UrbanStyleMag vol.22 "The basement faces"

URBAN STYLE MAGAZINE art & urban culture magazine ISSN 1791-3888 Διμηνιαία Έκδοση, Τεύχος #22 // Σεπτ. Οκτ. 2011

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου (info@urbanstylemag.gr) ΣΥNEΡΓΑΤΕΣ/ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ Αντώνης Παπανδρέου, Αλέξανδρος Γερασίμου, Ανδρέας Αμανατίδης, Αριστέα Παπαδημητρίου,

Αφροδίτη Αποστολίδη, Αφροδίτη Ιωάννου, Αγγελική Τουραμάνη, Απόστολος Μπενάκης, Βούλα Πετρίδου, Γιάννης Βενιζέλος, Γιώργος Μυλωνάς, Δημήτρης Πόθας, Δήμητρα Μεϊμάρογλου, Έβη Χατζησαββίδη, Ελένη Λαμπράκη, Ιωάννα Αναγνωστίδου, Ιωάννα Αργύρη, Θεόδωρος Μορφίδης, Κατερίνα Νάσου, Λίλα Σεβαστάκη, Μαρία Τουμπή, Monika Gren, Μάκης Μπενάκης, Μηνάς Παπανικολάου, Νίκος Γραμμάτος, Όλγα Παπαδοπούλου, Οδυσσέας Πανιεράκης, Παναγιώτης Καρατζάς, Στέλλα Ρουσνίδου, Σωτήρης Βογιατζόγλου, Χρήστος Δασκαλάκης

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ Μιχάλης Μεϊμάρογλου ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου, Δημήτρης Αθανασέλος, Αριστέα Παπαδημητρίου, SXC ΠΡΟΩΘΗΣΗ Αλέξανδρος Γερασίμου, Απόστολος Πατσελής, Νίκος Δενάζης, Χρήστος Δασκαλάκης, Παναγιώτης Καρατζάς ΛΟΓΙΣΤΙΚΑ Ειρήνη Δρόσου ΝΟΜΙΚΑ Παπαδοπούλου/Μπουρινάρη Σοφία WEB www.urbanstylemag.gr http://urbanstylemag.blogspot.com www.myspace.com/urbanstylemag www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ “UrbanStyleMag” Χρυσομαλλούσης 1A Μυτιλήνη, Λέσβος Τ.Κ. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +30 6973646193

URBAN STYLE MAGAZINE art & urban culture magazine ISSN 1791-3888 Bi Monthly publication, Issue #22 // Sep. Oct. 2011

PUBLISHING MANAGER / CHIEF EDITOR Michael Meimaroglou (info@urbanstylemag.gr) EDITORS Antwnis Papandreou, Aleksandros Gerasimou, Andreas Amanatidis, Aristea Papadimitriou,

Afroditi Apostolidi, Aphrodite Ioannou, Aggeliki Touramani, Apostolos Mpenakis, Voula Petridou, Giannis Venizelos, George Milonas, Dimitris Pothas, Dimitra Meimaroglou, Evi Xatzisavvidi, Eleni Lampraki, Iwanna Anagnwstidou, Iwanna Argyri, Theodwros Morfidis, Katerina Nasou, Lila Sevastaki, Maria Toumpi, Monika Gren, Makis Mpenakis, Minas Papanikolaou, Nikos Grammatos, Olga Papadopoylou, Odysseas Panierakis, Panagiwtis Karatzas, Stella Rousnidou, Sotiris Vogiatzoglou, Christos Daskalakis

ART DIRECTOR Michael Meimaroglou

PHOTOGRAPHY Michael Meimaroglou, Dimitris Athanaselos, Aristea Papadimitriou, SXC PROMOTIONAL ACTIVITIES Alexandros Gerasimou, Apostolos Patselis, Nikos Denazis, Minas Papanikolaou, Xristos Daskalakis, Panagiwtis Karatzas LOGISTICS Eirini Drosou LAW Papadopoylou/Mpourinari Sofia WEB www.urbanstylemag.gr http://urbanstylemag.blogspot.com www.myspace.com/urbanstylemag www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag

CONTACT “UrbanStyleMag” Chrisomallousis 1A Mytilene, Lesvos, Greece PS. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +30 6973646193

Cover by USM Το περιοδικό UrbanStyleMag κυκλοφορεί κάθε δίμηνο από τον αστικό μη κερδοσκοπικό σύλλογο Αστικές Δράσεις. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική του περιεχόμενου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με την προηγούμενη έγκριση του εκδότη.

UrbanStyleMag is published every two months by the urban non-profit club Civil Actions. You may reprint, reproduction, total or partial content of the magazine in any way only with the prior permission of the publisher.

editorial editorial editorial editorial editorial

Text. Michael Meimaroglou Text.

Text.

Michael Michael Meimaroglou Meimaroglou Text.

Text.

Michael Michael Meimaroglou Meimaroglou Text. Michael Meimaroglou

Trash everywhere…thoughts, deep breaths and big smile.

I’m opening my diary and transferring my thoughts when I was onboard and traveling with a rotten ship.

Η τρασίλα σε όλο της το μεγαλείο… έντονος προβληματισμός, βαθιές αναπνοές και χαμόγελο πλατύ. Ανοίγω το σημειωματάριο μου και δακτυλογραφώ κάποιες σκέψεις μου όταν ήμουν εν πλω με ένα σαπιοκάραβο.

“I’m sitting in a dirty chair, in the leaving room of the ship, manufactured around 60’ – 70’s, direction Lesvos Island.

I have a strong hopeful feeling for the things that coming along.

October 2011 in Greece, which counting some days of living, till the death comes and then, the resurrection.

The system broking down and it’s visible through the eyes of the losers that all these years supported this sick mechanism in Greece.

Lovely friends going abroad for a better life, leaving behind the last dreamers.

Angriness finding exit on the streets and the web.

The greek tv is like a theater, staring the government and the losers of big media.

Nevertheless, in this chaos in Greece, still some people are dreaming, smiling, they are proud of their existence in earth.

Life doesn’t need money and government to run. Think about it….

«Κάθομαι σε μία λιγδιασμένη πολυθρόνα, στο σαλόνι ενός πλοίου με έτος κατασκευής κάπου το 60 με 70 κατευθυνόμενος στην Λέσβο» Έχω μία αισιοδοξία για τα πράγματα που πρόκειται να συμβούν. Οκτώβριος 2011 σε μία Ελλάδα που μετράει μόλις μερικές μέρες ζωής μέχρι να έρθει ο θάνατος και μετά η ανάσταση. Γεροί να είμαστε… Η παρακμή του συστήματος είναι ορατή ακόμη και στα μάτια αυτών, που πανηγυρίζανε το κερδισμένο τους ρουσφέτι και την ηλιθιότητα τους. Αγαπημένα πρόσωπα φεύγουν στο εξωτερικό για μια καλύτερη τύχη, αφήνοντας πίσω τους τελευταίους ονειροπόλους. Συγκεντρωμένη οργή που βρίσκει διέξοδο στους δρόμους και στο μεγάλο δίκτυο. Στην τηλεόραση οι θεατρικές παραστάσεις δεν έχουν τέλος, με πρωταγωνιστές την κυβέρνηση και κομπάρσους τα τσιράκια των μεγάλων media.

The self service will be close in 15 minutes…”

Η ζωή δεν χρειάζεται νομίσματα και κράτος για να λειτουργήσει. Σκέψου το.

Have a nice reading and don’t forget that we are around you

Το Self Service κλείνει σε δέκα λεπτά…»

Παρoλαυτά υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, που μέσα σε αυτόν το χαμό ονειρεύονται, χαμογελάνε… χαίρονται τον λόγο ύπαρξης σε αυτό το πλανήτη.

Καλή ανάγνωση και μην ξεχνάς ότι υπάρχουμε γύρω σου // 5

περιεχόμενα περιεχόμενα περιεχόμενα περιεχόμενα 08 cine.building 10 pause 18 art.ist20 17th street38 50 grayzone53spot54 issue.people63 fashion.trash88 96 papers98 food.square100 natural.park102 Michael Caine12 Sebo K20 Solomun22 Echonomist26 MsDos 28 Imaginary Friend30 ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΗΣ32 ALEXANDER_PETSAVAS54 The Basement Faces64 Εκάβη Ντούμα66 Νίκος Οικονομόπουλος68 Stratos_Agianoglou70 Fotios_Balas76 ΝΥΕΛΕΝΙ 2011106 Μπανάκι - μπανάκι108 Οι ετεροτοπίες - το ουτοπικό σώμα110 Street Mode Festival112

mission φώναξε decoroom

6 // USM

mission Text / Photos. Jenny Gkiougki (kikkerjen@gmail.com )

Μπύρα, Μότσαρτ και … ηλιοθεραπεία Τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου. Ώρα 12.30 το μεσημέρι και θερμοκρασία στους 33ο C. Κάθομαι σε ένα παρκάκι να ξαποστάσω. Απέναντί μου …οι Καρυάτιδες με κοιτάζουν διερευνητικά. Λίγο πριν είχα προσπεράσει ένα τσούρμο τουριστών που απαθανάτιζε με μανία το μεγαλεπήβολο χρυσοποίκιλτο άγαλμα της Αθηνάς Παλλάδας. Και τώρα να, περνάει από μπροστά μου (ακόμα) ένας ημίγυμνος ποδηλάτης και μια κοπέλα με καυτό σορτς και bikini top. Που είμαι αναρωτιέστε;

Μα στη Βιέννη φυσικά! Το κέντρο της οποίας έχει έντονες αναφορές στην αρχαία Ελλάδα. Ακόμα και το κτίριο του κοινοβουλίου είναι φτιαγμένο στα πρότυπα του Παρθενώνα με αγάλματα φιλοσόφων και θεοτήτων στο αέτωμα. Ο φιλελληνισμός του πάλαι πότε έχει όμως πια μετατραπεί σε χλευασμό για τους ‘’lazy Greeks’’ του σήμερα …αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα! Η καλοκαιρινή Βιέννη πάντως αποτελεί μεγάλη έκπληξη! Είμαι 10 μέρες στην Αυστρία και η θερμοκρασία δεν έπεσε κάτω από τους 30ο C. Η περίφημη οικογενειακή gelateria Zanoni στη Lugeckplaz , οι μπυραρίες με τα τραπεζάκια έξω, τα πολλαπλά sushi bar και τα μεγάλα πάρκα με τα ψηλά δένδρα αποτελούν καλό αντίδοτο στην σχεδόν παντελή έλλειψη κλιματιστικών και ανεμιστήρων. Το μόνο που λείπει είναι λίγη θάλασσα …ή μήπως όχι; Το τεχνητό νησί στη μέση του Δούναβη με τα 27 χλμ μήκος είναι το μεγαλύτερο του είδους του και φτιάχτηκε τόσο ως αντιπλημμυρικό μέτρο αλλά και για την αναψυχή των κατοίκων. Διαθέτει παραλίες με ρηχά νερά ιδανικά για κολύμπι, μονοπάτια για περπάτημα και ποδηλασία, εστιατόρια, μέρη για μπάρμπεκιου, παιδικές χαρές, γήπεδα πάσης φύσεως, σχολή windsurf, τελεφερίκ για θαλάσσιο σκι, ενοικιαζόμενα ποδήλατα, βάρκες και ότι άλλο μπορεί να θελήσεις σε μια καυτή μέρα του καλοκαιριού.

8 // USM

mission

Το Rathaus Film Festival είναι μια εξαιρετική και ανέξοδη πρόταση για τα βράδια του καλοκαιριού, αφού ξεκινάει τις πρώτες μέρες του Ιουλίου και διαρκεί 8 εβδομάδες. Ο προαύλιος χώρος του ιστορικού κτιρίου του Δημαρχείου (Rathaus) γεμίζει με εξέδρες, μια τεράστια γιγαντοοθόνη, και υψηλής ποιότητας μηχανήματα ακουστικής. Το σούρουπο ξεκινάνε οι προβολές κονσέρτων κλασικής μουσικής, τζαζ, όπερας και μπαλέτου – εγώ πέτυχα συναυλία του Eric Clapton. Τα καλύτερα εστιατόρια της πόλης συμμετέχουν με κιόσκια που προσφέρουν γεύσεις από όλες τις κουζίνες του κόσμου και η ατμόσφαιρα θυμίζει ελληνικό νησί το δεκαπενταύγουστο. Σχεδόν σε καθημερινή βάση υπάρχουν κονσέρτα κλασικής μουσικής για τους λάτρεις της ‘’παλιάς’’ Βιέννης, ενώ η πόλη προσφέρεται για περπάτημα και εξερεύνηση. Οι Βιεννέζοι ευχάριστοι και ευγενικοί, οι δρόμοι πολυσύχναστοι μα ήσυχοι. Επιστέγασμα της βόλτας μου στα μαγαζιά η βιτρίνα του PRADA όπου δίπλα σε συνολάκι γνωστού σχεδιαστή είδα την παραδοσιακή Αυστριακή ενδυμασία από ποιοτικά υλικά και κόστος γύρω στα 1000 ευρώ. Χαμογέλασα σκεφτόμενη την ιδέα μιας Καραγκούνας σε βιτρίνα του Κολωνακίου… Οι θαυμαστές του Gustav Klimt εδώ θα βρουν τη χαρά τους αφού συνολικά στα μουσεία της πόλης βρίσκεται η μεγαλύτερη συλλογή έργων του διάσημου καλλιτέχνη. Το Der Kuss, το πιο γνωστό του έργο, φιλοξενείται στο πανέμορφο μπαρόκ παλάτι του Belvedere (που αξίζει μια επίσκεψη μόνο και μόνο για το ίδιο το κτίριο, τις εγκαταστάσεις, τις πανέμορφες τοιχογραφίες του, και την πανοραμική θέα της Βιέννης) μαζί με πολλά άλλα αξιόλογα έργα Ευρωπαίων κυρίως καλλιτεχνών από το 1500 μ.Χ. ως σήμερα. Η περιοχή Neubau, σε περπατήσιμη απόσταση από το Δημαρχείο και το εμπορικό κέντρο, είναι ιδανική για διαμονή με πολλά και καλά hostel . Η διανυκτέρευση με πρωινό και απεριόριστη πρόσβαση στο internet κοστίζει γύρω στα 17 ευρώ –και υπάρχει ελεύθερο παρκινγκ για το ποδήλατό σου! Για φαγητό μη παραλείψετε να περάσετε από το Centimeter Bar, πίσω από το Δημαρχείο, για πραγματικά τεράστιες ποσότητες φαγητού σε εξευτελιστικές τιμές. Και μια τελευταία πληροφορία, το μπουκαλάκι το νερό κοστίζει γύρω στα 2 ευρώ. Ναι καλά διαβάσατε. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να το αγοράσει κανείς. Το νερό της βρύσης πίνεται και σημεία για να γεμίσετε το μπουκάλι σας υπάρχουν παντού. Όπως λέει κι ένας φίλος ‘η πρόσβαση σε πόσιμο νερό είναι δείκτης πολιτισμού για μια πόλη’. Α! Και βέβαια μη ξεχάσετε φεύγοντας να πάρετε μερικά κουτιά από τα περίφημα σοκολατάκια Mozart, κάτι αντίστοιχο του ΜΕΤΑΞΑ της Ελλάδας (όταν ήταν ακόμη ελληνικό). [ LINKS ] http://www.zanoni.co.at/ http://www.belvedere.at/ http://www.hihostels.com/dba/hostel005014.en.htm?himap=Y#book // 9

cine,building Text. Antonis Papandreou (cinecran@yahoo.gr)

Medianeras

Σκηνοθεσία: Gustavo Taretto Σενάριο: Gustavo Taretto Πρωταγωνιστούν:Javier Drolas, Pilar López de Ayala, Inés Efron, Adrián Navarro, Rafael Ferro, Carla Peterson, Jorge Lanata, Alan Pauls, Romina Paula Χώρα Παραγωγής: Αργεντινή, Γερμανία, Ισπανία Έτος Παραγωγής: 2011 Όντας πιστός στο ραντεβού μου με το ετήσιο φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας (Νύχτες Πρεμιέρας), έσπευσα να παρακολουθήσω μια σειρά από καινούργιες ταινίες οι οποίες μου είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον. Μία από αυτές ήταν και το medianeras. Η υπόθεση λοιπόν έχει ως εξής : Η Μαριάννα και ο Μαρτίν ζουν στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο του Μπουένος Αϊρες. Περνούν ο ένας δίπλα από τον άλλο καθημερινά, ψωνίζουν στα ίδια μαγαζιά, κολυμπούν στην ίδια πισίνα αλλά δεν έχουν γνωριστεί ποτέ. Ο Μαρτίν βγαίνει σπάνια από το σπίτι μετά τον χωρισμό του, ενώ η Μαριάννα δουλεύει ως αρχιτέκτονας και αισθάνεται ανίκανη να συνάψει οποιονδήποτε σοβαρό δεσμό, αφού βγαίνει από μία τετράχρονη σχέση. Ο Γκουστάβο Ταρέτο βασίζεται στην ομότιτλη μικρού μήκους ταινία του, που κέρδισε πολυάριθμα βραβεία παγκοσμίως και κινηματογραφεί με δεξιοτεχνία τον λυρισμό του αστικού τοπίου του Μπουένος Αϊρες, μιας πόλης γεμάτη αντιθέσεις οι οποίες προσδίδουν ένα ιδιαίτερο χρώμα και ενδιαφέρον στους κατοίκους της. Δύο απο τα στοιχεία που μου άρεσαν πολύ ήταν η εξαιρετική φωτογραφία (Leandro Martínez ) και το άψογο soundtrack (Gabriel Chwojnik) τα οποία μαζί με τη σκηνοθεσία και τις ερμηνείες των ηθοποιών καθιστούν το medianeras μια πρωτοποριακή ερωτική κομεντί, η οποία δεν επικεντρώνεται στη σχέση ενός ζευγαριού διαλέγοντας την πεπατημένη, αλλά προτιμά να αφηγηθεί τις μέρες και τις ώρες πριν από τη γνωριμία τους. Αναζητήστε την.

10 // USM

Natural Selection

Σκηνοθεσία: Robbie Pickering Σενάριο: Robbie Pickering Ηθοποιοί: Rachael Harris, Matt O’Leary, Jon Gries, John Diehl Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ Έτος Παραγωγής: 2011 Δεύτερη ταινία που ξεχώρισα από το φεστιβάλ ήταν to «natural selection» το οποίο προβλήθηκε παρουσία του σκηνοθέτη ο οποίος στο τέλος της προβολής δέχτηκε κάποιες ερωτήσεις απο το κοινό οι απαντήσεις των οποίων ήταν πολύ ενδιαφέρουσες και διαφωτιστικές. Η υπόθεση έχει ως εξής : Ένας νεαρός ονόματι Ρέιμοντ δραπετεύει από τις φυλακές, κρυμμένος μέσα σε μια σακούλα με κομμένο γκαζόν. Μια μεσήλικη θρησκόληπτη χριστιανή, η Λίντα, είναι ενοχλημένη που ο άνδρας της δεν επιθυμεί να έχουν σεξουαλικές επαφές, αλλά σοκάρεται όταν αυτός παθαίνει εγκεφαλικό. Σύντομα μαθαίνει ότι ο σύζυγός της επί χρόνια ικανοποιούσε τις ορμές του δίνοντας σπέρμα σε κοντινή κλινική και παίρνει τους δρόμους, ψάχνοντας να βρει τον πιθανό απόγονο του. Σύντομα θα συναντήσει τον Ρέιμοντ και αυτά που ακολουθούν θα τους αλλάξουν τη ζωή για πάντα. Η ταινία που σάρωσε τα βραβεία του SXSW, κερδίζοντας επτά, μεταξύ των οποίων και αυτό της Καλύτερης Ταινίας, είναι ένα ιδιόμορφο ρόουντ τριπ, που λάμπει όπως ένα αυθεντικό, ανεξάρτητο κινηματογραφικό διαμάντι το οποίο ο Ρόμπι Πίκερινγκ σκηνοθετεί με μαεστρία αξιοποιώντας στο έπακρο τις υποκριτικές δυνατότητες των ηθοποιών παραδίδοντας μια ταινία με κωμικοτραγικές και γλυκόπικρες καταστάσεις η οποία χαρακτηρίστηκε από πολλούς κοενικής προέλευσης.

cine,building

Headhunters

Σκηνοθεσία: Morten Tyldum Σενάριο: Lars Gudmestad, Jo Nesbo Novel, Ulf Ryberg Ηθοποιοί: Aksel Hennie, Nikolaj Coster-Waldau, Synnove Macody lund Χώρα Παραγωγής: Noρβηγία Έτος Παραγωγής: 2011 Παρά το υπολειπόμενο ύψος του, ο Ρότζερ μοιάζει να τα έχει όλα: είναι ο πιο επιτυχημένος κυνηγός επιχειρηματικών ταλέντων της Νορβηγίας, έχει παντρευτεί την πανέμορφη ιδιοκτήτρια μιας γκαλερί και ζει σε ένα ονειρεμένο σπίτι. Για να κρατήσει όμως την ισορροπία στα οικονομικά του, εξασκεί και ένα δεύτερο επάγγελμα, αυτό του ληστή πανάκριβων έργων τέχνης. Μια μέρα, του δίνεται η ευκαιρία να οργανώσει την τελευταία μεγάλη δουλειά, αυτή που θα τον γλιτώσει από όλα τα χρέη. Μέσα από ανεξήγητες καταστάσεις ωστόσο, θα μετατραπεί από κυνηγός σε θήραμα και θα χρειαστεί να παλέψει για τη ζωή του. Βασισμένη στο ομώνυμο μπεστ σέλερ μυθιστόρημα του Τζο Νέσμπο, η τρίτη ταινία του ταλαντούχου Μόρτεν Τίλντουμ διαθέτει ένα υποδόριο συναίσθημα δράσης και σασπένς το οποίο είναι αφοπλιστικό συνθέτοντας έτσι ένα σκοτεινό σκανδιναβικό θρίλερ το οποίο βαδίζει στα χνάρια της τριλογίας «Millenium».

Polisse

Σκηνοθεσία: Maïwenn Le Besco Σενάριο: Maïwenn Le Besco Ηθοποιοί: Karin Viard, Joey Starr, Marina Foïs, Nicolas Duvauchelle, Maïwenn, Karole Rocher Χώρα Παραγωγής: Γαλλία Έτος Παραγωγής: 2011 Ένα κοριτσάκι ομολογεί στους αστυνομικούς πως ο μπαμπάς της την παρενοχλεί σεξουαλικά. Άλλη μια υπόθεση ανοίγει για την ομάδα προστασίας ανηλίκων ενός αστυνομικού τμήματος στο Παρίσι: δουλειά τους είναι να παίρνουν καταθέσεις από παιδιά, να ανακρίνουν ύποπτους γονείς και να ανακαλύπτουν την αλήθεια μεταξύ παιδικής φαντασίας και ζοφερής πραγματικότητας. Η Μαϊγουέν Λεμπεσκό σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε μια ταινία που διαθέτει μια βαθιά συγκινητική και ρεαλιστική ντοκιμαντερίστικη ματιά η οποία απέσπασε στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής. Ένα φίλμ μεστό, ρεαλιστικό και ωμό με εξαιρετικές ερμηνείες (Joey Starr) και ένα απροσδόκητης ομορφιάς φινάλε που θα σας μήνει αξέχαστο.

// 11

Michael Caine

ινφο

Τα παρουσιαστικό, η προφορά και η συμπεριφορά του Sir Michael Caine εκφράζουν την περηφάνια της Γηραιάς Αλβιόνας. Έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από εκατό ταινίες και σε δεκάδες ακόμα τηλεοπτικές ταινίες και σειρές. Είναι ένας ηθοποιός που δεν διστάζει να συνεργαστεί με οποιονδήποτε συνάδελφό του και που -κατά κοινή ομολογία- μπορεί να παίξει τα πάντα. Ο Maurice Joseph Micklewhite γεννήθηκε στο Bermondsey του Λονδίνου στις 14 Μαρτίου 1933, από μια οικογένεια που δεν είχε καμιά σχέση με το χώρο του θεάματος. Ο πατέρας του ήταν λιμενεργάτης και η μητέρα του οικιακή βοηθός, όμως εκείνος ήδη από δώδεκα χρόνια του είχε αποφασίσει να ασχοληθεί με την υποκριτική. Έτσι αποφάσισε να μάθει ότι μπορούσε μόνος του για το σινεμά, αφού τα οικονομικά της οικογένειας ήταν τέτοια που δεν μπορούσαν να του παρέχουν τίποτα παραπάνω εκτός από τη βασική μόρφωση. Γι’ αυτό επισκεπτόταν πολύ συχνά τη βιβλιοθήκη για να διαβάζει σχετικά με την υποκριτική και το θέατρο. Το 1949 έφυγε από το σχολειό θέλοντας να ασχοληθεί αποκλειστικά και μόνο με το χώρο του θεάματος. Έγινε βοηθός στα Peak Films οπού τον χρησιμοποιούσαν περιστασιακά σε οποία γυρίσματα κρινόταν απαραίτητο κάνοντας ποτέ τον ηθοποιό και πότε το βοηθό πίσω από τις κάμερες. Στα 18 του υπηρέτησε τη πατρίδα ενώ πήρε μέρος και στο πόλεμο της Κορέας. Ένα χρόνο μετά, το 1952, έπιασε δουλειά σε εργοστάσιο βουτύρου για να μπορέσει να βγάλει τα προς το ζην και ίσως αν μπορούσε αργότερα να φοιτούσε σε κάποια δραματική σχολή. Εκεί ένας συνάδελφος του που ήξερε την φιλοδοξία του για την υποκριτική του είπε να διαβάσει το περιοδικό The Stage. Ο Maurice ακολούθησε τη συμβουλή του πήρε το περιοδικό και βρήκε μια θέση ως βοηθός σκηνοθέτη, εκεί το συνεργείο και οι συνάδελφοι του αποφάσισαν να αλλάξουν το κακόηχο και δύσκολο Maurice Joseph Micklewhite σε Michael Caine.ενός γκάνγκστερ (Michael Gambon).

12 // USM

cine,building FILMOGRAPHY Journey 2: The Mysterious Island (2011) Cars 2 (2011) (Voice) Gnomeo & Juliet (2011) (Voice) Inception (2010) Harry Brown (2009) Is Anybody There? (2008) The Dark Knight (2008) Sleuth (2007) Flawless (2007) The Prestige (2006) Children of Men (2006) The Weather Man (2005) Bewitched (2005) Batman Begins (2005) Around the Bend (2004) The Statement (2003) Secondhand Lions (2003) Actors (2003) Quiet American (2002) Austin Powers In Goldmember (2002) Quicksand (2001) Last Orders (2001) Miss Congeniality (2000) Get Carter (2000) Shiner (2000) Quills (2000) Debtors (1999) Cider House Rules (1999) Curtain Call (1999) Little Voice (1998) Shadow Run (1998) Midnight In St. Petersburg (1997) Blood And Wine (1996) On Deadly Ground (1994) Muppet Christmas Carol (1992) Blue Ice (1992) Noises Officer (1992) Bullseye! (1990) Mr. Destiny (1990) Shock To The System (1990) Dirty Rotten Scoundrels (1988) Without In Clue (1988) Surrender (1987) Fourth Protocol (1987) Jaws: The Revenge (1987) Whistle Blower (1986) Half Moon Street (1986) Mona Lisa (1986) Sweet Liberty (1986) Hannah And Her Sisters (1986) Water (1985) Holcroft Covenant (1985) Blame It On Rio (1984) Jigsaw Man (1983) Honorary Consul (1983) Educating Rita (1983) Deathtrap (1982) and many more

Πέρασε από πολλές οντισιόν και συνεντεύξεις, κάποιοι επιτέλους πίστεψαν ότι ο ψηλός, γυμνασμένος, μεγαλόσωμος Michael θα έκανε για πολλούς και ιδιαίτερους ρόλους. Αρχικά του δόθηκε ένας μικρός ρόλος ως αστυνομικός και σταδιακά έβρισκε αρκετούς μικρούς ρόλους κυρίως σε Βρετανικές τηλεοπτικές σειρές, ώστε να του αρκούν ώστε να ζει από την υποκριτική χωρίς ακόμα να είναι αναγνωρίσιμος. Εκείνη την περίοδο αρρώστησε και διαγνώστηκε ελονοσία. Κατάφερε όμως να γίνει καλά και να συνεχίσει κυνήγι για την επιτυχία. Πήρε ένα ρόλο στο θετικό έργο ‘RAR’ και άρχισε να αποκτά τους πρώτους του φίλους από το χώρο: τον Bob Hope και τον Paul Challen Εκεί γνωρίστηκε με την κατά δυο χρονιά μεγαλύτερη του πρωταγωνίστρια Patricia Halnes την οποία ερωτεύτηκε παράφορα για να ακολουθήσει ο γάμος τους λίγες εβδομάδες αργότερα. Μαζί απέκτησαν μια κόρη, όμως η πίεση από τις επαγγελματικές κακοτυχίες τον ανάγκασαν να αφήσει την οικογένεια του και να πάρει διαζύγιο τρία χρόνια αργότερα. Αρχισε απεγνωσμένα να ψάχνει για ρόλους και κατάβαλε μεγάλη προσπάθεια ώστε να γίνει περιζήτητος στους επαγγελματικούς του κύκλους. Δεν άφηνε ρόλο να ‘πέσει κάτω’ και έτσι βρέθηκε στο «A Hill In Korea» (1956), στο «The Lark» (1956), στο τηλεοπτικό αστυνομικό show ‘Dixon Of Dock Green’ (1957), στο «Blind Spot» (1958) και αρκετά ακόμα. Τα επαγγελματικά του αρχίζουν να παίρνουν θετική τροπή το 1964 με το «Zulu» στο οποίο παρίστανε έναν αριστοκράτη αξιωματικό. Όμως η πραγματική απογείωση για την καριέρα του Michael ήρθε το 1966 με το θρυλικό πλέον «Alfie». Για τον ομώνυμο ρόλο έδωσε μεγάλη μάχη και τελικά ανταμείφθηκε με την πρώτη υποψηφιότητα για Oscar στην κατηγορία Α’ Ανδρικού ρόλου. Το «Alfie» άνοιξε την πόρτα στον Caine, αφού έτσι γνώρισε τον παραγωγό του Bond, Harry Saltzman ο οποίος του πρότεινε να πρωταγωνιστήσει στο «The Ipcress File» στην πρώτη από τις τρεις εμφανίσεις του Caine στο ρόλο του υπερκατάσκοπου Harry Palmer στα 60’s (μαζί με τα «Funeral in Berlin» και «Billion Dollar Brain») Η Sirley Maclaine η οποία εντυπωσιάστηκε από την απόδοση του σε αυτό το ρόλο του πρότεινε να πρωταγωνιστήσει στο «Gambit» (1966) μαζί της. Ο Michael ήταν πλέον αστέρι πρώτου μεγέθους και οι προτάσεις για ταινίες έπεφταν βροχή. Η αναγνώριση ερχόταν όλο και πιο κοντά του και ο Michael Caine συνέχισε με ρόλους στα «Hurry Sundown» (1966) με τη Jane Fonda και την Faye Dunaway, «Woman Times Seven» (1967), «Deadfall» (1967), «The Magus» (1968), «Too Late The Hero» (1969) και φυσικά στο καλτ πλέον «The Italian Job» (1969). Στα χρόνια που ακολούθησαν οι ρυθμοί δουλειάς του ήταν σταθερά ανεβασμένοι. Στα 70’s μόνο γύρισε 25 ταινίες! Ανάμεσα σε αυτές το 1973 ήταν και το «Sleuth», η ταινία που του έφερε τη δεύτερη υποψηφιότητα Α’ Ανδρικού ρόλου. Τον θυμόμαστε ακόμη ως Carter στο «Get Carter» (1971), ενώ ενδιαφέρον είχαν και οι ερμηνείες του στα «Pulp» (1972), «Peeper» (1975), «Silver Bears» (1978) και «Beyond The Poseidon Adventure» (1979). Η δεκαετία του 1980 βρίσκει τον Michael Caine στο δεύτερο του γάμο, με την μέχρι σήμερα σύζυγο του Shakira Caine. Αυτή η δεκαετία είναι τυχερή αφού εκτός από πολύ δουλειά έχει και μπόλικο άρωμα από Oscar, αφού το 1983 είναι υποψήφιος για τρίτη φορά για την ερμηνεία του στο «Educating Rita» (1983). Η τέταρτη φορά θα είναι και τυχερή, όταν ο Caine φεύγει με το χρυσό αγαλματάκι Β’ Ανδρικού ρόλου το 1986 για τη συμμετοχή του στην ταινία του Woody Allen «Hannah And Her Sisters». Ακολουθούν αξιόλογες δουλειές και άλλες που πιθανόν να είχαν μόνο κίνητρο το κέρδος, όπως «The Fourth Protocol» (1987), «Dirty Rotten Scoundrels» (1988), «The Muppet Christmas Carol» (1992) και «On Deadly Ground» (1994) με τον Steven Seagal. Όμως σταδιακά το Hollywood αρχίζει να ξαναβρίσκει στον Caine τη φιγούρα εκείνη που χρειάζεται για μια σειρά ενδιαφερόντων και σοβαρών ρόλων. Έτσι το 1999 έρχεται το δεύτερο βραβείο Oscar, ξανά στην κατηγορία Β’ Ανδρικού ρόλου για το ρόλο του στο «The Cider House Rules». Θα έλεγε κανείς πως γίνεται πλέον φανερή η άνεση του Caine στους δεύτερους ρόλους, χωρίς αυτό να τον ενοχλεί καθόλου. Αντιθέτως δείχνει μάλλον να απολαμβάνει το φαινόμενο να κλέβει συχνά την παράσταση. Η νέα χιλιετία ανοίγει για εκείνον με ένα τίτλο ευγενείας. Στις 16 Νοέμβριου του 2000 χρίστηκε ιππότης με πραγματικό του όνομα Maurice Mickelwhite, παρόλα αυτά δεν ενοχλείται όταν τον προσφωνούν ως Sir Michael Caine. Απολαμβάνει τους ρόλους του και έτσι το 2000 συμμετέχει στο «Quills» με τον Joaquin Phoenix και αμέσως μετά δοκιμάζει την κωμωδία στο «Miss Congeniality» (2000) και το «Austin Powers In Goldmember» (2002). Σφραγίζει με την ερμηνεία του το «The Quiet American» του Phillip Noyce το 2002, κερδίζοντας μία ακόμη υποψηφιότητα για Oscar. Ο Michael Caine ενσάρκωσε τον μπάτλερ Alfred στο «Batman Begins» (2005), ενώ έκανε πέρασμα από τα εμπορικά «Bewitched» (2005) με την Nicole Kidman, «The Weather Man», «Children Of Men» (2006) με τον Clive Owen και «The Prestige» (2006). Ο ίδιος συμμετείχε χωρίς ενδοιασμούς στο remake του «Sleuth» (2007) με τον Jude Law, ο οποίος ενσάρκωσε το ρόλο που ο Caine είχε ερμηνεύσει στην αρχική ταινία του 1972 (ενώ ο Law είχε ήδη επαναλάβει ρόλο του Caine sto Alfie το 2004). Σε ηλικία 75 ετών επιστρέφει στο ρόλο του Alfred στο «The Dark Knight», την επιστροφή του Batman υπό τον Christopher Nolan. Παράλληλα με τις υποκριτικές του δραστηριότητες, ο Michael Caine ασχολείται και με πολλαπλές επιχειρηματικές δραστηριότητες που του γεμίζουν το πορτοφόλι. Έχει επτά εστιατόρια, έξι στο Λονδίνο και ένα στο Μαϊάμι αλλά και μια δικιά του εταιρία παράγωγης.

// 13

pause Spencer Parker – a gun for hire ( Saved Records ) ( House, Tech House )

De Facto – Η αυλή των θαυμάτων ( Friday Records ) ( Ελληνoφωνο Ροκ ) Οι De Facto είναι μια μπάντα που κρατάει για περισσότερα από 20 χρόνια και μόνο αυτό είναι άξιο επαίνων, σε εποχές όπου οι συμβιβασμοί στις μπάντες, αλλά και γενικά, είναι δύσκολοι και μας το έχουν αποδείξει οι πάμπολλες διαλύσεις συγκροτημάτων με μεγάλη πορεία στον χώρο της Ελληνικής σκηνής. Τέλη του 2011 λοιπόν και κρατάω στα χέρια μου την 5η δισκογραφική δουλειά (δεν μετράω την συλλογή που είχαν κυκλοφορήσει το 2004) του τρίο από την Θεσσαλονίκη, η οποία έχει τίτλο «Η αυλή των θαυμάτων». Η όλη δουλειά του δίσκου περνάει εξολοκλήρου από τα χέρια των De Facto η οποία ηχογραφήθηκε στο στούντιο του Νικόδημου Τριαρίδη (Sonic Ark Studio) στην Θεσσαλονίκη και κυκλοφορεί από την δισκογραφική που ίδρυσαν οι ίδιοι (Friday Records). Στο ρεζουμέ της υπόθεσης… Έχουμε 14 τραγούδια στα οποία βλέπουμε το συγκρότημα να είναι πιο ώριμο από κάθε άλλη φορά, σαν να πέρασε κατά κάποιο τρόπο η εφηβική περίοδος και να μπήκαν σε διαφορετικά μονοπάτια, μονοπάτια αναζήτησης, περιπλάνησης, χωρίς βέβαια να λείπουν τα παλιά «old school» στοιχεία τους σε κάποια τραγούδια. Αξιόλογο επίσης ότι δεν μασάνε να τα χώσουν με τον τρόπο τους στα Lifestyle «νούμερα», στους δημοσιογράφους και τα πουλημένα κανάλια (άκουσε τα «Η μυστική συνωμοσία των μετρίων» , «Οι κλέφτες»), πράγμα που χρειάζεται και λείπει από το ροκ σήμερα. Γιατί όπως έχω ξαναπεί σε προηγούμενο άρθρο μου, αν δεν φωνάξει το ροκ ενάντια σε αυτά που βλέπουμε καθημερινά, ποιος θα το κάνει;

Ο Spencer Parker είναι ένας παραγωγός που από το 2005 έως και σήμερα με το debut album του “A Gun For Hire” έχει αποδείξει ότι δεν εμφανίστηκε ξαφνικά για να πει ένα γεια με 5 επιτυχίες της στιγμής και μετά να πάρει θέση στη μακροσκελή λίστα των Dj και παραγωγών που απλά έκαναν το κομμάτι τους και χάθηκαν. Με παραγωγές σε labels όπως Rekids, Ovum, SAW, Area Remote, Liebe*Detail και τη Saved του Nic Fanciulli, στην οποία βγήκε και το album, έχουμε να κάνουμε με ένα καλλιτέχνη ο οποίος μας έχει προσφέρει πολλές ώρες ποιοτικής underground house μουσικής. Το “A Gun For Hire” το οποιο κυκλοφόρησε στις 14 Σεπτεμβρίου, αν και δεν έχει τη συνηθισμένη συμπαγή δομή ενός album, δηλαδή δεν αποτελείτε από κομμάτια που έχουν κοινά στοιχεία παραγωγής μεταξύ τους αλλά ακόμα και ένα κοινό συναίσθημα, ωστόσο όταν το ακούσει κάποιος όλο αντιλαμβάνεται ότι ο Parker του έχει παραθέσει δώδεκα αριστουργήματα στα οποία έχει χώρεσει όλη την εμπειρία και το ταλέντο του στην παραγωγή. Στα 81 λεπτά του album έχει κάνει πέρασμα από Βερολίνο “Start(Again)”, Σικάγο “Kleine Schwarze Katze” και Νέα Υόρκη “The Look”. Η ρυθμική και δυνατή μπότα, το bassline, τα πανέμορφα synths και φυσικά η κιθάρα και τα πνευστα στο “Chouchou” ικανοποιούν ακόμα και το πιο αυστηρό αυτί! Σπουδαίο album από ένα σπουδαίο καλλιτέχνη.

Spencer Parker - A Gun For Hire θα το βρείτε για αγορά σε όλα τα γνωστά online stores. Γιάννης Παπαστυλιανός

argy – Fundamentals ( Ibadan ) ( House, Tech House )

Σας προτείνω να αγοράσετε τον εν λόγο δίσκο και να τον προσέξετε ολόκληρο, να μην πέσετε στο τρυπάκι της εποχής μας που θέλει να ακούμε 1-2 τραγούδια από κάθε μπάντα και αυτά στο youtube, είναι κρίμα κάτι τέτοιο και για την μουσική και για την μπάντα που δίνει χρόνο, χρήμα και ψυχή για αυτό το πράγμα. Στηρίξτε την προσπάθεια, βάλτε το δισκάκι σε ένα Discman, αν έχει απομείνει κάτι τέτοιο σπίτι σας, και κάντε ένα μουσικό διάλλειμα… ανοίξτε το βιβλιαράκι, μυρίστε το φρέσκο χαρτί, διαβάστε τους στίχους και αφεθείτε στο ταξίδι όπως προανέφερα. Μπράβο στους De Facto που αντέχουν και το αγαπάνε ακόμα, να στε καλά παιδιά!

Πριν 6 χρόνια ο Argy (ή Αργύρης Θεοφίλης όπως είναι το πραγματικό του όνομα) μας έκανε να ψαχνώμαστε. Ξαφνικά μία ωραία πρωία είχαμε μια πολύ καλή δουλειά που κυκλοφόρησε στην Poker Flat recordings από έναν Argy ο οποίος ήταν Έλληνας και είχε και remix από τον Luciano. Μία πολύ ευχάριστη έκπληξη, ειδικά μια περίοδο που οι Έλληνες παραγωγοί δεν είχαν την επιτυχία που έχουν στις μέρες μας. Από το 2005 και έπειτα στρέψαμε το βλέμμα μας πάνω σε αυτόν το καλλιτέχνη που μόλις είχε αρχίσει να ξεδιπλώνει το ταλέντο του, και όντως πολύ γρήγορα απέδειξε στη διεθνή σκηνή ότι οι δυνατότητες του ήταν τεράστιες, τόσο ώς παραγωγός όσο και ως Dj. Poker Flat, Cocoon, Objektivity, Defected, Cadenza, Ibadan και το δικό του label These Days είναι η λίστα με τις εταιρείες που έχουν κυκλοφορήσει δουλειές του, και μόνο θαυμασμό μπορεί σου προκαλέσουν. Και ερχόμαστε στο σήμερα με τον Argy να κυκλοφορεί ένα από τα album της χρονίάς με τίτλο “Fundamentals” στην Ibadan records του Jerome Sydenham. ο Argy με τις παραγωγές του μας παρουσιάζει τις μουσικές του επιρροές ωστόσο δεν μένει ποτέ απλά σε αυτές αντίθετα τις εξελίσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Από τη Chicago house στη Detroit και όλα αυτά μέσα σε ένα βερολινέζικο καλούπι. Σε όλα τα κομμάτια υπάρχει αρχή, μέση και τέλος που δένουν υπέροχα μεταξύ τους σαν μια ιστορία με πολύ χρώμα. Απλές μελωδίες που δεν κουράζουν και εξελίσονται κατά τη διάρκεια των κομματιών με πλούσια μπότα και bassline που διδάσκει. Αναμφίβολα, όλο το album αποτελεί μία σοβαρή και προσεγμένη δουλειά με διαχρονικό ήχο. Κυκλοφορεί από τις 23 Σεπτεμβρίου σε CD και Βινύλιο.

Νίκος Γραμμάτος

Γιάννης Παπαστυλιανός

Μουσικά τους βρίσκω καλύτερους και πιο ψαγμένους στις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών, για παράδειγμα θα σας προτείνω να ξεκινήσετε την ακρόαση του δίσκου με το τελευταίο ορχηστρικό τραγούδι το οποίο έχει τίτλο «Η αυλή των θαυμάτων ΙΙ». Αυτό είναι ψυχεδέλεια μάγκες, είναι ανατριχίλα, 4λεπτά και 38δεύτερα σε ένα μοναδικό ταξίδι … μου θυμίζει ήχους και στιγμές από άλλες μπάντες, και ελληνικές και ξένες, όμως δεν θα αναφερθώ γιατί πρώτον στην μουσική δεν υπάρχουν μέτρα σύγκρισης και δεύτερον ο καθένας μπορεί να εκλάβει την μουσική διαφορετικά ή να κάνει άλλους συνειρμούς. Βάλτε το όσο πιο δυνατά μπορείτε και αφεθείτε!

16 // USM

music,echoe

MARIZA – FADO TRADICIONAL ( EMI ) ( WORLD MUSIC ) Σύμφωνα με την βικιπαίδεια, «Φάντο που στα πορτογαλικά σημαίνει μοίρα ή πεπρωμένο, ονομάζεται ένα είδος μουσικής που εντοπίζεται τη δεκαετία του 1820 στην Πορτογαλία, σίγουρα όμως είχε παλαιότερες ρίζες. Η μουσική είναι μελαγχολική, το ίδιοι κι οι στίχοι, που συχνά μιλάνε για τη θάλασσα ή για τη ζωή των φτωχών. Η μουσική έχει σχέση με την πορτογαλική λέξη saudade, μια από τις δυσκολότερες λέξεις προς μετάφραση: είναι ένα είδος προσμονής, αλλά κι ένα μείγμα νοσταλγίας, λύπης, πόνου, ευτυχίας και αγάπης. Κάποιοι λάτρεις της μουσικής φάντο ισχυρίζονται ότι οι ρίζες της είναι ένα μείγμα της μουσικής των σκλάβων της Αφρικής με την παραδοσιακή μουσική των Πορτογάλων ναυτών και αραβικές επιρροές». Ε λοιπόν όλα τα παραπάνω πως θα φαινόντουσαν εάν « χωρούσαν» σε μια μόνο φωνή, σε μια μουσική προσωπικότητα της νέας γενιάς, σε έναν μόνο δίσκο, σε μερικά μόνο τραγούδια, σε μερικά μόνο λεπτά.Γεννημένη στη Μοζαμβίκη το 1973 η Mariza είναι ακόμα μια παρουσία στη μουσική σκηνή της Ιβηρικής χώρας που πολλοί τη χρίζουν διάδοχο –και αυτή !!- της μεγάλης Amalia Rodrigues (εντελώς αψυχολόγητη και μαρκετινίστικη χιλιοφορεμένη έκφραση αυτό το «διάδοχος», νόμιζα ότι για μουσική μιλάμε απλώς).Μουσική που είτε μπορεί να σε αγγίξει είτε όχι.Να σου αρέσει ή να μην σου αρέσει.Αλλωστε δεν μπορείς να συγκρίνεις το παρελθόν με το σήμερα, με αυτό που ζούμε τώρα, όχι μόνο γιατί δεν έχει νόημα αλλά και γιατί είναι σαν να συγκρίνεις το φαγητό που έφαγες πριν από χρόνια με αυτό που έφαγες σήμερα το μεσημέρι.Η γεύση και το συναίσθημα δεν θα είναι ποτέ το ίδιο.Σε αυτή τη περίπτωση της Mariza απλώς σε αφήνει η ίδια να την ακούσεις και να σε οδηγήσει εκεί που θέλει η ίδια να σε οδηγήσει χάρη στην εκφραστικότητα της και τις δυνατότητες της που αξιοποιεί στο έπακρο καθώς δίνεται ολόψυχα στο τραγούδι και στο είδος που η ίδια διάλεξε να υπηρετήσει δείχνοντας με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τις προθέσεις της σε αυτή την δισκογραφική κατάθεση …βαφτίζοντας τη «Fado Tradicional». Δυνατότητες που γεφυρώνουν το χάσμα ανάμεσα στα παλιά φάντο και τα καινούργια προσδίδοντας τους ένα νέο άρωμα και έναν φρέσκο αέρα που φυσάει από τα πνευμόνια της Mariza με τις συνοδείες ενός μπάσου, μιας ακουστικής και μιας πορτογαλικής κιθάρας.Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε τη σελίδα www.mariza.com. Αλέξανδρος Γερασίμου

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΗΣ – ΞΕΝΗ ΓΗ ( ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ ) ( ΕΝΤΕΧΝΟ )

Κουβαλώντας μαζί του κάμποσους ωραίους στίχους που έφτιαξε από την ίδια την καθημερινότητα και έναν δικό του κόσμο που σε καθηλώνει αμέσως ο Βαγγέλης Μαρκαντώνης τρία χρόνια μετά την τελευταία δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος «Ανοιχτή Θάλασσα» που έδωσε πολύ ωραίες συνθέσεις όπως το «δικάστηκα» με τη συμμετοχή της Αναστασίας Μουτσάτσου επιστρέφει «δίνοντας» και «δείχνοντας» την πρώτη του δισκογραφική εργασία. Εδώ ο δίσκος μοιάζει να κινείται στον δρόμο που χάραξαν οι «Ανοιχτή Θάλασσα» και που μαζί τους περπάτησε ο Βαγγέλης Μαρκαντώνης γράφοντας, παίζοντας, τραγουδώντας –και- πολλές δικές του συνθέσεις.Ο δρόμος αυτός περιέχει ένα ύφος και μια πρόταση που φαντάζει τόσο απλή και τόσο δύσκολη ταυτόχρονα και σε κάθε περίπτωση αισθητικά άρτια και με άποψη.Ομορφες ακουστικές συνθέσεις που τις ντύνει η χαρακτηριστική φωνή του Μαρκαντώνη που μας συστήνει εδώ έντεκα νέα τραγούδια σε στίχους και μουσική του ίδιου αλλά και μία διασκευή (Καρδιολόγος της Β. Πάλλα και του Ν. Πετρίδη).Τραγούδια που μοιάζουν σαν να συνοδεύονται μόνιμα από τον γλυκό ήχο μιας κιθάρας, μερικών κρουστών και μιας φυσαρμόνικας και γυρνάνε στα σοκάκια μιας πόλης λέγοντας τις δικές τους ιστορίες … Στο τραγούδι «θα γίνουμε ένα» συναντάμε τη νέα τραγουδίστρια Ιωάννα Μόρφη, ενώ στο μοναδικό αγγλόφωνο τραγούδι –έκπληξη κατά την ταπεινή μου γνώμη- του άλμπουμ “empty moons”, ακούμε τον Κώστα Αντωνιάδη, τραγουδιστή των GAD να δίνει τη δική του νότα στο συνολικό ηχόχρωμα του δίσκου.Ενας δίσκος που συνοδεύεται από μια θαυμάσια νουβέλα με τον τίτλο «Πώς ο Στέλιος και οι φίλοι του έβγαλαν το χειμώνα» και που μαζί δημιουργούν ένα άκρως ενδιαφέρον και δυνατό αποτέλεσμα και μια καλαίσθητη και περιποιημένη έκδοση με διττή υπόσταση, η οποία έρχεται κόντρα στη φιλοσοφία και στο πνεύμα των δύσκολων τωρινών καιρών… Τέλος η επιμέλεια και η διεύθυνση παραγωγής ανήκει στον Άγγελο Σφακιανάκη. Αλέξανδρος Γερασίμου

// 17

music,echoe

HIii 5 ΠροτεινόμενΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

suggested RELEASES

Azari & III – Hungry For The Power EP ( I’m A Cliché ) ( HOUSE, ELECTRO )

Rodriguez Jr. – Bittersweet ( MOBILEE RECORDS ) ( TECH HOUSE, ELETRONICA )

Kakkmaddafakka - Hest ( Bubbles Records ) ( POP )

Noetic Nega - Purebred ( KRAAK RECORDS ) ( ELECTRONICA )

Nino Santos & Lightem - Dante ep ( Zoo:Technique Recordings ) ( TECH HOUSE )

18 // USM

art,ist

Interview. Odisseas Panierakis (od.penierakis@urbanstylemag.gr)

SEBO K fast talking SEBO SEBO K KK fast fast talking talking SEBO fast talking SEBO K fast talking SEBO K fast talking Sebo K is a unique and influential figure within Berlin’s densely populated music community; both crowd-pleasing and credible, he is a bona fide tastemaker who distinguishes himself by exploring the connective threads between classics from Chicago and Detroit, and modern European tech house, minimal, and rolling percussive grooves.

20 // USM

music,echoe Πες μας λίγα πράγματα για το πως ξεκίνησες να ασχολήσε με την μουσική... Πάντα ενδιαφερόμουν για την μουσική, από την παιδική μου ηλικία ακόμα. Άρχισα να μιξάρω στην εφηβεία. Στην πραγματικότητα ήταν σύμπτωση. Αγόραζα δίσκους εκείνη την περίοδο και ένας φίλος μου είπε πως ξέρει κάποιον που διοργανώνει parties και ψάχνει για DJ. Ειλικρινά δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γίνω DJ αλλά είπα «γιατί όχι». Τελικά έπαιξα σε αυτά τα parties και δημιούργησα τις πρώτες μου εμπειρίες με δύο turntables και ένα μίκτη μπροστά σε κοινό. Πρέπει να ήμουν τρελός...;)

Tell us your little story of how you got into music…

I ‘ve always been interested in music since my childhood. When I was a teenager I started to DJ. Actually it happened by coincidence. I was buying records at that time and at point a friend told me that he knows someone who is organizing parties and searching for DJs. Honestly I never thought about being a DJ before but I said “why not”. Finally I played on those parties and I made my first experiences with two turntables and a mixer in front of a crowd. I must have been crazy … ; ) Drum and Bass to Techno and House… Strange turnover but I think that your fans loved your decision. Why did you decide to change your music style from a pretty hard to a groovier one?

Actually you already answered your question. When I started to DJ I played Breakbeats / UK Hardcore. That was in the early nineties and the era of Prodigy’s “Out of space” to name a popular track of this genre. This music developed into Jungle and at a certain point it became harder and darker. Too dark for me at one point so I was searching for something groovier with more soul.

Mobilee… How did you become part of it?

Anja Schneider, the head of the label was a longterm friend of mine. We were also working on some common music productions before Mobilee. Whe she started the label she asked me for some tracks for the label. This is how it began.

Sonar Festival… Describe to us the experience of being to Barcelona for one of the greatest festivals…

It’s always amazing to be there. I’ve been going there since so many years now and since a few years Mobilee is doing the Rooftop parties at Hotel Diagonal . They’ve always been great but I think this year was the best so far.

Parties and drugs are unfortunately concurrent… Have you ever seen a person on drugs in one of your gigs and what’s your opinion on this situation?

It has always been like that. Drugs always played a role in Party and Nightlife not only in electronic music. Of course I get confronted with people on drugs very often. I don’t like if people behave in a way that it has negative effects on the other people in the club in general. This can also happen if people drunk too much.

Describe the perfect gig for Sebo K… It’s all about a good soundsystem and nice people …

Share with us some of your inspirations and goals to achieve...I Actually everything around me is inspiration for me but especially music, art, fashion, friends and family. My main goals are to be happy and healthy.

What does the future hold?

I’m currently working on some different music projects: some remixes , own tracks and some ambient works for an art project.

Also I’m working on a book that I’m writing with a friend.

Από την Drum and Bass στην Tech House… Περίεργη αλλαγή αλλά νομίζω πως οι fans σου την αγάπησαν. Πως επέλεξες να αλλάξεις μουσικό στύλ από ένα πιο σκληρό σε ένα με περισσότερο groove; Βασικά απάντησες ήδη την ερώτησή σου. Όταν ξεκίνησα να μιξάρω έπαιζα Breakbeats / UK Hardcore. Αυτό ήταν στις αρχές του ενενήτα και την εποχή του Out Of Space των Prodigy, για να ονομάσω ένα δημοφιλές κομμάτι του είδους. Αυτή η μουσική δημιουργήθηκε στη ζούγκλα και από κάποιο σημείο και μετά έγινε πιο σκληρή και πιο σκοτεινή. Πολύ σκοτεινή για μένα σε κάποια φάση, έτσι έψαχνα για κάτι με περισσότερο groove, με περισσότερη ψυχή.

Mobilee… Πως έγινες μέρος της; Η Anja Schneider, το αφεντικό της εταιρείας, ήταν για πολλά χρόνια φίλη μου. Δουλεύαμε και κάποιες παραγωγές μαζί πρίν την Mobilee. Όταν ξεκίνησε την εταιρεία μου ζήτησε κάποια κομμάτια και έτσι ξεκίνησε.

Sonar Festival… Περιέγραψε μας την εμπειρία του να βρίσκεσαι στην Βαρκελώνη για ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ στον πλανήτη. Πάντα είναι υπέροχο να είσαι εκεί. Πάω πολλά χρόνια τώρα ενώ η Mobilee ξεκίνησε τα Rooftop parties στο Hotel Diagonal πρίν λίγα χρόνια. Πάντα ήταν απίστευτα αλλά φέτος νομίζω ήταν η καλύτερη χρονία μέχρι τώρα. Τα parties έχουν δυστυχώς συνυφαστεί με τα ναρκωτικά... Έχεις δει ποτέ κάποιον υπο την επήρρεια σε ένα από τα gigs σου και ποιά είναι η γνώμη σου για το θέμα; Πάντα ήταν έτσι. Τα ναρκωτικά είχαν πάντα θέση στην νυχτερινή ζωή και τα parties, όχι μόνο στην ηλεκτρονική σκηνή. Φυσικά συναναστρέφομαι με πολλούς ανθρώπους υπο την επήρρεια ναρκωτικών πολύ συχνά. Δεν μ’αρέσει γενικά οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο ώστε να ενοχλούν τους υπόλοιπους στο club. Αυτό μπορεί να γίνει και με μεθυσμένους. Περιέγραψε το τέλειο gig για τον Sebo K… Όλα βασίζονται στο καλό ηχοσύστημα και τον όμορφο κόσμο... Μοιράσου μαζί μας κάποιους στόχους σου και από που αντλείς την έμπνευση... Στην πραγματικότητα όλα γύρω μου είναι έμπνευση, ειδικά η τέχνη, η μουσική, η μόδα, οι φίλοι και η οικογένεια. Οι βασικοί μου στόχοι, τώρα, είναι να είμαι υγιής και χαρούμενος. Τι επιφυλάσσει το μέλλον; Αυτή την περίοδο δουλεύω σε κάποια διαφορετικά projects: Κάποια remixes, δικά μου κομμάτια και μερικές ambient δημιουργίες για ένα εικαστικό project. Επίσης γράφω ένα βιβλίο με έναν φίλο μου... // 21

art,ist

Interview. Odisseas Panierakis (od.penierakis@urbanstylemag.gr)

talking with talking with talking with talking with

SOLOMUN SOLOMUN SOLOMUN SOLOMUN

He’s played a major role in redefining European house music in recent years via productions, remixes and DJing which take the very building blocks of house and deftly reconstruct them with a decidedly modern twist. UrbanStyleMag presents Solomun!

22 // USM

music,echoe

What spurred your interest on becoming a producer and DJ? Tell us your little story of how you made your first steps in music…

When I was 10 years old I got a live disco mixtape from my cousin. I had never listened to this kind of music before. It was funk, disco, 80’s music style. It impressed me so much. I thought, wow, there is also other music besides the one that’s on the radio.

Four years later I started to buy vinyl records and collect each and every one of those. I also played at a house of youth when I was 16 years old. Funk, hip hop, new jack swing and 80’s stuff. But 10 years ago I came more and more into house music and started to buy more records. During this period of my life I started throwing my own parties and evolving in a more professional manner with DJing. So my own productions weren’t so far. I started with a friend together about 7 years ago.

Which were your influences and how easy or hard is it for two people to collaborate in a song?

Even though we both come from music backgrounds that the one differs from the other, we don’t let our listenings affect our music. But, it is clear that these have an impact too. Now, as far as a collaboration between two people is concerned and if that is difficult depends on the character of each one and what he needs until he reaches his dream. Moreover, it depends on mutual respect and concessions .

Did you ever have a bad incident during a gig?

A really bad gig never happened, but sure, I have experienced many parties where people weren’t 100% into music or the sound quality wasn’t that good. There was once a gig I had, about two months ago, where everything was nice. Five hundred enthusiastic people were dancing in the club. Everything was good, but there was only one guy in the front, luckily the booth was one meter away from the stage line. That guy didn’t stop showing me with his hands and face that he didn’t like what I was playing. The other people around him were telling him that there’s no reason to do that.

This was really really shitty, but what can you do? This is part of our job. I tried to ignore him and put my focus on the other 499 happy people, but I will never understand this kind of disrespect.

Your edits on other productions are very popular here in Greece. How do you decide that a track must be remixed?

I grew up with hip hop and funk/soul, so I know mostly the original samples which hip hop guys sampled. Sometimes, when I have free time, I make some edits, remixes which I only use on parties. I got these vocals from Curtis and it was like matrix. I produced the track very fast, because I knew from the beginning how it had to be. The vocals are so sexy. With Michael McDonald’s sample I had the same experience. I loved the original song and we all loved the hip hop version, so I tried to create something new with the sample.

Unfortunately, I had some remixes to finish and I didn’t complete it. I usually choose edits and remixes for a break, to do something different. I never planned to release these tracks, but the feedback was huge.

Vinyl or digital distribution? I’ve asked that question before and the answers were divided. What’s your opinion about technological influences on music?

Vinyl is the mother of our music and our culture. We’ll try to keep it alive as long as we can. The world changes, new technology is born, so every format is important and part of our culture. You can’t close your eyes. I think that the mistakes started years ago, where all these leaders started pushing a new way of mixing, through laptops. More and more follow them day by day and they forget our routs.

A huge number of agencies and labels have flooded electronic music industry. I’ve heard many people say that this phenomenon turned music into a jungle where it’s very difficult to find good stuff. What’s your opinion on that?

That is correct. I have the same problem despite the fact that I get so many promo tracks. It’s hard to find good music. You have some labels and artists that you always have spare time to listen to them, but for the new producers it’s not so easy nowadays, to be honest. Labels should focus on making people listen to their music. Thank god we are one of these labels. It doesn’t matter how much we sell in the end. The most important thing is that the artist who releases his music on our label will have a big chance and lots of people will listen to his work.

Which producers are your favorites for 2011?

There are lots of great, new and old, artists that make me feel really happy to play their stuff, but Maceo Plex was in my choices constantly. After his album release last year, which was awesome, he follows his style and wins a lot of new fans every day. Tale Of Us is also one the best new duets of 2011 for me.

What did you hope to achieve by setting up your label and how do you feel about its success?

I feel very honoured. Time is running and we have already a 5 year history.

Everything we have done was step by step. We always did what we believed that’s right and feels good for us. It was always our dream to have our own label, a brand of our own. We didn’t have a master plan and now, after 5 years, it feels so good and we are all very proud of our creation. We are a big family along with our artists and we’re ready to continue on this huge trip all together.

What does the future hold?

Besides my next e.p. on Diynamic, I’ll release an e.p. on Supernature and Rejected and some remixes for Digitalism, Tiefschwarz, DJ Sneak, Superfunk and Crazy p.

Some nice releases are also coming on Diynamic by OST & Kjex and dOp, which is a cooperation that makes me really excited, and the next David August e.p.

We are also working on our 5 years charity Diynamic remix compilation. The idea is to spend all profits (cd, digital, vinyl) for a children hospital in Hamburg. Artists from other genres will make a remix or cover on one of our tracks.

For example already confirmed : YANN TIERSEN, KRUDER & DORFMEISTER, CASSIUS, FOALS, HOT CHIP, WHO MADE WHO, FM BELFAST, RADICAL FACE, PLANNINGTOROCK.

// 23

music,echoe

Τι σε ώθησε στο να γίνεις παραγωγός και DJ; Πες μας λίγα λόγια για τα πρώτα σου βήματα στο μουσικό στερέωμα... Όταν ήμουν δέκα ετών πήρα μια κασέτα από τον ξάδερφο μου με ένα disco live mix. Δεν είχα ακούσει ξανά αυτό το είδος μουσικής. Ήταν funk, disco.. Μουσικά είδη της δεκαετίας του 80’. Με εντυπωσίασε πάρα πολύ. Σκέφτηκα πως όντως υπάρχει κι άλλη μουσική εκτός από αυτήν που παίζει στο ραδιόφωνο. Τέσσερα χρόνια αργότερα άρχισα να αγοράζω βινύλια και να δημιουργώ μια συλλογή. Επίσης έπαιζα σε ένα house of youth στα δεκαέξι μου. Funk, Hip Hop, new Jack Swing και παρόμοια είδη της δεκαετίας του 80’. Δέκα χρόνια πρίν, ήρθα πιο κοντά στην House και άρχισα να αγοράζω περισσότερους δίσκους. Κατα τη διάρκεια αυτής της περιόδου της ζωής μου άρχισα να κάνω τα δικά μου parties και να ασχολούμαι πιο επαγγελματικά με το DJing και την παραγωγή. Είχες ποτέ κάποιο άσχημο συμβάν κατα τη διάρκεια ενός gig; Ποτέ δεν είχα κάποιο πολύ κακό gig, αλλά σίγουρα έχω ζήσει πολλά parties οπου ο κόσμος δεν ήταν 100% ευχαριστημένος με την μουσική ή η ποιότητα του ήχου δεν ήταν καλή. Είχα πρόσφατα ένα gig, περίπου δύο μήνες πρίν, όπου όλα πήγαιναν καλά. Πεντακόσια ενθουσιασμένα άτομα χόρευαν στο club. Όλα ήταν καλά, μόνο ένας τύπος μπροστά δεν είχε καλή συμπεριφορά, ευτυχώς το booth ήταν ένα μέτρο μακριά από το dancefloor. Αυτός ο άνδρας δεν σταματούσε να μου δείχνει με χειρονομίες και μορφασμούς ότι δεν του αρέσει η μουσική που παίζω. Οι άλλοι γύρω του, του έλεγαν οτι δεν υπάρχει λόγος να το κάνει αυτό. Ήταν πολύ άσχημο σκηνικό, αλλά τι να κάνεις; Ακόμα και αυτό είναι μέρος της δουλειάς μας. Προσπάθησα λοιπόν να τον αγνοήσω και να συγκεντρωθώ στους υπόλοιπους 499 χαρούμενους ανθρώπους. Τα edits σου σε άλλες παραγωγές είναι πολύ δημοφιλή στην Ελλάδα. Πως αποφασίζεις ότι πρέπει να γίνει remix για ένα κομμάτι; Μεγάλωσα με Hip Hop και Funk/Soul, έτσι ξέρω τα αρχικά samples που χρησιμοποίησαν οι παραγωγοί. Μερικές φορές, όταν έχω ελεύθερο χρόνο, κάνω κάποια edits, remixes τα οποία χρησιμοποιώ μόνο σε parties. Για το Love Recycled, πήρα τα φωνητικά του Curtis (Curtis Mayfield’s Astounded) και ήταν λες και βρισκόμουν στο matrix! Έκανα την παραγωγή πολύ γρήγορα γιατί ήξερα από την αρχή πως έπρεπε να γίνει. Τα φωνητικά είναι πολύ sexy! Με το sample του Michael McDonald είχα την ίδια εμπειρία. Αγαπούσα το original κομμάτι και όλοι μας αγαπήσαμε την hip hop version, έτσι προσπάθησα να δημιουργήσω κάτι καινούργιο. Δυστυχώς είχα να τελειώσω κάποια remixes και δεν το ολοκλήρωσα. Συνήθως διαλέγω τα edits και remixes για διάλειμμα, για να κάνω κάτι διαφορετικό. Δεν σκόπευα να τα κυκλοφορήσω αυτά τα κομμάτια αλλά η ανταπόκριση ήταν τεράστια. Βινύλιο ή ψηφιακή διανομή; Έχω κάνει αυτή την ερώτηση πολλές φορές και οι απαντήσεις είναι μοιρασμένες. Ποια είναι η γνώμη σου για τις τεχνολογικές επιρροές στη μουσική; Το βινύλιο είναι η μητέρα της μουσικής μας και του πολιτισμού μας. Θα προσπαθήσουμε να το κρατήσουμε ζωντανό όσο μπορούμε. Ο κόσμος αλλάζει, νέα τεχνολογία γεννιέται, κάθε μορφή είναι σημαντική και μέρος της κουλτούρας μας. Δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια. Νομίζω ότι το λάθος ξεκίνησε χρόνια πριν, όπου όλοι αυτοί οι ηγέτες άρχισαν να πιέζουν για ένα νέο τρόπο μίξης, μέσω φορητών υπολογιστών. Όλο και περισσότεροι τους ακολουθούν μέρα με τη μέρα και ξεχνούν τις ρίζες μας.

24 // USM

Τεράστιος αριθμός δισκογραφικών εταιρειών έχουν πλημμυρίσει την ηλεκτρονική μουσική βιομηχανία. Έχω ακούσει πολλούς ανθρώπους να λένε ότι το φαινόμενο αυτό μετέτρεψε την μουσική σε ζούγκλα, όπου είναι πολύ δύσκολο να βρεις καλά πράγματα. Ποια είναι η γνώμη σου επ ‘αυτού; Έχεις δίκιο. Έχω το ίδιο πρόβλημα, παρά το γεγονός ότι παίρνω τόσα πολλά promo κομμάτια. Είναι δύσκολο να βρεις καλή μουσική. Έχεις κάποια labels και καλλιτέχνες που βρίσκεις πάντα ελεύθερο χρόνο για να ακούσεις, αλλά για τους νέους παραγωγούς δεν είναι τόσο εύκολο στις μέρες μας, για να είμαι ειλικρινής. Οι εταιρείες θα πρέπει να εστιάζουν στο να κάνουν τους ανθρώπους να ακούσουν την μουσική τους. Δόξα τω Θεώ, είμαστε μια από αυτές τις εταιρείες. Δεν έχει σημασία πόσο πουλάμε εν τέλει. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι πως ο καλλιτέχνης που κυκλοφορεί τη μουσική του μέσω της εταιρείας μας θα έχει μια μεγάλη ευκαιρία και πολλοί άνθρωποι θα ακούσουν το έργο του. Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σου παραγωγοί για το 2011; Υπάρχουν πολλοί καταπληκτικοί, νέοι και παλιοί, καλλιτέχνες που με κάνουν να αισθάνομαι πολύ χαρούμενος όταν παίζω κομμάτια τους, αλλά ο Maceo Plex ήταν στις επιλογές μου συνεχώς. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ του, το περασμένο έτος, το οποίο ήταν φοβερό, είναι πιστός στο ύφος του και κερδίζει πολλούς νέους fans κάθε μέρα. Οι Tale Of Us είναι επίσης ένα από τα καλύτερα ντουέτα του 2011, για μένα. Τι ήλπιζες να πετύχεις με τη δημιουργία της Diynamic και πώς αισθάνεσαι για την επιτυχία της; Αισθάνομαι μεγάλη τιμή. Ο χρόνος περνά και έχουμε ήδη 5 χρόνια ιστορία. Όλα όσα έχουμε κάνει έγιναν βήμα-βήμα. Ήταν όνειρό μας να έχουμε την δική μας εταιρεία, ένα δικό μας εμπορικό σήμα. Ποτέ δεν είχαμε κάποιο σχέδιο και τώρα, μετά από 5 χρόνια, είμαστε όλοι πολύ περήφανοι για τη δημιουργία μας. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια με τους καλλιτέχνες μας και είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε αυτό το τεράστιο ταξίδι όλοι μαζί. Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Εκτός από το επόμενο e.p. μου στην Diynamic, θα κυκλοφορήσουν e.p. στην Supernature και την Rejected αλλά και κάποια remixes για τους Digitalism, Τiefschwarz, DJ Sneak, Superfunk και Crazy p. Μερικές ωραίες κυκλοφορίες έρχονται από την Diynamic απ’τους OST & Kjex και dOp, μια συνεργασία για την οποία είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος, όπως επίσης και το νέο e.p. του David August. Επίσης δουλεύουμε πάνω στο φιλανθρωπικό remix contest για τα 5 χρόνια της Diynamic. Η ιδέα είναι όλα τα κέρδη (cd, ψηφιακά, βινυλίου) να πάνε σε ένα νοσοκομείο για παιδιά στο Αμβούργο. Καλλιτέχνες από άλλα μουσικά είδη, θα κάνουν remix ή cover σε ένα από τα κομμάτια μας. Για παράδειγμα, έχουν ήδη επιβεβαιώσει: YANN TIERSEN, KRUDER & DORFMEISTER, CASSIUS, FOALS, HOT CHIP, WHO MADE WHO, FM BELFAST, RADICAL FACE, PLANNINGTOROCK.

art,ist

Interview. Panos Karatzas (p.karatzas@urbanstylemag.gr)

echonomist echonomist echonomist echonomist Ο Πέτρος Μαγγανάρης γεννήθηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη. Είναι ένα από τα ανερχόμενα ταλέντα της ηλεκτρονικής μουσικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό με κυκλοφορίες σε labels όπως Upon you, Apparel, Back and Forth. Τον συναντήσαμε και μίλησε για τη δουλειά του και τα μελλοντικά του σχέδια.

Peter Magganaris was born in 1979 in Thessaloniki. He is one of the most promising talents of electronic music in Greece and abroad with releases in labels like Upon you, Apparel, Back and Forth.

We met him and talked about his job and his future plans.

26 // USM

music,echoe Hello Peter.

Tell us about your first contact with electronic music. At which age was it and when did it start affecting you so much that you stopped being simply a listener but started experimenting with sound and producing music?

The first contact with electronic music was in my early teens, about 14 years ago.Projects that affected me with their sound were: Orbital, Aphex Twin, Autechre, Boards of Canada, the collections of Slow Mo and also Ltj Bukem, Stereo Nova and Massive Attack.

The reason that made me start producing music in the first place was because I wanted to express myself. For many years I was producing music only for myself. I never thought I would start dealing with music professionally.

Recently, one of your tracks, the Give and Receive, was in a compilation of Steve Bug with the name Best Kept Secrets 3 among songs of various and famous artists like Phonique, 9West, Tigerskin and many others. How do you feel about that?

You always feel very good when you get positive feedback from the label that you just sent your demo. Especially when it comes from Steve Bug and Dessous.After that, you concentrate again and you continue doing what you love.

You have played in well known clubs in Europe. From the Tresor and Watergate in Berlin to the Origami in Venice. Tell us about your experiences there. Is the vibe different abroad than in Greece and what’s the feedback you receive from people when you play abroad?

Abroad, people go to clubs just for dancing. They don’t care if the Dj who plays is well known or not, if he is a resident or a guest.

They dance even if there are 20 or 500 people.

The energy and the vibe you get from people is what push you to do your best.

Many young people have started dealing with the production of electronic music. What do you think about that? Do you believe that it is necessary for someone to have music knowledge in order to build a track or he can reach his production skills to a good level with continuous effort and patience?

The most important thing is the aesthetic of each person, the way he perceives things and the speed with which he understands them.

You may be a virtuoso pianist but you can’t play music without someone imposing you or without having a music sheet in front of you. Usually, people who come from a conservatory lack of inspiration.

I think that in electronic music it is more important to have some knowledge about the programs and the machinery you use and to know basic principles of mixing and production.

If you don’t make your music sound as it should, so that it sounds right in every place you play it, you will achieve only the 50 percent of your target.

You are into other musical projects too such as Info and The Scientifics. Also, you are collaborating with Monsieur Minimal. So many different sounds and projects. What do you love in each of them and in which way you are influenced by them?

What I love in each of them is diversity but also the ability to mix the projects together sometimes.

To me, it would be very boring to produce only one genre of music.

Besides, I love music in all its dimensions.

To conclude, I would like to ask about your future plans and what we may expect from you.

I have some new Eps as Echonomist and a personal ep in Dessous with remix by San Soda. Many collaborations with friends such as the Quell, Cosmic Cowboys and Fog. Various gigs abroad, as I am in working with Clique Bookings. Also, I think it’s time for the fourth album of Info and for many lives with Monsieur Minimal!

Καλησπέρα Πέτρο. Μιλησε μας λίγο για την πρώτη σου επαφή με την ηλεκτρονική μουσική. Σε ποια ηλικία ήταν και τι σε επηρέασε τόσο ώστε να ασχοληθείς με την μουσική αυτή όχι απλά σαν ακροατής αλλά και σαν παραγωγός ; H πρώτη επαφή με την ηλεκτρονική μουσική έγινε στην εφηβεία μου, πριν 14 περίπου χρόνια. Τα projects που με συγκίνησαν με τον ήχο τους ήταν οι: Orbital, Aphex Twin, Autechre, Boards of Canada, οι συλλογες Slow Mo, o Ltj Bukem, οι Στερεο Νοβα, ο Tricky και οι Massive Attack. Ο λόγος που ήθελα να ασχοληθώ με την ηλεκτρονική μουσική ήταν γιατί ήθελα να εκφραστώ. Αρκέτα χρόνια έκανα μουσική μόνο για μένα, ποτέ δεν πίστευα ότι θα έφτανα σε σημείο να ασχοληθώ με την μουσική επαγγελματικά. Πρόσφατα, ένα από τα κομμάτια σου, το Give and Receive, βρέθηκε σε ένα compilation του Steve Bug με την ονομασία Best Kept Secrets 3 ανάμεσα σε κομμάτια γνωστών καλλιτεχνών όπως Phonique, 9West, Tigerskin και πολλών άλλων. Πώς νιώθεις για αυτό ; Πάντα αισθάνεσαι όμορφα όταν παίρνεις θετικό feedback από το label στο οποίο μόλις έστειλες demo, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον Steve Bug και την dessous... Μετά, συγκεντρώνεσαι πάλι και συνέχιζεις να κάνεις αυτό που αγαπάς. Έχεις παίξει σε πολύ γνωστά clubs της Ευρώπης. Από το Tresor και το Watergate του Βερολίνου μέχρι το Origami στην Βενετία. Πες μας λίγο για αυτές τις εμπειρίες σου. Το κλίμα που επικρατεί στο εξωτερικό είναι διαφορετικό από αυτό της Ελλάδας και ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου όταν παίζεις εκτός αυτής ; Στο εξωτερικό, ο κόσμος πηγαίνει στα club για να χορέψει. Δεν τους νοιάζει αν ο dj που παίζει είναι γνωστός ή όχι, αν είναι ο resident ή ο guest.. Μπορούν να χορέψουν είτε είναι 20 άτομα είτε 500. Η ενέργεια που λαμβάνεις απο τον κόσμο είναι αυτή που σε ωθεί να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό.. Πολύς νέος κόσμος ασχολείται πλέον με την παραγωγή ηλεκτρονικής μουσικής. Τί γνώμη έχεις για αυτό; Πιστεύεις ότι κάποιος χρειάζεται απαραίτητα να έχει γνώσεις μουσικής για να ασχοληθεί ή μπορεί απλά με συνεχή προσπάθεια και υπομονή να φτάσει τις παραγωγές του σε ένα πολύ καλό επίπεδο ; Το πιο σημαντικό είναι η αισθητική του καθενός, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τα πράγματα και η ταχύτητα που τα αντιλαμβάνεται... Μπορεί να είσαι δεξιοτέχνης πιανίστας, αλλά να μην μπόρεις να παίξεις τίποτα χώρις κάποιον να σου υπαγορεύει ή χωρίς να έχεις μια παρτιτούρα μπροστά σου. Συνήθως οι «ωδειακοί» στερούνται της έμπνευσης. Νομίζω ότι στην ηλεκτρονική μουσική πιο σημαντικό είναι να έχεις κάποια τεχνογνωσία των προγραμμάτων και των μηχανήματων που χρησιμοποιείς καθώς και να γνωρίζεις βασικές αρχες μίξης και παραγωγής. Αν δεν κάνεις την μουσική σου να ακουστεί όπως πρέπει, έτσι ώστε να ακούγεται σωστά, όπου και να την παίξεις, τότε έχεις πετύχει το 50 τοις εκατό του στόχου σου. Ασχολείσαι και με άλλα μουσικά project όπως είναι οι Info και οι Scientifics. Επίσης, συνεργάζεσαι και με τον Monsieur Minimal. Τόσοι πολλοί διαφορετικοί ήχοι και διαφορετικά project. Τί αγαπάς σε κάθε τι από αυτά και πώς σε επηρεάζουν ; Αυτό που αγαπάω στον καθένα είναι η διαφορετικότητα του αλλά και οτι μερικές φορές μπλέκω τα projects μεταξύ τους. Θα μου φαινόταν πολύ βαρετό να έκανα ένα είδος μουσικής μόνο...Άλλωστε μου αρέσει η μουσική σε όλες τις διαστάσεις της. Κλείνοντας θα ήθελα να σε ρωτήσω ποιά είναι τα σχέδια σου για το μέλλον και τι να περιμένουμε από σένα ; Κάποια καινούρια Eps σαν Echonomist αλλά και το προσωπικό μου Εp στη Dessous με remix απο τον San Soda. Πολλές συνεργασίες με φίλους όπως τον Quell, Cosmic Cowboys, Fog... Επίσης, διάφορα gigs στο εξωτερικό καθως ξεκίνησα να συνεργάζομαι με την Clique Bookings. Νομίζω πως είναι καιρός και για το τέταρτο άλμπουμ των Info καθώς και πολλά live με τον Monsieur Minimal!

// 27

art,ist

Interview. Michael Meimaroglou

msdos msdos msdos msdos msdos Ο msDos (κατά κόσμον Χρίστος Κουζέλης) είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους έλληνες παραγωγούς της Drum n Bass. Έχοντας στο δυναμικό του αρκετές κυκλοφορίες, συνεργασίες και λαμβάνοντας την υποστήριξη από μεγάλους καλλιτέχνες του χώρου όπως LTJ Bukem, A-Sides, Nookie, Jumping Jack Frost, Atlantic Connection, PaulSG, Random Movement, κ.α. ο msDos μας μιλάει για το πριν, το μετά και το τώρα στην μουσική του καριέρα.

28 // USM

music,echoe Ποια είναι η σχέση σου με την DnB και πότε αυτή χρονολογείται; Η Drum’n’Bass καταλαμβάνει περίπου το 90% των ημερήσιων ακουσμάτων μου, οπότε καταλαβαίνεις πολύ εύκολα ότι αποτελεί όλη μου τη ζωή, από μουσικής πλευράς! Χρονολογείται δε, από το γέννημα της, αλλά με την αρχική της μορφή βέβαια του 1991-92 ως Hardcore τότε, μετά ως Jungle και τέλος ως DnB με την μορφή την σημερινή σε μεγάλο ποσοστό. Βλέπεις το 90-91 τα είδη ‘’ηλεκτρονικής’’ μουσικής ήταν μόνο 2-3, δεν υπήρχαν όλα αυτά τα παρακλάδια τα οποία δημιουργήθηκαν στην πορεία με την βοήθεια της τεχνολογίας, που άνοιξε τεράστιους ορίζοντες στους ήχους, δίνοντας έτσι την δυνατότητα για πειραματισμούς που και δημιούργησε τα δεκάδες ‘’υπό’’ είδη της House, Trance, Trip Hop και της Hardcore. Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη επιρροή για να μπεις στο χώρο… κάποιο κίνητρο; Όχι θα έλεγα και αυτό γιατί η χρονική διαδρομή που είχα στην μουσική με έφερε μάλλον ομαλά και χωρίς καν να το καταλάβω στην DnB. Εξάλλου την εποχή που προανέφερα άκουγα και αγόραζα τα πάντα και από όλα τα είδη. Στα μέσα δε του 80 αν και πολύ μικρός τρελαινόμουν να ακούω Jean-Michel Jarre και Kraftwerk (έχω όλα τα Albums σε κασέτες) οπότε ο ‘’ηλεκτρονικός’’ ήχος θα έλεγα ότι ήδη ήταν μέσα μου! Το 88-89 άκουγα μεταξύ των άλλων Acid House και Hip-Hop House οπότε και 2-3 χρόνια με το τέλος τους άρχισαν να ξεπετάγονται αυτά τα νέα ηλεκτρονικά κομμάτια που για τότε ήταν κάτι το πρωτοφανές. Και μάλιστα μερικά από αυτά από ονόματα που είναι πασίγνωστα ακόμη και τώρα, μόνο που τότε ήταν παντελώς άσημοι όπως ο Moby, οι Future Sound Of London και οι Prodigy. Όλοι τους ήταν παραγωγοί της Hardcore ή αυτό που αποκαλούσαμε εμείς εδώ στην Ελλάδα Breakbeat. Μερικοί από αυτούς πειραματίστηκαν με τους ήχους καταλήγοντας όμως μετά από πολλά χρόνια σε κάποιο εντελώς διαφορετικό είδος. Βέβαια δεν πρέπει να παραλείψω ότι πολύ αργότερα, όπως συμβαίνει με πολλούς djs και παραγωγούς, είχα και εγώ τις επιρροές απο djs που με έκανα να μου αρέσει όλο και περισσότερο η DnB με ‘’πρωτομάστορα’’ βέβαια τον Ltj Bukem! Η σκηνή της DnB στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό… Στην Ελλάδα την δεκαετία του 90 πιστεύω πως υπήρχαν πολλοί περισσότεροι διότι όσοι άκουγαν Hardcore στις αρχές της, οι μισοί συνέχισαν με το DnB όπως και αν εξελίχτηκε ενώ οι υπόλοιποι χωρίστηκαν στην Trance και την House. Σήμερα δεν υπάρχει κάποιο σοβαρό ρεύμα και ότι υπάρχει τέλος πάντων είναι στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Στην επαρχία το κοινό περιορίζεται σε άτομα που ψάχνουν και ακούνε διαφορετικά πράγματα. Ευτυχώς πάντως που υπάρχουν και 2-3 ομάδες που κανονίζουν gigs ανά 2-3 μήνες με μεγάλα ονόματα ως Guests στις μεγαλουπόλεις! Στο εξωτερικό αντίθετα υπάρχει τεράστιο ρεύμα και μάλιστα από χώρες που δεν το περίμενα. Παραδοσιακά η Αγγλία, αφού εκεί και γεννήθηκε. Όλο το 90 ήταν το δημοφιλέστερο είδος με διαφορά, απλά και εκεί έγινε μια μεγάλη ανατροπή με την εμφανίσει της UK Garage η οποία ήταν House με πάρα πολλά στοιχεία από την hardcore αφού οι περισσότεροι παραγωγοί της προέρχονταν από αυτόν τον χώρο. Η μόνη διαφορά και σημαντικότατη βέβαια είναι ότι οι Βρετανοί ακούνε παραδοσιακά τα πολύ πολύ βαριά κομμάτια της DnB. Το Liquid που παίζω περισσότερο και παράγω δεν είναι και τόσο δημοφιλές λόγω του ότι η μικρότεροι σε ηλικία θέλουν πιο δυναμική μουσική, ενώ η Liquid με Jazz και Soul επιρροές δεν τους τραβάει. Πέρα λοιπόν από την Αγγλία τεράστιο ρεύμα υπάρχει στην Σλοβακία, Ουκρανία και Ρωσία που αποτελεί και μεγάλη αγορά για τους παραγωγούς. ‘Όπως και στην Γερμανία, Αυστρία και Ισπανία. Στην Αμερική τέλος υπάρχει επίσης πολύ μεγάλο ρεύμα, μόνο που τους αρέσουν λίγο διαφορετικά ακούσματα. Τέλος δε, πρέπει να αναφέρω και την Βραζιλία όπου λόγω και του ύφος της DnB είναι υπερβολικά δημοφιλής αφού το Latin ή ακόμη και το Swing ή η Bossa Nova είναι πολλές φορές απόλυτα συνυφασμένη με την DnB.

Πόσο δύσκολο είναι για ένα παραγωγό να βρίσκεται σε ένα λίγο απομακρυσμένο μέρος όπως είναι η Μυτιλήνη; Και λέω απομακρυσμένο γιατί απέχει αρκετά από τα μουσικά δρώμενα ειδικά στο κομμάτι της Drum & Bass. Όσο αφορά την παραγωγή σαφώς και δεν υπάρχει πρόβλημα αφού κάνω την μουσική μου και μεσώ του net το στέλνω στις εταιρίες ή το ανταλλάσσω με τους υπόλοιπους παραγωγούς ή djs. Το πρόβλημα είναι στον τομέα των parties που ενδεχόμενα θα έπαιζα. Και ειδικά για μένα που έχω απέχθεια στα πολύωρα ‘’αεροπλανικά’’ ταξίδια γεγονός που με έχει κάνει να απορρίψω προτάσεις που 2-3 χρόνια πριν ούτε στο όνειρο μου δεν τις φανταζόμουνα. Αλλά αυτό που ‘’πονάει’’ είναι ότι δεν μπορώ να παίξω τα κομμάτια μου ώστε να δω και να νιώσω αντιδράσεις από το κοινό. Ας είναι καλά το youtube με τα βιντεάκια που έχουν τραβηχτεί απο clubbers, με τα πολυπόθητα supports από μεγάλους djs όπου η ανταπόκριση είναι θεαματική ή καλύτερα ονειρική θα έλεγα. Ποια είναι για σένα η βάση του ήχου της DnB; Και ένα σημαντικό event που το θυμάσαι έντονα; Η DnB όπως προδίδει και το όνομα της είναι το Beat και το Bass. Δεν μένω όμως σε αυτό. Αν το έκανα θα άκουγα μόνο την minimal ή την βαριά μορφή της DnB τα Neuro δηλαδή. Σαφώς και ακούω και τέτοια, ποτέ δεν ήμουνα ούτε θα είμαι ποτέ κολλημένος. Απλά μου αρέσει πολύ περισσότερο να ακούσω ένα ωραίο sample από ένα παλιό κομμάτι της δεκαετίας πχ του 70 είτε είναι soul είτε jazz. Αυτή είναι και η ομορφιά της Dnb, όπου μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα πάντα, όλα τα κομμάτια έχουν και μια έκπληξη να σου παρουσιάσουν και αυτό λόγω της ταχύτητας που είναι 174-176 beat το λεπτό οπότε άνετα μπορείς να συνδυάσεις ήχους και samples που είναι στα 80-90 ή 140-150. Βέβαια ως dj, όπως έκανα πάντα εξάλλου τα 20 χρόνια που ασχολούμαι πιο επαγγελματικά, δεν μπορώ να μείνω μόνο σε 1 στυλ. Το ζήτημα είναι να μην βαρεθεί το κοινό σου. Αν θες να ακούσεις τα δικά σου πολύ απλά κάτσε σπίτι σου παίχτα στον εαυτό σου! Event? Σίγουρα όλα όσα έχω δει με τον Ltj Bukem αλλά το Ultimate Gig που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα ήταν αυτό που έπαιζε στο Άλσος ο Ltj Bukem στο 1 stage και στο άλλο ο Laurent Garnier … απίστευτο ! Το τελευταίο διάστημα υπάρχει μία έντονη κινητικότητα γύρο από της παραγωγές σου… όπως και αρκετά support από αναγνωρισμένους καλλιτέχνες του χώρου… Πές μας λίγα λόγια για αυτές. Την παραγωγή την ξεκίνησα ουσιαστικά για πλάκα, ως hobby. DnB κάνω τα τελευταία 2-3 χρόνια έχοντας όμως κάνει και τους πειραματισμούς μου πριν από το 2000. Μουσικός δεν είμαι οπότε ότι κάνω το καταφέρνω με βάση αποκλειστικά την 20ετή πείρα μου ως Dj. Έτσι λοιπόν έκανα κάποια κομμάτια εντελώς για πλάκα παλιότερα αλλά σιγά σιγά κάποιες μικρότερες εταιρίες περισσότερο, ενδιαφέρθηκαν για τα κομμάτια μου. Και από εκεί που δεν το περίμενα ξεκίνησα να κυκλοφορώ κομμάτια και σε μεγάλες εταιρίες είτε σε digital μορφή είτε σε βινύλιο. Αλλά πάνω απ’ολα να έχω support από djs με τους οποίους μεγαλώσαμε και τους είχαμε κάτι σαν ‘’θεούς’’ για πάρα πολλά χρόνια. 2 από τους σημαντικότερους djs που υποστηρίζουν την μουσική μου είναι ο Ltj Bukem και ο Nookie. Κάθε φορά που αυτοί θα ζητήσουν κάποιο κομμάτι μου είτε να το παίξουν είτε να το υπογράψουν στην εταιρία τους, αυτό σε κάνει να θες να συνεχίσεις όλο και πιο πολύ. Πέρα όμως απο αυτούς έχω support απο ονόματα όπως τον A-Sides, Big Bud, Jumping Jack Frost, Atlantic Connection, PaulSG, Flaco, Random Movement, Jay Rome, Bachelors Of Science, Ash-A-Τak, Command Strange, Lm1, Greg Packer, Future Thinkin, Muwookie, Πhil Tangent, Overfiend, Stunna. Το 2011 μας χαιρετάει σιγά σιγά… Πώς ήταν αυτή η χρονιά για σένα και τι να περιμένουμε με το νέο έτος; Δεν μπορώ να πω πως ήταν και η καλύτερη αφού όλοι οι Έλληνες περνάμε τόσο δύσκολες μέρες. Ας είναι ‘’καλά’’ όλοι αυτοί οι άχρηστοι και άπληστοι των τελευταίων 25 χρόνων που μας οδήγησαν εδώ που είμαστε. Μόνο μουσικά θα έλεγα ήταν πολύ καλύτερα αφού είχα αρκετές κυκλοφορίες. Βέβαια έπονται 1 Digital Lp στην Textures Music που θα κυκλοφορήσει αρχές Οκτώβρη, 1 διπλό βινύλλιο με 4 tracks + 1 Cd με αυτά τα 4 συν άλλα 5-6 από την Have A Break Recordings και 1 remix που είχα την τιμή να κάνω στον πολύ γνωστό Έλληνα παραγωγό Basement Freaks και θα κυκλοφορήσει μέσα στον Οκτώβριο. Τέλος όσο αφορά γενικά τον φετινό χειμώνα έχουμε σκεφτεί με τον Dj Vas και τον MJT, με τους οποίους συνεργάζομαι να κάνουμε κάποια μικρά events σε όλους τους εναλλακτικούς χώρους την Μυτιλήνης. Σ’ευχαριστούμε πολύ.. Ευχόμαστε τα καλύτερα // 29

art,ist

Interview. Panos Karatzas (p.karatzas@urbanstylemag.gr)

Imaginary Friend Imaginary Imaginary Friend Friend Imaginary Imaginary Friend Friend Imaginary Friend Imaginary Imaginary Friend Friend O 19χρονος Βλαδίμηρος Πειλιβανίδης το κωδικό του όνομα Imaginary Friend είναι το νέο ανερχόμενο ταλέντο της Dubstep σκηνής στην Ελλάδα. Παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει ήδη εντυπωσιάσει πολλούς με τις μουσικές του παράγωγες και έχει releases σε γνωστές εταιρίες όπως Dubporn Records, Breathe Records και Jazzsteppa Ltd. Συζητήσαμε μαζί του για τα μελλοντικά του σχέδια και για την Dubstep σκηνή στην Ελλάδα.

19 year old Vladimir Peilivanidis with the code name Imaginary Friend is the new upcoming talent in Dubstep scene in Greece. Despite his young age has already impressed many with his music productions and has releases in well known labels such as Dubporn Records, Breathe Records and Jazzsteppa Ltd. We talked to him about his future plans and for the Dubstep scene in Greece.

30 // USM

music,echoe Tell us how you discovered Dubstep in the first place. What caused your interest in this kind of music?

Although many believe that I’m listening to Dubstep for years, the truth is I had no contact with this kind of music until my very close friends, who were some of the pioneers if not the first producers of this kind of music in Greece, the Unco suggested me to hear a mix called “The World’s heaviest Dubstep” in 2007 if I remember correctly. Those who will look for this mix will understand why I was so thrilled with this genre. Until then –and for many years- I was a loyal “soldier” of German and London electro and minimal techno scene. So, I had my first contact with the sounds of Hyperdub(revered and beloved label from that day until now), Tempa, Tectonic Plates and many more. Today they are the foundations of Dubstep. I started experimenting with the sounds of Reason just like most people who were writing Dubstep. Although I my first attempts weren’t much successful, I discovered new artists and labels whose sound ‘fitted’ more in my ears such as: Hotflush, Hessle, Hemlock, Planet Mu, Skull Disco, Punch Drunk and others. Soon I changed my “thinking” about how I would edit and arrange a track. The first jobs were getting well and gained big popularity especially abroad and in Greece. Then, the famous Dj Booker was thrilled with “How To Use It” and “Reject ‘Em All” and so suggested me to work with him and with his digital label ‘Breath Records’, a label based in Greece and managed by Fleck and Booker.

Αρχικά πες μας πώς ανακάλυψες την Dubstep. Τί σου προξένησε το ενδιαφέρον σε αυτό το είδος μουσικής ; Αν και πολλοί πιστεύουν πως είμαι χρόνια στον χώρο της Dubstep, η αλήθεια είναι πως δεν είχα καμία επαφή με το είδος μέχρι που οι πολύ στενοί μου φίλοι, οι οποίοι είναι από τους πρωτοπόρους, αν όχι οι πρώτοι παραγωγοί του είδους στην Ελλάδα, οι UNCO, μου πρότειναν να ακούσω ένα mix ονόματι “The World’s Heaviest Dubstep” το 2007, αν θυμάμαι καλά. Όσοι το ψάξουν θα καταλάβουν γιατί με ενθουσίασε τόσο το είδος καθώς έως τότε ήμουν ένα πιστό “στρατιωτάκι” της γερμανικής και λονδρέζικης Electro και Minimal Techno σκηνής. Ήρθα λοιπόν για πρώτη φορά σε επαφή με τους ήχους της Hyperdub (αξιοσέβαστο και αγαπημένο label από εκείνη την ημέρα έως και σήμερα ακόμα), της Tempa, της Tectonic Plates και πολλών ακόμα που σήμερα πλέον είναι τα θεμέλια της Dubstep. Δεν άργησα να πειραματιστώ και εγώ με το Reason, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι που έγραφαν Dubstep εκείνη την περίοδο. Παρ’όλο που δεν κατάφερα πολλά με τις πρώτες προσπάθειες μου, ανακάλυψα νέους καλλιτέχνες και δισκογραφικές που ήταν πιο οικίες στο μουσικό αυτί μου όπως οι Hotflush, Hessle, Hemlock, Planet Mu, Skull Disco, Punch Drunk και άλλες. Σύντομα άλλαξα «τρόπο σκέψης» σχετικά με το πώς να επεξεργάζομαι και να διαμορφώνω ένα μουσικό κομμάτι. Οι πρώτες δουλειές μου πήγαν αρκετά καλά και απέκτησαν μεγάλη απήχηση κυρίως σε χώρες του εξωτερικού αλλά και στην Ελλάδα. Έπειτα, ο περίφημος και γνωστός σε όλους μας Dj Booker ενθουσιάστηκε με το “How To Use It” και “Reject ‘Em All” και μου πρότεινε να συνεργαστούμε και να τα εκδώσουμε στο δικό του digital label, την ‘Breathe Records’, η οποία είναι μια δισκογραφική με έδρα την Ελλάδα και οδηγούμενη από τον Fleck και τον Booker.

Listening to some of your productions someone can notice that the key element of each track is a dark atmosphere that fills the track with energy.

I would like to ask you where this inspiration came from and which are your influences?

Yes indeed. I am one of the few artists but not the only one who uses melody in Dubstep. Most producers are satisfied with a mere three notes but I am not.

Having been enough influenced from artists such as Stephan Bodzin and Max Cooper, I try to construct more complex melodies. The dark side -if we can call it that way- was always my point for some inexplicable reason. I am inspired

by Greek and Japanese mythology, mainly from the gods and goddesses, from black and white pictures, from videogames and anime. Lastly, I am considerably influenced by the space. My biggest influences are labels and artists like Hyperdub (Kode9), Tempa (Headhunter), Minus (Magda), Tectonic (Pinch), Hotflush (James Blake), Hessle (Untold).

Ακούγοντας τις παραγωγές σου παρατηρεί κανείς ότι το βασικό στοιχείο κάθε κομματιού είναι μια σκοτεινή ατμόσφαιρα που πλημμυρίζει το κομμάτι με ενέργεια. Θα ήθελα να σε ρωτήσω από πού εμπνέεσαι και ποιές είναι οι επιρροές σου; Ναι όντως. Είμαι από τους λίγους που χρησιμοποιούν μελωδία στην Dubstep, αλλά δεν είμαι ο μόνος. Οι περισσότεροι αρκούνται σε τρεις απλές νότες, εγώ όμως όχι. Έχοντας επηρεαστεί αρκετά από καλλιτέχνες όπως ο Stephan Bodzin και ο Max Cooper προσπαθώ να κατασκευάσω πιο πολύπλοκες μελωδίες. Η σκοτεινή πλευρά -αν μπορούμε να το πούμε έτσι- ήταν για κάποιον ανεξήγητο λόγο πάντα το στοιχείο μου. Παράλληλα, εμπνέομαι σε μεγάλο βαθμό από την Ελληνική και Γιαπωνέζικη μυθολογία. Κυρίως από τις θεότητες τους, από ασπρόμαυρες εικόνες και φωτογραφίες, από βιντεοπαιχνίδια και από τα anime (γιαπωνέζικα κινούμενα σχέδια). Τελευταία επηρεάζομαι αρκετά και από το διάστημα. Οι μεγαλύτερες επιρροές μου είναι εταιρίες και άτομα όπως οι Hyperdub (Kode9), Tempa (Headhunter), Minus(Magda), Tectonic(Pinch), Hotflush(James Blake) και Hessle(Untold).

A few months ago you made a release in the company of Jazzsteppa. Your track was on a compilation called Fuck Jazzsteppa Vol.2 and it was among productions of great artists of the Dubstep scene as Borgore. How do you feel about that?

It is a great honor for me to participate, with my efforts, on this compilation among many artists. Especially when one of them is the pioneer of this kind of music. Perhaps not so pure Dubstep but Filth and Dirty Dubstep, which has become the new “House” in our country.

Undersky Collective. A project that consists from many people, not only from Greece and England but even from distant Japan. Tell us some of your future plans.

Undersky was created when I was still serving in the army. Our goal is to present to people in Greece mainly our own likes and dislikes about Dubstep. Many people in Greece refuse to accept as Dubstep anything different from what they hear on commercial tracks of this genre. In the beginning, the Collective consisted by Enki, 4T2, IIHD and myself. Along the way we had other members too who were willing to assist us in our work. Not just Greeks as you are rightly informed, but people from England, Germany and Japan. We have split all the responsibilities so that we operate and organise better. For example, the japanese force consists of 3 people (Mondo, CODE: 7023, IIHD) who now operate independently without detailing to us every move. In the future we intend to create our own Label, the Undersky Records which will begin on November 7 dynamically with a free collection of musical material by major artists such as: Sun Of Selah, TKR, The Next, Atsuko Cheeba , UNCO, Duckem, Circo Inverso and others. We hope to celebrate it in November 5 with a big party involving all the artists who will make releases to our label. The label will not be only digital as we will release collections of Cd and Ep/Lp in vinyl records of 12-inch too.

Vinyls will be printed by Cargo Records (UK) and Ameise(DE).

What does the future have in store for you and which are your future moves?

I don’t think in long term but surely some things are unavoidable. Several upcoming releases in late 2011 and even more in 2012. We hope with our Assist Manager of Undersky in America to book a tour, maybe in mid 2012 in collaboration with Dubporn Records and Sub-Lab. Also, we plan to invite our partner from Japan Naofoumi Takashi(CODE: 7023) for a tour in Europe. We work with UNCO for an Ep which might be released from Breath Records. Last but not least, I have a project but I can’t speak with confidence now.

More info soon...

Πρίν λίγους μήνες έκανες ένα release στην εταιρία των Jazzstepa, σε ένα compilation με την ονομασία Fuck Jazzsteppa Vol.2. Ανάμεσα στο δικό σου κομμάτι υπήρχαν παραγωγές μεγάλων καλλιτεχνών της Dubstep σκηνής όπως ο Borgore. Πώς νιώθεις για αυτό; Είναι μεγάλη μου τιμή να συμμετέχω, με τις προσπάθειες μου, ανάμεσα σε οποιονδήποτε καλλιτέχνη και ειδικά όταν αυτός είναι ένας από τους πρωτοπόρους του είδους. Ίσως όχι τόσο της καθαρής Dubstep αλλά της Filth και Dirty Dubstep, που πλέον έχει γίνει η νέα “ House “στην χώρα μας.

Undersky Collective.΄Ενα project που αποτελείται από πολλούς ανθρώπους από την Ελλάδα και την Αγγλία, ακόμη και την μακρινή Ιαπωνία. Αποκάλυψε μας κάποια από τα μελλοντικά σας σχέδια. Η Undersky δημιουργήθηκε όσο υπηρετούσα την θητεία μου ακόμα. Με σχέδιο μας να παρουσιάσουμε στο κοινό της Ελλάδας κυρίως τις δικές μας προτιμήσεις και δυσαρέσκειες όσον αφορά την Dubstep. Καλώς ή κακώς, ο κόσμος στην Ελλάδα αρνείται πλέον να δεχτεί ως Dubstep οτιδήποτε δεν μοιάζει με αυτό που έχει ακούσει σε εμπορικά κομμάτια του είδους. Η κολεκτίβα στην αρχή αποτελούνταν από τους Enki, 4T2, IIHD και από εμένα. Στην πορεία αποκτήσαμε και άλλα μέλη που ήταν πρόθυμα να μας βοηθήσουν στο έργο μας και μάλιστα όχι μόνο Έλληνες, όπως σωστά είστε πληροφορημένοι, αλλά και άτομα από την Αγγλία, τη Γερμανία και την Ιαπωνία. Έχουμε χωρίσει τις αρμοδιότητες έτσι ώστε να λειτουργούμε καλύτερα και πιο οργανωμένα. Για παράδειγμα, η ιαπωνική δύναμη αποτελείται από 3 άτομα (Mondo, CODE:7023, IIHD) που πλέον λειτουργούν αυτόνομα χωρίς να αναφέρουν σε εμάς λεπτομερώς την κάθε τους κίνηση. Όσον αφορά το μέλλον, σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε το δικό μας ομώνυμο Label, την Undersky Records, το οποίο θα αρχίσει δυναμικά στις 7 Νοεμβρίου με μία δωρεάν συλλογή με μουσικό υλικό από μεγάλους καλλιτέχνες όπως Sun Of Selah, TKR, The Next, Atsuko Cheeba, UNCO, Duckem, Circo Inverso και άλλους. Ευελπιστούμε να το γιορτάσουμε στις 5 του ίδιου μήνα με ένα μεγάλο πάρτυ όπου θα συμμετέχουν όλοι οι καλλιτέχνες που θα κάνουν τα release τους σε εμάς. Το Label δεν θα είναι μόνο digital, καθώς θα βγάζουμε και συλλογές σε Cd και EP/LP δίσκους σε βινύλια των 12 ιντσών, τα οποία θα τυπώνουν οι Cargo Records (UK) και Ameise (DE). Τί επιφυλάσσει το μέλλον για σένα και ποιές είναι οι μελλοντικές σου οι κινήσεις; Δεν σκέφτομαι μακροπρόθεσμα, αλλά σίγουρα κάποια πράγματα είναι αναπόφευκτα. Αρκετές ανερχόμενες κυκλοφορίες στα τέλη του 2011 και ακόμα περισσότερες το 2012. Ευελπιστούμε με τον Assist Manager της Undersky στην Αμερική για ένα tour, ίσως στα μέσα του 2012 σε συνεργασία με την Dubporn Records και την Sub-Lab. Επίσης, προγραμματίζουμε να προσκαλέσουμε τον συνεργάτη μας από την Ιαπωνία Ναοφούμι Τακαχάσι (CODE:7023) κάποια στιγμή για ένα τουρ στην όχι και τόσο μακρινή Ευρώπη. Δουλεύουμε με τους UNCO πάνω σε ένα EP, το οποίο ενδεχομένως να βγει από την Breathe Records.Τέλος εκκρεμεί ένα project για το οποίο δεν μπορώ να μιλήσω ακόμα με σιγουριά. Περισσότερες πληροφορίες σύντομα... // 31

art,ist

Συνέντευξη. Αλέξανδρος Γερασίμου

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΗΣ Γράφοντας μια νουβέλα σε « Ξένη γη»… Το να προσπαθήσεις να γράψεις μουσική δεν είναι πάντα εύκολο, ίσως κάποιες φορές να φαντάζει –πάντα- δύσκολο.Στην περίπτωση του Βαγγέλη Μαρκαντώνη ακούμε καλή μουσική με προσεγμένους και πρωτότυπους στίχους που δείχνουν μια «μαστοριά» και μια ζωντανή διάθεση του τραγουδοποιού απέναντι σε αυτό που κάνει.Βεβαίως και δεν κάνει τώρα τα πρώτα του καλλιτεχνικά ούτε τα πρώτα του δισκογραφικά βήματα αφού προηγήθηκε το ταξίδι στον ωκεανό της μουσικής με το συγκρότημα «Ανοιχτή Θάλασσα». Ενα θαυμάσιο μουσικό σχήμα που άφησε τρεις εξαιρετικούς δίσκους και αρκετές μουσικές συνθέσεις για να μας συντροφεύουν όπου πολλές από αυτές τις συνθέσεις έφεραν την υπογραφή του Βαγγέλη Μαρκαντώνη.Ο ίδιος συνεχίζει την ιστορία από εκεί που την άφησε πριν από τρία χρόνια όταν οι «Ανοιχτή Θάλασσα» κυκλοφόρησαν την τελευταία τους δισκογραφική εργασία.Εδώ πατάει σε «ξένη γη» και πιάνει το νήμα και το νόημα της μουσικής ξετυλίγοντας το δικό του κουβάρι σκέψεων και αναμνήσεων λέγοντας «το όνομα της τρεις φορές»… και γράφοντας παράλληλα την καταπληκτική νουβέλα του που κυκλοφορεί μαζί με τον δίσκο σε μια ενιαία συσκευασία από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης…

32 // USM

music,echoe

Ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική πριν από… Πάρα πολλά χρόνια. Δεν ήμουν όμως ποτέ επιμελής και συγκροτημένος ούτε καν ως ακροατής... Το ότι άκουγα και έπαιζα συνέβαινε και συμβαίνει από μόνο του και ποτέ δεν έχω πιέσει τον εαυτό μου σε κάποια «μέθοδο». Επέστρεψες στην δισκογραφία με μια πολύ ιδιαίτερη κυκλοφορία.Με ένα δίσκο («Ξένη Γη») που συνοδεύεται από μια …νουβέλα («Πως ο Στέλιος και οι φίλοι του έβγαλαν το Χειμώνα»).Πες μου κάποια πράγματα για αυτή τη –διπλή- κυκλοφορία. Ήταν μια ιδέα του Άγγελου Σφακιανάκη που υπογράφει και την παραγωγή του δίσκου. Νιώθω πολύ ωραία με αυτό γιατί κρατάω στα χερια μου κάτι που είμαι εγώ 100% και η κυκλοφορία του βιβλίου ήταν για μένα ένα πολύτιμο δώρο γιατί δεν είχα καμιά πρόθεση να δηλώσω συγγραφέας. Αλλά να που κυκλοφορούν εκατό σελίδες με το όνομά μου τυπωμένο πάνω και μάλιστα από έναν τόσο σοβαρό οίκο όπως τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Είναι επιπροσθέτως ένας πολύ ευρηματικός τρόπος να φτάσουν τα τραγούδια που γράφω, που είναι και η κύρια ασχολία μου, στον κόσμο. Γιατί αποφάσισες να τα κυκλοφορήσεις μαζί ; Γράφτηκε το υλικό και των δυο παράλληλα ; Το βιβλίο γράφτηκε αρκετά χρόνια πριν, ενώ τα τραγούδια τον τελευταίο ενάμισι χρόνο. Το πάντρεμα έγινε μάλλον περισσότερο για να διευκολυνθεί η κυκλοφορία του δίσκου γιατί όπως είναι γνωστό η αγορά φυσικών φορέων μουσικής έχει πια συρρικνωθεί σε σημείο εξαφάνισης. Επιθυμώ με πάθος να φτάσει αυτό που κάνω προς τα έξω σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο και, το ότι μου δίνεται η δυνατότητα να υπάρχω στα ράφια των βιβλιοπωλείων είναι κάτι που κάνει τα πράγματα λιγότερο δύσκολα. Από την άλλη, μου αρέσει να φτιάχνω κάτι απο το τίποτα και είτε το κάνω με νότες είτε με λέξεις με κάνει να νιώθω ότι έχω περισσότερο χρόνο μπροστά μου και πίσω μου απ’ ό,τι έχω στην πραγματικότητα. Όταν μέσα σε αυτό το «κάτι» νιώθω άνετα μου αρέσει πολύ η αίσθηση να το επικοινωνήσω. Αυτό συνέβη και με τη νουβέλα και με τα τραγούδια του δίσκου μου. Πες μου κάποια πράγματα για τον ήρωα του βιβλίου… Είναι ένα νεαρό τζιτζίκι προικισμένο με ένα σπάνιο ταλέντο στο τραγούδι και προσπαθεί να μην την πατήσει όπως ο πρόγονός του που πέθανε από το κρύο και την πείνα. Δεν μπορεί να βρει την ισορροπία ανάμεσα στο ταλέντο του και την διαχείριση του ταλέντου αυτού. Εκεί έρχονται οι φίλοι του και τον βοηθάνε... Πως προέκυψε ο τίτλος της πρώτης σου δισκογραφικής εργασίας ; Από τα τραγούδια που υπάρχουν στο υλικό, εκείνο που συγκέντρωνε τα περισσότερα χαρακτηριστικά που με εκφράζουν αυτή τη στιγμή είναι η «ξένη γη», και γι αυτό βάφτισα έτσι και όλο το άλμπουμ. Μου αρέσει η αίσθηση της μοναχικότητας που αφήνει ο στίχος και η παγανιστική ένταση της μουσικής. Στη «Ξένη Γη» υπάρχει και ένα αγγλόφωνο τραγούδι –το μοναδικό που υπάρχει στο cdτο «Empty Moons».Ομολογώ ότι με ξάφνιασε η επιλογή ξένου στίχου. Πως προέκυψε ; Στην πραγματικότητα αυτό είναι ένα παλιότερο τραγούδι που είχα γράψει στο δεύτερο δίσκο που κάναμε με την Ανοιχτή Θάλασσα (το «Μη περιμένεις Νέα απ τον Πόλεμο») και έχει τον τίτλο «Έτσι παλιώνει η αγάπη». Μετέφρασα τους στίχους του στα αγγλικά, έφερα και τη μουσική λίγο πιο κοντά σε αυτό που είμαι σήμερα και προέκυψε αυτό το τραγούδι. Δε θα το έβαζα στο υλικό-παρόλο που «εμπιστεύομαι» την προφορά μου στα αγγλικά -αν δεν το τραγουδούσε ο Κώστας Αντωνιάδης των GAD. Είναι, μέσα από μια δαιδαλώδη διαδρομή μέσα στο μυαλό μου, ένα κλείσιμο το ματιού στην πορεία μου ως «κατασκευαστή τραγουδιών» και η παρουσία του Κώστα το κυκλώνει όλο αυτό με έναν πολύ ωραίο τρόπο.

// 33

music,echoe

Από πού εμπνέεσαι για τους στίχους σου ; Εχω την αίσθηση ότι διαβάζεις αρκετά αλλά και ότι γράφεις επίσης αρκετά…Τους στίχους τους αντιγράφω περισσότερο από όνειρα που βλέπω. Ή από λέξεις που μου καρφώνονται στο μυαλό και μου αποκαλύπτουν κάποιες φορές το μυστικό τους νόημα. Όταν συμβαίνει αυτό μου αρέσει να τις επαναλαμβάνω και ίσως τότε μου φανερώνουν και την κρυφή μουσική τους. Δε μου αρέσει να είμαι δέσμιος του νοήματος του στίχου. Με ενδιαφέρει περισσότερο η ήχος αν και παλιότερα έγραφα εγκλωβισμένος στη σκέψη που ήθελα να εκφράσω. Ως προς το διάβασμα μου αρέσει αλλά ούτε εκεί είμαι επιμελής.... Ποιες είναι οι μουσικές που σε συγκινούν περισσότερο ; Είναι μια δύσκολη ερώτηση για έναν μουσικό... Η απάντηση θα πρέπει να είναι τεράστια για να είναι σαφής και να έχει νόημα. Επομένως, για να είμαι λακωνικός θα σου απαντήσω ότι οι μουσικές που με συγκινούν περισσότερο είναι ... ο πρώτος δίσκος των Velvet Underground. Υπάρχει κάποιος μουσικός ή συγκρότημα που θα ήθελες να βρεθείς μαζί του επί σκηνής ; Έκανα αρκετές πρόβες με τον Χρήστο, τον Βίκτωρα και τον Πάνο για να μπορέσω να παράξω τον ήχο τον τραγουδιών όπως τον είχα φανταστεί. Ως εκ τούτου, αυτοί είναι οι μουσικοί που μαζί τους θέλω να είμαι στη σκηνή. Αυτή τη στιγμή δε θέλω να παίξω με άλλους . Υπάρχουν όμως πολλοί που θα ήθελα να είναι πάνω στη σκηνή και εγώ κάτω να τους βλέπω και να τους ακούω. Εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης (sοcιal networking)…Πραγματικά χρήσιμα εργαλεία ή πραγματικά αναγκαίο κακό ; Είναι χρήσιμα εργαλεία. Από τη στιγμή που εφευρέθηκαν τα σήματα μορς, η ανθρώπινη επικοινωνία άλλαξε για πάντα. Θα εξελίσσεται και θα εντατικοποιείται με ταχύτατους ρυθμούς και είναι στο χέρι του καθενός πώς θα το αξιοποιήσει αυτό. Μίλησε μου για τους μουσικούς που έπαιξαν στο δίσκο αλλά και για το set που χρησιμοποιείς στις ζωντανές εμφανίσεις σου… Στον δίσκο παίζω όλες τις κιθάρες, το μπάσο (που είναι και το βασικό μου όργανο), φυσαρμόνικα και διάφορα άλλα οργανάκια, ενώ το ακορντεόν και τα κρουστά παίζει ο φίλος μου ο Χρήστος Χουσίδης. Θεωρώ ότι η παρουσία του είναι καθοριστική στον τελικό ήχο των τραγουδιών μου. Στα live, όπως είπα και πριν, είναι αναγκαία η παρουσία του Βίκτωρα Κουλουμπή στο μπάσο και του Πάνου τζινιόλη στα τύμπανα. Πως βλέπεις το μέλλον της ελληνικής δισκογραφίας και ποιός πιστεύεις ότι θα είναι ο επόμενος τρόπος διανομής της μουσικής ; Πάντα γράφονταν σπουδαία τραγούδια και μάπες και πάντα θα γράφονται. Δεν ασχολούμαι συστηματικά με την ελληνική ούτε την παγκόσμια δισκογραφία. Αποφεύγω οποιαδήποτε συντεχνιακή λογική σε σχέση με το πάθος μου που είναι η έκφραση μέσα από την εκτέλεση ή τη δημιουργία. Ο επόμενος τρόπος διανομής θα είναι αυτός που ήταν πάντα. Οι ζωντανές εμφανίσεις. Αν δεν γινόσουν μουσικός θα ήσουν… Δεν υπάρχει κανένας τρόπος που θα μπορούσα να το ξέρω αυτό. Τα επόμενα σχέδια του Βαγγέλη Μαρκαντώνη είναι… Θέλω να παίζω συνέχεια. Μου αρέσει το live περισσότερο απ’ οτιδήποτε. Για τον Οκτώβριο έχω τις εμφανίσεις στον Σταυρό του Νότου κάθε Τετάρτη και θα συνεχίσω με live στην Αθήνα και εκτός. ΛΙΝΚ www.vagelismarkantonis.gr

34 // USM

17th street Covered. Constantinos Padoflas

the street the street the street the street ω2

38 // USM

17th Street

// 39

40 // USM

17th Street

// 41

42 // USM

17th Street

// 43

44 // USM

17th Street

// 45

46 // USM

17th Street

// 47

under the gray

reflections, memories, music icons

κάτω απο το γκρίζο προβληματισμοί, αναμνήσεις, μουσικές εικόνες

// 49

φωναξε Text. Sophia - Theodora Giltizi

Στα Στα ίδια. Σταίδια. ίδια. Πάντα Πέμπτες, διεκδικώντας μια μετριότητα που στο μυαλό σου, ιδανική. Σενάρια που δε θα συμβούν. Απλά περιμένεις, εβδομάδες τώρα. Γιατί πλάκα πλάκα φίλε μου, το καλοκαίρι πέρασε και τίποτα δεν άλλαξε. Όλα έμοιαζαν εύκολα μέχρι που διαπίστωσες ότι τίποτα δεν έχει νόημα. Χλιαρά πράγματα. Κάθομαι νυσταγμένη. Όλοι χαμένοι στα κινητά τους. Από κάπου εξαφανίστηκαν όλοι, από κάπου εξαφανίστηκα και ‘γω. Κάτι συμβαίνει και σίγουρα δεν είναι το τέλος του καλοκαιριού. Είμαστε εμείς. Ξενερώνουμε. Ξενερώσαμε. Μια αφορμή για να τη κάνουμε από οτι απλό θεωρούμε μπερδεμένο. Ακόμα και αν όλα αυτά είναι στο κεφάλι μας καμιά φορά πονάνε. Δεν είναι το ότι οι άνθρωποι εξαφανίζονται, είναι το ότι εσύ μένεις εδώ με τη δικαιολόγια πως θα τους περιμένεις. Εγώ εδώ ακόμα, όπως με είχατε αφήσει, στο περίμενε. Ακόμα δεν έχω βγάλει τα ρούχα απ ‘τη βαλίτσα. Γενικά δε ξέρω αν όλα αργούν ή εγώ είμαι ανυπόμονη, ξέρεις γιατί μιλάω. . . Για τις μέρες που δε σ ‘αρέσει κανένα τραγούδι. Για τις νύχτες που κάνεις οτι κοιμάσαι. Για τότε που θέλεις κάποιον να σε αγκαλιάσει.

Χωρίς Χωρίς τίτλο τίτλο 6τίτλο Χωρίς Χωρίς τίτλο 6 66 Όταν ήμουν μικρό, μικρό παιδί, δεν με ενδιέφερε να κάνω μια σπουδαία δουλειά. Δεν με ενδιέφερε να αποκτήσω ένα μεγάααλο σπίτι, ένα όμορφο, γρήγορο αυτοκίνητο. Δεν με ενδιέφερε να κάνω υπερήφανους τους γονείς μου. Δε με ενδιέφερε το χρήμα. Δε με ενδιέφερε να μαζέψω πτυχία, απολυτήρια, αριστεία και επαίνους. Όταν ημουν μικρό, μικρό παιδί με ενδιέφερε να αγαπήσω πάααρα πάρα πολύ και να με αγαπήσουν πάααρα πάρα πολύ. Να αγαπιόμαστε σαν ψυχασθενείς. Να ζήσουμε όρθιοι, μέσα σε ενα σπίτι μικρό σαν ασανσέρ και να λέμε “σ’αγαπάω” και να γελάμε υστερικά και να κλαίμε υστερικά και να αγκαλιαζόμαστε μεχρι να πεθάνουμε. Όταν ήμουν μικρό, μικρό παιδί είχα για όνειρο να αγαπήσω πολύ μικρή και να πεθάνω πολύ μικρή, από αγάπη.

50 // USM

κάτω απο το γκρίζο

// 51

[GRAYZONE] // γκρίζα ζώνη

Μουσική Επιμέλεια: USM

[NOW PLAYING] Freedom - Spliff http://www.youtube.com/watch?v=MA7d78UVNxA

// 53

spot Cover. Odisseas Panierakis

ALEXANDER_PETSAVAS My name is Alexander Petsavas and i was born and grew up in Athens.

I studied music with technology for 3 years and then moved to Leeds to do my master’s degree. Photograghy and music are two fields that i love and let me express my individuaity.

I tend to express my optimistic side through music and the melancholic side through photography. My work has been published in Amateur Photographer magazine (UK) and Black&White photography magazine (UK) and have won the first prize in 2 photography contests. Currently i am working as an electronic music event photographer for clubber.gr.

I have been photographing for many years and tried many styles and I’ve come to believe that monochrome and especially black&white is the most amazing form of photography because its simplicity and the way a subject is reduced to a more basic form once colour is removed, moves me like nothing else. [ LINKS ] e-mail : xela577@hotmail.com website : www.alexanderpetsavas.com

54 // USM

spot

// 55

56 // USM

spot

// 57

58 // USM

spot

// 59

60 // USM

spot

// 61

spot

62 // USM

UrbanStyleMag

#22

issue

imports

ISSUEPeople

cover story cover story cover story cover story cover story cover story cover story

The Basement Faces The Basement Faces The Basement Faces The Basement Faces The Basement Faces The Basement Faces The Basement Faces Cover Photography. UrbanStyleMag

64 // USM

issue people

Η αντισυμβατική νεανική όψη του νέου Ελληνικού σινεμά….

Εκάβη Ντούμα

Cover. Alexandros Gerasimou (alex@urbanstylemag.gr)

Την Εκάβη Ντούμα την ανακάλυψα πριν από μερικά χρόνια όταν είχα παρακολουθήσει ένα αυτοτελές επεισόδιο της –αγαπημένης μου- σειράς «Δέκατη Εντολή» του Πάνου Κοκκινόπουλου, «το χρώμα του μίσους» γνωστό και ως το επεισόδιο “με την πέτρα”.Μου έκαναν τα πάντα εντύπωση τότε.Το πρόσωπο της, οι κινήσεις της, οι μορφασμοί της, η αντίδραση της σε κάθε σκηνή… όσο για το βλέμμα της ήταν αυτό που μαγνήτιζε και ξεχώριζε τη νεαρή πρωταγωνίστρια που με τον Κοκκινόπουλο δούλεψαν μαζί και σε άλλες φροντισμένες παραγωγές. Γεννήθηκε στην Αθήνα από Ελληνα πατέρα και Σκοτσέζα μητέρα και είναι

απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης.Πρωτοεμφανίστηκε στην ταινία «Πίσω Πόρτα» ( 2000, σκηνοθεσία Γιώργος Τσεμπερόπουλος) και ακολούθησαν μεγαλύτεροι και πρωταγωνιστικοί ρόλοι στις ταινίες «Αλεξάνδρεια» (2001), «Πες στην Μορφίνη ακόμα την ψάχνω» (2001) σε σκηνοθεσία Γιάννη Φάγκρα, ένα εξαιρετικό φιλμ από τα ωραιότερα του Ελληνικού σινεμά –από γεννησιμιού του και όχι μόνο των τελευταίων χρόνων- που το έντυσαν μουσικά η Sadahzinia και ο B.D. Foxmoor.Επίσης γύρισε το εναλλακτικό και θαυμάσιο «Κλαις» (2003) υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Αλέξανδρου Βούλγαρη – οποίος έγραψε και το σενάριο αλλά υποδύθηκε και τον …ντράμερ- , το «Μάτια από νύχτα» (2003) του Χούρσογλου στο γνωστό ρόλο της Βάλιας (η μουσική εδώ ανήκει στον Ακη Δαούτη) και ακολούθησαν τα επίσης θαυμάσια «Αλεμάγια» (2004) και «Γλυκιά μνήμη» (2005).Ενα χαρακτηριστικό κινηματογραφικό πρόσωπο –από τα πιο χαρακτηριστικά από καταβολής του Ελληνικού σινεμά- που δεν έκοψε όμως τον ομφάλιο λώρο με το θεατρικό σανίδι αλλά ούτε και με την μικρή οθόνη όπου συμμετείχε σε προσεγμένες παραγωγές και δεν έκανε ποτέ «άρπα κόλλα» σε κουραστικά και ανούσια σίριαλ αν και θα μπορούσε αν το ήθελε. ΥΓ : Σαν Urban Style Mag είχαμε τη χαρά να συνεργαστούμε πριν από 2,5 χρόνια με την Εκάβη στο στούντιο του φίλου μουσικού και συνθέτη Ακη Δαούτη για τις ανάγκες των ραδιοφωνικών σποτ που είχαμε φτιάξει τότε και πρέπει να σας πω ότι είχαμε περάσει καταπληκτικά.

66 // USM

Ο Έλληνας φωτογράφος του Magnum

Νίκος Οικονομόπουλος Κείμενο. Στέλλα Ρουσνίδου

Οι περισσότεροι στο άκουσμα του ονόματος «Νίκος Οικονομόπουλος», φαντάζονται αυτόν τον ψηλό ξανθό Έλληνα τραγουδιστή, ελαφρολαϊκού ρεπερτορίου, που κάνει επιτυχίες στα μπουζούκια, τα τελευταία δύο χρόνια περίπου. Μάλιστα, αν πατήσει κανείς στο Google το συγκεκριμένο όνομα τα πρώτα 6-7 αποτελέσματα, μην πω ολόκληρη η σελίδα, είναι σχετικά με αυτήν την προσωπικότητα.

Ωστόσο, για κάποιους που ασχολούνται με την φωτογραφία και την φωτοδημοσιογραφία γενικότερα, το όνομα αυτό είναι συνδεδεμένο με τον πολύ γνωστό Έλληνα φωτοδημοσιογράφο Νίκο Οικονομόπουλο, που διαπρέπει στο τομέα του τόσο στη χώρα μας, όσο και στο εξωτερικό. Με την δουλειά του Νίκου Οικονομόπουλου ήρθα σε επαφή πριν μερικά χρόνια, όταν ακόμα σπούδαζα στη σχολή Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ στη Θεσσαλονική και κατάλαβα πως η φωτοδημοσιογραφία σαν επάγγελμα με ενδιαφέρει, οπότε άρχισα να ψάχνω όλο και περισσότερα σχετικά με αυτήν και τους φωτογράφους που σχετίζονται με το επάγγελμα. Ο Νίκος Οικονομόπουλος, λοιπόν, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους καλύτερους Έλληνες φωτορεπόρτερ μαζί με άλλους όπως ο Γιάννης Κόντος, ο Γιάννης Μπεχράκης κ.α. Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1953. Σπούδασε νομικά στην Ιταλία και εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε διάφορα περιοδικά για πολλά χρόνια. Ο ενθουσιασμός του και το ενδιαφέρον του για την φωτογραφία ξεκίνησε όταν ανακάλυψε ένα λεύκωμα με φωτογραφίες του Henri Cartier-Bresson. Όπως λέει και ο ίδιος «Ποτέ πριν δεν είχα σκεφτεί ότι μια σειρά ασπρόμαυρες φωτογραφίες μπορεί να είναι κάτι τόσο σπουδαίο, τόσο ευφυές, τόσο γοητευτικό. Ήταν αυτό το μικρό βιβλίο που μου άνοιξε ένα καινούργιο παράθυρο στον κόσμο, σε έναν κόσμο που προσπαθούσα να ανακαλύψω εκείνη την εποχή μέσα από ταξίδια, διαβάσματα, μουσικές, έρωτες κάθε είδους » Ωστόσο χρειάστηκε χρόνο μέχρι να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, και το πάθος του να γίνει το επάγγελμά του. Εργάστηκε αρχικά σαν δημοσιογράφος στη χώρα μας, κι αυτό γιατί η ζήτηση για φωτογραφίες προέρχονταν κυρίως από επαγγελματίες φωτογράφους που δούλευαν σε συνεργασία με δημοσιογράφους για την κάλυψη ενός θέματος.

68 // USM

issue people

Άρχισε να φωτογραφίζει το 1979 και έως το 1988 ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία, ώσπου και παραιτήθηκε από την εφημερίδα όπου εργαζόταν για να αφιερώσει όλο του το χρόνο στη φωτογραφία. Τα επόμενα δύο χρόνια ταξιδεύει και φωτογραφίζει στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Το 1990 ψηφίζεται δόκιμο μέλος του «Magnum Photos» και οι φωτογραφίες του αρχίζουν να δημοσιεύονται σε εφημερίδες και περιοδικά σε ολόκληρο τον κόσμο. Την ίδια χρονιά αρχίζει να φωτογραφίζει στις υπόλοιπες Βαλκανικές χώρες και ως αποτέλεσμα βραβεύεται για τη δουλειά αυτή το 1992 με το «Mother Jones Award» (Σαν Φρανσίσκο). Το 1994 ψηφίζεται μόνιμο μέλος του Magnum και ολοκληρώνει τη δουλειά του στα Βαλκάνια. Επίσης, η Γαλλική φιλανθρωπική οργάνωση «Les petits freres des Pauvres» («Οι μικροί αδελφοί των φτωχών») του αναθέτει να φωτογραφίσει τους τσιγγάνους στην Ελλάδα, στα πλαίσια ενός πανευρωπαϊκού project για τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Το 1995 εκδίδεται το βιβλίο του «In the Balkans» στην Νέα Υόρκη και στην Αθήνα. Κατά την διάρκεια του 1995-1996 του ανατίθεται να φωτογραφίσει τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, την πόλη του Τόκιο, φωτογραφίζει στο Ισραήλ, στη Μολδαβία, στα Αραβικά Εμιράτα, στην Ισπανία και στην Σερβία. Το 1997-1998 φωτογραφίζει τους κατοίκους της πράσινης γραμμής στην Κύπρο, τους λαθρομετανάστες στην Ελληνοαλβανική μεθόριο, τους νέους στην Ιαπωνία. Η φωτογραφική του πορεία συνεχίζεται στην FYROM, στην Αλβανία, στην Ίμβρο, στην Κορσική, την Ελληνοτουρκική μεθόριο και παράλληλα ξεκινάει το νέο του μακροχρόνιο project σχετικό με την Ελληνική διασπορά σε ολόκληρο τον κόσμο. Το 1999-2000 καλύπτει τη μαζική φυγή των Αλβανών από το Κόσσοβο και φωτογραφίζει στην Τσεχία, τη Γαλλία, τη Σκωτία και την Κωνσταντινούπολη. Οι φωτογραφίες του Νίκου Οικονομόπουλου έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά, μεταξύ των οποίων The New York Times, The Independent, Die Zeit, El Pais, Liberation, Le Monde, The Guardian, The Observer, ενώ έχουν εκτεθεί στις Η.Π.Α., στο Μεξικό, στη Γαλλία, στην Ιαπωνία, στη Σουηδία, στη Δανία, στην Ιταλία, στο Βέλγιο, στην Ισπανία, στην Ελλάδα κ.λπ.

Ο Οικονομόπουλος είναι ο πρώτος Έλληνας που εισήλθε στην οικογένεια του παραδοσιακού πρακτορείου Magnum και ένας από τους περίπου 70 σημαντικούς φωτογράφους που ανήκουν σ’ αυτήν. Το συγκεκριμένο πρακτορείο δεν στηρίζει τη φήμη του μόνο στην είδηση, αλλά ταυτόχρονα στην ποιότητα της εικόνας. Το έργο του χαρακτηρίζεται από αυτήν την ποιότητα αλλά και από έντονα ρεαλιστικά στοιχεία. Η διέξοδος επομένως του πρακτορείου Magnum ήταν γι’ αυτόν μια λογική λύση για να γεφυρώσει την επαγγελματική απασχόληση με την ποιότητα και την αναγνώριση της φωτογραφικής δουλειάς του. Ο Νίκος Οικονομόπουλος, επιλέγει σχεδόν πάντα να φωτογραφίζει τριτοκοσμικούς χώρους, Οι περισσότερες φωτογραφίες του έχουν τραβηχτεί μακριά από αστικές περιοχές, με αντικείμενο κατοίκους ξεχασμένων χωριών, αγρότες, εργάτες, ανθρώπους που φαίνεται να κινούνται σε χώρους εκτός χρόνου. Η δουλειά του αντανακλά την ευχαρίστηση που ο ίδιος ένιωθε κάθε φορά που ερχόταν σε επαφή με νέους ανθρώπους και τον πολιτισμό και τρόπο ζωής τους, αφού και ο ίδιος έχει δηλώσει κατα καιρούς, οτι η περιέργειά του ποτέ δεν ικανοποιούνταν ακόμα κι αν βρισκόταν στο μικρότερο χωριό στη μέση του πουθενά. Υπάρχουν πολλοί φωτογράφοι γύρω μας αλλά λίγοι είναι εκείνοι που κυριολεκτικά ζουν για την φωτογραφία και με την φωτογραφία. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεννημένοι φωτογράφοι, έχουν μέσα τους ένα έμφυτο ταλέντο το οποίο όταν δουλευτεί οδηγεί σε μεγάλα έργα. Ένας από αυτούς είναι και ο Νίκος Οικονομόπουλος, και η συνεισφορά του όλα αυτά τα χρόνια στη φωτοδημοσιογραφία είναι σαφέστατα αξιόλογη, όπως και η προσφορά του τα επόμενα χρόνια εξίσου σίγουρη. Μπορείτε να μάθετε σχετικά με την δουλειά του και τα σεμινάρια που παραδίδει στο παρακάτω link: http://www.ontheroad.gr/ontheroad/home.html Όπως επίσης να θαυμάσετε το φωτογραφικό του έργο εδώ: http://www.magnumphotos.com/C.aspx?VP=XSpecific_MAG.PhotographerDetail_VPage&l1=0&pid=2K7O3R14C264&nm=Nikos%20Economopoulos Από το βιβλίο «Economopoulos, Photographer» // 69

70 // USM

Stratos_Agianoglou Lightform Design Studio who Hello There. I am Stratos Agianoglou, the creative mind behind Lightform Design Studio.

I have been in the design scene since 2002, starting as a senior creative designer and moving onwards since then.

Nowdays I am running Lightform Design Studio and I teach photography to amateur photographers. The funny thing is many people gave me awards for what I did and placed my artistic work into galleries across the world. You have my word that I did not bribe anyone to do so :) I am driven by a creative curse that makes me see everyday things in different ways. I juggle between the world of graphic design and photography all the time. That makes my heart pound and my spirit fly.

I manage to teach photography by being brutally honest and not having my car bombed, high jacked or broken by my students. Until today that is.

I’d love to meet you in person but if distance is a problem then you can follow me on Facebook or Twitter.

I like humor, community and being around people but I also take my work very seriously.

If you want you can follow my photographic adventures at [ LINK ] http://www.lightpulse.gr I also keep a small e-shop selling digital art and fine art photography that I make over at [ LINK ] http://www.design4you.gr So come join me and let’s do something crazy. Life’s too short and time is too precious to waste in small things that make us sad. [ LINK ] Facebook: http://www.facebook.com/lightform Facebook / photographer fanpage: http://www.facebook.com/lightpulse Twitter: http://twitter.com/lightformdesign Google+: https://plus.google.com/116107524444795858374

// 71

72 // USM

issue people

// 73

74 // USM

Fotios_Balas

portrait of a lady 76 // USM

issue people

arlequin // 77

just married!

78 // USM

issue people

nylon project!

// 79

selfportrait 80 // USM

issue people

selfportrait // 81

selfportrait 82 // USM

issue people

selfportrait // 83

84 // USM

BACKpage fashion/home/books/tech/life/trash μόδα/σπίτι/βιβλία/τεχνολογία/ζωή/σκουπίδια

fashion,trash

Cover. USM // Stylist: Ioanna Anagnostidou ( fairyland.j@hotmail.com )

88 // USM

fashion,trash

// 89

90 // USM

fashion,trash

// 91

92 // USM

DECORASON Cover. Sofia Pavlidou

vintage style

96 // USM

decorason

vs

modern style

// 97

papers Επιμέλεια. USM Inbox

The Grid

by Dejan Mraović Тhis book is an outcome of my visual and theoretical research about the applicability of the grid in graphic systems. The use of the grid in graphic design and typography is very common; it is used for layout of books and magazines, and it is unavoidable in shaping graphic products that belong to the same series (line). Using the proportions of the grid, the graphic designer is capable to maticilously mantain the visual consistency of the series, while the client, or the reciever of the message, can easier read thе series. A series of post stamps, banknotes or coins is a typical example of the use of the grid, where a graphic element, for instance, denomination - because of the consistency of the series - always appears in the same spot and the same size. Banknotes and post stamps that belong to a series can be distinguished by the color, size, or motif. However, the grid should not, and cannot, be turned into “prison bars” that will with their vertical and horizontal lines limit the designer’s creativity and imagination. Grids are a great help in graphic design, but they should not turn into a constraning tool.

However, the compositions in this book are neither banknotes nor post stamps. I wanted to avoid traditional graphic products and therefore I dealt with abstract compositions and samples. Through diverse geometrical drawings, I played with the grid: to which extent is it a help, and when does it become an artist’s cage? As well, I was interested to explore to which extent the line, shape, and composition can contribute to the dynamic of the drawing.

For that reason, all of the compositions are concieved as sketches on a piece of paper, drawn by a B-pencil, and improved and finished in Adobe Illustrator.

The Grid is a compilation of the best 60 compositions, created during my research process on the grid. The publisher is Ohio University, Athens, Ohio, USA. The white and black book has 86 pages, while the format is 8 x 8 inches (203 x 216 mm). The book is included in the Archives and Special Collections Vernon R. Alden Library, Ohio University, Athens, OH, USA.

98 // USM

Dejan Mraović - graphic designer and artistic photographer +1 865 230 0065 dejan.mraovic@yahoo.com www.dejan-mraovic.com

// 99

food,square

Interview: Maria Toumpi ( Clinical Nutritionist - Dietitian )

Candidiasis Candidiasis Candidiasis Candidiasis Πολλοί εναλλακτικοί θεραπευτές, αποδίδουν τα συμπτώματα κόπωσης, κακής μνήμης, μειωμένης συγκέντρωσης ή και τους συχνούς πονοκεφάλους, στην υπερβολική ανάπτυξη του μύκητα Candida Albicans. Ο μύκητας αυτός, εντοπίζεται, στην στοματική κοιλότητα, στο εσωτερικό του εντέρου, στο δέρμα αλλά και ενδοκολπικά. Σε ένα υγειές άτομο, τα συμβιωτικά βακτήρια στις εν λόγο περιοχές αλλά και το ανοσοποιητικό σύστημα, εμποδίζουν την εξάπλωση του. Άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα λόγο κακής διατροφής ή κούρασης, ή άτομα που έχουν λάβει μακρόχρονες θεραπείες με αντιβιοτικά ή έχουν υποστεί χημειοθεραπεία εμφανίζουν συχνότερα μολύνσεις από τον μύκητα Candida. Λοιποί παράγοντες εμφάνισης καντιντίασης, έχουν σημειωθεί να είναι η ύπαρξη διαβήτη ή εγκυμοσύνης, η μακρόχρονη χρήση αντισταμινικών, αλλά και η έλλειψη ψευδαργύρου ή βιταμίνης Β12.

100 // USM

food,square

Όταν η μόλυνση από Candida εξαπλωθεί στο σώμα, η πάθηση ονομάζεται συστεμική καντιντίαση και μπορεί να είναι ακόμα και απειλητική για τη ζωή κάποιου. Τα όργανα που επηρεάζονται είναι ο εγκέφαλος, τα νεφρά, το συκώτι, τα μάτια, τα γεννητικά όργανα αλλά και οι αρθρώσεις και οι σύνδεσμοι. Δυστυχώς, είναι δύσκολο να διαγνωστεί, γιατί είναι απαραίτητη πολύ εξειδικευμένη εξέταση και σαν μια σχετικά σπάνια πάθηση, συνήθως δεν ελέγχεται από τον θεράποντα ιατρό. Υπάρχουν αρκετά σκευάσματα κατάλληλα για την αντιμετώπιση αυτής της πάθησης, που εφαρμόζονται είτε τοπικά είτε χορηγούνται με την μορφή χαπιών, αλλά αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι ιδιαίτερα καλή εξέλιξη, είχαν τα περιστατικά τα οποία ακολούθησαν συγκεκριμένη διατροφική αγωγή. Πιο συγκεκριμένα, σε περιπτώσεις συστεμικής καντιντίασης, απαγορεύεται η κατανάλωση ζάχαρης, τυριού, λευκού αλευριού, αλκοόλ, και μαγιάς, καθώς θεωρείται ότι τα παραπάνω βοηθούν στην εξάπλωση της Candida. Σκεπτικιστές αναφέρουν, ότι η αποφυγή όλων των παραπάνω συνιστούν ένα πιο υγιεινό τρόπο ζωής καθώς ωθούν το άτομο να καταναλώσει περισσότερα μη επεξεργασμένα γεύματα, συνεπώς προσλαμβάνει μεγαλύτερη ποσότητα βιταμινών και μετάλλων με αποτέλεσμα την σωστότερη λειτουργία του οργανισμού και την εξάλειψη των συμπτωμάτων κόπωσης. Παρόλα αυτά, υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι συνιστούν παράλληλο διατροφικό χειρισμό αυτής της κατάστασης, και εκτός από τον περιορισμό των παραπάνω τροφών, επικεντρώνονται στην κατανάλωση λαχανικών πλούσιων σε αντιοξειδωτικά, την εισαγωγή στο διαιτολόγιο, «ζωντανών» γιαουρτιών και συγκεκριμένα με πρόσθετες καλλιέργειες από lactobacillus acidophilus, αλλά και την αύξηση του προσλαμβανόμενου νερού. Συνήθως, οι διατροφικοί χειρισμοί, χωρίζονται σε 3 στάδια, στοχεύοντας αρχικά στην αποτοξίνωση του οργανισμού, στην εξάλειψη του μύκητα στην συνέχεια και τέλος στον επαναπροσδιορισμό της βακτηριακής χλωρίδας.

// 101

natural,park Covered: Theodoros Morfidis

Ηβιομάζα βιομάζαως ωςκαύσιμο καύσιμο ΗΗ Η βιομάζα ως καύσιμο βιομάζα ως καύσιμο Η βιομάζα ως καύσιμο Μετά την αύξηση των τιμών της βενζίνης και την ανοδική πορεία της διεθνούς τιμής του πετρελαίου, πρέπει να αναρωτηθούμε για το τι θα γίνει με τα αποθέματα του «μαύρου χρυσού» και του φυσικού αερίου, που διαρκώς μειώνονται και μάλιστα με πιο γρήγορο ρυθμό από ότι ξέραμε μέχρι τώρα. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν πλέον το «βιοντίζελ» (προς αντικατάσταση του πετρελαίου) και η «βιοαιθανόλη» (προς αντικατάσταση της βενζίνης). Με λίγα λόγια, η καύση βιομάζας είναι μονόδρομος! Βιοκαύσιμο θεωρείται κάθε υγρό ή αέριο καύσιμο που χρησιμοποιείται στον τομέα των μεταφορών και παράγεται από βιομάζα. Με τον όρο βιομάζα εννοούμε τα προϊόντα και τα κατάλοιπα φυτικής, ζωικής και δασικής παραγωγής, τα παραπροϊόντα που προέρχονται από τη βιομηχανική επεξεργασία αυτών, τα αστικά λύματα και τα σκουπίδια. Από την ξυλεία μπορούμε να πάρουμε τα παραπροϊόντα της (ροκανίδια, κούτσουρα, φλούδες) και ειδικά από δέντρα ταχείας ανάπτυξης (λεύκες, ευκάλυπτοι). Ο κλάδος της γεωργίας μπορεί να προσφέρει υπολείμματα από σοδειές λαδιού (ηλιόσπορους, ελαιοκράμβη και ελιές που έτσι και αλλιώς αποτελούν ζωοτροφή), σοδειές ζάχαρης (ζαχαρότευτλα) και άλλες αμυλούχες ύλες όπως σιτάρι και καλαμπόκι. Η βιομηχανία με τη σειρά της μπορεί να συνεισφέρει συγκεντρώνοντας τα ζωικά και οργανικά απόβλητα, τα φυτικά απόβλητα από τις χαρτοποιίες, τα ακάθαρτα νερά που αναπόφευκτα καταλήγουν στη θάλασσα, τη λάσπη των υπονόμων και τις βιοδιασπώμενες ύλες από τους ΧΥΤΑ.

102 // USM

natural,park Όλη αυτή η βιομάζα στη συνέχεια θα υποβληθεί σε κάποια διαδικασία για να μετατραπεί σε καύσιμο. Πρόκειται για την «Αναερόβια Χώνευση», η οποία αποδομεί τα σύνθετα οργανικά όρια και τα διαχωρίζει σε απλά μόρια μεθανίου και διοξειδίου του άνθρακα. Βασική προϋπόθεση για να γίνει αυτό, είναι η έλλειψη οξυγόνου. Η αναερόβια χώνευση της βιομάζας διαρκεί από δύο τρεις εβδομάδες και γίνεται σε τρεις θερμοκρασιακές ζώνες που κυμαίνονται μεταξύ των 20 και 55 βαθμών Κελσίου. Στα βιοκαύσιμα συγκαταλέγονται: • η βιοαιθανόλη • το βιοντίζελ • το βιοαέριο • η βιομεθανόλη • ο βιοδιμεθυλαιθέρας • τα συνθετικά βιοκαύσιμα • το βιοϋδρογόνο • τα καθαρά φυτικά έλαια Με την κατάλληλη επεξεργασία η βιομάζα συνεισφέρει σε όλες τις μορφές ενεργειακής χρήσης: ηλεκτρισμό, θερμότητα, μεταφορές. Η αξιοποίησή της για την παραγωγή ενέργειας βοηθά το περιβάλλον, καθώς δεν επιβαρύνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου, αλλά αντίθετα υποκαθιστά συμβατικά καύσιμα και έχει μηδενική συμμετοχή στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.

1.Η καύση της βιομάζας έχει μηδενικό ισοζύγιο διοξειδίου του άνθρακα (CO2) δεν συνεισφέρει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου , επειδή οι ποσότητες του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) που απελευθερώνονται κατά την καύση της βιομάζας δεσμεύονται πάλι από τα φυτά για τη δημιουργία της βιομάζας.

2.Η μηδαμινή ύπαρξη του θείου στη βιομάζα συμβάλλει σημαντικά στον περιορισμό των εκπομπών του διοξειδίου του θείου (SO2) που είναι υπεύθυνο για την όξινη βροχή Συνοπτικά αυτό που πρέπει να κάνουμε για να διαφυλάξουμε την συνετή διαχείριση των πηγών ενέργειας του πλανήτη είναι: Πρώτον, να μειώσουμε την εξάρτησή μας από τα ορυκτά. Η εξάρτηση της Ελλάδας από το πετρέλαιο και τα στερεά καύσιμα είναι πολύ υψηλότερη από το μέσο όρο των χωρών της Ευρωζώνης. Σχεδόν το 85% της παραγόμενης ενέργειας στην χώρα μας προέρχεται από την χρήση πετρελαίου και λιγνίτη. Εάν το συνδυάσουμε με την υψηλή (για το μέγεθος της χώρας μας) κατανάλωση ενέργειας καταλαβαίνει κανείς πόσο αρνητικά επηρεάζεται η οικονομία μας και το φυσικό μας περιβάλλον. Δεύτερον είναι σκόπιμο να επενδύσουμε σε ένα νέο, πολλά υποσχόμενο κλάδο οικονομικής δραστηριότητας. Σήμερα έχουμε ανάγκη από επενδύσεις σε ευέλικτους και γρήγορα ανερχόμενους κλάδους εργασίας που θα μπορέσουν να σταθούν ισότιμα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Ο κλάδος των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι ένας από αυτούς και δεν πρέπει να χάσουμε αυτή την ευκαιρία. Αν το σκεφτούμε λίγο καλύτερα, η βιομάζα είναι η πιο παλιά και διαδεδομένη ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Ο πρωτόγονος άνθρωπος, για να ζεσταθεί και να μαγειρέψει, χρησιμοποίησε πρώτα την ενέργεια (θερμότητα) που προερχόταν από την καύση των ξύλων, που είναι ένα είδος βιομάζας. Αλλά και μέχρι σήμερα, κυρίως οι αγροτικοί πληθυσμοί, τόσο της Αφρικής, της Ινδίας και της Λατινικής Αμερικής, όσο και της Ευρώπης, για να ζεσταθούν, να μαγειρέψουν και να φωτιστούν χρησιμοποιούν ξύλα, φυτικά υπολείμματα (άχυρα, πριονίδια, άχρηστους καρπούς ή κουκούτσια κ.ά.) και ζωικά απόβλητα (κοπριά, λίπος ζώων, άχρηστα αλιεύματα κ.ά.). Όλα τα παραπάνω υλικά, που άμεσα ή έμμεσα προέρχονται από το φυτικό κόσμο, αλλά και τα υγρά απόβλητα και το μεγαλύτερο μέρος από τα αστικά απορρίμματα (υπολείμματα τροφών, χαρτί κ.ά.) των πόλεων και των βιομηχανιών, μπορούμε να τα μετατρέψουμε σε ενέργεια.

// 103

makis toumpa

makis with the cop 2011

the broken car with the villager

Makis in da trees yes i can! damage 2000 euro // 105

Αυτονομία –τώρα και στο τραπέζι σας!

Text / Photos. Jenny Gkiougki (kikkerjen@gmail.com )

Από τον Αύγουστο που μας πέρασε το πανέμορφο Krems πέρα από πρωτεύουσα του Αυστριακού κρασιού είναι πλέον γνωστό και για το «1ο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Διατροφικής Αυτονομίας ΝΥΕΛΕΝΙ 2011» που πραγματοποιήθηκε εκεί με σύνθημα «η λύση στην κρίση Τους είναι η αυτονομία στη διατροφή Μας» Τετρακόσια άτομα, από 35 Ευρωπαϊκές χώρες –από την Πορτογαλία ως το Αζερμπαϊτζάν, συγκεντρωθήκαμε, ανταλλάξαμε εμπειρίες, απόψεις, ιδέες, γνώσεις. Ενημερωθήκαμε για κινήματα, δράσεις και αντιδράσεις ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, την τραπεζοκρατία και τις Big Business που πλήττουν όλους μας. Μοιραστήκαμε τον πολιτισμό τα έθιμα και το φαγητό μας, δημιουργήσαμε φιλικούς και αγωνιστικούς δεσμούς, ήπιαμε, τραγουδήσαμε, αλλά και δουλέψαμε πολύ σκληρά για μία εβδομάδα σχεδόν, από τις 8 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, για να βάλουμε τα θεμέλια του αγώνα για αυτονομία στη διατροφή μας. Ο άνθρωπος χρειάζεται τροφή και νερό για να ζήσει. Εδώ και πολύ καιρό ο έλεγχος της διατροφικής αλυσίδας συγκεντρώνεται σταδιακά στα ‘μεγάλα συμφέροντα’ έχοντας μετατρέψει την αγροτική παραγωγή σε αυτό που πολύ εύστοχα ονομάζεται «Agribusiness» με λάβαρο το οικονομικό κέρδος των λίγων και εργαλεία του την βιομηχανοποίηση της παραγωγής, τις εντατικές μονοκαλλιέργειες, (που αχρηστεύουν το έδαφος και τη διατροφική αξία -που για να συντηρηθούν χρειάζονται τεράστια έξοδα για χημικά φάρμακα και λιπάσματα –που με τη σειρά τους θα μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα και θα καταλήξουν στο πιάτο μας και θα λαδώσουν κι αυτά με τη σειρά τους τα γρανάζια της φαρμακευτικής βιομηχανίας), τα μεταλλαγμένα και τους ‘σπόρους με πνευματικά δικαιώματα’ (που έχουν οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες ανά τον κόσμο στην απόγνωση, τα χρέη ακόμα και την αυτοκτονία), την εμπορευματοποίηση των βασικών αγαθών και την κερδοσκοπία ακόμα και μέσα από χρηματιστηριακές πρακτικές σε βάρος των παραγωγών και των καταναλωτών ολόκληρου του πλανήτη. Με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου φτάσαμε στο σημείο οι αγρότες να πληρώνονται για να πετάνε την παραγωγή τους στις χωματερές, η γη να γεμίσει με μονοκαλλιέργειες ζωοτροφών και βιοκαυσίμων, και όλοι να εισάγουν αγροτικά προϊόντα από την άλλη άκρη του πλανήτη ενώ θα μπορούσαν να παράγονται τοπικά.

106 // USM

ΝΥΕΛΕΝΙ 2011 Για την ανατροπή αυτής της κατάστασης η λύση είναι η προαγωγή εναλλακτικών μοντέλων παραγωγής με έμφαση σε άλλες πρακτικές όπως η βιοδυναμική, η αει-, πολύ- και συν-καλλιέργεια, η χρήση παραδοσιακών και εντόπιων ποικιλιών σπόρων, η γνώση και η σοφία των παλαιότερων. Η αναβίωση της υπαίθρου και η αναβάθμιση της αγροτικής ζωής ως εναλλακτικού τρόπου ύπαρξης. Η δημιουργία υποδομών και η προσβασιμότητα σε καλλιεργήσιμα εδάφη για όσους επιθυμούν να ασχοληθούν με τη γεωργία. Η βελτίωση των συνθηκών εργασίας και της θέσης των γυναικών και των νέων. Η προαγωγή αυτού που ο Μιχ. Χαραλαμπίδης ονομάζει «ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ» στο ομώνυμο βιβλίο του εν αντιθέσει της αστυφιλίας που βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες. Από την άλλη χρειάζεται να αλλάξει και η συμπεριφορά μας ως καταναλωτές. Να φύγουμε μακριά από το μοντέλο της υπερκατανάλωσης, της εξάρτησης από τα σούπερ μάρκετ και τις πολυεθνικές. Να υποστηρίζουμε τους μικρούς παραγωγούς και να κόψουμε τους πολλαπλούς μεσάζοντες που καρπώνονται τα μεγάλα κέρδη. Να ενισχύσουμε την κατανάλωση προϊόντων που παράγονται τοπικά και να δημιουργήσουμε δεσμούς καταναλωτών - παραγωγών. Να στραφούμε σε άλλες μορφές συναλλαγών όπως τα εναλλακτικά νομίσματα, οι τράπεζες χρόνου και η ανταλλακτική οικονομία. Να μάθουμε να ξεχωρίζουμε την πραγματική ποιότητα, αξία και γεύση από την κατασκευασμένη. Να ενημερωθούμε και να εκπαιδευτούμε στο να αναγνωρίζουμε το ωραίο και το καλαίσθητο. Να εισάγουμε την ποιότητα στην καθημερινότητά μας. Μεγαλεπήβολο σχέδιο σας ακούγεται αυτό; Φανταστείτε όμως να πραγματοποιηθεί! Στις 15 και 16 Οκτώβρη γίνεται η 1η Πανελλήνια Συνάντηση για τη Διατροφική Αυτονομία στο ‘εναλλακτικό’ μοναστήρι της Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου στην Ανατολή Κισάβου όπου με τη συμμετοχή επιστημόνων, ειδικών, καλλιεργητών, συλλογικοτήτων και ακτιβιστών θα βάλουμε τα πρώτα λιθαράκια για τον αγώνα αυτό σε Ελληνικό επίπεδο. …So, watch this space! Α! Και μην ξεχνάτε 20-26 Οκτωβρίου Εβδομάδα Αποχής από Οποιαδήποτε Οικονομική Συναλλαγή. Δεν ξοδεύουμε ούτε ένα ευρώ για επτά ημέρες. Η μεγαλύτερή μας δύναμη είναι το πορτοφόλι μας! Ήρθε η ώρα να το χρησιμοποιήσουμε! Περισσότερες πληροφορίες …στο ιντερνετ!

[ Info-bubble ] Επικοινωνία με την ελληνική αποστολή ΝΥΕΛΕΝΙ nyeleni.hellas@gmail.com Συνέδριο ΝΥΕΛΕΝΙ Αυστρίας http://nyeleni2011.net/ Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων (ΣΠαΜε) http://synparmes.gr/ Σπόρος http://sporos.org/ Ομοτράπεζοι http://omotrapezoi.blogspot.com/ Μιχάλης Χαραλαμπίδης http://polis-agora.blogspot.com/ Φυσικές καλλιέργειες http://naturalfarming.eu Εναλλακτική δόμηση και αεικαλλιέργεια http://www.elpidohori.gr/ http://lokroi-dasos1.blogspot.com/ http://www.kangouro.gr/ Εναλλακτικό εμπόριο και τοπικοποίηση http://topikopoiisi.blogspot.com/ ΙΜ Τιμίου Προδρόμου http://www.saintjohns-monastery.gr 7ήμερη αποχή από συναλλαγές http://www.facebook.com/event.php?eid=284517124901410 // 107

Μπανάκι - μπανάκι Text . Dimitra Meimaroglou

Από αρχαιοτάτων χρόνων η διαδικασία του μπάνιου αποτελούσε ιερή στιγμή καθότι ήταν συνυφασμένη με τον εξαγνισμό του σώματος. Η τελετή αυτή ξεκίνησε να γίνεται με τη χρήση σκαφών και λεκανών, τις οποίες γέμιζαν με κουβάδες νερό. Τα είδη υγιεινής ποίκιλλαν, από τσίγκινες λεκάνες, με σμάλτο ή χωρίς, μέχρι χάλκινα μοντέλα και ξύλινες σκάφες. Το μπάνιο ήταν κινητό, έτσι μπορούσε να τοποθετηθεί σε οποιοδήποτε μέρος του σπιτιού, στο σαλόνι (δίπλα στο τζάκι για να παίρνουν και λίγο χρωματάκι), στο υπνοδωμάτιο (δίπλα στο παράθυρο για να θαυμάζουν το τοπίο και να τους θαυμάζει ο γείτονας), στην κουζίνα (δίπλα στο τραπέζι για να τσιμπάνε και κάτι) κτλ.. Όταν πλέον το “μπάνιο” αποτέλεσε ξεχωριστό δωμάτιο του σπιτιού οι στιλιστικές επιλογές των αξεσουάρ ήταν ανάμεσα, σε μπανιέρες από επισμαλτωμένο χυτοσίδηρο, οι οποίες στηρίζονταν σε ποδαράκια και ακουμπούσαν συνήθως σε τοίχο, κεραμικούς νιπτήρες και μπιντέδες. Στη συνέχεια ανακαλύφθηκε και η γνωστή σε όλους μας ντουζιέρα εκμηδενίζοντας το χρόνο πλυσίματος, κάνοντας τους τότε χρήστες να κάνουν κόντρα ταχύτητας (για τα αποτελέσματα καθαριότητας ακόμα υπάρχουν αμφιβολίες). Το αποκορύφωμα της τεχνολογικής εξέλιξης βέβαια αποτέλεσαν οι καμπίνες υδρομασάζ. Τα λόγια είναι περιττά για να περιγράψουν την αποδοχή του κοινού. Αφήνοντας τα ιδιωτικά λουτρά ας κάνουμε μια αναφορά και στα δημόσια της τότε εποχής. Αποτελούσαν χώρους συνάντησης για ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων και γυμναστική. Στην αρχή ήταν ανάμικτα (αντρών και γυναικών μαζί) αργότερα όμως διαχωρίστηκαν γιατί.. οι κοινωνικές σχέσεις προσωποποιήθηκαν λίγο παραπάνω απ’ όσο έπρεπε και άρχισαν να δυσφημίζονται.. Ερχόμενοι στο σήμερα και με αφορμή την οικονομική, κοινωνική, δημοκρατική, κ.α. κρίση, μια νέα προσέγγιση στον τομέα μπάνιο μπορεί να αλλάξει το όλο σκηνικό. Η υλοποίηση της γνωστής σε όλους μας έκφρασης «δυο-δυο στη μπανιέρα δυοδυο» μπορεί να φέρει ριζικές αλλαγές. Βάλτε το μαγιό σας πάρτε αγκαλιά το παπάκι σας, το αφρόλουτρο σας και τρέξτε στο γείτονα. Εκείνος θα βάλει το σαμπουάν, το νερό και την καλή του διάθεση. Την επόμενη φορά θα έρθει εκείνος στη μπανιέρα σας. Μετά μπορείτε να πάτε μαζί σε άλλο γείτονα και η παρέα θα μεγαλώσει. Όσον αφορά το λογαριασμό του νερού θα επιμερίζεται σε όλο και περισσότερους συμμετέχοντες στη διαδικασία. Το μπάνιο θα γίνει κοινωνική εκδήλωση και μπορείτε στη συνέχεια να κόβετε και εισιτήρια εισόδου αποκτώντας και έξτρα εισόδημα. Κάθε σπίτι μια μπανιέρα κάθε 108 // USM

Μάια Αναστασίου

“Οι ετεροτοπίες - το ουτοπικό σώμα“

Covered. USM

[ INFO ] “Το πρώτο μου instalation ειναι ενα μικρο δωμάτιο χωρίς παράθυρα. Μπαίνοντας εκεί μέσα ενοιωσα να έμπαινα στο σπίτι μου και τώρα αναρωτιέμαι πως χώρεσε το σπίτι μου εκεί μεσα. (Αλήθεια, πόσοι τόποι χωράν σ’ένα άδειο δωμάτιο? Πόσοι άνθρωποι και σπίτια? Και στην τελική τι σημαίνει άδειο? Άδειο από τί? Σ’ αυτο το δωματιάκι το κενό κορέστηκε με την κίνηση και στατικότητα των χρόνων. Ενα γεματο δωμάτιο. Γεματο τί όμως? Και πόσοι τόποι χωράν σ’ενα γεματο δωμάτιο? Πόσοι άνθρωποι? Εμείς χωράμε? Και στην τελική, ετεροτοπία τί σημαίνει?)”

110 // USM

Οι ετεροτοπίες το ουτοπικό σώμα

// 111

Street Mode Festival report Street Street Mode Mode Festival Festival report report Street Street Mode Mode Festival Festival report report Street Mode Festival report Covered. Christos Daskalakis

Με πολύ μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε και φέτος την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου στην πλατεία του Δήμου Θέρμης της Θεσσαλονίκης το “Street Mode Festival”, το πιο ολοκληρωμένο street culture φεστιβάλ στην Ελλάδα. Οι επισκέπτες του είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν δωρεάν και από το πρωί ένα συνεχές πρόγραμμα που περιελάμβανε επιδείξεις και διαγωνισμούς graffiti, breakdance, hip hop χορού και bmx το οποίο ολοκληρώθηκε αργά το βράδυ με συναυλίες rap και punk μουσικής.

To “Street Mode Festival” σαν διοργάνωση πραγματοποιείται κάθε Σεπτέμβριο τα τελευταία τρία χρόνια στο πλαίσιο της ετήσιας Γιορτής Νεολαίας του Τοπικού Συμβουλίου Νέων του Δήμου Θέρμης και των εκδηλώσεων “Θέρμης Δρώμενα” υπό την γενική επιμέλεια του Γιάννη Ευσταθίου (Nox1). Αξίζει να σημειωθεί ότι φέτος η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά με αποκορύφωμα τον διαγωνισμό breakdance και τις συναυλίες που παρακολούθησαν πάνω από 2.500 θεατές! Η εκδήλωση ξεκίνησε με την δημιουργία μίας τεράστιας τοιχογραφίας graffiti μήκους 70 μέτρων από 30 κορυφαίους καλλιτέχνες του χώρου (Live2, Apset, G.Mavridis, Jasone, Case, Krase, Homo, Ser, Χ. Αλαβέρας, Jorz, Nade, Nastwo, Noone, Karma, Jerz, Snot, Nox1, Inva, Rino, Ionas, Onare, Rasel, Amok, Zek, Design Ninjah, Simoni, Arfs, Shuen, Benjine και Ratus) η οποία πλέον κοσμεί το υπόγειο τούνελ της πλατείας. Το απόγευμα οι διαγωνισμοί bmx και breakdance που ακολούθησαν κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών. Ο διαγωνισμός bmx πραγματοποιήθηκε στην ειδικά διαμορφωμένη πίστα της πλατείας και το ποσό των 400€ μοιράστηκε στους νικητές Παναγιώτη Μανάρα (best run) και Ιάσων Ευσταθίου (best trick). Ο διαγωνισμός breakdance πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο της πλατείας, όπου 16 χορευτές διαγωνίστηκαν για την θέση του νικητή, σε μία μάχη τύπου ένας εναντίον ενός. Την πρώτη θέση και το βραβείο των 250€ κατέκτησε ο b-boy Revo ενώ την δεύτερη θέση και το βραβείο των 150€ ο b-boy Kelment. Οι κριτές ήταν οι: Pyro (Blackout), Stuki (Total Reality) και Saspens (Junglers) ενώ DJ του διαγωνισμού αλλά και ολόκληρου του φεστιβάλ ήταν ο Kid Stretch. Στα διαλείμματα του διαγωνισμού οι ομάδες hip hop χορού Loona Beats και Dancecool εντυπωσίασαν το κοινό παρουσιάζοντας μοναδικές χορογραφίες. Το βράδυ, μετά τους διαγωνισμούς, ακολούθησαν οι συναυλίες από τον Μικρό Κλέφτη και τους Χατ Τρικ, δύο από τα κορυφαία ονόματα στον χώρο της hip hop και punk μουσικής αντίστοιχα, με το κοινό να κατακλύζει τον χώρο των συναυλιών για να δει από κοντά τους αγαπημένους του καλλιτέχνες.

112 // USM

street mode festival

// 113

114 // USM

street mode festival

// 115