Co mówi nam o talenach nasz Bóg?

Co mówi nam o talentach nasz Bóg?

WWW.UNSPLASH.COM

KAŻDY Z NAS MA TAKĄ RZECZ, KTÓRĄ NAJBARDZIEJ LUBI ROBIĆ. MOŻE TO BYĆ UPRAWIANIE SPORTU, GRANIE NA INSTRUMENCIE, MAJSTERKOWANIE CZY INNE AKTYWNOŚCI. CZĘSTO KTOŚ POKAZAŁ NAM TĘ CZYNNOŚĆ I ONA NAS ZACHWYCIŁA. STWIERDZILIŚMY, ŻE TO JEST TO, CO NAS INTERESUJE, I CHCEMY TEMU POŚWIĘCIĆ NASZ CZAS. ZAPISUJEMY SIĘ WIĘC DO KLUBU SPORTOWEGO LUB JESTEŚMY SAMOUKAMI I ĆWICZYMY GRANIE NA GITARZE Z TRENEREM Z YOUTUBE. W KOŃCU DOCHODZIMY DO MOMENTU, GDY CHCEMY POKAZYWAĆ INNYM SWÓJ TALENT. TO WAŻNE, BY SIĘ ODWAŻYĆ, PONIEWAŻ CZĘSTO NASZE PASJE MOGĄ SŁUŻYĆ INNYM – DAWAĆ ŚWIATŁO, NADZIEJĘ, POBUDZAĆ DO DUMY CZY CHĘCI ROZWIJANIA SWOICH UKRYTYCH PRZED ŚWIATEM ZAINTERESOWAŃ. JEŚLI ZACHOWAMY JE TYLKO DLA SIEBIE I NIE BĘDZIEMY ICH ROZWIJAĆ, NASZE TALENTY, WRODZONE UMIEJĘTNOŚCI MOGĄ ZANIKNĄĆ I DOPROWADZIĆ NAS DO FRUSTRACJI I WYRZUTÓW SUMIENIA, ŻE NIE WYKORZYSTALIŚMY SZANSY, KTÓRĄ DAŁ NAM BÓG.

Co o talentach powie nam Pismo Święte?

W P i ś m i e Ś w i ę t y m j u ż w K s i ę d z e rodzaju napisane jest, że Bóg dał Ada‐mowi ziemię, by uprawiał ją i korzystał z jej dobrodziejstw. Dał mu przywódz‐two nad roślinami, zwierzętami i nad całym obszarem Raju. Adam nazwał więc rośliny i zwierzęta tak, jak uważał za słuszne. Przykład Adama pokazuje, że od początku Stwórca daje każdemu jakąś umiejętność, którą każe rozwijać.

Najwięcej o wykorzystaniu talentów mówi nam przypowieść o talentach opisana w Ewangelii wg św. Mateusza. Pewien bogaty człowiek przed udaniem się w podróż rozdał swym trzem słu‐gom talenty, każdemu według jego zdolności. W tamtych czasach talenty były walutą pieniężną. Pierwszy sługa, który dostał pięć talentów, a następnie szybko je podwoił, zyskał drugie tyle. Tak samo uczynił drugi, który otrzymał d wa t a l e nt y – w r ó c i ł z c z t e r e m a talentami. Ostatni dostał jeden i zakopał go, zostawił dla siebie. Jak dowiadujemy się z Ewangelii, sługa ten bał się suro‐wego Pana, dlatego ukrył skarb, by oddać mu go później. Bogacza bardzo zdener wowało takie zachowanie, nazwał trzeciego sługę bezużytecznym, zozkazał wrzucić go w ciemności.

Tę historię można z powodzeniem odnieść do współczesnego świata –talenty to łaski dane nam od Boga. To na pewno wiara, miłość, przyjaźń, ale też powołanie, które Pan nam przeznaczył. Każdy z nas już w dzieciństwie wyraża zainteresowanie jakąś dziedziną życia. To ważne, by nie bać się zaangażować w daną pasję. Talent od Boga to także p owo ł a n i e d o byc i a m a t k ą , o j c e m , kapłanem, siostrą zakonną, ciocią czy w u j k i e m . St wó rc a w y m a g a o d n a s , byśmy się rozwijali, służyli swoją pracą innym i tym samym pomnażali umiejęt‐ności. Sługa bezużyteczny nie rozwija swojego powołania. To ojciec, który zostawia swoje dzieci ze strachu przed odpowiedzialnością. To muzyk, który wygrywa nagrodę pieniężną i zamiast poświęcić ją na dalszy rozwój, wydaje na alkohol, doprowadzając się do uzależ‐nienia. To odepchnięcie łaski i stocze‐nie się na dno.

To Ty odpowiadasz za swój talent!

Jezus chce nam dać przestrogę, żeby‐śmy nie zmarnowali tego, co sam Bóg n a m o f i a r owa ł . M a j e d n a k d o n a s szacunek i daje nam wolną wolę. To my wybieramy, czy będziemy odpowie‐dzialni i rozwiniemy swoje talenty, czy też nie. Święty Jan Paweł II w Warsza‐w i e w 1 9 9 1 r o k u p o w i e d z i a ł , ż e uniwersalnym talentem od Boga jest nasze człowieczeństwo. „Ewangelia ze swym przykazaniem miłości uczy nas pomnażania tego przede wszystkim talentu, talentu naszego człowieczeń‐stwa. Ostateczny osąd naszego życia będzie też tego talentu dotyczyć nade wszystko”. Ten talent pomnaża się p r z e z m i ł o ś ć d o B o g a i b l i ź n i c h . Talentem jest też nasza odpowiedź na Słowo Boże, które ma wzrastać w nas i innych. My jako ochrzczeni jesteśmy wezwani do głoszenia światu Dobrej N o w i n y. K t o t a k p o s t ę p u j e , m a zapewnione życie wieczne.

Czasem przeszkodą do osiągnięcia sukcesu jest strach. Warto więc zaufać Panu, rozwijać swoje pasje, uparcie dążyć do celu. Być przy tym dobrym dla ludzi (a nie „iść po trupach do celu”). Tym samym dajemy też przykład innym ludziom. Stajemy się dla nich światłem, którego potrzebują, za co otrzymamy nagrodę od Boga w Niebie. Odwagi!