6 minute read
Stelling: Migranten moeten onomwonden voor Nederland kiezen
nieuwe nederlanders moeten hun Turkse en Marokkaanse paspoorten teruggeven en onomwonden kiezen voor nederland!
in deze rubriek geven enkele panelleden van diverse pluimage hun mening over een actueel onderwerp. Dit keer staat de loyaliteit aan nederland centraal. De dubbele nationaliteit van veel nieuwe nederlanders blijft het loyaliteitsvraagstuk aanwakkeren. De twijfel is dan dat migranten hier weliswaar wonen en leven, maar dat hun hart en ziel eigenlijk ergens anders liggen. als de dubbele nationaliteit zo,n obstakel vormt tussen migranten en autochtone landgenoten, waarom zouden migranten dan niet hun oorspronkelijke nationaliteit kunnen inleveren, alleen al om autochtone landgenoten gerust te stellen?
Advertisement
Fatma Famile Arslan, advocate
“Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om mijn Turkse paspoort op te geven. Niet omdat deze dame zo nationalistisch is maar het hebben van een Turks paspoort is een recht dat ik verworven heb door geboren te worden uit Turkse ouders. Zonder enige vorm van trots zal ik beide nationaliteiten op mijn beurt doorgeven aan mijn kinderen. Verder vind ik het onzin om mensen te laten kiezen voor Nederland en tegen hun land van herkomst. Het lijkt zo net alsof je een deel van je identiteit kunt wissen met het verkrijgen of verstoten van een paspoort. Dat brengt juridische gevolgen met zich mee maar houdt geen veranderingen in voor wat betreft de persoon.
Zehra Doğan, Interim manager
“Ik ben het met deze stelling duidelijk oneens, want deze stelling bevordert mijns inziens alleen maar de segregatie in Nederland. Al enkele generaties lang horen wij niets anders dan dat minderheden een probleem vormen. Al sinds de eerste Turken en Marokkanen in Nederland zijn aangekomen, bestaat een cultuur van ´wij´ tegen ´zij´. Zij waren de gastarbeiders die uitgenodigd waren om de vieze klussen te klaren en de economie van Nederland te redden. Hun titel was gastarbeiders, daarna kwam de titel buitenlanders, vervolgens de allochtoon en nu heten ze nieuwe Nederlanders. Mede hierdoor is een kloof in de maatschappij ontstaan. Recentelijk vertelde een vakbekwame Nederlandse coach tegen mij dat wij in Nederland aan de ene kant net als in Amerika één cultuur en identiteit willen, maar aan de andere kant zien wij die mensen niet als één van ons. In het laatste geval zijn er twee landen die jou altijd toegang moeten verlenen. Beide landen kunnen aanspraak maken op het nakomen van je verantwoordelijkheden als burger van dat land. In beide landen ben je belastingplichtig en de mannen dienstplichtig. Toch weiger ik om een keuze tussen beide landen te maken omdat beide landen een deel van me zijn geworden. Mijn Nederlandse zuinigheid en nuchterheid gaan hand in hand met mijn Turkse hoffelijkheid en gastvrijheid. Ik weet niet waarom ik ineens moet denken aan een Joodse kennis die ondanks zijn kritiek op de Israëlische regering verlangde naar Israël omdat het zijn veilige plek is ingeval Europa haar racistische verleden nieuw leven
wenst in te blazen.” Dus zei hij: ‘welke recht heb ik dan als Nederlander om dat van de ander te eisen zich een Nederlander te voelen, terwijl ik hem niet welkom heet?’ Zelf vond hij En vervolgde hij: ‘kan ik dan met deze gedachte buiten Nederland nog ergens welkom zijn? Nee dus, immers ik zaai alleen maar negatieve gevoelens over anderen, dus die negatieve gevoelens krijg ik dan een keer uiteindelijk zelf ook terug. Daarom kunnen we beter de deur op slot doen in Nederland en hopen dat wij dan in de toekomst kunnen overleven ondanks de mondiale ontwikkelingen richting meer gemeenschappelijke diverse soorten samenlevingen.’ Van de mensen die eens zijn met deze stelling wil ik weten: waar ben je mee bezig, wat is je doel? Kies je voor segregatie en dus achteruitgang of kies je voor openheid, samensmelting van diverse culturen en meningen, dus voor vooruitgang? Ik ben benieuwd.”
Uğur Pekdemir, voorzitter van Turks Academisch Netwerk, TANNET
“Een van de belangrijke pluspunten van de ontwikkelingen in het 20e eeuw is geweest dat individuen veel meer ruimte kregen voor de invulling van hun eigen leven en voor het maken van keuzes . Deze individualisering in de moderne maatschappij heeft er toe geleid dat Nederland de verstarde sociale structuren van een verzuilde maatschappij achter zich kon laten en zich kon omvormen tot een kennismaatschappij in de globale eco-
Ali Müjde, Adviseur
“Een dubbele nationaliteit heeft praktische en emotionele voordelen. Aan de ene kant kun je zo visumvrij reizen zonder je bij de douane een ‘afvallige’ te voelen. Aan de andere kant worden je beide identiteiten door een paspoort bevestigd. Sommige critici menen dat burgers
Semra Çelebi, Business analist
“Gevoelsmatig ben ik het niet eens met de stelling. Ik heb ook een dubbele nationaliteit, maar ik hou tevens erg veel van Nederland en voel me een verantwoordelijk burger van dit land. Echter kan er ook wat gezegd worden voor het kiezen van één enkele nationaliteit in het kader van bevordering van de integratie van allochtonen in Nederland.
Monique Nurdogan-Ferwerda, advocate en antropoloog
“Het gaat mijn verstand te boven dat men zich druk maakt over de meerdere paspoorten van anderen. Niet omdat het paspoort een onbelangrijk stuk papier is, nee, integendeel ik geloof dat het een tastbaar bewijs is van wie je bent en waar je vandaan komt. Het geeft de zekerheid dat je ergens thuis bent, welkom bent. Niemand zou dat beter kunnen uitleggen dan een stateloze vreemdeling (je kunt niet terug, want je komt nergens vandaan). Mijn man heeft twee paspoorten, mijn schoonfamilie ook. Vaderlandsliefde voor het land waarin zij opgroeiden is hen niet vreemd. Ik kan niet ontkennen dat mij soms een gevoel van jaloezie nomie. Alle Nederlanders, nieuw of niet, hebben daaraan bijgedragen. Wij vinden het nu heel normaal dat mensen zelf keuzes kunnen maken met betrekking tot religie, levensovertuiging, nationaliteit, seksuele geaardheid, en dergelijke. De keuze voor een dubbele nationaliteit moet in dit kader worden geplaatst. Uiteindelijk is in de moderne maatschappij de eed van een bewindspersoon op de grondwet belangrijker dan een vermeende loyaliteit op basis van een stukje papier.
P.S. ondergetekende is in het bezit van drie paspoorten met een dubbele nationaliteit minder loyaal zouden zijn aan één van de twee naties waarvan ze een paspoort op zak hebben. Daar zijn geen bewijzen voor. Identiteitsvorming is bovendien een langdurig en complex proces waarbij dwang averechts kan uitpakken.
Dit is voor buitenstaanders soms lastig te begrijpen.” Het is een illusie om te denken dat het opgeven dan een andere nationaliteit het integratieprobleem in Nederland zou kunnen oplossen. Een causaal verband tussen een dubbele nationaliteit en de gebrekkige integratie belemmering is nog steeds niet aangetoond. Een tweede paspoort heeft niet alleen te maken met een nationale
identiteit.” bekruipt. Zo diep zal mijn band met mijn geboorteland waarschijnlijk nooit worden. Het is het soort liefde dat je alleen kunt voelen als je geliefde ver weg en onbereikbaar is. De loyaliteit naar Nederland toe is daar echter niet minder om, maar het is een ander soort liefde: het realistische soort, ontdaan van de roze bril. Je zou het kunnen vergelijken met een tweede geliefde, die het zelden haalt bij de allereerste. Dat betekent niet dat je haar niet trouw zult zijn. Het inleveren van het Turkse paspoort zou voor velen betekenen dat zij een stukje van zichzelf kwijt zouden raken en ze zich - gelet op de groeiende antimoslim-sentimenten - nergens meer echt thuis zouden voelen. Noem het nationalisme, ik noem het nostalgie.”
