ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ Σόλωνος 110, 106 81 Αθήνα τηλέφωνο: 210 3637867 e-mail: bookstore@vakxikon.gr e-shop: ekdoseis.vakxikon.gr
Τίτλος: Η φωνή Συγγραφέας: Αναστασία Μαλανδρενιώτη Εικονογράφηση: Λεόνη Κατσαρού Επιμέλεια - Διορθώσεις: Μάτα Καστρησίου Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Εκδόσεις Βακχικόν
© 2022 Εκδόσεις Βακχικόν & Αναστασία Μαλανδρενιώτη
© Εικονογράφησης: Λεόνη Κατσαρού
ISBN: 978-618-5662-86-8
Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Πεζά/Εφηβικά Βιβλία Αριθμός Σειράς: 275/13 Πρώτη Έκδοση: Σεπτέμβριος 2022
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας
ημερω�νει στην Ελεφαντολα�νδη κι ο�πως κα�θε πρωι επιλε�γω ποια απο τις φρα�σεις μου ταιρια�ζει καλυτερα στο υ�φος της ημε�ρας: «Όλη η με�ρα ει�ναι μπροστα μου», «Τι με�ρα κι αυτη�, Μητε�ρα Φυ�ση», «Μια με�ρα ει�ναι θα περα�σει», «Έτσι ει�ναι η ζωη και πω�ς να την αλλα ξεις», «Κα�νε υπομονη κι ο ουρανο�ς θα γι�νει πιο γαλανο�ς». Στην πραγματικο�τητα παραμυθια�ζω τον εαυτο μου γιατι�, για να λε�με και τα πρα�γματα με τ’ ο�νομα τους, εδω�, στη ζου�γκ λα, οι με�ρες δεν διαφε�ρουν και πολυ μεταξυ τους. Όλες κυλου�ν αργα�. Συνηθι�ζω
γε�ρος ο�σο και η πιο γε�ρικη βελανιδια του δα�σους, μου κα�νει νο�ημα να πλησια�σω. Με προτιμα�ει πα�ντα για το ποδαρικο της ημε�ρας, θεωρει ο�τι ει�μαι ο πιο τυχερο�ς και ο πιο κεφα�τος απο ο�λους τους ελε�φαντες. Μου κλει�νει το μα�τι, με χτυπα�ει ελαφρω�ς στη ρα�χη και πα�ντα μου λε�ει στο αυτι «Υπομονη�». Βλε�ποντας πο�σος κο�σμος περιμε�νει για την εξωτικη κου�ρσα, επιλε�γω τις πιο κατα�λληλες φρασεις για την περι�σταση: «Τι με�ρα κι αυτη�, Μητε�ρα Φυ�ση» η «Δεν πειρα�ζει, μια με�ρα ει�ναι, θα περα�σει». Οι περισσο�τεροι που ε�ρχονται εδω ε�χουν κρεμασμε�νες τις τερα�στιες φωτογραφικε�ς μηχανε�ς η τα κια�λια τους και χαζευ�ουν το τοπι�ο. Κα�ποιοι δεν με κοιτου�ν καν, κα�ποιοι με δει�χνουν και γελου�ν, α�λλοι ξαφνια�ζονται με το πο�σο αδυ�νατος ει�μαι και α�λλοι πα�λι, ουρλια�ζουν λες και ει�μαι κανε�να τε�ρας. Πλησια�ζω ο�πως πα�ντα βαριεστημε�νος και λι�γο αφηρη με�νος στον χω�ρο υποδοχη�ς. Ση�μερα βλε�πω δυ�ο καστανα μα�τια να λα�μπουν και να μου χαμογελου�ν. Ει�σαι εσυ και
υπο�λοιπους
τα πουλια της ζου�γκ λας ο�ταν θυμω�νουν. Σι�γουρα θα σκε�φτεστε πο�σο κοστι�ζει η κου�ρσα κι αν αξι�ζει πραγματικα τα χρη�ματα της, αν το με�ρος διαθε�τει κανε�να καλο μπαρ για μανγκοποτα μετα την ξενα�γηση, αν ε�χετε φορε�σει τα κατα�λ ληλα μποτα�κια για τη ζου�γκ λα, αν ο η�λιος και�ει παραπα�νω απ’ αυτο που μπορου�ν να αντε�ξουν τα καπε�λα σας, αν ει�ναι σωστο να καβαλη�σετε ε�ναν ελε�φαντα με το�σο πληγωμε�να πο�δια. Ναι, σι�γουρα αυτα λε�τε γιατι οι σκε�ψεις σας φτα�νουν ως τ’ αυτια μου. Κα�νεις να ανεβει�ς στην πλα�τη μου ο�μως μικρη πυγο λαμπι�δα, δεν σου ξεφευ�γει τι�ποτα, το διαπεραστικο σου βλε�μμα καταλη�γει στα πο�δια μου. «Τι κρι�μα» σκε�φτομαι «καημε�νε γε�ρο–Σε�ρτζιο, δεν βρη�κες λι�γο χρο�νο να καμου φλα�ρεις τις πληγε�ς μου απο τις αλυσι�δες. Ει�δες τω�ρα; Η λαμπερη πυγολαμπι�δα φαι�νεται σοκαρισμε�νη». «Δεν βλε�πεις, πο�σο ταλαιπωρημε�ν
βα�θος,
ε�να μικροσκοπικ
πλα�σμα σαν
που τον αποκαλω «το α�λ λο μου μισο�».
υπα�ρχω, ει�μαι στ’ αλη�θεια αο�ρα τος. Ει�σαι
Ντενγκ, χωρι�ς
ελεφαντο-καθοδηγητη�ς μου. Πλησια�ζεις και θα ‘θελα
μπορω να κουνη�σω την ουρα μου, να σε αγκα λια�σω με την προβοσκι�δα μου ο�μως δεν κα�νω τι�ποτα. Ανεβαι�νεις με μεγα�λη μαεστρι�α στον λαιμο μου. Αχ ο Ντενγκ, ο γητευτη�ς της ζου�γκ λας! Θυμα�σαι Ντενγκ, φιλαρα�κι μου, το�τε που η�σουν μικροσκοπικο�ς και ατι�θασος; Το�τε που ο πατε�ρας σου σε ανεβαζε στην πλα�τη μου κι εσυ πιανο�σουν απ’ τα αυτια μου κι ε�κανες κωλοτου�μπες; Θυμα�σαι που βρα�δια ολο�κ ληρα κοιμο�σουν στην πλα�τη μου; Το�τε που κα�ναμε νυχτερινε�ς βο�λτες στη φυ�ση της Ελαφαντολα�νδης και σου μα�θαινα τα μυστικα της ζου�γκ λας; Ήσουν για με�να ο μοναδικο�ς μου φι�λος, ο ολο�δικο�ς μου Μο�γλης. Τι α�λ λαξε ο�μως Ντεν γκου�λη; Καιρο με τον καιρο μεγα�λωνες ω�σπου ε�παψες να παι�ζεις με τα τερα�στια αυτια μου. Με κοιτου�σες ο�λο και πιο σπα�νια με�χρι που οι προβοσκιδοαγκαλιε�ς μας χα�θη καν. Απο καλυ�τερο�ς σου φι�λος, ε�γινα ο σοφε�ρ σου. Όμως «Έτσι ει�ναι η ζωη και πω�ς να την αλλα�ξεις». Έτσι δεν ει�ναι Ντενγκ, παλιο�φι λε; Αχ, κορι�τσια, ο Ντενγκ δεν