4
Tchnienie oporu Na dwie noce Zamek Ujazdowski zamienił się w undergroundowy klub grający muzykę techno i rave. Na wiosnę i pod koniec lata odbyły się dwie imprezy taneczne z setami didżejskimi i performansami oraz sprzedażą plakatów i zbiórką charytatywną na Kampanię Przeciwko Homofobii. Nie bez powodu: wątki proqueerowe i antyfaszystowskie są istotne z punktu widzenia całego projektu To Be Real, w ramach którego działa czasowy klub angażujący artystów-rezydentów. To długofalowe przedsięwzięcie dwójki kuratorów – Michała Grzegorzka i Mateusza Szymanówki – jest próbą wytworzenia w ramach instytucji przestrzeni wspólnoty i wolności, szczególnie dla osób wykluczonych. Program rezydencyjny i performatywny już od paru lat czyni z Zamku ważny przyczółek na mapie Warszawy dla środowiska queerowego, bezpieczne miejsce i przestrzeń potencjalnego oporu. W 2018 roku w ramach rocznej rezydencji kolektyw Kem prowadził tu Dragana Bar, a holenderski duet Werker zainicjował dyskusyjny klub filmowy Queer 2 Peer Cine Club. W U–jazdowskim pokazywane jest to, co jak dotąd nie znalazło dla siebie miejsca nigdzie indziej. W momencie, gdy taniec stał się głównym elementem wielu protestów i ruchów demokratycznych na całym świecie, dochodzą tu także echa ostatnich protestacyjnych antyfaszystowskich rave‘ów w Berlinie, disco oporu przeciwko nienawiści w Polsce, tańczącej do ABBY Vivienne Westwood czy publikowanych w internecie nagrań wideo irańskich kobiet. W czasie pierwszej edycji To Be Real, zorganizowanej przez rezydenta U–jazdowskiego Simona Asencio we współpracy z choreografką Martą Ziółek i DJ-ką Zoi Michailovą, między zaproszonymi gośćmi i bawiącą się publicznością zawiązała się czasowa konspiracja. „Konspirować znaczy oddychać razem” – w wywiadzie Asencio przytacza zapamiętane z plakatu Andy‘ego Warhola zdanie, które stało się inspiracją całonocnego zdarzenia. Konspiracja jako stan świadomości zbiorowej. „Gdy konspirujesz, zyskujesz świadomość grupy, do której należysz i z którą spiskujesz” –
