไมสนใจวาตางคน ก็ตางมีคูของตนอยูแลว ความรักครั้งนี้ทําใหทั้ง Alice และ Larry หรือแมแต Dan และ Anna ตองเจ็บปวด ความงดงามของความรักจึงถูกแทนทีด่ ว ยความเจ็บปวด เนือ้ เรือ่ งยิง่ ชวนใหคน หาวา ทายทีส่ ดุ แลวความรักของ แตละคนจะลงเอยกันเชนไร ขอใหติดตามดูกันเอง
15
bon appetit เรื่อง : ผักบุง
ICECREAM หลายๆ คนคงนาจะเคยไดยนิ ชือ่ ไอเบอรรี่ (Iberry) กันมาบางแลว โดยเฉพาะคนทีช่ นื่ ชอบไอศกรีมโฮมเมด (Homemade) ชั้นเยี่ยม เนื่องจากความพิถีพิถันในทุกขั้นตอนของการทําไอศกรีม ตั้งแตการคัดเลือกวัตถุดิบที่สด ใหม สะอาด เทานัน้ ไปจนถึงกระบวนการผลิตทีส่ ามารถรักษาทัง้ คุณคาและความอรอยของวัตถุดบิ ไดดไี มผดิ เพีย้ น ไปจากรสชาดดัง้ เดิม ไอศกรีมไอเบอรรีเ่ กือบทุกรสลวนแตเกิดจากการเอาสวนผสมจากธรรมชาติ โดยไมมกี ารแตง กลิ่นหรือเจือสีสังเคราะหใดๆ ทั้งสิ้น เรียกไดวาเปนไอศกรีมโฮมเมดที่สดใหม อรอย และดีตอสุขภาพดวยแนนอน ไอศกรีมของทางรานมีใหเลือกมากกวา 100 รสชาติ เรียกไดวาสามารถเลือกตามสไตลความชอบสวนตัว ของคนรักไอศกรีมที่แตกตางกันออกไปอยางมากมาย อยางไอศกรีมตํารับอิตาเลียนที่โดดเดนดวยกลิ่นหอมของ แอลกฮอลใน Tiramisu หรือจะเปนไอศกรีมสไตลอเมริกนั ทีเ่ ขมขนดวยเนยนมของรส Banana and cheese, Cookie and cream ถาไมชอบก็มีไอศกรีมรสเบาๆ หอมสมุนไพรสไตลญี่ปุนของรสชาเขียว งาดํา งาขาว และทายที่สุด แต ไอศกรีมที่เปนตนตํารับของไอเบอรรี่แทๆ นั้นนําเอาเอกลักษณของรสชาติผลไมไทยแตละชนิดมาสรางสรรคเปน ไอศกรีมรสชาติโดดเดนไมวาจะเปน กระทอน, มะมวงนํ้าดอกไม, นอยหนา, เสาวรส, ใบเตย ไปจนถึงรสมะพราว
16
¡Ñ¹ÂÒ¹ 2552
นํ้าหอมที่มีกลิ่นหอมและรสหวานในแบบไทยๆ หรืออยาง รสที่ไมนาจะมาทําเปนไอศกรีมอยางรสมะมวงพริกเกลือ เมนูที่จะนํามาแนะนําในวันนี้ คือ Ice cream A la carte “Happy Berry time” ไอศกรีมเชอเบตตระกูล เบอรรี่ ที่เสิรฟพรอมกับเจลลี่หวานหอมเดงดึ๋ง ชื่นฉํ่ากลมกลอมดวยกลวยและแอปเปลสด แถมดวยสตรอเบอรี่ สีสันสดใสที่มีวิตามินสูง นอกจากจะสรางความหวานและความเย็นใหกับตัวเราแลว ยังจะสงตอไปทําใหจิตใจของ เรารูสึกสดชื่น ผอนคลาย นอกจากนี้ยังมีเบเกอรี่โฮมเมดในแบบของไอเบอรรี่ที่นาลิ้มรส อยาง Strawberry Short Cake เคกเนื้อนุม มีครีมชีสสลับชัน้ กับสตรอเบอรีส่ ด หอมหวานอรอย รับรองเลยวาตองถูกใจหลายๆ คน หรือจะลอง Apple Crumble รอนๆ เสริฟคูกับวานิลาซอสหอมๆ หากใครชอบรสเขมขนของชอคโกแลตก็ตองชิม Macadamia Brownies บราวนี่ กรอบนอกนุม ในโรยดวยแมคคาเดเมียหอมมัน สําหรับเครือ่ งดืม่ ก็มหี ลากหลายทัง้ นํา้ ผลไมปน Rasberry Orange ชาผลไม Peach Iced Tea และกาแฟ Berry Iced Coffee รานไอเบอรรี่ นอกจากจะเปนทีพ ่ บปะสังสรรค นัง่ เลนในยามวางแลว ยังถือเปนทีพ ่ กั ผอนของใครอีกหลาย คน เพียงแคนั่งพักลงทามกลางบรรยากาศของรานที่ตกแตงคลายกับสวนพักผอน แตมไปดวยสีสันโทนธรรมชาติ อยาง สีเขียว สีเหลือง สีขาว ที่มองแลวเปนการพักสายตาชั่วขณะ พรอมๆ กับลิ้มรสกลมกลอมของไอศกรีมโฮมเมด ในแบบฉบับตนตํารับแลว นาจะชวยลดความเครียดที่หนักอึ้งนั้นเบาลงไปไดบาง ดวยรสไอศกรีมที่บริสุทธิ์ไมมีสารสังเคราะหและกลิ่นอายธรรมชาติของบรรยากาศรอบราน ทําใหราน ไอศกรีมไอเบอรรี่เปนที่ๆ ไมควรพลาดดวยประการทั้งปวง - รานไอศกรีมไอเบอรรี่มีสาขาอยูมากมาย ไมวาจะเปนที่สยามสแควร เซ็นทรัลเวิลด หรือแมแตเชียงใหมก็ยังมี ถาใกลๆ รังสิตหนอย ก็มีที่ ชั้น G ที่ฟวเจอร พารค รังสิต - ไปดูรายละเอียดเพิ่มไดที่ www.iberryhomemade.com
17
ŋͧ(μÒÁ)ÃÍ เรื่อง : นาคา
ÍèÒÇ¤Ø§é ¡ÃÐູ à·Õè  ǪÒÂàŹ ·Õè à Á× Í §¨Ñ ¹ · Ï
ฉบับนี้นาคาขอนําเสนอสถาน ที่ ท อ งเที่ ย วเชิ ง อนุ รั ก ษ ในภาค ตะวันออกของประเทศไทย สถาน ที่แหงนี้เปนสถานที่ทองเที่ยวที่ให ทั้งความรูและความสุขจากการได สัมผัสธรรมชาติอยางใกลชิด ทั้งยัง ไดปลูกฝงจิตสํานึกที่ดีในการรักษา ทรัพยากรธรรมชาติอีกดวย สถาน ที่แหงนี้ก็คือ ศูนยศึกษาการพัฒนา อาวคุงกระเบน นาคาขอรับรองคะ วาสถานทีแ่ หงนี้ จะเปนสถานทีท่ อ ง เทีย่ วทีเ่ หมาะกับคนรุน ใหมแตไมไร สมองอยางพวกเราชาวศิลปศาสตร แนนอน
ศูนยศึกษาการพัฒนาอาวคุง กระเบน จัดตั้งขึ้นในป พ.ศ.2525 ที่ ต.คลองขุด อ.ทาใหม จ.จันทบุรี โดยมีเปาหมายเพือ่ พัฒนาคุณภาพ ชีวิตของประชาชนในทองถิ่นและ บริเวณพื้นที่ใกลเคียง อีกทั้งยังเปน สถานที่ฟนฟู ดูแลสภาพแวดลอม ของชายฝงทะเลใหมีสภาพสมบูรณ มีพื้นที่ครอบคลุมชายฝงทะเลกวา 2,000 ไร เมื่ อ เดิ น ทางไปถึ ง อ า วคุ ง กระเบนแล ว จะมี เ จ า หน า ที่ ม านํ า เราไปยังหองสัมนาขนาดเล็กหอง หนึ่ ง เพื่ อ ฉายวิ ดี ทั ศ น อ ธิ บ ายถึ ง ประวัติ ความเปนมา และเพือ่ ใหเรา ไดเขาใจภาพรวมทั้งหมดของศูนย ศึ ก ษาการพั ฒ นาอ า วคุ ง กระเบน แห ง นี้ หลั ง จากที่ วิ ดิ ทั ศ น จ บแล ว
18
เจาหนาทีจ่ ะนําเราไปยังสถานแสดง พันธุส ตั วนาํ้ เฉลิมพระเกียรติ 6 รอบ พระชนมพรรษา ภายในนั้ น แบ ง พื้นทีจัดแสดงไว 4 กลุม คือ ปลา เศรษฐกิจ ปลาสวยงาม ปลาในแนว ปะการัง และปลาที่มีรูปรางแปลก ปลาแต ล ะชนิ ด ที่ นํ า มาจั ด แสดง ล ว นแต เ ป น ปลาที่ ห ายาก ในแถบทะเลตะวันออก เชน ปลา ผี เ สื้ อ ลายไขว ปะการั ง ดอกแดง หรือปลาการตูนที่เรารูจักกันดีจาก ภาพยนตรเรื่อง Finding Nemo เมื่ อ ชมปลาทั้ ง หลายกั น ครบ แลว เราก็จะไปยังสวนที่ถือไฮไลท ของทริ ป นี้ เ ลยก็ ว า ได ซึ่ ง ก็ คื อ เสนทางศึกษาธรรมชาติที่ทําจาก สะพานไมยาวกวา 1,600 เมตร เปน เสนทางที่นําเราเขาไปสูธรรมชาติ
¡Ñ¹ÂÒ¹ 2552
ของปาชายเลนอยางใกลชิด ตลอด เสนทางนั้นจะเต็มไปดวยตนแสม ตนลําพู ตนฝาดและตนโกงกางที่ ขึ้นเรียงรายรอบบริเวณ แสดงถึง ระบบนิ เ วศน ที่ ส มบู ร ณ นอกจาก นี้ยังมีตนโกงกางที่ใหญที่สุดเทาที่ เคยเห็นมา ซึ่งทั้งหมดนี้เปนผลมา จากการอนุรกั ษรกั ษาอยางดีของเจา หนาที่นั่นเอง ระหวางเสนทางจะมีศาลาให เป น ที่ นั่ ง พั ก และให ค วามรู เ รื่ อ ง ตางๆ ของปาชายเลน รวมถึงปาย แนะนําพันธุพืช พันธุสัตวอยูเปน ระยะๆ ตลอดเสนทาง ระหวางที่ เดินชมธรรมชาติตามทางไปเรื่อยๆ นาคาอยากใหเพื่อนๆ ลองกมลง มองทะลุชองวางของสะพานไปยัง พื้ น ดิ น โคลนที่ เ ป ย กชื้ น ด า นล า ง เพราะเพื่อนๆ อาจจะมีโอกาสได เห็นเจาปลาตีนตัวนอยที่ผุดขึ้นมา ทักทาย แตถาหากเราเดินสงเสียง กันดังละก็ เจาปลาตีนก็คงจะตกใจ
รีบมุดกลับลงไปทันที เพราะพวก เขาเปนปลารักสงบและขี้ตกใจ ถา เพื่อนๆ อยากเห็นเจาปลาเหลานี้ ก็ ตองเดินก็เบาๆ หนอยนะคะ เดิ น มาได สั ก พั ก เราก็ จ ะเข า ถึ ง เขตนํ้ า ลึ ก ช ว งนี้ ต อ งระวั ง กั น ดี ๆ นะคะ เพราะหากใครเผลอ มั ว แต เ ดิ น ชมนกชมไม ไม ย อมดู ทางแลวละก็ อาจพลั้งตกลงไปได เนื่องจากสะพานกับนํ้าอยูใกลกัน มากทีเดียว ใครที่รูตัววาซุมซามก็ เดินตรงกลางๆ ของสะพานไวนะคะ จะไดไมตกลงไป หากเราเดินเรื่อยๆ เอื่อยๆ ไป ตลอดระยะทางของสะพานไม นี้ แลว ก็อาจจะตองใชเวลาประมาณ 2 ชั่วโมง แตก็รับรองวาคุมกับคา เหนื่ อ ยและเวลาที่ ใ ช ไ ปแน น อน คะ เพราะเพื่อนๆ จะไดสูดอากาศ ที่ บ ริ สุ ท ธิ์ แ ละยั ง ได สั ม ผั ส กั บ บรรยากาศดีๆ ไดรูจักตนไมและ สั ต ว เ จ า ถิ่ น อย า งใกล ชิ ด อี ก ด ว ย
19
เรียกไดวา ไดรบั ทัง้ อาหารตา อาหาร ใจและอาหารสมองกันจนอิ่มแนน แนนอนคะ นอกจากจะได เ ดิ น ชมระบบ นิ เ วศน ข องป า ชายเลนกั น จนจุ ใ จ แลว ทางศูนยฯ ก็ยงั มีบริการใหนัก ทองเทีย่ วไดตงั้ แคมปคา งคืนดวยคะ โดยทางกรมปาไมจะมีเตนทไวให เชา แตถาหากใครเตรียมเตนทไป เองก็จะเสียเฉพาะคาเชาทีเ่ ทานัน้ คะ ใครอยากรูวาจิตสํานึกที่ดีใน การอนุรักษธรรมชาติเปนอยางไร ขอใหลองเขาไปเรียนรูกันไดที่ศูนย ศึ ก ษาการพั ฒ นาอ า วคุ ง กระเบน แหงนี้คะ
- เปดใหบริการทุกวัน ตั้งแตเวลา 08.00-18.00 น. - ติดตอสอบถามขอมูลเพิ่มเติมไดที่ โทร. 039-388116-8
ËÁعªÕÇÔμ เรื่อง : Prathoratus
นางฟาเภสัชกร ดร.กฤษณา ไกรสินธุ “เราควรทําวันนี้ใหเสมือนวันสุดทายของชีวิต นั่นแปลวาเราตองทําทุกอยางใหดีที่สุด เพราะไมมีวันพรุง นี้ใหแกตัวอีกแลว” คําพูดขางบนนีเ้ ปนคําพูดของ ดร. กฤษณา ไกรสินธุ อดีตผูอ าํ นวยการสถาบันวิจยั และพัฒนาองคการ เภสัชกรรม คนไทยคนลาสุดที่ไดรับรางวัลแม็กไซไซ (The Ramon Magsaysay Award) สาขาบริการสาธารณะ ประจําป 2552 นอกจากรางวัลนี้แลว เธอยังไดรับมอบรางวัลสดุดีระดับโลกอีกมากมายจากองคกรตางๆ ชีวิตของ เธอเปนแรงบันดาลใจใหสื่อเยอรมันและฝรั่งเศสนําไปสรางเปนภาพยนตรเรื่อง A Right to Live-AIDS medication for Millions (2006) จนไดรับรางวัลจากเทศกาลภาพยนตเมืองคานส ขณะที่อเมริกานําเรื่องของเธอไปสรางเปน ละครบรอดเวยเรื่อง Cocktail ซึ่งเมื่อเร็วๆ นี้ คณะอักษรศาสตร จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย นํามาจัดแสดงใหมในชื่อ วา นางฟานิรนาม อะไรคือเหตุผลที่ทําใหผูหญิงไทยคนหนึ่งไดรับรางวัล ไดรับคําสรรเสริญมากมายเชนนี้ จุดเริม่ ตนของรางวัลทัง้ หมดนัน้ เกิดขึน้ จากความสงสารของเธอ เธอสงสารเด็กทีไ่ ดรบั เชือ่ เอดส (HIVs) จาก พอแม “ดิฉันจะมีจุดออนกับเด็ก เห็นแลวสงสาร อยากชวยเหลือพวกเขา เพราะเด็กคืออนาคตของประเทศชาติ” ความสงสารนีจ้ งึ กลายเปนแรงพลักดันให ดร.กฤษณา เริม่ ตนทํางานวิจยั ผลิตยาตานไวรัสเอดส เธอใชเวลา ในการทํางานนานกวา 3 ป จึงจะไดผลผลิตจากความตัง้ ใจและเพียรพยายามเปน Zidovudine หรือ AZT ยาลดการ ติดเชื้อจากแมสูลูก ดร.กฤษณาทําใหยาราคาแคปซูลละ 40 บาท ลดลงเหลือเพียงแคปซูลละ 7-8 บาทเทานั้น เธอ ยังคิดหาวิธกี ารผลิตยาตานไวรัสเอดสแบบรวมเม็ด ทีจ่ ากเดิมผูป ว ยตองทานยาวันละหลายเม็ด ก็ลดลงเหลือเพียง
20
¡Ñ¹ÂÒ¹ 2552 วันละ 2 เม็ดเทานั้น ซึ่งถือเปนการเปดโอกาสใหผูปวยสามารถเขาถึงการรักษาไดมากขึ้น โดยไมตองกังวลถึงเรื่อง ของคาใชจายที่สูงริบ เธอจึงเปนเสมือนนางฟาของผูปวยเหลานั้นไปโดยปริยาย ความสามารถเหลานี้นี่เอง ที่ทําใหดร.กฤษณากลายเปนเภสัชกรหญิงที่บริษัทผลิตยาทั่วโลกตางพากัน รังเกียจ เพราะเธอเปนสาเหตุที่ทําใหบริษัทผลิตยาเหลานี้ตองเสียรายไดมหาศาล จากการที่เธอสามารถผลิตยา ที่มีคุณภาพใกลเคียง (หรืออาจจะดีกวา) แตราคากลับถูกเสียจน ทุกๆ คนก็สามารถซื้อได สงผลใหยอดขายตัวยา ของบริษัทที่มีราคาสูงตองดิ่งลงอยางไมเปนทา และอาจจะเปนสาเหตุที่บริษัทเหลานั้นเอามาอางในการฟองรอง เรียกคาเสียหายจากเธอก็ได แตเธอกลับคิดวา “ดิฉันถือวาไดใชความรูที่รํ่าเรียนมาอยางดีที่สุดแลว ไมคิดวาจะไปตบหนาใคร หรือไป ทําใหยอดขายบริษัทไหนลดลง” จิตเมตตาของ ดร.กฤษณา ไมไดมเี ผือ่ แผใหแคคนไทยเทานัน้ เธอมีความคิดทีจ่ ะชวยเหลือเพือ่ นมนุษยใน ประเทศดอยพัฒนาอืน่ ๆ อีก ความคิดการเดินทางไปทวีปแอฟริกาจึงถูกจุดประกายขึน้ ในจิตใจของนางฟาเภสัชกรผู นี้ สาเหตุทเี่ ธอเลือกไปแอฟริกาเปนเพราะแอฟริกาเปนทวีปทีม่ ผี ปู ว ยเอดสอยูจ าํ นวนมาก เธอไปเพือ่ ถายทอดความ
“เราควรทําวันนี้ ให เสมือนวันสุดทายของชีวติ นัน่ แปลวาเราตองทําทุกอยางใหดที สี่ ดุ เพราะไมมวี นั พรุง นี้ ใหแกตวั อีกแลว” รูใ นการผลิตยาตานไวรัสชนิดนีใ้ หกบั ผูท ยี่ ากจนขนแคน เธอหวังทีจ่ ะสรางภูมคิ วามรูใ หชาวพืน้ เมืองสามารถพึง่ พา ตนเองได ถึงแมวา ประเทศไทยจะสามารถสงยาตัวนีไ้ ปจําหนายใหแกประเทศในแถบแอฟริกาได แตดร.กฤษณายัง คงยืนยันที่จะสอนพวกเขาใหทําเอง “ดิฉันตองการใหพวกเขาทําเอง ดิฉันเชื่อวาถาเขาอยากกินปลา เราควรสอน เขาตกปลาเองไมใชวาเอาปลาไปใหเขากิน เพราะไมอยางนั้น เขาไมมีวันพึ่งตนเองได” ที่แอฟริกานี้ ชีวิตของนางฟาไมไดสุขสบายเหมือนในนิยาย เธอตองเผชิญกับความยากลําบากในการใช ชีวิตอยางทุลักทุเล ถูกทั้งจี้ ถูกทั้งปลน แมแตบานพักก็ยังเกือบจะโดนวางระเบิดเลย แตอุปสรรคเหลานี้แทบจะ ไมมีคาอะไร เมื่อนําเทียบกับหัวใจอันยิ่งใหญที่เธออุทิศใหกับการชวยเหลือเพื่อนมนุษยดวยกันตามเจตนาที่เธอ เคยสัญญาไวแลว “ในโลกนี้ไมมีอะไรสําคัญไปกวา คําสัญญา เมื่อเราบอกวาเราชวยแลวก็ตองชวย” พวกเราคนไทย คงอดไมไดที่จะรวมภูมิใจรวมกับดร.กฤษณา ผูที่ทุมเทชีวิตใหกับทํางานเพื่อเพื่อนมนุษย โดยไมเกี่ยงวาจะเปนคนชาติไหนหรือเผาใด เธอเชื่อวาทุกคนมีคาสมควรที่จะมีชีวิตอยูทั้งนั้น การเสียสละของเธอ จะเปนแรงบันดาลใจใหเรามีเจตจํานงในการทําความดี และที่สําคัญตองทําวันนี้ เดี๋ยวนี้ เพราะเราอาจไดแตพูด วาจะทํา แตไมเคยไดลงมือทําจริงๆ สักที เหมือนที่นางฟาเภสัชกรผูนี้เคยกลาวไววา “เราควรทําวันนี้ใหเสมือนวันสุดทายของชีวิต นั่นแปลวาเราตองทําทุกอยางใหดีที่สุด เพราะไมมีวันพรุง นี้ใหแกตัวอีกแลว”
21
“¡ç¢éÒ§¢Ç´Áѹà¢Õ¹ºÍ¡äÇéÇèÒ ËéÒÁ´×èÁà¡Ô¹ÇѹÅÐ 2 ¢Ç´ à¾×è͹¼Á¡çàÅ´×èÁÂÕèËéÍÅТǴ ·Ñé§ ÅÔâ» ¡Ãзԧ´íÒ ¤ÒÃÒºÒÇà¢ÕÂÇ M-180 ÏÅÏ ...áÅéÇÁѹ¡çà»ç¹ÍÂèÒ§§Õé¤ÃѺ” “..................”
- ขอขอบคุณพี่เอ ที่กรุณาสงการตูนขําๆ มาลงใน ”หนาวาง” ของเรา ถึงแมวางานชิ้นนี้จะไมใชงานเขียนก็ตาม
แตเราทุกคนเห็นเหมาะสมที่จะมาลงเพื่อสรางรอยยิ้มใหกับทุกคน - คนอื่นๆ ที่สนใจจะสงงานมาลง “หนาวาง” กับพวกเรา สามารถสงงานมาไดตลอดที่ the-torch@hotmail.com
23
¡Ñ¹ÂÒ¹ 2552
ÁÕàÃ×èͧ เรื่อง : Zephyr
จะทํายังไงถาคุณ “ไมมีเรื่อง” ? “เครียดมั้ง ไมมีเรื่องจะเขียนนี่” ัน หาแฟนไมเจอ ไมมี ายความวา - ตกไง) การบานสงไมท (หม อ พ ี ด ไม สอบ ผล ย าศแ อาก ด ิ ฝนตก รถต ําใหเราเครียด แล เงินจาย ะอีกเยอะแยะมากมายที่ท นาดนั้น? ทําไมสิ่งเหลานี้ทําใหเรากังวลไปไดข คไหน? โตท่เี ขยา แลวเราจะตองเครียดกันไปอีกนานแ ใหเราเครียดอยู เรื่องราวรายแรงใหญ า ํ ท ่ ที งๆ า ต ง ่ สิ า มว งไห า บ ดู น กั ด ิ พวกเราเคยลองค ตนอยูบนโลกดวยซํ้าไป ็กๆ เล็กมากเสียจนเหมือนเราไมมีตัว งเล อ ่ ื งเร ย เพี น เป อาจ อน คล น ่ ั ตั้ง ส ห ประสาทของเราใ ัน ความกังวล ความวิตกไวมากกวาเรา ดด มก ควา สน บ ั มส ควา า งํ บ ็ งเก อ ต ่ ที จินตนาการดูสิวา โลกใบนี้ยังมีใครอีกหลายๆ คน าก จนดูเหมือนจะไมมีทางจบสิ้น ลอง อะม งเย ดค ย รี มเค ควา าก ดม ย ครี คงเ น ้ หลายเทา คนเหลานั ไปแลวก็ได ้ โลกอาจจะเอียงทรุดจนหลุดวงโคจร งนี า ย บอ นล า ด ก ึ ส มรู ควา บ ั ก อยู ด ติ ด ยึ ไมมีเงินเลี้ยง ถาทุกคนยัง ่งถูกไลออก ไมมีงานทํา ไมมีขาวกิน เพิ ก. ย นา ่ ที ณะ ในข น บ แม ว ั กล คุณสอบตก รูสึกแย ตกกับวิกฤตครั้งนี้ขนาดไหน? ลูก เขาจะหดหู สับสน กดดัน กังวล วิ านี้ก็ ทีนี้ลองขยับมุมมองของคุณดูสิ ศรา มีเหงา มีเครียด แตความรูสึกเหล เ มี ข ุ ส มี มา า นเข า นผ ย ่ ี ปล ายเ กม านั้น แนนอน ในความเปนจริงเรื่องราวมา งใจตัวเองไวกับความขมขื่นผิดหวังเหล ะขั จ ่ ี ไรท ลอะ ุ ผ หต เ มี ะ ล ณ คุ ว แล า น ่ ี เพียงแควา ไมไดอยูกับเราตลอดไปน นเพื่อนของคุณคนหนึ่ง ฉันคงบอกได ป เ ่ ะที าน นฐ ใ แต ดได ย ครี เ ห ใ ไม ณ ุ วาไมมีใครหามค นหวง” “เครียดไดนะ แตอยาเครียดนาน เป ยเวลาคิดกับสิ่งเหลา ดของคุณใหเต็มที่ แตอยาไปยึดติดเสี ย รี มเค ควา บ กั น ้ งนั ว ช วลา เ ใช ณ ุ ยเชียว ค ฉันอยากให ณทําไดนะ คุณจะรูสึกดีขึ้นอีกเยอะเล คุ า ถ ว แล ด ไ ห มาใ น ้ งนั ว นช า วผ า ก ี ธ ตงแตมชีวิตมาก นั้นจนนานเกินไป ตองอยาลืมหาวิ ชีวิตเดิมๆ ของคุณมีรสชาติ มีสีสันมาแ ห ใ ดี น ้ ั รสช ง ุ งปร อ ่ ื เคร น ป จะเ า น น ้ ั ชวงเวลาที่ยากเย็นตอนน อนนํ้า ขึ้น อาไวมากเกินไปแลว เรามาชวยกันผ องเ หม น ม มห ควา ก ั หน า ้ นํ บ รั บก แ ้ ี ฉันวาดาวเคราะหดวงน มากขึ้นกันดีกวา หนักความหมนหมองใหโลกใบนี้สดใส ลว ก็สลัดมันออกไปจากใจไดแลวนะ เริ่มยิ้มแยมกันไดแลวละ เครียดพอแ จะทํายังไงถาคุณ “ไมมีเรื่อง” ” .... แตก็ชางเหอะ เดี๋ยวก็หายแลวละ ย งเล อ ่ รื เ ได ดจน ย ี เคร ย ่ นี เ ยู ดอ ย ี เคร “เครียดสิ ดจนได ไงละ สุดทายก็ ”มีเรื่อง” ใหหายเครีย
23
ใคร? รักษธรรมชาติ มีจติ อาสา
ปลายปน้ี
ไปคายกันเถอะ มารวมกันเปนสวนหนึง่ ของคายอาสาและคายธรรมชาติ ของคณะศิลปศาสตรดว ยกัน