ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
Σόλωνος 110, 106 81 Αθήνα
τηλέφωνο: 210 3637867
e-mail: bookstore@vakxikon.gr
e-shop: ekdoseis.vakxikon.gr
Τίτλος: Έρωτας δίχως γέφυρα
Συγγραφέας: Πηνελόπη Τσιάλα
Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Εκδόσεις Βακχικόν
© 2023 Εκδόσεις Βακχικόν & Πηνελόπη Τσιάλα
© Φωτογραφίας Εξωφύλλου: Artem Peretiatko (Istockphoto.com)
ISBN: 978-618-5733-56-8
Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Πεζά/Ελληνική Λογοτεχνία
Αριθμός Σειράς: 318/151
Πρώτη Έκδοση: Μάιος 2023
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Eλληνικού Nόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.
ΕΚΔOΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚOΝ
Μέλος του Vakxikon.gr Media & Publishing Group
Βερανζέρου 13, 106 77 Αθήνα
τηλέφωνο: 210 3637867
e-mail: info@vakxikon.gr
web site: www.vakxikongroup.com
Ε να φωτεινό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του Κωνσταντή σαν είδε τον παιδικό του φίλο να μπαίνει στο κρεοπωλείο του.
-Καλώς τον κολλητό μου, την αγορίνα μου! ξεστόμισε όλο χαρά. Ποιος καλός άνεμος σε φέρνει από τα μέρη μου; Χθες που μιλήσαμε στο τηλέφωνο, δε μου είπες ότι θα περάσεις.
-Το αποφάσισα ξαφνικά, Κωνσταντή. Για παραγγελία έρχομαι. Μια και είχα καιρό να σε δω, είπα, αντί να στην πω τηλεφωνικά, να έρθω αποδώ. Παίζει κανένα φραπεδάκι;
-Τόσο που σε πεθύμησα, Θανάση μου, όχι μόνο θα σου
φτιάξω φραπεδάρα, αλλά θα σε κεράσω και μια φρεσκότατη
συκωταριά αρνίσια να την πας δώρο στο Δεσποινάκι μας, που, απ’ ό,τι μου είπες, από λιγούρες άλλο τίποτα. Θα της κάνει
πολύ καλό στην κατάστασή της, θα δυναμώσει κι εκείνη και
την κορούλα σας.
-Πράγματι, ειδικά τώρα που είναι στον μήνα της, συνέχεια πεινάει. Δε σου κρύβω πως έχω πολλή αγωνία. Πρώτη της γέννα. Μακάρι να πάνε όλα καλά.
-Γιατί να μην πάνε, ρε; Η Δεσποινάρα είναι θεριό. Με έναν πόνο θα βγει η πανέμορφη τσούπρα σου. Για πες την παραγγελία σου.
-Λοιπόν, είκοσι πέντε χοιρινές, είκοσι πέντε μοσχαρίσιες,
τριάντα κιλά μοσχαρίσιο κιμά, εκατό φιλέτα κοτόπουλο, είκοσι
πέντε πανσέτες, είκοσι πέντε τεμάχια καλαμάκι κοτόπουλο και
άλλα τόσα χοιρινό, είκοσι πέντε κιλά κατσικίσια παϊδάκια και
άλλα τόσα αρνίσια, δέκα μεγάλα λουκάνικα, είκοσι σνίτσελ
κοτόπουλο, δεκαπέντε συκωταριές μοσχαρίσιες και δεκαπέντε
ψαρονέφρια.
-Πω πω, ρε κολλητέ! Πελατεία έχει πλακώσει στην ταβέρνα
σου! Κάνεις χρυσές δουλειές, μιλάμε! Είναι και οι επιχειρηματικές σου ικανότητες, δε λέω, αλλά είναι και τα θεσπέσια
κρέατα που σου δίνω. Τα καλύτερα κομμάτια εσύ τα παίρνεις, Θανασάρα, να το ξέρεις. Αλλά τι να κάνω; Έναν σε έχω!
-Ευτυχώς, όσο περνά ο καιρός, η ταβέρνα πάει όλο και
καλύτερα. Όλο και περισσότερος κόσμος την προτιμά. Ειδικά το ότι τον προηγούμενο μήνα ξεπλήρωσα επιτέλους το δάνειο
ακόμα το σκέφτομαι και πετάω. Πλέον δε χρωστάω σε κανέ-
ναν κερατά και λέω περήφανος με την ψυχή μου πια: «Η
ταβέρνα ΜΟΥ», με το «ΜΟΥ» να γεμίζει αγαλλίαση το στόμα
μου. Γιατί, ό,τι και να γίνει, κανείς δε θα μου την πάρει. Ειδικά
αυτές τις μέρες που πλησιάζουν τα γεννητούρια της γυναικάρας μου και η κοράκλα μου θα βγει στον κόσμο, έχω ανάγκη τα παραπάνω έσοδα, γιατί έχω πάρα πολλά έξοδα. Παιδικό δωμάτιο, γυναικολόγοι, ρουχαλάκια, πάνες, γάλατα, κρέμες, παιδίατροι. Λαμπάδα ίσαμε το μπόι μου πρέπει να ανάψω που είμαι άνετος οικονομικά σε τέτοιες εποχές.
-Θανάση, δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι για σένα! Είμαι σίγουρος πως σύντομα θα γίνεις μέχρι και πλούσιος. Όποτε έρχομαι στην ταβέρνα σου, τη μύτη μού σπάει η τσίκνα. Οι μυρωδιές αυτές νεκρούς ανασταίνουνε.
-Σε σένα τα χρωστάω όλα, φίλε. Εσύ επέμενες ότι πρέπει να ανοίξω μια επιχείρηση που να βασίζεται στον μεγάλο
έρωτα του ανθρώπου, ειδικά του Έλληνα, που δεν είναι άλλος
από το κρέας, το κοψίδι, την τσίκνα. Πράγματι ο μέσος Έλληνας, και εγώ μέσος Έλληνας είμαι, αν δεν καταβροχθίσει το
ΔΊΧΩΣ ΓΈΦΥΡΑ
ψητό του τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα, δεν τη βγάζει.
Καλέ, τι μία φορά; Λίγα λέω. Τρεις τουλάχιστον το θέλουμε το
κοντοσούβλι μας, για να μην πω και κάθε μέρα.
Ο Κωνσταντής συννέφιασε και κοίταξε κάτω.
-Τι τρέχει; απόρησε ο φίλος του.
-Πριν από πέντε χρόνια που σου έδωσα αυτήν τη συμ -
βουλή, αυτό πίστευα. Ότι, αν η επιχείρησή σου βασίζεται
στην πιο θρεπτική και πιο νόστιμη τροφή του ανθρώπου, είτε
χασάπικο είτε χασαποταβέρνα είτε σουβλατζίδικο, θα περ-
πατήσει μια χαρά. Ακόμα κι αν δεν πάει άψογα, το σίγουρο
είναι τουλάχιστον ότι δεν κινδυνεύεις να μπεις μέσα. Τώρα
όμως με αυτήν τη νέα παλιομόδα της εποχής μας, έχω αλλάξει
γνώμη. Χαίρομαι αφάνταστα για την απήχηση της ταβέρνας
σου, αλλά δε θα συμβούλευα ξανά κανέναν να ανοίξει τέτοια
επιχείρηση. Εξαιτίας της αύξησης αυτών των μιασμάτων της
τροφικής αλυσίδας, ένα μανάβικο είναι ίσως πολύ πιο συμφέρουσα επιχείρηση, λες και ένας πεινασμένος θα προτιμούσε
μια ντομάτα ή ένα αγγούρι από μια ζουμερή μπριζόλα. Κατά-
ντια σωστή, φίλε μου!
-Για τους βίγκαν λες;
-Όχι για τους βίγκαν! Για τους παλαβίγκαν! Τους φασίστες, τους μπετόβλακες, τα γίδια, το βόδια τα όρθια, τα βλακόμετρα, τους τενεκέδες, τους ξεφτίλες!
-Ρε φίλε, εσύ αγρίεψες. Τι σου κάνανε πάλι οι άμυαλοι;
Μη μου πεις ότι πάλι ήρθαν από τα μέρη σου να διαδηλώσουν
με φωτογραφίες από σφαγεία!
-Μωρέ, πάλι παρέλαση κάνανε και αυτήν τη φορά έπαιζαν
και ουρλιαχτά από τα σφαγεία. Κάποιοι μπήκανε στο μαγαζί
κιόλας και με απείλησαν και με έβρισαν, όχι μόνο εμένα, αλλά και έναν από τους καλύτερους πελάτες μου που έτυχε
να ψωνίζει εκείνη την ώρα. Δε φαντάζεσαι πόσο με ταπείνωσαν. Με κοιτούσαν και μου μιλούσαν σαν να είμαι ο χειρότερος εγκληματίας. Ούτε που ξέρουν τι άνθρωπος είμαι και με
κρίνουνε. Αν δεν είναι αυτό ρατσισμός, τότε τι είναι; Το ψωμί
μου παλεύω να βγάλω στο κάτω κάτω. Δεν πειράζω κανέναν.
-Τι να πεις; Εντελώς σαλεμένοι είναι οι άνθρωποι. Εύχομαι να τους φωτίσει ο Θεός και να βάλουνε μυαλό κάποια
στιγμή, να καταλάβουν ότι ο άνθρωπος είναι ζώο παμφάγο.
-Αχ, γι’ αυτό λέω ότι εξαιτίας τους μια επιχείρηση με κρεατικά δεν είναι πια τόσο ασφαλής όσο παλιά. Γιατί αυτοί οι
άνθρωποι προπαγανδίζουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν τη
βλακεία τους, με αποτέλεσμα να κοντεύουν να πάρουν με το
μέρος τους τον μισό πληθυσμό.
-Έννοια σου και, ακόμα κι αν πείσουν κάποιους με τα βλακώδη επιχειρήματά τους, δε θα τους αφήσει το στομάχι τους
να… αλλάξουν στρατόπεδο. Μπορεί πολλοί να συγκινούνται
από τις αρλούμπες που ακούνε από δαύτους και να λυπού-
νται λίγο τα… καημένα τα ζωάκια, αλλά το σαλάκι θα τρέξει
ποτάμι όταν δούνε μια πιατέλα με φρεσκοτηγανισμένα κεφτεδάκια. Και σιγά μη σκεφτούν εκείνη την ώρα το μοσχαράκι
που θυσιάστηκε. Μόνο το στομάχι τους θα σκεφτούν και θα
τα κάνουν μια χαψιά. Γιατί, όταν μας πιάσει η πείνα, οι συναισθηματισμοί κάνουν στην άκρη.
-Έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο
ότι επηρεάζουν πολύ κόσμο. Έχουν γίνει επικίνδυνοι. Ξέρεις
πόσα κρεοπωλεία έχουνε κάνει γης μαδιάμ; Έχουνε καταστρέ-
ψει γνωστούς μου κρεοπώληδες, τους έστειλαν στα πρόθυρα
της αυτοκτονίας. Σε άλλους απλώς πέταξαν ντομάτες στα τζά-
μια. Αλλά έχει τρομάξει το μάτι μου. Τρέμω πως θα έρθει η
σειρά μου καμιά μέρα, ρε Θανάση. Μου έχεις πει τόσες φορές
πως λαχταράς να με δεις και μένα ευτυχισμένο με μια γυναίκα
στο πλάι μου και έχεις δίκιο. Αλλά, όταν πάντα μπορεί να
βρεθώ άσχημα ζημιωμένος