ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
Σόλωνος 110, 106 81 Αθήνα τηλέφωνο: 210 3637867 e-mail: bookstore@vakxikon.gr e-shop: ekdoseis.vakxikon.gr
Τίτλος: Τα Βασίλεια Συγγραφέας: Αλέξανδρος Καψοκόλης Επιμέλεια - Διορθώσεις: Νάνσυ Θεοδωρέλλου Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Εκδόσεις Βακχικόν
© 2022 Εκδόσεις Βακχικόν & Αλέξανδρος Καψοκόλης © Εικονογράφησης Έκδοσης: Μαρία-Αθηνά Ντόλκου © Φωτογραφιών Εξωφύλλου: IanGoodPhotography, Yurii Kifor (Istockphoto.com)
ISBN: 978-618-5733-09-4
Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Πεζά/Ελληνική Λογοτεχνία Αριθμός Σειράς: 286/139 Πρώτη Έκδοση: Νοέμβριος 2022 Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Eλληνικού Nό μου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου. ΕΚΔOΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚOΝ Μέλος του Vakxikon.gr Media & Publishing Group Βερανζέρου 13, 106 77 Αθήνα τηλέφωνο: 210 3637867 e-mail: info@vakxikon.gr web site: www.vakxikongroup.com
Λ ένε πως για κάθε σπουδαίο παιδί που έρχεται στη ζωή, κάποιο άλλο ασήμαντο φεύγει. Την ίδια χρονιά που χάθηκαν τρία νεογέννητα, τρία γεννήθηκαν σχεδόν ταυτό χρονα. Όλοι το θεώρησαν ως καλό σημάδι και το γιόρτασαν, εκτός φυσικά από τους γονείς των άτυχων παιδιών που ό,τι κατάρα και αν είχαν μέσα τους την έστειλαν σε αυτά τα τρία νεογέννητα που έζησαν. Πέρασαν αρκετά χρόνια για να πιάσουν οι μαύρες ευχές τους...
Κάποτε υπήρχαν δώδεκα Βασίλεια, το ένα πιο όμορφο από το άλλο και ζούσαν ειρηνικά μεταξύ τους. Η λέξη «πόλεμος» είχε προ πολλού ξεχαστεί από τη συνείδησή τους. Την ημέρα που αποβιβάστηκαν οι άνθρωποι των κάτω χωρών, διασχίζοντας την άγρια θάλασσα, ήταν και η μέρα που ξύπνησαν αναμνήσεις πολέμου και ολέθρου μέσα τους. Κατέφθασαν με αμέτρητα
ασπίδες και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να προκαλέσει ζημιά στον αντίπαλο. Ένας μόνο κατάφερε από τον όλον όχλο να σταθεί όρθιος από την αρχή. Απομακρύνθηκε από τους υπόλοιπους και άρχισε να διερευνά το μέρος σχολαστικά. Είχε πετάξει από πάνω του τα ρούχα και είχε μείνει γυμνός από τη μέση και πάνω. Ήταν απλώς τεράστιος. Παντού είχε σημάδια, χαρακιές οριζόντιες, κυρίως στην πλάτη και στο πρόσωπό του, το οποίο, εκτός από σκασμένο από τον ήλιο και την αλμύρα της θάλασσας, ήταν ταυτόχρονα όμορφα άγριο, με μπλε μάτια, ξανθά μακριά μαλλιά που έφταναν μέχρι τα φτερά του και μύτη μεγάλη κάπως, αλλά απόλυτα ταιριαστή με το πρόσωπό του. Σήκωσε το δεξί του χέρι ψηλά και μαζεύτηκαν αμέσως όλοι από πίσω του, τους κοίταξε προσεκτικά και αυστηρά ταυτόχρονα. Ήξερε ότι διοικούσε τον πιο άγριο στρατό που υπήρχε μέχρι τότε σε όλον τον γνωστό κόσμο. Ένας στρατιώτης του προχώρησε μπροστά και κάρφωσε ένα λάβαρο στην άμμο, το οποίο συμβόλιζε έναν λευκό καρχαρία με τεράστια σαγόνια, σουβλερά δόντια, γεμάτα αίματα. Όλοι γονάτισαν εκτός από εκείνον, ο οποίος με δυνατή και τραχιά φωνή τους είπε: «Ο Θεός μας οδήγησε ως εδώ, μακριά από τον καταραμένο τόπο μας. Μας προφύλαξε από τους αμέτρητους κινδύνους της θάλασσας, που μας στέρησε αρκετούς γενναίους συντρόφους μας και όμως τα καταφέραμε.
Ξαφνικά το ύψωμα δίπλα από την παραλία που είχαν απο βιβαστεί οι άγριοι πλημμύρισε από στρατό. Χιλιάδες απλώθη καν και κάλυψαν όλη την έκτασή του. Η προέλαση των επιδρομέων διακόπηκε απότομα· αιφνιδιάστηκαν και συνάμα χάζεψαν με το θέαμα που αντίκριζαν μπροστά τους. Πανέμορφα λευκά και μαύρα άλογα, πανοπλίες αστραφτερές και καλά γυαλισμένες, οπλισμοί κάθε είδους και στρατός, στρατός, στρατός... Όλα τα Βασίλεια ήταν εκεί ενωμένα, τα λάβαρά τους διακρίνονταν ξεκάθαρα και μπροστά από όλους είχαν παραταχθεί οι δώδεκα Βασιλιάδες τους. Η απόπειρα αιφνιδιασμού είχε αποτύχει, τους είχαν φέρει ακριβώς εκεί που ήθελαν. Είχαν πιαστεί σαν τα ποντίκια στη φάκα. Με σαφή πλεονεκτήματα το ύψωμα, τη θέση και την αριθμητική υπεροχή, η μάχη είχε ήδη κριθεί από την αρχή. Τους ζητήθηκε, ή μάλλον απαιτήθηκε, να παραδώσουν τα όπλα τους, κανείς δεν το έκανε όμως. Εκ νέου απαίτησαν οι απεσταλμένοι των Βασιλείων να μπουν στα πλοία τους και να γυρίσουν από εκεί που ήρθαν. Μάταια... Άρχισαν να παίρνουν θέσεις μάχης οι άγριοι, δημιουργώ ντας μικρά τετράγωνα με τρεις σειρές η καθεμιά, καταλήγοντας σε ένα τεράστιο τετράγωνο. Ύψωσαν τις ασπίδες τους και δημιούργησαν έναν τοίχο απροσπέλαστο. Πρωτόγνωρη αντίδραση για τέτοιου είδους στρατό ή καλύτερα όχλο, όπως τους θεωρούσαν μέχρι