106
τηλέφωνο: 210 3637867 e-mail: bookstore@vakxikon.gr e-shop: ekdoseis.vakxikon.gr
Βασίλης
Επιμέλεια -
&
& Βασίλης Τσιρώνης ISBN: 978-618-5662-94-3
Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Πεζά/Ελληνική Λογοτεχνία Αριθμός Σειράς: 280/137
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ - ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ Σόλωνος 110,
81 Αθήνα
Τίτλος: Η αναγέννηση μιας γυναίκας Συγγραφέας:
Τσιρώνης
Διορθώσεις: Βίκυ Πορφυρίδου Σχεδιασμός Έκδοσης
Εξωφύλλου: Εκδόσεις Βακχικόν © 2022 Εκδόσεις Βακχικόν
Πρώτη Έκδοση: Οκτώβριος 2022 Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Eλληνικού Nό μου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου. ΕΚΔOΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚOΝ Μέλος του Vakxikon.gr Media & Publishing Group Βερανζέρου 13, 106 77 Αθήνα τηλέφωνο: 210 3637867 e-mail: info@vakxikon.gr web site: www.vakxikongroup.com
Α΄ ΜΕΡΟΣ
0
Κ λείστε τα μάτια σας και από το έρεβος που κρύβεται μέσα σας θα ανοίξει το φοβερό μονοπάτι. Αφήστε πίσω το δωμάτιο, το σπίτι και τα πρόσωπα που κατοικούν μαζί σας. Ξεχάστε τη δουλειά, τα απολιθωμένα γραφεία σας και τον φόβο των αθετημένων προθεσμιών που σας κατατρύχουν σε κάθε σας βήμα, και από ζώσα σάρκα γίνετε σκιά· ανάστημα από ομίχλη. Αγνοήστε τα κουρελιασμένα πέπλα του ουρανού, τις έρημες λεωφόρους
και τα ρημαγμένα, βρόμικα εστιατόρια. Tα αδέσποτα σκυλιά που βρίσκουν απάγκιο στις σχολικές αυλές κουλουριασμένα στη σειρά και τα φυλακισμένα παιδιά πίσω από τα κάγκελα των μπαλκονιών που περιμένουν κλαίγοντας τους γονείς τους να τους επιτρέψουν να ξαναμπούν στο σπίτι –το ψύχος της αδειανής παλάμης τους. Αγνοήστε τις αποβάθρες του μετρό· τα πρόσωπα με τις νοτισμένες μάσκες που συνωστίζονται σε μια λωρίδα νευρι κού φωτός, δυσάρεστα λευκού, παράγοντας έναν ασίγαστο βόμβο. Τις θύρες που ανοίγουν και κλείνουν με βιάση, προ σφέροντάς σας μια θέση στη σύναξη των ταλαιπωρημένων ψυχών που ζέχνουν κούραση και απελπισία. Αγνοήστε τους μοναχικούς ποδοσφαιριστές που προπονού-
που κοχλάζει ολόγυρα σαν πεδιάδα από κινούμενη πίσσα· σε εκείνο τον ανάδελφο τόπο που έχει στοιχειώσει στο αίμα σας από τη μέρα, την ώρα, το καταραμένο λεπτό που τον επισκεφτήκατε. Ως πού αντέχετε να φτάσετε; Ποια ανήλεη ανάμνηση σας σπαράζει με τα δόντια; Πόσο βαστάει η καρδιά σας να μείνει μαντρωμένη με τα θηρία;
5 ΒΑΣΊΛΗΣ ΤΣΊΡΏΝΗΣ νται σε γήπεδα αδειανά ωσάν μαρμάρινες αποσαρκωμένες ωμο πλάτες, τα γέλια, τις κραυγές· τα παγωμένα σφυρίγματά τους. Αγνοήστε το περιβάλλον σας, την πόλη και τον κόσμο· αγνοήστε τους ψιθύρους· τις επίμονες φωνές των παιδιών, των φίλων και των εραστών σας. Αγνοήστε την ίδια σας την ανα πνοή, ωσότου σχηματιστεί και υπάρξει ξανά ό,τι ατρόφησε και ενδημεί όλα αυτά τα χρόνια στα έγκατα του νου – σ’ ένα παρα χωμένο οστεοφυλάκιο από μνήμες. Αφήστε το σκότος να ψηλαφίσει τα ξεχασμένα χνάρια σας. Να σας διδάξει να ξαναδείτε από την αρχή αυτά που νομίζατε πως δεν είχατε δει ποτέ. Ακολουθήστε το στοιχειό που πυκνώνει και ορθώνεται πίσω από τις κόγχες των ματιών σας και κυλήστε με τόλμη και παρρησία μες στο ζωντανό σκοτάδι
Ε ν αρχή ην η πατριαρχία· το άχθος της αρρενωπότητας. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν ο πατέρας μου όντως υπήρξε. Αν με γέννησε εκείνος ή τον έπλασα εγώ σε μια στιγμή φρενιτιώδους δημιουργίας. Πέρασαν είκοσι και πλέον χρόνια από τον θάνατό του και τώρα πια ενοικεί στα πιο δύσβατα ξέφωτα της μνήμης μου. Στα όνειρά μου έρχεται σπάνια, φορώντας νεκρικά προσωπεία αγνώστων· ψελλίζει μια αρχαία γλώσσα με λέξεις ζυμωμένες από στάχτη και έπειτα φθίνει, ζαρώνοντας στη λήθη. Ό,τι θυμάμαι από εκείνον είναι μπολιασμένο με συσκοτι
1
σμένο ψεύδος· το όραμα μιας διαφορετικής ζωής. Ο χρόνος που μας δόθηκε και του δόθηκε ήταν σαν μια φευγαλέα ριπή· ένας ρωμαλέος, μα πλανερός σπασμός του ανέμου. Το πέρασμά του σήκωσε βουή και αντάρα, και διάβηκε χωρίς να μείνει για πολύ. Μόνο τα χνάρια του βούλιαξαν μέσα μου, πυρωμένα και ανεξίτηλα. Nα τα ψηλαφώ κάθε βράδυ με οδύνη και απο τροπιασμό και να θυμάμαι όσα θα έπρεπε κανονικά να λησμονήσω για πάντα. Ο πατέρας μου μου δίδαξε τις θέσεις των αστερισμών και των ουράνιων σωμάτων. Μπάρκαρε συχνά στα καράβια
