UrbanStyleMag #25 "Nature my Love"

ISSN 1791-3888 Διμηνιαία Έκδοση, Τεύχος #25 2012 Bi-Monthly Release, issue No 25 2012

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ+ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου (info@urbanstylemag.gr)

ΒΟΗΘΟΣ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗ

Παναγιώτης Καρατζάς (p.karatzas@urbanstylemag.gr)

ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ

Αντώνης Παπανδρέου, Αλέξανδρος Γερασίμου, Γιώργος Μυλωνάς, Δήμητρα Μεϊμάρογλου, Ιωάννα Αναγνωστίδου, Θεόδωρος Μορφίδης, Μαρία Τουμπή, Μάκης Μπενάκης, Νίκος Γραμμάτος, Νίκος Δενάζης, Οδυσσέας Πανιεράκης, Στέλλα Ρουσνίδου, Σωτήρης Βογιατζόγλου, Σοφία Θεοδώρα Γιλτιζή, Σοφία Παυλίδου, Τζένη Γκιουγκή, Φώτιος Μπάλας, Χρήστος Δασκαλάκης

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου

ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ Δήμητρα Μεϊμάρογλου

ΝΟΜΙΚΑ

Παπαδοπούλου/Μπουρινάρη Σοφία

ΧΟΡΗΓΙΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Οδυσσέας Πανιεράκης (od.penierakis@urbanstylemag.gr

WEB

www.urbanstylemag.gr | urbanstylemag.blogspot.com www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

“UrbanStyleMag” Χρυσομαλλούσης 1A, 81100, Μυτιλήνη, Λέσβος info@urbanstylemag.gr | T. +30 6973646193 Το περιοδικό UrbanStyleMag κυκλοφορεί κάθε δίμηνο από τον αστικό μη κερδοσκοπικό σύλλογο Αστικές Δράσεις. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική του περιεχόμενου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με την προηγούμενη έγκριση του εκδότη.

PUBLISHING MANAGER +CHIEF EDITOR Michael Meimaroglou (info@urbanstylemag.gr)

SENOR EDITOR

Panagiotis Karatzas (p.karatzas@urbanstylemag.gr)

EDITORS

Anthony Papandreou, Gerasimos Alexander, George Milonas, Dimitra Meimaroglou, Joanna Anagnostidis, Theodore Morfidis, Maria Toubi, Makis Benakis, Nick Grammatos, Nikos Denazis, Odysseas Panierakis, Stella Rousnidou, Sotiris Vogiatzoglou, Sophia Pavlidou, Sophia Theodora Giltizi, Jenny Gkiougki, Fotios Balas, Chris Daskalakis

CREATIVE DIRECTOR Michael Meimaroglou

LOGISTICS

Dimitra Meimaroglou

LAW

Papadopoylou/Mpourinari Sofia

MEDIA SPONSORSHIPS Odisseas Panierakis (od.penierakis@urbanstylemag.gr)

WEB

www.urbanstylemag.gr | urbanstylemag.blogspot. com | www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag

CONTACT

“UrbanStyleMag” Chrisomallousis 1A Mytilene, Lesvos, Greece PS. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +30 6973646193

4 URBANSTYLEMAG

UrbanStyleMag is published every two months by the urban non-profit club “Civil Actions”.

You may reprint, reproduction, total or partial content of the magazine in any way only with the prior permission of the publisher.

ΤΕΧΤ. MICHAEL MEIMAROGLOU ( INFO@URBANSTYLEMAG.GR )

editorial

Αγαπητέ Νεοέλληνα, Ο βόθρος άνοιξε & η φύση σε καλεί... Το ακριβό σου αμάξι, η θεσούλα σου στο δημόσιο, το βράδυ του Σαββάτου αρωματισμένο με γαρίφαλα σίγουρα δεν θα είναι πια το ίδιο. Ένα σύστημα που με τόσο κόπο έχτισες, με τόσο φανατισμό υποστήριξες, ήρθε τώρα η ώρα, να σε γεμίσει αγάπη και ξύλο. Ελπίζω σε μία κοινωνία χωρίς πολιτικά σκουπίδια. Ελπίζω σε μία κοινωνία αγάπης και αλληλεγγύης... Ελπίζω σε μία κοινωνία γεμάτη παιδεία & δημιουργία... Ελπίζω σε έναν άλλο πλανήτη που θα φιλοξενεί τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου. Ο ύπνος είναι βαθύς και το ξημέρωμα αργεί. Καλή ανάγνωση & καλή δύναμη Editorial only for Greek buddies. Sorry :(

USM 5

περιεχόμενα NATURE MY LOVE mission 8

Κι ο ‘κλήρος’ πέφτει στις γενναίες…

cine.building 10 pause 16 art.ist interviews

20 John Digweed 22 Paris liamis 24 M.in 26 ΓΙΩΡΓΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

fashion trash 81 decoroom 85 fotios balas 89 No milk today

doc 28

paper 91 food.square 93

17th street 36

natural.park 95

φώναξε 46

excibition 101

spot 52

festival

The history of Time Warp Το graffiti αλλαξε την ζωη μου

Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΛΩΤΟΦΑΓΩΝ ΝΤΟΡΗΣ ΤΣΕΓΓΟΣ

issue people

63 συνέντευξη ΛΙΛΥ ΤΕΓΟΥ 65 Leo & Pipo 69 Echonomist Feat. Mz Sunday Luv - Obstacles 73 Dimitris Athanaselos

6 URBANSTYLEMAG

Φυσική διατροφή ή… διαστροφή; Ιπτάμενες Ανεμογεννήτριες Full of Love

103 Pre Reworks 2012 105 2o Alternative*Electronica Culture & Art Meeting 106 UMF POLAND

mission

ΚΕΙΜΕΝΟ. Τζέννυ Γκιουγκή ( kikkerjen@gmail.com )

Κι ο ‘κλήρος’ πέφτει στις γενναίες… Ήταν μια Γιαπωνέζα, μια Αμερικάνα και μια Ελληνίδα στην κορυφή του Κίσσαβου… …μοιάζει σαν αρχή από κάποιο ανέκδοτο αλλά δεν είναι! Ο λόγος για μια ‘οικοκοινότητα’ διαφορετική από τις άλλες, σε πλήρη αρμονία με τη Φύση, όπου η αυτονομία είναι όντως γεγονός. Το μυστικό τους, αν τις ρωτήσεις, είναι η Εσωτερική Αρμονία. Εγώ θα προσέθετα το ανοιχτό μυαλό και η αντισυμβατική οπτική. Γυναίκες καλλιεργημένες, μορφωμένες, συγκεντρώθηκαν εδώ από τις τέσσερις μεριές του ορίζοντα, αποποιήθηκαν τον έξω κόσμο, και πέσαν με τα μούτρα στη δουλειά. Επισκεύασαν, με τα χεράκια τους το εγκατελειμμένο κτίριο, συγκέντρωσαν τη σοφία και τη γνώση των παλιών καλλιεργητών από τα μέρη τους και πέρασαν από τη θεωρία στην πράξη. Η πρώτη μου επαφή μαζί τους ήταν σε μια Γιορτή Ανταλλαγής Σπόρων υπό την αιγίδα του Πελίτι. Η επίσκεψη στο χώρο τους μια αποκάλυψη. Μας ξενάγησαν στο ‘τοματοπερίβολο’ με τις ασυνήθιστες ποικιλίες και χρώματα –όλα από σπόρους παλιούς και βιολογικούς, με τους κατιφέδες και τις καλέντουλες να λειτουργούν σα φυσικά εντομοαπωθητικά. Είδαμε τους στάβλους -δεν έχω ξαναδεί πιο καθαρά καταλύματα ζώων, και το σύγχρονο τυροκομείο τους. Μας έδειξαν ένα καταπληκτικό, χειροκίνητο μηχάνημα για συλλογή πατάτας και το θερμοκήπιό τους, που μέσα στο βαρύ χειμώνα διατηρεί σταθερή θερμοκρασία 18 βαθμών, ΧΩΡΙΣ ρεύμα.

8 URBANSTYLEMAG

mission

Μας εξήγησαν τις αρχές της βιοδυναμικής γεωργίας που χρησιμοποιούν, σε πλήρη συνεργασία με τη Φύση, όπως κάναν οι παλιοί, που κοιτούσαν το φεγγάρι και ξέρανε πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για κλάδεμα, σπορά και μεταφύτεψη. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι εδώ έχει φιλοξενηθεί ο Αυστριακός Sepp Holzer, πρωτοπόρος της αεικαλλιέργειας -του παγκόσμιου κινήματος της ‘περμακουλτούρας’, ή αλλιώς της μη-παρεμβατικής γεωργίας. Μα πάνω από όλα μας έδωσαν ελπίδα γιατί με το παράδειγμά τους αποδεικνύουν ότι η αυτοδιαχείρηση με σεβασμό στο περιβάλλον είναι εφικτή. Βέβαια, μη γελιόμαστε, όλα αυτά προϋποθέτουν σκληρή δουλειά και αφοσίωση. Και σίγουρα η μοναστική ζωή έχει συμβάλλει τα μέγιστα στο αποτέλεσμα. Μα το μοναστήρι αυτό απέχει παρασάγγας από τα άλλα της ελληνικής επικράτειας. Η δράση τους τις έχει φέρει αντιμέτωπες πολλές φορές με τη γραφειοκρατία και το κατεστημένο, ακόμα και μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Ανάμεσα στα άλλα τα αντισυμβατικά τους, πέρα από τις πολύ ανοιχτές κουβέντες περί θεολογίας, είναι η προθυμία τους να μεταδώσουν τις γνώσεις τους σε όλους τους ενδιαφερόμενους χωρίς αντάλλαγμα. Μπορεί να φιλοξενηθεί ο οποιοσδήποτε για όσο διάστημα θέλει και να συμμετέχει στις καθημερινές εργασίες αποκτώντας πολύτιμη εμπειρία πάνω σε κάθε πλευρά της αγροτικής ζωής. Η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου δέχεται κόσμο από τον Μάρτιο ως τον Οκτώβριο –τον υπόλοιπο καιρό η πρόσβαση είναι δύσκολη λόγω χιονιού κυρίως. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη μονή, την ιστορία της και τα ιδιαίτερα προϊόντα τους –τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ πηγή εσόδων τους, μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα τους στο www. saintjohns-monastery.gr USM 9

cine,building

COVER. MARI MOUSTAIZI

Singin’ in the Rain (1952)

CITIZEN KANE (1941) Ο Πολίτης Κέιν είναι αμερικάνικη ταινία του 1941, με σκηνοθέτη, σεναριογράφο και πρωταγωνιστή τον Orson Welles. Μία ταινία σταθμός στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου και μία ίσως από τις ελάχιστες αμερικάνικες κινηματογραφικές παραγωγές που οι συντελεστές της έθεσαν υποψηφιότητα σε όλες τις διαθέσιμες κατηγορίες Oscar της εποχής εκείνης. Ωστόσο μια σειρά γεγονότων επηρέασε ακόμα και το εμπορικό σκέλος της ταινίας παρόλο που η ταινία είχε μεγάλο αντίκτυπο στο κοινό. Ήταν υποψήφια σε εννέα κατηγορίες όσκαρ, όμως κατάφερε να κερδίσει μόνο το όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου. Στην ταινία μια ομάδα δημοσιογράφων προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τα τελευταία λόγια του Τσαρλς Φόστερ Κέιν, ο οποίος είναι ένας εκατομμυριούχος και εκδότης μιας εφημερίδας. Η τελευταία λέξη του Κέιν λίγο πριν πεθάνει ήταν «Rosebud» (ροδάνθος). Καθώς οι δημοσιογράφοι πραγματοποιούν έρευνες σε συνεργασία με τους ανθρώπους που εργάζονταν και ζούσαν με τον Κέιν, ο θεατής γίνεται μάρτυρας της εξέλιξης ενός ανθρώπου προς τη δόξα, αλλά μαθαίνει και πώς αισθάνεται κάποιος όταν βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου. Πρόκειται για μια βιογραφική αναφορά στη ζωή και το έργο του μεγιστάνα των ΜΜΕ και γνήσιο σύμβολο του καπιταλισμού Rudolph Chirst, ο οποίος συνέβαλε όχι μόνο στην αποτύχια της ταινίας αλλά και στην επαγγελματική σταδιοδρομία του Orson Welles η οποία συνάντησε πολλά προβλήματα. Στην ταινία γίνεται για πρώτη φορά συστηματική χρήση του “βάθους πεδίου”, του “πλάνου σεκάνς” και της αξονικής σκηνοθεσίας, Η δομή της αφήγησης είναι πρωτότυπη, όπως εξάλλου και οι γωνίες λήψης της κάμερας. Αν και δεν ξεφεύγει συνολικά από τα πλαίσια του κλασικού κινηματογράφου, ο “Πολίτης Κέιν” βρίθει από νεωτερισμούς που θα επηρεάσουν αποφασιστικά την αισθητική πολλών μεταγενέστερων ταινιών. Χρόνια αργότερα και πιο συγκεκριμένα το 1998 η ταινία ψηφίστηκε ως η καλύτερη όλων των εποχών από το American Film Institute. Ψηφοφορία στην οποία συμμετείχαν 1500 δημιουργοί του Αμερικάνικου κινηματογράφου ανάμεσα τους σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σεναριογράφοι κ.α.

10 URBANSTYLEMAG

Ταινία του 1952, “Το Singin` In The Rain” είναι η πιο δημοφιλής μουσική ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου, με πρωταγωνιστές και δημιουργούς τους Gene Kelly και Stanley Donen. Ακόμη και οι μη φανατικοί του είδους αναγνωρίζουν εύκολα τις τρεις φιγούρες με τα κίτρινα αδιάβροχα και τις ομπρέλες που τραγουδούν το ομώνυμο τραγούδι. Οι συνθήκες που δημιούργησαν την συγκεκριμένη ταινία της δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία και προσοχή. Ουσιαστικά η υπόθεση του φιλμ είναι η ίδια η ιστορία του Hollywood κατα την αυγή του ομιλούντος κινηματογραφου, καθώς πλέον οι βωβοί ηθοποιοί έπρεπε με κάποιο “μαγικό” τρόπο να συνεχίσουν να βρίσκονται μέσα στις ταινίες. Η ταινία παρουσιάζει έναν διάσημο ρομαντικό πρωταγωνιστή του βωβού κινηματογράφου (Don Lockwood/Gene Kelly) και την εξίσου διάσημη και ξανθιά ντίβα- παρτενέρ του (Lena Lamont/Jean Hagen) που όλοι θεωρούν ότι ειναι και ζευγάρι στη ζωή επειδή αυτό υποδύονται στην οθόνη. Αντιμετωπίζουν όμως προβλήματα επιβίωσης καθώς ανατέλλει ο ομιλών κινηματογράφος. Οι δύο πρωταγωνιστές αναγκάζονται απο τον επικεφαλή του Studio να μετατρέψουν το τελευταίο ρομαντικό δράμα που είχαν γυρίσει σε ομιλούσα ταινία. Προκύπτει όμως ένα πρόβλημα που εντοπίζεται στην ανατριχιαστική φωνή της ενοχλητικής ντίβας. Μετά την, μαλλον αναμενόμενη, αποτυχία του φιλμ στην πρεμιέρα, ο καλύτερος φίλος του πρωταγωνιστή (Cosmo/Donald o’ Connor) προτείνει να ξαναγυριστεί η ταινία στο μεγαλύτερο μέρος της, ως μιουζικαλ και η ντίβα να ντουμπλαριστεί απο την αγαπημένη του Lockwood, Kathy Selden (Debbie Reynolds) που ήταν σαφώς πιο ταλαντούχα. Ακόμη και οι τόσο γλαφυροί χαρακτήρες της ταινίας βασίστηκαν σε αληθινά πρόσωπα κατα ένα μεγάλο ποσοστό. Ο R.F.Simpson αναμφισβήτητα έχει στοιχεία απο τον ίδιο τον Arthur Freed, ενω η Lena Lamont παραπέμπει σαφώς σε σταρ όπως η Clara Bow, για τον Don Lockwood μοιάζει να έχει χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο ο John Gilbert ενω ποιου το μυαλό δεν πήγε στην Glorιa Swanson όταν αντίκρισε την ντίβα με το παγωμένο βλέμμα, στην πρεμιέρα με την οποία ανοίγει το φιλμ. Ένα μιούζικαλ, που πέρα απο τις εθιστικές μελωδίες του και τα αριστοτεχνικά χορευτικά του νούμερα, προσέφερε μια εξαιρετικά αστεία και βαθιά σατιρική ματιά στην πρώιμη ιστορία του Χόλιγουντ.

cine,building

Psycho (1960)

Το Ψυχώ, είναι κλασική ταινία μυστηρίου, του 1960, σκηνοθετημένη από τον Alfred Hitchcock και σε σενάριο του Joseph Stefano. Βασισμένη σε νουβέλα του 1959, του Robert Bloch, η υπόθεση της ταινίας εξελίσσεται γύρω από τους φόνους που διαπράττονται σε ένα απομονωμένο μοτέλ, από έναν ψυχωτικό δολοφόνο. Στο Φοίνιξ της Αριζόνα, δύο εραστές, η Μάριον Κρέιν (Τζάνετ Λι) και ο Σαμ Λούμις (Τζον Γκέιβιν) βρίσκονται σε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης και συζητούν για τα προβλήματά τους. Τα οικονομικά του Σαμ δεν τους επιτρέπουν να παντρευτούν. Δυστυχισμένη και απεγνωσμένη να βελτιώσει την κατάσταση, η Μάριον κλέβει 40.000 δολάρια μετρητά από το γραφείο στο οποίο εργάζεται. Η Μάριον οδηγεί όλη τη νύχτα στην βροχή, και, εξαντλημένη, παρκάρει σε μια γωνιά του δρόμου και αποκοιμιέται μέσα στο αυτοκίνητο. Το επόμενο πρωί, συνεχίζει τον δρόμο της, αλλά ένα περιπολικό την ακολουθεί. Εκείνη θα αλλάξει αυτοκίνητο και στο τέλος οι αστυνομικοί θα την χάσουν. Το βράδυ εντοπίζει ένα μικρό μοτέλ που μοιάζει απομονωμένο, και αποφασίζει να σταματήσει εκεί.Ο ιδιοκτήτης του μοτέλ, ο Νόρμαν Μπέητς (Άντονι Πέρκινς) είναι ένας φαινομενικά συμπαθητικός και εξυπηρετικός νέος, που ζει μοναχικά στο απέναντι σπίτι μαζί με την άρρωστη μητέρα του.Καθώς εκείνη βρίσκεται στο ντους, μία σκοτεινή γυναικεία φιγούρα την πλησιάζει αργά. Προτού εκείνη προλάβει να αντιδράσει, η φιγούρα τραβά την κουρτίνα του μπάνιου και την μαχαιρώνει.Λίγη ώρα αργότερα, ο Νόρμαν μπαίνει στο μπάνιο και έντρομος αντικρίζει το πτώμα της νεαρής γυναίκας. Για να προστατεύσει την μητέρα του, εξαφανίζει κάθε πιθανό στοιχείο βυθίζοντας το αυτοκίνητο, το πτώμα και όλα τα υπάρχοντα της Μάριον (μαζί με τα λεφτά) σε έναν βάλτο κοντά στο μοτέλ. Ένα από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της ταινίας είναι πως παρ’ ότι διαδραματίζονται σκηνές άγριων δολοφονιών, είναι κινηματογραφημένες με τέτοιο τρόπο ώστε να μην παρουσιάζεται στον θεατή ωμή βία, παρά μόνο τρόμος. Το 2006 η ταινία ψηφίστηκε από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Σικάγο ως η πιο τρομακτική ταινία όλων των εποχών. Η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία μόλις κυκλοφόρησε, και θεωρείται μέχρι σήμερα μια από τις κορυφαίες στο είδος της.

Rear Window (1954) Αμερικάνικη ταινία του 1954, σε σκηνοθεσία του Alfred Hitchcock και σενάριο του John Michael Hayes, βασισμένο στο διήγημα του 1942, του Cornell Woolrich,”It Had to Be Murder”. Με πρωταγωνιστές τους James Stewart, Grace Kelly, Wendell Corey, and Thelma Ritter. Θεωρείται από πολλούς μία απο τις καλύτερες ταινίες του Hitchcock. Έλαβε τέσσερις υποψηφιότητες για όσκαρ και κατετάγει 42η στις 100 ταινίες, στην επέτειο του AFI (American Film Institute). Η ταινία παρακολουθεί έναν τολμηρό φωτορεπόρτερ στη Νέα Υόρκη, με σπασμένο πόδι, που μετά απο ένα ατύχημα, έχει περιοριστεί στο μικρό του διαμέρισμα, καθισμένος σε αναπηρική καρέκλα. Παρακολουθεί από το πίσω παράθυρο του σπιτιού του τους γείτονες του στην απέναντι πολυκατοικία. Η σύντροφός του εμφανίζεται την κατάλληλη στιγμή για να τον βοηθήσει, όταν ο ίδιος έχει υποπτευθεί πως σε ένα από τα διαμερίσματα ένας σύζυγος σκότωσε την σύζυγό του. Τα πλάνα του Hitchcock, οι υπέροχες ερμηνείες των πρωταγωνιστών, αλλά και το πρωτότυπο σενάριο συνθέτουν μία ταινία που δημιουργεί μεγάλο ενδιαφέρον και γρήγορη σκέψη, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα την περιέργεια του ανθρώπου.

USM 11

about Alfred Hitchcock Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ (Alfred Hitchcock) ήταν Άγγλος σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1899 στο Ιστ Εντ του Λονδίνου, πέθανε στις 29 Απριλίου 1980 στο Λος Άντζελες και χαρακτηρίζεται από πολλούς”The Master of Suspense”. Ήταν γιος του Γουίλιαμ και της Έμμα Χίτσκοκ. Μεγάλωσε σε μια αυστηρά καθολική κοινωνία και φοίτησε στο Saint Ignatius College, ένα σχολείο Ιησουϊτών. Όταν άρχισε να παρακολουθεί ταινίες στον κινηματογράφο και να διαβάζει περιοδικά με θέμα το σινεμά συνειδητοποίησε την αγάπη του γι’αυτό.Ξεκίνησε να εργάζεται σε κινηματογραφικό στούντιο του Λονδίνου το 1920 και η δουλειά του ήταν να σχεδιάζει τους τίτλους αρχής για όλες τις ταινίες του στούντιο. Μετά από δύο χρόνια του δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψει ως σκηνοθέτης, λόγω του ότι ο σκηνοθέτης της ταινίας “Always Tell Your Wife” αρρώστησε και ζητήθηκε από τον Χίτσκοκ να τον αντικαταστήσει για να ολοκληρωθεί η ταινία. Οι παραγωγοί εντυπωσιάστηκαν από το αποτέλεσμα και του αναθέσαν να γυρίσει την πρώτη του, ουσιαστικά, ταινία, που ήταν “ο Αριθμός 13”, εκείνος όμως θεωρούσε ότι η πρώτη του ταινία ήταν ο “Ένοικος”. Μετά από λίγο καιρό το στούντιο έκλεισε και ο Χίτσκοκ προσλήφθηκε στην Gainsborough Pictures ως σεναριογράφος και σχεδιαστής τίτλων. Το 1925 κατάφερε να σκηνοθετήσει το “Pleasure Garden” και αυτό σηματοδοτεί ουσιαστικά την αρχή της καριέρας του ως σκηνοθέτης. Μετά από μια επιτυχημένη δεκαετία του ‘30, με ταινίες όπως τα “39 σκαλοπάτια”, “Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά”, “Σαμποτάζ”, με το ξεκίνημα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου αποφάσισε να μετακομίσει μόνιμα στις ΗΠΑ. ¨Όταν επισκέφθηκε το Χόλυγουντ το 1940, όλοι οι παραγωγοί των μεγάλων στούντιο του έκλεισαν την πόρτα γιατί πίστευαν ότι δε θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο χώρο. Τελικά, ο μεγαλοπαραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ του πρόσφερε ένα επταετές συμβόλαιο. Του ανέθεσε αρχικά μια ταινία για τον Τιτανικό, αλλά το σχέδιο τελικά απορρίφθηκε και του ανέθεσε τη “Ρεβέκκα”. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας του 1940, αλλά φυσικά το Όσκαρ πήγε στον παραγωγό και όχι στον Χίτσκοκ. Η πρώτη έγχρωμη ταινία του ήταν Η Θηλιά το 1948, η οποία επίσης θεωρείται πειραματική και πρωτοποριακή επειδή είναι γυρισμένη εξ ολοκλήρου με μία κάμερα και χωρίς κανένα μοντάζ.

12 URBANSTYLEMAG

Για τα επόμενα 20 χρόνια, μέχρι το Ψυχώ, γύριζε τη μια ταινία πίσω από την άλλη. Προτιμούσε πάντα τις ξανθές πρωταγωνίστριες. Οι πιο διάσημες ηθοποιοί που σκηνοθέτησε ήταν η Τζόαν Φοντέιν, η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, η Μάρλεν Ντίτριχ, η Γκρέις Κέλι, η Κιμ Νόβακ, η Τζάνετ Λι, η Εύα Μαρί Σεντ, η Βέρα Μάιλς και η Τίπι Χέντρεν. Στις περισσότερες ταινίες του πάντως έχουν συμμετάσχει και οι διασημότεροι άρρενες ηθοποιοί της εποχής: Τσαρλς Λότον, Λόρενς Ολίβιε, Τζέιμς Στιούαρτ, Κάρι Γκραντ, Κλοντ Ρέινς, Γκρέγκορι Πεκ, Χένρι Φόντα, Σον Κόνερι, Μοντγκόμερι Κλιφτ και Πολ Νιούμαν. Το 1955 συμφώνησε να προλογίζει μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο “Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ παρουσιάζει”, που, σημειωτέον, διήρκεσε δέκα χρόνια. Μετά την καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία του Ψυχώ άρχισε να σκηνοθετεί ταινίες όλο και πιο αραιά. Από το 1977 μέχρι και το θάνατό του, δούλευε πάνω στη δημιουργία ενός φιλμ με τίτλο “The Short Night”. Μετά το θάνατό του, ο σεναριογράφος Ντέιβιντ Φρίμαν εξέδωσε την τελική εκδοχή του σεναρίου. Προτάθηκε έξι φορές για Όσκαρ σκηνοθεσίας, το 1941 (Ρεβέκκα), το 1942 (Υποψίες), το 1945 (Στον ίσκιο του θανάτου/Ναυαγοί) το 1946 (Νύχτα αγωνίας), το 1955 (Σιωπηλώς μάρτυς) και το 1961 (Ψυχώ), αλλά δε το κέρδισε ποτέ.

PAUSE

Αντίδραση – Όρκος του μίσους ( E-Records ) ( GREEK PUNK )

Αντίδραση αντίδραση το μόνο που θα κάνω, αντίδραση αντίδραση μετά ίσως πεθάνω. Ε ναι, λοιπόν, οι καιροί το επιβάλλουν, χρειάζεται αντίδραση, και χρειαζόμαστε τους Αντίδραση ενεργούς. Η νέα τους δισκογραφική δουλειά έρχεται στο φως μετά από 6 χρόνια (εξαιρούμε το single Sleight Of Hand του 2007) και έχει τίτλο «Όρκος του μίσους», με την οποία κάνουν ακόμα πιο αισθητή την παρουσία τους σε σχέση με το 2006, αφού να φανταστείτε κάποιοι τους είχαν για πολλά χρόνια τελειωμένους, το κακό με αυτούς αλλά και με εκείνους που θέλουν το ελληνικό ροκ πεθαμένο, είναι ότι δεν ασχολήθηκαν ποτέ ενδελεχώς με το είδος, οπότε τους αφαιρούμε το δικαίωμα της άποψης στο θέμα… εμείς τι κάνουμε εδώ στο Rockap τόσα χρόνια; Πάμε στο ρεζουμέ της υπόθεσης… Η νέα αυτή δουλειά κυκλοφορεί μόνο σε βινύλιο (1014 τεμάχια παρακαλώ και δεν θα βγούνε άλλα), δεν υπάρχει σε cd, αλλά υπάρχει για δωρεάν κατέβασμα από το διαδίκτυο. Ναι ρουφιάνες δισκογραφικές, πάρτε άλλο ένα κωλοδάχτυλο και σάλτα και γαμηθείτε εν έτη 2012 που ακόμα πολεμάτε για τις τελευταίες αρπαχτές. Μου βγαίνει κακία ε;; Μίσος;; Αυτό δεν ήταν και το ζητούμενο αυτού του δίσκου;; Να βγάλει προς τα έξω το μίσος που νιώθουν οι Αντίδραση, μίσος στους παπάδες, μίσος στον καριόλη μπάτσο που σηκώνει όπλο σε 15χρονο, μίσος στις φωτιές που βάζει μόνο του το σύστημα γιατί πρέπει να βγάλει κι άλλα χρήματα, μίσος στα ψέματα, στις ψευδαισθήσεις, μίσος στους σάπιους υποκριτές, στους δικαστές, μίσος στον καταναλωτισμό και στην lifestyle διασκέδαση που έχουν επιβάλλει στην μάζα… μίσος σε όλους αυτούς που μας κυβερνάνε και οργανώνουν τα σχέδια της υποδούλωσης μας σε συνεργασία με τα παγκόσμια λαμόγια, ευρωπαϊκά ή Αμερικάνικα… και μετά από όλα αυτά να έχουν απαίτηση κάποιοι να συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε. Οι Αντίδραση τα είπαν όλα μέσα σε αυτό τον δίσκο, σε αυτά τα 9 νέα τραγούδια τους.. από εκεί και πέρα αν είσαι ζώο και συνεχίζεις να κοιμάσαι χωρίς να αντιδράς, είναι δικό σου πρόβλημα, αλλά μετά μην διαμαρτυρηθείς επειδή το αγγούρι ήταν σκληρό, σκάσε και φάγε το που λένε και οι συγγενείς μου στην Λήμνο. Ο δίσκος ακούγεται όλος στο τέρμα και ευχάριστα. Η παραγωγή του είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα, ίσως τα φωνητικά να είναι λίγο πιο δυνατά απ’ όσο θα έπρεπε, αλλά δεν μας χαλάει κι όλας. Το Artwork είναι το κερασάκι στην τούρτα, αν υπήρχαν βραβεία σίγουρα θα αξίζανε το πρώτο, μπράβο στον Κώστα Τσιάκα για την υπέροχη δουλειά.

Να σημειώσω για τις εκπλήξεις που κρύβονται στα τραγούδια. Η μία βρίσκεται στο τραγούδι «Όλα τα όρια είναι μια παραίσθηση» στο οποίο συμμετέχει ο Σάκης από τους Rotting Christ. Η άλλη βρίσκεται στο «Άντε και καλή τύχη μάγκες», τραγούδι που την μουσική είχε γράψει ο αείμνηστος Παύλος Σιδηρόπουλος, το οποίο είχε τραγουδήσει κιόλας, και στίχους ο Αλέκος Αράπης από τους Απροσάρμοστους. Το τραγούδι είναι διασκευή και όχι πιστή επανεκτέλεση, το οποίο σίγουρα θα βρει φανατικούς οπαδούς αλλά και φανατικούς εχθρούς, σε σημείο να αναφέρουν για ιεροσυλία και ότι θα ήταν καλύτερο να γινόταν περισσότερο στα μέτρα του αρχικού τραγουδιού. Προσωπικά δεν προσβάλει την αισθητική μου, αλλά μου άρεσε και προτιμώ να ακούγονται έτσι τα τραγούδια αυτά, παρά να μην ακούγονται καθόλου. Σημειώνω επίσης τα γυναικεία φωνητικά της Αθηνάς Βασιλακάκης στο τραγούδι «Πρώτο τραπέζι πίστα», το οποίο χαίρομαι που γράφτηκε καθώς είναι άκρως αντιπροσωπευτικό της ζωής του νεοέλληνα από το 90 μέχρι σήμερα. Να σημειώσω επίσης για το τραγούδι «Η μπαλάντα για τους ασφαλήτες» το οποίο είναι σε στίχους Wold Birdman και μουσική – πρώτη εκτέλεση του Θάνου Μικρούτσικου. Τέλος στο τραγούδι «Φωτιά» όπου τους στίχους έχει αναλάβει ο Antirix σε μια ελεύθερη διαδικτυακή συνεργασία μέσω του Indymedia Athens. Πριν το φινάλε, να σημειώσω κάτι για όλους αυτούς που έχουν κατακρίνει τους Αντίδραση από τα πρώτα χρόνια, με κουβέντες του στιλ «Οι Αντίδραση τα κονομήσαν από τον «Ενάντια» και πλέον κυκλοφορούν με Mercedes και έχουν διαλυθεί» ή του στιλ «Οι Αντίδραση δεν είναι αυτοί, αφού έχουν αλλάξει τραγουδιστή και μέλη». Αντίδραση μικροί και ανόητοι μαλάκες είναι τα τραγούδια και οι στίχοι που βγάζουν αντίδραση, είτε είναι από τους ίδιους είτε από κάποιους άλλους, αντίδραση είναι να μιλάνε μέσα σου από τα τραγούδια και να ξυπνάς, να θέλεις να τα αλλάξεις όλα. Σίγουρα μια φωνή παίζει σημαντικό ρόλο, αλλά περισσότερο σε άλλα είδη, δεν μιλάμε για κλασική μουσική εδώ… και παρεμπιπτόντως ο Γιώργος μας αφήνει απόλυτα ικανοποιημένους και είναι αντάξιος αντικαταστάτης. Πάρτε άλλο ένα κωλοδάχτυλο όλοι εσείς που δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε στην ζωή σας από το να μιλάτε για άλλους και να κατακρίνεται χωρίς βάσεις… κατίνες της εναλλακτικής μουσικής.. φτιάξτε την δική σας μουσική, κάντε την τέλεια και ελάτε να μιλήσετε πάλι. Μέχρι τότε σάλτα και γαμηθείτε, βάλτε Αντίδραση στο τέρμα και χτυπήστε στα κεφάλια σας στο τέρμα μπας και έρθουν στην θέση τους. Μπράβο παιδιά για την καταπληκτική αυτή δουλειά, σας ευχαριστούμε που ζείτε και υπάρχετε, και όσο ζείτε να μην το αφήσετε ποτέ, η σκηνή σας χρειάζεται! Τα τραγούδια του δίσκου: A1. Μέρες Δεκέμβρη – Μέρες χαράς , Α2. Θαμώνες της αταξίας , Α3. Άντε και καλή τύχη μάγκες , Α4. Όλα τα όρια είναι μιά παραίσθηση , Α5. Μυσταγωγία , Β1. Πρώτο τραπέζι πίστα , Β2. Όρκος του μίσους , Β3. Η μπαλάντα για τους ασφαλήτες , Β4. Φωτιά Νίκος Γραμμάτος

16 URBANSTYLEMAG

music,echoe

Έμμονο Γκρίζο – Βραδύτητα (Black Bros Entertainment) ( Ελληνoφωνο Ροκ )

Jamie Jones - Tracks From The Crypt ( Crosstown Rebels )

( house / electronica ) Έχουμε την χαρά να κρατάμε στα χέρια μας όλοι την 3η δισκογραφική δουλειά των Έμμονο Γκρίζο με τον τίτλο «Βραδύτητα» Δεν μπορώ να φανταστώ για την ώρα τι παραπάνω θα μπορέσω να προσθέσω για την δουλειά τους, εννοώ τι παραπάνω από την προηγούμενη αναφορά μου στον 2ο δίσκο τους «Πίσω απ’ τα φώτα», και αυτό γιατί οι Έμμονο Γκρίζο συνεχίζουν στο ίδιο καλό μοτίβο. Έντεκα νέα τραγούδια βουτηγμένα στο ίδιο καλούπι, με κράματα επιρροών από κλασικό ροκ, ελληνόφωνο 90s ροκ, punk, stoner. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την ποιητική στιχουργική του Μπάμπη Τζανιδάκη και το άρτιο παίξιμο του ίδιου αλλά και του Χάρη Γερουλάκη και Αντώνη Ασπρόπουλου, μας δίνουν το αυτό το καταπληκτικό αποτέλεσμα. Να σημειώσω εδώ ότι χαίρομαι που δεν βλέπω να αναγράφεται κάπου το είδος «Pottery Rock» με το οποίο είχαν βαφτίσει την μουσική τους στον προηγούμενο δίσκο. Ήταν κάτι άστοχο και εντελώς ανούσιο το οποίο ούτε σαν κόλπο marketing θα μπορούσε να τραβήξει το ενδιαφέρον, ιδικά στα 10s. Λέτε να ακούσαν τις προηγούμενες συμβουλές μου; :) . Το υπέροχο με αυτόν τον δίσκο είναι ότι ακούγεται ολόκληρος και μάλιστα στο repeat, νομίζω ότι την πρώτη φορά που τον έβαλα να παίξει, τον άκουσα σίγουρα 5 συνεχόμενες φορές, μιλάω για την ίδια μέρα, πράγμα που δεν θυμάμαι να μου έχει συμβεί ξανά τα τελευταία χρόνια. Οπότε καταλαβαίνετε ότι εδώ μέσα υπάρχουν 11 διαμαντάκια με διαφορετική και όμορφη λάμψη το καθένα, όπου περιμένουν να τα «πάρετε» στα χέρια σας, να τα κοιτάξετε με κάθε λεπτομέρεια και να μαγευτείτε από την λάμψη τους…. και κάντε τους μια χάρη… όταν τα κρατήσετε στα χέρια σας, δώστε τους την απόλυτη προσοχή που τους αξίζει, μην ακούτε την μουσική στο background κάνοντας κάτι άλλο παράλληλα (π.χ. σερφάροντας), γυρίστε τον χρόνο πίσω τουλάχιστον 10 με 15 χρόνια όταν ακούγαμε την μουσική στο cd-player ξαπλωμένοι στο κρεβάτι και κάνοντας το υπέροχο αυτό μαγικό ταξίδι που προσφέρει η μουσική. Τουλάχιστον σε αυτούς που μπορούν να τα νιώσουν όλα αυτά. Εγώ τα ένιωσα, είμαι σίγουρος ότι θα τα νιώσετε και εσείς. «Είναι ουρανός και γη, απλώνει σύννεφα, είμαστε όλοι για εκείνη κι αυτή για κανέναν σέρνει τις θάλασσες, είναι παλίρροια αφήνει φλόγες στη βροχή και στάχτες στα καμένα» (Ίριδα – Στίχοι: Μπάμπης Τζανιδάκης) Να σημειώσω ότι όλα τα παραπάνω συνοδεύονται από ένα πολύ προσεγμένο και όμορφο artwork. Εγώ να ευχαριστήσω και δημόσια τους Έμμονο Γκρίζο για την πολύ καλή δουλειά που κάνουν όλα αυτά τα χρόνια και για αυτή την υπέροχη προσθήκη στην δισκοθήκη μου, η σκηνή σας χρειάζεται και σας έχει στα πρώτα ονόματα πλέον. Συνεχίστε έτσι, δυναμικά! Νίκος Γραμμάτος

Ο πρόσφατα εστεμένος ως νούμερο 1 DJ στον κόσμο κυκλοφορεί το δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ του στην καλύτερη εταιρεία στον κόσμο (Resident Advisor Polls 2011). Ολοι παρακολουθήσαμε την σταθερή του άνοδο προς την κορυφή προσεκτικά, μιας και το μονοπάτι ήταν στρωμένο με τεράστιες παραγωγές. Μπορούμε να πούμε πως το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο αν θυμηθούμε τα λόγια των συναδέλφων του ή ξανακούσουμε με προσοχή τα κομμάτια του. “Tracks From The Crypt”. Ο Jamie είπε πρόσφατα πως το άλμπουμ είναι μια συλλογή ακυκλοφόρητων κομματιών, ή μυστικών όπλων όπως του αρέσει να τα αποκαλεί, από τα τελευταία 5 χρόνια, συν κάποιες καινούργιες παραγωγές που ηδη χρησιμοποιεί στα sets του. Ποιά η γνώμη μου πάνω σε όλα αυτά; Θα ήθελα πολύ να συμφωνήσω μαζί του, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ. Η κρύπτη έπρεπε να μείνει κλειστή και στη σφαίρα της φαντασίας μας. Φυσικά αυτή είναι η προσωπική μου άποψη και δεν πρέπει να σας κάνει να αποκλείσετε την πιθανότητα αγοράς του cd. Η γνώμη μου είναι βασισμένη σε μια αρχή που έχω και έχει να κάνει με το να μην ακούω άλμπουμ που είναι για τρία κομμάτια και ανούσια “γαρνιτούρα”. Μισοτελειωμένα κομμάτια, κακοσαμπλαρισμένα, μελωδίες και pads χωρίς ουσιαστικό νόημα και το σύνολο των παραπάνω χαρακτηρισμών αποτελεί για τους μεγάλους editors μια πειραματική δουλειά, “μπροστά από την εποχή της”... Στον επερχόμενο δίσκο του Jones η ολη φασαρία γίνεται για τρία κομμάτια, τα οποία, βέβαια, θα βομβαρδίσουν πολλά dancefloors ανα τον πλανήτη. Το ‘Somewhere’ είναι club tune με πιασάρικα φωνητικά, κλασσικά bopping house shakers και μια σκοτεινή αλλά και groovy ταυτόχρονα μελωδία. Δεύτερο κομμάτι που ξεχωρίζει στο χάος, το ‘Tonight in Tokyo’ με τον Luca C. Συχνά μου αρέσει ακούγοντας promos να χρησιμοποιώ τα αυτιά μου ως άλλα μέντιουμ, τελετουργικό με μεγάλα ποσοστά επιτυχίας. Αυτή τη φορά λοιπόν είναι σίγουρο πως το track θα γίνει τεράστια επιτυχία. Αυτό είναι το στύλ που θα έπρεπε να υιοθετήσει ο Jones, τρομερά sexy bassline, το οποίο παράλληλα αναδεικνύει τα στοιχεία του κομμάτιου, αναμεσά τους μια ονειρική μελωδία και εξαιρετικά pads. Τέλος (ξέρω, δυστυχώς ήρθε νωρίς) το ‘Paradise’ είναι ο ήχος που σίγουρα θα σας τραβήξει την προσοχή. Δεν είναι αυτό που λες club anthem αλλά είναι μια ολοκληρωμένη παραγωγή με πολύ όμορφη μελωδία και ένα αρκετά έξυπνο bassline. ΥΓ. Είμαι καλός άνθρωπος, αλήθεια... Αυτή την φορά πρέπει να το κάνω. Θέλω όσοι διαβάσετε αυτή την κριτική να ακούσετε το ‘Stems Of Liberty’ και να μου στείλετε τις σκέψεις σας στο od.panierakis@ urbanstylemag.gr Οδυσσέας Πανιεράκης The newly crowned number one DJ in the world lets loose his second longplayer on the number one label in the world (Resident Advisor 2011). We all watched his steady rise to the top carefully as he had a great journey to reach success. We can say that this outcome was a bit expected if you listen carefully his productions and remember the words of his fellow artists about him.

“Tracks From The Crypt”.

Jamie recently said that this album is a collection of unreleased tracks, or secret weapons as he likes to call them, from the last 5 years plus some new tunes that he already uses to bomb the dance floor.

What’s my opinion on that? Well, I’d really love to agree with him, but I don’t.

The crypt should’ve stayed closed and secret. And of course this is my opinion and you shouldn’t keep yourselves from buying and listening to this album. My opinion is based on a principal I have and it’s about not listening to albums that are all about 3 songs and a huge piece of garnish. Unfinished tracks, bad sampled ones, abstract melodies and pads and this is what they all call experimental and exceptional.

In Jones’ forthcoming album the whole fuss is about three tracks that will definitely bomb many dance floors around the world, during summer. ‘Somewhere’ is a club tune with catchy vocals, bopping shakers and a pretty dark and groovy, at the same time, bassline. You should all listen to ‘Tonight in Tokyo’ which is collaboration with Luca C. As I often do, many times successfully, I like to use my “fortune-telling” ears during a song. This time I’m sure that the track is going to be a huge success. This is the style that Jones’ crypt should be about, an amazing bassline, that brings forward all of the track elements, including a dreamy melody and some exceptional pads. Finally ‘Paradise’ is a tune that will surely capture your attention. It’s not what I call a club anthem but it is a complete production with a really good melody and a wonderful bassline.

PS. I am a really kind person but this time I have to do it. I want each and every one of you that will read this review to listen to ‘Stems Of Liberty’ and send me your thoughts here: od.panierakis@ urbanstylemag.gr Odisseas Panierakis

USM 17

music,echoe

Nick Curly - Between The Lines ( Cécille Records, ) ( HOUSE )

Ο Curly είναι ένας από τους καλλιτέχνες που όχι μόνο προέρχεται από τη πόλη του Mannheim αλλά έχει συμβάλλει και στη διαμόρφωση του λεγόμενου Mannheim Sound. Με μια αξιοζήλευτη πορεία στη House σκηνή, με δύο Label (Cecille, 8bit) που τα τελευταία χρόνια έχουν εντυπωσιάσει με τις κυκλοφορίες τους, ο Nick Curly πιο ώριμος από ποτέ και έχοντας αποκτήσει μια θέση ανάμεσα στους πιο επιτυχημένους Dj του κόσμου, κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ. Το Between The Lines είναι ένα άλμπουμ που εξελίσσεται ομοιόμορφα από κομμάτι σε κομμάτι. Δεκατρείς απολαυστικές παραγωγές, μια ώρα αληθινής House μουσικής με αρκετή ατμόσφαιρα από τα synth του Curly, ρυθμό από την άλλοτε κοφτή και άλλοτε γεμάτη μπότα, soul νότες από τα υπέροχα φωνητικά που συναντάμε σε κάποια κομμάτια και πάνω απ’ όλα το γεγονός πώς όλα είναι 100% εμπνεύσεις και συνθέσεις του Curly και όχι ένα παιχνίδι με samples αποτελούν το περιεχόμενο αυτού του άλμπουμ. Κυκλοφορεί από τις 16 Μαρτίου σε Cd και σε ψηφιακή μορφή σε όλα τα γνωστά online stores. Γιάννης Παπαστυλιανός

WE PLAY // REMIXED PART 1 - DYNAMIC, DJ CLART, SOULTEC, SUBSID, MSDOS ( Liquid Drops ) // AND.ID - BLACK MAMBA ( Mobilee ) // Antony PL - Plastic People ( Pop art music ) // Siopis - Linda Remixes ( Quantized records )

18 URBANSTYLEMAG

+

art,ist

Interview. Odisseas Panierakis (od.panierakis@urbanstylemag.gr)

interview with | συνεντευξη

john digweed Ξεκίνησε το djing στην ηλικία των δεκαπέντε. Το σημείο αναφοράς της καριέρας του είναι πίσω στο 93’ όταν έκλεισε μια εμφάνιση στο Renaissance Club στο Mansfield, αφου ο φίλος του και DJ, Sasha, άκουσε ένα demo του. Είναι γνωστός για την προώθηση της Progressive House, ήχου που έγινε δημοφιλής στην Ευρώπη και την Νότιο Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του 90’, μέσω κυκλοφοριών του σε εταιρείες όπως η Renaissance και η θρυλική Global Underground. Τα τελευταία χρόνια συμμετέχει στα Revolution parties του καλού του φίλου, Carl Cox, στο Space στην Ibiza και θα συμμετέχει και φέτος το καλοκαίρι. Ένα βιβλίο δεν είναι αρκετό για να σας πω την ιστορία του. Κυρίες και κύριοι, ο John Digweed!

He began djing at the age of 15. His breakthrough came in 1993 when he got a gig at the Renaissance Club in Mansfield after fellow DJ Sasha heard his demo. He is known for promoting the progressive house sound that became popular in Europe and North America in the late 1990s and early 2000s, releasing several popular mix compilations on labels like Renaissance and Global Underground. The last few years he is djing with his good friend Carl Cox in Space Ibiza for the Revolution series and he will participate again this summer. A book wouldn’t be enough to tell you his story.

Ladies and gentlemen, John Digweed!

20 URBANSTYLEMAG

music,echoe

What makes a gig successful?

It’s a 2 way street. You need a good DJ, who knows how to connect with the crowd by playing the right balance of music that entertains and educates at the same time, and you need a crowd that want to party and will go with what the DJ plays. When both these things happen you have a great party. With the commercial sound being very popular at the moment that crowd only seem to want to hear tracks they know and are not looking for any surprises in the set which I think is a shame.

Have you ever had a gig in which there were less than a hundred in the crowd? How did you feel?

I played a party for 30 people once. It was a competition to have me DJ in your house. The guys’ parents would not let him have the party at their house so we ended up booking a hotel room for and buy loads of booze for him to make the party go well. It was really good fun.

Which is the highlight of your musical journey?

I love that connection I have with the crowd when I know they totally trust what I am doing and this allows me to take them on that journey. There is no better feeling as a DJ. Do you remember your 13hour set in Cavo Paradiso back in 2001? Was it the crowd, the gig space or the music that fascinated you that much?

Of course I do! It was a special gig not only for me but for everyone that was there. As I explained above the crowd there wanted to party, I wanted to play and nobody wanted to leave. Even though it was such a long set it just seemed to fly by and that’s when you know it`s a special gig.

What’s your opinion on the extreme expansion that the EDM has the last years? Is it normal for a subculture to be mainstream and kind of popish?

Well I don`t play popish or mainstream music so it does not really effect me. The people are out and having fun at those parties, the scene is big enough to have loads of different genres, I am happy playing the music I love rather than playing music I don`t like.

I believe that you’ve heard about the Greek situation right now…

Send to our readers a survival recipe. How do you get back on your feet after an extremely difficult situation?

Greece is a fantastic place and it`s a shame that it has found itself in this situation which is very hard for a lot of people. You have a beautiful country and tourism must be a major focus to get more people coming for holidays over the next few years to boost your economy and get it back on it`s feet.

Finally we want to share with us your top5 tracks of all time…

1. Leftfield - Song Of Life 2. Frankie Knuckles - Your Love 3. Robert Owens - I’ll Be Your Friend 4. Peach Boys - Don`t Make Me Wait 5. Donna Summer - I Feel Love.

Τι κάνει ένα πάρτυ πετυχημένο; Είναι μια σύμπραξη δύο παραγόντων. Χρειάζεται ένας καλός DJ, να ξέρει να έρθει σε επαφή με τον κόσμο, παίζοντας μουσική που να διασκεδάζει αλλά και να ψυχαγωγεί ταυτόχρονα, και ένα κοινό που να θέλει να διασκεδάσει και αφήνεται στις μουσικές του εκάστοτε DJ. Όταν υπάρχουν αυτά τα δύο έχουμε ένα ωραίο πάρτυ. Με την εμπορική μουσική να είναι της μόδας, το κοινό φαίνεται να θέλει να ακούσει μόνο κομμάτια που ξέρει χωρίς εκπλήξεις, πράγμα που με στεναχωρεί. Είχες ποτέ κάποιο gig στο οποίο να ήταν κάτω από εκατό άτομα στο κοινό; Αν ναι, πως ένοιωσες; Μια φορά έπαιξα σε ένα πάρτυ για 30 άτομα. Ήταν μέρος ενός διαγωνισμού στον οποίο το έπαθλο ήταν εγώ να παίξω μουσική στο σπίτι του νικητή. Οι γονείς του παιδιού δεν τον άφηναν να κάνει το πάρτυ σπίτι και κλείσαμε δωμάτιο σε ξενοδοχείο. Αγοράσαμε πολύ ποτό για να βοηθήσει στην επιτυχία του πάρτυ. Είχε πολύ πλάκα. Ποιό πιστεύεις ότι είναι το σημαντικότερο στοιχείο της καριέρας σου; Λατρεύω την σύνδεση που έχω με το κοινό όταν ξέρω ότι με εμπιστεύονται απόλυτα σε αυτό που κάνω και μου επιτρέπουν να τους ταξιδέψω. Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από αυτό για έναν DJ. Θυμάσαι το 13hour set σου στο Cavo Paradiso το 2001; Ήταν το κοινό, ο χώρος ή η μουσική που σε ενθουσίασε τόσο πολύ; Φυσικά το θυμάμαι! Ήταν μια ιδιαίτερη εμφάνιση όχι μόνο για μένα αλλά και για όλους όσους ήταν εκεί. Όπως σου εξήγησα και πιο πριν το πλήθος ήθελε να παρτάρει, εγώ ήθελα να παίξω μουσική και κανένας δεν ήθελε να φύγει. Ενω ήταν τόσο μεγάλο το σετ έμοιαζε να περνάει ο χρόνος γρήγορα. Άλλο ενα σημάδι για να αναγνωρίσεις ένα ιδιαίτερο πάρτυ. Ποιά είναι η γνώμη σου για την μαζική εξάπλωση της ηλεκτρονικής μουσικής που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια; Είναι φυσιολογικό για μια κουλτούρα με περιορισμένα φώτα να είναι mainstream και πολλές φορές pop; Κοίτα, εγώ δεν παίζω pop ή mainstream μουσική, έτσι δεν με επηρεάζει αυτή η αλλαγή. Ο κόσμος είναι έξω και περνάει καλά σε αυτά τα πάρτυ. Η σκηνή είναι αρκετά μεγάλη για να έχει πολλά διαφορετικά είδη. Είμαι χαρούμενος που παίζω την μουσική που αγαπώ και όχι κάτι το οποίο δεν μ’αρέσει... Είμαι σίγουρος πως έχεις ακούσει για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή... Στείλε στους αναγνώστες μας μια συνταγή επιβίωσης. Πως επανέρχεσαι μετά από μια πολύ δύσκολη κατάσταση; Η Ελλάδα είναι φανταστικό μέρος και είναι κρίμα που βρίσκεται σε αυτή τη κατάσταση, που είναι αρκετά σκληρή για πολλούς ανθρώπους. Έχετε μια πανέμορφη χώρα και πρέπει να εστιάσετε στον τουρισμό. Αν έρθει πολύς κόσμος τα επόμενα χρόνια θα δυναμώσει η οικονομία σας και θα σταθείτε και πάλι στα πόδια σας. Τέλος, μοιράσου μαζί μας τα πέντε πιο αγαπημένα σου τραγούδια...

1. Leftfield - Song Of Life 2. Frankie Knuckles - Your Love 3. Robert Owens - I’ll Be Your Friend 4. Peach Boys - Don`t Make Me Wait 5. Donna Summer - I Feel Love.

USM 21

art,ist

Interview. Panos Karatzas (p.karatzas@urbanstylemag.gr)

interview with | συνεντευξη

paris liamis Πάρις Λιάμης Σε αυτό το τέυχος του UrbanStyleMag φιλοξενούμε έναν καλλιτέχνη απο το εξωτερικό ο οποίος παρόλα αυτα έχει ελληνική ταυτότητα. Το όνομά του Πάρις Λιάμης. Γεννήθηκε στο Offenbach της Γερμανίας το 1985 ομως δεν έχει ξεχάσει τις ρίζες του. Μίλησα μαζί του για τα όνειρα του,για το πώς γνώρισε την ηλεκτρονική μουσική και για τα μελλοντικά του σχεδια για το label του,την Sonido Rec. In this issue of UrbanStyleMag we are having the artist Paris Liamis. He was born in Offenbach, Germany in 1985 but he hasn’t forgot his Greek origins. I talked with him about his dreams, how he came in contact about electronic music and his future plans for his label Sonido Rec.

22 URBANSTYLEMAG

music,echoe Hi Pari, Can you remember the first time you got in touch with electronic music?

I first came in touch with electronic music in the age of 18.

I remember that a friend, back then, talked me into going to a party that was taking place at Offenbach - the name of the club was Robert Johnson. From the first moment at that club, the music and the people took my breath away. I have always been open to other genres of music too, but this was something new and different. It immediately got my attention. I started producing music in 2008 with poor equipment and with the purpose to make my own music.

What does Sonido mean? When did the label start, which was your dream back then?

Sonido Rec….In spanish, sonido means sound. That’s where the label’s name comes from. Timo started the label in the October of 2008. In the November of the same year, we met and in 2010 I became label head. My dream was to make releases and present to the people music that is a bit different from the usual. But trying, at the same time, to project the same message and interest, just like the first time when I listened to this kind of music.

How did you feel when you first played in Cocoon club lounge? Which was the craziest moment that you remember from there?

Playing at Cocoon, one of the biggest clubs in the world, was not only a great honor and joy but also, an experience. My first solo live premiere was at the Cocoon club lounge during the after hour party that occurred right after the end of the Merkwurdiges verhalten. Then, we started a number of label nights at Cocoon club lounge with the name Bar Sonido.

Hmm… The craziest moment that comes to mind is that the main floor of Cocoon was empty while the lounge, where we were playing music, was full of people.

Tell us about your future plans.

I have already started making my first, personal album. Probably it will be finished by 2013. Additionally, I’m working on an audiovisual project that is due to be presented soon.

Lastly, many releases in Sonido, digital and vinyl from new artists.

Καταρχάς καλησπέρα Πάρι. Σε ποια ηλικία “γνώρισες” την ηλεκτρονική μουσική; Η πρώτη μου επαφή με την ηλεκρονική μουσική έγινε στην ηλικία των 18. Θυμάμαι πως ένας φίλος με προέτρεψε να παμε σε ένα party που γινόταν στο Offenbach - το club ονομαζόταν Robert Johnson. Απο την πρώτη στιγμή που μπήκα στο club, η μουσική και ο κόσμος με συνεπήραν. Ήμουν πάντα ανοιχτός και σε άλλα είδη μουσικής αλλά αυτό ήταν κάτι το πρωτόγνωρο, το διαφορετικό. Με «άρπαξε» κατευθειαν. Με τη μουσική παραγωγή ξεκίνησα να ασχολούμαι το 2008 με λιγοστό εξοπλισμό και με μοναδικό σκοπό να φτιάξω τη δική μου μουσική. Απο πού προέρχεται το όνομα του Label; Πώς ξεκίνησε και ποιό ηταν το όνειρο σου; Sonido Rec…Sonido στα ισπανικά σημαίνει ήχος. Απο εκεί προέρχεται και το όνομα της δισκογραφικής. Το label πρωτοξεκίνησε απο τον Timo τον οκτώβριο του 2008. Το νοέμβριο του ίδιου έτους γνωριστήκαμε και το 2010 έγινα label head. Το όνειρό μου ήταν να μπορώ να κάνω releases και να παρουσιάζω στον κόσμο μουσικές που είναι λίγο διαφορετικές από τις καθιερωμένες. Πάντα όμως, προσπαθώντας να περνάω το ίδιο μήνυμα αλλά και ενδιαφέρον, όπως όταν άκουσα εγώ για πρώτη φορά αυτό το είδος μουσικής. Πώς ένιωσες όταν έπαιξες για πρώτη φορά στο στο Cocoon club lounge; Ποιά ήταν η πιό τρελή στιγμή που θυμάσε; Το να παίξω στο Cocoon, ένα από τα μεγαλύτερα clubs του κόσμου, ήταν μεγάλη τιμή και χαρά και ταυτόχρονα, εμπειρία. Η πρώτη μου solo live πρεμιέρα ήταν στο Cocoon club lounge στο after hour party που έγινε μετά το τέλος του Merkwurdiges Verhalten. Έπειτα ξεκινήσαμε μια σειρά από label nights στο Cocoon club lounge με την ονομασία Bar Sonido. Χμμ...Η πιο τρελή στιγμή που θυμάμαι είναι οτι το main floor του Cocoon ήταν άδειο και στο lounge, όπου παίζαμε εμείς, δεν χωρούσε ο κόσμος.(Γέλια) Ποιά είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Έχω ξεκινήσει ήδη τη δημιουργία του πρώτου, προσωπικού μου album. Υπολογίζω να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2013. Παράλληλα ασχολούμαι με ένα οπτικοακουστικό project το οποίο πρόκειται να παρουσιάσω σύντομα. Τέλος, αρκετά releases στην Sonido, digital και vinyl, απο νέους καλλιτέχνες.

USM 23

art,ist

Interview. dave morley (dave@dj-voice.co.uk)

interview with | συνεντευξη

M.in 24 URBANSTYLEMAG

music,echoe How did you enjoy the process now you look back on the album?

I learned a lot about harmonics and I tried to create new sounds while using two or three synths with the same melody together. Also it is great to work with Chriss because normally I produce everything and there I could lay back and relax during he’s playing some melodies.

Was there a plan from the start for the album or was it more trial and error?

First I have to say that I never thought I could do an album but at the beginning of 2011 I felt it was the right time to try it! After 3 or 4 months I almost canceled the album but then I had a studio session with Chriss Vogt. From this point onwards I changed my work flow and the music style to be a bit more open minded for his sounds and we found fast a good way to work together.

I was thinking about doing an album for a long time but it was too big for me. I’m happy I did it because it was a great experience and I learnt a lot along the way! So it wasn’t a trial and it wasn’t an error, it was an art of development for me.

I did so many tracks and remixes in the last three years that I wanted to find me again, so it was in a sense a journey of self discovery.

Would you do anything differently?

No! The album is perfect like it is. Sure I could do new tracks for it but as always doing new stuff that you like more because you listened the other tracks too often will always be an issue. But the album is perfect for me so all is cool :) Have you thought about the next one yet?

Sure and we are already thinking about the new concept. But we will do some e.p.’s first before we start again working together on a new album. But it will definitely be a collaboration with Chriss again.

How have reactions on the dancefloor been?

Great! I played all the tracks off the album at different parties around the world and all have worked great so far and had good reactions too!

Will there be any remixes at all or?

Yes. Artists like Ray Okpara, Mathias Schaffhäuser, Mihalis Safras, Yousef, Florian Kaltstrom & Miguel Bastida, Benno Blome, Monkey Safari and more will do remixes of the album tracks.

What else you got coming up?

I’m working on some remixes for “YosTek feat. Leroy – In a bad way” on Yousef’s Circus label and this will be a great vocal track. Also another remix for Mathias Schaffhäuser on his label Ware will come in May, that is a cover version of Luomo – Tessio.

I also signed an EP to Mihalis Safras label Material for September and I’m working on an EP for Be As One the label of Gel Abril and Shlomi Aber.

Should people expect this sort of sound from one of your DJ sets?

At my DJ sets I play different styles to create some ups and downs so I’m playing also this sound in my sets yes.

What are your plans for the rest of 2012?

Working on some new e.p.’s, doing less remixes, making more bbq’s and trying to have more time for my family!

M.in Social Links http://www.facebook.com/M.in.fanpage http://www.twitter.com/min_frankfurt http://www.markusferdinand.de

USM 25

art,ist

συνεντευξη. αλεξανδροσ γερασιμου

συνεντευξη

ΓΙΩΡΓΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Με “Flaneur” από την Αθήνα στη Βαρκελώνη Ένας από τους μουσικούς που πάντα μου έκαναν εντύπωση για τη σεμνότητα και τη διακριτικότητα με την οποία προσεγγίζουν το υλικό τους αλλά και τη στάση τους απέναντι στα πράγματα γενικότερα είναι ο Γιώργης Χριστοδούλου. Άλλωστε τώρα που το σκέφτομαι λίγοι είναι οι άνθρωποι που κρύβουν μέσα στους μια ευαισθησία, μια απλότητα και κυρίως μια καθαρότητα όταν αποφασίζουν να εκφραστούν

με κάθε μορφή τέχνης. Από τον χώρο του κινηματογράφου θα διάλεγα σίγουρα τον Τάκη Κανελλόπουλο και την «εισαγωγή» του ρομαντικού σινεμά στην Ελλάδα, από τον χώρο της μουσικής θα διάλεγα για τους ίδιους λόγους τον Γιώργη Χριστοδούλου (όπως και τους καλούς μου φίλους Κατερίνα Κυρμιζή –που κάνει φωνητικά εδώ- και Νίκο Γρηγοριάδη) που «εισήγαγε» και αυτός μια ρομαντική πλευρά στο χάρτη των Ελλήνων τραγουδοποιών. Κάνοντας το τελευταίο διάστημα πολύ συχνά τη διαδρομή Αθήνα-Βαρκελώνη (ή ΒαρκελώνηΑθήνα ότι προτιμάτε) και μένοντας στο κέντρο της Καταλανικής πρωτεύουσας -και συνάμα κέντρο πολλών πολιτιστικών εκδηλώσεων και εξελίξεων-φτιάχνει στα ταξίδια του ταξιδιάρικες μελωδίες που μπορούν να σε συντροφεύσουν στις δικές σου αποδράσεις…Μια αρκετά σπάνια περίπτωση τραγουδοποιού για τα ελληνικά δεδομένα που αναμειγνύει σε ακουστική μορφή είδη όπως η jazz φιλτραρισμένη με στοιχεία world music, φυσικό επακόλουθο των ίδιων των ταξιδιών του.Σε αυτά τα ταξίδια έχοντας 15 συνθέσεις στις αποσκευές του γραμμένες σε 2 γλώσσες (Ισπανικά & Γαλλικά) και ένα πλήθος σπουδαίων Ελλήνων αλλά και ξένων μουσικών στο πλευρό του ο Γιώργης Χριστοδούλου μας μίλησε για όλα αυτά λίγο πριν «πετάξει» ξανά για Βαρκελώνη…

Ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική πριν από… Πριν είκοσι ακριβώς χρόνια, στην αρχή με μαθήματα, όπως όλοι. Στη δισκογραφία όμως κλείνω φέτος δεκατρία χρόνια.Ο πρώτος μου δίσκος κυκλοφόρησε το ‘98 και τραγουδούσα αλλά είχα γράψει και τα στιχάκια. Είχε τίτλο “ Γιαπωνέζικοι κήποι”. Επέστρεψες στη δισκογραφία με μια ιδιαίτερη κυκλοφορία με την ονομασία «Flâneur*».Μίλησε μου για το υλικό αυτής της δουλειάς. Είναι ο πρώτος δίσκος μου που έχει διανομή στο εξωτερικό - και ισπανικούς και γαλλικούς στίχους. Κλείνει μέσα του όλες τις εμπειρίες των τελευταίων ετών, τα ταξίδια μου στην Ευρώπη και κυρίως στην Βαρκελώνη, τους νέους μου φίλους, τους έρωτες, την αγάπη μου για το lindy hop (το χορό που 26 URBANSTYLEMAG

αντιστοιχεί στη swing μουσική), τις περιοδείες στην Ελλάδα αλλά και στην Καταλονία, τις Βαλεαρίδες... Τα τέσσερα τελευταία χρόνια υπήρξαν πολύ γεμάτα και γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους. Όλα αυτά με κάποιο τρόπο περιλαμβάνονται στο δίσκο αυτό. Πως προέκυψε ο τίτλος της τελευταίας σου δισκογραφικής εργασίας ; Είναι μια λέξη που χρησιμοποίησε πρώτος ο γάλλος ποιητής Μπωντλαίρ. Τη δανείστηκα για να μιλήσω για τον τρόπο με τον οποίο ζω τα τελευταία χρόνια - ως περιπατητής, διαβάτης, “βοτανολόγος των πεζοδρομίων” των μεγάλων πόλεων και συλλέκτης εικόνων ενός τοπίου αστικού, απρόσμενου και γοητευτικού.

music,echoe

Επιλέγεις να εκφραστείς τόσο με ελληνικό όσο και με ξένο στίχο.Σε απασχολεί καθόλου η ... επιλογή της γλώσσας και προς τα που γέρνει η ζυγαριά περισσότερο ; (αν γέρνει). Τραγουδάω σε διάφορες γλώσσες όμως φτιάχνω τραγούδια κυρίως σε δύο : ελληνικά και ισπανικά. Κι αυτό γιατί βρίσκονται μέσα στην καθημερινότητα μου. Σκέφτομαι και μιλάω καθημερινά στις γλώσσες αυτές. Δύσκολα ας πούμε θα έφτιαχνα ένα τραγούδι στ’ αγγλικά, αν και μπορώ να τα τραγουδήσω με άνεση, τα γαλλικά επίσης μου αρέσουν και τα έχω χρησιμοποιήσει αλλά με μεγάλη προσοχή, όμως προτιμώ να εκφράζομαι στα ελληνικά και τα ισπανικά, δηλαδή τις γλώσσες στις οποίες μπορώ να επικοινωνήσω και στον προφορικό λόγο με μεγάλη άνεση. Ποιες είναι οι μουσικές που σε συγκινούν περισσότερο ; Ποιους δίσκους ξεχώρισες τελευταία ; Δεν ακούω πολύ “καινούρια” μουσική τελευταία. Στην Ισπανία ή στη Γαλλία σ’ αυτό που λένε “εναλλακτικό” χώρο βρίσκω συχνότερα ελκυστικές μουσικές. Στην Ελλάδα απλώς αντιγράφουμε κάποια πραγματάκια που φτάνουν στ’ αυτιά μας από το εξωτερικό και τυγχάνει να μας αρέσουν. Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα και τι σε οδηγεί στο να γράφεις μουσική ; Πηγή έμπνευσης είναι οτιδήποτε μου “μιλάει” σε σχέση με την προσωπική μου μυθολογία μια δεδομένη στιγμή. Κι έρχεται μια στιγμή ωρίμανσης (τότε που έχεις την ανάγκη να ξανακυκλοφορήσεις νέο υλικό) κατά την οποία όλα “κουμπώνουν” με τέτοιο τρόπο ώστε να φτάνουν σε μένα οι πληροφορίες που με αφορούν. Για παράδειγμα: πάνω που ήμουν έτοιμος να φτιάξω ένα τραγούδι για το δίσκο αφιερωμένο στη Βαρκελώνη, μου φανερώθηκε σε μια παλιά συλλογή ένα σπάνιο παλιό υπέροχο κομμάτι του Boris Vian με αυτό το θέμα - το οποίο έγινε και η μοναδική διασκευή που υπάρχει στο “Flaneur”. Πως θα χαρακτήριζες τη μουσική σου και σε ποιο μουσικό είδος θα την τοποθετούσες ; Η μουσική μου είναι καθαρά ακουστική. Θα μπορούσες να πείς πως είναι “μουσική τραγουδοποιού” αλλά αυτές οι ετικέτες πάντα στο τέλος μοιάζουν τόσο περιοριστικές που καλύτερα να μη χρησιμοποιείς καμμία από αυτές. Εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης (sοcιal networking)…Πραγματικά χρήσιμα εργαλεία ή πραγματικά αναγκαίο κακό ; Προς το παρόν δε τα πάω και τόσο καλά με όλα αυτά. Οι φίλοι μου γκρινιάζουν ότι θα πρεπε να τα εκμεταλλεύομαι περισσότερο. ‘Αλλοτε περνούσα πολλή ώρα στο myspace - ακούγοντας συγκροτήματα που μου έκαναν εντύπωση, ανακαλύπτωντας ήχους και νέες ιδέες, επικοινωνώντας με μουσικούς από το εξωτερικό. Έτσι όπως έχει αλλάξει το προφίλ των σελίδων με δυσκολεύει και δεν έχω πια την ίδια όρεξη. Πως βλέπεις το μέλλον της ελληνικής δισκογραφίας και ποιός πιστεύεις ότι θα είναι ο επόμενος τρόπος διανομής της μουσικής ; Μοιάζει παράταιρο να μιλάμε για ελληνική δισκογραφία σε μια εποχή όπου δεν ξέρουμε αν θα γίνει το φεστιβάλ Αθηνών. Ιδιαίτερα τώρα, όταν στη μουσική έχουν μπερδευτεί τόσο πολύ τα πράγματα. Βλέπεις νέους ανθρώπους που βάσισαν την μέχρι τώρα πορεία τους στο “εναλλακτικό” προφίλ τους να συνεργάζονται με πολυεθνικές εταιρείες - αυτές που έκαναν τόσο κακό στην ελληνική μουσική, τη μία κυκλοφορώντας σκουπίδια σε πανάκριβο περιτύλιγμα και παράλογη τιμή και την άλλη χαρίζοντας αριστουργήματα σε εφημερίδες σα να ήταν δείγματα αποσμητικού, απαξιώνοντας ό,τι είχε απομείνει - σε μια εποχή όπου αυτές καταρρέουν και δεν έχουν τι άλλο να κυκλοφορήσουν. Σε εποχές όπως αυτή, όταν βλέπω αυτόκλητους ποιοτικούς κι εναλλακτικούς να συνεργάζονται μ’ αυτούς που μας έφεραν ως εδώ δεν ξέρω αν μου φαίνεται πραγματικά λυπηρό ή αστείο. Μίλησε μου για τους μουσικούς που έπαιξαν στο δίσκο αλλά και για το set που χρησιμοποιείς στις ζωντανές εμφανίσεις σου… Στο Flaneur είχα την τύχη να συνεργαστώ με εξαίρετους μουσικούς όπως τον πιανίστα των Lonely Drifter Karen, Marc Melia Sobrevias, την τραγουδίστρια των Ilya, Joanna Swan, αλλά και έλληνες όπως το Γιώργο Κοντραφούρη, τον Ηρακλή Βαβάτσικα, τον Ανδρέα Πολυζογώπουλο που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους με τα σόλο τους. Στα live αναγκαστικά συνεργάζομαι με άλλους μουσικούς στην Ισπανία και με άλλους στην Ελλάδα, οπότε αναπόφευκτα αλλάζει και ο ήχος: στην ελληνική μπάντα ακούς τύμπανα, ακουστική κιθάρα και κοντραμπάσσο ενώ στην ισπανική πιάνο, κοντραμπάσσο, τύμπανα και κλαρινέτο. Η λίστα των τραγουδιών στην Ισπανία βασίζεται καθαρά στο album “Flaneur” και σε κάποιες διασκευές από τραγουδοποιούς της Μεσογείου στα ισπανικά, ιταλικά, γαλλικά και καταλανικά. Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να αποφύγουμε κομμάτια από την υπόλοιπη δισκογραφία μου, κι ακόμα υπάρχει ένα μεγάλο μέρος αφιερωμένο στη χορευτική μουσική του 30, 40 και 50. Είναι παράξενο να βλέπεις πόσο μπορεί να διασκεδάσει το κοινό με κάτι τόσο κλασικό.

Είσαι από τους πρώτους που έπαιξαν σε δημόσιο χώρο όχι με την τυπική και συνηθισμένη μορφή που ξέραμε (σε συνεργασία με κάποιο φορέα ή δήμο δηλαδή) αλλά ελεύθερα από άποψη και καλλιτεχνική έκφραση με σημαντική ανταπόκριση μάλιστα του κοινού.Δεδομένου και της κρίσης και της κατάρρευσης της μουσικής βιομηχανίας -ή έστω της αλλαγής της- όπως τη μάθαμε μέχρι σήμερα πιστεύεις ότι σταδιακά οδηγούμαστε σε αυτό τον τρόπο παρουσίασης ενός μουσικού έργου, μιας μουσικής δουλειάς ; Μακάρι, αν και δεν έχω τέτοια δείγματα. Εγώ το ξεκίνησα αυτό σίγουρα όχι από ανάγκη αλλά από άποψη, βγήκα με τους χορευτές στο δρόμο πριν δύο χρόνια περίπου γιατί ταίριαζε στη δουλειά μου και στη φιλοσοφία μου και στη φιλοσοφία του δίσκου του οποίου ο τίτλος έχει ένα ισχυρό μήνυμα με λογοτεχνικές αναφορές στο σύγχρονο αστικό τοπίο. Αλλά αν μου επιτρέπεται λίγο να μιλήσω χωρίς περιστροφές, δυστυχώς δε νιώθω κάποια αλλαγή, αντιθέτως βλέπω ότι σχήματα και τραγουδοποιοί και τραγουδιστές που μέχρι χτες πουλούσαν την ταμπέλα του “εναλλακτικού”, μόλις διεύρυναν λίγο το κοινό τους, αμέσως συνεργάστηκαν με μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, γραφεία κι ατζέντηδες που ήταν παρόντες και συμμετέχοντες στην καταστροφή και την “κατάρρευση” για την οποία μιλάς. Είναι κρίμα, αλλά ο κόσμος φαίνεται σαν να μην έχει μνήμη...Παρ’ όλ’ αυτά, θέλω νά ‘μαι αισιόδοξος γιατί όπως λέει ένα στιχάκι: “τούτος ο καιρός κάτι καλό θα φέρει, γιατί θ’ αλλάξει είτε θέλει, είτε δεν θέλει!”.

Μπορεί κανείς μέσα από αυτές τις δύσκολες οικονομικά και κοινωνικά συνθήκες που επικρατούν να μην απωλέσει τα πιστεύω του και την θέληση του και να κάνει τέχνη ; Μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε μορφή τέχνης μέσα σε αυτήν την αβεβαιότητα ; Φυσικά και μπορεί. Με πολλές προσωπικές θυσίες, όμως γίνεται. Η αγάπη για τη μουσική όταν υπάρχει δε κλονίζεται εύκολα, ή μάλλον, δεν κλονίζεται ποτέ ! Το τελευταίο διάστημα κάνεις πολύ συχνά το δρομολόγιο Αθήνα- Βαρκελώνη όπου εκεί διαμένεις μάλιστα για αρκετό καιρό.Τι κομίζεις από τη πρωτεύουσα της Καταλονίας και ποιές οι διαφορές που έχει σε επίπεδο δισκογραφικών label, συναυλιών, μουσικών σκηνών κ.α σε σχέση με τη δική μας πρωτεύουσα ; Μέχρι τώρα πηγαινοερχόμουν, όμως από φέτος το χειμώνα που ο δίσκος κυκλοφορεί στην Ισπανία, ζω πλέον στη Βαρκελώνη, στο πιο κεντρικό της σημείο.Όσον αφορά τις διαφορές είναι πολλές αλλά πάντα εξαρτάται από το τι θες να κάνεις. Μία βασική διαφορά με την Αθήνα ας πούμε είναι οτι δεν υπάρχουν “μαγαζιά” αλλά ούτε “μουσικές σκηνές” μεγάλης χωρητικότητας όπου ερμηνευτές εμφανίζονται κάθε σαββατοκύριακο μπροστά σε τραπεζοκαθίσματα γεμάτα κόσμο τον οποίο πρέπει να διασκεδάσουν με τρίωρα “προγράμματα” για να είναι όλοι χαρούμενοι (μαγαζιά και μάνατζερ) με την κατανάλωση των ποτών. Είναι μια μεγάλη διαφορά αυτή. Στην Ισπανία πας κυρίως για να ακούσεις μουσική. Αν θες να πιείς και να μιλήσεις ή να εκτονωθείς με τις ώρες κάθε Σάββατο βράδυ - αυτό είναι άλλο, τότε πας σε ένα κλαμπ. Τα επόμενα σχέδια του Γιώργη Χριστοδούλου είναι… Ένα ολοκαίνουριο ελληνικό τραγούδι που μου χάρισαν η Μάρω Μαρκέλλου με τον Πάνο Σουρούνη και το οποίο θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό στο ίντερνετ. Επειδή ο επόμενος δίσκος θα είναι και πάλι στα ισπανικά και τα γαλλικά, αποφασίσαμε να το κυκλοφορήσουμε, έτσι, “αδέσποτο” που λέμε. Τον Μάιο έχω κάποιες συναυλίες στην Ισπανία - στις 4 Μαίου επίσης θα ταξιδέψω μαζί με την Maia Vidal στην Αθήνα όπου θα εμφανιστώ ως guest στη συναυλία της. Στο τέ λος Ιουνίου θα βρίσκομαι και πάλι στην Αθήνα για τις καθιερωμένες μας πια “συναυλίες δρόμου” και τον Ιούλιο θα ξεκινήσω τα ταξίδια για την ισπανική μου περιοδεία. Παράλληλα γράφουμε τα τραγούδια του νέου δίσκου αλλά θα χρειαστεί καιρός για να ξεκινήσουμε στο στούντιο. ΛΙΝΚ http://giorgisflaneur.blogspot.com/

USM 27

archive

cover/photography. Marta Wolowska (m.wolowska@urbanstylemag.gr)

The history of Time Warp Once a year all the ways lead to Mannheim

I am convinced that only several of you remember the first edition of Time Warp. Some of us probably don’t know the first date of this massive festival in Europe. But for the question who played there loads of you throw up your hands or say Sven Väth. It seems very easy to answer but is it true that the big headliner has been with the Time Warp’s family from the beginning? For many years Time Warp has been the most important techno stop in Europe, has gathered more fans every year, has taken places in several locations in Europe. But it has finally settled in Mannheim about 1 hour away from Frankfurt.

Time Warp is a kind of techno culture that attracts everyone with their outstanding atmosphere, huge Line Up, fantastic people and thumping great electronic sounds. Every year the hunger for techno sounds draws flocks of techno tourists have followed the signs of Time Warp. If you joined there once, you will want to attend every year. Είμαι σίγουρη οτι λίγοι μόνο απο εσάς θυμάστε την πρώτη έκδοση του Time Warp. Μερικοί από εμάς πιθανότατα δεν γνωρίζουν την αρχική ημερομηνία αυτού του τεράστιου φεστιβαλ στην Ευρώπη. Όμως, στην ερώτηση «Ποιός έπαιξε μουσική εκει» πολλοί απο εσάς θα σηκώσουν τα χέρια ψηλά ή θα πουν Sven Väth. Η απάντηση φαίνεται πολύ εύκολη αλλά ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης ήταν μαζί με την οικογένεια του Time Warp απο την αρχή; Για πολλά χρόνια, το Time Warp είναι ένα απο τα πιο σημαντικότερα φεστιβαλ ηλεκτρονικής μουσικής στην Ευρώπη, συγκεντρώνει όλο και περισσότερους fans κάθε χρόνο και έχει πραγματοποιηθεί σε πολλά μέρη της Ευρώπης. Πλέον όμως, έχει οριστικά μεταφερθεί στο Mannheim, μια ώρα απο την Φρανκφούρτη. Το Time Warp είναι ένα είδος techno κουλτούρας που ελκύει τον καθένα με την ξεχωριστή ατμόσφαιρα, το τεράστιο Line Up, τον φανταστικό κόσμο και τους υπέροχους ηλεκτρονικούς ήχους. Κάθε χρόνο, η αγάπη για την ηλεκτρονική μουσική συγκεντρώνει χιλιάδες τουρίστες. Εάν το επσκεφτήκατε έστω και μια φορά, θα θέλετε να το επισκέπτεστε κάθε χρόνο.

28 URBANSTYLEMAG

music,echoe Έχω παρατηρήσει εδώ και χρόνια οτι το Time Warp έχει μεγάλη επιρροή σε όλους. Μερικοί δεν ήταν εθισμένοι στην ηλεκτρονική μουσική , όταν όμως δέχτηκαν τη θετική ενέργεια της, έγιναν πραγματικοί fan της Τechno. Ακόμη - κατά την γνώμη μου - χάρη σε αυτό το φεστιβαλ, όλοι όσοι το επσκέπτονται γνωρίζουν την ηλεκτρονική μουσική.

I have observed from the past Time Warp has had the big influence on all the people. Some of them weren’t addicted to electronic music but after grabbed positive vibes became real techno fans. What is more in my opinion the festival is responsible for creating awareness of electronic music for all of who attend!

Αναμφισβήτητα, το Time Warp είναι ένα event που προσελκύει τουρίστες με ενδιαφέρον στην Τechno σκηνή. Κάθε χρόνο, η μουσική που προσφέρει ανταποκρίνεται σε υψηλά standards. Το Time Warp έχει μια μακροχρονη ιστορία ηλεκτρονικής μουσικής στη Γερμανία. Μπορεί να προκαλεί έκπληξη σε όσους το επισκέπτονται για πρώτη φορά αλλά όχι σε όσους πηγαίνουν στο Mannheim για χρόνια και γνωρίζουν την δύναμη αυτής της υπέροχης μουσικής. Ας επιστρέψουμε στις αρχές του ΄90. Το φεστιβάλ αυτό δημιουργήθηκε πριν 18 χρόνια και συγκεκριμένα όταν εγώ ήμουν μόλις 10 χρονών και συγκέντρωνα κασέτες του Michael Jackson. Ποτέ δεν είχα σκεφτει οτι λίγα χρόνια μετά θα γινόμουν μία από τους λάτρεις της ηλεκτρονικής μουσικής και του Time Warp! Πώς ξεκίνησε το ταξίδι της Τechno μουσικής?

Time Warp is definitely the event that manages to attract techno tourists.

Every year we experience a high standard of music. Time Warp has a long history of electronic music in Germany. It may be a surprise for those having there the first experience of the festival but not for the faithful who have been coming to Mannheim for many years, they have always been aware of the power of that incredible music.

Λοιπόν....όλα άρχισαν το 1994. Την μαγική ημερομηνία – 26 Νοεμβρίουξεκίνησε ένα απο τα μεγαλύτερα φεστιβαλ στην Ευρώπη. Το πρώτο φεστιβάλ έλαβε μέρος στο “Walzmühle” στο Ludwigshafen. To event αυτό δεν ήταν τόσο μεγάλο όσο τα σημερινά αλλά συγκέντρωσε 3000 ένθερμους fans. Το set του Speedy J και τα Back to Back sets των John Acqaviva και Heiko MSO έμειναν στο μυαλό των θεατών.

Well… It all began in 1994. The magic date – 26th of November kicked off one of the massive festival in Europe. The first edition took place in prestigious “Walzmühle” in Ludwigshafen. The event wasn’t so gigantic for nowadays standards but there was a crowd of 3000 eager fans. The set of Speedy J and the back 2 back sets of John Acquaviva and Heiko MSO were stuck in the minds of viewers and left the crowd entrance.

Μετά απο την θετική ανταπόκριση, το Time Warp εμφανίστηκε και την επόμενη χρονιά. Το 1995, η τοποθεσία άλλαξε και μεταφέρθηκε στο οικείο Maimarthalle στο Mannheim. Στις 20 Μαιου, ο πατέρας της Coccoon Records και Coccoon Club στην Φρανκφούρτη έγινε για πρώτη φορά μέλος της οικογένειας αυτού του φεστιβάλ. Φυσικά εννοώ τον Sven Väth ο οποίος πιστά βρίσκεται στο παρασκήνιο μέχρι και σήμερα. Το υψηλής ποιότητας πρόγραμμα είχε ως αποτέλεσμα να συμμετάσχουν περισσότεροι απο 10.000 οπαδοί στο 2ο φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε. Εκτός από τα μεγάλα όνοματα του Time Warp, καλλιτέχνες όπως ο Richie Hawtin, Laurent Garnier, Carl Cox, Josh Wink, Kid Paul, LFO, Cosmic Baby εμφανίστηκαν στη σκηνή. Εξαιτίας της όλο και αυξανόμενης δημοτικότητας του Time Warp, ο διοργανωτής – Cosmopop - στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου οργάνωσε ακόμη ένα event στο οποίο έπαιξαν ο Sven Väth, Richie Hawtin, Darren Emmerson, John Acquaviva, Kevin Saunderson, DJ Hell και Ian Pooley.

After the positive feedback the Time Warp appeared next year. In 1995 the location was changed and moved to familiar Maimarthalle in Mannheim.

The 20th of May was the time where the father of Cocoon Records and Cocoon Club in Frankfurt joined for the first time the big family of this festival.

Of course I mean about Sven Väth who faithfully stays behind the scene till this days. The high quality programme got more than 10.000 techno tourist to participated in the second edition! Besides of Time Warp’s headliner, such big names as Richie Hawtin, Laurent Garnier, Carl Cox, Josh Wink, Kid Paul, LFO, Cosmic Baby appeared on the stage.

Because of the increasing popularity of Time Warp, the organizer - Cosmopop on the 2nd of December made at the same year another event that featured played Sven Väth, Richie Hawtin, Darren Emmerson, John Acquaviva, Kevin Saunderson, DJ Hell, Ian Pooley.

Το 1996, το Time Warp εγκατέλειψε την πόλη από την οποία ξεκίνησε και μεταφέρθηκε στο Βερολίνο όπου πραγματοποίηθηκε το μαγευτικό live των Orbital. Στο ίδιο event, η μουσική των Der Dritte Raum, Gregory Fleckner Quintet, Tod Terry, Marcos Lopez και Mitja Prinz συγκίνησε το κοινό. Επίσης, το 1996 ήταν γεμάτο απο Time Warp events. Έγιναν 3 φεστιβάλ, το κάθε ένα σε διαφορετική τοποθεσία. Το πρώτο έγινε στη Βρέμη με τους Sven Väth, DJ Hell, Oliver Huntemann και Speedy J, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για το υψηλό επίπεδο μουσικής. Μισό χρόνο αργότερα, το κοινό ενθουσιάστηκε στο Mannheim από τους Techno ήχους των Sven Väth, Carl Cox, Westbam, Darren Emerson, Josh Wink, Richie Hawtin, Christian Vogel και Alter Ego. Όσοι έχασαν αυτά τα events ανταμείφθηκαν απο το event στο Speyer. Στις 30 Μαιου του 1998, το Time Warp επισκέφτηκε ξανα το Mannheim και τη Βρέμη. Ταυτόχρονα όμως είχε ήδη βρεθεί το κατάλληλο μέρος για την υλοποίηση της ιδέας για το venue. Η τεράστια βιομηχανική περιοχή χωρίστηκε σε επτά μικρότερες, σε έναν εξωτερικό χώρο και ένα chillout room. Τα θετικά νέα για το φεστιβαλ διαδόθηκαν και πολλοί fans της Techno ήρθαν απο όλη την Ευρώπη. Τρεις μήνες αργότερα, κορυφαία στιγμη της βραδιάς ήταν το set του Thomas Schumacher στη Βρέμη.

Let’s get back to the early 90s. It boggles my mind that this festival was born 18 years ago especially when I was only 10 years old child and collecting cassettes of Michael Jackson. I have never thought that a few years later I would join the electronic music lovers and become a Time Warp fan! How did the journey of techno sounds start?

In 1996 Time Warp abandoned her home town and headed to Berlin to Arena where it was the magical live by Orbital. The rest of the line up that evening was also tempting, music by Der Dritte Raum, Gregory Fleckner Quintet, Tod Terry, Marcos Lopez, Mitja Prinz moved the crowd.

1997 was plentiful of Time Warp’s events. There were three editions and each of them were situated in different location. The first of them took place in Bremem with Sven Väth, DJ Hell, Oliver Huntemann, and Speedy J who took care of the high level of music. A half a year later the audience went mad in Mannheim following to techno sounds among other things such as Sven Väth, Carl Cox, Westbam, Darren Emerson, Josh Wink, Richie Hawtin, Christian Vogel and Alter Ego. For those who missed these events could catch the great vibes in Speyer.

On 30th May 1998 again Time Warp visited Mannheim and Bremem. But in her hometown the location scouts discovered the perfect place to fit the idea of the venue. The huge industry area was shared for 7 smaller areas, a chill out room and an outdoor area. The positive news about the festival spread the word so a mass of techno fans came from all over Europe.

The peak of the evening in Bremem 3 months later was the set played by Thomas Schumacher.

USM 29

music,echoe

The 10th edition of Time Warp was celebrated in Werkhof Mannheim and because of the great memories from the year before where the party people were rocking the place till very late in the morning in that year organizer resolved on coming back to Bremem. However it was the last time when Time Warp was built up in that place.

Time Warp was travelling around Germany looking for the nice locations but her heart belongs to Maimarkthalle which has been a real hot spot till nowadays. Since 2000 Maimarkthalle more and more fans have seated from all over the world. The most incredible live act was presented by Laurent Garnier who gripped the crowd (sounds like the best memories every year when the French father of techno appears behind the desks). Except permanent artists performanced on the Time Warp to Line Up joined Paul van Dyk, Dj Hell, Thomas Heckmann, Chris Liebing, Rolando, Kevin Saunderson, Tom Novy, Taucher, Talla 2xlc.

In 2001 until four events were signatured by Time Warp in one year . That year the Line Up temped even the most choosy funs of techno sounds. It was no a small wonder because organizers have assured a high standard of music like every year. Who introduced to Time Warp’s word in 2001?

Some of those artists still have warmed the crowd up till nowadays like Ellen Alien, Monika Kruse, Ricardo Villalobos or Adam Beyer. Techno beat was dominated the most by Technasia live, Cristian Vogel live, DJ Rush, Marco Remus, Toni Rios, Mauro Picotto, DJ T, Tobi Neumann, Christian Smith and many more. That year Time Warp led their fans to impressive location in Werdau, Hannover and Parade.

During next two years Time Warp was on the up and up and highly influenced on the audience awareness level that everybody knew the way to Mannheim. The 10th anniversary felt on 2004. 14.000 techno fans flocked to the festival and the Line Up was so massive that there were creating an up-roar on the dance floor!

2005 was for Time Warp a breakthrough. Cosmopop introduced a new concept under the name “Colours of Rhythm“. They joined forces with TDK. What is more the first time the festival was organized abroad with a big success. The first city which measured up to everyone’s expectations was Prague. the next year opted Wien.

30 URBANSTYLEMAG

Το 10ο φεστιβάλ του Time Warp γιορτάστηκε στο Werkhof, Mannheim και λογω των ωραίων αναμνήσεων από τον προηγούμενο χρόνο, όπου όλοι έμειναν μέχρι αργά το πρωί, ο διοργανωτής υποσχέθηκε να επιστρέψει στη Βρέμη. Όμως, αυτή ήταν η τελευταία φορά που το Time Warp έγινε εκει. Το Time Warp ταξίδευε σε όλη την Γερμανία αναζητώντας κατάλληλες τοποθεσίες αλλα η καρδιά του «ανήκε» στο Maimarkthalle, το οποίο είναι ένα δημοφιλές μέρος έως και σήμερα. Από το 2000, όλο και περισσότεροι fans απο όλον τον κόσμο έχουν επισκεφτεί το Maimarkthalle. Το πιο εκπληκτικό live παρουσιάστηκε από τον Laurent Garnier, ο οποίος ενθουσίασε το κοινό ( φαίνεται ότι οι καλύτερες στιγμές απο το φεστιβαλ είναι αυτες όπου ο «πατέρας» της γαλλικής techno βρίσκεται πίσω από τα desks). Εκτός από τους μόνιμους καλλιτέχνες, έπαιξαν επίσης οι Paul van Dyk, Dj Hell, Thomas Heckmann, Chris Liebing, Rolando, Kevin Saunderson, Tom Novy, Taucher και Talla 2xlc. Το 2001, τέσσερα events έφεραν την υπογραφή του Time Warp μέσα σε έναν χρόνο. Τον ίδιο χρόνο, το Line Up ικανοποίησε τις απαιτήσεις και των πιο επιλεκτικών fans της Techno. Ποιοί παρουσιάστηκαν στο Time Warp το 2001? Καλλιτέχνες που συνεχίζουν να ξεσηκώνουν το κοινό μέχρι και σήμερα όπως Ellen Alien, Monika Kruse, Ricardo Villalobos και Adam Beyer. Στην Techno σκηνή κυριάρχησαν κυρίως οι Technasia, Cristian Vogel, DJ Rush, Marco Remus, Toni Rios, Mauro Picotto, DJ T, Tobi Neumann, Christian Smith και πολλοί άλλοι. Αυτόν τον χρόνο, το Time Warp οδήγησε τους fans του στην εντυπωσιακή τοποθεσία του Werdau, το Αννόβερο και το Parade. Στα επόμενα δυο χρόνια, το Time Warp «ανέβαινε» όλο και πιο πολύ, αποτέλεσε μεγάλη επιρροή για το κοινό και όλοι έμαθαν για το Mannheim. H δέκατη επέτειος του Time Warp ήταν το 2004. 14.000 fans κατέκλυσαν το φεστιβαλ και το Line Up ήταν τόσο μεγάλο που δημιουργήθηκε πανδαιμόνιο. Το 2005 ήταν χρόνος-σταθμός για το Time Warp. Η Cosmopop παρουσίασε μια νέα ιδέα με το όνομα «Colours of Rhythm». Συνεργάστηκαν με την TDK. Επίσης, για πρώτη φορά , το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε στο εξωτερικό με μεγάλη επιτυχία. Η πρώτη πόλη, η οποία ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες όλων, ήταν η Πράγα και επόμενη η Βιέννη.

music,echoe

USM 31

32 URBANSTYLEMAG

music,echoe

A new innovation was introduced in 2007 when the city of Mannheim was celebrated its 400th . Time Warp was the official part of the ceremony. Time Warp broaden their musical horizons significantly and the way of festival culture. It was a big surprised because Time Warp was a seven day festival, called the “International festival for Jetztmusic and media arts.” For an entire week, music and experimental media arts, exhibitions, concerts and workshops about music were centered around Mannheim. Who from the new names graced with their presence that night? Anthony Rother, James Holden, Turntablerocker, Loco Dice, Karotte, Magda, Âme, Extrawelt, Martin Buttrich, Guy Gerber, Chris Tietjen, Felix Kröcher, Nick Curly, Federico Molinari, Ray Okpara, DJ Manon, Nekes, Johnny D.

Μια νέα καινοτομία παρουσιάστηκε το 2007 όταν το Mannheim γιόρτασε τα 400 του χρόνια και το Time Warp ήταν επίσημο μέλος της τελετής. Κατάφερε να διευρύνει σημαντικά τους μουσικούς ορίζοντες και την κουλτούρα των φεστιβαλ. Ήταν μια μεγάλη έκπληξη γιατι το Time Warp ήταν ένα φεστιβαλ επτά ημερών που ονομαζόταν «Διεθνές Φεστιβαλ της Jetztmusic και μέσων των τεχνων». Για μια ολόκληρη εβδομάδα, μουσική και πειραματικά μέσα τέχνης, εκθέσεις, συναυλίες και εργαστήρια μουσικής συγκεντρώθηκαν στο Mannheim. Αυτοί που έλαβαν μέρος εκείνη τη βραδιά ήταν ο Anthony Rother, James Holden, Turntablerocker, Loco Dice, Karotte, Magda, Âme, Extrawelt, Martin Buttrich, Guy Gerber, Chris Tietjen, Felix Kröcher, Nick Curly, Federico Molinari, Ray Okpara, DJ Manon, Nekes και Johnny D.

In 2008 apart from the Mannheim Time Warp started their trip tour around Europe to the clubs. They picked three clubs in Italy, Holland and Switzerland and made a smash party with headliner’s like Loco Dice and Marco Carola. Furthermore Holland became a double lucky devil because Time Warp found there the next home base. Hearthrob, Joris Voorn, Johnny D played incredible live act. Holland has stayed as city partner for German edition of Time Warp till nowadays.

Το 2008, εκτός απο το Mannheim, το Time Warp πραγματοποιήθηκε και σε τρία clubs της Ευρώπης στην Ιταλία, Ολλανδία και Ελβετία και έκανε ένα μεγαλο party με σπουδαία ονόματα όπως Loco Dice και Marco Carola. Επιπλέον, η Ολλανδία ήταν διπλά τυχερή γιατί αποτέλεσε την επόμενη βάση του Time Warp. Τα live των Heartrob, Joris Voorn και Johnny D ήταν εκπληκτικά. Μέχρι και σήμερα, η Ολλανδία είναι μια πόλη-συνεργάτης της γερμανικής έκδοσης του Time Warp.

And finally Time Warp reached the 15th anniversary in 2009. Also for 5 days we were witnesses of all events dedicated to the best music sounds. Exhibitions, workshops, panel discussions, meetings with people from the booking agency and finally parties. Mannheim resolved into electronic music city in Germany. Time Warp has grown into obligatory techno stop in Europe which gathered loads of people from abroad. Cosmopop shared their experience, lifestyle, electronic music spirit and the great vibes with everyone who turns up at the venue. Time Warp hit a peak of the high quality festival which all world know about.

Και τελικά, το 2009, το Time Warp γιορτάζει την 15η επέτειο του. Επίσης, για 5 ημέρες γίναμε «μάρτυρες» όλων των event, αφιερωμένων στους καλύτερους μουσικούς ήχους. Εκθέσεις, συναυλίες,, συζητήσεις, συναντήσεις με ανθρώπους από πρακτορεια που έκλειναν events και τέλος, parties. Το Mannheim εξελίχθηκε σε ηλεκτρονική μουσική πόλη της Γερμανίας. Το Time Warp συνιστά πλέον υποχρεωτική στάση στην Ευρώπη και συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό ανθρώπων από το εξωτερικό. Η Cosmopop μοιράστηκε την εμπειρία , τον τρόπο ζωής, το πνεύμα της ηλεκτρονικής μουσικής και την υπέροχη ενέργεια μαζί με όλους όσους εμφανίστηκαν στο venue. Το Time Warp πέτυχε το υψηλής ποιότητας φεστιβαλ που όλοι γνώριζαν.

18th anniversary as a coming of age for most of us and there are no doubts that Time Warp reach the highest level of music, culture, sound. For the first time this year the sounds of music reverberates from 6 floors! I can’t even describe by using words how emotive reigned at all spaces! Maetrik created an extraordinary atmosphere and on the dancefloor which seemed as a real madness! Ben Klock’s techno beats pervade all the fans! What a vibe and madness overcame on the dancefloor! This year the crowd was possessed by his music of Jamie Jones, Visionquest at the 6th floor. A huge figure of techno stage Sven Väth as always make people ecstatic and over the moon!

The Extrawelt played exquisite live act! And still Laurent Garnier is a master of all editions of the festival. The awesome energy by crowd was accumulated at Davide Squillace set. No words needed…!

Time Warp the first time showed up in Italy last year with a high success and who missed this festival in Mannheim has to be ready to become party animal in Italy and later in Holland again! And that is the history of Time Warp!

Some of you are the part of this history! And lots of us will be continue this techno tradition for next year’s! Every year am overwhelmed by sight and the experience with this festival, it is amazing!

Η 18η επέτειος έμοιαζε με ενηλικίωση για τους περισσότερους από εμας και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Time Warp έφτασε το υψηλότερο επίπεδο μουσικής, κουλτούρας, ήχου. Για πρώτη φορά αυτόν το χρόνο, η μουσική αντηχεί σε 6 ορόφους. Πραγματικά, τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν πόσο επιβλητική ήταν η ατμόσφαιρα σε όλους τους χώρους. Ο Maetrik δημιούργησε μια απίθανη ατμοσφαιρα και στο dancefloor το οποίο έμοιαζε με πραγματική τρέλα. Οι techno ρυθμοί του Ben Klock ξεσήκωσαν όλους τους fans. Ενέργεια και τρέλα κατέκλυσε τη σκηνή! Αυτό το χρόνο, η μουσική των Jamie Jones και Visionguest στον 6ο όροφο κατέλαβε το κοινό. Ο Sven Vath, μια τεράστια φιγούρα της techno σκηνής, όπως πάντα προκάλεσε έκσταση στον κόσμο. Οι Extrawelt έπαιξαν εξαιρετικά ενώ ο Laurent Garnier συνεχιζει να είναι ο καλύτερος όλων στο φεστιβαλ. Η φοβερή ενέεργεια του πλήθους είχε συσσωρευτεί στο set του Davide Squillace. Τα λόγια είναι περιττά..! Το Time Warp εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ιταλία πέρσι με μεγάλη επιτυχία και όσοι έχασαν αυτό το φεστιβάλ στο Mannheim πρέπει να ετοιμαστούν για να γίνουν party animals στην Ιταλία και έπειτα ξανα στην USM 33

music,echoe

34 URBANSTYLEMAG

17th STREET

cover. designwars ( www.designwars.gr )

Το graffiti αλλαξε την ζωη μου συνεντευξη | interview. Mr. Dheo Ένας από τους πιο σημαντικούς graffiti artist στο επίπεδο του φωτορεαλισμού είναι ο Mr.Dheo.Κατάγεται από την Πορτογαλία και μας μιλάει για το πως το graffiti art άλλαξε την ζωή του καθώς και τους τρόπους που τον έκαναν καλύτερο στο πέρασμα του χρόνου.Μια πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη γεμάτη χρώμα από τον Mr.Dheo.

One of the best graffiti artist in the style of photorealism is Mr.Dheo.He comes from Portugal and he speaks about how graffiti change his life and also the ways that made him better over the years.A very interesting interview full of color from Mr.Dheo.

36 URBANSTYLEMAG

17TH STREET Γεια σου Μr.Dheo!Σύστησε μας τον εαυτό σου.Πώς διάλεξες αυτό το όνομα; Hello Mr Dheo pleace introduce yourself.How did you pick up your name? Είμαι από τη Gaia – Πόρτο – Πορτογαλία και ξεκίνησα να κάνω γκράφιτι πριν από 12 χρόνια. Άρχισα μόνος μου και γι ‘αυτό για την ακρίβεια δεν είχα κάποιο tag όταν έκανα τα πρώτα 3 με 4 κομμάτια μου. Μετά από λίγο ένιωσα πως χρειάζομαι ένα καλό όνομα και άρχισα να γράφω ‘Dheo’. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, προς στιγμήν ήθελα μόνο 4 γράμματα που μου άρεσαν, αλλά και ο συνδυασμός αυτών των γραμμάτων να ήταν δύσκολο να τον δει κανείς πουθενά αλλού. Ήταν μόνο 5 ή 6 χρόνια μετά από αυτό,που οι φίλοι μου άρχισαν να με φωνάζουν “Mister” και το επισήναψα το Dheo.

I’m from Gaia – Porto – Portugal and I started doing graffiti 12 years ago. I began alone so I actually didn’t had a tag when I did my first 3 or 4 pieces. After a while I felt I needed a good name and started to write Dheo. It doesn’t have a special meaning, at the time I just wanted 4 letters I liked but specially a combination of letters which would be difficult to see anywhere else. It was only 5 or 6 years after that my friends started to call me “Mister” and I attached it to Dheo. Πότε και τι σε προσέλκυσε στην τέχνη του γκράφιτι; When and What attracted you to the graffiti art? Όταν ήμουν 3 χρονών άρχισα να αντιγράφω τους τίτλους από κάθε εφημερίδα και περιοδικό που είχα στο σπίτι. Εκείνη την εποχή δεν ήξερα τι έγραφα προφανώς, αλλά γέμιζα εκατοντάδες φύλλα χαρτιού με διαφορετικούς τύπους γραμματοσειρών. Οι γονείς μου έμειναν έκπληκτοι και γι ‘αυτό μου έδωσαν κίνητρο δίνοντάς μου κενά σημειοματάρια για να εκφραστώ. Με το χρόνο άρχισα να δημιουργώ τους δικούς μου χαρακτήρες , σενάρια, γράμματα και ό,τι προερχόταν από τη φαντασία μου. Έτσι, ενώ μεγάλωνα ,το ενδιαφέρον μου στο σχέδιο ήταν πολύ έντονο, αν και ποτέ δεν ήθελα να πάω σε σχολές καλών τεχνών ή να ζωγραφίζω πίνακες. Δεν μου άρεσε το λάδι, το ακρυλικό, ή ακόμη και τα μολύβια. Έκανα πάντα τα σχέδια μου με ένα μπλε ή μαύρο στυλό, έτσι δεν μπορούσα να τα διαγράψω. Υποθέτω ότι δεν είδα ποτέ τον εαυτό μου να κάνει τέχνη, όταν ήμουν πιο μεγάλος, οπότε το έκανα απλά για διασκέδαση, χωρίς να σκεφτόμαι σοβαρά να μάθω ή να γίνω ένας μεγάλος καλλιτέχνης. Αλλά όταν είδα γκράφιτι για πρώτη φορά, στην ηλικία των 15 ετών, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.Τα πάντα γι ‘αυτό ήταν τέλεια … τα χρώματα, το μέγεθος, το γεγονός ότι γινόταν στους δρόμους … Ένιωσα ότι το γκράφιτι ήταν το μονοπάτι μου. Έτσι άρχισα να κάνω κάποια έρευνα και έβγαλα εκατοντάδες φωτογραφίες στη γενέτειρά μου, πάντα ψάχνοντας για νέα κομμάτια, ετικέτες, βομβιστικές επιθέσεις, και έκανα τα δικά μου σκίτσα, όταν ήμουν στο σπίτι.Είχα εθιστεί σε αυτό, έτσι έπρεπε να ξεκινήσει. Πήρα μερικά κουτιά από ένα σούπερ μάρκετ και έκανα τα πρώτα του κομμάτια μου.Και ποτέ δεν σταμάτησα μέχρι σήμερα.

When I was 3 years old I started to copy the titles from every newspaper and magazine I had at home. At that age I didn’t know what I was writing obviously, but I was filling hundreds of paper sheets with different types of fonts. My parents were surprised so they motivated me by giving me blank notebooks for me to express myself. With the time I began creating my own characters, scenarios, letters and everything that came from my imagination. So while I was growing up my interest in drawing was very intense, although I never wanted to go to art schools or to paint canvases. I didn’t like oil, acrylic, or even pencils. I always did my drawings with a black or blue pen, so I couldn’t erase it. I guess I never saw myself doing Art when I was older, so I just did it for fun without thinking seriously in learning or in becoming a great artist. But when I saw graffiti for the first time, at the age of 15, it was love at the first sight. Everything about it was different…the colors, the size, the fact that it was done on the streets…I felt that graffiti was my path. So I started doing some research and I took hundreds of photos in my hometown, always looking for new pieces, tags, bombings, and making my own sketches when I was at home. I was addicted to it, so I had to start. I picked up some cans in a supermarket and did my first pieces alone. And never stoped until today.

USM 37

Σε υποστήριξε η οικογένεια σου στην αποφασή σου να γίνεις graffiti artist; Did your family support you on your decision to become a graffiti artist? Αν και δεν είμαι τύπος της παλιάς σχολής, υπήρχαν μόνο μερικά κομμάτια στους δρόμους της πόλης μου εκείνη τη χρονική περίοδο. Υποθέτω πως το Πόρτο είχε περίπου 15 ενεργούς artist πριν από 12 χρόνια, έτσι το γκράφιτι ήταν κατά κάποιον τρόπο ένα μυστήριο για πολλούς ανθρώπους,συμπεριλαμβανομένων των γονέων μου. Δεν το πήραν πολύ σοβαρά,και μου έδωσαν την ελευθερία να το κάνω, αλλά μου είπαν ότι αν βάλω τον εαυτό μου σε μπελάδες πρέπει να το ξεμπλέξω μόνος μου. Μου πήρε μόνο 4 ή 5 μήνες για να με πιάσουν οι μπάτσοι και να πάω στο δικαστήριο. Έπρεπε να αντιμετωπίσω το πρόβλημα μόνος και πήρα το μάθημά μου. Φυσικά έκανα ακόμα παράνομα γκράφιτι μετά από αυτό, αλλά ήξερα ότι έπρεπε να αντιμετωπίζω τις συνέπειές του μόνος, και έτσι έκανα. Ποτέ δεν πρόδωσα την εμπιστοσύνη των γονιών μου, γιατί ποτέ δεν τους έδωσα προβλήματα με αυτό που έκανα.

Although I’m not an old school guy, there were only a few pieces on the streets of my city at that time. I guess Porto had around 15 active writers 12 years ago, so graffiti was somehow a mistery for a lot of people, including my parents. They didn’t took it too serious, so they gave me freedom to do it but they always told me that if I put myself in trouble I would have to solve it by myself. It took me only 4 or 5 months to get caught by the cops and to go to court. I had to deal with that problem alone and I’ve learned my lesson.

Of course I was still doing illegal graffiti after that, but I knew I had to suffer with its consequences by myself, and so I did. I never broke my parents trust because I never gave them problems with what I was doing.

38 URBANSTYLEMAG

Παρατηρήσαμε ότι τα περισσότερα έργα σου είναι επικεντρωμένα στο φωτορεαλιστικό στυλ.Τι σε έκανε να το επιλέξεις; We notice that most of your artwork focus on photorealistic style. What made you pick up this style? Πάντα προσπαθώ να είμαι όσο πιο πλήρης και ευέλικτος γίνεται. Μου αρέσει να κάνω χαρακτήρες με τον ίδιο τρόπο που αγαπώ να κάνω στυλ, αλλά υπήρξε ένα σημείο όπου η δουλειά μου ήταν άρχιζε να γίνεται βαρετή. Δεν ήθελα να κολλήσω στη μέση της διαδικασίας εξέλιξης μου, έτσι έψαχνα κάτι πιο δύσκολο να επιτευχθεί, και ο φωτορεαλισμός εξακολουθεί να είναι – τουλάχιστον για μένα – το πιο δύσκολο πράγμα που κάνεις με σπρέι, ειδικά όταν δεν χρησιμοποιείς χαρτόνια ή καλύμματα στένσιλ για να κάνεις τις λεπτές γραμμές ή τις λεπτομέρειες. Όταν κάνω γράμματα είναι σκέτη απόλαυση, αλλά όταν κάνω φωτορεαλισμό είναι περισσότερο από αυτό, είναι μια πρόκληση. Κάθε φορά που το κάνω το βρίσκω δύσκολο και υποθέτω ότι αν κάνεις κάτι που είναι εύκολο δεν απολαύνεις πραγματικά.

I’ve always tried to be as most complete and versatile as posible. I love doing characters the same way I love to do styles, but I got to a point where my work was getting boring. I didn’t wanted to get stuck in the middle of my evolution process, so I was looking for something more difficult to achieve, and photorealism still is – at least for me – the most difficult thing to do with spray cans, specially when you don’t use cardboards or stencil caps to do thin lines or details. When I do letters is pure pleasure, but when I do photorealism is more than that, it’s a challenge. Everytime I do it I find it difficult and I guess if you do something that it’s easy you don’t really enjoy it.

17TH STREET

Ποιός είναι, κατά τη γνώμη σου, ο καθοριστικός παράγοντας για ένα τέλειο graffti; What is, in your opinion, the determining factor to a perfect graffti?

Κλίμακα του γκρι εναντίων χρώματος.Ποιό προτιμάς από τα δύο; Greyscale vs Color. Which one you prefer the most? Δεν είναι εύκολο να απαντήσω. Εξαρτάται από το concept και τη διάθεση, επίσης.Είναι λογικό να χρησιμοποιώ κλίμακα του γκρίζου σε ορισμένα κομμάτια που κάνω συνήθως, αλλά συνήθως προτιμώ χρώμα, αν και προσπαθώ να μην χρησιμοποιούν πολλά διαφορετικά σε αυτό. Προσπαθώ να αναμειγνύω παρόμοιους τόνους για να κάνω όλο το κομμάτι ισορροπημένο.

Not easy to answer. It depends on the concept and on the mood as well.

It makes sense to use greyscale in certain pieces I do but usually I prefer color, although I try not to use a lot of different colors on it. I try to mix similar tones to make the whole piece balanced. Μπορείς να μας πεις το αγαπημένο σου έργο και την ιστορία πίσω απο αυτό; Can you tell us your favorite artwork and the story behind it? Όταν σκέφτομαι το αγαπημένο μου έργο τέχνης δεν βλέπω μόνο την αισθητική. Έχω μεγάλη αυτοκριτική γι ‘αυτό! Συνήθως σκέφτομαι όλα αυτά που είναι πίσω από το τελικό αποτέλεσμα, όπως το concept πίσω από την διαδικασία της ζωγραφικής. Κοιτώντας μέσα από αυτή την άποψη νομίζω πως το έργο “Last Ride” ήταν κάτι που το απόλαυσα πραγματικά.Η ιδέα ήταν δυνατή,αλλά ήξερα ότι το μήνυμά μου θα ήταν πιο ισχυρό εάν έκανα ένα βίντεο. Δεν ξέρω πολλά για το filming και την επεξεργασία,αλλά πήρα τη μηχανή μου και έκανα μια δοκιμή. Το να κάνεις τα πάντα μόνος δεν ήταν εύκολο, αλλά το αντίκτυπο του βίντεο έκανε όλη τη δουλειά να αξίζει τον κόπο. Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη και είμαι ευγνώμων που τόσοι πολλοί άνθρωποι το μοιράστηκαν σε όλο τον κόσμο. Ήταν ένα σημαντικό μήνυμα.

When I think about my favourite artwork I don’t see only the aesthetic. I’m very autocritic for that! Usually I think about everything that’s beyond the final result, like the concept behind and the process of the painting. Looking through this perspective I guess the project “Last Ride” was something that I really enjoyed doing. The concept was strong, but I knew that my message would be stronger if I made a video. I don’t know much about filming and editing, but I took my camera and gave it a try. Doing everything alone was not easy, but the impact of the video made all the work worth it. The feedback was great and I am thankful that so many people shared it around the World.

It’s an important message.

Το πάθος που βάζεις σ ‘αυτό. Προσωπικά προσπαθώ να κάνω το καλύτερο σε κάθε κομμάτι αν και ξέρω ότι ποτέ δεν θα είναι τέλειο στα μάτια μου και ότι η τελειότητα είναι απρόσιτη.Υπάρχουν καλές και κακές μέρες, αλλά νομίζω ότι αν κάνεις πραγματικά ό,τι μπορείς για το επόμενο κομμάτι σου ώστε να είναι καλύτερο από το προηγούμενο, είσαι στο σωστό δρόμο. Δουλεύοντας σκληρά και έχοντας επίγνωση ότι αύριο μπορεί να είσαι καλύτερος από αυτό που είσαι σήμερα ,σας κάνει ένα καλύτερο άνθρωπο και ένα καλύτερο artist. Εάν σταματήσεις πεθαίνεις .. υπάρχει πάντα κάποιος να κάνει εκπληκτικά πράγματα εκεί έξω και εσύ γρήγορα θα ξεχαστείς.

The passion you put into it. Personally I try to do my best in every piece although I know that it will never look perfect at my eyes and that perfection is unreachable. There are good and bad days, but I think if you really do everything you can for your next piece to be better than the last one you’re on the right path. Working hard and being conscious that tomorrow you can be better than what you are today makes you a better person and a better writer. If you stop you die..there’s always someone doing amazing things out there and you’re quickly forgotten. Υπήρξε κάποιο μάθημα ζωής από όλη την γκράφιτι πορεία σου; Has there been any life lesson from all your graffiti timeline? Το γκράφιτι έχει ένα σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και ήταν έτσι για χρόνια. Αδιαμφισβήτητα μου δίδαξε πολλά πράγματα ως άνθρωπο, ως επαγγελματία και ως πολίτης, επίσης. Όταν το κάνεις παράνομα, καταπατάς τον νόμο, οπότε πρέπει να μάθεις τον καλύτερο τρόπο για να διαπραγματευτείς με την αστυνομία και το δικαστήριο. Όταν μια επιχείρηση θέλει το έργο σου, πρέπει να μετατρέψεις αυτό που κάνεις σε δουλειά , έτσι πρέπει να βρεις τον καλύτερο τρόπο για να συμφωνήσεις με τους καρχαρίες που έχουν εμπειρία στην αξιοποίηση των άλλων με κάθε κόστος. Όταν ζωγραφίζεις στο δρόμο είσαι εύκολος στόχος επειδή βρίσκεσαι σε δημόσιο χώρο και τα πάντα μπορούν να σου συμβούν, έτσι πρέπει να είσαι ενήμερος και προετοιμασμένος για τρελά πράγματα. Η φράση «Το γκράφιτι άλλαξε τη ζωή μου” πραγματικά έχει νόημα για ένα πραγματικό artist, γιατί σε κάνει να μεγαλώσεις και σε διδάσκει τα μαθήματα σε πολλά διαφορετικά επίπεδα.

Graffiti has a major role in my life and has been that way for years. It’s unquestionable that it teached me a lot of stuff as a person, as a professional and as a citizen as well. When you do illegal you are trespassing the law, so you have to learn the best way to deal with the police and the court. When a company wants your work you have to turn what you do into business, so you have to find the best way to deal with sharks that are experienced in taking advantage of others at any cost. When you’re painting on the street you are an easy target because you’re in public and everything can happen to you, so you have to be aware and prepared for all kinds of crazy stuff. The sentence “Graffiti changed my life” really makes sense for a real writer, because it does make you grow and it does teach you lessons at many different levels.

USM 39

Ένιωσες ποτέ πως ξέμεινες από ιδέες;Τι εμπνέει τον Mr. Dheo για να καλλιτεχνεί; Ever felt you are running out of ideas? What inspires or Mr. Dheo making his artwork? Η έμπνευσή προέρχεται κυρίως από την καθημερινότητα μου, γι ‘αυτό συμβαίνει να ξυπνώ σήμερα γεμάτος νέες ιδέες και αύριο, χωρίς να έχω έστω και μία. Το “κλικ” μπορεί να συμβεί όταν διαβάζω την εφημερίδα ή όταν κουβεντιάζω με ένα φίλο, πραγματικά εξαρτάται. Αλλά τα concepts της ζωγραφικής μου έρχονται πάντα από το τι νιώθω μέσα μου.Το γκράφιτι είναι ο τρόπος να λέω στους ανθρώπους τι σκέφτομαι, πώς βλέπω τα πράγματα γύρω μου, τι μου αρέσει ή τι μισώ. Αυτό που βιώνουμε αυτή τη στιγμή στην Πορτογαλία, για παράδειγμα, υπήρξε μεγάλη πηγή έμπνευσης τος τελευταίους μήνες. Τα περισσότερα από τα τελευταία κομμάτια μου, συνδέονται εννοιολογικά με την τεράστια πορτογαλική κρίση. Αν δεν μπορώ να γροθοκοπήσω και να εκδιώξω οποιοδήποτε μέλος της κυβέρνησης μας, τουλάχιστον εγώ θα πω “fuck you” στους τοίχους μου για να το δουν όλοι. Χρησιμοποιώ τα έργα μου σαν τρόπο για να έχω φωνή στην κοινωνία που ζω. Είναι όπλο για για να μάχεσαι.

My inspiration comes mainly from my routine, so it happens to wake up today full of ideas and tomorrow without even one. The “click” can happen when I’m reading the newspaper or when I’m chating with a friend, it really depends. But the concepts of my paintings always come from what I feel inside. Graffiti is my way to tell people what I’m thinking, how I see things around me, what I love or hate. What we are going through at the moment in Portugal, for example, has been a great inspiration in the last months. Most of my recent pieces are conceptually connected with the huge portuguese crisis. If I cannot punch and kick any member of our government, at least I’ll say “fuck you” on my walls for everybody else to see. I use my artwork as a way to have a voice on the society I live in. It’s my weapon to fight.

40 URBANSTYLEMAG

17TH STREET Γνωρίζουμε ότι ταξιδεύεις κάθε χρόνο για να διακοσμήσεις διάφορα σημεία με τα έργα τέχνης σου σε όλο τον κόσμο.Ποιά από αυτά κατέχουν ιδιαίτερη σημασία για εσένα; We know that you travel every year to decorate various spots with your artwork around the world.Which ones hold a special meaning for you? Κάθε μέρος που πηγαίνω έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα γιατί πάντα ζω μοναδικές εμπειρίες σε κάθε ένα από αυτά. Είναι δύσκολο να επιλέξω ένα, αλλά ίσως επισημάνω στο Salvador da Bahia (το οποίο ήταν το πρώτο μου ταξίδι στην Βραζιλία το 2008) ως ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα. Όταν ταξιδεύεις για να κάνεις γκράφιτι , δεν ταξιδεύεις ως τουρίστας, το οποίο σημαίνει ότι δεν είσαι εκεί για να επισκεφτείς μόνο την όμορφη πλευρά από τα μέρη που πας. Έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις τον πολιτισμό όπως πραγματικά είναι, και στο Σαλβαδόρ ήμουν μακριά από την τουριστική πλευρά με όλες τις παραλίες και δροσερά ξενοδοχεία, και αλληλεπίδρασα με την πραγματική όψη της πόλης και των ανθρώπων της. Αν ταξιδεψεις στη Βραζιλία ως τουρίστας δεν θα πας στην φαβέλα. Πήγα και ζωγράφισα ένα κομμάτι εκεί, και αυτό είναι ένα πράγμα που μόνο το γκράφιτι μπορεί να σου δώσει.

Every place I go has a special meaning for me because I always live unique experiences in each one of them. It’s difficult to chose one, but I might point Salvador da Bahia (which was my first trip to Brasil in 2008) as one of the most memorable. When you travel to do graffiti you don’t travel as a tourist, which means you’re not there to visit only the beautiful side of the places you go to. You have the chance to meet the culture as it really is, and in Salvador I was far from the touristic side with all the beaches and cool hotels, and dealed with the real side of the city and its people. If you travel to Brasil as a tourist you don’t go to the favela. I went and painted a piece there, and that’s a thing that only graffiti can give you.

Έχεις επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα; Ποια νομίζεις ότι θα είναι η έμπνευσή σου, αν σχεδιάσεις ποτέ κάτι εδώ; Have you ever visited Greece? What do you think will be your inspiration if you ever draw something here. Δεν έχω πάει ποτέ στην Ελλάδα αλλά είναι μία από τις χώρες που θα ήθελα πραγματικάνα επισκεφθώ, λόγω της ιστορίας και της ομορφιάς της. Και τώρα η Πορτογαλία και η Ελλάδα βρίσκονται στην ουρά της Ευρώπης, έτσι κατά κάποιο τρόπο αισθάνομαι περισσότερο ταυτίσμένος με τον ελληνικό λαό, γιατί ζούμε τα ίδια προβλήματα και αγωνιζόμαστε να έχουμε μια καλύτερη ζωή. Υποθέτω ότι η ελληνική και η πορτογαλική κρίση μπορεί να είναι η μεγαλύτερη έμπνευση μου, αν έκανα κάτι εκεί, αν και θα προσπαθούσα να μεταδώσω το μήνυμά μου με θετικό τρόπο. Τέχνη, κατά την άποψή μου, μπορεί να είναι ένα από τα κλειδιά για να δώσουμε στους ανθρώπους τα κίνητραπου χρειάζονται για να συνεχίσουν και να πιστεύουν σε ένα καλύτερο μέλλον. Ελπίζω, λοιπόν, οι Έλληνες artist να διατηρούνται ενεργοί και κάνουν την δουλειά τους, όπως προσπαθώ να κάνω εδώ.

I have never been in Greece but it’s one of the countries I would really like to visit, due to its history and beauty. And now Portugal and Greece are on Europe’s tail, so somehow I feel more identified with greek people, because we are living the same problems and struggling to have a better life. I guess the Greek and Portuguese crisis might be my biggest inspiration if I did something over there, although I would try to transmit my message in a positive way. Art, in my point of view, might be one of the keys to give people the motivation they need to carry on and to believe in a better future. So I hope Greek writers keep active and doing their thing, like I try to do here.

USM 41

Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Πάνω σε τι δουλεύεις τώρα; What are your plans for the future? What are you working on now? Ετοιμάζω μία ατομική έκθεση στη γενέτειρά μου, που ανοίγει αυτό το μήνα, στις 28. Είχα, επίσης, προσκληθεί σε ορισμένες εκδηλώσεις graffiti σε όλο τον κόσμο τον Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο οπότε είμαι πραγματικά ανυπόμονος για αυτό. Νιώθω πολύ τυχερός πουείμαι μέρος των εκδηλώσεων αυτών και θέλω να κάνω το καλύτερο σε κάθε χώρα ως έναν τρόπο για να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την ευκαιρία που μου έδωσαν.Ταξιδεύοντας και να γνωρίζοντας νέους πολιτισμούς και νέους ανθρώπους είναι ένα απότα καλύτερα πράγματα που μου προσφέρει το γκράφιτι, γι ‘αυτό ακριβώς θέλω να πιάσωτο κύμα και να διασκεδάσω!

I’m preparing a solo exhibition in my hometown that opens this month, on the 28th. I was also invited to some graffiti events worldwide in June, July and August so I’m really looking forward to it. I feel lucky to be part of these events and I want to do my best in each country as a way to thank the organizers for the opportunity they gave me. Travelling and meeting new cultures and new people is one of the best things graffiti offers me, so I just want to catch the wave and have fun! Ευχαριστούμε για την συμμετοχή σου σε αυτή τη συνέντευξη. Είναι σημαντικό για εμάς να δώσουμε έμπνευση σε όλους τους ανθρώπους που διαβάζουν την ιστοσελίδα μας. Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι άλλο; Thanks for your participation on this interview.Is important for us to give inspiration to all people around that read our website.Would you like to add something else? Είναι σχεδόν εξωπραγματικό, όταν κάποιος με βάζει στο προσκήνιο, όταν υπάρχουν εκατοντάδες καταπληκτικοί καλλιτέχνες εκεί έξω. Αισθάνομαι πραγματικά ευγνώμων για αυτό, γι ‘αυτό θέλω να ευχαριστήσω τους Designwars για το ενδιαφέρον του στη δουλειά μου και κυρίως στα λόγια μου. Θα ήμουν ευτυχής αν μπορούσα να παρακινήσω ένα και μόνο άτομο, έτσι οι ελπίδες μου βρίσκονται για Έλληνες artist ,να διατηρηθούν ισχυροί και να πω “γα****ε την κρίση” και να ζωγραφίστε όσο το δυνατόν περισσότερο!

It’s almost unreal when someone puts me in the spotlight when there are hundreds of amazing artists out there. I really feel grateful for that, so I want to thank Designwars for your interest in my work and mostly in my words.

I would be happy if I could motivate just one person, so my hopes are for greek writers to keep strong, to say “fuck the crisis” and to paint as much as possible!

42 URBANSTYLEMAG

17TH STREET

USM 43

44 URBANSTYLEMAG

under the gray

reflections, memories, music icons

κάτω απο το γκρίζο προβληματισμοί, αναμνήσεις, μουσικές εικόνες

φωναξε

ΚΕΙΜΕΝΟ. Τζέννυ Γκιουγκή

Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΛΩΤΟΦΑΓΩΝ Το μικρό γαλατικό χωριό έχει πάει διακοπές. Οι αυλικοί του Καίσαρα ήρθαν και έταξαν ταξίδι φανταστικό, με όλες τις ανέσεις, all-you-can-eat buffet, κρασί απ’ τη Λουτέτια, τυρί από τους Γότθους, μασάζ και σοκολατοθεραπεία, μέχρι και τους βάρδους του Δήμου να τους διασκεδάζουν. Πολυτέλεια και αφθονία τους είπανε, ότι αρμόζει σε τόσο τρανούς πολεμιστές. Και έτσι, σύσσωμο το γαλατικό χωριό μας, βρέθηκε να πλέει στα ανοιχτά νερά πάνω σε καράβι … εμπορικό! Αφού απομακρύνθηκαν αρκετά από τη στεριά, τόσο ώστε να μη γνωρίζουν προς τα που πέφτει η πατρίδα, ο καπετάνιος Γιουροπιάν Ενομενόχ κι ο ιδιοκτήτης Δολάριους Δολάριους, τραπεζίτης στη Φοινίκη, τους υπέδειξαν τις θέσεις στα κουπιά λέγοντας ότι τίποτα δεν είναι καλύτερο από λίγη ‘γυμναστική’ πριν το φαγητό … σιγά-σιγά, να μη τα πολυλογώ, οι καβγατζήδες μα αγαθοί Γαλάτες, κατάλαβαν πως δεν υπάρχει κρουαζιέρα, και πως το ταξίδι σίγουρα δεν είναι δωρεάν… Τους πήρε λίγο καιρό μέχρι να το συνειδητοποιήσουν, μα ακόμα κι όταν κατάλαβαν πως έχουν πραγματικά τα πράγματα αισθάνονταν ανήμποροι. Βλέπεις, νομίζοντας ότι πάνε διακοπές, δεν πήραν μαζί τους σταγόνα φίλτρο μαγικό, κι ο Πανοραμίξ δε δέχτηκε να τους συνοδεύσει. Και καθώς δεν ήτανε λαός θαλασσινός, ακόμη κι αν ‘εξαπέλυαν’ τον Οβελίξ επάνω στους δυνάστες τους, πάλι πίσω στο σπίτι τους δε ξέραν πως να πάνε. Όλα αυτά τυχαία σαφώς δεν ήτανε, ο Καίσαρας ήξερε σε ποιους εμπιστεύτηκε αυτή την αποστολή. Έτσι, πάνω στην εύφορη απόγνωση των Γαλατών οι καπετανέοι έσπειραν το φόβο και την εξάρτηση: ‘μας έχετε ανάγκη, χωρίς εμάς είστε χαμένοι…’ ‘μόνο εμείς μπορούμε να σας γυρίσουμε πίσω’, ‘μόνο εμείς μπορούμε να σας βρούμε τροφή’… … το σχέδιο φαινόταν να δουλεύει μια χαρά και οι πάλαι-πότε αγέρωχοι Γαλάτες έγιναν πειθήνια υπάκουα πλασματάκια, που στέκονταν σούζα στο πρόσταγμα των νέων αφεντάδων τους σαν τους έταζαν γυρισμό στα πάτρια ‘μετά από αυτό το ένα, εμπορικό ταξίδι ως την Ανατολή’. Ο μόνος που δεν πίστεψε ήταν ο Αστερίξ. Είχε καταλάβει καλά πως οι καπετανέοι δεν είχαν ποτέ πρόθεση να τους γυρίσουν πίσω. Καθόταν σε μια γωνιά στην πλώρη και παρατηρούσε. Στην αρχή ένιωθε περιφρόνηση για τους φίλους του που ξέπεσαν τόσο χαμηλά. Μετά οίκτο και ύστερα, στο τέλος θυμό! Και τότε ακούει ‘τ’ αφεντικά’ να συνομιλούν: - ‘Χα χα! Τους τη φέραμε καλά Δολάριους έτσι; Ποιος να το πίστευε ότι οι ανυπότακτοι Γαλάτες που τόσες και τόσες λεγεώνες δεν τους έκαμψαν τελικά θα λύγιζαν μπροστά σε μία κρουαζιέρα;!’

46 URBANSTYLEMAG

–‘Ναι, το κοφτερό μυαλό μας αξίζει συγχαρητήρια φίλε μου! Που να’ ξεραν ότι σε λίγες μέρες το χωριό τους θα έχει σβηστεί οριστικά από τον χάρτη. Οι μπουλντόζες του Ρωμαϊκού στρατού θα το διαλύσουν και θ’ αρχίσει η κατασκευή του πολυτελούς θέρετρου για τους αξιωματούχους της Αυτοκρατορίας. Έτσι, και να καταφέρουν κάποτε να επιστρέψουν δε θα έχουν πια που να πάνε. Μεγαλοφυές!’ Ο Αστερίξ πάγωσε. Έτρεξε αμέσως να πει τα νέας στους άλλους μα κανένας δε τον πίστευε –συνομοσιολόγο τον έλεγαν, συκοφάντη και αντιδραστικό. Οι μέρες πέρναγαν βασανιστικά ώσπου σιγά-σιγά άρχισαν κάποιοι να τον ακούνε. Ήταν κι αυτή η αρρώστια βλέπεις που επιτίθεται στους μη θαλασσινούς. Κάποιοι Γαλάτες κατάλαβαν πως αν συνεχίσουν θα αρρωστήσουν όλοι τους και έτσι η απόγνωση τους έφερε κοντά στον Αστερίξ. Μαζί, άρχισαν να ψάχνουν λύσεις και τρόπους να ξυπνήσουν τους υπόλοιπους από το λήθαργό τους. Ένα βράδυ ο Αστερίξ ανακοίνωσε τα σχέδια τους : - ‘Σύντροφοι, φίλοι μου καλοί, είμαστε τόσο καιρό εδώ σ’ αυτό το σαπιοκάραβο και η κατάστασή μας πάει από το κακό στο χειρότερο. Στην αρχή μας είπανε θα πάμε ως την Ινδία, τώρα μας λένε Κίνα και μετά ποιος ξέρει που! Κι όσο πιο μακριά πάμε, τόσο πιο μακριά από το σπίτι μας θα είμαστε. Τόσο περισσότερο θα μας λένε ότι τους έχουμε ανάγκη για να μας γυρίσουν πίσω. Οι συνθήκες διαβίωσής μας εδώ πάνω όλο χειροτερεύουνε –τώρα μας ταΐζουνε πια μία φορά τη μέρα, και πολλοί από μας αρρώστησαν ήδη από σκορβούτο. Μας φοβερίζουνε ότι χωρίς αυτούς δε ζούμε, μα εγώ σας λέω ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ! Είμαστε τόσοι και είναι μόνο οι δυο τους. Θα μάθουμε να ψαρεύουμε και θα ‘χουμε τροφή να φάμε, παραπάνω από ότι μας δίνουν τώρα αυτοί! ‘ -‘Και σπίτι μας πως θα γυρίσουμε, μας λες;’ -‘Σήμερα το πρωί είδα γλάρους στον ουρανό, αυτό σημαίνει πως είμαστε κοντά σε στεριά. Θα τους ακολουθήσουμε και θα τη βρούμε! Μόλις αράξουμε θα ψάξω να βρω έναν τίμιο καπετάνιο. Θα ζητήσουμε τις υπηρεσίες ενός καλού ναυπηγού και θα μας πάει σπίτι μας με αντάλλαγμα το καράβι.’ Οι Γαλάτες άρχισαν πια να πιστεύουν ότι υπάρχει διέξοδος και αυτό φαινότανε στη συμπεριφορά τους. Ο καπετάνιος ανησύχησε και μίλησε στον συνεργό του: -‘Δολάριους, τι θα κάνουμε; Τους βλέπω να αλλάζουν! Το φίλτρο που ρίχνουμε στο νερό τους λες και δε τους πιάνει… Αν εξεγερθούν την έχουμε βαμμένη!’

-‘Μην ανησυχείς και έχω σχέδιο. Είμαστε πλέον στα νερά της Καρχηδόνας. Αύριο πιάνουμε στεριά σ’ ένα μικρό νησί που θα’ ναι η λύτρωσή μας. Το νησί των Λωτοφάγων! Οι ντόπιοι πάντα έρχονται στην ακτή και καλωσορίζουν τους επισκέπτες με ένα καλάθι φρούτα. Όποιος φάει αυτό το φρούτο ξεχνάει αμέσως ότι σκεφτόταν και γίνεται ένα άβουλο ον. Τους βάζουμε πάλι μέσα στο καράβι και τους έχουμε για πάντα δούλους!’

-‘Φανταστικό! Και πως το λεν αυτό το φρούτο;’ -‘…Εκλογές!’

κάτω απο το γκρίζο

USM 47

κειμενο. Σοφία Θεοδώρα Γιλτιζή

Χ στο τετράγωνο <2 Κάθισα ακριβώς πίσω από την πλάτη σου. Έστριψα ένα τσιγάρο. Απ ’τα δικά σου. Πήρα το τασάκι και τον αναπτήρα σου. Άνοιξα ένα μπουκαλάκι νερό. Απ ’τα δικά μου. Ούτε δροσερό, ούτε ζεστό. Κι έμεινα εκεί, πίσω από την πλάτη σου. Ήπια το νερό. Σιγά-σιγά. Ήπια όλο το νερό, μόνο το μπουκάλι δεν ήπια. Άναψα το τσιγάρο. Το κάπνισα σχεδόν όλο. Το σβησα μάλλον βιαστικά. Κι όσο κράτησε το νερό κι ώσπου να βιαστώ με το τσιγάρο. Δεν χρειάστηκε να πω ούτε λέξη. Παρά να κοιτάζω την πλάτη σου. Να χαμογελώ πίσω. Παρά να κοιτάζω τα δάχτυλα και τους καρπούς σου. Να μιλώ ψιθυριστά. Από μέσα μου. Κι ύστερα σηκώθηκα, έσβησα βιαστικά το τσιγάρο. Είπα “έφυγα” κι έφυγα. Κι ούτε κοίταξα πίσω μου. Κι ήταν τα πιο ήρεμα λεπτά που χω να θυμάμαι. Εδώ και καιρό.

48 URBANSTYLEMAG

Γυαλί Ότι καίγεται, οι άνθρωποι το καθαρίζουν, το βάφουν φρέσκο και το δίνουν πίσω. Κι ότι σπάει, το στήνουν πάλι με προσοχή, με τζάμια μεγάλα, καθαρά κι εύθραυστα. Ότι μοιάζει πως χάθηκε, οι άνθρωποι κάπως το φέρνουν πίσω. Κι αυτό ισχύει για τους γύρω τους. Κι αυτό -μάλλον- ισχύει για το μέσα τους.

κάτω απο στο γκρίζο

USM 49

50 URBANSTYLEMAG

GRAYZONE

// γκρίζα ζώνη

[NOW PLAYING] Miles Bonny - Lumberjack Soul http://www.youtube.com/watch?v=E5EfCjTX9iM USM 51

spot

cover. USM

ΤΣΕΓΓΟΣ ΝΤΟΡΙΣ 52 URBANSTYLEMAG

spot

Lesvos - Through the lens of a foreigner ΛέΣΒΟΣ - στο φακό ενός ξένου

USM 53

Mytilene - The Rose ΜΥΤΙΛήΝΗ - το Τριανταφλέλλι

54 URBANSTYLEMAG

spot

Camping - Summer CAMPING - καλοκαιράκι_ USM 55

56 URBANSTYLEMAG

spot

Mytilene - When the fisherman was a naΜΥΤΙΛήΝΗ - τότε που τα πληρώματα ήταν ντόπια

USM 57

Mytilene - When the fisherman was a native ΜΥΤΙΛήΝΗ - LOMO του 60, μεχρι το πλοίο

58 URBANSTYLEMAG

spot

Mytilene - The first step ΜΥΤΙΛήΝΗ - το πρωτο σκαλοπάτι USM 59

Mytilene - fountain in the courtyard ΜΥΤΙΛήΝΗ - βρύση στην αυλή

60 URBANSTYLEMAG

UrbanStyleMag

#25

issue

imports

ISSUEPeople

συνεντευξη. αλεξανδροσ γερασιμου

ΛΙΛΥ ΤΕΓΟΥ Γυρίζοντας ένα θαυμάσιο ασπρόμαυρο φιλμ πλεγμένο με τα κλαδιά μιας ροδιάς… Η Λίλη Τέγου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτη της ανωτέρας δραματικής σχολής Ίασμος Βασίλης Διαμαντόπουλος. Είναι αριστούχος Ανώτερων Θεωρητικών Μουσικής (Πτυχίο Fuga, Αντίστιξη, Αρμονία). Σπουδάστρια κλασσικής κιθάρας, στη σχολή του Ευάγγελου Ασημακόπουλου (τάξη πτυχίου) μέσα στις γνώσεις της συμπεριλαμβάνονται και αυτές του πιάνου και κλασσικού τραγουδιού. Εχει επίσης σπουδάσει χορό (κλασσικό μπαλέτο, μοντέρνο, τζαζ, σύγχρονο).Εχει λάβει μέρος σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις ενώ έχει δώσει το παρών σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Στο θέατρο έχει παίξει στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βέροιας στα έργα «Ο κύκλος με την κιμωλία», «Νοέμβρης», «Οι περιπέτειες τoυ Βαρώνου Μυνχάουζεν», «Τρία μονόπρακτα», «Βάτραχοι», «Εξομολογήσεις γυναικών» και «Όρνιθες». Στο Θ.Ο.Κ. «Το δώρο της Παπλωματούς» και στο ελεύθερο θέατρο στα έργα «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», «Μόμο», «Βάκχος», «Μήνες χορού», «Ο κύκλος της Αρχαίας Τραγωδίας», «Το πετρωμένο δάσος», «Κεκλεισμένων των θυρών», «Μήδεια-Τρωάδες», «Μια φορά και ένα νερό» και «Παίζοντας με την ιστορία».Στην τηλεόραση έχει εμφανιστεί στις σειρές «7 θανάσιμες πεθερές», «Singles», «Ένα λεπτό θέατρο», «Μυστικές διαδρομές». Στον κινηματογράφο έπαιξε στις ταινίες «Safe Sex», «Θα το μετανιώσεις» και πρόσφατα στο «Το ρόδι» μια ασπρόμαυρη «αστική» ταινία, νεορεαλιστική λόγω φιλοσοφίας και μπάτζετ που θέτει κοινωνικά ζητήματα και σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.Με αφορμή τον πρωταγωνιστικό της ρόλο σε αυτήν την ταινία μεσαίου μήκους κάναμε μια κουβέντα για το μεγάλο πανί, τα χρήματα που χρειάζεται κάποιος για να κάνει σινεμά αλλά και για τον κοινωνικό αποκλεισμό –θέμα της ταινίας- κατάληξη και καθρέφτης της ίδιας της σύγχρονης κοινωνίας όπως τη βιώνουμε όλοι μας καθημερινά.Είτε μπροστά είτε πίσω από τις κάμερες των γυρισμάτων…

62 URBANSTYLEMAG

issue people Εχεις κάνει θέατρο, σινεμά, τηλεόραση.Ποιος χώρος από τους τρεις σε έχει γοητεύσει περισσότερο και γιατί ; Έχω πάρει “μυρωδιά” από τους τρεις αυτούς χώρους και ο κάθε ένας τους έχει και τη δική του γοητεία.Όταν υπάρχει ένα ωραίο κείμενο και καλοί συνεργάτες η κάθε δουλειά με μαγεύει.Δεν είμαι σε θέση να ξεχωρίσω κάποιον από τους τρεις, διότι έχουν πολύ διαφορετικό τρόπο προσέγγισης. Μου αρέσει να δοκιμάζομαι εξίσου και στους τρεις και να προσπαθώ να μαθαίνω από το κάθε είδος όλο και περισσότερα πράγματα που θα με βοηθούν να γίνομαι καλύτερη.

H τελευταία ταινία όπου έλαβες μέρος ήταν «Το Ρόδι».Ενα Short film με θέμα τον κοινωνικό αποκλεισμό σε ασπρόμαυρο φόντο που όμως στο τέλος παίρνει ...χρώμα και ζωή αλλάζοντας για λίγο το γκρίζο σκηνικό που επικρατεί παντού.Μίλησε μου για την ταινία όπως τη βίωσες μέσα από τα γυρίσματα αλλά και για το θέμα της. “Το ρόδι” ήταν για μένα μια πολύ δυνατή και όμορφη εμπειρία που έζησα.Το θέμα του κοινωνικού αποκλεισμού το οποίο πραγματεύεται, είναι κάτι που υπάρχει δίπλα μας και το συναντάμε καθημερινά.Ο κάθε ένας από μας έχει αισθανθεί στη ζωή του απομονωμένος.Οι χαρακτήρες της ταινίας είναι άνθρωποι που συναντάμε στη ζωή μας και μας είναι αναγνωρίσιμοι.Στις πρόβες και στα γυρίσματα η συνεργασία ήταν άψογη και πολύ ουσιαστική. Συνεργάστηκες με έναν νεαρό σκηνοθέτη (Χρήστος Καρτέρης), έναν «τεράστιο» –κατά τη γνώμη μουδιευθυντή φωτογραφίας (Σταμάτης Γιαννούλης), με σπουδαίους αλλά και πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς όπως ο Γεννάδιος Πάτσης και ο Ανδρέας Μασούρας.Πες μου για την συνεργασία σου μαζί τους αλλά και για τους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας . Υπήρχε κάτι μαγικό στην ομάδα της ταινίας.Ο κάθε ένας ήταν πολύ συγκεντρωμένος σ’αυτό που έπρεπε να βγάλει εις πέρας,και όλοι μαζί είχαμε ένα κοινό στόχο : Το καλύτερο αποτέλεσμα.Ο Χρήστος Καρτέρης μαζί με το Σταμάτη Γιαννούλη συνεργάστηκαν τόσο συντονισμένα που έκαναν εμάς τους υπόλοιπους να αισθανόμαστε μεγάλη ασφάλεια.Με τον Ανδρέα Μασούρα που είχα τις πιο πολλές σκηνές δουλέψαμε πολύ καλά από τις πρόβες και έτσι στα γυρίσματα ήταν όλα πιο συντονισμένα.Όσο για το Γεννάδιο Πάτση δεν συναντηθήκαμε στα γυρίσματα αλλά ήταν μάθημα για μένα βλέποντάς τον στην ταινία. Η ταινία εδώ λειτούργησε ανάποδα : Ηταν ένα low budget film όμως με πολύ καλή και φροντισμένη παραγωγή.Τελικά ο κινηματογράφος χρειάζεται οπωσδήποτε χρήματα προκειμένου να «βγάλει» ταινίες σαν «Το Ρόδι» ; Σίγουρα το οικονομικό παίζει σημαντικό ρόλο για την υλοποίηση μιας ταινίας.Με λίγα χρήματα μπορεί να γίνει μια ταινία, με κάποια χρήματα μπορούν όλα να γίνουν πιο εύκολα. Κοινωνικός αποκλεισμός σε ασπρόμαυρη εικόνα.Πως βιώνεις το κοινωνικό περιθώριο αυτής της πόλης –μιας και είσαι κάτοικος κέντρου- αλλά και αυτής της χώρας που παίρνει μεγάλες διαστάσεις και που βλέπεις να οδηγούμαστε ; Ο κοινωνικός αποκλεισμός υπήρχε,υπάρχει και θα υπάρχει.Είναι φαινόμενο των κοινωνιών. Στις μεγάλες πόλεις φαίνεται πιο πολύ.Εγώ θέλω να βλέπω τα πράγματα αισιόδοξα.Νομίζω πως όταν τα θέματά μας γίνονται πιο απαιτητικά όλοι συσπειρώνονται για το κοινωνικό καλό που σαν αποτέλεσμα έχει και το ατομικό καλό. Παρακολουθείς θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές ; Υπάρχει κάποια παράσταση ή ταινία που να ξεχώρισες τελευταία ; Έχω παρακολουθήσει πολλές θεατρικές παραγωγές και αρκετές κινηματογραφικές.Δύσκολα θα ξεχώριζα κάποια.Η αλήθεια είναι ότι γίνονται πολύ προσεγμένες δουλειές στο θέατρο και στον κιν/ φο. Μπορεί κανείς μέσα από αυτές τις δύσκολες οικονομικά και κοινωνικά συνθήκες που επικρατούν να μην απωλέσει τα πιστεύω του και την θέληση του και να κάνει τέχνη ; Μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε μορφή τέχνης μέσα σε αυτήν την αβεβαιότητα ; Στις δύσκολες συνθήκες έχουν γίνει εξαιρετικά πράγματα.Η ζωή κυλάει και πάντα υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται και προσπαθούν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.Η αβεβαιότητα δίνει μεγαλύτερο κίνητρο στην τέχνη.Όποιος πιστεύει σε κάτι και έχει θέληση δεν παραιτείται εύκολα.Μπορεί να απογοητεύεται, αλλά σίγουρα δεν παραιτείται.

Tα επόμενα σχέδια της Λίλης Τέγου είναι… Δεν υπάρχει κάτι σίγουρο αυτή τη στιγμή.Συζητάω για μια ταινία και για κάποια θεατρική παραγωγή, αλλά δεν έχουν καταλήξει ακόμη.

USM 63

Leo & Pipo (usm inbox) Around Europe, flashing back with great vintage artworks by Leo & Pipo.

64 URBANSTYLEMAG

issue people

USM 65

66 URBANSTYLEMAG

issue people

USM 67

Echonomist Feat. Mz Sunday Luv - Obstacles official video by michael meimarogloy Release Details: Artist: Echonomist / Andrade Title: Obstacles / Dancing (incl. Pol_On & Quell Remixes) Label: Back And Forth Format 12â&#x20AC;? Vinyl Cat.No.: BAF004 File Under: House / Tech House / Deep House

play. http://www.youtube.com/watch?v=XhiMECSEWLw 68 URBANSTYLEMAG

issue people

frames USM 69

70 URBANSTYLEMAG

issue people

USM 71

photography

Dimitris Athanaselos

72 URBANSTYLEMAG

issue people

USM 73

74 URBANSTYLEMAG

issue people

USM 75

issue people

76 URBANSTYLEMAG

BACKpage

fashion/home/books/tech/life/trash μόδα/σπίτι/βιβλία/τεχνολογία/ζωή/σκουπίδια

fashion,trash

fashion designer. ioanna anagnostidou ( fairyland.j@hotmail.com )

- Που είναι τα βραχιόλια ?

- Ανάμεσα στις ζωγραφιές, ανάμεσα στις πασχαλιές …τα κυκλάμινα , τις παπαρούνες .

nature 80 URBANSTYLEMAG

fashion,trash

my...

-Μωβ, κόκκινο και ροζ , γίνανε ουράνιο τόξο.

- Χρώματα ξεχυθήκαν στον αγρό.

USM 81

82 URBANSTYLEMAG

decoroom

cover. sofia pavlidou

“Σκοπός του καλλιτέχνη δεν είναι να κάνει τα πράγματα όπως τα κάνει η φύση, αλλά όπως θα τα έκανε ” Ραφαήλ

84 URBANSTYLEMAG

decorason

“Ποτέ δεν θα βρέξει ροδοπέταλα. Αν θες περισσότερα τριαντάφυλλα, φύτεψε περισσότερες τριανταφυλλιές” Έλιοτ Τζορτζ

“Ο σύγχρονος άνθρωπος μιλάει για μάχη με τη φύση, ξεχνώντας πως αν ποτέ κερδίσει αυτή τη μάχη, θα είναι με τους χαμένους” Σουμάχερ Ερνστ

USM 85

Fotios_Balas Έργο: “NO MILK TODAY!” (Φωτογραφία, διαστάσεις 2x1,5 m, Fotios Balas) Special thanks: Alexander Varelidis Εκείνο το πρωινό είχε πολύ κρύο. Ο ουρανός, είχε το χρώμα του λευκού καρχαρία. Βουτούσα τις μπότες μου μέσα στην λάσπη και σκεφτόμουν δύο πράγματα, ή ότι είναι παρφέ παγωτό σοκολάτα ή κόπρανα ελέφαντα. Ευτυχώς το χιόνι ήταν ελάχιστο. Δίπλα μου περπατούσε ο Αλέξανδρος. Κουβαλούσαμε ένα σάκο με πράγματα και τις φωτογραφικές μας μηχανές. Ξαφνικά ακούστηκε μία φωνή «Φώτη, πηγαίνετε στην ψόφια αγελάδα?». Γυρίσαμε να κοιτάξουμε και αντικρίσαμε μία συμφοιτήτριά μας να έρχεται προς το μέρος μας. Τσατίστηκα! Όταν κάνω φωτογράφιση δεν θέλω να έχω παρέα.. Πλησίαζε χαμογελαστή και γεμάτη νάζι όταν ξαφνικά πετάχτηκε με ιλιγγιώδη ταχύτητα ένα τρακτέρ και την τσαλαπάτησε! Καθώς σέρνονταν αιμόφυρτη στη μέση του δρόμου, εμφανίστηκε μία μαύρη μοτοσυκλέτα και της έκοψε το κεφάλι με την ρόδα. Το κεφάλι της κατρακύλησε μέχρι τα πόδια μου. Άναψα τσιγάρο. Συνεχίσαμε να περπατάμε μέσα στο δάσος. Δίπλα σε ένα πελώριο, καμένο πλατάνι, μια κακάσχημη γριά γεμάτη μανιτάρια στο πρόσωπο πουλούσε δονητές κατασκευασμένους από πάγο. Την προσπεράσαμε. Λίγο πιο κάτω, σε ένα ξέφωτο, είκοσι λύκοι ξέσκιζαν με λύσσα ένα μοντέλο που έκανε φωτογράφιση με concept «η κοκκινοσκουφίτσα». Η γέφυρα ήταν γεμάτη ψόφια κοράκια. Έπρεπε να τα πατήσουμε για να περάσουμε απέναντι. Έβαλα πέντε μέσα στην τσάντα μου για να φτιάξω ένα καπέλο. Μέσα στο ποτάμι επέπλεαν, φορώντας φτηνιάρικα νυφικά, εκατό αποτυχημένα τραβέλια. «Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα?» ρώτησε ανήσυχος ο Αλέξανδρος. «Σε λίγο φτάνουμε.» αποκρίθηκα. Στα αριστερά μας, πίσω από τα δέντρα, στέκονταν ολόγυμνοι τέσσερις βραζιλιάνοι μοντέλα οι οποίοι μας κοιτούσαν και αυνανίζονταν αδιάκοπα. Συγκινήθηκα, όμως έπρεπε να συγκεντρωθούμε στον στόχο μας. Μετά από λίγο φτάσαμε. Το σκηνικό ήταν γεμάτο λάσπη, με λακούβες που αγκάλιαζαν τα στάσιμα νερά της χθεσινής βροχής. Ένα μεγάλο βουνό από σανό στα δεξιά και ένα μικρότερο από κόπρανα στα αριστερά. Στο κέντρο κείτονταν αυτή, η μία και μοναδική, η ψόφια αγελάδα. Νιώσαμε δέος μπροστά στην θέα της! Έχω την αίσθηση ότι ο Αλέξανδρος δάκρυσε λιγάκι αλλά δεν του είπα τίποτα για να μην τον φέρω σε δύσκολη δέση. Η σάρκα της ήταν ξεσκισμένη και φαγωμένη αλύπητα από λύκους της περιοχής. Γονάτισα μπροστά της. Για ένα παράξενο λόγο δεν μύριζε άσχημα. Κοίταξα προσεκτικά τα δόντια της και σκέφτηκα πως θα ήταν καλή ιδέα να φτιάξω μια στέκα μαλλιών γεμάτη δόντια. Ω ναι! Καθώς άπλωνα το χέρι μου για να τα ακουμπήσω, σήκωσε ξαφνικά το κεφάλι της και μου είπε «Αν τολμήσεις να φτιάξεις κάτι με τα δόντια ή τα κόκαλά μου, τουλάχιστον φρόντισε να το πουλήσεις ακριβά μια μέρα! Ακούς?! Το αφεντικό μου, με έφερε εδώ ένα βράδυ, με πήρε από πίσω και επειδή τον απείλησα ότι θα τα μαρτυρήσω όλα στην γυναίκα του, με σκότωσε με την καραμπίνα..ο ανώμαλος!!!» . Είπε δυνατά κοιτώντας με στα μάτια η αγελάδα, έπεσε και σιώπησε για πάντα. Σηκώθηκα έντρομος και άρχισα να ξερνάω. Ξερνούσα γάλα ακατάπαυστα! Δεν μπορούσα να σταματήσω. Ξερνούσα όσο αγελαδινό γάλα είχα πιεί όλη μου την ζωή! Άναυδος ο Αλέξανδρος, έβγαλε την φωτογραφική του μηχανή και αποθανάτισε την στιγμή. Είχαν περάσει πέντε ώρες και ακόμα ξερνούσα γάλα. Από εκείνη την ημέρα δεν ήπια ποτέ ξανά γάλα. Το κεφάλι της δύσμοιρης αγελάδας αυτή την στιγμή βρίσκετε κρεμασμένο, μεταξύ άλλων αντικειμένων, στον τοίχο μου. Δεν γνωρίζω ακόμα τι θα το κάνω…

88 URBANSTYLEMAG

fotios balas

USM 89

paper

The Book of Deadly Animals

Another Bad-Dog Book

HISTORY OF THE FAMOUS MOSQUITO PASS

90 URBANSTYLEMAG

food,square

covered. Maria Toumpi ( Clinical Nutritionist - Dietitian )

Φυσική διατροφή ή… διαστροφή; Όλοι έχουμε κάποιον στην παρέα που αποφεύγει τα γλυκά γιατί κάνουν κακό στη γραμμή του, ή αποφεύγει τη τηγανητά φαγητά γιατί βλάπτουν τις αρτηρίες του. Τι γίνεται όμως αν η υγιεινή διατροφή γίνει εμμονή; Η ορθορεξία, ή αλλιώς η επιθυμία για αυστηρά «υγιεινή» διατροφή αποτελεί μια μορφή διατροφικής διαταραχής. Συνήθως το άτομο αλλάζει διατροφικές συνήθειες και καταλήγει σε ακραίες μορφές χορτοφαγίας ή ακολουθεί συχνά δίαιτες αποτοξίνωσης. Όλη αυτή η πίεση και η ενασχόληση με το φαγητό, εμπλέκεται με την εικόνα του σώματος, η οποία κατά κανόνα είναι λανθασμένη και σαν κατάσταση μπορεί να αποτελέσει και προάγγελο της ανορεξίας. Τέλος, σε πολλές περιπτώσεις σημειώνονται επεισόδια υπερφαγίας, τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν ή και όχι τα επιτρεπόμενα τρόφιμα. Συνήθως καταναλώνουν απλώς ότι βρεθεί κοντά τους την συγκεκριμένη στιγμή. Συμπτώματα και άλλα… Αγαπημένη έκφραση… Δεν μπορώ να τα φάω αυτό… ή με ενοχλεί στο στομάχι το συγκεκριμένο. Διαβάζουν… προσεκτικά κάθε συσκευασία τροφίμου, κάθε συστατικό, κάθε τι που αφορά σε νέα προϊόντα. Επιλέγουν… μόνο βιολογικά τρόφιμα τα οποία θεωρούν «καθαρά» ή αγνά. Αποφεύγουν…το κρέας και τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες. Δεν πλησιάζουν… τα τηγανητά, τα γλυκά και φυσικά τα έτοιμα γεύματα. Πίνουν… μόνο νερό, φρεσκοστιμμένους χυμούς και αποτοξινωτικά ροφήματα. Και επειδή σίγουρα κάποιοι αναρωτιέστε… «μα πόσο λάθος είναι τα παραπάνω;» Φυσικά και δεν είναι λάθος σαν γενικές αρχές υγιεινής διατροφής, στην περίπτωση της ορθορεξίας όμως, δεν μιλάμε για απλές επιλογές αλλά για εμμονική προσήλωση σε αυτές. Σε πιο εξεζητημένες καταστάσεις, μπορεί κάποιος ακόμα και να πραγματοποιήσει ένα πολύωρο ταξίδι, προκειμένου να προμηθευτεί λαχανικά απαλλαγμένα από την μόλυνση της πόλης ή γάργαρο νερό από απομακρυσμένη πηγή. Τα άτομα που πάσχουν από ορθορεξία, δεν έχουν ως σκοπό τους την απώλεια βάρους όπως συμβαίνει στην ανορεξία. Θέλουν απλά να «εξαγνίσουν» την τροφή τους. Νιώθουν ασφάλεια και αυτοεκτίμηση μένοντας προσκολλημένοι σε αυτό τον τρόπο διατροφής. Συνήθως σχεδιάζουν τα γεύματά τους με ακρίβεια, αρκετές μέρες νωρίτερα και με τον καιρό μειώνουν τις εξόδους με φίλους, ειδικά όταν πρόκειται για γεύματα. Είναι τελειομανείς και αγχώδεις και όσο περνάει ο καιρός γίνονται όλο και πιο δυστυχισμένοι προσπαθώντας νε επιτύχουν το στόχο τους. Από την θέση του διατροφολόγου αλλά και από την θέση της φίλης, θέλω να επιστήσω την προσοχή σας. Μεγαλώνοντας με την οικογένειά μας αλλά και με τους φίλους μας, μαθαίνουμε να τους δεχόμαστε με τα καλά τους αλλά και με τα ελαττώματα τους. Αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη παγίδα, γιατί συχνά δεν αξιολογούμε σωστά συμπεριφορές και στάσεις ζωής όσον αφορά στην εμφάνιση διατροφικών διαταραχών αλλά και άλλων παρεκκλίνων συμπεριφορών. Η ενημέρωση σχετικά με θέματα που έχουν ψυχολογική βάση, δεν μας κάνει ειδικούς αλλά υποψιασμένους. Κρατήστε τα μάτια σας ανοιχτά λοιπόν, γιατί μπορεί ένας δικός σας άνθρωπος να έχει απλώσει το χέρι του για βοήθεια και κανείς γύρω του να μην μπορεί να το δει…

92 URBANSTYLEMAG

natural,park

covered. theodoros morfidis

Ιπτάμενες Ανεμογεννήτριες

94 URBANSTYLEMAG

natural,park Όχι δεν είναι λάθος ο τίτλος του άρθρου, ούτε τρελάθηκα, ούτε σενάριο επιστημονικής φαντασίας είναι αυτό το θέμα που θα σας παρουσιάσω. Μέχρι σήμερα όλοι μας γνωρίζαμε τις σταθερές ανεμογεννήτριες. Οι επιστήμονες έλαβαν υπόψη τους τα ελαττώματα της προηγούμενης γενιάς ανεμογεννητριών και θέλησαν να βρουν μια λύση για μεγαλύτερη απόδοση και για άλλους λόγους, όπως είναι το πρόβλημα της εγκατάστασης, ο χώρος εγκατάστασης, η μεταφορά και διάφορα άλλα. Ο στόχος τους ήταν η διπλάσια παραγωγή ενέργειας στο μισό κόστος και τα κατάφεραν με μια νέα τεχνολογία στο χώρο της ενέργειας. Πρόκειται για τη ιπτάμενη ανεμογεννήτρια, ή αλλιώς «φουσκωτή» μεγάλου υψομέτρου, «Altaeros Airborne Wind Turbine» (AWT), μια γεννήτρια που περιέχει ήλιο και μπορεί να υψωθεί σε ύψος έως και 106 μέτρων. Όπως προανέφερα, πρόκειται για μια ολοκαίνουρια επαναστατική τεχνολογία αιολικής ενέργειας, που προσφέρει διπλάσια παραγωγή συγκριτικά με μια συμβατική ανεμογεννήτρια, στο μισό κόστος. Στις δοκιμές η «φουσκωτή ανεμογεννήτρια» έφτασε σε ύψος τα 106 μέτρα, παρήγαγε σημαντική ποσότητα ενέργειας και στη συνέχεια προσγειώθηκε στη βάση της. Το περίβλημα της ανεμογεννήτριας είναι φουσκωτό και γεμίζει με αέριο ήλιο έτσι ώστε να φτάνει μεγάλα ύψη. Αυτό σημαίνει ότι η πρωτοποριακή ανεμογεννήτρια έχει πρόσβαση σε ισχυρότερους και συνεχείς ανέμους, σε αντίθεση με τις συμβατικές τεχνολογίες. Η παραγόμενη ενέργεια μεταφέρεται στο έδαφος με καλώδια, τα οποία επίσης κρατούν σταθερή την ανεμογεννήτρια Σύμφωνα με την εταιρεία που σχεδίασε και ανέπτυξε τη νέα τεχνολογία, φτάνοντας σε υψηλά υψόμετρα με ισχυρούς ανέμους, η ανεμογεννήτρια αυτή μπορεί να μειώσει το κόστος της ενέργειας κατά 65%. Χάρη στο μοναδικό της σχέδιο, ο χρόνος εγκατάστασης μειώνεται από εβδομάδες σε ημέρες. Μετά την εγκατάσταση, η «φουσκωτή ανεμογεννήτρια» χρειάζεται τη μικρότερη δυνατή συντήρηση και εκτιμάται ότι θα μπορούσε να συμβάλλει σημαντικά στην αντιμετώπιση των ενεργειακών προβλημάτων στις απομακρυσμένες περιοχές. Τέλος μελλοντικά σχεδιάζεται η ανάπτυξη της ανεμογεννήτριας και σε θαλάσσιες περιοχές, με αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά το κόστος της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας. Ακούγεται σαν ταινία του Spielberg, το ξέρω. Φανταστείτε να κάνετε ένα ταξίδι με το αυτοκίνητό σας και ξαφνικά να δείτε μπροστά σας δεκάδες τέτοιες ανεμογεννήτριες. Το ίδιο με εμένα θα σκεφτείτε, πως μόνο σε ταινίες θα μπορούσατε να αντικρίσετε ένα τέτοιο θέαμα. Και όμως είναι πραγματικότητα και τα οφέλη από τη νέα τεχνολογία θα είναι μεγάλα. Ανυπομονούμε να το δούμε και στην χώρα μας.

USM 95

96 URBANSTYLEMAG

urban stuff

www.gethurtclothing.com

GetHurt / Clothing & Wounds Η GetHurt είναι ένα ελληνικό brand με βάση tshirts και hoodies, κυρίως, το οποίο δημιουργήθηκε απο δυο φίλους τον Φεβρουάριο του 2011. Συνδιάζοντας όλες τις κουλτούρες και υποκουλτούρες απο τις οποίες έχουμε επηρεαστεί μεγαλώνοντας (comics, ζωγραφικη, illustration, graphic design,typography, street art, graffiti, tattoo και φυσικά οι εκάστοτε “μουσικές σκηνές”) απλά προσπαθούμε να μεταφέρουμε τα πιο γαμάτα πράγματα που πολλοί αγαπήσαμε κάποια στιγμή στη ζωή μας, σε ρούχα. Προς το παρόν λειτουργούμε μονο online μέσω του eshop μας στο www.gethurtclothing.com γνωρίζοντας όμως πως η εξοικείωση με το Internet δεν είναι κάτι δεδομένο, έχουμε δώσει στον κόσμο που θέλει να αγοράσει GetHurt την δυνατότητα να κάνει τις παραγγελίες του μέσω facebook η/ και τηλεφωνικά στο 210-2811851 πολύ εύκολα και γρήγορα. Επίσης, δεν είναι αναγκαία η χρήση πιστωτικής για αγορές από το ηλεκτρονικό καταστημά μας, δίνουμε την δυνατότητα στον πελάτη να κάνει τις αγορές του μέσω αντικαταβολής , paypal και τραπεζικής κατάθεσης. Για πληροφορίες η κουβεντούλα, μας βρίσκει κανείς στο gethurt@gethurtclothing.com η τηλεφωνικά στο 210-2811851 η μέσω facebook στο www.facebook.com/gethurtclothing.

USM 97

98 URBANSTYLEMAG

urban stuff

USM 99

FULL OF LOVE BORIS HOPPEK Επιμέλεια. Βασίλης Ζηδιανάκης 17 ΜΑΪΟΥ - 17 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012 Σαλαμίνος 72, Μεταξουργείο Ημέρες και ώρες λειτουργίας της έκθεσης: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 12:00-20:00 Ο Πολιτιστικός Οργανισμός ATOPOS Contemporary Visual Culture (ATOPOS CVC) παρουσιάζει τη νέα του έκθεση FULL OF LOVE, με έργα του καλλιτέχνη Boris Hoppek και σε επιμέλεια Βασίλη Ζηδιανάκη. Η έκθεση FULL OF LOVE εντάσσεται στη νέα θεματική έρευνα της ATOPOS CVC γύρω από το ανθρώπινο σώμα και τις ερωτικές πρακτικές στην ψηφιακή εποχή. Κεντρική φιγούρα στο έργο FULL OF LOVE, είναι ο χαρακτήρας ‘Bimbo’, ο οποίος εκφράζει την ανθρώπινη σεξουαλικότητα σε μια κοινωνία όπου το σεξουαλικό ταμπεραμέντο του καθενός δεν έχει όμοιο του και στην οποία κοινωνία, υπάρχει πλήρης σεξουαλική ελευθερία. Ένας κόσμος όπου η σεξουαλική απελευθέρωση κέρδισε. Αυτοερωτισμός, Ετεροφυλοφιλία, Ομοφυλοφιλία, Σαδομαζοχισμός, Φετιχισμός, Παρενδυτισμός, Ασεξουαλισμός, αποτελούν αποδεκτές εκφράσεις αγάπης στον κόσμο του FULL OF LOVE. Πέρα από στερεότυπα ηθικής, υπάρχει για τον καθένα ένας αφροδίσιος συνδυασμός, όποιες και εάν είναι οι ιδιοτροπίες ή οι τρέλες του. Το FULL OF LOVE είναι ένα ηδονιστικό μανιφέστο στο οποίο υπάρχει μόνο μια αλήθεια, η αναζήτηση της Αγάπης μέσα από διαφορετικές ερωτικές πρακτικές. Μόνιμος κάτοικος Βαρκελώνης, ο Γερμανός graffiti και street artist Boris Hoppek (1970), δημιουργεί εικονογραφικές φιγούρες στις οποίες προσδίδει έναν ανοίκειο χαρακτήρα και μέσω αυτών εκφράζει πολιτικά θέματα, όπως η μετανάστευση, ο ρατσισμός, η βία, η καταπίεση, η σεξουαλική κακοποίηση. Η ποικιλία και η πολυμορφία της δουλειάς του είναι ατελείωτη, ενώ κάθε πιθανή επιφάνεια αποτελεί για τον Boris Hoppek μια πρόκληση για να αναπτύξει το προσωπικό του σύμπαν, κατοικημένο από φαντασιακούς χαρακτήρες. Ο Hoppek σχεδιάζει γρήγορα, με μειωμένη γραμμή και χρησιμοποιώντας μόνο συγκεκριμένα χρώματα εφαρμόζοντας μια πολύ συγκεκριμένη και συχνά δραστική οπτική γλώσσα. Με τον τρόπο αυτό, οι φιγούρες του κατευθύνονται προς ένα επίπεδο αφαίρεσης το οποίο λειτουργεί ως το μέσο έκφραση για την εκάστοτε θεματική του. Ο Hoppek τα τελευταία χρόνια έχει εκθέσει έργα του σε γκαλερί από την Βαρκελώνη έως το Βερολίνο. Συμμετείχε στην έκθεση ARRRGH! Τέρατα και Σημεία στη Μόδα που διοργάνωσε η ATOPOS CVC την Άνοιξη του 2011 στο Μουσείο Μπενάκη, και μέρος του έργου του συμπεριλαμβάνεται στην πρόσφατη έκδοση της ATOPOS CVC με τίτλο NOT A TOY. Fashioning Radical Characters (Εκδόσεις Pictoplasma, 2011). Στο πλαίσιο της έκθεσης FULL OF LOVE και σε συνεργασία με το LUST DECADE, a designer’s collective, διοργανώνεται ο θεματικός διαγωνισμός ‘Boris Hoppek-Full of Love’ μέσα από τη διαδραστική πλατφόρμα www.lustdecade.com όπου το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να ψηφίσει ανάμεσα σε διαφορετικά σχέδια του Boris Hoppek τα δύο, που θα τυπωθούν σε συλλεκτικά T-shirts. Την έκθεση FULL OF LOVE υποστηρίζει το Κέντρο Ελέγχου & Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ), το οποίο με άξονα τη μετάδοση της γνώσης, τις συνεργασίες σε διεθνές επίπεδο και τη διάχυση της πληροφορίας, ανταποκρίνεται στις προκλήσεις της εποχής μας, μέσα από ένα πολυσύνθετο κανάλι επικοινωνίας, υποστηρίζοντας την προστασία της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.

H ATOPOS CVC είναι ένας μη κερδοσκοπικός πολιτιστικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 2003 στην Αθήνα από τον Στάμο Φαφαλιό και τον Βασίλη Ζηδιανάκη. Έχει ως σκοπό την υλοποίηση καινοτόμων προγραμμάτων που ερευνούν φαινόμενα του σύγχρονου οπτικού πολιτισμού με ιδιαίτερη έμφαση σε ό,τι αφορά το ανθρώπινο σώμα και το ένδυμα.

100 URBANSTYLEMAG

excibition

BORIS HOPPEK Curated by Vassilis Zidianakis MAY 17th - JUNE 17th 2012 ATOPOS cvc / Salaminos 72, Athens, Greece Exhibition’s opening days and hours: Friday, Saturday, Sunday: 12:00-20:00 ATOPOS Contemporary Visual Culture (ATOPOS CVC) presents its new exhibition FULL OF LOVE, with artworks by Boris Hoppek and is curated by Vassilis Zidianakis. FULL OF LOVE is part of ATOPOS’ new theme of research on the human body and sexual practices in the digital era.

FULL OF LOVE is based on ‘Bimbo’, a Character that expresses human sexuality in a society where each and every individual has its own unique and distinctive sexuality. This is an absolute sexually liberated world.

Autoerotism, Heterosexuality, Homosexuality, Sadomasochism, Fetishism, Crossdressing, Asexuality, form part of accepted love expressions in the FULL OF LOVE universe. Beyond all ethical labels, kinks or taboos there is a unique aphrodisiac blend for each and everyone. FULL OF LOVE is a pleasure manifesto where only one truth reigns; the pursuit of Love through a range of sexual practices.

German graffiti and street artist Boris Hoppek has continuously de-contextualised iconographic figures, taking them to a level of abstraction that allows him to address explicit political themes, such as immigration, racism, violence and sexual abuse. The variety of his work is unlimited; challenging every surface: taking his strong characters not only onto walls, but also on any material of everyday life. Hoppek draws quickly with a reduced line, using basic colors, thus creating his own character universe while using a very specific, often drastic visual language.

Hoppek has exhibited in galleries from Barcelona to Berlin. He participated in the exhibition ARRRGH! Monsters in Fashion organized by ATOPOS CVC, spring 2011, (Benaki Museum, Athens), while part of his work was featured in ATOPOS’ recent publication titled NOT A TOY. Fashioning Radical Characters (Pictoplasma Publishing, 2011).

In conjunction to FULL OF LOVE, ATOPOS CVC and LUST DECADE, a designer’s collective, are organising the theme contest ‘Boris Hoppek-Full of Love’. Through the interactive platform www.lustdecade.com the public will have the opportunity to vote for its’ two favorite Boris Hoppek drawings that will be printed in a limited edition T-shirts.

FULL OF LOVE is supported by the Hellenic Center for Disease Control & Prevention (HCDCP). HCDCP’s central axis is the transmission of knowledge, the international co-operations and the sharing of information, supporting the protection of human life.

ATOPOS CVC is a non-profit Cultural Organization, founded in 2003 in Athens by Stamos Fafalios and Vassilis Zidianakis. Its aim is to implement innovative projects of contemporary visual culture, with particular emphasis on the human figure and costume.

USM 101

festival

Pre Reworks Σάββατο 12 Μαΐου, Βίλκα, Θεσσαλονίκη Συναυλία Quantic & Alice Russell feat. Τhe Combo Barbaro Reboot Live_ Noir _ Laura Jones _Cayetano Live Band Ison_ Viton_ Darktom_Petran_Karreta & George Adi Για έβδομη συνεχόμενη χρονιά το Pre-Reworks Event υπόσχεται να μας δώσει μια πρόγευση του πολλά υποσχόμενου Reworks Festival, που θα πραγματοποιηθεί τον επερχόμενο Σεπτέμβριο. Το warm-up event, θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 12 Μαΐου στην Βίλκα Θεσσαλονίκης, με καλεσμένους σημαντικούς καλλιτέχνες που θα συζητηθούν. Στο Pre-Reworks event κάθε χρόνο παρακολουθούμε ζωντανές εμφανίσεις και DJ sets καλλιτεχνών που κέρδισαν το χειροκρότημα στο Reworks Festival της περασμένης χρονιάς, μαζί με τα πιο δυνατά ονόματα της διεθνούς και εγχώριας μουσικής σκηνής που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον. Στο φετινό line up παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, δύο από τα πιο αγαπητά ονόματα στην Βρετανική σκηνή σήμερα! Πρόκειται για τον “Quantic”, που θα βρεθεί στην σκηνή του Pre-Reworks Event παρέα με την μοναδική Alice Russell. Σε αυτό το μοναδικό ηχητικό ταξίδι, θα τους συνοδεύει η live band “The Combo Barbaro” από την Κολομβία, παρουσιάζοντας την νέα δισκογραφική τους δουλειά με τίτλο “Look Around the Corner”, ενώ παράλληλα θα τραγουδήσουν τις μεγάλες τους επιτυχίες. Μια από τις αποκαλύψεις του Reworks Festival 2011, ήταν αναμφισβήτητα ο Reboot. Σε ένα ασφυκτικά γεμάτο Club Stage παρουσίασε ένα εξαιρετικό live show, το οποίο έκλεψε τις εντυπώσεις του κοινού και γι’ αυτό τον λόγο δε θα μπορούσε να λείπει από το φετινό Pre-Reworks Event, κάνοντάς μας να λικνιστούμε στους ήχους του “Caminando”! Ακόμη, ένα από τα πιο καυτά ονόματα της house σκηνής, που έκανε τεράστια επιτυχία το 2011 με το “Around”, έρχεται για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη. O λόγος για τον Noir, που οι χιλιάδες θαυμαστές του παρακολουθούν συνεχώς τις επιλογές του μέσω της “Noir Music”. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα έρχεται και η πολλά υποσχόμενη και ανερχόμενη dj Laura Jones, που θεωρείται από πολλούς η νέα Maya Jane Coles. Όσο για τον Θεσσαλονικιό Cayetano και την μπάντα του, δε χρειάζονται πολλές συστάσεις, έπειτα από 5 δίσκους, Top10 στο εξωτερικό, αμέτρητες συνεργασίες και εξαιρετικές κριτικές από τους Gilles Peterson, Michael Mayer, Laurent Garnier, Βοnobo, Karuan και άλλους. Τέλος, στην σκηνή του Pre-Reworks Event δε θα μπορούσαν να λείπουν οι Έλληνες Viton, Darktom, George Adi και Ison, οι οποίοι με τις μουσικές τους επιλογές, θα μας απογειώσουν μέχρι την ανατολή του ηλίου…

Info: Εισιτήρια: Προπώληση 19 ευρώ, Ταμεία 23 ευρώ Ηλεκτρονικά: www.tickethour.com Κατάθεση χρημάτων στα μηχανήματα EASY PAY της Τράπεζας Πειραιώς Κατάστημα: ΜETROPOLIS ( Τσιμισκή 33, Θεσσαλονίκη) Οι πόρτες ανοίγουν: 21.30 Χώρος: ΒΙΛΚΑ, Ανδρέου Γεωργίου 21, Σφαγεία, Θεσσαλονίκη

USM 103

τεχτ. christos daskalakis

2o Alternative*Electronica Culture & Art Meeting Περισσότεροι από 300 άτομα ημερησίως επισκέφτηκαν το 2ο Alternative*Electronica culture & art meeting. Το “Μικρό” φεστιβαλάκι που όσο πάει και μεγαλώνει μας γέμισε 2 ημέρες με μουσκή και έκθεση παράλληλα. Γύρω στους 54 καλλιτέχνες μουσικοί,σχεδιαστές,χειροτέχνες,ζωγράφοι αλλά και φωτογράφοι μας έδειξαν το πόσο καλά κάνει ο κάθε ένας την δουλειά του ή το χόμπυ του. Παρασκευή 20 Απριλίου έγινε η έναρξη στις 18:00 το απόγευμα από τους Arstwo & Nek με ατμοσφαιρική old school hip hop & deep drum & bass εώς τις 10 το βράδυ καθώς ο κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται περισσότερος κόσμος για να δεί από κοντά και για πρώτη φορά τους Mary’s Flower Superhead όπου παρουσιάσανε τη νέα τους δισκογραφική δουλειά “Digesting The Animals”. Αμέσως μετά το Live συνέχισε το τζαμάρισμα ο Nek μέχρι να ετοιμαστούνε οι Billy Woo & Eric F καθώς αναλάβανε το ηλεκτρονικό κομμάτι της βραδιάς. Σάββατο 21 Απριλίου η προσέλευση του κόσμου άρχισε να γίνεται πιο νωρίς καθώς ήτανε από πολύ νωρίτερα στημένοι όλοι οι εκθέτες δι’οτι βρισκόμασταν στην δεύτερη μέρα του φεστιβάλ και κάποιες κατασκευές ήταν ήδη έτοιμες από την πρώτη μέρα. Εντυπωσιακή και ατμοσφαιρική η μουσική περιπλάνηση από τους Alex Cokka,Fiodor Ilic & Jeo στις 18:00 μέχρι και τις 20:45.Αμέσως μετά στην σκηνή για μια ώρα και ένα τέταρτο ανέβηκανε 3 νεοσύστατες μπάντες από το Ωδείο Νεάπολις της Καβάλας σε μικρή ηλικία όλοι τους οι οποίοι άφησαν άφωνους όσους ήταν εκεί και τους παρακολούθησαν. Το επόμενο Live ήταν από την Ξάνθη καθώς παρουσιάζωνται με το όνομα “Skary Face” και με το ύφος τους γύρω από την ελληνική Reggae,Ska,Pank ξεσηκώσανε ακόμα και αυτούς που ήτανε έξω από τον χώρο της εκδήλωσης. Μετά τις 12 το βράδυ πρωταγωνιστεί η ηλεκτρονική σκηνή για δεύερη συνεχόμενη νύχτα μαζί με τους Obsi.K Orf.k,Themi Undergroove & Christof Ds. μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Ήτανε ένα δυνατό διήμερο με πολύ κόσμο πολύ μουσική και καλή διάθεση συγκέντρωση ανθρώπων, ανταλλαγής απόψεων και ιδεών με ήδη ανανεωμένο ραντεβού για τον επόμενο χρόνο.

104 URBANSTYLEMAG

festival

USM 105

festival

UMF POLAND The world’s premiere electronic music festival makes its European debut!

Join us on July 13th and 14th 2012 in Warsaw, Poland Day 1 - July 13 TIËSTO | AVICII Steve Angello B2B Sebastian Ingrosso Martin Solveig | Alesso | Hardwell | Nicky Romero Cazzette | R3hab | Bass Jackers CARL COX & Friends Richie Hawtin | John Digweed UMEK | Art Department | Nicole Moudaber | Yousef Day 2 - July 14 AFROJACK | ABOVE & BEYOND Laidback Luke | Benny Benassi | Knife Party Sidney Samson | AN21 & Max Vangeli | Third Party | Beltek CARL COX & Friends Sven Väth | Adam Beyer Magda | Cristian Varela | Jon Rundell

plus many more TBA UMF has finally arrived in Europe and UMF Poland has announced the preliminary lineup for this massive event on July 13th and 14th in Warsaw, Poland.

UMF Miami has become legendary among dance music fans for its gigantic stage setups, the best DJs in the world united in one place and performing on multiple stages from noon until midnight, special guest appearances – Madonna even hopped on stage this year in Miami – and top-of-the-line lighting and audio effects. This year over 200,000 music lovers from just about every EDM sub-genre made the pilgrimage to this epic music festival in Miami, and UMF Poland has every intention of making the Warsaw experience every bit as memorable with mind-bending music, surprise guests, great pre- and after club parties, star-studded allure and two nonstop days of dancing!

UMF goes Warsaw: A host with premium credentials Warsaw is a boomtown when it comes to all-night parties, glamour and excitement with a nocturnal nightclub scene that caters to just about every taste – at prices far cheaper than the likes of London and Moscow. The two-day UMF Poland event will be located at the Hippodrome, an easily accessible racetrack that offers twice the space than the Bayfront Park, where UMF Miami was held in March of this year. A popular concert venue, the Hippodrome has also played host to Poland’s biggest concerts. Mikael Karlsson of UMF Poland says that picking Warsaw was a no-brainer: “Warsaw is one of the most vibrant, cosmopolitan cities in the heart of Europe. From a value for your money perspective it also wins hands down. Nearly all major airlines fly here at a very low price and it’s easily accessible to European clubbers by train or car. I expect we’ll be seeing some major UMF caravans on the European motorways this July.” Thanks to strategic partnerships organized by UMF Poland, festival-goers can opt for a wide choice of lodgings, from budget hotels to international hotel brands offering up to a 60% discount to UMF visitors.

UMF Poland: Ready for launch UMF Poland sees this festival as a launchpad for a yearly European event that will ace the summer festival season. “We are totally dedicated to delivering the same level of excellence that our audience has come to expect from UMF Miami. A massive lineup, surprise guests, an unbeatable party atmosphere and spectacular stages and scenes,” says Karlsson. Discounted early bird tickets are already on sale at the UMF Poland website and given that all 165,000 UMF Miami tickets sold out at record speed, clubbers are advised to secure their tickets asap. The world’s premier electronic music festival is an amazing opportunity to experience the power and energy of dance music’s finest DJs as well as dancing alongside fellow clubbers from around the world. UMF Poland is organized by the same company behind UMF Miami, rated the Best Music Event the past 6 years by the jury at the International Dance Music Awards.

USM 107