ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
Σόλωνος 110, 106 81 Αθήνα
τηλέφωνο: 210 3637867
e-mail: bookstore@vakxikon.gr
e-shop: ekdoseis.vakxikon.gr
Τίτλος Βιβλίου: Μια δάφνη
Συγγραφέας: Σωτήρης Κακίσης
Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Εκδόσεις Βακχικόν
© 2023 Εκδόσεις Βακχικόν & Σωτήρης Κακίσης
© Πίνακα Εξωφύλλου: Χρήστος Κεχαγιόγλου “Love”
ISBN: 978-618-5733-60-5
Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Ποίηση/Ελληνική Ποίηση
Αριθμός Σειράς: 363/218
Πρώτη Έκδοση: Μάιος 2023
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Eλληνικού Nόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις
περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.
ΕΚΔOΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚOΝ
Μέλος του Vakxikon.gr Media & Publishing Group
Βερανζέρου 13, 106 77 Αθήνα
τηλέφωνο: 210 3637867
e-mail: info@vakxikon.gr
web site: www.vakxikongroup.com
την πιο μεγάλη δάφνη σ’ όλη τη Βόρεια Εύβοια, στο σπίτι μου
απέξω, στην πόρτα του κήπου, έχω. τη φυτέψαμε μικρή, κι έγινε
δέντρο που περνάς από κάτω του, που δεν την καταλαβαίνεις, που την ψάχνεις ξαφνικά, πού είναι, πού χάθηκε, σαν τη ζωή:
πιο μεγάλη από σένα γίνεται, τελικά, πιο ψηλή, πιο σκιερή, πιο
δέντρο, πιο άνθρωπος. και τα φύλλα της για το φαΐ της μάνας
μου πολύ παραπάνω από την ευωδιά της, πολύ παραπάνω από μένα πια.
ιν ντούμπιο ίο σον. πώς σκεπάζεται κι η Ελλάδα ολόκληρη, αυτή η
χώρα, από τη μικρή αυτή δάφνη σε χρόνο ελάχιστο μέσα, στης
ζωής ενός ανθρώπου το διάστημα, αναρωτιέμαι, σκέφτομαι.
μπορεί ένα φυτό έστω και τόσο συγκινητικό τον ουρανό να
κρύψει χωρίς να διαμαρτυρηθώ, τα φύλλα και τα κλαδιά του
να γίνουν κόσμος άλλος, μεταφυσικής όριο μέγα, εκεί πάντα
για πάντα περιμένοντας, περιμένοντάς με; αναρωτιέμαι. αλλά η
απάντηση είναι απλή. και χωρίς λόγια λέγεται.
μέσα μου. νερά σαν ηφαίστεια σε κάθε μου πια εσωτερική
διαδρομή, κίνηση. καταρράκτες τα ηφαίστεια, κι οι λάβες
ανάποδες όταν θέλουν, προς τα πάνω αντί προς τα κάτω, να
κάψουν το μυαλό μου τον Θεό, την καρδιά μου, το πνεύμα του,
την ψυχή μου άμα θέλουν μαζί και τους δύο τους. καράβια στα
παράξενα νερά αυτά πάνω όλου τού χρόνου μου ως τώρα οι στιγμές, κι άλλες, σαν δώρο, που μόνο ονειρεύτηκα. αυτές που
είναι η ζωή, η ζωή μου.
πίσω από ένα μυρμήγκι ένα άλλο μυρμήγκι, ακόμα πιο αόρατο, ακόμα πιο βιαστικό. κι οι πέτρες στο δρόμο του σαν άλλων
ζωών οι τάφοι, υπόγεια πάνω στη Γη μνημεία, οι αποχρώσεις
τους κτερίσματα, αναθήματα, χρυσές στα φώτα οι πέτρες από
κάτω, για τα μυρμήγκια τίποτα, ή όλα, ή κάτι ανάμεσα τελικά, και νεκροί οι πέτρες, και οι πιο τρομερές με την ακινησία τους
οι πέτρες. να κρυφτώ κι εγώ σαν τρίτο μυρμήγκι κάπου, πίσω
τους, να σταθώ βιαστικά κι εγώ σαν χρόνος, σαν ανάμεσα σ’ όλα
κι εγώ πάνω από τη δάφνη μου μετέωρος για πάντα.