URBAN STYLE MAGAZINE art & urban culture magazine ISSN 1791-3888 Διμηνιαία Έκδοση, Τεύχος #20// Μαρ. Απρ. 2011
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου (info@urbanstylemag.gr) ΣΥNEΡΓΑΤΕΣ/ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ Αντώνης Παπανδρέου, Αλέξανδρος Γερασίμου, Ανδρέας Αμανατίδης, Αριστέα Παπαδημητρίου,
Αφροδίτη Αποστολίδη, Αφροδίτη Ιωάννου, Αγγελική Τουραμάνη, Απόστολος Μπενάκης, Βούλα Πετρίδου, Γιάννης Βενιζέλος, Γιώργος Μυλωνάς, Δημήτρης Πόθας, Δήμητρα Μεϊμάρογλου, Έβη Χατζησαββίδη, Ελένη Λαμπράκη, Ιωάννα Αναγνωστίδου, Ιωάννα Αργύρη, Θεόδωρος Μορφίδης, Κατερίνα Νάσου, Λίλα Σεβαστάκη, Μαρία Τουμπή, Monika Gren, Μάκης Μπενάκης, Μηνάς Παπανικολάου, Νίκος Γραμμάτος, Όλγα Παπαδοπούλου, Οδυσσέας Πανιεράκης, Παναγιώτης Καρατζάς, Στέλλα Ρουσνίδου, Σωτήρης Βογιατζόγλου, Χρήστος Δασκαλάκης
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ Μιχάλης Μεϊμάρογλου ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου, Δημήτρης Αθανασέλος, Αριστέα Παπαδημητρίου, SXC ΠΡΟΩΘΗΣΗ Αλέξανδρος Γερασίμου, Απόστολος Πατσελής, Νίκος Δενάζης, Χρήστος Δασκαλάκης, Παναγιώτης Καρατζάς, ΛΟΓΙΣΤΙΚΑ Ειρήνη Δρόσου ΝΟΜΙΚΑ Παπαδοπούλου/Μπουρινάρη Σοφία WEB www.urbanstylemag.gr http://urbanstylemag.blogspot.com www.myspace.com/urbanstylemag www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ “UrbanStyleMag” Χρυσομαλλούσης 1A Μυτιλήνη, Λέσβος Τ.Κ. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +306973646193
URBAN STYLE MAGAZINE art & urban culture magazine ISSN 1791-3888 Bi Monthly publication, Issue #20 // Apr. Mar. 2011
PUBLISHING MANAGER / CHIEF EDITOR Michael Meimaroglou (info@urbanstylemag.gr) EDITORS Antwnis Papandreou, Aleksandros Gerasimou, Andreas Amanatidis, Aristea Papadimitriou,
Afroditi Apostolidi, Aphrodite Ioannou, Aggeliki Touramani, Apostolos Mpenakis, Voula Petridou, Giannis Venizelos, George Milonas, Dimitris Pothas, Dimitra Meimaroglou, Evi Xatzisavvidi, Eleni Lampraki, Iwanna Anagnwstidou, Iwanna Argyri, Theodwros Morfidis, Katerina Nasou, Lila Sevastaki, Maria Toumpi, Monika Gren, Makis Mpenakis, Minas Papanikolaou, Nikos Grammatos, Olga Papadopoylou, Odysseas Panierakis, Panagiwtis Karatzas, Stella Rousnidou, Sotiris Vogiatzoglou, Christos Daskalakis
ART DIRECTOR Michael Meimaroglou PHOTOGRAPHY Michael Meimaroglou, Dimitris Athanaselos, Aristea Papadimitriou, SXC PROMOTIONAL ACTIVITIES Alexandros Gerasimou, Apostolos Patselis, Nikos Denazis, Minas Papanikolaou, Xristos Daskalakis, Panagiwtis Karatzas LOGISTICS Eirini Drosou LAW Papadopoylou/Mpourinari Sofia WEB www.urbanstylemag.gr http://urbanstylemag.blogspot.com www.myspace.com/urbanstylemag www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag
CONTACT “UrbanStyleMag” Chrisomallousis 1A Mytilene, Lesvos, Greece PS. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +306973646193
Cover by Dimitris Delikouras Το περιοδικό UrbanStyleMag κυκλοφορεί κάθε δίμηνο από τον αστικό μη κερδοσκοπικό σύλλογο Αστικές Δράσεις. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική του περιεχόμενου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με την προηγούμενη έγκριση του εκδότη. UrbanStyleMag is published every two months by the urban non-profit club Civil Actions. You may reprint, reproduction, total or partial content of the magazine in any way only with the prior permission of the publisher.
editorial
Text. Michael Meimaroglou
Difficult day ... especially when you are carring a night full of alcohol and debauchery. I would say that was one of the most beautiful nights in the history of my birthday. Good friends, music, smiles, sweets, gifts, alcohol, strawberry mojito with my grandmother, I believe that is the recipe for a successful celebration. What “phase” I am passing right now? Well ... going through the penultimate day of my army break... not happy with this fact ... but I am glad that I met very interesting people with positive energy and smiles the last few days ... I stuck with a music track, the Sunshine of Submotion Orchestra. Which when I’m closing eyes, it traveling me to a beach with a wooden podium, dressed in white, translucent fabric, the breeze waves it gently, the orchestra with an elegant young lady dressed in black somewhere in the depth and the waves licking the pebbles under a sky full of stars... I made a short trip to “ Instanbul” of 50 ‘, 60’, 80 ‘through the lens of Ara Guler that was sent it to me from a sweet and gently fairy... A great photo album by a great photographer, maybe the most well-known in Turkey . I also have a deep concern about the events that took place in Japan ... and generally what is going on with the sick system ... and what will be the next victim ... so the cover and the name of the title “Otoko no ko” (which mean little boy had been named as the first atomic bomb) is influenced by the fact of destruction. These are the “phase” and my inner world ... let’s see now the world of UrbanStyleMag which is always filled with sounds and colors. Happy reading my friends!
Δύσκολη μέρα… ειδικά όταν στην πλάτη σου κουβαλάς μία νύχτα γεμάτη αλκοόλ και κραιπάλη. Θα έλεγα ότι ήταν μία από τις ποιο όμορφες βραδιές στην ιστορία των γενεθλίων μου. Καλοί φίλοι, μουσικές, χαμόγελα, γλυκά, δώρα, αλκοόλ, strawberry mojito με την γιαγιά, πιστεύω είναι η συνταγή για ένα επιτυχημένο εορτασμό. Σε τι «φάση» βρίσκομαι αυτή την στιγμή; Λοιπόν… διανύω την προτελευταία ημέρα της άδειας μου… δεν με χαροποιεί αυτό το γεγονός… με χαροποιεί όμως το γεγονός ότι γνώρισα πολύ ενδιαφέροντα άτομα με πολύ θετική ενέργεια και χαμόγελο τις τελευταίες ημέρες… Έχω κολλήσει με ένα συγκεκριμένο κομμάτι, το Sunshine από Submotion Orchestra. Το οποίο κλείνοντας τα μάτια, με ταξιδεύει σε ένα παραθαλάσσιο μέρος με μία ξύλινη εξέδρα, ντυμένη με λευκά ημιδιαφανή υφάσματα, με το αεράκι να τα ανεμίζει απαλά, η ορχήστρα με μία κομψή δεσποινίς ντυμένη στα μαύρα κάπου στο βάθος και το κύμα να γλύφει τα βότσαλα κάτω από έναν ουρανό γεμάτο αστέρια... Έκανα ένα σύντομο ταξίδι στην «Πόλη» του 50’, 60’, 80’ μέσα από τον φακό του Αρά Γκιουλέρ που μου τον έστειλε από μακριά μία πολύ πολύ καλή νεράιδα… Ένα εξαιρετικό λεύκωμα από έναν πολύ μεγάλο φωτογράφο ίσως το ποιο γνωστό της Τουρκίας. Σίγουρα αξίζει να κάνετε και εσείς αυτό το ταξίδι. Επίσης έχω έναν έντονο προβληματισμό για τα γεγονότα που έγιναν στην Ιαπωνία… και γενικότερα για το που βαδίζει το άρρωστο σύστημα… τι ζητάει και ποιο είναι το επόμενο θύμα… γι’ αυτό και το εξώφυλλο και το όνομα του τίτλου “Οtoko no ko” ( που σημαίνει μικρό αγόρι όπως είχε ονομαστεί η πρώτη ατομική βόμβα ) είναι επηρεασμένα από το γεγονός της καταστροφής. Αυτά με την «φάση» μου και τον εσωτερικό μου κόσμο… ας δούμε τον κόσμο του UrbanStyleMag όπου είναι πάντα γεμάτος με ήχους και χρώματα. Καλή ανάγνωση! // 5
περιεχόμενα 08 42 50 82
10 16 art.ist20 17th street36 45 46 59 74 decoroom78 papers80 84 Cate Blanchett12 Πέννυ Μπαλτατζή20 Parov Stelar22 Miss Kittin24 Gummihz26 Tareq28 Οι φόβοι του πρίγκιπα29 Amphion team32 Κορνηλία Σιδηρά50 Κωστας Kακαβάς60 Bulb61 Jampes et Joupes62 BALKANS BEYOND BORDERS64 Street talking66 I saw denmark68 Π.Ε.Η.86 Ιαπωνία90 Guy Vernes92 Alternative Electronica Culture & ART Meeting94
mission cine.building pause θυμαμαι grayzone black&white spot issue.people fashion.trash food.square natural.park
6 // USM
mission
Text / Photos. Jenny Gkiougki (kikkerjen@gmail.com )
Camping African Style ! Tiwi Beach
Ξημερώνει …σαββατοκύριακο σε λίγες ώρες, η θερμοκρασία στα μέσα του Οκτώβρη είναι γύρω στους 30ο και η παλίρροια στα καλύτερά της! Τι ωραιότερη λύση από ένα τριήμερο κάμπινγκ στη θάλασσα! Αν βρεθείς ποτέ στην δυτική ακτή του Ινδικού και ψάχνεις μέρος που να θυμίζει το ελληνικό στυλ παραθαλάσσιας κατασκήνωσης των παιδικών σου χρόνων, με τους χαλαρούς ρυθμούς, τους λίγους τουρίστες και την ξεκούραστη ατμόσφαιρα, Tiwi Beach is the place for you! Τα τεράστια μπαο-μπαπ, με το ακανόνιστο σχήμα και τον επιβλητικό τους όγκο τραβούν το βλέμμα –οι θεόρατοι κορμοί και τα συγκριτικά μικροσκοπικά κλαδιά είναι μια από τις αντιθέσεις που γοητεύουν στα παράλια της Ανατολικής Αφρικής.. Μπαίνοντας στο Twiga Lodge με τους χαμογελαστούς ανθρώπους και τους ήχους της φύσης να σε καλωσορίζουν, έχεις την επιλογή να νοικιάσεις ένα από τα όμορφα και πεντακάθαρα bungalow ή να στήσεις τη σκηνή σου κάτω από τα φοινικόδεντρα και τις καρύδες μπροστά στη παραλία. Η επιλογή της σωστής τοποθεσίας δεν είναι εύκολη υπόθεση: πέρα από τον σωστό προσανατολισμό –για κείνες τις πολύτιμες εξτρά ώρες πρωινής σκιάς, πρέπει να λάβεις υπόψη σου και τις..μαϊμούδες! Δεν είναι μόνο ότι αν τολμήσεις να φας φρούτο θα πέσουν πάνω σου και με επιδεξιότητα και χάρη επαγγελματία κλέφτη θα σε ξελαφρώσουν από τις ‘περιττές’ μπανάνες και λοιπά φαγώσιμα, αλλά κυρίως ότι το βράδυ, θα πάνε και αυτές για ύπνο ..πιθανότατα στο φύλλωμα του δένδρου που σου προσφέρει προστασία. Το πρωί λοιπόν σα σηκωθείς μην εκπλαγείς αν βρεις τη σκηνή σου καλυμμένη από τα περιττώματά τους που μοιάζουν με καραμελωμένους ξηρούς καρπούς! 8 // USM
mission
Η λευκή αφράτη αμμουδιά με το σχεδόν αδιάκοπο απαλό αεράκι αποτελούν τον κατάλληλο συνδυασμό για θεϊκό μαύρισμα και ηλιοθεραπεία μακριά από τη βαβούρα της πόλης και τα μεγάλα τουριστικά θέρετρα που ισοπεδώνουν κάθε τι στο όνομα της τυποποίησης και της μαζικής παραγωγής –οι μόνοι που μπορεί να σε αποσπάσουν είναι καναδυό ‘τοπικοί’ Μασάι που πουλάνε χειροποίητα βραχιολάκια με κοχύλια και φρεσκοκομμένες καρύδες για να ξεδιψάσεις ή βόλτα με καμήλα πάνω στην παραλία. Η καλύτερη ώρα για να κολυμπήσεις είναι νωρίς το απόγευμα -το πρωί που τα νερά της παλίρροιας είναι τραβηγμένα μπορείς να παρακολουθήσεις τους ντόπιους να περπατάνε πάνω στον αχανή κοραλλιογενή ύφαλο ψάχνοντας για θησαυρούς που θα πουλήσουν μετά στους τουρίστες –κοχύλια, πεθαμένα κοράλλια, αστερίες, και καμιά λιχουδιά για το τραπέζι. Το βραδάκι μαζευόμαστε στο μπαρ μπροστά στο κύμα, ή σε μια από τις φωτιές που ανάβουν, οι κυρίως Ευρωπαίοι, τουρίστες και ανταλλάσουν ταξιδιωτικές εμπειρίες από τη mama Africa πάνω στη φωτεινή κατάλευκη άμμο, κάτω από το φως του φεγγαριού, με συνοδεία μιας κιθάρας που όλο και θα βρίσκεται σε κάποιο από τα τζιπ που τους έφεραν εκεί…. Και ξαφνικά όλος ο άλλος κόσμος φαντάζει τόσο μα τόσο μακριά…. Info-bubble: http://www.twigalodge.com/ http://www.go2africa.com/kenya/tiwi-beach
// 9
cine,building Text. Antonis Papandreou (cinecran@yahoo.gr)
Un balcon sur la mer
Σκηνοθεσία: N. Garcia Σενάριο: Jacques Fieschi, Nicole Garcia, Natalie Carter, Frédéric Bélier-Garcia. Πρωταγωνιστές: Jean Dujardin, Marie-Josee Croze, Toni Servillo, Sandrine Kiberlain, Michel Aumont, Claudia Cardinale, Pauline Belier Χρονολογία παραγωγής: 2010 Χώρα παραγωγής: Γαλλία Είδος ταινίας: Κοινωνική Κάπου στα νότια της Γαλλίας. Ο Marc είναι κτηματομεσίτης. Έχει φτιάξει την οικογένειά του και ζει μια άνετη ζωή. Τυχαία καθώς πάει να πουλήσει ένα ακίνητο, συναντάει μια εξαιρετικά αγηνευτική γυναίκα που το πρόσωπό της κάτι του θυμίζει. Νομίζει πως αναγνωρίζει την Cathy, τον έρωτά του όταν ήταν 12 χρονών στην Αλγερία, τότε που η χώρα κλυδωνιζόταν από τη βία, καθώς τελείωνε ο πόλεμος για την ανεξαρτησία της. Έπειτα από μια νύχτα γεμάτη έρωτα, η νεαρή γυναίκα εξαφανίζεται. Μέρα με τη μέρα, μια αμφιβολία αρχίζει να κυριεύει τον Marc: ποια να είναι στ’ αλήθεια αυτή που ισχυρίζεται πως τη λένε Cathy; Και τότε αρχίζει μια έρευνα. Αυτό το γαλλικό κοινωνικό δράμα-θρίλερ το παρακολούθησα στο φεστιβάλ γαλλικού κινηματογράφου της Αθήνας και ομολογώ ότι ανταποκρίθηκε πλήρως στις προσδοκίες που είχα εξαρχής. Το “un balcon sur la mer” είναι μια ταινία που ασχολείται με τη μνήμη, τα τραύματα, την παιδική ηλικία και βέβαια τον έρωτα. Διαθέτει μια πολύ προσεγμένη σκηνοθεσία, αισθαντικές ερμηνείες, εξαιρετικό soundtrack και εκπληκτική φωτογραφία.
10 // USM
The Fighter
Σκηνοθεσία: ΝΤΕΙΒΙΝΤ Ο΄ΡΑΣΕΛ Σενάριο: ΣΚΟΤ ΣΙΛΒΕΡ, ΠΟΛ ΤΑΜΑΣΙ Ηθοποιοί: ΜΑΡΚ ΓΟΥΟΛΜΠΕΡΓΚ , ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΜΠΕΙΛ , ΕΙΜΙ ΑΝΤΑΜΣ Διάρκεια: 116 λεπτά Χρονολογία παραγωγής: 2010 Είδος ταινίας: ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ Ο Dicky Eklund (Christian Bale) ήταν κάποτε το καμάρι της πόλης, ένας μποξέρ που κάποτε έβγαλε νοκαουτ τον Sugar Ray Leonard, αλλά πλέον περνά δύσκολες στιγμές εθισμένος στο κρακ και την κοκαΐνη. Ο ετεροθαλής αδελφός του, ο Mickey Ward (Mark Wahlberg) είναι πλέον ο βασικός πυγμάχος στην οικογένεια με την μητέρα του Alice να κουμαντάρει την καριέρα του. Όμως παρά το δυνατό αριστερό του χτύπημα, πάντα βγαίνει χαμένος στο ρινγκ. Όταν σε έναν αγώνα κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του, ο Mickey πείθεται από τη σύντροφό του Charlene (Amy Adams) να κάνει το αδιανόητο... να μείνει μακριά από την οικογένειά του και να ξεκινήσει προπονήσεις χωρίς τον προβληματικό του αδερφό. Μια ταινία χαρακτήρων με εξαιρετικές ερμηνείες, σφιχτό σενάριο, σκηνοθεσία με παλμό και μουσικές επιλογές οι οποίες δένουν άψογα με κάθε ξεχωριστό πλάνο.
cine,building
Notes on a scandal Σκηνοθεσία: ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΑΙΡ Σενάριο: ΠΑΤΡΙΚ ΜΑΡΜΠΕΡ Ηθοποιοί: ΚΕΙΤ ΜΠΛΑΝΣΕΤ , ΤΖΟΥΝΤΙ ΝΤΕΝΤΣ , ΜΠΙΛ ΝΑΙ Διάρκεια: 91 λεπτά Χρονολογία παραγωγής: 2006 Είδος ταινίας: ΔΡΑΜΑ Χώρα παραγωγής: ΑΓΓΛΙΑ
Βασισμένο στο μυθιστόρημα “What Was She Thinking?” της Ζόι Χέλερ, το φιλμ παρακολουθεί το διασυρμό μιας χαρισματικής καθηγήτριας καλλιτεχνικών με ελεύθερο πνεύμα, όταν γίνεται γνωστό ότι διατηρεί σεξουαλικές σχέσεις με δεκαπεντάχρονο μαθητή της. Μονάχα μία συνάδελφός της καθηγήτρια θα σταθεί στο πλευρό της και θα τη βοηθήσει να ξεπεράσει το σκάνδαλο. Δύο μεγάλες κυρίες της υποκριτικής, η Τζούντι Ντεντς και η Κέιτ Μπλάνσετ συμπρωταγωνιστούν σε αυτό το δυνατό δράμα χαρακτήρων το οποίο διαθέτει όλα τα σωστά στοιχεία: λαγνεία, απληστία, ζήλια, μυστικά, ψέματα, προδοσία. Η υπόθεση απλώνεται προς όλες αυτές τις απρόσμενες κατευθύνσεις υφαίνοντας μια ταινία πολυεπίπεδη και ξεχωριστή για πολλούς και διάφορους λόγους. Τέλος, το όνομα του Philip Glass στο soundtrack εγγυάται πομπώδεις συνθέσεις γεμάτες ένταση που ταιριάζουν γάντι στη πλοκή και στην εξέλιξη της ταινίας.
Τhe talented Mr. Ripley
Σκηνοθεσία: Άντονι Μινγκέλα Σενάριο: Πατρίτσια Χάισμιθ, Άντονι Μινγκέλα Ηθοποιοί: Matt Damon, Gwyneth Paltrow, Jude Law, Cate Blanchett, Philip Seymour Hoffman, Jack Davenport Διάρκεια: 139 λεπτά Χρονολογία παραγωγής: 1999 Είδος ταινίας: ΔΡΑΜΑ-ΘΡΙΛΕΡ Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ Ο Tom Ripley (Matt Damon) δανείζεται ένα σακάκι για να μπορέσει να παίξει πιάνο σε μια εκδήλωση. Εκεί γνωρίζεται με έναν πλούσιο άνδρα στον οποίο λέει ψέμματα ότι ήταν συμφοιτητής και γνωστός του γιου του Dicky (Jude Law), ο οποίος βρίσκεται στην Ιταλία με την αρραβωνιαστικιά του (Gwyneth Paltrow) και δε θέλει να επιστρέψει στην Αμερική. Έτσι ο Tom, με αντάλλαγμα 1.000 δολάρια, αναλαμβάνει να πάει στην Ιταλία και να τον πείσει να γυρίσει πίσω. Στην Ιταλία αφού γνωρίζεται και με τους δύο, αρχίζουν να κάνουν παρέα, τον φιλοξενούν και προσποιείται ότι του αρέσουν πράγματα όπως η Jazz μόνο και μόνο για να μπορεί να απολαμβάνει την ζωή που κάνει ο Dicky και η αρραβωνιαστικιά του. Όμως όταν ο Dicky του λέει πως είναι καιρός να φύγει, ο Tom σκεπτόμενος ότι θα γυρίσει στην παλιά του ζωή τον σκοτώνει και χρησιμοποιώντας το ταλέντο του στην εξαπάτηση, κλέβει τη ζωή του χρησιμοποιώντας το όνομά του και τα λεφτά του. Μία ταινία με εξαιρετική σκηνοθεσία, χαρακτήρες άψογα δομημένους, μία Ιταλία του 1950 απαράμμιλης ομορφιάς και ένα άψογο soundtrack από τον εξαιρετικά ταλαντούχο Gabriel Yared ο οποίος συνθέτει αλλά και επιλέγει jazz κυρίως κομμάτια της δεκαετίας του ’50. Μία από τις αγαπημένες μου ταινίες.
// 11
Cate Blanchett ινφο
Είναι αναμφίβολα μια από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς της εποχής μας, ισάξια ίσως της Meryl Streep. Έχει υμνηθεί για το υπέροχο διαπεραστικό βλέμμα της, τα γαλάζια μάτια της, τα μεταξένια ξανθά μαλλιά και την πορσελάνινη επιδερμίδα της καθώς και για την παλιομοδίτικη ομορφιά της. Δεν είναι άλλη από τη Catherine Elise Blanchett ή πιο οικεία σε μας, Cate Blanchett, που γεννήθηκε στις 14 Μαΐου του 1969. Ο πατέρας της Bob από το Τέξας, πρώην αξιωματικός του ναυτικού των ΗΠΑ γνώρισε τη μητέρα της, δασκάλα, June και μετακόμισαν στη Μελβούρνη όπου εκεί γεννήθηκε η Cate, ο μεγαλύτερος αδελφός και μια μικρότερη αδελφή της. Σαν παιδί η Cate θυμάται τον εαυτό της ως εξωστρεφή και ιδιαίτερα κοινωνική. Οι γονείς της την ενθάρρυναν να ακολουθήσει το δρόμο της μουσικής. Ήταν (και είναι) λάτρης της κλασσικής μουσικής και τότε έκανε πολύ συχνές εμφανίσεις στο ABC Classic FM radio του Sydney.
12 // USM
cine,building
FILMOGRAPHY Hanna (2011) Robin Hood (2010) Ponyo (2009) Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull (2008) The Curious Case of Benjamin Button (2008) Hot Fuzz (2007) Elizabeth: The Golden Age (2007) I’m Not There (2007) Babel (2006) The Good German (2006) Notes on a Scandal (2006) Little Fish (2005) The Life Aquatic with Steve Zissou (2004) The Aviator (2004) The Lord of the Rings: The Return of the King (2003) The Missing (2003) Coffee and Cigarettes (2003) Veronica Guerin (2003) The Lord of the Rings: The Two Towers (2002) Heaven (2002) The Shipping News (2001) Charlotte Gray (2001) The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring (2001) Bandits (2001) The Gift (2000) The Man Who Cried (2000) Bangers (1999) The Talented Mr. Ripley (1999) Pushing Tin (1999) An Ideal Husband (1999) Elizabeth (1998) Oscar and Lucinda (1997) Thank God He Met Lizzie (1997) Paradise Road (1997) Parklands (1996) Police Rescue (1994) 8 Million Ways to Die (1986)
Το πιο δυσάρεστο γεγονός της ζωής της ήταν ο χαμός του πατέρα της από καρδιακή προσβολή, όταν εκείνη ήταν μόλις δέκα ετών. Το συνταρακτικό και τραυματικό με τον θάνατό του ήταν πως πέθανε μπροστά στα μάτια της και αυτό της στοίχισε υπερβολικά. Έτσι η Cate μεγάλωσε στα χέρια της γενναίας μητέρας της και άρχισε να κυνηγάει ένα μέλλον στην υποκριτική. Φοίτησε στο Methodist Ladies College της Μελβούρνης και ήταν αρχηγός της θεατρικής ομάδας της τάξης της. Εμφανίστηκε σε προγράμματα της τοπικής τηλεόρασης και συνέχισε της σπουδές της στο πανεπιστήμιο της Μελβούρνης για να σπουδάσει Fine Arts and Economics. Σύντομα όμως έφυγε για να ταξιδέψει, ελπίζοντας να αποκτήσει εμπειρίες πριν αποφασίσει με τι πραγματικά θα ήθελε να ασχοληθεί. Βρέθηκε στην Αγγλία, απ’ όπου όμως αναγκάστηκε να φύγει όταν έληξε η visa της. Κατευθύνθηκε στην Αίγυπτο, όπου την εντόπισε ένας ένοικος του φτηνού ξενοδοχείο όπου διέμενε και έτσι πήρε ένα ρόλο κομπάρσου σε μια αιγυπτιακή ταινία. Επιστρέφοντας στη Μελβούρνη γράφτηκε στο National Institute of Dramatic Art. Ήταν άριστη μαθήτρια και δεν άργησε να αφήσει έκθαμβους τους καθηγητές της με το ταλέντο της. Αποφοίτησε το 1992 και στο τελευταίο έτος πρωταγωνίστησε στη Ηλέκτρα του Σοφοκλή. Αποκτά ένα φανατικό θαυμαστή, τον Geoffrey Rush ο οποίος φιλοξενούνταν από έναν καθηγητή της. Στη συνεχεία βρέθηκε στο θίασο του Sydney Theatre Company για τη παραγωγή του Caryl Churchill, ‘Top Girls’. Ακολούθησε το 1993 η θεατρική παράσταση του Timothy Daly, ‘Kafka Dances’ όπου σημείωσε εξαιρετική παρουσία και κέρδισε βραβείο Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου από την Ένωση Θεατρικών Κριτικών του Sydney. Εκείνη την περίοδο έκανε τις πρώτες εμφανίσεις στη τηλεόραση ενώ έπαιξε και στη τηλεοπτική ταινία ‘Heartland’ (1994). Όμως η Cate προτίμησε να συνεχίσει επί σκηνής. Ο μεγάλος της θαυμαστής Geoffrey Rush της δίνει τον ρόλο της Οφηλίας στον Hamlet και από τότε αρχίζει να δοκιμάζει τις δυνάμεις της σε δύσκολους μα και τόσο διαφορετικούς ρόλους. Μετά το πρώτο κινηματογραφικό ξεπέταγμα με τη ταινία μικρού μήκους «Parklands» (1996) ήρθε το φιλμ «Paradise Road» (1997) με τη Glenn Close, ανοίγοντας τον κύκλο των επιτυχιών. Ακολούθησε η περίεργη κωμωδία «Thank God He Met Lizzie» (1997), ενώ ο παραγωγός Gillian Armstrong επέμενε ώστε η Cate να συμπρωταγωνιστήσει με τον Ralph Fiennes στη ταινία «Oscar and Lucinda» (1997). Τον ίδιο χρόνο ενώ εκείνη έπαιζε στο ‘Γλάρο’ του Τσέχωφ γνώρισε τον σεναριογράφο Andrew Upton, τον οποίο ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε μετά από μερικούς μήνες. Το 1997 συμπρωταγωνίστησε στο ανέβασμα του ‘The Vagina Monologues’ στο Old Vic του Λονδίνου μαζί με τις Kate Winslet, Julianne Moore, Melanie Griffith και Gillian Anderson. Η αναγνώριση από το ευρύ κοινό ήρθε τον επόμενο χρόνο με την ταινία «Elizabeth» (1998). Με σιγουριά και αυτοπεποίθηση σήκωσε άνετα το βάρος του ομώνυμου ρόλου και κατέφερε να προταθεί και για Oscar Α’ Γυναικείου ρόλου, χάνοντας -κατά κοινή ομολογία άδικα- από την Gwyneth Paltrow. Ακολούθησαν ρόλοι στις ταινίες «An Ideal Husband» (1999) που βασίστηκε στο ομώνυμο έργο του Oscar Wilde, «Pushing Tin» (1999) με τον John Cusack, «The Talented Mr Ripley» (1999) και «The Gift» (2000). Τον επόμενο χρόνο συνεργάζεται με τον Bruce Willis στο «Bandits» (2001) ενώ περίπου την ίδια περίοδο προβάλλεται και το «The Shipping News» (2001) με τον Kevin Spacy και την Judi Dench. Ένας ρόλος που παραδέχεται πως τη δυσκόλεψε ήταν της ομώνυμης ηρωίδας στο «Charlotte Gray» (2001), την πιο ακριβή Βρετανική παραγωγή, που όμως δεν είχε εμπορική επιτυχία. Το τρία επόμενα χρόνια για την Cate Blanchett έχουν το σημάδι του ‘Αρχοντα’: «Lord Of The Rings: The Fellowship Of The Ring» (2001), «The Lord Of The Rings: The Two Towers» (2002) και «The Lord Of The Rings: The Return Of The King» (2003). Η ίδια είχε ομολογήσει πως ο ρόλος της ήταν μια μεγάλη πρόκληση για να συμπληρώσει με χιούμορ πως πάντα ήθελε να εμφανιστεί σε μια ταινία φορώντας μυτερά αυτιά. Μάλιστα μετά το τέλος των γυρισμάτων κράτησε τα προσθετικά μυτερά αυτιά ξωτικού που φορούσε και τα... επιχρύσωσε. Παράλληλα το φθινόπωρο του 2003 έγινε το μοντέλο της Donna Karan. Την ίδια περίοδο συμμετείχε στο δραματικό «Veronica Guerin», στο «The Life Aquatic with Steve Zissou» (2004) και τελικά στο «The Aviator» (2005) του Martin Scorsese όπου τελικά κέρδισε το βραβείο Oscar Β’ Γυναικείου ρόλου. Ήταν μια περίοδος που όλοι την ήθελαν στις ταινίες της. Εκείνη όμως επέλεξε το σπονδυλωτό δράμα «Babel» δίπλα στον Brad Pitt. Μετά το αδιάφορο πέρασμα από το «The Good German» επέστρεψε με μια δύσκολο ερμηνεία στο «Notes on a Scandal» κερδίζοντας μια ακόμη υποψηφιότητα για Oscar Β’ Γυναικείου ρόλου. H Cate Blanchett είχε το 2008 μια σπάνια τύχη. Κατάφερε να είναι ταυτόχρονα υποψήφια για 2 Oscar για τις ερμηνείες της στις ταινίες «Elizabeth: The Golden Age» ρόλο της Ελισάβετ της Α’ και «I’m Not There» στο ρόλο του Bob Dylan,στις κατηγορίες A’ και B’ Γυναικείου ρόλου αντίστοιχα. Σε μια από τις πιο mainstream επιλογές της, ανέλαβε το ρόλο της ‘κακής’ Ρωσίδας που κυνηγά τον Indiana Jones, στο «Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull». Έχει ήδη τελειώσει τα γυρίσματα για το «The Curious Case of Benjamin Button» του David Fincher ενώ βρίσκεται στο πλατό για το «The Fantastic Mr. Fox» του Wes Anderson δίπλα στον George Clooney. Στις αρχές του 2008 ανέλαβε για τρια χρόνια τη συν-διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου στο Σίδνεϊ μαζί με το σύζυγό της. Όταν δεν συμμετέχει σε γυρίσματα, η Cate Blanchett ζει ήσυχα στην Aυστραλία αποφεύγοντας τα φώτα της δημοσιότητας, μαζί με τον άντρα της και τους τρεις γιους τους, τον Dashiell John, τον Roman Robert και Ignatius Martin. // 13
“Music without annoying your ears” CD Album
TMCD010 - AFTERNOONS IN STEREO - THE SILENCE BETWEEN PHRASES
CD Single
Digital EP
Digital EP
TMCD009 - TOURNOI - LE JARDIN inc. remixes: The Captain, Timewarp inc, Leon, Afternoons in Stereo and Ares Soltero
TMDG067 - ZAMALI & JULIE E GORDON DEEP INSIDE. inc. remixes Umbo & Jayl Funk
TMDG066 - BMD - CHILLING IN THE NAME OF inc. remixes Danny Massure, Niko and Warson
Digital EP
TMDG065 - FREETHINKER FUNK ESSENCE BLAXPLOITATION inc. remixes: Mr. Gagun & jazz.K.lippa
Digital Album
TMDG064 - SUPERSLICK - HELLO!
Digital EP
Digital EP
TMDG062 - FUNKY DESTINATION - JAMAICAN VOL. 1 inc. remixes: Jayl Funk, Afternoons in Stereo, Danny Massure, Postino and PulpFusion
TMDG063 - YOMAKOMBA - FIRST MOVE
“Pure electronic music” CD Album
KRKCD103 - LEGO BOY - BLACK BOX FROM YOUR PLANE. ft artists: Timewarp inc, Savvas, GAD, Olga K., Johny Reverb and Niteshift.
CD Album
KRKCD102 - EKOS QUARTET - IN A DREAM FULL OF CHARM
Digital EP
KRK029 - FRANKIE SINISTRA - CAN’T STOP PLAYING WITH FIRE
Digital EP
KRK028 - AYDIO - NONETITY
Digital EP
KRKCD101 - SUNDAYMAN - OUTERLAND
Digital EP
KRK030 - SMALL NIGHT ORCHESTRA - I-LEK-TRON-IK
Digital Album
KRK027 - TED GANUNG - PASS THE LIGHT
Digital Album
KRK020 - MODULO 5 - HERE AND NOW
Find our releases at the finest on-line record stores worldwide! www.timewarpmusic.org www.kraakrecords.com Digital Distribution www.INgrooves.com
pause
Submotion Orchestra – Submotion EP ( Ranking Records ) ( DUBSTEP, DOWNTEMPO, ELECTRONICA ) Submotion Orchestra are a 7 piece dubstep/jazz band with members including vocalist Ruby Wood and producer Ruckspin. This EP is a fusion of modern dubstep mixed with old-school soul and jazz and there songs consist of soulful vocals, heavy sub bass, jazz influenced keyboard and guitar and a mix of dubstep. Η Submotion Orchestra αποτελείται είναι μία 7μελής dubstep/jazz μπάντα έχοντας στα φωνητικά την Ruby Wood και παραγωγή τον Ruckspin. Το συγκεκριμένο EP κινήται στο ύφος της dubstep έχοντας έντονα στοιχεία soul & jazz. Σίγουρα ένα ep που πρέπει να υπάρχει στην συλλογή σας. Michael Meimaroglou
μωρα στη φωτια - Cougan Baby Smoking Rabbit ( Baby records ) ( Ελληνoφωνο Ροκ ) Μόνο το γεγονός ότι τα «Μωρά στη φωτιά» αντέχουν στον χρόνο και μας προσφέρουν ακόμα νέα τους τραγούδια, αξίζει αναφοράς και σεβασμού. Με το ξεκίνημα ακρόασης του δίσκου και της πρώτης μελωδίας, καταλαβαίνεις ότι αυτό το feeling που δίνουν τα Μωρά σε κάθε συναυλία τους, έχει περάσει μέσα στα τραγούδια τους… η χρήση δηλαδή των πνευστών, τα οποία δίνουν άλλη νότα και αντικαθιστούν σε μεγάλο βαθμό τα πλήκτρα. Όσοι βέβαια έχετε χρόνια να απολαύσετε live τα Μωρά στη φωτιά, τότε σίγουρα θα ξαφνιαστείτε με την αλλαγή αυτή, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Το όνομα του Στέλιου Σαλβαδόρ κοσμεί και σε αυτό τον δίσκο το εξώφυλλο του δίσκου. Εμένα προσωπικά αυτό δεν μου κάθεται καλά. Ναι γνωρίζουμε όλοι ότι «Μωρά στη φωτιά» είναι ο Στέλιος Σαλβαδόρ Παπαϊωάννου, ο μοναδικός που κρατάει ζεστά το όνειρο της μπάντας, με συνεχής εναλλαγές μελλών. Όμως θα προτιμούσα το όνομα του να μην αναγράφεται στον δίσκο ή το αντίστροφο, να ήταν απλά ένας solo δίσκος, αφού και το περιεχόμενο ταιριάζει περισσότερο στις σκέψεις του Σαλβαδόρ και όχι στο ψυχεδελικό ταξίδι που μας παρασέρνανε τα μωρά στις προηγούμενες δουλειές.
Lykke Li - Wounded rhymes ( LL Recordings ) ( ALTERNATIVE ) Προτεινόμενο άλμπουμ suggested Album
Η παραγωγή, η μουσική και οι στίχοι, σε αφήνουν απόλυτα ικανοποιημένο με το αποτέλεσμα, όμως το μουσικό αυτό ταξίδι τελειώνει πολύ γρήγορα, αφού περιέχει ΜΟΝΟ 8 τραγούδια (λίγα για την τιμή του δίσκου). Ωραίος δίσκος, όμως λείπει η ένταση και το ξέσπασμα (στιχουργικά και μουσικά απουσιάζουν τραγούδια που θα γίνουν ύμνοι) τα οποία είναι ικανά να σου ανεβάσουν την αδρεναλίνη και να σε κάνουν να εθιστείς με τον εκάστοτε δίσκο. Τουλάχιστον στην δική μου σκέψη θα μείνει σαν ένα mini album με μερικές καλές στιγμές. Ίσως θα έπρεπε να περιμένει λίγα ακόμα τραγούδια και να μελετηθεί περισσότερο συνολικά. Τραγούδια που έχουν μια θέση στο ραδιόφωνο : «Μοιραίο καραβάνι», «Τα ραδιόφωνα», «Το τελευταίο SOS» Νίκος Γραμμάτος
Lyre Le Temps - Lady Swing ( Irfan ) ( NU-SWING ) Προτεινόμενο άλμπουμ suggested Album
16 // USM
music,echoe
TIZIANA SIMONA – FLAKES ( I.T.M. RECORDS ) ( jAZZ ) Από τη γειτονική Ιταλία μια χώρα με μακρά μουσική παράδοση μας έρχεται η συγκεκριμένη κυκλοφορία της Tiziana Simona με τίτλο «Flakes».Μια δουλειά που περιέχει εννέα συνθέσεις και αποτελεί ουσιαστικά ένα πορτραίτο, μια καταγραφή των συνεργασιών της Tiziana Simona με πολύ σημαντικούς μουσικούς που έδρασαν και δρουν στο πεδίο της jazz μουσικής.Με προεξέχοντα τον μέντορα και δάσκαλο της, τον σπουδαίο τρομπετίστα Enrico Rava αλλά και με άλλα ονόματα και μεγάλες φυσιογνωμίες της jazz, ο δίσκος αυτός μοιάζει σαν ένα δέντρο που ψηλώνει ολοένα και πιο πολύ μόνο που αντί για κλαδιά βγάζει νότες που εξαπλώνονται διάσπαρτα εδώ και εκεί –λογικό με τόσους μουσικούς που μαζεύτηκαν, τα μουσικά μυαλά ενώνονται εδώ υπό τη σκέπη του συγκεκριμένου πρότζεκτ. Ποιοι μαζεύτηκαν ; Ο αμερικανός πιανίστας Mal Waldron, ο σοπράνο σαξοφωνίστας Steve Lacy, ο Καναδός τρομπετίστας Kenny Wheler, ο Γάλλος κοντραμπασίστας Jean – Jacques Avenel καθώς και οι Ιταλοί μουσικοί Giulio Visibelli στο φλάουτο, Giuseppina Runza στο τσέλο και Nene Limafilho στα ντραμς.Μια δουλειά που στο σύνολο της διακατέχεται από μια πρωτότυπη και πρωτόγονη ευαισθησία που αγγίζει τις δικές μας ευαίσθητες χορδές και περνάει στο εσωτερικό μας μια άποψη που εκφράζεται και κορυφώνεται από έναν σπουδαίο αυτοσχεδιασμό. Ουσιαστικά πρόκειται για μια επανέκδοση ενός αριστουργήματος που μπορεί να μετράει χρόνια ζωής όμως το τελικό αποτέλεσμα νικάει το χρόνο υπενθυμίζοντας την παρουσία μιας σπουδαίας μουσικού που καταφέρνει μέσα από τις συνεργασίες της να προσεγγίζει τη μουσική με μια «παράξενη» και σχεδόν μαθητειακή οπτική γωνία. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από το τελικό αποτέλεσμα αλλά και από την πορεία της Tiziana Simona που δεν σταματά ποτέ όλα αυτά τα χρόνια να ψάχνει και να μαθαίνει νότες μεταφέροντας στα ηχεία μας ένα άλλο κλίμα. Αλέξανδρος Γερασίμου
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΣ ( LYRA ) ( ΈΝΤΕΧΝΟ )
Ο Δημήτρης Μητσοτάκης ένας εξαιρετικός μουσικός, ντράμερ, συνθέτης και στιχουργός παρουσιάζει εδώ την νέα του μπάντα Ευδαίμονες που κυκλοφορεί το πρώτο της άλμπουμ από την δισκογραφική εταιρεία Lyra.Είναι η πρώτη δισκογραφική κατάθεση του Δημήτρη Μητσοτάκη μετά την διάλυση των Ενδελέχεια ενός εκ των ιστορικότερων συγκροτημάτων της ελληνικής ροκ σκηνής. Ο ίδιος βέβαια δρα σε διαφορετικά καλλιτεχνικά πεδία και έχει διάφορους τρόπους για να εκφράζεται όντας ένας χαμαιλέοντας που με ότι και αν καταπιαστεί τα καταφέρνει εξίσου καλά. Άλλωστε πάνε αρκετά χρόνια από τότε που πρωτοσυστήθηκε στο κοινό και από τότε κάθε χρόνος που περνάει μοιάζει σαν να λειτουργεί ευεργετικά για τον Δημήτρη Μητσοτάκη αφού σε κάθε του βήμα –όποιο και αν είναι αυτό- καταφέρνει να ανεβάζει τον πήχη ακόμα πιο ψηλά. Πράγματι δεν είναι και λίγα αυτά τα πεδία δράσης μέσα στα οποία κινείται. Ραδιοφωνικές εκπομπές, συνεργασίες με άλλους μουσικούς και καλλιτέχνες (ακόμα λατρεύω το «χαράζει το όνειρο» με την Ανδιάννα Μπάμπαλη), δυο αξιόλογα λογοτεχνικά βιβλία, ένα πλήθος από δισκογραφικές καταθέσεις και συναυλίες με τους Ενδελέχεια (με καλύτερο τον αριστουργηματικό δίσκο με τον οποίο μας αποχαιρέτισαν το 2008 «Σ¨ ένα μεγάλο αύριο») .Τα βιβλία δε εκπληκτικά : «Καυτή σούπα» το 2005 (εκδόσεις ελληνικά γράμματα) και η μονοκατοικία το 2009 (εκδόσεις τόπος) –αναζητήστε τα οπωσδήποτε αξίζουν μια καλή θέση στη βιβλιοθήκη σας- και το κυριότερο είναι πως όλα τα παραπάνω είναι φροντισμένα με την καυστική ματιά του Δημήτρη Μητσοτάκη. Σε αυτή τη δουλειά ακούμε δέκα τραγούδια σε μουσική, στίχους και ενορχήστρωση του ίδιου, μία διασκευή του παραδοσιακού από τη Θάσο «Πέρδικα μου πλουμισμένη» (από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου) η πρωτότυπη εκτέλεση του πρώτου τραγουδιού «Αν» σαν bonus track αλλά και το ραδιοφωνικό «Φοβάμαι», ντουέτο του Δημήτρη Μητσοτάκη με την Εύα Λαύκα .Παίζουν οι Ευδαίμονες που αποτελούνται από τους : Δημήτρη Μητσοτάκη (Dim) : τραγούδι, κρουστά, κιθάρα. Εύα Λαύκα : τραγούδι, Θανάση Σολούκο : ακορντεόν, πιάνο, Γιώργο (Bro) Μητσοτάκη : τύμπανα, Αρετή Κοκκίνου : μαντολίνο, δωδεκάχορδη & ηλ. κιθάρα, Σταύρο Αναστασιάδη : κοντραμπάσο.Συμμετέχουν : Μάρθα Φριτζήλα (φωνή στο “Η θεά”), Κώστας Πιστιόλης (γκάιντα, καβάλι), Γιώργος (Faustenberg) Παυλής (τρομπέτα-κορνέτα), Δημήτρης ΔάσαλοςΝομικός (τρομπέτα). Αλέξανδρος Γερασίμου
// 17
art,ist
Συνέντευξη. Αλέξανδρος Γερασίμου ( alex@urbanstylemag.gr )
Πέννυ Μπαλτατζή
Τραγουδώντας με τους γάτους του σουίνγκ… Ανακάλυψα τη Πέννυ Μπαλτατζή πριν από τρία χρόνια περίπου όταν και ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική της μέσω του myspace (τελικά εκεί πέφτεις πάνω σε έθνη, μουσικές κουλτούρες και μουσικές από ανθρώπους που μπορεί να μένουν και στην ίδια πόλη με σένα και όμως τους συναντάς μέσω των κοινωνικών δικτυώσεων του ίντερνετ δεν είναι φοβερό ;) . Εκεί άκουσα μέχρι στιγμής
απίστευτες διασκευές κάτι που χαρακτηρίζει και το φροντισμένο πρόγραμμα της όταν ανεβαίνει επί σκηνής για να μοιραστεί με τον κόσμο τα αγαπημένα της τραγούδια – μπορεί να τραγουδήσει άλλωστε σχεδόν τα πάντα Μια τραγουδίστρια με εκπληκτικές ερμηνευτικές δυνατότητες και εξίσου εκπληκτική σκηνική παρουσία που εμπεριέχει και «καθοδηγείται» από μια μοναδική έκφραση και θεατρικότητα… Ξεκίνησε τη μουσική της πορεία τραγουδώντας στο πλευρό του Φοίβου Δεληβοριά.Σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να κερδίσει το κοινό και να εμφανιστεί σε δεκάδες μουσικές σκηνές στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε πόλεις της περιφέρειας. Έχοντας για συνοδοιπόρους σε αυτό το ταξίδι που χαράζει με τη φωνή της και την γοητευτική της παρουσία, τους Swingin Cats η Πέννυ Μπαλτατζή αποτελεί μια από τις 2-3 ξεχωριστές περιπτώσεις μουσικών που οπωσδήποτε θα μας απασχολήσουν στο μέλλον μιας και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα από μουσικά είδη, από ρετρό μέχρι ροκ και σουίνγκ… έκδοση εντούτοις καταφέρνει με τη σπάνια και μοναδική γραφή του Δημήτρη Επικούρη να κερδίζει τον αναγνώστη από την πρώτη κιόλας σελίδα…
20 // USM
music,echoe
Ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική πριν από… Από πολλά χρόνια.....Όταν ήμουν μόλις 2 ετών με έβαζε ο πατέρας μου να του τραγουδάω....Σπουδές ξεκίνησα στην πρώτη δημοτικού μαθαίνοντας πιάνο. Μουσική αγαπούσα να ακούω από πάντα. Στις εμφανίσεις σας εκτός από τις διασκευές σε παλιά και νέα αγαπημένα κομμάτια παρουσιάζετε και δικό σας υλικό το οποίο προς το παρόν δεν έχει αποτυπωθεί σε cd.Ετοιμάζετε κάποια κυκλοφορία με το υλικό αυτό ; Ναι. Έχουμε ήδη 5 έτοιμα κομμάτια ενώ είμαστε στην διαδικασία που δουλεύουμε συνεχώς καινούριες ιδέες και ενορχηστρώσεις. Όταν συμπληρωθεί αρκετός χρόνος μουσικής θα μπούμε σε στούντιο να ετοιμάσουμε την πρώτη μας δισκογραφική δουλειά. Αλήθεια πως προέκυψε το όνομα Swingin Cats για το συγκρότημα ; Ήταν μια ιδέα που μου ήρθε ακούγοντας τον πρώην ντράμερ της μπάντας να απευθύνεται στους υπόλοιπους στην πρόβα, ονομάζοντάς τους γάτους.”Που ‘σαι ρε γάτε”,”Τι παίζεις εκεί ρε γάτε”,στο τέλος μας έμεινε μεταφρασμένο...Υπήρχε και το swing σαν κατεύθυνση που θέλαμε να ακολουθήσουμε και να’μαστε! Πέραν της μουσικής έχεις και κάποιoν άλλο τρόπο για να εκφράζεσαι, ασχολείσαι με κάτι άλλο στον ελεύθερο χρόνο σου ; Λατρεύω τις χειροτεχνίες γενικότερα. Όταν μου έρθει φτιάχνω διάφορα. Κεριά,κούκλες,ότι περίτεχνο μου κατέβει. Λατρεύω επίσης την μαγειρική. Μ’αρέσει να συνθέτω νέες γεύσεις αυτοσχεδιάζοντας με διάφορα υλικά και μπαχαρικά οδηγούμενη από το γευστικό μου ένστικτο... Ποιες είναι οι μουσικές που σε συγκινούν περισσότερο ; Είναι πάρα πολλές...Λίγο δύσκολο να ξεχωρίσω...Θρέφω μεγάλη αγάπη για την κουβανική μουσική και συγκεκριμένα τον δίσκο Buena Vista Social Club.Μου αρέσει επίσης η πρώιμη jazz και περισσότερο σαν συνθέτης ο Duke Ellighton,οι φωνές των Ella Fitzgerald,Edith Piaf και της Σοφίας Βέμπο. Μου αρέσει o Jimi Hendrix, η Norah Jones, ο Ζαμπέτας....Η μουσική είναι απέραντη, πως να διαλέξεις από τόσα όμορφα που υπάρχουν....
Υπάρχει κάποιος μουσικός η συγκρότημα που θα ήθελες να βρεθείς μαζί του επι σκηνής; Mε τη μπαμπόγρια (χαϊδευτικά) τον Jeff Beck. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα ξέσπασμα στην χρήση των δωρεάν υπηρεσιών που συναντάμε στο διαδίκτυο (facebook,myspace κ.α.) όπου ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει τον δικό του «χώρο» και να προβάλλει την δουλειά του. Διαθέτοντας και εσύ προσωπικές σελίδες νιώθεις πως κερδίζεις πράγματα από όλο αυτό; Αν μη τι άλλο αυτοί οι διαδικτυακοί χώροι που ανέφερες μας βοηθούν να προβάλλουμε την δουλειά μας χωρίς κόστος. Αυτό από μόνο του είναι κάτι πολύ σημαντικό. Η χρήση αυτών των σελίδων και το γεγονός ότι πολύς κόσμος ασχολείται πλέον με αυτές, αποτελεί κάποιου είδους μοντέρνα κοινωνικοποίηση. Δυστυχώς αυτό είναι γεγονός. Οι άνθρωποι κοινωνικοποιούνται πλέον πίσω από την οθόνη του υπολογιστή τους. Μίλησε μου για τους υπόλοιπους γάτους της παρέας... Στην κιθάρα,την τρέλα και την φωνή είναι ο Γιώργος Ζερβός. Είναι ο αρχαιότερος της παρέας αφού μαζί είμαστε από το ξεκίνημα της γατοσύναξης. Στο σαξόφωνο και στα μπλιμπλικάκια είναι ο Μάριος Βαληνάκης,ο πατέρας της μπάντας..Τίτλος που του ταιριάζει απόλυτα γιατί είναι ο μεγάλος της παρέας αλλά γιατί έχει και ένα υπέροχο παιδάκι! Στα κουβαδάκια,τα τυμπανάκια και στα κλάξον είναι ο Ορέστης Γράβαρης, ο παιχνιδιαρόγατος.Και στο κοντραμπάσο του είναι ο Στάθης Παρασκευόπουλος,ο νεοφερμένος, ο ρούκι γάτος. Οι μέρες που διάγουμε δεν είναι οι καλύτερες σε πολλά επίπεδα ιδίως στο οικονομικό. Πως βλέπεις το τοπίο της ελληνικής δισκογραφίας αλλά και αυτό των συναυλιακών χώρων έτσι όπως διαμορφώνεται; Όσον αφορά την δισκογραφία τα δεδομένα είχαν ανατραπεί από τον καιρό που το cd ευτελίστηκε σαν προιόν με την άφιξη του διαδικτύου αλλά και με την διάδοση των μέσων παραγωγής μουσικής σε οικιακό επίπεδο. Έτσι, αφενός οι δισκογραφικές ,που έχουν όλες σχεδόν κλείσει, από την μία δεν κερδίζουν από την πώληση της μουσικής, από την άλλη δεν ελέγχουν την παραγωγή όπως γινόταν κάποτε.Επομένως, μονόδρομος αποτελεί η ιδιωτική πρωτοβουλία σε όλα τα επίπεδα παραγωγής, διάδοσης και εκτέλεσης της μουσικής.Ο καλλιτέχνης πρέπει να μεριμνήσει (εκτός από το να γράψει) για να ηχογραφήσει,να διαδόσει, να διαφημίσει την μουσική του,να κανονίσει live,τα πάντα! Οι συναυλιακοί χώροι όπως και όλες οι επιχειρήσεις περνούν κρίση.Αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να μειώσουν στο ελάχιστο τα εισιτήρια και να είναι πολλοί πιο προσεκτικοί σε όλες τις υπόλοιπες υπηρεσίες που προσφέρουν, γιατί το κοινό ,όντας φτωχότερο,ζυγίζει πολύ περισσότερο τα πράγματα επιλέγοντας πολύ διεξοδικά που και πως θα διασκεδάσει. Τα επόμενα σχέδια της Πέννυς Μπαλτατζή είναι.... Ο πρώτος δίσκος των Penny & The Swingin Cats και να πάω στο κολυμβητήριο..... [ ΛΙΝΚ ] www.myspace.com/pennybaltatzi // 21
art,ist
Interview. Odisseas Panierakis (od.penierakis@urbanstylemag.gr) / Photography. Alexander Petsavas
PAROV STELAR fast talking «Μοντέρνο ταξίδι σε ήχους εποχής» είναι μια μικρή φράση που χαρακτηρίζει την μουσική του επαρκώς. Το UrbanStyleMag παρουσιάζει έναν απ’τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της ηλεκτρονικής μουσικής στις μέρες μας, τον Parov Stelar... “A modern voyage to a vintage sound” is a small sentence that describes his music sufficiently. UrbanStyleMag presents a modern music genius… Parov Stelar… 22 // USM
music,echoe
Καλως ήρθες στην Αθήνα, ακόμα μια φορά. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που είσαι εδώ! Είναι γεγονός ότι επισκέπτεσαι την χώρα μας πολύ συχνά και το Ελληνικό κοινό λατρεύει τους ήχους σου. Ποιά είναι η γνώμη σου για τους Έλληνες; Το να έχω show στην Ελλάδα είναι σαν να πηγαίνω σπίτι... Λατρεύω τον κόσμο και γενικά τον «Ελληνικό τρόπο»... Επίσης έχετε καταπληκτικό χταπόδι...Θα μπορούσα να πεθάνω γι’αυτό!!
Hello Marcus and welcome to Athens, once again. We are very happy to have you here! It’s a fact that you visit our country very often and the Greek audience loves your sounds. What’s your opinion about the Greeks and how could you describe your trips here? To have a show in Greece is like coming home... I love the people and the entire “Greek way”... You also have the best octopus...I could die for it! Tell me some words about Parov Stelar & the Band… You took a huge risk and created a whole team of musicians. What changed in your appearances’ organization and the crowd’s feedback? It wasn΄t a risk... It was more of a challenge cause I’ve never worked with musicians on stage before. I travelled around as a dj but on a certain point in my career I was looking for a new challenge. You are right… It΄s not always easy to handle a band, because the team around us is much bigger than the guys you see on stage. In fact we are now between 13 - 15 people in the Parov Stelar band “family”. Your sound is really unique and in my opinion this is really important for a musician... Is this enough to give you satisfaction? Is it the main target of an artist? Of course. In times like that where everybody can create their music you have a huge number of new releases etc. so you need something unique that makes you visible in this itunes jungle. I think the target of a musician or artist is not always defined... You must create and if you get a nice feedback at the end it΄s incredible. I want to see smiling faces in crowd...That gives me satisfaction. As a producer and a performer share with us your goals… Have you fulfilled any of your dreams until today? I fulfilled so many dreams… First of all I am a lucky guy cause I found my wonderful wife Lilja Bloom! Last year we bought an old farmhouse and we live there. I also turned my passion to my job… That΄s great! If I could give a title to your productions I would use the sentence “a modern voyage to a vintage sound”. How could you describe your music? My music is like an emotional wave that touches your melancholic side but also a crazy party animal. I always try to find new ways and directions without losing my music identity. Thank you very much for your time and the great music you share with us… Thank you UrbanStyleMag…!!!
Πες μας λίγα λόγια για το project “Parov Stelar band”… Πήρες ένα τεράστιο ρίσκο και δημιούργησες μια ομάδα μουσικών. Τι άλλαξε στην οργάνωση των εμφανίσεών σου και την ανταπόκριση του κοινού; Δεν ήταν ρίσκο... Ήταν περισσότερο κάτι σαν πρόκληση γιατί δεν είχα ξαναδουλέψει με μουσικούς επι σκηνής. Ταξίδευα ανα τον κόσμο σαν DJ αλλά σε ένα σημείο της καριέρας μου έψαχνα για μια καινούργια εμπειρία. Έχεις δίκιο... Δεν είναι πάντα εύκολο να συντηρήσεις μια μπάντα κι αυτό γιατί τα άτομα γύρω μας είναι πολλά περισσότερα από αυτά που φαίνονται στην σκηνή. Στην πραγματικότητα τώρα είμαστε γύρω στους δεκατρείς με δεκαπέντε στην “Parov Stelar band” οικογένεια. Ο ήχος σου είναι πραγματικά μοναδικός και κατά την γνώμη μου αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν μουσικό. Είναι αρκετό για να είσαι ικανοποιημένος; Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος ενός καλλιτέχνη; Σίγουρα. Σε καιρούς όπως αυτός, όπου ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει την δική του μουσική, υπάρχει μεγάλος αριθμός νέων κυκλοφοριών οπότε χρειάζεσαι κάτι μοναδικό για να είσαι στην επιφάνεια σ το χάος του itunes. Πιστεύω πως ο στόχος ενός καλλιτέχνη δεν είναι πάντα ορισμένος... Πρέπει να δημιουργείς και αμα στο τέλος έχεις καλή ανταπόκριση είναι κάτι το μοναδικό. Θέλω να βλέπω χαμογελαστά πρόσωπα στο κοινό... Αυτό μου δίνει ικανοποίηση. Mοιράσου μαζί μας τα ονειρά σου, σαν παραγωγός και performer. Έχεις εκπληρώσει κάποιο μέχρι σήμερα; Έχω εκπληρώσει τόσα πολλά όνειρα... Πρώτο και σημαντικότερο, είμαι πολύ τυχερός επειδή βρήκα την καταπληκτική γυναίκα μου, την Lilja Bloom! Πέρυσι αγοράσαμε μια παλιά φάρμα και μένουμε εκεί. Έπειτα ακόμα ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα είναι το ότι έχω κάνει το πάθος μου επάγγελμα. Είναι τέλειο! Αν θα μπορούσα να δώσω τίτλο στις παραγωγές σου θα χρησιμοποιούσα την φράση «Μοντέρνο ταξίδι σε ήχους εποχής». Πως θα περιέγραφες την μουσική σου με λίγα λόγια; Η μουσική μου είναι σαν ένα κύμα συναισθημάτων που αγγίζει την μελαγχολική πλευρά του κόσμου, αλλά και σαν ένα τρελό party animal. Πάντα προσπαθώ να βρίσκω νέες τρόπους και κατευθύνσεις χωρίς να χάνω την ταυτότητα μου. Σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου και την υπέροχη μουσική που μοιράζεσαι μαζί μας... Ευχαριστώ πολύ UrbanStyleMag !!!
// 23
art,ist
Interview. Odisseas Panierakis (od.penierakis@urbanstylemag.gr)
talking with
Miss Kittin Η κορυφαία ίσως γυναίκα DJ στο πλαίσιο της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής στον κόσμο. Ποιός μπορεί να ξεχάσει κομμάτια όπως το ‘Kittin is High’ και το ‘Je t’aime moi non plus’ με τον θρύλο Sven Vath; Τρείς μήνες μετά την κυκλοφορία του πρώτου της club single με τίτλο ‘All you need’ η παραγωγός, DJ και θαυμάσια vocalist Caroline Hervé μιλάει στο UrbanStyleMag και το Ελληνικό κοινό εφ’ όλης της ύλης. She is one of the most respected female artists in today’s electronic scene with a great past and an even better future coming. Three months after her first ‘Club’ release by Mobilee Records named ‘All you need’ the producer, DJ and fabulous vocalist Caroline Hervé talks with UrbanStyleMag and the Greek audience.
24 // USM
music,echoe
You have a successful career as a DJ and composer for many years. Which day in your life did you decide that you’re going to focus on music and what spurred your interest in this kind of life? I never thought I would be a musician. After discovering rave parties and digging into the music, I happened to start putting two records together and it became a hobby. Many of my friends pushed me and I remember them telling me that I could live a wealthy life. Only when I wasn’t happy with my studies I started to focus on music, and only because I could earn my life with it. See, everybody think that you do it for the lifestyle. Not at all. You do it for the passion for music, only. See, it’s also a life of sacrifice where you spend most of your time away from home, family and friends. It’s a lot of work and people don’t see that, they only see the visible and fun part. What’s new in the Kittin World? We’ve heard your new EP, released by Mobilee on January…”All you need”. What to expect from you in the near future? I would like to release more dance EPs like the one on Mobilee. See, I never thought I was good at composing “club” tracks, but it’s a challenge I put myself into. On the other hand, I finished a new album, and I am taking my time to think about how I am gonna bring it out. I have many projects at the same time, in between song writing, DJing, which is my favorite skill, and club tracks. What can affect you and make you start a new music production? Do you have a particular ritual? It’s quite simple. I have an idea, a melody in my mind; I go in the studio and try to put it into music. Nothing in particular. I can write 3 tracks in 2 days, and make nothing for three months; it’s up to my inspiration and mood. I don’t go in the studio if I don’t have an idea. Many DJ’s say that mixing through computers made DJing accessible to almost everyone. Others say that now with digital DJing you don’t have to care about beat-matching and you can use more of your imagination. What’s your opinion on that topic? It’s true. I think this fight is hopeless. Computers will never create charisma or musical taste. If you have a shit taste, you won’t go anywhere. I just think people should focus on having fun with music, instead of trying to be really good with it. Focus on the soul, not on the machines. Your collaboration with The Hacker is for sure one of the greatest chapters in your career. How can you understand that an artist can be your “music soulmate”? It’s like a relationship which develops in time. Years after years, you know the other so well. We wouldn’t be that close if we wouldn’t had go through all this adventure in music. It would take another life to build the same complicity with someone else! Athens had the honor to have you for a unique DJset at Blend Club. What’s your opinion about the Greek audience? Greece is definitely a Southern destination, where people are extremely friendly, opened, sunny, and ultra expressive. It’s always a gift to have such an audience for a DJ gig, motivating. Would be hard to decieve them. UrbanStyleMag has to do with an alternative, urban lifestyle... Is Caroline’s lifestyle Urban? I live in Paris, a big city full of street art events and urban artists, for quite a long time. I like to walk in the streets and observe so I think I have a kind of “urban” lifestyle. However, I always try to be feminine and comfortable at the same time, just like when I am DJing.
Έχεις μια πολύ πετυχημένη και συνεχή καριέρα σαν dj και παραγωγός. Ποιά μέρα στην ζωή σου αποφάσισες ότι θα αφιέρωνες τον εαυτό σου στην μουσική και τι σου κέντρισε το ενδιαφέρον σε αυτό το lifestyle; Ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως θα γίνω μουσικός. Αφού ανακάλυψα τα rave parties και μπήκα βαθύτερα σε έναν τρόπο ζωής βασισμένο στην μουσική, έτυχε να ξεκινήσω να βάζω δύο δίσκους να παίζουν μαζί. Αυτό ήταν το hobby μου. Πολλοί φίλοι μου με πίεζαν να ασχοληθώ επαγγελματικά και για να με πείσουν θυμάμαι πάντα μου έλεγαν ότι θα μπορώ να βγάζω αρκετά χρήματα και να ζω πλουσιοπάροχα. Όταν δεν ήμουν ευχαριστημένη με τις σπουδές μου, τότε άρχισα να συγκεντρώνομαι στην μουσική. Βλέπεις, όλοι νομίζουν πως το κάνεις για το lifestyle και τα parties με σαμπάνιες. Καμία σχέση. Το μόνο κίνητρο είναι το πάθος για την μουσική! Αυτή η επιλογή συμπεριλαμβάνει πολλές θυσίες και προφανώς εννοώ την απόσταση από την οικογένειά σου και τους φίλους λόγω των αμέτρητων μετακινήσεων. Ο κόσμος όμως βλέπει μόνο την ευχάριστη πλευρά της δουλειάς μου. Τι νέα απ’τον κόσμο της Kittin; Ακούσαμε το νέο σου EP, που κυκλοφόρησε από την Mobilee τον Ιανουάριο. Τι να περιμένουμε στο άμεσο μέλλον; Θέλω να κυκλοφορήσω κι άλλα Dance EP’s σαν το ‘All you Need’. Βλέπεις, ποτέ δεν πίστευα ότι είμαι καλή στο να γράφω «Club» κομμάτια αλλά μ’αρέσουν οι προκλήσεις. Μόλις τελείωσα ένα καινούργιο album και χρειάζομαι λίγο χρόνο για να σκεφτώ πως θα το προωθήσω. Έχω πολλά projects στο μυαλό μου, επιπλέον την παραγωγή, το Djing, που είναι και το αγαπημένο μου, αλλά και τα «club» κομμάτια. Τι μπορεί να σε επηρεάσει ώστε να ξεκινήσεις ένα καινούργιο κομμάτι; Έχεις κάποιο συγκεκριμένο τελετουργικό; Είναι πολύ απλό. Έχω μια ιδέα, μια μελωδία στο μυαλό μου, πηγαίνω στο studio και προσπαθώ να δημιουργήσω με βασικό γνώμονα εκείνη. Τίποτα συγκεκριμένο. Μπορώ σε δύο μέρες να γράψω τρία κομμάτια αλλά έχει τύχει να περάσουν τρείς μήνες και να μην έχω κάνει τίποτα. Λειτουργώ πάντα με βάση την διάθεση και την έμπνευσή μου. Δεν πάω ποτέ στο studio αν δεν έχω κάποια ιδέα. Πολλοί DJ’s λένε πως μέσω των υπολογιστών το mixing έγινε προσβάσιμο για όλους. Άλλοι λένε ότι τώρα με το digital Djing δεν χρειάζεται ο εκάστοτε καλλιτέχνης να νοιάζεται για το beat-matching και χρησιμοποιεί περισσότερο την φαντασία του στα sets. Ποιά είναι η δική σου γνώμη πάνω στο θέμα; Έχεις δίκιο. Νομίζω πως αυτή η διαμάχη δεν έχει νόημα. Οι υπολογιστές δεν δημιουργούν το χάρισμα που πρέπει να έχεις για να πετύχεις. Αμα έχεις χάλια γούστο δεν θα πας πουθενά. Απλά, πιστεύω πως πρέπει να αρχίσουμε να περνάμε καλά με την μουσική μας. Ας συγκεντρωθούμε στην ψυχή και όχι στα μηχανήματα. Μεγάλο κεφάλαιο στην καριέρα σου είναι η συνεργασία σου με τον Hacker. Αλήθεια, πως μπορείς να καταλάβεις αν ένας καλλιτέχνης είναι μουσικά το άλλο σου μισό; Είναι σαν μια σχέση που εξελίσσεται με τον καιρό. Με τα χρόνια γνωρίζεις τον άλλο πολύ καλα. Σίγουρα δεν θα ήμασταν τόσο κοντά αν δεν περνούσαμε μαζί όλη αυτήν την μουσική περιπέτεια. Τώρα σκέφτομαι πως για να χτίσω την ίδια σχέση με κάποιον άλλο άνθρωπο θα μου έπερνε μια ζωή! Είχαμε την τιμή να σε έχουμε στην Αθήνα, για ένα μοναδικό DJ set στο Blend Club. Ποιά είναι η γνώμη σου για το Ελληνικό κοινό; Η Ελλάδα είναι ένας νότιος προορισμός , όπου ο κόσμος είναι πολύ ανοιχτός, φιλικός και ιδιαίτερα εκφραστικός. Είναι δώρο να έχεις ένα τέτοιο κοινό σε ένα gig και τεράστιο κίνητρο για να δώσεις ό,τι καλύτερο έχεις. Το UrbanStyle έχει να κάνει με έναν εναλλακτικό, αστικό τρόπο ζωής. Θα χαρακτήριζες τον τρόπο ζωής της Caroline Urban; Ζώ αρκετά χρόνια στο Παρίσι, μια μεγάλη πόλη με πολλά αστικά εικαστικά δρώμενα και πολλούς Urban καλλιτέχνες. Μ’αρέσει να περπατάω πολύ και να παρατηρώ οπότε θα χαρακτήριζα τον τρόπο ζωής μου κάπως Urban. Ωστόσο, πάντα προσπαθώ να είμαι θηλυκή και άνετη, όπως και όταν δουλεύω. // 25
art,ist
Interview. Panos Karatzas (p.karatzas@urbanstylemag.gr)
talking with
GummiHz
Ο Αλέξανδρος Τσότσος ο γνωστός σε πολλούς ως GummiHz ξεκίνησε πρόσφατα την δικιά του δισκογραφική εταιρία εμείς μιλήσαμε μαζί του και συζητήσαμε λίγα πράγματα για την δουλειά του και για την καινούργια του εταιρία. Alexander Tsotsos, known to many as Gummihz, recently launched his own record label. We talked together and discussed a bit about his work and his label. 26 // USM
music,echoe Hello Alexander. Wish you a good start for Claap and we were assured that it will go very well. Tell us a few words about yourself and what are you working on this time? Good evening Pano. This time i am preparing my releases for summer along with some remixes. Also, i am dealing with the procedural of Claap and of an other company that i only make edits. I also have my gigs at weekends, apart from next week when I have two shows in Berlin. This week at the Cookies (where they make very nice parties on Tuesdays) and at the Techno Taverna in Watergate. What are your plans for the Label? Do you believe that it was the right time to start something given the data of the present music market? My opinion is that there is no good or bad time to accomplish your ideas. There is just the moment that you decide to do something. My plans for the label for the time being is to release maxi-singles dance tracks for the people in clubs. Of course we are always looking for something new, material from artists and we have already formed a good group of producers with Nikola Gala and John Dimas. In future we will have releases from Argy, Quell and a mysterious duo, the Square Room Heroes among many others. Also soon we will start a Claap launch tour, where we will make some label showcases in clubs around the world. How is it like to be a greek living in Berlin, what do you miss and what do you have in abundance? Look, I have left Greece for 15 years now, and i only visit it to see my family, for gigs etc. So it is normal for me to be away from Greece, but this does not mean that I do not miss our beautiful country. I find that there is in abundance compared with Greece in understanding, creativity, infrastructure and respect. All these are available in Greece too, but our politicians have made the world forget all these values. Something that i hear for the last 15 years is that Greece sends her “children” away. I wonder if this will change sometime. This country has wealth, so many young people with ideas is a shame to be lost because of the system. It is too bad! Your first release in Claap with the name Sapfo exudes an air of mysticism and reminds us something from ancient Greece. Tell us a little about your inspiration, what made you write such a track? First, since it is the period of Easter, we wanted to make a dance track that can be played on the great week(laughs)Seriously now, in «Sapfo» which we’ve made together with Nikola, we wanted to present elements that express our cultural heritage. So what better than a Byzantine poem. So after we made the right (in our opinion) drums and the right atmosphere, the voice fit in perfectly and decided to use it.Our language, greek, is so beautiful but in my opinion it is hard for a clubber from another part of the world to understand it. So we used phrases from the poem “Of the bridal chamber I see you. “ Our blessings. (Laughter) Reveal us some of your plans for the near future. For the near future I have a solo release in Claap. Next, a release in These Days, a label of my good friend Argy and other two releases that i am still negotiating so I can not mention them at this moment. Thank you very much for your time! Hope to see you around soon either in Greece or in Berlin. Thank you too and i wish all the best to your team and your readers. Claap Links Web: www.claap.net Soundcloud: http://soundcloud.com/claap Facebook: http://www.facebook.com/claap Myspace: http://www.myspace.com/claaprecords Twitter: http://twitter.com/claap_records GummiHz Links Soundcloud: http://soundcloud.com/gummihz Facebook: http://www.facebook.com/gummihz Myspace: http://www.myspace.com/alextsotsos Twitter: http://twitter.com/gummihz
Καλησπέρα Αλέξανδρε. Ευχόμαστε καλή αρχή για την Claap και ήμαστε σίγουροι ότι θα πάει πολύ καλά. Πες μας λίγα λόγια για το που βρίσκεσαι και σε τι φάση σε πετυχαίνουμε αυτήν την περίοδο; Καλησπέρα Πάνο .Αυτό το διάστημα ετοιμάζω τις κυκλοφορίες μου για το καλοκαίρι μαζί με κάποια remixes. Παράλληλα, ασχολούμαι με τα διαδικαστικά της Claap και μιας ακόμα εταιρίας που κάνω μόνο edits. Επίσης έχω τις εμφανίσεις μου τα σαββατοκύριακα, εκτός από την άλλη εβδομάδα οπού έχω δυο εμφανίσεις στο Βερολίνο μέσα στην εβδομάδα στο Cookies (οπού κάνουν πολύ ωραία πάρτυ τις Τρίτες) και για την Techno Taverna στο Watergate. Προσφατα δημιούργησες το δικό σου Label τι σε έκανε να πάρεις αυτήν την απόφαση; Η απόφαση ήρθε κατά βάση μέσα από την ανάγκη για καλλιτεχνική ελευθερία. Επίσης ήθελα να φτιάξω μια πλατφόρμα όπου μπορώ να αναδείξω την δουλειά νέων και παλαιοτέρων παραγωγών που είναι του γούστου μου. Ακόμη η Claap είναι μια αφορμή για να δείξω στο κοινό μου τις επιρροές μου και γενικότερα μια άποψη πάνω στην σύγχρονη χορευτική μουσική. Ποια είναι τα σχεδία σου για το Label,πιστεύεις ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να ξεκινήσεις κάτι δικό σου συμφωνά με τα δεδομένα της παρούσας μουσικής αγοράς ; Η άποψη μου είναι ότι δεν υπάρχει καλή η κακή στιγμή για να πραγματοποιήσεις τις ιδέες σου. Υπάρχει απλά η στιγμή που αποφασίζεις ότι πρέπει να κάνεις κάτι. Τα σχεδία μου για το label προς το παρόν είναι να κυκλοφορούμε maxi-singles για να χορεύει ο κόσμος στα clubs. Βεβαίως πάντα ψάχνουμε για κάτι καινούργιο, υλικό από καλλιτέχνες και ήδη έχουμε σχηματίσει μια καλή ομάδα παραγωγών με τους Nikola Gala και John Dimas. Στο μέλλον σχεδιάζουμε κυκλοφορίες με τον Argy, Quell και ένα μυστηριώδες δίδυμο τους Square Room Heroes ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Επίσης σύντομα θα ξεκινήσουμε ένα Claap Launch Tour, όπου θα κάνουμε κάποια Label Showcases σε Clubs ανά τον κόσμο. Πως είναι για έναν Έλληνα να ζει στο Βερολίνο τι σου λυπεί και τη έχεις σε αφθονία; Κοιτά, έχω φύγει από την Ελλάδα εδώ και 15 χρόνια, και επισκέπτομαι για να δω τους δικούς μου, για εμφανίσεις κτλ. Οπότε είναι φυσιολογικό για μένα να είμαι μακριά από την Ελλάδα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μου λείπει η πανέμορφη χωρά μας. Αυτό που βρίσκω ότι υπάρχει σε αφθονία σε σχέση με την Ελλάδα είναι κατανόηση, δημιουργικότητα, υποδομή και σεβασμός. Όλα αυτά υπάρχουν και με το παραπάνω στην Ελλάδα, αλλά να ναι καλά οι πολιτικοί μας οι οποίοι έχουν κάνει τον κόσμο να ξεχάσει όλες αυτές τις αξίες. Αυτό που άκου εδώ και 15 χρόνια και βλέπω είναι ότι η Ελλαδίτσα διώχνει τα παιδιά τις. Αναρωτιέμαι αν μπορεί κάποτε να αλλάξει αυτό. Αυτή η χωρά έχει τόσο πλούτο, τόσα νέα παιδιά με ιδέες που είναι κρίμα να χάνονται επειδή το σύστημα χολενει εκεί. Κρίμα!! Το πρώτο σου release στην Claap με όνομα Sapfo μας αποπνέει ένα αέρα μυστικισμού και μας θυμίζει κάτι από αρχαία Ελλάδα θα ήθελα να μας πεις λίγα στοιχειά της έμπνευσης σου, τι σε έκανε να γράψεις ένα τέτοιο κομμάτι; Καταρχάς, αφού είναι και τις περιόδου, θέλαμε να κάνουμε ένα dance κομμάτι που να μπορεί να παίζεται την μεγάλη εβδομάδα!! (Γέλια) Πιο σοβαρά στο «Sapfo» το οποίο έχουμε κάνει μαζί με τον Nikola, θέλαμε να περάσουμε στοιχειά που εκφράζουν τη πολιτιστική μας κληρονομιά. Οπότε τι καλύτερο από ένα Βυζαντινό ποίημα. Έτσι αφού φτιάξαμε τα σωστά (κατά την άποψη μας) drums και την σωστή ατμόσφαιρα, η φωνή ταίριαξε απόλυτα και αποφασίσαμε να την χρησιμοποιήσουμε. Η Ελληνική μας γλωσσά είναι πανέμορφη αλλά κατά την γνώμη μου είναι δύσκολη για να την καταλάβει ένας clubber σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου. Οπότε χρησιμοποιήσαμε αποσπάσματα από φράσεις του ποιήματος «Των νυμφώνα σου βλέπω». Ευλογιά μας (Γέλια) Αποκαλυψες μας κάποια από τα σχέδια σου για το κοντινό μέλλον. Για το άμεσο μέλλον έχω την επόμενη μου solo κυκλοφορία στην Claap, μια κυκλοφορία στην These Days του καλού μου φίλου Argy και άλλες δυο κυκλοφορίες στις οποίες ακόμα διαπραγματεύομαι οπότε δεν μπορώ να τις αναφέρω προς το παρών. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου ελπίζω να τα πούμε σύντομα από κοντά είτε στην Ελλάδα είτε στο Βερολίνο. Ευχαριστώ και εγώ και πολλές ευχές στην ομάδα σας και τους αναγνώστες σας. // 27
art,ist
Cover. Chris Daskalakis (christofds@urbanstylemag.gr)
WHO
tareq
genre. Electro Synth Pop O Tareq γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη…τα τελευταία χρόνια μένει στην Αθήνα όπου εκεί συνεχίζει την καριέρα του μέσα από το τραγούδι και το djing. Η ιστορία του Tareq ξεκίνησε το 2002 όταν δημιουργήσανε το συγκρότημα «Techsoir» στο οποίο μέχρι και το 2009 ήταν ο frontman. Με τους Techsoir κυκλοφορήσανε tracks σε dance συλλογές… τον Ιανουάριο του 2008 το άλμπουμ «Dark Room» στην γνωστή δισκογραφική “Undo” της Αθήνας. Οι συμμετοχές του Tareq μαζί με καλλιτέχνες όπως Marsheaux, Digitalism, Rod Thomas, Cassey Spooner,V-Sag, Natasa Bofiliou κ.α. του έδιναν ένα δυνατό ερέθισμα για το προσεχές μέλλον, το οποίο τον βρίσκει εκτός τους Techsoir να συνεχίζει μόνος του, αξιοποιώντας όλες τις παραπάνω συνεργασίες.
Athens-Thessaloniki Undo Records/EMI Tareq is a Disco Lover ! A fish a bass a dark eye a disco beat. Tareq is half Jordanian, Half Greek and was born in Thessaloniki in 1983.He has studied piano and alto horn. Influenced by the electronic music scene,he focused in music production, dj-ing and singing. In 2002 he co-created the Nu electro band “Techsoir” in which until 2009,he was the front man. They released the album “Dark Room” in 2008. He has appeared in various festivals and concerts,alongside Greek and international artists such as Fischerspooner, Digitalism, U.N.K.L.E., Hercules And The Love Affair, James, Chicane, The Fall, Torture Garden. Along with d:tek and D.J Girl he is a member of the DJ team Sally Spektra, and he has played alongside artists such as Swayzak, Bottin, Rex the Dog, Grum, Mighty Mouse, Shit Robot, Tape to Tape,Jerry Bouthier, Metope and others. At the same time he started remixing and so far he has collaborated with Casey Spooner, Marsheaux, Gala, GAD, Blow Waves, Snoopy Lads and Rod Thomas. He has also produced music for theater plays, with most recent work being for the play “Rejected”. Tareq’s solo debut album, “Cocoon”, was released by Undo Records in 2010. It includes the radio hit singles “Cold” and “Mosquito”, featuring collaborations with Marsheaux, Lacquer, Natassa Bofiliou, V-Sag, Haris Attonis and others. More info: http://www.facebook.com/tareqdisco http://twitter.com/tareqdisco http://soundcloud.com/tareqdisco
28 // USM
http://www.sallyspektra.com
art,ist Cover. Nikos Grammatos ( info@rockap.gr )
interview
Οι φόβοι του πρίγκιπα Οι Φόβοι του πρίγκιπα είναι μια από τις αγαπημένες μας μπάντες, η οποία έδρασε την δεκαετία του ‘90, την χρυσή δεκαετία του ελληνόφωνου ροκ, και σίγουρα άφησε το στίγμα της ανεξίτηλα στον χώρο αν σκεφτούμε ότι ακόμα και σήμερα τα τραγούδια τους ακούγονται και υπάρχει κοινό που τους ζητάει. Στο άκουσμα ότι ετοιμάζουν ένα reunion συναυλιακό, το Rockap δεν μπορούσε να μείνει έξω από αυτό το γεγονός. Ο Νίκος Γραμμάτος και ο Αντρέας Σεϊντής επικοινώνησαν με τον τραγουδιστή του συγκροτήματος, τον Αντρέα Αλμπάνη και του έθεσαν μερικά ερωτήματα. Βάλτε “φόβους” για ηχητικό background και απολαύστε...
// 29
Τί ξύπνησε μέσα σας και θελήσατε να βρεθείτε και πάλι μαζί «Στην σκηνή», σαν ΦΟΒΟΙ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΑ; Πριν από λίγους μήνες, σε μια στιγμή out of the blue, συζητούσαμε το ενδεχόμενο να κάνουμε ένα κοινό live με τα σχήματα που παίζουμε τώρα, τους Action Ladies και τους Birthday Kicks, στη Λάρισα, διότι είχε περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που οι Action Ladies έπαιξαν στη Λάρισα. Μόλις συνειδητοποιήσαμε ότι θα βρισκόμασταν μετά από τόσα χρόνια όλοι μας στο ίδιο μέρος κουρδισμένοι και έτοιμοι για live, θεωρήσαμε δεδομένο ότι στο τέλος θα γινόταν ένα jam σε δυο-τρια κομμάτια των Φόβων. Επάνω στην κουβέντα ο καθένας από εμάς πρότεινε διαφορετικά κομμάτια και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πως θα ήταν να ξαναπαίζαμε επάνω σε αυτό το υλικό. Η πρώτη πρόβα ήρθε γρήγορα, ήταν γεμάτη με συναισθήματα και μνήμες και αποφασίσαμε να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα το αρχικό σχέδιο και να κάνουμε ένα reunion πάρτι προς τιμή των Φόβων του Πρίγκηπα. Γιατί είχε διαλυθεί το συγκρότημα; Η αλήθεια είναι ότι η αδράνεια των Φόβων δεν αποφασίστηκε αλλά προέκυψε με τον καιρό, κυρίως λόγω χιλιομετρικής απόστασης. Μένω εδώ και χρόνια στη Λάρισα ενώ ο Αντώνης, ο Πάρις και ο Degu παραμένουν στην Αθήνα. Πέρα από τη συναυλία αυτή, στις 8 Απρίλη στην Λάρισα, θα υπάρξει και συνέχεια; Να ελπίζουμε; Όταν είχαμε παίξει τελευταία φορά πριν περίπου από μια δεκαετία δεν γνωρίζαμε ότι εκείνη θα ήταν η τελευταία φορά, τουλάχιστον εκείνης της περιόδου. Χρωστάμε τουλάχιστον στον εαυτό μας να ανέβουμε στη σκηνή και να παίξουμε σαν να είναι η τελευταία φορά, σαν να μην υπάρχει αύριο. Εάν παρόλα αυτά επαναληφθεί στο μέλλον κάτι τέτοιο, θα γίνει και πάλι με την ίδια λογική. Η μουσική λένε δε σταματάει ποτέ. Εσείς τί κάνατε μετά τους Φόβους; Ο Αντώνης, ο Πάρις και ο Degu σχημάτισαν τους Action Ladies με τους οποίους έχουν εμφανιστεί σε αρκετά μέρη της Ελλάδας και έχουν ηχογραφήσει δικό τους υλικό σε αγγλικό στίχο. Ο Αντώνης έχει παίξει επίσης με άλλα groups όπως οι BBQ, Electrika, Tailor’s Tales και Groove Therapy. Ο Πάρις ασχολήθηκε πολύ με την παραγωγή και έγραψε προσωπικό υλικό κάτω από το όνομα Universally Unknown, ενώ τώρα συμμετέχει στην παραγωγή των Bokomolech. Εγώ σχημάτισα στη Λάρισα αρχικά τους TAZ (Temporary Autonomous Zones) που μετονομαστήκαν στην πορεία σε Birthday Kicks. Όλοι μας επίσης έχουμε συμμετοχές στο μουσικό κομμάτι διαφόρων projects, από χοροθέατρα και θεατρικά έργα μέχρι μουσική επιμέλεια σε ποιητικές βραδιές. Σαν ακροατές συνεχίζουμε να ακούμε σχεδόν τα πάντα και να τα συζητάμε μεταξύ μας. Εσείς που ζήσατε από μέσα την «άνθιση» της ελληνικής rock σκηνής, πείτε μου πώς είδατε τη συνεργασία σας με την Virgin; Όπως ακριβώς υπονοεί και η ερώτηση, το ότι κυκλοφόρησαν πολλοί ελληνόφωνοι ροκ δίσκοι από μεγάλες εταιρείες τη δεκαετία του 1990 δεν συνιστά ακριβώς άνθιση της ελληνικής σκηνής. Υπήρξαν πραγματικά σπουδαία συγκροτήματα εκείνη την εποχή που δεν βρέθηκαν με δισκογραφικό συμβόλαιο και δυστυχώς τώρα πια δεν τα θυμάται κανένας. Το ότι αυτά τα συγκροτήματα είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία αγγλόφωνα δεν είναι τυχαίο. Όσον αφορά εμάς, μέσω της συνεργασίας με τη Virgin, μας δόθηκε η ευκαιρία να ηχογραφήσουμε με πολύ καλές συνθήκες τους δίσκους μας, να βελτιωθούμε σαν μουσικοί μέσω της συνεργασίας μας με έμπειρους παραγωγούς και να ζήσουμε ολόκληρους μήνες μέσα σε στούντιο ηχογράφησης – γεγονός που σου αλλάζει για πάντα την αντίληψη της μουσικής ακόμα και ως ακροατή . Αυτό κρατήσαμε από τη συνεργασία με τη Virgin και πιστέψτε με ότι έχει μεγάλη αξία. Από την άλλη πλευρά, επειδή ποτέ δεν λειτουργήσαμε βάσει πλάνου ως μπάντα δεν μπορέσαμε να ακολουθήσουμε κάποιους από τους τρόπους εργασίας μιας δισκογραφικής εταιρείας, δηλαδή δεν «εκμεταλλευτήκαμε» το γεγονός ότι μας προωθούσε μια μεγάλη εταιρεία. Ούτε για αυτό όμως μετανιώνουμε. Αυτό που μάθαμε από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι, μια δισκογραφική εταιρεία δεν μπορεί να σε κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που είσαι, εάν εσύ δεν το θελήσεις. Γι’ αυτό το πράγμα μιλάει και η ιστορία του “Τελευταίου Διαστημοταυρομάχου” και χαίρομαι που πολλοί άνθρωποι το κατάλαβαν έτσι.
30 // USM
Με τα σημερινά δεδομένα θα ακολουθούσατε πάλι το δρόμο της δισκογραφικής ή θα κυκλοφορούσατε το υλικό σας ανεξάρτητα; Η πάλη της μουσικής με το εμπόριο αποτελεί αρχέτυπο στη ροκ ιδεολογία. Και είναι ένας αγώνας σοβαρός, αγνός και πάντα αδικαίωτος. Το να κυκλοφορήσει κανείς το υλικό του ανεξάρτητα δεν σημαίνει κατά ανάγκη ότι δεν θα ακολουθήσει το δρόμο του εμπορίου. Με τις σημερινές συνθήκες, όπου είναι πραγματικά εύκολο για κάποιον να διανέμει με μηδενικό κόστος τη μουσική του, εμείς ονειρευόμαστε την ελεύθερη κυκλοφορία του υλικού μας, και όχι απλά την ανεξάρτητη κυκλοφορία. Θεωρούμε ότι το ροκ που βγαίνει στην Ελλάδα μπορεί πια να οριστεί ως στοιχείο λαϊκού πολιτισμού, δηλαδή ότι παράγεται από τις κοινότητες των ανθρώπων, μιλά για αυτές τις κοινότητες και τους όρους ζωής τους, και απευθύνεται σε αυτές τις κοινότητες αδιαμεσολάβητα. Το 2005,ενώ η μπάντα ήταν ανενεργή συναυλιακά, είδαμε τη συμμετοχή σας σε ένα ελληνικό tribute album στους Depeche Mode. Πως προέκυψε αυτή η συμμετοχή; Μια τυχαία γνωριμία με μέλη του Hysterica (το ελληνικό fan club των Depeche Mode, αν όχι το μεγαλύτερο, ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο) μετατράπηκε σε πρόταση προς το συγκρότημα να διασκευάσει με όποιο τρόπο θέλει κάποιο κομμάτι των Depeche Mode. Διαλέξαμε το Never Let Me Down Again και το ηχογραφήσαμε γύρω στο 2001. Η συλλογή κυκλοφόρησε πολύ αργότερα. Με δεδομένη τη συμμετοχή σας στη συλλογή με αγγλικό στίχο και το ότι βάλατε στο 3ο σας album τραγούδι με αγγλικούς στίχους, μήπως τελικά το αγγλόφωνο τραγούδι, σας ελκύει περισσότερο και ήταν ένας κρυφός σας πόθος; Το να γράφουμε στα ελληνικά δεν ήταν συνειδητή επιλογή, δεν υπήρχε για εμάς τότε άλλη γλώσσα. Από την άλλη, όλοι μας έχουμε συνηθίσει να ακούμε την αγαπημένη μας μουσική κυρίως με αγγλικό στίχο. Κάποιες διασκευές που κάναμε από τις πρώτες μας κιόλας συναυλίες σε τραγούδια του Neil Young, των Ramones, των Stooges τα τραγουδούσε ο Αντώνης που είχε μεγαλύτερη εξοικείωση με τα αγγλικά και μπορούσε να τα ερμηνεύσει. Το ίδιο συνέβη και με τη διασκευή των Depeche Mode. Αργότερα ο Αντώνης έφερε αγγλικό στίχο για ένα κομμάτι που δουλεύαμε τότε ως instrumental και έτσι προέκυψε το Wings του “Τελευταίου Διαστημοταυρομάχου”. Δεν υπήρξε κανένας πόθος, ούτε κρυφός ούτε φανερός.
music,echoe
Είστε υπέρ ή κατά του downloading δίσκων; Νομίζω ότι δεν έχει τόση σημασία το μέσο αλλά το αποτέλεσμα. Είμαστε υπέρ της ελεύθερης διακίνησης της μουσικής, με όποιο μέσο κι αν γίνεται. Παλιότερα όλοι γράφαμε κασέτες. Κι αυτό πειρατεία ήταν αλλά δεν ενοχλούσε και τόσο. Το internet ήταν ένα πολύ καλό άλλοθι προκειμένου η παγκόσμια βιομηχανία της κουλτούρας να μην παραδεχτεί τα λάθη της. Από την άλλη, ειδικά οι νεώτεροι που δεν έχουν χρησιμοποιήσει πικάπ και δίσκους βινυλίου θα πρέπει να ξέρουν ότι το μουσικό αρχείο που ακούνε στον υπολογιστή τους είναι ποιοτικά ένα μουσικό υποκατάστατο του πραγματικού τραγουδιού, λόγω της συμπίεσης που επηρεάζει τις συχνότητες που μπορεί να ακούσει το ανθρώπινο αυτί. Είναι σαν να χάνεις μια διάσταση, σαν να αρκείσαι σε φωτογραφίες ενώ υπάρχει ένας απίθανος τρισδιάστατος κόσμος. Σε μερικά είδη μουσικής, αν όχι σε όλα, η πραγματική μαγεία ακούγεται μέσα από εξοπλισμό και μουσικά format που δυστυχώς δεν κυκλοφορούν ελεύθερα ή ημι-ελεύθερα στο internet. Ακούστε Led Zeppelin σε πικάπ με αναλογικό ενισχυτή και θα καταλάβετε τί εννοώ. Καθημερινά καταιγιζόμαστε από τηλεοπτικές πλαστικές κούκλες πορνοστάρ, γλάστρες τηλεοπτικών show που μας τις λανσάρουν σαν πρότυπα γυναίκας. Πιστεύατε ποτέ πως η ζωή που φυσήξατε κάποτε σε μια «χωμάτινη κούκλα» θα μπορούσε να στιγματίσει μουσικά μια μπάντα και να μείνει ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές; Η επιθυμία της χωμάτινης κούκλας δεν αφορά την επιθυμία των φθηνών και προσβλητικών τηλεοπτικών γυναικείων προτύπων. Η ουσία της χωμάτινης κούκλας είναι γήινη. Εάν οι επόμενες γενιές αποτελούνται από γήινους και όχι από εξωγήινους, τότε μπορεί να ξανακούμε το τραγούδι να μιλάει κάθε φορά για το τώρα που αισθανόμαστε με τον ίδιο εφηβικό τρόπο. Πώς βλέπετε την ελληνική σκηνή 10 χρόνια μετά; Για να απαντήσει κανείς σε αυτή την ερώτηση θα πρέπει να έχει πλήρη εικόνα, πράγμα δύσκολο. Ας πούμε, υπάρχει μεγάλη δραστηριότητα στο metal και τα παρακλάδια του που εγώ προσωπικά δεν παρακολουθώ τόσο ώστε να μπορώ να μιλήσω για αυτήν. Κατά καιρούς πέφτω επάνω σε συγκροτήματα που έχουν πραγματικά τη δυνατότητα να εντυπωσιάσουν οποιονδήποτε. Το επίπεδο έχει ανέβει και πολλά παιδιά δείχνουν να ξέρουν να χειρίζονται με αξιοζήλευτο τρόπο τον εξοπλισμό τους. Ό,τι συνέβαινε και στο παρελθόν όμως συνεχίζει να ισχύει και σήμερα. Οι μουσικοί και οι μπάντες που βάζουν ψυχή σε αυτό που κάνουν είναι ελάχιστοι και ακόμα λιγότεροι είναι εκείνοι που συνδυάζουν την ψυχή με την πίστη και τη συνέπεια. Αυτά τα στοιχεία δίνουν λόγους στο κοινό να θέλει να ακούει κάτι ξανά και ξανά και δίνουν στη μπάντα διάρκεια. Εκτός από τους Φόβους του Πρίγκιπα, τι άλλους φόβους έχετε για την σημερινή εποχή; Δεν ξέρω αν μπορείς να τον πεις ακριβώς φόβο, περισσότερο είναι μια δυσοίωνη υποψία ότι για ακόμα μια φορά θα καταπιούμε την πραγματικότητα σαν μια απλά δύσκολη κατάσταση εκχωρώντας περισσότερα δικαιώματα και μην παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μας. // 31
WHO
Interview. Panos Karatzas (p.karatzas@urbanstylemag.gr)
amphion team Μια νέα ομάδα η οποία εδρεύει εδώ και έναν χρόνο στην Θεσσαλονίκη συναντηθήκαμε μαζί τους και συζητήσαμε για την ηλεκτρονική σκηνή και για τα event τα οποία διοργανώνουν. It’s a new group, based for a year now in Greece. We met them and talked about electronic scene and the events they’re organizing. 32 // USM
music,echoe
Πως πήρατε την απόφαση να ξεκινήσετε την δικιά σας ομάδα; Ξεκινώντας, δανειστήκαμε το όνομα από τον τραγουδοποιό της αρχαιότητας Αμφίωνα και η επιλογή του έγινε με βάση την διαφορετικότητα που αναζητούσαμε στο όνομα της ομάδας. Η απόφαση για την δημιουργία της ομάδας πάρθηκε και από τα τέσσερα μέλη της δηλαδή τον Δημήτρη, το Λάζαρο, το Θωμά και το Γιώργο. Αυτό έγινε περίπου ένα χρόνο πριν, όπου ουσιαστικά ξεκινήσαμε να δραστηριοποιούμαστε στη Θεσσαλονίκη. Ο ουσιαστικός λόγος που έγινε αυτό ήταν και είναι η ανάγκη μας να διασκεδάζουμε σε χώρους και με μουσικές που μας εκφράζουν, πάντα φυσικά με τον κόσμο που έρχεται εκεί για να παρακολουθήσει κάποιο event μας. Επομένως, η ανάγκη αυτή μας οδήγησε στην συνεργασία με το πρώτο χώρο και το πρώτο όνομα το οποίο κλείσαμε.
How did you decide to start your own group? At first, we borrowed the name Amfionas, an ancient songwriter, and this choice was based on the difference we were looking for the name of the group.The decision to create the group, was made by it’s four members, Dimitris, Lazarus, Thomas and George.This happened almost a year ago, when we basically started our business in Thessaloniki. The main reason this happened was our need to have fun in places with music that expresses us , of course with the people who come there to watch us in any of our events.So, this need led us to collaborate with the first place and the first name we came up with. At this time, electronic scene is at it’s lows. In your opinion, what’s the reason? No doubt, the easy answer to this question is the bad condition of our country’s economics.But, as far as we are concerned, this speculation is not an excuse. As you can see, many events are taking place at the moment in Thessaloniki and of course not all of them are samples of quality and organization. We think that this is the reason why people of the electronic scene of the city, or not, have become very eclectic when it comes to go out.In every case, we believe that quality and good job behind events, sooner or later becomes recognized. What’s people’s feedback in every event of yours? Do you think you have achieved the aim you started for? Feedback, as everything new and different, was at some times more than we would have expected. The point is,the duration and the constant presence,however none of us would be happy if we only had a great feedback and then suddenly stopped the events. Our aim as I said above is purely entertainment, people who comes to our events and by extension our own. This happens in every party so the goal has been achieved from the first event. Of course, this wouldn’t happened without the help of members from other similar groups who support us and support us from the first day In the end i would like to ask you what are your plans for the future? Surely there is a plan, the difficulty and competitiveness that exists in the area have taught us to adapt easily. Sure, one of our plans is to aim future bookings larger and in larger spaces. It is something that we believe and expect from our selfs and from our audience too This requires much work and effort in something which we are accustomed and with the support of the world will become easier. Thank you for your time. We thank very much. Have fun!
H ηλεκτρονική σκηνή αυτή την περίοδο θα λέγαμε ότι είναι πεσμένη που νομίζεται ότι οφείλεται αυτό το γεγονός; Σίγουρα, η εύκολη απάντηση σε αυτή την ερώτηση θα μπορούσε να είναι η κακή οικονομική κατάσταση της χώρας μας. Για εμάς όμως αν και βολική η υπόθεση αυτή δεν αποτελεί δικαιολογία. Όπως, μπορείς να παρατηρήσεις πλέον γίνονται πάρα πολλά events στη Θεσσαλονίκη από τα οποία εκ των πραγμάτων δεν γίνεται όλα να αποτελούν υπόδειγμα ποιότητας και οργάνωσης. Αυτό, θεωρούμε ότι οδηγεί σιγά σιγά τον κόσμο που θεωρείται ή όχι μέρος της ηλεκτρονικής σκηνής της πόλης, να γίνει αρκετά επιλεκτικός στην έξοδο του. Σε κάθε περίπτωση πιστεύουμε ότι η ποιότητα και η σωστή δουλεία πίσω από τα events αργά ή γρήγορα αναγνωρίζεται. Ποιο είναι το feedback του κόσμου σε κάθε event σας ,πιστεύεται ότι έχετε πετύχει τον σκοπό για τον οποίο ξεκινήσατε; Όσον αφορά το feedback όπως σε κάθε τι νέο και διαφορετικό υπήρξε και σε κάποιες περιπτώσεις σε βαθμό που δεν το περιμέναμε. Το θέμα είναι όμως η διάρκεια και η συνεχής παρουσία, κανένας μας δεν θα ήταν ευχαριστημένος αν παρά το μεγάλο feedback ξαφνικά σταματούσαμε τα events. Ο σκοπός μας όπως σου είπα και παραπάνω είναι καθαρά η ψυχαγωγία, του κόσμου που έρχεται στα events μας και κατά προέκταση και η δική μας. Αυτό συμβαίνει σε κάθε πάρτυ επομένως ο σκοπός έχει επιτευχθεί άπω το πρώτο event. Φυσικά, δεν θα γινόταν αυτό χωρίς την βοήθεια μελών από άλλες παρόμοιες ομάδες που μας στήριζαν και μας στηρίζουν από την πρώτη στιγμή. Τελος θα ήθελα να σας ρωτήσω ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον; Σίγουρα υπάρχει ένα πλάνο, λόγω της δυσκολίας και της ανταγωνιστικότητας που υπάρχει στο χώρο έχουμε μάθει να προσαρμοζόμαστε εύκολα. Σίγουρα, αυτό στο οποίο στοχεύουμε μελλοντικά είναι μεγαλύτερα bookings σε μεγαλύτερους χώρους. Είναι, κάτι που πιστεύουμε ότι περιμένει και το κοινό μας αλλά που και οι ίδιοι θέλουμε και θα επιδιώξουμε. Αυτό, προυποθέτει δουλειά και πολύ προσπάθεια κάτι στο οποίο έχουμε συνηθίσει και που με τη στήριξη του κόσμου θα γίνει πιο εύκολο. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Και Εμείς Ευχαριστούμε πολύ. Καλή συνέχεια!! // 33
usm supporters ΜΕ ΛΕΥΚΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΜΑΥΡΟ-ΣΚΟΥΡΟ ΦΟΝΤΟ
ΜΕ ΛΕΥΚΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΜΑΥΡΟ-ΣΚΟΥΡΟ ΦΟΝΤΟ ΜΕ ΜΑΥΡΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΛΕΥΚΟ-ΑΝΟΙΧΤΟΧΡΩΜΟ ΦΟΝΤΟ
ΜΕ ΜΑΥΡΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΛΕΥΚΟ-ΑΝΟΙΧΤΟΧΡΩΜΟ ΦΟΝΤΟ
34 // USM
17th street Covered. Michael Meimaroglou
BLEEPS
36 // USM
17th Street
// 37
38 // USM
17th Street
// 39
40 // USM
under the gray
reflections, memories, music icons
κάτω απο το γκρίζο προβληματισμοί, αναμνήσεις, μουσικές εικόνες
// 41
θυμαμαι Covered by. Michael Meimaroglou
Little boy
Otoko no ko
Η πρώτη ατομική βόμβα που έπεσε στην Hiroshima πήρε την κωδική ονομασία “Little Boy”, Μικρό Αγόρι. 66 χρόνια μετά την καταστροφή που έφερε το «Μικρό Αγόρι» στην Hiroshima, η Ιαπωνία δέχεται ακόμη ένα μεγάλο πλήγμα με ραδιενεργό αποτέλεσμα… το πυρηνικό ατύχημα στην πόλη της Tokaimura. Η ποσότητα της ενέργειας που δημιούργησε η έκρηξη από το «Little Boy» ισοδυναμούσε με έκρηξη TNT 15 κιλοτόνων. Η μισή ενέργεια καταναλώθηκε όταν η έκρηξη δημιούργησε μία υψηλή πίεση αέρα με αποτέλεσμα την δυνατή έκρηξη της βόμβας. Το 1/3 της ενέργειας που δημιουργήθηκε καταναλώθηκε όταν η βόμβα δημιούργησε θερμότητα και η υπόλοιπη καταναλώθηκε για την παραγωγή της ραδιενέργειας. Στο κέντρο της έκρηξης, η θερμοκρασία έφτασε τους 3.871 Κελσίου! Τα Κτίρια παρέμειναν αμετάβλητα όμως όχι το ανθρώπινο σώμα. Η θερμότητα ήταν τόσο μεγάλη όπου τα ρούχα των ανθρώπων πιάσανε φωτιά σε απόσταση 1,5 μιλίου από την έκρηξη. Πολλές οροφές των κτιρίων λιώσανε από την θερμότητα. Το Μικρό Αγόρι δημιούργησε επίσης πολύ υψηλή πίεση. Η ταχύτητα του αέρα στο έδαφος μετά την έκρηξη έφτασε τα 980 μίλια την ώρα και αυτή η ταχύτητα ισοδυναμεί με 8,600 λίμπρες ανά τετραγωνικό πόδι. Στο 1/3 του μιλίου από την έκρηξη η ταχύτητα του αέρα έφτασε τα 650 μίλια και δημιούργησε 4,600 λίμπρες ανά τετραγωνικό πόδι. Με αυτή την δύναμη ισοπεδώθηκαν σχεδόν όλα τα κτίρια. Ένα μίλι από την έκρηξη η ταχύτητα του αέρα άγγιξε τα 190 μίλια και δημιούργησε την πίεση των 1,180 lbs. Η ταχύτητα αυτή είναι ικανή να καταστρέψει την στατικότητα των κτιρίων. Η έκρηξη δημιούργησε ακτίνες Άλφα, Βήτα και Γάμμα νετρονίων. Η ακτίνες Άλφα & Βήτα απορροφήθηκαν από τον αέρα άλλα η ακτίνες Γάμμα έμειναν στο έδαφος και μόλυναν με ραδιενέργεια τους ανθρώπους της Hiroshima. Η μόλυνση από ραδιενέργεια σκότωσε πολλούς ανθρώπους. Αυτοί που έζησαν μετά την έκρηξη πέθαναν μέσα στο διάστημα των 30 ημερών. Όσοι ήταν στις γύρο περιοχές προσβλήθηκαν με υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας της πρώτες 100 ώρες της έκρηξης. Οι θάνατοι από ραδιενέργεια ήταν σύνηθες φαινόμενο για τα επόμενα χρόνια μετά την έκρηξη. Ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση της πόλης ότι από το 1046 μέχρι το 1952 περίπου 60,000 άνθρωποι πέθαναν από την μόλυνση.
42 // USM
κάτω απο το γκρίζο
// 43
[GRAYZONE] // γκρίζα ζώνη
Μουσική Επιμέλεια: Αριστέα Παπαδημητρίου (aristeapj@gmail.com)
[NOW PLAYING] Wild Nothing - Chinatown http://www.youtube.com/watch?v=kbAISMzd7vA
// 45
Black&white BLACK & WHITE Cover/Photography: Aristea Papadimitriou (aristeapj@gmail.com)
One of a kind I need to keep you here 46 // USM
black & white
I need to picture you still I need to clear the fog // 47
black & white
We’ re not happy until we’re running away Clouds in your eyes 48 // USM
spot Cover. Michael Meimaroglou
Κορνηλία Σιδηρά Μερικοί το αποκαλούν πάθος , άλλοι επαγγελματισμό ... εγώ πολύ απλά το αποκαλώ ζωή. Ήμουν μόλις 13 όταν άγγιξα για πρώτη φορά φωτογραφική μηχανή. Τότε, κατάλαβα ότι οι φωτογραφίες μου, ήταν στιγμιότυπα ζωής. Από τότε, ποτέ δεν έχασα την ευκαιρία να ταξιδέψω για δουλειές σε αρχαιολογικούς χώρους , σε καταλόγους μόδας, τηλεοπτικές σειρές, εγκαταστάσεις θεατρικές, still-life, πορτραίτα, γάμους, βαπτίσεις … επίσης να συνεργαστώ με περιοδικά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Αγαπημένο μου είδος φωτογράφησης … με διάφορα , τα πορτραίτα, συγκινούμε πολύ όταν έχω απέναντι μου μια γυναίκα , ένα παιδί , μια γιαγιά , έναν άντρα ..διαβάζω την ζωή τους ολόκληρη μέσα από τα ματια τους. Πάντα βλέπω την καλλιτεχνική πλευρά της φωτογραφίας και κάθε γεγονός το αντιμετωπίζω με μια νέα προσέγγιση που εκφράζει την ουσία της κάθε ξεχωριστής στιγμής ως κάτι μοναδικό που δεν το έχω ξαναζήσει.
50 // USM
spot
// 51
52 // USM
spot
// 53
54 // USM
spot
// 55
56 // USM
spot
// 57
58 // USM
UrbanStyleMag
#20
issue
imports
ISSUEPeople
Ενας ζεν πρεμιέ στο κινηματογραφικό πανί…
Κώστας Κακκαβάς
Cover. Alexandros Gerasimou (alex@urbanstylemag.gr)
Ο Κώστας Κακκαβάς ένας από τους πιο χαρισματικούς και γοητευτικούς άνδρες που πέρασαν ποτέ από το κινηματογραφικό πανί γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936 και φοίτησε στη σχολή του Εθνικού θεάτρου. Ξεκίνησε την πορεία του στον χώρο της υποκριτικής πολύ νωρίς το 1955 στην ταινία «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη.Εκεί στην πρώτη του εμφάνιση εμφανίστηκε στους τίτλους ως Κώστας Καράλης αλλά στη συνέχεια το όνομα Κακαβάς ήταν αυτό που θα γράψει με χρυσά γράμματα μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη ιστορία κυρίως στο χώρο του σινεμά… θα πρωταγωνιστήσει σε αρκετές από τις πιο σημαντικές ταινίες μεγάλου μήκους που γυρίστηκαν στον εγχώριο κινηματογράφο και θα λάβει μέρος σε ένα πλήθος από φιλμ του λεγόμενου παλιού ελληνικού σινεμά. Θα συνεργαστεί με πολλούς σπουδαίους σκηνοθέτες και θα παίξει στο πλευρό καταξιωμένων και μεγάλων ηθοποιών της παλαιότερης γενιάς όπως οι Μελίνα Μερκούρη, Γιώργος Φούντας, Θανάσης Βέγγος, Κάκια Αναλυτή, Ξένια Καλογεροπούλου, Παντελής Ζερβός κ.α Ο ίδιος σε παλιότερη συνέντευξη του στο «Βήμα» έχει δηλώσει πως σε αντίθεση με το θέατρο στο σινεμά «Την ίδια ώρα όπου το λες εδώ, μπορείς να το πεις στη Θεσσαλονίκη, στην Καβάλα, στο Παρίσι...» δείχνοντας έτσι την προτίμηση του στον κινηματογράφο. Άλλωστε αυτόν υπηρέτησε από το ξεκίνημα του και σε αυτόν καθιερώθηκε μιας και θεωρείται κυρίως κινηματογραφικός ηθοποιός. Όχι πως δεν πρωταγωνίστησε σε θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές το αντίθετο μάλιστα υπήρξαν και εξαιρετικές στιγμές όπως η παραγωγή «Δύσκολα χρόνια» που προβλήθηκε το 1975 από την τότε ΥΕΝΕΔ. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του σε συνδυασμό με τον σωματότυπο που διέθετε τον έκανε να ξεχωρίζει από τους συμπρωταγωνιστές του σε όποια ταινία και αν γύρισε. Τα τελευταία χρόνια μιλάει με μια γοητευτική σιωπή μιας και έχει αποσυρθεί με έναν πολύ διακριτικό τρόπο από το προσκήνιο. Οι τελευταίες του εμφανίσεις όπου πρωταγωνίστησε ήταν για δυο εξαιρετικές ταινίες του Νίκου Ζερβού : «Ο Βαρώνος το 1996» (η σκηνοθεσία εδώ ανήκει στους Νίκο Ζερβό, Σάκη Μανιάτη) σε ένα θαυμάσιο σενάριο του πρόσφατα χαμένου Μπάμπη Τσικληρόπουλου και το «Στη σκιά του Λέμμυ Κώσιον» δίπλα στους Λάκη Κομνηνό, Έλενα Ναθαναήλ, Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, Σπύρο Φωκά. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που θα τον γοήτευε και θα τον κέρδιζε τόσο ώστε να «σπάσει» τη σιωπή του και να πρωταγωνιστήσει και πάλι γυρίζοντας τις επόμενες ταινίες του… (άσχετο αλλά για όποιον δεν την έχει δει, συστήνω τη δεύτερη ταινία του Κακκαβά «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας» (1955) μια από τις σπουδαιότερες ελληνικές βουκολικές ταινίες, ένα πραγματικό αριστούργημα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου σε σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου). 60 // USM
issue people [ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ BULB ] To BULB (www.bulbproject.gr), με όραμα την αειφορία, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την κοινωνική οικονομία, φιλοδοξεί να αναπτύξει δράσεις και να εδραιώσει καινοτόμες πρακτικές με αποτελεσματικό κόστος και όφελος για το φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον. Με το βλέμμα στραμμένο στο περιβάλλον, την κλιματική αλλαγή, την ενέργεια και τις εναλλακτικές μορφές της, το νερό, την βιοποικιλότητα, την ανακύκλωση και τη διαχείριση απορριμμάτων, σκοπεύει στην προώθηση και ανάπτυξη της παιδείας γύρω από τη προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος, τόσο στα αστικά κέντρα όσο και στην επαρχία, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Διοργανωνεται από την ΑΜΚΕ ΚΥΚΛΟΣ, υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς. Οι δράσεις του BULB θα ξεκινήσουν την 1η Ιουνίου με ένα πενθήμερο εκδηλώσεων στο χώρο του The Hub (www.thehubevents. gr), όπου θα φιλοξενηθούν ημερίδες, παιδικά εργαστήρια, καλλιτεχνική έκθεση, αφιέρωμα με ταινίες μικρού μήκους, fashion show, και πολλά άλλα events. Στη συνέχεια, οι δράσεις του BULB θα ταξιδέψουν σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, καταλήγοντας στο Βόλο, όπου θα πραγματοποιηθεί η τελετή λήξης. [ ΣΤΟΧΟΙ ] Μέσα από τους τρεις επιμέρους τομείς του (BULB Περιβάλλον, BULB Πολιτισμός, BULB Διάδραση), οι δρασεις στοχεύουν στα εξής:
ACT GREEN
1η ΙΟΥΝΙΟΥ – 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011
1. Αλλαγή συμπεριφοράς του πολίτη/καταναλωτή, για παιδιά και ενήλικες Δράση – Επιμόρφωση – Εκπαίδευση του πολίτη πάνω στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την διαχείριση των απορριμμάτων καθώς και στην ορθολογική χρήση και εξοικονόμηση της ενέργειας. 2. Νέο Επιχειρείν – Πράσινη Επιχειρηματικότητα Σεμινάρια – Ημερίδες – Συνέδρια με καλεσμένους ομιλητές από Ελλάδα και εξωτερικό, προερχόμενους από κυβερνητικούς φορείς, ακαδημαϊκό χώρο, επιχειρήσεις, ρυθμιστικές αρχές, οργανώσεις εκπροσώπησης καταναλωτών κ.α. με επιστημονικό και ενημερωτικό υλικό σχετικό σε θέματα επιχειρηματικότητας, τεχνολογίας και καινοτομίας για το ευρύ κοινό και θα συντελούν στη διαμόρφωση υπεύθυνων ανθρώπων με επιστημονική κοινωνική, πολιτισμική και πολιτική συνείδηση . 3. Συνέργιες/Κοινή Δράση με Βιομηχανίες με σκοπό την επίλυση προβλημάτων και την ανάπτυξη προγραμμάτων. [ ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ] Η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ΚΥΚΛΟΣ (http://vimeo.com/21750157) δημιουργήθηκε το 2005 στην Αθήνα με αντικείμενο τη δραστηριοποίηση για την προστασία του πολιτισμού, του περιβάλλοντος, του οικοτουρισμού, της παιδείας και της υγείας, καθώς και τη δημιουργική σύγκλιση, συνεργασία και ουσιαστική συμβολή των ενεργών επιστημονικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και αναπτυξιακών εν γένει δυνάμεων. Στόχος είναι η υποστήριξη μιας στρατηγικής για τη δυναμική και ολοκληρωμένη ανάπτυξη των επιμέρους περιοχών της ελληνικής επικράτειας και την ανάδειξη τους σε σημαντικό κόμβο διεργασιών στο χώρο της ευρύτερης δραστηριότητας της εταιρείας. Οι δραστηριότητές της, πλέον της ελληνικής επικράτειας, θα εκτείνονται και σε χώρες του εξωτερικού, συμπεριλαμβανομένων όλων των αναπτυσσόμενων χωρών. Εκτός από το BULB, ο ΚΥΚΛΟΣ διοργανώνει το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους PSAROKOKALO (www.psarokokalo.gr), μια ανεξάρτητη πρωτοβουλία που αποσκοπεί στην προβολή του έργου των νέων κινηματογραφιστών από όλο τον κόσμο και στην ανάδειξη και προώθηση της μικρού μήκους ταινίας, και το PSAROLOCO, το παιδικό κινηματογραφικό πρόγραμμα προβολών με επιλεγμένες βραβευμένες ταινίες μικρού μήκους, με στόχο να μεταφέρει την κινηματογραφική εμπειρία σε παιδιά και εφήβους.
// 61
Χορεύοντας Can - Can στη Θεσσαλονίκη
«Jampes et Joupes» Κείμενο. Βαγγελιώ Χρηστίδου
Εδώ κι ένα χρόνο περίπου μια νέα και διαφορετική χορευτική ομάδα χορού, η μοναδική ίσως στο είδος της, έχει κάνει την εμφάνισή της στη Θεσσαλονίκη. Το όνομα αυτής: «Jampes et Jupes». Και το αντικείμενό της: ο χορός στα βήματα του Can - Can. Δέκα κοπέλες, που με τις εντυπωσιακές στολές τους και την παιχνιδιάρική τους διάθεση, φέρουν σε κάθε τους εμφάνιση τον αέρα του Παρισιού του 19ου αιώνα και του Moulin Rouge και ζωντανεύουν εικόνες που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε δει μόνο σε ταινίες. Οι «Jampes et Jupes» (γαλλικό όνομα, που σημαίνει «πόδια και φούστες») δημιουργήθηκαν το 2010, ουσιαστικά από μια κοριτσιπαρέα. Η αρχική ιδέα ανήκε σε μία από τις κοπέλες, την Έβη Γκατζιούφα, που είναι και η υπεύθυνη για τις χορογραφίες της ομάδας. Έχοντας ασχοληθεί επαγγελματικά για χρόνια με το χορό στο Μπρίστολ της Αγγλίας όπου ζούσε (χόρευε afro και samba και εκπαιδεύτηκε στο βραζιλιάνικο χορό στη Βραζιλία) και με πολλές παραστάσεις με το δικό της samba γκρουπ στο ενεργητικό της, με την επιστροφή της στην Ελλάδα θέλησε να κάνει κάτι διαφορετικό. Να δημιουργήσει μια ομάδα Can - Can. «Το τελευταίο διάστημα που ήμουν στην Αγγλία, το Can - Can είχε αρχίσει να έρχεται πολύ στη μόδα. Γίνονταν πολλά πάρτι με τέτοιο θέμα, το κοινό το αποδεχόταν. Με είχε επηρεάσει πολύ ένα άλλο γκρουπ που είχαν σχηματίσει κάποιες φίλες στην Αγγλία και χόρευαν support σε γκρουπάκια, σε φεστιβάλ, σε συναυλίες που γίνονταν σε καταλήψεις», λέει η ίδια. «Το Can – Can με τραβούσε, γιατί μπορεί να το χορέψει οποιοσδήποτε. Μπορούσα να βρω κοπέλες που δεν ήταν ήδη χορεύτριες για την ομάδα, αφού είναι ουσιαστικό χοροθεατρικός και άτσαλος χορός, δεν έχει τις απαιτήσεις του μπαλέτου, π.χ., που θέλει να βγει τέλεια η χορογραφία. Σκαρφίζεσαι κινήσεις που να δείχνουν … ατσαλότητα, είναι και αστείο».
62 // USM
issue people Από το Μονπαρνέ σε όλο τον κόσμο Τι είναι όμως το Can - Can; Ο ζωντανός και ιδιαίτερα «επικοινωνιακός» θα έλεγε κανείς αυτός χορός (χαρακτηριστικό μουσικό θέμα του οποίου είναι το «Galop» από το έργο του Jacques Offenbach «O Ορφέας στον Άδη»), πρωτοεμφανίστηκε στην παρισινή εργατική τάξη, στο Μονπαρνέ της γαλλικής πρωτεύουσας, γύρω στα 1830. Το όνομά του σημαίνει «σκάνδαλο» και «σαχλαμάρες». Είναι δηλαδή ένας «σκανδαλώδης χορός» σε δύο τέταρτα, αφού το βασικό του χαρακτηριστικό είναι το σήκωμα της πλούσιας φούστας, με ψηλές κλωτσιές (η ιστορία του θέλει τις γυναίκες που το χόρευαν στα καταγώγια και τις θεατρικές αίθουσες του Παρισιού να προσπαθούν με κλωτσιές να τινάξουν ψηλά το καπέλο που φορούσε κάποιος άνδρας), με προκλητικές κινήσεις. Αρκετές φορές έγιναν προσπάθειες να περιοριστεί, με συλλήψεις μάλιστα χορευτριών, αφού η «καλή κοινωνία» θεωρούσε πως έθιγε τη δημόσια αιδώ. Επίσημα ωστόσο δεν απαγορεύτηκε ποτέ, αντίθετα εξαπλώθηκε τόσο στην Αγγλία όσο και την Αμερική, όπου απέκτησε και τις δικές του κανονικές χορογραφίες. Ενέπνευσε μάλιστα διάφορους ζωγράφους, με γνωστότερο τον Τουλούζ Λωτρέκ, που δημιούργησε πολλά έργα με χορεύτριες Can - Can. Η στολή και οι κινήσεις Την ατμόσφαιρα αυτή, μεταφέρουν οι «Jampes et Jupes» σε κάθε τους εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη. Οι στολές τους είναι σε μαύρο και κόκκινο και χρειάστηκαν πολύ καιρό να ραφτούν, αφού είναι ιδιαίτερα περίπλοκες και αποτελούνται από πολλά διαφορετικά κομμάτια. «Το Can - Can πάντα χορευόταν με μακριά φούστα με πολλά φουρό και ζαρτιέρες», λέει η Έβη. «Επειδή όμως φοβόμουν το ελληνικό κοινό, ξεκινήσαμε να χορεύουμε με κολάν. Τελικά το κοινό ήταν πολύ θερμό και δεν έδειξε ποτέ να παρεξηγεί το χορό μας και τώρα φοράμε πλέον … σκούρα καλσόν. Ζαρτιέρες, πάντως, δεν τολμάμε να βάλουμε!». «Οι κινήσεις του Can - Can είναι απλές, αλλά αφού τις κατακτήσεις μπορούν με σκέρτσο να γίνουν ακόμη πιο όμορφες», συνεχίζει η Έβη. «Επειδή ως χορός έχει έντονη ενέργεια και συνέχεια χοροπηδάς, απαιτεί καλή φυσική κατάσταση. Μεγαλύτερο πάντως ρόλο στις χορογραφίες, παίζουν οι σχηματισμοί που μπορούμε να δημιουργήσουμε μεταξύ μας προς όλες τις κατευθύνσεις και διαστάσεις. Όσο για τα μικρολαθάκια που γίνονται καμιά φορά, δεν αγχωνόμαστε γιατί οι κινήσεις που γίνονται με τα χέρια στις φούστες είναι τόσο εντυπωσιακές, που τα καλύπτουν. Οι πρόβες πάντως πρέπει να γίνονται από όλες μας μαζί, αφού το σπουδαιότερο είναι ο συγχρονισμός». Με κοινό που μεγαλώνει Η ομάδα αποτελείται πλέον από 10 κοπέλες, που με σειρά ένταξης είναι οι Έβη, Γιώτα, Σόφη, Μέρη, Κική, Ευγενία, Βιολέτα, Εύη, Μαρία Ν. και Μαρία Κ. και έχουν η καθεμιά τη δική της αρμοδιότητα, ανάλογα με τις γνώσεις και τις ικανότητες που έχει. Την πρώτη τους εμφάνιση στον κοινωνικό πολυχώρο «Micropolis» της Θεσσαλονίκης, ακολούθησε η συμμετοχή τους στο «Street Parade» πέρυσι το καλοκαίρι, καθώς και στο φεστιβάλ «Ευχαριστούμε που ενοχλείτε» («Kids in Action»), αλλά και στο φεστιβάλ «Zombie Riot» και στο μπαρ «Spitimou». Τις εμφανίσεις τους συνοδεύει πάντα άφθονο γέλιο και απανωτά χειροκροτήματα από το κοινό, που διασκεδάζει και δεν το κρύβει, χωρίς να βρίσκει κάτι προκλητικό σε αυτό που βλέπει. «Το κοινό δεν μας κάνει ποτέ χυδαία πειράγματα, ούτε νιώθουμε πως μας βλέπει έτσι κι αυτό μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε. Έχουμε μεγάλη συμπαράσταση από τους φίλους της καθεμιάς, αλλά το … fun club μας επεκτείνεται όσο πάει», λέει η Έβη. «Έχουμε μάθει πλέον να συγχρονιζόμαστε μεταξύ μας και μας βοηθάει πολύ και το ωραίο κλίμα που έχει δημιουργηθεί στο γκρουπ, δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο, αλλά έχουμε πολύ καλές σχέσεις και βρισκόμαστε και εκτός ομάδας. Και μας δίνει ικανοποίηση, το ότι καταφέραμε να κάνουμε ότι κάναμε και έχουμε ήδη προσκλήσεις από καλλιτέχνες της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας για φωτογράφηση και για συμμετοχή σε βίντεο κλιπ» (σ.σ. έχουν ήδη συμμετάσχει σε βίντεο κλιπ για ένα γκρουπ αντιεμπορευματικού χαρακτήρα). Οι «Jampes et Joupes» έχουν από εδώ και πέρα κι άλλες ιδέες για σόου, με νέες χορογραφίες, καινούρια κοστούμια και σκηνικά, όλα θα πάνε όμως βήμα – βήμα σύμφωνα με την Έβη. «Το πού θέλουμε να πάμε δεν το ξέρουμε, θέλουμε απλά να έχουμε απήχηση στο κοινό για να συνεχίσουμε να χορεύουμε!». * Τα μέλη της ομάδας βρίσκονται στον 4ο όροφο του κτιρίου της Ολύμπου 39 στη Θεσσαλονίκη, όπου παραδίδονται από την Έβη ανοιχτά μαθήματα Can - Can
// 63
BALKANS BEYOND BORDERS Balkans Beyond Borders σημαίνει Βαλκάνια χωρίς φραγμούς και προκαταλήψεις. Σε ένα κόσμο που οι νέοι ακόμα έχουν φωνή και όρεξη, η ομάδα του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Balkans Beyond Borders τη μεταφέρει με δημιουργικότητα στις δραστηριότητές του. Κύριος σκοπός των εννιά νέων που δημιούργησαν το ΒΒΒ είναι η προώθηση της συνεργασίας στα Βαλκάνια μέσα από τη δημιουργία ενός παγκόσμιου δικτύου νέων με όραμα για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις και με πίστη στις δυνατότητές τους. Τα μέλη της ομάδας είναι από την Ελλάδα, τη Βοσνία, την Αλβανία, τη Ρουμανία και την Ιταλία. Το ΒΒΒ στοχεύει στη διαμόρφωση ευρωπαϊκής συνείδησης στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, αντιλαμβανόμενο τον όρο ευρωπαϊκή ταυτότητα ως τη δυνατότητα ένταξης σε ένα ευρύτερο σύνολο το οποίο πρεσβεύει συγκεκριμένα ιδανικά και επιδιώκει τη συνεργασία και την αλληλεγγύη. O Οργανισμός Το Balkans Beyond Borders είναι μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία με έδρα στην Αθήνα που επιθυμεί να προάγει το διαπολιτισμικό διάλογο, καινοτόμες μορφές μάθησης και την παρακίνηση των νέων αξιοποιώντας ως μέσο την τέχνη του Κινηματογράφου και της Εικόνας. Για το λόγο αυτό το ΒΒΒ έχει αναλάβει κάποιες δραστηριότητες: - Το Βalkans Beyond Borders Φεστιβάλ ταινιών Μικρού Μήκους, το οποίο είναι ετήσιο, θεματικό και κάθε χρόνο ταξιδεύει και σε μια διαφορετική πόλη των Βαλκανίων, - Eργαστήρια (workshops) για παράγωγη ταινιών μικρού μήκους με διάδραση νέων από διάφορες Βαλκανικές χώρες, - Σεμινάρια- αφορμή για διάλογο και σκέψη- σε ακαδημαϊκό επίπεδο με κεντρικό θέμα τα Βαλκάνια, τη θεματολογία του φεστιβάλ και κάποια ταινία του φεστιβάλ - Tη δημιουργία ενός ευρύτερου δικτύου που θα αποτελεί φόρουμ επικοινωνίας και συνεργασίας αποτελούμενο από διάφορα φεστιβάλ ταινιών, πρεσβευτές της ιδέας του ΒΒΒ και άλλους ΜΚΟ. Διακρίσεις: Το Balkans Beyond Borders είναι η επίσημη συμμετοχή της Ελλάδας για το Βραβείο Νεότητας «Καρλομάγνος 2011».
64 // USM
issue people
Balkans Beyond Borders Short Film Festival 2011 Το θέμα του φετινού φεστιβάλ είναι η οποιασδήποτε μορφής κρίση και έχει τίτλο: “Who’s afraid of the big bad crises?” Δυνατότητα αίτησης έχουν νέοι από την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων (Νοτιοανατολική Ευρώπη) των οποίων η ταινία θα εμπνέεται από τον τίτλο του φεστιβάλ. Το Φεστιβάλ φέτος θα γίνει στις 20-22 Ιουνίου 2011 στην Αθήνα στο 6 D.O.G.S. Οι αιτήσεις συμμετοχής έχουν πάρει παράταση μέχρι τις 25 Απριλίου 2011. Η σύνθεση της κριτικής επιτροπής που θα επιλέξει τον τελικό νικητή για το Φεστιβάλ 2011 είναι ο Κωνσταντίνος Ρήγος, αναγνωρισμένος εικαστικός καλλιτέχνης, σκηνοθέτης και χορογράφος, η καλλιτέχνης Violana Murataj από την Αλβανία, ο Alex Iures, από τη Ρουμανία και η Milica Denic, από τη Σερβία. Η ομάδα προεπιλογής ταινιών θα συμπεριλαμβάνει επίσης το Luigi Mete, σκηνοθέτη και παραγωγό της περσινής νικήτριας ταινίας και την Adela Demetja, Υπεύθυνη της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του οργανισμού. Workshop Παραγωγής Ταινιών “Who’s afraid of the Big Bad crises?” - Σκόπια, Τίρανα, Αθήνα Κάθε workshop έχει ως στόχο την παραγωγή μιας συλλογικής ταινίας μικρού μήκους προκαλώντας τις παραδοσιακές μεθόδους παραγωγής ταινιών, να δώσει στους συμμετέχοντες τη δυνατότητα να οραματιστούν και να δημιουργήσουν έχοντας ως θέμα την κρίση οποιασδήποτε μορφής και να ανταλλάξουν απόψεις για τον κινηματογράφο, το ρόλο του σινεμά και για την περιοχή των Βαλκανίων. Τα μαθήματα θα πραγματοποιηθούν από τους παραγωγούς ταινιών Effi & Amir: www.effiandamir.net, θα είναι στα Αγγλικά και θα συμμετέχουν νέοι από διάφορες χώρες που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα Βαλκάνια. Όλα τα έξοδα είναι πληρωμένα. Τα workshops είναι μια συμπαραγωγή των: Balkans Βeyond Borders, (www.balkansbeyondborders.eu), Line Initiative από τα Σκόπια, (http://www.l-i-n-e.org/) and Tirana Art Lab Centre for Contemporary art από τα Τίρανα (http://tiranaartlab.wordpress.com/). Χορηγός των workshops είναι το ECF (European Culture Fund).
// 65
Eva Alexandropoulou Street talking
Interview. Panos Karatzas (p.karatzas@urbanstylemag.gr)
Καλησπέρα Εύα. Πού ζεις και με τι ασχολείσαι; Γεια σου Παναγιώτη. Γεννήθηκα και ζω στην Αθήνα. Μόλις τελείωσα τη δραματική σχολή και σπουδάζω θεατρολογία στο ΕΚΠΑ. Παράλληλα ασχολούμαι με το modeling. Μυρωδιές χρώματα και ήχοι που περιγράφουν το περιβάλλον σου. A women who doesn’t wear perfume has no future.(Coco Chanel). Fashion demands καθοριστικός παράγοντας! Η πόλη απαιτεί στυλ.Ανάλαφρα και sexy αρώματα και ‘’σωστά’’ χρώματα καλύπτουν κάθε περίσταση.Υπερβολή και υπερβολική απλότητα είναι ανεπιθύμητα.Το i-pod μου παίζει ό,τι χορεύει η πόλη στα night clubs και ανανεώνεται με κάθε νέα κυκλοφορία.Οτιδήποτε passe ή βαρετό είναι απλά out!
Hi Eva. Where do you live and what do you do? Hello Pano. I was born and live in Athens.I just finished drama school and i am studying Theatre Studies at Athens University. At the same time i am dealing with modeling. Smells colors and sounds that describe your environment? A women who doesn’t wear perfume has no future. (Coco Chanel). Fashion demands decisive factor! The city requires style. Breeze and sexy perfumes and the ‘’right’’colors cover every occasion. Excess and excessive simplicity is undesirable.My i-pod plays what the city dances in night clubs and renewed with each new release .Anything passe or boring is just out.
Πώς κυλάει η μέρα στην πόλη; Οι έντονοι ρυθμοί της πόλης μάλλον με ακολουθούν παρά τους ακολουθώ. Πρόγραμμα απαιτητικό και δύσκολο.Μαθήματα και δουλειές σε όλη την Αθήνα.Οι καφέδες με τους φίλους έχουν μειωθεί σημαντικά και η νυχτερινή μου ζωή απειλείται σοβαρά. Τώρα μου μπαίνει καλοκαίρι όμως δε σκοπεύω να χάσω event.Οι δουλειές μπορούν να περιμένουν.
How does the day roll in the city? The intense rhythms of the city follow me rather than follow them. The program is demanding and difficult. Courses and work across Athens.Coffees with friends have been reduced significantly and my night life is seriously threatened. Now that summer comes i do not intend to miss any event. The work can wait.
Modeling ή υποκριτική ή και τα δύο; Και τα δύο προς το παρόν. Όταν πρέπει να διαλέξω καταλήγω προφανώς σε αυτό που μου φαίνεται πιο δελεαστικό στη συγκεκριμένη περίπτωση και ανάλογα με την προσωπική μου διάθεση τη δεδομένη στιγμή.Τα λεφτά παίζουν ρόλο φυσικά..
Modeling,acting or both? Both of them at the moment. When i have to decide obviously i end up choosing what is more appealing in this case and depending on my mood at that moment. Money plays a role, of course ..
66 // USM
issue people
photo kolaz by
Athina Ioannidou
Eye captures by Apostolos Mpenakis
I saw Denmark wiki Denmark is a Scandinavian country in Northern Europe. The country of Denmark, together with Greenland and the Faroe Islands, comprises the Kingdom of Denmark (Danish: Kongeriget Danmark (help·info), Danish pronunciation: Faroese: Kongsríki Danmarkar; German: Königreich Dänemark). It is the southernmost of the Nordic countries, southwest of Sweden and south of Norway, and bordered to the south by Germany. Denmark borders both the Baltic and the North Sea. The country consists of a large peninsula, Jutland (Jylland) and many islands, most notably Zealand (Sjælland), Funen (Fyn), Vendsyssel-Thy (commonly considered a part of Jutland), Lolland, Falster and Bornholm, as well as hundreds of minor islands often referred to as the Danish Archipelago. Denmark has long controlled the approach to the Baltic Sea; before the digging of the Kiel Canal, water passage to the Baltic Sea was possible only through the three channels known as the “Danish straits”. Denmark is a constitutional monarchy with a parliamentary system of government. Denmark has a state-level government and local governments in 98 municipalities. Denmark has been a member of the European Union since 1973, although it has not joined the Eurozone. Denmark is a founding member of NATO and the OECD. Denmark is also a member of the Organisation for Security and Cooperation in Europe (OSCE). Denmark, with a mixed market capitalist economy and a large welfare state,[6] ranks as having the world’s highest level of income equality.[7] Denmark has frequently ranked as the happiest[8][9] and least corrupt country in the world.[10] The national language, Danish, is closely related to Swedish and Norwegian, with which it shares strong cultural and historical ties. 68 // USM
issue people
// 69
issue people
70 // USM
BACKpage fashion/home/books/tech/life/trash μόδα/σπίτι/βιβλία/τεχνολογία/ζωή/σκουπίδια
fashion,trash
Cover. USM // Stylist: Ioanna Anagnostidou ( fairyland.j@hotmail.com )
74 // USM
fashion,trash
// 75
DECORASON Cover. Sofia Pavlidou
78 // USM
decorason
// 79
papers Επιμέλεια. USM
BiG BANG COMIX #2 Επιμέλεια: Τάσος Μαραγκός Εκδόσεις. 9η Διάσταση
Το Βig Bang, υπήρξε ένα από τα πιο επιτυχημένα και καλοφτιαγμένα underground comics έντυπα και βραβεύτηκε με δύο Comicdom Awards, ως καλύτερο fanzine για τις χρονιές 2005 και 2006. Το 2007 (με μια μικρή αλλαγή στον τίτλο του), ανοίγει ένα νέο δημιουργικό κύκλο, αυτή τη φορά σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ένατη Διάσταση. Τέσσερα χρόνια μετά και αφού ο Τάσος Μαραγκός (aka Tasmar) δημιούργησε πέντε υπέροχα τεύχη ΚRΑΚ KOMIKS (για τις εκδόσεις Giganto), τη σειρά Όλα Είναι Κομικξς (για το περιοδικό 9) και το άλμπουμ Super Condom (για τη Jemma Press) βρήκε το χρόνο να συντονίσει τη δημιουργία ενός ακόμη Big Bang Comix τεύχους. Στο νέο τεύχος, μια πλειάδα γνωστών αλλά και νέων δημιουργών κόμικς ενώνουν τις δυνάμεις τους για τη δημιουργία μιας πολύ όμορφης ανθολογίας. Στα πλαίσια του εκδοτικού πειραματισμού, το format της έκδοσης αλλάζει ξανά (κάτι που σκοπεύουμε να κάνουμε και στο μέλλον) και στις σελίδες της θα βρείτε δουλειές των: Tasmar, Psithu, Σοφίας Ρούσου, Κωστή Τζωρτζακάκη, Πέτρου Χριστούλια, Τάσου Ζαφειριάδη,Τόμεκ, Κορίνας Βουλγαρίδου, Henrique Meireles, Μιχάλη Διαλυνά, Σταύρου Κιουτσιούκη, Γιάννη Τεξή, Δημήτρη Σαββαϊδη, Σοφίας Σπυρλιάδου, Χριστίνας Ανθηροπούλου, Σταυρούλας Ανθηροπούλου και Γιώργου Γούση.
Έλεος!
Σχέδιο-Σενάριο: Zaro Εκδόσεις. 9η Διάσταση Είναι κάποιες μέρες που όλα πάνε στραβά. Για τον Benny Less όμως κάθε μέρα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Κακομοίρης και άσχημος, μόνιμο θύμα των περιστάσεων και της κακής του τύχης, ο Benny αποτελεί τον ορισμό του αποτυχημένου ανθρώπου. Μέχρι εκείνη την ημέρα που ανακαλύπτει το νέο CD ενός ανερχόμενου metal συγκροτήματος. Από εκείνη τη στιγμή ο Benny αλλάζει… Κυριολεκτικά… Με προκλητικό μαύρο χιούμορ και αισθητική που «αλλάζει τα φώτα» στην πολιτική ορθότητα, ο Zaro δημιουργεί ένα ανήλεα αστείο κόμικ άλμπουμ περιγράφοντας μια κοινωνία χωρίς… έλεος. Με εντελώς διαφορετικό ύφος και σχεδιαστική γραμμή από αυτή με την οποία συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό (βλ. Neighborhood/ Ένατη Διάσταση), ο Zaro επιμένει στην «εξερεύνηση» της σκοτεινής πλευράς της ανθρώπινης φύσης, υιοθετώντας την αναρχική και slapstick προσέγγιση των ευρωπαϊκών underground κόμικς. Για ελεήμονες αναγνώστες με χιούμορ!
80 // USM
papers
ΕΠΙΛΑΡΧΙΑ
Σχέδιο-Σενάριο: Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος Εκδόσεις. 9η Διάσταση Λένε πως η θητεία στον Ελληνικό Στρατό είναι μια αυστηρά προσωπική υπόθεση. Λένε, επίσης, πως ο στρατός αντανακλά την κοινωνία που τον περιθάλπει. Η ανία, η ανοησία, η στασιμότητα, η τυπολατρία, μα, πάνω απ’όλα, ο παραλογισμός είναι κάποια μόνο από τα στοιχεία εκείνα που συντροφεύουν τις αναμνήσεις κάθε Έλληνα φαντάρου. Α! και οι ατελείωτες προσοχές! Στις σελίδες της Επιλαρχίας ο Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος παραθέτει το δικό του -μάλλον- αλλόκοτο ημερολόγιο θητείας, αναμιγνύοντας πραγματικά περιστατικά με σουρεαλιστικές καταστάσεις που ποτέ δεν θα συνέβαιναν εντός των ελληνικών στρατοπέδων. Ή μήπως…; Πρόκειται για ένα σκωπτικό, αιρετικό και, ελαφρώς βλάσφημο, σχόλιο πάνω στη θητεία, τη «μαμά Πατρίδα», την ανθρώπινη βλακεία, την χαμένη αξιοπρέπεια, την κοινωνία ολόκληρη… Η Επιλαρχία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες στις σελίδες του περιοδικού κόμικς και SF 9 της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, το χρονικό διάστημα 2003-2006. Η Ένατη Διάσταση, συνεχίζοντας τη συνεργασία της με τον ζωγράφο και εικαστικό Κωνσταντίνο Παπαμιχαλόπουλο συγκεντρώνει αυτές τις ιστορίες σ’ έναν καλαίσθητο και πολυσέλιδο τόμο, δίνοντας μια νέα και πιο ολοκληρωμένη διάσταση στο έργο του.
// 81
food,square
Interview: Maria Toumpi ( Clinical Nutritionist - Dietitian )
Βιολογικός Οίνος Στο χωριό Κούτσι της Νεμέας, σε έναν άρτια περιποιημένο αμπελώνα, συναντήσαμε τον Κύριο Χρηστάκο Σταύρο, καλλιεργητή και παραγωγό ερυθρού βιολογικού οίνου. Γιατί βιολογική και όχι συμβατική γεωργία; Η βιολογική γεωργία θα έπρεπε να ήταν ο μοναδικός αποδεκτός τρόπος άσκησης της γεωργίας και αυτό για πολύ σημαντικούς λόγους που αφορούν στις κλιματικές αλλαγές αλλά και στη μόλυνση της διατροφικής αλυσίδας. Αφορά επίσης στην εθνική οικονομία. Η βιολογική γεωργία είναι μέρος της λύσης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας σε επίπεδο εθνικό, αλλά και ηθικό. Η σύνδεση μεταξύ εθνικής οικονομίας και βιολογικής γεωργίας μου φαίνεται κάπως άτοπη. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι η βιολογική γεωργία μπορεί να συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας, ειδικά σε μια τέτοια κρίσιμη περίοδο; Καλλιεργώντας βιολογικά θα μειώσουμε τις εισαγωγές φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων που στην πλειοψηφία του παράγονται σε μια ξένη χώρα. Διατηρούμε δηλαδή θέσεις εργασίας που δεν μας ωφελούν και ουσιαστικά δεν χρειαζόμαστε Η παραγωγή βιολογικών προϊόντων θα ωφελήσει τις εξαγωγές μας και θα απαντήσει στην ήδη αυξημένη ζήτηση που υπάρχει ειδικά στις χώρες της Ευρώπης. Την τεχνογνωσία, σε ό,τι αφορά την βιολογική γεωργία, την έχουμε και πρέπει να την αξιοποιήσουμε, όχι μόνο για λόγους οικονομικούς αλλά και ηθικούς. Ηθικό είναι ο καταναλωτής να αγοράζει ασφαλή για την υγεία του προϊόντα κι όχι προϊόντα επιμολυνσμένα με ισχυρά φυτοφάρμακα.. 82 // USM
food,square
Αναφερθήκατε επίσης και στην μόλυνση του περιβάλλοντος εξαιτίας της άσκοπης χρήσης φυτοφαρμάκων, όπως καταλαβαίνω. Τι μέσα χρησιμοποιείτε στην βιολογική γεωργία προκειμένου να προστατεύσετε το περιβάλλον, αλλά και τον καταναλωτή; Η συμβατική γεωργία είναι ο κύριος φορέας μόλυνσης του περιβάλλοντος και μέσω των προϊόντων της που φτάνουν στον καταναλωτή, αλλά και μέσω του τρόπου άσκησης της ίδιας της συμβατικής γεωργίας. Η υπολειμματικότητα από ισχυρά διασυστηματικά φυτοφάρμακα, νιτρικά και ζιζανιοκτόνα που καταλήγουν στον υδροφόρο ορίζοντα, δημιουργεί μόλυνση που μας επηρεάζει όλους. Αντίθετα στην βιολογική γεωργία και πιο συγκεκριμένα στην βιολογική αμπελουργία, για να σας μιλήσω υπό την ιδιότητα μου, χρησιμοποιώ χαλκό, θειάφι ασβέστη και μόνο φιλικά προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο φυτοπροστατευτικά που προστατεύουν από τις ασθένειες που προσβάλλουν τον αμπελώνα χωρίς να αφήνουν ανεπιθύμητες υπολειμματικότητες. Έτσι παράγουμε προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας και ποιότητας.Θα μπορούσε να πεί κανείς ότι καλλιεργούμε όπως οι παππούδες μας για να έχουμε προϊόντα όπως των παπούδων μας. Για να χαρακτηριστεί ένα προϊόν ως βιολογικό, πρέπει να καλλιεργηθεί με συγκεκριμένο τρόπο λοιπόν. Υπάρχει καθοδήγηση ή έλεγχος από το κράτος και πως μπορεί ένας καταναλωτής να ξεχωρίσει τα βιολογικά προϊόντα; Στην δική μου περίπτωση, πολύτιμοι καθοδηγητές και αρωγοί σε αυτή μου την προσπάθεια είναι το ινστιτούτο ποιοτικού ελέγχου ΒΙΟΕΛΛΑΣ που διαθέτει εξειδικευμένο και πάντα πρόθυμο προσωπικό να λύσει τυχόν απορίες. Έλεγχος γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα στις καλλιέργειες, χωρίς προειδοποίηση, γεγονός που αυξάνει την αποτελεσματικότητα. Επίσης γνωστά ινστιτούτα πιστοποίησης στον ελληνικό χώρο είναι οι ΔΗΩ και ΑΕΙΦΟΡΙΚΗ. Τώρα όσον αφορά στην σήμανση των βιολογικών προϊόντων, αν πρόκειται για νωπά οπωρολαχανικά θα πρέπει ο καταναλωτής να ζητά την επίδειξη του πιστοποιητικού που παραχωρεί το ινστιτούτο ποιοτικού ελέγχου με το οποίο είναι συμβεβλημένος ο παραγωγός. Αν πρόκειται για τυποποιημένο προϊόν όπως στην περίπτωσή μας, θα πρέπει αναζητήσει στην ετικέτα του το λογότυπο που έχει παραχωρήσει το ινστιτούτο ποιοτικού ελέγχου καθώς και τους κωδικούς μονάδας και της μονάδας που τυποποίησε το προϊόν. Συγκεκριμένα στην δική σας ετικέτα κρασιού, ποιοι είναι αυτοί οι κωδικοί; Ο πρώτος, κωδικός μονάδας είναι ο αμπελώνας που καλλιεργείται από εμένα υπό την επίβλεψη και τον έλεγχο του ινστιτούτου ΒΙΟΕΛΛΑΣ. Ο δεύτερος κωδικός είναι το οινοποιείο που οινοποίησε τα σταφύλια του αμπελώνα και εμφιάλωσε το τελικό προϊόν “Διονύσιο Δώρο” Οίνος Προϊόν Βιολογικής Γεωργίας. Πίσω όμως από τους κωδικούς βρίσκονται οι άνθρωποι εκείνοι, που επισταμένα και υπεύθυνα εργάστηκαν ακολουθώντας συγκεκριμένο πρωτόκολλο εργασιών και διαδικασιών μεταποίησης, με μέριμνα για τον καταναλωτή και το περιβάλλον, αποδίδοντας εντέλει ένα υπέροχο, αληθινά αγνό κρασί.
// 83
natural,park Covered: Theodoros Morfidis
Πυρηνική ενέργεια Πυρηνική ενέργεια Πυρηνική ενέργεια
Η ανακάλυψη, το χρονικό της καταστροφής και οι επιπτώσεις της!
Πυρηνική ενέργεια ονομάζεται η ενέργεια που απελευθερώνεται όταν μετασχηματίζονται ατομικοί πυρήνες. Είναι δηλαδή η δυναμική ενέργεια που είναι εγκλεισμένη στους πυρήνες των ατόμων λόγω της αλληλεπίδρασης των σωματιδίων που τα συνιστούν. Η πυρηνική ενέργεια απελευθερώνεται κατά τη σχάση ή σύντηξη των πυρήνων και εφόσον οι πυρηνικές αντιδράσεις είναι ελεγχόμενες (όπως συμβαίνει στην καρδιά ενός πυρηνικού αντιδραστήρα) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καλύψει ενεργειακές ανάγκες. Σε έναν τυπικό πυρηνικό αντιδραστήρα για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ο πυρήνας του αντιδραστήρα (reactor core) αποτελείται από 80 με 100 τόνους ουρανίου σε παραπάνω από 30.000 ράβδους καυσίμων. Οι ράβδοι καυσίμων αποδίδουν τη θερμότητα που παράγουν στο νερό, σε μια σειρά ατμοπαραγωγών (μπόϊλερ) ή άμεσα (το δοχείο του αντιδραστήρα είναι και δοχείο ατμοπαραγωγής, σύστημα τύπου BWR,). Ο ατμός συνεχίζει την πορεία του για την κίνηση ατμοστροβίλων (τουρμπίνες) που συνδέονται με μια ηλεκτρική γεννήτρια. Ακολουθεί ψύξη του κορεσμένου ατμού που εξέρχεται από τους ατμοστροβίλους, ο οποίος συμπυκνώνεται και διοχετεύεται και πάλι στο σύστημα. Ο διαχωρισμός του νερού ψύξης σε δακτυλίους συμβάλει στην ελαχιστοποίηση του ρίσκου να φτάσει το μολυσμένο νερό στο περιβάλλον. Οι μεγάλες ποσότητες ατμού που εξέρχονται από τους πύργους ψύξης προέρχονται από κύκλωμα νερού ψύξης που είναι ανεξάρτητο από το σύστημα ατμοπαραγωγής.
84 // USM
natural,park Η πυρηνική ενέργεια ξεκίνησε με την ιδέα μιας σχετικά φτηνής μορφής ενέργειας, την οποία μέχρι και σήμερα χρησιμοποιούν αρκετές χώρες για να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες. Στις μέρες μας 31 χώρες διαθέτουν συνολικά 441 πυρηνικούς αντιδραστήρες σε λειτουργία καλύπτοντας το 16% των ενεργειακών τους αναγκών. Η Γαλλία διαθέτει 59 αντιδραστήρες με ενεργειακή κάλυψη 78%. Για να λειτουργήσουν οι αντιδραστήρες, η Γαλλία καταναλώνει περίπου 10.000 τόνους ουρανίου καυσίμου το χρόνο. Αξίζει να σημειωθεί πως οι μεγαλύτερες πυρηνικές δυνάμεις είναι οι ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία και η Γερμανία οι οποίες δεν κατασκευάζουν πλέον πυρηνικούς αντιδραστήρες, ούτε σχεδιάζουν. Σήμερα σε όλο τον κόσμο κατασκευάζονται γύρω στους 25 αντιδραστήρες.4 στη Ρωσία,9 στην Ινδία και 5 στην Κίνα (4+9+5). Τα επόμενα χρόνια τρεις ακόμα χώρες θα αποκτήσουν σταθμούς πυρηνικής ενέργειας (Ιράν, Αίγυπτος, Βόρεια Κορέα). Αρκετές ακόμα χώρες διαθέτουν πυρηνικούς αντιδραστήρες μικρής ισχύος για ερευνητικούς σκοπούς. Ανάμεσά τους η Ελλάδα με τον 5 ΜW αντιδραστήρα στο Κέντρο Έρευνας «Δημόκριτος». Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως η πυρηνική ενέργεια είναι και αυτή μια μορφή ενέργειας. Όπως όλες οι ανακαλύψεις, έτσι και η πυρηνική ενέργεια ως αρχή της είχε να μπορέσει να βοηθήσει τον άνθρωπο σε διάφορους τομείς. Γνωρίζουμε όμως, ότι όπου υπάρχει άνθρωπος, υπάρχει και καταστροφή. Είτε αυτή είναι καταστροφή του περιβάλλοντος, είτε απώλεια ανθρώπων. Έτσι την δεκαετία του ’40 αναπτύχθηκαν πυρηνικά προγράμματα προσανατολισμένα στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Οι καταστροφές ήταν αμέτρητες. Η πυρηνική ενέργεια είχε πέσει σε λάθος χέρια και ανά πάσα στιγμή ο πλανήτης μας μπορούσε να καταστραφεί ολοκληρωτικά. Την δεκαετία του ’50 οι επιστήμονες των Ηνωμένων Πολιτειών ευελπιστούσαν στην ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας για την κάλυψη των ενεργειακών τους αναγκών. Όμως ο διαρκής κίνδυνος σοβαρών ατυχημάτων και το ουσιαστικά άλυτο πρόβλημα της ανάγκης για επ’ αόριστον αποθήκευση των πυρηνικών αποβλήτων, έκανε τους ανθρώπους και τους επιστήμονες να κοιτάξουν την πυρηνική ενέργεια λίγο πιο επιφυλακτικά. Ζωντανά παραδείγματα για τους κινδύνους είναι το πυρηνικό ατύχημα με διαρροή ραδιενέργειας στον Καναδά, το 1952. Ήταν ωστόσο μικρής κλίμακας και δεν προκάλεσε θύματα ή αξιόλογη ρύπανση. Από τότε έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 25 μικρής ή μεσαίας σημασίας ατυχήματα και ένα σοβαρό, αυτό στο Τσέρνομπιλ στις 26 Απριλίου 1986. Το 1964 ένας αμερικανικός δορυφόρος εφοδιασμένος με πλουτώνιο 238 για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας δεν κατόρθωσε να μπει στην προγραμματισμένη τροχιά και κατά την επάνοδό του στη Γη καταστράφηκε απελευθερώνοντας στην ατμόσφαιρα αρκετή ραδιενέργεια ώστε να μετρηθεί με τα μέσα της εποχής. Το πιο πρόσφατο ατύχημα ήταν αυτό στην Ιαπωνία που συνέβη πριν λίγες μέρες στην πόλη της Φουκουσίμα. Η ζωή των ραδιενεργών στοιχείων είναι τεράστια. Αναφορικά: το πλουτωνίο έχει χρόνο ημιζωής 24.000 χρόνια. Θα απαιτηθούν 240.000 χρόνια (10 χρόνια ημιζωής) για να απομείνει το 0,1% της αρχικής ραδιενέργειας και 720.000 χρόνια (30 χρόνια ημιζωής) για να θεωρηθεί ασφαλής μια περιοχή που μολύνθηκε με αυτό. Από αυτό το παράδειγμα του χρόνου ημιζωής του πλουτωνίου καταλαβαίνουμε το μέγεθος της καταστροφής στο περιβάλλον και στον άνθρωπο. Στο Τσερνόμπιλ παρατηρήθηκε αύξηση της εμφάνισης καρκίνου του εγκεφάλου στα παιδιά. Ο αριθμός των κρουσμάτων αυξήθηκε κατά 5,8 φορές στα μικρά παιδιά και κατά 10 φορές στα νεογέννητα. Οι εγκυμονούσες γυναίκες εμφάνισαν ψυχιατρικές ασθένειες με μεγαλύτερη συχνότητα, ενώ τα παιδιά που δέχθηκαν ακτινοβολία κατά την εμβρυϊκή ζωή τους εμφάνισαν αυξημένα ποσοστά νευρολογικών διαταραχών ή και καθυστέρηση στη νοητική ανάπτυξή τους σε σχέση με παιδιά «καθαρών» περιοχών. Παρατηρήθηκε μικρή σχετικά αύξηση των λευχαιμιών. Ομοίως αυξήθηκαν οι συμπαγείς όγκοι αλλά και τα καρδιαγγειακά, αύξηση δυσλειτουργιών του θυρεοειδούς, η οποία με τη σειρά της συνεισφέρει στην αύξηση των αναπαραγωγικών δυσλειτουργιών, ιδιαίτερα μεταξύ γυναικών που ήταν παιδιά ή έφηβες όταν συνέβη το ατύχημα. Ομοίως αναμένεται ότι η πρώτη γενιά παιδιών που θα γεννηθεί από τα παιδιά που έζησαν στις μολυσμένες περιοχές θα εμφανίζει αυξημένα ποσοστά γενετικών ασθενειών και ανωμαλιών κατά τη γέννηση. Εκτός όμως από τον άνθρωπο, η ραδιενέργεια επιδρά και στο περιβάλλον. Φτάνει στον υδροφόρο ορίζοντα, προσβάλει τα φυτά, τα πουλιά και γενικά διαταράσσει όλη την τροφική αλυσίδα. Με τα παραπάνω στοιχεία καταλαβαίνουμε το μέγεθος της καταστροφής στην Ιαπωνία. Αναφέραμε επίσης τους κινδύνους της πυρηνικής ενέργειας και τις επιπτώσεις της στον άνθρωπο και στο περιβάλλον. Σαν θετικά στοιχεία ,μπορούμε να παρουσιάσουμε μόνο την χρήση της πυρηνικής ενέργειας για την κάλυψη ενεργειακών αναγκών, καθώς και την χρήση της στην ιατρική. Όπως ανέφερα όμως και πιο πάνω, όταν η πυρηνική ενέργεια βρέθηκε σε λάθος χέρια, το αποτέλεσμα ήταν τραγικό και καταστροφικό ,κάτι το οποίο γράφτηκε στην ιστορία με μελανά γράμματα! // 85
Π.Ε.Η. (Πυρηνική Επιχείρηση Ηλεκτρισμού) Π.Ε.Η. (Πυρηνική Επιχείρηση Ηλεκτρισμού) Π.Ε.Η. (Πυρηνική Επιχείρηση Ηλεκτρισμού) Π.Ε.Η. (Πυρηνική Επιχείρηση Ηλεκτρισμού) Π.Ε.Η. (Πυρηνική Επιχείρηση Ηλεκτρισμού) Xρονογράφημα. Δημήτρης Πόθας
Ήταν μέλλον και είχε Πάσχα.
Μεγάλη Πέμπτη, που έπεφτε Πρωτομαγιά και στα πλαίσια των αεργιακών κινητοποιήσεων, βυθίστηκα στον καναπέ με την τηλεόραση στο κλίμα των ημερών. Ο μικρός Ζαντικάϊ έψελνε και τα μάτια γέμισαν από δάκρυα υπνηλίας μέχρι που μ’ έπνιξαν σε μια σκοτεινή λήθη. Δε ξύπνησα παρά μόνο όταν ο Πιλάτος την χάριζε στον Βαραβά. Συγχύστηκα γιατί ήταν αδύνατο να προσδιορίσω πόσες ώρες ή και χρόνια κοιμόμουν με τόση απάθεια. Χρόνια σίγουρα είχαν περάσει από τότε που όλα τα δελτία ειδήσεων εξελίχτηκαν σε συνδρομητικά... Είχε πλάκα όταν κάθε σπιτικό εφοδιάστηκε με εκείνα τα καινούρια τηλεκοντρόλ με το μεγάλο πορτοκαλί πλήκτρο «πλήρωνε» πάνω αριστερά. Νιώθαμε υπέροχα όταν στην οθόνη εμφανιζόταν η καλοσυνάτη γκομενίτσα και μας ρωτούσε «αν θα θέλαμε να πληρώσουμε την υπηρεσία» και την κάναμε ακόμα περισσότερο χαρούμενη με το πάτημα ενός μόνο κουμπιού. Βέβαια, έπειτα από μερικούς μήνες απλήρωτων λογαριασμών, όποτε είχε κάτι ενδιαφέρον εκείνη ήταν εξαφανισμένη και το μόνο παραγωγικό με το τηλεκοντρόλ ήταν οι ρυθμίσεις γραμματοσειράς στο «βερεσέ τέλος»! Πολλοί είχαν αντιδράσει θυμάμαι και οι καναλάρχες λύγισαν. Έτσι πριν τη μαύρη οθόνη μας άφηναν να ενημερωθούμε για τον καιρό, όπως επίσης και για τις ημερήσιες δραστηριότητες της Οσίας Μανίνας Καμηλοβάρδη. Χρόνια πέρασαν και μπορεί να μην ήξερα ποιος κυβερνά, σε τι κόσμο ζούσα ή αν κυκλοφόρησε sequel της «Σταύρωσης του Ιησού», όμως η Οσία Μανίνα έδειχνε να πολεμά τον πόνο και τις αδικίες γύρω της. Μάλιστα, η μικρή Πόλυ από απέναντι, που δεν είχε προλάβει ποτέ κανονικές ειδήσεις ρωτούσε τη μάνα της αν μπορούσαν να γίνουν φτωχότεροι και πιο δυστυχισμένοι μήπως κάποτε καταφέρει να γνωρίσει την Οσία Μανίνα από κοντά! Επειδή παραλίγο να το πιστέψω και ο ίδιος, εκείνο το Πάσχα αποφάσισα με το δώρο να προπληρώσω ένα δελτίο των 8 παρά να φάω μισό κιλό κρέας. Εν τω μεταξύ ίσως ήμουν ο υπερτυχερός των κληρώσεων του Κε.Μ.Π.Αμ.Π, όπου καθημερινά μοίραζε σε έναν κατεστραμμένο τζογαδόρο πολυτελές γεύμα με 2 πίτες, πατάτες και αναψυκτικό. Πίστη είχα, ενημέρωση έλειπε. Πληκτρολόγησα «ΝΕΑ» όπως παλιά. Τότε φάνηκε ξανά η γκομενίτσα όμως δε ρώτησε κάτι, απλά ξεκαρδίστηκε. 86 // USM
πεη «Θέλετε κάτι;» αποκρίθηκε σα να μου έκανε χάρη. Αυτό είναι το πρόβλημα με τις συσκευές πλασματικής ευημερίας: Όταν σε πάρει η κάτω βολτα, βγάζουν γλώσσα. «Θα πλερώσω μωρή σκρόφα» μουρμούριζα και πίεζα το πορτοκαλί κουμπί νευρικά. Μέχρι που εκείνη σοβάρεψε κάπως και με ψεύτικο παγερό χαμόγελο με πήγε στο δελτίο τη στιγμή των πρώτων τίτλων... «Το έθνος ζει δραματικές στην Κερατέα», επαναλάμβανε. Μία τύπισσα με κάτι ποδάρες από εδώ ως το Αγρίνιο περιφερόταν ανάστατη στο αχανές στούντιο. Φωνές από ατάκτως αναδυόμενα παράθυρα ζητούσαν να μάθουν τι έγινε καθώς εκείνη καμπούριαζε ελαφρά και κοιτούσε το μόνιτορ. «Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα, είμαι η Αντιγόνη Λουλάη και μόλις την κάτσαμε!» Αυτό πρόλαβε μονάχα πριν λιποθυμήσει. Ώσπου να τη συνεφέρουν οι καλεσμένοι που είχαν εγκαταλείψει τα παράθυρα τους, ενώ έπλεαν μπρος μου κενά, ένα βίντεο έπαιξε για να καλύψει άγνοια ετών. Στην Κερατέα κάποτε ήταν να στήσουν μια χωματερή, οι κάτοικοι αντέδρασαν βίαια και πλακώνονταν επί μήνες. Όταν κόπασαν τα κλωτσομπουνίδια με τα Μπ.Α.Τσ, ζήτησαν από κάποια αρμόδια Τζιτζιμπρίκου να μη τους πάει το σκουπιδομάνι και ως αντάλλαγμα ό,τι ήθελε. Πράγματι έτσι έγινε και επειδή σε κάθε υποψήφια περιοχή έπεφτε βρωμόξυλο, η Αθήνα κατάφερε να θάβει τα σκουπίδια της λίγο έξω από το Βατικανό. Όμως εκτεταμένες ταραχές σημειώθηκαν με το ηλεκτρικό. Αφού πουλήθηκε πλήρως η ΝΤΕΗ το ρεύμα ανέβηκε τόσο ώστε η μισή Ελλάδα αδυνατούσε να ανταποκριθεί στους λογαριασμούς και σύντομα βυθίστηκε στο σκοτάδι. Με άναρθρες κραυγές οι συνδικαλιστές δε κατάφεραν περισσότερα από το να πάρουν πόδι από τους ξένους επενδυτές και σύντομα βρέθηκαν να κηρύσσουν ζητιανεύοντας έξω από τα Κιλιμάντζαρο του Συντάγματος. Δεν θα υπήρχαν εξελίξεις αν η βουλή πλήρωνε το ρεύμα στην ώρα του. Αλλά δε το έκανε και κάπως έτσι ένα πρωί, το συνεργείο κατέβασε τους διακόπτες! Σε μια ολονύκτια συνεδρίαση υπό το φως των κεριών, με απόλυτη πλειοψηφία αποφασίστηκε η είσοδος του έθνους στην πυρηνική εποχή. Μάλιστα, η εντολή ανάθεσης του πρώτου και μοναδικού ελληνικού αντιδραστήρα δόθηκε από το καρτοτηλέφωνο στο απέναντι περίπτερο. Η διαδικασία έπρεπε να δρομολογηθεί ταχύτατα, ως συνήθως οι Γερμανοί καρπώθηκαν την κατασκευή και οι Κεραταίοι τη μονάδα. Σε λίγους μήνες το έργο ολοκληρώθηκε και όπως ήταν αναμενόμενο, η καμινάδα έγερνε απελπιστικά και οι κάτοικοι ήταν εκτός εαυτού. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Παρά τα λάθη, όλοι έκαναν γαργάρα την πυρηνική ενέργεια, είτε επειδή ήταν φτηνή, είτε γιατί δεν είχαν ρεύμα για να μάθουν τι έγινε. Σύντομα η ΝΤΕΗ άδειασε από πελάτες και οι ξένοι επενδυτές έμειναν με τους στύλους. Χώρα δεν υπήρχε παρά μόνο κυβέρνηση. Οι συνδικαλιστές τρόμαζαν τους τουρίστες που εγκατέλειπαν την Πίζα για να δουν το νέο μεγάλο κεκλιμένο θαύμα. Κι επειδή ως γνωστό ο Τοφόπουλος και η παρέα του είχαν άκρες στην κυβέρνηση που δεν είχε χώρα αλλά ανάγκη από επισκέπτες, για να κρύψουν τους συνδικαλιστές από το πλήθος... τους διόρισαν διοικητές στο νέο φορέα: Την Π.Ε.Η. (Πυρηνική Επιχείρηση Ηλεκτρισμού)... Άγνωστο πως και για να μην κυκλοφορούσαν ήδη τριγύρω με στολές αποκάλυψης, το σύστημα δούλευε σαν ελβετικό ρολόι, μαϊμού έστω. Η παρουσιάστρια συνήλθε, σηκώθηκε υποβασταζόμενη και βρίσκοντας το κουράγιο ανακοινώνει πως «η καμινάδα της Π.Ε.Η... έπεσε». Στα πλάνα φαινόταν ένα πυκνό σύννεφο να έχει καλύψει ολόκληρη την περιοχή κι ενώ οι τελευταίοι περαστικοί έτρεχαν πανικόβλητοι για καταφύγιο, σαν άγαλμα μνημείο ανδρείας και αυτοθυσίας, ο ρεπόρτερ Ακίνδυνος Βγενάκης κοιτούσε την κάμερα πριν την απ’ευθείας σύνδεση. «Ναι Αντιγόνη, μάλλον μιλάμε για ολοκληρωτική καταστροφή», φώναζε για να ακουστεί και σκούπιζε το μέτωπό του από την ενδεχόμενη ραδιενεργή σκόνη. Το κουδούνι έδωσε παράταση στην αγωνία. Η μικρή Πόλυ από απέναντι μπούκαρε με κλάματα για να μου μεταφέρει τα νέα. Μα πως το είχε μάθει χωρίς δελτίο;
Λόγω της κρισιμότητας, οι καναλάρχες επέλεξαν να ενημερώσουν και τα φτωχαδάκια καλή ώρα. Δεν ήθελαν όμως να πάρουν θάρρος, πως δηλαδή γινόταν να υπάρχουν τζαμπατζήδες στη ροή της ενημέρωσης και βρέθηκε χρυσή τομή. Αμόλησαν την Οσία Μανίνα στην Κερατέα και στο καθιερωμένο διάγγελμά της εξηγούσε με ποιο ακριβώς τρόπο θα βοηθούσε τα θύματα από τον επικείμενο όλεθρο! Αγία πραγματικά. «Ναι κυρία Λουλάη μου, έχουμε πρόβλημα», εξηγούσε ο εκ γενετής στραβωμένος Τοφόπουλος που είχε επικρατήσει στο κυρίως παράθυρο. «Έχετε εικόνα της κατάστασης:» ρωτούσε εκείνη. «Τι να σας πω, καταβάλουμε προσπάθειες να επικοινωνήσουμε με τον συνάδελφο που είχε βάρδια τη μοιραία στιγμή... αν ζει φυσικά...», κόμπιαζε καθώς δεν ήταν βέβαιος αν έπρεπε να αποκαλύψει τόσο μεγάλα μυστικά σε εθνικό δίκτυο. «Μόνος ένας;;; Μόνο ένας σε ολόκληρο εργοστάσιο!!!!» ούρλιαζαν χορωδία. «Ε και τι έπρεπε να έχουμε Πρωτομαγιά κυρία μου; Απεργία είναι, θέλατε να μας πιάσει στο στόμα του το Α.Ι.Ν.Τ.Ε;;;» Ολόκληρο το κανάλι, από τους εικονολήπτες ως τις μακιγιέζ πέρασαν μπρος στο φακό και στόλιζαν με κάθε τρόπο τον Τοφόπουλο επί ώρα. Ξαφνικά και για να τους ηρεμήσει, ο μητροπολίτης Μπινλανδίας που μόλις είχε φτάσει στο πλατό, επισήμανε το προφανές. Το ρεύμα δεν είχε πέσει και δεν είχε σημειωθεί έκρηξη. Παρά την κατάρρευση, το εργοστάσιο φαινόταν να δουλεύει κανονικά! Θαύμα αναφώνησε και γύρισε καθένας στο πόστο του. Εγκωμίαζαν τον πυρηνικό υπάλληλο Γιώργο Γκαζόζη που εκ του αποτελέσματος έδειχνε να μάχεται μόνος του για τη σωτηρία ενός έθνους. Σύντομα συνέλεξαν βιογραφικές πληροφορίες του αφανούς ήρωα. Εκπαιδευμένος σε Βόρεια Κορέα και Ιράν, υπήρξε κάτι παραπάνω από ικανός για να αναμετρηθεί με τις ασύμμετρες απειλές που τον έζωναν. Στεναχωρήθηκα μιας και οι περισσότεροι τον είχαν ξεγράψει. Κακώς... Διότι λεπτά αργότερα, ο ήρωας Γκαζόζης τηλεφώνησε στον σταθμό με σκοπό να τους ευχαριστήσει δημόσια για τα καλά τους λόγια! «Σας παρακολουθώ από το ξεκίνημα και δε ξέρετε πόσο περήφανο με κάνετε!», είπε. Μα πως γίνεται να βλέπει τηλεόραση μέσα στον χαμό, απόρησαν όλοι. «Πείτε μας Γιώργο, τι συμβαίνει τώρα στην Κερατέα;» το γύρισε η Λουλάη. «Δεν έχω ιδέα, περιμένω να ενημερωθώ από εσάς...» δήλωσε απαθής! Ύστερα μάθαμε πως υπό τον φόβο απεργιών, το καμάρι της ελληνικής ραδιενέργειας είχε πάρει άδεια από τη σημαία κι έφυγε για τις διακοπές του στον Βροντάδο Χίου μια ημέρα νωρίτερα! «Δε συντρέχουν λόγοι ανησυχίας», επέμενε ο Γκαζόζης πριν του κλείσουν τη γραμμή κατάμουτρα. Είχα ξεχάσει πόσο γρήγορα σε ανεβάζουν πριν σε ρίξουν. Γνωρίζοντας πως το εργοστάσιο έπλεε ακυβέρνητο προς το μαύρο πέλαγο των πυρηνικών καταστροφών, η Λουάη και οι καλεσμένοι της προσπαθούσαν να υπολογίσουν το μέγεθος της ζημιάς.
// 87
πεη Ένας φυσικός ζητούσε να μάθει τι καύσιμο χρησιμοποιούσαν στην Κερατέα, όμως κανείς δεν ήξερε. Ο πρωθυπουργός έλειπε ταξίδι για δουλειές, για τη συμφωνία παραχώρησης των καψιμί στον βασιλιά της Σουαζηλάνδης. Την ίδια ώρα, ο προκάτοχός του, είχε ασπαστεί τον βουδισμό και είχε διαγράψει κάθε σχέση με το παρελθόν και την πραγματικότητα γενικότερα. Ούτε από αυτόν έβγαζες άκρη. Από την αίθουσα σύνταξης, η Ίριδα Γυροφέρνη προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τον αντιπρόεδρο, που για να γλιτώσει από μια ντουζίνα αγανακτισμένων Ξουραφαίων, πρόλαβε να κρυφτεί στο μοναδικό πυρηνικό καταφύγιο του λεκανοπεδίου, κάπου στα έγκατα του μετρό. Αν και λέγεται πως υπήρχαν αρκετές προμήθειες για να επιζήσει λόχος ένα χρόνο, εκτιμούσαν πως θα τον ξανάβλεπαν σε καμιά βδομάδα. Οι σειρήνες ηχούσαν εκκωφαντικά και δίχως δισταγμό, ο Ακίνδυνος Βγενάκης, κυριολεκτικά ένα συνεργείο μόνος του, αναμετέδιδε παγερές άδειες εικόνες από κάθε γωνιά της πρωτεύουσας. Στο κάτω μέρος της οθόνης, οι καναλάρχες μετέτρεψαν την άγνοια σε διαγωνισμό: «βρες τι πυρηνικό καύσιμο διαχέεται στην ατμόσφαιρα και κέρδισε μια άμεση εκκένωση». Φοβήθηκα, ας είμαι ειλικρινής. Όχι επειδή ενίοτε δεν είχα στον ήλιο μοίρα, αλλά επειδή δεν ήξερα αν θα εξακολουθούσα να βλέπω ήλιο γενικότερα. Ο Βγενάκης έφτασε ως την πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα και ανατρίχιασε όταν βρήκε τους μετανάστες να συνεχίζουν αμέριμνοι μια ζωή χωρίς μέλλον. Τελικά δε διαφέραμε πολύ. Με τα λίγα αφγανικά που αποκόμισε από τα πεδία του πολεμικού ρεπορτάζ, τους εξήγησε τη σοβαρότητα της κατάστασης, όμως εκείνοι τον έδειχναν με το δάχτυλο και λύνονταν στο γέλιο. «Αντιγόνη, έχουμε εξελίξεις», απευθύνθηκε στα κεντρικά έπειτα από μια σύντομη συζήτηση μαζί τους. «Ναι Ακίνδυνε, σε ακούμε» απάντησε όλο αγωνία. «Κάπου εδώ ο συναγερμός λήγει Αντιγόνη, δεν υπάρχει πυρηνικό ατύχημα», είπε κατηγορηματικά, με περίσσεια σιγουριά. «Πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο, συνάδελφε;», ρώτησε εκ μέρους όλων. Παπατζήδες! Οι μετανάστες εξήγησαν στον δαιμόνιο ρεπόρτερ πως το τελευταίο μαύρο μεροκάματο που έκαναν ήταν όταν ο Τοφόπουλος τους ζήτησε να συνδέσουν το εθνικό δίκτυο με το Κοζλοντούϊ στη Βουλγαρία. Οι τύποι της Π.Ε.Η. βλέπεις είχαν ανακαλύψει πως ήταν φτηνότερο να εισάγουν ξένο ρεύμα παρά να το παράγουν οι ίδιοι. Κρατούσαν τις μίζες από τα κέρδη των πέτσινων παραστατικών και επιχορηγούσαν τα κόμματα με τις τουριστικές εισπράξεις Η Κερατέα αποτελούσε μονάχα αξιοθέατο... Το ίδιο επιβεβαίωσε και ο Γκαζόζης με νέα παρέμβαση προς αποκατάσταση του ονόματός του. Σημείωσε επίσης πως ο Βροντάδος είναι υπέροχος τέτοια εποχή. Σε έκτακτη δήλωσή της, η Οσία Μανίνα ξεκαθάρισε ότι εξ αρχής ήταν ενάντια στην πυρηνική ενέργεια, όχι λόγω της σεισμικότητας στην περιοχή αλλά κυρίως επειδή κατοικείται από Έλληνες. Η δήλωσή της ενόχλησε τον μακαριστό Μπινλανδίας, με αποτέλεσμα η αποκαθήλωση της κυρίας Καμηλοβάρδη να θεωρείται υπόθεση ημερών. Με τη βούλα ή χωρίς, αγία πραγματικά. Οι καλεσμένοι εγκατέλειψαν τα παράθυρα και με ένα τελευταία σουλάτσο, η Αντιγόνη Λουλάη μας ευχήθηκε καλό βράδυ και καλές γιορτές. «Άντε στη μάνα σου μικρή μου Πόλυ. Του χρόνου τέτοια μέρα θα σας κάνω το τραπέζι», έδιωξα το αθώο γειτονόπουλο, μαζί με το τηλεκοντρόλ.
88 // USM
Η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου ή ενός ήλιου που δύει…;
Ιαπωνία Κείμενο. Βούλα Πετρίδου
Όλοι μας έχουμε ακούσει, διαβάσει και παρακολουθήσει τις εξελίξεις από την μεγαλύτερη καταστροφή που συνόδευσε την αρχή του καινούριου έτους στην Ιαπωνία. Οι περισσότερες εικόνες, θα μπορούσε κάποιος να τις αποκαλέσει οικείες στο μάτι του θεατή από διάφορες ταινίες του Hollywood, οι οποίες παρουσιάζουν το τέλος του κόσμου. Κανείς όμως δεν μπορεί να παραβλέψει την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία. Όσες φορές και να δούμε ταινίες επιστημονικής φαντασίας ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε το δέος μπροστά στις αληθινές εικόνες και στα βίντεο, στα οποία ο μόνος που θα μπορούσε να οριστεί ως «σκηνοθέτης» είναι η φύση. Η Ιαπωνία δυστηχώς, αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο θύμα της φύσης. Εδώ και πολλά χρόνια δέχεται την εκδίκηση της με την μορφή του σεισμού και των τσουνάμι, με αποτέλεσμα τα απανωτά χτυπήματα να έχουν αφήσει το στίγμα τους στην χώρα της Ανατολικής Ασίας. Ο πρώτος καταγεγραμμένος σεισμός στην Ιαπωνία βρίσκεται χρονολογικά στις 29 Νοεμβρίου το 684 και είναι η αρχή για μια σειρά σεισμικών δονήσεων ανά περίπου 100 χρόνια. Επειδή όμως η έγκυρη μέτρηση δεν ήταν δυνατή εκείνη την εποχή, η χώρα πραγματοποιεί καταγραφή των σεισμών τα τελευταία 140 χρόνια. Από τους πιο ισχυρούς σεισμούς αποτελεί αυτός που συνέβη 1 Σεπτεμβρίου το 1923 με επίκεντρο το Τόκιο και τα περίχωρα του, όπου περίπου 100.000 με 142.000 άτομα έχασαν τη ζωή τους. Ο ονομαζόμενος “Great Kantō ” σεισμός μεγέθους 7,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ κατέστρεψε το Τόκιο, το λιμάνι Yokohama, καθώς επίσης προκάλεσε μεγάλες ζημιές στη γύρω περιοχή Kantō. Το πιο αξιοσημείωτο γεγονός αποτέλεσε η μετακίνηση του αγάλματος Great Buddha (βάρους 93 τόνων) στην περιοχή Kamakura, το οποίο βρισκόταν 60 χλμ μακριά από το επίκεντρο του σεισμού. Το πλήγμα ήταν τόσο μεγάλο για την Γιαπωνέζικη χώρα, ώστε το 1960 η κυβέρνηση της κήρυξε την 1η Σεπτεμβρίου ως ετήσια «Ημέρα Πρόληψης των Καταστροφών». 90 // USM
ιαπωνία
Έπειτα από 10 χρόνια, η φύση ξαναδείχνει την τρομαχτική δύναμη της στους κατοίκους της Ιαπωνίας. Στις 2 Μαρτίου το 1933, οι πόλεις της ακτής Sanriku δέχονται ισχυρή σεισμική δόνηση 8,4 βαθμών κλίμακας Ρίχτερ. Αυτή τη φορά ο σεισμός δεν προκάλεσε σημαντικά προβλήματα αλλά το τσουνάμι που ακολούθησε, ύψους 28,7 μέτρων, έγινε η αιτία για το θάνατο 3.000 θυμάτων και την καταστροφή 7.000 κατοικιών κατά μήκος της βόρειας ιαπωνικής ακτής. Η εξάπλωση του έφτασε ως τις ακτές της Χαβάης, όπου καταγράφηκαν ελάχιστες απώλειες. Ακολούθησαν, στη δεκαετία του 1940, σεισμικές δονήσεις μεγέθους από 6,8 ως 8,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στην κεντρική και δυτική Ιαπωνία, με καταγεγραμμένα πάνω από 1.000 θύματα κάθε φορά. Στην πόλη Fukui, 250 μίλια δυτικά από το Τόκιο, στις 28 Ιουνίου το ’48, οι κάτοικοι βίωσαν σεισμό μεγέθους 7,1 Ρίχτερ. Ο σημαντικότερος σεισμός, εκείνης της δεκαετίας, αποδείχτηκε υπεύθυνος για την ολόκληρη καταστροφή μιας πόλης, που ήταν ήδη διαλυμένη μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την απώλεια 3.769 ανθρώπινων ζωών. Στις 16 Μαΐου το 1968, οι κάτοικοι στη νήσο Honshu έρχονται αντιμέτωποι με τον σεισμό των 8.2 βαθμών κλίμακας Ρίχτερ και με το τσουνάμι που ακολούθησε, το οποίο κόστισε τη ζωή σε 52 ανθρώπους. Μετά από 15 χρόνια, στις 26 Μαΐου ένας καινούριος σεισμός, ο ονομαζόμενος «Nihonkaichubu» (Japan sea ), δημιούργησε ένα τοπικό τσουνάμι το οποίο αποδείχτηκε καταστροφικό για την Ιαπωνία και την Κορέα. Τα παλιρροϊκά κύματα κατά μήκος της παραλίας της Βόρειας Ιαπωνίας, προκάλεσαν το θάνατο 104 κατοίκων και την διάλυση 5.000 περίπου σπιτιών. Ο δεύτερος μεγαλύτερος και καταστροφικότερος σεισμός του 20ου αιώνα, μετά από τον “Great Kantō ” (1923), εμφανίστηκε στις 17 Ιανουαρίου το 1995 στο νότιο μέρος της περιοχής Hyōgo. Έχασαν την ζωή τους 6.434 κάτοικοι, από τους οποίους οι 4.600 έμεναν στην πόλη Kobe. Οι συνέπειες του σεισμού περιλάμβαναν επίσης την καταστροφή δρόμων και αποβάθρων καθώς και την κατάρρευση 200.000 κτιρίων. Οι επόμενοι σεισμοί που ακολούθησαν, κατά τη διάρκεια της καινούριας χιλιετίας, αν και δυνατοί δεν άφησαν πίσω τους πολλά θύματα. Η τελευταία αυτή μεγάλη καταστροφή αποτέλεσε το πιο σημαντικό πλήγμα στην ιστορία της Ιαπωνίας – χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, άστεγοι που έχασαν τα υπάρχοντα τους σε λίγα λεπτά καθώς και η οικονομική δυσχέρεια στην οποία έχει βρεθεί το κράτος. Η σημαντικότερη δυσκολία όμως, με την οποία ήρθαν αντιμέτωποι οι κάτοικοι, ήταν η πιθανότητα ενός ακόμα πυρηνικού δυστυχήματος, μετά το Τσερνομπίλ του 1986. Πηγή για ημερομηνίες και αριθμούς είναι η Wikipedia
// 91
Guy Vernes Guy Vernes Guy Vernes Guy Vernes Guy Vernes
LINKS Blog. http://guyvernes.com/blog/ Website. http://www.guyvernes.com/ 92 // USM
Guy Vernes
// 93
Alternative Electronica Culture Alternative Alternative Electronica Electronica Culture Culture & ART Meeting…16 Alternative ElectronicaArtists Culture & ART & ART Meeting…16 Meeting…16 Artists Artists & ART Meeting…16 Artists Covered. Chris Daskalakis / Photo. Alex Cokka Ο Απρίλιος είναι ο μήνας που ξυπνά συναισθήματα καλοκαιρινά! Αυτή ήταν η πρώτη έκφραση που έδινε ελπιδοφόρα αρχή για τους διοργανωτές της MinceMusic αλλά και για το θέμα της εκδήλωσης, μιας και είχε να κάνει με μουσική αλλά και με τέχνη. Συμμετείχαν πάνω από 10 καλλιτέχνες με Graphic Design, Photo Exchibiton, Handmade Creations, Ζωγραφική,Video art, collectors οι οποίοι παρουσίασαν τις δημιουργίες τους σε ένα θεσπέσιο roof garden που βρίσκεται στο κέντρο της Καβάλας στον χώρο του Jazz Rock café. Η εκδήλωση δεν έμεινε μόνο στα εκθέματα… από νωρίς υπήρχε οργανωμένο stage με dj sets, συμμετέχοντας local dj’s από νωρίς. Το σκιαγράφημα, Μac Man, Los Skatsanakas παρέλασαν από τα deck με ένα freestyle ύφος δίνοντας την σκυτάλη στον επίσημο καλεσμένο της «MinceMusic» τον Tareq.
Συμμετείχαν καλλιτεχνικά οι. Alex cokka, Σοφία Τσαγκαράκη, Όλγα Σημιτζή, Ηλίας Νικηφορίδης, Μάνος Μπατζόλης, Daskalakis Christos, URBAN STYLE MAGAZINE
Σημαντική ήταν η παρουσία του Δημάρχου στην εκδήλωση όπου αυτό μας δίνει την ελπίδα για να μεγαλώσει αυτή η ιδέα με ακόμη περισσότερους καλλιτέχνες και από τις δυό πλευρές σε έναν μεγαλύτερο χώρο για την καλύτερη έκφραση του θέματος.
Μουσική. Tareq, Σκιαγράφημα, Los Skatsanakas, Mac MAN, Christof Ds
94 // USM
alternative electronica culture & art meeting
// 95