ΚΕΝΟ ΑΕΡΟΣ
ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ Δοκίμια, εκδόσεις ΡΕΩ 2010 Καλή κρυψώνα, ποιήματα, εκδόσεις Μοριάς 2007 Τα άλλα εμπόδια, ποιήματα, εκδόσεις Μοριάς 1997 Ο τυφλός με το μπαστούνι, ποιήματα, Αθήνα 1994 Πληγές χωρίς αίμα, ποιήματα, εκδόσεις Διογένης 1992 Εκτός προγράμματος, ποιήματα, εκδόσεις Διογένης 1991 Καθημερινή λεηλασία, ποιήματα, εκδόσεις Διογένης 1989 Αντιδογματισμός και ιδεολογική καθαρότητα, δοκίμια, Αθήνα 1987 Υπόγεια διαδρομή, ποιήματα, Αθήνα 1986 Εισαγωγή στην ποίηση του Μ. Αναγνωστάκη, μελέτη, Αθήνα 1979 Προβολή στον ήλιο, ποιήματα, Αθήνα 1966 Μπροσούρες: α) Για την συγκρότηση της Σοσιαλιστικής Αριστεράς, 1977, β) Τάξη και ταξική συνείδηση, 1980, και γ) Η πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η αριστερή κριτική της, 1986.
ISBN: 978-960-9776-95-0 Βακχικόν - Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Εκδόσεις Vakxikon.gr Μαραθώνος 36, 122 44 Αιγάλεω www.vakxikon.gr info@vakxikon.gr © 2014 Εκδόσεις Vakxikon.gr & Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος Σειρά: Βακχικόν Ποίηση - 44 Πρώτη Έκδοση: Σεπτέμβριος 2014 Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Vakxikon.gr Εξώφυλλο: Φωτογραφία του Αλέξανδρου Κατσή
Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος
ΚΕΝΟ ΑΕΡΟΣ
Vakxikon.gr 2014
TΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο χρόνος περνάει αργά. Άλλοτε πάλι γρήγορα. Έτσι κι αλλιώς σίγουρα θα περάσει. Κάποτε όμως συμβαίνει να σταματά. Όσο κι αν δε μπορείς να το πιστέψεις κάποτε συμβαίνει να σταματά. Είναι στο μυαλό σου, προπαντός στο χέρι σου να σταματήσεις το χρόνο. Μα μην ξεχνάς αυτό ποτέ: Τα γεγονότα, φίλε μου, το μπορούν, και τότε γράφουν ιστορία. Θυμήσου, όμως, να υπάρχεις κι εσύ μέσα σ’ αυτά.
[9]
Η ΜΟΥΤΖΟΥΡΑ
Το τζάκι ανάβει εδώ και ώρα, μα νιώθω παγωνιά να με τυλίγει. Το παράθυρο δείχνει το χιόνι που πέφτει, κάθε φορά που σέρνω την παλάμη μου στο θαμπωμένο τζάμι. Πρέπει να κόπασε ο άνεμος μα κάτι ακούγεται να σφυρίζει έτσι που σέρνεις τις βαριές κουβέντες σου. Καθώς άνοιξα την πόρτα η μια παγωνιά ήρθε κι έσμιξε με την άλλη. Το χιόνι γύρεψε να με καταπιεί. Χωρίς παγοπέδιλα τελικά προχώρησα. Εσύ κοιτούσες ξαφνιασμένη από το τζάμι του παράθυρου, μια μαύρη μουτζούρα να σου λερώνει το κάτασπρο φόντο.
[ 10 ]
ΟΛΟΤΕΛΑ ΔΙΚΟΣ ΤΟΥ
Πολύ δυσκολεύτηκε να τη μάθει. Περίπλοκη κι αυτή η μηχανή. Απλωνότανε γύρω του, μπλεκόταν μαζί του, γινόταν ένα με το σώμα του, κάνοντας τα χέρια του μοχλούς, τα πόδια του άξονες, γδούπους δικούς της τους χτύπους της καρδιάς του. Και μοναχά εκείνος ο κρυφός σπαραγμός, που έκανε κάποιες στιγμές τα μάγουλά του να γυαλίζουν, επέμενε να μένει ολότελα δικός του κάθε λεπτό της βάρδιας.
Τέλος τoυ δείγματος της έκδοσης Vakxikon.gr. Απολαύσατε το preview; Αγοράστε την έκδοση τώρα