Dead End Μητροπολιτικό Ψυχόδραμα σε Τρεις Πράξεις - Ν.Γ. Λυκομήτρος by Vakxikon.gr

DEAD END ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΨΥΧΟΔΡΑΜΑ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

Η ψηφιακή έκδοση (e-book) διανέμεται δωρεάν ISBN: 978-960-9776-08-0 Βακχικόν - Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Εκδόσεις Vakxikon.gr Μαραθώνος 36, 122 44 Αιγάλεω www.vakxikon.gr info@vakxikon.gr © 2012 Εκδόσεις Vakxikon.gr & Ν.Γ. Λυκομήτρος Σειρά: Βακχικόν Πεζά - 4 Πρώτη Έκδοση: Σεπτέμβριος 2012 Επιμέλεια κειμένων: Σίσσυ Πετυχάκη Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Vakxikon.gr Εξώφυλλο: Aubrey Beardsley, ‘The Climax’, 1893

Ν.Γ. ΛΥΚΟΜΗΤΡΟΣ

DEAD END ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΨΥΧΟΔΡΑΜΑ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

Vakxikon.gr 2012

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ Σε αυτή τη νέα εκδοτική προσπάθεια, που γεννήθηκε και μεγαλώνει κυρίως στο διαδίκτυο, καλωσορίζουμε το πρώτο θεατρικό έργο της σειράς Βακχικόν ― Πεζά. Πριν μιλήσω για το «Dead End: Μητροπολιτικό Ψυχόδραμα σε Τρεις Πράξεις» του Ν.Γ. Λυκομήτρου, θα ήθελα να αναφερθώ στις Εκδόσεις Vakxikon.gr, καθώς και στη συμβολή μας στην έκδοση αυτού του θεατρικού κειμένου. Οι Εκδόσεις Vakxikon.gr εντάσσονται στη διαδικτυακή πλατφόρμα σε εξέλιξη που δημιουργείται με συνέπεια και πολλή δουλειά από την άνοιξη του 2008. Υπό τη σκέπη της Βακχικόν – Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας, πρώτα το περιοδικό, στη συνέχεια το ραδιόφωνο και τώρα οι εκδόσεις αυτές, δημιουργούνται για την καλλιτεχνική και δη λογοτεχνική ενημέρωση του κοινού μέσω του διαδικτύου. Γι’ αυτό, λοιπόν, πρώτιστο μέλημά μας δεν είναι το έντυπο βιβλίο, παρόλο που το στηρίζουμε και μάλιστα το εκδίδουμε, αλλά το ψηφιακό (e-book) το οποίο προωθούμε ευπρεπώς, συνεργαζόμενοι με φερέλπιδες όσο και με καταξιωμένους συγγραφείς, συνάπτοντας στρατηγικές συνεργασίες με δημοφιλείς ελληνικές ψηφιακές πλατφόρμες για το e-book και αντιδρώντας στο εκδοτικό και δημοσιοϋπαλληλικό κατεστημένο του βιβλίου, που μας θέλει εκτός παιχνιδιού προφανώς για να ελέγξει -φευ!- το πιο δημοκρατικό χάος της νέας εποχής: το διαδίκτυο φυσικά. Με το «Dead End: Μητροπολιτικό Ψυχόδραμα σε Τρεις Πράξεις» ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή, ως αρχισυντάκτης του περιοδικού Vakxikon.gr, το χειμώνα του 2011. Δημοσιεύτηκε σε δυο μέρη, στα τεύχη 13 και 14 του περιοδικού. Αυτή η δημοσίευση προήλθε και μέσω της γνωριμίας μου με τον ποιητικό λόγο του Ν.Γ. Λυκομήτρου. Όταν λοιπόν ξεκινούσε το ψηφιακό 9

εκδοτικό εγχείρημά μας, θεώρησα ότι δε θα μπορούσε να λείψει το έργο αυτό από τον κατάλογό μας. Το θεατρικό κείμενο του Ν.Γ. Λυκομήτρου περιγράφει με τραχύ, λαϊκό, σχεδόν πρωτόγονο, συναίσθημα την παθολογία του trafficking, την ενδοοικογενειακή και σίγουρα ευρύτερη υποτίμηση και απαξίωση του καλλιτέχνη, τη ζωώδη συμπεριφορά του σύγχρονου γιάπη ως αποτέλεσμα της εργασίας του και φυσικά το τραγικό αδιέξοδο ενός παράνομου μα ξαφνικού έρωτα. Τέσσερα σοβαρά κοινωνικά θέματα που αξίζουν να βρεθούν και στο φυσικό τους χώρο: το θεατρικό σανίδι. Νέστορας Πουλάκος Αθήνα, Σεπτέμβριος 2012

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ TRISTAN TENEBREUX καστανός, γύρω στα 30, Ελληνογάλλος, μποέμ ποιητής ΣΤΕΛΛΑ ξανθιά, γύρω στα 25, Μολδαβή, χορεύτρια σε στριπτιζάδικο

ΟΛΕΝΑ ξανθιά, γύρω στα 25, Ουκρανή, χορεύτρια σε στριπτιζάδικο ΜΗΤΕΡΑ Ελληνίδα, μητέρα του Tristan Κος ΝΙΚΟΣ μελαχρινός, γύρω στα 40, Έλληνας, ιδιοκτήτης του στριπτιζάδικου ΒΑΣΙΛΗΣ μελαχρινός, γύρω στα 30, Έλληνας, γιάπης φίλος του Tristan ΑΓΓΕΛΟΣ καστανός, γύρω στα 25, Έλληνας, μπάρμαν στο στριπτιζάδικο Κος ΚΑΣΣΑΝΔΡΙΝΟΣ μελαχρινός, γύρω στα 45, Έλληνας, εκδότης ΑΝΩΝΥΜΟΙ θαμώνες στριπτιζάδικου Το έργο εξελίσσεται σε τέσσερις χώρους: στο γραφείο του Tristan, στο στριπτιζάδικο, στο γραφείο του εκδότη και σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Για τις ανάγκες της παράστασης, θα μπορούσε να κατασκευαστεί μια περιστρεφόμενη σκηνή που θα χωρίζεται σε τρία μέρη: το γραφείο του Tristan/γραφείο εκδότη, το στριπτιζάδικο και το δωμάτιο ξενοδοχείου.

ΠΡΑΞΗ I ― ΣΚΗΝΗ 1η Το γραφείο του Tristan. Μια καρέκλα κι ένα τραπέζι με λιγοστά αντικείμενα. Στην αριστερή πλευρά του τραπεζιού υπάρχει ένα μαύρο τηλέφωνο. Βλέπουμε ακόμη, δύο πολυθρόνες για τους επισκέπτες και μια βιβλιοθήκη γεμάτη βιβλία πίσω απ’ το τραπέζι. Στ’ αριστερά, βρίσκεται η πόρτα του γραφείου. Στα δεξιά υπάρχει ένας μαύρος καλόγερος, στον οποίο κρέμονται ένα μαύρο παλτό και μια μαύρη καμπαρντίνα. Κάτω απ’ το γραφείο υπάρχει ένα καλάθι αχρήστων. Ο Tristan φοράει ένα μαύρο πουκάμισο και μαύρο τζιν παντελόνι. Χτυπάει το τηλέφωνο. Ο Tristan, που γράφει κάτι, αφήνει το στυλό του και σηκώνει το τηλέφωνο. Tristan: Βασίλης: Tristan: Βασίλης: Tristan: Βασίλης: Tristan:

Βασίλης:

Tristan:

Λέγετε. (ακούγεται μόνο η φωνή του) Έλα ρε Tristan, ο Βασίλης είμαι. Ωωω, τι κάνεις Βασίλη; Χρόνια έχουμε να τα πούμε. Ε, βέβαια, αφού έφυγες κι «έριξες μαύρη πέτρα». Αφού ξέρεις ότι το Παρίσι είναι δεύτερο σπίτι μου. Μόνο εκεί μπορώ να ηρεμήσω και να συγκεντρωθώ στο γράψιμό μου. Ακόμα μ’ αυτά ασχολείσαι; Δεν έβαλες μυαλό; Ακούγεσαι σαν τη μάνα μου. Εσύ, ειδικά, δε θα ’πρεπε να τα λες αυτά, γιατί ξέρεις τι σημαίνει για μένα η ποίηση. Δε μου είπες, όμως, πώς έμαθες ότι γύρισα; Δεν έχω ούτε δυο μέρες στην Αθήνα. Όποιος ενδιαφέρεται, μαθαίνει. Εσύ μπορεί να μην πήρες ούτε ένα τηλέφωνο αυτά τα πέντε χρόνια αλλά εγώ έσπευσα να σου τηλεφωνήσω όταν έμαθα ότι γύρισες. Έχεις δίκιο, ρε Βασίλη, και σ’ ευχαριστώ αλλά 12

Βασίλης: Tristan: Βασίλης: Tristan: Βασίλης:

Tristan: Βασίλης: Tristan:

ξέρεις πώς είναι τα πράγματα. Ξέρω, ξέρω. Καμιά Γαλλιδούλα πήδηξες τουλάχιστον; Ο γνωστός Βασίλης! Άσε, κατάλαβα. Πάντως, τώρα που γύρισες θ’ αλλάξουν όλα. Τι εννοείς; Θα σε ξεναγήσω στη νυχτερινή Αθήνα. Άλλωστε, ούτε ξέρεις τι «παίζεται» εδώ. Και φαντάζομαι ότι και στο Παρίσι δεν εκμεταλλεύτηκες καμία ευκαιρία. Λοιπόν, το βράδυ θα συναντηθούμε θες δε θες. Και πού λες να πάμε; Είναι έκπληξη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα περάσουμε καλά. (χαμογελά) Εντάξει, λοιπόν, τα λέμε το βράδυ.

Σβήνουν τα φώτα. Αλλαγή σκηνικού. Σε κάθε τέτοια διακοπή ακούγεται το “Ordeal in Chapel” των Raison d’ être.

ΣΚΗΝΗ 2η Το στριπτιζάδικο. Φώτα νέον και επιγραφές που αναβοσβήνουν. Στ’ αριστερά, κοντά στην πλατεία, είναι το μπαρ και στα δεξιά είναι τοποθετημένος ένας δερμάτινος καναπές που εφάπτεται στον τοίχο. Ανάμεσα στο μπαρ και στον καναπέ, υπάρχουν πέντε τραπεζάκια με δύο καρέκλες το καθένα. Στο βάθος της σκηνής και πίσω απ’ τα τραπέζια βρίσκεται μια υπερυψωμένη πίστα με τη γνωστή κάθετη μπάρα. Στη δεξιά πλευρά της σκηνής, πάνω στην πίστα, υπάρχει μια είσοδος-έξοδος με δύο κόκκινες κουρτίνες δεξιά και αριστερά για να μπαινοβγαίνουν τα κορίτσια. Στην αριστερή πλευρά της σκηνής, δίπλα στο μπαρ, υπάρχει μια ακόμη είσοδος. Σ’ ένα από τα τραπέζια κάθονται ο Βασίλης με τον Tristan. Ο Βασίλης φοράει ένα μαύρο κοστούμι με λευκό πουκάμισο και γραβάτα με το σύμβολο του δολαρίου. Ο Tristan φοράει μαύρο πουκάμισο, μαύρο τζιν παντελόνι και μαύρο παλτό. Πάνω στο τραπέζι υπάρχει ένα ποτήρι ουίσκι κι ένα ποτήρι βότκα. Ο Βασίλης είναι στραμμένος προς την πίστα ενώ ο Tristan κάθεται απέναντι από το Βασίλη και βλέπει την πίστα από τα πλάγια. Ακούγεται το “Erotica” της Madonna. Βγαίνει η Ολένα. Φοράει ένα μίνι κίτρινο φόρεμα με ροζ εσώρουχα και μαύρο στρινγκ. Χορεύει αισθησιακά, βγάζοντας ένα-ένα τα ρούχα της. Όσο χορεύει η Ολένα η μουσική είναι χαμηλά για να ακούγεται η συζήτηση Βασίλη-Tristan. Δυο-τρεις θαμώνες χειροκροτούν και επευφημούν την Ολένα. Βασίλης: Tristan: Βασίλης:

Πού σ’ έφερα, αγόρι μου! Στα καλύτερα. (χαμογελώντας) Δουλεύεις ακόμα σ’ εκείνη την τράπεζα; Όχι, βέβαια! Τώρα είμαι ανώτερο στέλεχος σε πολυεθνική εταιρεία. Έχω τη γραφειάρα και τη μουνάρα τη γραμματέα μου. Άμα λάχει μου παίρνει και καμιά πίπα στα γρήγορα. 14

Tristan: Βασίλης: Tristan: Βασίλης:

Tristan: Βασίλης: Tristan: Βασίλης: Tristan: Βασίλης:

Tristan: Βασίλης: Tristan: Βασίλης:

Και η γυναίκα σου; Πού τη θυμήθηκες τώρα; Αυτή φροντίζει τα παιδιά κι εγώ φέρνω χρήμα στο σπίτι. Ο κλασικός Νεοέλληνας. Τι ήθελες και «άνοιξες σπίτι»; Κοίτα πώς ανοίγει τα πόδια του το μωρό (δείχνει την Ολένα) και άσε τις κοινωνιολογικές αναλύσεις. Εδώ ήρθαμε να διασκεδάσουμε. Κοίτα εκεί ν’ «ανοίξει» το μάτι σου! (πίνει μια γουλιά απ’ το ουίσκι του.) Απορώ πώς σε ανέχομαι. Έχε χάρη που είσαι παιδικός μου φίλος. Ναι, κάνε μας και παράπονα. Δε φτάνει που σ’ έφερα εδώ να δεις κανά βυζάκι που έχεις ξεχάσει πώς είναι! (μετά από λίγο) Έρχεσαι συχνά εδώ; Όποτε έχω χρόνο, παίρνω τα φιλαράκια μου κι έρχομαι. Μας έχει φάει όλα τα λεφτά το Ανατολικό Μπλοκ. Καλά, πού τα ξοδεύεις τα λεφτά; Αφού είναι φτηνή η είσοδος. Θα δεις. Κάνε λίγη υπομονή. (κοιτώντας την Ολένα) Βγάλ’ τα όλα, μανάρι μου! Αυτές είναι γυναίκες. Τους έκανε καλό η φτώχεια. Δε χρειάζονται ούτε γυμναστήρια, ούτε τίποτα. Τι άλλο θ’ ακούσω! Εσύ ονειρεύεσαι κομμούνες, κοινοκτημοσύνη και έρωτες με χειραφετημένες γυναίκες. Μια ζωή στον κόσμο σου. Ας τ’ αφήσουμε τώρα αυτά. Είπες και κάτι σωστό. Αυτό μόνο θα σου πω και τελειώνω: αν δεν υπήρχε εκμετάλλευση, δε θα υπήρχαν στριπτιζάδικα και δε θα βλέπαμε τώρα αυτό το θεσπέσιο κωλαράκι.

Η Ολένα βγάζει το στρινγκ και χορεύει για λίγο γυμνή. Τελειώνει το show της και αποχωρεί εν μέσω χειροκροτημάτων μαζεύοντας τα ρούχα της από το πάτωμα. Ακούγεται το “Justify my Love” της Madonna και βγαίνει η Στέλλα. Φοράει ένα κόκκινο μίνι φόρεμα με ψηλά τακούνια. Από μέσα φοράει μαύρα εσώρουχα και ζαρτιέρες. Χορεύει αισθησιακά, βγάζοντας τα ρούχα της αργά-αργά. Βασίλης: Tristan: Βασίλης:

Αυτό είναι κομμάτι, ε; (κοιτάει αμήχανα προς την πίστα) Είναι πολύ όμορφη κοπέλα. Τι πολύ όμορφη; Και γαμώ τις μουνάρες είναι. Αλλά εσύ έτσι και σου «την έπεφτε» θα της έπιανες συζήτηση για το Μαγιακόφσκι.

Όσο μιλάει ο Βασίλης, ο Tristan πίνει πολλές φορές απ’ το ποτό του κοιτώντας τη Στέλλα. Βασίλης: Tristan: Βασίλης:

Tristan: Βασίλης: Tristan: Βασίλης:

Τι έγινε Tristan; Σε ζάλισε το γκομενάκι; Η αλήθεια είναι πως μ’ έχει συνεπάρει. Ποιος ξέρει πόσα έχει περάσει για να ’ρθει μέχρι εδώ και πόσα τραβάει τώρα. Άρχισε πάλι ο πονόψυχος. Και τι θα ’κανε στην πατρίδα της; Θα πέθαινε της πείνας. Τουλάχιστον εδώ τρώει ένα κομμάτι ψωμί, κι αν θες να ξέρεις, γουστάρει τρελά που καυλώνει όλους τους άντρες. Σε λίγο θα μας πεις ότι το όνειρό της ήταν να γίνει στριπτιζού. Γιατί; Λίγο της πέφτει; Είναι μάταιο να συζητάμε. Αυτό λέω κι εγώ. Πάρε μάτι το κορίτσι απ’ τα χιόνια και άσε τα λόγια.

Ο Tristan κοιτάζει τη Στέλλα που του χαμογελά. 16

Βασίλης: Tristan: Βασίλης:

Όπα, σε γουστάρει η γκόμενα. Τόσοι άντρες εδώ μέσα εσένα βρήκε; Δε νομίζω ότι κοιτούσε εμένα. Πού να πάρεις χαμπάρι εσύ. Κάτσε, θα σε φτιάξω σε λίγο.

Η Στέλλα τελειώνει το show της και αποχωρεί. Μετά από 2-3 λεπτά ξαναβγαίνει από την αριστερή είσοδο που βρίσκεται δίπλα στο μπαρ. Φοράει ένα μαύρο σι-θρού μπλουζάκι χωρίς σουτιέν κι ένα δερμάτινο σορτσάκι. Κάθεται σ’ ένα από τα άδεια τραπέζια και καπνίζει. Ο Βασίλης της κάνει νόημα να έρθει στο τραπέζι τους. Η πίστα σκοτεινιάζει. Δεν ακούγεται μουσική. Φωτίζονται μόνο τα δύο τραπέζια και μετά ο καναπές όπου γίνεται το table dance. Βασίλης: Tristan: Στέλλα: Βασίλης:

Καλώς την κούκλα! Θα κάνεις ένα table dance για το φίλο μου; Τι λες τώρα; Αποκλείεται! (κοιτώντας το Βασίλη) Είναι ντροπαλός φίλος σου; Ναι αλλά εσύ θα τον βοηθήσεις να το ξεπεράσει.

Βάζει στο χέρι της τα λεφτά, τα οποία η Στέλλα αφήνει στον μπάρμαν και επιστρέφει. Στο μπαρ κάθεται και το αφεντικό, ο κ. Νίκος. Στέλλα:

Είμαστε έτοιμοι! Έλα, μην ντρέπεσαι. (χαμογελά στον Tristan που την ακολουθεί βουβός μέχρι τον καναπέ, αφήνοντας το παλτό του στην καρέκλα.) Κάτσε και χαλάρωσε. Αναλαμβάνω εγώ.

Η Στέλλα βγάζει το σι-θρού και αφού γυρίσει πλάτη αφαιρεί το σορτσάκι και το στρινγκ. Ύστερα στρέφεται 17

προς τον Tristan. Τον καβαλάει και αρχίζει να τρίβεται πάνω του ηδονικά. Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα:

Πώς σε λένε; Στέλλα. Από πού είσαι, Στέλλα; Από τη Μολδαβία.

Στο σημείο αυτό η Στέλλα βάζει το κεφάλι του Tristan ανάμεσα στα στήθη της. Αυτός δεν αντιδρά. Τα χέρια του είναι πάνω στον καναπέ. Στέλλα:

Άγγιξέ με!

Ο Tristan την πιάνει από τη μέση. Η Στέλλα παίρνει τα χέρια του απ’ τη μέση της και τα βάζει πάνω στα στήθη της. Ο Tristan παίζει με τις ρώγες της και χουφτώνει κανονικά τα στήθη της. Η Στέλλα χαμογελά και συνεχίζει να τρίβεται πάνω στον Tristan που συντονίζεται στο ρυθμό της. Μετά από 1-2 λεπτά, τελειώνει ο πριβέ χορός και η Στέλλα ντύνεται. Tristan: Στέλλα: Tristan:

Σ’ ευχαριστώ. Πάμε γι’ άλλο ένα; Ίσως αργότερα. (βγάζει απ’ την τσέπη του ένα χαρτάκι και της το δίνει.) Είναι το τηλέφωνό μου.

Η Στέλλα χαμογελά και επιστρέφει στο τραπέζι της. Το ίδιο κάνει και ο Tristan. Βασίλης: Tristan: Βασίλης:

Έλα, σε περίμενα πώς και πώς. Πες μου, σου άρεσε; Δεν μπορώ να πω όχι. Αυτό έλειπε. Πολύ πρώτη η γκόμενα, έτσι; «Έφαγες» καλά. Τι ήταν αυτό το χαρτάκι που 18

Tristan: Βασίλης: Tristan: Βασίλης: Tristan:

της έδωσες; Δεν ήταν χαρτάκι. Ήταν μια κάρτα με το τηλέφωνό μου. Α, έτσι ε; Κατά τ’ άλλα μας έκανες τον άβγαλτο. Την είχα στην τσέπη μου για να τη δώσω σ’ έναν εκδότη. Έχουμε ραντεβού αύριο. Ίσως θελήσει να εκδώσει τα ποιήματά μου. Και από πότε κυκλοφορείς εσύ με κάρτες; Δεν ήθελα να φανώ απροετοίμαστος.

Σβήνουν τα φώτα. Αλλαγή σκηνικού.

ΣΚΗΝΗ 3η Το γραφείο του εκδότη. Ο κ. Κασσανδρινός κάθεται στο γραφείο και κάνει πως γράφει. Ο Tristan, τον οποίο δε βλέπουμε, χτυπά ευγενικά την πόρτα. Φοράει τα ίδια ρούχα όπως στο στριπτιζάδικο. Ο εκδότης φοράει λευκό πουκάμισο, μαύρο σακάκι και μαύρο παντελόνι. Κασσανδρινός: Tristan: Κασσανδρινός:

Tristan: Κασσανδρινός: Tristan: Κασσανδρινός:

Tristan:

Κασσανδρινός:

Περάστε. Καλή σας μέρα, κ. Κασσανδρινέ. Καλημέρα σας, κ. Ténébreux. Χαίρομαι που επιτέλους συναντιόμαστε από κοντά. Ας μη χάνουμε χρόνο, όμως, κι ας περάσουμε στο θέμα μας. Συμφωνώ απόλυτα. Για να είμαι ειλικρινής, όταν μου ταχυδρομήσατε τα ποιήματά σας από τη Γαλλία, δεν ήξερα καν ποιος είστε. Λογικό. Δεν έχω δημοσιεύσει τίποτα στην Ελλάδα. Ωστόσο, μετά από μια μικρή έρευνα, διαπίστωσα ότι είστε αρκετά γνωστός στη Γαλλία και ότι έχετε δημοσιεύσει ποιήματά σας στα σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά αυτής της χώρας. Tα ποιήματα στα οποία αναφέρεστε είναι μεταφράσεις ελληνικών ποιημάτων που έγραψα όσο βρισκόμουν στο Παρίσι. Επιθυμώ διακαώς, λοιπόν, να δημοσιευθούν τα πρωτότυπα εδώ στην Ελλάδα από το δικό σας εκδοτικό οίκο. Αυτό μας τιμά ιδιαίτερα. Μετά από μια πρώτη ανάγνωση του έργου σας, νομίζω ότι υπάρχουν όλες οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να προχωρήσουμε 20

Tristan:

Κασσανδρινός: Tristan: Κασσανδρινός:

στην έκδοση. Ωστόσο, χρειάζεται λίγος χρόνος ακόμη για να πάρουμε την τελική μας απόφαση. Είμαι διατεθειμένος να περιμένω όσο χρειαστεί. Σκοπεύω, μάλιστα, να εγκατασταθώ μόνιμα εδώ κι έτσι θα είναι πιο εύκολη η επικοινωνία μας. Σας αφήνω και το τηλέφωνό μου για να είμαστε σ’ επαφή. (βγάζει απ’ το παλτό του μια κάρτα και την αφήνει πάνω στο τραπέζι.) Πολύ ωραία, λοιπόν. Μόλις λάβουμε την απόφασή μας θα σας ενημερώσω προσωπικά. Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας. Αντίο σας. Αντίο, κ. Ténébreux.

Σβήνουν τα φώτα. Αλλαγή σκηνικού.

ΣΚΗΝΗ 4η Γραφείο Tristan. Ο Tristan τηλεφωνεί στη μητέρα του. Ακούμε μόνο τη φωνή της. Tristan: Μητέρα: Tristan: Μητέρα: Tristan:

Μητέρα:

Tristan: Μητέρα:

Tristan:

Μητέρα:

Tristan:

Έλα μαμά, εγώ είμαι. Γεια σου, παιδί μου. Τι κάνεις; Καλά, μια χαρά. Σου ’χω νέα. Χαρούμενος ακούγεσαι. Για ν’ ακούσω τις λεπτομέρειες. Πριν από λίγο είχα ένα ραντεβού με τον Κασσανδρινό, τον εκδότη. Διάβασε τα ποιήματά μου και είναι πολύ πιθανό να τα εκδώσει. Καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό σου, αγόρι μου, αλλά πρέπει να παραμείνεις προσγειωμένος. Κι άλλες φορές σου έδωσαν υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν ποτέ. Μα γιατί πρέπει να είσαι τόσο αρνητική; Tristan, ξέρεις πόσο σέβομαι την τέχνη σου. Ωστόσο, θα προτιμούσα να είχες μια πιο ισορροπημένη ζωή. Το ξέρω ότι οι προσδοκίες μου μπορεί να σου φαίνονται μικροαστικές αλλά δε θα έβλαπτε να είχες μια σύζυγο και μια σταθερή δουλειά. Μαμά. Το ’χουμε συζητήσει χιλιάδες φορές. Προσπάθησε να δεχτείς αυτό που είμαι. Έτσι κι αλλιώς, κι ο δικός σου γάμος δεν κράτησε πολύ. Με τον πατέρα σου είχαμε τις διαφορές μας και γι’ αυτό χωρίσαμε. Ίσως εσύ να σταθείς πιο τυχερός. Θα ’πρεπε τουλάχιστον να προσπαθήσεις. Καμιά γυναίκα δε σε συγκινεί τελικά; Όταν βρω την κατάλληλη να είσαι σίγουρη ότι θα σε ειδοποιήσω. Προς το παρόν, περίμενε 22

να δούμε τι θα γίνει με τα ποιήματά μου κι όλα τ’ άλλα θα τα τακτοποιήσω εν καιρώ. Μητέρα: (απογοητευμένη) Μακάρι ν’ αποφάσιζες με τη λογική κι όχι πάντα με το συναίσθημα. Ας ελπίσουμε πως κάποτε θα καταλάβεις ότι έχω δίκιο. Tristan: Εντάξει, μαμά. Σε φιλώ. Αντίο. Μητέρα: Αντίο, γιε μου. Χτυπάει το τηλέφωνο. Ακούμε μόνο τη φωνή της Στέλλας. Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan:

Ναι. Εγώ είμαι, Στέλλα. Στέλλα, χαίρομαι τόσο πολύ που μου τηλεφώνησες. Θέλω να συναντηθούμε. Πες μου πού και πότε. Σε δωμάτιο ξενοδοχείου που μένω. Δεν πρέπει να μας δει κανείς. Ό,τι πεις, Στέλλα. Δώσε μου τη διεύθυνση. (ο Tristan γράφει σ’ ένα χαρτί.) Έλα σήμερα πριν τις 9, γιατί μετά πρέπει να πάω στο μαγαζί. Γεια σου. Γεια σου, Στέλλα.

Σβήνουν τα φώτα. Αλλαγή σκηνικού.

ΣΚΗΝΗ 5η Δωμάτιο ξενοδοχείου. Στ’ αριστερά είναι η πόρτα του δωματίου. Στα δεξιά υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο μονό κρεβάτι που είναι τοποθετημένο κάθετα στη σκηνή και κολλημένο στον τοίχο. Στην αριστερή πλευρά του κρεβατιού βρίσκεται ένα μικρό κομοδίνο με δύο συρτάρια κι ένα λαμπατέρ. Χτυπά η πόρτα και μπαίνει ο Tristan φορώντας τα γνωστά ρούχα. Η Στέλλα φοράει λευκή πουκαμίσα και μαύρο δερμάτινο παντελόνι. Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα:

Tristan: Στέλλα:

Γεια σου, Στέλλα. Γεια σου και σένα. Κάτσε. (κάθονται στο κρεβάτι.) Πες μου όνομά σου. Tristan. Είναι ελληνικό όνομα αυτό; Όχι. Ο πατέρας μου είναι Γάλλος και έτσι έχω γαλλικό όνομα και επίθετο. Και τι δουλειά κάνεις; Είμαι... Ζω από μια κληρονομιά που μου άφησε μια πλούσια θεία. Ήμουν ο αγαπημένος της ανιψιός. Δηλαδή, δε δουλεύεις, έτσι; Ναι. Το μόνο που μ’ αρέσει να κάνω είναι να γράφω ποιήματα... Και τι θέλεις από μένα, Tristan; Πρώτα απ’ όλα, θέλω να σε γνωρίσω, Στέλλα. Μίλησέ μου για σένα. Τι να πω; Ήρθα από Μολδαβία πριν δύο χρόνια. Στην αρχή δούλευα επαρχία, μετά ήρθα εδώ Αθήνα. Το αφεντικό, κ. Νίκος, είναι πολύ καλό. Με αφήνει να κρατάω τα μισά λεφτά από table dance και μου πληρώνει κι αυτό το δωμάτιο. Δεν έχεις οικογένεια, Στέλλα; Έχω πίσω Μολδαβία. Δεν ξέρουν τι δουλειά 24

Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα:

Tristan: Στέλλα: Tristan:

Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα:

Tristan:

κάνω και δεν τους ενδιαφέρει. Τους στέλνω λεφτά κάθε μήνα. Και πώς αντέχεις αυτή τη δουλειά; Όταν είμαι στην πίστα, δε σκέφτομαι τίποτα. Απλά κάνω το show μου, κάνω όσα table dance ζητήσουν πελάτες και γυρίζω σπίτι. Με τ’ άλλα κορίτσια κάνετε παρέα; Κάθε κοπέλα έχει προμπλέματά της. Έχω μια φίλη, Ολένα από Ουκρανία. Όταν μαζέψουμε αρκετά λεφτά θα γυρίσουμε σπίτι μας. Εσένα τι σε νοιάζουν όλα αυτά; Στέλλα, όταν σε είδα να χορεύεις σ’ ερωτεύτηκα. (γελώντας) Πλάκα μου κάνεις; Άφησέ με να τελειώσω. Έχω συναντήσει πολλές γυναίκες αλλά πουθενά δε βρήκα αυτό που έψαχνα μέχρι τώρα. Εσύ, όμως, Στέλλα είσαι κάτι άλλο. Κοντά σου ένιωσα περισσότερη ζεστασιά από ποτέ... Μάλλον είσαι μεθυσμένος! Το ξέρω ότι ακούγεται απίστευτο αλλά θέλω να είμαστε μαζί. Θέλω να μου δώσεις μια ευκαιρία, Στέλλα. Εσείς Έλληνες λέτε πολύ ωραία λόγια. Έχω γνωρίσει πολλούς. Το μόνο που θέλετε είναι σεξ. Τι να κάνω για να σου αποδείξω ότι είμαι διαφορετικός; Αλήθεια είναι πως πιο πολλοί μου πιάνουνε τον κώλο και μου λένε ότι τους καυλώνω. Εσύ είσαι ο μόνος που με ρώτησε όνομά μου και φοβόσουνα να μ’ ακουμπήσεις. Και τώρα ακόμα, κάθεσαι και μιλάς μαζί μου αντί να ζητάς πήδημα. Στέλλα, από τότε που σε συνάντησα δεν μπορώ να σε βγάλω απ’ το μυαλό μου. Έχε μου εμπιστοσύνη και δε θα σε απογοητεύσω. 25

Στέλλα:

Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan:

Στέλλα:

Και γιατί να ρισκάρω δουλειά μου για σένα; Αφεντικό δε θέλει να βγαίνουμε με πελάτες. Εσύ περνάς την ώρα σου, εγώ μπορεί να χάσω δουλειά μου. Σε καταλαβαίνω. Είναι λογικό να μη θέλεις να μ’ εμπιστευτείς. Όμως ο χρόνος θα με δικαιώσει. Δεν ξέρω τι θα κάνει χρόνος αλλά πες ότι έχεις να πεις γιατί σε λίγη ώρα πρέπει να φύγω για το μαγαζί. Στέλλα, εγώ πρώτη φορά ήρθα σε τέτοιο μαγαζί... (τον διακόπτει) Αυτό είναι σίγουρο! Μη με δουλεύεις. Βρέθηκα εκεί τυχαία. Κι όμως, σ’ αυτό το μαγαζί έζησα τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Στέλλα, είμαι μοναχικός άνθρωπος. Καμιά γυναίκα δεν έχει μείνει κοντά μου για καιρό και καμιά δε με συγκίνησε όσο εσύ. Σκέψου τα όλ’ αυτά πριν με διώξεις από κοντά σου. Σου υπόσχομαι ότι θα τα σκεφτώ. Τώρα πρέπει να φύγεις για να ετοιμαστώ για το βράδυ.

Ο Tristan σηκώνεται απ’ το κρεβάτι και πηγαίνει ως την πόρτα. Κοντοστέκεται. Η Στέλλα τον ακολουθεί, τον φιλάει στο μάγουλο και ανοίγει την πόρτα. Tristan: Στέλλα:

Καληνύχτα, Στέλλα. Καληνύχτα...

Σβήνουν τα φώτα. Αλλαγή σκηνικού.

ΣΚΗΝΗ 6η Το στριπτιζάδικο. Ο κ. Νίκος, ντυμένος μ’ ένα δερμάτινο παλτό, κοστούμι και γραβάτα μαύρου χρώματος, κάθεται στο μπαρ και συζητάει χαμηλόφωνα με τον μπάρμαν, που φοράει ένα κόκκινο κολλητό μπλουζάκι και δερμάτινο παντελόνι. Δεν ακούμε τι λένε. Το μαγαζί δε λειτουργεί. Η Στέλλα με την Ολένα κάθονται σ’ ένα απ’ τα τραπέζια και συζητούν. Η Στέλλα φοράει το γνωστό σι-θρού μπλουζάκι και το σορτσάκι ενώ η Ολένα φοράει ένα διάφανο λευκό μπλουζάκι χωρίς σουτιέν και μια δερμάτινη μίνι φούστα με ψηλές μπότες. Ολένα: Στέλλα: Ολένα: Στέλλα: Ολένα: Στέλλα: Ολένα: Στέλλα: Ολένα: Στέλλα: Ολένα:

Στέλλα: Ολένα: Στέλλα:

Για πες μου γι’ αυτόν τον Tristan που γνώρισες. Τι να πω; Όλες τις «καυτές» λεπτομέρειες. Μη λες μαλακίες, Tristan είναι τζέντλεμαν. Αλήθεια; Ναι! Αν ήταν κανάς άλλος θα είχε απλώσει χέρι με το που κάτσαμε στο κρεβάτι. Αλλά εκείνος τίποτα. Μου είπε ότι μ’ ερωτεύτηκε. Μήπως είναι νταβατζής και θέλει να σε πάρει από μαγαζί για να δουλέψεις για πάρτη του; Όχι. Καμία σχέση. Tristan είναι ποιητής. Κατάλαβα. Έμπλεξες με τρελό. Και πώς ζει; Κληρονόμησε πλούσια θεία. Μάλλον σου πουλάει παραμύθι. Πρόσεξε. Θα είναι κανένας ανώμαλος απ’ αυτούς που «ψαρεύουν» κορίτσια στα μπαρ και μετά τις πνίγουν. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Αυτός είναι ευαίσθητος και δείχνει ότι ενδιαφέρεται πραγματικά για μένα. Τι έγινε, Στέλλα; Τον γουστάρεις κι εσύ; Είναι ο μόνος που μου φέρθηκε καλά. Αν τον είχες γνωρίσει, θα συμφωνούσες μαζί μου. 27

Ολένα: Στέλλα:

Και τι σκέφτεσαι να κάνεις; Δεν ξέρω. Θα ζήσω αυτή τη φάση κι όσο κρατήσει.

Ο κ. Νίκος αφήνει το μπαρ και πλησιάζει προς το τραπέζι των κοριτσιών. Νίκος: Ολένα: Νίκος:

Τι λένε τα κορίτσια μου; Γυναικεία πράγματα, αφεντικό. Ολένα, μωρό μου, μας αφήνεις για λίγο μόνους;

Η Ολένα σηκώνεται και πάει στο μπαρ, όπου συνομιλεί χαμηλόφωνα με τον μπάρμαν. Νίκος: Στέλλα: Νίκος:

Στέλλα: Νίκος:

Στέλλα: Νίκος: Στέλλα: Νίκος:

Λοιπόν, Στέλλα, είσαι ευχαριστημένη εδώ; Ναι, κ. Νίκο. Κι εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος από σένα. Από τότε που ήρθες έχει αυξηθεί η πελατεία και το μαγαζί πάει πολύ καλά. Όλοι οι πελάτες σε γουστάρουνε τρελά. Χαίρομαι, αφεντικό. Θέλω να ξέρεις πως αν χρειαστείς κάτι, εγώ είμ’ εδώ. Αν έχεις κανένα παράπονο, μη διστάσεις να μου το πεις. Αν καμία απ’ τις κοπέλες σου δημιουργεί πρόβλημα, έλα σε μένα. Ευχαριστώ, κ. Νίκο. Εγώ θέλω να τα πάμε καλά, Στέλλα. Και να θυμάσαι αυτό που έχουμε πει: όχι σχέσεις με πελάτες. Μάλιστα. Έτσι μπράβο. Άντε, πήγαινε να ετοιμαστείς για το show.

Σβήνουν τα φώτα. 28

ΠΡΑΞΗ II ― ΣΚΗΝΗ 1η Το στριπτιζάδικο. Ο Βασίλης και ο Tristan, φορώντας τα ίδια ρούχα όπως και την πρώτη φορά, κάθονται σ’ ένα τραπέζι και συνομιλούν. Το ίδιο ισχύει για την Ολένα και τη Στέλλα. Η πίστα είναι σκοτεινή. Φωτίζονται μόνο τα τραπέζια και μετά ο καναπές και το μπαρ αντίστοιχα. Βασίλης: Tristan: Βασίλης: Tristan: Βασίλης:

Tristan: Βασίλης: Tristan: Βασίλης: Tristan: Βασίλης:

Τελικά, καλόμαθες Tristan με τις γκομενίτσες και δε λες να ξεκολλήσεις. Ποιος θα το ’λεγε ότι εσύ θα μου ζητούσες να ξανάρθουμε εδώ. Συμβαίνουν αυτά καμιά φορά. Είσαι σιγανό ποταμάκι, αγόρι μου. Ίσως να ’χεις δίκιο. Τι ίσως;! Εδώ τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους. Αλλά σε καταλαβαίνω. Θόλωσε το μάτι σου από τις κουκλάρες. Θα σου τα φάνε όλα στα table dance. Και μια που μίλησα για φράγκα, για πες μου, πώς τη βγάζεις; Όπως ξέρεις, μένω στο πατρικό μου και έτσι δεν πληρώνω ξενοδοχεία. Ας είναι καλά η μάνα σου που δεν το νοικιάζει. Ενώ μένει μόνιμα στο Παρίσι, αφήνει άδειο το σπίτι για να μένεις εσύ όποτε «σου καπνίσει». Όσο για τα έξοδά μου, τα καλύπτει η κληρονομιά. Σε ζούνε οι γυναίκες δηλαδή. Κάποτε, όμως, θα τελειώσει και η κληρονομιά και η υπομονή της μάνας σου. Αν εκδοθούν τα ποιήματά μου, θα εγκατασταθώ εδώ μόνιμα και θα ψάξω να βρω δουλειά. Ίσως ήρθε η ώρα να κάνω ένα νέο ξεκίνημα. (γελώντας) Άντε να γίνεις άνθρωπος, επιτέλους! Αρκετά με την πάρλα. Ήρθε η ώρα για διασκέδαση. Έχω βάλει στο μάτι εκείνη την ξανθιά που σου χόρεψε πριβέ την 29

Tristan:

προηγούμενη φορά. Απόψε θα το γλεντήσουμε! (αδιάφορα) Καλή διασκέδαση.

Ο Βασίλης κάνει νόημα στη Στέλλα για table dance και πηγαίνουν στον καναπέ. Ο Tristan κάθεται στο μπαρ και συνομιλεί με τον Άγγελο, τον μπάρμαν. Η Στέλλα βγάζει τα ρούχα της και καβαλάει το Βασίλη. Βασίλης: Στέλλα: Βασίλης: Στέλλα: Βασίλης: Στέλλα: Βασίλης: Στέλλα: Βασίλης: Στέλλα:

Είσαι θεά, μωρό μου! Μ’ έχεις τρελάνει! Ό,τι έχω για πάρτη σου! Κι εσύ είσαι πολύ «σκληρό» αγόρι! Έτσι είναι οι αληθινοί άντρες. Είναι κι ο φίλος σου εδώ; Τον θυμάσαι, ε; Άσ’ τον αυτόν. Είναι πολύ ευαίσθητος γι’ αυτά τα μέρη. Ενώ εσύ; Εγώ ξέρω πώς να σε κάνω να νιώσεις γυναίκα. (της χουφτώνει τα στήθη.) (γελώντας συγκαταβατικά) Και τι δουλειά κάνει; Είναι ποιητής. Αλλά γι’ αυτόν θα μιλάμε τώρα; Δίκιο έχεις. (βάζει το πρόσωπό του ανάμεσα στα στήθη της.)

Ο Tristan μιλάει με τον μπάρμαν. Όση ώρα συνομιλούν συνεχίζεται το table dance του Βασίλη. Άγγελος: Tristan: Άγγελος: Tristan: Άγγελος:

Ωραία η ξανθιά, ε; (κοφτά) Ναι. Είναι από τη Μολδαβία. Καινούριο φρούτο. Αλήθεια; Ναι. Είναι ψυχούλα, όμως. Μην τη βλέπεις έτσι. Έχει περάσει πολλά. Τώρα τελευταία, όμως, φαίνεται πιο χαρούμενη. Σα να ’χει 30

Tristan: Άγγελος: Tristan: Άγγελος: Tristan: Άγγελος: Tristan: Άγγελος: Tristan: Άγγελος:

Tristan: Άγγελος:

Tristan: Άγγελος: Tristan: Άγγελος:

αλλάξει κάτι στη ζωή της. (χαμογελά) Σαν τι, δηλαδή; Ίσως να βρήκε κανένα πλούσιο γκόμενο, ξέρω ’γω. Εσύ, φίλε, είσαι μόνος; Μόνος. Ο φίλος σου, παντρεμένος; Πού το κατάλαβες; Απ’ τον τρόπο που χουφτώνει τη Στέλλα. Μιλάει η εμπειρία, έτσι; Δεν είμαι πολύ καιρό εδώ αλλά κάτι τέτοιους τους παίρνω χαμπάρι αμέσως. Εσύ πώς βρέθηκες σ’ αυτό το πόστο; Ο προηγούμενος μπάρμαν ήταν φίλος μου. Όταν έφυγε από δω πρότεινε εμένα για αντικαταστάτη του. Το αφεντικό με συμπάθησε και με προσέλαβε. Το αφεντικό τι άνθρωπος είναι; Ο κατάλληλος γι’ αυτή τη δουλειά. Δεν κάνει περιττούς τσαμπουκάδες. Έχει μια συμφωνία με τα κορίτσια. Τους πληρώνει το ξενοδοχείο και τους δίνει τα μισά λεφτά απ’ τα table. Αυτός κρατάει τα υπόλοιπα. Δε μου φαίνεται και πολύ βολικός ο διακανονισμός. Μόλις βγάλουνε πέντε δραχμές τα κορίτσια, θα «την κοπανήσουνε». (πιάνει τον ώμο του Tristan) Έχει κάνει το κουμάντο του το αφεντικό. Μην ανησυχείς. Δηλαδή; Ααα! Αυτά είναι τα μυστικά της επιχείρησης. Δεν κάνει να τα μαθαίνουν οι πελάτες.

Σβήνουν τα φώτα. Αλλαγή σκηνικού.

ΣΚΗΝΗ 2η Γραφείο Tristan. Συνομιλεί με τη μητέρα του. Ακούμε μόνο τη φωνή της. Tristan: Μητέρα: Tristan: Μητέρα: Tristan: Μητέρα: Tristan: Μητέρα: Tristan: Μητέρα: Tristan: Μητέρα: Tristan: Μητέρα: Tristan:

Μητέρα: Tristan: Μητέρα: Tristan: Μητέρα:

Έλα, μαμά. Ο Tristan είμαι. Όλα καλά, αγόρι μου; Μια χαρά. Καλύτερα δε γίνεται. Έχεις κάτι να μου πεις, γιε μου; Από σένα δε μπορώ να κρυφτώ ούτε λεπτό. Όντως, κάτι συμβαίνει. (ανήσυχη) Τι; Είμαι ερωτευμένος! Α, κι εγώ νόμισα ότι επρόκειτο για κάτι σημαντικό. Άκου, μαμά. Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τι εννοείς; Εννοώ ότι αυτή η κοπέλα είναι ξεχωριστή. Όλη μου η ζωή περιστρέφεται γύρω απ’ αυτή. Τι να σου πω, Tristan. Μακάρι τα πράγματα να είναι όπως τα λες. Και πώς τη λένε την κοπέλα; Στέλλα. Και τι δουλειά κάνει; Δεν μπορώ να σου πω λεπτομέρειες. Θα τα μάθεις όλα όταν έρθει η ώρα. Προς το παρόν, αρκέσου στο ότι είναι πολύ όμορφη και μάλλον ενδιαφέρεται κι αυτή για μένα. Μάλλον; Δεν είσαι σίγουρος; Μόνο μια φορά έχουμε βγει. Και πότε πρόλαβες να την ερωτευτείς; Δε χρειάζεται πολύς καιρός για να ερωτευτεί κανείς τη Στέλλα. Καλά, κατάλαβα. Πες μου, τι γίνεται με τον εκδότη; 32

Tristan: Μητέρα: Tristan:

Μητέρα:

Tristan: Μητέρα:

Δεν υπάρχει κάτι καινούριο. Σύντομα θα μου τηλεφωνήσει για να ξανασυναντηθούμε. Ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά. Πάντως, αν και αυτή τη φορά δεν υπάρξει αποτέλεσμα, ίσως θα ’πρεπε να ξανασκεφτείς όλη αυτήν την ιστορία με την ποίηση. Τις ξέρουμε τις απόψεις σου, μαμά, δε χρειάζεται να τις επαναλαμβάνεις. Ας σκεφτούμε θετικά έστω για μια φορά. Κι αν τα πράγματα δεν έρθουν όπως τα υπολογίζω, θα δούμε τι θα κάνουμε. Εντάξει, εντάξει. Ήθελα να σου πω και κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Στο δεύτερο συρτάρι του γραφείου, ο πατέρας σου έχει αφήσει ένα 45άρι πιστόλι. Το έφερε κρυφά στην Ελλάδα πριν κάποια χρόνια. Ήταν σουβενίρ από τον πόλεμο στην Αλγερία. Φρόντισε να το ξεφορτωθείς, μη βρεις τον μπελά σου. Μείνε ήσυχη, μαμά. Σε χαιρετώ. Αντίο, γιε μου.

Σβήνουν τα φώτα. Αλλαγή σκηνικού.

ΣΚΗΝΗ 3η Δωμάτιο ξενοδοχείου. Ο Tristan και η Στέλλα φορούν τα ίδια ρούχα όπως την πρώτη φορά που συναντήθηκαν εκεί. Χτυπάει η πόρτα. Η Στέλλα ανοίγει, αγκαλιάζει τον Tristan και τον φιλάει παθιασμένα στο στόμα. Στέκονται όρθιοι. Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα:

Tristan:

Τι ήταν αυτό; Απλά σκέφτηκα όσα μου είπες και αποφάσισα να σου δώσω την ευκαιρία που ζήτησες. Αυτό είναι υπέροχο! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ευτυχισμένο με κάνεις. Να θυμάσαι μόνο, Tristan, ότι δε θα ’χεις άλλη ευκαιρία. Αν με πληγώσεις, τότε θα πρέπει να φύγεις απ’ τη ζωή μου. Δεν πιστεύω ότι είσαι ερωτευμένος. Έτσι κι αλλιώς, εγώ δεν έχω χρόνο για έρωτες. Αν, όμως, ενδιαφέρεσαι για μένα, θα περάσουμε καλά όσο κρατήσει όλο αυτό. Ακόμα δε λες να με πιστέψεις. Άκου, Στέλλα. Πέρασα πολλά χρόνια μοναξιάς και στο Παρίσι και στην Αθήνα. Το μόνο που είδα κι εδώ κι εκεί ήταν το ψέμα και η υποκρισία. Δεν μπορώ ν’ αντέξω άλλο αυτήν την κατάσταση. Αν εσύ δεν έχεις χρόνο για έρωτες, για μένα αυτή είναι μια από τις τελευταίες ευκαιρίες για να ερωτευτώ. Κουράστηκα και δεν μπορώ να παλέψω άλλο. Θα τα δώσω όλα τώρα και ό,τι βγει. Τουλάχιστον ξέρω ότι είσαι ειλικρινής μαζί μου κι αυτό μου φτάνει. Ήθελα να σου πω και κάτι ακόμα. Ας καθίσουμε πρώτα.

Ο Tristan βγάζει το παλτό του και κάθονται στο κρεβάτι. Στέλλα:

Πες μου. 34

Tristan:

Στέλλα: Tristan:

Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα:

Tristan: Στέλλα:

Προτού έρθω εδώ μίλησα μ’ ένα φίλο. Ήλπιζα ότι θα μου έδινες την ευκαιρία που ζήτησα και θέλησα κι εγώ να σε βοηθήσω να ξεφύγεις από ’δω. Τι εννοείς; Ο φίλος μου έχει ένα μαγαζί με ρούχα. Χρειάζεται μια κοπέλα για πωλήτρια. Θα παίρνεις λιγότερα από δω αλλά δε θα σε χουφτώνει ο κάθε μαλάκας. Tristan... Άκουσέ με. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να φύγεις απ’ το μαγαζί. Πρέπει, όμως, να προσπαθήσεις. Tristan, τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζεις. Δεν μπορώ να φύγω απ’ το μαγαζί. Μα γιατί; Αυτό δε μπορώ να σου πω. Και προτιμάς να δουλεύεις για το αφεντικό; Ναι. Στο μαγαζί εγώ έχω το πάνω χέρι. Εγώ αποφασίζω μέχρι πού θα φτάσει πελάτης. Στο μαγαζί του φίλου σου ή σε άλλη δουλειά, πληρώνεσαι για άλλο και τελικά σου πιάνουν τον κώλο. Τουλάχιστον εδώ πληρώνομαι για να μου πιάνουν τον κώλο και δεν κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Είσαι κυνική. Δεν ξέρω τι λες, ξέρω ποια είναι αλήθεια. Εδώ κάνω ό,τι κάνω και πληρώνομαι καλά. Έξω εκμετάλλευση είναι ίδια αλλά έχει άλλο όνομα. Δε θέλω να συζητήσουμε άλλο. Είμαι αυτή που είμαι. Αν θέλεις να είμαστε μαζί πρέπει να με δεχτείς. Εντάξει αλλά χρειάζομαι χρόνο. Δεν είναι εύκολο να δεχτώ αυτό που συμβαίνει. Καταλαβαίνω.

Η Στέλλα αγκαλιάζει τον Tristan. Τον φιλάει στο μάγουλο και μετά στο στόμα. Εκείνος ανταποκρίνεται. Η Στέλλα ξεκουμπώνει τα κουμπιά απ’ το πουκάμισό της. Δε φοράει σουτιέν. Παίρνει το δεξί χέρι του Tristan και το βάζει στο στήθος της. Με το δεξί της χέρι χαϊδεύει τον καβάλο του Tristan. Αυτός παίρνει το χέρι του απ’ το στήθος της, τη φιλάει στο μέτωπο, βάζει το παλτό του και φεύγει. Η Στέλλα κλείνει το πουκάμισο, χωρίς να το κουμπώσει, σταυρώνει τα χέρια της στο στήθος της και κοιτά με βλέμμα απλανές το πάτωμα. Σβήνουν τα φώτα. Αλλαγή σκηνικού.

ΣΚΗΝΗ 4η Το στριπτιζάδικο. Η Στέλλα και η Ολένα κάθονται σ’ ένα τραπέζι και συζητούν καπνίζοντας. Ο κ. Νίκος κάθεται στο μπαρ. Ολένα: Στέλλα: Ολένα: Στέλλα: Ολένα: Στέλλα: Ολένα: Στέλλα: Ολένα: Στέλλα: Ολένα: Στέλλα: Ολένα: Στέλλα: Ολένα: Στέλλα:

Τι νέα απ’ τον ποιητή; Αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία. Σ’ «έψησε» τελικά, ε; Tristan είναι διαφορετικός. Διαφορετικός μέχρι να σε πηδήξει. Κάνεις λάθος. Ούτε το χέρι δεν τολμάει να μου πιάσει. Γιατί; Μήπως είναι «αδερφή»; Είναι λίγο ντροπαλός. Το άλλο δε στο είπα. Έχει κι άλλο; Θέλει να μου βρει δουλειά. Μου είπε για φίλο του που έχει μαγαζί με ρούχα. Στέλλα, πρόσεχε. Πράγμα όσο πάει, χειροτερεύει. Αν το μάθει αφεντικό, θα βρεις μπελά σου. Του το ξέκοψα αμέσως, μην ανησυχείς. Έτσι κι αλλιώς κινδυνεύεις. Τι θα γίνει αν μάθει κ. Νίκος για τη σχέση σας; Δε θα το μάθει. Δεν πρόκειται να τα παρατήσω από φόβο. Θα ζήσω αυτήν την ιστορία ως το τέλος. Εγώ, πάντως, θα κρατήσω στόμα μου κλειστό. Ευχαριστώ, Ολένα, είσαι η μόνη φίλη που έχω. (αγγίζει το χέρι της Ολένα.)

Ο κ. Νίκος κάνει νόημα στη Στέλλα να πάει στο μπαρ. Η Στέλλα υπακούει. Νίκος:

Στέλλα, αύριο που είμαστε κλειστά θα περάσω απ’ το ξενοδοχείο. Θέλω να 37

Στέλλα: Νίκος: Στέλλα:

συζητήσουμε κάτι ιδιαιτέρως. Μάλιστα, αφεντικό. Φρόντισε να είσαι μόνη σου. Θα είμαι.

Σβήνουν τα φώτα. Αλλαγή σκηνικού.

ΠΡΑΞΗ III ― ΣΚΗΝΗ 1η Γραφείο εκδότη. Χτυπάει η πόρτα και μπαίνει ο Tristan. Κασσανδρινός: Tristan: Κασσανδρινός: Tristan: Κασσανδρινός: Tristan: Κασσανδρινός:

Tristan: Κασσανδρινός: Tristan: Κασσανδρινός:

Tristan: Κασσανδρινός:

Περάστε, κ. Ténébreux. Καλημέρα σας. Καλημέρα. Στο τηλέφωνο μου είπατε ότι πήρατε μια απόφαση. Πράγματι. Μπορώ να την ακούσω; Βεβαίως. Εγώ και οι συνεργάτες μου μελετήσαμε εις βάθος τα ποιήματά σας και θεωρούμε ότι είναι ιδιαιτέρως αξιόλογα. Είστε ένας απ’ τους πιο ελπιδοφόρους ποιητές της εποχής μας. Σας ευχαριστώ. Ωστόσο, η παρούσα εκδοτική συγκυρία είναι αρνητική και δε μας επιτρέπει να κάνουμε «ανοίγματα». Τι ακριβώς εννοείτε; Δεν μπορούμε να επενδύσουμε σε νέους ποιητές αυτή τη στιγμή. Όπως γνωρίζετε, το αναγνωστικό κοινό της ποίησης είναι περιορισμένο. Θα ήταν πολύ τολμηρό εκ μέρους μας να στηριχτούμε σε άγνωστους στο ευρύ κοινό δημιουργούς. Γι’ αυτό θα προτιμήσουμε να επανεκδώσουμε έργα καταξιωμένων Ελλήνων ποιητών παρά να ρισκάρουμε εκδίδοντας τα δικά σας ποιήματα. Καταλαβαίνω. Λυπάμαι πολύ. Ίσως αργότερα οι συνθήκες να είναι ευνοϊκότερες για ένα τέτοιο εγχείρημα. 39

Tristan: Κασσανδρινός: Tristan: Κασσανδρινός:

Ίσως. Αν ετοιμάσετε κάτι καινούριο, θα ήθελα πολύ να είμαι ο πρώτος που θα το διαβάσει. Θα το έχω υπόψη μου. Ευχαριστώ πολύ. Αντίο σας, κ. Κασσανδρινέ. Αντίο, κ. Ténébreux.

Σβήνουν τα φώτα. Αλλαγή σκηνικού.

ΣΚΗΝΗ 2η Δωμάτιο ξενοδοχείου. Χτυπάει η πόρτα. Η Στέλλα, φορώντας ένα μαύρο κομπινεζόν, ανοίγει και μπαίνει το αφεντικό. Η πόρτα δεν κλείνει καλά. Στέλλα: Νίκος: Στέλλα: Νίκος: Στέλλα: Νίκος: Στέλλα: Νίκος: Στέλλα: Νίκος:

Στέλλα: Νίκος: Στέλλα: Νίκος:

Στέλλα:

Γεια σου, αφεντικό. Γεια σου, Στελλίτσα. Στις ομορφιές σου είσαι σήμερα. Ευχαριστώ, κ. Νίκο. Λοιπόν... Θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Έχω κάνει πολλά για σένα και νομίζω πως ήρθε η ώρα να μου τα ανταποδώσεις. Μα, δουλεύω σκληρά στο μαγαζί. Πρέπει να κάνεις κάτι παραπάνω. Δηλαδή, τι; Κοίτα, Στέλλα. Είσαι πολύ όμορφο κορίτσι. Καταλαβαίνεις τι θέλει κάθε άντρας από σένα. Αυτό αποκλείεται, κ. Νίκο. Σκέψου λίγο πριν απαντήσεις, μωρό μου. Έχω το διαβατήριό σου. Άμα «μου τη βαρέσει» σε στέλνω «πακέτο» στην επαρχία και να δούμε πώς θα τα βγάλεις πέρα. Δε θέλω να ξαναπάω επαρχία, αφεντικό. Γι’ αυτό σου λέω. Μη μου φέρνεις αντίρρηση. Κάνε ό,τι σου λέω και θα βγεις κερδισμένη. Στο κάτω-κάτω, τι είναι ένα γαμήσι; Μόνο κάνε γρήγορα, αφεντικό, γιατί περιμένω μια φίλη. Μην ανησυχείς, δε θ’ αργήσουμε καθόλου. Και να θυμάσαι, Στέλλα: δε μ’ αρέσει να γαμάω «παγοκολόνες». Θέλω ανταπόκριση. Έτσι, κούκλα μου; Ναι, αφεντικό.

Ακούγεται η μουσική του Vivaldi από τις «4 Εποχές». 41

Ο κ. Νίκος βγάζει το πουκάμισο και το παντελόνι του ενώ η Στέλλα ξαπλώνει στο κρεβάτι. Τα φώτα σβήνουν. Ένα λεπτό μετά ακούγονται βογκητά. Ένας προβολέας που αναβοσβήνει διαρκώς φωτίζει το κρεβάτι. Βλέπουμε τη Στέλλα πεσμένη στα τέσσερα να «την παίρνει» ο κ. Νίκος. Με το αριστερό του χέρι κρατάει τη μέση της και με το δεξί δίνει σκαμπίλια στον πισινό της. Ανοίγει η πόρτα, που φωτίζεται από έναν προβολέα και μπαίνει ο Tristan. Κοντοστέκεται για λίγο και μετά φεύγει οργισμένος. Χαμηλώνει η μουσική. Το ζευγάρι διακόπτει για λίγο. Νίκος: Στέλλα:

Ποιος ήταν αυτός; Μάλλον μπήκε σε λάθος δωμάτιο. Μη σταματάς!

Σβήνουν τα φώτα. Αλλαγή σκηνικού.

ΣΚΗΝΗ 3η Γραφείο Tristan. Εκτός απ’ τα γνωστά αντικείμενα, υπάρχει πάνω στο γραφείο κι ένας αριθμός σελίδων δεμένες με σπιράλ. Καθ’ όλη τη διάρκεια της συνομιλίας ο Tristan σκίζει και από μία σελίδα. Μητέρα: Tristan: Μητέρα: Tristan: Μητέρα: Tristan: Μητέρα: Tristan: Μητέρα:

Tristan: Μητέρα: Tristan: Μητέρα:

Γεια σου, Tristan. Γεια. Πήρα να μάθω νεότερα σχετικά με την έκδοση των ποιημάτων σου. Σήμερα δεν ήταν το ραντεβού με τον εκδότη; Ναι. Τελικά, μαμά, είχες δίκιο. Ως συνήθως. Τα ποιήματά μου δεν πρόκειται να εκδοθούν. Είσαι ευχαριστημένη τώρα; Γιατί να είμαι ευχαριστημένη; Γιατί τα είχες προβλέψει όλα απ’ την αρχή. Και δικαιώθηκες πλήρως. Τι σημασία έχει αυτό; Πάντοτε έβγαινες αληθινή. Μετά από κάθε αποτυχία μου, ερχόταν μια ακόμη δικαίωση για σένα. Μην το λες αυτό, Tristan. Απλώς είχα καταλάβει ότι η ποίηση δεν είναι αυτό που σου ταιριάζει. Δεν είσαι καλός σ’ αυτό. Πρέπει, λοιπόν, να το πάρεις απόφαση και ν’ ασχοληθείς με κάτι άλλο. Έχεις δίκιο. Ίσως αυτή είναι μια ευκαιρία για να κάνεις μια καινούρια αρχή. Ναι, ίσως. Να είσαι σίγουρη, μαμά, ότι δε θα υπάρξουν άλλες αποτυχίες. Από δω και μπρος, ό,τι στόχο βάζω θα τον πετυχαίνω. Έτσι μπράβο. Η τέχνη δεν είναι μονόδρομος, γιε μου. Υπάρχουν άλλα πιο ωραία πράγματα σ’ αυτή τη ζωή. Όπως π.χ. ο έρωτας. Αλήθεια, 43

Tristan:

Μητέρα: Tristan: Μητέρα:

τι έγινε εκείνη η κοπέλα που μου έλεγες; Tην έδιωξα. Συνειδητοποίησα ότι δε μου ταίριαζε. Ωστόσο, θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να την ξεπεράσω. Άλλωστε, κάθε χωρισμός είναι κι ένας μικρός θάνατος, έτσι δεν είναι; Έτσι. Σ’ αφήνω τώρα. Καληνύχτα, μαμά. Καληνύχτα, γιε μου.

Ο Tristan ανοίγει το συρτάρι, βάζει το όπλο μέσα στο παντελόνι του και φοράει τη μαύρη καμπαρντίνα. Ανοίγει την πόρτα και φεύγει. Σβήνουν τα φώτα. Αλλαγή σκηνικού.

ΣΚΗΝΗ 4η Δωμάτιο ξενοδοχείου. Ο Tristan χτυπάει δυνατά την πόρτα. Φοράει τη μαύρη καμπαρντίνα. Η Στέλλα, φορώντας το μαύρο κομπινεζόν, του ανοίγει και συνομιλούν όρθιοι. Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan:

Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα:

Άνοιξε, Στέλλα! Μη φωνάζεις, ανοίγω. (ανοίγει την πόρτα.) Γι’ αυτό δεν ήθελες να φύγεις απ’ το μαγαζί; Tristan, είσαι ταραγμένος. Ηρέμησε και θα σου εξηγήσω. Τι να ηρεμήσω; Μου έλεγες ότι δεν έχεις καιρό για έρωτες και ότι δεν πρέπει να σε πληγώσω. Παρ’ όλ’ αυτά, εγώ πάλεψα γιατί σ’ ερωτεύτηκα και πίστεψα σε σένα. Κι εγώ σε πίστεψα, Tristan. Αυτό δε σε εμπόδισε να πηδιέσαι με το αφεντικό. Πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Μου το ξανάπες αυτό, Στέλλα. Τότε, προσπάθησα να σε καταλάβω. Τώρα, κατάλαβα ότι μου έλεγες παραμύθια. Αφεντικό μ’ εκβιάζει. Έχει διαβατήριό μου. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Μαλακίες. Αφού σας είδα. Σε γαμούσε κι εσύ το απολάμβανες, Στέλλα. Αυτός γαμούσε την τρύπα μου κι εγώ έκανα υπομονή. Σε ποιον τα πουλάς αυτά, ρε Στέλλα; Ήθελα ν’ αλλάξεις ζωή κι έκανα ό,τι μπορούσα για να σε βοηθήσω. Και τι ξέρεις εσύ από ζωή, Tristan; Θα σου πω εγώ. Τίποτα! Δεν ξέρεις πώς είναι να σε χουφτώνει ο κάθε μαλάκας και να σε πηδάει το αφεντικό σου. Εσύ βολεύεσαι με τις κληρονομιές και γράφεις ποιήματα. 45

Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα:

Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan: Στέλλα: Tristan:

Κόψε το μελόδραμα, Στέλλα. Δεν πιάνει σε μένα. Ξέρω να διακρίνω την αλήθεια. Αφού είναι έτσι, θα σου πω εγώ αλήθεια. Την αντέχεις; Και βέβαια. Άκου, λοιπόν. Το αφεντικό με ξέσκιζε όλο το απόγευμα. Τον άφησα να «με πάρει» κι απ’ τον κώλο και του άρεσε πολύ. Στο τέλος, με έχυσε στα μούτρα. Σκάσε! Ακόμα έχω τη γεύση απ’ το σπέρμα του στο στόμα μου. Σκάσε, είπα! Αυτή είναι αλήθεια που ήθελες ν’ ακούσεις. Τι έπαθες τώρα, ζηλεύεις; Αδιαφορώ! Αδιαφορείς, ε; Πού να ξέρεις πώς είναι αληθινοί άντρες. Ώστε έτσι, ε; Ωραία, λοιπόν! Τώρα θα δεις έναν αληθινό άντρα. Ξάπλωσε στο κρεβάτι! Δε γουστάρω, Tristan. Μ’ έχεις ξενερώσει. (βγάζει την καμπαρντίνα, την πετάει κάτω και τραβάει το 45άρι) Τώρα εγώ έχω το πάνω χέρι, Στέλλα. Κάνε ό,τι σου λέω!

Ένας προβολέας που αναβοσβήνει, φωτίζει το κρεβάτι. Άλλα φώτα δεν υπάρχουν. Η Στέλλα ξαπλώνει, με περιφρονητικό ύφος, στο κρεβάτι. Ο Tristan την πλησιάζει, της σηκώνει το κομπινεζόν μέχρι τη μέση και της βγάζει το κυλοτάκι, κρατώντας το όπλο με το αριστερό του χέρι. Στη συνέχεια, κατεβάζει το παντελόνι και το εσώρουχό του μέχρι τα γόνατά του και αυνανίζεται προσπαθώντας να έρθει σε στύση. Δεν τα καταφέρνει. Η Στέλλα το αντιλαμβάνεται. Στέλλα:

Άντε, λοιπόν. Σε περιμένω μ’ ανοιχτά τα 46

Tristan:

πόδια. Δείξε μου πόσο άντρας είσαι. Τι έγινε, Tristan; Δε «σου σηκώνεται»; Μήπως σ’ αρέσουν τ’ αγοράκια; (σηκώνει το εσώρουχό του και ξανακουμπώνει το παντελόνι του) Σκάσε επιτέλους!

Ο Tristan στρέφει το όπλο του προς τη Στέλλα και τη σημαδεύει στο κεφάλι. Στέλλα: Tristan:

Έλα, ρίξε μου! Αφού δε μπορείς να κάνεις τίποτα με το καυλί σου, κάνε κάτι με τ’ όπλο σου! Γιατί έπρεπε να τα καταστρέψεις όλα; Σ’ αγάπησα... Σ’ αγαπώ!

Ο Tristan βάζει το όπλο στο δεξιό του κρόταφο. Στέλλα:

Όχι!

Ο Tristan αυτοκτονεί. Ακούγεται, χαμηλά στην αρχή, το “The Last Beat of My Heart” των Siouxsie and the Banshees. H Στέλλα πέφτει πάνω απ’ το πτώμα. Τον φιλάει στο μέτωπο και μετά στα χείλη. Στέλλα:

Κι εγώ σ’ αγαπώ, Tristan. La revedere!*

Η Στέλλα ξαπλώνει πάνω στο στήθος του Tristan και παραμένει εκεί. Η μουσική δυναμώνει. Σιγά-σιγά, ανοίγουν όλα τα φώτα και μέχρι το τέλος του τραγουδιού φωτίζεται ολόκληρη η σκηνή. ΤΕΛΟΣ

* «Εις το επανιδείν» (στα Μολδαβικά).

ΕΠΙΜΕΤΡΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Σωτήριον έτος 2003. Τρεις φίλοι, φοιτητές στο σύνολό τους, συναντιούνται σ’ ένα προάστιο της Αθήνας και προσπαθούν να αποφασίσουν πώς να περάσουν τη βραδιά τους. Ένας από αυτούς, τακτικός θαμώνας των strip clubs της πρωτεύουσας, προτείνει στους άλλους δύο να πάνε σ’ ένα τέτοιο μαγαζί στην παραλιακή. Ο ένας διστάζει καθώς δεν έχει ξαναβρεθεί ποτέ σε τέτοιο χώρο, ενώ ο άλλος είναι πιο ενθουσιώδης. Τελικά, ο πιο διστακτικός εκ των τριών κάμπτεται από τις πιέσεις των φίλων του και αποφασίζει να τους ακολουθήσει. Καθ’ οδόν προς το μαγαζί ακούει τις διηγήσεις του πιο έμπειρου της παρέας, τις οποίες συμπληρώνει με τις δικές του ο έτερος «βετεράνος» της ομάδας. Τα όσα θα διαδραματισθούν εκεί θα στιγματίσουν για πάντα τις ζωές των δύο από τους τρεις, καθώς ο ένας θα συνάψει μετά από λίγο καιρό ερωτική σχέση με μια κοπέλα που χόρευε σ’ ένα άλλο strip club της Αθήνας, ενώ ο άλλος θα αξιοποιήσει αυτή την εμπειρία με διαφορετικό τρόπο… Απότοκο εκείνης της βραδιάς είναι, εν μέρει, και αυτό το θεατρικό έργο. Ουσιαστικά αποτελεί ένα αμάλγαμα αναμνήσεων από εκείνη τη νύχτα, διηγήσεων από τη σχέση του ενός από τους τρεις φίλους με μια στριπτιζέζ και ενός εύλογου ποσοστού μυθοπλασίας. Με πενιχρά εκφραστικά και δραματουργικά μέσα (ελέω και του νεαρού της ηλικίας), το «Dead End: Μητροπολιτικό Ψυχόδραμα σε Τρεις Πράξεις» προσπαθεί, έστω και επιδερμικά, να διερευνήσει τα ζητήματα της μετανάστευσης, της εκμετάλλευσης των γυναικών, των σχέσεων των δύο φύλων, της τέχνης και των εκδοτικών κυκλωμάτων. Αξίζει, ίσως, να διαβαστεί ως μια καταγραφή μιας παράλληλης πραγματικότητας που διαδραματίζεται στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας. Ένα ακόμη επεισόδιο από τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού… 49

Υπέρτατος στόχος γι’ αυτό το έργο είναι να «ανέβει» κάποια στιγμή στο σανίδι και να βρει το δρόμο του μέσα στο λαβύρινθο του θεατρικού γίγνεσθαι στην Ελλάδα του σήμερα. Τούτου λεχθέντος, απευθύνω ανοικτή πρό(σ)κληση σε κάθε ενδιαφερόμενο/η για τη μεταφορά αυτού του έργου στη σκηνή. Σχετικές προτάσεις μπορείτε να αποστέλλετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση damocleanswordoftime@gmail.com. Στην ανωτέρω διεύθυνση μπορούν να αποστέλλουν τα σχόλια και τις παρατηρήσεις τους και οι αναγνώστες της παρούσας έκδοσης. Ν.Γ. Λυκομήτρος Αθήνα, Σεπτέμβριος 2012

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Ο Ν.Γ. Λυκομήτρος γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Σπούδασε Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία και έκανε μεταπτυχιακό στη Μετάφραση-Μεταφρασεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2010 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Ιχνηλάτες του Τέλους» (Εκδόσεις Γαβριηλίδης), η οποία το 2011 κυκλοφόρησε στα ισπανικά υπό τον τίτλο «Rastreadores del Fin» (Ediciones Idea), σε μετάφραση και επιμέλεια του ποιητή Mario Domínguez Parra. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, καθώς και σε διάφορα ιστολόγια. Διατηρεί τη στήλη «Ποιήματα και Χίμαιρες» στο fanzine Chimeres, καθώς και το ιστολόγιο «Ο Ήχος της Απώλειας». Το «Dead End: Μητροπολιτικό Ψυχόδραμα σε Τρεις Πράξεις» είναι το πρώτο του θεατρικό έργο.

Η ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ (E-BOOK) DEAD END: ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΨΥΧΟΔΡΑΜΑ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ Ν.Γ. ΛΥΚΟΜΗΤΡΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2012 ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ VAKXIKON.gr