Luis Felipe Fabre
Verdachte omstandigheden
luis felipe fabre
Verdachte omstandigheden Vertaald door Merijn Verhulst
karaat
Eerste druk maart 2017 Oorspronkelijke titel Poemas de terror y de misterio, verschenen bij Editorial Almadía, Oaxaca de Juárez Copyright © 2013 Luis Felipe Fabre Copyright Nederlandse vertaling © Merijn Verhulst en Uitgeverij Karaat, Amsterdam Ondersteuning Agencia cultural Melquíades Omslagontwerp Studio de la Rúa Omslagfoto Ninode / Getty Images Auteursfoto Daniel Mordzinski www.uitgeverijkaraat.nl Verdachte omstandigheden: isbn 978 90 797 7032 8 / nur 306
* Een hand rijst op uit een graf: de hand van de dode die uiteindelijk niet dood blijkt te zijn of niet zo heel dood: alleen maar rottend: de hand van de zombie: de hand die aan het eind van de film tevoorschijn komt om aan te kondigen dat het einde het einde niet is: er is al een vervolg in de maak. Dus de hand die aan de aarde ontspruit als een monsterlijke cactus op een clandestien graf in het noorden van Mexico. Maar die hand werd door niemand gezien en als iemand hem zou hebben gezien had hij het niet verder verteld en als hij het al verder zou hebben verteld had niemand hem geloofd en als ze hem al zouden hebben geloofd hadden ze hem te laat geloofd: nu overspoelen zeventigduizend zombies Mexico en dat zijn nog maar de officiĂŤle cijfers. Een verkrampte hand als achtergrondgelach: de wraak zal verschrikkelijk zijn!
4
* 1 Weinig dingen zo weerzinwekkend als zombies zien eten: ‘Als ze nou nog een greintje beschaafd waren,’ zei mijn tante Merceditas, alsof ze voorspelde dat ze de volgende dag zelf opgepeuzeld zou worden zonder enige inachtname van het nobele gebruik van mes en vork. ‘Als ze nou nog een greintje beschaafd waren,’ hoorde ik mezelf tot mijn verbazing zeggen terwijl ik verschrikt toekeek hoe de zombie die op de oren van mijn tante kauwde haar oorbellen uitspuugde alsof het kersenpitten waren. Ter nagedachtenis aan mijn tante Merceditas heb ik een linnen servet bewaard, geborduurd met haar initialen, en onder het bloed. Ter nagedachtenis aan mijn tante Merceditas luister ik naar het geklingel van haar baccaratglazen wanneer het gewicht van de vrachtwagens die op straat rijden, gevuld met uit noodzaak onthoofde zombies, de stoffige vitrine van de eetkamer aan het trillen brengt.
5
2 Gisteren zei Javier me: ‘Kijk, het klopt dat we allemaal onherstelbare verliezen hebben geleden, maar het klopt ook dat sinds de zombies hun opwachting maakten, het leven, ik weet niet, intenser, spannender, op een griezelige manier gelukkiger is geworden...’
6
* Een leeg wit plastic tasje. Een supermarkttasje waarmee de wind spookje speelt. Een tasje dat zich over de verlaten straat sleept en opstijgt boven de straat boven de huizen, de fabrieken, de gebouwen, het stijgt: boven de doden, boven de levenden, boven de zombies, het stijgt boven onze misère en het stijgt boven zichzelf uit en zorgt dat we onze blik omhoog werpen: een leeg en licht tasje als het hart van een heilige: halleluja, halleluja.
7
Luis Felipe Fabre (Mexico-Stad, 1974) is dichter, essayist en criticus, en wordt gezien als een van de interessantste en meest uitgesproken jonge stemmen van de Latijns-Amerikaanse letteren. Zijn poĂŤzie
werd inmiddels bekroond met de Premio Plural, de Premio Punto de
Partida en de Premio JosĂŠ Revueltas, en vertaald in onder andere het Frans en het Engels. Nederlandse vertalingen van zijn werk verschenen reeds in literaire tijdschriften als Tirade en Tortuca.