7 minute read
Vitaal op eigen kracht met De Wolf
Jarenlang gold hij als de rots in de branding van de defensie van Feyenoord en Oranje. John de Wolf stond erom bekend dat hij niet terugdeinsde om alle middelen in te zetten om zijn directe tegenstander uit te schakelen. Echter, de snoeiharde verdediger van weleer blijkt wel degelijk ook een zachte kant te bezitten.
tekst: Frank Woestenburg beeld: François Wieringa
Zijn stem schalt over het voetbalveld van amateurvereniging HZVV in Hoogeveen. Om hem heen wordt besmuikt gelachen. In het kader van het vitaliteitsprogramma van TVM neemt De Wolf gedurende enkele weken medewerkers onder handen tijdens zijn ‘Wolfcamps’, de door hem zelfverzonnen naam voor de bootcamps die hij voor bedrijven organiseert onder het motto ‘vitaal op eigen kracht’. Alle spiergroepen van de deelnemers worden aangesproken. Links en rechts wordt afgezien en gekreund.
De begeleiding door De Wolf is zoals je van hem zou verwachten: gedreven, vol passie en – vooral – met Rotterdamse humor. Want een dag niet gelachen is voor hem een dag niet geleefd. De Wolf doet alle oefeningen eenmaal voor. Als jullie goed opletten, is dat meer dan genoeg, grapt hij. De kunst bij een bootcamp is het luisteren naar je eigen lichaam, vertelt hij later. En het lijf van de geboren Schiedammer is enigszins gehavend. Zeventien jaar profvoetbal op het hoogste niveau heeft zijn littekens achtergelaten, letterlijk en figuurlijk.
“Ik heb een slechte knie aan het voetbal overgehouden, onder andere door afgescheurde kruisbanden. Mijn enkel is niet meer je-van-het, maar desondanks blijf ik wel de dingen doen die nodig zijn om fiten gezond te blijven. Ik sport twee- tot driemaal per week met een personal trainer, daarnaast ben ik actief bezig met mijn Wolfcamps. Naarmate je ouder wordt, gaat alles wat minder soepel, maar dat is geen vrijbrief om niets meer te doen. Voor een 56-jarige ben ik volgens mij redelijk fit.”
Hij vertelt trots de week ervoor aan de Viking Run deelgenomen te hebben. “Hangend aan twee touwen over het water heen, dat soort werk. Man, mijn bovenbenen waren de volgende dag helemaal blauw…”
De Wolf is volgens eigen zeggen niet het type om plat op zijn rug te liggen. Behalve op vakanties, maakt hij een voorbehoud. “Toch ben ik altijd degene die een paar kilootjes afvalt. Deze zomer gaan we weer naar het Gardameer. Dan sta ik ’s ochtends altijd om half zes op. Begin ik met een krachtcircuitje voor de deur, daarna een half uur lopen en ter afsluiting een uurtje op de mountainbike. Om half negen ben ik dan klaar. Als de rest langzaam wakker wordt, heb ik er al een halve dag opzitten en kan ik met een gerust gevoel de rest van de dag plat. Op het strand, in de zon.”
Behalve van vakanties geniet hij van zijn eigen Wolfcamps. Hij praat met respect over de mensen die hij onderhanden neemt. “Weet je, het lijkt allemaal zo simpel: om met jezelf aan de slag te gaan als je niet vitaal bent en een stukje overgewicht hebt. Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik zeg altijd: het moeilijkste obstakel bij een sportschool is de drempel. Het is niet zo eenvoudig daar in je eentje voor de eerste keer heen te gaan. In je sportpakkie en met het gevoel dat iedereen je aan zit te kijken. Daarom is het zo mooi als je met collega’s kunt sporten. Want sport verbroedert.”
De Wolf zegt energie te krijgen van het in beweging krijgen van mensen. “Na verloop van tijd zie je dat mensen doorpakken, daar doe je het voor. Ik ken mensen die uiteindelijk zeven tot twaalf kilo zijn afgevallen. Dat komt niet door mij, dat komt door de mensen zelf. Maar de Wolfcamps hebben wel de eerste aanzet gegeven. Het is bekend: als je eenmaal gaat sporten, komt er een stofje vrij. Je voelt je lekkerder, je valt iets af en als je vervolgens ook nog eens resultaat ziet, zet je vaak de volgende stap.”
John de Wolf doet een oefening voor.
Foto: François Wieringa
De Wolf introduceerde vorig jaar zijn Wolfcamp met een pilot bij de buschauffeurs en trambestuurders van RET uit Rotterdam. Het werd een doorslaand succes. Sindsdien is hij ook bij andere bedrijven en instellingen aan de slag gegaan. Zo werkt hij in Rotterdam met een groep van 36 werkzoekenden die in de bijstand zitten. “Dat maakt deel uit van een project van uitzend bureau Unique om te proberen deze groep weer aan het werk te krijgen. Inmiddels hebben veertien van hen baan gevonden, dat vind ik gaaf. Sommigen van hen hadden daarvoor jaren thuisgezeten. Sporten is niet alleen fysiek belangrijk, maar zeker ook mentaal. Het geeft mensen meer zelfvertrouwen. Dat werk allemaal door, ook bij sollicitatiegesprekken bijvoorbeeld.”
Het ziekteverzuim bij veel bedrijven ligt in de perceptie van John de Wolf te hoog. Volgens hem valt veel winst te halen door op de werkvloer bewustwording te creëren voor een gezonde leefstijl en vitaliteit. “Ik zeg het niet om te slijmen, maar TVM is een goed voorbeeld van hoe het ook kan. De medewerkers krijgen feitelijk een cadeautje, doordat ze in de gelegenheid worden gesteld gedeeltelijk onder werktijd te sporten. Dat laatste vind ik ook belangrijk, als signaal. Dan laat je als bedrijf zien dat je vitaliteit en het lot van je medewerkers echt belangrijk vindt. En echt, dat ene uurtje verdien je als bedrijf dubbel en dwars terug, zeker op de lange termijn.”
De Wolf geeft training aan de gedreven TVM' ers.
Foto: François Wieringa
De Wolf is nog steeds veel op de voetbalvelden te vinden, als trainer van Spakenburg en analist bij FOX. Maar heimwee naar zijn tijd als voetballer heeft hij geenszins. “Ik ben sowieso iemand die liever vooruitkijkt dan achterom. Natuurlijk heb ik nog weleens van die kippenvelmomenten. Bijvoorbeeld twee jaar geleden toen Feyenoord op de Coolsingel stond en ik erbij was namens FOX. Dan weet je wat al die gasten voelen, omdat je het zelf ook hebt meegemaakt. Maar het is niet zo dat ik erin blijf hangen. Geweest is geweest.”
“Het leven wordt zeker niet minder. Sterker, als ik de tijd stil zou kunnen zetten, dan had ik het deze jaren willen doen. Ik zit heerlijk in mijn vel. Mijn kinderen zijn ouder en onder de pannen, ik ben inmiddels opa en ik heb een fantastische vriendin, Inge. Eigenlijk heb ik het ideale plaatje. Ik doe veel leuke dingen, bouw mooie herinneringen op met mensen om me heen, daar gaat het toch om?”
Ambities om in het betaalde voetbal aan de slag te gaan heeft hij ‘in principe’ niet. “Als ik een aanbieding zou krijgen, ga ik erover nadenken. Maar werken bij een BVO (Betaald Voetbal Organisatie) is wel een heel egoïstisch bestaan. Van ’s ochtends tot ’s avonds draait alles om voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Ik weet niet of ik daar een leuker mens van zou worden. Maar vergis je niet, op het moment dat ik bij Spakenburg op het veld sta, moet alles wijken. Dan gaat de knop om. Dat is een karaktertrek. Zo was ik als voetballer ook. Zodra ik die witte lijn overstapte, was het voor mij een kwestie van de dood of de gladiolen, van hij of ik… Daar hoefde ik geen seconde over na te denken. Echter, ik heb in de loop der tijd andere interesses gekregen naast het voetbal. Ik vind het uitdagend en dankbaar mensen te motiveren en vooruit te helpen.”
Om die reden is hij ook ambassadeur van ANBO, de belangenorganisatie voor senioren. Via hem hoopt ANBO haar naamsbekendheid te vergroten en de voordelen van een lidmaatschap voor ouderen extra onder de aandacht te brengen. De Wolf is begaan met zijn rol.
“Ik vind sowieso dat ouderen te snel worden afgeschreven. Bedrijven koppelen ambitie vaak aan leeftijd. Onzin! Ouderen zijn net zo ambitieus. Ik maak altijd de vergelijking met het voetbal. Eigenlijk is een bedrijf het ideale voetbalelftal met in de as ervaren mensen en daaromheen een groep getalenteerde jonge honden. De wereld is aan het veranderen en je moet altijd openstaan voor nieuwe ideeën en ontwikkelingen, maar ouderen brengen daarnaast waardevolle kennis en ervaring mee. Kijk naar het chauffeursvak. Ook daar telt ervaring. Ik durf de stelling wel aan dat oudere chauffeurs beter zijn dan jongere.”
John de Wolf legt vol passie uit wat hij van de deelnemers wil zien.
Foto: François Wieringa
“Bovendien, mensen worden steeds ouder. Het is in augustus twintig jaar geleden dat mijn vader is overleden, op 58-jarige leeftijd. Ik kan me nog een beeld herinneren toen hij vijftig werd. Die grens ben ik inmiddels ook gepasseerd. Maar echt, dat is geen vergelijking tussen ons. Dat is een verschil van dag en nacht. Vijftigplussers staan tegenwoordig vaak in de kracht van hun leven.”
Lachend: “Kijk maar naar mij. Ben ik niet fit? Alleen, je moet er wel wat voor doen…” <
Foto: François Wieringa.
TVM onderkent het belang van vitale en gezonde medewerkers. Om die reden is een omvangrijk vitaliteitsprogramma ontwikkeld, waar de ‘Wolfcamps’ van John de Wolf een onderdeel van zijn. De komende maanden staan onder andere nog fietsclinincs en schaats - clinics gepland met respectievelijk Renate Groenewold en Jochem Uytdehaage. Beiden maakten in het verleden jarenlang deel uit van de TVM schaatsploeg. De afgelopen maanden zijn tevens workshops georganiseerd voor medewerkers op het gebied van vitaliteit. Daarnaast werden er hardlooptrainingen gegeven in de aanloop naar de jaarlijkse Cascaderun in Hoogeveen.
TVM Belgium mag zich sinds afgelopen maand het fitste bedrijf van Vlaanderen noemen. Afgelopen twaalf weken heeft TVM samen met veertien andere Vlaamse organisaties deel - genomen aan een fitheidstraining, waarbij het doel het krijgen van fittere medewerkers was. Een gezondheidschallenge van amper twaalf weken is voldoende om de sportieve fitheid van medewerkers met tien procent te verbeteren. Dit blijkt uit metingen van gezondheids- en welzijnsspecialist Ready2improve bij bijna 500 medewerkers in het kader van de competitie ‘Het Fitste Bedrijf’. Bij TVM Belgium werd een verbetering van 33,3 procent geconstateerd, waardoor zij zich nu het fitste bedrijf van Vlaanderen mag noemen. Frank van Nueten, directeur TVM Belgium, noemt de titel een bekroning van een bewust gezondheidsbeleid. “Deze competitie heeft letterlijk iets in beweging gezet bij TVM. We gaan zeker verder om ons fitheidsniveau te behouden of nog verder te verbeteren.”
