όνειρα κρυμμένα
ISBN: 978-960-9776-99-8 Βακχικόν - Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Εκδόσεις Vakxikon.gr Ασκληπιού 17, 10680 Αθήνα www.vakxikon.gr info@vakxikon.gr © 2014 Εκδόσεις Vakxikon.gr & Ιρίνη Ιοάνου Περδικάρη Σειρά: Βακχικόν Ποίηση - 45 Πρώτη Έκδοση: Οκτώβριος 2014 Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Vakxikon.gr Εξώφυλλο: Φωτογραφία του Στράτου Προύσαλη
ιρίνη ιοάνου περδικάρη
όνειρα κρυμμένα
Vakxikon.gr 2014
ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ… 2002
Γιατί ξημέρωσε; Γιατί έφυγε η νύχτα; Τα φώτα της πόλης έσβησαν. Και το θηρίο ξύπνησε! Πού να κρυφτεί η σκιά; Κάπου θα βρει. Κρυμμένη στα όνειρα. Αναζητά μυθοπλασίες. Ώσπου τα φώτα να ανάψουν πάλι. Τότε θα ζήσει ξανά.
ΑΝΕΥ ΤΙΤΛΟΥ
Τραβηγμένες οι κουρτίνες. Μια γραμμή μπάζει φως. Οι σταγόνες στάζουν στο μπαλκόνι, αργά. Σούρουπο αρχή. Υγρό το δάπεδο. Το τζάμι θολό. Το απέναντι παράθυρο ερμητικά κλειστό! Ο θόρυβος από τα αυτοκίνητα δε σταματά. Η σκέψη κι αυτή τρέχει. Ένα κομμάτι ουρανού φαίνεται μπλε λουρίδα. Κι η ελπίδα… κοιμάται προς το παρόν. Η ευτυχία επίσης. Η πραγματικότητα παραμένει… φύλακας, δήμιος. Καρφιά στο κορμί! Βαθιά. Ματώνουν. Πονούν. Έτσι σπαράζει η ψυχή. Και καμία λέξη. Μόνο σιωπή. Βουβή συνομιλία με το Ον, το Υπέρτατο! Ή με το γνωστό εδώ. Μία ανάσα στο τζάμι. [ 10 ]
Και δύο μάτια μικρές κουκίδες. Στα τσιμεντένια θηρία της πόλης. Φίλος η μοναξιά. Κουράγιο η ανεκτικότητα. Κι η ζωή προχωρά. Όχι πολλές στάσεις. Καθόλου δρομολόγια επιστροφής. Μόνο σιωπή. Μόνο σκέψη. Κι όλα νεκρά. Όπως πάντα τα ίδια.
[ 11 ]
LONELY CHILD
Lonely Child σε έναν κόσμο νεκρό. Σκιά σε μια πραγματικότητα φάντασμα. Χώμα σε όνειρα πέτρινα χτισμένα. Κραυγή σε σκοτεινές ζωές. Lonely Child… Child… Lonely Child.
[ 12 ]
ΛΑΘΟΣ
Ποιά θα ’ναι η αναζήτησή σου σ’ αυτή τη ζωή; Ποιά; Δεν έχει νόημα ο δρόμος που βαδίζεις. Δεν έχει νόημα. Και το ξέρεις καλά. Όλα ξεκίνησαν λάθος. Και προχωράνε λάθος. Άσχημα θα τελειώσουν. Όλα ένα λάθος! Κι εσύ. Χαμένος νους Παγιδευμένος Καταδικασμένος.
[ 13 ]
ΕΝΟΧΕΣ
Αυτές μόνο σου ανήκουν. Αυτές έχεις μόνο. Δεν σε ρώτησαν πριν στις δώσουν. Δεν τους ρώτησες γιατί. Δεν είχες το δικαίωμα. Δεν διεκδίκησες ποτέ να το έχεις. Τι ζητάς λοιπόν; Δικαιοσύνη; Λύτρωση; Ανάσταση; Είσαι μακριά. Δεν μπορείς αλλιώς. Δεν θέλησες να μπορείς. Μη μιλάς! Οι ένοχοι δε μιλάνε.
[ 14 ]
ΣΙΩΠΗ
Σιωπή. Μόνο αυτό θέλεις. Σιωπή. Όχι φωνές. Όχι λόγια. Κουράστηκες πια. Βαρέθηκες πια. Σκοτάδι. Μόνο αυτό θέλεις. Σκοτάδι. Να μην βλέπεις άλλο πια. Την ασχήμια. Τη βρωμιά. Να κοιμάσαι. Μόνο αυτό θέλεις. Να μη νιώθεις. Να μην αισθάνεσαι. Ζηλεύεις τη μοναξιά της γης. Την ησυχία του χώματος. Το κάψιμο της φωτιάς. Τη στάχτη. Το εξανέμισμα της στάχτης. Την ανάληψη της ψυχής. Είτε στον Παράδεισο είτε στην κόλαση. Καλύτερα βέβαια ο αιώνιος ύπνος. Η σιωπή. Το σκοτάδι. Και η καρδιά να χτυπά. Κουράστηκες. Βαρέθηκες πια.
[ 15 ]
ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ
Πάει καιρός που έχεις φύγει. Μα φαίνεται σαν χθες. Τα φύλλα των δέντρων μαράθηκαν, έπεσαν. Μα άνθισαν και πάλι. Πάει καιρός που έπαψες να μιλάς. Έπαψες να ακούς και να βλέπεις. Να ζεις. Οι φίλοι σε ξέχασαν πια. Έκλαψαν τότε μα τώρα σιωπή. Πάει καιρός που ελευθερώθηκες. Η ψυχή σαν πουλί ψηλά πολύ ψηλά πέταξε.
[ 16 ]
Ο κόσμος δεν άλλαξε. Δεν σε θυμάται δεν σε γνώρισε ποτέ. Πάει καιρός που έχεις φύγει. Μα φαίνεται σαν χθες.
[ 17 ]
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Δεν φοβάσαι πια το σκοτάδι. Δεν το φοβάσαι πια. Δεν σε τρομάζει τι κρύβει πίσω του. Δεν σε φοβίζει να δεις. Δεν σε νοιάζει πού θα πατήσεις. Δεν σε νοιάζει τι θα ακούσεις. Ελεύθερα μπορείς να ζήσεις. Δεν φοβάσαι πια το σκοτάδι. Για σένα είναι σαν τον ήλιο να φωτίζει. Μπορείς να περπατήσεις στο σκοτάδι. Ελεύθερα ζεις.
[ 18 ]
ΑΝΤΙΟ
Φίλε μου καλέ Αντίο! Απόψε φεύγεις. Φεύγεις για πάντα. Δεν θα ψάξω να σε βρω. Δεν θα μπορέσω. Το τρένο έχει ήδη ξεκινήσει. Φίλε μου έχε γεια. Καλά περάσαμε μαζί. Τώρα συνεχίζεις μόνος. Απόψε φεύγεις. Φίλε μου καλέ, Αντίο!
[ 19 ]
ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ
Κυριακή είναι σήμερα και εσύ στέκεσαι εκεί. Κοιτάζεις την Αθήνα. Τί σκέφτεσαι; Την αλήθεια; Άσ’ τη. Τη ζωή; Άσ’ τη κι αυτή. Ένα μυστήριο είναι. Ελπίδας και απογοήτευσης. Όσες Κυριακές κι αν θες δε θα φτάσεις στην άκρη.
[ 20 ]
«ΠΑΙΔΙ»
Πες μου γιατί μεγάλωσες, έτσι ξαφνικά; Ποιόν ρώτησες και έτρεξες τόσο βιαστικά; Και τώρα; Τι γίνεται; Πού πας; Δεν νιώθεις να περπατάς καλά. Όλα άλλαξαν γύρω σου. Κι εσύ. Όλα σου μοιάζουν άγνωστα. Κι εσύ. Όλα σκληρά. Δεν σε περιμένουν πια. Δεν σε υπολογίζουν καν. Πάνω σου πατάνε. [ 21 ]
Από μέσα σου περνούν. Κι όλα αυτά γιατί βιάστηκες. Θέλησες να μεγαλώσεις. Χωρίς να ρωτήσεις.
[ 22 ]
ΘΑΝΑΤΟΚΡΑΤΙΑ
Έξω συννέφιασε. Σκοτείνιασε το φως. Οι δρόμοι είναι έρημοι. Οι άνθρωποι αόρατοι. Δεν υπάρχουν. Απέραντη απόλυτη σιωπή! Μια πόλη νεκρή. Όχι πια φωνές. Μόνο απολιθώματα αναμνήσεις. Κι οι δολοφόνοι ήρωες. Κι οι ήρωες χαμένοι. Και τα ψέματα βροχή. Οι επαναστάσεις τέλος. Αν υπήρξαν και ποτέ. Πρέπει να υπήρξαν.
[ 23 ]
Το αίμα το μαρτυράει. Τα λόγια επίσης. Οι ψυχές. Γιατί; Για ποιό λόγο; Κανείς δεν υπάρχει εδώ. Κρύφτηκαν όλοι. Πουλήθηκαν όλοι. Κι εκείνοι που δεν γνώρισαν. Εξαγόρασαν την άγνοιά τους. Οι πύλες έκλεισαν, πριν να ανοίξουν. Και έτσι θα μείνουν. Ώσπου να εξαφανιστούν. Και τίποτα δεν θα υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει. Ένα τίποτα. Ένα απέραντο και ατελείωτο σκοτάδι. [ 24 ]
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΔΗ
Σκοτάδι. Απέραντο, αμέτρητο σκοτάδι. Μαύρο. Άυλο. Αιωρούμενο. Χάος. Δεμένη η μορφή ψυχή, με αόρατες αλυσίδες. Ακούνητη. Νεκρική σιωπή. Μαρτυρική μοναξιά. Μια αδικαιολόγητη άγνωστη προσμονή. Αιώνια φυλακή. Η αντίπερα όχθη. Όχι φόβος. Όχι πόνος. Αυτά τελείωσαν. Το μυστήριο παραμένει άλυτο. Και το γιατί αναπάντητο. [ 25 ]
Μια παρουσία υποσυνείδητα και αστραπιαία αισθητή. Και μετά… σιγή.
[ 26 ]
ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ…
Μετρούν τη ζωή σου αργά, σε άσπρα βουνά ζυγίζουν την ψυχή σου. Μα για σένα ο χρόνος τρέχει με χίλια. Δεν μπορείς να περιμένεις. Σε λόγια να στηρίζεις το τσακισμένο κορμί σου. Θες να σταθείς θες να ζήσεις. Μα να περιμένεις σου λένε. Να περιμένεις δεν μπορείς.
[ 27 ]
ΑΚΟΜΑ
Ακόμη ζεις, βλέπεις, ακούς, μιλάς. Περπατάς, τρέχεις. Ανασαίνεις. Είσαι ακόμα εδώ. Δεν ξέρεις για πόσο. Δεν ξέρεις αν φοβάσαι. Δεν ξέρεις τίποτα πια. Είσαι και δεν είσαι. Κι ας είσαι ακόμα εδώ.
[ 28 ]
ΑΠΡΙΛΗΣ
Ήταν ο ήλιος να χαμογελάσει και το φεγγάρι να χαρεί. Μα τώρα κλαίνε τα σύννεφα και σκοτείνιασε ο ουρανός. Και το λουλούδι στέκεται μονάχο στη μέση της ερήμου. Άδικα προσμένει μια βροχή για να ανθίσει. Δεν ήταν για να γίνει. Δεν θα γίνει ποτέ.
[ 29 ]
ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Πέθανε ο Μπρούνο κι ύστερα η κυρία Κατερίνα και μετά έφυγε η Μαρία. Ο χρόνος κυλά. Ούτε για εκείνους δεν σταματά. Μαζί. Στις σκέψεις. Στις αναμνήσεις. Ως το τέλος.
[ 30 ]
ΚΑΤΙ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ… 2008
γράμματα που ίσως ποτέ να μη διαβάσεις.
54 ΗΜΕΡΕΣ
Δεν είσαι εδώ. Να νιώσεις το φόβο μου. Την αγωνία. Την απόγνωσή μου. Να κρατήσεις το χέρι μου, να σκουπίσεις τα δάκρυα μου. Να ζεστάνεις το κορμί μου απ’ τους σπασμούς του πόνου. Του πόνου της ψυχής. Δεν είσαι εδώ. Μοναξιά και ερημιά. Δυστυχία. Και όλα εκείνα που ονειρευτήκαμε και σκεφτήκαμε, μάταια. Σκέψεις που πονούν. Που σκοτώνουν. Σκοτάδι. [ 35 ]
Νεκροταφείο. Απελπισία. Κραυγή. Κλάμα και πόνος. Τίποτα δεν γίνεται. Δεν εξηγείται. Μόνο πραγματοποιείται. Έτσι όπως έρχεται. Πρέπει ή δεν πρέπει δεν αναγνωρίζεται. Πόνος. Πόνος παντού. Μόνο.
[ 36 ]
1 ΧΡΟΝΟΣ
Πες πως μ’ αγαπάς κι ας μην είναι αλήθεια, λίγο να με πας στης ψυχής τα παραμύθια. Πες πως με ζητάς τις κρύες νύχτες στα όνειρά σου, να με ζεσταίνεις με αγάπη μες στην αγκαλιά σου. Πες πως θα γυρίσεις κάποια μέρα πίσω ξανά, δώσε μου μία ελπίδα να κρατήσω τα όνειρά μου ζωντανά. Πες πως νιώθεις πόσο σ’ αγαπώ
[ 37 ]
και στου χρόνου το ατελείωτο στον παράδεισο θα σε ξαναδώ.
[ 38 ]
2 ΧΡΟΝΙΑ
1
Λες πως μπορείς να αγαπήσεις. Ψέματα λες. Λες πως μπορείς να νικήσεις. Ψέματα λες. Λες πως μπορείς να πολεμήσεις. Ψέματα λες. Λες πως μπορείς να ζήσεις. Ψέματα λες. Ένα ψέμα είσαι.
[ 39 ]
2 Έφτιαξες ένα όνειρο. Ένα παραμύθι. Το έντυσες με χρώματα και λουλούδια. Το γέμισες με ήλιο και φεγγάρι. Με άστρα. Το μοίρασες παντού. Σε όλους. Μα για εκεί που το προόριζες δεν έφτασε ποτέ.
[ 40 ]
3 Είπες πως θ’ αγαπάς για πάντα. Είπες πως θα είσαι πάντα κοντά. Είπες πως δεν θα φύγεις ποτέ. Είπες πως θα ξανάρθεις. Πού είσαι; Πού είσαι;
[ 41 ]
4 Υποσχέθηκες ένα βασίλειο χτισμένο πάνω στο ουράνιο τόξο. Υποσχέθηκες ο παράδεισος να ανοίξει μόνο για μας. Και τα σύννεφα στα πόδια μας να χαϊδεύουν τη ζωή. Μα μόνο σκοτάδι έδωσες. Μόνο αυτό.
[ 42 ]
5 Είσαι καλά τώρα; Στο μαγικό χαλί σου πετάς. Παντού πας παντού ταξιδεύεις, δεν σταματάς πουθενά. Μόνο κοιτάζεις. Κοιτάζεις. Είσαι καλά τώρα;
[ 43 ]
6 Συνέχισε λοιπόν και μην κοιτάξεις πίσω σου. Μην γυρίσεις ποτέ. Ξεκίνα και κοίτα μόνο μπροστά. Μην αλλάξεις δρόμο. Ευθεία να πας. Μην διστάσεις. Μην δειλιάσεις. Φύγε. Φύγε σου λέω. Ήρθε ο καιρός σου. Η δικιά σου ώρα. Ξεκίνα, ξεκίνα. Αυτό περίμενες. Αυτό αναζητούσες. Αυτό αποφάσισες. Ήρθε η ώρα. Ξεκίνα.
[ 44 ]
7 Όλα τελειώσαν. Δεν μπόρεσα να σου δείξω. Δεν μπόρεσες να μου δώσεις. Δεν μας άφησαν. Ίσως να χρωστούσαμε σε κάποια προηγούμενη ζωή. Ίσως εκπληρώσουμε σε κάποιαν άλλη. Εδώ όμως τίποτα δεν έγινε. Τελείωσε πριν να αρχίσει. Η κάθε ανάμνηση είναι μία εικόνα σε ένα όνειρο. Η κάθε προσμονή έγινε ένα βαθύ κενό.
[ 45 ]
Και η αγάπη πόνος. Και ‘μείς. Μετά από όλα αυτά. Χάσαμε ότι νιώσαμε. Κι είναι σαν να μην ζήσαμε. Σαν να μην υπήρξαμε. Και ο ένας έχει ξαναγεννηθεί. Και ο άλλος έχει πεθάνει.
[ 46 ]
Α.
Βρέθηκες και πάλι στο ίδιο σημείο. Έχεις μετρήσει πόσες φορές προσπάθησες; Πόσες πίστεψες; Πόσες έχασες. Νίκησες καμία; Πάλι είσαι στην αρχή. Νιώθεις ένα κενό μέσα σου. Γνώριμο είναι. Το ξέρεις πια. Τί περιμένεις; Τα χρόνια περνούν κι εσύ κουράστηκες. Τί θα κάνεις;
[ 47 ]
Β.
Και να φύγεις από δω, πού να πας; Κόλαση. Παράδεισος. Λέξεις μόνο. Κανείς δεν ξέρει.
[ 48 ]
Γ.
Βλέπεις τον εαυτό σου καμιά φορά. Γερασμένο. Μόνο που δεν ξέρεις που πήγαν τόσα χρόνια. Δεν σε τρομάζει το ότι γέρασες αλλά ότι δεν έκανες αυτά που έπρεπε. Όταν έπρεπε. Πέρασαν τα χρόνια. Και δεν έζησες. Αυτό σε φοβίζει. Δεν θα προλάβεις. Θα χάσεις τα χρόνια. Τη ζωή. Και τί θα μείνει; Ένα τίποτα. [ 49 ]
Δ.
Όταν είσαι νέος κυνηγάς τα όνειρά σου, τουλάχιστον προσπαθείς, τα σκέφτεσαι. Δεν έχεις τις ευκαιρίες, την τύχη. Σου πίνουν το αίμα αλύπητα. Φτιάχνουν παλάτια με τον ιδρώτα της ψυχής και του σώματός σου. Σου πετάνε ένα ξεροκόμματο ίσα να συντηρείς τη σάρκα σου. Σαν σκλάβος. Σαν πράγμα. Σαν εργαλείο. Και αφού σε ξεζουμίσουν σε πετάνε στη χωματερή.
[ 50 ]
Τώρα είσαι γέρος, μόνος. Τους κόπους σου άλλοι τους χαίρονται. Εσύ ένα μόνο ψίχουλο έχεις να σου κάνει παρέα στα βαθιά γεράματα. Όχι για κάποιο λόγο. Μόνο για την πίκρα. Το ανεκπλήρωτο. Τον εαυτό που δεν γνώρισες ποτέ. Να σκέφτεσαι γιατί. Όλα αυτά που χάθηκαν. Που δεν σ’ άφησαν. Να προχωρήσεις. Να δημιουργήσεις. Να εκπληρώσεις το σκοπό σου. Ποιό το νόημα; Χώμα ήσουν. Χώμα θα γίνεις. Τίποτα άλλο.
[ 51 ]
GI
Άνθρωποι σαν κι εσένα δεν γερνούν. Δεν ζουν πολύ. Πεθαίνουν νέοι. Γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να σ’ αντέξει. Εσύ δεν μπορείς να τον αντέξεις. Γιατί δίνεις τον εαυτό σου. Τον χαρίζεις. Και χαίρεσαι. Δεν σε νοιάζει τι θα πάρεις. Θες χαμόγελα να βλέπεις. Αγάπη. Γιατί δεν σε καταλαβαίνουν. Περίεργα φέρεσαι, σου λένε. Εμείς ποτέ δεν θα το κάναμε, σου λένε.
[ 52 ]
Γιατί ο δικός σου κόσμος είναι αλλιώς. Στον δικό σου κόσμο υπάρχει μόνο αγάπη. Απέραντη, ατελείωτη αγάπη. Οι άνθρωποι. Οι πρωτόπλαστοι και ο Θεός. Γιατί στον κόσμο σου δεν υπάρχει ο θάνατος. Μόνο ζωή. Μόνο χαρά. Αιωνιότητα. Γιατί υπάρχουν όλοι κι είναι ευτυχισμένοι. Κι είναι όλοι. Όλοι. Στον κόσμο σου υπάρχει η Αλήθεια. Ο προορισμός. Το ατελείωτο. Η ολοκλήρωση. Τρέλα πουλάς, σου λένε. Βρες το νόημα και πιάσε τη ζωή, σου λένε. [ 53 ]
Αυτό κάνουν. Μα εσύ δεν συμβιβάζεσαι. Στο μυαλό σου γυρίζει ο παράδεισος. Όλα τα θες. Όλα τ’ αγαπάς. Όλα ωραία. Όμορφα.
[ 54 ]
ΟΝΕΙΡΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ 2014
ΟΝΕΙΡΑ
Πόσα όνειρα έχεις φυλαγμένα στην ψυχή, όμορφα όνειρα κρυμμένα. Πόσες στιγμές έχεις μέσα σου χωρέσει, σε αμέτρητες αυγές έχεις χαρεί και έχεις πονέσει. Πόσες γέφυρες έχεις περάσει, βουνά και θάλασσες ταξίδεψες και στα πιο ωραία δάση. Πόσο γεύτηκες της νιότης τη χαρά, την ελπίδα μέσα σου ηρωικά να σου μιλά. Σε πόσους δρόμους με ήλιο ανηφόρισε η ζωή, σε κόσμους άλλους σε μυθική γη.
[ 57 ]
Πόσα όνειρα είχες φυλαγμένα στην ψυχή, όμορφα όνειρα κρυμμένα.
[ 58 ]
ΠΟΥΛΙ
Ποιός σου έκλεισε το δρόμο στη ζωή; Σαν Θεός σαν ανώτερος κριτής; Ποιός σου βαραίνει την ψυχή, σου ματώνει την καρδιά και το κορμί; Άμοιρο πουλί, να τραγουδήσεις στο κλουβί φυλακισμένο δεν μπορείς.
[ 59 ]
ΕΑΥΤΕ
Εαυτέ μοναδικέ. Φίλε ή εχθρέ. Πες μου και εσύ τί είσαι; Γνωστός ή άγνωστος, σκοπός και φύλακας ή απελευθερωτής; Δήμιος, φονιάς, άγγελος, Θεός. Τα πάντα ή τίποτα; Το σύμπαν ή η αφάνεια; Πες μου τί είσαι; Μία μέρα υποκρισίας ή μία νύχτα μυθοπλασίας. Τα πάντα ή τίποτα; Λόγια ή η σιωπή; Δήθεν η αλήθεια; Τα όνειρα ή ο εφιάλτης. Το ψέμα ή η αλήθεια. Η αγάπη ή το μίσος. Η αισιοδοξία ή η απελπισία. Τί είσαι; Ποιός είσαι; Πού είσαι; [ 60 ]
Τα πάντα ή τίποτα; Το τέλος ή η αρχή. Καρφί στην καρδιά φωτιά στην ψυχή. Τα πάντα ή τίποτα.
[ 61 ]
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Σε ένα βιβλίο έκλεισες την ψυχή σου, τον εαυτό σου έκρυψες, έγραψες τη ζωή σου. Φοβήθηκες να ζήσεις και έβαλες σίδερα παντού, να βλέπεις το φως να μην μπορείς να το αγγίξεις. Συμβιβασμένος πόνος, συμβατική θέληση, πνιγμένη στο σκοτάδι πεσμένη στο κενό. Σκέψεις μόνες, τυχαίες, μπερδεμένες, περιμένουν να τις δουν να τις ακούσουν. Μάταια, το νιώθουν. Ματώνουν, ψυχορραγούν μα δεν μπορούν να σταματήσουν, μέσα στα φύλλα του βιβλίου γυρίζουν, περπατούν, τρέχουν, χάνονται… [ 62 ]
Μα δεν φεύγουν εκεί πάντα γυρίζουν στη θέση τους, πάλι στην αρχή. Και όλα επαναλαμβάνονται χωρίς κάποιο αποτέλεσμα και εσύ στο ίδιο σημείο είσαι, δεν πας παραπέρα. Μέσα σ’ αυτό το βιβλίο…
[ 63 ]
Η ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ
Έρχεται κάποια στιγμή που συνειδητοποιείς πως βρέθηκες σε εκείνο το σημείο που η αλήθεια έγινε ψέμα. Τα όνειρα, εφιάλτες. Η ελπίδα, απελπισία. Ο παράδεισος έπαψε να υπάρχει και ο Θεός. Δεν περιμένεις τίποτα πια. Δεν πιστεύεις σε τίποτα. Όλα χάθηκαν με την αγνότητα της νιότης σου. Των παιδικών σου χρόνων.
[ 64 ]
ΑΝ
Αν αύριο τελειώσει η ζωή… η ψυχή σου θα είναι εντάξει; Εσύ; Άξιζε τελικά μέχρι εδώ; Τί έκανες. Τί δεν έκανες. Τί έζησες. Τί δεν έζησες. Τί ονειρεύτηκες! Αν αύριο τελειώσει η ζωή…
[ 65 ]
ΠΛΗΓΗ
Βαθιά πληγή ματώνεις μέσα μου δεν μπορώ να σε κλείσω και με βασανίζεις. Ο θάνατος μοιάζει πιο γλυκός από εσένα. Εσύ ξανά και ξανά με καταστρέφεις. Με σκοτώνεις μα δεν μ’ αφήνεις να φύγω. Μέχρι να με διαλύσεις να με εξοντώσεις, να με κομματιάσεις. Κι ύστερα να με αναγκάσεις να μαζέψω τα κομμάτια μου και να συνεχίσω. Μέχρι να έρθεις πάλι, ξανά, το ίδιο σκηνικό. Και πουθενά δεν βγάζει.
[ 66 ]
Η μόνη ευχαρίστηση είναι δική σου που σαν ηδονή τη χαίρεσαι. Να με τελειώνεις.
[ 67 ]
ΑΝΑΜΝΗΣΗ
Ανάμνηση… Βαθειά και μακρινή. Σκιά, μια εικόνα θολή. Παραμύθι, όνειρο, νοσταλγία πικρή, εκείνα που θα έπρεπε και εκείνα που ήρθαν, βαθαίνει κι άλλο η πληγή. Ένα έγκλημα το τώρα. Γδέρνει αλύπητα το κορμί και πνίγει την ψυχή στο τίποτα, στο πουθενά, στη θανάσιμη σιωπή…
[ 68 ]
ΖΩΗ
Ζωή είσαι ένα όνειρο ή εφιάλτης; Η πνοή σου γεννά ελπίδα μα και απελπισία. Σιωπηλές υποσχέσεις. Περνούν τα χρόνια. Μας εγκαταλείπεις και εμείς εσένα.
[ 69 ]
Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Έχω δει τον πόνο στα μάτια σου. Τον πόνο της ψυχής. Κανείς δεν είναι κοντά σου. Να σ’ αγκαλιάσει, στα χέρια του να ακουμπήσεις το κουρασμένο κορμί σου. Να νιώσεις στοργή και αγάπη. Μην κλαις. Εγώ είμαι εδώ. Σε βλέπω. Σε νιώθω. Είμαι κοντά σου.
[ 70 ]
Η ΑΓΑΠΗ
Η αγάπη δεν έχει χρώμα, καταγωγή, κατάταξη και τιμή. Έχει ένα όνομα και μία ψυχή. Βλέπει έναν ήλιο και ένα φεγγάρι. Έναν όμορφο ουρανό όλες τις εποχές και τα χρόνια. Έχει μία μάνα και έναν πατέρα, μία ζωή, μία ζωή μα ζει αιώνια. Πονάει και υποφέρει μα συγχωρεί και γιατρεύει. Η αγάπη.
[ 71 ]
ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ
Πόσο θα ήθελα να ήμουν πουλί να έφευγα μακριά. Να ήμουν αέρας να πήγαινα παντού. Σύννεφο στον ουρανό να ήμουν. Ήλιος ή φεγγάρι. Ουράνιο τόξο. Δέντρο στον αέρα. Ξημέρωμα στη δροσιά. Ελευθερία. Γαλήνη.
[ 72 ]
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΡΙΝΗΣ ΙΟΑΝΟΥ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗ
Η ζωή πορεύεται σε προδιαγεγραμμένους κύκλους. Το κάθε τι έρχεται στην ώρα του και φεύγει, αφήνοντας πίσω του γλυκόπικρες γεύσεις. Η γέννηση, η ωρίμανση, ο έρωτας και ο θάνατος. Όμως, τα παιδιά περιμένουν. Περιμένουν ένα μέλλον καλύτερο. Περιμένουν το τραγούδι της ζωής πιο χαρωπό, σαν όνειρο, σαν ανοιξιάτικη ελπίδα. Περιμένουν ανθρωπισμό και αγάπη και ένα ειρηνικό και ευτυχισμένο πέρασμα. Και βιάζονται να ζήσουν. Να κερδίσουν τη ζωή. Τη χαρά της νιότης και της εφηβείας. Την ευτυχία της ωρίμανσης και όλα, κάτω από ένα αίσθημα ολοκλήρωσης. Όμως, έχουν το δικό τους κύκλο, το δικό τους χρόνο. Στο ποίημα Τα παιδιά που περιμένουν..., θα μας πει: «Θες να σταθείς/ Θες να ζήσεις./ Μα να περιμένεις/ σου λένε./ Να περιμένεις/ δεν μπορείς.» Έτσι, η ζωή γίνεται μια παρουσία στο περιβάλλον σου. Στον Κόσμο. Στο Σύμπαν. Μια παρουσία στη σιωπή, στη μοναξιά και μια αγωνία, για το πού και πώς θα πορευθείς στο άγνωστο που μας περιβάλλει. Η ποιήτρια, στο ποίημά της Το όραμα του Άδη, θα μας πει: «Σκοτάδι./ Απέραντο, αμέτρητο/ σκοτάδι.» Εξουσιάζει το σκοτάδι και τη σιωπή. Γι’ αυτό η πορεία και ιδιαίτερα των παιδιών, είναι δύσκολη και γεμάτη παγίδες, καθώς τα μονοπάτια και οι λεωφόροι, είναι γεμάτοι από παγίδες, δύσκολοι και αδιάβατοι. Η δικαιοσύνη, η λύτρωση, η ανάσταση για να τις προσεγγίσεις, πρέπει να ξεχωρίσεις το φως, την αλήθεια, την πνευματική ολοκλήρωση. Η ποίηση της Ιρίνης Ιοάνου Περδικάρη, σε μικρούς στίχους, κρύβει πολλές ευαισθησίες και μας μιλά για απλά πράγματα, μέσα από εμπνευσμένο ποιητικό λόγο, με φιλοσοφικό στοχασμό, συναισθήματα και ανθρωπισμό. Έχει το αίσθημα της ποιητικής δημιουργίας, γι’ αυτό το μέλλον της προδιαγράφεται ευοίωνο και επιτυχές στον πνευματικό χώρο. Νίκος Ανώγης Λογοτέχνης-Κριτικός [ 73 ]
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ… Άνευ τίτλου. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10 Lonely child.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12 Λάθος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13 Ενοχές. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14 Σιωπή. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15 Πάει καιρός. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16 Το σκοτάδι. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18 Αντίο. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19 Όταν σκέφτεσαι. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20 «Παιδί». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21 Θανατοκρατία. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23 Το όραμα του Άδη . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25 Στα παιδιά που περιμένουν . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27 Ακόμα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28 Απρίλης. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29 Ως το τέλος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30 ΚΑΤΙ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ… 54 ημέρες. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35 1 χρόνος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37 2 χρόνια. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39 Α. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47 Β. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48 Γ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 49 Δ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50 GI. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52 ΟΝΕΙΡΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ Όνειρα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57 Πουλί. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59 Εαυτέ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60 Το βιβλίο. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62 Η διαπίστωση. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64 Άν. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65 Πληγή. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 66 Ανάμνηση. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68 Ζωή. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69 Η αγάπη του Χριστού. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 70 Η αγάπη. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71 Ουράνιο τόξο. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72 Για την ποίηση της Ιρίνης Ιοάνου Περδικάρη. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73
Η ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ (Ε-ΒΟΟΚ) ΟΝΕΙΡΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ Τ Η Σ Ι ΡΙ Ν Η Σ ΙΟΑ ΝΟΥ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗ ΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟΥ 2014 ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ VAKXIKON.gr