torch22_JAN_FEB11 by Torch L'Arts

©ºÑº·Õè 21 »‚·Õè 5 Á¡ÃÒ¤Á - ¡ØÁÀÒ¾Ñ¹¸ 2554

การตูน - ที่เราชอบ -

à¢ÕÂ¹àÍ§

บรรณาธิการ

inside ©ºÑº·Õè 21 »‚·Õè 5 Á¡ÃÒ¤Á - ¡ØÁÀÒ¾Ñ¹¸ 2554

ä»=went

Ë¹ŒÒÇ‹Ò§

introduce

Bon Apetti

¸ÕÁ·ÍÃ ª

ËÁØ¹ªÕÇÔμ

คายอนุรักษ 4 คายอาสา 7 ปรัชญา

บันทึกจากคายฯ 33

ไล-บรา-รี่

เอมิลี่ เธอประหลาด ลายเสนธรรมดาของ เขา เธอ และ มัน ความฝนและภาพลวงตา หมู มา ฮิปโป หรือ มูมิน

10 14 17 20

จิมมี่ เลี่ยว 34

ÁÕàÃ×èÍ§ It’s Just

Rate Arts Kick Ass

Å‹Í§(μÒÁ)ÃÍÂ เชียงคาน

TEAM TORCH’s January & Febuary 11 - บรรณาธิการ : ศศินทร วิทูรปกรณ กองบรรณาธิการ : ทิมา เนื่องอุดม, ชลิตา วัฒนศิริ นักเขียน : ประทุมรัตน นางแยม, ดลวัฒน บัวประดิษฐ, เปรมาภรณ ปรีชานนท พิสูจนอักษร : ทีมทอรช ที่ปรึกษากองบรรณาธิการ : เอกแกว ธีระศิลป, ฐิตินันท ทองเผือก รูปถาย : สิรกฤษ สกุลวรธรรม ติดตอ : torch.larts@gmail.com

ä»=went เรื่อง : ศศินทร

เมือ่ เทอมทีแ่ ลว ผมไดมโี อกกาสสเรยี นเกกยี่ วกบั เรอื่ งปญ  หาทางสงิ่ แวดลอมทีก่ าํ ลงั เกิดขนึ้ เกอื บทัว่ ทุกที่บนโลกใบนี้ ผมรูจักและสสนใจจปญหาการรเปลี่ยนแปลงทางสสภาพภูมิอากาศมมาไดสักพักแลว แต ก็ไมเคยไดดต้ังใจศึกษาหหาขอมููลกับเรรื่องเหลานี้มากนัก ผมมักจะเพียงแคอานพอที่จะใหหรูวาเกิดอะไร ขึ้นที่ไหน นํ้าแข็งขั้วโลกละลายไปกี่สวน นํ้าทวมหรือเกกิดแผผนดินไหวที่ไหนบาง ผมมรูเพียงแคขอมูล เหลลานี้ แตไมเคยเลยที่จะไดลองมานั่งขบคิดถึงสาเหตุวาทําไมเหตุการณเหลานี้จึงเกิดขึ้น ผมอาจจะ เคยคิดบางแตไมมีทางจริงจังเทากัับที่ผมไดไปเรียนมาแนนอน ผมประหลลาดใจกับตัวเองไมนอยเหมือนกันตอนที่เรียนไปเรียนมา แลวพบวาสิ่งที่ตัวเอง ไดพยายามทําเพื่อรักษาโลกดวยการปดไฟทุกครั้งที่ไมจําเปปน หมุนกอกนํ้าใหสนิทนํ้าจะะไดไมไหล เปปลา กินขาวใหหหมดททุกเม็ดจะไดไมมีเศษเหลือ และวิธีอื่นๆ อีกหลากหลาย วิธีเหลานั้นกลับกลาย เปปน วธิ ที ไี่ มอาจจจะตอ กรกบั วิกิ ฤตทิ างธรรมชาตตทิ เี่ รากาํ ลงั เผชญ ิ ไดเลย ปญหานัน้ ใหญ ญก วา ทจี่ ะแกไ ด ดวยการรกระทาํ ของคนนๆ เดดยี วอยา งผมได การทรี่ อู ยา งนเี้ ปน การรบัน่ ทอนกําลังใจในกาารรกั ษาโลกไป พอควรเลยทีีเดีียว

Á¡ÃÒ¤Á - ¡ØÁÀÒ¾Ñ¹¸ 2554

มาเทอมนีผ้ มไดไปคายอนุรกั ษธรรมชาติทนี่ าํ้ ตกตรอกนองในเขตอุทยานแหงชาตินาํ้ ตกพลิว้ จ.จันทบุรี แคชื่อของคายนี้ก็พอที่จะบอกไดชัดเจนแลววาผมและชาวคณะไปทําอะไรกันที่นั่น เราไป เลนนํ้าตกกัน สนุกพอสมควร เสียดายนิดหนอยตรงที่หินเยอะไป ไมงั้นเราคงจะสนุกกันกวานี้มาก แตกวาทีจ่ ะมาสนุกกันอยางนีไ้ ดพวกเราก็เหนือ่ ยกันจนเกือบเดินกันตอไปไมไหว เพราะกิจกรรมชวง เชายันบายแกๆ เปนการเดินตามเสนทางขึ้นเขา ลงหวย ลอดใตไมลม กมหลบหนามแหลม จับทาก ดูดเลือดและอีกหลายๆ เหตุการณขณะที่เราตองตะลุยเดินปากันเกือบทั้งวัน ก็อยางที่บอกไปแลววา เหนื่อยกันจนหลายๆ คนเกือบเดินตอไมไหว ตองยอมรับตามตรงเลยวารูปแบบของกิจกรรมการอนุรกั ษธรรมชาติปน ที้ าํ เอาหลายๆ คนผิด หวัง ไมใชเพราะความเหนือ่ ย แตนา จะเปนเพราะปนเี้ ราไมไดลงมือทําการอนุรกั ษอะไรทีเ่ ปนรูปเปน รางเหมือนกับการปลูกแนวกันไฟของปทแี่ ลว หรือการปลูกตนโกงกางในปกอ นหนานัน้ ซึง่ เรือ่ งนีน้ า จะพิสจู นใหเห็นถึงความมีนาํ้ ใจของชาวคายทีอ่ ยากจะรักษาโลกใบนีไ้ วไดเปนอยางดี แตถา ใครไดเคย เรียนวิชาเดียวกับผมมาในเทอมทีแลว ก็คงจะพอเขาใจวาการรักษาโลกใบนีไ้ มสามารถทําไดดว ยการ มาออกคายแลวสรางฝายกัน้ นํา้ หรือใหอาหารสัตวเพียงแคครัง้ หรือสองครัง้ ตอปเทานัน้ ขนาดผมกิน ขาวหมดทุกเม็ดของทุกมื้อก็ยังชวยไมไดเลย การจะรักษาหรืออนุรกั ษธรรมชาติจาํ เปนตองใชความเขาใจทีเ่ ราไดมาจากการทีเ่ ราเห็นความ สําคัญของธรรมชาติอยางจริงจัง เราจะตองเรียนรูจ ากธรรมชาติเองวาเพราะอะไรเราจึงสมควรทีจ่ ะตอง มาชวยกันรักษาสิ่งเหลานี้ไว ไมใชเราใชถุงผาลดโลกรอนกันตามกระแส แตเราจําเปนตองทําความ รูจักและเขาใจความเปนธรรมชาติที่สุด และวิธีที่ดีที่สุดคงหนีไมพนการไดมาใชชีวิตอยูกับธรรมชาติ อยางใกลชิด เพื่อที่อยางนอยบรรยากาศใตรมไมและเสียงของนกนานาชนิดจะชวยใหเราเห็นคุณคา ของธรรมชาติมากขึน้ คุณคาของธรรมชาติทไี่ มไดเปนเพียงราคาของสถานทีส่ วยงามสําหรับพักผอน ในวันหยุด แตธรรมชาติที่เปนสวนประกอบอันสําคัญของโลกใบนี้ โลกที่ไมไดมีแตมนุษยอาศัยอยู โลกที่เปนบานของสิ่งมีชีวิตทุกเผาพันธุ โลกที่มนุษยไมไดสรางขึ้นเองแตกลับพยายามแยงทุกอยาง ไปใชเองเสียเกือบหมด

การไปเดินตะลุยปาของคายปนี้จึงเปนการพยายามใหชาวคายทุกคนไดเห็นความสวยงาม ของคดเถาวัลยที่เลื้อยวนรอบตนไมใหญกลางปา ไดเห็นความนาอัศจรรยของลูกยางที่มีปกคลาย ลูกสนิชไวขยายสาขาของตนยาง ไดเห็นความสมบูรณของใบไมตนหญาที่เขียวชอุมตามลํานํ้า ไดยิน เสียงแมลงสงเสียงจี๊ดๆ ระงมตลอดทาง ไดลองเปนกวางนอยที่หลงทางในความมืด ไดเลนนํ้าตกที่ เย็นสดชื่นใหหายเหนื่อย ไดปลอยตัวนอนดูดาวภายใตแสงจันทร กิจกรรมเหลานี้นาจะชวยใหคนที่ ไปคายไดเห็นและเขาใจความสําคัญของธรรมชาติมากขึ้นไมมากก็นอย และอาจจะไดคิดกันบางวา ถาวันหนึ่งเราไมมีธรรมชาติหรือปาไมอยางนี้อยูอีกตอไป เราจะไปหาความสุขจากกิจกรรมอยางนี้ ไดจากที่ไหน แลวเราจะอยูกันอยางไรถาไมมีธรรมชาติเหลานี้ แนนอนเราอาจจะมีชีวิตอยูตอไปกัน ได แตไมมีทางที่เราจะไดกลับมาชื่นชมกับความเปนธรรมชาติเชนนี้อีก ผมไมแนใจวาชาวคายคนอื่นๆ รูสึกอยางไรหลังจากที่กลับจากคายนี้กันแลว ผมรูเพียงแควา ผมเขาใจสิ่งที่ผมเรียนไปในเทอมแรกมากขึ้นกวาเดิมจากการไปคายครั้งนี้ ผมพอที่จะเขาใจไดบาง แลววาธรรมชาตินั้นสงผลตอการมีอยูของผมอยางไรบาง ถาไมมีตนไม ถาไมมีทองฟา ถาไมมีนํ้าตก ถาไมมีเสียงนกรอง ชีวิตของผมคงจะแหงแลงไปมาก มาถึงตอนนี้ ผมพอจะเขาใจมากขึน้ แลววาความรูส กึ ประหลาดใจในเรือ่ งทีก่ ารกระทําของผม ไมสามารถรักษาโลกไดนั้น เปนความรูสึกทอแทหมดหวังที่รูวาตอใหผมพยายามเทาไร ผมคนเดียว ก็ไมสามารถรักษาโลกของทุกคนไวได แตนั่นไมไดหมายความวาผมจะตองเลิกปดไฟเมื่อไมใช หรือ หยุดกินขาวใหหมดจานเพือ่ จะไดไมเหลือเศษไปทิง้ เพราะอยางนอยทีส่ ดุ ผมก็ไดพยายามทําตามความ สามารถของตนเองแลว ผมคงจะดีใจมากหากคนทีไ่ ดไปสัมผัสธรรมชาติรว มกับผมทีน่ าํ้ ตกตรอกนอง จะรูส กึ และชวยกันรักษาโลกดวยวิธตี า งๆ ในชีวติ ประจําวัน โดยทีไ่ มจาํ เปนตองไปไกลๆ เพือ่ แสดงออก ใหเห็นถึงความพยายามในการอนุรักษธรรมชาติ เพราะถามัวแตคิดจะออกเดินทางไปไกลๆ แลวจึงจะอยากอนุรักษธรรมชาติขึ้นมา ปๆ หนึ่งเราคงไดอนุรักษธรรมชาติกันแคไมกี่วัน

Á¡ÃÒ¤Á - ¡ØÁÀÒ¾Ñ¹¸ 2554

ä»=went เรื่อง : Don

“เราาก็จะทํางาน ทํางาน แลวก็ทํางาน” มนุษยผูใดกันที่จะไมมทําใหโลกกขอองตนดีขึ้น หรืออยยางนนอยก็พยายยาม ผมอยากที่จะเชื่อวา มนุษยทุกคนมีความปรารรถนา....ความอยากทีี่จะใหโลกหรือสิ่งตางๆทั้งหลลายรอบตตัวดีขึ้นไมทางใด ก็ทางหนึึ่ง โดยที่ทุกคนตตางมีความคิดความเห็นในเรื่องของสิ่งที่เรียกวา ‘ดดีขึ้น’ ตางกันออกไปใน แตละคน (ซึ่งบอยครั้งเปปนสิ่งที่ทําใหเกิดความไมลงรอยกันระหวางเรา) แตเบื้องหลังของความแตก ตางนี้ คือเจตนารมมณที่จะทําใหโลกของตนดีขึ้น เพื่อที่วาตนเองที่อาศัยอยูในโลกดังกลาวจะมีชีวิตที่ ดีขึ้นตามไปดวยไไมโดยตรงก็โดยยออม คายอาสสากเ็ ปน ตวั อยางหนนงึ่ ทแี่ สดงใหเ หน็ ถงึ ความตอ งการขา งตน ความคดิ ของการมจี ติ อาสา ชวยเหลือพัฒนาชีวิตและความเปปนอยูของผูอื่นใหดีขึ้น เพราะในความเปนจริงชีวิตนั้นไมยุติธรรม แมขาพเเจาจะเชื่อวามนุษยทุกคนตองดิ้นรนดวยตนเอง แตภายใตเสรีภาพของความคิดและการกระ ทํา เราตตางถูกจํากัด (จํากัดไมใชกําหนด) โดยโอกาสของชีวิตที่ลวนไมเทาเทียมกัน ดังนั้นความชวย เหลลือใดๆ ก็ตามแมเพียงเล็กนอยจากกผูอื่นก็ยังคงเปปนของขวัญที่จําเปนเสมอ ตลอดชวงเวลาของคายอาสาา ผมเห็นอาสาสมัคร (ในความคิดของผมทุกคน คือ อาสาสมัคร) รวมมือรวมแรงงกันทํางานในสิ่งที่ตนสามารถทําได พวกเราทั้งหมดไดมีสวน ทําใหพื้นที่วางเปลาตรงนั้นเริ่มเปนรูปเปนรางขึ้นมา ถึงแมวาในทายที่สุดแลว ผลที่ออกมาจะไม

ประสบความสําเร็จดังทีห่ วัง หรือมันอาจจะไมถาวร แตสงิ่ ทีไ่ ดทาํ ลงไปแลวไมมวี นั ถูกลบไปจากความ เปนจริง และคุณคาของการกระทําดังกลาวจะไมมวี นั จางหายไปจากความนึกคิดของผม ผูซ งึ่ เปนผูใ ห คุณคาแกมัน ผมไมใชผทู ชี่ นื่ ชอบการทํากิจกรรมรวมกับผูอ นื่ เปนกลุม มากนัก ตัง้ แตป 1 ถึงป 4 ผมพยายาม ทีจ่ ะหลีกเลีย่ งกิจกรรมทีผ่ มมองวาไมมคี วามหมายและไมจาํ เปน (ซึง่ มีอยูเ ปนจํานวนมากจนนาแปลก ใจในรั้วมหาวิทยาลัย) แนนอนวาคายอาสาไมใชหนึ่งในกิจกรรมเหลานั้น แตดวยเหตุผลเรื่องของ เวลาที่มีอยูนอยเกินไปและการที่ตัวผมเองไมไดใหความสนใจที่จะติดตามขาวสารในมหาวิทยาลัย นี่จึงเปนครั้งแรกที่ผมไดมีสวนรวมกับกิจกรรมคายอาสา และผมตองยอมรับวาผมรูสึกดีกับชวงเวลา 3 – 4 วันนั้น ตั้งแตเวลาที่เริ่มทํางานในตอนเชาไปจนถึงชวงเวลาที่นั่งพักผอน พูดคุยและหยอกลอ กันใตทองฟาที่เต็มไปดวยดาวยามคํ่าคืน สิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะเอยถึง (เพราะเปนสิ่งที่ทําใหผมรูสึกรําคาญ) คือความขุนเคืองใจที่อาสา สมัครหลายๆคนมีตอ กลุม พีๆ่ ผมเขาใจดีวา ความขุน เคืองใจนีไ้ มไดเกิดขึน้ อยางไรสาเหตุหรืออยางไมมี เหตุผล ผมคงโกหกหากกลาววาผมเองไมรูสึกหงุดหงิดเชนเดียวกันกับคนอื่น แตผมตั้งใจไววาจะมา ทํางาน เรื่องไรสาระเชนนี้มีความหมายเพียงเล็กนอยสําหรับผม ดังนั้นผมจะขอฝากไววาครั้งตอไปที่ มีผอู นื่ ทําสิง่ ทีก่ อ ใหเกิดความขุน เคืองใจแกเรา (เชน วานใหเราไปหยิบไมกวาดดวยเหตุผลทีไ่ รความ คิดจนนาหัวเราะ) ขอใหจงจําไววา สิ่งที่สําคัญไมใชวาผูอื่นปฏิบัติตอเราอยางไร แตเปนสิ่งที่เราทํา สุดทายแลว ทัง้ หมดนีจ้ ะกลายเปนความทรงจําทีด่ ี ผมจะคิดถึงการไดนอนเหยียดตัวบนเกาอี้ หวาย ในความมืดของคํ่าคืนที่อากาศเย็นสบาย ทามกลางผูคนที่ผมยินดีจะเรียกวาเพื่อน

ปรัชญา

introduce เรื่อง : ศศินทร

หลายๆ คนทีแ่ คเห็นหัวเรือ่ งบนหนานี้ คงจะเปดผานไปโดยไมไดสนใจอาน ก็เพราะแคขนึ้ ชือ่ วาปรัชญา แลว ภาพของลุงแกๆ หนวดเคราเฟม สวมเสือ้ ผาประหลาดๆ ในมือถือหนังสือเลมหนา หนาตาคิว้ ขมวด คิด แลวบนอะไรงึมงําๆ คงจะโผลขึ้นมาในหัวสมองอยางไมตั้งใจ อีกสาเหตุที่ทําใหคนสวนมากเลือกเปดผาน หนานีไ้ ป คงเปนเพราะความรูส กึ ทีเ่ ครงเครียด ฟงหรืออานแลวไมคอ ยเขาใจ คุยเรือ่ งปรัชญาแลวไมคอ ยรู เรือ่ ง นัน่ แหละครับ ความรูส กึ โดยทัว่ ไปของคนทัว่ ไป แตสาํ หรับคุณ ผูท กี่ าํ ลังอานอยูน ี้ ผมวาคุณไมธรรมดา นะครับ ตองมีดีสักอยางแนนอน ไมเชนนั้นแลวคุณคงไมอยูอานเรื่องของปรัชญามาจนถึงตอนนี้หรอก แนนอนครับวาคนโดยสวนมากเลือกที่จะเปดผานหนานี้ไปเพราะกลัววาตัวเองจะตองมานั่งขบคิด แลวคิดไมออก จนสุดทายก็กลายเปนความเครียดขึ้นมาแทน ในแงหนึ่ง ผมวาก็ไมใชเรื่องแปลกอะไรที่ คนเขาจะคิดกันอยางนั้น ก็ตลอดระยะเวลาหลายพันปที่มนุษยเริ่มมีอารยธรรมขึ้นมา ยังไมเคยมีคําตอบ เชิงปรัชญาขอไหนที่เปนที่พอใจสําหรับนักปรัชญาทุกคน พวกนักปรัชญาเปนพวกชอบคิด คิดอยางเดียว ไมพอ ยังจะชอบจับผิดอยูเสมอๆ แตนี่ไมไดหมายความวานักปรัชญาเปนพวกชอบหาเรื่องคนอื่นนะครับ พวกเขาแคอยากจะพิสูจนหาความจริงที่แทจริงก็เทานั้นเอง การที่นักปรัชญาถกเถียงกันไปมานี่ละครับ ที่ทําใหเรายังไมเคยไดคําตอบเชิงปรัชญาที่สมบูรณ คนที่ ไมชอบคิด หรือพวกทีช่ อบดูแตขอ สรุปจึงไมอยากจะมายุง วุน วายกับสาขาวิชานี้ แตผมวาสําหรับนักปรัชญา แลวแมวา เขาจะอยากไดคาํ ตอบอยูม ากๆ แตพวกเขากลับใหความสําคัญกับกระบวนการคนหาคําตอบนัน้ มากกวา พวกเขายกเอาเหตุผลที่ดีมาสนับสนุนแนวคิดของตนเอง สวนคนอื่นก็จะพยายามหาเหตุผลที่ดี กวามาสรางแนวคําตอบใหม ไมไดใชแตอารมณมาเถียงกันเหมือนที่หลายๆ คนชอบใช มาถึงตรงนี้แลว หลายๆ คนคงจะสงสัยวาไอคําถาม-คําตอบเชิงปรัชญานี้คืออะไร? ถาจะใหผมตอบ ผมก็คงจะตอบไมไดเหมือนกันครับ ก็เพราะปรัชญานั้นมีเนื้อหาครอบคลุมไปในทุกเรื่องเทาที่มนุษยเรา จะคิดได ปรัชญาถือเปนตนกําเนิดของวิชาความรูทุกแขนงที่มีอยู ไมวาจะเปนวิทยาศาสตร หรือจะเปน ทฤษฎีทางศิลปะก็ลวนแตมาจากการตั้งคําถามของนักปรัชญาเกือบทั้งสิ้น คําถามอยางโลกนี้เกิดอยางไร หรือวาทําไมภาพนีจ้ งึ ดูไมสวย ตางก็เปนคําถามทีน่ กั ปรัชญาพยายามจะหาคําตอบผานกระบวนการทีผ่ ม ไดบอกไปแลวกอนหนานี้ การเรียนปรัชญาอาจจะไมไดสอนวิธีทํามาหากินเหมือนที่หลักสูตรอื่นๆ พยายามจะสรางคนมาสนอง ความตองการของสังคม สิง่ ทีไ่ ดจากการเรียนปรัชญาคงจะเอาไปสมัครงานในสังคมไดยาก (จะมีใครทีไ่ หน อยากจะจางนักปรัชญาไปนัง่ คิดเรือ่ งการมีตวั ตนอยูท อี่ อฟฟศ) แตการเรียนปรัชญาทําใหไดใชความคิดมาก อยางทีอ่ าจจะไมไดใชมากอนในชีวติ หลายคนอาจจะเขาใจวาการใชความคิดมากจะทําใหเกิดความเครียด ผมไมสามารถตอบไดวา ความเขาใจนัน้ ผิดหรือถูก แตผมมัน่ ใจวาถามัวแตกกลวทจะใชความคดเพราะก ลัวทีทจะใชค จ่ ะใชความคิดเพราะกลัว เหนื่อย หรือเพราะกลัวเครียด ชีวิตนี้คงจะไมไดใชความคิดจริงจังเสียที ผมวาสําหรับพวกเราแลว แคลองคิดจริงจังกับสักเรื่อง แคเรื่องเดียวเททานั้น เรื่องเดียวเรื่องนี้ก็พออที่ จะใหคิดไดไปทั้งชีวิต ถาคุณปูโสเกรตีสรูวามีใครไมเคยคิดเรื่องนี้มากอน คุณปูจะบอกกับเขาคนนั้นวา

ปรชญา

“An unexamined life is not worth living.” 8

¸ÕÁ ·ÍÃ ª เรื่อง : ทีมทอรช

การตูน เปนสื่อหนึ่งที่ผสมผสานศิลปะและวรรณกรรมเขาดวยกัน ความสรางสรรคและความคิดอันเฉียบคมไดบอกเลาเรื่องราว ออกมาในรูปแบบที่กระชับเฉพาะตัว นอกจากจะตอบโจทยและความตองการของผูเสพแลว บางครั้งการตูนก็ทิ้งคําถามไวในใจใหผูเสพสงสัย โดยที่ไมรูวามันจะมีคําตอบอยูจริงหรือไม นี่จึงอาจเปนโอกาสดีที่จะแนะนําเพื่อนๆ ใหรูจักกับการตูน ที่พวกเราเห็นวามีความนาสนใจ ไมนอยไปกวาเรื่องอื่นๆ และที่สําคัญ ทั้งหมดนี้เปนการตูน

- ที่เราชอบ -

เอมิลี่ เธอ ประหลาด รอมแลว น กับ สี่แมว ถาพ ค ง ่ ึ น ห อ ื  ค ห ๆ ใ ก ั า ํ ล น ห ะ มติ ร กบั ขอแน ย 5 ชีวิต มมา หนา ตาไมเ ปน นึ่ง อันประกอบดว ผ ิ ง งห อ ่ ื ญ ห เร ็ ก ด าด ล งเ ห อ ระ วข ป ้ ี ย อนั บดิ เบ รูจักกับการตูน บเพอื่ นๆเขา สโู ลก รั น  อ ี ต ด ิ น ย อ ็ ข ก ก กบั ความแปล Strange’ ธอ ใน ‘Emily the งเ อ ข ่ ี ส ง ้ ั ท ก ึ ล ิ วพ ม แ กขึ้น เพื่อนคนนี้ใหเปนที่รูจักมา า ํ ะน แน จะ าก อย ง ึ นถ ย ี เข ตอบ คน Emily จะดวยเหตุผลอะไรก็สุดจะ บางครั้งรูจักกันในนามของ อ ื หร e ng ra St e th ily Em เชิต้ ยูแลวก็เถอะ) บของสตกิ๊ เกอรแ ละเสอื้ ยืดที แบ (แมเธอจะเปนที่รูจักมากพออ ป รู ใน ia rn lifo Ca ่ ที 90 19 Roger งแรกๆของยุค ีฬาสเกตบอรด นามวา Rob Strange ถือกําเนดิ ขึน้ ในชว นก ใ ล ไค ง ่ ลั ค  ู ะผ แล อ มื า ทํ ปะ ิยมงานศิล บทบาทตัว สกรีนดวยมือ โดยศิลปนผูน ญของคนรุนใหม Emily ฉีก คั า ํ ส ่ ที n ico น ป าเ ยม ลา ก  ily ได และกลาย หลังจากเปดตัวไดไมนาน Em ิน (cultural underground) ด ต มใ รร นธ ฒ ั ว  มู นห มใ ย ิ น ่ ีมาเปนที กนั้นเรื่องราว การตูนผูหญิงที่นารักแสนด (Counterculture icon) จา ม รร นธ ฒ วั าง มท ย นิ า  สค วนกระแ ังสือการตูน (comic-books) หน s) ok มาเปนสัญลักษณของการส bo ift (g ม ะส งส กมาในรูปแบบของ ขอ างกับพัฒนาการคราวๆของ บ น ั รก งไ ของ Emily ก็ถูกนําเสนอออ า  อย น  เป s) rie se และนิยายชุด (novel นิยายภาพ (graphic novel) มาพรอมๆกับเราเลยทีเดียว โต บ ิ เต ily Em า  ว ด กไ ย ี เร จะ เพื่อนรวมสมัยคนนี้ ที่แทบ

กอนที่จะออกน อกเรื่องไปมากก เริ่มจากการทําค วานี้ และกอนท วามรูจักเธอซะแ ี่คนเขียนจะโดน ลวสิ Emily เปน เพื่อนคนนี้เขมน สาม เพราะเธอช เด็กหญิงวัยสิบส ใส เราคงตอง อบเลขสิบสามม อ ง (ซึ่งเธอมักบอ ากกวาเลขสิบสอ หลัง Emily มักใส ก ใค รตอใครวาอายุส ง) ไวผมหนามา เสื้อผาเดิมๆซํ้าก และมีผมสีดําสน ิบ ันทุกวัน ซึ่งไดแ Mary Jane คูให ท ิ ป ล ก ชุดกระโปรงส อยยาวไวถึงกลา ญสีขาว บุคลิกล ั้นสีดํา ถุงเทายา ักษณ ผูที่พบเห็น ) ทา วสีดํา และรองเท ง ทีก็ไมเปนมิตรเท ะภายนอกไมใชคนที่นาคบหาน าย่หี อ ัก าไร แถมมีวลีติด อีกบางครั้งเราอ ปากที่เธอมักเอย (เพราะเธอมักชอบทําตาขวางใ าจรูไดถึงการปร ส วา ‘Get lost’ หร า ก ฏ ตั ว ข อ ง E m ไดยินเสียงเธอด ือ “ไสหัวไปซะ” ily ดวยลูกหินท วยซํ้า นี่เปนคุณ และ ี่เธอยิงจากหนังส สมบัติบางประก ติ๊กใส กอนที่เร นอกจากลักษณ า ร ท จ ่ ี ะ ให เ  ร า า ะ จ ะ ทั น ไดรูจักเธอกันมา ที่สังเกตเห็นไดช เชื่อนั้นของเพื่อน กขึ้น ัดวา Emily ไมค ๆอีกทีดวยการป  อ ย จ ะมีมนุษยสัมพัน ระกาศ ณ ที่นี้เล ทําตัวแปลกประ ธแลว เราจะตอ ยวา คุณมาถูกท หลาด ไมสุงสิงก กยํ้าความ า งแ บ ั ล ค ว  นอื่น เพื่อยืนยัน Emily ยินดีกับก เทาของใคร นอ ในเจตนาของเธ กจากตัวเราเอง า รอยูคนเดียว อท (เธอมีชมรม ‘Do ประหลาดอยา งท It Yourself’ เปน ี่วา เราจะตองไมกาวเดินตามรอ เี่ รา (เธอ) เปน เข ย ของตัวเอง) เพร า ไว ถงึ จะเรยี กได อนั เหน็ ไดช ดั เจน าะฉะนั้น ทําตัว ว า “เจง ” Emily เลยวา เธอไมท าํ แ ป ล ก นยิ ามตวั เองวา เธ ตวั เหม ตัวเองเปนพวก อเปน พวก Anti-H Anti-Cool ไมเห อื นพวกพระเอกนางเอกการต นู e ro ทวั่ ๆไปแนๆ อกี อ อทําอะไรที่ดูดีใ ถึงความ Cool ใน นสายตาคนอื่น ยา งหนงึ่ เธอเรยี แบบแปลกๆขอ ก แ ตนั่นเองละที่ทํา งเธอ นอกจากน “Emily is An Art ให ี้ บุคลิกคราวๆขอ สาวกของเธอรูส ist, A Dreamer, ึก งเธอ พอจะแจก An Inventor, A แ ยงั มอี กี สชี่ วี ติ ทตี่ จ งอ ย S c า  ie งส n ร ti ป ุ st ได , A Skater, A R  ดังนี้ อ งมาทาํ ความรจู ดวยกันได ตัวแร ocker and An In กั บรรดาแมวทงั้ ก Mystery แมว d iv ส id ข ่ ี ual!“ อง Emily เพอื่ นร สีดําต ดวงตาหรือปลอ กั จรงิ ๆของเธอท กคอของมัน ตัวท ัวเมีย เปนหัวหนากลุม Bad Kit ส ่ ี า ม า รถอยู ten Club มักสังเก ี่สอง คือ Sabbath ตไดจากรูปดาว แมวตัว ที่

งมนั ตัว หวง รอยแผล ตามตวั ขอ ยแ รอ าก จ ด ตไ เก ง สั งมรี าว จน ใจศิลปน (กวาตัวอื่นๆ) และมีหัว ประจํากลมุ มักไปมีเรือ่ น โย น อ อ ย ั ส ิ น มี า ขว ผูว ายราย เปน ตัวปว น ที่สุด มีรูป X ที่ดวงตา (Nietzsche?) แมวนกั ว ็ า เร ง ่ ิ ญ ว ่ ี  ญ ท  ป ผู า ว ั จ  เ วต ผู ั ว แม วต s แม ile eChee ที่สาม คือ M ค และตวั สุดทา ย เจา Ne ั้น (nihilist) สังเกตได น รร ง ้ ั งส ท  า ไร สร อะ ิ ด ใน มค อ ่ ชื วา เ  อค ไม ะ มักเปน ผูเ สน า เก็บตัว แล วๆทงั้ สีแ่ ลวละสิ พวกเข ยนักวิทยาศาสตร ชอบ า  แม คล ดา ก ลิ รร ค ุ บ ะบ มี  แล ห  าย เล น า  า จ าของเจ คิดจอมเ า เหน็ ถึงความไมธ รรมด ดํ ั บ สล าว ข สี บ แถ  น เป จากหาง ใจ ทุกๆเลม สับสนที่สุด ทวาก็เขา ในหนังสือของ Emily า  าว น ่ ี ท งร อ ่ ื อ ่ ื เร ะส น น สา ฐา น ั น ใ ี ด มก ว  ด ร ่ ี งไ ัวเอ นี่เองท สุด ยังคงความแปลกของต ศถึงความเปนอิสระขั้น กา ระ ป ่ ี ท ธอ งเ ขอ Emily The Strange าะ อง ลักษณเฉพ แปลก ไมเหมือนใครข ะลักษณะการสรางเอก าม รา คว เพ ใน น กั ชม น  น ่ ื ช ่ ี เช ท ก อี s) ด ุ ส ่ ี as งายท หมูมาก (m วกนี่เอง ce) กลับไปโดนใจคน ตั้งใจใหแปลกและแห en าร nd ก ธ pe ท ยุ de in กล e ด ุ m ส ่ ี ท re ง  xt (e ่งที่ดูขัดแย งวงการ ดังของเธอกลายเปนสิ ily ใหเ ปนแนวหนาขอ Em ง า  สร บ ั กล re ltu ตัวการตูนนี้ ความโดง Pop Cu ความบา ily ความตั้งใจตอตาน ่นไสในความกลาบวก มั ะห แล ชม น ่ ชื ง ้ ั ยท เล ที่เปนจุดขายใหกับ Em เขียน ารตอตาน ี่หํ้าหั่นกันไดลงตัว คน แ นว จงใจให dark ใชก ห จใ งใ ่ ี จ ท ิ ด วค แน เสมือนเปนการลบลางท น ใ มแต ประชดประชันเอาไวแ ของผสู รางทที่ งิ้ รองรอย ีจริงๆ เขียนขอเรียกวาเปน มซะเอง ตรงและแรงด ย ิ คน น ่ ี ก ั ท น  งน อ เป ต ก ู มา ถ  บ ลั ไม ก  ห คง น ู มใ อการต แนวนิย e Strange เปนหนังสื ดใหความรูสึกหวือหวา ไ  ไม ily Em อง ดข หากจะนับวา Emily Th ลา ลกประห ดเจนกวา เรื่องราวแป หนักที่การวิจารณสังคม ชั น  น จะ เ  า  น แต ง ่ ึ น ๆ ห น ่ อื ท ท เภ เภ ระ ระ ป “สื่อ” การตูนป ปน ื่องของเรื่องราวเหมือน วของตวั เอง ทาํ หนา ทเี่ เน ตั อ   น มต เป วา าม ค มี คว อ น รื ห มใ ิ ย ย ั  น ภ ผู ผจญ ดู Emily าม mist) ใหย นื หยัดในคว โดยใชรปู ภาพและคาํ พ or คร nf ละ co ั ว on งต (n ขอ ย ิ ด ลา วค ห ้ ั ง แน น ฎท ผา กั แหกก ทียบ กชน (individual) และน เลือกที่จะกระทบกระเ ง ั เจ  จ งย ป า น ร ท ส  ผู งแ ี ย น เส ะค ล อก ต ะบ งแ กร าะตัวขอ คราม ษณ (uniqueness) เฉพ “Uncle Sam” ในสมยั สง ร ตอ สเ โป น ี ย เล  อ ่ ี ล แปลก และเปนเอกลัก ท Emily รวาดรูป portrait ของ สังคมอยใู หเ หน็ เชน กา

want one” แทนคําวา “I al e m e av le to u ntino “I want yo อยาง Quentin Tara รอมกับคําพูดที่วา วๆ น าพ แ ม บ ั ว ้ ิ ก น ้ ี า ํ ช ก  ู น ื ย งผ า  อ ท ข ที่มี Emily ใน มากกวา) โดยมี รื่อง Pulp Fiction ใจ งเ าล า  ย ด อ น ั ง ั บ ด ง ั รง น แ ห  น  ต เป แ  แม แตนาจะ you” ของตนฉบับ โปสเตอรหนัง อาจ ไมใชการลอเลียน า น ว บ ก ึ ฏ ส  ก รู น รา ย ี ป เข an น ค ้ ี m น ัน ma Ther ก็ยังถูกนํามาใช (อ ียง ทาเดียวกับที่ U เต บาง น บ  ู ย อ าง ค า  เท น ีตอสื่อประเภทอื่นได ม ่ ี ผู  งท า ร ส  ู งผ อ ข ภาพของ Emily นอ ก อ ัวของ Rob Roger ต กมหย น แ ว  ก ิ ส ย ห ใจ บ อ บ พ แ ม น ั วา ข  ค ณ น คขึ้นจาก จะพอดูเปนอารม อยางเห็นไดชัดผา ge จะถูกสรางสรร า” ข an “เ tr ว ั S ต e น  Th เป ม ily วา m กาศ ที่ถูกใสค แ ม ว  า E ักษณะของ “เธอ” ปแลว แมจะเคยประ ล ะไ ก ิ ล ณ ค ุ าร บ าธ าก ส จ  ล ได ค ต ค ุ บ องเหลา กลายเปน สรางแลว (สังเก คิดและความเชื่อข ) แตตอนนี้ Emily ม ไป วา ว ่ ั ค ท ล ู าง ม ท อ  า ํ น  ู ะข ผ ล น  แ  Emilysายมาเป บทสัมภาษณ ของตัวเองแลว ที่ งผูอื่น แตเธอก็กล น  อ ข เป ก าง อ ็ ล วท บ ี น ม แ ก e จา ng ตัวเปนอิสระ คิดเห็นของสาวก Emily The Stra ้ ี ม น วา น ค อ น  ต ง ่ ั ป ง  ท บ ระ แ ก น ย ่ ี ลาย แลกเปล เด็ก(จงใจ)แนวทั้งห Idol มีการโฆษณา cebook เปนแหลง น  Fa เป น บ ั จบ วก เพ รา า  อ น เธ ห ี ง ึ ม ัง ารกลาวถ trange.com แถมย เสื้อยืดสกรีนลาย ล็อกอิสระตางๆมีก ใส ย บ ค เ ็ ใน ก ก น ย ี โล ว ่ ั เข ท น ก ค น จา อ e n ฑ (เพื่ Emily The Strang กฏอยูบนผลิตภัณ รางเปน animatio รา าส ม ป e ily m ng E ี ra ม ่ ี St ท e งๆ Emily Th ขายสินคาชนิดตา ลาวถึงการนําเอา ก าร ก ี ม ด ุ ส า  วล า  ข งาย Emily มาเรียน) มพน อาจเปนการ ไ ็ ย ว  รก ด ้ ี งไ น  า  ป ่ ี ย ก  อ ี น ไม ห ก ี อ ก ี ล น ใ Emily มปอปที่ห และภาพยนตร เพอื่ บริโภค ไมว า ใจ คสมัยของวัฒนธรร ุ ู ก ย ะถ าง ล ล  แ ก ม ม า  ให ท  ู ก ย ล อ ป ด ิ เมื่อต ของเธอ ปอ ปทแี่ ไ ดร จู กั ความแปลก ลอื กสรรวัฒนธรรม ค าเ แ ม ั น ใจ อ ะห พ ่ ี จ  ท จะ ด ุ ณ ็ ไ ค าก อ งอยูใน กวาสาํ หรับเร ุ ๆคนอา น หรื แบบฉบับของตัวเอ ใน ตวั เลอื กของคณ น ใน ย ้ ี ่ ึ ง น เพ ม ห  น วา ค เป น ็ จะ ห e ําลังมองเ The Strang อดู คุณอาจพบวาก เธ ไหม? ใจ า  เข ม วา ค า ํ งท บถอยูแนๆเลยจริง ข ม ก็ตาม ลอ วา ค ี งม อ  ต ใจ ว ั นเชื่อวาทุกห ตัวเธอก็ได คนเขีย ัวไปสิ! ไมเชื่อเหรอ? ก็ไสห

ลายเสนธรรมดาของ และ

เขา เธอ

มัน

เรือ่ งมันก็เริม่ งายๆจากการทีว่ ศิ ทุ ธิฝ์ น อยากเปนนัก เขียนการตนู อยากเปนแลวยังไงตอ อยากเปนก็ตอ งลงมือทํา เขาเดินทางไปญี่ปุน ประเทศที่ดาษดื่นไปดวยการตูนเปน ทุนเดิมอยูแ ลว เริม่ ตนจากการลงทุนพิมพหนังสือการตนู เอง เพือ่ ใหคนญีป่ นุ ไดทาํ ความรูจ กั กับงานของเขามากขึน้ ทัง้ แจก ทั้งขายดําเนินไปตามความสามารถที่พอทําได ตองเผชิญกับคํา วิพากษวจิ ารณอนั หนักหนวง เชน “นีเ่ ปนการตนู ทีล่ ายเสนหวยทีส่ ดุ ในโลก” ยิง่ อุปสรรค และการแขงขันมีมากเทาไร ความสําเร็จที่ไดมาก็ยิ่งรัญจวนใจมากเทานั้น แมจะโดน ดาทั้งในเรื่องลายเสนและเนื้อเรื่องที่คนอานไมเขาใจมากเทาไร แมวาการตูนญี่ปุนจะมี ความหลากหลาย และมีปริมาณมากจนแทบไมเหลือชองวางใหกับการสรางสรรคใหมๆ แตทวาวิศุทธิ์ไดเบียดตัวแทรกลงไปอยูในชองวางอันทรงเกียรตินั้นไดแลว ผลงานของ เขาไดรับการยอมรับจากคนญี่ปุนวามีความนาสนใจ มีแงมุมที่ชวนใหติดตาม จนวิศุทธิ์ ไดเปนนักเขียนการตูนชาวไทยคนแรกที่มีผลงานตีพิมพในประเทศญี่ปุน และยังไดรับ เลือกจากนิตยสาร Elle ของญี่ปุนใหเปนบุคคลที่นาจับตามองอีกดวย การตูนแบบไหน กันที่ทําใหผูชายวัย 30 ตนๆ คนนี้ไดรับการยกยองถึงเพียงนั้น เราตั้งคําถามกับชีวิตในแตละวันมากแคไหนกัน เรามองเห็นแงมุมสําคัญที่ซอน อยูเบื้องหลังการกระทําของเราไดบางหรือไม เราใชเหตุผลและหัวใจในการดําเนินชีวิต อยางมีประสิทธิภาพที่สุดอยูหรือเปลา คําตอบที่งายและชัดเจนที่สุดคือ “ไม” เราไมมี

ทางจะตั้งคําถามกับชีวิตไดทุกวัน เราไมมีทางเห็นสิ่งที่อยูเบื้องหลังการกระทําของเราอยางแจมชัดได ทุกครั้ง และเราไมมีทางใชเหตุผลควบคูไปกับหัวใจไดอยางมีประสิทธิภาพตลอดเวลาที่มีลมหายใจ และเมือ่ ความสามารถทีว่ า นัน้ เริม่ พราเลือนจากภายใน ก็เปนอันสมควรแกเวลาทีเ่ ราจะมองหาตัวชวย อืน่ ตัวชวยทีจ่ ะสะทอนมุมมองทีเ่ ราอาจไมเคยยางกรายเขาไป หรืออาจจะชวยถายทอดสิง่ ทีเ่ ราเองก็เคย คิดถึงมากอนแตหลงลืมไปหรือไมรวู า จะแสดงออกมาไดอยางไร และตัวชวยทีว่ า นัน้ อาจเปนการตนู ทีม่ ี ลายเสนเรียบงายซึ่งกําลังสงผานมุมมองและความคิดของ วิศุทธิ์ พรนิมิตร ก็เปนได ผลงานที่สรางชื่อเสียงใหกับเขาคือ หนังสือการตูนที่มีชื่อเหมือนจะอานยากวา Hesheit (HeShe-It) ความแปลกใหมของการตูนเลมนี้เปดมุมมองและกระแสคอการตูนใหคึกคักขึ้น เนื่องจากลาย เสนสุดแสน Simple การวาดที่ใชเสนสายนอยแตก็สามารถรอยเรียงอารมณของตัวการตูนใหสื่อออก มาถึงคนอานได เนื้อเรื่องที่งายๆ ดิบๆ ธรรมดาๆ เขียนผิดก็ไมลบ แตใชวิธีขีดฆาแทน รวมไปถึงองค ประกอบเรื่องที่เหมือนเด็ก คือ จะขี้สงสัย ชอบตั้งคําถาม และมีมุมมองที่แมจะไมไดแปลกไมไดใหม แต จับใจเพราะความธรรมดาที่นาหลงใหลนั้นนั่นเอง วิศุทธิ์เคยกลาวไววา “มันจะนาเบือ่ ก็ปลอยใหมนั เปนไป ไมตอ งไปทําใหมนั สนุกก็ได แตสดุ ทายมันก็มคี วามซาบซึง้ อยูในความเบื่อ” เรามักจะบนวาเบื่อ กับเรื่องซํ้าๆเดิมๆของชีวิต แตไอความนาเบื่อที่เรามักจะปฏิเสธและหลีก เลีย่ งมันนัน่ แหละ สักวันเราอาจจะโหยหามันเมือ่ เราทนกับความฉาบฉวยของชีวติ ตอไปไมไดอกี แลว เมือ่ เราอยูก บั ความโลดโผนโจนทะยานมากเกินไป ณ จุดๆหนึง่ ความนาเบือ่ แบบนิง่ ๆของชีวติ อาจกลายเปน สิง่ ทีเ่ ราถวิลหาขึน้ มาได ในขณะทีเ่ รงรีบทํางาน เรงรีบใชชวี ติ สักเสีย้ ววินาทีหนึง่ เราไดเงยหนาดูทอ งฟา บางหรือเปลา พื้นที่สีออนขางบนนั้น ทองฟาที่โอบรอบชีวิตและอยูของมันแบบนั้นเสมอมา เราลืมของ ตายอยางนั้นไปนานแคไหนแลว ตัวการตูนตัวหนึ่งของวิศุทธิ์ใน Hesheit ตัวหนึ่งเกือบลืม แตไมลืม... Eveybodyeverything เป น อี ก หนึ่ ง เล ม ที่ น  า สนใจซึ่ ง ได คุ ณ บานานา โยชิ โ มโต นักเขียนหญิงชื่อดังของญี่ปุนเขียนคํานิยมถึงหนังสือเลมนี้ไววา “... เวลาอานการตูนของตั้ม จะกี่ครั้งกี่หน ฉันก็สามารถมองดูมันไดไมรูเบื่อและรองไหฮือๆ ทุกๆ ครัง้ เวลาไปดูตมั้ แสดงสด คนดูกร็ อ งไหอยางฉันเหมือนกัน แคเรือ่ งสุนขั กับเด็กผูห ญิง และชีวติ คน ธรรมดาๆทั่วไปแทๆ เพราะอะไรถึงรูสึกอยางนั้นไดก็ไมรู...” (วิศทุ ธิต์ อ ยอดผลงานดวยการนําการตนู ทีเ่ ขาวาดมาทําเปนการตนู แอนิเมชัน่ ใหคนดูไปพรอม กับการบรรเลงเปยโนของเขา) เปนอีกครัง้ ทีย่ นื ยันถึงเรือ่ งธรรมดาทีว่ ศิ ทุ ธิส์ ามารถสือ่ ออกมาเพือ่ ดึงดูด นํ้าตาคนอานได ตอน“พี่ชาย” และ “มะมวงกับมะนาว” เปนตัวอยางหนึ่งของความธรรมดา ความ บริสทุ ธิส์ ดใสในเนือ้ หาทีเ่ มือ่ มาอยูใ นชองการตนู เล็กๆดําเนินเรือ่ งไปพรอมกับสายตาคนอาน สิง่ เล็กๆ นั้นกลับแปลงรูปเปนความรูสึกที่ยิ่งใหญจากภายใน บอยแคไหนที่จะมีใครสามารถถายทอดความ ซาบซึ้งกับเรื่องธรรมดาๆที่ซอนเรนอยูในจิตใจเราใหแสดงตัวออกมา และจาก Eveybodyeverything นี่เองที่พิสูจนแลววา วิศุทธิ์ ทําได

ความเรียบงายของลายเสนทีป่ รากฏในงานของเขาแตละชิน้ ถูกถายทอดออกมาจากความคิดที่ เรียบงายเชนเดียวกัน แตสิ่งที่ไมงายเลยในการอานการตูนของเขาคือ เราจะไมเพียงเปดอานผานๆไป เพราะการตนู ของเขากําลังกวักมือเรียกใหเราหยุดดูเพือ่ คิดและทําความเขาใจอยูเ กือบทุกชอง เสนสาย ธรรมดาๆเหลานัน้ เชิญชวนใหเรากาวเขาสูอ กี พรหมแดนหนึง่ ทีล่ ะเอียดออนลึกซึง้ จนเราคิดวานัน่ มันไม ธรรมดาหรอกนะ ทีไ่ มธรรมดาก็เพราะมันมาจับใจเรา เพราะมันมาแตะเขาทีค่ วามคิดและประสบการณ ของเราเขาให ดังนัน้ ทัง้ ๆทีม่ นั เริม่ ตนจากเรือ่ งธรรมดา ผานลายเสนธรรมดาๆทีห่ า งไกลจากสไตลอนั หวือ หวาวูบไหว แตเมื่อรวมเขาดวยกันแลว ผลลัพธที่ออกมากลับกลายเปนความพิเศษของเรื่องธรรมดาที่ บรรจุอยูในชีวิตเราทุกคนเสียอยางนั้น คงตองขอบคุณตัวชวยทีแ่ สนธรรมดาและนารักนีท้ ที่ าํ ใหแงมมุ ในชีวติ ของเราเปดกวางขึน้ และ เพราะเราตางเปนกระจกสะทอนซึง่ กันและกัน นัน่ จึงทําใหการตนู มีความนาสนใจในฐานะภาพสะทอน ทีน่ า รักและเขาใจงายของความคิดเรา ขอใหทกุ คนมีความสุขกับโลกแหงการตนู ขอใหทกุ คนมีความสุข กับจินตนาการที่ยิ่งใหญหรือจินตนาการที่เรียบงายก็ตามสบาย ขอใหทุกคนมีความสุขกับความแชม ชาของชีวิตหรืออีกนัยหนึ่งคือขอใหรับมือกับความจําเจซํ้าซากใหได ขอใหทุกคนมีความสุขกับปใหม ที่จะนําพาเรื่องธรรมดาๆใหเกิดขึ้นกับชีวิตอีกครั้ง แตอยาลืมวาบางครั้งเรื่องธรรมดาๆอาจไมธรรมดา เหมือนการตูนของวิศุทธิ์ก็ไดนะ

ความฝและ น ภาพลวงตา

มุเก็น มามิยะ 夢幻魔実也 ชายชุดดําผูปรากฏตัวอยางลึกลับพรอมกับรอยยิ้มเฉื่อยชาและ แววตาที่เยาะเยยอยางมืดมน ถึงแมวา การตนู เรือ่ ง มุเก็น มามิยะ จะไมคอ ยเปนทีร่ จู กั เทาไรนัก แตนกั อานการตนู ญีป่ นุ หลายๆ คนก็นาจะไดเคยเห็นลายเสนสวยๆ จากการตูนสยองขวัญอยาง ชั่วโมงเรียนพิศวง ของ อ.ทาคาฮาชิ โยสุเกะ มาแลวหลายคน เนื้อเรื่องที่วาดวยอาจารยสาวผูคอยปราบเหลาวิญญาณที่คุกคามนักเรียน ของเธอ คุดัง หรือ คุกกี้จัง จาก ชั่วโมงเรียนพิศวง มีอดีตลึกลับเกี่ยวกับเหตุการณไฟไหมในโรงเรียน มัธยมของเธอ มุเก็น ซึ่งในเรื่องจะยังไมมีการเอยชื่อใหไดรูจักกัน เปนเสมือนเทวดาปกดําผูพิทักษคอย ชวยเหลือและแกปมตางๆในเรื่อง และจนจบเราก็ยังคงตองสงสัยวา มุเก็น หรือชายชุดดํา รางเบาบาง คนนี้เปนอะไรกันแน คําอธิบายที่ อ.ทาคาฮาชิ ใหมาทายที่สุดก็คือความคลุมเครือระหวาง คนรัก หรือ แค ญาติหางๆ จากอดีตกาล ดวยความที่เปนที่นิยมอยางมาก มุเก็น นามามิยะ จึงไดรับเกียรติใหมีซีรี่ยสการตูนเปนของตัว เองเสียที และชื่อจริงของชายชุดดําคนนี้ก็กลายเปนที่รูจักในหมูนักอานทั้งหลาย นั่นก็คือ มุเก็น มามิยะ 夢幻 ลักษณะความสามารถที่เหมือนจะมองทะลุหัวใจคนไดของ มุเก็น ประกอบมาจากชื่อที่มีคันจิ สองตัวดวยกัน 夢 ยูเมะ หรือ ความฝน และ 幻 มาโบโรชิ หรือ ภาพลวงตา ซึ่งอธิบายตัวของเขาที่เปนคน ไขวควาจับตัวไดยากสมดังชื่อ ถาถามผูที่เคยไดอาน มุเก็น นามามิยะ ผานตามาบางแลว รับรองได วาไมมีใครมั่นใจสักคนวาเขาคืออะไรกันแน วิญญาณ ปศาจ ซาตาน หรือวาเปนเทวดาที่มีปกเปนสีดํา หลังจากที่ไดอานการตูนชุดใหมของ อ.ทาคาฮาชิ แลวขอรับรองในความสยดสยองของลาย เสนที่ไมเคยทําใหผิดหวัง และเนื้อเรื่องลี้ลับที่คลุมเคลือ ซอนปมประเด็นหลายๆอยางใหไดขบคิดเลน เปนอรรถรสที่แปลกใหม และที่ขอเนนเปนที่สุด คือ บทพูด ของตัวละคร ที่เฉียบคมแมจะถูกแปลออก มาเปนภาษาไทย ทุกคําพูดของ มุเก็น นั้นยังคงชาญฉลาดเหลือเกินจนในบางครั้ง แลดูนาหมั่นไสเลย ทีเดียว ถาหากใครที่มีความสามารถในการอานภาษาญี่ปุนและไดมีโอกาสอานเนื้อเรื่องจากฉบับจริง โดย อ.ทาคาฮาชิ คงจะรูสึกเขาถึงตัวละครที่สื่อผานภาษาที่ใชไดอยางนาสนใจทีเดียว เพราะการตูน

เรื่องนี้มีลักษณะเดนที่มีคําพูดไมเยอะ อธิบายผานภาพเสียมากกวา ดังนั้นคําทุกคํา จึงสื่อความหมาย มากกวาที่เปนจริงไปประมาณ 0.9% มุเก็น นามามิยะ จะเปนผูช ายทีค่ ณ ุ อยากจะใหปรากฎตัวขึน้ มาใกลๆ ทุกครัง้ ทีเ่ กิดปญหา พรอม กับคํากลาวแนะนําตัวอยางเปนทางการวา "ชื่อของผม คือ มุเก็น มุเก็น มามิยะครับ" แลวปลอยใหดวงตาของเขามองทะลุหัวใจ และไขปญหาของใจที่มีอยางแยบยล โดยถูกคารม อันคมคายของเขาลอลวงไปดวยในเวลาเดียวกัน “สุภาพบุรุษมุเก็น” คือ การตูนที่อยากจะบอกตอใหไดอานกันจากใจจริง

หมู มา ฮิปโป

หรือ

มูมิน

ถาถามวาใครรูจักเจาตัวประหลาด ขาวๆ กลมๆ นุมๆ มีใบหนาคลายมา และลําตัวเหมือน ฮิปโปโปเตมัส อาศัยอยูในบานทรงสูงที่เชิงเขาในปาแหงหนึ่ง จะมีใครรูจักบาง? มูมิน หรือ มูมินโทรล คือชื่อของเขา หลายๆ คนอาจจะคุนตากับภาพเจา หมูมา หรือ ฮิปโปขาว ตัวนี้จากการตูนญี่ปุน สํ า หรั บ เด็ ก เรื่องหนึ่งที่วาดวยเจาตัวประหลาดอวนกลมผจญภัยกับเพื่อนๆ ที่มีจิงโจ หนาเหมือน หนู เด็กผูหญิงตัวเล็กๆทาทางอวดเกง และเจาอวนกลมสาวอีกตัวที่มีแวว วาจะเปน นางเอกของเรือ่ ง นอกจากนัน้ ยังมีคณ ุ แมทมี่ ผี า กันเปอ นผูกเอวกลมๆไว เสมอ และคุณพอทีส่ บู ไปปและสวมหมวกทรงสูงตลอดเวลา ตบทายดวย ชายที่สวมหมวกสีเขียวที่แอบเปาขลุยอยูหลังทิวตนไม ทัง้ หมดนีเ้ ปนเรือ่ งเขาใจผิด หรืออาจจะไมเปนทีร่ กู นั สําหรับ หลายๆคนทีค่ ดิ วานีค่ อื การตนู สัญชาติญปี่ นุ แตอนั ทีจ่ ริงแลว มูมนิ เปน หนังสือนิทานเด็กที่มีตนตอมาจากประเทศสวีเดน และไปโดงดังใน ประเทศฟนแลนด โดยมี Tove Jansson เปนผูแตง มูมินโทรล เปนลูกชายของ มูมินมัมมะ กับ มูมินพัปปะ ทั้งสามตัวอาศัยอยูในบานทรงสูงใน

มูมนิ แวลลี่ คิดวาทุกคนยังคงจดจําความนารักของครอบครัวตัวกลมนีไ้ ด และรอยยิม้ ทีพ่ วกมันไดสรางให หนังสือหลายเลมตีพมิ พเรือ่ งราวของครอบครัวมูมนิ และตัวละครอีกมากมายถูกถายทอดออก มาใหเราไดรูจักกัน ตัวละครหลายตัวมีลักษณะเดนที่สําคัญตอตัวผูแตง ตัวอยางเชน ตัวละครที่ชื่อวา กรูก เปนสิ่งมีชีวิตรูปรางคลายภูเขาสีดํา มีดวงตาโตๆเปนประกาย ทุกอยางที่กรูกแตะตองจะตองเฉา ตาย หรือ ถูกทําใหกลายเปนนํ้าแข็งไปเสียหมด เพราะกรูกนั้นเปนตัวแทนของหนาหนาวอันโหดราย ในแทบประเทศยุโรปเหนือที่ดวงอาทิตยเปนสิ่งที่หาไดยาก และหนาหนาวปกคลุมประเทศอยูมาก เกือบครึ่งปพื้นดินปกคลุมไปดวยนํ้าแข็ง และชีวิตก็ถูกทําใหเฉาตายดวยอุณหภูมิที่ลบตํ่าเกินกวาที่สิ่ง มีชีวิตจะสามารถดํารงอยูได เหมือนนิทานสําหรับเด็กทั่วๆไป เรื่องราวที่เลายอมมีคติสอนใจ หรือคําคมแอบแฝงอยูเสมอ ตัวละครทั้งหลายนอกจากจะนารักแลว ยังแอบใหขอคิดมากมายเอาไวสําหรับผูอานและผูชมอีกดวย เชน คําพูดของ Snufkin ชายสวมหมวกสีเขียวทีม่ กั จะแอบเปาขลุย อยูบ นยอดไม ทีพ ่ ดู เกีย่ วกับอิสรภาพ วา “คนเราคงจะไมสามารถมีอิสภาพที่แทจริงไดถาหากยังคงชื่นชมใครคนใดคนหนึ่งอยางสุดหัวใจ” เหมือนกับลักษณะของ Snufkin ที่เปนหนุมสันโดษ พเนจรไปเรื่อยๆ และนานๆ ครั้งจะวนเวียนมาแลก เปลีย่ นความคิดกับมูมนิ และพองเพือ่ นเปนระยะๆ เปนหนึง่ ในตัวละครทีเ่ ปนทีร่ กั ของผูอ า นหลายๆคน ดวยเหตุผลคือหลงใหลในคําพูดเทๆ ของชายสวมหมวกสีเขียวที่มีชื่อวา Snufkin แมวาสุดทายเราจะไมรูวา มูมิน เปนตัวอะไรกันแน ระหวาง หมู มา ฮิปโป หรือ อาจจะไมใชทั้ง สามอยาง แตเจาครอบครัวตัวกลมนี้ก็สามารถใหไดทั้งความสุขและความบันเทิงกับเรา เวลาที่คิดถึง วัยเด็กเมือ่ ครัง้ ทีท่ กุ อยางยังเปนไปเหมือนกับในโลกใบเล็กของมูมนิ นัน้ การไดหยิบหนังสือภาพขึน้ มา อาน หรือ หาการตูนมาดูสักตอน ก็ทําใหโลกของเราเบาขึ้นไดชั่วขณะหนึ่ง และบางครั้ง ปญหาที่มีอยู มันอาจจะแกไดงายๆ ไมตางจากการผจญภัยของมูมินเลยทีเดียว

Rate-Arts เรื่อง : Johnnie Walker

Kick Ass

Kick-Ass ไมใชหนังแอ็คชั่น ตลกๆ มีตัวละครในชุด Superhero สีสัน สดใส ออกมาปราบเหลารายพิทักษโลก Kick-Ass ไมใชหนังครอบครัว คุณพอดูได คุณลูกดูดี มีคุณธรรม สอนใจทายเรื่อง แต Kick-Ass ดูจะเปนหนังทีย่ าํ ความขาดๆ เกินๆ ในหลายแงหลาย มุมของคนเราออกมาไดสะใจพอประมาณ เรื่องราวเริ่มจาก นาย Dave Lizewski เด็กชายมัธยมปลายคนหนึ่ง ผูใ หนยิ ามกับตัวเองวา ไมมคี วามผิดปกติใดใดเพียงแต ไรซงึ่ ความพิเศษทุกรูป แบบ ชีวติ วันๆ ของเขาชางนาเบือ่ เขาแค “มีตวั ตนอยู” อยางปกติธรรมดาเปน ที่สุด แตความไมธรรมดาเริ่มขึ้นจากขอสงสัยเล็กๆ นอยๆ เทาที่คนธรรมดา อยางเขาจะคิดได นั่นก็คือ “ในจํานวนคนมากมายที่อานการตูน และชอบ เรื่องราวของ Superhero จะมีสักกี่คนกันที่ “อยาก” หรือ “กลา” ทําตัวเปน Superhero กันจริงๆ?” ขณะที่เพื่อนๆ ลงความเห็นวา เพอเจอและเกินจริง แต Dave กลับพบคําตอบ อาชญากรรมเล็กๆ นอยๆ เกิดขึ้นแทบจะทั่วทุกตารางนิ้ว แตทุก คนเพิกเฉย ยืนมองอยูเงียบๆ เพราะไมใชหนาที่ของตนจะตองเอาตัวเอง ไปเสี่ยง ภาพพวกนี้เองที่ Dave เห็นอยูทุกเมื่อเชื่อวัน และเขาจะไม ทนอีกตอไปแลว หลังสั่งซื้อชุด Superhero พรอมหนากากสีเขียวสด

Á¡ÃÒ¤Á - ¡ØÁÀÒ¾Ñ¹¸ 2554

Dave ก็พรอมออกไปชวยเหลือโลก เพียงแตมัน ไมงายอยางที่เขาคิดไว เพราะเขาไมไดมีอุปกรณ พิเศษใดใดสักชิ้น ไมไดมีพลังในการตอสู เขาเริ่ม จากการฝกซอมกระโดด ไต ปนบนดาดฟาตึก ทั้งที่ พบวามันชางเสี่ยง และไมไดนาสนุกเลยสักนิด บท เรียนแรกของวีรบุรุษจําเปนเลนเอาสาหัสจนแทบ ตองเอาชีวิตไปทิ้ง แตเขายังไมหยุด ครั้งหนึ่งความบา บิ่นทําให Dave ตองสูกับนักเลงทั้งกลุมเพื่อชวยชีวิต ชายคนหนึ่งไว และจากเหตุการณนั้นเองทําใหชื่อของ Kick-Ass ปรากฏขึ้นสูสายตาสาธารณชน แต Kick-Ass ในสถานะ Superhero ลึกลับก็ถงึ กับ ตะลึงเมื่อไดพบกับ เด็กหญิงนักฆานามวา Hit-Girl ที่ชวย เขาเอาไวจากกลุมอันธพาล Kick-Ass ยิ่งงงหนักเมื่อไดพบ พอของเธอหรือ Big Daddy ซึง่ สัง่ ใหเขาไมเปดเผยเรือ่ งนีก้ บั ใคร เขารูสึกวาคนพวกนี้ตางหากที่เปน Superhero ตัวจริง และเปนครั้งแรกที่ Dave อยูในเหตุการณที่มี คนฆากันตายมากมายอยางนั้น เขาเริ่มสับสนและรูสึกวาการริอาจจะเปน Superhero ของเขานั้นดูจะเกิน เลยและลํ้าเสนไปหนอยแลว วงจรชีวติ ของ Dave เปลีย่ นไป เขาเริม่ มีสว นพัวพันกับการตอสูม ากขึน้ ยิง่ มองเห็นความนารังเกียจ การหลอกลวงของคนเรา ยิง่ ไดรบั รูถ งึ ความเจ็บปวดและความตายทีใ่ กลแคเอือ้ ม เมือ่ เขาเลือกชดใชความ ผิดพลาดของตน ดวยการเลือกทางสายทีท่ งั้ อันตรายและนองเลือด จนนาสงสัยวา Dave ยังจะมีโอกาสกลับ ไปใชชีวิตคนธรรมดาอยางที่เขาเคยเปนไดอีกหรือไม? Kick-Ass อาจเรียกไดวาเปนหนังตลกรายเรื่องหนึ่งเลยก็วาได เพราะนี่ไมใชหนัง Superhero ประเภททีช่ ว ยเหลือโลกจากเหลาวายราย แตเปนหนังทีเ่ ผยใหเห็นแงมมุ วายรายทีม่ อี ยูใ นตัวคนทุกคนตาง หาก ฉากแอ็คชัน่ ตลอดทัง้ เรือ่ งมีภาพการทํารายรางกายและการฆาตกรรมทีไ่ มเด็ก ไมขาํ และไมปรานี แต บอกกับคนดูตรงๆ เลยวาความรุนแรงขนาดนีม้ นั เกิดขึน้ งายแคไหนสําหรับคนเราในปจจุบนั (ซึง่ คนเขียน ชื่นชมประเด็นในการนําเสนอนี้ แตหวังวาคนดูคงแยกแยะไดวา อะไรควรทําและไมควรทํา) หนังเรื่องนี้

n a M r e d i p S น  ป เ า  ว ว  ล ง ิ แ  ู ญ ร า ห  ู ข เ ผ ”  r ด e ไ k “ r a ะ P จ ่ ี r ท e ก t า e ห P ง ตา นธรรมดาอยาง ไมใชค (รวมไปถึงตนฉบับการตูนดวย) นําเสนอความเปนปจจุบันในชีวิตประจําวันไดชัดเจนดี ตัวอยางงายๆ คือ การที่ Dave สั่งซื้อชุดสีเขียวของเขาจากเว็บไซต Ebay ใชเว็บไซต MySpace ในการบอกเลาเรื่องของตัว เอง รวมทั้งกรณีที่เขากลายเปนที่รูจักในฐานะ Superhero บนเว็บไซตวิดีโอออนไลนอยาง YouTube รวม ทั้งการตลบหลังจากฝงผูรายที่คิดจะสังหาร Kick-Ass กับ Big Daddy แบบถายทอดสด การนําเอาสื่อรวม สมัยมาใชนชี้ ใี้ หเห็นถึงสภาวะทีเ่ ราตกเปนทาสของสือ่ ทีเ่ นนยํา้ ใหเห็นถึงความธรรมดาสามัญของเรือ่ งราว ที่อาจเกิดขึ้นไดกับเราคนใดคนหนึ่งในโลกของสงครามสื่อเชนในทุกวันนี้ ตัวละครก็เปนอีกสวนสําคัญที่ทําใหหนังมีความสมจริงอยูมาก ขอเริ่มดวยคูพอลูก Big Daddy กับ Hit-Girl ที่ในตอนแรก Dave เห็นวาพวกเขาตางหากที่เปน Superhero ตัวจริง ในขณะที่ตัวเอง เปนแคนักเรียนบาบิ่นคนหนึ่งที่สําคัญตนวาชวยโลกได แตเมื่อ Dave กาวขามโลกใบเดิมของเขาไปสู การ(พยายาม)เปนวีรบุรุษ เขากลับตั้งคําถามวา สิ่งที่เรียกวาการกระทําของวีรบุรุษที่เขาชื่นชมในตัวสอง พอลูกนั้น ที่จริงแลวเปนการปราบเหลารายเพื่อลางแคนสวนตัวตางหาก ความเปนคนยิ่งเห็นไดชัดเจน จากตัวละครสองพอลูกนี้ คือ คนธรรมดาที่มีอดีตอันเจ็บปวด พวกเขาไมไดมีพลังพิเศษที่จะใชถลมศัตรู อุปกรณสงั หารนัน้ เปนแคเงาของความคับแคน และความอาฆาตพยาบาททีเ่ ปนอาวุธชัน้ เยีย่ มในการเลือก ที่จะฆาแทนที่จะใหอภัย โดยเฉพาะ Hit-Girl ที่เปนตัวอยางของเด็กที่ไดรับการปลูกฝงแบบผิดๆ ทําใหเธอ สูญเสียความเปนเด็กที่งดงามไปสูโลกของผูใหญที่เย็นชาและโหดราย อีกมุมที่คนเขียนชื่นชอบคือการโจมตีบุคลิกแบบซํ้าๆ ของตัวละคร Superhero ตางๆ ไมวาจะเปน Big Daddy ที่แตงตัวคลายกับ Batman (และยังถูกตัวรายในเรื่องเรียกวา Batman ดวย) Red Mist ก็ถูก สรางผานตัวละครเด็กรวยที่ไมไดรับความเขาใจจากพอแม การเปน Superhero ของเขามาพรอมการ แตงตัวเทๆ กับอุปกรณหรูหราลํ้ายุค ที่เปนการตอกแรงๆ ถึงการเปน Superhero ที่มีตัวชวย แตไมไดมีใจ จะชวยเหลือใครจริง ตองการใหมีภาพลักษณ ตองการทําตามความใฝฝนของตนเทานั้น แตที่กัดไดแรง ที่สุดเห็นจะเปนคําพูดของ Dave ที่บอกวา เขารูแลววาเปน Spider Man ตางหากที่จะ “ได” ผูหญิง ไมใช คนธรรมดาอยาง Peter Parker ซึง่ กระทบคานิยมของคนเราในการใหคณ ุ คากับใครสักคนจากความพิเศษ ของเขามากกวาการเปนตัวเขาเอง

Á¡ÃÒ¤Á - ¡ØÁÀÒ¾Ñ¹¸ 2554

หนังเรื่องนี้ยิ่งดูก็ยิ่ง คิด คําถามทีว่ า ใครเลาจะเปนวีรบุรษุ ไดจริงๆถูกโยนใสคนดูเปน ระยะๆตลอดเรื่อง แลวก็ ทําใหคิดถึงคําพูดของ Dave ที่วา “The comic books had it wrong, it didn’t take a trauma, or cosmic rays or a power ring to make a superhero. Just the perfect combination of optimism and naivety.” ถึงจะเปนแค มุมมองของ Dave เพียงคนเดียว ที่ชาง มองโลกในแง ดี แต เ ขา เลื อ กที่ จ ะเชื่ อ ในความตั้ ง ใจดี ของคนมากกวาจะพึ่งพาพลัง จากภายนอก แม Dave จะเริ่มตนดวยการเลียนแบบวีรบุรุษ ในแบบที่ เ ขารู  จั ก ทั้ ง การหาชุดมาใส การปดบังตัวตน แต ตลอดทั้งเรื่อง Dave ก็ ยังคงเปนเด็กผูชายเปนๆ ที่ไมไดคิด อยากฆาใครจริงๆ ไมอาจตอสูได อยางโลดโผน ไมไดเปลี่ยนแปลงจากคน ธรรมดาไปสูจ อมพลัง แตความกลา และความหวังดีของเขาก็ทําใหเขาเรียนรูจน เขาใจถึงขีดความสามารถและขอ จํากัดของความเปน “มนุษย” ทัง้ ดานรางกาย และจิตใจ สุดทายอาจบอกไดวา Dave นี่แหละที่รักษาความเปนมนุษยไว ไดโดยทีส่ ญ ู เสียไปนอยทีส่ ดุ เมื่อเทียบกับตัวละครตัวอื่นๆ หนัง production เล็กๆจาก ทีมสรางชาวอังกฤษนี้ กํากับ โดย Matthew Vaughn (จากเรือ่ ง Layer Cake และ Star Dust) ถูกดัดแปลง จากการตนู ชือ่ เดียวกัน เขียนโดย Mark Millar และวาดรูปประกอบโดย John Romita, Jr. (ถาชอบแนวคิดเรื่อง ราวโหดๆคลายกันขอแนะนําเรื่อง Wanted จาก ผูเขียนคนนี้ดวย) ภาพในเรื่องสีสัน สดใส มีคําพูดเฉียบๆและมุขตลกอยูประปราย อารมณลอเลนประชดประชันตั้งแตฉาก เปดกับเสียงเลาเรื่องของ Dave สวนฉากตอสู ทั้ ง หลายก็ โ หดจริ ง โดยเฉพาะ Hit-Girl สังหารในความมืด อาวุธโหดของ Big Daddy ที่ราคามหาศาล กับ รถ Mist Mobile ของ Red Mist ก็นาตื่นตาดี สวน เพลงประกอบมันๆที่คนเขียนชอบมากคือ Bad Reputation ของ Joan Jett ที่เขากับ ตัวละคร Hit-Girl อยางลงตัวทีเดียว สุดทาย ก็ยิ้มกวางๆใหกับชื่อภาคภาษาไทยที่ ยังคงรักษาระดับความฮาไวไดดี ในนาม “เกรียนโคตรมหาประลัย” นี่เปนเพียงความเห็นจากคนเขียนที่ ไดลองเปนคนดู ทั้งที่ไมใชคอการตูนและแฟนหนัง แอ็คชั่นเลย ถาคนอานสนใจก็ลองไปหาดูไดนะ แลวมีความคิดเห็นยังไงเราอาจจะไดมาแลกเปลี่ยนกัน

Å‹Í§(μÒÁ)ÃÍÂ เรื่อง : เพตรา

»ÅÒÂ·Ò§ ³

. . . ¹ Ò ¤ § àªÕÂ ในทุกๆวันที่เราทุมเทเวลาใหกับการเรียน หนั ง สื อ เตรี ย มสอบ หรื อ หั ว หมุ น กั บ รายงานที่ ประดังเขามาไมเวนแตละอาทิตย เพือ่ นๆคงเหนือ่ ย ลาและเฝารอวันทีจ่ ะไดไปพักผอนในสถานทีท่ เี่ งียบ สงบ อากาศดีทั้งวันทั้งคืน ผูคนนารักมีนํ้าใจ และมี บรรยากาศสวยๆรายลอม สถานที่เชนนั้นมีอยูจริง ไมใชแคในจินตนาการ และทีแ่ หงนัน้ คือ...เชียงคาน อีกหนึ่งมนตเสนหแหงลุมแมนํ้าโขง เชียงคานเปนอําเภอเล็กๆในจังหวัดเลย แตเรียกไดวาเปนเมืองที่มีมนตขลังแบบวัฒนธรรม อีสานอันมีสสี นั และชวนใหสนุกสนานไปพรอมๆกับ สภาพความเปนเมืองเล็กๆอันเงียบสงบ ปราศจาก

ความวุนวายใดใด บานไมที่เรียงรายตอกันตลอด แนวแมนํ้าโขงคือเสนหอันดับแรกๆของเชียงคานที่ ผูมาเยือนทุกคนตางก็ประทับใจในความเรียบงาย นามอง ตามบานเรือนไมเหลานี้เราสามารถเรียนรู วิถชี วี ติ ของชาวเชียงคาน ผูท พ ี่ รอมจะหยิบยืน่ นํา้ ใจ อันดีแกนักทองเที่ยว อยางเชน คุณยายทานหนึ่งที่ มักจะนั่งหนาบานทุกเย็นแลวปงกลวยปงที่หอมไป สามบานเจ็ดบาน แกไมลังเลที่จะใหกลวยปงของ แกกับนักทองเทีย่ วทีเ่ ดินตามกลิน่ มา แมเราจะควัก แบงกยี่สิบให แตคุณยายกลับยิ้มอยางมีอัธยาศัย และกลาววา “ยายไมไดขายหรอกหนู เอาไปกิน เถอะ ถาอรอยก็กลับมาเอาอีกนะ...”

Á¡ÃÒ¤Á - ¡ØÁÀÒ¾Ñ¹¸ 2554

นอกจากนํ้าใจของชาวเชียงคานจะสราง ความอบอุนและรอยยิ้มแกผูมาเยือนแลว อาหาร ของทีน่ กี่ น็ า ประทับใจอยูไ มนอ ย ใครทีม่ าเชียงคาน แตไมไดลิ้มลอง “ตําดองแดง” ถือวามาแลวเสีย เทีย่ วอยางทีส่ ดุ “ตําดองแดง” คือสมตําพืน้ บานของ ทีน่ ี่ ซึง่ แมคา สมตําจะใสสารพัดผักสมุนไพร ปลารา กลมกลอม ปูดองและเสนขนมจีนทีม่ หี นาตาเหมือน เสนลอดชอง เมื่อไดชิมแลวรับรองจะติดใจ แตถา ใครรับประทานอาหารรสแซบไมคอยได แนะนํา ใหไปราน “เฮือนหลวงพระบาง” เพราะอาหารที่ นี่เนนหนักไปที่อาหารพื้นบานซึ่งมีปลาแมนํ้าโขง เปนสวนผสมหลัก ในเมนูมีจานเดนๆมากมาย ให เ ลื อ กสรร ราคาย อ มเยา บริ ก ารชั้ น หนึ่ ง และรสชาติอาหารก็อรอยถูกปากนาประทับใจ นอกจากรานเฮือนหลวงพระบางแลว เชียงคาน ยังมีรา นอืน่ ๆอีกมากมายทีพ่ อ ครัวแมครัวตัง้ ใจ ปรุงอยางเต็มที่ และคุณภาพเกินคุมกับราคา ธรรมชาติของเชียงคานคือเสนหที่จะ ไมกลาวถึงไมได ความสวยงามทางธรรมชาติ ของเชียงคานมีใหชนื่ ชมไดตลอดทัง้ วัน ตัง้ แต กอนพระอาทิตยจะเคลื่อนตัวขึ้นมาจากทิว เขาดวยซํา้ เวลาตีหา ครึง่ จึงเปนเวลาทีเ่ หมาะ ทีส่ ดุ สําหรับการเตรียมตัวไปชมทะเลหมอก ที่ “ภูทอก” การเดินทางดวยรถตองอาศัย ความชํานาญจากคนทองถิ่นเพราะทางขึ้น ภูคอนขางลาดชัน และดวยอุณหภูมิที่ตํ่า กวา 10 องศาเซลเซียสทําใหเราหายใจ เขาออกเหมือนมังกรพนควัน เมื่อมาถึง ยังยอดภู แมวาสายหมอกจะยังไมปรากฏ แตทิวเขาทั้งฝงไทยและลาวกับสายนํ้า โขงก็งดงามชวนใหมองอยางไมรูเบื่อ จน กระทั่งพระอาทิตยคอยๆเคลื่อนขึ้นและ

ฟาเริม่ เปลีย่ นสีเปนสีกหุ ลาบชมพูอมสม สายหมอก ก็คอ ยๆคลอยจากมุมเขาริมแมนาํ้ โขงฝง ลาวมาทอด ตัวอยูเบื้องหนาเรา งดงามเกินกวาจะเปรียบเปน คําพูดได เมื่อยามเริ่มสาย อีกสถานที่ทองเที่ยว ที่มีชื่อเสียงของเชียงคานอยาง “แกงคุดคู” อันมี ตํานานความเชื่อของชาวเมืองถึงกําเนิดของภูชาง และกลุมโขดหินเหนือแมนํ้าโขง ก็เปนอีกหนึ่งทาง เลือกที่นาแวะเวียนไปชม ตอนกลางวันมาพรอม กับแสงแดดจะแรงไปเสียหนอย แตก็ยังมีลมเย็นๆ ที่ทําใหรูสึกสงบ เปนชวงเวลาที่เหมาะกับการจิบ เครื่องดื่มแกวโปรดไปพลางอานหนังสือในราน กาแฟที่มีอยูใหเลือกมากมาย ซึ่งแตละ รานก็ตกแตงอยางเกไกมรี ปู แบบเฉพาะ ของตัวเอง เมื่อเริ่มใกลคํ่า การออกมา นัง่ ชมแมนาํ้ โขงดูฝงู นกกระยางบินกลับ รังก็นาเพลิดเพลินไปอีกแบบ และยาม พระจันทรและดวงดาวเปนรอยเปนพัน มาเยือน นอกจากจะนั่งเลนริมระเบียง ที่พักแลว การออกมาเดินซื้อของที่ระลึก และถายภาพ “ถนนคนเดิน” ก็ชวนให มีความสุขสนุกสนานที่แปลกใหมแบบ ที่หาไมไดในเมืองใหญๆ อยางกรุงเทพฯ เชื่อวาถึงตอนนี้คงมีใครหลายๆ คนกําลังสนใจจะไปเยี่ยมเยือนเชียงคาน อยู  แ น ๆ เรื่ อ งของการเดิ น ทางนั้ น มี ใ ห เลือกมากมาย หากเพือ่ นๆอยากเทีย่ วแบบ สบายๆไมเหนือ่ ยมาก เพือ่ นๆ สามารถเลือก ใชรถประจําทางปรับอากาศจากสถานีขนสง หมอชิตไปยังเชียงคานไดโดยตรง แตถา เพือ่ นๆ อยากใชพลังในวัยหนุม สาวใหคมุ คา รวมทัง้ ตองการประหยัดคาใชจา ย แนะนําวา ใหนั่งรถไฟไปลงที่สถานีอุดรธานีระหวาง

Á¡ÃÒ¤Á - ¡ØÁÀÒ¾Ñ¹¸ 2554

“ÂÒÂäÁ‹ ä ´Œ ¢ÒÂËÃÍ¡Ë¹Ù àÍÒä»¡Ô¹à¶ÍÐ ¶ Œ Ò Í Ã ‹ Í Â ¡็ ¡ÅÑºÁÒàÍÒÍÕ¡ ¹Ð...”

การเดินทางเพื่อนๆ สามารถสัมผัสอากาศหนาวยะ เยือกและทิวทัศนยามเชาของทุง หญาสีทอง จากนัน้ ตอรถสกายแล็ป (รถสองแถวเล็กที่ตองขอเตือนวา ใหระวังเรื่องการถูกโกงราคาดวย!) ไปลงที่สถานี ขนสงประจําจังหวัดเพื่อตอรถไปยังสถานีขนสง จังหวัดเลย แลวจึงตอรถสองแถวไปอําเภอเชียงคาน แ ม  จ ะ ฟ  ง ดู เ ห นื่ อ ย แ ล ะ ยุ  ง ย า ก แ ต  ประสบการณในการเดินทางก็ทาํ ใหเราไดเห็นและ รูจ กั อะไรหลายๆ อยาง และรับรองวาเมือ่ เพือ่ นๆ ได สัมผัสเสนหของเชียงคานดวยตัวเองแลว ทุกความ เหนื่อยหนายที่เคยมีจะหายไปอยางนาอัศจรรยใจ เพราะนอกจากเราจะมีความทรงจําอันสุขสงบใน เชียงคานแลว เรายังสามารถเก็บเอาแรงใจที่ไดมา สูกับชีวิตการเรียนการทํางานอีกดวย

bon appetit เรื่อง : เกี๊ยวนํ้าสอง

ไล-บรา-รี่ : ห้ องสมุดของความสบาย

ใครบางทีเ่ คยตัง้ หนาตัง้ ตาจะเขาไปนัง่ จะอานหนังสือในหอสมุดปวย แต ไปๆ มาๆ กลับมา จบดวยการนั่งหลับคากองหนังสือ? ถาไมมใี ครยกมือ ผมก็จะยกของผมคนเดียวนีล่ ะครับวาผมเคย และก็ ไมไดเคยแคครั้งเดียว เสียดวย ผมไมรเู หมือนกันวาทําไมผมถึงชอบไปหลับในหองสมุดแทนทีจ่ ะ ไดไปอานหนังสืออยาง ที่ควรจะเปน ถาไมมีใครตอบได ผมก็ขออนุญาตสรุปเอาเองเลยแลวกัน วาเปนเพราะบรรยากาศ ของหอสมุดนั้นชวนหลับ ที่สรุปอยางนี้ก็ใชวาจะไมมีมูลความจริงนะ ครับ แตเพราะการทีผ่ มเพิง่ ไดไปนั่งอานหนังสือจนจบเลมที่รานไล-บรา-รี่ ในซอยสุขุมวิท 24 ก็ นาจะพอใชเปนขอมูลสําหรับ การสรุปของผมไดอยูบางนะครับ รานไล-บรา-รี่ ที่วานี้ ไมไดเปนรานหนังสือที่มีมุมสวน ตัวใหลูกคาไดหนังอานหนังสือ กันนะครับ แตรานนี้เปนรานบรรยากาศดีๆ ที่มีขายตั้งแตชา กาแฟ วาฟเฟล หมึกทอดคาราเกะ ไปจนถึงขาหมูเยอรมัน และเมนูอื่นๆ อีกหลากหลายจนไม สามารถทีจ่ ะระบุไดวา รานนีเ้ ปนราน อาหารที่ขายกาแฟ หรือ รานกาแฟที่ขายขนมและอาหาร เอาเปนวาไมวารานนี้จะขายอะไรเปน หลักก็ตาม รานนี้ก็ยังคงเปนรานที่นาลองไปแวะชิมทั้ง ขนม ชา กาแฟ และขาหมู ที่พลาดไมชิม ไมไดคงจะหนีไมพนบรรยากาศในรานนี้นี่เอง

Á¡ÃÒ¤Á - ¡ØÁÀÒ¾Ñ¹¸ 2554

รานไล-บรา-รี่ มีสองชัน้ ใหลกู คาแตละคนไดเลือกนัง่ กันตามใจชอบ ชัน้ ลางจะเปนเกาอีบ้ นุ วม ตัวไมเล็กไมใหญขนาดกําลังนัง่ สบาย หรือถาชอบนัง่ นุม ๆ กวางๆ ก็เลือกทีจ่ ะเขาไปนัง่ บริเวณดานในที่ จัดเปนโซนโซฟายาวติดพนังดานใน นั่งเรียงกันไดเปนสิบคน สวนชั้นบนเหมาะสําหรับคนที่ชอบนั่ง ยืดตัวสบายๆ กับพื้น ทางรานมีเบาะใหญๆ หลายๆ เบาะวางเขาชุดกับโตะญี่ปุนหลายตัวใหเราเลือก นั่งกันไดอยางเอกเขนก เมือ่ หาทีน่ งั่ ถูกใจสบายตัวกันเรียบรอยแลว ก็เดินมาเลือกเมนูเบาๆ ไวกนิ เลนๆ ผมขอแนะนํา ใหแคกนิ เลนๆ ก็พอจะดีกวานะครับ ไมใชเพราะกลัวอวนแตเปนเพราะราคาอาหารทีน่ สี่ งู อยูพ  อตัว หา อะไรรองทองไวหนอยก็นาจะพอครับ สําหรับเมนูเบาๆ ที่ผมจะขอแนะนําเปนเมนูขึ้นชื่อของรานนี้ ขึ้น ชื่อจริงๆ นะครับเพราะเมนูนี่ชื่อวา ไลบรารี่วาฟเฟล อยาเพิ่งรีบตกใจกับรูปทรงที่ออกจะแหวกแนว จากวาฟเฟลธรรมดาทั่วไป เพราะไลบรารี่วาฟเฟลนี้เนื้อนอกกรอบหอม แตเนื้อในนุมหวานกรุนกลิ่น ใบเตยจางๆ กินแลวอารมณดีมีแรงอานหนังสือตอทันทีเลยครับ สวนเครื่องดื่มที่นี่มีใหเลือกหลาย อยางไมวาจะเปนกาแฟชามใหญ (อานถูกแลวละครับ ที่รานนี้เขาเสิรฟกาแฟเปนชามใหยกซดไดเลย จริงๆ) หรือจะเปนสมูทตีเ้ ขมขนก็ใชได แตทผี่ มขอแนะนําใหกนิ คูก บั ไลบรารีว่ าฟเฟลนัน้ นาจะตองเปน ชาบลอสซัมบลูม ชาดอกไมสสี วยเสิรฟ เปนกาแกวใสเห็นกลีบดอกไมลอยพริว้ สวยในนํา้ ชา ทีส่ าํ คัญกลิน่

หอมจางๆ แตชวนสดชื่นกับรสขมบางๆ ที่มาชวยตัดรสหวานของวาฟเฟลไมใหเลี่ยนติดคอมากเกินไป ของอรอยๆ บรรยากาศดีๆ เพลงเพราะๆ ที่เลนคลอเบาๆ สลับกับเสียงเครื่องบดกาแฟที่ดัง เปนระยะๆ อยางนี้ละครับ ชวนใหผมนั่งเอนหลังพิงกําแพงอานหนังสือไดอยางสบายใจ จนจบไปหนึ่ง เลม (ไมไดอานหนังสือเร็วนะครับ ตอนที่ไปครั้งนั้นผมอานไปไดเกือบครึ่งเลมแลว) หนึง่ ในไมกเี่ รือ่ งทีผ่ มเสียดายเกีย่ วกับรานนีค้ งจะหนีไมพน เรือ่ งทีร่ า นนีม้ หี นังสือใหอา นนอย ไปหนอยไมสมกับชื่อรานเอาเสียเลย (ดังนั้นเวลาใครจะไปรานนี้ก็อยาลืมหาหนังสือที่ถูกใจติดไปสัก เลมนะครับ) แตลองคิดดูอีกที รานนี้ไมไดเปนรานขายหนังสือนีครับ ถาอยางนั้นก็อยาไปสนใจเลยดี กวาวารานนี้จะมีหนังสือใหอานเยอะหรือนอย คิดเสียวาไปรานนี้เพื่อเลือกหยิบยืมหาความสบายใน การอานหนังสือดีกวานะครับ - ขอบคุณรูปถายจาก facebook ของราน เขาไปกด like กันไดที่ www.facebook.com/librarycafe - รานไล - บรา - รี่ ยังมีิีอีกสาขาที่แถวๆ ถนนพระรามเกา - ทั้งสองสาขามี WIFI ใหฟรีสําหรับลูกคาที่ไปใชบริการดวย

Á¡ÃÒ¤Á - ¡ØÁÀÒ¾Ñ¹¸ 2554

Ë¹ŒÒÇ‹Ò§

เรื่อง : อิศราภรณ กิตติวิศิษฏ

อาจารยเสกสรรค ประเสริฐกุล ไดเขียนบันทึกไวในหนังสือ ‘วิหารที่วางเปลา’ ไววา “และบางทีนี่คือเสนหของการเดินทาง เสนหของการผจญภัยในรูปแบบตางๆ... เสนหของการพาตัวเองไปสูความยากลําบากเพื่อจะลิ้มรสคุณคาของสิ่งธรรมดาหลายอยาง... กระทั่งคุณคาของการมีชีวิต” ………. หลังจากกลับมาจากคายอาสารูสึกชีวิตเราไดเปลี่ยนแปลงไป ชีวิตที่เรียบงายและแสนจะจริงใจบนดอยทําใหเราหลงลืมความเปนไปของชีวิตปกติไปชั่วขณะหนึ่ง ที่นั่นไมมีไฟฟา ไมมีนํ้าประปา หรือแมแตสัญญาณโทรศัพท และยิ่งกวานั้น การเดินทางเขาไปในหมูบานก็กินเวลายาวนานรวมยี่สิบชั่วโมงจากกรุงเทพฯ แตชวงเวลายาวนานที่วานั้นกลับสั้นลงและเต็มไปดวยความสนุกสนานจากการทําความรูจักเพื่อนใหม จนเราแทบไมไดใสใจวาตอนนี้เราอยูที่ไหน แตก็โลงใจที่เรามาถึง หมูบานวะเมคี จังหวัดตาก จนได วันเวลาเกือบสองสัปดาหที่เราอยูรวมกันกับเพื่อนคายนั้นผานไปเร็วเกินคาด เราไมรูตัววาเราคุนเคยกับชาวบานที่นั่น ทางเดินบนเขา สภาพอากาศหนาวตอนกลางคืนไดตั้งแตเมื่อไร ไมรูตัววาเราเคยชินกับอาหารที่ไมคอยถูกปาก เคยชินกับการการตื่นมาแลวไดยินเสียงไกขัน นกรอง เสียงนํ้าตก เมื่อมองไปขางนอกก็พบกับหุบเขาลอมรอบตัวเราไว เคยชินกับการทํางานกอสรางที่เรายังไมเคยทํา เคยชินกับการนั่งวงรองเพลงกับเพื่อน เคยชินกับกิจกรรมสนุกๆที่แฝงแงคิดใหเรารูจักตัวตนของเรา เคยชินกับแสงเทียน และดวงดาวที่สองสวาง ความรูสึกดีดีมากมายที่เราไดมอบใหและรับมาอยางไมรูจบในตอนนั้น เปนเหมือนพลังที่ถายทอดมาเติมเต็มสวนที่ขาดหายในชีวิตของชาวคายทุกๆ คน จนหลายๆ ครั้งเราหวนคิดถึงความอบอุนเมื่อเราอยูที่นั่น ความประทับใจที่ไดรับมันมากมายเกินคําบรรยายใดใด แตมันยังอยูในใจเสมอ ………. แตตอนนี้เมื่อไดเฝามองการไปคาย ก็ทําใหเกิดคําถามขึ้นในใจ วาเราทําคายไปเพื่ออะไร... เราอาจไปคายเพราะตองการออกเดินทาง ตองการหลบหนีจากโลกแหงความจริง ตองการเพื่อนแทที่หาไดยากในสังคมตอนนี้ ตองการเรียนรูชีวิตที่แตกตางออกไป หรือตองการเพียงไดชื่อวาเราเปนผูใหที่นําความเจริญ นําวัตถุตางๆ ไปใหชาวบานที่เราคิดวาเขาขาดแคลน อยางนั่นหรือ... หรือแทที่จริงแลว พวกเราเองตางหากที่ีเปนผูขาดแคลน สิ่งตางๆ ที่เราไมสามารถซื้อไดดวยเงิน สิ่งเหลานั้นไมวาจะเปน มิตรภาพ ความสุข ความรัก รอยยิ้ม กําลังใจ และอื่นๆ คือสิ่งที่ ‘คาย’ ไดมอบใหกับเรา เรานั่นเองเปนผูรับอยางไมมีขอแม... เรานั่นเองที่ตางพยายามตามหา ‘คุณคาของชีวิต’ - ขอขอบคุณ อิศราภรณ กิตติวิศิษฏ ที่สงบันทึกถึงการออกคายฯ เดือนมีนาคม 2553 ที่หมูบานวะเมคี จังหวัดตาก กับชุมนุมคายอาสาพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร

ËÁØศศิ¹นทรªÕÇÔμ เรื่อง :

จิมเศรมีา ่ เหเงาลี่ยสนุวก ฉันเห็นภาพวาดฝมือของ จิมมี่ เลี่ยว ในหนังสือของเขามาตั้งแตสมัยเรียนอยูมัธยมตน ฉันไดแต ชืน่ ชมตามเสนหข องภาพวาดหลากสีทเี่ ต็มไปดวยรายละเอียดเพียงอยางเดียวเทานัน้ แตไมเคยรูเ ลยวาตัว อักษรจีนตัวเล็กๆ ที่พิมพอยูใกลๆ ภาพเหลานั้นหมายความเชนไร อันที่จริงแลวฉันก็ไมไดคิดสนใจหรอก วาตัวอักษรจะมีความหมายอะไร เพราะสายตาของฉันมัวแตจดจองละเมียดตามเสนหของภาพแลวภาพ เลาที่เรียงกันอยูจนเต็มหนังสือเลมเล็ก ภาพที่ฉันไมเขาใจความหมาย แตกลับรูสึกถึงอารมณของภาพได จิมมี่ เลี่ยว ไมไดเรียกตัวเองวาเปนศิลปน แตเขาบอกในหนังสือของเขาวาเขาเปนหลายอยาง เขา เปนทัง้ นักเลาเรือ่ ง นักทําภาพประกอบ นักเขียน เปนพอ และเปนเด็ก แตถา จะใหฉนั เลือกระบุและอธิบาย วา จิมมี่ เลี่ยว เปนอะไร ฉันจะขอระบุวาเขาเปน นักจับอารมณ และมักจะจับเอาอารมณเศราปนเหงามาใส ไวในงานของเขาเสียเต็มไปหมด ฉันอานเจอในบทสัมภาษณทเี่ ขาตอบเกีย่ วกับเรือ่ งอารมณเศราปนเหงานี้ ไววา “ผมไมชอบใหกาํ ลังใจคนดวยวิธเี ดียวกับคนทัว่ ไปทีเ่ ขียนวาตองทําอยางนี้ อยางนัน้ ผมเลือกทีจ่ ะวาด เรื่องที่ตัวละครสวนใหญในเรื่องเปนพวกออนแอ ไรความสามารถ ในโลกนี้มีคนแบบนี้เยอะ”

จิมมี่ เลี่ยว เรียนจบดานศิลปะ กอนจะจับพลัดจับผลูไปอยูในวงการโฆษณาเสียหลายสิบป กอนที่ จะรูสึกวาเขารักการวาดรูปขนาดไหน แตเรื่องตลกมักเกิดขึ้นกับคนที่ไมชอบเสมอ หลังจากที่ผลงานของ เขาเริม่ เปนทีต่ ดิ ตาในหมูช าวไตหวัน หมอก็บอกเขาวาเขาเปนโรคลูคเี มีย โรคยอดนิยมในหนังทีไ่ มคอ ยมี ใครรอดชีวติ ได เขาตองหยุดทุกอยางทีเ่ ขาทํา รวมไปถึงการวาดรูปทีเ่ ขารักเปนเวลากวาครึง่ ปเพือ่ รักษาตัว ในโรงพยาบาล โชคดีที่ชีวิตของจิมมี เลี่ยวไมไดเปนหนัง เขามีชีวิตอยูรอดมาวาดรูปใหฉันไดตามดูจนถึง ทุกวันนี้ แลวชวงเวลาระหวางการฟนตัวนี่แหละ ที่ทําใหเขาเริ่มจับอารมณตางๆ มาลงในงานของเขา โดย เฉพาะอารมณเศราปนเหงาที่ไดเขาไดรับมามากในชวงเวลานั้น จิมมี่ เลี่ยว จับอารมณมากมายไปอยูในผลงานของเขาจํานวนหลายเรื่อง แตเรื่องที่ฉันมั่นใจวาผู อานสวนมากจะตองเคยไดดูหรือไมก็เคยไดยินเกี่ยวกับภาพยนตรไตหวันที่ชื่อ “Turn Left, Turn Right” (หรือที่แปลเปนไทยไดอยางนารักวา ผูหญิงเลี้ยวซาย ผูชายเลี้ยวขวา) ภาพยนตรเรื่องนี้ดัดแปลงมาจาก หนังสือของเขาที่ชื่อวา “A Chance of Sunshine” เปนเรื่องที่วาดวยเรื่องของหนุมสาวที่หลงรักกัน แตกลับ หากันไมเจอ ทัง้ ๆ ทีท่ งั้ คูอ ยูห อ งติดกันแทๆ จิมมี่ เลีย่ วนําเอาความซับซอนของเมืองใหญมาลอกับเรือ่ งของ ความรักไดอยางเศรา แตเขาไมใชคนใจรายทีจ่ ะทําใหตวั ละครของเขาทัง้ คูต อ งผิดหวังดวยการหากันไมเจอ เรื่องนี้จบแบบแฮปปเอนดิ้ง แตก็ไมวายเรียกนํ้าตาทั้งคนอานและคนดูไปหลายลิตร จิมมี่ เลีย่ ว สรางงานของเขาแตละชิน้ อยางประณีต ซึง่ ใครๆ ก็สงั เกตเห็นไดถงึ รายละเอียดของลาย

Á¡ÃÒ¤Á - ¡ØÁÀÒ¾Ñ¹¸ 2554

เสนนับพันๆ หรือจะเปนการลงสีลงชองเล็กๆ อยางถี่ยิบในเกือบทุกภาพของเขา จิมมี่ เลี่ยว เปนคนที่ใสใจ ในรายละเอียดทุกจุด เขาชอบทีจ่ ะใสลกู เลนใหกบั ภาพของเขาดวยการนําตัวละครจากเรือ่ งอืน่ มาวางเนียน ไปกับตัวละครเรือ่ งหลักของแตละเรือ่ ง เขาชอบวาดสัตวตวั ใหญๆ ยืนเปนฉากอยูด า นหลัง ลูกเลนทีป่ รากฏ ในงานของเขาเหลานีท้ าํ ใหฉนั เชือ่ วาจริงๆ แลว จิมมี่ เลีย่ ว เปนคนขีเ้ ลนทีช่ อบใชรายละเอียด มาเพิม่ ความ นาสนใจและขัดอารมณไมใหผูอานผลงานของเขาตองเศราเกินไป ฉันชอบดูภาพในผลงานหนังสือของ จิมมี่ เลี่ยว มากกวาที่จะตองอาน แนนอนสาเหตุหนึ่งมาจาก การไรความสามารถในการอานอักษรจีน แตถึงแมตอนนี้จะมีผูแปลผลงานของเขาเปนภาษาไทยแลว ก็ตาม แตฉันก็ยังคงชอบที่จะนั่งดูภาพมากกวาอยูดี ฉันวาแคภาพแตละภาพของเขาก็มีเรื่องใหรูสึกตาม อารมณไดอยูมากพอแลว ภาพหลายภาพของเขาที่ฉันเห็นอาจจะทําใหฉันรูสึกเหงาในแวบแรก แตเมื่อ ฉันไดนั่งจอหนาเขาไปใกลๆ เพื่อดูรายละเอียดเล็กๆ ที่เขานํามาเลน ฉันกลับยิ้มเล็กๆ ที่มุมปากดวยความ ชอบใจที่เห็นตัวละครบางตัวทําหนาและทาทางชวนขัน ทําเอาฉันลืมความเศราและความเหงาที่รูสึกในที แรกไปเสียเกือบหมด ฉันไมแนใจวา จิมมี่ เลีย่ ว จะคิดเหมือนทีฉ่ นั คิดหรือเปลา แตฉนั คิดวาผลงานของเขาทําหนาทีเ่ ปน เหมือนเพื่อนของผูดูและผูอานที่มักจะมาคอยตบไหลเบาๆ แลวปลอบใจเราอยูเสมอวา ชีวิตก็เปนอยางนี้ ละเพื่อน เธอเศราบาง ฉันเหงาบาง แตเราตางก็ยังมีเรื่องสนุกๆ ใหไดยิ้มบางอยูเสมอ

ÁÕàÃ×ZEPHYR èÍ§ เรื่อง :

It’s ‘just’.

ที่ ไ ด ย  า งเหยี ย บไป ยังพื้นที่อันไมนาพึง ประสงคสาํ หรับใครๆ ภาพของ “เขา” ที่คน เขียนสรางขึ้นนั้นยัง ดูสดใหม ตัวตนของ “เขา” ยังปะปนอยูกับกลิ่นอายบรรยากาศภายใน หองสี่เหลี่ยมขนาดเล็กหองนั้น พื้นที่ปดที่บรรจุ สารพันความรูสึกนึกคิด ที่ที่ทุกเรื่องราวเคยโลด แลนคูขนานไปกับพันธนาการทางรางกาย รูปวาดระบายสีนํ้าสีสันสดใสในกรอบไม เปนฉากของทางเดินยาวไกลสุดสายตา สองขางทาง ประกอบดวยตนไมใหญนอย ดอกไมใบหญาแตะ แตมผืนดินตรงนั้นตรงนี้ เบื้องหนาเปนทองฟาสี ครามสดใสเจือไอแดดตอนกลางวัน เพียงแตตอง

...เช า วั น นี้ ค ง ไมตางจากวันอื่นเทาไร นั ก เขาละความสนใจ จากความคิ ด นี้ ไ ปชั่ ว ขณะ สายตาคูเดิมยังคง จับจองที่ผนังสีขาวอยาง เลื่อนลอยราวกับจะคนหาบางอยาง ลึกลงไปใน แววตาคูนั้น ความหวังอันนอยนิดยิ่งสั่นคลอน วูบ ไหวคลายจะหายวับไปในทันทีทนั ใด เขารูส กึ ไดถงึ ความคิดทีล่ อยเลือ่ นขามผานกําแพงทึบทึมรอบตัว ในตอนนี้ไปไกลแสนไกล... แมวา “เขา” คนนั้น และคนเขียนเราจะ ไมเคยพบหนา แต “เขา” กลับทิ้งรองรอยแหง ความเดียวดายไวเบื้องหลัง ไดแบงปนเอาภวังค เหลานั้นมาสูคนเขียน ครั้งหนึ่งกับประสบการณ

ÂÑ§¤§äÁ‹ÁÕÅÙ¡¡Ã§àËÅç¡ «Õèã´·Õè¨ÐË‹Ò§¾Í ãËŒÍÔÊÃÀÒ¾àÍ×éÍÁ¼‹Ò¹à¢ŒÒÁÒ ¤§ÁÕà¾ÕÂ§¤ÇÒÁ¤Ô´ ¨Ô¹μ¹Ò¡ÒÃ ·ÕèâÅ´áÅ‹¹ÅÍÂÅÍ´¼‹Ò¹ä» ยืนมองภาพวาดนี้อยูในหองขังสี่เหลี่ยมขนาดเล็ก รอบตัวคือกําแพงสีขาวสี่ดาน หองที่ไรหนาตาง ไรแสง อาทิตย มีเพียงเตียงนอนอุนสบาย ความสดใสของภาพวาด กับความสะดวกสบายของหองพักจึงไมนาจะ เพียงพอสําหรับคนคนหนึง่ ทีเ่ สมือนโลกทัง้ ใบจะถูกกันออกไปหลังประตูเหล็กสีเทาบานยักษ หากจะมีสงิ่ ใดขาดหายไป มันคงเปน “โอกาส” ในการสัมผัสบรรยากาศจริงของทิวทัศนอันนาชื่นชมนั้น ที่นี่มันยังคง เปนแคความหวังลมๆแลงๆ เปนฝนหวานที่เลือนรางและหางไกล ความสะดวกสบายทีถ่ กู ตระเตรียมไวใหนนั้ หนักหนาเสียยิง่ กวาการตองโทษประหารมากมายนัก การจองจําความรูส กึ ของคนไวดว ยภาพอันงดงามของอิสรภาพ หลอกลอเชือ้ เชิญใหมชี วี ติ อยูด ว ยความหวัง ไมตา งจากการสังหารคนผูน นั้ ใหตายไปทัง้ ทีย่ งั มีชวี ติ อยู หากชีวติ ทีเ่ หลือนัน้ คลายซากทีร่ อวันสลาย “เขา” คนนัน้ ในหองสีขาวผูเ ฝามองภาพวาดคงไมตา งจาก “เขา” ในหองสีดาํ อันมืดหมน และ “เขา” ในหองกระจก ผูมองเห็นแตเงาของตัวเอง ความรูสึกของพวกเขาเหมือนความคิดที่หมุนควางรอบแลวรอบเลา แตยังติด อยูกับสภาพเดิมๆที่หนีไมพน สภาวะนี้ตางหากที่กระบวนการยุติธรรมบรรลุเปาหมายแหงพันธนาการ ความสําเร็จในการหนวงเหนี่ยวทั้งรางกายและจิตวิญญาณของชีวิตหนึ่ง เปนความอยุติธรรมที่พึงหยิบยื่น แทนตราหมายแหงความยุติธรรม เมื่อไมนานมานี้ คนเขียนทราบขาวมาวา คุกเกาแหงนั้นไดปดตัวลงแลว ทั้งในฐานะอดีตที่คุมขัง และพิพิธภัณฑ ประวัติศาสตรของมันก็ถูกปดผนึกลงดวย แตความรูสึกของบรรดา “เขา” เหลานั้น คงไม จางหายไปพรอมกาลเวลา หรือสิง่ แวดลอมใหม หากยังทิง้ รอยแผลเปนเรือ้ รังไวในลิน้ ชักความทรงจําสวน ตัวอันมิพงึ แตะตอง ขณะทีภ่ าพของปฏิทนิ ฉบับแลวฉบับเลาแทรกเขามาในความคิด พรอมกับรอยกากบาท ที่นับวันจะยิ่งทวีจํานวนขึ้น ยังคงไมมีลูกกรงเหล็กซี่ใดที่จะหางพอใหอิสรภาพเอื้อมผานเขามา คงมีเพียง ความคิด จินตนาการที่โลดแลนลอยลอดผานไป คําคนเขียน : มันคือความสงสัยในระบบยุตธิ รรม เนือ่ งมาจากประสบการณจริงของคนเขียนเมือ่ ไปชมพิพธิ ภัณฑ คุกแหงหนึ่ง แตขอความบรรยายความรูสึกทั้งหมดเปนการตีความในมุมมองของคนเขียนเอง ความสมจริงคง ตองขึ้นอยูกับคนอาน แตถาจะใหเขาถึงคงตองลองหาโอกาสไปยืนอยูในสถานที่แหงนั้นดูสักครั้ง

ใครที่เคยเปนนอง ถึงเวลาแลว

ที่จะไดเปน พี่ “งานวันแรกพบ” และ “งานสืบสานตํานานศิลปศาสตร”

ติดตามขาวคราวการรับสมัครพี่สตาฟของทั้งสองงานไดที่ ปล. สงวนสิทธ์เฉพาะนักศึกษาคณะศิลปศาสตรเทานั้น!

LARTS TU