feelgood magazine
Lieve Blancquaert – auto – Gent toerist, ontwikkel dankzij graffiti jouw derde oog resto – Huis Onder de Notelaar... een werk van lange adem 3 6 ste j a a r g a n g promenade.gent
edito De herfst is in het land en dat betekent dat we bij Promenade ons najaar op gang trappen. Terwijl de natuur zich stilaan met haar prachtig herfstkleed tooit, maken wij ons op voor een drukke tweede helft van het jaar. We hebben voor jullie drie nummers in petto, gespijsd met onze vaste ingrediënten: sterke lokale verankering, boeiende inhoud en veel inspiratie. Te beginnen bij ons oktobernummer. Heel lokaal, boeiend en inspirerend is zeker en vast Lieve Blancquaert. Deze succesvolle fotografe en televisiemaker hield ons het laatste decennium in de ban met reportages over de belangrijke momenten in ons leven. In Circle of Life op Eén blikt ze terug op dit boeiende drieluik en met een gelijknamige tentoonstelling in de altijd imponerende Sint-Pietersabdij neemt ze er definitief afscheid van. Wij gingen naar de opening en hadden een toffe babbel met Lieve. Uiteraard valt er ook in Gent heel wat te beleven. En te ontdekken per fiets. In een enorm leerrijke en interessante tweede uitstap met City Cycling Gent keken we op een andere manier naar de Arteveldestad. We trainden namelijk ons derde oog door ons onder te dompelen in de boeiende wereld van graffiti. En wat blijkt? Gent is niet alleen een aantrekkingspool voor veel eigen talent, ook buitenlandse artiesten komen steeds liever naar hier. De Graffiti tour is een echte aanrader! Iets buiten de stad, in Destelbergen, kwamen we in onze woonreportage meer te weten over het levenswerk van Huis onder de Notelaar. Of hoe oud en nieuw mooi in elkaar kunnen blenden. Een renovatie van een oude pastorijwoning in verschillende stappen combineren met de uitbouw van een woonwinkel, is geen evidentie. Toch slaagden ze er wonderwel in om er één geheel van te maken. Letterlijk en figuurlijk, want de lijn tussen winkel en privé is zo dun dat je bij je bezoek het verschil nauwelijks merkt. Wie tijdens het shoppen in Gent even wil verpozen en van een lekkere maaltijd wil genieten, kunnen we zeker Janine’s in de Vlaanderenstraat aanraden. Deze zaak is er intussen drie jaar en is het tweede geesteskind van de mensen achter pizzeria Prima Donna in de Overpoort. Janine’s zet in op lekker en betaalbaar eten, maar vooral op een good vibe. Die is er zeker met het warme en huiselijke interieur en de vriendelijke bediening. Ons verslag lees je verder in de resto. Een klassieker of niet, met de nieuwe Mercedes G350 CDI zou je er aan beginnen twijfelen. De nieuwe G-klasse ziet er immers uit als de oude. Toch is dit niet het geval, want voor het eerst is er een dieselversie van dit icoon onder de jeeps. Waarom het, ondanks de hoge kostprijs, toch de moeite loont om deze wagen aan het werk te zien, lees je in onze autorubriek. Je ziet, opnieuw veel inspiratie in jouw favoriete lifestyle magazine. Wie er straks met de kinderen op uit trekt in de herfstvakantie, wensen we veel plezier. Voor zij die thuis blijven, hebben wij bij deze een aantal leuke uitstappen om uit te kiezen. Geniet ervan, wij maken graag een nieuwe afspraak volgende maand! Veel lees- en kijkplezier, Tom Roegiers
© PROMENADE 2019 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/ of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotografie of op welke andere wijze ook, zonder de voorafgaandelijke toestemming van de verantwoordelijke uitgever. Wij zijn niet verantwoordelijk voor de inhoud van de ingezonden advertenties en redactionele teksten. Wij behouden ons het recht voor om ten allen tijde de doelgroep en de zone van verspreiding te wijzigen. Opmerkingen en reacties betreffende deze uitgave zijn welkom op onze redactie. Alle rechten voorbehouden.
C O L O F O N
Promenade Magazine® is een uitgave van: TOROmedia bvba
Redactie:
Notaxlaan 2, Destelbergen
Bart Van Holderbeke, Christophe Lambert,
Telefoon: 09 234 09 55
Anja van der Borght, Sam Paret, Pascal
info@promenade-gent.be
Dewulf
www.promenade.gent Advertising: Foto cover:
bvba TOROmedia - 0475 31 90 31
© Adobe stock
sales@toromedia.be
Verantwoordelijke Uitgever:
Lay-out & Vormgeving:
Tom Roegiers
D-Kwadraat bvba
tom.roegiers@toromedia.be
info@dkwadraat.be
06 03
Edito
06
Lieve Blancquaert Het is tijd om dit verhaal neer te . leggen.
18 18
Architectuur Huis onder de Notelaar... Een werk van lange adem
.
feelgood magazine
32
46
32
.
42 Janine’s Een vleugje New York in de Vlaanderenstraat
. .
Gent toerist Ontwikkel dankzij graffiti jouw derde oog.
Resto
46 Mercedes G350 CDI Knuffel eens een diesel. Auto
.
INTERVIEW I Tekst: Sam Paret - Foto’s: Lieve Blancquaert
Het is tijd om dit verhaal neer te leggen
Na tien jaar van haar leven te hebben geïnvesteerd in het verzamelen van verhalen rond geboorte, huwelijk en dood overal in de wereld, voelt fotografe Lieve Blancquaert de nood om dit decennium af te sluiten. Dat doet ze met een terugblik in Circle of life op Eén Pietersabdij in Gent. Volgens haar de mooiste locatie
6
PROMENADE.gent
feelgood magazine
ter wereld.
© VTM
en met een gelijknamige tentoonstelling in de Sint-
PROMENADE.gent
feelgood magazine
7
Ik tref Lieve in volle voorbereiding op de tentoonstelling. Bijna dagelijks is ze hier in de weer om alles op te volgen en te testen. Ze wil niets aan het toeval overlaten. Een periode van tien jaar samenvatten doe je immers niet zomaar, ook al krijg je daarvoor 6 zalen ter beschikking. Promenade: Wist je eigenlijk al dat er een tentoonstelling kwam toen je onderweg was voor Last Days? Lieve Blancquaert: Nee, maar ik hoopte er wel op. Ik ben in totaal tien jaar bezig geweest met de trilogie Birth Day (2013), Wedding Day (2015) en Last Days (2018). Uiteraard heb ik nog andere dingen gedaan in die tien jaar maar ergens is het er wel aan verbonden. Zoiets kruipt in je lijf en dan moet je dat kunnen neerleggen. Dat doe ik hier
8
PROMENADE.gent
feelgood magazine
en nu. En daarna zal ik er niet meer op terugkomen. Anderzijds zal het altijd wel een stukje bagage blijven dat ik met mij meedraag. En ja, ik wou het heel graag in de Sint-Pietersabdij doen. Er bestaat geen betere plek want nergens kan je als fotograaf zo breed gaan. Geef toe, dit kader is uniek. Zeker als je die indrukwekkende ruimtes in hun eer laat en ze niet helemaal verbouwt, zie je hoe mooi de architectuur ervan is en voel je welke kracht er van het gebouw uitgaat. De Sint-Pietersabdij is een godsgeschenk, echt waar. En dat net om de hoek bij mij. Ik was dan ook heel blij dat ze het idee enthousiast onthaalden. Promenade: Wat is het concept voor de tentoonstelling en hoe is het ontstaan? Lieve Blancquaert: Circle of life is in feite een 360° project geworden, waarvan de
tentoonstelling een onderdeel is. Daarbij hoort een dikke catalogus, een nieuw boek, met meer dan 300 foto’s waarvan er veel nog nooit zijn verschenen en met drie mooie teksten van Bernard Dewulf over het begin, het midden en het einde van het leven. Je kan dit boek zien als de cirkel van het leven, maar dan puur fotografisch. En uiteraard is er de serie op Eén, waarin we terugblikken op Birth Day, Wedding Day en Last Days. Toen ik onderweg was voor Last Days, had ik al het idee om meer te doen dan louter het maken van documentairebeelden. Ik nam een witte achtergrond en een extra lamp mee en maakte zo portretten van mensen die ik tegenkwam. Die worden groot afgedrukt en zorgen in een lange gang voor rust en bezinning. Zeker na een ruimte waarin je met informatie en beelden uit de drie reeksen overladen wordt. Centraal in een andere ruimte
1212 dag en nacht het verschil ... SLAAPCOMFORT & BEDDEN BED- & BADTEXTIEL NACHTKLEDIJ & HOMEWEAR DESIGN TAFELS & STOELEN HOME DECORATION
VOORHEEN GOLDEN SLEEP
SLAAPCOMFORT BEKA -– JESSE JESSE-–LATTOFLEX LATTOFLEX- –MAGNITUDE MAGNITUDE- NILLSPRING – NOX – SCHRAMM – GELTEX BEDTEXTIEL LYSDRAP – SLAAPCOMFORT BEKA - VISPRING - NOXINSIDE - GELTEX INSIDE | BEDTEXTIEL CARALYS FASHION AUPING –- COVERS & & CO. CO. -–ESSENZA ESSENZAHOME HOME- –HLN HLN – SOGNO BLU – SNURK – DAMAI – VIVARAISE LYSDRAP -HOME CARALYS HOME–FASHION - SOGNO BLU - SNURK - DAMAI - SMARTSLEEVE –- HOOFDKUSSENS SMARTSLEEVE HOOFDKUSSENS & DONSDEKENS – -PLUTEX – PARADIES JESSE – RUF BETTEN – & DONSDEKENS PLUMKA - PLUTEX -PLUMKA PARADIES SLABBINCK | BEDDEN BEDDEN JESSE - RUF BETTEN - MAGNITUDE TRECOMPANY – SCHRAMM – MAGNITUDE NACHTKLEDIJ & HOMEWEAR CYELL – JOCKEY – PIP – PLUTO – PLUTO ON+THE - LOOF - NILLSPRING | NACHTKLEDIJ & HOMEWEAR CYELL - JOCKEY - PIP - PLUTO - PLUTO ON THE MOON - RUBY ED MOON RUBY -+ WOODY ED – VIVE MARIAIN – WOODY MARCO’POLO O’POLO- –SANETTA SANETTA-–REBELLE REBELLE-–LORDS LORDS && LILLIES LILLIES -– SKINY SKINY –- ESSENZA - VIVE –MARIA (ENKEL GENT) - –MARC ESSENZA VOUWGORDIJNEN SHADOW DECORATIEVE ACCESSOIRES & HANDDOEKEN PUYLAERT BASICS – KARE | VOUWGORDIJNENINSIDE INSIDE – BLINDS - SHADOW | DECORATIEVE ACCESSOIRES & HANDDOEKEN CAWÖHOME - ABYSS & HABIDECOR DESIGN POTTEN CARPETS PERLETTA CARPETS WEEKDAGEN 10-18U30 OP (GESLOTEN OP| ZATERDAG DINSDAG) ZATERDAG 10-18U - MENZA– |POLS CARPETS PERLETTA CARPETS | WEEKDAGEN 10-18U30 (GESLOTEN DINSDAG) 10-18U | ZONDAG ZONDAG 14-18U (NIET IN MEI, JUNI, JULI EN AUGUSTUS). 14-18U (NIET IN APRIL, MEI, JUNI, JULI, AUGUSTUS EN SEPTEMBER).
twaalf-twaalf.be
Heidebaan 90 - 9100 Sint-Niklaas (aan verkeerslichten met SEAT Garage Marc Boel en Het Wijnhuis) T 03 766 66 90 - F 03 777 47 81 - sint-niklaas@twaalf-twaalf.be
117920
Kortrijksesteenweg 1212 - 9051 Sint-Denijs-Westrem T 09 221 58 28 - F 09 220 88 30 - gent@twaalf-twaalf.be
heb je dan het indrukwekkende schilderij de Bewening van Christus. Daarbij komt enkel werk van gekwetste mensen. Ik hou van die associatie. Die confrontatie van mijn werk met dat van andere kunstenaars vind ik bovendien verrijkend en ook geslaagd. Net als de grote religieuze kamer waarbij een piĂŤta komt. Helemaal op het einde van de tentoonstelling, op de bovenverdieping met prachtig zicht over de tuin van de Sint-Pietersabdij, komt dan mijn meest persoonlijke werk: een compilatie van twee slapende mensen, een meisje van 6 en een meisje van 86. En dat zeg ik bewust, want dat is hoe ik naar ouderdom kijk: in die vrouw van 86 zit ook nog altijd dat meisje van 6. Promenade: Is dat voor jou de slotsom? Lieve
10
Blancquaert:
Eigenlijk
PROMENADE.gent
feelgood magazine
wel.
Als je slaapt, heb je geen leeftijd. Bij die beelden wordt ook ongelooflijk mooi gezongen. Het lijkt alsof beide personages elkaar troosten. Het is enorm ontroerend en pakkend. Doordat beide personen fysiek op elkaar lijken, krijg je ook echt de indruk dat begin en einde in elkaar vloeien. Ik wou daarmee afsluiten omdat ik ook wel aanvoel dat sommige dingen heel hard en emotioneel zijn. Op het einde van de rit wou ik schoonheid meegeven. Of troost zo je wil. Het werk van Sofie Muller dat je hier aantreft, vind ik heel goed passen bij wat er in de kamer te zien is. Dit gaat eigenlijk over mezelf, over hoe ik ouderdom aanvoel. Dat gevoel zit in dat bed omdat de confrontatie met mijn leeftijd bij mij in bed gebeurt, wanneer ik wakker word. Het overvalt me dan vaak dat ik schrik en me afvraag waar al die jaren naartoe zijn.
Veel mensen zullen zich daar wel in herkennen. Het was dus ook voor mezelf troostend om dit te maken. Promenade: Je bent iemand die graag bezig is met de grote levensvragen en bijgevolg met mensen. Hoe komt dat? Lieve Blancquaert: Mensen zeggen mij meer dan landschappen en de grote thema’s vind ik heel boeiend. De dag dat je beseft dat je sterfelijk bent, is een heel rare dag. Dat vertellen ze je niet wanneer je je eerste verjaardag viert. Zeker niet in onze cultuur. Wij blijven er liefst zo ver mogelijk van af. In andere
Š VTM
drie documentaires beleef je extremen en heb je het gevoel dat je leeft. Dat intense maakt iets in mij wakker waardoor ik beter functioneer.
culturen heb ik dan weer gezien dat ze het helemaal anders aanpakken. Er zijn enorme verschillen op dat vlak. Promenade: Je bent tijdens het maken van deze documentaires vaak geconfronteerd met verdriet en verlies. Gelukkig ook met vreugde. Heb je dat nodig om te compenseren? Lieve Blancquaert: Ja, maar het is ook dubbel. Het huwelijk, de geboorte en de dood zijn intense momenten. Dat is op het scherpst van de snee maar daar hou ik van. Ik ben geen mens van het gemiddelde. Tijdens het maken van die
Promenade: Hoe is het idee voor de trilogie eigenlijk ontstaan? Lieve Blancquaert: Oorspronkelijk was dat er niet. Het idee voor Birth Day is ontstaan toen ik in Congo aan het filmen was voor Vranckx. Ik wou graag een documentaire maken over de magie van plaatsen waar kinderen geboren worden. Nergens ter wereld kan je een cultuur beter begrijpen dan wanneer je ergens een materniteit binnenstapt. Het is tijdens het maken van Birth Day dat ik geprikkeld raakte om met het concept verder te gaan en de cirkel rond te maken. Dat gebeurde meer bepaald door de ontmoeting die ik in India had met een
boer wiens vrouw net bevallen was van een tweeling. Mooi zou je denken, maar hij had al drie dochters en het waren opnieuw meisjes. Ik leerde er over de discriminatie tussen jongens en meisjes, mannen en vrouwen, de bruidsschat en het feit dat je dochters moet afgeven wanneer ze huwen. Die trekken namelijk in bij de schoonfamilie. Hij was verdrietig en wanhopig tegelijkertijd, want later zal hij niemand hebben die voor hem kan zorgen tot aan zijn dood. Die man heeft voor mij de cirkel rond gemaakt. Promenade: Leven en dood dicht bij elkaar, toch koos je eerst voor Wedding Day. Waarom? Lieve Blancquaert: Wedding Day was voor mij niet zo evident omdat dat in onze cultuur niet zo speelt. Maar in een breder kader is de impact van
PROMENADE.gent
feelgood magazine
11
het huwelijk en de manier waarop je trouwt en aan elkaar verbonden wordt, immens. Ik vond het daarom ook nodig om dat erbij te nemen. Ik heb er hard voor moeten pleiten, maar gelukkig vond ik telkens mensen die in het project geloofden.
de normaalste zaak ter wereld is. Mijn dochter is 22 en is gisteren in Brussel gaan wonen en mijn zoon is op Erasmus. Voor mij voelt het alsof ze echt weg zijn, als een symbolische stap dat je kinderen hun vleugels uitslaan. Het is vreemd hoe het huis plots leeg aanvoelt.
Promenade: De plaats waar je geboren wordt en je geslacht bepalen enorm veel‌
Maar ergens begrijp ik die man wel. Bij de geboorte van mijn zoon waren er complicaties en even leek het erop dat ik hem zou moeten afgeven. Ik kon dat niet aan en wou hem niet zien. Een verkeerde reactie, maar misschien is dat om jezelf te beschermen. Van zodra ik hoorde dat hij zou genezen, was dat even snel weer voorbij.
Lieve Blancquaert: Absoluut, alles eigenlijk. Zelfs bij ons. Maar in landen als India bepaalt het zelfs de persoonlijke band tussen ouder en kind. Om terug te komen op die boer in India, hij vertelde me dat het zelfs moeilijk is om je emotioneel te binden aan je kind. Dochters worden vaak op hun 12, 13 jaar al uitgehuwelijkt en dus kiezen ze ervoor om dat niet te doen. Terwijl dat voor ons
12
PROMENADE.gent
feelgood magazine
Promenade: Tien jaar intense momenten beleven, daar leer je ongetwijfeld heel veel uit. Kijk je nu anders aan tegen de dood?
Lieve Blancquaert: Ik weet nog altijd niet hoe ik zelf zal reageren als de dood voor mijn deur staat. Het euthanasiedebat bijvoorbeeld, vind ik heel logisch vanuit de theorie maar heel moeilijk in de praktijk. Ik voel wel dat ik nu beter om kan met mensen die sterven rond mij. Ik heb er geen angst meer voor, net omdat ik zoveel heb gezien. Ik heb veel doden gezien en van heel dichtbij dat ik geen angst meer heb om te sterven. Als het op het juiste moment komt, kan het zelfs aangenaam zijn voor mensen die klaar zijn om iets af te ronden. Maar laat het duidelijk zijn: ik leef nog graag en hopelijk mag ik hier nog even
rondlopen (lacht). Promenade: Feit is wel dat er grote verschillen zijn in hoe mensen en culturen met de dood omgaan. Ik herinner me een fragment waar mensen zelfs met hun doden blijven leven. Hoe was dat? Lieve Blancquaert: Heel bijzonder uiteraard. Bij die stam in Sulawesi komen de kinderen thuis van school en gaan ze even praten met hun dode oma en opa. Bij ons ondenkbaar, maar het maakt wel dat zij totaal anders omgaan met de dood. Het heeft ook vaak en heel
veel met religie te maken, met rituelen die een link leggen met iets geweldigs dat na de dood komt. Mensen die niet geloven, hebben niets. En dat maakt ons zo bang. Vroeger was dat anders, hadden wij ook meer rouwrituelen maar die zijn we onderweg verloren. Nu geven we onszelf de toestemming niet meer om te rouwen waardoor we er eindeloos in vast raken. En nochtans kan het mooi zijn, zoals in Mexico waar ze op 1 en 2 november keihard rouwen. Ik ontmoette er een vrouw wiens zoon al meer dan 15 jaar dood is, maar nog steeds komen zijn vrienden van toen rouwen. Ze drinken rond zijn graf en praten met hem omdat ze geloven dat hij daar is. En de moeder is zo blij dat ze hem niet vergeten. Ze maakt zelfs ontbijt voor die jongens, ook al waren ze intussen behoorlijk zat. Ik vond dat een heel mooi beeld. Maar ik denk dat het ook bij ons terug zal keren,
er is grote nood aan. Promenade: Nog een verschil met bij ons: de positie van oudere mensen in de maatschappij. Waarom komen ze bij ons minder aan bod denk je? Lieve Blancquaert: Dat komt omdat wij economisch zijn gefixeerd. Bij ons gaat het om prestaties, cijfers en succes en zolang je dat hebt, tel je mee in onze maatschappij. Dat brengt druk met zich mee, zeker als je ermee ophoudt. Want dan moet je dat afgeven. Daarom dat ouder worden bij ons wordt gezien als verliezen. Ik vind het fout om het alleen daarop te richten maar het is heel simpel: wij zitten in een kapitalistisch systeem. Dat presteren geldt trouwens ook voor mij nu met Circle of life: het gaat om bezoekersaantallen, kijk- en verkoopcijfers. Als je wint, heb je vrienden
PROMENADE.gent
feelgood magazine
13
en krijg je applaus. In culturen waar je functie of je prestatie niet het hoogste goed is, kan je veel makkelijker ouder worden omdat de druk daar veel minder is. Dat heb ik gezien in bijvoorbeeld Cuba. Ok, er is ook wel armoede maar op een heel andere manier. Promenade: Zou je dan liever arm zijn in België of in Cuba? Lieve Blancquaert: Ik denk in Cuba omdat arme mensen bij ons onder hevige druk staan. Die stress is vaak niet te harden. Het gevoel dat er elke dag een deurwaarder aan je huis kan staan, dat je uit je huis wordt gezet of dat ze je energie komen afsluiten, dat je het schoolgeld van de kinderen niet meer kan betalen of hen niet te eten kan geven, dat moet verschrikkelijk zijn. En die pure basisbehoeften heb je in Cuba
14
PROMENADE.gent
feelgood magazine
standaard omdat niemand iets bezit. Ok, iedereen heeft misschien weinig volgens onze normen maar daarvoor wordt er niet op je neergekeken. Bij ons is er een minderheid die alle middelen heeft en niet bereid is om dat af te geven voor een ander systeem. Macht is een lelijk beest, ook dat hebben we geleerd onderweg. Promenade: Net als angst. Vaak was je al in landen waar oorlog heerst en waar er altijd iets kon gebeuren. Die angst heb jij niet? Lieve Blancquaert: Toch niet voor een bepaalde plek. De kans dat er met mij iets zal gebeuren, is relatief klein en als het zo is, dan is het zo. Ik heb het er voor over om de projecten die ik doe, toch te blijven doen. Nogmaals, ik wil nog niet sterven maar ik ben nu al dankbaar voor alles wat ik heb mogen doen. Waar ik
angstiger voor ben, is voor de haat die leeft bij mensen. Andere mensen met de dood bedreigen omdat ze een bepaalde mening hebben, daar maak ik me zorgen over. Promenade: In die 10 jaar heb je veel fantastische mensen ontmoet. Zijn er bij waarmee het contact is gebleven? Lieve Blancquaert: Dat is moeilijk, zeker in het buitenland. In België zijn er wel een aantal, die komen ook terug in de afleveringen van Circle of life op Eén. Mensen die ons nog een foto sturen of een briefje, maar echt
viert, vind ik het leven aangenaam. Daar heerst een grote tolerantie ten aanzien van mensen die anders zijn.
persoonlijk contact is dat niet. De ploeg daarentegen waarmee ik de reeksen hebben gemaakt, dat is wel een beetje familie geworden. Tien jaar is niet niets, ook zij hebben enorm veel gehad aan het maken van de trilogie. Alleen ben ik blijven doordrammen met boeken, lezingen en deze tentoonstelling en zijn zij in nieuwe avonturen gestapt (lacht). Promenade: Zijn er plaatsen waar je bent geweest, waar je je echt thuis hebt gevoeld? Lieve Blancquaert: Ja, toch wel. Zeker plaatsen waar het boeddhisme hoogtij
Op een bepaalde manier had ik het ook in Sun City in de VS, een plaats enkel voor 55 plussers. Enerzijds een absurd idee, maar anderzijds valt er iets voor te zeggen. De complexiteit van ouder worden, die we hier hebben, valt daar volledig weg. Ik ben pas 55, dus ik zou binnen mogen en ik zou waarschijnlijk de jongste zijn. Een kans om opnieuw te beginnen. Dat is toch een ongelooflijk geschenk. En geef toe, wie van ons wil hier naar een rusthuis? Misschien ga ik wel naar daar als het me hier teveel wordt. Promenade: Wat is het belangrijkste dat je over jezelf hebt geleerd door het maken van die documentaires?
Lieve Blancquaert: Dat ik het centrum niet ben, niet het midden van de wereld. Wij vertrekken altijd vanuit onszelf, wat ergens logisch is, maar eigenlijk is dat verkeerd. Dat klinkt nu heel erg ‘Bond zonder Naam’, ik weet het (lacht). Kijk, de mooiste momenten voor mij zijn wanneer ik dingen begrijp die ik vanuit mijn standpunt, mijn cultuur, eigenlijk niet kan begrijpen. Zoals een gedwongen kindhuwelijk bijvoorbeeld. In se ben ik daar gigantisch tegen, maar door te luisteren en de context te proberen begrijpen, kan ik wel tot begrip komen. En vanuit begrip kan je iets veranderen, dat kan je nooit als je enkel oordeelt en veroordeelt. Zaken proberen begrijpen die in onze cultuur not done zijn, is zelfs een soort van sport geworden voor mij. Als het me lukt, voel ik me verrijkt. Promenade: Maar ben je blij dat je in
PROMENADE.gent
feelgood magazine
15
België geboren bent? Lieve Blancquaert: Ja, absoluut. Zeker voor sommige dingen, over andere ben ik dan weer ongelukkig. Zoals de houding van mensen vandaag, al zal dat weinig verschil maken met andere landen. De hardheid en de stempel links of rechts die lukraak op mensen wordt gekleefd, mag voor mij stoppen. We steken daar teveel energie in. We moeten meer op zoek gaan naar wat ons bindt en met elkaar gaan werken, dan te focussen op wat ons scheidt. En sociale media spelen daar volgens mij een grote rol in. Maar ook de mensen die extreem rechts stemmen of racistisch zijn, wil ik proberen begrijpen. We moeten dus dringend naar elkaar gaan luisteren. Want met gelijkgestemden vluchten naar een andere planeet, is geen optie. Met de lezingen die ik doe, probeer ik telkens
16
PROMENADE.gent
feelgood magazine
een debat op gang te brengen. Niet dat ik de grote boodschapper ben, maar ik vind het belangrijk dat mensen nadenken en uit hun eigen cocon stappen. Dat doe ik door naar andere culturen te gaan kijken. Ik vind het belangrijk dat ik dat doe omdat ik, na al die jaren, ervan overtuigd ben dat ik dat redelijk goed kan. En het is wat ik wil blijven doen. Promenade: Je bent tien jaar bezig geweest met de grote, intense momenten in het leven van mensen. Rest er nog genoeg stof voor nieuwe projecten? Lieve Blancquaert: Ja hoor, jullie zijn nog niet van mij af (lacht). In oktober start ik met een nieuw project rond seksualiteit en gender. Ook dat is natuurlijk gelinkt aan het verschil tussen mannen en vrouwen en de discriminatie
tussen beide. De helft van de mensen op aarde zijn vrouwen en alle mannen zijn uit vrouwen geboren, maar toch vinden we het vaak nog niet met elkaar. Dat blijft me verbazen en dat proberen begrijpen, is een nieuwe uitdaging die ik wil aangaan. Opnieuw voor televisie want ik ben graag een fotograaf op tv. Het feit dat het altijd resulteert in foto’s en dat je zelf de gesprekken met de mensen doet, vind ik heel boeiend. En comfortabeler dan in de lens te moeten spreken zoals nu in Circle of life… ▪
De tentoonstelling Circle of life loopt van 20 september 2019 tot 13 januari 2020 Info en tickets www.historischehuizengent.be
CAGILL C O I F F U R E
Charles de Kerckhovelaan 83 - 9000 Gent - T 09 223 47 11 M 8u30-12u00 - W 8u30-17u00 - D 8u30-17u00 - V 8u00-17u00 - Z 8u00-16u00
ARCHITECTUUR I Tekst: Sam Paret
In deze reeks achterhalen we het verhaal van bijzondere gebouwen. Niet alledaags, maar wel tot de verbeelding sprekend en inspirerend. Wij Vlamingen zitten nu eenmaal met een baksteen in de maag en hebben bijgevolg een extra zintuig voor woningen die leuke ideeĂŤn opleveren. Ditmaal
18
PROMENADE.gent brengen we het bijzondere verhaal van Huis onder de Notelaar.
feelgood magazine
Huis onder de Notelaar… een werk van lange adem
PROMENADE.gent
feelgood magazine
19
© Patricia Peeters Photography
© A3 Photography
© A3 Photography
Oud en nieuw in harmonie bij Huis onder de Notelaar
bouwheer volledig voor zijn rekening nam…
Liefhebbers van een leuk interieur en exterieur, kennen Huis onder de Notelaar in Destelbergen vast en zeker. Je kan er in een huiselijke sfeer tonnen inspiratie opdoen voor je eigen woning. En dat mag je letterlijk nemen want de grens tussen showroom en privé is er verwaarloosbaar. Zelfs in de tuin aan het zwembad ben je welkom en alles wat je ziet, is te koop. Los van het unieke winkelconcept, is ook het verhaal van de woning bijzonder. Een levenswerk zeg maar, dat de
Het helpt natuurlijk als je aannemer bent, maar dan nog is het straffe kost. Behalve de notelaar, stonden op een gegeven moment nog enkel de vier buitenmuren overeind. Jeroen De Thay: “Oorspronkelijk woonde hier een bloemist. Na hem is de woning opgedeeld in twee huizen maar toen wij het kochten hebben we er opnieuw één woning van gemaakt. Een grondige renovatie zeg maar. De bijhorende schuur viel niet meer te redden, dus die hebben we min of meer heropgebouwd. Daarin vond de
20
PROMENADE.gent
feelgood magazine
© A3 Photography
© Patricia Peeters Photography
winkel een onderkomen die mijn vrouw intussen uitbaat. En in een volgende fase hebben we de winkel uitgebreid en de connectie met onze woning gemaakt. Daarna volgde nog de inrichting van een deel van onze woning als winkel en de inrichting van de tuin met zwembad en poolhouse als buitenshowroom. Zo loopt vandaag alles in elkaar en krijg je één mooi verhaal. Wij en onze klanten zijn samen met de winkel meegegroeid.” Losstaande glazen voorgevel Toen ze het huis in 2007 kochten, was van een winkel nog geen sprake. Het idee
was om een hedendaagse versie van de oude pastorijwoning te maken. Voor de winkel ernaast kozen ze eerder voor een vrij moderne entiteit. Toch passen ze bij elkaar want, ondanks die stijlbreuk, krijg je binnenin overal dezelfde look en feel. Dat vonden ze heel belangrijk, zeker met de start van Huis onder de Notelaar op 1 januari van dit jaar. Voordien maakte de winkel als filiaal vijf jaar deel uit van Interieurkabinet. Nu Magali De Vreese volledig haar eigen filosofie mocht volgen, veranderde ook de insteek van de showroom en het winkelconcept. “Wij wilden ons niet vastpinnen op enkel interieur en op bepaalde merken. Een
PROMENADE.gent
feelgood magazine
21
© A3 Photography
© A3 Photography
aantal merken zoals Hay en Muuto zijn uiteraard gebleven, maar wij wilden ook een ander onbekend en exclusief assortiment én exterieur aanbieden. Behalve het gewijzigde winkelconcept, voelden wij ook dat er bij de mensen een drempel bestond om bij ons binnen te komen. Vandaar dat we drie jaar geleden de glazen uitbreiding richting straat hebben gedaan die het aantrekkelijker en toegankelijker maakt.” Die zorgt voor een ruimer gevoel en meer lichtinval op de bovenverdieping van de winkel. De vide versterkt dat nog. Maar de aluminium raamconstructie die de volledige voorgevel omvat, loopt met alle aandacht weg. Daardoor oogt
22
PROMENADE.gent
feelgood magazine
de inkom indrukwekkend. Los van het visuele aspect, is het ook bouwtechnisch een pareltje. Jeroen: “Het was zeker niet evident om te realiseren. De uitbreiding bestaat uit een stalen constructie op een betonnen plateau en een klassiek dak. Maar daarvoor staat inderdaad de volledige gevel, amper verankerd. Ook omwille van de bestaande daklijn die we moesten respecteren en die we niet zichtbaar wilden. Het design heb ik zelf gemaakt en vervolgens heb ik het ter plaatse met de schrijnwerker uitgevoerd. Het is de eerste keer dat ik zoiets deed, maar het is gelukt. De bedoeling was om de hele uitbreiding zo tijdloos mogelijk te maken. Ze stond er op drie maanden. De winkel is slechts een week gesloten
© Patricia Peeters Photography
© A3 Photography
geweest voor de gietvloer beneden.” Die gietvloer mag dan eerder een moderne toepassing zijn, de kleurschakeringen zorgen voor een aangenaam en gezellig karakter die zeker bij de rest van de woning past. Opnieuw heb je niet het gevoel dat de winkel in verschillende fasen is gerealiseerd. Deze uitbreiding én de overdekking van het terras, die de connectie tussen beide entiteiten maakt, waren voor Jeroen en Magali het moeilijkste aspect aan het hele project. Magali: “Daar is enorm veel tijd over gegaan, niet in realisatie maar in het denkwerk vooraf. Wij beslissen normaal
24
PROMENADE.gent
feelgood magazine
heel snel, maar hier hebben we meer dan een jaar over gedaan. De uitbreiding is dan ook een radicale tegenpool van wat er staat en voor die connectie is het belangrijk dat het klopt. Ten slotte is de keuze gevallen op een overkapping die tussen de twee entiteiten ingeschoven lijkt te zijn. Die rust op twee fijne pilaren, zo onzichtbaar mogelijk. Het dilemma zat ook in de afwerking van het plafond. Uiteindelijk zijn het gewoon houten latjes geworden die we vrij ruw hebben gelaten. Die overdekking begeleidt de klant niet alleen naar het winkelgedeelte in de woning, ze laat ook toe om dat op een droge manier te doen en voor ons om meer gebruik te kunnen maken van het terras.”
TOTAALCONCEPT keuken badkamer totaalinterieur
UW RENOVATIEPROJECT PERFECT AFGELIJND. Ontwerp, begeleiding, uitvoering en afwerking.
Wij renoveren ook uw 2e verblijf aan zee. T. 09 337 90 90 www.arcoon.be
Š A3 Photography
Naam dekt de lading Vanop dit terras heb je een mooi zicht op de tuin en op de winkel. Die laatste ademt de sfeer van een schuur en kan van hieruit worden gezien als deel van het huis. Bijzonder detail: waar vroeger een garagepoort zat, zit nu een groot raam dat licht in de winkel trekt. Toch is de garagepoort niet verdwenen, die dient nu als luik dat je ervoor kan schuiven en versterkt op die manier het schuurgevoel. Zo worden ze niet aan werk herinnerd wanneer de winkel gesloten is en het helpt er mee voor zorgen dat je de sfeer van een vierkantshoeve benadert. Het winkelgedeelte dat zich in de woning
26
PROMENADE.gent
feelgood magazine
bevindt, omvat naast hun eetkamer nog de zithoek. Daar is gezelligheid troef met het hoge plafond dat rust biedt, het mooie gebogen raam dat een ander zicht op de tuin geeft en de doorkijkhaard tussen beide ruimtes in die dankzij het hoogteverschil overal op zithoogte zit. Kleine details vervolledigen het plaatje: de origineel lijkende grote houten liggers werden op maat gemaakt uit massief houten eik en over de bestaande simpele houten kepers geschoven. In de zijmuur zijn twee extra openingen gemaakt met daarin kleine stalen ramen waarvoor passende luikjes werden gemaakt. De manier waarop die binnenin uitgepleisterd zijn met schuine, gebogen randen zetten het vakmanschap extra
in de verf. Buiten valt die ruimte dan weer op door de gekaleide gevels en de charmante oude tegelpannen.
die tijdens een brainstormsessie met vrienden is ontstaan en die volgens ons mooi de lading dekt.”
De tuin zelf is ook meerdere malen aangelegd en dat heeft te maken met het niveauverschil tussen beide entiteiten. “Om dat op te vangen, hebben we gewerkt met diverse eilanden en trapjes. In het ontwerp is bovendien een pad gecreëerd dat de bezoekers naar de tuin begeleidt, want voordien leek dat afgescheiden en bestond er bij de klanten schroom om die te gaan verkennen. Nu worden ze van de ene plek naar de andere geleid en hebben ze alles gezien. Uiteraard ook de notelaar waarvan de kruin letterlijk boven de winkel komt. Vandaar de naam
Showroom, showtuin, showhuis Toen Magali haar eerste stappen in de interieurwereld zette, was ze niet meteen van plan om de winkel bij haar thuis te houden. Ze zijn verschillende huurpanden gaan bekijken die centraal gelegen waren, in Gent of Destelbergen, maar de prijzen waren dermate hoog dat ze van dat idee afstapten. Een winkel thuis heeft zowel nadelen als voordelen. Het nadeel is dat het moeilijker loslaten is en dat er veel volk over de vloer komt, maar dat is het gezin intussen gewoon.
PROMENADE.gent
feelgood magazine
27
© Patricia Peeters Photography
Omgekeerd kijken ook de klanten niet meer op van spelende kinderen in het zwembad wanneer ze in de tuin wandelen. Het grote voordeel is dat ze alles wat ze verkopen, zelf heel goed kunnen uittesten. En het versterkt uiteraard de huiselijke sfeer die Huis onder de Notelaar uitstraalt. Een bezoek op zich is al een echte beleving. Magali: “Mensen kunnen hier terecht voor één meubel maar evengoed voor de volledige begeleiding wanneer ze hun woning willen herinrichten. In die optiek hebben we ook de inrichting van de winkel gedaan: elke ruimte in een huiselijke setting. Zo kunnen de mensen zich snel een idee vormen van
28
PROMENADE.gent
feelgood magazine
© A3 Photography
wat mogelijk is. Ze vergeten bijna dat alles wat ze zien ook daadwerkelijk te koop is en ze schrikken er soms van hoe groot het is eens ze binnen zijn. Er is niet enkel de benedenverdieping, maar dus ook de bovenverdieping, de tuin en een deel van ons huis. Enkel onze keuken en slaapkamers zijn echt privé. Vandaar dat wij spreken over showroom, showtuin en showhuis.” Huisje weltevree Het zit in het bloed van aannemers om na verloop van tijd te verhuizen en een nieuw project te starten. Kopen en verkopen, weet je wel. Bij Jeroen was dat niet anders. Het was nooit zijn bedoeling
© A3 Photography
© A3 Photography
© Patricia Peeters Photography
om hier te blijven, maar daar is intussen verandering in gekomen. “Dat was voor mij een moeilijke stap. Vier jaar geleden, toen we besloten om de winkel uit te breiden, heb ik de knoop doorgehakt. Sinds ik die klik heb gemaakt, hebben we als gezin ook rust gevonden. We zitten hier zeker niet slecht (lacht). Ondanks de vele bouwfasen in dit project, vind ik dat we er telkens in geslaagd zijn om het op elkaar af te stemmen en mooi in elkaar te laten blenden. Daarom onze keuze voor een beperkt aantal én duurzame, natuurlijke materialen zoals eik, padoek, blauwe hardsteen en baksteen, allemaal tijdloze producten. Mensen die voor het eerst op bezoek komen, zien het ook als een geheel. Het uitzicht van buiten
© A3 Photography
doet aan vroeger denken, binnenin is de inrichting eerder modern. Die mix van stijlen vinden wij heel leuk. We wonen en werken - hier heel graag. En geef toe, waar vind je zoiets nog dat het de moeite waard maakt om opnieuw te beginnen?” ▪
Huis onder de Notelaar Stationsstraat 10 Destelbergen www.huisonderdenotelaar.be
PROMENADE.gent
feelgood magazine
29
30
PROMENADE.gent
feelgood magazine
Raamdecoratie Wandbekleding Zonwering Rail- & verandasystemen Shutters Meubelstoffen Verf Vloerbekleding
Alle advies Vakkundige opmeting Eigen confectieatelier Maatwerk Eigen plaatsingsdienst Vrijblijvende offerte
Bezoek onze showroom - vrije ingang Di - Vr 9u30 - 12u30 & 13u30 - 18u Za 10u - 18u Ma op afspraak Zo gesloten Hundelgemsesteenweg 27 9050 Gent-Ledeberg T 09 230 30 23 F 09 231 95 31 www.speurder.be
PROMENADE.gent
feelgood magazine
31
GENT TOERIST I Tekst: Sam Paret - Foto’s: Christophe De Muynck
Ontwikkel dankzij Graffiti je derde oog
32
PROMENADE.gent
feelgood magazine
Volgens Lonely Planet is Gent Belgium’s best kept secret en wie zijn wij om dat tegen te spreken. Zowel voor buitenlandse toeristen als voor Belgen loont Gent absoluut de moeite om voor enkele dagen een tussenstop in te lassen. Want waarom zou je een dure citytrip boeken als er zoveel te ontdekken valt in eigen land? Dan rest enkel nog de vraag: wat moet je allemaal gezien hebben in Gent en hoe. Het antwoord is simpel: per fiets en met een lokale gids! In deel 2 van onze tours met Tim Van Damme van City Cycling Gent, gaan we de artistieke toer op. Gent is voor veel kunstenaars een inspirerende stad en dat geldt ook voor graffiti-artiesten. Rick Molyneux, zelf artiest en oprichter van Wallin’ vzw, een platform dat ruimte creëert voor graffitikunst, neemt ons
mee door Gent en dompelt ons onder in deze boeiende wereld. En dat gaat uiteraard veel verder dan het alom gekende Graffitistraatje. Als klap op de vuurpijl mogen deelnemers aan deze tour ook zelf eens de spuitbus hanteren. De straat als long Rick Molyneux: “We kennen allemaal de routes die we dagdagelijks nemen: naar het werk, ouders, vrienden. Die doen we bijna blindelings, zonder nog echt te kijken. Met deze tour wil ik jullie derde oog openen. Het oog waarmee je let op details in het straatbeeld. Dan zal je merken dat een straat eigenlijk fungeert als een long waarbij er dingen komen en gaan, als iets dat leeft. Dat heeft als gevolg dat elke tour eigenlijk anders is en boeiend blijft.”
Tim heeft bewust voor Rick gekozen om deze tours te begeleiden. Hij staat met beide voeten in het veld, zowel als artiest als als pleitbezorger voor legaal straatcanvas voor andere artiesten. Rick begon al op jonge leeftijd met het tekenen van animatiefilm en ook op school ging zijn focus meer naar het blad voor hem dan naar de leraar. In de letters zag hij tekeningen ontstaan en zo gebeurde het dat hij filmpjes over graffiti bekeek op Youtube. Rick: “Dan kom je uiteraard in contact met illegaal werk. Logisch, want daar heeft deze kunstvorm zijn wortels. Ik zal niet ontkennen dat ik dat in mijn beginperiode ook een aantal keer heb gedaan. Al realiseer je snel dat die eerste dingen eigenlijk waardeloos zijn. Je moet vooral veel oefenen want een spuitbus is geen penseel. Dat kan je best
PROMENADE.gent
feelgood magazine
33
in legale zones doen. Dat deed ik maar ik ging ook al in dialoog met de stad voor extra zones. Zo kon ik kansen bieden aan andere artiesten die veel verder stonden. Je moet al pro zijn vooraleer het het risico waard is om illegaal te werken. En in een ideale wereld zou dat uiteraard niet meer nodig zijn. Ik werk vandaag uitsluitend legaal.” Graffiti draait om het claimen van iets, om ego en ambitie, maar welke kunstvorm is dat niet? Feit is dat Gent vandaag een vrij grote scene telt met zowel gevestigde waarden als veelbelovende talenten. Dat is het gevolg van een goed beleid van de stad de laatste tien à vijftien jaar. Zo was er recent het derde SORRY, NOT SORRY straatkunst festival en in het kader van het Van Eyck jaar volgend jaar is er eveneens een luik voorzien rond street art, onder meer aan het Walter de Buckplein. Het
34
PROMENADE.gent
feelgood magazine
toont aan dat er een positieve evolutie is die graffiti-artiesten als volwaardige kunstenaars ziet. Omgekeerd zien we met ‘De Maagd’ van Michaël Borremans vooraanstaande kunstenaars de stad als canvas ontdekken. Bué, de toegankelijke Eén van onze lokale legendes in Gent is zonder twijfel Bué, the Warrior, het pseudoniem van Dave De Rop. Wie graffiti en Gent zegt, komt bij hem uit. Hij staat gekend om zijn heel kleurrijke en figuratieve werken die een goede vibe uitstralen en hij mag zijn figuren wereldwijd zetten. Zowel zijn vader als grootvader werkten bij Studio Vandersteen. Vandaag woont en werkt hij in Mexico. Net omdat zijn werk inhoudelijk zo herkenbaar en toegankelijk is, krijgt hij vaak de toestemming van steden en gemeenten,
maar ook van privé personen om muren te schilderen. Hij beheerst zijn spuitbus als geen ander. In 2015 won hij nog de Cultuurprijs voor street art. Een andere grote naam is ROA, gekend om zijn dieren in zwart-wit en waarschijnlijk wereldwijd onze meest gekende artiest. Hij brak door in Berlijn waar zijn werk werd opgepikt door één van de eerste street art hunters en heeft nu zijn eigen atelier in het buitenland. Net om de hoek bij Tim krijgen we een mooi voorbeeld te zien van het graffitibeleid van de stad. Op de achterkant van het Gentse Liberaal Archief in de Voetweg zien we het van ver herkenbare werk van A Squid Called Sebastian,
een Gentse Amerikaan en huisgenoot van Rick. Hij werkt intussen wereldwijd en is vandaag vooral actief als tattooartiest bij Klinik aan de Zuid. Dergelijke grote muurschilderingen in de publieke ruimte zijn bijna altijd legaal. Daarvoor is in principe immers toestemming nodig van de stad en andere diensten als Erfgoed en Monumentenzorg. Deze muurschilderingen zijn voor artiesten creatieve billboards die het publiek naar hun hoofdwerk kunnen leiden. Voor graffiti artiesten is the sky the limit. Ze blijven niet graag op één plaats. Omdat ze zo snel aan hun plafond zitten, gaan ze proactief op zoek en schrijven ze internationale organisaties aan. Hoe
De Gentse haven is een dankbare locatie. Aan de Total fabriek werkten ze met verschillende artiesten samen aan een muur van ruim 1 kilometer. Hij stelde er onder meer de veelbelovende artieste kitsune aan het werk en nam haar ook mee naar Portugal. Dergelijk internationaal platform oprichten om uitwisselingsprojecten met artiesten te faciliteren, is het grote doel voor Rick.
In grote lijnen kan je graffiti opdelen in vier soorten en dat heeft te maken met het steeds upgraden van het bestaande. Dat laat je toe over iets anders heen te schilderen. De tag, de lineaire handtekening, is waar iedereen mee begint, dan heb je de upgrade met één kleur om in te kleuren en één om te accentueren, daarna de piece waarbij er een uitgebreider arsenaal wordt toegepast en eens dat de norm is, kan je enkel nog overtreffen met een masterpiece. Daarbij komt er hoge complexiteit, een uitgewerkte achtergrond en grote muren aan te pas. Vaak bestaat er in de wereld onenigheid over de mate van upgrade en kan het leiden tot een beef, een ruzie die artiesten onderling met elkaar hebben. Anderzijds leidt dat tot extra creativiteit om steeds elkaars werk te overtreffen.
Van tag tot masterpiece
Taggen, het plaatsen van je
meer muren ze kunnen schilderen, hoe breder hun portfolio wordt. De Brugse artiest Wietse bijvoorbeeld, die studeerde aan KASK in Gent, kon via Rick naar Portugal en werkte ook al in landen als Argentinië en Malta. Omgekeerd bracht Rick de Portugese artiest Huariu in contact met Ibis Budget Hotel in de Afrikalaan waar hij een volledige muur onder handen mocht nemen.
PROMENADE.gent
feelgood magazine
35
artiestennaam, is de meest bedreven soort en start vanuit een behoefte die een ambitie wordt om erkend te worden. Een recent voorbeeld daarvan is Banso, die je overal ziet opduiken in het straatbeeld in Gent. Regenpijpen zijn een vaak gekozen medium hiervoor en voor street art in het algemeen, omdat ze behoren tot de schemerzone en zo ideale morele sluipwegen vormen. Denken we maar aan de stickers bijvoorbeeld van Kortpaard. Die gele afbeeldingen van een bijna kinderlijk gevormd paard met korte poten zie je overal terug in de Gentse straten en zelfs buiten de stads- en landgrenzen. Ze zijn een goede manier om je derde oog te trainen. De figuratieve pieces en masterpieces spelen ook vaak in op de omgeving en de geschiedenis ervan. In het Prinsenhof maakte Cee Pil een enorme muurschildering van een beer en een
36
PROMENADE.gent
feelgood magazine
leeuw in één. En dat is niet toevallig, Rick: “Hij baseerde zich op de huisdieren van Keizer Karel. Hij liet beren en leeuwen met elkaar vechten om zijn gasten te entertainen. De kooi waarin ze werden vastgehouden, zou zich nog steeds in de tuin van de paters bevinden. Hij verwerkte er ook foto’s in die we vonden van de vroegere stadspoort die bewaard is gebleven. Ik heb serieus moeten lobbyen om dit voor elkaar te krijgen, maar het is een fantastisch werk.” In het kader van het in de kijker stellen van de geschiedenis, organiseert Rick in Gent nu ook het Windowshopping project, gericht op een speciaal canvas: de dichtgemetselde ramen die doorheen Gent te vinden zijn. Op een gegeven moment - in de tijd van Napoleon - werd de Gentenaar belast op het aantal ramen in zijn huis. Om daaraan te ontsnappen, besloten ze er enkele dicht te metsen. Vooral in de buurt van Dampoort vind je
ze terug. Hefboom voor achtergestelde buurten Graffiti is op kleine schaal een relatief goedkoop medium, met één spuitbus kom je al een heel eind. Je zal het in arme buurten dan ook vaak tegenkomen. Dat heeft daarnaast te maken met het feit dat er minder middelen zijn om het te verwijderen en je er mensen treft met meer tijd en frustraties. Anderzijds kan graffiti een middel zijn om net die arme en achtergestelde buurten, waar criminaliteit vaak hoogtij viert, een boost te geven. Dat zag Rick gebeuren in Loures bij Lissabon waar muurschilderingen meehielpen om een
getto om te toveren tot een toeristische trekpleister. Op drie jaar tijd kwamen er meer dan 350 schilderingen. Graffiti met een hoger doel en om mensen samen te brengen, is ook de vorm die de voorkeur van Rick wegdraagt. Stencils Artiesten zijn vaak creatief, zo werken ze graag met stencils. Ze nemen een stuk karton, snijden daar iets uit en houden het voor de muur. Wat uitgesneden is, tekst of tekening, blijft na het spuiten op de muur. Zo kan je snel resultaat boeken op een kleine oppervlakte. Vaak zijn die boodschappen ook politiek getint want het publiek domein is een potentieel
platform voor iedereen die dat wil. Bij dit soort graffiti zal je zelden een naamtag zien, wat je bij andere kunstuitingen ervan wel steevast ziet. De boodschap is dan immers het belangrijkste. Aan de achterzijde van de FNAC, in de Ajuinlei, heeft iemand zo de positieve boodschap ‘you look fine’ geplaatst. Banksy, de internationaal gelauwerde artiest die bekend staat om tegen de schenen van het establishment te schoppen, is daar ook een mooi voorbeeld van. Het verhaal van zijn satire waarbij hij in Londen een stencil had gemaakt van de koningin in een suggestieve pose, toont bovendien een andere vaardigheid van graffitiartiesten: de opportuniteit zien op het juiste moment. Rick: “Zijn stencil is lang blijven staan op het rolluik van een kiosk omdat hij wist dat die open blijven tot na de shift van zij die graffiti verwijderen. Rooftops, muurschilderingen op grote hoogte, komen er ook niet door artiesten
die uit helikopters neerdalen. Aan de Krook zie je er op het Wintercircus. De artiesten wisten heel goed wanneer de stellingen er stonden en vooral wanneer ze die zouden verwijderen. Precies dan kozen ze hun moment, waardoor die er al heel lang staan. Sommige zijn dus ook tactische meesters.” Workshop in de grindbakken De grindbakken in Gent aan Dok Noord zijn het ideale speelterrein. Ook aan het Keizerspark en de Denderlaan zijn er legale zones. In die zones oefent elke graffiti-artiest zijn skills. Want vergis je niet: een spuitbus is geen makkelijk medium. Zeker niet als je fijn wil werken. Het vraagt enorm veel oefening. Het Graffitistraatje dient eerder als overschilderbaar canvas van de allereerste probeersels. Daar wordt elke mislukking met een andere bedekt
PROMENADE.gent
feelgood magazine
37
38
PROMENADE.gent
feelgood magazine
PROMENADE.gent
feelgood magazine
39
en dat is goed want niemand wil herinnerd worden aan zijn falen. De grindbakken, waarin vroeger allerlei soorten zand werd bewaard voor de boten in de haven, zijn zeker een bezoek waard. Toen de activiteiten stopten, was er even sprake om ze af te breken. Het was een Masterstudent in de Architectuur die met het idee kwam om die bakken met elkaar te verbinden door er deuren in te maken en zo één grote open ruimte te creëren. De muren en vloeren werden volledig wit geschilderd. Rick was één van de eerste die er een piece kwam zetten en al snel werd zijn voorbeeld gevolgd. Nu worden de grote artiesten van morgen hier geboren. Je kan er inspiratie opdoen en dat is precies wat
40
PROMENADE.gent
feelgood magazine
deelnemers aan de tour doen vooraleer ze zelf hun creativiteit de vrije loop laten tijdens de workshop. Van hieruit heb je een mooi zicht op de betoncentrale van Dok aan de overkant van het water, blijkbaar eveneens een geliefd oord voor graffiti-artiesten. Kijk, zo heeft de graffiti tour zijn vruchten afgeworpen: mijn derde oog is geopend… ▪
Contact nemen met Tim www.citycycling.gent Contact nemen met Rik www.wallinofficial.be
Maak er een ‘beestige’ winter van!
FRAAI_1917_Woody_AD_230x297_2.indd 1
€5 korting
VOUCHER
bij aankoop van een woody pyjama Actie geldig tot 31/12/2019, niet cumuleerbaar met andere kortingen. Enkel geldig in volgende verdeelpunten: Nuit de Folie Destelbergen Dendermondesteenweg 436 9070 Destelbergen
Nuit de Folie Dendermonde Brusselsestraat 49 9200 Dendermonde
Fraai De Pinte Pintestraat 57 9840 De Pinte
Fraai Lochristi Dorp-West 32 9080 Lochristi
Volledige Woody aanbod
Volledige Woody aanbod
Selectie baby, kids en adults collectie, accessoires
Selectie adults collectie, accessoires
www.nuitdefolie.be
24/09/19 10:
RESTO I Sam Paret
Janine’s Een vleugje New York in de Vlaanderenstraat
42
PROMENADE.gent
feelgood magazine
De horeca staat onder druk en goed personeel vinden en aan boord houden, blijft een uitdaging. Gelukkig zijn er in de sector veel weerbare ondernemers die, ondanks alles, de goesting hebben om nieuwe avonturen aan te gaan. De vrouw achter Janine’s in de Vlaanderenstraat is zo iemand. Al 21 jaar lang serveert ze heerlijke pizza’s in de Overpoort. Prima Donna is dan ook een begrip bij studenten en inwoners van Gent. Drie jaar geleden begon ze met Janine’s aan een nieuw avontuur…
Aanvankelijk had ze het idee om iemand anders de zaak te laten uitbaten, maar toen ze merkte dat het niet echt lekker liep, besloot ze om er zelf haar schouders onder te zetten. Met resultaat. Opnieuw. Het zou goed kunnen dat Trees Vande Vijver de ondernemersgeest van haar tante heeft geÍrfd. Toen ze een naam zocht voor haar nieuwe zaak, zocht ze het dan ook niet te ver: Janine’s is een eerbetoon aan haar. Dat wil ze bereiken via smakelijk eten, g o o d
vibes, een aantrekkelijk interieur en betaalbare maaltijden zoals het op de website staat vermeld. Een verhaal dat inzet op sfeer eerder dan op exacte wetenschap, dat kunnen we enkel maar toejuichen. Van zodra je binnenkomt voel je inderdaad die good vibes en zie je een aangenaam kader om in te tafelen. Alles voelt warm en huiselijk: de zitbanken, houten wanden, metalen wijnrek aan de muur, zelliges en zelfs het haardvuur ontbreekt niet. Via een ronde opening in de wand waar de kassa zich bevindt, vang je een glimp op van de keuken. De
PROMENADE.gent
feelgood magazine
43
liefhebbers kunnen zelfs plaats nemen aan de toog om het keukenteam aan het werk te zien. Zij die houden van een tête à tête nemen eerder plaats aan een tafeltje in het centrale gedeelte maar ook zij die veel daglicht of activiteit in de straat verkiezen, vinden bij Janine’s een tafeltje bij het raam. Een hoge tafel, leuk voor een groepje, vormt de visuele scheiding tussen het vitrinegedeelte en de rest. Dit leuke kader geeft zin om te genieten. De autorit van straks indachtig, zijn we maar wat blij als we op de kaart mocktails zien staan. Je kan kiezen tussen zoet, zuur of bitter. De zure versie die ik kies, is op basis van citroensap, limoensap en Matcha tonic. Mijn tafelgenoot gaat voor de zoete versie en krijgt een mocktail op basis van veenbessensap, een beetje
44
PROMENADE.gent
feelgood magazine
grenadine en limoensap. Afwerken gebeurt met rode bessen, een schijfje citroen en munt. Fris en lekker, een aanbod van mocktails is in deze tijden absoluut een meerwaarde. De menukaart spreekt een breed publiek aan: van Oosterse tapa’s over klassiekers, salades en pasta’s tot creatieve burgers. Ook de suggesties zijn heel divers, kiezen is de moeilijkste taak van vandaag. Na lang aarzelen ga ik voor de Thai beef salad, mijn eetgezel kan niet weerstaan aan de Italian burger. We krijgen onze bestelling geserveerd in mooi en kleurrijk keramiek. Mijn salade is rijkelijk gevuld en gedrenkt
in een typische Thaise vinaigrette, de kort geschroeide sneetjes rund in sesam liggen er bovenop. Het bord aan de overzijde is al even rijkelijk gevuld met, behalve de rundsburger in een krokant broodje, buffelmozzarella, gebakken aardappeltjes, een pittig looktomatensausje, rode ui en een fris slaatje. Zowel smaak als presentatie zijn af. Inzetten op details kan een verschil maken, op voorwaarde dat het de rest niet overschaduwt. De gepersonaliseerde
servetten en koffietassen dragen bij aan de identiteit van Janine’s. Wij kunnen ons deze hippe zaak even goed in hartje New York voorstellen. En Janine’s is er voor iedereen: zowel voor wie uitgebreid wil tafelen als voor wie snel wil lunchen. De vriendelijke bediening krijgt ook een vermelding en stuurt je met een goed gevoel terug naar huis. Janine mag trots zijn op haar nicht die met deze zaak een tweede succesverhaal lijkt te schrijven in Gent… ▪
Janine’s Vlaanderenstraat 82 Gent t. 09 311 48 11 www.janines.be
PROMENADE.gent
feelgood magazine
45
MOBIEL I Tekst: Bart Van Holderbeke
Mercedes G350 CDI
Knuffel eens een diesel
De nieuwe G-klasse ziet er nog steeds uit als de oude G-klasse. Dat is bewust, bij Mercedes behandelen ze de G-klasse als Unescowerelderfgoed. Na een start met uitsluitend benzinemotoren, is de nieuwe G nu ook klaar voor diesel. Mag dat nog wel?
46
PROMENADE.gent
feelgood magazine
PROMENADE.gent
feelgood magazine
47
We houden zielsveel van de G-klasse, sinds zijn lancering in 1979 is hij uitgegroeid van een boswachtersjeep tot een icoon met de cultstatus van Chuck Norris. Je maakt geen grappen over de G: hij weet je wonen. Bij Mercedes koesteren ze hun vierkante oervader als de ‘moneymaker’ die hij intussen geworden is. Er bestaat geen G onder 100.000 euro. En toch kunnen ze bij Magna Steyr in Oostenrijk waar hij van de band rolt de vraag niet bijhouden. Wie een G wil, moet daar vlot een jaar op wachten.
48
PROMENADE.gent
feelgood magazine
Beter op asfalt Mercedes rolde in 2018 een nieuwe G-klasse uit, met een nieuw onderstel. Het ladderframe blijft behouden, maar de ophanging wordt een stuk gesofisticeerder. Vooraan krijgen we een onafhankelijke wielophanging, achteraan blijft de starre achteras. Het doel: de G-klasse beter maken op asfalt, zonder aan zijn uitmuntende kwaliteiten in het terreinwerk te raken. Mercedes slaagt met glans in die missie, belangrijk voor het alledaags comfort. Tot nog toe was de nieuwe G uitsluitend te verkrijgen
PROMENADE.gent
feelgood magazine
49
met krachtige benzinemotoren: de G500 met V8 (422 pk) en de redelijk mesjogge G63 AMG (585 pk). Prachtig, maar met de mooi uitgewerkte soundtrack van de G500 doet op de duur snakken naar rust. En die rust vind je in de diesel. Met de G350 CDI heeft Mercedes een basismodel in de G-klasse klaar. Alleen: zoveel goedkoper is die nu ook weer niet. De G500 kost meer dan 114.000 euro, de G350 CDI kost 103.576 euro. Goedkoper in taks? Dat valt ook tegen. Zowel de G500 als de G350 CDI kosten 11.336 euro aan BIV. In jaarlijkse rijtaks komt de diesel wel 1.000 euro goedkoper uit dan de benzine. Beide mogen ook tot 3,5 ton trekken, dus daar doe je het ook niet voor. Waarom dan wel? Het raffinement van de diesel. Hij is heerlijk stil en kan zijn 600 Nm al bij 1.200 opm in de strijd gooien. In combinatie met
50
PROMENADE.gent
feelgood magazine
de negentrapsautomaat voelt deze zesin-lijn motor compleet stressvrij aan. In de praktijk konden we hem op 10,6 l/100 km brengen, wat minder is dan het opgegeven WLTP-verbruik (11 l/100 km). Nog een laatste tip: het klassieke dashboard met klokken past hem beter dan de optionele digitale tellers. Tijdloze klasse, en dat al 40 jaar lang. Je moet het maar doen.â–Ş
PASPOORT Motor: zes-in-lijn turbodiesel 2.925cc Afmetingen (L/B/H): 4817/1931/1969 mm 0-100 km/u: 7,7 sec. Verbruik: 9,6 / 11 l/100 km Uitstoot: 256 / 290 g/km Prijs: 103.576 euro
visuele communicatie op maat www.dkwadraat.be
NU 50% KORTING OP HET 2 e STUK! ELK 2 e STU KA
5 0 % K
AN
ORTING *vraag na
ar de voor
waarden in
de winkel
L O CH RIST I • Tel 09 367 08 50 • Antwerpse Steenweg 91, naast BMW Verstraeten & Veritas S I NT -D EN IJS-WESTREM • Tel 09 388 38 34 • Schoonzichtstraat 5, naast Carrefour WETT EREN • Tel 09 366 10 36 • Oosterzelesteenweg 5, naast Vanden Borre M A L D EGEM * • Tel 050 74 06 20 • Leopoldlaan 20E, naast Willems verandas Ook winkels te: Boortmeerbeek, Brugge, Dendermonde, Deurne, Ieper, Kessel-Lo, Lier*, Nieuwpoort, Oostende, Roeselare, Veurne, Waregem & Zaventem. Acties niet geldig in deze filialen
*
ST E E D S O P E N O P Z O ND AG • WWW.SL E EP WOR L D.BE WE BSH OP OP EN 24/ 7 Open ma-za 10-18 uur. Zondag open 14-18 uur. Dinsdag gesloten.