UrbanStyleMag #28 "The end of the hole"

ISSN 1791-3888 Διμηνιαία Έκδοση, Τεύχος #28 2012 Bi-Monthly Release, issue No 28 2012

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ+ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ

Μιχάλης Μεϊμάρογλου (info@urbanstylemag.gr)

ΒΟΗΘΟΣ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗ

Παναγιώτης Καρατζάς (p.karatzas@urbanstylemag.gr)

ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ

Αντώνης Παπανδρέου, Αλέξανδρος Γερασίμου, Γιώργος Μυλωνάς, Δήμητρα Μεϊμάρογλου, Ιωάννα Αναγνωστίδου, Θεόδωρος Μορφίδης, Μαρία Τουμπή, Μάκης Μπενάκης, Μαρί Μουσταϊζή, Νίκος Γραμμάτος, Νίκος Δενάζης, Οδυσσέας Πανιεράκης, Στέλλα Ρουσνίδου, Σωτήρης Βογιατζόγλου, Σοφία Θεοδώρα Γιλτιζή, Σοφία Παυλίδου, Τζένη Γκιουγκή, Φώτιος Μπάλας, Χρήστος Δασκαλάκης

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου

ΈΛΕΓΧΟΣ ΚΕΙΜΕΝΩΝ Νικόλ Ερίνη

ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ Δήμητρα Μεϊμάρογλου

ΝΟΜΙΚΑ

Παπαδοπούλου/Μπουρινάρη Σοφία

ΧΟΡΗΓΙΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Οδυσσέας Πανιεράκης (od.penierakis@urbanstylemag.gr)

WEB

www.urbanstylemag.gr | urbanstylemag.blogspot.com www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Στέλλα Καλαποτλή | Τ. 6946061945 (add@urbanstylemag.gr)

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

“UrbanStyleMag” Χρυσομαλλούσης 1A, 81100, Μυτιλήνη, Λέσβος info@urbanstylemag.gr | T. +30 6973646193 ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ / MANAGMENT “THEFIGURE8” TEL: (+30) 210-8065842

Το περιοδικό UrbanStyleMag κυκλοφορεί κάθε δίμηνο από τον αστικό μη κερδοσκοπικό σύλλογο Αστικές Δράσεις. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική του περιεχόμενου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με την προηγούμενη έγκριση του εκδότη.

4 URBANSTYLEMAG

PUBLISHING MANAGER +CHIEF EDITOR

Michael Meimaroglou (info@urbanstylemag.gr)

SENOR EDITOR Panagiotis Karatzas

(p.karatzas@urbanstylemag.gr)

EDITORS

Anthony Papandreou, Gerasimos Alexander, George Milonas, Dimitra Meimaroglou, Joanna Anagnostidis, Theodore Morfidis, Maria Toubi, Makis Benakis, Mari Moustaizi, Nick Grammatos, Nikos Denazis, Odysseas Panierakis, Stella Rousnidou, Sotiris Vogiatzoglou, Sophia Pavlidou, Sophia Theodora Giltizi, Jenny Gkiougki, Fotios Balas, Chris Daskalakis

CREATIVE DIRECTOR Michael Meimaroglou

ΤΕΧΤ CHECK Nicole Erini

LOGISTICS

Dimitra Meimaroglou

LAW

Papadopoylou/Mpourinari Sofia

MEDIA SPONSORSHIPS Odisseas Panierakis (od.penierakis@urbanstylemag.gr)

WEB

www.urbanstylemag.gr | urbanstylemag.blogspot.com | www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemag

ADVERTISEMENT

Stella Kalapotli | Τ. (+ 30 ) 6946061945 (add@urbanstylemag.gr)

CONTACT

“UrbanStyleMag” Chrisomallousis 1A Mytilene, Lesvos, Greece PS. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +30 6973646193

Οι απόψεις που διατυπώνονται στο παρόν έγγραφο αποτελούν αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη και δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκην την επίσημη θέση του Εκδότη.

Happy new year! Full of love, creativity and health!

editorial

ΤΕΧΤ. MICHAEL MEIMAROGLOU ( INFO@URBANSTYLEMAG.GR )

Much Love

Δεκέμβριος... Δεν μπορώ να πώ ότι δεν έχω επηρεαστεί με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου. Έχοντας σοβαρό πρόβλημα η ελληνική κοινωνία είναι φυσικό στην διπλανή μας πόρτα να υπάρχει θέμα. Έχω γράψει πολλές φορές σχετικά με το χαμογελό μας και πόσο σημαντικό είναι να το μοιραζόμαστε με τους ανθρώπους γύρω μας... όμως ορισμένες φορές, έρχεσαι αντιμέτωπος με καταστάσεις, τις οποίες δεν μπορείς να προβλέψεις και σου κόβουν την όποια θετική διάθεση. Πριν μερικές μέρες, δεχτήκαμε επίθεση με την αγαπημένη μου Μαρία, από έναν Κανίβαλο γιατί παρκάραμε το αυτοκίνητο μας σε χώρο, που τον έχει κατουρήσει εκείνος εδώ και χρόνια με τα λεγομενά του. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτό το περιστατικό εν συντομία. Είναι 22.45, μόλις έχουμε παρκάρει και ετοιμαζόμαστε να βγούμε από το αμάξι, την ώρα που ένα αυτοκίνητο πλησιάζει το παράθυρο του συνοδηγού όπου καθόταν η Μαρία. Κατεβάζει το παράθυρο και κατεβάζουμε και εμείς το δικό μας για να δούμε τι θα μας πεί. «Πάρε το αμάξι σου τώρα από εδώ, το μέρος είναι δικό μου! Παρκάρω εδώ, εδώ και χρόνια!» Κοιτάω γύρω μου αν υπάρχει κάποια απαγορευτική πινακίδα πριν του απαντήσω και δεν υπάρχει καμία.

Του απαντάω ότι ο δρόμος είναι δημόσιος, στο σημείο που έχω παρκάρει δεν ενοχλώ κανέναν και μπορεί να βρει πάρκινγκ παρακάτω. Τότε αυτός ουρλιάζει μέσα από το αυτοκίνητο... «Σήκω και φύγε τώρα ρε τσόγλανε..» ανοίγει την πόρτα του εκτός εαυτού χωρίς να έχω ανταλλάξει την παραμικρή επιπλέον κουβέντα μαζί του και κατευθύνεται απειλητικά στο παράθυρο της Μαρίας ...προλαβαίνουμε και κλείνουμε τις ασφάλειες του αυτοκινήτου και το παράθυρό μας, ενώ αυτός χτυπάει με γροθιές το παράθυρο του συνοδηγού φωνάζοντας «Φύγε τώρα ρε τσόγλανε θα σε σκοτώσω!» Κοιτάω το τιμόνι και προσπαθώ να συγκεντρωθώ για το πια θα είναι η αντίδραση μου... Δεν κρύβω ότι περάσανε βίαιες σκέψεις από το μυαλό μου, αλλά μόνο κακό σε εμάς θα έκανα, γιαυτό έβαλα μπρος την μηχανή και απομακρυνθήκαμε από το σημείο εφόσον είχαμε αυτή την επιλογή. Ο κανίβαλος που μας επιτέθηκε είναι ιδιοκτήτης φροντιστηρίου Αγγλικών στην Μυτιλήνη με σπουδές στο εξωτερικό, ηλικίας 45 ετών με μία ανήλικη κόρη. Τα συμπεράσματα δικά σας. Εύχομαι καλή χρονιά σε όλους γεμάτη υγεία, δημιουργικότητα σε όλους τους τομείς της ζωής σας και πολλή αγάπη. Τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου USM 5

THE END OF THE HOLELE

περιεχόμενα Το μονοπάτι του Αλέκου 8 Loco Dice interview 26 Fog & Arara interview 30 Simon Bloom interview 34 Geisha’s Haiku 38 ¡Bienvenidos a Bananistan! 46 Μόνο τότε; 54 Η άκρη της τρύπας 58 Δανάη Αγγελάτου 66 Mad Nomad 70 Τhere’s always a light 74 Protection 82 Untitled 84

6 URBANSTYLEMAG

Barcode Tattoo 91 Mύρισε χειμώνας 94 Just laundry 100 PSYCHO KILLER QU’EST-CE QUE C’EST 102 Στέβια 106 Εξοικονόμηση Ενέργειας στο σπίτι 108 My life without you 110 The time of Confluence 114 Designwars Exhibition 118 100 YEARS BACK 122 The Rock of a ghost 136

mission

KEIMENO/ΦΩΤΟ. Τζέννυ Γκιουγκή ( kikkerjen@gmail.com )

Alexander’s path

Το μονοπάτι του Αλέκου Καλημέρα! Κάθομαι στο μπαλκόνι και πίνω το τσάι μου ατενίζοντας μακριά, πέρα από τη θάλασσα τις κορυφές του Ολύμπου. Έχει πέσει ήδη το πρώτο χιόνι και αποκαταστάθηκε το λευκό τους ένδυμα και φέτος. Όλυμπος! Τι μέρος φανταστικό, με δροσερή ενέργεια και πόση ιστορία… Οι περισσότεροι όταν σκεφτόμαστε Όλυμπο το μυαλό μας πάει αυτόματα στο Λιτόχωρο και τα Πριόνια. Κι όμως, οι αρχαίοι δεν είχανε ιδέα για αυτά τα μέρη. Στις μέρες του Μεγαλέξανδρου τα μονοπάτια ξεκίναγαν από τον Δίον, και μέσα από μια σαγηνευτική διαδρομή σε ταξίδευαν ψηλά, στο ‘άβατον’. Στη σύγχρονη εποχή ο πρώτος που πάτησε τον Μύτικα ήταν ο Χρήστος Κάκκαλος και τον Αύγουστο του 2013 θα γιορτάσουμε την 100στη επέτειο από εκείνη την ανάβαση στην κορυφή του Ολύμπου. Το βουνό αυτό με την απαράμιλλη φυσική ομορφιά …ευτυχώς δεν αξιοποιήθηκε τουριστικά πέρα από μερικά καταφύγια ορειβατικών συλλόγων που καλύπτουν τις βασικές ανάγκες των επισκεπτών που ανεβαίνουν το βουνό κατά τους θερινούς μήνες.

8 URBANSTYLEMAG

mission

Υπάρχει όμως και το νεόδμητο καταφύγιο «Κορομηλιά» που εγκαινιάστηκε πρόσφατα. Βρίσκεται στα 1000m υψόμετρο και θα λειτουργεί και κατά την χειμερινή περίοδο –κατόπιν συνεννόησης. Το μονοπάτι για εκεί ξεκινάει από το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου, λίγο έξω από το χωριό Δίον. Τους καλοκαιρινούς μήνες είναι προσβάσιμο και οδικώς, από τον δασικό δρόμο που ξεκινάει από το ίδιο σημείο. Η διαδρομή με αυτοκίνητο είναι 10 χιλιόμετρα (περίπου 20λεπτά οδήγησης). Η ανάβαση από το μονοπάτι διαρκεί περίπου 2 ώρες (4,5km).

Good morning! I’m sitting in my balcony, sipping tea, gazing far, beyond the sea, at the peaks of Mt. Olympus. The first snow has already fallen restoring their white shrouds for this year too.

Olympus! What a fantastic place, with energy so fresh and history so much…

When most people talk of trekking on Mt. Olympus, they automatically think of Litohoro and Prionia. Still, in the ancient times these places didn’t even exist. In the days of Alexander, the paths started from Dion transporting you through a seductive route all the way up to the ‘abaton’.

In modern times the first to conquer the ‘Mitikas’ summit (2918m) was Christos Kakkalos. In August 2013 we’re celebrating the centennial of that first ascent to the House of the Gods.

This mountain with its unparalleled natural beauty ...thankfully missed the train of tourist development apart from the few refuges belonging to the Mountaineering Federation of Greece to cover the basic needs of visitors who climb up during the summer months.

The latest addition is the newly built refuge of «Koromilia» which started functioning earlier this year. It stands at an altitude of 1000m and will continue operating during the winter –upon request. The path to get there starts from the small chapel of St. Constatine’s, about 4km out of Dion village. In the summertime the refuge is accessible by car too –the forest road starts from the same chapel and it is a 10km (approximately 20min) drive. The foot path should take about 2 hours walking (4,5km).

The foot path was opened recently and it runs along the canyon of Orlias. Almost next to the chapel there is a cluster of cool ponds and cascades which are swarming with people in the summer. About halfway to the refuge you’ll find the waterfall of ‘red rock’, with its amazing scenery.

Το μονοπάτι που σημαδεύτηκε πρόσφατα πηγαίνει παράλληλα με την κοίτη του ρέματος Ορλιά ενώ λίγο πιο πέρα από το μικρό ξωκλίσι βρίσκεται μια συστάδα από δροσερές βάθρες που το καλοκαίρι είναι κατάμεστες με κόσμο. Περίπου στα μισά της διαδρομής για το καταφύγιο βρίσκεται ο ‘κόκκινος βράχος’, ένα μαγικό τοπίο με καταρράκτες και όμορφη βλάστηση. Η Κορομηλιά μπορεί να αποτελέσει βάση για συναρπαστικές εξορμήσεις μέσα στη χώρα των ξωτικών με τα πυκνά δάση οξιάς, τα ρυάκια, τις βάθρες και τη μαγευτική θέα στον Θερμαϊκό κόλπο. Ολόκληρη η περιοχή του Ορλιά, από τις πηγές που αναβλύζουν μέσα από το βουνό μέχρι τις εκβολές του είναι εξαιρετική και όχι ιδιαίτερα γνωστή. Προσφέρεται για πολλές δραστηριότητες, μεταξύ των άλλων και για canyoning. Από την Κορομηλιά μπορεί κανείς να ανέβει εύκολα προς την Πετρόστρουγκα και το Οροπέδιο των Μουσών και να διανυκτερεύσει στο καταφύγιο «Χρήστος Κάκκαλος» (υπό την διαχείρηση του Μιχάλη Στύλλα, μέλους της πρώτης Ελληνικής αποστολής που ανέβηκε στο Έβερεστ). Οι πιο τολμηροί, μπορούν να δοκιμάσουν την τύχη τους σε μία σχετικά νέα δραστηριότητα στην Ελλάδα, το ορειβατικό σκι, που προσφέρει δυνατές συγκινήσεις ενώ παράλληλα προστατεύει το περιβάλλον αφού δεν αφήνει πίσω του κατάλοιπα και ίχνη ούτε απαιτεί πολυδάπανες κατασκευαστικές παρεμβάσεις –όπως τα χιονοδρομικά κέντρα. Για τους λιγότερο τολμηρούς, μα εξίσου περιπετειώδεις, υπάρχει το καταφύγιο «Summit Zero» που, όπως προδίδει και το όνομά του βρίσκεται σε 0 υψόμετρο, στο λιμάνι της Γρίτσας. Προσφέρει ζεστή φιλοξενία και μια σειρά από ορεσίβιες και θαλάσσιες δραστηριότητες. Το καινούργιο καταφύγιο της «Κορομηλιάς» είναι διώροφο, με χωρητικότητα 16 ατόμων, τουαλέτες και δυνατότητα μπάνιου. Είναι ανατολικό, προσήλιο και αρκετά ζεστό και διαθέτει κουζίνα με πλήρη διατροφή (χορτοφαγική επίσης). Διαμονή: € 12, μέλη ορειβατικών συλλόγων € 10. Σκηνές free. Επικοινωνία Κορομηλιά : +30 6945 661104, +30 6975 573009 http://www.facebook.com/koromilia.refuge Summit Zero : +30 23520 61406, +30 6972 283488, +30 6972 338348 http://www.summitzero.gr/ Χρήστος Κάκκαλος : +30 6937 361689, mstyllas@olympus-climbing.gr http://www.olympus-climbing.gr/refuge_en.html USM 9

Koromilia can work as a ‘base camp’ for thrilling adventures into the surrounding fairyland of thick beech forests, streams, ravines and ponds with magical views of the gulf of Thermaikos and Halkidiki.

The whole area of Orlias, from its springs down to its brooks and ravines is of exceptional beauty and not that well-known. Its terrain offers a multitude of options for exploring it like trekking, climbing and canyoning.

From Koromilia you can ascend relatively easily to Petrostrougka and the Plateau of the Muses and spend the night at the refuge «Christos Kakkalos » (run by Mike Styllas, member of the first Greek mission to climb Mt. Everest).

The bolder ones can try their luck at a relatively new activity for Greek standards, mountain skiing. It offers strong thrills while at the same time protecting the environment as it leaves almost no traces or residue neither does it require any costly structural interventions –like skiing resorts.

For the less daring, but equally adventurous, there is the refuge «Summit Zero» which, as the name implies, is at 0 altitude, at the port of Gritsa. It offers warm hospitality, and a series of mountain and sea activities.

The new refuge of «Koromilia» has two floors, sleeps 16 people, and has toilet and shower facilities. It faces east and is warm and cosy, and offers a range of cooked foods (vegetarian too).

Accommodation costs: € 12, for members of mountaineering clubs € 10. Tents go free.

10 URBANSTYLEMAG

Contact info Koromilia : +30 6945 661104, +30 6975 573009 http://www.facebook.com/koromilia.refuge Summit Zero : +30 23520 61406, +30 6972 283488, +30 6972 338348 http://www.summitzero.gr/ Christos Kakkalos: +30 6937 361689, mstyllas@olympus-climbing. gr http://www.olympus-climbing.gr/refuge_en.html

cine.building

Welcome Home, Soldier Boys (1972)

The Brute and the Beast (1966) 12 URBANSTYLEMAG

cine building

The General (1926)

Snake in the Monkey’s Shadow (1979)

USM 13

pause

ΓΙΩΡΓΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ – ΦΑΒΑ Όχι δεν έχει κάποιο λάκκο η φάβα, αλλά σίγουρα έχει πολύ μουσικό θέμα καθώς σερβίρεται σε μεγάλο πιάτο η … «Φάβα», το τελευταίο δείγμα δουλειάς του Γιώργη Χριστοδούλου. Αυτό γιατί είναι μουσική που “μαγειρεύτηκε” σωστά. Μουσική αυτούσια, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς παρελκόμενα. Βαθύ και ουσιαστικό ψάξιμο πάνω στο στίχο και στις νότες, δίνοντας και διαμορφώνοντας στοιχεία που ταιριάζουν στην δική του ιδιοσυγκρασία και αισθητική. Ένα υπέροχο δείγμα pop/ swing γραμμένο από τη Μάρω Μαρκέλλου, με στίχους του Πάνου Σουρούνη και εκτελεσμένο από σπουδαίους μουσικούς από Ελλάδα και Ισπανία. Το μουσικό αυτό θέμα προφανώς αποτελεί προπομπό του επερχόμενου καινούργιου δίσκου του Γιώργη Χριστοδούλου αλλά και ένα «διάλειμμα» του ίδιου από τον ισπανικό και γαλλικό στίχο. Φυσικό επακόλουθο για έναν μουσικό που μοιράζει τη ζωή του, τη μουσική του και τις επιρροές του μεταξύ Αθήνας και Βαρκελώνης, δημιουργώντας έτσι ένα πρωτότυπο κράμα μουσικής αντίληψης. Όσοι πήγαν πριν από λίγο καιρό στο Faust όπου εμφανίστηκε ο Έλληνας τραγουδοποιός, θα έχουν καταλάβει το μοναδικό στήσιμο μουσικής και χορού που δημιουργεί επί σκηνής. Με μοναδικές προσκεκλημένες τις Ανδριάνα Μπάμπαλη, Μάρω Μαρκέλλου, Βικτώρια Ταγκούλη και Κατερίνα Κυρμιζή, τραγούδησε και παρουσίασε τη «Φάβα» και επί ελληνικού εδάφους. Επίσης γνωστοποίησε την επιθυμία του ίδιου και των συνεργατών του να «χαριστεί» αυτή η ηχογράφηση μέσω διαδικτύου και να την προμηθευτεί όποιος το επιθυμεί, κατεβάζοντάς τη δωρεάν. Περισσότερες πληροφορίες για τον ίδιο μπορείτε να πάρετε από το 25ο τεύχος του Urban Style Mag και την ωραία κουβέντα που κάναμε λίγο πριν αναχωρήσει ξανά για Βαρκελώνη. Ακόμα, στο 26ο τεύχος του περιοδικού υπάρχει παρουσίαση της τελευταίας του δισκογραφικής δουλειάς που φέρει τον τίτλο «Flâneur», ένας δίσκος που κυκλοφορεί σε Ελλάδα, Ισπανία, και Αργεντινή.

INFO: Fava (New single) / Μουσική - Μάρω Μαρκέλλου / Στίχοι Πάνος Σουρούνης / Ερμηνεία : Γιώργης Χριστοδούλου - Παίζουν : Juli Aymi Duran/ Γιώτης Παρασκευαϊδης / Αντώνης Αρβανίτης / Ρόλυ Γιαμοπούλου - Ηχογράφηση,μίξη: Νίκος Παπαδόπουλος / Alberto Perezsan. Ακούγονται οι: Rogelio Enrique Gonzalez, Jessica García Weller, Adan Barrios, Iván Martín, Sergio P. Dávila. Με τη συνεργασία των LindyHop.Cat. Γραφικά: “La Boom”Τατιάνα Κοντούλη. Παραγωγή Video : 88-5 Barcelona. Αλέξανδρος Γερασίμου 16 URBANSTYLEMAG

SIMON BLOOM - HAZY MOON ( RESTLESS WIND )

Μια δισκογραφική δουλειά η οποία πραγματικά σε χαροποιεί κι ας είσαι απ’ αυτούς που δεν τα πάνε καλά με τον ξένο στίχο, είναι το «Hazy Moon» του Simon Bloom aka Συμεών Νικολαΐδη, ενός σπουδαίου και “αθόρυβου” εργάτη της μουσικής. Η τρίτη κατά σειρά δισκογραφική του δουλειά (προηγήθηκαν το “Real Shadows” που κυκλοφόρησε το 2006 από την Olon Music και το “Hollow Butterfly” προ τριετίας από την Archangel Music) κυκλοφορεί από τη Restless Wind, το εξαιρετικό label που έστησε ο ίδιος κάπου στις αρχές του 2011. Ένα αποτέλεσμα που βγαίνει από το “Shakti”, το ιδιόκτητο στούντιο του Simon, δουλεμένο παρέα με σπουδαίους μουσικούς οι οποίοι προσφέρουν μια τζαζ ατμόσφαιρα στον -ούτως ή άλλως- δυνατό ήχο. Εδώ η μουσική προέχει και παίζει τόσο σημαντικό ρόλο, που από ένα σημείο και μετά δεν σε νοιάζει αν ο στίχος γράφτηκε στα ελληνικά, στα αγγλικά, στα κουβανέζικα ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Πρέπει να τονιστεί η πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει εδώ, πέραν φυσικά της μουσικής. Αναφερόμαστε στην καλαίσθητη συσκευασία με το πολύ ωραίο εικαστικά εξώφυλλο (από τον Αντώνη Γλύκο), τις θαυμάσιες φωτογραφίες (της Aela Labbe) και το ένθετο βιβλιαράκι που συνοδεύει την έκδοση. Ακόμα μια προσεγμένη κυκλοφορία της Restless Wind η οποία αν και δεν έχει κλείσει ακόμη 2 χρόνια ζωής, έχει ήδη ξεχωρίσει. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα της εταιρείας στο www. restlesswind.com Αλέξανδρος Γερασίμου

music echoe

Layo & Bushwacka - Rising and Falling ( Olmeto Records )

Nicola Gala - Party People (EP) ( CLAAP )

Ο Nicola Gala επιστρέφει στη Claap με δυο απόλυτα χορευτικά κομμάτια: το ‘Inner Sector’ και το ‘Party People’. Την πρώτη φορά που τα άκουσα δεν μπορώ να πω ότι έμεινα ιδιαίτερα ενθουσιασμένος, καθώς ένιωθα πως ο Gala μπορούσε να μου δώσει κάτι παραπάνω από αυτό, όμως τελικά έκανα λάθος. Το συνειδητοποίησα όταν έτυχε να βρεθώ σε μαγαζί όπου κάποια στιγμή έπαιξε το ‘Inner Sector’ και ήταν, χωρίς υπερβολές, το highlight της βραδιάς. Και στα δυο κομμάτια η βαριά και γεμάτη μπότα σε συνδυασμό με τα κοφτά φωνητικά μπορεί να σε φτάσουν στην έκσταση. Αναμφίβολα δυο κομμάτια- «εργαλεία» για κάθε Dj. Κυκλοφορεί από τις 26 Νοεμβρίου σε βινύλιο και digital.

Nicola Gala is making a comeback at Claap, with two clearly dance tracks: ‘Inner Sector’ and ‘Party People’. I must admit that at first I wasn’t overall satisfied and excited about them, as I felt that what I heard was less than what Gala is capable of. But that impression of mine was proven completely wrong when I found myself in a club where the DJ played ‘Inner Sector’, and I wouldn’t exaggerate saying that the moment it kicked in was definitely the evening’s highlight.

Without a shadow of a doubt, these two tracks can work as an important ‘tool’ for every DJ. Released on the 26th of November, in vinyl and digital.

John Papastilianos

Έρχονται στιγμές που νιώθω πως έχει επέλθει ένας κορεσμός στις παραγωγές, αλλά –ευτυχώς- albums σαν αυτό έρχονται να με διαψεύσουν. Το Rising and Falling είναι το τέταρτο album στην καριέρα των Layo Paskin και Matthew Benjamin -aka Layo & Bushwacka. Έξι χρόνια μετά από το τελευταίο τους album, αποφάσισαν να επιστρέψουν με δεκαπέντε δημιουργίες που αν μη τι άλλο, θα σας μαγέψουν. Οι άνθρωποι κάνουν επίδειξη δύναμης και ταλέντου στη παραγωγή. Electronica, ambient, Tech House, Techno, συμπεριλαμβάνονται όλα στη δουλειά τους αυτή. Τονίζω πως τα κομμάτια μεταξύ τους έχουν ένα κοινό παρονομαστή, δεν είναι απλά δεκαπέντε τυχαίες παραγωγές υπό την σκιά ενός άλμπουμ. Θα μπορούσα να γράφω ώρες για αυτό το release αλλά πρέπει να επιγκεντρωθώ στα βασικά: Σε γενικές γραμμές το album είναι αρκετά «σκοτεινό», σε ορισμένα κομμάτια εκφράζει μια θλίψη, παρόλα αυτά θα βρείτε και πιο upbeat κομμάτια, όπως το ‘The Way Home’. Επίσης για εσάς που έχετε ανάγκη από πιο groovy και tribal ήχους, κομμάτια σαν το ‘Raw Defined’ και το ‘Born in the Backwoods’ θα σας αφήσουν κάτι παραπάνω από ευχαριστημένους. Η συμμετοχή των Kim Ann Foxman, Jasmina Vico και Cevin Fisher στα φωνητικά είναι το κερασάκι στη τούρτα. Ο καθένας τους ταιριάξε απόλυτα με το ύφος του album και σε όλες τις περιπτώσεις τα φωνητικά δεν επισκίασαν την παραγωγή, ούτε η παραγωγή τα φωνητικά. 10/10 για το Rising & Falling που κυκλοφορεί από την εταιρεία των εν λόγω κυρίων, Olmeto Recordings, από τις 22 Οκτωβρίου σε CD και digital.

At times I feel as if there is some kind of saturation when it comes to production, but, fortunately, albums like this one prove me wrong.

Rising and Falling is the fourth album of Layo Paskin and Matthew Benjamin, the dynamic duo also known as Layo & Bushwacka. Six years after their last album, they decided to make a comeback, creating 15 tracks that will absolutely stun you. These guys are showing off their undoubted strength and their impeccable talent in production. Electronica, ambient, Tech House, Techno, they‘re all included in this project. Nonetheless, I‘d like to underline the fact that these tracks do have a common denominator. They are not just fifteen productions with different attributes gathered together by chance.

I could write about this release for hours, but I‘ll have to focus on the basics: Generally speaking, the album is rather “dark”, expressing some sort of sorrow, although you will find upbeat tracks in there as well, such as ‘The Way Home’. For those who need groovy and tribal sounds, tracks like ‘Raw Defined’ and ‘Born in the Backwoods’ surely won’t let you down. Vocals by Kim Ann Foxman, Jasmina Vico and Cevin Fisher are the finishing touch. Each one of them matched perfectly the style of the album, and in all cases the production did not overshadow the vocals, neither did the vocals outshine the production.

10/10 for Layo & Bushwacka‘s Rising & Falling, released on the 22nd of October, 2012, by their own label, Olmeto Recordings. Available in CD and digital.

John Papastilianos USM 17

Μαρία Πανοσιάν – X Ray ( Passive Front Records )

Ακούγεται πολλές φορές ότι ο δρόμος του μοναχικού δημιουργού είναι δύσκολος. Αυτό στα σίγουρα δεν ισχύει στην περίπτωση της Μαρίας Πανοσιάν. Και όχι μόνο επειδή έχει την ευκαιρία και την τιμή να συνεργάζεται κάθε φορά με ανθρώπους της απολύτου επιλογής της αλλά και τους καλύτερους που θα μπορούσαν να προσφέρουν στον ηχητικό συναισθηματικό καμβά που η Πανοσιάν έχει επιλέξει ως δρόμο ροής της έκφρασης της. Μια δημιουργός που μας συστήθηκε με έναν γενναίο δίσκο σε επίπεδο ηθικής και αισθητικής πριν από 1,5 περίπου χρόνο διότι επέλεξε έναν δρόμο που στην Ελλάδα δεν έχει πολλούς θιασώτες (τουλάχιστον στο στρατόπεδο των μουσικών/συνθετών). Αυτόν της πιανιστικής οδού όπου οι συνθετήτες και τα ηλεκτρονικά συνηγορούν και με την προσθήκη επιλεγμένου προσεκτικά λόγου σε σημεία, συναρμολογούν ένα συναισθηματικό τοπίο μουσικής στοχαστικότητας. Η Πανοσιάν στo Πατώματα Βρεγμένα (OnAir Music/2011) παρέθεσε 15 συνθέσεις όπου το πιάνο (από την ίδια τη δημιουργό) ήταν το κυρίαρχο όργανο και γύρω από αυτό κινήθηκαν οι υπόλοιπες ηχητικές και λεκτικές συνισταμένες του δισκου. Οι κριτικές ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικές από νεώτερους μουσικοκριτικούς του χώρου : «Με την ερμηνεία της στα συγκεκριμένα τραγούδια σφραγίζει μάλιστα τον δίσκο με τη δωρικά συναισθηματική χροιά της φωνής της, αλλά και με την αυθεντικότητα της πρόθεσής της. Στα Πατώματα Βρεγμένα, η Πανοσιάν επιλέγει τον δρόμο της λιτότητας. Διαπερνώντας παρ’ ολίγον αλώβητη τη στενωπό του μινιμαλισμού, καταφέρνει με την υποβολή των συναισθημάτων να καταθέσει ένα άλμπουμ με συνεκτικότητα…» Χρυσάνθη Φολτοπούλου- Avopolis.gr …Όσο και από βετεράνους της μουσικής δημοσιογραφίας όπως ο Αλέξης Βάκης που έγραψε στο Δίφωνο ότι «Η παραγωγή που υπογράφεται από κοινού με τον Παναγιώτη Χούντα είναι σφιχτοδεμένη, έχει αρχή, μέση και τέλος και φανερώνει μια νέα δημιουργό που ξέρει καλά τι θέλει να εκφράσει, αλλά και πώς να το εκφράσει…» … όλα λοιπόν τα παραπάνω δείχνουν ότι η Πανοσιάν παράγει έργο και μουσική που πηγαίνουν πέρα από ηλικιακές φόρμες ακριβώς επειδή έχει τη δυναμική του συνθέτη που δε μένει στα στεγανά όχι μόνο της ηλικίας του αλλά ούτε καν του φύλου του. Μεγάλο προσόν που πιστοποιήθηκε και στις κριτικές συναυλιών της όπως η παρακάτω του Σταμάτη Λεόντιου στο Avopolis.gr για την εμφάνιση της στο Baumstrasse την ίδια χρονιά κυκλοφορίας του ντεμπούτο δίσκου της Πατώματα Βρεγμένα: “Το project της Μαρίας Πανοσιάν είχε λοιπόν ζουμί, κυρίως γιατί η μουσική της έχει ζουμί. Φεύγοντας προς την έξοδο θέλεις να την ξαναδείς. Το άγχος της και το τσαλαβούτημά της στην πρώτη παρουσίαση του έργου της κάποιες φορές δεν την άφησαν να δέσει το γλυκό της. Θέλεις όμως να την ξαναδείς γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι μπροστά σου συστήνεται μία καλλιτέχνης η οποία έχει καταφέρει να αφουγκραστεί πολλά. Δημιούργησε προσμονή η Πανοσιάν στο Baumstrasse για την καλλιτεχνική της διαδρομή. Κι εσύ δεν έχεις παρά να την περιμένεις με αγωνία την επόμενη φορά…»

18 URBANSTYLEMAG

Η αγωνία και η προσμονή λοιπόν αυτών που ήρθαν σε επαφή με τον πρώτο δίσκο της Μαρίας Πανοσιάν είναι δεδομένη. Γι αυτό και έχει ενδιαφέρον οι δρόμοι που ανοίγει με την κυκλοφορία ενός ep με τίτλο X-Ray από την εγγλέζικη Passive Front Records. Τρεις καινούργιες συνθέσεις από την Πανοσιάν που λειτουργούν ως προπομπός για την νέα ολοκληρωμένη δισκογραφική της δουλειά. Σε αυτές τις τρεις καινούργιες συνθέσεις βρίσκουμε ένα άνοιγμα της Πανοσιάν προς μινιμαλιστικές λογικές αλλά με την νεωτεριστική ματιά όπως αυτή έχει δοθεί την τελευταία δεκαετία από καλλιτέχνες όπως ο Graig Amstrong. μια επίμονη pop λογική που συμβαδίζει με electronica και κλασσικής παιδεία δρόμους. Τo Love Letter from a polymorph καταρχήν με την παρουσία της Νεφέλης Παπαδάκη σε ένα σύντομο αλλά χαρακτηριστικό spoken word ( σε ποίηση της ιδίας), το στοιχειωτικό Under Your Basement με το επίπονο επαναλαμβανόμενο ριφ του πιάνου στην αρχή του υπογραμμίζει αυτό ακριβώς που υπονοεί ο τίτλος, το υπόγειο και βαθύ συναίσθημα που επιβιώνει κάτω από κάθε ανθρώπινη/συναισθηματική κατασκευή, ενώ τέλος το (ομότιτλο του ep) X-Ray για άλλη μια φορά μας παρουσιάζει την εμβριθή δημιουργό σε μια σύνθεση όπου ένα από τα πλέον αγαπημένα της μουσικά ιδιώματα (όπως έχει γίνει αντιληπτό και από την πρώτη της κυκλοφορία) κάνει την εμφάνιση του. Το (σύγχρονο) trip hop οδηγεί σε μια μινιμαλιστική ελεγεία όπου για άλλη μια φορά διαφαίνεται ο βαθύς συναισθηματικός χαρακτήρας της μουσικής της Πανοσιάν. Δεν έχουν σημασία πάντα τα λόγια σε επίπεδο συναισθημάτων. Η Μαρία Πανοσιάν για άλλη μια φορά φέρνει τον ήχο έμπροσθεν και αφήνει τις νότες να μιλήσουν για το ελλοχεύων συναίσθημα, για τη διάρκεια της (όχι μόνο ερωτικής) αγάπης και την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχής. Το X Ray όσο και αν φαίνεται δύσκολο σαν αποστολή καταφέρνει μέσα στα 12 περίπου επτά του να το επιτύχει. Περισσοτερες πληροφοριες στο : www.mariapanosian.com www. passivefrontrecords.com www.soundcloud.com/mariapanosian Επικοινωνια : panosianmaria@gmail.com Αγορά cd στο amazon.com , itunes, juno.co.uk , beatport.com κλπ Αλέξανδρος Γερασίμου

music echoe

The Sound Of Everything Deep The Deep House sublabel of The Sound Of Everything Records A&R by Prosis Roster includes Prosis, Pablo Fierro, Mauro B & Gerard C, Edmund, Solunamanalia, Rishi K., Kimozaki, G Spice, Christos Fourkis, Nick Devon, Theo Tag, Thanos T, Sol Element, Nikos Stratakos, Milto Serano, Dontknower, Zero Distance, Jordan Sid, 4 Da People, djSaint, Mr. Mario, Roni Iron and more.

Prosis, a hot name in international Deep House scene at the moment, having remixed many great artists such as Pablo Fierro, Sendos Fuera, J&m Brothers & Metodi Hristov to name a few, has also been a popular artist of The Sound Of Everything Records. In early 2012 Prosis compiled for The Sound Of Everything Records an ultra deep mix called Love Waves, featuring 11 exclusive and previously unreleased tracks by Pablo Fierro, G Spice, Mauro B & Gerard C, Solunamanalia, Nick Devon and other talented deep house producers from around the world.

Thanks to this project TSOE decided to focus on deep house as far as their dance repertoire is concerned. Although The Sound Of Everything is a record label, which aims at covering the whole spectrum of contemporary sounds, regardless of genre (hence the name The Sound Of Everything), they thought that their recent focus on deep house would work better if they launched a separate imprint specialized in deep house. Hence “The Sound Of Everything Deep” was born in June 2012, and its godfather Prosis took over the A&R for the new sublabel!

A new “home” is now available for all of TSOE’s deep house family!

Useful Links http://www.beatpor t.com/label/the-sound-of-everythingdeep/27136 http://soundcloud.com/thesoundofeverything-deep http://www.facebook.com/thesoundofeverythingdeep http://youtu.be/K6dI1ENQWTA

USM 19

Day Zero – Sound Of The Mayan Spirit Compiled By Damian Lazarus ( Crosstown Rebels )

Mario Basanov ‘Journey’ ( Needwant )

Ο Damian Lazarus, στην πρώτη γραμμή της Crosstown Rebels και περιβόητος για την ιδιότυπη φύση του, αναλαμβάνει το νέο τολμηρό Day Zero project. Την 20ή και 21η Δεκεμβρίου στήνει ένα φεστιβάλ στην ηλιόλουστη Playa del Carmen στο Μεξικό, για το κλείσιμο ενός σπουδαίου κύκλου για τον κόσμο έτσι όπως περιγράφεται από τον αρχαίο πολιτισμό των Μάγια.

Στο album ‘Journey’, με τα 16 κομμάτια του ο Basanov αποκαλύπτει νέες και αποκλειστικές ηχογραφήσεις με τις φωνές καλλιτεχνών που τον «έσπρωξαν» στη δημοσιότητα, όπως ο Jazzu στην κομψή ατμόσφαιρα του ‘Under Your Feet’ και ο Stee Downes στο πιο ζωηρό ‘Say What You Want’, να «παίζει» ανάμεσα στα φωνητικά και τα synth bass lines με ένα τρόπο μαγικό.

Για να «τιμήσει» αυτό το αινιγματικό event, ζήτησε από δεκατρείς καλλιτέχνες να δώσουν από ένα νέο κομμάτι για μια special Day Zero συλλογή. Οι φίλοι και συνάδελφοί του ανταποκρίθηκαν στην πρόκληση συνεισφέροντας στη σημαντική αυτή συλλογή, με επιμέλεια από τον ίδιο το Damien Lazarus.

Ο Basanov συγκεντρώνει πολλούς ταλαντούχους μουσικούς γι’ αυτή την πολυαναμενόμενη, άριστα προσεγμένη δουλειά: από την αυθεντία στα κρουστά, Rahjwanti, για το υπέροχο ‘Slip Away’, στη ζωηρή Miss Bee και στη θερμή Athena Radford για το «υμνώδες» ‘Like A Child’.

Damian Lazarus, the infamous for his idiosyncratic nature, Crosstown Rebels spearhead embarks on a daring new project with Day Zero. On the 20th and 21st of December, 2012, he will be staging a festival in sun-soaked Playa del Carmen, Mexico, that will celebrate the momentous end of this world cycle, as decreed by the ancient Mayan civilization.

To commemorate this enigmatic event he asked thirteen artists to create a new track for a special Day Zero compilation. His peers and comrades stepped up to the challenge by contributing to this momentous collection compiled by Damian Lazarus.

Odisseas Panierakis

Τα φρέσκα κομμάτια που μας δίνει επανεξετάζουν κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του με σπάνια versions που έγιναν ειδικά για το album, όπως το ‘We Are Child of Love’ και το ‘Lonely Days’, με το τελευταίο να κλείνει το album με ένα «επικό» ύφος, σε παραλληλία με μια σύγχρονη μπαλάντα του Prince. Οι σταθερές και ποιοτικές τεχνικές παραγωγής του, εκφράζουν ένα στυλ καλαίσθητο και ταυτόχρονα αινιγματικό. Η μουσική του κινείται άνετα από τα πλαίσια της deep house, broken beat, nu jazz και disco, μέχρι και τα πιο «σκοτεινά» εδάφη της acid και της electro.

In his 16 track album ‘Journey’, Basanov exposes new and exclusive recordings featuring the vocalists that brought him to the limelight, such as Jazzu taking root in the elegant atmospheres of ‘Under Your Feet’ and Stee Downes who is featured in the more buoyant ‘Say What You Want’, shooting punches through the vocal lines and spinning magic within its synth bass lines.

Basanov gathers many talented musicians for his long awaited polished full length, from the percussive master Rahjwanti for the graceful ‘Slip Away’, to the feisty Miss Bee and sultry Athena Radford for the anthemic ‘Like A Child’.

These fresh offerings sit alongside, revisit some of his biggest tracks to date with rare versions made especially for the album, such as ‘We Are Child of Love’ and ‘Lonely Days’, the latter closing the album in epic style, parallel to a modern day Prince ballad. His consistent and quality production techniques express a style that is both elegant and enigmatic. His music sits as comfortably in the worlds of deep house, broken beat, nu jazz, disco, as it does in the darker territories of acid and electro.

Odisseas Panierakis

22 URBANSTYLEMAG

music echoe

We Love Detroit

Compiled By Derrick May & Jimmy Edgar ( We Love ) Οι επιλογές του Derrick May ρίχνουν φως σε κεντρικά σημεία του σχηματισμού της techno. Με «δάσκαλους» του είδους, κλασσικούς που όμως παραμένουν επίκαιροι αλλά και με σύγχρονους καλλιτέχνες που μπήκαν πρόσφατα στο παιχνίδι, το «δικό του» Detroit ζητά απεγνωσμένα μια αλλαγή όμως έχοντας παράλληλα μια εκρηκτική ενέργεια. Από την άλλη, ο Edgar μας αποκαλύπτει μια νέα αρχή για την πόλη. Τα κομμάτια που επιλέγει είναι «μεγάλα», αδιαμφισβήτητα δυνατά, «ωμά» και τραβάνε το ενδιαφέρον μας αφού ακόμα δεν έχουν ακουστεί.

Derrick May’s selection throws light on pivotal moments in the formation of techno. Featuring masters and classics that are still relevant today (Carl Craig and KiNK) and tracing contemporaries that have come into the picture, his own Detroit, desperate for change, is bursting with energy. In contrast, Edgar uncovers a new dawn for the city. His chosen tracks are still potent and raw but also major as yet unheard.

Odisseas Panierakis

USM 23

artist

Interview. Odisseas Panierakis (od.panierakis@urbanstylemag.gr)

interview with | συνεντευξη

LOCO DICE Καταφέρνει να ξεχωρίζει σε μια εποχή που λόγω πληθώρας επιλογών με δυσκολία διακρίνεις το καλό από το μέτριο- πράγμα αναπόφευκτο δεδομένου του μεταβατικού σταδίου από την αγνή αναλογική εποχή στην πληθωρική ψηφιακή. Θα μπορούσα να πω με ευκολία πως ανήκει στο Top 5 των καλύτερων DJs του πλανήτη. Ευθύς, περνάει αβίαστα αυτό που νιώθει στο εκάστοτε κοινό, πάντα με σεβασμό στις επιρροές του και με διορατικότητα όσον αφορά στις δυσκολίες που κρύβει ο κλάδος του «διασκεδαστή».

Μαζί με τον πρωτοπόρο Richie Hawtin ανέλαβαν την ευθύνη να μεταδώσουν τις γνώσεις τους και την εμπειρία τους στο κοινό της Αμερικής μέσω σεμιναρίων και εμφανίσεων που σκοπό έχουν να μυήσουν το Αμερικανικό κοινό σε αυτό που λέμε “πραγματική” ηλεκτρονική μουσική σκηνή. Ο τίτλος του project τα λέει όλα. CNTRL: Beyond EDM. He stands out during times of massive quantity of choices and options, which make it hard to tell the good from the mediocre. Although this is inevitable -considering the transition from the purely analogue era to the exuberant digital one- he still manages to be unique. One could easily say that he is one of the 5 best DJs on the planet.

Always respectful to his influence, insightful about the difficulties of being an entertainer, he communicates what he feels to each crowd, directly and effortlessly.

Along with the pioneer Richie Hawtin, they have undertaken the project of transmitting their knowledge to the American crowd, by launching a series of seminars and parties. The purpose is to initiate the American dancefloors to what we call “real EDM”. The title of this project says it all: CNTRL: Beyond EDM. 26 URBANSTYLEMAG

music echoe

How did you come up with the name “Loco Dice”?

It all started with “dice” when I was a kid. Apparently I used to play with dices and my grandfather started to call me Dice. Many years later I tried to get the sign from a well known club in Ibiza and while I was on the roof, the security screamed something like “Loco, loco, come down!” while my friends were like “Dice, Dice, come down!”

That night Loco Dice happened.

Do you have other musical influences besides Hip-Hop? Yes! There is so much great music out there, and I am not stuck to one sound.

Tell us a few things about ARTIST ALIFE and Desolat...

Artist Alife is management and booking agency that I run with my partner Tom Preuss. With Artist Alife we provide kind of infrastructure for all needs of an artist. Desolat is a record label. I receive and play so much music and lots of it would remain unreleased or unheard without the label. There I can release dance music that I like and that works on my dance floors.

What criteria do you use for choosing releases for Desolat?

Most important is my feeling for the tune. I test it on the road, see how it works, but on top comes always a story, my personal relation to it, the way how the music found me. I don’t care about trends, it’s a personal affair.

What artists should we look out for? Have you spotted any promising newcomers?

There is our crew: tINI, Hector, Guti, Livio & Roby, Yaya, Martin Buttrich, Pulshar (...) constantly delivering goods, and there are lots of really good newcomers who move forward with huge enthusiasm. Some of them you can find on Desolat.

Πώς προέκυψε το όνομα “Loco Dice” ; Ξεκίνησε με το “dice” (ζάρι) όταν ήμουν ακόμα παιδί. Προφανώς συνήθιζα να παίζω με ζάρια και ο παππούς μου άρχισε να με φωνάζει Dice. Πολλά χρόνια αργότερα προσπάθησα να ανέβω στη μαρκίζα ενός πολύ γνωστού club στην Ibiza και ενώ ήμουν στην οροφή, ο υπεύθυνος ασφάλειας μου φώναξε «Τρελέ, τρελέ (Loco), κατέβα κάτω!», ενώ οι φίλοι μου φώναζαν «Dice, έλα κάτω!». Εκείνη τη νύχτα ‘συνέβη’ το Loco Dice. Έχεις κάποιες άλλες μουσικές επιρροές εκτός από τη Hip Hop; Ναι! Υπάρχει τόση πολλή καλή μουσική εκεί έξω οπότε δεν είμαι προσκολλημένος σε έναν ήχο. Πες μας κάποια πράγματα για την Artist Alife και τη Desolat…

H Artist Alife είναι το πρακτορείο που διατηρώ με το συνεργάτη μου Tom Preuss, αναλαμβάνει management και bookings. Η Desolat είναι δισκογραφική εταιρεία. Η μουσική που φτάνει σε μένα και που παίζω είναι τόση πολλή, που δίχως τη δισκογραφική ένα μεγάλο μέρος της θα έμενε ακυκλοφόρητο ή στην αφάνεια. Με τη Desolat μπορώ να κυκλοφορήσω dance μουσική που μου αρέσει και που ταιριάζει με αυτή που παίζω. Με ποια κριτήρια διαλέγεις releases για τη Desolat; Το πιο σημαντικό είναι το feeling που έχω για το κομμάτι. Στην πορεία το τεστάρω, βλέπω πώς «κυλάει», όμως τελικά, πάντα υπάρχει μια προσωπική σχέση μ’ αυτό, μια ιστορία για τον τρόπο με τον οποίο «με βρήκε» η μουσική. Είναι προσωπική υπόθεση για μένα, δε μ’ ενδιαφέρουν οι τάσεις. Σε ποιους καλλιτέχνες θα συνιστούσες να έχουμε στραμμένη την προσοχή μας; Έχεις εντοπίσει κάποιους νέους, πολλά υποσχόμενους; Το crew μας συμπεριλαμβάνει τους εξής: tINI, Hector, Guti, Livio & Roby, Yaya, Martin Buttrich, Pulshar, οι οποίοι συνεχώς μας δίνουν πολύ καλό υλικό. Επίσης υπάρχουν πολλοί πρωτοεμφανιζόμενοι που είναι πραγματικά καλοί και χαράζουν πορεία με τεράστιο ενθουσιασμό. Μπορείτε να βρείτε μερικούς από αυτούς στη Desolat.

USM 27

How was this past season in Ibiza? We were listening to people talking about the global economy crisis and that Ibiza’s tourism will drop a lot.

How would you describe this season?

The season was quite good, there were lots of new nights, diversity in music and so on. My residency on the Cocoon Amnesia terrace was always packed, I had inspiring guests, and I’m looking forward to being back next year.

And now Cntrl: Beyond EDM. You’ve already started a massive North American tour with Richie Hawtin. What’s your goal by these seminars and parties?

Richie and I always talked about the situation in the USA, we play there a lot and witnessed the “birth” of the term EDM there. But there is so much more beyond that, and we want to tell that story, bring our music and our scene to the wider audience, inspire and be inspired.

Πώς ήταν η σεζόν που πέρασε στην Ibiza; Πώς θα την περιέγραφες; Ακούσαμε πολλούς να λένε πως η παγκόσμια οικονομική κρίση θα επηρεάσει πολύ τον τουρισμό και εκεί… Η σεζόν ήταν πολύ καλή, πολλές νέες βραδιές με ποικιλία στη μουσική και ούτω καθεξής… Το Cocoon Amnesia όπου έπαιζα ήταν πάντα γεμάτο, κι οι guests που είχα αποτελούσαν πηγή έμπνευσης. Ανυπομονώ να επιστρέψω ξανά τον επόμενο χρόνο. Και τώρα Cntrl: Beyond EDM. Έχεις ήδη ξεκινήσει ένα τεράστιο tour στη Βόρεια Αμερική με το Richie Hawtin, το οποίο περιλαμβάνει μια σειρά από σεμινάρια και parties. Ποιος είναι ο απώτερος στόχος σου σχετικά με αυτά; Ο Richie κι εγώ πάντα συζητούσαμε για την κατάσταση στις ΗΠΑ, παίζουμε πολύ εκεί και υπήρξαμε μάρτυρες της «γέννησης» του όρου ‘EDM’. Όμως υπάρχουν τόσα πολλά πέρα απ’ αυτό και θέλουμε να την πούμε αυτή την ιστορία, να φέρουμε τη μουσική και τη σκηνή μας στο ευρύτερο κοινό, να δώσουμε και να πάρουμε έμπνευση. Πιστεύεις πως εκεί η «πραγματική» σκηνή μπορεί να είναι τόσο ελκυστική όσο κι η Αμερικανική; Πολλοί διεθνείς καλλιτέχνες κάνουν παράπονα και υποστηρίζουν πως είναι «δήθεν» (η Αμερικανική σκηνή) και πως καταστρέφει την αγνότητα της ηλεκτρονικής μουσικής. Εσύ πώς τοποθετείσαι πάνω σ’ αυτές τις δηλώσεις; Τι θα μπορούσα να πω για τέτοιες δηλώσεις;! Ας πούμε πως σαν ποδοσφαιριστής, δεν μπορείς να παραπονιέσαι για το μπάσκετ. Είναι διαφορετικά αθλήματα. Πες μας τη γνώμη σου για το ελληνικό κοινό. Το κοινό είναι τεράστιο! Όλα αυτά τα χρόνια έχω κάνει τόσους πολλούς φίλους στην Ελλάδα, είμαι πάντα χαρούμενος όταν επιστρέφω. Τέλος, θα θέλαμε να μοιραστείς μαζί μας το δικό σου Top5 των καλύτερων κομματιών όλων των εποχών! Πολύ θα το ήθελα, όμως είναι αδύνατο. Απλά η ποσότητα της μουσικής γύρω μου είναι υπερβολικά μεγάλη. Θα μπορούσα εύκολα να ονομάσω τον αγαπημένο μου ποδοσφαιριστή, όμως δεν ήταν αυτή η ερώτηση.

28 URBANSTYLEMAG

Do you believe that the “real” scene can be as appealing as the American EDM scene? Many international artists complain about them being fake and destroying the pureness of electronic music. What’s your position on this statement?

What should I say about such statements?! Let’s say that as a football player, you can’t complain about basketball. They are different sports.

Tell us your opinion about the Greek audience.

The audience is massive! During all those years I met so many Greek friends, and I’m always happy to be back.

Finally I want you to share with us your top5 tracks of all time!

I would love to, but it’s impossible. There is simply overwhelming amount of music around me. I could easily name one football player, but that wasn’t your question.

music echoe

artist

Interview. Panos Karatzas (p.karatzas@urbanstylemag.gr)

GREEK STUFF interview with | συνεντευξη

FOG & ARARA

O Αχιλλέας και ο Νίκος- aka Fog & Arara- είναι από εκείνους τους καλλιτέχνες που διαψεύδουν την προκατειλημμένη άποψη πως η Ελλάδα έχει έλλειψη ταλέντου και πρωτοπορίας.

Achilles and Nikos- aka Fog & Arara- are of those artists who disprove the biased notion that Greece lacks of talent and originality.

30 URBANSTYLEMAG

music echoe First of all I‘d really like to know, where do the names you use, Fog and Arara, derive from?

Fog: I am lucky enough to enjoy the view of a big lake from my garden, just outside my house in beautiful Corfu. Sunday morning, sunrise, hosting an after with a few good friends, a big hangover, good music, under the mystical veil of the morning fog. It’s an image carved deep, like a screenshot from a movie in my mind.

Arara: The name itself came up at the end of last century; it derives from an Indian tribe, the Araras, who live in the depths of the Amazon rainforest in the Brazilian state of Pará. An extremely interesting tribe that is – unfortunately- at the risk of extinction. The last time we came in contact with them was in 1987, when it was found that they knew nothing about jealousy. That feeling and concept was something unknown to them.

You are currently working on your live set. Apart from your already known to us tracks, you’ll be presenting another musical aspect of yours, featuring more jazzy and bossa nova elements. Would you like to tell us more about this project?

F.: Ah, if only that poor live could speak! (Laughs) Now, seriously, maybe this whole delay finally turned out for the best. We just might be having our best time, production-wise, in various sectors and meanings. I (Achilles) think that after a big ‘clearance’ productively but also in terms of music style, I feel ready to make a great groove setup for our live. On the other hand, Nikos, with his great love for IDM, Bossa & Jazzy mood, also because of the band of which he is a member and because of his musical background and education, will undertake the orchestral part of this project.

We wanted to avoid the specific stereotype of 4/4 floor beat live that many artists do, and this is why it took us at least two years to figure out how and what to use for a live of 1,5 hour maximum. I believe it will be more interesting for the listeners if we manage to embody something from both, in the right doses and if we win that bet then maybe people too will see we’re not a band with 90% tooling in our assets.

A.: Jazz and bossa elements were always present in our productions. The material was there, the ideas were there, so the manifestation of all those in live was a natural outcome. We are trying to give another dimension to live, creating something different. This came up mainly due to our own need to express ourselves with different music styles.

My album, titled ‘Let’s Make Waves’ which will soon be released by Quantized Music, will feature a rather jazzy mood.

Αρχικά έχω μια απορία. Από πού προέρχονται τα ονόματα που χρησιμοποιείτε σαν παραγωγοί; Fog: Έχω την τύχη στο σπίτι μου στην πανέμορφη Κέρκυρα να έχω μια μεγάλη λίμνη μπροστά από τον κήπο μου. Ξημέρωμα Κυριακής, μετά από μεγάλο hangover με εκλεκτούς φίλους, σε after κάτω από το μυστικιστικό πέπλο της πρωινής ομίχλης (fog) και με τη συνοδεία καλής μουσικής. Εικόνα χαραγμένη, βγαλμένη από ταινία στο μυαλό μου.

Arara: Σαν όνομα προέκυψε κάπου στα τέλη του προηγούμενου αιώνα και είναι εμπνευσμένο από μια φυλή ινδιάνων, τους Arara, που ζει στα βάθη του Αμαζονίου στην πολιτεία Pará της Βραζιλίας. Μια άκρως ενδιαφέρουσα φυλή που δυστυχώς κινδυνεύει με αφανισμό. Η τελευταία επαφή μαζί τους έγινε το 1987 και διαπιστώθηκε ότι η συγκεκριμένη φυλή δε γνώριζε τι θα πει ζήλια. Ήταν μια έννοια άγνωστη για αυτούς. Αυτή την περίοδο ασχολείστε με το live set σας όπου εκτός από δικά σας κομμάτια, ήδη γνωστά σ’ εμάς, θα παρουσιάσετε και μια άλλη μουσική σας πλευρά με περισσότερα jazz και bossa nova στοιχειά. Μιλήστε μας για αυτό.

F.: Αχ αυτό το δόλιο το live να είχε στόμα να μιλήσει (γέλια). Ίσως τελικά, πέραν της πλακάς, να ήταν και για καλό η όλη αργοπορία . Διανύουμε αυτή την περίοδο την καλύτερη παραγωγικά στιγμή μας σε διαφορετικούς τομείς και προσεγγίσεις. Εγώ (Αχιλλέας) νομίζω ότι μετά από ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα τόσο παραγωγικά αλλά παράλληλα μουσικό- στυλιστικά, νιώθω έτοιμος να στήσω ένα αξιόλογο groove setup για το live . Από την άλλη ο Νίκος με την ιδιαίτερη αγάπη του για IDM, Bossa & Jazzy διάθεση, λόγω και της μπάντας που είναι μέλος , αλλά και φυσικά λόγω της μουσικής παιδείας που διαθέτει, θα αναλάβει το ορχηστρικό κομμάτι του εγχειρήματος αυτού . Θέλαμε να αποφύγουμε ένα συγκεκριμένο στερεότυπο 4/4 floor beat live που κάνουν πολλοί καλλιτέχνες και γι’ αυτό μας πηρέ τουλάχιστον 2 χρόνια μέχρι να καταλήξουμε στο τι και πώς θα χρησιμοποιηθεί για ένα live μιάμισης ώρας max. Πιστεύω ότι θα είναι πιο ενδιαφέρον για τους ακροατές αν καταφέρουμε να ενσωματώσουμε σε σωστές δόσεις κάτι και από τα 2 και αν κερδίσουμε αυτό το στοίχημα τότε ίσως δει και ο κόσμος ότι δεν είμαστε ένα band με 90% tooling στο ενεργητικό του…

A.: Τα jazz και bossa στοιχεία πάντα υπήρχαν στις παραγωγές μας. Το υλικό υπήρχε, οι ιδέες ήταν εκεί, οπότε ήταν φυσικό επακόλουθο να βγει αυτό και στο live. Προσπαθούμε να δώσουμε μια άλλη διάσταση στο live δημιουργώντας κάτι διαφορετικό. Αυτό προέκυψε πρώτα απ’ όλα από τη δική μας ανάγκη να εκφραστούμε με διαφορετικά μουσικά στυλ. Σύντομα θα κυκλοφορήσει το album μου στην Quantized Music με τίτλο ‘Let’s make waves’, που θα είναι σε πιο jazzy ύφος.

USM 31

music echoe Ποσό δύσκολο είναι για έναν παράγωγο να επιβιώσει μέσα στην εποχή που διανύουμε; F.: Αν με ρωτούσες το 2010 θα σου έλεγα πολύ δύσκολο , τώρα πλέον σου απαντώ μάλλον ακατόρθωτο. Δε θα επεκταθώ γύρω από το μαγικό χορό των residents και το κόλλημά τους να μην χάσουν το ξύλινο θρόνο τους γιατί απλά δε μ’ ενδιαφέρει πλέον . Θα πω όμως ότι η βοήθεια που βλέπω και ακούω από τα labels και τα agencies είναι αμελητέα έως μηδενική. Δυστυχώς αν δε γυαλίσεις και φορέσεις το καλό σου προσωπείο και δεν κάνεις ένα τατουάζ μονίμου και καλά attitude, δεν πας παρακάτω . Όπως επίσης δεν παίζει ρόλο το πόσο κάλος παραγωγός είσαι και δεν έχει καμία απολύτως σημασία για να σου έρθουν bookings ή καλά releases. Φυσικά δεν μιλώ προσωπικά για εμάς, δεν μου αρέσει έξαλλου, κρίνω από αυτά που βλέπω και ακούω συζητώντας με άλλους αξιόλογους παραγωγούς που με ενδιαφέρουν και τρέχουν και αυτοί με τη σειρά τους να προλάβουν το πνεύμα της εποχής … Βοηθά πάντως να λες αρκετά «όχι», ακόμα και σε “ φίλους “ του χώρου. Α.: Σε μια εποχή που όλα έχουν γίνει “εμπορεύσιμα”, τα πάντα έχουν γίνει θέμα marketing. Για να μπορείς να επιβιώσεις θα πρέπει να ξέρεις πώς θα πουλήσεις τον εαυτό σου, είτε μόνος σου είτε μέσω κάποιου agency η label. Οι εποχές που μπορούσες να κάνεις καριέρα μόνο με το ταλέντο σου πιστεύω έχουν περάσει. Όσο λυπηρό και αν ακούγεται, δυστυχώς έτσι είναι. Ποια είναι η γνώμη σας για την ηλεκτρονική μουσική σκηνή στην Ελλάδα αυτή την περίοδο; F.: Χμμμ… επίσης επίπονο θέμα αλλά θα είμαι όσο πιο θετικός γίνεται! Είναι σα να λέμε έχουμε τους σπόρους για μια καλή σοδιά αλλά το χωράφι δεν ευδοκιμεί … Προσωπικά νομίζω ότι οι 3 βασικοί λόγοι γι’ αυτό είναι 1ον, η πολιτική των Clubs, 2ον ο κόσμος που ξαφνικά έγινε ειδήμων στο θέμα με αποτέλεσμα στην πλειοψηφία να μην διασκεδάζει και τέλος 3ον, φυσικά εμείς οι ίδιοι που για κάποιο λόγο την είδαμε σταρ σε ένα πλασματικό μικρόκοσμο τόσο ουτοπικό και χωρίς βάθος χρόνου . Έτσι ήλθε και το τελικό χτύπημα, τα υπόλοιπα είναι γνωστά… Φταίει σίγουρα και η κατάσταση της μουσικής βιομηχανίας τα «με ημερομηνία λήξεως» προϊόντα της . Α.: Πιστεύω πως ο Αχιλλέας είναι πιο κατάλληλος για να απαντήσει, μιας κι εγώ λείπω χρόνια από την Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με πολλούς ταλαντούχους μουσικούς παραγωγούς που όμως υστερεί σε υποδομές. Νομίζω ότι δεν υπάρχει η κουλτούρα που θα μπορούσε να υποστηρίξει και να αναδείξει την ηλεκτρονική μουσική στην Ελλάδα. Αν δεν ήσασταν μουσικοί τότε τι θα ήσασταν; F.: Δεν ξέρω για το Νίκο, εγώ ίσως κριτικός ταινιών, ή ίσως κάτι σχετικό με την φωτογραφία ή με art&design. Α.: Μπορώ να σου πω ακριβώς τι θα ήμουν (γέλια). Graphic designer & 3D animator. Αυτό άλλωστε σπούδασα πρώτα. Μου είχε γίνει πρόταση να εργαστώ μόνιμα στην εταιρεία όπου έκανα την πρακτική μου πριν καν τελειώσω τις σπουδές. Τελικά όμως το πάθος υπερίσχυσε τις λογικής. Σας ευχαριστώ παρά πολύ για τον χρόνο σας.

F&A: Εμείς ευχαριστούμε για τον χώρο που παραχωρήσατε και συγχαρητήρια για την συνεχή προώθηση Ελλήνων καλλιτεχνών.

32 URBANSTYLEMAG

How difficult is it for a producer, to survive in the times we live in?

F.: If you asked me in 2010 I’d reply saying it’s very difficult. Now I’ll just say “impossible”. I won’t elaborate on the ‘magical dance’ of the resident DJs and their obsession with their decks as if they were wooden thrones, because the matter simply doesn’t interest me anymore. But I can tell you for sure that the assistance (from labels and agencies) I see and hear about is insignificant or even nugatory. Unfortunately, if you don’t polish your ‘mask’ and wear it along with an attitude, you can’t go very far. Even if you’re a good producer, it doesn’t really matter and it’s irrelevant to how many bookings or releases you’re gonna get. Of course, I’m not talking about us, I don’t like that anyway, I speak judging from what I see and hear when talking with important producers whom I like and who also ‘run’ to catch up with our times. Saying ‘no’, though, is quite helpful, even when it comes to ‘friends’ from inside the scene. Α.: In an era when everything is merchantable, it’s all a matter of marketing. In order to survive you have to know how to ‘sell’ yourself (as in promote yourself) on your own as well as through some agency or label. The times when you could pursue a career counting only on your talent, are long gone. Sad but true.

What is your opinion about Greek EDM scene?

F.: Hmm…another ‘painful’ issue but I’ll try to be positive! Let’s say, it’s as if we have the seeds for a very good crop but the field won’t flourish… Personally I think that the three main reasons for that are 1st , the policy of the clubs, 2nd, the crowd, everyone’s now an ‘expert’ and the majority has stopped having fun and 3rd, of course ourselves, we started acting like rock stars in a fictional micro-world, utopic and ephemeral… That was the finishing touch, the rest is well known… Surely, the music industry and its expiring products are to blame too. Α.: I think Achilles knows best what to answer to this, as I don’t live in Greece for quite some time now. Greece is a country with a lot of talented producers, but it lacks infrastructure. I reckon it hasn’t got the appropriate culture to support and promote the EDM scene.

If you weren’t musicians, what would you be?

F.: I don’t know about Niko, maybe I’d be a movie critic or perhaps something related to photography or art&design. Α.: I can tell you exactly what I’d be (laughs). Graphic designer & 3D animator. That’s what I’ve studied anyway. Before I had even completed my studies, I was offered a position in the company where I did my internship. But passion overcame logic after all.

Thank you so much for your time!

F&A: We thank you for the space you gave us and congrats on the constant promotion of Greek artists!

artist

συνεντευξη. αλεξανδροσ γερασιμου (ALEX@URBANSTYLEMAG.GR)

interview with | συνεντευξη

SIMON BLOOM Προσεγγίζοντας τη μουσική με το κοίταγμα ενός «θολού φεγγαριού» Ομολογώ ότι με ξάφνιασε η είδηση της καινούργιας δισκογραφικής δουλειάς του Simon Bloom, aka Συμεών Νικολαΐδη, ενός ανθρώπου με ιδιοσυγκρασία που ξεχωρίζει. Αυτό γιατί δεν σκέφτεται … «ελληνικά» ή τουλάχιστον δεν λειτουργεί με τους όρους που θέλουν οπωσδήποτε να επιβάλλουν πολλοί Έλληνες δημιουργοί. Παραμένει φειδωλός και προσηλωμένος σε αυτό που ξέρει να κάνει πολύ καλά, να παίζει, να συνθέτει και να γράφει μουσική. Πολυτάλαντος και εφευρετικός καλλιτέχνης που όμως δε σκορπά την ευφυΐα του δεξιά και αριστερά, ούτε κυκλοφορεί δίσκους απλά για να δίνει το παρόν.

Γιος του σπουδαίου Έλληνα σκηνοθέτη Νίκου Νικολαΐδη, πολυπράγμων και πολυάσχολος καλλιτέχνης, ο Συμεών ασχολήθηκε με τη μουσική από πολύ μικρός, με τα ακούσματα και τις επιρροές να περνούν από νωρίς στο DNA του. Ξεχώρισε με τις πρώτες του εμφανίσεις, αρχικά ως μουσικός και αργότερα επιπλέον ως συνθέτης. Δουλεύει τα δικά του projects και ενίοτε τα παρουσιάζει και επί σκηνής. Εδώ παρουσιάζει την τρίτη κατά σειρά δισκογραφική του δουλειά, με τα υπνωτικά blues να μπλέκονται γλυκά με το θολό φεγγάρι, τα new hippy στοιχεία να ανταμώνουν τις ψυχεδελικές κιθάρες, με τους funky, smooth ρυθμούς να συναντούν folk-reggae κομμάτια. Ιθύνων νους της δισκογραφικής «Restless Wind» τα τελευταία δύο περίπου χρόνια και ηχολήπτης στο Shakti Studio -την πόρτα του οποίου έχουν περάσει αρκετά αξιόλογα και ενδιαφέροντα συγκροτήματαμας «ξεναγεί» στα άδυτα ενός θολού φεγγαριού, ενός “Hazy Moon”, όπως ονομάζεται το τελευταίο του στουντιακό πόνημα…

34 URBANSTYLEMAG

music echoe

Ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική πριν από…

23 χρόνια. Αγόρασα drums και έκανα τα πρώτα μαθήματα. Έξι μήνες μετά ήμουνα και στην πρώτη μπάντα, τους Stone Dead. Παίζαμε... rock. Σιγά- σιγά μετά τα 19 μου μπήκα και στην ηχοληψία. Τότε έγραψα και τους πρώτους στίχους. Επέστρεψες στη δισκογραφία με μια ιδιαίτερη κυκλοφορία με την ονομασία “Hazy Moon”. Μίλησε μου για το υλικό αυτής της δουλειάς. Το υλικό αυτό προέκυψε μέσα από μία περίοδο θλίψης και αγανάκτησης. Αισθάνομαι ότι έχω χάσει αρκετούς ανθρώπους στην ζωή μου. Φυσικά όχι πάντοτε από το θάνατο. Η έλλειψη των ανθρώπων που αγαπώ είναι βαθιά και δεν θα μπορούσα να την αντιμετωπίσω παρά μόνο μέσω της μουσικής. Ευτυχώς υπάρχουν και λίγα αγαπημένα πρόσωπα που είναι ακόμα κοντά μου. Για μένα, έφτιαξα μουσική για να με βοηθήσει να βγω από την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν. Και πραγματικά με βοήθησε. Μετά από αυτό μπόρεσα να δω τα πράγματα λίγο πιο ξεκάθαρα, λίγο πιο ευχάριστα και να μην αφήνω τη νοσταλγία να πονάει τόσο πολύ. Πώς προέκυψε ο τίτλος της τελευταίας σου δισκογραφικής εργασίας; Νομίζω ότι ο τίτλος είναι ένας καθρέφτης της ψυχολογίας που με διακατείχε εκείνη τη στιγμή. Του πώς αισθανόμουνα. Κρύος, άδειος, χίλια μίλια μακριά από όλους. Hazy. Ποιές είναι οι μουσικές που σε συγκινούν περισσότερο; Ποιούς δίσκους ξεχώρισες τελευταία; Η μουσική που μου αρέσει περισσότερο είναι αυτή που σε φτιάχνει με τον ήχο της και την ατμόσφαιρα της. Συνήθως είναι παραγωγές στις οποίες μηχανικοί, παραγωγοί, μουσικοί έχουν καθίσει με ανοιχτό μυαλό να βγάλουν ένα μουσικό κομμάτι. Τέτοια συλλογική προσπάθεια εντοπίζεται σχεδόν σε όλες τις προηγούμενες δεκαετίες με απίστευτα και διαχρονικά αποτελέσματα. Νομίζω ότι τελευταία κάτι τέτοιο έχει γίνει πιο δυσεύρετο. Αλλά υπάρχει και ευτυχώς γίνεται ακόμα. Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα και τι σε οδηγεί στο να γράφεις μουσική; Χρειάζομαι κάποιο λόγο για να γράψω μουσική. Πιο μικρός έβρισκα πιο εύκολα λόγο για να γράψω. Τώρα πιο δύσκολα. Αν και πάντοτε υπάρχουν ιδέες δυστυχώς πολλές φορές δεν αξιοποιούνται. Συνήθως λόγω χρόνου. Αυτός ίσως είναι ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που δεν γράφω μουσική κάθε μέρα. Το καθένα έχει τον χρόνο του και τώρα είναι καιρός για άλλα πράγματα. Πώς θα χαρακτήριζες τη μουσική σου, σε ποιο μουσικό είδος θα την τοποθετούσες; Αυτό που μου ταίριαξε περισσότερο και ιδιαίτερα με τον τελευταίο δίσκο είναι τα Space blues. Μίλησε μου για τους μουσικούς που συμμετείχαν σε αυτή τη δουλειά αλλά και για όσους έβαλαν ένα μικρό λιθαράκι ώστε να βγει προς τα έξω το τελικό αποτέλεσμα. Στον δίσκο δούλεψαν λίγα άτομα. Οι περισσότεροι μουσικοί που έπαιξαν είχαν άμεση σχέση με τη τζαζ. Μου άρεσε αυτό και το χρησιμοποίησα για τις ατμόσφαιρές μου. Εκτός από καλούς μου φίλους, συμμετείχαν και οι Faye Brouzaki και May Roosevelt που ένιωθα ότι ταιριάζουν στην ατμόσφαιρα των κομματιών. Μεγάλο ρόλο έπαιξε ο Νίκος Λάμδας που έκανε το mix και το mastering στο studio Kiwi, ενώ οι ηχογραφήσεις έγιναν στο δικό μου studio Shakti.

USM 35

music echoe

Εργαλεία και μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social networking, social media).... Πραγματικά χρήσιμα εργαλεία ή αναγκαίο κακό; Δεν μπορώ να πω ότι χρησιμοποιώ τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης πολύ. Στη σημερινή εποχή είναι σίγουρα χρήσιμα αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την ανθρώπινη επαφή. Ο δίσκος κυκλοφορεί από μια σχετικά νέα εταιρεία στο χώρο με ξεχωριστή φιλοσοφία τη «Restless Wind». Μίλησε μας για αυτό το εγχείρημα και τι σε οδήγησε να δημιουργήσεις αυτό το label. Η Restless Wind δημιουργήθηκε από την ανάγκη αυτού του χώρου για κάτι καινούριο. Υπάρχουν πολύ λίγες δισκογραφικές που ασχολούνται με το είδος της μουσικής που επιθυμούμε να βγάλουμε εμείς σαν Restless Wind. Απαραίτητο στοιχείο για μας είναι η ποιότητα σε ότι βγάζουμε, σημαντικό επίσης και το ύφος της μουσικής. Επιπλέον, θέλουμε τα events στα οποία συμμετέχουμε (οι καλλιτέχνες μας) να είναι άρτια ηχητικά, τεχνικά, αλλά και αισθητικά. Το κοινό που πηγαίνει να ακούσει μουσική πρέπει να έχει κάθε καλό λόγο για να το κάνει. Εμείς θέλουμε να του δημιουργήσουμε μία όμορφη εμπειρία. Σίγουρα, η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας προσθέτει έναν βαθμό δυσκολίας στις προσπάθειες μας, αλλά έτσι ήρθαν τα πράγματα... Αισθάνομαι ότι έπρεπε να προχωρήσω σε αυτό το εγχείρημα ανεξαρτήτως των συγκυριών. Ευτυχώς γνώριζα και 3-4 άτομα που νιώθουνε το ίδιο. Έτσι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε. Για μένα είναι μια από τις πιο σημαντικές επιλογές της ζωής μου και χαίρομαι που τα πράγματα, κατά έναν αρκετά μαγικό τρόπο έχουν έρθει ως εδώ. Και προχωράμε!

Τώρα με τη γενικότερη κρίση που επικρατεί και παίρνει μπάλα και τη δισκογραφία οδηγούμαστε σε ένα γρήγορο ψαλίδισμα της …παραδοσιακής δομής και υπόστασης του cd δηλαδή την αίσθηση του απτού όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα… Πού βλέπεις να πηγαίνουν τα πράγματα σε επίπεδο δισκογραφικών εταιριών στο εγχώριο μουσικό στερέωμα; Όπως ανέφερα και παραπάνω, η κρίση έχει επιβαρύνει τον ήδη δύσκολο δρόμο των δισκογραφικών στην Ελλάδα. Όπως γίνεται παντού για να επιβιώσει κανείς θα πρέπει να ακολουθήσει, έστω και εν μέρει, το ρεύμα, είτε αυτό είναι νέες τεχνολογίες, τάσεις, μέσα... Αυτό δεν σημαίνει ότι μία δισκογραφική θα πρέπει να χάσει την ταυτότητα και την γνησιότητα της. Επιλέγεις ξεκάθαρα να εκφραστείς με ξένο στίχο. Σε απασχολεί καθόλου η ... επιλογή της γλώσσας και πως βλέπεις τη χρήση της δικής μας γλώσσας αλλά και της αγγλικής, στο εγχώριο μουσικό περιβάλλον; Μεγάλωσα με ξένη μουσική ‘50s , ‘60s, ‘70s. Πήγαινα σε ξένο σχολείο, οι περισσότεροι φίλοι μου ήταν ξένοι οπότε ήταν πολύ φυσικό για εμένα να πω τα πρώτα λόγια τραγουδώντας στα αγγλικά. Με την ελληνική γλώσσα δυσκολεύομαι να εκφραστώ γενικότερα. Όπως μου είναι και πιο δύσκολο να ακολουθήσω μουσική με ελληνικό στίχο. Απλά έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσα.

36 URBANSTYLEMAG

Στο σπίτι άκουγα Rock n’ Roll όταν ήμουν μικρός. Για την ελληνική μουσική έμαθα αρκετά αργότερα και ήταν πια αργά. Ακόμα και τώρα, στην Ελλάδα, νομίζω ότι βγαίνουν περισσότερο αξιόλογοι ξενόγλωσσοι δίσκοι, παρά ελληνόφωνοι.Απλά δεν υπάρχει σωστή υποδομή για να βοηθήσει και να αναδείξει αυτούς τους ανθρώπους που έχουν δώσει τον χρόνο και το είναι τους, πολλές φορές κάτω από δύσκολες συνθήκες για να εκφράσουν και να φωνάξουν αυτά που πιστεύουν. Ακούει κανείς; Is anybody out there? Αν σου έλεγα να κρατήσεις ένα τραγούδι ή ένα στίχο από αυτή τη δουλειά ποιό θα ήταν αυτό; Gone Away: All our Sunday afternoons They have all have gone for good. Πιστεύεις ότι σε αυτή τη χώρα όπως τη ζούμε τώρα, συμβαίνουν πράγματα στην Τέχνη αλλά και γενικότερα στην κοινωνία, παρά την κρίση που επικρατεί; Ειδικά τώρα που επικρατεί αυτό το χάος οι καλλιτέχνες βρίσκουν διαφυγή μέσω της Τέχνης. Δεν έχουν μείνει πια και πολλά πράγματα να απολαύσουμε. Όσο υπάρχει ο άνθρωπος υπάρχει και η ανάγκη του για έκφραση των συναισθημάτων του, των επιθυμιών, της χαράς και του πόνου. Είναι όμορφα να μοιράζεσαι και αυτό θα συνεχίσει. Τα επόμενα σχέδια του Simon Bloom αλλά και της «Restless Wind» είναι… Έχουμε κάποια live μέσα στο φθινόπωρο: Gravity says_I στον Σταυρό του Νότου και.... στην Θεσσαλονίκη. Επίσης ένα special event στο πλανητάριο στις 21 Δεκεμβρίου 2012...

Moa Βones & Spectralfire θα εμφανιστούν επίσης μέσα στο Δεκέμβριο. Με το νέο χρόνο θα βγει και κάτι καινούριο, υπολογίζουμε μέσα στον Ιανουάριο. Ο Simon Bloom ελπίζει να γράψει όμορφα πράγματα στο studio του.

Links http://www.restlesswind.com http://www.shaktisoundstudio.com

17 street th

επιμελεια. simon silaidis (designwars team)

SIMON SILAIDIS & insane51 (DESIGNWARS)

Geisha’s Haiku

38 URBANSTYLEMAG

17TH street

USM 39

40 URBANSTYLEMAG

17TH street

USM 41

42 URBANSTYLEMAG

17TH street

USM 43

under the gray

reflections, memories, music icons

κάτω απο το γκρίζο προβληματισμοί, αναμνήσεις, μουσικές εικόνες

φώναξε

ΚΕΙΜΕΝΟ. Τζέννυ Γκιουγκή

¡Bienvenidos a Bananistan! ¡Hola! ¿Qué tal? : Γεια σου! Τι κάνεις; ¿Vamos a tomar un café? : Πάμε για καφέ; Αγαπητοί συνδαιτυμόνες! Σας προτρέπω ανεπιφυλάκτως να αρχίσετε μαθήματα Ισπανικών προς καλύτερη εγκλιμάτισή σας με το περιβάλλον ! Η χώρα μας όσο πάει προσομοιάζει όλο και περισσότερο τις αμφιβόλου προελεύσεως ‘Δημοκρατίες’ που κυριάρχησαν μετά τον WWII στην Λατινική Αμερική, τις αποκαλούμενες και ‘Μπανανίες’… Για του λόγου το αληθές παραθέτω ένα πρόχειρο Top Ten από τα γεγονότα μόλις των περασμένων εβδομάδων: 1) Στην αντιφασιστική μοτοπορεία είχαμε συλλήψεις και βασανισμούς από την ομάδα ΔΕΛΤΑ και τα ΜΑΤ, ενώ στη ΓΑΔΑ δε δίστασαν να αφήσουν ανθρώπους αιμόφυρτους και με σπασμένα μέλη χωρίς γιατρό ένα ολόκληρο βράδυ, όπως είθισται σε όλα τα πολιτισμένα κράτη.

2) Οι εργάτες των Ναυπηγείων Σκαραμανγκά, απλήρωτοι και σε εκ περιτροπής εργασία –δλδ 1 μεροκάματο την εβδομάδα από τον Απρίλιο, υπέστησαν μαζικές συλλήψεις και ξυλοδαρμούς με τον υπουργό Ναυτιλίας κ. Βρούτση να τους συνιστά πολύ απλά … «να μάθουν στην πείνα»! –όχι για παντεσπάνι δεν είπε τίποτα…

3) Τις ημέρες της γενικής απεργίας είχαμε προληπτικές συλλήψεις σε πολλά προάστια της Αθήνας. Αστυνομικές δυνάμεις επιτίθονταν χωρίς αφορμή σε προσυγκεντρώσεις, προπηλακίζοντας κόσμο και δημιουργώντας κλίμα τρομοκρατίας. Ανάμεσα στους συλληφθέντες, μέχρι και ανήλικοι μαθητές.

4) Η πρακτική απαγόρευση των συγκεντρώσεων στο Σύνταγμα με αστυνομικό αποκλεισμό «για λογούς δημόσιας ασφάλειας και μη διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πρωτεύουσας».

5) Η σύλληψη του Βαξεβάνη γιατί έβγαλε στη φόρα την περίφημη «λίστα Λαγκάρντ» με τα 2059 ονόματα κατόχων Ελβετικών τραπεζικών λογαριασμών, ξεσκεπάζοντας στην ουσία την αναλγησία μιας διεφθαρμένης κρατικής μηχανής που είχε παραλάβει τη λίστα το 2010, μα το μόνο που κατάφερε ήταν να την μετατρέψει από CD σε USB Stick, και βεβαίως να την ‘χάσει’ πολλές, πολλές φορές!

8) Άλλη μια γιορτή της δημοκρατίας στις Σκουριές Χαλκιδικής (a.k.a. Νέα Κερατέα), κατά την πολυπληθέστερη ως τώρα ΕΙΡΗΝΙΚΗ διαμαρτυρία ενάντια στη δημιουργία των μεταλλείων. Σωρεία αποδεικτικών στοιχείων (φωτογραφίες και βίντεο) για την στάση των ΜΑΤ –που απουσία δημοσιογράφων, επιδόθηκαν σε πρωτάκουστες θηριωδίες όπως σπάσιμο παρμπρίζ και πέταγμα δακρυγόνων ΜΕΣΑ στα αυτοκίνητα. Ένας από τους ‘τυχερούς’ οδηγούς έχασε τον έλεγχο του οχήματος με αποτέλεσμα να κατηγορείται για “απόπειρα ανθρωποκτονίας”. Σε άλλη περίπτωση, σταμάτησαν αυτοκίνητο, κατέβασαν μια 55χρονη γυναίκα και αφού την έβαλαν να γονατίσει της έσπασαν το πόδι πατώντας την με τις αρβύλες.

46 URBANSTYLEMAG

Στη συνέχεια, στο νοσοκομείο του Πολυγύρου όπου κατέφυγαν πολλοί τραυματίες, είχαμε τραμπουκισμούς κατά των γιατρών για να παραδώσουν τα ονόματα των ασθενών ώστε να φακελωθούν κατάλληλα. (Είναι άπειρες οι καταγγελίες κατοίκων της γύρω περιοχής για κλίμα εκφοβισμού που επικρατεί στα χωριά τους με σύγχρονους δοσίλογους να κατονομάζουν αντιρρησίες στους σεκιουριτάδες της Ελληνικός Χρυσός –συνιδιοκτησίας El Dorado-ΑΚΤΩΡ. Αυτός ο Μπόμπολας ρε παιδί μου! Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις από κάτω θα τον βρεις! Και στο νερό και στο χρυσό!) Το κατηγορητήριο για 14 από τους συλληφθέντες την επόμενη μέρα είχε την ανήκουστη κατηγορία συμμετοχής σε ‘Στάση’ (σαν αυτή του ‘Νίκα’ -όχι των αλλαντικών, την άλλη, των Βυζαντινών) άρθρο 170 του ποινικού κώδικα που είχε να ακουστεί από το 1972, σε καιρό ακόμα Δικτατορίας…

9) Η δυσφημιστική επιστολή-απάντηση της Τράπεζας της Ελλάδος στο εγχείρημα E.N.D. (End National Debt) με αποτέλεσμα πρωτοσέλιδα που μιλούσαν για ‘κόλαφο’ και ‘απάτη’. Όποια κι αν είναι η αλήθεια για την ύπαρξη των περίφημων 600 δις σε Αμερικάνικα Ομόλογα, αυτό που κατέδειξε με την κίνησή του ο κ. Α. Σώρρας ήταν η απροθυμία του κράτους να εξετάσει ως έπρεπε μια τέτοια πρόταση, κάτι για το οποίο έχει ήδη προβεί σε μήνυση κατά της κυβέρνησης και του Υπουργείου Οικονομικών. Εδώ χανόμαστε, κάποιος διατείνεται ότι κρατάει σανίδα σωτηρίας και συ τον απορρίπτεις χωρίς καν να δεις αν λέει αλήθεια; Γιατί άραγε; Μήπως γιατί το σχέδιο δεν είναι να σωθούμε…; Δεν υπερασπίζομαι τον κ. ‘Με-λένε-Αρτέμη’ Σώρρα –ο οποίος, truth be told, μοιάζει περισσότερο με νονό της νύχτας παρά με έντιμο επιχειρηματία. Όμως, αυτή η τάση γελιοποίησης της E.N.D. από όλες τις πολιτικές δυνάμεις –αριστερές και δεξιές, εντός και εκτός κοινοβουλίου είναι αν μη τι άλλο παράξενη…

10) Είχαμε την ευτυχία να ζήσουμε Παρελάσεις Εξπρές, κεκλεισμένων των … φραχτών, με δρακόντεια περιφρούρηση, κάγκελα, ΜΑΤ κτλ –χειρότερα κι από την επταετία. Οι παρελάσεις συνοδεύτηκαν από εκφοβισμούς και αποβολές μαθητών που τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν –με τον τρόπο τους, κατά του καθεστώτος, όπως της μαθήτριας που σήκωσε τη γροθιά της καθώς περνούσε μπροστά από τους επίσημους. Ενώ για μια από τις πολλές μαθήτριες που παρέλασαν ξυπόλητες σε ένδειξη διαμαρτυρίας στην Αθήνα, ο σχολιαστής της παρέλασης είπε ότι …της έσπασε το τακούνι και για να μη χαλάσει την παρέλαση έβγαλε τα παπούτσια της! Κρατική προπαγάνδα είπατε; Ούτε στην Βόρεια Κορέα να ήμασταν!!!!

11) Οι κυρίες Γεριτσίδου, μητέρα και κόρη, γνωστές στο πανελλήνιο γιατί κατάφεραν το ακατόρθωτο: να ξεκινήσει δίκη στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης κατά του ΓΑΠ, Τρόικας κλπ με την κατηγορία της Γενοκτονίας και των Εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας εις βάρους του Ελληνικού λαού (Yes guys, things are really THAT grave...) αποτελούν μεγάλο αγκάθι στο σχέδιο ‘εθνικής σωτηρίας’. Έτσι, κατά την παρέλαση της 28ης συνελήφθησαν και κρατήθηκαν για πάνω από 24 ώρες χωρίς να τους απαγγελθεί συγκεκριμένη κατηγορία. Αυτό που τις έσωσε ήταν η απαράμιλλη γνώση του Συντάγματος και των δικαιωμάτων τους. Κατήγγειλαν απαράδεκτες συνθήκες κράτησης και ψυχικά βασανιστήρια σε μια προσπάθεια να καμφθεί το ηθικό τους.

12) Συνελήφθη ο Αλέξανδρος Χονδρογιάννης στην Κέρκυρα γιατί τράβηξε φωτογραφίες τις οποίες δημοσίευσε στο Facebook όπου απεικονίζονταν μαζί αστυνομικοί με Χρυσαυγίτες λίγο πριν την παρέλαση. Κατηγορείται για απρόκλητη έργω εξύβριση, παραβίαση νόμου περί προσωπικών δεδομένων και διασπορά ψευδών ειδήσεων που μπορούν να θίξουν το κύρος της χώρας!

4) Guardian to the rescue! Μια με τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ, μια προτείνοντας Βαξεβάνη για γενικό φορο-εισπράκτορα, και τελευταία με άρθρο για τη την εύθραυστη δημοκρατία μας ‘ενώ η Ευρώπη κοιτάει από την άλλη’, η εφημερίδα Guardian ρίχνεται σύμμαχός μας στον αγώνα της αλήθειας. Ένα κύμα νέοφιλελληνισμού απλώνεται γύρω και το έχουμε πραγματικά ανάγκη.

13) Η θέσπιση νέας αγορανομικής νομοθεσίας βάσει της οποίας θα πωλούνται πλέον ληγμένα τρόφιμα σε πιο φτηνές τιμές. …Λες τελικά να αληθεύει ότι είναι στα σκαριά ο οδηγός με τίτλο «100 τρόποι να βγάλετε από την μύγα ξίγκι» που θα δίνεται σε κάθε απολυόμενο μαζί με το παροιμιώδες «Πώς να κάνεις το σκατό σου παξιμάδι»;

5) Το αντιφασιστικό κίνημα γιγαντώνεται κατά μήκος της χώρας. Πορείες και συναυλίες αλληλεγγύης οργανώνονται με επιτυχία παντού. Ο κόσμος δείχνει την δυσανεξία του στο φαινόμενο του φασισμού όπου αυτό εκδηλώνεται – από το λεωφορείο μέχρι τον χώρο εργασίας. Χαρακτηριστικό το δελτίο τύπου του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας με αφορμή πρόσφατο περιστατικό σε γιαπί της Καλλιθέας που «επισκέφτηκαν» μέλη της ΧΑ, απειλώντας μετανάστες και εκβιάζοντας τον υπεργολάβο να προσλάβει στη θέση τους Έλληνες και μάλιστα με ..χαμηλότερο μεροκάματο!!!

14) Ετοιμάζεται η δημιουργία της Ρυθμιστικής Αρχής Υδάτων (ΡΑΥ) ενόψει των ιδιωτικοποιήσεων ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ. Σκοπός ο πλήρης έλεγχος των υδάτινων πόρων της χώρας, από το πηγάδι της αυλής μέχρι τα ποτάμια και τις θάλασσες. Κάπως έτσι ξεκίνησε το κακό και στην Βολιβία όπου ο λαός αφού δεν είχε κυριολεκτικά πια ‘νερό να πιεί’ εξεγέρθηκε στον «πόλεμο του νερού».

15) Περνάμε τώρα στα στοιχεία που υπέκλεψαν από το Υπουργείο Οικονομικών οι Anonymous. Η είδηση κυκλοφόρησε στα ψιλά και υποτίθεται πως αφορούσε κωδικούς πρόσβασης υπαλλήλων του υπουργείου. Ο δημοσιογράφος Σπύρος Καρατζαφέρης συνελήφθη αφού άρχισε να δημοσιοποιεί στην εκπομπή του ‘Εκκεντρικό Δελτίο’ τα πραγματικά στοιχεία που διέρρευσαν και αφορούν σε σαφείς αποδείξεις εμπλοκής των ελληνικών κυβερνήσεων από τον Σημίτη ως τον Σαμαρά για το σημερινό μας χάλι. Ενδεικτικά δημοσιοποιούνται νέα Swaps που υπέγραψε ο νυν Πρωθυπουργός με φετινή ημερομηνία! …Παλιά οι πόλεμοι γινόταν με όπλα και face-to-face. Σήμερα, εισβάλλουν όλες αυτές οι ακαταλαβίστικες νέες λέξεις στη ζωή μας ‘Swaps’, ‘CDS’, ‘PSI’. Ένα ολοκαίνουργιο οπλοστάσιο. Δεν έχουμε ιδέα πως λειτουργεί, και έτσι νομίζουμε ότι δε μπορεί να μας βλάψει... Λογοκρισία, τρομοκρατία συλλήψεις… θα μου πεις στις ‘Μπανανίες’ όλα τα παραπάνω φαντάζουν αθώα μπροστά στις εξαφανίσεις, τις μακροχρόνιες φυλακίσεις και τους μαζικούς τάφους. Τι λέτε; Να περιμένουμε να δούμε αν θα φτάσουμε κι εκεί; Μας παίρνει; Ή πιστεύουμε ότι θα μας σώσει η Ε.Ε.; … Εεεε!;!;!; Είπα στην αρχή Top Ten και αράδιασα μια δεκαπενταριά. Ε, μπαίνω κι εγώ στο κλίμα της εποχής! Είναι τόσο της μόδας που ακόμα και οι εμπορικές εταιρίες το υιοθετούν –είδα πρόσφατα διαφήμιση να λέει τα εξής: «Μαρινόπουλος CARREFOUR: Μια …ΕΚΑΤΟ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ!!!!!» ROFL!!! Σοβαρή υποψηφιότητα για το Βραβείο Portokalos! Όμως, επειδή μ’ αρέσει να βλέπω την φωτεινή πλευρά ας κάνουμε και μια γρήγορη λίστα αισιοδοξίας των τελευταίων εβδομάδων: 1) Το κίνημα Χωρίς Μεσάζοντες έχει αρχίσει να απλώνεται σε πολλά μέρη, καλύπτοντας περισσότερες κατηγορίες προϊόντων. Τα δίκτυα ανταλλαγών ενδυναμώνονται και μαζί ξεπηδάνε συνεχώς μικρές συνεταιριστικές ομάδες που αυτό-οργανώνονται, δημιουργώντας τα πάντα από συνεργατικούς λαχανόκηπους μέχρι παιδικούς σταθμούς.

2) Οι καταγγελίες για καταιγισμό αεροψεκασμών πληθαίνουν. Το θέμα βγαίνει από τη σφαίρα της συνομωσιολογίας και αρχίζει να συζητιέται ανοιχτά πια. Ομιλίες και προβολές οργανώνονται καιρό τώρα από τις κατά τόπους ομάδες δράσης μα για πρώτη φορά έγινε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα με θέμα τα chemtrails και επίδοση επιστολής διαμαρτυρίας στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας.

3) Ομάδα του ‘The Press Project’ ανέλαβε να μεταφράσει το ογκώδες κείμενο του Μνημονίου 3 στα Ελληνικά για να ενημερωθούμε έγκαιρα.

48 URBANSTYLEMAG

6) V For Vaxevanis. Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε ο κόσμος στις παραπάνω συλλήψεις ήταν αποφασιστικός, γρήγορος, και συντονισμένος.

7) Την επομένη των γεγονότων στις Σκουριές, σύσσωμος ο Εμπορικός Σύλλογος Ιερισσού μαζί με μαθητές, αγρότες, απλούς πολίτες κατέκλεισαν τα Δικαστήρια Πολυγύρου σε ένδειξη συμπαράστασης και αποφασιστικότητας για την συνέχιση του αγώνα.

8) Εργαζόμενοι της ΕΤ3 κατήγγειλαν ανοιχτά χειραγώγηση των δελτίων ειδήσεων σχετικά με τα γεγονότα στις Σκουριές δίνοντας συγκεκριμένα στοιχεία παραποίησης δεδομένων και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. Καταγγέλλουν επίσης την υπερβολική παρουσία της αστυνομίας στους χώρους εργασίας τους.

9) Οι υπάλληλοι της ΕΡΤ έκαναν απεργία μιας εβδομάδας. Οι εργάτες της Χαλυβουργικής …’γιορτάζουν’ την επέτειο ενός χρόνου από την αρχή της δικής τους απεργίας. Στην περίπτωση της ΒΙΟ.ΜΕ. οι εργάτες μετά την … εξαφάνιση ένα πρωί των αφεντικών περιφρουρούν τις εγκαταστάσεις εδώ και ένα χρόνο με αίτημά τους την αυτό-διαχείριση. Πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν «ΑΓΡΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ» παντού, με τη συμμετοχή όλων! Είναι απλό: αφού ο μπαμπάς τα βρήκε με τον τοκογλύφο και η μαμά έχει Αλτσχάιμερ, τα παιδιά παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Το κρατικό χρέος κουρεύτηκε, απαιτείται το ίδιο και για το ιδιωτικό –σεισάχθεια το λένε. Το κράτος μειώνει την ποιότητα και ποσότητα των υπηρεσιών προς τους πολίτες, αυτοί σταματάνε να το πληρώνουν… Εξαιρετικό το βιντεάκι των Anonymous για την ‘κυβέρνηση’ by the way.

10) 14 Νοεμβρίου ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ. Χτες βράδυ πέρασαν και τα νέα μέτρα με πλειοψηφίες επί των παρόντων, εκβιασμούς διαγραφών, και άλλα τέτοια όμορφα. Τη σώσαμε τη χώρα για άλλη μια φορά. Ως την επόμενη δηλαδή. Μια Ελλάδα βραδείας καύσης, εθισμένη, περιμένει την επόμενη δόση. Φοβάται τον πόνο της αποτοξίνωσης και τα στερητικά έτσι διαλέγει τον εύκολο δρόμο της κατρακύλας. Επειδή όμως ο ήλιος εδώ είναι έξτρα δυνατός, το φως κάποια στιγμή θα την ξυπνήσει και θα την αναγκάσει να πει ναι στη ζωή! Και τότε θα την ακούσεις να λέει κι αυτή: …Σας αρέσει η μουσική, κύριε Φιντς;

φώναξε

Επειδή πάντα είναι καλύτερα να αποκτάμε προσωπική άποψη παραθέτω μερικά λινκ για να βγάλει ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα: Συνέντευξη της κας. Όλγας Γεριτσίδου http://www.youtube.com/watch?v=77PmexPaLQY&feature=share Εκπομπή Εκκεντρικό Δελτίο με αποκαλύψεις των Anonymous (3/11/12) http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=5H4j0bCmkV8 Το μήνυμα των Anonymous πριν χτυπήσουν το Υπουργείο Οικονομικών http://logioshermes.blogspot.com/2012/10/anonymous_29.html#ixzz2BNSRpzRd Συνέντευξη του Αρτέμη Σώρρα (E.N.D.) http://www.youtube.com/watch?v=7h2jz2W561A&feature=em-uploademail-new Το δημοσίευμα της Guardian μαζί με φωτογραφίες από τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ http://www.guardian.co.uk/world/2012/oct/09/greek-antifascist-protesters-torture-police Περίληψη της υπόθεσης ‘λίστα Λαγκάρντ’ με …δόση χιούμορ! http://www.youtube.com/watch?v=pOzaY8iB_uk&feature=share Οι επίμαχες φωτογραφίες που οδήγησαν στη σύλληψη του 35χρονου στην Κέρκυρα http://www.left.gr/article.php?id=11459#.UI8EwF4wL4U.facebook Περιγραφή των γεγονότων στις Σκουριές ( 2 λινκ) http://antigoldgreece.wordpress.com/2012/10/23/%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%AD%CF%82-%CE%B6%CE%AE %CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5/ http://antigoldgreece.wordpress.com/2012/10/22/skouries-junta/ Ντοκιμαντέρ για τους αγώνες των κατοίκων στα ‘παλιά μεταλλεία’ της Χαλκιδικής με τίτλο «ΚΥΝΗΓΙ ΘΥΣΑΥΡΟΥ» http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=bVjMllk4jTA Βουβή ταινία για τους αγώνες στην Κερατέα με τίτλο «Κερατέα vs Κερατάδες 1-0» http://www.tsiri.tv/?videos=keratea-vs-%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B1% CE%B4%CE%B5%CF%83-1-0-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9% CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%83%CF% 84%CE%B1%CF%83%CE%B7 Μνημόνιο 3 στα ελληνικά http://www.thepressproject.gr/article/31148/TO-MNIMONIO-3-METFRSMENO Ένα λιβάδι που ονειρεύεται http://news.freeandreal.org/2012/10/29/a-field-that-dreams/ Ανακοίνωση Αυτό-οργανωμένης Συνδικαλιστικής Δράσης ΕΤ3 για το θέμα των Σκουριών https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1433170 Το blog των εργαζομένων στην ΒΙΟ.ΜΕ. http://biom-metal.blogspot.gr/2012/09/blog-post_7829.html Πως εξηγείς τι είναι ‘κυβέρνηση’ σε έναν εξωγήινο; Εξαιρετικό βίντεο των Anonymous http://www.youtube.com/watch?v=qeLzyoeomq8&feature= share Ντοκυμαντέρ ‘Διαχείρηση Χρέους’ Μια σύντομη, εναλλακτική ματιά του Ελληνικού χρέους http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=5z65clo7rAg

USM 49

ΚΕΙΜΕΝΟ. Τζέννυ Γκιουγκή

¡Bienvenidos a Bananistan! translated ¡Hola! ¿Qué tal? : Hi! How are you? ¿Vamos a tomar un café? : Let’s go have some coffee!

Dear friends! I urge you to start learning Spanish so as best to acclimatise with present surroundings! Our country starts resembling the ambiguous ‘Democracies’ that dominated Latin America after WWII also known as ‘’Banana Republics’…

For argument’s sake I will present you with a rough Top Ten Guide to the events of recent weeks: 1) During the Antifascism motor-march we had arrests (naturally) but also torture performed by the DELTA Squad and their buddies the Riot Police (‘MAT’ in Greek). People wounded, bleeding with broken bones were refused medical treatment for a whole night at Police Headquarters. And yes, this took place in ‘civilised’, modern Athens –not some warzone of the African plains.

2) Workers at the “Skaramanga Shipyard”, unpaid and on ‘alternate rotation’ –i.e. working one day a week since last April, suffered mass arrests and beatings by the same culprits as above for demonstrating, while the minister for Shipping, a mr. Vroutsis, simply told them that “they would just have to get 50 URBANSTYLEMAG accustomed to hunger”! –Sadly, he didn’t mention the phrase ‘let them eat cake’...

3) During the days of the general strike preventive arrests took place in many Athenian suburbs. Police attacked, unprovoked, the smaller gatherings of people outside underground stations taunting them and creating a general climate of terror so as to deter them from attending the big assemblies downtown. Among those arrested were even underage students.

4) The practical ban of the right to assemble at Syntagma Square (Parliament Sq., Athens) via heavy police blockades “for reasons of public safety and nondisruption of the socio-economic life of the capital.” Hear, hear!

5) The arrest of journalist K. Vaxevanis for publicising the now-infamous “Lagarde List” naming 2059 Greeks as holders of Swiss bank accounts. This list had been handed over to the Greek State in 2010 by the then French Minister of Finance Cristine Lagarde as possible evidence of tax-evasion. Since then, all they have managed to do was to turn it from a CD into a USB stick and ‘lose it’ (no joke, that’s exactly what was said!) many, many, many times. -Corruption in government ranks? What an absurd idea!?

6) ‘Public’ television journalists were fired for reasons of censorship! Specifically: Mr. Arvanitis and Ms. Katsimi were dismissed from their morning show on NET TV due to comments they made regarding a statement by Minister of Justice mr. Dendias about an article in the British newspaper “The Guardian” referring to ‘torture in Police HQ’ (see above). Said minister went so far as to threaten to file a lawsuit against the paper, mocking their reports on ‘this alleged abuse, as if we really would go that far?’ As if you really would go that far indeed...

50 URBANSTYLEMAG

7) Same category; dismissal of an ET3-TV reporter who dared mention the heavy police presence and the disgruntled public awaiting the Prime-minister’s arrival outside St. Demetrious church in Thessaloniki for the festivities marking the 100th anniversary of the city’s liberation from the Ottomans. His comments were deemed to contradict the ‘festive climate’ so he was kindly given some time off to spend this auspicious days with his family and no severance pay!

7) ERT (the Greek BBC) continues with its attack on freedom of expression.

Its next victim, believe it or not, is the British TV period-drama series “Downton Abbey”. The ‘discretion officials’ of NET TV decided to axe a 12’’ scene depicting a gay kiss between a duke and a footman. ...Allegations that pretty soon we’ll start receiving emails with words blacked out are unfounded. Yet. 8) Another ‘feast of democracy’ took place at Skouries, Halkidiki, a thick forest area, deep inside the mountain, during the biggest PEACEFUL 8km march against the creation of a goldmine set to bring tremendous environmental catastrophe (all for the sake of something like ONE gram of gold per one TONNE of earth extracted). The complete lack of media coverage made it much easier for Riot Police to unleash extreme levels of brutality like: breaking windshields and throwing tear gas INSIDE moving vehicles. One of the ‘lucky’ drivers lost control of his car and is now facing charges for ‘attempted murder’. In another incident, police stopped a 55-year-old woman, put her down on her knees and subsequently broke her leg by stepping on it with their boots.

Later, at the closest hospital where many wounded went for treatment, doctors were bullied into giving out the names of those treated –so that illegal records could be created. (The area reeks with reports of local people being afraid to talk against the mine as the security guards roam nearby villages terrorising people. The mine is a joint venture between the Canadian El Dorado and Greek AKTOR whose owner mr. Bobolas seems to be involved in many a suspicious wheelings and dealings -including the privatisation of water companies.)

Next day, 14 of those arrested were indicted with the incredible charge of ‘taking part in a revolt’, charges last used during the Colonels’ regime...

9) The slanderous reply of the Bank Of Greece to the E.N.D. (End National Debt) Foundation resulting in headlines that spoke of ‘ridicule’ and ‘fraud’.

Whatever the truth may be about the existence of this 600 billion in U.S. Government bonds, Mr. Sorras, with his move to offer it to the Greek State, managed to unveil the reluctance of the government to even properly investigate his claim. As a result he has filed a lawsuit against the Greek Government and the Ministry of Finance. We’re drowning here, someone comes along saying he’s got a raft and we don’t even bother to hear him out? I wonder why? Could it be that the plan doesn’t actually involve saving us in the first place...? I’m not defending Mr. Sorras who, truth-be-told, looks more like ‘the Godfather’ than a descent businessman; but I find this tendency of all political forces to ridicule him an awkward business...

φώναξε 10) This year’s National Day military and student parades (yeah, we still have those over here) were more similar to the ‘Pony Express’: now you see it, now it’s done!

They took place in a festive climate, behind closed... barricades, complete with fences, railings and Riot Police –even worse than during the 7-year Dictatorship. They were accompanied by healthy doses of scare tactics and expulsions for all students that dared show their disapproval, like the girl that raised her fist and got suspended from school. A more hilarious incident was when a student protested by marching barefoot and the TV commentator said ...her heel broke off and in order to keep on going she took her shoes off! North Korea, Greece you say pot’ei’to I say pot’a’to...

11) Mésdames Geritisdou, mother and daughter, known for accomplishing the impossible: to begin trial proceedings at the International Criminal Court in De Hague against former PM George A. Papandreou (known more appropriately as GAP), the Troika and all other collaborators, with the charges of Genocide and Crimes Against Humanity at the expense of the Greek People (Yes folks, things are really THAT grave...) have long been a thorn in the side of the plan for our ‘national salvation’. So during the parades on the 28th they got arrested and held for more than 24 hours without specific charges being made. What saved them was their exquisite knowledge of the Constitution and their Rights. They reported abominable conditions of detention and psychological torture in an effort to ...curb their enthusiasm!

12) Alexander Chondroyiannis was arrested in Corfu for taking photographs showing members of the Nazi party Golden Dawn chatting with policemen, a little before the parade, and publishing them on Facebook. He is being charged with unprovoked insult, breach of privacy and spreading false news that could harm the country’s prestige!

13) New legislation according to which expired food can be sold at lower prices. This way we eliminate a supply source for soup kitchens and at the same time help the big USM 51 corporations minimise their loses! Two birds in one stone, ingenious!

14) Preparations are starting for the creation of the Water Regulatory Authority, in view of the privatisations of public water companies. Its purpose to fully control all water reserves, from wells to rivers and seas. Strange to think that in Bolivia it started in a similar way before it resulted in the ‘water wars’...

15) And now we come to the data intercepted by the hackers Anonymous from the Ministry of Economics. At first it was supposed to relate to employee access codes and not much attention was brought to it. ...Until journalist Spyros Karatzaferis got arrested for outing the real information at his TV show ‘The Ex-centric news’. It contains clear evidence of the involvement of Government officials from 1996 till today for the mess that we are in today. Indicatively, there is a new batch of SWAPS signed by the current PM dated within 2012! …In the old days, wars were fought with weapons and face-to-face. Nowadays, all these new, incomprehensible words have invaded our lives ‘Swaps’, ‘CDS’, ‘PSI’. A whole new arsenal. And we have no idea how it works, so we think it can’t hurt us...

Censorship, terrorising, arrests... you might say this all looks pretty innocent as opposed to ‘the forced disappearances’, the long imprisonments, or the mass graves of Latin America. What do you think? Is it wise to wait and see? Can we afford to? Or are we under the illusion that we’ll be safe being part of the E.U.?

And if you think to reprimand me for a Top Ten consisting of 15 items, I only did it to fit with the times of irrationality and absurdity! It seems to be very catchy as even commercial corporations are adopting it–recently I saw an ad professing the following: «Marinopoulos CARREFOUR: A …ONE HUNDRED PER CENT GREEK COMPANY!!!!!»

ROFL!!! Nominate them for the Portokalos Award!

USM 51

φώναξε But, I always like looking at the bright side, so here’s a list of optimism for the past few weeks too: 1) The movement ‘No Intermediaries’ is spreading well and wide throughout the country, including more and more product categories. Exchange networks and alternative currency schemes are growing strong and with them so do small, self-organized cooperatives, creating everything from vegetable gardens to day-care centres.

2) The barrage of complaints on air spraying multiply. The issue finally leaves the realm of conspiracy theories and enters every day talk between growing numbers of people. Events have been organised for years by various local action groups, but for the first time a demonstration was organised in the centre of Athens, and a letter of protest on chemtrails was handed to the Minister Of Defence.

3) A team from ‘The Press Project’ has taken up the monumental feat of translating Memorandum No3 in Greek so that people will get to see what it entails before it gets approved by the Parliament (MPs copy is in English).

4) Guardian to the rescue! The Guardian joins ranks with other foreign media bringing attention and support by reporting on the true nature of things here. A new wave of philhellenism is spreading at a time of need.

5) The antifascism movement keeps getting bigger. Marches, rallies and concerts are organised with great success. People show their intolerance to fascism wherever it may occur –from the bus-stop to the workplace. The Builders’ Syndicate of Athens press release is a good example of this. It came as a result of a ‘visit’ by Golden Dawn members to a construction site where they threatened immigrants, and tried to blackmail the subcontractor to hire Greeks instead and for ...lower wages!

6) V For Vaxevanis. The way people reacted to all the above mentioned arrests, was fast, persistent, and coordinated.

7) The following day after the events at Skouries, all shop owners of nearby city of Ierissos closed down their shops and together with students, farmers and citizens flooded the Courthouse as an act of solidarity to those accused and as a mark of their determination to keep on fighting.

8) Workers for ΕΤ3 TV openly denounced the manipulation of news reports regarding the events at Skouries giving specific evidence of tampering with the facts and distortion of the truth. They also reported excessive police presence at their workplaces.

9) ERT employees went on strike for a whole week. The workers at Hellenic Steel Industry are ‘celebrating’ their one year anniversary since the start of their strike.

While in the case of Vio.Metal. (Industrial Metallurgy; BIO.ME. in Greek) the workers are struggling for more than a year now to take the factory into their own hands.

Multiple voices are asking for «LONGTERM GENERAL STRIKE» in all sectors, everywhere! It’s simple: dad’s in cahoots with the loan-shark, mum’s got Alzheimer, so the kids take matters in their hands! The State ‘trimmed’ its debt, demand the same for private –it’s called ‘seisactheia’ or debt-relief. The State diminishes the quality and level of services to its citizens, they stop paying its exorbitant taxes. The video by Anonymous on ‘what is Government’ is exquisite by the way.

10) 14 November EUROPEAN STRIKE DAY. Last night the new ‘Austerity Bill’ passed by the Greek Parliament ...to say hi! It received a lukewarm welcome by a marginal majority of disinterested MPs, threatened into voting ‘YES’ by their party leaders. Alas, they saved the day! Till next time that is.

We’re a junkie, hooked on its next dose. Afraid of the pain and the withdrawal symptoms that come with detox, so we take the easy way out and continue down the slippery slide. But the sun here is extra strong; the light will find its way to wake us up and force us to say yes to life! And then, you might just hear us say: …

Do you like music Mr. Finch?

52 URBANSTYLEMAG

κειμενο. Σοφία Θεοδώρα Γιλτιζή

“ Μόνο τότε; ” “ Only then? ” “Μόνο τότε;” Θα βρεθεί κάποτε μία λέξη. Σε κάποια γλώσσα. Και θα χωράει μέσα της ακριβώς. Εκείνη τη στιγμή που μισοκλείνεις τα μάτια. Βγαίνεις από τη ροή και απομακρύνεσαι για λίγα δευτερόλεπτα. Ησυχάζει η γη ολόκληρη και παύει η περιστροφή της και μαζί της κι η ανάσα σου. Ακούς τον εαυτό σου ν’ αναρωτιέται. Ελαφρώς σκυμμένος. Και ελαφρώς χαμογελαστός, με το χαμόγελο το άλλο, πως: “Τι παράξενο… Δες πώς πονάει ακόμα...” Κι ύστερα επιστρέφεις κι η γη αρχίζει πάλι να γυρίζει. Ίσως πιο καλολαδωμένη πια, και με περισσότερη χάρη απ’ όση είχε πρώτα.

“Only then?”

At some point, a word will be found. In some language.

And it will take it all inside, it will match it all, precisely.

That moment, when your eyes are half closed.

You come out of the flow and step back for a few seconds.

The whole Earth calms down, it stops spinning, you stop breathing.

You listen to yourself wondering. Slightly leaning forward.

And slightly smiling, with that other smile, ‘How bizarre… It still hurts…’

And then you come back and the Earth starts spinning again.

Maybe more lubricated now, and more graceful than before.

54 URBANSTYLEMAG

φώναξε κάτω απο στο γκρίζο

USM 55

GRAYZONE

// γκρίζα ζώνη

[NOW PLAYING]

Mario Basanov - We Are Child Of Love

http://www.youtube.com/watch?v=vnl2DpdOix4

USM 57

spot

Η άκρη της τρύπας Δέσποινα Σπαθάρη

Άραγε έχεις ποτέ αναρωτηθεί τι ρολό παίζουν οι τρύπες στην ζωή σου;

Υπάρχουν εκατομμύρια είδη! Μικρές, μεγάλες, στενές, σκοτεινές. Μαύρες τρύπες, τέτοιες που η δύναμη τους δεν επιτρέπει σε τίποτα να τους ξεφύγει. Ακόμη, τρύπες απ’ όπου περνάς , άλλοτε σφηνώνεις και πασχίζεις να ξεγλιστρήσεις. Υπάρχουν μερικές, πράγματι σπάνιες, που σε βγάζουν στην άλλη άκρη της Γης! Απέραντες σκουληκότρυπες που οδηγούν σ’ άλλες διαστάσεις, προσφέρουν αυτό το ταξίδι στο γαλαξία (με οτοστόπ ; ) που επιθυμείς. Υπάρχουν και άλλων ειδών τρύπες φυσικά. Όπως αυτές του διαφράγματος και του κλείστρου της φωτογραφικής μου μηχανής, στις οποίες χάθηκα εγώ. Όλα γίνονται διαισθητικά! Εστιάζω, πατώ το κουμπί και όσο περιμένω το φως να φτάσει στον αισθητήρα δημιουργώντας την εικόνα μου, αφήνω την φαντασία μου ελεύθερη έξω από το τετράγωνο κουτί της ρουτίνας. Κάθε πιθανότητα είναι ανοιχτή, και αυτό είναι το κλειδί! Πέρα από μέσο έκφρασης, η φωτογραφία είναι μια άσκηση στην παρατήρηση, στην υπομονή και στην αυτοσυγκέντρωση, αλλά κυρίως μια άσκηση εμπιστοσύνης της διαίσθησης. Φυσικά αποτελεί και μια άσκηση στην αφήγηση! Η φωτογραφία είναι ένα όχημα για να διηγηθείς ιστορίες, μια σκηνή για το θέατρο της καθημερινότητας. Μέσα από τον φακό έμαθα να δίνω νέα άξια στα φαινομενικά ασήμαντα που με περιβάλλουν. Έμβια και άβια, χρώματα και υφή, παρουσία και απουσία φωτός, εκφράσεις και σκηνές, όλα παίρνουν διαφορετικές διαστάσεις και ερμηνείες. Αυτό που πραγματικά συναρπάζει είναι ότι, το ίδιο αντικείμενο ή σύνθεση μπορεί να παρατηρηθεί και να καταγράφει άπειρες φορές, κάθε μια από διαφορετική οπτική γωνία τονίζοντας διαφορετικά χαρακτηριστικά, προκαλώντας διαφορετικά συναισθήματα και προσφέροντας διαφορετικές ιστορίες! Τελικά τι θα εμφανιστεί στην άκρη της τρυπάς; Προτιμώ να μην γνωρίζω μέχρι και την τελευταία στιγμή!

58 URBANSTYLEMAG

spot

USM 59

60 URBANSTYLEMAG

spot

USM 61

62 URBANSTYLEMAG

spot

USM 63

UrbanStyleMag

#28 issue imports

ISSUEPeople

συνεντευξη/φωτογραφια. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ

Δανάη Αγγελάτου What΄s new pussycat

Ένα από τα νέα πρόσωπα στο χώρο της υποκριτικής αλλά και της τέχνης γενικότερα που μου έκαναν εξαρχής θετική εντύπωση –δεν ξέρω πως αλλά λειτούργησε έτσι- είναι η Δανάη Αγγελάτου η οποία «συστήθηκε» στο ευρύ κοινό μέσα από την πετυχημένη διαδικτυακή σειρά του ANT1 “Stick Around”. Λειτούργησε έτσι τώρα που το σκέφτομαι γιατί και η ίδια λειτουργεί με θετική διάθεση, ενέργεια και αισιοδοξία που δεν το βάζει κάτω κόντρα στους δύσκολους καιρούς ότι και αν συμβεί. Απόφοιτος της Ανώτερης Δραματικής σχολής “Δήλος” της Δήμητρας Χατούπη μπήκε αμέσως στα βαθιά μιας και στην πρώτη της δουλειά υποδύθηκε την “Iρμα” ο ρόλος της οποίας ήταν ιδιαίτερα απαιτητικός κυρίως στα επεισόδια του πρώτου κύκλου της σειράς όπου «αναγκάστηκε» να παίξει με αυξημένο βαθμό δυσκολίας μιας και αυτό …προέβλεπε το σενάριο. Η σειρά αυτή μαζί με το “Flatmates” (επίσης στον ANT1) αποτελούν τις πρώτες διαδικτυακές σειρές στην Ελλάδα οι οποίες πρέπει να σημειώσουμε πως ..λειτουργούν υπέρ του κοινού μιας και τα επεισόδια τους είναι μικρά σε διάρκεια (περίπου 7 λεπτά το καθένα), βλέπονται ευχάριστα και κυρίως βλέπονται …όποτε μιας και υπάρχουν στην σελίδα του τηλεοπτικού σταθμού στην κατηγορία Web TV και ο καθένας μπορεί να τα δει oποιαδήποτε στιγμή το θελήσει. Το “Stick Around” είναι μια νεανική σειρά με έξυπνο σενάριο και το καστ αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από νέους ηθοποιούς. Παρά τα προβλήματα που μπαίνουν εμπόδιο στις σχέσεις των ηρώων προσπαθεί να περάσει προς τα έξω αισιόδοξα μηνύματα (επιτέλους μια σειρά που το σενάριο της δεν μπάζει και δεν …ζει σε γυάλα) και σίγουρα τα καταφέρνει μιας και φτιάχτηκε με πολλή κόπο, όρεξη και ωραίο κόνσεπτ. Με αφορμή αυτή τη δουλειά αλλά και την εκπομπή της στο ραδιόφωνο του Karmaradio (επίσης διαδικτυακό) της οποίας η ωραία θεματολογία αλλά και η …ονοματοδοσία προσφέρονται για καφέ και άφθονη συζήτηση συναντήσαμε τη Δανάη Αγγελάτου και κάναμε μια κουβέντα εφ όλης της ύλης…

66 URBANSTYLEMAG

issue people Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς με την υποκριτική και πως ήταν το ξεκίνημα σου; Η υποκριτική για εμένα είναι μία διέξοδος από την καθημερινότητα. Είναι μία τέχνη που σε βοηθάει να αναπτύξεις τους ορίζοντες σου, να επικοινωνήσεις με τους συνανθρώπους σου, αλλά και με τον εαυτό σου! Αυτοί είναι και οι βασικοί λόγοι που ασχολήθηκα με την υποκριτική! Η ανάγκη μου για μία πιο ουσιαστική και σε βάθος επικοινωνία, όχι επιφανειακή. Μέσα από το θέατρο έρχεσαι σε τριβή με τον άνθρωπο αφήνοντας το εγώ σου... μαθαίνεις να παρατηρείς τον κόσμο έξω που κινείται... πως λειτουργεί, πως αντιδρά, ποιές είναι οι αδυναμίες του και σιγά σιγά γίνεσαι πιο ανθρώπινος και με κατανόηση... Αυτό είναι που αγαπώ στο θέατρο. Πιστεύω ότι για να κάνεις κάτι πρέπει πρώτα να ξέρεις γιατί το κάνεις και να έχεις πάθος γι αυτό... Γι αυτό το λόγο ξεκίνησα με κάποια σεμινάρια στην αρχή να δω αν είναι αυτό που μου ταιριάζει και αν μπορώ να ανταπεξέλθω... Στη συνέχεια έδωσα εξετάσεις στο Υπ. Πολιτισμού και στη δραματική σχολή... Ήτανε τρία από τα καλύτερα χρόνια που θα τα θυμάμαι πάντα με πολύ αγάπη! Έμαθα πολλά και το κυριότερο διάβασα πολύ, έμαθα την ιστορία μας και γιατί ολόκληρος ο κόσμος ευγνωμονεί την Ελλάδα!

Stick Around… Μια σειρά με καλογραμμένο σενάριο που μετράει ήδη 3 επιτυχημένες σεζόν και πάει και για τέταρτη. Πες μας κάποια πράγματα για τη σειρά, το πώς βίωσες τα γυρίσματα αλλά και για την “Ιρμα” την κοπέλα όπου υποδύεσαι. Το stick around! Είναι μία σειρά με την οποία έχω δεθεί πολύ... πως αλλιώς αφού είναι η πρώτη μου δουλειά και μάλιστα με ιδανικές συνθήκες... Με νεανικό σενάριο, πολύ καλούς συναδέλφους αλλά και με μια σεναριογράφο (Ντέλα Φώσκολου) και έναν σκηνοθέτη (Λίνο Χριστοδούλου) που μας αγκάλιασαν όλους και δημιούργησαν ένα πολύ ωραίο κλίμα για να δουλέψουμε! Εγώ υποδύομαι την Ίρμα μία κοπέλα, 18 χρονών από φτωχή οικογένεια, μετανάστρια που όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία της έχει πολλά όνειρα για το μέλλον της!! Ένα από αυτά είναι να γίνει τραγουδίστρια. Η εξωτερική της εμφάνιση όμως δεν την αφήνει να προχωρήσει καθώς έχει μεγάλη μύτη και οι ‘’φίλοι’’ της την κοροιδεύουν. Ερχόμενη στην Αθήνα φιλοξενείται στο σπίτι όπου εργάζεται η μητέρα της, ως οικιακή βοηθός σε ένα σπίτι μίας ευκατάστατης οικογένειας. Εκεί γνωρίζει τον γιό τους τον Ορέστη αλλά και την παρέα του και γίνεται ο περίγελος τους. Ντρέπονται για εκείνη, δεν θέλουν να της μιλάνε, της φέρονται άσχημα πολύ καθώς δεν είναι ο τύπος του κοριτσιού που έχουν συνηθίσει. Ο Ορέστης όμως σιγά σιγά αρχίζει να την γνωρίζει καλύτερα, βλέπει την Ίρμα όπως είναι και όχι μεμονωμένα την εμφάνιση της και τελικά την ερωτεύεται… Τελικά αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο η εμφάνιση. Πιο σημαντικό είναι να είσαι ο εαυτός σου. Η Ίρμα ήτανε ο εαυτός της χωρίς να υποδύεται κάτι άλλο. Έχουμε γυρίσει τρεις κύκλους και είμαστε σε αναμονή για τον τέταρτο... Εχεις συμμετάσχει σε σειρά στη Τουρκία. Μίλησε μας για την εμπειρία αυτή και για το πως προέκυψε αυτή η δουλειά. Το σίριαλ στην Τουρκία προέκυψε από μία οντισιόν! Ήτανε μία φανταστική εμπειρία... Ήμουνα στο σπίτι μου και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο μου και μου λένε σε δύο μέρες φεύγεις για Τουρκία και βρέθηκα σε μία μεγάλη παραγωγή με άλλους ρυθμούς και τρόπους δουλειάς, με ανθρώπους που δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε γιατί δεν μιλούσαν αγγλικά, αλλά με έναν μαγικό τρόπο στο τέλος τα καταφέρναμε.! Επίσης μου άρεσε πάρα πολύ η πρόκληση της γλώσσας... Δεν είχα ξανά μιλήσει τούρκικα και έπρεπε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να μάθω τις σκηνές μου και να ερμηνεύσω τον ρόλο μου όσο καλύτερα μπορούσα.! Και κάτι άλλο που δεν μπορώ να παραλείψω είναι το πόσο ευγενικοί ήτανε όλοι στην παραγωγή! Πώς βλέπεις την …αθρόα προσέλευση και παρουσία τούρκικων σειρών στη δική μας μικρή οθόνη; Από την άλλη υπάρχουν διαφορές πάνω στη δουλειά συγκριτικά με τις δικές μας παραγωγές; Η αθρόα προσέλευση των Τούρκικων σειρών στην μικρή οθόνη της χώρας μας δεν είναι κάτι το οποίο με χαροποιεί. Φυσικά και θα ήθελα να γίνονται παραγωγές στην Ελλάδα. Διαθέτουμε τόσο αξιόλογους επαγγελματίες, όχι μόνο στο θέατρο και στην τηλεόραση αλλά και στην επιστήμη και γενικά σε όλους τους κλάδους και δυστυχώς οι άνθρωποι πλέον στρέφονται στο εξωτερικό. Το θέμα όμως δεν είναι ότι είναι τούρκικα, θα μπορούσαν να είναι βραζιλιάνικα, μεξικάνικα...Το ζήτημα είναι ότι δεν υπάρχουν λεφτά, η αγορά της διαφήμισης έχει μικρύνει πολύ και ο λόγος που τα κανάλια τα αγοράζουν είναι το χαμηλό κόστος αγοράς τους.!

USM 67

Θα ήθελες να ξαναδουλέψεις έξω; Στο εξωτερικό θα ήθελα να ξαναδουλέψω! Μου αρέσει πολύ το γεγονός ότι γνωρίζεις ανθρώπους με άλλη κουλτούρα, άλλη νοοτροπία. Με τι άλλο ασχολείσαι πέραν της δουλειάς στην καθημερινότητα σου; Στην καθημερινότητα μου κάνω πολλά πράγματα! Αρχικά τελειώνω το τμήμα Εμπορίας και Διαφήμισης του ΤΕΙ Αθήνας οπότε έχω πολύ διάβασμα, κάνω χορό, μαθήματα φωνητικής, πηγαίνω κολυμβητήριο...Νομίζω ότι στην προηγούμενη ζωή μου πρέπει να ήμουν ψάρι...χαχαχα... Δεν μπορώ να σου περιγράψω την εξάρτηση που έχω από το νερό...Πηγαίνω κολυμβητήριο τα τελευταία δέκα χρόνια και δεν μπορώ να σταματήσω με τίποτα...Είναι μία άσκηση που με ηρεμεί, με ταξιδεύει και με γεμίζει με ενέργεια!! Και όποτε μπορώ να ξεκλέψω λίγο χρόνο κάνω ποδήλατο!! Σε φοβίζει η οικονομική κρίση και γενικότερα η ανασφάλεια που υπάρχει γύρω μας; Η οικονομική κρίση δεν με φοβίζει... Δεν μου αρέσει το ρήμα φοβάμαι.. Ίσα ίσα έχω αλλάξει πολύ το σκεπτικό μου έχω μειώσει τις ανάγκες μου, εννοώ τις μη πραγματικές ανάγκες που μου είχαν δημιουργηθεί από την καταναλωτική κοινωνία μας και προσπαθώ να έχω ουσιαστικές στιγμές. Για παράδειγμα πριν από μερικά χρόνια θα δούλευα για να πάρω ένα φόρεμα και θα με φόρτωνα με ένα περιττό άγχος. Σήμερα δεν το κάνω... Είμαι ικανοποιημένη με ότι έχω… Όμως το τρομακτικό της υπόθεσης είναι η ανεργία, ότι οι νέοι αυτής της χώρας δεν μπορούν να ονειρευτούν, ότι άνθρωποι που δουλεύουν χρόνια έχουν βρεθεί στο κενό, οι μηδενικές παροχές υγείας και η διαφθορά που συνεχίζει χωρίς σταματημό! Αυτό που ξέρω όμως σίγουρα είναι ότι αυτό που έχω μέσα μου και έχουμε όλοι μας δεν μπορεί να μας το πάρει κάνεις και γι αυτό το λόγο συνεχίζω την προσπάθεια μου για την κατάκτηση των ονείρων μου!!!! Πιστεύεις ότι σε αυτή τη χώρα όπως τη ζούμε τώρα, καθημερινά συμβαίνουν πράγματα στη τέχνη αλλά και γενικότερα στη κοινωνία παρά τη κρίση που επικρατεί; Φυσικά και συμβαίνουν πράγματα... Αν δεν γινότανε τίποτα θα ήμασταν νεκροί... Αντίθετα παρά τις αντιξοότητες βλέπεις ότι ερχόμαστε πιο κοντά, έχουνε δημιουργηθεί πάρα πολλές ομάδες νέων καλλιτεχνών που παρουσιάζουν τις ιδέες τους, τον τρόπο με τον οποίο αισθάνονται το θέατρο σε χώρους απίθανους... από το ισόγειο μίας πολυκατοικίας έως μέσα σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, στον δρόμο, στα πανεπιστήμια, παντού… Πέρα από τα καλλιτεχνικά όμως γίνονται πράγματα και σε κοινωνικό επίπεδο. Οι ομάδες εθελοντισμού έχουν αυξηθεί κατακόρυφα προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στους πιο ανήμπορους συνανθρώπους μας αλλά και η μεταξύ μας κατανόηση έχει αλλάξει... Ποιός δεν καταλαβαίνει την δυσκολία του άλλου όταν κι εκείνος βιώνει τα ίδια δύσκολα πράγματα? Όταν συνειδητοποιείς ότι δεν είναι όλα ρόδινα τότε καταλαβαίνεις ότι για να φτιάξεις τον κόσμο σου πρέπει να αγωνιστείς πολύ... Ο δρόμος αυτός όμως έχει πάντα νικητές!! Φέτος σε συναντάμε και στον Karmaradio (www.karmaradio.gr) κάθε Δευτέρα 10-12 το βράδυ. Μίλησε μας για αυτή την εμπειρία και ποιά ήταν η αφορμή ώστε να βρεθείς πίσω από το μικρόφωνο ενός ραδιοφωνικού σταθμού; Φέτος έχω ξεκινήσει κάτι πολύ καινούριο για εμένα... το ραδιόφωνο. Παρ όλο που ήτανε ένα όνειρο που είχα από πολύ μικρή δεν το είχα κυνηγήσει ποτέ... Ήρθε πολύ ξαφνικά και δεν πρόλαβα καν να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ αν θα το κάνω ή όχι... Είπα αμέσως ναι.! Έτσι λοιπόν κάθε Δεύτερα βράδυ βρίσκομαι στον karmaradio.gr από τις 22:00 μέχρι τις 24:00 με την εκπομπή What s new pussycat… Έχω όλη την εβδομάδα στο μυαλό μου τι τραγούδια θα παίξω στην εκπομπή την Δευτέρα, ψάχνω παντού, καθώς με τη μουσική μεταδίδονται συναισθήματα και αυτό που θέλω να επικοινωνήσω με τους ακροατές της εκπομπής είναι αυτό... Η χαρά, ο έρωτας, ο πόνος και όλα όσα αισθανόμαστε και μας γεμίζουν με ζωή… Ποιούς δίσκους ξεχώρισες τελευταία και ποιά τα αγαπημένα σου «ραδιοφωνικά» τραγούδια; Τον τελευταίο καιρό το αγαπημένο μου τραγούδι είναι μια διασκευή του My guitar gently weeps των Beatles από τον Carlos Santana και την India Arie! Το ακούω όλη μέρα!! Επίσης έχω μεγάλη αδυναμία στους Red Hot Chili Peppers . Ομολογώ ότι με ξάφνιασε o ιδιαίτερος τίτλος της εκπομπής. Πως προέκυψε; Σε όποιον λέω τον τίτλο της εκπομπής ξαφνιάζεται... Το διασκεδάζω πολύ!!! Όταν μου ζητήθηκε να βρω τίτλο για την εκπομπή άρχισα λοιπόν να σκέφτομαι πολλά ονόματα, να τα λέω στους φίλους να μου τα απορρίπτουν εκείνοι και έτσι είχα μείνει χωρίς τίτλο. Δύο μέρες πριν ξεκινήσω την εκπομπή μία φίλη μου πρότεινε το What s new pussycat από το ομώνυμο τραγούδι του Tom Jones γιατί θεώρησε ότι μου ταιριάζει πολύ... Το βρήκα πολύ χαριτωμένο και παιχνιδιάρικο και το υιοθέτησα ως τίτλο για την εκπομπή! Τα επόμενα σχέδια της Δανάης Αγγελάτου είναι… Όσες φορές έχω κάνει σχέδια πάντα κάτι δεν πάει καλά... Γι αυτό αποφάσισα να μην κάνω... Δέχομαι ότι μου έρχεται στη ζωή είτε καλό είτε κακό, απ όλα κάτι έχεις να κερδίσεις. Αυτό που μπορώ να πω ότι θα κάνω είναι να προσπαθώ να δουλεύω όλο και περισσότερο πάνω στην τέχνη μου. Κάπου είχα διαβάσει ότι ‘’ όταν σου δίνεται μία ευκαιρία και εσύ είσαι προετοιμασμένος γι αυτήν, αυτό είναι τύχη’’.

68 URBANSTYLEMAG

LINKS http://www.antenna.gr/webtv/stickaround/ http://www.karmaradio.gr/

issue issue people people

USM 69

συνεντευξη.παναγιωτησ πολυχρονησ

mad nomad Ηλίας Βροχίδης (mad nomad) και Χριστίνα Πεφάνη (mad nomad-isa), Φωτογραφία: Γεράσιμος Κρεμόνας

Σιχένομαι να κινούμε στο δρόμο που μου έχουν χαράξει. Θέλω τη ζωή μου off road! Πότε αποφάσισες ότι θα πραγματοποιήσεις το ταξίδι αυτό και τι αντιδράσεις υπήρξαν από τον κύκλο σου; Αποτελούσε παιδικό μου όνειρο, αλλά το αποφάσισα στα 21 μου, δηλαδή 2 χρόνια πριν τελικά ξεκινήσω το ταξίδι. Εκείνα τα δύο χρόνια είχα αφοσιωθεί στην προετοιμασία του ταξιδιού. Μελετούσα καθημερινά θέματα ιατρικά, γραφειοκρατικά, μηχανολογικά, οδηγικά και οτιδήποτε άλλο χρειαζόταν. Έκρυβα το όνειρό μου, γιατί ήξερα πως οι αντιδράσεις θα ήταν πολύ άσχημες. Όντως, οι περισσότεροι που το μάθαιναν μέσω συγγενών ή φίλων, στην καλύτερη περίπτωση μου εναντιώνονταν, λέγοντάς μου πως είναι αυτοκτονία και στη χειρότερη περίπτωση προσπαθούσαν να με εμποδίσουν, για το «καλό» μου πάντα… Ευτυχώς οι γονείς μου δεν έχουν τη συνήθη λογική του Έλληνα γονιού και με εμπιστεύονται, οπότε δεν είχα προβλήματα από το στενό μου περιβάλλον. Αρχικά ανησυχούσαν κάπως για το αν η ασφάλεια σ’ αυτές τις χώρες είναι τόσο καλή, όσο είχα διαβάσει και πληροφορηθεί από άλλους ταξιδιώτες. Μετά τον πρώτο μήνα του ταξιδιού μου, όταν διαπίστωσαν πόσο φιλόξενοι και αθώοι είναι οι άνθρωποι σ’ αυτές τις χώρες, ησύχασαν αρκετά, νομίζω. Έκτοτε, δε χορταίνουν να ταξιδεύω, αφού μέσα από ‘μένα ταξιδεύουν κι αυτοί. Όσο κι αν τους λείπω, θέλουν να με βλέπουν ευτυχισμένο κι έτσι είναι στο πλευρό μου στο κυνήγι των ονείρων μου!

70 URBANSTYLEMAG

issue people

Με τι κριτήρια έγινε η επιλογή του εξοπλισμού σου; Τον εξοπλισμό μου τον διάλεξα έτσι, ώστε να μπορώ να περνώ μέρες στη φύση, που τη λατρεύω, όντας απολύτως αυτόνομος. Ο μινιμαλισμός είναι σπουδαίο πράγμα για ‘μένα. Δε θέλω να κινούμαι με μια αμύθητη περιουσία ανάμεσα σε ανθρώπους που πεινούν. Διάλεξα μια παλιά, μικρή μοτοσικλέτα ικανή για εκτός δρόμου οδήγηση. Οι επιδόσεις της είναι πολύ χαμηλές, αλλά δε μ’ ενδιαφέρουν. Μόνο η αξιοπιστία της μ’ ενδιαφέρει. Για να είμαι, λοιπόν, αυτόνομος, κουβαλούσα το αγαπημένο μου, στιβαρό αντίσκηνο, ζεστό υπνόσακο, καμινέτο για να μαγειρεύω, σκεύη και φαγητά που αγόραζα κατά τόπους. Βέβαια, είχα όλα τα απαραίτητα εργαλεία και τα αναλώσιμα για να συντηρώ μόνος μου τη μοτοσικλέτα μου και να την επισκευάζω όταν χρειαζόταν. Είχες κάποια οικονομική βοήθεια κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σου; Βοήθεια δεν είχα. Χορηγοί δεν υπήρχαν, όχι γιατί δεν τους αναζήτησα, αλλά επειδή κανείς δεν πίστευε ότι μπορώ να καταφέρω κάτι τέτοιο. Έτσι καμιά εταιρία δε με πήρε στα σοβαρά. Λίγοι άνθρωποι που με πίστεψαν, μου έκαναν κάποιες εκπτώσεις σε ό,τι εξοπλισμό αγόρασα για το ταξίδι μου, όπως οι άνθρωποι της Honda Δαβανόπουλος και του Moto Market, που τους ευχαριστώ ιδιαιτέρως για την υποστήριξη που μου προσέφεραν. Αυτό σημαίνει πως τα λίγα αυτά χρήματα που ξόδευα στην Ασία ήταν αυτά που πληρωνόμουν από το περιοδικό moto, όπου έγραφα τότε και αυτά που είχα συγκεντρώσει πριν το ταξίδι μου από διάφορες άλλες δουλειές. Το σημαντικότερο είναι πως πάντα ζω κάνοντας πάρα πολύ αυστηρή οικονομία. Έτσι κατάφερνα να ταξιδεύω ξοδεύοντας μόλις 354 ευρώ το μήνα κατά μέσο όρο! Αυτό περιλαμβάνει τα πάντα: από τη βενζίνη και τα ανταλλακτικά μέχρι το φαγητό και τις διανυκτερεύσεις μου. Από όλες τις χώρες που πήγες, ποια κουζίνα σε κέρδισε περισσότερο και ποια δεν παλευόταν; Πιο πολύ μου άρεσε η τούρκικη κουζίνα, αφού είναι πολύ κοντά στη δική μας. Ευτυχώς, δε συνάντησα τηγανητές αράχνες και ψητές κατσαρίδες. Αυτά είναι μεζέδες της ΝΑ Ασίας, αλλά εκεί που ταξίδεψα εγώ οι κατσαρίδες περπατούν ελεύθερες στα μαγειρεία, χωρίς κανείς να τις ρίχνει στα καζάνια! Έτσι, δεν είχα πουθενά πρόβλημα με το φαγητό. Στην Κεντρική Ασία τρων τα φαγητά τους με πολύ λίπος και υπήρξαν φορές που έφαγα απροσδιόριστα μέρη ζώων, αλλά δεν ήταν τόσο τραγικό… Πόσο διαφορετικός είναι ο Ηλίας που γύρισε από τον Ηλία που έφυγε και τι θυσίασες (έχασες) προκειμένου να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου; Θα έλεγα πως σα χαρακτήρας δεν άλλαξε ιδιαίτερα ο Ηλίας, αφού πάντα έτσι ήταν. Αυτό που άλλαξε είναι ο τρόπος με τον οποίο βλέπει πια τον κόσμο και τα όσα συμβαίνουν γύρω του. Το σημαντικότερο που έχασα για να πραγματοποιήσω το όνειρό μου ήταν η κοπέλα μου. Από ‘κει και πέρα, έχω ξεγράψει, εννοείται, από τη ζωή μου λέξεις όπως: καριέρα, σύνταξη, ασφάλεια, σταθερότητα κ.λ.π. Αυτά δε σημαίνουν τίποτα για ‘μένα και με αηδιάζουν κιόλας! Ούτως ή άλλως, αποδεικνύεται τώρα πως αυτές τις λέξεις τις έχουν ξεχάσει και αυτοί που δεν ήθελαν να τις ξεχάσουν, δυστυχώς… Ηλία, πότε και πως κατάλαβες ότι είχε έρθει η ώρα να αρχίσεις το ταξίδι της επιστροφής σου στην Ελλάδα; Βασικά, δε νομίζω πως υπήρξε ποτέ «ταξίδι επιστροφής». Όταν είχα ταξιδέψει πια όλη την Ινδία και είχα ολοκληρώσει το αρχικό μου πλάνο, δεν ήθελα σε καμιά περίπτωση να σταματήσω το ταξίδι και έβαλα άλλες 10 νέες χώρες στο πρόγραμμα. Από τη στιγμή που άρχισα να κινούμαι προς τα δυτικά, μου πήρε πάνω από ένα χρόνο να φτάσω στην Ελλάδα, οπότε στο ενδιάμεσο είχα χωνέψει σιγά-σιγά πως επιστρέφω για λίγο στα παλιά μου λημέρια.

USM 71

Ξέρουμε ότι προετοιμάζεις κι άλλο ταξίδι σε σύντομο χρονικό διάστημα. Θέλεις να μας πεις τα σχέδια σου; Επιτέλους, μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα, συγκέντρωσα τα απαραίτητα χρήματα, έκανα τις κατάλληλες προετοιμασίες και είμαι έτοιμος για το μεγάλο όνειρο που είχα από μικρό παιδί: μια περιπέτεια στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Εκτός απροόπτου, ελπίζουμε να ξεκινήσουμε το Μάιο του 2013 και μακάρι να μας πάρει αρκετά χρόνια να γυρίσουμε. Όσο μας φτάσουν τα χρήματα, θα ταξιδεύουμε! Οι παρατηρητικοί θα αναρωτιούνται προς τι ο πληθυντικός. Αυτή τη φορά θα έρθει σ’ ένα μεγάλο μέρος του ταξιδιού και η κοπέλα μου, η Χριστίνα Πεφάνη. Προσευχόμαστε να καβαλά τη δική της μοτοσικλέτα, αν βέβαια μάθει πρώτα να την οδηγεί φορτωμένη εκτός δρόμου… Έχεις εκδώσει ένα πολύ ξεχωριστό βιβλίο, πες μας λίγα λόγια γι’αυτό και πως κάποιος μπορεί να έρθει σε επαφή μαζί σου; Χαίρομαι που σας άρεσε τόσο το «27 πανσέληνοι στην Ανατολή»! Πρόκειται για το βιβλίο που έγραψα όσο ξεχειμώνιαζα στην Αρμενία. Είναι βασισμένο στο προσωπικό μου ημερολόγιο, που έγραφα κάθε βράδυ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου. Ευτυχώς, όταν επέστρεψα, βρέθηκα στην οικογένεια των Εκδόσεων Όραμα, που πίστεψαν σ’ εμένα κι έτσι τώρα μπορεί κανείς να βρει το «27 πανσέληνοι στην Ανατολή» στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Το βιβλίο δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε μοτοσικλετιστές, αν και βέβαια περιγράφονται οι περιπέτειες που έζησα με τη μοτοσικλέτα μου, αφού ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του ταξιδιού μου. Έχω συγκεντρώσει περισσότερες τεχνικές λεπτομέρειες για τους μοτοσικλετιστές στο παράρτημα έτσι, ώστε να μην ενοχλήσουν τον αναγνώστη που δεν ενδιαφέρεται για το μοτοσικλετισμό, αλλά να είναι διαθέσιμες γι’ αυτούς που ίσως να τους φανούν χρήσιμες. Ξεδιπλώνοντας το ταξίδι, προσπαθώ να εξοικειώσω τον αναγνώστη με τον πολιτισμό, την ιστορία, τη θρησκεία και τα προβλήματα των κοινωνιών που συναντώ, για να κατανοήσει και να βιώσει πιο ζωντανά αυτή τη μεταφορά σ’ έναν άλλο κόσμο… Ο πιο εύκολος τρόπος να παρακολουθεί κανείς τα ταξίδια μου είναι μέσω της ιστοσελίδας μου:

http://madnomad.gr 72 URBANSTYLEMAG

Τhere’s always a light PHOTOGRAPHY. MICHAEL MEIMAROGLOU

Φαντάσου ότι είσαι ένας ταξιδιώτης, ο τόπος και ο χρόνος δεν έχει σημασία...

Image that you are a treveler, the space & time doesn’t matter...

74 URBANSTYLEMAG

issue people

USM 75

76 URBANSTYLEMAG

issue people

USM 77

78 URBANSTYLEMAG

issue people

USM 79

80 URBANSTYLEMAG

issue people

USM 81

Protection

Dejan Mraovic 2012 82 URBANSTYLEMAG

issue people

USM 83

Untitled PHOTOGRAPHY. dimitris athanaselos

84 URBANSTYLEMAG

issue people

USM 85

86 URBANSTYLEMAG

issue people

USM 87

88 URBANSTYLEMAG

issue people

USM 89

90 URBANSTYLEMAG

issue people Interview. Odisseas Panierakis (od.panierakis@urbanstylemag.gr)

Barcode Tattoo Το BARCODE TATTOO είναι ίσως το ιστορικότερο και δημοφιλέστερο tattoo studio στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 1998 από τον Ανδρέα Μαρνέζο, γνωστό και ως Λεκτικό Επεξεργαστή. Η αγάπη του για το tattoo και η αγνότητα των προθέσεών του είναι και ο λόγος της μεγάλης επιτυχίας που είχε. Πολλοί καλλιτέχνες ξεκίνησαν από το BARCODE μεταξύ αυτών ο Τάκι Τσαν, ο Sake, o Argy και ο Εισβολέας. Το πελατολόγιο του μαγαζιού αποτελούνταν από καλλιτέχνες και αθλητές όπως ο Ντέμης Νικολαίδης, ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος, ο Νίκος Βουρλιώτης, ο Μυθριδάτηςκαι πολλοί άλλοι. Μετά τον πρόσφατο θάνατο του Ανδρέα Μαρνέζου το μαγαζί διατηρεί με την ίδια αγάπη και αφοσίωση η γυναίκα του, Λάρα, με νέα ομάδα και δηλώνει παρούσα μέσα από το UrbanStyleMag.

Τελικά, Λάρα, εσύ πως προσδιορίζεις το tattoo; Ως κουλτούρα ή ως μόδα; Ιστορικά το tattoo ήταν κουλτούρα, τρόπος ζωής και έκφρασης. Πλέον είναι μόδα που εξαπλώθηκε μαζικά από δημοφιλείς αθλητές, τραγουδιστές και ηθοποιούς. Την δεκαετία του 90’ ξεκινήσαμε με τα γνωστά σε όλους tribal σχέδια. Αυτά τα καθαρά μαύρα, ασύμμετρα σχήματα ή και σε σχήμα ζώου ή φυτού, χωρίς καμία ιδιαίτερη σημασία. (Το συγκεκριμένο σχέδιο δεν έχει πάψει να χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα) Τα τελευταία χρόνια μπήκε δυναμικά στην αγορά και η μόδα του ρεαλιστικού σχεδίου. Ένα είδος τέχνης πάνω στο σώμα, διαφορετικό από τα τετριμένα και πολυχρησιμοποιημένα. Ένα ζώο, ένας άνθρωπος, ένα λουλούδι, ακόμα και το άψυχο μέταλλο ζωντανεύουν και παίρνουν την πραγματική τους μορφή πάνω στο δέρμα. Που θα φτάσει η μόδα του tattoo; Είναι άγνωστο... Πάντως σίγουρα δεν θα σταματήσει να ομορφαίνει και να διακοσμεί τα ανθρώπινα σώματα. Ο κόσμος του tattoo είναι μαγικός... Εξάλλου το ταμπού πλέον το ξεπεράσαμε και όταν βλέπεις άδειο σώμα σου φαίνεται περίεργο! Το tattoo πλέον είναι lifestyle. Η Ελλάδα εξελίσσεται στα ίδια επίπεδα με το εξωτερικό; Το tattoo έχει προχωρήσει πολύ και στην χώρα μας. Έχουμε πολλούς ταλαντούχους και καταξιωμένους καλλιτέχνες με διεθνή βραβεία και πρωτιές. Υπάρχουν πολλοί που δεν μένουν απλά στην “στάμπα” αλλά δημιουργούν! Κι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μέσο διαφήμισης της Ελλάδας στο εξωτερικό. Πλέον δεν χρειάζεται να μεταναστεύσεις για να κάνεις μια αξιοπρεπή δουλειά πάνω σου... Ποιά είναι η σχέση του Έλληνα με το tattoo; Οι Έλληνες είχαν πάντα αγαθές σχέσεις με τα τατουάζ από την εποχή του Αριστοφάνη. Μάλιστα σε πολλά κείμενα υπήρχαν αναφορές σε περιπτώσεις δερματοστιξίας. Ενδεικτικά να να σου αναφέρω τις μοιρολογίστρες της Θράκης που θρηνούσαν τον χαμό του Ορφέα και λέγεται ότι είχαν τατουάζ. Αν κοιτάξεις βαθύτερα στην Αρχαία Ελλάδα θα δείς πως ακόμη και οι στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου έφτιαχναν κάτω από την μασχάλη τους το όνομα του στρατηγού τους. Στην σύγχρονη ιστορία μας έχουν παρατηρηθεί βέβαια περιπτώσεις ρατσισμού σε ανθρώπους με tattoo αλλά όπως και πολλά άλλα ταμπού σιγά σιγά το ξεπεράσαμε κι αυτό.

Πες μας κάποια παράξενα σημεία και σχέδια που έχεις δει στα χρόνια που είσαι στο Barcode Tattoo. Πλέον παράξενα σημεία δεν υπάρχουν. Το σώμα γίνεται ένας καμβάς και κάποιοι θέλουν να εκμεταλλευτούν και την πιο μικρή γωνία του καμβά τους. Από κει και πέρα αν θα χαρακτήριζα κάποιο σημείο περίεργο σίγουρα θα έλεγα στα γεννητικά όργανα. Όσο για τα σχέδια, δεν υπάρχουν παράξενα σχέδια! Είναι τα θέλω, οι απόψεις του καθενός, η ζωή και τα συναισθήματά του. Μπορεί κάτι το οποίο εσύ δεν καταλαβαίνεις για τον άλλο να σημαίνει τα πάντα. Οπότε δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις κανένα σχέδιο περίεργο... Μιας και ανέφερες τα γεννητικά όργανα σαν περίεργο σημείο για tattoo... Πες αλήθεια ...Πονάει; Εδώ που τα λέμε ο συγκεκριμένος μύθος συνοδεύει το tattoo εδώ και χρόνια και δεν με παραξενεύει η ερώτησή σου. Απασχολεί πολλούς οπότε για να τα πάρουμε με τη σειρά. Δεν αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο στον πόνο και τα ερεθίσματα που προκαλούν στον οργανισμό τους. Η αίσθηση του πόνου είναι καθαρά υποκειμενική υπόθεση και δεν μπορείς να βάλεις κανόνες και να κάνεις υποθέσεις. ‘Οταν πρόκειτε για tattoo, το θέμα παίρνει από μόνο του άλλη διάσταση, ξεχωριστή, ιδιαίτερη και ταυτόχρονα με απίστευτο ενδιαφέρον. Ορισμένα πράγματα πονούν περισσότερο από άλλα. Πράγμα απολύτως φυσιολογικό, ανάλογα την ανθεκτικότητα του καθενός. Μερικοί για παράδειγμα αντιμετωπίζουν τον πονόδοντο με ψυχραιμία και άλλοι χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο! Στην ουσία όμως οσον αφορά το tattoo το ζήτημα είναι περισσότερο ψυχολογικό παρά σωματικό. Έχει να κάνει με το κατα πόσο το έχεις πάρει απόφαση. Αν το πιστεύεις οπλίσου με αυτοπεποίθηση. THINK POSITIVE! Τέλος θα ήθελα να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας τους κινδύνους του “χτυπήματος” σε ερασιτεχνικό χώρο. Φυσικά και υπάρχουν κίνδυνοι αν χτυπήσεις tattoo σε σπίτι ή γενικότερα σε ερασιτεχνικό χώρο, κυρίως περιπτώσεις μολύνσεων! Είναι βασικό να γνωρίζουμε τον χώρο στον οποίο πηγαίνουμε, να είναι αποστειρωμένος με επαγγελματισμό. Στην ιστοσελίδα μας υπάρχουν εικόνες πιθανών αποτελεσμάτων σε περίπτωση πιθανής απροσεξίας.

www.barcodetattoo.gr

USM 91

BACKpage

whatever

fashion trash

fashion designer. ioanna anagnostidou ( fairyland.j@hotmail.com )

μύρισε χειμώνας Μύρισε χειμώνας... Έξω έχει συννεφιά ,μια διάθεση μελαγχολική. Κατευθύνομαι προς το δωμάτιο. Ξαπλώνω στο κρεβάτι, σκέπτομαι τις παλιές καλές εποχές, όταν πήγαινα σχολειό που είχα μόνο με τα μαθήματα μου να ασχοληθώ κ να βρω χρόνο για την ζωγραφική. Κοιτάζοντας γύρω μου άρχισα να βγάζω με το μυαλό φωτογραφίες , διάφορα αντικείμενα που κοσμούν το μικρό γλυκό δωμάτιο μου. Σας τις αφιερώνω και σας προσκαλώ να ταξιδέψουμε μαζί να ονειρευτούμε πως όλα θα γίνουν όπως παλιά.

94 URBANSTYLEMAG

fashion trash

USM 95

96 URBANSTYLEMAG

fashion trash

USM 97

fashion trash

98 URBANSTYLEMAG

decoroom

100 URBANSTYLEMAG

cover. sofia pavlidou

decoroom

USM 101

Fotios_Balas “PSYCHO KILLER QU’EST-CE QUE C’EST” Επιμέλεια, φωτογραφία: FOTIOS BALAS Μοντέλο: Γιώργος Τρικαλιώτης

Ήταν πρωί. Το έδαφος είχε ακόμα τη μυρωδιά της χθεσινής βροχής. Περπατούσα και ένιωθα τις μαύρες μπότες μου να βουλιάζουν και να χάνονται στα πεσμένα φύλλα του φθινοπώρου. Μου αρέσει πολύ να περπατάω μόνος μου στο δάσος. Να περπατάω και να σκέφτομαι: ‘Άραγε, αν πάθω κάτι θα με βρούνε; Κι αν με βρούνε, μετά από πόσες μέρες…; Μακάρι να με βρούνε εγκαίρως για να έχω τουλάχιστον όμορφο πτώμα στην κηδεία μου...’ Τα δέντρα φαίνονταν τρομακτικά ψηλά και αυτός ο τρόμος ήταν τόσο γοητευτικός που καθώς τα κοιτούσα, σχεδόν μαγεμένος, παραπάτησα και έπεσα κάτω στο έδαφος. Σήκωσα το κεφάλι και ακριβώς μπροστά μου στέκονταν ένα γκρίζο δηλητηριώδες μανιτάρι. Ήταν τόσο όμορφο, για δευτερόλεπτα σκέφτηκα να το κόψω και να το φάω. Πόσοι θα χαίρονταν αν το έκανα! Σιγά μην τους κάνω την χάρη... Έμεινα λίγο ακόμα ξαπλωμένος στο υγρό χώμα. Το μανιτάρι αυτό έμοιαζε με μικρογραφία σπιτιού. Είχε και ένα μικρό παράθυρο, πλησίασα περισσότερο και κοίταξα μέσα. Έπαθα σοκ. Στο εσωτερικό του μανιταρόσπιτου, υπήρχε ένα κρεβάτι, πάνω στο οποίο έκαναν ομαδικό σεξ οκτώ Στρουμφάκια! Το ένα με κοίταξε και μου πέταξε ένα προφυλακτικό στο μάτι φωνάζοντας ‘Φύγε!’. Πόνεσα τόσο πολύ. Το προφυλακτικό ήταν πολύ μικρό, απλά είχε μέσα μια μπλε τοξική ουσία που μπήκε μέσα στο μάτι μου. Μάλλον ήταν χρησιμοποιημένο… Σηκώθηκα όρθιος, άναψα τσιγάρο και συνέχισα την βόλτα μου. Καθώς κατέβαινα το βουνό, συνάντησα μια αλεπού. Σταμάτησα. Έμεινα ακίνητος και την κοίταξα καθώς με κάρφωνε με το ύπουλο βλέμμα της. Με πλησίασε, σταμάτησε μπροστά μου και με ρώτησε ‘Είσαι ο Φώτιος Μπάλας;’. ‘Ναι’ απάντησα καχύποπτα. Τότε η αλεπού, σηκώθηκε όρθια στα δυο της πόδια και μου έκανε με υφάκι την ερώτηση που έχω βαρεθεί ν’ ακούω: ‘Εμένα πότε θα μου κάνεις φωτογράφιση;;;’. ‘Πρώτα θα κάνω με τη γούνα και τα κόκκαλα σου τσάντα ή κοσμήματα και μετά θα κάνω φωτογράφιση σε σένα!’ Τρόμαξε τόσο πολύ που έφυγε τρέχοντας! Κοίτα θράσος! Ούτε το όνομά της δεν μου είπε και μου ζητάει και φωτογράφιση! Και με τι θα με πλήρωνε; Με ραδίκια; Άναψα κι άλλο τσιγάρο… Πώς να το κόψεις το κάπνισμα;! Ήμουν ακόμα αρκετά ψηλά. Το δάσος φαινόταν ατελείωτο. Συνειδητοποίησα πως έπρεπε να γυρίσω πίσω. Είχα ραντεβού για καφέ με το Robert, ένα σέξι Βρετανό που ήρθε στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να με γνωρίσει. Τον είχα στήσει ήδη 40 λεπτά… Καλά να πάθει, έπρεπε να έχει ρωτήσει τους φίλους μου ώστε να ενημερωθεί για την ασυνέπειά μου. Συνέχισα να κατεβαίνω το βουνό. Καθώς περπατούσα και έστελνα μήνυμα στο Robert, πάτησα κάτι. Κοίταξα και έμεινα έκπληκτος καθώς συνειδητοποίησα ότι μόλις πάτησα ένα πτώμα! Για περίπου πέντε λεπτά έκανα κύκλους γύρω του και το παρατηρούσα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ήταν άνδρας, κείτονταν ξαπλωμένος μέσα στη λάσπη, τα ρούχα του ήταν σκισμένα, το μισό του σώμα ήταν σκεπασμένο με φύλλα ενώ στο κεφάλι του υπήρχε αίμα από κάποιο τραύμα, προφανώς θανατηφόρο. Πρέπει να είναι αρκετές μέρες εδώ και μάλλον είμαι ο πρώτος που τον βρήκε. Τι χαρά Θεέ μου! Δεν έχασα χρόνο. Έβγαλα τη μηχανή από τη τσάντα και άρχισα να βγάζω φωτογραφίες. Τι συγκίνηση! Δεν μπορούσα να σταματήσω να τραβάω! Έτρεμα ολόκληρος. Μέσα μου ένιωθα μεγάλη θλίψη. Όμως δεν μπορούσα να σταματήσω να τον φωτογραφίζω. Τι συνεργάσιμο μοντέλο…! Εντελώς ακίνητος, σε άκαμπτη στάση... Άλλη μία φωτογραφία... και ακόμα μία... Εκεί... ‘Μη κουνάς το κεφάλι!’ φώναξα και συνέχισα να τραβάω... Θεέ μου κουνιέται! Είναι ακόμα ζωντανός! Κουνούσε ελαφρώς το κεφάλι και ανοιγόκλεινε γρήγορα τα μάτια του. Πλησίασα και έσκυψα κοντά του. Έμοιαζε σαν να ήθελε κάτι να μου πει όμως η φωνή του δεν έβγαινε. Κόλλησα το αυτί μου στο στόμα του για να ακούσω καλύτερα. ‘...βγά... βγάλε ωραίες φωτο... φωτογραφίες... έπρεπε να... να… να πεθάνω για να γίνω μοντέλο σου ρε;!!’ είπε και ξεψύχησε. Μου τελείωσαν και τα τσιγάρα!

102 URBANSTYLEMAG

fotios balas

USM 103

paper

104 URBANSTYLEMAG

foodsquare

covered. Maria Toumpi ( Clinical Nutritionist - Dietitian )

Στέβια Τι είναι η στέβια;

Η στέβια προέρχεται από ένα μικροσκοπικό θάμνο με φυσικές γλυκαντικές ιδιότητες. Η γλυκαντική δύναμή της μετά την εκχύλιση και την επεξεργασία των φύλλων της, είναι μέχρι και 300 φορές μεγαλύτερη από αυτή της ζάχαρης. Το 2011, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) ενέκρινε τη χρήση των γλυκοζιτών στεβιόλης ως γλυκαντικό σε τρόφιμα και ροφήματα.

Και με τις θερμίδες τι γίνεται; Η στέβια, πρακτικά δεν αποδίδει καθόλου θερμίδες, αφού δεν περιέχει κανένα θερμιδογόνο συστατικό! Αποτελεί τον καλύτερο σύντροφο στη δίαιτα και τον διαβήτη! Ποιος μπορεί να καταναλώσει τη στέβια; Η στέβια αποτελεί μια άριστη εναλλακτική πρόταση, για ενήλικες και παιδιά που πάσχουν από διαβήτη, για όσους βρίσκονται σε ένα πρόγραμμα απώλειας βάρους ή απλά για όσους προσέχουν την διατροφή τους! Η χρήση της στέβιας στη ζαχαροπλαστική, φαίνεται να δίνει λύση για όσους μέχρι στιγμής απέφευγαν ή δεν τους επιτρεπόταν να καταναλώσουν κάποιο ιδιαίτερο γλυκό. Στέβια και διαβήτης. Η στέβια είναι το μόνο φυσικό γλυκαντικό που εμφανίζει μηδενική περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες άρα και μηδενικό γλυκαιμικό δείκτη και γλυκαιμικό φορτίο. Πρόσφατες μελέτες σε διαβητικούς, επιβεβαίωσαν τα παραπάνω, τονίζοντας ότι η καθημερινή χρήση εκχύλισματός της δεν προκάλεσε καμία επίδραση στην γλυκόζη νηστείας, στην ινσουλίνη, στην γλυκοζιωμένη αιμοσφαιρίνη αλλά και στα λιπίδια αίματος. Επιλέξτε λοιπόν άφοβα γλυκιά γεύση με μηδέν θερμίδες και καλή σας απόλαυση!

106 URBANSTYLEMAG

naturalpark

covered. theodoros morfidis (arminmorf@yahoo.gr)

Εξοικονόμηση Ενέργειας στο σπίτι Όλοι πλέον βιώνουμε τις επιπτώσεις της παρούσας οικονομικής κατάστασης. Τη στιγμή που οι μισθοί συρρικνώνονται, τα έξοδα και οι φόροι αυξάνονται, με τις θέσεις εργασίας να είναι ελάχιστες, περνάμε τις περισσότερες ώρες της ημέρας στο σπίτι. Έτσι η οικονομία αρχίζει από εκεί, μαζί με την παράλληλη φροντίδα του περιβάλλοντος, εξίσου σημαντικό και κρίσιμο ζήτημα των ημερών. Τα περισσότερα νοικοκυριά μπορούν να χαρακτηριστούν μη- αποδοτικά όσον αφορά στην εξοικονόμηση ενέργειας. Ωστόσο, αρκούν μερικές αλλαγές για να κάνετε το σπίτι σας πιο “φιλικό” απέναντι στο περιβάλλον. Εκτός από τα μεγάλα και δαπανηρά έργα που καθιστούν μια κατοικία “πράσινη”, υπάρχουν και απλά βήματα, μικρού μάλιστα κόστους, που μπορείτε να ακολουθήσετε για να κάνετε το σπίτι σας οικολογικό και να μειώσετε το ύψος των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος, νερού και άλλων υπηρεσιών.

108 URBANSTYLEMAG

natural,park

Βήμα 1. Χρησιμοποιήστε φίλτρα νερού Η ενέργεια που καταναλώνεται για την εμφιάλωση και μεταφορά του νερού στα σημεία διανομής είναι τεράστια, ενώ ακόμα και για την ανακύκλωση των πλαστικών φιαλών απαιτούνται μεγάλες ποσότητες ενέργειας. Μια εναλλακτική λύση για καθαρό νερό είναι η τοποθέτηση ειδικού φίλτρου στη βρύση. Βήμα 2. Αντικαταστήστε παλιές λάμπες Το 10% της ενεργειακής κατανάλωσης σε ένα σπίτι οφείλεται στο φωτισμό. Μπορείτε να περιορίσετε το ποσοστό αυτό αγοράζοντας λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας. Κοστίζουν περισσότερο μεν, αλλά έχουν ασύγκριτα μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, αφού καταναλώνουν πολύ λιγότερη ενέργεια. Βήμα 3. Κάντε την τουαλέτα σας αποδοτική Προμηθευτείτε ένα νέο καζανάκι, από αυτά που καταναλώνουν λιγότερο νερό σε σχέση με τα συμβατικά. Εναλλακτικά, τοποθετείστε ένα ογκώδες αντικείμενο μέσα στο παλιό σας καζανάκι, όπως για παράδειγμα μια μεγάλη πέτρα ή ένα μεγάλο μπουκάλι γεμισμένο με άμμο. Βήμα 4. Ρυθμίστε ή αντικαταστήστε τον καυστήρα ή το κλιματιστικό σας Πρόκειται για τις πλέον ενεργοβόρες συσκευές σε ένα σπίτι. Η αντικατάσταση παλαιών συσκευών με νέες, κατάλληλες για το μέγεθος της επιφάνειας του σπιτιού, αλλά και η τοποθέτηση θερμοστάτη, μπορούν να μειώσουν σε μεγάλο βαθμό την ενεργειακή κατανάλωση. Βήμα 5. Ελέγξτε τη μόνωση Η μόνωση του σπιτιού μπορεί να σας βοηθήσει να το διατηρήσετε θερμό το χειμώνα και δροσερό το καλοκαίρι, αφού συμβάλλει στη διατήρηση της θερμοκρασίας σε επιθυμητά επίπεδα και έτσι, στη μείωση της χρήσης καλοριφέρ ή κλιματιστικού. Βήμα 6. Αντικαταστήστε το ψυγείο σας Το ψυγείο λειτουργεί 24 ώρες την ημέρα, 365 μέρες το χρόνο. Ένα νέο ψυγείο υψηλής ενεργειακής κλάσης μπορεί να συμβάλλει σε σημαντική μείωση των λογαριασμών σας. Βάλτε το παλιό ψυγείο στην αποθήκη και μετατρέψτε το σε βοηθητικό αποθηκευτικό χώρο. Βήμα 7. Αλλάξτε παλιές πόρτες και παράθυρα Μονώστε τα παλιά κουφώματα ή ακόμα καλύτερα αγοράστε νέα, εάν φυσικά υπάρχει η δυνατότητα, και εξοικονομήστε έτσι ενέργεια και χρήματα. Αυτά είναι ορισμένα μικρά βήματα προς την εξοικονόμηση χρημάτων και ενέργειας στα σπίτια μας. Παράλληλα είναι κάποιες μικρές συμβουλές για να ανταπεξέλθουμε σε αυτή την δύσκολη εποχή που ζούμε και να δούμε διαφορές στους λογαριασμούς του σπιτιού, όχι μεν τεράστιες, όμως ούτε αμελητέες. Το σημαντικότερο είναι το να κάνουμε τον τρόπο ζωής μας φιλικό προς το περιβάλλον και να γίνουμε, επιτέλους, περισσότερο «πράσινοι», αφού τα προβλήματα της εποχής δεν έχουν μόνο οικονομικές διαστάσεις, αλλά και οικολογικές.

USM 109

legal aliens

cover. Nicole Erini (nicole.erini@urbanstylemag.gr)

Γράφει η Στέλλα Ρουσνίδου

My life without you

(αγαπημένη μου Ελλαδίτσα) Τελευταίως παρατηρούνται, όλο και συχνότερα, στο διαδίκτυο αλλά και στα απανταχού μέσα ενημέρωσης άρθρα γνώμης και ρεπορτάζ σχετικά με ανθρώπους που την «έκαναν» με ελαφρά πηδηματάκια από την όμορφη Ελλάδα, αλλά και για τις εμπειρίες αυτών και ενίοτε δυσκολίες που μπορει να αντιμετωπίσαν στην χώρα που αποφασίσαν να «μεταναστεύσουν»… Επηρεασμένη, λοιπόν, κι εγώ από αυτό το κλίμα ήθελα εδώ και καιρό να εκφράσω σε λίγες σειρές τις δικές μου σκέψεις, μιας και αποχαιρέτησα κι εγώ πρόσφατα φίλους και συγγενείς για αυτό που δηλώνεται ως «ένα καλύτερο μέλλον». Η δικιά μου μοίρα, λοιπόν, ήθελε να γίνω κάτοικος Γερμανίας και μάλιστα στο νότιο κομμάτι της, σε μια μικρή πόλη 120.000 κατοίκων περίπου με την ονομασία Reutlingen. Άσχετα που οι Γερμανοί, βέβαια, ισχυρίζονται πως το Reutlingen είναι «Großstadt», δηλαδή μεγαλούπολη, αφού οι πόλεις με αριθμό πάνω από 100.000 κατοίκους θεωρούνται μεγαλουπόλεις. Ο ορισμός αυτός βέβαια πολύ απέχει από τα χαρακτηριστικά μιας πραγματικής μεγαλούπολης (βλέπε Θεσσαλονίκη, Μόναχο, Στουτγκάρδη κ.α.), ωστόσο η αλήθεια είναι πως η ομορφιά και η ηρεμία της πόλης σε ανταμείβει, και εκτός των άλλων δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα όπως τα θέλουμε σε αυτή την ζωή. Ο λόγος, φυσικά, που ήρθα εδώ δεν είναι επειδή έχω κάποιο βίτσιο και θέλω από τώρα να ζήσω μια ήσυχη, οικογενειακή ζωή χωρίς πολλά πολλά, χωρίς πολλές εξόδους και party ή διάφορα τέτοια καλούδια. Απλώς εδώ έτυχε να έχω πολλούς συγγενείς και φίλους, ξαδέρφια, θείους, θείες κτλ, που, να’ ναι καλά οι άνθρωποι, με στήριξαν και με βοήθησαν από την πρώτη στιγμή που ήρθα. Γιατί, κακά τα ψέμματα, δεν είναι εύκολα να πας σε ξένο μέρος να ξεκινήσεις μια νέα ζωή και να’ σαι μόνος και άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Αυτό, σαν σκέψη, το κατάλαβα εκ των υστέρων βέβαια, γιατί πριν πάρω την απόφαση να έρθω εδώ επέμενα πως θα ήταν καλύτερα να πάω στην πιο κοντινή πραγματική μεγαλούπολη, όπως η Στουτγκάρδη για παράδειγμα, που απέχει 20 λεπτά, με όλα τα καλά που αυτό συνεπάγεται. Τελικά, ορθώς έπραξα και ήρθα εδώ καθώς πολλά πράγματα και διαδικασίες που έπρεπε να γίνουνε αμέσως μετά την άφιξη μου (δημαρχεία, τράπεζες, αναζήτηση σπιτιού),δεν θα μπορούσα να τις κάνω χωρίς την βοήθεια των γνωστών μου εδώ. Σκοπός και δικός μου, είναι ένα μεταπτυχιακό αρχικά και μετά μια δουλειά στον τομέα τςν σπουδών μου.

110 URBANSTYLEMAG

legal aliens

USM 111

112 URBANSTYLEMAG

legal aliens Η αλήθεια είναι πως δεν έχω μετανιώσει ούτε λεπτό για την απόφασή μου να φύγω στο εξωτερικό, σε μια περίοδο μάλιστα που πάρα πολλοί νέοι εγκαταλείπουν την Ελλάδα για κάτι καλύτερο σε κάποια άλλη χώρα, με καλύτερες προοπτικές και που μπορείς να σκέφτεσαι το μέλλον σου με αισιοδοξία. Γιατί όπως και να το κάνουμε δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να βρίσκεσαι σε μια χώρα που μπορεί μεν να αγαπάς και να σου αρέσει να ζεις, αλλά που δεν μπορεί να σου προσφέρει τίποτα, τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια... Όλοι ξέρουμε πως στην Ελλάδα τα άτομα με πτυχία, σπουδές, μεταπτυχιακά και όρεξη για δουλειά είναι χιλιάδες, και παρόλα αυτά δεν μπορούνε να βρούν δουλειά και να φτιάξουν την ζωή τους όπως θέλουν. Και αν αυτό δεν είναι άσχημο συναίσθημα τότε ποιό μπορεί να είναι; Πάρα πολλοί φίλοι και γνωστοί μου έχουν αφήσει πίσω τους την μιζέρια της Ελλάδος για κάτι καλύτερο, είτε αυτό είναι κάποιο μεταπτυχιακό, είτε κάποια δουλειά που έχει βρεθεί ήδη, είτε για αναζήτηση δουλειάς με την ελπίδα πως κάτι θα βρεθεί σύντομα και θα είναι σίγουρα πολύ πιο προσοδοφόρο από αυτό που μπορεί να κάνανε στην Ελλάδα ως τώρα. Το καλό της όλης αυτής υπόθεσης είναι πως, ξαφνικά, οι φίλοι σου είναι διασκορπισμένοι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και , ως εκ τούτου, έτοιμοι να σε υποδεχτούν και να σε φιλοξενήσουν όποτε σου καπνίσει εσένα να κάνεις κάποιο ταξίδι. Τρεις μήνες έχω στην Γερμανία και μου φαίνονται όλα πολύ ωραία και ιδανικά μέχρι τώρα. Ξέρω πως ίσως αν περάσει λίγο ο καιρός μπορεί να αλλάξουν πολλά τα οποία πιστεύω τώρα και θεωρώ τέλεια, εξάλλου υπάρχει ακόμα αυτός ο ενθουσιασμός του καινούργιου περιβάλλοντος, εμπειριών, ενδιαφερόντων, γνωριμιών κτλ κτλ, αλλά και το συναίσθημα της πρόκλησης και οτί μπορείς να τα καταφέρεις κι εσύ σε αυτές τις νέες συνθήκες ζωής. Τόσοι και τόσοι τα έχουνε καταφέρει γιατί όχι κι εσύ; Μπορεί να είναι λίγο δύσκολα στην αρχή και πιεστικά, δεν το κρύβω οτι τον πρώτο μήνα η ψυχολογία μου δεν ήταν και στα καλύτερά της για πολλούς λόγους, ωστόσο τώρα που έχω μπει στο κλίμα και στους νέους ρυθμούς ζωής, γερμανικούς, νιώθω επιτέλους ήρεμη και ελπίζω πως όλα θα πάνε καλά αρκεί να υπάρχει υπομονή και θέληση.

Όσον αφορά την σύγκριση με την Ελλάδα αυτή είναι σαφώς αναπόφευκτη και πιάνω τον εαυτό μου να το κάνει καθημερινά και σε διάφορους τομείς, καλώς ή κακώς. Εδώ είναι όλα διαφορετικά και πολύ καλά οργανωμένα, όλα κινούνται με βάση ένα πρόγραμμα που ακολουθούν όλοι πιστά γι’ αυτό και τα πάντα κυλούν ρολόι. Εδώ όλα τα παιδιά, ανεξαιρέτως, θα δουλέψουνε μόλις τελείωσουν με τις σπουδές τους, γιατί υπάρχουν δουλείες και θέσεις εργασίας. Θα πρέπει να μην έχεις καμία όρεξη για δουλειά για να μην δουλεύεις και να κάθεσαι απλώς. Εδώ τα μαγαζιά κλείνουνε στις 12 και 1 το βράδυ τις καθημερινές, γιατί ποιός θα κάτσει παραπάνω όταν την επόμενη πρέπει να ξυπνήσει για να πάει στην δουλειά του; (εξαίρεση αποτελεί φυσικά η Παρασκευή και το Σάββατο, που ευτυχώς βρίσκεις ανοιχτά μαγαζιά ακόμα και στις 5 το πρωϊ, γιατί μην το ξεφτιλίσουμε και τελείως είμαστε Έλληνες και το ξενύχτι το έχουμε στο αίμα μας) Εδώ θα σου μιλήσουν με ευγένεια και σεβασμό όπου και να πας. Το γεγονός μάλιστα του οτι κατάγομαι από την Ελλάδα δεν μου έχει δημιουργήσει κανένα πρόβλημα ως τώρα, κανείς δεν με κοίταξε υπεροπτικά ή δεν με προσέβαλε, κάτι που ακούω και διαβάζω οτι συμβαίνει σε αρκετούς Έλληνες στο εξωτερικό. Το αντίθετο μάλιστα, όλοι μου λένε σε τι όμορφη χώρα έχω την τύχη να γεννηθώ και το μόνο που θέλουν να μάθουν είναι, αν είναι όντως έτσι άσχημα τα πράγματα όπως τα παρουσιάζουν τα ΜΜΕ, με την οικονομική κρίση, την ανεργεία και την ποιότητα ζωής, πράγματα που όλοι λίγο-πολύ έχουμε βαρεθεί να ακούμε και να συζητάμε καθημερινά. Η αλήθεια είναι πως τους τελευταίους μήνες οι Έλληνες συρρέουν κατά εκατοντάδες στην περιοχή της Βάδης Βυτεμβέργης, κι αυτό γιατί έχει μια από τις μεγαλύτερες κοινότητες Ελλήνων στην Γερμανία με αποτέλεσμα να έρχονται όλοι με την ελπίδα για κάτι καλύτερο, για μια δουλειά που θα τους αποφέρει τις διπλάσιες ίσως απολαβές από αυτές που είχαν στην Ελλάδα σε αντίστοιχη θέση και μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Κάτι το οποίο εύχομαι κι εγώ για μένα στο άμεσο μέλλον. Ένα πράγμα είναι σίγουρο, χρειάζεται πολύ υπομονή και επιμονή για να καταφέρεις αυτό που θέλεις και να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα. Όταν μάλιστα βρίσκεσαι και στο κατάλληλο περιβάλλον, γίνεται σίγουρα με μεγαλύτερη ευκολία και όρεξη! Γι’ αυτό εύχομαι σε όλους όσους έχουνε αποφασίσει να κάνουνε αυτό το βήμα στην ζωή τους να είναι επιτυχημένοι και χαρούμενοι με τις επιλογές που κάνουν...Με την ελπίδα φυσικά οτι τα πράγματα θα καλυτερέψουν στην χώρα μας όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

USM 113

cover story

cover. Jenny Gkiougki

The time of Confluence Τέτοιος Δεκέμβρης είχε πολλές χιλιάδες χρόνια να συμβεί στον πλανήτη μας. Οι Μάγια το είχαν δει από παλιά, μα εμείς, οι σύγχρονοι, ξαφνικά ανακαλύψαμε τις ‘προφητείες’ τους και -όπως ξέρουμε πολύ καλά να κάνουμε, τις παρερμηνεύσαμε …και φέραμε το χάος! Τι σου είναι ο άνθρωπος! Δε χάνουμε ευκαιρία να τα κάνουμε όλα τραγικά, να ανασταίνουμε μπαμπούλες και να φέρνουμε συνέχεια την καταστροφή! Drama-junkies σου λέω…

A December like this one hasn’t happened on our planet for thousands of years. The Maya had seen this coming way back, but we, modern ones, suddenly discovered their ‘prophesies’ and –as we know so well, misinterpreted them and ...brought chaos! What can you say of humans! We don’t miss a chance to make everything into a tragedy, to resurrect the bogeyman and bring catastrophe!

We’re Drama-junkies I tell you…

114 URBANSTYLEMAG

cover story

On 21-12-2012 we are not going to be destroyed, no meteor will fall upon us, no aliens are coming, no Hollow-Earth is opening up, we ain’t leaving on no spaceships... The 21st of December 2012 signifies not the end of the world we know, but the end of the world the way we know it. The world is not getting destroyed, it’s just changing. And this change has started a long, long time ago.

Have you ever seen pictures of the two Amazon tributaries joining up? The ‘meeting of the waters’ is a natural phenomenon occurring close to Manaus, Brazil, where the ‘white’ river Rio Solimoes meets the ‘dark’ Rio Negro. For about 6 kilometres the two rivers flow side by side, coexisting, without merging into one ...yet.

Thus it is now: the old energy runs along with the new in a period of transition which lasts for ...many kilometres in our time-space continuum! Transition means one thing is finishing and something else is starting. It implies that there is a death and a birth. An end and a new beginning. But the transition, in itself, is the unstable period between the two. And we were all born within this period of change. It is perhaps a charmless time; for the old is not quite dead yet and the new not fully established. Nothing is fixed, nothing seems familiar or recognisable, and there is nothing to hold on to.

For years now, the international community has been going through a multidimensional, escalating crisis on all levels: from economy, society and environment, to culture, ethics and science. This crisis is destined to push us, both individually and collectively, into reassessing life. To awaken, to deconstruct everything and to compose something new. To move from being a materialistic society, into a more spiritual one. To go from I to We, from division to Unity, from shadow to Light, from individuality to Love.

Ascension to a place of taking responsibility, and looking inwards are the tools that will quicken our steps and bring us closer to the new age of higher vibrations and higher consciousness. The transition can be an exciting era for we truly live this great shift in each and every moment. We are walking on a one-way street, and the only thing we can change is our pace!

On 21-12-12 we celebrate the genesis of the New Earth that is coming!

Στις 21-12-2012 δεν πρόκειται να καταστραφούμε, να πέσει πάνω μας μετεωρίτης, να έρθουν εξωγήινοι, να ανοίξει η μέσα Γη, ή να φύγουμε με διαστημόπλοια… Αυτό που σηματοδοτεί η 21η Δεκέμβρη του 2012 δεν είναι το τέλος του κόσμου που ξέρουμε, αλλά το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε. Ο κόσμος δεν καταστρέφεται, απλά αλλάζει. Και αυτή η αλλαγή έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ, πολύ καιρό. Έχετε δει ποτέ εικόνες από τους δύο παραπόταμους του Αμαζονίου να ενώνονται; Η ‘συνάντηση των νερών’ είναι ένα φυσικό φαινόμενο που συμβαίνει κοντά στο Manaus της Βραζιλίας, εκεί όπου ο ‘λευκός’ ποταμός Rio Solimoes συναντά τον ‘μαύρο’ Rio Negro. Για περίπου 6 χιλιόμετρα τα δυο ποτάμια ρέουν το ένα δίπλα στο άλλο, συνυπάρχουν, χωρίς όμως να αναμιγνύονται …ακόμα. Έτσι και τώρα: η παλιά ενέργεια συμπλέει με τη νέα σε μια περίοδο μετάβασης που διαρκεί …πολλά χιλιόμετρα στον χωροχρόνο μας! Μετάβαση σημαίνει πως κάτι τελειώνει και κάτι άλλο αρχίζει. Προϋποθέτει ότι υπάρχει ένας θάνατος και μια γέννηση. Ένα τέλος και μια καινούργια αρχή. Αλλά η μετάβαση, αυτή καθεαυτή, είναι η ασταθής περίοδος ανάμεσα στα δύο. Κι εμείς όλοι γεννηθήκαμε μέσα στην περίοδο αυτής της αλλαγής. Είναι ίσως πολύ άχαρος καιρός γιατί το παλιό δεν έχει πεθάνει ακόμα και το νέο δεν έχει πλήρως εδραιωθεί. Τίποτα δεν είναι σταθερό, τίποτα δεν είναι γνώριμο ή αναγνωρίσιμο και από πουθενά δε μπορείς να κρατηθείς. Η παγκόσμια κοινότητα βιώνει εδώ και χρόνια μια πολυεπίπεδη κρίση που συνεχώς κλιμακώνεται σε όλα τα πεδία: από την οικονομία, την κοινωνία, και το περιβάλλον, ως τον πολιτισμό, την ηθική, και την επιστήμη. Η κρίση αυτή έχει σκοπό να μας ωθήσει, ατομικά και συλλογικά, να αναθεωρήσουμε τη ζωή. Να αφυπνιστούμε, να αποδομήσουμε τα πάντα και να συνθέσουμε κάτι νέο. Να μεταβούμε από μια κοινωνία προσκόλλησης στην ύλη σε μια κοινωνία του πνεύματος. Να περάσουμε από το Εγώ στο Εμείς, από τον διαχωρισμό στην ενότητα, από την σκιά στο φως, και από την ατομικότητα στην Αγάπη. Η Ανάληψη της ευθύνης, και το κοίταγμα προς τα μέσα είναι τα εργαλεία που θα επιταχύνουν την πορεία μας και θα μας φέρουν πιο κοντά στην νέα εποχή της αυξημένης δόνησης και της υψηλής συνειδητότητας. Η μετάβαση μπορεί να είναι μια εποχή συναρπαστική γιατί πραγματικά βιώνουμε κάθε λεπτό που περνάει αυτή την μεγάλη μετατόπιση. Περπατάμε σε έναν μονόδρομο, και το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε είναι τον βηματισμός μας! Στις 21-12-12 γιορτάζουμε την γέννηση της Νέας Γης που έρχεται!

USM 115

cover. Odisseas Panierakis (od.panierakis@urbanstylemag.gr)

Amsterdam Dance Event 2012 The Amsterdam Dance Event (ADE), the world’s leading event for electronic music looks back at another record breaking edition. The 17th edition of ADE, an initiative of Buma, took place in the city of Amsterdam from October 17 to 21. For five full days Amsterdam turned black and yellow, the distinctive colors of the ADE, and the city was taken over by 200.000 music lovers and 3.800 music professionals from all around the world.

With this record breaking edition the ADE underlines its leading position in the world of electronic music and the success of the entire Dutch dance sector. The ADE has been the biggest international club festival and the world’s most important music conference for dance and electronic music for many years. The last edition is one in which the scale increased even further, with performances from 1.700 national and international artists, spectacular keynote speakers from around the globe, 350 special events for the most diverse audiences and a record number of 75 clubs & venues. New this year was the addition of ADE Playground, a special program for festival- and conference visitors at 20 locations with a broad program of film screenings, discussions, showcases, product presentations and in-store events.

Official numbers 200.000 festival visitors 3.800 conference visitors 1.700 artists 75 clubs/venues 350 journalists & media Economic value of Dutch dance sector half a billion euros The big international successes of the Dutch DJs and the dance scene were highlighted in a report about the economic value of the Dutch dance scene, which was presented during the ADE. The report revealed that over half a billion euros (587 million) is generated in the sector every year. The full report is available for download at the ADE website. Dutch DJs well represented in DJ rankings During the DJ Mag Top 100 award ceremony, it was emphasized that the Dutch DJs play a prominent role in the ranking of best DJs. The big winner is Armin van Buuren, who managed to win his fifth victory after a year of absence. Furthermore, half of the top 10 consists of Dutch DJs, and there are 22 Dutch DJs in the full top 100. Also notable is the rise of the harder dance styles, which are ranked 9 times this year.

116 URBANSTYLEMAG

The ADE took place from October 17 - 21 and is organized

by Stichting Amsterdam Dance Event, an initiative of Buma. For more information: www.amsterdam-dance-event.nl

amsterdam dance event

USM 117

cover. SIMON SILAIDIS (DESIGNWARS TEAM)

Designwars Exhibition Η ομάδα του DesignWars περήφανα παρουσιάζει την πρώτη ομώνυμη έκθεσή της με θέμα το δημιουργικό καταιγισμό ιδεών που θα έπρεπε να διακατέχει την κοινωνία μας. Φανταστείτε μια αρένα που οι μονομάχοι δεν πολεμούν με ψέματα και μίσος αλλά με ιδέες και δημιουργία, έτσι θα έχετε μια εικόνα για το τι πρόκειται να επακολουθήσει την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου στην παρθενική έκθεση του DesignWars Exhibition Center (Καπνικαρέας 19, Πλάκα). Σκοπός της έκθεσης είναι να διαδοθεί η πρότασή μας προς την κοινωνία για στροφή προς την παιδεία και την τέχνη, μπροστά στον ξενόφερτο κυκεώνα σήψης και παρακμής που ξεπροβάλει για τον τόπο μας. Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ.

DesignWars team proudly presents it’s first exhibition. This exhibition is based on the typhoon of inspired ideas that should dominate our society. Imagine an arena where gladiators do not fight using lies and hate but compete using ideas and creativity, in that way you will get an idea on what is about to happen at Friday of the 19th of October in the first exhibition of DesignWars Exhibition Center (Kapnikareas 19, Plaka). The purpose of this exhibition is to convey our message to the people about turning their direction to art and education as an answer the upcoming decline that poses as a threat to the Greek society. SPREADING THE INSPIRATION AND THE EXPRESSION THROUGH ART.

One love

118 URBANSTYLEMAG

designwars excibition

DesignWars Exhibition Center

USM 119

120 URBANSTYLEMAG

designwars excibition

USM 121

1912

100 years back 122 URBANSTYLEMAG

Nude Woman Standing Pablo Picasso

100 years back

Athens Flight

USM 123

124 URBANSTYLEMAG

100 years back

Olympic Games 1912 Stockholm

USM 125

John Bellocq

«Φωτογραφίζοντας των υπόκοσμο του 1912 στη Νέα Ορλεάνη» Ήδη, από τις αρχές της δεκαετίας του 1900, ο Bellocq είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για τον υπόκοσμο της Νέας Ορλεάνης. Ένα ενδιαφέρον απολύτως «φωτογραφικό» καθώς από πουθενά δεν προκύπτουν στοιχεία για συμμετοχή του σ’ αυτόν. Οι πρώτες του σχετικές φωτογραφίες τραβήχτηκαν στην Chinatown της Νέας Ορλεάνης, στα καταγώγια των κινέζων όπου γυναίκες και άνδρες επιδίδονταν στην χρήση του όπιου. Ελάχιστες φωτογραφίες από αυτή τη σειρά έχουν διασωθεί. Από το 1910 και μετά και κυρίως το 1912, ο Bellocq αναζητά την έμνευση στα πορνεία της Storyville. Ενδεχομένως, το αρχικό κίνητρο γι αυτήν του την δραστηριότητα να ήταν το εμπορικό. Φωτογράφιζε τα «κορίτσια» για να διαφημίζουν τα πορνεία το εμπόρευμά τους στην Μπλε Βίβλο. Σίγουρα, όμως, μετεξελίχθηκε σε κάτι πολύ περισσότερο από αυτό.

John Ernest Joseph Bellocq (1873 – 1949) was an American professional photographer who worked in New Orleans during the early 20th century. Bellocq is remembered for his haunting photographs of the prostitutes of Storyville, New Orleans’ legalized red light district. These have inspired novels, poems and films.

126 URBANSTYLEMAG

100 years back

Όλες οι σχετικές φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί το 1912, στα πορνεία της οδού Basin, τα οποία απείχαν ελάχιστα από το studio του καλλιτέχνη στην Storyville. Οι φωτογραφίες του Bellocq αποπνέουν βαθύ σεβασμό για τις πόρνες, καθώς δεν τις παρουσιάζει σαν κοινωνικά αποβράσματα που περιφέρονται σε δρόμους και πεζοδρόμια αναζητώντας τη λεία τους, αλλά σαν γυναίκες που ασιθάνονται άνετα με την σεξουαλικότητά τους, χωρίς τις συμβάσεις και υποκρισίες της εποχής. Εννοείται, πως το γεγονός ότι επρόκειτο για ανθρώπινες υπάρξεις που ζούσαν στο περιθώριο της κοινωνίας, έχοντας το σεξ ως επάγγελμα καθώς και η φυλετική και κοινωνική ανισότητα που αντιμετώπιζαν, δεν κρύβεται κάτω από την οποιαδήποτε ωραιοποίηση. Εντούτοις ο Bellocq με τις φωτογραφίες του κατάφερε να διασώσει την καθημερινότητα ενός μέρους της εργατικής τάξης της εποχής χωρίς φτιασίδια, η οποία, διαφορετικά, θα είχε για πάντα χαθεί, χωρίς καταγεγραμμένη μαρτυρία. Οι φωτογραφίες του είναι πορτραίτα γυναικών. Κάποιες εμφανίζουν τα μοντέλα τους γυμνά ή με τα εσώρουχα, δηλωτικό του επαγγέλματός τους, άλλες ντυμένα και έτοιμα για έξοδο, για ψώνια, μιαν επίσκεψη σε άρρωστη φίλη στο Πτωχοκομείο της περιοχής ή για μιαν απλή βόλτα στη γειτονιά, σε κάποιες άλλες ο Bellocq έχει στήσει τα μοντέλα του με καθαρά θεατρικό τρόπο. Οι πληροφορίες που αντλούνται από τα πορτραίτα της Storyville, αποτελούν πραγματικό θησαυρό καθώς μας δίνουν πολύτιμα στοιχεία τόσο για την καθημερινή ζωή των πορνών της εποχής όσο και για τους χώρους στους οποίους ζούσαν και εργάζονταν.

Οι κατεστραμμένες φωτογραφίες Πολλά από τα αρνητικά του Bellocq που ανακαλύφθηκαν, είχαν υποστεί σοβαρές καταστροφές στα πρόσωπα των γυναικών. Ο περιορισμός της καταστροφής στο συγκεκριμένο σημείο υποδείκνυε σαφέστατα πως αυτό είχε γίνει επίτηδες. Η πρώτη εκτίμηση ήταν ότι αυτό έγινε από τον αδελφό του Bellocq, Leo, ιησουίτη ιερέα, καθώς οι φωτογραφικές πλάκες πέρασαν στην κατοχή του, μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη. Όμως αν κάτι τέτοιο αληθεύει, δημιουργείται το ερώτημα γιατί ο πουριτανός ιερέας δεν κατέστρεψε ολοσχερώς τις πλάκες, αλλά περιορίστηκε στο να «σβήσει» τα πρόσωπα των κοριτσιών; Μεταγενέστερη προσεκτική εξέταση των αρνητικών με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, απέδειξε χωρίς αμφιβολία ότι η καταστροφή είχε γίνει από τα χέρια του ίδιου του Bellocq. Η «διαγραφή» των προσώπων είχε γίνει όσο ακόμα τα αρνητικά ήταν υγρά από το φωτογραφικό διάλυμα.

USM 127

Γιατί, όμως, κατέστρεψε ο Bellocq τα ίδια του τα έργα; Το ερώτημα παραμένει μέχρι σήμερα αναπάντητο. Εικασίες υπάρχουν πολλές. Κάποιες από αυτές θέλουν τον Bellocq να προχώρησε στην καταστροφή των προσώπων για να προστατέψει τα κορίτσια που, ενδεχομένως, αποφάσισαν ν’ αλλάξουν ζωή. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν φαίνεται ν’ αντανακλά την πραγματικότητα καθώς ο Bellocq συνήθιζε να φωτογραφίζει τα κορίτσια σε πολλές διαφορετικές πόζες την κάθε μια. Έτσι, για την ίδια κοπέλλα, κάποιες από τις φωτογραφίες βρέθηκαν με κατεστραμένο το πρόσωπο, ενώ άλλες όχι επιτρέποντας έτσι την αναγνώριση της ταυτότητάς της. Το γεγονός δε, ότι τα αρνητικά καταστράφηκαν αμέσως μετά την εμφάνισή τους κάνει το, μέχρι σήμερα άλυτο μυστήριο, ακόμη πιο έντονο. Ήδη, πριν την καταστροφή των προσώπων στις φωτογραφίες του, θα έλεγε κανείς ότι ο Bellocq είχε “πειραματιστεί” με την απάλειψή τους. Υπάρχουν φωτογραφίες στις οποίες τα κορίτσια φορούν μάσκες, κρύβοντας έτσι μέρος του προσώπου τους, σε μία μάλιστα περίπτωση η μάσκα είναι κακοφορεμένη, μη επιτρέποντάς μας να δούμε ούτε τα μάτια του μοντέλου. Από τη μία εκθέτει στα αδιάκριτα βλέμματα την γύμνια των κοριτσιών κι από την άλλη προφυλάσσει από την ίδια έκθεση το βλέμμα τους. Αν δεχτούμε το κλισέ που λέει ότι “τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής” ίσως μπορούμε ν’ αυθαιρετήσουμε λέγοντας ότι αυτήν ακριβώς την ψυχή ήθελε να προστατέψει ο Bellocq καταστρέφοντας τα πρόσωπα. Ακόμα κι έτσι, όμως, τα ερωτηματικά παραμένουν ισχυρά και αναπάντητα.

128 URBANSTYLEMAG

100 years back

Το τέλος Ο Bellocq πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του αδιαφορώντας για όλους και για όλα, εκτός από την φωτογραφία και ό,τι σχετικό μ’ αυτήν. Ζούσε μόνος και είχε αποκτήσει τη φήμη ανθρώπου εκκεντρικού και δύσκολου. Δεν είχε φίλους, εκτός ίσως από τον Joe Sanarens, υπάλληλο στο Φωτογραφικό Κέντρο Katz and Besthoff. Δεν θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Sanarens ήταν ο επιστήθιος του Bellocq, όμως ήταν ό,τι πιο κοντινό σε φίλο είχε ο φωτογράφος. Μάλιστα, κάποια εποχή που ο Samarens νοσηλευόταν στο νοσοκομείο, ο Bellocq τον επισκεπτόταν καθημερινά. Ήταν ο μόνος στον οποίο είχε δείξει τις γυάλινες πλάκες με τις φωτογραφίες των πορνών της Storyville, τραβηγμένες πολλά χρόνια πριν, τις οποίες είχε φυλαγμένες σ’ ένα παλιό μπαούλο. Επίσης του έδειξε φωτογραφίες τραβηγμένες στα οπιοποτεία της Chinatown καθώς και άλλες που είχε τραβήξει στη διάρκεια της ζωής του. Ο Sanarens εντυπωσιάστηκε. Η καθημερινή ζωή του Bellocq ακολουθούσε μια ρουτίνα, πάντα ίδια κι απαράλλαχτη. Ξεκινούσε την βόλτα του στην πόλη της Νέας Ορλεάνης νωρίς το πρωί. Επισκεπτόταν με τη σειρά όλα τα φωτογραφικά καταστήματα, από την μια άκρη της πόλης ως την άλλη, πάντα με τα πόδια καθώς δεν χρησιμοποιούσε τα μέσα μαζικής μεταφορά γιατί δεν τα εμπιστευόταν! Ήταν μια αναγνωρίσιμη φιγούρα με το κοντόχοντρο σώμα του, την ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα και αυτό το μόνιμο κοκκίνισμα στο πρόσωπο. Ο άλλοτε κομψός δανδής είχε καταντήσει ένας ατημέλητος γέρος, που χρησιμοποιούσε ένα κομμάτι σχοινί για ζώνη. Για το γεύμα του καταλήγει πάντα στον σταθμό των λεοφορείων, όπου αγοράζει μια σακούλα καραμέλλες πορτοκαλιού, αν και ξέρει ότι αποτελούν θανάσιμη απειλή, εξαιτίας του διαβήτη από τον οποίο πάσχει. Έτσι κι εκείνο το πρωινό, στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 1949, ακολουθώντας την ίδια ρουτίνα και μοιάζοντας περισσότερο καταβεβλημένος απ’ ότι συνήθως ο Belloccq, μετά από το γεύμα του, κατευθύνεται στο κατάστημα της Kodak, όπου αποκοιμιέται καθιστός σε μια καρέκλα. Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος τον ξυπνά, όταν έρχεται η ώρα να κλείσει.Ο Bellocq βγαίνει στον δρόμο και κατευθύνεται προς το διαμέρισμά του στον αριθμό 619 της οδού Dumaine, στη Γαλλική Συνοικία. Όμως σήμερα σέρνει το βήμα του με κόπο κι ο δρόμος μέχρι εκεί του φαίνεται ατελείωτος. Στην οδό Barrone καταρρέει και τραυματίζεται στο μέτωπο κατά την πτώση του.

Οι περαστικοί ειδοποιούν ασθενοφόρο για να τον παραλάβει. Οι τραυματιοφορείς περιποιούνται πρόχειρα το κόψιμο στο μέτωπό του και τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο του Πτωχοκομείου, όπου δεν είναι σε θέση να δώσει καμία πληροφορία στους γιατρούς. Μένει εκεί αρκετές ημέρες μέχρι να μάθουν ότι ο πλησιέστερος συγγενής του είναι ο αδελφός του και ιησουίτης ιερέας Leo, ο οποίος δίνει και εντολή για την μεταφορά του στο νοσοκομείο Mercy, της εκκλησίας. Ο Leo παραστάθηκε στον Bellocq σ’ αυτές τις τελευταίες ημέρες της ζωής του σαν πραγματικός αδελφός. Δεν έφυγε στιγμή από το πλευρό του και προσευχόταν για λογαριασμό του. Όλα αυτά τα χρόνια παρακαολουθούσε την πτώση του αδελφού του κι έτσι το τέλος του που πλησίαζε δεν αποτέλεσε έκπληξη γι αυτόν. Όμως, ακόμα κι έτσι, ο Leo δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο άλλοτε τόσο ματαιόδοξος με την εμφάνισή του και κομψός Ernest -γεγονός το οποίο ο ίδιος ο Leo αποδοκίμαζε σφόδρα- είχε μεταμορφωθεί σ’ αυτόν τον κουρελιάρη γέρο. Λίγες ημέρες μετά την εισαγωγή του στο Mercy, στις 3 Οκτωβρίου του 1949,ο Bellocq καταλήγει. Αιτία θανάτου: λίγο απ’ όλα. Εγκεφαλική αρτηριοσκλήρυνση, διαβήτης, παχυσαρκία, βαρειά διάσηση, άνοια, γηρατειά. O Leo του κάνει μιαν αξιοπρεπή κηδεία στο νεκροταφείο του Saint Louis, στη Νέα Ορλεάνη. Με τον θάνατο του Bellocq, ο Leo αποκτά πρόσβαση στα περιουσιακά του στοιχεία, ως μοναδικός συγγενής και κληρονόμος. Ανακαλύπτονται λογαριασμοί σε, σχεδόν όλες, τις τράπεζες της Νέας Ορλεάνης, με καταθέσεις που κυμαίνονται από μερικά σεντς η μικρότερη έως και 6οο δολλάρια η μεγαλύτερη. Ο Leo με έναν δικηγόρο και μία μάρτυρα, την Augusta Bonnecaze, πιθανότατα κόρη του άλλοτε συνεταίρου του Bellocq, ανοίγουν την μοναδική του θυρίδα που ανακάλυψαν σε μια από τις τράπεζες. Μέσα δεν υπάρχει διαθήκη, υπάρχει όμως ένα λουκέτο, το ίδιο που εμφανίζεται να κρέμεται στους λαιμούς των κοριτσιών στις φωτογραφίες της Storyville. Επίσης ο Leo βρίσκει τα κοσμήματα της μητέρας τους, τα οποία η ίδια είχε αφήσει στον Ernest, με την ελπίδα να τα δώσει κάποτε στην γυναίκα που θα παντρευόταν, καθώς ο Leo δεσμευόταν από τους όρκους του της αγαμίας. Ανάμεσα στα πολύτιμα κοσμήματα, τα φορτωμένα διαμάντια, υπάρχουν και διάφορα χαλασμένα ρολόγια καθώς κι ένα ροζάριο.

USM 129

Επιμύθιο Τα αρνητικά των φωτογραφιών του Bellocq περνούν στα χέρια του Leo για να καταλήξουν, άγνωστο πώς, στο μικρό παλαιοπωλείο του Sal Ruiz, και στη συνέχεια στα χέρια του Larry Borenstein, ο οποίος θα τα παραχώσει σε μιαν αποθήκη και θα τα ξεχάσει. Θα καταλήξουν στον Lee Friedlander ο οποίος, με αλλεπάλληλες εκθέσεις και εκδόσεις θα κάνει γνωστό τον δημιουργό τους παγκοσμίως. Πηγές *Storyville, New Orleans, University of Alabama Press *Journal of the American History, 2007 *New Orleans, Prostitution and the Politics of Sex, Yale University, 2005 *The Last Days of Ernest J. Bellocq, Rex Rose, *A Glimmer of Red Lights, Catie Rhodes *Ernest J. Bellocq in Storyville, the Red Light District in New Orelans, Susan Sontag *An Unofficial Biography of E.J. Bellocq: Photographing New Orleans’ Red-Light District, Monica Millian *Wikipedia *Storyville, New Orleans Historical Archives

130 URBANSTYLEMAG

100 years back

Ελλάδα 1912 Greece 1912

USM 131

132 URBANSTYLEMAG

100 years back

USM 133

134 URBANSTYLEMAG

100 years back

L’Assiette Au Beurre

Before RAW magazine, Francoise planned to use her printing press to share this French magazine from the early 1900’s. Much of it still hasn’t been reprinted, so this week we’ve scanned pages from our crumbling copies.

L’Assiette Au Beurre was a sophisticated and satirical illustrated journal published between 1901 and 1912. Each issue was devoted to one artist who tackled social topics during the Belle Époque. We’re sharing from the issues on The Aesthetes, Women’s Suffrage, and “all the young gentlemen” (gay life in Paris).

USM 135

COVER. MARI MOUSTAIZI

The Rock of a ghost Hashima Island is a small, 15-acre outcropping of rock off the coast of Nagasaki, Japan.

Although tiny in size, the island was important in magnitude: It was a major coal mining center for Japan for almost a full century. The island sits atop ­a coal deposit that descends well into the ocean floor beneath. Once it was tapped, Japan’s Mitsubishi Corporation purchased Hashima from the local families who owned it in 1890. That’s when the heyday of Hashima Island began.

Since it’s located about 18 miles from Nagasaki, it made more sense for Mitsubishi to build housing on the island, rather than ferry its employees to and from the island every day. Squat concrete apartment blocks were constructed one at a time. Space was at a premium, so the buildings went up instead of out, and families were jammed together in cramped lodging, sharing bathrooms and kitchens.

Amenities like a movie theater, doctor’s office, arcades, restaurants and bars were added later, and the city became a thriving, microcosmic community. The entire complex was linked via underground tunnels. At its peak in 1959, Hashima Island was the most densely populated city on Earth, with 5,259 inhabitants on the small, rocky outcropping. That’s 835 people for every 2.5 acres.

136 URBANSTYLEMAG

the rock of a ghost

Not everyone who lived on Hashima Island did so by choice. During World War II, the Japanese government forced Chinese and Korean laborers to work on the island. As many as 122 of the 500 Koreans forced to work from 1939 to 1945 in the coal mines beneath Hashima Island died during their internment.

After World War II, employees found their lives on the island much improved. Modern luxuries like televisions, radios and the movie theater were introduced post-World War II. And the formerly unvegetated island sprang to life with rooftop gardens planted and maintained by the island’s employee-residents. The golden age of Hashima Island was pretty short-lived, however. In January 1974, with petroleum supplanting coal as the world’s preferred energy source, Mitsubishi revealed the mine would be closed. By the following April, the last of the island’s residents were ferried onto the mainland, and the island was permanently closed.

Left behind are the relics of what was once a densely populated city, built atop an uninviting slab of rock. The doctor’s office still contains an X-ray machine and examination chair with overhead lamp. Broken children’s toys can be found in empty residences within the apartment blocks. The tunnels that connected the city are passable, but now emblazoned with graffiti. Old television sets and stoves stands as evidence of the existence of their former owners.

USM 137

The structures of the island are in remarkably good shape, considering their more than three decades of neglect. Some stone walls have caved and crumbled, but the concrete structures remain largely intact.

Windows are broken and railings along the apartment’s balconied corridors are in a dangerous state of disrepair, but corridors within the company’s offices are surprisingly undamaged. The city continues to sit silently offshore, an abandoned ghost island, its only inhabitants stray cats and the occasional illegal visitor. The island may enjoy more visitors in the future, though. Japanese officials have applied to make Hashima Island a World Heritage Site.

138 URBANSTYLEMAG

Source. http://adventure.howstuffworks.com

USM 139