ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ Σόλωνος 110, 106 81 Αθήνα τηλέφωνο: 210 3637867 e-mail: bookstore@vakxikon.gr e-shop: ekdoseis.vakxikon.gr
Τίτλος Βιβλίου: Ανθολογία νέων ποιητών από τη Β. Μακεδονία/Антологија на млади поети од Северна Македонија Συγγραφείς: Συλλογικό Ανθολόγηση: Γκιόκο Ζντράβεσκι Μετάφραση: Ελένη Κατσιώλη Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Εκδόσεις Βακχικόν
© Για την ελληνική γλώσσα, 2022 Εκδόσεις Βακχικόν © Μετάφρασης: Ελένη Κατσιώλη
ISBN: 978-618-5662-85-1 ISBN: 978-960-638-138-6 (eBook)
Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Ποίηση/Ανθολογίες Νέων Ποιητών Αριθμός Σειράς: 207/28 Πρώτη Έκδοση: Σεπτέμβριος 2022 Ηλεκτρονική Έκδοση: Ιούλιος 2020
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Eλληνικού Nόμου (Ν. 2121/1993 όπως τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα)
Како див град
Или тишина пред срам
Ти се предавам на тебе и твојата целост
Да ме одведеш онаму
Каде што ќе танцувам под туѓ допир
И ќе бладам на туѓи височини
Да битисувам со и над тебе
А ти во мене
Како озарен слог Патека во душа Или првиот восклик Ти се предавам со врел насмев
Да ме одведеш онаму
Каде што започна сè
– Безмилосниот лет И лезет и бес И здивот во менгеме Обесен за вратот
– Каде што ќе заборавам на себе За да проживеам уште некој ден.
ΑΝΤΡΕΪ ΑΛ ΑΣΑΝΤΙ
ΧΩΡΙΣ ΔΙΕΞΟΔΟ
Σαν ένα άγριο άστυ
Ή σαν σιωπή πριν τη ντροπή
Παραδίνομαι σε σένα και στην ακεραιότητά σου
Να με πας εκεί Που θα χορέψω κάτω από το άγγιγμα κάποιου άλλου
Θα περιπλανηθώ στα ύψη κάποιου άλλου Όπου θα είμαι μέσα και πάνω σου Κι εσύ μέσα μου
Όπως μια πύρινη συλλαβή Ένα μονοπάτι στην ψυχή Ή η πρώτη κραυγή Προσφέρω τον εαυτό μου σε σένα με ένα λάγνο χαμόγελο Να με πας εκεί Που όλα ξεκίνησαν
-Στην αδίστακτη πτήση Στην απόλαυση στο θυμό Και στην ανάσα που αιχμαλωτίζεται στην ακολασία Καθώς κρέμεται γύρω από τον λαιμό -Όπου θα ξεχάσω τον εαυτό μου Για να ζήσω απλά μια άλλη μέρα.
ЦЕНТАРОТ НА СВЕТОТ
Некогаш
Со восхит си спомнував на првиот борец
Што танцуваше над мртвиот плен
И со стап, полека ги исцрта четирите страни на светот
За нас
За Хаосот
И непокорливиот копнеж
Се сеќавав и на дедо ми
Што сè уште ги чува шапката и коланот
Ако има нова војна
И тивко се поклонував пред камените бисти Кои го вардат минатото
Од заборав
Но, никогаш поинаку
Никогаш не помислив Дека темнината може Да си е доволна самата на себе
И дека секоја потрага е залудна
Секој допир без смисла
Дека не постојат херои Освен во самите нас.
ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Κάποτε
Θυμόμουν με απόλαυση τον πρώτο μαχητή
Που χόρευε πάνω από το νεκρό θήραμα
Και σχεδίαζε με ένα ραβδί αργά, τις τέσσερις πλευρές του κόσμου
Για εμάς
Για το χάος
Και για τον ανυπότακτο ζήλο
Θυμήθηκα τον παππού μου
Που φύλαγε ακόμα σκούφο και ζωνάρι
Σε περίπτωση νέου πολέμου
Και σιωπηλά υποκλινόμουν μπροστά στις προτομές
Που προσέχουν το παρελθόν
Από τη λήθη Αλλά ποτέ ξανά
Ποτέ δεν σκέφτηκα γι’ αυτό το σκοτάδι
Αν είναι αρκετό για τον εαυτό του Και ότι κάθε αναζήτηση είναι μάταιη
Κάθε άγγιγμα χωρίς νόημα
Επειδή δεν υπάρχουν ήρωες Εκτός από εμάς.