slachtoffers Turkije’

Turkije: 170 doden’. Best wel pittig, dacht ik. Verder heb ik er geen aandacht aan geschonken, het was een dag met veel meetings en ik moest de hele dag scherp zijn. Maandagavond bleek het allemaal al veel ernstiger, het nieuws kwam langzaam op gang. Pas de volgende ochtend bleek het echt foute boel.”

Stichting Vervoer

Hulpgoederen Turkije en Syrië

Arslan neemt een slok van zijn koffie. Hij zit op zijn praatstoel, vertelt honderduit over de manier waarop hij betrokken is geraakt bij de Stichting Vervoer Hulpgoederen Turkije en Syrië (VHTS). Een stichting zonder politieke of religieuze identiteit, maar geheel onafhankelijk, benadrukt hij. Zijn doel: het betrekken van zo veel mogelijk gelijkgestemde collega’s uit de logistieke wereld. “Er zitten daar mensen in tenten, zonder dekens, in de vrieskou. Daarom roep ik mijn transportcollega’s op: doneer een rit naar Turkije. Of iets anders. Maar dóe iets!”

Hij zag in de dagen na de ramp hoe het aanvankelijk vreselijk misging met alle hulptransporten. De Turkse en Syrische gemeenschap zamelde van alles in, maar het heeft volgens Arslan “weinig zin als je schoenen van maat 44 nodig hebt en er zit een paar van maat 39 in een van die dozen”. Kleding bijvoorbeeld, die hebben ze daar genoeg. “Het was een zooitje die eerste dagen. Begrijp me goed: het gebeurde met de beste bedoelingen. Er zijn heel veel lokale initiatieven geweest van allemaal lieve mensen. Net zoals vele andere Turken is mijn familie naar Nederland gekomen om hier een betere toekomst op te bouwen, maar als je dan zo veel steden in het land van je vader in puin ziet liggen, dan moet je iets ondernemen.”

Daarom ging Arslan vanaf de tweede dag, toen de volle omvang van de ramp duidelijk werd, aan de slag om hulpgoederen met twee trucks naar het aardbevingsgebied te sturen. Hij kreeg de zegen van zakenpartner Martin Dekker. “Je moet doen wat goed voelt”, zei Dekker.

Lokale initiatieven

Arslan kwam al snel tot de conclusie dat er veel lokale initiatieven waren, maar geen gestructureerde aanpak. Hoe zat het nu met de documentatie? Welke route kan het beste worden gereden?

Wat laden we en wat hebben ze daar nodig? Niemand die het hem kon vertellen.

Na vier dagen kwam hij via LinkedIn in contact met Osman Kaya, een online kennis werkend bij Sjouwenman Transport in Wateringen. En even later belt ook een zekere Harun hem op, van beroep douane­agent. Dan komt alles in een stroomversnel­

Paspoort

ling en wordt de vraag gesteld of Dekker Transport de maandag daarop twee trailers kan laden bij Action in Zwaagdijk, gedoneerd aan People for People. Probleem: Dekker heeft geen gesloten trailers, maar die kunnen

Naam: C.H. Dekker Transport BV

Vestigingsplaats: Ilpendam

Eigenaars: Martin Dekker en Said Arslan

Specialisatie: bouw- en lengtetransport, ADR, gevaarlijke stoffen en nucleair worden opgehaald bij ATL in Roosendaal. Ook het NIWO helpt mee en geeft de benodigde ritmachtigingen af.

Twee chauffeurs van Dekker staan te trappelen om de moeilijke rit via Roemenië en Bulgarije uit te voeren. “Onze chauffeurs zijn bikkels. Ze houden van een uitdaging en ze staan altijd achter de directie”, aldus Arslan. Een van de mannen annuleert zijn carnavalsfeest, Arslan zelf laat zijn vakantie eveneens schieten.

Dan komt in het nieuws dat er drugs zijn gevonden in een truck vol hulpgoederen. “Ik werd zo kwaad en tegelijkertijd realiseerde ik me dat het ook niet gek was dat dit kon gebeuren”, vertelt Arslan. “Chaos is een giftige cocktail.”

Betrouwbaar en veilig

Samen met zijn contacten, onder wie advocaten, een notaris, een accountant, Transport en Logistiek Nederland en andere betrokkenen, komt hij tot de slotsom “dat het anders en beter moet, gecoördineerd en veilig. Deze ramp is te groot voor het individu, voor lokaal initiatief of voor een bedrijf. Dit moeten we als BV Nederland oppakken”.

Want, verduidelijkt hij: “Ik heb meer te verliezen dan te winnen. Ik moet zeker weten dat we een betrouwbare en veilige supply chain kunnen opzetten. Daarom is het fantastisch dat we dat binnen een week in onze Stichting VHTS hebben kunnen waarborgen.”

Bij het distributiecentrum van Action in Zwaagdijk worden ijlings broodnodige hulpgoederen als dekens en slaapzakken opgehaald, maar ook kachels en tenten. Bij de GGD in Rotterdam staan nog eens 1300 bedden klaar. Vervolgens kunnen de twee Dekker­chauffeurs beginnen aan de 3503 kilometer lange rit van Ilpendam naar Kayseri in Turkije, het centrale distributiepunt voor hulpgoederen.

Nevenbedrijven: Vervoer Willaert in Gits (België), Bouwhub Amsterdam voor bouwlogistiek

Wagenpark: circa 50 auto’s met 70 man personeel

“Ze zijn daar als helden en weldoeners ontvangen. Ze mochten nergens voor hun eten en drinken betalen. Er werd thee voor ze gehaald, ze werden ondanks de barre omstandigheden in de watten gelegd. Zo blij waren ze met alle hulp uit Nederland.”

Middenin de operatie wordt Arslan ook nog eens gebeld vanuit Wijk bij Duurstede. Daar hadden leerlingen van een basisschool zo veel goederen ingezameld dat het hele gymlokaal volgepakt stond met dozen. Een stuk of 450. De vervoerder die de spullen zou wegbrengen, zag af van zijn aanbod uit vrees in Turkije te worden getroffen door een nieuwe aardbeving of door naschokken.

Gelukkig hadden de lokale initiatiefnemers alles keurig gesorteerd en paklijsten opgesteld. Een van hen was 18 jaar geleden wegens de liefde naar Nederland gekomen en wilde graag zijn plaatsgenoten in het rampgebied helpen. “Ik wil niet dat ze denken dat ik ze ben vergeten", zegt Harun in het Turks tegen Arslan, sprekend over de ellende in Haruns geboortegrond in de provincie Osmaniye.

Hij belooft het lokale initiatief te ondersteunen, mede omdat de leerlingen van de basisschool zich zo hadden ingezet voor de slachtoffers. Arslan belt als regiobestuurder van TLN een van zijn contacten bij Vonk & Co. Via hem wordt een passende trailer aangeboden en wordt met behulp van het Turkse consulaat goedkeuring verkregen voor het lossen in Adana. De lokale burgemeester uit het dorpje Bahce mag de spullen daar komen ophalen. Inmiddels zijn de 450 dozen gearriveerd in Bahce.

Stroomlijnen

De stichting Vervoer Hulpgoederen Turkije en Syrië gaat alle hulp de komende maanden verder stroomlijnen en coördineren. Arslan heeft inmiddels de mensen aan boord die hem daarbij gaan helpen. Er is een plan van aanpak. “We moeten voorkomen dat nog eens dubieuze zendingen met contrabande naar Turkije worden gedaan.”

Een van zijn trouwe klanten, TMA Logistics, schonk spontaan een bedrag van 10.000 euro, voldoende voor een rit naar Turkije vice versa. Arslan hoopt op meer van zulke gebaren. “Want de gevolgen van de ramp zullen nog jaren voortduren en hulp blijft nodig. Kijk, ik zit hier, maar ik kan de pijn van de slachtoffers in Turkije voelen.” <

Sanctieregels

Syward Couperus, manager Compliance bij TVM verzekeringen, geeft aan dat je ook bij deze hartverwarmende initiatieven voor humanitaire hulp voor de getroffen regio’s in Turkije en Syrië rekening moet houden met geldende sanctieregels.

Deze sanctieregels mogen niet worden omzeild via bijvoorbeeld andere landen. De EU-sancties zijn in 2011 opgelegd aan Syrië. Deze EU-sancties zijn gericht tegen het regime van Assad en zijn aanhangers, en tegen economische sectoren die het regime van inkomsten voorzien.

Couperus: “Een breed scala aan humanitaire activiteiten valt buiten de sancties, zodat humanitaire hulp in heel het land door kan gaan.” Zo verbiedt de sanctieregeling niet de export van voedsel, medicijnen en medische apparatuur uit de Europese Unie naar Syrië. Ook is deze niet gericht tegen de gezondheidszorg in Syrië.

Gezien de ernst van de humanitaire crisis in Syrië, verergerd door de aardbeving, heeft de Europese Unie op 23 februari van dit jaar besloten een aanvullende humanitaire uitzondering in te voeren om de snelle verlening van humanitaire hulp te faciliteren. Deze uitzondering geldt voor zes maanden. Humanitaire organisaties hoeven niet langer voorafgaand toestemming te vragen van EU-lidstaten als ze voor humanitaire doeleinden geld willen over maken of goederen en diensten willen verlenen aan personen en entiteiten of de sanctielijst.

Syward Couperus: “Het is belangrijk dat onze leden op de hoogte zijn van de mogelijkheden die er zijn om humanitaire hulp te verlenen zonder dat EU-sanctie worden overtreden. De versoepeling vanuit de Europese Unie helpt hier alleen maar bij.”