UrbanStyleMag vol.17 "Frozen before the freezer"

URBANSTYLEMAG WEB HOSTING POWERED BY

COOLHOST.GR

URBAN STYLE MAGAZINE art & urban culture magazine ISSN 1791-3888 Διμηνιαία Έκδοση Τεύχος: 17ο // Σεπτ. Οκτ. 2010

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου (info@urbanstylemag.gr) ΣΥNEΡΓΑΤΕΣ/ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ Αντώνης Παπανδρέου, Αλέξανδρος Γερασίμου, Ανδρέας Αμανατίδης, Αριστέα Παπαδημητρίου,

Αφροδίτη Αποστολίδη, Αφροδίτη Ιωάννου, Αγγελική Τουραμάνη, Βούλα Πετρίδου, Γιάννης Βενιζέλος, Δημήτρης Πόθας, Δήμητρα Μεϊμάρογλου, Έβη Χατζησαββίδη, Ελένη Λαμπράκη, Ιωάννα Αναγνωστίδου, Ιωάννα Αργύρη, Θεόδωρος Μορφίδης, Κατερίνα Νάσου, Λίλα Σεβαστάκη, Μαρία Τουμπή, Monika Gren, Μηνάς Παπανικολάου, Νίκος Γραμμάτος, Όλγα Παπαδοπούλου, Οδυσσέας Πανιεράκης, Παναγιώτης Καρατζάς, Στέλλα Ρουσνίδου, Σωτήρης Βογιατζόγλου, Χρήστος Δασκαλάκης

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ Μιχάλης Μεϊμάρογλου ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου, SXC ΠΡΟΩΘΗΣΗ Αλέξανδρος Γερασίμου, Απόστολος Πατσελής, Νίκος Δενάζης, Χρήστος Δασκαλάκης, Παναγιώτης Καρατζάς, ΛΟΓΙΣΤΙΚΑ Ειρήνη Δρόσου ΝΟΜΙΚΑ Παπαδοπούλου/Μπουρινάρη Σοφία WEB www.urbanstylemag.gr www.usmag.gr http://urbanstylemag.blogspot.com www.myspace.com/urbanstylemag www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ “UrbanStyleMag” Χρυσομαλλούσης 1A Μυτιλήνη, Λέσβος Τ.Κ. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +306973646193

URBAN STYLE MAGAZINE art & urban culture magazine ISSN 1791-3888 Bi Monthly publication, Issue #17 // Sept. Oct. 2010

PUBLISHING MANAGER / CHIEF EDITOR Michael Meimaroglou (info@urbanstylemag.gr) EDITORS Antwnis Papandreou, Aleksandros Gerasimou, Andreas Amanatidis, Aristea Papadimitriou,

Afroditi Apostolidi, Aphrodite Ioannou, Aggeliki Touramani, Voula Petridou, Giannis Venizelos, Dimitris Pothas, Dimitra Meimaroglou, Evi Xatzisavvidi, Eleni Lampraki, Iwanna Anagnwstidou, Iwanna Argyri, Theodwros Morfidis, Katerina Nasou, Lila Sevastaki, Maria Toumpi, Monika Gren, Minas Papanikolaou, Nikos Grammatos, Olga Papadopoylou, Odysseas Panierakis, Panagiwtis Karatzas, Stella Rousnidou, Swtiris Vogiatzoglou, Xristos Daskalakis

ART DIRECTOR Michael Meimaroglou PHOTOGRAPHY Michael Meimaroglou, SXC

PROMOTIONAL ACTIVITIES Alexandros Gerasimou, Apostolos Patselis, Nikos Denazis, Minas Papanikolaou, Xristos Daskalakis, Panagiwtis Karatzas LOGISTICS Eirini Drosou LAW Papadopoylou/Mpourinari Sofia WEB www.urbanstylemag.gr www.usmag.gr http://urbanstylemag.blogspot.com www.myspace.com/urbanstylemag www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag

CONTACT “UrbanStyleMag” Chrisomallousis 1A Mytilene, Lesvos, Greece PS. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +306973646193

Cover Photo by USM “Freeze before the freezer“ Το περιοδικό UrbanStyleMag κυκλοφορεί κάθε δίμηνο από τον αστικό μη κερδοσκοπικό σύλλογο Αστικές Δράσεις. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική του περιεχόμενου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με την προηγούμενη έγκριση του εκδότη.

UrbanStyleMag is published every two months by the urban non-profit club Civil Actions. You may reprint, reproduction, total or partial content of the magazine in any way only with the prior permission of the publisher.

editorial

Text. Michael Meimaroglou

Πάνε 4 μήνες που έχω γυρίσει από την Ολλανδία και το μυαλό τρέχει ακόμη εκεί πάνω… αλλά όχι για πολύ, γιατί ο στρατός με καλεί να προστατεύσω την πατρίδα μου από την αόρατη απειλή. Πλησιάζουν και οι εκλογές… είναι σαν ένας θίασος του δρόμου… τους βλέπεις με τα κουστουμάκια τους, τις κυρίες με τα φορεματάκια να κόβουν βόλτες με χαμόγελα, στις αγορές, στις καφετέριες, να χαιρετάνε κόσμο… ένα θεατρικό δρώμενο. Παίζουν και την ίδια κασέτα, για να μπορεί ο κόσμος να τραγουδάει μαζί τους, να ξέρουν τα λόγια βρε αδερφέ. Έχουμε όραμα, πάμε μπροστά, αγωνιζόμαστε και τέτοια ωραία ακούγονται αυτές τις περιόδους. Τους βλέπω με απάθεια πλέον, δεν αξίζει ούτε να τους βρίσεις, ούτε να βιαιοπραγήσεις, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να τους αγνοήσεις. Λυπάμαι για τα άβουλα όντα που τους ακολουθούν και χτυπάνε παλαμάκια αντί να χτυπάνε τα κεφάλια τους στον τοίχο. Ας αλλάξουμε θέμα… Ο καιρός σήμερα… το φθινόπωρο έχει μπεί για τα καλά και ο χειμώνας είναι ορατός πλέον… μπορώ να διακρίνω το κασκόλ του. Είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε έντονα και τις 4 εποχές του χρόνου, δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμη, αλλά τουλάχιστον για την ώρα έχουμε την τύχη αυτή. Μου αρέσει που περπατάω στα στενά τις Μυτιλήνης και μπορώ να μυρίσω την μυρωδιά του καμένου ξύλου από το τζάκι, ενώ παράλληλα νιώθω την φοβερή υγρασία που υπάρχει στον αέρα. Λατρεύω τις Κυριακάτικες εκδρομές με καλούς φίλους σε μικρά παραθαλάσσια χωριουδάκια ειδικά τώρα που χειμωνιάζει. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι διατρέχω κίνδυνο όποτε επιχειρώ να μετακινηθώ με το ποδήλατο μου. Είναι σαν να οδηγάς καύκι ανάμεσα σε υπερωκεάνια. Δεν λογαριάζουν τίποτα. Και όταν ακούω κόρνα είναι σαν να μου κουνάς κόκκινο πανί, γίνεται κάτι περίεργο μέσα στο κεφάλι μου... Σίγουρα όχι καλό. Η φωτογραφία του editorial είναι τραβηγμένη από μία τέτοια Κυριακάτικη εκδρομή… στο χωριό του Μυριβήλη, την Συκαμιά. Έχει τόση ενέργεια αυτός ο τόπος… Φεύγοντας από το μέρος, ένα μεγάλο κόκκινο φεγγάρι στα αριστερά μας ξεπροβάλλει με θέα το Αιγαίο και με αναγκάζει να σταματήσω στην άκρη του δρόμου για να το χαζέψουμε. Βγαίνουμε έξω, καθόμαστε στο καπό ενώ στο αμάξι έπαιζε το soundtrack της διαδρομής “Blackfilm – Interference” ( http://www. youtube.com/watch?v=hf_KBM3LO4Y ) Καλό χειμώνα γεμάτο δύναμη και καλή ανάγνωση!

// 5

περιεχόμενα 08 24

14 34 47

16 37 black&white38 66 food.square72

cine.building pause art.ist 17th street φώναξε grayzone spot issue.people fashion.trash

43

10

16 17 18 53 62 74 78 83 84 86 90

Morgan Freeman Eversor Tsaros Christian Burkhardt & Einzelkind Χάρης Λαμπράκης QUARTET Kuki Θοδωρής Σπανός Σπύρος Ανρεόπουλος Psarokokalo 2011 Athens Fashion Week Street Mode Festival Tango Life won’t wait. Press any key to restart. Ιστορίες από το ρήγμα End of session

48

6 // USM

58

20

cine,building Text. Antonis Papandreou (cinecran@yahoo.gr)

CASHBACK

Σκηνοθεσία: Σον Έλις Σενάριο: Σον Έλις Ηθοποιοί: Σον Μπίγκερσταφ, Εμίλια Φοξ Χώρα παραγωγής: Μεγ. Βρετανία Χρονολογία παραγωγής: 2006 Είδος: Κωμωδία, Αισθηματική

Ο Ben είναι φοιτητής καλών τεχνών και ξαφνικά βλέπει τη ζωή του να κλονίζεται όταν η Suzy τον παρατάει. Αναπτύσει αϋπνία και οι μέρες περνούν χωρίς να μπορεί να κλείσει μάτι. Έτσι ανακαλύπτει πως διαθέτει 8 ώρες παραπάνω χρόνο κάθε μέρα και ψάχνει να βρει κάτι για να τις καλύψει. Πιάνει δουλειά σε νυχτερινή βάρδια σε ένα super-market και συναντά κι άλλα φευγάτα άτομα. Ο καθένας τους έχει εφεύρει τρόπους και κολπάκια για να περνά η ώρα στο βασανιστικό αυτό οκτάωρο. Αλλος καλύπτει όλα τα ρολόγια με μονωτική ταινία, άλλος χρησιμοποιεί τους διαδρόμους ως πίστα αγώνων. Ο Ben όμως ‘παγώνει το χρόνο’... Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να κινείται ανάμεσα σε ανθρώπους και να παρατηρεί την παγωμένη αυτή ομορφιά και τις λεπτομέρειες. Σιγά σιγά αυτό αναζωπυρώνει το πάθος του για τη ζωγραφική. Επίσης, την προσοχή του κεντρίζει η Sharon, η χαμηλών τόνων ταμίας, που ίσως είναι η μόνη που μπορεί να λύσει τα μάγια του ύπνου. Βασισμένη στην ομώνυμη ταίνια μικρού μήκους, το δημιούργημα αυτό του Sean Ellis από φωτογραφική και σκηνοθετική σκοπιά είναι άψογο. Καλογυαλισμένες εικόνες, ορισμένα εντυπωσιακά πλάνα, αστραυτερές επιφάνειες και βέβαια η ιδέα του σταματήματος του χρόνου από τον πρωταγωνιστή ως μέθοδο επαναπροσδιορισμού της ομορφιάς που υπάρχει γύρω του.

8 // USM

Ιnland Empire

Σκηνοθεσία ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΛΙΝΤΣ Σενάριο ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΛΙΝΤΣ Πρωταγωνιστούν: ΛΟΡΑ ΝΤΕΡΝ, ΤΖΕΡΕΜΙ ΑΪΡΟΝΣ, ΧΑΡΙ ΝΤΙΝ ΣΤΑΝΤΟΝ, ΤΖΑΣΤΙΝ ΘΕΡΟΥ, ΝΤΑΪΑΝ ΛΑΝΤ, ΤΖΟΥΛΙΑ ΟΡΜΟΝΤ Χώρα Παραγωγής: Γαλλία, Πολωνία, ΗΠΑ Έτος: 2006 Είδος: Μυστηρίου, Δραματική, Σινεφίλ Η ηθοποιός Nikki Grace (Laura Dern) κερδίζει ρόλο σε μια ταινία που θα σκηνοθετήσει ο Kingsley Stewart (Jeremy Irons). Συμπρωταγωνιστής της στην ταινία είναι ο Devon Berk (Justin Theroux), ο οποίος έχει τη φήμη ότι δημιουργεί ερωτικούς δεσμούς με όλες τις συνεργάτιδές του και γι’ αυτό το λόγο προειδοποιείται να προσέξει ιδιαίτερα αυτή τη φορά, επειδή η Nikki έχει έναν οξύθυμο σύζυγο. Όταν, τελικά, οι δυο τους καταλήξουν στο κρεβάτι, αποκαλούν ο ένας τον άλλο με τα ονόματα των χαρακτήρων που υποδύονται στην ταινία, για την οποία έχουν μάθει ότι είναι remake μιας πολωνικής παραγωγής που βασίζεται σ’ ένα τοπικό μύθο και που δεν τελείωσε ποτέ, αφού κάτι κακό συνέβη και οι δυο πρωταγωνιστές δολοφονήθηκαν. Σύντομα, η Nikki θα βρεθεί εγκλωβισμένη σ’ έναν εφιαλτικό λαβύρινθο ανεξήγητων καταστάσεων χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει αν ολα αυτά είναι ένα όνειρο ή η πραγματικότητα ή μια άλλη, παράλληλη πραγματικότητα. Τα λόγια μερικές φόρες περισσεύουν : Αριστούργημα-σινεμά για σεμινάριο.

cine,building

A deriva

Σκηνοθεσία: Heitor Dhalia Σενάριο: Heitor Dhalia Πρωταγωνιστούν: Camilla Belle, Vincent Cassel, Débora Bloch Χρονολογία παραγωγής : 2009 Χώρα παραγωγής : ΒΡΑΖΙΛΙΑ Είδος ταινίας: ΔΡΑΜΑ Ο Mathias (Vincent Cassel) και η Clarice (Debora Bloch) περνούν τις διακοπές τους στο Buzios της Βραζιλίας, σε μια πολυτελέστατη βίλα. Ο Mathias είναι συγγραφέας και ως εκ τούτου, εσωστρεφής και λίγο πιο μοναχικός από τους υπόλοιπους. Η Clarice καταναλώνει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ για να αντέξει την κατάσταση στο σπίτι. Όταν λοιπόν η μεγαλύτερη κόρη τους, η Filipa (Laura Neiva), καταλαβαίνει ότι τα πράγματα μεταξύ τους δεν πάνε καλά, μπαίνει στο γραφείο του πατέρα της και ανακαλύπτει μερικές φωτογραφίες με κάποια άλλη γυναίκα. Αρχίζει να τον παρακολουθεί, ώσπου τον βλέπει να ερωτοτροπεί μαζί της. Και όλα αυτά ύστερα από μια ερωτική απογοήτευση που είχε και πάνω που νόμιζε ότι ο πατέρας της δεν είναι σαν όλους του άλλους. Όμως η κάθε πλευρά έχει την δική της εξήγηση. Μια ταινία με άψογες ερμηνείες, εξαιρετική σκηνοθεσία και απαράμιλλης ομορφιάς φωτογραφία η οποία σε κάνει να ψάξεις αμέσως για αεροπορικά εισιτήρια.

Ιο Sono L’amore

Σκηνοθεσία: Luca Guadagnino Σενάριο: Luca Guadagnino, Barbara Alberti, Ivan Cotroneo, Walter Fasano Πρωταγωνιστούν: Tilda Swinton , Flavio Parenti , Edoardo Gabbriellini Alba Rohrwacher , Pippo Delbono Χρονολογία παραγωγής: 2009 Χώρα παραγωγής : Ιταλία Είδος ταινίας: ΔΡΑΜΑ Οι Recchi είναι μία ισχυρή μεγαλοαστική οικογένεια στο σύγχρονο Μιλάνο. Την ημέρα των γενεθλίων του, ο Edoardo Recchi ο πρεσβύτερος (Gabriele Ferzetti), παραδίδει με κάθε επισημότητα τα ηνία της οικογενειακής επιχείρησης στον γιο του, τον Tancredi (Pippo Delbono). Στο ίδιο τραπέζι ο εγγονός του, Edoardo Jr. (Flavio Parenti), συστήνει τη μέλλουσα γυναίκα του. Ένα άλλο όμως πρόσωπο, καλός φίλος του εγγονού και σεφ στο επάγγελμα, Antonio (Edoardo Gabbriellini), θα παρεισφρήσει διαβρωτικά στο οικογενειακό σύμπαν κλέβοντας την καρδιά της μητέρας του φίλου του, Emma (Tilda Swinton). Ένα οπτικοακουστικό κρεσέντο όπου η ματιά του Guadagnino, η ερμηνεία της Swinton και η μουσική του John Adams βρίσκουν τον ιδανικό επίλογο. Για έμπειρους σινεφίλ, λάτρεις των χαρακτήρων και της αισθητικής καλλιγραφίας.

// 9

MORGAN FREEMAN

ινφο

Δύσκολο το να βρει κανείς τις κατάλληλες λέξεις για να χαρακτηρίσει τον Morgan Freeman ως ηθοποιό αλλά και ως άνθρωπο, δεν είναι άλλωστε τυχαίο το ότι συχνά οι ρόλοι που ενσαρκώνει είναι βαθιά ανθρώπινοι με όλη τη σημασία της λέξεως. Γεννημένος το 1937 στο Memphis του Tennessee από μικρός γεύτηκε τη δυσκολία της ζωής αλλά κατάλαβε πόσο σημαντικό είναι να απαντάς στις δυσκολίες και να προσπαθείς. Παιδί οκταμελούς οικογένειας όταν οι γονείς του αναγκάζονται λόγω οικονομικών δυσχερειών να μετακομίσουν στο Chicago ψάχνοντας δουλειά σε κάποιο εργοστάσιο, αυτός μετακομίζει στο Charleston του Mississippi και ενώ ζει με τον παππού του και τη γιαγιά του αρχίζει και αποκτά σιγά σιγά τις πρώτες του παιδικές μνήμες. Η αγάπη του για τις τέχνες και ειδικότερα το σινεμά δεν άργησε να έρθει. Στο σχολείο δεν έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα μαθήματα κι έτσι το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη μουσική και το θέατρο όπου είδε ότι η φαντασία του έβρισκε πρόσφορο έδαφος. Κι όταν τα καλοκαίρια επισκεπτόταν τους γονείς του στο Chicago ανακάλυψε την έβδομη τέχνη. Η πρώτη ταινία που θυμάται να παρακολουθεί είναι το King Kong. Από νωρίς έδωσε θετικά δείγματα με το ταλέντο του στην ηθοποιία καθώς στα εννιά του είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε θεατρική παράσταση στο σχολείο, οι διακρίσεις συνεχίζονται και στο γυμνάσιο και ενώ κατά την αποφοίτηση του κερδίζει υποτροφία για δραματικές σπουδές από το Jackson State University επιλέγει να την απορρίψει και αντί αυτού να δουλέψει ως μηχανοτεχνίτης στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις. Αυτή του η ασχολία δεν είναι διόλου τυχαία αν λάβει κανείς υπόψη του το πάθος και την έντονη συγκίνηση που ένιωθε κάθε φορά που έβλεπε πολεμικά φιλμ με αεροπλάνα, σύντομα όμως συνειδητοποίησε ότι αυτός ο ενθουσιασμός οριοθετούνταν απλώς στην θέαση μιας ταινίας ανάλογου περιεχομένου και όχι στη συμμετοχή του ιδίου στις ένοπλες δυνάμεις.

10 // USM

cine,building Γρήγορα συνειδητοποιεί ότι η ηθοποιία είναι αυτό που θέλει και πρέπει να ακολουθήσει κι έτσι στις αρχές του 1960 πηγαίνει στο Los Angeles και παρακολουθώντας μεταξύ άλλων δωρεάν μαθήματα χορού, ανακαλύπτει την ιδιαίτερη χορευτική του κίνηση, συμμετέχει σε παραστάσεις και μέσα από αυτές ανοίγει και η πόρτα στην ηθοποιία. Αφού μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και αναγκάζεται να δεχτεί προτάσεις για να επιβιώσει, μιας και η ζωή είναι δύσκολη γι’ αυτόν, το 1968 έρχεται το ντεμπούτο του στο Broadway με το Hello Dolly.

Some of his filmography: 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

Invictus (2009) Τhe Dark Knight (2008) Batman Begins (2005) March of the Penguins (2005) An Unfinished Life (2005) Unleashed (2005) The Big Bounce (2004) The Hunting of the President (2004) Million Dollar Baby (2004) Bruce Almighty (2003) Dreamcatcher (2003) Guilty By Association (2003) The Last of the Mississippi Jukes (2003) Levity (2003) High Crimes (2002) The Sum of All Fears (2002) Along Came a Spider (2001) Nurse Betty (2000) Under Suspicion (2000) Deep Impact (1998) Hard Rain (1998) Amistad (1997) Kiss the Girls (1997) Chain Reaction (1996) Cosmic Voyage (1996) Moll Flanders (1996) Outbreak (1995) Seven (1995) The Shawshank Redemption (1994) The Power of One (1992) Unforgiven (1992) Attica (1991) Robin Hood: Prince of Thieves (1991) The Bonfire of the Vanities (1990) Johnny Handsome (1990) Driving Miss Daisy (1989) Glory (1989) Lean on Me (1989) Blood Money: The Story of Clinton and Nadine (1988) Clean and Sober (1988) Street Smart (1987) The Execution of Raymond Graham (1985) That Was Then…This is Now (1985) Death of a Prophet (1981) Brubaker (1980)

Με τον ερχομό της νέας δεκαετίας έρχεται και η εμφάνιση του στην μικρή και μεγάλη οθόνη και συμμετέχει σε σαπουνόπερες, ταινίες καθώς και σε παιδικά εκπαιδευτικά προγράμματα. Αναμφισβήτητα όμως το μεγάλο του ταλέντο ξεδιπλώνεται και επιβραβεύεται τη δεκαετία του ’80 όπου τα σπάνια χαρίσματα του όπως η αξιοπρέπεια, η ευγένεια και η ωριμότητα ενσαρκώνονται σε ταινίες όπως η “Driving Miss Daisy” όπου υποδύεται ένα σοφέρ με σπάνιο μεγαλείο ψυχής και το πολεμικό δράμα “Glory” για το οποίο δήλωσε ότι είναι η πιο σημαντική ταινία στην οποία έχει συμμετάσχει. Για την πρώτη μάλιστα ήταν υποψήφιος για Όσκαρ και καταφέρνει να αποσπάσει τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερου ηθοποιού το 1989. Προηγουμένως όμως έχει ήδη καταφέρει να κερδίσει τις καλύτερες κριτικές και για ρόλους άκρως αντίθετους με το χαρακτήρα του και για πρώτη φορά το 1987 είναι υποψήφιος για Όσκαρ για το ρόλο ενός αμείλικτου κακοποιού στο “Street Smart”. Θα έλεγε κανείς ότι η ηλικία των 50 ήταν η «ανατολή» της καριέρας του. Αργότερα παίζει στο “Robin Hood: Prince of thieves”, “The power of one”, “Unforgiven” και το 1994 με την ταινία “The Shawshank Redemption” δίπλα στον Tom Robbins τον βλέπουμε να δίνει μία από τις πιο αξιοπρόσεκτες ερμηνείες όπου για ακόμη μία φορά ενσαρκώνει το ρόλο όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται και έτσι αποκτά και την τρίτη υποψηφιότητα του στα Όσκαρ. Ακολουθεί το “Seven”, “Chain reaction”, “Amistad” του Steven Spielberg ταινία βασισμένη σε αληθινή ιστορία ανταρσίας σκλάβων. Συμμετέχει σε αρκετές ακόμη ταινίες και το 2004 τον βλέπουμε στο “Million Dollar Baby” μια δυνατή ταινία του Clint Eastwood, με καταπληκτικές ερμηνείες μεταξύ άλλων και αυτή του Freeman ο οποίος εμφανίζεται γεμάτος εμπειρίες και πιο κατασταλαγμένος από ποτέ και προσθέτει επάξια στη συλλογή του ένα ακόμη βραβείο: το Όσκαρ β΄ αντρικού ρόλου. Ο Morgan Freeman εκτός από το αναμφισβήτητο υποκριτικό του ταλέντο ξεχωρίζει και για τη χαρακτηριστική του φωνή η οποία άλλοτε αυταρχική και άλλοτε γλυκόηχη έχει πάντα να προσθέσει κάτι στο ρόλο που υποδύεται. Εκτός άλλων, πρόσφατα δάνεισε τη φωνή του για την αφήγηση στο επιστημονικής φαντασίας φιλμ “The War of the World” και στην αμερικάνικη εκδοχή του βραβευμένου με Όσκαρ γαλλικού περιβαλλοντολογικού ντοκιμαντέρ “March of the Penguins” (La Marche de l’empereur). Στη τελευταία του ταινία υποδύεται τον Nelson Mandela στην ταινία “Invictus” ένα ρόλο καθαρά προορισμένο γι’ αυτόν. Για τη συγκεκριμένη ταινία κέρδισε υποψηφιότητα Όσκαρ και Χρυσής Σφαίρας α΄ ανδρικού ρόλου. Ο Morgan Freeman είναι από τα πιο εύστοχα παραδείγματα ανθρώπων που αποδεικνύουν ότι η σκληρή δουλεία, το πάθος και η διεκδίκηση οδηγεί στην πραγματοποίηση των ονείρων σου. Άλλωστε, χρειάστηκε να περάσει και από «μονοπάτια» όχι και τόσο αρεστά στον ίδιο προτού σφραγίσει με την ανεπιτήδευτη ώριμη γοητεία του και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του μοναδικούς ρόλους.

// 11

“Music without annoying your ears” CD Album

TMCD010 - AFTERNOONS IN STEREO - THE SILENCE BETWEEN PHRASES

CD Single

Digital EP

Digital EP

TMCD009 - TOURNOI - LE JARDIN inc. remixes: The Captain, Timewarp inc, Leon, Afternoons in Stereo and Ares Soltero

TMDG067 - ZAMALI & JULIE E GORDON DEEP INSIDE. inc. remixes Umbo & Jayl Funk

TMDG066 - BMD - CHILLING IN THE NAME OF inc. remixes Danny Massure, Niko and Warson

Digital EP

TMDG065 - FREETHINKER FUNK ESSENCE BLAXPLOITATION inc. remixes: Mr. Gagun & jazz.K.lippa

Digital Album

TMDG064 - SUPERSLICK - HELLO!

Digital EP

Digital EP

TMDG062 - FUNKY DESTINATION - JAMAICAN VOL. 1 inc. remixes: Jayl Funk, Afternoons in Stereo, Danny Massure, Postino and PulpFusion

TMDG063 - YOMAKOMBA - FIRST MOVE

“Pure electronic music” CD Album

KRKCD103 - LEGO BOY - BLACK BOX FROM YOUR PLANE. ft artists: Timewarp inc, Savvas, GAD, Olga K., Johny Reverb and Niteshift.

CD Album

KRKCD102 - EKOS QUARTET - IN A DREAM FULL OF CHARM

Digital EP

KRK029 - FRANKIE SINISTRA - CAN’T STOP PLAYING WITH FIRE

Digital EP

KRK028 - AYDIO - NONETITY

Digital EP

KRKCD101 - SUNDAYMAN - OUTERLAND

Digital EP

KRK030 - SMALL NIGHT ORCHESTRA - I-LEK-TRON-IK

Digital Album

KRK027 - TED GANUNG - PASS THE LIGHT

Digital Album

KRK020 - MODULO 5 - HERE AND NOW

Find our releases at the finest on-line record stores worldwide! www.timewarpmusic.org www.kraakrecords.com Digital Distribution www.INgrooves.com

pause We Love - We Love ( Bpitch Control ) ( Electronica, Synth Pop ) Undoubtedly one of the best releases of 2010 and is owned by an Italian duo, powered by Bpitch Control.

A very strong debut release from the We Love... an album dominated by black & white... dark, nostalgic, electronic, a real journey into the depths of modern electronica. We are waiting their next release.... Αδιαμφισβήτητα μία από της καλύτερες κυκλοφορίες του 2010, έχει αέρα Ιταλικό και ανήκει στο δυναμικό της Bpitch Control. Ένα πολύ δυνατό ντεμπούτο απο τους We Love με ένα άλμπουμ που κυριαρχεί το άσπρο & το μαύρο... σκοτεινοί, νοσταλγικοί, ηλεκτρονικοί, ένα πραγματικό ταξίδι στα βάθη της σύγχρονης electronica. Περιμένουμε την συνέχεια....

Aeroplane - We can’t fly ( Eskimo Recordings ) ( Pop, electronica, house ) The airoplane comes from Belgium and can’t fly ... It Brings summer air, filled with sea salt.

Surely a release that will make your body move. Το αεροπλάνο έρχεται από το Βέλγιο και δεν μπορεί να πετάξει... Φέρνει αέρα καλοκαιριού γεμάτο θάλασσα και αλάτι. Μία κυκλοφορία που θα σας κάνει να κουνήσετε όλο σας το σώμα. Μιχάλης Μεϊμάρογλου

Μιχάλης Μεϊμάρογλου

Midland - Play The Game EP ( Phonica ) ( Dubstep, Tech ) Atmospheric breakstep and tech-house...

An Ep for your 2010 music collection.

Pulshar - Sacrifice Of Love ( Phonobox ) ( Electronic, Downtempo ) The vinyl of Pulshar comes from Spain, and certainly deserves a good place in our music library.

Ατμοσφαιρικό breakstep και tech-house... Ένα ep που πρέπει να μπεί στη συλλογή σας. Μιχάλης Μεϊμάρογλου

Το βινύλιο των Pulshar μας έρχεται απο την Ισπανία και σίγουρα αξίζει μία καλή θέση στην δισκοθήκη μας. Μιχάλης Μεϊμάρογλου

Sinner DC - Crystal EP ( Ai Records ) ( Electronic, Experimental, Abstract )

Small Black - New Chain ( Jagjaguwar ) ( Lo-Fi , Synth Pop ) Emphasizing the “lo” in “lo-fi,” Small Black’s eponymous debut EP arrived as a charmingly fuzzy selection of synth-pop. Τονίζοντας το “Lo“ στο “lo-fi“ των Small Black’s άλμπουμ, έρχεται ως μία γοητευτική ασαφής επιλογή απο synth-pop. Μιχάλης Μεϊμάρογλου 14 // USM

Bright signs of experimentation and electric colors. Depth and emotion in a futuristic version. Έντονα τα σημάδια πειραματικότητας και ηλεκτρικού χρώματος. Βάθος και συναίσθημα στην φουτουριστική τους εκδοχή. Μιχάλης Μεϊμάρογλου

music,echoe

Barbara Mendes - Nada pra Depois ( Trilhos.Arte ) ( Other ) Πρόκειται για μια από τις πιο σπουδαίες σύγχρονες μορφές της Βραζιλιάνικης μουσικής. Άλλωστε μπορεί πλέον να ανακαλύψει κανείς πολύ εύκολα σημαντικούς εκπροσώπους της world music όπως αυτή διαμορφώνεται στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη και η Βραζιλία έχει βγάλει αρκετούς από αυτούς. Μουσικούς από το πιο μικρό απομονωμένο χωριό έως τις τεράστιες μεγαλουπόλεις που και αυτές όμως «πνίγονται» μέσα στον εαυτό τους και θέλουν να εκφραστούν –και- μέσω της μουσικής. Υπάρχουν όμως και μερικές περιπτώσεις που ξεπερνάνε τα σύνορα της πατρίδας τους και απευθύνονται σε όλη τη…γή. Μια από αυτές είναι και η Barbara Mendes που μέσω του «Nada pra Depois» που κυκλοφόρησε πέρυσι υπενθυμίζει σε όλους μας πως η μουσική είναι ένας μεγάλος πίνακας που πάνω του μπορείς να ζωγραφίσεις ότι θέλεις… Στην προκειμένη περίπτωση τα μουσικά χρώματα της Barbara Mendes κινούνται γύρω από τη jazz, τη bossa nova, τη σόουλ ακόμα και τη ροκ μουσική. Από την αστική μουσική της πατρίδας της κατευθύνεται στη Νέα Υόρκη για τη jazz ρυθμολογία –που αποτελεί και τη βάση της μουσικούγυρίζει πίσω στη πατρίδα της για να ψάξει τη dance electronica και τέλος ρίχνει μια ματιά στις μουσικές της Ευρώπης διαμορφώνοντας έτσι ένα πολύ καλό αποτέλεσμα που δίνει συνθέσεις σαν το «Ardendo Em Cores» ή το «Senge Sorrindo»… Αλέξανδρος Γερασίμου

Χάρης Λαμπράκης Quartet – θέα ( indepedent release ) ( experimental/jazz ) Έχω την αίσθηση πως όποτε κυκλοφορεί ένας δίσκος που αναπόφευκτα συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς της εγχώριας jazz σκηνής, η μουσική δισκογραφία στη χώρα μας ψηλώνει πέντε πόντους κάθε φορά. Μην ξεχνάμε πως πρόκειται για ένα είδος που εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί το πεδίο δράσης για πολλούς αξιόλογους Έλληνες μουσικούς. Μάλιστα αρκετοί από αυτούς έχουν κυκλοφορήσει δουλειές που κοσμούν το σύνολο της ευρωπαϊκής jazz κοινότητας και όχι μόνο. Κάτω από αυτήν την ετικέτα –της jazz music- μπορούμε να πούμε πως μπαίνει και η πρώτη δισκογραφική δουλειά του Χάρη Λαμπράκη Quartet που φέρει τον τίτλο «θέα». Ένα δημιουργικό γκρουπ που σχηματίστηκε τον Νοέμβριο του 2006 και με αυτοσχεδιαστική διάθεση πέρα από τις ζωντανές εμφανίσεις, άρχισε να δουλεύει και το υλικό του δίσκου. Αποτελούμενο από τέσσερις σπουδαίους μουσικούς οι οποίοι πειραματίστηκαν και μπήκαν και σε άλλα γνώριμα για αυτούς «χωράφια» όπως η παραδοσιακή μουσική της Ανατολικής Μεσογείου, η modal jazz, ο ήχος που έβγαζαν οι Bill Evans και John Coltraine… Ένας δίσκος με πολύ καλή παραγωγή, ενδιαφέρον artwork και 10 εξαιρετικές συνθέσεις που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον και τον ακροατή στη …θέση του. Στην ηχογράφηση έλαβαν μέρος τα μέλη του Χαρης Λαμπράκης Quartet : Νίκος Σιδηροκαστρίτης (τύμπανα), Δημήτρης Θεοχάρης (πιάνο), Λύδιος Δάμης (κοντραμπάσο) και Χάρης Λαμπράκης (νέυ). Αλέξανδρος Γερασίμου

// 15

art,ist

Covered. USM Φωτογραφία. Mlle SHU

EVERSOR O Εversor,παραγωγός των Phase3 και υπεύθυνος για αρκετά beats στην εγχώρια σκηνή, βάζει για άλλη μια φορά δυναμικά την Ελλάδα στο παγκόσμιο προσκήνιο. Αυτή τη φορά επιλέχτηκε ανάμεσα στους κορυφαίους Ευρωπαίους παραγωγούς, μαζί με τον Spike Miller, τους Cookin Soul (που έχουν κάνει παραγωγές σε The Game, Kool G Rap, Joell Ortiz και πολλούς άλλους) και Chi (υπεύθυνος για αρκετά classics στη Γαλλία και παραγωγές των IAM), μαζί με άλλους 17 καλλιτέχνες ( MCs/ singers/ DJs), ανάμεσά τους ο Γερμανός Curse, ο θρυλικός Γάλλος DJ Cut Killer και πολλοί άλλοι από όλα τα μέρη σχεδόν της Ευρώπης. Επί 10 ημέρες στα ICP Studios στις Βρυξέλλες στο Βέλγιο, όλοι οι καλλιτέχνες συμβιωσαν δημιουργωντας ταυτοχρονα το project Diversidad, μια πανευρωπαϊκή urban hip hop συλλογή, από μεγάλους αντιπρόσωπους του είδους. Το 1ο single έχει ηδη κυκλοφορησει ενώ ολοκληρη η συλλογη αναμενεται στις αρχές του 2011, ωπου θα υπαρχει και η μουσικη συνεισφορα του Eversor. Επισης, τελη Αυγουστου κυκλοφορησε το cd του Αμερικανου MC, Main Flow (γνωστος απο το συγκροτημα ΜΟΟD και την συνεργαγια του με τον DJ HiTek) “Return of the castle”, ωπου ο Ελληνας παραγωγος υπέγραψε την παραγωγη στο ομωτιτλο κομματι του δισκου με την συμμετοχη του Esoteric. Σε λιγο καιρο αναμενεται αλλη μια κυκλοφορια ωπου ο Ελληνας καλλιτεχνης βρισκεται ξανα στην ελιτ της Ευρωπης, καθως ο δισκος των Γερμανων Snowgoons με τους Savage Brothers, “Iron Fist”, εχει αλλη μια παραγωγη του αναμεσα σε αλλους γνωστους Ευρωπαιους παραγωγους. Ανα πασα στιγμη ο Εversor κυκλοφορει και το ΕP του “Παρανομη διακινηση”, ωπου ο κοσμος θα τον ακουσει να ακουμπαει το μικροφωνο, πραγμα που συνηθιζει ανα καιρους, σε 10 περιπου κομματια που ειχαν διαρευσει ηδη στο διαδικτυο με μερικα ακυκλοφορητα.Ο δισκος θα κοπει σε περιορισμενα αντιτυπα για τους φανατικους του ειδους (boom bap) και απανταχου υποστηρικτες (για τροπο αποκτησης του cd θα ενημερωθειτε απο τις διεθυνσεις www.myspace.com/eversorphase3 και www.facebook.com/eversorphase3).

Tελος, ολοκληρωνει τον πολυαναμενο δισκο-συλλογη “Κλειστο κυκλωμα¨ με την ποιοτικη αφροκρεμα του Ελληνικου/ξενου hip-hop, που αναμενεται στο 2011. Εκτενες υλικο και πληροφοριες θα μπορει να βρεθει και στο www.majorleaguebangers.com ,το επισημο site που επικεντρωνεται στις παραγωγες του Ελληνα καλλιτεχνη.

16 // USM

Eversor, was born in Athens, Greece, and fell in love with hip-hop during the golden era of mid 90s. Because of that, his sound is heavily influenced by that boom bap feel on the drums, thumping sub basslines and many obscure samples fitted to a solid soundtrack made in a more futuristic way, but still reflecting the classic, true hip-hop sound.

Apart from producing for his crew (Phase3) and blessing many local major and underground artists, Eversor got his name outta Greece in the early age of 21, he entirely produced an EP with underground/independent artists from US & Canada (Back to the Essence EP) and just after that he was asked by the legendary gaming company, Atari in collaboration with writer/clothing line owner, Marc Ecko, to contribute his production in the PS2 action/graffiti game, Getting Up. His name can be found next to Rakim, Busta Rhymes and Isaac Hayes among many others in the soundtrack of the game. All these years his beats were blessed by artists like: Substance Abuse, Main Flow & Esoteric (producing the self titled Return of the Castle album track), Sci-Development, Phil The Agony & Planet Asia, Lord Lhus & Savage Brothers, Crucifix Payne & Canibus, Blaq Poet of Screwball and many more. In 2010,he was picked by Europe’s major urban project, Diversidad, in Europe’s finest beatmakers alongside Cookin Soul, Spike Miller and CHI, for the Diversidad 2010 album purposes.

Apart from producing instrumentals for albums ,he has also produced beats for 3 documentary films, based in hiphop culture and lifestyle, by gaining honorable titles for his music, as well. He’s also staying busy by composing music for television documentaries and making top notch sound samples available to music producers.

Link. http://www.myspace.com/eversorphase3

art,ist

Covered. Panos Karatzas Translation. Random Google Translation

TSAROS Dimitris Tsarouchas was born on April 8, 1982 in Katerini.

His involvement with music began 9 years ago. Originally dealt with the funk and then evolved into breaks, breakbeat and drum n bass. In general the music is freestyle. has played in big clubs such as urban, art house, sindetira, zenith, raxati, 90 moires and many others as well and had taken part in Reworks Festival held annually in Thessaloniki now eini. The assets include collaborations with artists Parov Stelar, Bent, Dj krush, dj Deekline, Guts, Cayetano are some of them. These collaborations do not stop here. They play with The bug, noisia and soon again Dj krush. An important step is the fact that in the near future will play in Gazi. Finally, this year his preoccupation with the events becomes more intense and o he organized event.

Ο Δημήτρης Tσαρούχας γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1982 στην Κατερίνη.

H ενασχόληση του με την μουσική ξεκίνησε πριν από 9 χρόνια. Αρχικά ασχολήθηκε με την funk και στην συνέχεια εξελίχθηκε σε breaks, breakbeat και σε drum n bass. Σε γενικές γραμμές η μουσική του είναι freestyle. έχει παίξει σε μεγάλα clubs όπως urban,art house, sindetira ,zenith ,raxati, 90 moires και πολλά άλλα καθώς επίσης είχε πάρει και μέρος στο Reworks Festival που διεξάγεται κάθε χρόνο στην Θεσσαλονίκη πλεον εινι . Στο ενεργητικό του περιλαμβάνει συνεργασίες με γνωστούς καλλιτέχνες Parov Stelar , Bent , Dj krush, dj Deekline,Guts,Cayetano είναι μερικοί από αυτούς. Οι συνεργασίες του όμως δεν σταματούν εδώ. Πρόκειται να παίξει με The bug, noisia και σύντομα ξανά με Dj krush. Σημαντικό βήμα αποτελεί και το γεγονός ότι στο προσεχές μέλλον θα παίξει στο Γκάζι. Τέλος, την φετινή χρονιά η ενασχόληση του με τα δρώμενα γίνεται ακόμα πιο έντονη καθώς και o ίδιος διοργανώνει event.

// 17

art,ist

Interview. Michael Meimaroglou

Christian Burkhardt & Einzelkind, Jax records Hello guys and welcome to the pages of UrbanStyleMag. Christian Burkhardt & Einzelkind – Revolver Lp – Jax001…

Tell us a few words about this corporate release.

CB: jeah when i had the first studiosession(end of 2009) with the einzelkind guys. everything just fit- we had the same vibesame musical taste-same stylesame redwine taste- since then we met once a week in the studio for producing stuff- after half an year we had about 30 tracks readyon revolver you can listen to the eight best.

Einz: Same here The Revolver Lp is the debut release of Jax. What is Jax? Is just a new music label presenting fresh sounds or something more?

CB: what the fuck is jax? you have to ask einzelkind...

Einz: Jax is a collective of like-minded artists, musicians, thinkers movers and booty-shakers, who believe there is more to records than just some grooves engraved into black plastic.

Their vision is to treat each release as a presentation in itself, complete with original and individual artwork, features and an exhibition. Each production will feature artwork shown in a cube of about 8 cubic meters. Every record-released will be strictly-limited to 500 copies, which includes a poster referencing the piece made by the artist. Further emphasizing its exclusive nature, this project will be limited to only ten releases, the first being a double vinyl 2x12” release, with the corresponding exhibition taking place at MA*-Diamantenboerse on October 16th 2010. in Frankfurt am Main.

18 // USM

People generally are more excited if something is limited…

I read that the copies of the music releases of Jax will be limited… is this a trick for better sales or is the philosophy of Jax records?

CB: limited? oh really? I thought i will get rich with this one....

Einz: the releases will be limited in the sense that only 500 copies come with a poster and full artwork What are your plans for the short future?

CB: working out different livesets at the moment- a new oslo record is upcoming- also a new raummusik and I will be touring south africa in november and australia in decemberEinz: We will try to establish the label, continue with la peña, write on our blog www.jaxx.me do crazy releasages and there might be something bigger happening next year. Then of course, dj, party and the likes.

Greece is in your plans for a gig? Have you ever been here?

And if yes what is the feedback that you got from the greek audience.

CB: no request at the moment- never been there- but the greeks i know are quite funny Einz: one time djing, which was alright.

In UrbanStyleMag we love colors... I want to ask you if the “Revolver Lp” was 2 colors what colors would be?

CB: neonblack and darkwhite Einz: We’d go more for a light black with a nuance of pristine white.

Link. http://jaxx.me

C H R ND I S KI T I EL A N NZ BURK & EI T H D R A ER" " R E V O LV Burk

hardt

jax http://

x.m

e

000

Ch

ris

tian

A1: Maschine A2: Yeah!

ro &P n e Wr i t t

ze

lk

in

d

&

B1: Smashid B2: Gentleleg

d

e uc

d

b

Ei y:

n

// 19

art,ist

Interview. Alexandros Gerasimou ( alex@urbanstylemag.gr )

Χάρης Λαμπράκης QUARTET Με «θέα» τη μουσική ;

Υπάρχουν κάποιες δισκογραφικές εργασίες, με το που τις …κοιτάς και πριν προλάβεις να βάλεις το cd στο στερεοφωνικό για να ακούσεις τι …συμβαίνει σε κερδίζουν αμέσως. Ίσως να ευθύνονται και τα καλά εξώφυλλα –στην προκειμένη περίπτωση η δουλειά που έγινε στο artwork είναι θαυμάσια με τον άνθρωπο να κοιτάζει μακριά τη θέα :) . Όταν αρχίσουν να κυλάνε τα πρώτα δευτερόλεπτα, δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά –ένα καφέ ίσως για να απολαύσεις τα θέματα- η ίδια η μουσική σε οδηγεί εκεί που θέλει να σε οδηγήσει. Μια από αυτές τις μουσικές εργασίες είναι και η «θέα» του συγκροτήματος «Χάρης Λαμπράκης Quartet», ένα σχήμα που δραστηριοποιείται έντονα από το 2006 και τον περασμένο Φεβρουάριο κυκλοφόρησε τον πρώτο του ψηφιακό δίσκο. Αποτελούμενο από τέσσερις σπουδαίους Έλληνες μουσικούς, και με όργανα όπως το κοντραμπάσο ή το πολύ ιδιαίτερο αρχαίο πνευστό όργανο το νέυ, η συγκεκριμένη δουλειά αποτελεί έναν από τους καλύτερους φετινούς δίσκους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εμείς κάναμε μια κουβέντα με τον Χάρη Λαμπράκη και τον Δημήτρη Θεοχάρη –δυο εκ των τεσσάρων μελών του γκρουπ- για τη «θέα» αλλά και για το μουσικό τοπίο έτσι όπως διαμορφώνεται …

Ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική πριν από… Χάρης: Από αρκετά χρόνια. Ο πατέρας μου ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος στη μελόντικα. Μετά στο μουσικό σχολείο της Παλλήνης, πολλά όργανα, εξαιρετικοί δάσκαλοι, ο Μάριος Μαυροειδής, ο Βασίλης Μπαραμπούτης, η Θεοδώρα Βάρσου, ο Γιάννης Αρβανίτης, η Θεοδώρα Τζόλα, ο Γιώργος Χατζημιχελάκης, ο Γιώργος Κωστάντζος, αλλά κι έξω από το σχολείο ο Ανδρέας Συμβουλόπουλος, ο Γιάννης Ιωαννίδης. Μετά στο Μουσικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά κι έξω από αυτό, παίζοντας με μουσικούς-δασκάλους, τον Haig Yazdjian, την Σαβίνα Γιαννάτου, τον Χρίστο Τσιαμούλη, τον Μιχάλη Σιγανίδη, τον Ross Daly.

20 // USM

Πως προέκυψε το γκρουπ και πότε ξεκίνησαν οι πρώτες πρόβες ; Χάρης : Το 2006 βρεθήκαμε με τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη, τον Δημήτρη Θεοχάρη και τον Αλέξανδρο Παρασκευόπουλο και ξεκινήσαμε πρόβες. Στην αρχή έφερα κάποια δικά μου κομμάτια, στη συνέχεια έφερε και ο Νίκος και ο Δημήτρης κι άλλα. Στην πορεία του συγκροτήματος πέρασαν πολλοί μπασίστες, ο Γιώργος Γεωργιάδης, ο Γιάννης Παπαδόπουλος, ο Χάρης Μέρμυγκας, ο Λύδιος Δάμης (που παίζει και στον δίσκο), ο Χρυσόστομος Μπουκάλης. Εδώ και δύο χρόνια έχουμε την τύχη να παίζουμε με τον Δημήτρη Τσεκούρα. Δημήτρης : Οι καλλιτεχνικές μας σχέσεις με τον Χάρη και τον Νίκο αρχίζουν γύρω στο 2000. Παίζουμε μαζί σε δίσκους τρίτων, σε live κλπ, όπου γεννιέται ο αμοιβαίος σεβασμός καθώς και ο διακαής πόθος να κάνουμε κάτι μαζί. Τελικά κάτι τέτοιο ευοδώθηκε όταν ο Χάρης αποφάσισε να κάνει κάτι με τις μουσικές του το 2006. Με την πρώτη πρόβα κατάλαβα πως υπάρχει μέλλον , πράγμα που αποδείχτηκε, καθώς παίζουμε ανελλιπώς τα τελευταία πέντε χρόνια, με αυξανόμενη όρεξη και ενέργεια. Το cd που κρατάμε στα χέρια μας -το πρώτο για το συγκρότημαφέρει τον τίτλο «θέα».Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από τον τίτλο του άλμπουμ ; Χάρης : Ο τίτλος του cd είναι του Νίκου Σιδηροκαστρίτη, όπως και το εξώφυλλο. Αν μπορώ να μιλήσω γι’ αυτόν, πρόκειται για έναν εξαίρετο μουσικό και πολυτάλαντο άνθρωπο, για έναν δάσκαλο για πολλούς ντράμερ στην Ελλάδα και όχι μόνο, που με απλότητα και ουσιαστικότητα συνεχίζει εδώ και πολλά χρόνια την πορεία του στη μουσική. Ο τίτλος προσπαθεί να περιγράψει την αίσθηση που έχουμε για την μουσική του συγκροτήματος, όπως ο άνθρωπος του εξωφύλλου που σκαρφαλώνοντας με κόπο αντικρύζει πέρα μακριά την θέα. Δημήτρης : Η ονοματοδοσία αποτελεί πάντα μια σπαζοκεφαλιά διότι πρέπει με μια δυο λέξεις να περιγράψεις την ουσία. Η «θέα» συμβολίζει το ανοιχτό πεδίο, βλέποντας από μακριά συνειδητοποιείς την θέση σου και το μικρό σου μέγεθος. Προσωπικά για μένα, το παίξιμο στο κουαρτέτο έχει ανοίξει ένα παράθυρο στην εσωτερική μου θέα, πρόκειται για μία διαδικασία αυτογνωσίας που συνεχίζεται... Η «θέα» περιέχει 10 συνθέσεις .Πείτε μου κάποια πράγματα για το υλικό του δίσκου και το πώς «γεννήθηκαν» αυτές οι συνθέσεις. Χάρης : Τα κομμάτια του δίσκου είναι γραμμένα τα περισσότερα με αναφορά στην modal jazz αλλά λαμβάνοντας πάντοτε υπ’ όψιν τα ακούσματα και την προσωπικότητα των μελών του συγκροτήματος. Είναι δηλαδή το αποτέλεσμα της κοινής δουλειάς επάνω σε θέματα του Νίκου, του Δημήτρη ή δικά μου. Δημήτρης : Πιστεύω ότι το υλικό του δίσκου μας παρόλο που κινείται στον ευρύτερο χώρο της jazz μουσικής , στην πραγματικότητα είναι αταξινόμητο. Περιέχει μέσα όλα τα διαμετρικά αντίθετα στοιχεία που καθορίζουν τον καθένα μας. Τα κομμάτια διαμορφώθηκαν μέσα από τις πρόβες φυσικά, αλλά και από μια αμοιβαία εμπιστοσύνη που μας ελευθερώνει. Από που αντλείτε τις επιρροές σας και τις σας οδηγεί στο να γράψετε μουσική ; Χάρης : Είναι πολλές οι επιρροές του καθένα μας στο γκρούπ, που ταυτίζονται αλλά και συγκρούονται ενίοτε. Το κουαρτέτο του John Coltrane αλλά και όλη εκείνη η περίοδος της jazz είναι σίγουρα μια βασική αναφορά, όμως όσο περνάει ο καιρός διακρίνονται και άλλα στοιχεία που έχουν κυρίως να κάνουν με τον τόπο που ζούμε και τα βιώματα που ο καθένας μας έχει. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα ξέσπασμα με τη χρήση των δωρεάν υπηρεσιών που συναντάμε στο διαδίκτυο (facebook, myspace κ.ά.) όπου ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει το δικό του «χώρο» και να προβάλει τη δουλειά του... Διαθέτοντας και εσείς προσωπικές σελίδες νιώθετε πως κερδίζετε πράγματα από όλο αυτό; Χάρης : Είναι σίγουρα πολύ σημαντική για την μουσική η επαφή και η επικοινωνία με τους ανθρώπους, ακόμα και στο βαθμό που αυτή επιτυγχάνεται έστω και με απρόσωπα μέσα όπως το facebook (παρά την αναφορά face = πρόσωπο) και το myspace. Οπωσδήποτε μία συναυλία έχει εντελώς διαφορετική δυναμική από ένα site, όμως μέσα από αυτά τα διαφορετικά κανάλια η μουσική βρίσκει νέους τρόπους να επικοινωνήσει. Στο άμεσο μέλλον θα φανεί αν αυτοί οι νέοι τρόποι είναι τελικά ευκολότεροι ή δημιουργούν προσκόμματα λόγο του χάους που προκαλείται από την πληροφορία.

Δημήτρης : Σήμερα για να φτάσει η δουλειά ενός μουσικού στο κοινό, έχει να αντιμετωπίσει τις συμπληγάδες της πληγωμένης (από το ίντερνετ και την πειρατεία) δισκογραφικής εταιρείας που δεν ρισκάρει τίποτα και δίνει χρήματα μόνο για εμπορικά προϊόντα με σίγουρο κέρδος. Η εταιρεία που ρισκάρει αποτελεί παρελθόν. Επειδή όμως τέχνη και μουσική δεν έπαψαν να υφίστανται, βρίσκουν άλλες διόδους προς το κοινό τους. Με αυτή την έννοια, αν κανείς διαχειριστεί σωστά τις δυνατότητες της κοινωνικής δικτύωσης, ναι μπορεί να κερδίσει την επαφή με το κοινό του. Εχετε εμφανιστεί σε διάφορους χώρους, σε αρκετές μουσικές σκηνές και σε σημαντικά φεστιβάλ τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό .Τι ρόλο παίζουν τα λάιβ για το σχήμα «Χάρης Λαμπράκης Quartet» ; Δημήτρης : Τα live είναι ταυτόχρονα η αιτία και ο στόχος της μουσικής μας ύπαρξης. Εκεί αποκτά (ή όχι) νόημα αυτό που κάνουμε. Εκεί τα κομμάτια μας αποφασίζουν μόνα τους αν θα γίνουν μέρος του προγράμματος ή όχι και εκεί διαμορφώνεται ο ήχος μας και η σχέση του υλικού με τα αυτιά που το ακούνε. Κακά τα ψέμματα ένα cd δεν μπορεί να αποδώσει την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που δημιουργείται την ώρα του live γι’ αυτό πρώτα ελάτε να μας δείτε και μετά αγοράστε το cd. Χάρης : Να διευκρινίσω κάτι, στην Ελλάδα είχαμε την τύχη μέχρι τώρα να παίξουμε σε αρκετούς χώρους, αλλά στο εξωτερικό προς το παρόν έχουμε παίξει μόνο στην Κύπρο. Όπως είπε και ο Δημήτρης, τα live είναι το βασικότερο δημιουργικό κομμάτι του συγκροτήματος. Οι πρόβες και οι ηχογραφήσεις είναι τα άλλα δύο, εξίσου σημαντικά, στα live όμως κάτι ολοκληρώνεται, που σίγουρα έχει να κάνει και με την παρουσία του κοινού. Ποιες είναι οι μουσικές που σας συγκινούν περισσότερο και με ποιούς μουσικούς θα θέλατε να «βρεθείτε» επί σκηνής; Χάρης : John Coltrane, McCoy Tyner, Jimmy Garrison, Elvin Jones, Μάριος Μαυροειδής, Bill Evans, Niyazi Sayin, Μιχάλης Σιγανίδης, Lakshmi Shankar, Hariprasad ChaurasiaΑντώνης Απέργης, Erkan Ogur, Ercan Irmak, Βασίλης Σούκας, Μάνος Χατζιδάκις, Μάρκος Βαμβακάρης, Thelonious Monk, Nedialko Nedialkov, Meredith Monk, Ala Rakha, Cat Stevens, , Ravi Shankar Βασίλης Μπαραμπούτης, Tom Waits, Kurt Weill, Ελληνική και Τουρκική και Αραβική και Περσική και Αζέρικη και κάθε παραδοσιακή μουσική του κόσμου, Talip Özkan, Kani Karaca, , Περικλής Παπαπετρόπουλος, Duke Ram Narayan, Ρόζα Εσκενάζη, Sayyid Darwish, Γιάννης Παπαϊωάννου, Aster Aweke, Amadou et Mariam, Mussorgsky. Και σίγουρα είναι και άλλοι πολλοί.... Δημήτρης : Συγκινούμαι εξίσου με μια καντάτα του Bach, με τα ξεσπάσματα των led Zeppelin και την αγωνία του Coltrane, την πίκρα του Καζαντζίδη και την ομορφιά του Χατζιδάκη. Δεν υπάρχουν όρια παρα μόνο αισθητικά. Θέλω να παίζω με φίλους και με μουσικούς που θαυμάζω και που έχουν το βίτσιο της εξερεύνησης. Οι μέρες που διάγουμε δεν είναι και οι καλύτερες σε πολλά επίπεδα κυρίως στο οικονομικό. Πως βλέπετε το τοπίο της ελληνικής δισκογραφίας αλλά και αυτό των συναυλιακών χώρων έτσι όπως διαμορφώνεται; Δημήτρης : Η ελληνική δισκογραφία έχει αρχίσει να σαπίζει πολύ καιρό πριν την οικονομική κρίση. Θέλω να πιστεύω πως την περίοδο αυτή θα αρχίσουν να γκρεμίζονται ή τουλάχιστον να συρρικνώνονται το glamour και τα ψεύτικα star system και οι άνθρωποι θα αρχίσουν να στρέφουν το βλέμμα και σε άλλα πράγματα. Μέσα σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο , νομίζω πως μόνο κερδισμένοι έχουμε να βγούμε. Εμείς πάντα παίζαμε σε μικρούς χώρους , με κοινό υποψιασμένο. Δεν κινδυνεύουμε. Χάρης : Όπως είπε κι ο Δημήτρης, πολλά έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια, τα πράγματα είναι μάλλον αρκετά πιο ρευστά. Οι επιλογές των μεγάλων εταιρειών της μουσικής βιομηχανίας συρρικνώνονται γύρω από σίγουρες και εφήμερες λύσεις που θα τους φέρουν κέρδος, παρ’ όλη όμως την δυσκολία που αντιμετωπίζει αυτός ο χώρος, όλο και περισσότεροι μουσικοί ανεξαρτητοποιούνται και βρίσκουν παράλληλους τρόπους έκφρασης. Όσο για τους χώρους, και κυρίως τους μικρούς χώρους της Αθήνας που τους γνωρίζω κάπως καλύτερα, μετά από μια μεγάλη άνθηση στη δεκαετία του ’90 και μια πτώση στην δεκαετία του 2000, ίσως έρθουνε καλύτερες μέρες, στο μέτρο βέβαια που το επιτρέψουν και οι πολιτικές αποφάσεις. Τα επόμενα σχέδια του συγκροτήματος είναι… Χάρης & Δημήτρης : Ενας δεύτερος δίσκος και όσο γίνεται περισσότερα live.

Link. www.myspace.com/harrislambrakisquartet // 21

KOLAZ

ΜΕ ΛΕΥΚΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΜΑΥΡΟ-ΣΚΟΥΡΟ ΦΟΝΤΟ

ΜΕ ΜΑΥΡΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΛΕΥΚΟ-ΑΝΟΙΧΤΟΧΡΩΜΟ ΦΟΝΤΟ

22 // USM

17th street

Covered. Konstantinos Padoflas ( aka Padof )

MOUSE IN DA HOUSE Area. Mytilene, Lesvos Island Activities. Graffiti, Exploration, Ntou

24 // USM

// 25

26 // USM

17th Street

// 27

28 // USM

17th Street

// 29

30 // USM

17th Street

// 31

32 // USM

under the gray

reflections, memories, music icons

κάτω απο το γκρίζο προβληματισμοί, αναμνήσεις, μουσικές εικόνες

// 33

Φωναξε Covered. Laertis Anastasiou

ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας... Η ιδανική θερμοκρασία να διατηρήσεις έναν χήρο... 4 με 5 βαθμούς κελσίου στην συντήρηση του σπιτιού σου η στη Βουλή των Ελλήνων στα ψυγεία του κυλικείου. Θεωρώ ότι το εξώφυλλο του 17ου τεύχους έχει έναν συμβολικό χαρακτήρα... και αντιπροσωπεύει την παρούσα και την παρελθοντική φάση της χώρας μας. Η εποχή των χήρων. Δεν πουλάω πνεύμα απλά παρομοιάζω την συμπεριφορά των συμπαθών χοιριδίων και πολύ γευστικών άλλωστε, με την συμπεριφορά τον ανθρώπων που “εκπροσωπούν“ τoν Ελληνικό λαό. Πολλές φορές όταν έρχομαι σε κόντρα με την γενιά που δίκασε τον μέλλον μου όπως και το μέλλον κάθε νέου ακούω το εξής “αφού έχετε άποψη και ορθή σκέψη γιατί δεν αναλαμβάνεται τα κοινά; Γιατί δεν πάτε εσείς στη βουλή να κάνετε κουμάντο;“ Πολύ σωστή σκέψη λέω αλλά με ποιούς να πάμε; Με τον έλληνα του φραπέ και της καλοπέρασης; Με τον έλληνα που πετάει το πλαστικό από την συσκευασία των τσιγάρων του στο δρόμο; Με τον έλληνα που λέει γιατί να το κάνω εγώ σωστά αφού οι πολλοί το κάνουν λάθος; Με αυτόν που περιμένει να τον βολέψει σε δουλειά ο πολιτικός χωρίς να είναι άξιος να στρώσει το κρεβάτι του; Με αυτόν που οι γονείς του έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου από μικρό παιδί πως το δημόσιο πρέπει να είναι ο κύριος στόχος στη ζωή του; Πόσοι είναι αυτοί που μαθαίνουν από μικρά τα ελληνόπουλα κοινωνική συμπεριφορά; Να φέρονται σαν νοήμονα όντα από μικρά; Να μάθουν να σκέπτονται και να ερευνούν; Και αν τα παιδιά είναι άτυχα στο θέμα της οικογένειας ποιός κυβερνητικός μηχανισμός είναι άξιος να παρέχει κάτι ανάλογο; Μπορώ να θέσω πολλά τέτοια ερωτήματα αλλά δεν έχει νόημα να τα παρουσιάσω εδώ. Αν διαβάζεις αυτά που γράφω σε αυτό εδώ το μικρό βήμα σίγουρα ανήκεις στο μικρό κομμάτι των ανθρώπων που σκέπτονται ανάλογα και μπορείς να με καταλάβεις. Είμαστε σκιές σε μία παρακμιακή κοινωνία. Το ότι ένα 70% των Ελλήνων είναι προσηλωμένο μπροστά σε μία άχρηστη TV σχολιάζοντας τα ασχολίαστα και σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο που θα μπορούσε να ήταν χρόνος γνώσης, καταλαβαίνετε ότι τα πράγματα είναι τραγικά. Ένα 30% των ελλήνων είναι αυτό που πασχίζει να καταφέρει κάτι στην ζωή του. Πως λοιπόν ένα 30% να βγει να κυβερνήσει; Ακούω να φωνάζουν συνέχεια σε κάθε προεκλογική εκστρατεία «Θέλουμε ενεργούς πολίτες! Σας θέλουμε ενεργούς!» αυτοί μας θέλουν ενεργούς στην τουαλέτα μας. Αυτό προσπαθούν να πετύχουν και όντως χρόνια τώρα το καταφέρνουν. Μέχρι στα πανεπιστήμια η βρωμιά του πολιτικού συστήματος ζεί και βασιλεύει. Βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια γονείς να κατευθύνουν τα παιδιά τους στα τραπεζάκια (παραρτήματα) των σάπιων κομμάτων για να διαιωνίσουν το κακό. Καταστάσεις κωμικοτραγικές που δυστυχώς έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία. Ένα τεράστιο Γιατί είναι καρφωμένο στο κεφάλι μου… όσο μεγαλώνω το γιατί γίνεται με κεφαλαία γράμματα. Οι καθηγητές δεν ντρέπονται να παραδίδουν ιστορία στα παιδιά; Η ιστορία μας είναι πλέον από άλλο πλανήτη. Μόνο τα ερείπια των αρχαίων κτιρίων είναι αυτά που θυμίζουν αυτές τις χρυσές εποχές του ελληνισμού. Κανένας μα κανένας από τις μάζες δεν προβληματίζεται; Δεν καταλαβαίνει κανείς ότι τόσα χρόνια μας έχουνε ρημάξει αυτά τα χρωματιστά κτήνη; Έχουνε γίνει όλοι ζόμπι; Τους λές καλημέρα και σε κοιτάνε σαν να είσαι άπο άλλον πλανήτη. Μετά από πολλές σκέψεις κατέληξα, στο ότι δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στο πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα. Τουλάχιστον όχι στα προσεχές 10 χρόνια. Μακάρι να διαψεφτώ. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Η πλειοψηφία των ελλήνων έχουν την νοοτροπία του ΣΚΥΛΑ. Ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας χωρίς να σκεφτούμε το αύριο. Τα σπάμε και έτσι γουστάρουμε. Αυτό μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Αυτός είναι ο νεοέλληνας. Θα μου πεις γιατί δεν φεύγεις; Γιατί έχω μάθει να αντιμετωπίζω τον κίνδυνο και να βρίσκω εξόδους διαφύγης, βοηθώντας παράλληλα τους ανθρώπους δίπλα μου. Έτσι θα πράξω και τώρα. Έτυχε να γεννηθώ άνθρωπος μέλλος μίας κοινωνίας, έτυχε να γεννηθώ έλληνας, έτυχε να έχω ένα σπίτι και μία οικογένεια, είναι στο χέρι μου να παλέψω για την ζωή μου αξιοπρεπώς.

34 // USM

κάτω απο το γκρίζο

// 35

[GRAYZONE] // γκρίζα ζώνη

Μουσική Επιμέλεια: Αριστέα Παπαδημητρίου (aristeapj@gmail.com)

[NOW PLAYING]

Some People by Goldfrapp http://www.youtube.com/watch?v=t969ZjKmW9U

// 37

Black&white Cover/Photography: Aristea Papadimitriou ( aristeapj@gmail.com )

Some people live in a life Some people need more than a slice But when it fades When the glitter’s gone

38 // USM

Old and lonely when the shade is down The brighter lights just smells their empty heads

// 39

Some people just gotta say Some people just wanna play They get a kick when it’s all messed up

40 // USM

black&white

You won’t let it make you mad It’s already crazy And what you thought you lost was just mislaid

// 41

spot Covered. Michael Meimaroglou

The Portrait of Sheet Iron Το Πορτρέτο μιας Λαμαρίνας Ευθύμης Kosemund Σανίδης www.kinemafilms.gr 42 // USM

spot

// 43

44 // USM

spot

// 45

46 // USM

UrbanStyleMag

#17

issue

contact’s

ISSUEPeople

48 // USM

issue,people

Interview. Panagiotis Karatzas

Η Ελένη Κουκίδου γνωστή ως Kuki γεννήθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1989 στην Θεσσαλονίκη. Η γραφιστική μπήκε κάπως περίεργα στην ζωή της. Γεια σου Ελένη. Πως ξεκίνησε η ένα ενασχόληση σου με την γραφιστική; Μετά από μια ανεπιτυχή προσπάθεια να περάσω σε πανεπιστήμιο της αρεσκείας μου, έπρεπε κάτι να κάνω. Γραφίστας Εντύπου και Ηλεκτρονικών Μέσων”, ήταν η ειδικότητα που μου πρότεινε κάποιος φίλος μου να διαλέξω σε Δ.Ι.Ε.Κ. Χαρακτηριστικά μου είπε: «Εσύ που ξέρεις να ζωγραφίζεις, θα σου αρέσει η γραφιστική». Εμένα, βέβαια, το πρόβλημα μου ήταν ότι δεν είχα καν υπολογιστή. Πράγμα το οποίο θεωρούσα κουτί του διαβόλου και δεν φανταζόμουν ποτέ τον εαυτό μου, ότι θα βρισκόταν τουλάχιστον 10 ώρες καθημερινά μπροστά σε μια οθόνη. Δεν άργησα όμως βέβαια να καταλάβω πόσο μου πάει! Τι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη και στην εξοικείωση σου με το digital design; Πολλοί φαντάζονται ότι θα ήμουν από αυτούς που έκαναν συλλογές από αφίσες, flyers, περιοδικά, web tutorials & inspirations, αλλά πραγματικά όλα αυτά ποτέ δε μου φάνηκαν χρήσιμα. Μόνο το ελεύθερο σχέδιο και το graffiti είναι αυτά που με βοήθησαν να εξοικειωθώ γρήγορα και στο digital design. Τις περισσότερες φορές όσοι ασχολούνται με κάτι δημιουργικό έχουν κάποιες πηγές έμπνευσης και κάποιες επιρροές ποιες είναι οι δικές σου; Τώρα όσο χαζό και αν ακουστεί νομίζω η βασική μου επιρροή είναι η μουσική. Την αγαπώ τόσο πολύ, που σίγουρα τις περισσότερες ώρες μου τις αφιερώνω ψάχνοντας νέα κομμάτια παρά πράγματα που θα μου χρησιμεύσουν στην δουλειά μου. Η μουσική για μένα δεν έχει όρια, όμως θέλω να πιστεύω πως έχει ποιότητα. Έτσι ακριβώς είναι με τα artworks και τα projects μου, τα όποια μπορεί να έχουν οποιοδήποτε θέμα, από το πιο αυστηρό ως το πιο extreme, αλλά με σκοπό πάντα την ποιότητα. Τα έργα σου αντανακλούν την προσωπικότητα σου και επιμένεις μόνο στην αισθητική ποιότητα; Για μένα είναι πολύ σημαντικό σε κάθε περίπτωση να βάζω προσωπικά μου στοιχεία. Συνήθως προτιμώ έντονους συνδυασμούς χρωμάτων και ασύμμετρα στησίματα, παρ’όλα αυτά φροντίζω να δένουν αρμονικά. Κάπως έτσι είμαι και σαν προσωπικότητα, λοιπόν. Όσον αφορά για την αισθητική ποιότητα, σίγουρα το ζήτημα είναι να επιτευχθεί ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε οτιδήποτε. Ποιοι είναι οι φόβοι σου και ποιοι είναι οι στόχοι που θες να πετύχεις μέσα από την δουλειά σου; Φόβος μου, είναι η στασιμότητα! Στόχος μου, είναι τα σχέδια μου να ξεπεράσουν την έντυπη γραφιστική και των πολυμέσων, φτάνοντας το interior design ακόμα και την μόδα. Μάλλον ακούγεται πολύ ρομαντικό αλλά έτσι εμείς οι “καλλιτέχνες”, θέλουμε απλά να κάνουμε αισθητικά πιο όμορφο τον κόσμo.

Link. http://www.behance.net/kukigraphics

// 49

50 // USM

issue,people

// 51

52 // USM

issue,people

Θοδωρής Σπανός Interview. John Parastilianos

Ο γλύπτης Θοδωρής Σπανός, είναι ένας νέος καλλιτέχνης που από το 2006 έχει καταφέρει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να εκθέσει έργα του σε αρκετές gallery στην Ελλάδα αλλά και να λάβει διακρίσεις για τη δουλειά του. Στη συζήτηση μας, μου έδωσε την εικόνα της τέχνης μέσα από τη δική του ματιά, τη θέση της στην σύγχρονη κοινωνία και την κρίση που περνάει αυτή. Ακόμη, μου εκμυστηρεύτηκε τις προσωπικές του εμπνεύσεις και βλέψεις. Ποιες είναι οι σπουδές σου; Aπόφοιτος τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εργαστήριο γλυπτικής. Ποιο είναι το αγαπημένο σου υλικό; Δεν υπάρχουν αγαπημένα και μη, χρησιμοποιώ όποιο υλικό εξυπηρετεί τη δουλεία μου και το τί θέλω να δηλώσω με αυτό, εξάλλου το υλικό είναι απλά το μέσο και όχι ο σκοπός για το έργο. Ποιες είναι οι επιρροές σου; Τα πάντα και τίποτα, ό,τι μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να σκεφτεί αλλά και ό,τι τον αποτρέπει από τη διαδικασία. Κάθε πληροφορία που μπορεί να προσλαμβάνει καθημερινά ένας άνθρωπος που κινείται στο αστικό περιβάλλον. Στην περίπτωση της επιρροής από πρόσωπα της τέχνης ή, γενικά, σημαντικές προσωπικότητες, νομίζω ότι είναι μια εποχή που ενισχύει τη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου και δεν επιβάλλει πρότυπα οπότε ιδίως με το φόβο της μίμησης συνειδητά ή ασυνείδητα εκλείπει αυτή η σχέση. Ποια είναι τα συναισθήματα σου όταν βλέπεις σιγά σιγά το δημιούργημα σου να τελειοποιείται; Η δημιουργία όταν φτάνει στο πλαίσιο της ολοκλήρωσης ενός κύκλου, απαντά σε ερωτήσεις αλλά γεννά και καινούρια ερωτήματα. Η διαδικασία είναι διδακτική για μένα, με έντονη εσωτερικότητα αλλά και δυνατή τη θέληση για επικοινωνία της κάθε ιδέας στη διάρκεια της δημιουργίας ενός έργου. Σε τρομάζει η κριτική των ειδικών αλλά και του κοινού στα έργα σου; Η κριτική είναι κάτι που περιμένει κάθε άνθρωπος που εκθέτει τον εαυτό του άμεσα ή έμμεσα, μέσα από τη δουλεία του, οπότε δεν μπορεί να με τρομάζει. Θεωρώ ότι είναι κάτι φυσιολογικό και νομίζω ότι είναι φορές που οι δημιουργοί την επιζητάμε.

Kατά πόσο επηρεάζει η οικονομική κρίση καλλιτέχνες όπως εσένα από τι στιγμή φυσικά που εκτός από τέχνη αποτελεί και ένα μέσω βιοπορισμού; Την κρίση την αποδέχομαι και την αντιμετωπίζω σαν γενικό φαινόμενο γνωρίζοντας πάντα ότι το προϊόν της τέχνη είναι πολυτελείας και σε μια περιόδο κρίσης είναι επόμενο να βληθεί περισσότερο από τα είδη άμεσης ανάγκης. Νομίζω η πλειονότητα των καλλιτεχνών δεν βιοπορίζεται από την τέχνη και έχει αποδοχές από άλλες πηγές. Αυτό δείχνει ότι ο καλλιτέχνης γνωρίζει το πλαίσιο στο οποίο ζει, προσαρμόζεται σαν επαγγελματίας αλλά δεν αποδυναμώνεται σαν δημιουργός. Κατά τη γνώμη σου σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι Τέχνες στην χώρα μας; Υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι που ασχολούνται με τις Τέχνες στην Ελλάδα, και αυτό είναι πολύ θετικό. Από την άλλοι είναι γνωστό ότι όλοι οι τομείς αντιμετωπίζουν δυσκολίες, πόσο μάλλον ο χώρος των Τεχνών. Τέλος, ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον? Θα συνεχίσω την ενασχόληση μου με την τέχνη, θα επιδιώξω να κάνω ένα μεταπτυχιακό και να ταξιδέψω στο εξωτερικό.

// 53

54 // USM

issue,people

// 55

Σπύρος Ανδρεόπουλος Covered: Alexandros Gerasimou ( alex@urbanstylemag.gr )

Όταν η τέχνη κατεβαίνει στο δρόμο… Κατά κάποιον τρόπο οι καλλιτέχνες του δρόμου είναι σαν …αφηγητές αστικών ιστοριών. «Διηγούνται» μέσα από τις παραστάσεις που δίνουν και βγάζουν προς τα έξω πράγματα δίχως να υπάρχει η αμηχανία που κυριαρχεί σε ένα θέατρο μεταξύ καλλιτεχνών και θεατών λόγω της δεδομένης απόστασης που υπάρχει ανάμεσα τους… Ο Σπύρος Ανδρεόπουλος ανήκει σε αυτούς. Εχει στο ενεργητικό του δεκάδες παραστάσεις, συμμετοχές σε φεστιβάλ, έχει ζήσει σε Γαλλία και Γερμανία όπου συνεργάστηκε με ξένους καλλιτέχνες κατά την παραμονή του εκεί και επίσης έχει ασχοληθεί με διάφορους τομείς του θεάτρου από διαφορετικό μετερίζι κάθε φορά. Από παιδικό θέατρο και σόλο θεατρικού κλόουν, μιμικής και σωματικού θεάτρου μέχρι κατασκευές μάσκας και μαριονέτας...Αφού τα κατάφερε θαυμάσια με τη σκηνοθεσία παραστάσεων όπως το «Πινόκιο - Ο δισταγμός της μύτης» αλλά και παραστάσεων για το Art Locus όπως το «Πόλη: Γένους Θηλυκού» - site specific παράσταση, δίνει τώρα και τη δική του νότα στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου :).Επίσης εκφράζεται και μέσω της Motus Terrae της εταιρείας που ίδρυσε το 2008 μαζί με τον Γιάννη Κωσταντακόπουλο η οποία έχει ήδη να επιδείξει μια πλούσια δράση και ένα μεγάλο βηματισμό…

56 // USM

issue,people Η πρώτη σου επαφή με το χώρο του θεάτρου ήταν ; Τελειώνοντας το λύκειο, μου είπαν πως θα έπρεπε να κάνω κάτι, να σπουδάσω. Ξέροντας λοιπόν πως με τις πανελλήνιες δεν είχα και την καλύτερη σχέση, αποφάσισα να ξεκινήσω μαθήματα στο Εργαστήριο Υποκριτικής Τέχνης του Άκη Δαβή. Παράλληλα, μέσα από μία τυχαία συνάντηση, άρχισα να γνωρίζω τις τέχνες του Δρόμου δουλεύοντας με το θίασο Έλιξ. Τη σχολή, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν την τελείωσα και βρέθηκα στο εξωτερικό να ψάχνω τι είναι το θέατρο στο Δημόσιο χώρο. Εχεις ασχοληθεί με αρκετούς τομείς και στοιχεία του θεάτρου.Από την κατασκευή και εμψύχωση παραδοσιακής μαριονέτας εώς μιμική και χοροθέατρο.Φαντάζομαι η γνώση που έχεις προσλάβει από όλα αυτά σε βοηθάει στην ταχύτητα πάνω στη δουλειά, βλέπεις τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία. Το να έχεις τριφτεί με διαφορετικές μορφές των παραστατικών τεχνών σίγουρα βοηθάει στο να διαμορφώσεις μία πιο σφαιρική άποψη πάνω στη δουλειά. Έτσι, σήμερα μπορώ να πώ πως όσο περισσότερα εργαλεία έχεις στις ‘βαλίτσες’ σου τόσο το καλύτερο. Καμιά φόρα όμως μπορεί να σου πάρει κάποιο χρόνο μέχρι να αποφασίσεις ποιο από αυτά είναι το καταλληλότερο. Εζησες στη Γαλλία και στη Γερμανία και συνεργάστηκες με ξένους performers.Κατά την παραμονή σου εκεί διέκρινες κάποια στοιχεία πάνω στη δουλειά τους που σου έκαναν εντύπωση; Η εμπειρία του εξωτερικού μου μοιάζει σαν ένα μεταπτυχιακό, μα σε συνθήκες δουλειάς αντί σπουδών. Δούλεψα με ανθρώπους που κατείχαν το αντικείμενό τους και παράλληλα είχαν την ικανότητα, αλλά και την ανάγκη να μεταδίδουν τις γνώσεις τους. Αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση δεν ήταν τόσο ο τρόπος δουλειάς αυτός καθ’αυτός, όσο το πλαίσιο μέσα στο οποίο δημιουργούν οι καλλιτέχνες σ’αυτές τις χώρες. Η ύπαρξη της τέχνης στο Δημόσιο χώρο έχει εδραιωθεί εδώ και χρόνια. Αντιμετωπίζεται πλέον ως ένα αυτόνομο είδος καλλιτεχνικής έκφρασης. Στηρίζεται από την Πολιτεία, αποτελεί αντικείμενο ακαδημαϊκών ερευνών και εκτός από την κοινωνική-πολιτιστική του διάσταση, λειτουργεί και ως οικονομικός παράγοντας σε ποικίλες κλίμακες. Αθήνα και παραστατικές τέχνες κάθε είδους.Τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό; Αγαπώ τις παραστατικές τέχνες σε όλες τις μορφές τους και αναγνωρίζω τους λόγους ύπαρξης κάθε διαφορετικής προσέγγισης. Συγχρόνως όμως, αισθάνομαι πως ένα πολύ μικρό ποσοστό της θέατρικής δημιουργίας συμβαδίζει με τις ανάγκες τις σημερινής πραγματικότητας. Από τη μία παρατηρούμε την εμφάνιση όλο και περισσότερων θεατρικών σκηνών, μικρότερων ή μεγαλύτερων -με μία αμφιβόλως βιώσιμη εμπορική πορεία- και από την άλλη έχουμε μορφές όπως ο χορός και οι τέχνες του Δρόμου, που προσπαθούν να κατοχυρώσουν την ύπαρξή τους στο καλλιτεχνικό τοπίο. Η τέχνη του δρόμου ξεπερνάει τη συμβατικότητα και την αμηχανία του κλειστού χώρου και συναντάει τους θεατές στο …δρόμο.Ποια είναι τα συναισθήματα που σου ξυπνάει η άμεση επαφή -και η συνεργασία αν θέλεις- με το κοινό; Παρακολουθώντας κάποια στιγμή μία παράσταση κλειστου χώρου συνειδητοποίησα πως ήμασταν διακόσιοι άνθρωποι στον ίδιο χώρο, να βλέπουμε το ίδιο πράγμα και όμως έμοιαζε σαν ο κάθένας να είναι μόνος του, μέσα στο σκοτάδι... Νόμιζα πως είμαι στο σινεμά και όχι στο θέατρο... Πιστεύω πως ο πρωταρχικός ρόλος της θεατρικής δημιουργίας είναι να καλύψει την ανάγκη της συνεύρεσης των ανθρώπων. Στις δημιουργίες της Motus Terrae, το θέατρο λειτουργεί περισσότερο ως μέσο ή αφορμή, για να λάβει χώρα αυτή η συνεύρεση. Τόσο μεταξύ καλλιτεχνών και κοινού, όσο και των αποδεκτών μεταξύ τους. Και ποιό θα ήταν το καταλληλότερο περιβάλλον για κάτι τέτοιο αν όχι ο Δημόσιος χώρος; Επιλέγουμε να συναντήσουμε τους αποδέκτες -και όχι απλώς θεατές- στο φυσικό, οικείο τους περιβάλλον. Προσπαθούμε, παρεμβαίνοντας και διαστρεβλώνοντας λίγο την καθημερινή πραγματικότητα να επικοινωνήσουμε με το κοινό και να κοιτάξουμε μαζί του το τοπίο που μας φιλοξενεί. Το 2004 η Motus Terrae, ένας νέος πυρήνας καλλιτεχνικής δημιουργίας, έκανε την εμφάνιση της. Από το 2008 λειτουργεί ως αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία. Μίλησε μου για τους στόχους αυτού του εγχειρήματος. Το 2008 ιδρύσαμε με το Γιάννη Κωνσταντακόπουλο τη Motus Terrae, έτσι ώστε οι δράσεις μας να βρουν μία πιο σταθερή ‘στέγη’ και να αποκτήσει η κίνησή μας μία διαφορετική δυναμική. Παρ’όλα αυτά δεν αποκαλούμαστε ‘ομάδα’, μα πυρήνας. Συν-δημιουργούμε με φίλους και συνεργάτες καλλιτέχνες από διάφορους χώρους ανάλογα με τις απαιτήσεις του εκάστοτε project. Πως προέκυψε η ονομασία Motus Terrae ; Κάπως τυχαία, όπως συμβαίνει συνήθως... Την περίοδο που έψαχνα γιά όνομα έπεσα πάνω στον ορισμό του Motus Terrae. Κυριολεκτικά σημαίνει ‘σεισμός’ και μεταφορικά ‘συναισθηματική-κοινωνική-πολιτική αναταραχή’. Μου ταίριαξε με τη δυναμική της δράσης μας και ορίστε...

// 57

Ανάμεσα στις πολλές δραστηριότητες της Motus Terrae σημαντική θέση κατέχει και ο εκπαιδευτικός τομέας γύρω από τις παραστατικές τέχνες. Πες μου κάποια πράγματα για αυτό. Ασχολούμαστε με ένα είδος θεάτρου λιγότερο ανεπτυγμένο στη χώρα μας. Μέσα από τη δουλειά είδα πως δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να βρεις συνεργάτες -αναφέρομαι κυρίως στον τομέα της υποκριτικής- που να είναι εξοικειωμένοι με τους κώδικες που χρησιμοποιούμε. Μέσω σεμιναρίων θέλουμε αφενός να μοιραστούμε την εμπειρία μας και αφετέρου να ενισχύσουμε τη δημιουργία ενός δυναμικού που θα ενδιαφερόταν γι’αυτό το είδος θεάτρου. Η εταιρεία έχει αναλάβει πολλές παραγωγές και οι δραστηριότητες της στους ανοιχτούς χώρους ποικίλουν. Φαντάζομαι υπήρξαν και αρκετές αντίξοες συνθήκες π.χ. καιρικές, προκειμένου να υλοποιηθεί ένα θέαμα δρόμου ή μια θεατρική παράσταση. Είναι αλήθεια πως επιλέγοντας να κάνεις παραστάσεις σε ανοιχτούς χώρους, μοιραία καλείσαι να συμβαδίσεις με τις όποιες συνθήκες επικρατούν στον εκάστοτε χώρο, είτε αυτές λέγονται καιρικές, είτε παράλληλες εκδηλώσεις, είτε η ίδια η ζωή του χώρου. Το να αντιστάθεις και να επιδιώξεις να επιβληθείς στα όποια εμπόδια, προσώπικα το θεωρώ πλέον άτοπο. Και εφόσον σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να αγνοήσεις το δυνατό αέρα και τη φουρτουνιασμένη θάλασσα, που είχαμε συναντήσει στα Κύθηρα, στο πλαίσιο του προγράμματος ArtLocus, καλύτερα είναι να προσπαθήσεις να προσαρμοστείς και να δεις τι μπορεί να προσφέρει αυτό στην δράση.

58 // USM

issue,people

Στην ημερίδα «οι Τέχνες εκτός των τειχών» που πραγματοποιήθηκε στις 7 Ιουνίου στο Γαλλικό Ινστιτούτο για τις Τέχνες του δρόμου έγινε -μεταξύ άλλων- πολύς λόγος για τη υποστήριξη και κατ’επέκταση και την οικονομική στήριξη των φορέων και των καλλιτεχνών που δραστηριοποιούνται. Ακούσαμε ότι στη Γαλλία για παράδειγμα το Υπουργείο Πολιτισμού επιχορηγεί τους καλλιτέχνες του δρόμου ενώ στην Ελλάδα η «πίτα» μοιράζεται διαφορετικά… Όπως ανέφερα και παραπάνω, οι τέχνες του Δρόμου στην Ελλάδα ακόμα προσπαθούν να ορίσουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορέσουν να εξελιχθούν περισσότερο. Είναι λίγο αστείο να μιλάμε για «πίτα», όταν οι τέχνες του Δρόμου μόλις που έχουν καταφέρει να κάτσουν στο τραπέζι της κρατικής στήριξης. Το 2009 έγινε το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Δρόμου στην Αθήνα με την οικονομική στήριξη του Ε.ΚΕ.ΘΕ.Χ., της Γραμματείας Νέας Γενιάς και του Ο.Π.Α.Π. Το φεστιβάλ δρόμου Eclat του Aurillac, ένα από τα 3 μεγαλύτερα στη Γαλλία, ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Μιλάμε για άλλα μεγέθη, άλλους ρυθμούς και άλλη υποδομή. Αυτά τα αναφέρω χωρίς να μεμψιμοιρώ, γιατί όσο κι αν είναι προφανές πως ο ‘Δρόμος’ έχει ακόμα δρόμο στην Ελλάδα, ταυτόχρονα βρισκόμαστε ακριβώς στο στάδιο εξέλιξης όπου μπορούμε να επωφεληθούμε από τα παραδείγματα των άλλων χωρών. Στο δεύτερο μέρος της ημερίδας ξεκίνησες με μια εισήγηση υπό τον τίτλο «Ωχ!! Κοίτα μαμά, καλλιτέχνες του δρόμου… το θέατρο των 360°».Πες μου δυο λόγια για αυτό. Το πρώτο μισό του τίτλου αφορά σε ένα περιστατικό που συνέβη πέρυσι. Κάναμε ένα σεμινάριο πάνω στα ξυλοπόδαρα στο πάρκο της Ακ. Πλάτωνος. Μία μέρα, πηγαίνοντας εκεί, διασταυρωθήκαμε με ένα οχτάχρονο παιδί που περπατούσε με τη μαμά του. Τότε το παιδί γύρισε και είπε «Ωχ!! Κοίτα μαμά, καλλιτέχνες του δρόμου!». Το να χρησιμοποιεί αυτή τη συγκεκριμένη έκφραση ένα παιδί οχτώ χρονών, σημαίνει πως τα πράγματα έχουν προχωρήσει πιο γρήγορα απ’ότι εμείς θέλουμε να πιστεύουμε. Το πεδίο εξέλιξης υπάρχει, καθώς και η ανάγκη για την παρουσία της τέχνης στο Δημόσιο χώρο. Εδώ έρχεται να κολλήσει το θέατρο των 360°. Αυτός ο όρος εκφράζει το πώς προσεγγίζω το θέατρο στο Δημόσιο χώρο, τόσο προσωπικά, όσο και μέσα από τη δράση της Motus Terrae. Αναφερόμαστε σε ένα είδος θεάτρου που έρχεται να συναντήσει τους αποδέκτες στο καθημερινό τους περιβάλλον και που έχει ως στόχο να στρέψει το βλέμμα του κοινού προς όλες τις κατευθύνσεις, δημιουργώντας έτσι μία νέα αντίληψη για το χώρο που μας περιβάλλει, μία νέα οπτική της πόλης μας. Εκείνο το απόγευμα, ακούσαμε και δυο Γάλλους εισηγητές να μας αναλύουν κάποια σημαντικά στοιχεία για τον τρόπο δράσης των καλλιτεχνών στο Παρίσι.Εδώ γίνονται πάρα πολύ σημαντικά πράγματα από αρκετούς ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στο χώρο.Και όμως ενώ δεν λείπουν οι συνεργασίες, πολλές προσπάθειες «πνίγονται». Που οφείλεται αυτό; Πίστευω πως αυτή τη στιγμή διανύουμε μία περίοδο προσπάθειας οριοθέτησης του χώρου μας, επικύρωσης της ταυτότητάς του. Ακόμα προσπάθουμε οι καλλιτέχνες μεταξύ μας να εδραιώσουμε τους κοινούς εκείνους κώδικες που θα επιτρέψουν στις ποικίλες δυναμικές που ενεργούν σήμερα στην Ελλάδα να αναδείξουν την αναγκαιότητα και την χρησιμότητα αυτού του καλλιτεχνικού είδους. Μέσα από αυτή τη διαδικασία θα προκύψει και μία πιο πρόσφορη επαφή με την Πολιτεία και τους άλλους φορείς, δημόσιους και ιδιώτικούς, που θα μπορούσαν να στηρίξουν τις τέχνες του Δρόμου σε μία ευρύτερη κλίμακα. Κρίνοντας βέβαια, από την γενικότερη οικονομική κατάσταση, αισθάνομαι πως καλό θα ήταν, προς το παρόν, να βασιστούμε περισσότερο στις δικές μας δυνάμεις και την συγκέντρωσή τους και λίγοτερο σε κάποιον πολιτιστικό φορέα που αδυνατεί ακόμη να διακρίνει τις διαφορές μεταξύ μίας πιο κλασσικής θεατρικής παραγωγής και μίας παράστασης στο Δημόσιο χώρο, όσον αφορά στον τρόπο επιχορήγησής τους.

Η τέχνη εκφράζεται στο δρόμο, σε ένα δημόσιο χώρο ακόμα και σε ένα περιβάλλον που διαμορφώνεται σύμφωνα με τις ανάγκες του project. Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η συνεννόηση με τους τοπικούς φορείς και πως η κοινωνία ανταποκρίνεται σε τέτοιες κινήσεις; Η συμμετοχή μας στο πρόγραμμα ArtLocus του Ε.ΚΕ.ΘΕ.Χ. μας έφερε σε επαφή με όλο το φάσμα της πιθανής αντιμετώπισης της δράσης μας από τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης. Υπάρχουν δήμοι που δυσκολεύονται ακόμα να ξεφύγουν από το μοντέλο του εμπορικού θεάτρου και προτιμούν να αγοράζουν παραστάσεις που θα εξασφαλίσουν την προσέλευση του κοινού εξαιτίας των τηλεοπτικών ή άλλων γνωστών συντελεστών που συμμετέχουν σ’αυτές. Τα τελευταία χρόνια όμως, βλέπουμε πως όλο και περισσότεροι δήμοι ενδιαφέρονται για παραστάσεις Δρόμου ή ξεκινούν ακόμα και φεστιβάλ με παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις προσανατολισμένες κυρίως στη χρήση του Δημόσιου χώρου. Το κοινό από τη μεριά του σχεδόν πάντα αγκαλιάζει ζεστά κάθε είδους δραστηριότητα που έρχεται να ζωντανέψει το μέρος του και να προτείνει κάτι το διαφορετικό στην καθημερινότητά του. Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε το 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου δρόμου σε κεντρικά σημεία της Αθήνας . Περισσότεροι από 170 καλλιτέχνες από Ισπανία, Ουρουγουάη, Ιταλία, Γερμανία, Βραζιλία και φυσικά Ελλάδα πήραν μέρος στο μεγάλο αυτό γεγονός.Συμμετείχες σε αυτό, το έζησες από κοντά…Μίλησε μου για αυτές τις μέρες του Φεστιβάλ την προοπτική και τις προσδοκίες του μιας και έλαβε χώρα για δεύτερη συνεχή χρονιά. Το ότι υπάρχει από πέρυσι ένα επίσημο φεστιβάλ Δρόμου στην Ελλάδα είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα για την εξέλιξη του χώρου μας. Όμως το ότι χρειάστηκε να περάσει διά πυρός και σιδήρου για να καταφέρει να πραγματοποιηθεί και φέτος είναι μάλλον λυπηρό. Η αδυναμία των φορέων να στηρίξουν οικονομικά τη φετινή έκδοση του φεστιβάλ είχε ως αποτέλεσμα πολλά οργανωτικά κενά, τα οποία επωμίσθηκαν τόσο οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες όσο και το ενδιαφερόμενο κοινό. Μπορώ να πω τελικά, πως αν έγινε δυνατή η πραγματοποίησή του αυτό οφείλεται στην όρεξη των διοργανωτών και σίγουρα στην στήριξη που έδειξαν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες συμμετέχοντας αφιλοκερδώς. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν χρήζει, κατά τη γνώμη μου, επανεξέτασης η λειτουργία του θεσμού, εάν πρόκειται να βασίζεται καθαρά στην καλή θέληση όσων το πλαισιώνουν. Θεωρώ πως κύριος άξονας μίας τέτοιας κίνησης πρέπει να είναι η επικοινωνία, τόσο η εσωτερική, μεταξύ όσων δουλεύουν για αυτό το χώρο, όσο και του κόσμου των τεχνών του Δρόμου με το κοινό. Το Σάββατο 30 Οκτωβρίου γίνεται άλλη μία τέτοια κίνηση, η “Μέρα Δρόμου”. Πρόκειται για μία παγκόσμια κίνηση των καλλιτεχνών του Δρόμου που ξεκίνησε στη Γαλλία το 2007 και που το 2008 και μετά γίνεται και στην Ελλάδα. Δεν μιλάμε για ένα φεστιβάλ, μα για μία ανάγκη όσων δραστηριοποιούνται στο Δημόσιο χώρο να επικοινωνήσουν και να εκφραστούν και που προκύπτει καθαρά από την αυτοοργάνωση των καλλιτεχνών. Τα επόμενα σχέδια του Σπύρου Ανδρεόπουλου είναι… Μόλις παρουσιάσαμε με τη Motus Terrae τις “Αστικές Παρεκκλίσσεις στο Δημόσιο Χώρο III & IV”, στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Δρόμου. Παράλληλα κάνω πρόβες στο Εθνικό Θέατρο για μία παραγωγή του Δημήτρη Μαυρίκιου. Το αμέσως επόμενο σχέδιο έχει ήδη ξεκινήσει, άλλα δεν είναι προσωπικό... αναφέρομαι πάλι στη “Μέρα Δρόμου”, όπου θα παρουσιάσουμε παραστάσεις μας και θα συμμετέχουμε στις διάφορες δράσεις της ημέρας. Τον ερχόμενο Νοέμβριο και Δεκέμβριο θα συμμετέχω ως ηθοποιός στην παράσταση “Ως το τέλος”, σε σκηνοθεσία του Χρήστου Θεοδωρίδη, που θα παρουσιάζεται στο χώρο του ελculture. Με τη Motus Terrae δουλεύουμε ήδη πάνω σε ένα νέο project, που θα παρουσιαστεί το ερχόμενο καλοκαίρι. Περισσότερα θα βρείτε στο site της Motus Terrae. ΛΙΝΚ www.motusterrae.gr www.meradromou.blogspot.com // 59

Covered: Konstantina Georgiou (info@amongtheants.com)

[ WHO ] Ανάμεσα στους Μέρμηγκες Η εταιρεία «Ανάμεσα στους Μέρμηγκες» ιδρύθηκε το Νοέμβρη του 2009 με σκοπό την ανάληψη πολιτιστικής πρωτοβουλίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπέρ των παραστατικών τεχνών, ειδικότερα δε, των μορφών τέχνης που λαμβάνουν χώρα σε μη συμβατικούς χώρους τέχνης. Γιατί ανάμεσα στους μέρμηγκες ? Γιατί το μυρμήγκι έλκεται από την ομαδικότητα. Δεν καθορίζεται από αυτήν, αλλά λειτουργεί καλύτερα μέσα στην ομάδα. Αντίστοιχα μια καλλιτεχνική πρωτοβουλία δύσκολα πραγματώνεται ατομικά. Για να το θέσουμε καλύτερα, για εμάς ο πολιτισμός κρύβει συνδιαλλαγή, ανταλλαγή ιδεών και ένταση-στοιχεία που προαπαιτούν την έννοια της συνεργασίας. Η ανάπτυξη συνεργασιών με ομάδες, πολιτιστικούς και καλλιτεχνικούς οργανισμούς της Ελλάδας και του εξωτερικού αποτελεί μια από τις προτεραιότητες της εταιρείας. Και αυτό γιατί πιστεύουμε ότι θα βοηθήσει στη δημιουργία περισσότερων ευκαιριών, αλλά και κινήτρων για τους Έλληνες καλλιτέχνες να εμπλακούν σε ευρωπαϊκές και διεθνείς συνεργασίες. Η ενδεχόμενη επιτυχία αυτού του σκοπού θα είχε όφελος, όμως, και για το κοινό, μιας και άποψή μας είναι ότι ο πολιτισμός συνεπαίρνει… Η φιλοξενία ξένων καλλιτεχνικών ομάδων και η σύμπραξή τους με ελληνικές ομάδες, δεν αποτελεί μια αμιγώς καλλιτεχνική πρωτοβουλία. Κάτι τέτοιο λειτουργεί και υπέρ των θεατών. Εξάλλου, ο ελληνικός πολιτιστικός χάρτης δεν έχει πολλά να δρομολογήσει σχετικά με αυτό τον τομέα.. Σε αυτό το πλαίσιο, συνεργαστήκαμε με το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών σε μια ημερίδα αφιερωμένη στις τέχνες του δρόμου (street arts) φιλοξενώντας ελληνικές ομάδες θεάτρου δρόμου καθώς και εκπροσώπους Ελληνικών και Ευρωπαϊκών φορέων. Στόχος της προσπάθειας αυτής ήταν να αναδείξουμε τις τέχνες του δρόμου, να συζητήσουμε για αυτή τη μορφή τέχνης που μέχρι τώρα υπήρξε στο περιθώριο της ελληνικής πολιτιστικής δραστηριότητας. Με την ολοκλήρωση της ημερίδας προέκυψε ακόμα πιο έντονα η ανάγκη να μιλήσουμε και να γνωριστούμε με καλλιτέχνες και ομάδες που παράλληλα με την αυτονομία τους διατηρούν εξίσου την ανάγκη της πολιτιστικής ανταλλαγής, της συνεργασίας τους με καινούριους ανθρώπους και νέες ‘ύλες’. Στο δρόμο μας βρέθηκαν άνθρωποι από τη Μέση Ανατολή, τη Σκανδιναβία, τη Κύπρο και την Ελλάδα, τη Κροατία, από χωριά που σχεδόν έχουν εγκαταλειφτεί, καλλιτέχνες από το χορό, τη μουσική, το θέατρο.. άνθρωποι έτοιμοι να ταξιδέψουν απλά και μόνο για τη τέχνη. Δεν έχουμε ακόμη κάτι για το οποίο να σας πούμε «ιδού», αλλά αυτές οι επαφές είναι η μέχρι τώρα πορεία μας, και ελπίζουμε σύντομα να έχουμε κάτι όμορφο να παρουσιάσουμε. Εξάλλου, όπως ένα μερμηγκάκι πρόσφατα είπε, “αν δε κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς”.

[ LINK ]

www.amongtheants.com

60 // USM

Πρόσκληση συμμετοχής PSAROKOKALO 2011 Το Psarokokalo καλεί τους κινηματογραφιστές να στείλουν τις συμμετοχές τους για το πρόγραμμα προβολών του 5ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Αθήνας , το οποίο θα φιλοξενηθεί, όπως και τις τέσσερις προηγούμενες χρονιές, τον Φεβρουαρίου του 2011. Γενικές Πληροφορίες: • Η πρόσκληση συμμετοχής είναι απευθύνεται σε ταινίες μικρού μήκους από τα ακόλουθα είδη (μυθοπλασίας, κινούμενο σχέδιο, ντοκιμαντέρ, πειραματική).

• Η πρόσκληση απευθύνεται σε δημιουργούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

• Δεν υπάρχει κόστος συμμετοχής.

• Η συνολική διάρκεια της ταινίας δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα σαρανταπέντε (45’) λεπτά.

• Η ταινία θα πρέπει να είναι υποτιτλισμένη στα Αγγλικά.

• Προθεσμία υποβολής αιτήσεων και έργων: 20 Nοεμβρίου 2010 (σφραγίδα ταχυδρομείου) Link. www.psarokokalo.gr

Call for Entries PSAROKOKALO 2011

The AISFF Psarokokalo invites all filmmakers to participate in the fifth edition of the festival which will take place in Athens, Greece in February 2011.

General Information: • Submissions are open to short films of the following genres (fiction, animation, documentary, experimental).

• The festival call is open to every creator of any nationality and background.

• There is no submission fee.

• The films must not exceed the length of 45 minutes.

• All non-English films must have English subtitles.

• Deadline for applications and projects: 20 November 2010 (post stamped) // 61

5ο Athens International Short Film Festival Psarokokalo 7 με 13 / 02 /2011 Το ΑΙSFF Psarokokalo διοργανώνεται από την Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Κύκλος. Το ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ PSAROKOKALO είναι ένα ετήσιο φεστιβάλ που διοργανώνεται κάθε Φεβρουάριο στην Αθήνα. Το φεστιβάλ αποτελεί μέρος ενός σχεδίου που στοχεύει στην προβολή, την ανάπτυξη, την έρευνα και την πρόοδο της κινηματογραφικής τέχνης και πρακτικής. Το πρόγραμμα του φεστιβάλ περιλαμβάνει προβολές βραβευμένων ταινιών μικρού μήκους από όλο τον κόσμο (διαγωνιστικό τμήμα), αφιερώματα και ειδικές προβολές, παράλληλα οπτικοακουστικά δρώμενα, διαλέξεις, συζητήσεις, εκθέσεις, συναυλίες και πάρτι. Κάθε χρόνο, το εύρος των δραστηριοτήτων του φεστιβάλ επεκτείνεται, οι συμμετοχές από διάφορες χώρες πληθαίνουν και η υποστήριξη από τους κινηματογραφιστές και τους επαγγελματίες είναι ολοένα και μεγαλύτερη. Τι να Θα Δούμε Φέτος ? Μικρή επισκόπηση Psarokokalo: Διαγωνιστικό Πρόγραμμα Περισσότερες από 60 επιλεγμένες ταινίες μικρού μήκους από όλο τον κόσμο (μυθοπλασία, κινούμενο σχέδιο, ντοκιμαντέρ και πειραματικές ταινίες) , δίνοντας όπως κάθε χρόνο ένα μοναδικό βραβείο, το «βραβείο κοινού».

FARD anim. από Γαλλία - 1o βραβείο animation στο φεστιβάλ Clermont Ferrand, και πάνω από 100 Βραβεία σε Διεθνή Φεστιβάλ.

YELLOW MOON - Επίσημη συμμετοχή στο Berlinale, 1o Βραβείο φεστιβάλ Sarajevo. ΕSKIMO ΚISS μυθοπλασία απόα Αυστραλία. Ενώ οι Ελληνικές Ταινίες Μικρού Μήκους θα δώσουν δυναμικά το παρόν (μερικές από αυτές) : Το 13 ½ του Χάρη Βαφειάδη , το Χωριό του Στέλιου Πολυχρονάκη, το Peter sroom του Νίκου Κολοβού και την ταινία ο Μάριος και το Κοράκι του Γιάννη Μπουγιούκα.

62 // USM

Covered. Tatiana Koumoutsi

issue,people

Αφιερώματα - Αφιέρωμα στην σύγχρονη Ιταλική κωμωδία, πρόγραμμα με επιλογές του Massimiliano Narduli ,υπεύθυνου προγράμματος στα φεστιβάλ Brest (Γαλλία), Lakino (Γερμανία) και Archipelago (Ιταλία) ο οποίος θα προλογίσει τις προβολές.

- Συνεργασία με το Οne Take Film Festival της Κροατίας, το μοναδικό φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο που παίζει αποκλειστικά ταινίες μιας λήψης-μονοπλάνα με επιλογές από τον καλλιτεχνικό του διευθυντή Goran Kovac ο οποίος θα προλογίσει την προβολή.

- Αφιέρωμα στην κινηματογραφική σχολή του Αμβούργου σε συνεργασία με το Goethe Institute Athen με επιλεγμένες ταινίες σπουδαστών και αποφοίτων. (παρουσία κινηματογραφιστή της σχολής) - Στον σύγχρονο ιαπωνικό κινηματογράφο σε συνεργασία με το short shorts film festival της Ιαπωνίας με βραβευμένες ταινίες νέων Ιαπώνων σκηνοθετών. Ενώ εγκαινιάζεται το παιδικό πρόγραμμα προβολών “Psaroloco” με δράση μέσα και έξω από το ΑΙSFF Psarokokalo. Το “ Psaroloco ” είναι το παιδικό κινηματογραφικό πρόγραμμα προβολών με επιλεγμένες βραβευμένες ταινίες μικρού μήκους που σκοπός του είναι να μεταφέρει την κινηματογραφική εμπειρία σε ορφανοτροφεία και ιδρύματα για παιδιά. Το πρόγραμμα προωθείται για την ενίσχυση της κριτικής ικανότητας του παιδιού και της δυνατότητας του να αποκωδικοποιεί κινούμενες εικόνες. Πρώτη στάση είναι το Παιδικό Χωριό SOS Βάρης Για την δράση αυτή η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Κύκλος συνεργάζεται με το Goethe-Institut Athen, το Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων και το Emotion Pictures Διεθνές φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και αναπηρία. ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ _ Έκθεση STORYBOARDS Το AISFF Psarokokalo σε συνεργασία με την σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών «Ορνεράκης» προκηρύσσει ανοιχτό διαγωνισμό storyboard. Με επιμελητές καθηγητές τους Σκαλτσά Χρήστο, Πολυχρoνάκη Στέλιο, Μιχάλη Παπανικολάου. Οι προτάσεις που θα κατατεθούν, θα παρουσιαστούν σε ομαδική έκθεση στην διάρκεια του Φεστιβάλ Psarokokalo , ενώ ο νικητής θα κερδίσει υποτροφία «Ορνεράκη» σε τομέα της επιλογής του.

STORYBOARD Σειρά από σκίτσα που είναι η αναπαράσταση του σεναρίου για διαφήμιση , κινηματογραφική ή τηλεοπτική ταινία κλπ με εικόνες. Τα σκίτσα δείχνουν τα σημαντικότερα πλάνα μιας σκηνής : Το φοδράρισμα, τη γωνία λήψης της κάμερας , τη θέση και την κίνηση των χαρακτήρων στο χώρο, καθώς και τα πιο βασικά αντικείμενα και τα σκηνικά. Οι διάλογοι και τα εφέ σημειώνονται με λέξεις κάτω από την εικόνα. Στις παράλληλες εκδηλώσεις του 5ου AISFF Psarokokalo εκτός από το μεγάλο πάρτυ Λήξης θα δούμε : Εκπαιδευτικός κύκλος “Mοντάζ” από καλεσμένο έκπληξη !! Παιδαγωγικός κύκλος Ημερίδα “ 3D Cinema “ Hμερίδα “DSLR Filming” σε επιμέλεια Doctv.gr Ετοιμαστείτε για Mεγάλα Tαξίδια με Short Film - Psarokokalo KAI ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΥΣ ΕΚΠΛΗΞΗ !!!

// 63

BACKpage fashion/home/books/tech/life/trash μόδα/σπίτι/βιβλία/τεχνολογία/ζωή/σκουπίδια

fashion,trash

Cover. USM // Stylist: Ioanna Anagnostidou ( fairyland.j@hotmail.com )

66 // USM

// 67

68 // USM

fashion,trash

// 69

70 // USM

food,square

Covered: Maria Toumpi ( Clinical Nutritionist - Dietitian )

No article available i’ll be back

72 // USM

M. Aslanis Fashion Show

Athens Fashion Week Άνοιξη - Καλοκαίρι 2011 Επιμέλεια/Φωτογραφία: Χρυσαλία Κουτρουμάνου

74 // USM

M. Aslanis Fashion Show

// 75

76 // USM

athens fashion week backpage

M. Aslanis Fashion Show

P. Apergis Fashion Show

M. Aslanis Fashion Show

M. Aslanis Fashion Show, backstage // 77

Street Mode Festival Επιμέλεια/Φωτογραφία: Στέλλα Ρουσνίδου Την Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου, είχαμε την χαρά να παραβρεθούμε στην κεντρική πλατεία του Δήμου Θέρμης (Θεσσαλονίκη), όπου διεξήχθη το «Street Mode Festival», σε συνέχεια του περσινού «Skate n Create Festival». Και αναφέρω χαρά, γιατί πιστεύω πως οι περισσότεροι από μας αρέσκονται να παρευρίσκονται σε παρόμοιες εκδηλώσεις που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα και αποπνέουν έναν πιο «ευρωπαϊκό» αέρα διοργάνωσης. Το φεστιβάλ ήταν έργο του Δήμου Θέρμης σε συνεργασία με τους διοργανωτές Γιάννη Ευσταθίου, Απόστολο Αριστείδου και Αλέξη Φλωράκη και περιελάμβανε επιδείξεις graffity* (όπου οι καλλιτέχνες έβαψαν τον τοίχο του υπόγειου παρκινγκ, μήκους 70 μέτρων), ανοιχτούς διαγωνισμούς skate και breakdance με χρηματικό έπαθλο, καθώς επίσης συναυλία με τον 12ο Πίθηκο και τους θεσσαλονικιούς 63 High. Από τις 12 το μεσημέρι και ως τις 12 το βράδυ, η κεντρική πλατεία γέμισε με πλήθος νέου κόσμου, ως επί το πλείστον, ενώ με χαμόγελο παρατηρούσα μικρά παιδάκια συνοδευόμενα από τους γονείς ή τους παππούδες τους, να παρακολουθούν ενθουσιασμένα όλο αυτό που συνέβαινε γύρω τους. Είναι ωραίο να μην μένουν ανεκμετάλλευτοι οι εξωτερικοί χώροι και οι πλατείες και να γίνονται παρόμοια δρώμενα, τα οποία με τον τρόπο τους ωθούν τον κόσμο και κυρίως τους νέους να βγουν από το σπίτι τους και να συμμετέχουν σε αυτόν τον εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης. Ραντεβού, ευελπιστούμε, του χρόνου πάλι με περισσότερες συμμετοχές και ακόμα πιο πολύ κόσμο… * Οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν φέτος με την τέχνη και το χρώμα τους, είναι οι: Live2, Apset, Γ. Μαυρίδης, Jamer, Jasone, Case, Lue, Krase, Homo, Jorz, Ser, Nastwo Nade, Dwayne, Smartie, Dante, Noone, Jerz, Nox, Ionas, Onare, Inva, Rino, Risk, Amok Sive, Rasel, RTM, Wake, Spike, Toulis, Zek

78 // USM

// 79

80 // USM

street mode festival

// 81

82 // USM

Τango…Χορεύοντας με τη γλώσσα του σώματος Text: Dimitra Meimaroglou

Ο διάλογος μπορεί να κυριαρχεί σε μια επικοινωνιακή προσπάθεια δύο ανθρώπων είτε με τη μορφή λεκτικών εκφράσεων, είτε με τη μορφή κινήσεων. Ανατρέχοντας λίγους αιώνες πριν (τέλη του 19ο αιώνα) και βρισκόμενοι κάπου στην Ισπανία, φαίνεται να ακμάζει ένα είδος χορού και μουσικής ακούγοντας στο όνομα..Τάγκο. Ζευγάρια αγκαλιασμένα κοντά με αυτοσχέδιες κινήσεις, υποκινούνται από πνεύμα διαλόγου ανάμεσα στον καβαλιέρο και τη ντάμα. Ως εκ τούτου, φανερώνουν ένα κινησιολογικό λεξιλόγιο που επιτρέπει πλήθος χορευτικών φιγούρων ανάλογα με την εκάστοτε μουσική, τη διάθεση του ζευγαριού και το διαθέσιμο χώρο στην πίστα. Χορός που εκφράζει στοιχεία ευελιξίας και ελεύθερης βούλησης. Το τάγκο ως χορός γεννήθηκε στις λαϊκές γειτονιές του Μπουένος Άιρες και του Μοντεβιδέο αποτελούμενο από Ευρωπαϊκά, Νοτιοαμερικανικά και Αφρικανικά στοιχεία. Η πρώτη του θεαματική είσοδος έγινε την περίοδο 1910-1920 οπού διαδόθηκε και υιοθετήθηκε από την αστική τάξη της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Το γεγονός αυτό βοήθησε στην αποδοχή και ενσωμάτωση του συγκεκριμένου χορού στις μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις των αστών του Μπουένος Άϊρες. Ύστερα από μια περίοδο ύφεσης (περίπου 1920-1935) οπότε κυριάρχησε το τάγκο ως τραγούδι, ακολούθησε η χρυσή εποχή (περίπου 19351955) οπότε μεγάλες ορχήστρες έπαιζαν τάγκο κατάλληλα για χορό. Ακολούθησε άλλη μια περίοδος ύφεσης (περίπου 1955-1983), η οποία προέκυψε από διάφορες κακόβουλες συγκυρίες, ανάμεσα στις οποίες καταλογίζονται το βαρύ πολιτικό κλίμα στην Αργεντινή και η εμφάνιση του ροκ-εντ-ρολ. Γύρω στο 1983, με την πτώση της δικτατορίας στην Αργεντινή, η θεατρική μουσικοχορευτική παράσταση Tango Argentino, στη οποία συμμετείχαν μερικοί από τους καλύτερους μουσικούς (Sexteto Mayor) και χορευτές (Juan Carlos Copes και άλλοι), ταξίδεψε σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική προκαλώντας την αναγέννηση το ενδιαφέροντος για το τάγκο, τόσο στην Αργεντινή όσο και σε όλον σχεδόν τον κόσμο. Το ενδιαφέρον για το τάγκο συνεχίζεται αμείωτο μέχρι σήμερα, με πλήθος επιδέξιων χορευτών να διαδίδουν τη μαγεία του χορού σε ενδιαφερόμενους. Στη χώρα μας υπάρχουν οργανωμένες σχολές εκμάθησης του συγκεκριμένου χορού ανά περιοχή και μπορείτε να βρείτε κάποια κοντά σας που θα σας εθίσει στο τάγκο ακολουθώντας το παρακάτω link: http://www.dancenews.gr/sxoles/tango_sxoles.html

// 83

Life won’t wait. Press any key to restart. Επιμέλεια: Αγγελική Τουραμάνη Ούτε να το ‘ξερα όταν έγραφα για το τεύχος 15 και τα καλοκαίρια στην πόλη, ότι μια μέρα τόσο κοντινή, θ’ άφηνα το νησάκι για δεύτερη φορά, κι όχι για διακοπές. Δεν πέρασα κι άσχημα αυτά τα τέσσερα χρόνια στη Μυτιλήνη τελικά. Πιο ώριμη, σχεδόν άλλη, γύρισα στην πόλη που μεγάλωσα, μόνο για να ...ξαναφύγω. Στην αρχή ήταν ζόρικα, αλλά μετά, άνοιξα διάπλατα τα μάτια κι είδα την πόλη αλλιώς. Όταν κοιτάς με μάτι γεμάτο θετικά φορτία, όλα σου απαντούν «ναι» και με χαμόγελο. Έτσι δεν είναι; Μέσα σ’ όλα αυτά, τα πολλά που βρήκα εκεί... και το παιδικό μου όνειρο. Πιο παλιό κι από τότε, που το «Είμαστε στον αέρα» μονοπωλούσε τα δευτεριάτικα βράδια της ανήσυχης εφηβείας μου. Τετάρτες, ποτισμένες με ψυχή και όρεξη, που τις περίμενα μια βδομάδα πώς και πώς, κρύες μπύρες στο στούντιο και το μικροσκοπικό μπαλκονάκι (για λίγους και καλούς που λένε) του τετάρτου ορόφου της Ικτίνου 2 με νέους φίλους, που πάντα είχαν κάτι να μου μάθουν. Λίγο πριν φύγω, πληροφορήθηκα ότι το ΡαδιόΦωνο 108, τέλος του μήνα, θα κατέβαζε τους διακόπτες του για πάντα και θα άφηνε τη μπάντα των fm της Μυτιλήνης… στην τύχη της. Με πείραξε, σαν χωρισμός απ’ αυτούς που πονάνε πολύ, γιατί απλά, έτσι έπρεπε να γίνει. Όπως όταν φεύγεις από έναν άνθρωπο μοναδικό, που δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο. Που σ’ έκανε να χαμογελάς πλατιά, ακόμα και όταν απλά δεν το ‘χες ρε παιδί μου, όταν ο ουρανός έμοιαζε να πλησιάζει επικίνδυνα και να πέφτει στο κεφάλι σου. Που του ανήκες, αλλά δεν προσπάθησε ποτέ να κλέψει την ελευθερία σου. Τελευταία συνάντηση στον αέρα, μεσοβδόμαδα και ώρα μία με τρεις τη νύχτα. Μετά από καναδυό ώρες γέλια και μουσικές, που έμπαιναν έτσι όπως μας κατέβαινε, αποφάσισα ν’ ανεβάσω τη μεσαία φέτα της κονσόλας και ν’ ανοίξω το μικρόφωνο. Δεν ήξερα ότι θα ‘ταν η τελευταία, αλλά σίγουρα δεν θ’ άφηνα καμία να πάει χαμένη ως το τέλος. Έμεινα μόνη με τις νότες στο στούντιο. Τι νύχτα… Γεμάτη αγάπη, αλλά και παράπονο για τη «σοκολάτα», που μου πήραν μέσα απ’ τα χέρια. Πάμε όμως, όσο κι αν μας πειράζει, για νέα ξεκινήματα. Όλοι μας! Ο τάδε εκεί, ο δείνα εδώ, κι εγώ σ’ άλλη μια νέα πόλη που περιμένει να γίνουμε φίλες... Τέλη Σεπτέμβρη 2010. Πρώτο Σαββατοκύριακο, την κοπάνησα με ελαφρά. Το live των Archive στην Αθήνα, ήταν αυτό που περίμενα. Όμορφη μουσική, γεμάτοι πάθος μουσικοί. Το θέατρο Μπάντμιντον κατάμεστο, κόσμος παντού. Ορισμένες στιγμές νόμιζες πως ήσουν μόνος, δεν άκουγες ούτε κιχ... κι άλλες πάλι, άκουγες χίλιες φωνές μαζί. “You make me feel stronger...” Κι από Δευτέρα, πίσω στο Αγρίνιο λοιπόν. Άρωμα καφέ κι ο ήχος τους ακόμα πλημμυρίζει το δωμάτιό μου. Το νέο μου σπίτι, κεντρικό, μικρό, μισοάδειο, μισογεμάτο, σχεδόν φοιτητικό. Η τηλεόραση έμεινε πίσω και δεν έχω σκοπό να πάρω άλλη. Δε θα μου λείψει καθόλου η Τατιανο...λογία! (Να ναι καλά το τουίτερ, όλα τα μαθαίνω, πλακώνονται εδώ, βρίζονται εκεί, ανταλλάσσουν σάλια σε μπάνια με ψηφιδωτό πλακάκι και ένα κάρο κάμερες, ξέρεις. Άσε που κοντεύει να σκάσει το κουτί απ’ την πολλή τσόντα χάριν θεαματικότητας. Σεξ στην τιβί. Χμμμ πολύ πρωτότυπο.) Στο θέμα μας εμείς. Ένα ζευγάρι ηχεία που κάποτε υπηρετούσαν τον 108, υπολογιστής για να επικοινωνώ με τον παραέξω κόσμο κι άλλα απαραίτητα. Κοιτάζω έξω απ’ το παράθυρο. Θέα στον πεζόδρομο της Παπαστράτου και την κεντρική πλατεία της πόλης, καθώς και σ’ ένα αυτοσχέδιο... σινεμά να το πω; Κάπως έτσι μοιάζει. Πάνω σε μια μικρή ταράτσα, ένας τοίχος, βαμμένος κατάλευκος με μαύρο περίγραμμα, παρέα με τρία τραπεζάκια, σπάει το γκρι της γειτονιάς και του σημερινού, βροχερού σκηνικού. (Πού ‘σαι ρε Βασίλη Γαλάνη, λάτρη του καλοκαιριού, να δεις μουνταμάρα το χωριό σου… ποιο Μάντσεστερ μου λες κι αηδίες) Κι από κάτω, μέσα απ’ το παράθυρο, αχνοφαίνεται μια γυαλιστερή ντραμς και μια λευκή ηλεκτρική κιθάρα... (Αυτά τα άκουγα χτες μέχρι τις δύο. Σα να ήμουν εκεί, σου λέω, αφού μου ‘ρθε να βάλω ένα ποτό και να κάτσω στο μπαλκόνι) Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι; Χμμμ....

84 // USM

Μια παλιά φίλη, από τα γλυκά καλοκαίρια των δεκαπέντε συν πλην δύο, στο χωριό της μαμάς, κάπου εδώ γύρω, αρκεί για να έχω γνωρίσει, από τις πρώτες δύο μέρες κιόλας, καμιά δεκαριά ανθρώπους εκτός δουλειάς, στην οποία επίσης βασιλεύει το ξωτικό της χώρας, όπου όλοι γελάνε όλη μέρα... όπου αδυναμίες και στεναχώριες καμουφλάρονται πετυχημένα πίσω από πλατιά και ειλικρινή χαμόγελα. (Χάνεις, σου λέω. Dream Team σε ελληνικό σχολείο, κι ούτε ένας στον πάγκο. Γι αυτούς θα σου πω σε άλλο τεύχος. Ίσως.) Και έπεται συνέχεια. Το είπα. Μόλις βολευτώ, θ’ αρχίσουν κι οι «εξωσχολικές» δραστηριότητες. Έχω πέντε μέρες τη βδομάδα για να ανακαλύψω τα κρυμμένα διαμαντάκια της πόλης. Ίσως καταφέρω φέτος να ξεκινήσω και Γερμανικά που ήθελα τόσα χρόνια (να μάθω επιτέλους να λέω σωστά το “Sehnsucht”, ρε Απόστολε), γιόγκα, τένις, σεμινάρια θεάτρου κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Όρεξη να υπάρχει... Τα Σαββατοκύριακα εκτός, πάντως, έχουν ήδη αρχίσει! Το πρόγραμμα μοιάζει «βαρύ», αφού ο νομός έχει πολλές ομορφιές - τι θες; Βουνό; Λίμνες; Ποτάμια; Θάλασσα; - κι όλα μοιάζουν κοντά τώρα που δεν έχω Αιγαίο να περάσω. (Εσύ, εκεί στο νησί, καταλαβαίνεις.) Πάτρα, Μεσολόγγι, Καρπενήσι, Γιάννενα κλπ, κλπ... Η αγαπημένη μου Αθήνα είναι τρεις ώρες δρόμος και σκάει από ενδιαφέροντα events. Την έχω κάνει Κολιάτσου – Παγκράτι που λένε, ακόμα δεν ήρθα. Δύο βδομάδες μετά τους Archive, σειρά πήραν οι Five Star Hotel με τους Liebe στο «6 d.o.g.s.». Όσο πρόλαβα δηλαδή, αφού δεν μπορώ ν’ αγχώνομαι να ετοιμαστώ γρήγορα και στις διακοπές και το δόλωμα βασικά, ήταν η συνέχεια από τους «Βόρειους», Άρη Καραμπεάζη, Απόστολο Βαρνά και Tony TheBeat, το... «Νότιο» Φώτη Βαλλάτο και το τρελαμένο παρεάκι που συνάντησα εκεί. Επίσης, ακούσαμε pure Drum’n’bass (ξέρεις, αυτό που σου ανακατεύει τα μυαλά στο μίξερ) στο πρώτο Urbanizm της σεζόν... κι όλα αυτά σ’ ένα μόνο Σαββατοκύριακο. Sivert Hoyem και Peter Heppner, δεν έκατσε, αν και ήμουν πολύ πολύ κοντά. Ανωτέρα βία. Και τώρα; Επόμενη στάση… Στα κοντά. (Κάτι ακούγεται για ράφτινγκ κι άπαιχτο φαγητό στον ποταμό Εύηνο. Like!) Σ’ αφήνω. Πάω να κλείσω το παντζούρι. Η βροχή κάνει πάρτυ απόψε στο Αγρίνιο. Άρχισε ν’ αστράφτει και να μπουμπουνίζει δυνατά και δεν τα μπορώ αυτά τα δύο σετ. Καλό χειμώνα (εγώ το ‘πα αυτό;) να έχουμε όλοι, χαμογελαστό και γεμάτο δυνατά ξεκινήματα! Εις το επανιδείν και κυρίως... εις το επανακούειν. Υ.Γ. Το στέκι τελικά είναι η «Κοκκινοσκουφίτσα». Έχουμε κι ένα ..παραμύθι στη γειτονιά. :-)))

// 85

Ιστορίες από το ρήγμα.... “ Έργα και ημέρες ενός ταξιδευτή σε ένα κόσμο που αρνείσαι πεισματικά την ύπαρξη του.” Μπεναζίμ η πόλη των πυγολαμπίδων.

by KURO

86 // USM

ιστορίες απο το ρήγμα Το ταξίδι μου προς το νότο με έφερε μπροστά στις πύλες της πανέμορφης Μπεναζίμ ή αλλιώς “η πόλη της πυγολαμπίδας” όπως την αποκαλούσαν οι ντόπιοι. Και επειδή το ρωτάτε η Μπεναζίμ απέκτησε αυτό το όμορφο παρατσούκλι από το σύστημα φωτισμού της! Ναι,kαλά ακούσατε! Βλέπετε, οι ιδρυτές αυτής της πανέμορφης πόλης ήταν νομάδες και αποφάσισαν να χτίσουν την πόλη τους εδώ, όταν ένα τεράστιο δέντρο εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά τους καθώς περιπλανιόντουσαν στα σπλάχνα της σκληρής ερήμου Σαχραζί. Οι νομάδες το θεώρησαν θαύμα και συνάμα μια καλή ευκαιρία να πάψουν να τριγυρνάνε στην έρημο σαν τις άδικες κατάρες. Δούλεψαν σκληρά, άνοιξαν πηγάδια και το έδαφος γύρω από το τεράστιο δέντρο έγινε γόνιμο, χτίσανε πανέμορφα σπίτια με άμμο και νερό και όλα κυλούσαν ειρηνικά σ’ αυτή την μικρή όαση. Όλα κυλόυσαν ήρεμα στο βυθό της καθημερινής ρουτίνας και κανείς δεν περίμενε οτι ένα πολύ παράξενο συμβάν θα τους άλαζε τη ζωή. Μια μέρα λοίπον, ο ουρανός σκοτείνιασε ξαφνικά και ένα τεράστιο έντομο εμφανίστηκε μέσα από τα σύννεφα που λαγοκοιμόντουσαν στο γαλάζιο παρτέρι. Το έντομο αγκομαχούσε και προσπαθόυσε να κρατηθεί στον αέρα σαν να ήταν πληγωμένο, λες και μια γιγάντια μυγοσκοτώστρα του είχε καταφέρει ένα ατσούμπαλο χτύπημα! Πετάριζε πάνω από την μικρή πόλη και ο δυνατός αέρας που σήκωνε χτυπώντας τα φτερά του τρομοκράτησε τόσο πολύ τους κατοίκους οι οποίοι όντας ένας λαός ειρηνικός δεν είχαν όπλα για να αμυνθούν και το “όπου φύγει ,φύγει “ έμοιαζε με την καταλληλότερη στρατηγική σε αυτή την κρίση. Ξάφνου με μια σπαραξικάρδια κραυγή το έντομο σωριάστηκε στο έδαφος κάνοντας για μερικά δευτερόλεπτα την γη να μοιάζει με ένα τεράστιο τραμπολίνο. Και τώρα κείτονταν εκεί βαριανασαίνοντας μπροστά στην είσοδο της πόλης και έμοιαζε να αργοπεθαίνει. Οι πιο γενναίοι πλησίασαν κοντά και με τεράστια ξύλα τσιγκλούσαν την κοιλιά του που παλλόταν με ένα βασανιστικό, αργόσυρτο ρυθμό, σαν μια τελευταία προσπάθεια να γευτεί τον αέρα της ζωής. Ξαφνικά το πλήθος που μαζεύτηκε και με τον φόβο να έχει φύγει μακριά άρχισαν να καταριούνται το γιγάντιο ζωύφιο που τους κοψοχόλιασε και τους χάλασε την μέρα και εύχονταν να πεθάνει γρήγορα για να απαλλαγούν απ’ αυτό το ζουλάπι!!! Το πλήθος ούρλιαζε με ένα υστερικό μίσος τα γυναικόπεδα πετάγανε πέτρες και οι άντρες μαστιγώνανε το άμοιρο έντομο με τεράστια καλάμια και ήταν τόσο τυφλωμένοι από την οργή και την αήδια που ένιωθαν ώστε κάνεις δεν πρόσεξε την καμπουριαστή φιγούρα που έσπρωχνε και άνοιγε δρόμο ανάμεσα τους. “ Αίσχος! Ανόητοι και αμαρτωλοί!” Ούρλιαξε καθώς άφησε τον μανδύα να πέσει από το γέρικο κορμί του και τότε το πλήθος πάγωσε, τα παιδιά κρυφτήκαν πίσω από τα φουστάνια των μανάδων τους ενώ οι άντρες υποκλίθηκαν με ευλάβεια μπρος στα πόδια του. Οι φωνές και οι κραυγές μίσους κόπασαν στην θέα του ηγέτη τους του πάνσοφου γέροντα Καλίμπ! “ Άνθρωποι της ευλογημένης τούτης πόλης γίνατε αχάριστοι, ξεχάσατε ότι αυτός εδώ ο τόπος, είναι δώρο από τους θεούς.” Το πλήθος είχε σκύψει το κεφάλι και άκουγε ντροπιασμένο. Ο γέροντας συνέχισε με τον ίδιο επικριτικό τόνο. “Τούτο εδώ το ζωντανό δεν μας έβλαψε και θέλει βοήθεια, αλλά είστε τόσο ανόητοι που δεν καταλάβατε ότι είναι εξαντλημένο από το μεγάλο ταξίδι μέσα στην έρημο.

Eίναι ένας νομάδας όπως και εμείς και δεν θα είμαστε εμείς που θα του αρνηθούμε το δικαίωμα να ζήσει.” “Πριν μερικά χρόνια οι θεοί μας χάρισαν αυτό εδώ το άγιο δέντρο για να ξαποστάσουμε επιτέλους και να απαλαγούμε απο τα βάσανα της νομαδικής ζωής, ψάξτε μέσα στις ψύχες σας για λίγη ευσπλαχνία σαν αυτή που μας δείξαν οι σοφοί θεοί” Οι άνθρωποι μετανιωμένοι και με τα λόγια του Καλίμπ να τρυπάνε σαν βέλος τις ψυχές τους κατάλαβαν το μεγάλο αμάρτημα που παραλίγο να διέπραταν έτσι αφιερώθηκαν επί δύο βδομάδες μέρα και νύχτα στο να φροντίζουν το μισοπεθαμένο από την ταλαιπωρία έντομο πηγαίνοντας του νερό και φρούτα. Και τότε μετά απο είκοσι μέρες ακριβώς συνέβη κάτι αναπάντεχο και μυστηριώδες! Το γιγάντιο ζωύφιο έχοντας ανακτήσει πλήρως τις δυνάμεις άνοιξε τα φτερά του και ο ήλιος που τα χαίδευε στοργικά με τις αχτίδες του τα έκανε να λάμπουν σαν ατόφιο χρυσάφι. // 87

Αλλά αντί να πετάξει και να φύγει μακριά, το τεράστιο έντομο στριφογύρισε για λίγο στον αέρα και χώθηκε σε μια τεράστια κουφάλα που κοσμούσε το μπροστινό μέρος του δέντρου κάτω από το οποίο είχε χτιστεί η πόλη. Οι κάτοικοι αλλά και ο ίδιος ο Καλίμπ ήταν μπερδεμένος με αυτή τη συμπεριφορά και δεν ήξεραν πως πρέπει να αντιδράσουν. Η νύχτα άπλωνε το μαύρο της πέπλο πάνω από την Μπεναζίμ και μέσα από την κουφάλα μπορούσες να ακούσεις ένα γλυκό βόμβο, μια ψαλμωδία που κατέκλυζε όλη την πόλη ενώ μία ζεστή πράσινη ακτίνα φώτιζε απόκοσμα το τεράστιο δέντρο το οποίο είχε γεμίσει σταδιακά με μικρά λαμπιόνια που χοροπηδόυσαν τρελαμένα. Ο κόσμος πλησίασε προς την κουφάλα για να γίνουν όλοι θεατές σε ένα ακόμη θαύμα που συντελούνταν στην όμορφη πόλη τους. Το τεράστιο έντομο δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια βασίλισσα πυγολαμπίδα η όποια γεννοβολούσε ασταμάτητα νεαρές φωτοβόλες πυγολαμπιδες! Όλοι κοιτούσαν αποσβολωμένοι και γεμάτοι δέος αυτό το υπέροχο μυστήριο της φύσης, καθώς η μαμά πυγολαμπίδα με στοργή βοηθόυσε τα μικρά της να φτερουγίσουν για πρώτη φορά και να βρούνε την θέση τους πάνω στο δέντρο. Ο σοφός Καλίμπ δεν έχασε χρόνο, καταλαβαίνοντας πόσο χρήσιμη θα μπορούσε να είναι η βασίλισσα προσφέροντας απλόχερα το βιοφώς της στην πόλη, την παρακάλεσε να μείνει για πάντα μαζί τους και μια σχέση σεβασμού και φροντίδας γενήθηκε μεταξύ των κατοίκων και της βασίλισσας πυγολαμπίδας. Εκείνη θα τους πρσέφερε το δώρο του φωτός ενώ οι κάτοικοι από την μεριά τους θα εξασφάλιζαν τροφή και προστασία για εκείνη και τα μικρά της. Ο καιρός πέρασε η Μπεναζίμ μεγάλωσε και έγινε μια πόλη υπέροχη με ευτυχισμένους κάτοικους να συμβιώνουν αρμονικά με τις πυγολαμπίδες. Το βράδυ μπορούσες να την διακρίνεις απο εκατοντάδες χιλιόμετρα λουσμένη στο φώς σαν ένας φάρος που με τις ακτίνες του ζέσταινε την παγωμένη άμμο της νυχτερινής ερήμου Σαχραζί. Και φυσικά, αυτός ήταν ο κύριος λόγος που βοήθησε την πόλη να αναπτυχθεί οικονομικά, καθώς εκατοντάδες καραβάνια σταματούσαν εδώ για να αναπαυθούν και να ανεφοδιαστούν πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους. Χτίστηκαν πανδοχεία ,για να ξαποσταίνουν οι ταξιδιώτες και οι έμποροι. Ενώ έξω απο την πόλη, δημιουργήθηκαν μεγάλοι σταθμοί ανεφοδιασμού με στάβλούς για τα ταλαιπωρημένα ζώα. Μεγάλα περιοδεύοντα τσίρκα και εξωτικά θεάματα απο τα πέρατα της οικουμενης, τεράστια παζάρια όπου μπορούσες να βρείς ότι λαχταρά η καρδιά σου απο παράξενα πλάσματα μέχρι αντικείμενα μαγείας! Ένα αδιάκοπο μελίσι , γεμάτο χρώματα και αρώματα, κόσμος πολύς και βαβούρα στην “πόλη της πυγολαμπίδας¨στην πόλη που δεν κοιμόταν πότε! Αλλά οπώς ίσως να έχετε αντιληφθεί και σείς, στην ζώη το ένα φέρνει το άλλο, δράση και αντίδραση που λένε και οι σοφοί.

Mαζί με τα καραβάνια στην Μπεναζίμ κατέφθασαν άνθρωποι φτωχοί και πρόσφυγες που αναζητούσαν μια καλύτερη τύχη στην πόλη των ευκαιριών και αυτό προκάλεσε ένα συνωστισμό στην αναπτυσόμενη πόλη αλλά για ακόμη μια φορά οι κάτοικοι έδειξαν μεγαλοψυχία και βοήθησαν τους κατατρεγμένους, ενώ πολλοί απο αυτούς κατάφεραν να βρούν μια δουλειά σαν διερμηνείς και διαπραγματευτές με τις χιλιάδες φυλές που συρρέαν καθημερινά.

Tα χτυπήματα των πειρατών του ρήγματος είχαν πολαπλασιαστεί και αυτά δυστυχώς οπότε η δημιουργία ενός μικρού μισθοφορικού στρατού έγινε επιτακτική ανάγκη για τους φιλειρήνικους κατοίκους, οι οποίοι αντιλαμβάνονταν ότι μια νέα εποχή ξημέρωνε γι’αυτούς και την πόλη τους.

88 // USM

Ο Καλίμπ ήταν στην δύση της ζωής του και αντιλαμβανόμενος της κατάστασης ζήτησε απο τον μικρό του γιο Κεμάτ -ο οποίος ήταν πολυταξιδεμένος και είχε γνωρίσει πολλές μεγάλες πόλεις- να φτιάξει ένα αστυνομικό σώμα για να μπορέσουν να προστατεύσουν την αγαπημένη τους πόλη από λωποδύτες και κάθε είδους απατεώνες που με την πάροδο των ετών και όπως ήταν φυσικό, είχαν καταφέρει να ενσωματωθούν στην ζωή της πόλης. Αυτή λοιπόν αγαπητοί φίλοι είναι η ιστορία της Mπεναζίμ ή αν προτιμάτε ¨η πόλη της πυγολαμπίδας” της μικρής όασης στα βάθη της ερήμου που κατάφερε να γίνει μια απο τις πιο θαυμαστές πόλεις του Ρήγματός. Σήμερα, μετά από έναν χορταστικό ύπνο περιπλανήθηκα στην κεντρική λεωφόρο της πόλης χάθηκα στα πολύχρωμα παζάρια παρατηρώντας όλες αυτές τις παράξενες φορεσιές των ανθρώπων τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους δημιουργούσαν ενα μαγευτικό χρωματικό σύνολο που όμοιο του δεν είχα συναντησει πουθενά. Αφού απόλαυσα ενα νόστιμο γεύμα απο ένα υπαίθριο εστιατόριο έτυχε να πέσω σε έναν έμπορο στα προάστια της πόλης και προς το τέλος του μεγάλου παζαριού. Η αύρα του -αν θα μπορούσα να την δω φυσικά-είμαι σίγουρος οτι θα είχε χρώματα σκουρα κόκκινα και καφέ μαζι με μαύρο κατράμι ενώ στα μάτια του αντικατοπτριζόταν η πονηριά του φιδιού και πραγματικά ένιωσα πολύ άβολα όταν και ο ίδιος αντιλήφθηκε την παρουσία μου. Το όνομα του ήταν Χάλαζιμ, αλλά οι περισσότεροι τον αποκαλούσαν αρωματοποιό. Ο Χάλαζιμ πουλούσε αρώματα αλλά όχι σαν αυτά που παίρναμε κρυφά απο τους γονείς μας και τα δοκιμάζαμε με βουλήμια πάνω μας. Τα δικά του αρώματα ήταν τρομερά και σκοτεινά, γιατι τα αμέτρητα μικρά γυάλινα φυαλίδια που στοιβάζονταν πάνω στον πάγκο του ήταν αναμνήσεις, υπέθεσα ότι ήταν κλεμμένες απο ανθρώπους δύστυχους που τύχανε στο δίαβα τους τον Χάλαζιμ, αλλά όχι, έκανα λάθος, γιάτι όλες αυτές οι αναμνήσεις καλές και κακές, όμορφες και άσχημες,είχαν παρθεί από τους ανθρώπους οικιοθελώς! Καί σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή ότι όλοι έχουμε κάτι σαν αγκάθι στην ψυχή μας πού θα θέλαμε να το ξεριζώσουμε αλλά είναι αυτά τα αγκάθια πού μας δίνουν τα πιό χρήσιμα μαθήματα στην ζωή. Για ακόμη μια φορά η ψύχη των ανθρώπων, αυτή η άβυσσος με είχε μπερδέψει και καθώς απομακρυνόμουν -λιγάκι τρομαγμένος ωφείλω να ομολογήσω -απο το παράξενο μαγαζί άκουσα ενα χαμίνι του δρόμου να σιγοτραγουδά. “Θελείς να βρείς χαρά? Έλα στου Χάλαζιμ το μαγαζί! Μαγεμένης πριγκιποπούλας αναμνήσεις να μυρίσεις. Πολεμιστής αν είσαι δυνατος, έλα στου Χάλαζιμ το μαγαζί! Απο στρατιώτες εξαθλιωμένους τον φόβο να μυρίσεις γλυκές, πικρές, κλεμμένες αναμνήσεις αυτοί που τώρα χάσαν και πίσω το ζητάν τον χρόνο ξεγελάσαν, μα τωρα δεν γελάν κατάρα και ευχή μαζί, περάστικε σου δίνω το κλάμα σαν αφουγκραστείς το μουγκρητο θηρίου για το γαλάζιο πίθηκο να μη δεχτείς την ιστορία να ακούσεις

ιστορίες απο το ρήγμα

// 89

End of session Επιμέλεια: Στράτος Μαμώλος ( Bartender )

Έχουμε περάσει από μία εποχή σε μία άλλη. Από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο, που σημαίνει ότι η αλλαγή της θερμοκρασίας δημιουργεί στο πεπτικό μας και τις ανάλογες απαιτήσεις. Το κρύο αρχίζει σιγά σιγά όμως και το καλοκαίρι δεν απομακρύνθηκε και πολύ γι αυτό το mixology προσφέρει μια τεράστια γκάμα από cocktails ώστε να ικανοποιεί την όποια συνθήκη. Η πρόταση που θα ταίριαζε νομίζω για αυτή τη στιγμή είναι δύο υπέροχα κοσμοπολίτικα cocktail’s. To Carrie’s cocktail και το Charlotte. Συνδιασμοί γεύσεων που σίγουρα πείθουν και τους πιο δύσκολους τύπους που δεν τους κερδίζει εύκολα ένα cocktail.

Carrie’s cocktal (from sex and the city) 2 oz. SKYY Vodka 0.5 oz. fresh lemon juice 0.5 oz. fresh lime juice 1 tsp. sugar Drop of crème de cassis The Charlotte 1.5 oz. SKYY Infusions Grape 3 oz. 7-Up 0.25 oz. fresh lemon juice 0.25 oz. red wine 90 // USM