ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
Σόλωνος 110, 106 80 Αθήνα
τηλέφωνο: 210 3637867
e-mail: editions@vakxikon.gr
e-shop: ekdoseis.vakxikon.gr
Τίτλος Βιβλίου: Αχλύς
Συγγραφέας: Σταύρος Σταυράκης
Επιμέλεια - Διορθώσεις: Σταυρούλα Μπίου
Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Εκδόσεις Βακχικόν
© 2023 Εκδόσεις Βακχικόν & Σταύρος Σταυράκης © Φωτογραφίας Εξωφύλλου: Σταύρος Σταυράκης
ISBN: 978-618-5733-49-0
Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Ποίηση/Ελληνική Ποίηση
Αριθμός Σειράς: 361/216
Πρώτη Έκδοση: Απρίλιος 2023
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Eλληνικού Nόμου (Ν. 2121/1993
όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση
και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.
ΕΚΔOΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚOΝ
Μέλος του Vakxikon.gr Media & Publishing Group
Βερανζέρου 13, 106 77 Αθήνα
τηλέφωνο: 210 3637867
e-mail: info@vakxikon.gr
web site: www.vakxikongroup.com
Η κνήμη δεξιά.
Η κλείδα των άστρων, ένα το σώμα
χώματα άρρωστα
χώματα άρρωστα;
Ο δρόμος με τα σύκα σχεδόν τραγικός
Η οσμή της ζύμωσης στη συνθλιβή των βημάτων
Είχα τα άκρα ασθενή έναν χειμώνα μέσα στους Χειμώνες.
Μέσα σε χρόνους, Ασθενής
Ανάκατα μαλλιά, ωραία κορμιά αναρριχώμενα
Πού; Και γιατί;
Μετρώ, μετρώ τα δεύτερα που θα προηγηθούν
που θα ρημάξουν
Ποιος; Ποιος αυτός που με κρατά;
Τίνος η ακολουθία των ημερών;
Θα υπάρξω – δεν θα υπάρξω μέσα στους Μήνες
Μέσα στον μήνα, ένας αρτίστας του τέλους
η λάβα του παντοτινού βραχίονα
η μνήμη των αχανών ασπασμών μιας Πέμπτης.
Σε οχλοβοή ανθίζουν Ανεμόσκαλες των Θεών,
ανθίζει και εκεί. Σωπαίνει – ναι
Τρικλίζει η μέδουσα της Βροχής ουρλιάζει από πόνο.
Μια γέννα των Γιορτών
Είμαι εγώ;
Είμαι εγώ!
Καταγράφω αναπνοές και δέντρα που φύτρωσαν σε απέραντες
αγκαλιές…
Μην ξεχάσω Την περιούσια μέρα.
Απέραντη, Τραχιά, Απέραντη
Μην την ξεχάσω
Να ονομάσω τα κύτταρά σου με την αυγή
Αυτή θα ’ναι Η Αρχή μου
Θα ορίσεις.
Εσύ.
Ο σακάτης με τα προσεκτικά χέρια
Το εικονοστάσι της ερημιάς σου.
Η Λαιμητόμος των Γονέων λαμπρή σαν τάμα
1, 2
Αλλιώς 2, 1, 0;
Α, μαζί, μαζί.
Επαναλαμβάνω, επαναλαμβάνω
Δες! κομματιάζομαι.
Σαν Ήρωας μιας σκιάς τα δώρα μου
Είναι έτσι;
Ήταν έτσι;
Για εσάς, για εσάς.
Εσύ όμως;
Αποκρίνεσαι.
Εσύ! Όμως;
Βλέπεις ο Χρόνος καγχάζει στις κόγχες
Ουρανός θρασύς, άναστρος, ακίνητος
Μια αγκαλιά των σύντομων Ζωών
Ο γέρος
Κρακ κραχ κρακ
Το Θεριό
(Ο διανοούμενος σωριάζεται στα χωριά)
σε κοιτώνες διπλούς
σε Πλεύσεις εξαίσιες με Ρόδα
και αυλές στους ώμους
Συ, μια βροχή απέραντη στα βλέφαρα.
Ας μην αναφέρω τη μέρα.
Μέρα δεν θα αναφέρω
Ουρανοσκέπαστα αμπέλια οι Ιδρώτες σου
Σάρκες κλαδιά
Σάρκες αιμοβόρες
Είμαι τρελός
Είμαι σαλός
Ένα εκμαγείο του κορμιού σου το ένα μου μάτι
(Το άλλο μου μάτι πίσσα σε μονοπάτι του θανάτου, αναθαρρεί…)
(Το άλλο μου μάτι άνεμος που τραγουδεί.)
Στολίζω ό,τι απομένει
Περιούσιους ασπασμούς στους τοίχους
Τα κάδρα των ειρημένων
Οι Κάμαρες ανατέλλουν
Ω, μα δυο λάμδα το φως που θα σου χτίσω
Κουβέρτες που στεγνώνουν σαν τα μαλλιά σου
Ξυπόλυτος θα σε υποδεχθώ με μια καστανιά και μελίσσια,
με το βουητό των χρόνων που κατάπια φαρμάκι.
Τη Θέρμη του Καλοκαιρινού ασβέστη
την Αύρα που κατοικείς σαν φοβισμένο ελάφι.
Κυριακές… Του Κυρίου
Ω, τι κομπασμός, Μεγαλοδύναμε…
Προφτάστε ψαλμούς
Μα τι παίγνιο Αγίων, τσαρλατάνοι της θεάρεστης…
Η Κυριακή…
Με δέρμα Αγγέλων, η κωνοφόρα οσμή
Ω! Μα ναι, τι εξαίσια κατασκευή!…
Εξαίσια!…
Η τελεία απομακρύνθηκε,
μάλλον
Ατέλειωτες λέξεις εν παραλλήλω, της σύντομης πνοής μου
Το Φως, σαν την πομπή της προηγούμενης μέρας
σαν την πομπή,
σαν την πομπή,
μια ξεκαρδιστική λάσπη κρέμεται
στα παλιά όνειρα
αδύναμη μέσα στα αγριόχορτα
σαλεύει, σαλεύω
σαλεύει
όχι Φόβος – ευτύχημα
όχι Φόβος
όχι Φόβος – πετροκερασιές
όχι Φόβος – λούσε με στους ποταμούς
ευτύχημα τα τάγματα των ψυχών
περιγελούν ανέραστα – ναι
η έκφραση αυτών που θα φύγουν
θα μείνω
θα μείνω
θα μείνω
να σε πλένω
τα απογεύματα.
Ο Χρόνος σταματά εδώ.