Εμπόδια Φτερά
Η ψηφιακή έκδοση (e-book) διανέμεται δωρεάν ISBN: 978-960-9776-41-7 Βακχικόν - Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Εκδόσεις Vakxikon.gr Μαραθώνος 36, 122 44 Αιγάλεω www.vakxikon.gr info@vakxikon.gr © 2013 Εκδόσεις Vakxikon.gr & Mαρία Ροδοπούλου Σειρά: Βακχικόν Ποίηση - 28 Πρώτη Έκδοση: Σεπτέμβριος 2013 Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Vakxikon.gr Σκίτσο Εξωφύλλου: Ματθαίος Ματθαιάδης
Μαρία Ροδοπούλου
Εμπόδια Φτερά
Vakxikon.gr 2013
ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ Dark Performances, ποίηση, Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές 2007 (με τους Νίκο Περάκη και Βάγγη Χατζησταμάτη) To βιβλίο των νεκρών: Ο όγδοος ορίζοντας, ποίηση, Εκδόσεις Συμπαντικές διαδρομές 2008 Προ-αιρετικά και ατημέλητα, ποίηση, Εκδόσεις Αρμός 2008 (με τον Τάκη Τσαντήλα) Ισιδώρα: το δέντρο που περπατούσε, ποίηση, Εκδόσεις Συμπαντικές διαδρομές 2009 Δαιμόνων μαζώματα θεών σκορπίσματα, ποίηση, Ιδ. Έκδοση 2010 Είμαι πολλές, ποίηση, Εκδόσεις Ιδεόγραμμα 2013
οι αστικές χορογραφίες ‘επιδέσμων’ ερώτων με αφήνουν παγερά αδιάφορη
*
Στη Βάγγη, τη μικρή τσιγγάνα, που χορεύει tango στην κόψη του ξυραφιού και στη Μαίρη που ξέρει ν’ αγαπάει ακόμα και όταν ο κόσμος σκοτεινιάζει
Adagio First Act Adagio φιλί μου πόσο γρήγορα λησμόνησες Τόσα SOS όνειρα έστειλα τη νύχτα Αλλά εσύ πάλι στη λήθη ξαγρυπνούσες
- 11 -
Αλεξίσφαιρη Γυναίκα Είναι ζωσμένη κίνδυνο με χαλασμένο χρονοδιακόπτη Τα χρόνια πάσχοντα από εκρηκτικές αιτίες είτε διαλύονται σε λάθος χρόνους αλλά σε σωστές προβλέψεις είτε μένουν κρυμμένα στα συρτάρια βραδυφλεγή και βολικά άμοιρα ευθυνών Από τη μία αχανή τοπία διαμελισμένων ονείρων από την άλλη αεροστεγείς κρυψώνες της αφλογιστίας Κανείς δεν ασφαλίζει την εκτός νόμου ανευθυνότητα της μη συμμόρφωσης στη λογική Κάτω από τους συμμετρικούς πυλώνες νομοταγούς κοινωνίας εξαπολύει εργατικούς τερμίτες μην ελπίζοντας σε θαύματα Οι υποδείξεις και οι αποδείξεις την θέτουν σε ανεξέλεγκτη κατάσταση οργής Σεληνιασμένος τυφώνας παρασέρνει τα πάντα στο διάβα της με ιδιαίτερη προτίμηση στις προβλήτες και στις άγκυρες των αποσιωπητικών Ποτέ μην αποθέσετε το μέλλον στα χέρια της Δεν έχει ιδέα αν θα κάθεται στα ραδιενεργά λασπόνερα της οργανωμένης φατρίας των γεγονότων ή στην καρέκλα του Άλφρεντ εκπαιδεύοντας τα κοράκια εναντίον της θάλασσας που αποτραβιέται πριμαντόνα υστερική πίσω από τα θρυλικά μανιτάρια και οτιδήποτε δηλητηριώδες φαγώσιμο όταν και εάν συμβεί το ποθούμενο
- 12 -
Αλεξίσφαιρη των στάσεων γυναίκα οπλοφορεί παράθυρα χωρίς περβάζια Δύσκολο να αφήσεις τη στάχτη σου σε σώμα που δεν αφήνει περιθώρια σύνεσης Μπορείς όμως να την αγαπήσεις τρελά πέρα από οριοθετημένα τασάκια Αν κατά λάθος τραβήξεις τη σκανδάλη
- 13 -
Εμπόδια Φτερά Αγαπημένος να 'ρχεσαι στα πένθιμα νησιά μου Να ξεκουράζω κύματα στων ενθυμίων τις παλάμες Αγαπημένο να σε βλέπω ν' απαντάς στων ερωτημάτων μου τα χάδια Μάτια να πληγώνω στις τραχιές του προσώπου σου πλευρές Για λίγο τα εμπόδια φτερά σου στους ώμους μου να δένω Ύστερα ψηλότερος να φεύγεις ψηλότερος από τις αποχαιρετιστήριες ακτές μου με δάκρυ εξόριστο στις αραιοκατοικημένες σου αφίξεις
- 14 -
Κρυφός Συνεργός Επαναλαμβανόμενη επανδρωμένη αποτυχία με πιασμένο το τακούνι στην αναχώρηση Σκισμένο βολάν στο booking πτήσης πίνει αχόρταγα πρόθεση κι ας αλεξικέραυνο της ματαίωσης είναι Όμως επιφυλάσσεται η Εύα ανάμεσα στα βράγχια των ακυρώσεων Λαθραίοι πειρασμοί φυλακίζονται στον ανιχνευτή παράνομων αφίξεων Το σώμα της αδήριτος δεσμοφύλακας καταργεί τ’ αναιδή εισιτήρια κι ας είναι ακριβά του παραδείσου της διόδια Θα περπατήσεις μια μέρα την τεθλασμένη γραμμή στο εσωτερικό των γονάτων της μέχρι το σημείο που στήνει ξόβεργα η αναμονή του ματωμένου στηθόδεσμου Είναι η ανάγκη της κραυγαλέα κι εσύ κρυφός συνεργός της αδήλωτης φυγής της
- 15 -
Φυγή Πόσες φορές τα μάτια θολώνουν στη λέξη ‘προσεχώς’ Νέα μυστήρια με χτίζουν αγωνία Μου θυμίζεις πάτσγουορκ Κάθε φορά που είμαι έτοιμη να σε ολοκληρώσω ένα διαφορετικό κομμάτι δηλώνει απουσία σαν το σπίτι με τα κινούμενα δωμάτια που συζητούσαμε πίνοντας χειμώνα σε θερινά στέκια σαν το αεροδρόμιο με το κακοποιημένο επώνυμο Εκεί που δεν θα συναντηθούμε Σε χάνω στην ακατάστατη γεωγραφία Σε βρίσκω στη συμμετρική γραμμή των χειλιών σου Δεν θα μιλήσω θ’ αψηφήσω τ’ όνομά μου αν εσύ αφήσεις ανοιχτό το ταβάνι στ’ ανδραγαθήματα της νύχτας Μόνο έτσι θα ξαπλώσω στο σώμα σου κατακλυσμός Η νηνεμία για τους νεκρούς είναι
- 16 -
Εμείς ζωντανοί ματώνουμε ακόμα κι απ’ τα μάτια Γι’ αυτό σου λέω Σ’ εμάς ταιριάζει η καταστροφή Και τι έγινε αν αφανιζόμαστε κάθε που πλημμυρίζουμε φυγή;
- 17 -
Μελλοντικές Ελλείψεις Θα σου δωρίσω μία ύποπτης προέλευσης νοσταλγία Μνήμης ερωτοτροπούσας το Απραγματοποίητο να μη λησμονήσεις. Εσύ μην ξεχάσεις στις αποσκευές λίγα λίτρα φρέσκου αέρα Για τις έσχατες ανάσες των λυγμών Τότε που οι μελλοντικές ελλείψεις των αναμνήσεων Θα μας καταδικάσουν Σ’ ένα θάνατο χωρισμό
- 18 -
Καταιγίδα Επώδυνος κυματισμός αβεβαιότητας Κλυδωνίζομαι ντροπαλή προσμονή στα μάτια σου Έρμαιο της καταιγίδας που άθελά σου εξαπέλυσες αργά χθες βράδυ Τρέμω μη μ’ αφήσεις έρημη σε ηλιόλουστο ποίημα Ούτε ένας σωτήριος τυφώνας να ξεφύγω Πριν ξεψυχήσω στ’ απομεινάρια της βροχής σου θα κηρύξω τον πόλεμο στον ήλιο Σύντομη μάχη ανελέητη και για τους δυο μας Ηττημένη θα σταθώ στα ερείπια της νύχτας Θα προλάβω, ελπίζω, την πρωινή φωτιά για να σου μηνύσω μια σταλιά σκοτάδι Αγαπημένε ήταν θαυμάσιο το λιώσιμο των πάγων στην απολιθωμένη στεριά της πραγματικότητας έστω και αν κράτησε όσο ένα αδιόρατο του χρόνου νεύμα
- 19 -
Βραδυφλεγής Επιθυμία Ανατινάζομαι αν και βραδυφλεγής επιθυμία στο άγγιγμα της σκέψης σου Το γελωτοποιό ρολόι παίζει κουτσό στις κουλουριασμένες στο πλάι σου ώρες Ένα είναι σίγουρο Δεν θα νικήσουμε τη γελοιότητα Ο δρόμος στρωμένος από πρεσβύωπες αγγέλους Αποφλοιωμένες λεωφόροι και το υπέροχο σώμα μου για να κρύβομαι από τη νύχτα που έσπασαν τα τζάμια στο στρωμένο με κόκκαλα σταυροδρόμι Γιατί ακόμα ορειβατώ στο μέτωπό σου; Ζωσμένη πολυβόλα οδηγώ τον ουρανό στην αυτοκτονία Εξάλλου σε έχω ήδη σώσει Στην εσωτερική μου τσέπη έχω ραμμένο ένα μήνυμα Και τι έγινε αν οριζόντιες μέρες κάνουν πατινάζ σε κατακόρυφες νύχτες και έχω ξεχάσει πως ανασαίνουν; Πριν αποκοιμηθώ εξοφλώ τους κλόουν Έστω και με χειροπέδες στ’ οξυγόνο αγκαλιάζω ένα μικρό μελωμένο γρίφο
- 20 -
Αναβολή Θα κάνεις κούνια τώρα σ’ εκείνο το συννεφάκι αφήνοντάς με ημιτελή βροχή Πότε σκόνταψα στη μυρωδιά σου; Χαμπάρι δεν πήρε ο συναγερμός της αυταπάτης Θα γελάς τώρα κλείνοντας τα μάτια μπρος στο εκθαμβωτικό λευκό του μικρού νέφους αφήνοντάς με στην υποθετική ‘ανεφεύρετου’ καιρού Μία πλήρως εξαρτημένη βροχή από τα καμώματα εποχικών νεφών Μελαγχολική προσδοκία θ’ αναβληθώ γι’ άλλη φορά Σύρε με λοιπόν εάν θυμηθείς στην επόμενη απειλή θύελλας ως εκκρεμότητα υγρασίας
- 21 -
Santa Maria - Οδοιπορικό Είμαι το απαγορευμένο αηδόνι στην πόλη των νεκρών χελιδονιών Στους βρεγμένους ώμους σου Santa Maria λεηλατούμαι από τις σκιές των ναών τους Το ποτάμι στο εσωτερικό των μηρών μου η μόνη απόδειξη Χάνομαι στη Νέα Ορλεάνη χειρομαντεία του πόθου του Γοτθική Μαντόνα στην πλατεία του Αγίου Στεφάνου Η πέμπτη χορδή ξεκούρδιστου βιολιού Η νότα που απαρνήθηκε τον προβιβασμό Ο απαγχονισμένος άγγελος που βρέθηκε πεταμένος στα κρύα νερά του Δούναβη μετακόμισε προσφάτως στα νοτισμένα υπόγεια της επιθυμίας μου Γίνομαι la mujer sin cara στο σκοτεινό μπαρ του Alonzo με τον μπάρμαν να κερνάει την υγρασία μου στους μέθυσους αλλά τ’ όνομά μου κάνουν περιφορά πάνω στις καυτές λαμαρίνες του ανέγγιχτου άρτου την Ημέρα των Νεκρών Δεν βυθίζομαι το νερό επιπλέει πάνω μου Αναδύομαι μάγισσα από την Loch Lomond Επιστρέφω στα Highlands γυναίκα χωρίς πρόσωπο
- 22 -
πρόσωπο χωρίς όνομα και αφήνω το αίμα μου στη ζαχαρένια προφορά του Νότου Ανασαίνω την αγάπη στα μεσογειακά νησιά πεθαίνω ξανά και ξανά στα απαγορευμένα μπαλκόνια με θέα το απέραντο γαλάζιο της ηδονής του Θα σου μιλώ μόνο στη γλώσσα που κάποτε με νανούρισες Μην όμως ικετεύεις να σου ανοίξω Δεν κατοικώ σε σπίτια κλειστά Και το όνομά μου δεν έχει σημασία Δεν επιβιώνω ποτέ στις χορογραφίες του Moulin Rouge ούτε πίνομαι Dom Perignon σε κρυστάλλινο ψέμα Ζω στο κάρβουνο του ηλικιωμένου καλλιτέχνη και λιώνω χωρίς ντροπή στα λεηλατημένα σκαλιά της Montmartre Απολαμβάνω τα βήματα της φωτιάς στην παγωμένη Sans Elyse ένα σάρκινο hang στα χέρια του κυρίου που με τρυφερότητα σε ατσάλινη λεπίδα μετατρέπει το κορμί μου Ταιριάζω απόλυτα στην ανοιχτή πληγή του Είμαι η αιρετική της ρυθμικής ανάσας Ζω σ’ ένα κουτί κλεισμένη και μόνο όταν το μαύρο μου στο κόκκινο ματώνει γίνομαι το γάντι που σε οδηγεί στην απαγκίστρωση από την αθωότητα της νομιμότητας
- 23 -
Μην με παρεξηγείς, μαέστρο Δεν είμαι συνταξιδιώτισσα κανενός ονείρου Ούτε συντροφεύω ανεκπλήρωτους ανθρώπους Είμαι μόνο ένα ανώνυμο οδοιπορικό στις δακρυσμένες στέγες του έρωτα
- 24 -
Απόλυση Και κάπως έτσι φτάσαμε στην ώρα μηδέν του έρωτα Αιφνίδια επικαλέστηκα τη σκέψη σου όπως η πόρτα διάπλατα ανοίγει από απρόσμενα δυνατή ριπή του αέρα - έχει ο καιρός ραπίσματα κι εγώ λατρεύω στα βάθη των αιώνων της θάλασσας τις ρυτίδες Άσε με ν’ αγαπώ ό, τι δεν μπορώ ν’ απαλύνω Θα έχεις δώσει ολοήμερη αποβολή στις προφάσεις και θα στήνεις ενέδρες τώρα στη στοιχειωμένη Τρικυμία αλλά μόλις περάσει η ανάγκη πάλι σε κάποιας Κίρκης τα εργολαβικά γόνατα θ’ αναθέσεις το γκρέμισμα Εγώ όπως πάντα μονότονη διαδρομή Φορώ κάθε πρωί το ίδιο σώμα Βάζω το στόμα στη σωστή θέση Στρώνω επιμελώς τη μάρτυρα κατηγορίας ανάμεσα στα φρύδια και αναγγέλλομαι συναρμολογημένη αξιοπρέπεια Σε σκέφτομαι τώρα Υπογράφεις την κλήτευση δήθεν ανέμελα Κάνεις ζάπινγκ στις επιθυμίες σου αποφεύγοντας τα τρέιλερ - 25 -
για τα δελτία έκτακτων τελεσμένων Ή μικρός - μικρός ονειρέψου, μονολογείς ή αλλιώς ο λύκος θα είναι για πάντα πεινασμένος Εγώ Όπως πάντα μονότονο βήμα Κάθε πρωί ντύνομαι τα μετρημένα Πλέκω σε σφιχτή πλεξούδα τα πνιγμένα Και ζω το πεπρωμένο μου στο έπακρον Δίπλα στα αποξηραμένα μου μαραίνονται και τα χλωρά Μας σκέφτομαι τώρα Εγώ εδώ να κεντώ το τετέλεσθαι Εσύ εκεί να αλλάζεις μανσέτες στα γιατί Και κάπως έτσι βρεθήκαμε άνεργοι Μας απέλυσε η βροχή χωρίς ούτε ένα όνειρο νοτισμένο για ανήθικη αποζημίωση. Εμπνευσμένο από τη μουσική ‘Rainfall’ του Αλ. Παπαδιαμάντη
- 26 -
Οι Χρόνοι του Έρωτα Ανίατος ο λιμός της αγάπης ξεψυχώ στην παγωμένη ανάσα του Λάθος γραμματική διδάχτηκα στην έναστρη αγκαλιά σου Γκαζώνω την επιθυμία να σε προφτάσει πριν χαθείς για πάντα στην ομίχλη κάποιου υπερσυντέλικου Πριν συγχωνευθείς στον αόριστο του έρωτα υποχρέωσε με σε μια τελευταία προστακτική του παρόντος Εξάλλου τίποτα δεν είναι πιο τελεσίδικο από την υποτακτική του μέλλοντος όπου εσύ και εγώ θα είμαστε μια ασήμαντη παράγραφος του χρόνου
- 27 -
Αχόρταγα Θα σε απολαύσω αχόρταγα ανάμεσα στις γκρίζες ρίγες πρεσβυωπικής εποχής με τα μάτια διάπλατα ανοιχτά χωρίς στερεότυπα και κανόνες κατεβασμένα ρολά Όπως ήταν η πρώτη τζούρα από στόμα άγουρο κλεμμένη Πλημμύριζε ο καπνός το σώμα με ενοχή και ηδονή ~ ποιος τρελός ξεχώρισε τις δυο λέξεις; ~ και το μόνο που ακουγόταν ήταν η σπασμένη κραυγή του Κουασιμόδου πάνω στις καμπάνες της σάρκας μου Τότε που ο έρωτας φορούσε μόνο κορδέλα στα μαλλιά Ρακένδυτο σύννεφο στις άπειρες όχθες Αναίσχυντος προχωρούσε στην εξιλεωτική απογύμνωση της κατάλευκης ντροπής μου Ακόμα και τότε ήξερα κάτω από ακίνδυνο χρώμα υπάρχει πάντα πεινασμένο αίμα ανεξέλεγκτης ωρίμανσης
- 28 -
Άναρχο Όνειρο Είσαι το άναρχο όνειρο της μακαριότητας του Ύπνου Παράνομα θρυμματίζεις την αποχαύνωση των πρωινών πολλαπλασιάζοντας στα κρυφά μενεξελιές νύχτες Είσαι το εδάφιο του πειρασμού στην παλαιωμένη βίβλο της μελαγχολίας μου
- 29 -
Ανεξίτηλη Θα ήθελα να σ’ αντάμωνα όπως ο Θεός το θαύμα του ανθρώπου να ήμουν φωτιά και νερό στα χέρια σου συνάμα Θα ήθελα να σμίγαμε όπως ο ουρανός σμίγει με το νεφέλωμα της αυγής να ήμουν γη και αιθέρας στα μάτια σου μαζί Θα ήθελα να σ’ αγκάλιαζα όπως η ζωή το όνειρο αγκαλιάζει να ήμουν βροχή και ήλιος στο κορμί σου Να σε άγγιζα όπως ένα τυφλό κορίτσι αγγίζει έναν καθρέφτη και ν’ άφηνα το αποτύπωμά μου στην καρδιά σου συμπαθητική μελάνη αόρατη στον κόσμο ανεξίτηλη του χρόνου
- 30 -
Adagio Last Act Θα γλιστράς μακριά μου και θα σκορπίζομαι χωρίς προσομοιώσεις αυτή τη φορά θα φεύγεις αφήνοντας ένα adagio αεράκι αιωρούμενο πάνω στη νύχτα της μνήμης Δεν κρυώνω από το τέλος αλλά ριγώ στη σκέψη πως κάποτε η ανάμνηση θα διαβεί οριστικά το κατώφλι της λήθης
Υ.Γ. Ο Έρωτας δεν είναι εμπορεύσιμο συναίσθημα Δωρεάν λαμβάνεις Απλόχερα επιστρέφεις Συμφωνείς, μαέστρο;
- 31 -
Σημείωμα της ποιήτριας Θερμές ευχαριστίες στον συνθέτη - βιολιστή Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη για τη μουσική που πλαισιώνει το βιβλίο. Μαρία Ροδοπούλου *
Λίγα λόγια για το Silence Η ιστορία έχει διδάξει ότι τουλάχιστον κάθε 50 με 60 χρόνια η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει μια καθολική κοινωνική κρίση. Η αέναη κραυγή του ανθρώπου, καθώς και ο σιωπηλός αλλά λυσσαλέος πόλεμος που διεξάγει κάθε φορά ενάντια στην κάθε μορφή εκτέλεσης του ανθρώπινου πνεύματος και της απραξίας πολλών, έδωσε την έμπνευση για καθένα από τα εννέα μουσικά κομμάτια του cd Silence. Το Silence είναι η προσωπική κραυγή και πάλη του συνθέτη απέναντι στην αποσύνθεση της κοινωνίας και του ατόμου. To Silence, όπως ήδη αναφέρθηκε, αποτελείται από εννέα μουσικά κομμάτια συν ένα επιπλέον αφιερωμένο από τον συνθέτη στη φίλη ποιήτρια Μαρία Ροδοπούλου. Είναι αρκετά χρόνια πια, που η μουσική του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη εναρμονίζεται πολλές φορές με την ποίηση της Μαρίας Ροδοπούλου, αλλά είναι η πρώτη φορά που συνδυάζουν την τέχνη τους με μια κοινή έκδοση, με την σιγουριά για περισσότερες μελλοντικές συνεργασίες. *
- 33 -
Βιογραφικό Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ξεκίνησε τις μουσικές του σπουδές στο Ωδείο Αθηνών, σε ηλικία 8 ετών, στην τάξη βιολιού του Τάτση Αποστολίδη. Συνέχισε τις σπουδές του στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών στην τάξη του Στέλιου Καφαντάρη, απ’ όπου πήρε Δίπλωμα Βιολιού με Άριστα Παμψηφεί, Α’ βραβείο και Τιμητική Διάκριση εις μνήμην Α. Καζαντζή. Παραλλήλως, περάτωσε με Άριστα τις σπουδές του στα μαθήματα της Αρμονίας (Πτυχίο Ειδικού Αρμονίας), Σολφέζ, Μουσικής Δωματίου, Ιστορίας της Μουσικής, Πιάνου, Prima Vista, Μορφολογίας, Ορχήστρας και Διδασκαλίας στο Ελληνικό Ωδείο. Μετά το πέρας των σπουδών του παρακολούθησε σεμινάρια και masterclasses με διάσημους βιολονίστες (L. Mordkovich, P. Zuckermann κ.ά.). Επίσης, διακρίθηκε στη Διεθνή Master Class Μουσικής Δωματίου του Μουσικού Κολλεγίου της Νότιας Καλιφόρνιας. Έχει τιμηθεί με το Α’ βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Νέων Ταλέντων (1983) καθώς και στον Γ’ Πανελλήνιο Διαγωνισμό Μουσικής Δωματίου (1993). Έχει διατελέσει και είναι μέλος διαφόρων ορχηστρών. Έχει ιδρύσει και συμμετάσχει σε διάφορα μουσικά σύνολα μουσικής δωματίου. Από το 2000, συνεργάζεται ως πρώτο βιολί και σολίστ με τον Σταμάτη Σπανουδάκη, με τον οποίο εμφανίζονται σε διάφορα φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 2005 είναι μέλος του metal συγκροτήματος BattleroaR. Ασχολείται με τη σύνθεση μέσα από σύγχρονα μουσικά μέσα (synthesizers ψηφιακά και αναλογικά, ηλεκτρονικούς υπολογιστές κ.λπ.). Μεταξύ των έργων του περιλαμβάνονται συνθέσεις για μουσική δωματίου, έργα για φωνή και μελοποιήσεις ποιημάτων. Η δουλειά του πάνω στην ηλεκτρονική μουσική (συμφωνική και ambient) έχει κυκλοφορήσει σε cd μέσω internet και δισκογραφικών εταρειών. - 34 -
Η ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ (Ε-ΒΟΟΚ) ΕΜΠΟΔΙΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2013 ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ VAKXIKON.gr