Gett magazine #2

m a g

onvo orspelbaar eigen zinnig EDITIE DRECHTSTEDEN

2013 #2

Neem mee. gratuit!

Ik voel me thuis dankzij

www.trivire.nl

GETTMAG 03

what you see is what you Gett. uitgever

Valentijn Kattemölle

art direction

Folkert Kattemölle

vormgeving

eyedesign BNO

eindredactie

Martijn de Rijke/Fay Huigen/Ilse van Driel/Christiaan Doolaard

redactie

Fay Huigen Roxanne Sebes Salwa van der Gaag Marlies van der Neut Christiaan Doolaard Ilse van Driel Mara Damen Ted van Aanholt Peggy Merison Laurie Dool

fotografie

Frank van Hilten Huib Kooyker Manoek Hantelmann Ilse van Driel Iemke Bouwman Katarina Sledz Laurie Dool Frederike Slieker Mignon Nusteling

coverfoto: Manoek Hantelmann

verder werkten mee Peter Kuiters aan dit nummer Ferry de Klerk Cor Noltee Bart Hanky Miss Urania Dimitri Overbeeke Chris de Krijger

oplage

10.000 exemplaren - 4x per jaar

drukwerk

Rototov mediaproducties

Gett magazine is een uitgave van Gett media T. 078 610 55 50 info@gettmagazine.nl www.gettmagazine.nl

Gett magazine.

Het overnemen van artikelen is toegestaan.

Maar laat het wel even weten. En hé het is bijna oud en nieuw, dus een Moët & Chandon is o.k.

FOTOGRAFIE HUIB KOOYKER

ZES WOORDEN VOORAF De tweede keer is altijd lekkerder.

Valentijn Kattemรถlle Founding editor

GETTMAG 05

GETT MAGAZINE 1 005

Gettman van het Kwartaal Naam

shajen williams

Beroep Leeftijd

Skater & Vuilnisman 25

Waarom? Grootste skatetalent van Dordrecht

GETTMAG 07

011

Gettman #2

07

Lights, camera, action!

11

Sex met een hoog IQ

21

De Nobels

25

Gett Ferry thirsty

27

9 en een halve vraag aan...

29

Gett it done!

31

045

021 Brandwerk

33

Gett music: top 10 van ‘13

41

Gett pissed

41

Khoken met Khotinsky

43

EgbertLIVE

45

Een gerstenatte droom

49

Streetstyle

51

Gett lucky!

57

Chocokunst

59

Column: Bart Hanky

63

059 Interview: NADA

65

Strips voor achter het behang

70

Column: Kuiters ongesnoerd

71

Gett inside

73

Gett old

77

Interview: Tim Vantol & Sjors

81

Column: Miss Urania

85

Bart Ponte

87

091

065

Column: Design Thinking

89

Dordts finest: Shajen Willems

91

Hel in Afrika

97

Gett away

101

Interview: Theo Masen

105

Zoek de zeven verschillen

107

Film recensies

109

Wie doet het licht uit?

113

077 GETTMAG 09

TEKST ROXANNE SEBES FOTOGRAFIE JEROEN VAN LELIEVELD

Lights, camera, action!

De man achter de foto’s GETTMAG 11

Hij werkt pas twee jaar als professioneel modefotograaf, maar heeft inmiddels een goedgevuld portfolio aangelegd.

Menig BN’er heeft voor zijn lens gestaan en zijn werk is onder meer verschenen in Vogue. Jeroen van Lelieveld (32) uit Dordrecht timmert aan de weg om zijn doel te bereiken: werken voor een internationaal modetijdschrift.

Voordat Jeroen zijn fotografietalent ontdekte was hij met hele andere dingen bezig. Als kleine jongen kreeg hij een gitaar. Jeroen: “Ik snuffelde tussen de platen van mijn pa.

Guns ‘n Roses, The Rolling Stones, dat vond ik geweldig.”

Op 17-jarige leeftijd wint hij het Nederlandse Kampioenschap gitaarspelen. Hij rolt de muziekwereld in en staat met zijn band in voorprogramma’s van onder meer Di-rect en Intwine. Een leven waar menig tiener van droomt, lijkt het. Maar niet voor Jeroen: “Op een gegeven moment was ik het zat. We speelden van voorprogramma naar voorprogramma. Een doorbraak bleef uit. Op den duur kwam er ook veel drugs aan te pas. Ik besloot te stoppen.”

Jeroen krijgt een burn-out. Bijkomende relatieproblemen nekken hem. Sinds die tijd woont hij weer bij zijn ouders.

Hij probeert baantjes te zoeken, maar vindt geen vastigheid. “Ik heb nog even gitaarles gegeven, maar daar moest ik teveel voor stilzitten. Ik heb ADHD. Op dingen die ik niet leuk vind, kan ik me niet goed concentreren.” Hij vindt tijdverdrijf in het bouwen van websites. Dan komt hij voor het eerst in aanmerking met fotografie. “Als daar fotowerk bij zat, was het nooit zo goed. Dan ging ik zelf met zo’n kut cameraatje de straat op om een foto te maken.” Het is zijn vader die hem een stap dichterbij zijn passie brengt.

“Hij gaf me een camera. Dat is het beste wat hij ooit heeft kunnen doen. Ik begon met paddenstoelen te fotograferen.” Jeroen is autodidactisch en leert het gebruik van de camera zichzelf aan. Nadat hij de paddenstoelen onder de knie heeft, besluit hij een goede vriendin te fotograferen.

“Dat vond ik meteen superleuk. De foto’s zette ik op Hyves. Dat leverde zoveel reacties op, dat beginnende modellen mij vroegen om hen te fotograferen. Dat is goed oefenmateriaal geweest.”

Jeroen begint aan een opleiding op de fotovakschool in Rotterdam. Halverwege de mbo-opleiding heeft Jeroen al zoveel werkopdrachten, dat hij besluit te stoppen. “Je kan het ons beter uitleggen”, zei een van de leraren. Jeroen wordt gevraagd om masterclasses fotografie te geven aan hbo-studenten. Hij ontwikkelt zelf zijn gevoel voor mode.

“Een opleiding op de fotovakschool betekent niet dat je het fotograferen onder de knie hebt. Daar word je niet modebewust van.” Zijn vriendin Mariska, modeontwerpster, helpt hem daarbij. “Hoeveel opleidingen je hebt gedaan, als je foto’s niet goed zijn, dan kom je er niet.”

En zo belandt Jeroen als rockmuzikant in een leven als modefotograaf. “Het is een wereldje van vooral homo’s.

Dat kunnen echt bitches zijn! Ik ben een van de weinige hetero’s.” Zijn vriendin ontmoette hij, hoe toepasselijk, tijdens een modeshow. “Ik vond haar er cool uitzien en stapte op haar af om mijn kaartje te geven. Ze ontmoet veel fotografen dus ik was de zoveelste. Toen ze mijn werk zag en we samen een shoot deden, sloeg de vonk over.

Het is te gek om een gezamenlijke passie te hebben.”

GETTMAG 13

De Dordtenaar ontwikkelt een passie voor modelshooten.

“Hoe mooi het decor of licht kan zijn, het gaat om het model. Het geeft me een kick om de lichtinval precies ineen te laten vallen met haar silhouetten.” In het begin gaf Jeroen de voorkeur aan een model dat hij kende. Nu schiet hij op zijn gemak foto’s van jan en alleman. “Wat ik zo cool vind, is dat als je honderden van iemand maakt, maar het gaat om diegene waarop je de ziel fotografeert.

Je moet het model vertrouwen geven, want iemand op de gevoelige plaat vastleggen is een intiem moment.”

Hij fotografeerde onder andere Idols-zangeres Dewi, deelneemsters van Holland’s Got Talent en The Face en binnenkort staan Nederlands topmodel Kim Feenstra en PowNews-presentatrice Nadia Palesa voor zijn lens. Zijn werk kenmerkt zich door felle kleuren. “Ik zou wel wat meer zwart-wit willen fotograferen. Van kleur moet iemand maar net houden. Ik geloof niet in het specialiseren in een bepaald soort fotografie. Daarmee beperk je jezelf.”

Jeroen heeft wel een voorkeur voor filmische fotografie.

“Ik neem vaak mijn materiaal mee naar buiten. De kunstlichten creëren een filmachtig effect.” Hij laat foto’s zien die hij schoot in een bunker in het Amstelwijckpark in Dordrecht. “Die hebben we ondergespoten met nepsneeuw.” In de Biesbosch deed hij een shoot met een model in en stoere zwarte jurk met kant. Door het kunstlicht naar buiten te brengen, lijkt het model net op een filmset te staan.

Zijn hele leven zocht Jeroen datgene wat hij leuk vindt.

Dat heeft hij nu gevonden. Hij bijt zich in alles vast en werkt keihard. “De ADHD werkt hier in mijn voordeel.

Ik kan niet stilzitten, maar daar let ik wel op. Ik doe niet teveel shoots achter elkaar. Ik wil mijn aandacht op één concept richten.” Dat moet, want Jeroen raakte een tijdje terug weer in een dip door het harde werken. Hij is continu aan het netwerken. “Daarmee haal ik 80 procent van mijn werk binnen.”

GETTMAG 15

GETTMAG 17

Als de man achter de camera verdiept Jeroen zich in vormgeving en mode. “Als je een idee hebt, moet je dat niet letterlijk verwezenlijken. Bij een shoot met het thema ‘circus’ betekent het niet dat het model in een clownspak in een circustent moet gaan staan. Het is de kunst om met elementen uit dat thema een beeld te creëren.” Hij werkt vooral in de regio Amsterdam. Daar heeft hij ook een eigen studio. “In Dordrecht is dat geen optie, want dan moeten de modellen ver reizen. Bovendien zitten de meeste modellenbureaus in Amsterdam.”

Behalve fotograaf, is Jeroen met nog veel meer dingen bezig. Samen met zijn vriendin Fashion designer Mariska van Stiphout maakt hij een eigen tijdschrift: Advance Magazine. “Dat begon als een grapje, maar is inmiddels een dagtaak geworden.” De samenwerking gaat de twee prima af. “Ik ben trots op de shoots die ik met haar deed.

Zij tekende bijvoorbeeld levensgrote jurken die ze op een naakt model plakte. Niet alleen in het beeld, ook in de kleding moet een verhaal zitten.”

Naast dit werk geeft hij fotografieworkshops en is hij scout voor modellenbureau voor o.a Elite Model Management.

Hij zoekt potentiële modellen. “Echt een vleeskeuring. Je moet zo jong mogelijk ontdekt worden.” De muziek heeft hij ook niet helemaal links laten liggen. Hij is weer een rockbandje aan het oprichten. Het belangrijkste naast het fotograferen is zijn zoontje Sem (8). “We zetten de boel hier op zijn kop. Ik zet de beamer aan en we maken er een bioscoop van. Dan kijken we allerlei afleveringen van Bassie en Adriaan.”

In Nederland zijn er talloze fotografen en Jeroen probeert dan ook het beste van zichzelf te laten zien. “Ik kijk steeds naar modefotografen: hoe doen zij het? Ik ben nooit tevreden. Er zijn altijd verbeterpunten. Ik kijk uren naar mijn foto’s als hij ze aan het bewerken soms duurt dat wel een week . Op een gegeven moment ben ik het wel eens zat. Als iemand die het voor het eerst ziet, zegt dat het er leuk uitziet, denk ik: nou, vind je?” Waar Jeroen zich in zijn branche aan ergert is dat mensen zichzelf heel snel fotograaf noemen. “Er komt veel meer bij kijken: een concept, samenwerken met visagisten en een art director.

Als je een camera koopt, ben je niet gelijk een fotograaf.”

Jeroen is ook maar begonnen met paddenstoelen. Hij heeft een lange weg afgelegd, maar heeft nu zeker naam gemaakt in de mode-industrie. Hij heeft geen spijt van zijn keuze. “Ik vind dat je je eigen droom moet volgen. Dat is beter dan voor iemand werken terwijl je daar niet gelukkig van wordt. Als je iets echt wilt dan lukt het.” Hij houdt zijn oren en ogen open voor aanstormend talent. “Sommige studenten van de modeacademie hebben een afstudeerlijn die ik wel eens wil fotograferen. De echte talenten laat ik niet schieten, ook al zijn het nog geen professionals.”

Voorlopig woont Jeroen nog thuis. Pa’s gereedschap en moeders’ handwerkspullen moeten in de schuur plaatsmaken voor zijn fotomateriaal. Zijn auto stouwt hij regelmatig vol spullen. De komende tijd is Jeroen weer erg druk.

Stiekem zou hij nog een kwinkslag willen maken, maar daar heeft hij echt geen tijd voor. “Ik zou graag landschappen willen fotograferen, maar ik heb helemaal geen tijd om daar aan te werken.”

De ultieme droom – fotograferen voor internationale modetijdschriften – lijkt binnen handbereik. Jeroen heeft echter nog niet de stap gemaakt om zijn portfolio aan te bieden. “Die vind ik nu nog niet goed genoeg. Ik wil meer stijlen en variatie laten zien.” De modewereld is in Nederland dan ook heel anders dan in bijvoorbeeld Amerika. “In Nederland wordt er veel waarde gehecht aan je naam. In Amerika gaat het echt om je talent. Daar zijn ook veel meer tijdschriften waarin je kunt publiceren.”

GETTMAG 19

Een schuilnaam, een eigen appartement en regelmatig luxe reisjes naar het buitenland. Niet het meest alledaagse leventje van een vijfdejaars student. Voor ‘Amber’ (23) is het de normaalste zaak van de wereld. Haar beroep?

Ze is high class escort.

High class escort, niet echt een baan die als eerste naar boven zal komen in een beroepskeuzetest...

“Nee, niet echt. Toen ik voor het eerst interesse begon te krijgen voor deze industrie had ik ook werkelijk no clue. Ik had ‘Secret diary of a London call girl’ gezien op tv en dat leek me wel wat. Maar mijn eerste sollicitatie bij een escortbureau liep iets anders dan ik had verwacht. Op een vaag kantoor op een industrieterrein moest ik formulieren invullen en kreeg ik een doos met dildo’s voor mijn neus. Er werd me verteld wat clienten allemaal wel niet willen, hoe je een condoom om doet en hoe je een cliënt zo veel mogelijk geld aftroggelt. Ik voelde me goedkoop en heb het hele idee aan de kant geschoven.”

Toch zit je nu wél in die business, wat heeft je overtuigd?

“Ik las een artikel over Marike van Society Service. Ik deed opnieuw onderzoek, maar deze keer naar ‘high class escort’. Ik kwam uit bij een paar bureaus die me wel aanspraken, waaronder Society Service in Rotterdam. Het gesprek vond plaats in de lounge van een luxe hotel.

Geen grote dozen met sexspeeltjes, maar een goed gesprek. Dit bureau gaf me een goed gevoel. De keuze was dus snel gemaakt.”

Heb je inmiddels veel vaste clienten?

“Het is heel wisselend. Ik heb een aantal vaste cliënten. Daarmee kan ik een bepaalde sfeer opbouwen die net iets authentieker is dan bij nieuwe mensen. De mensen die me terugvragen doen dit omdat ze me meer dan alleen maar mooi en sexy vinden. Die vinden het ook fijn om gezelschap te hebben, buiten de slaapkamer. Ze vragen me mee op zakenreisjes en nemen me mee uit eten.”

Dat klinkt helemaal niet verkeerd. Komen dat soort reisjes vaak voor?

“Het gebeurt regelmatig ja. Voor internationale boekingen maak ik ook wel tijd. Maar ik heb ook veel boekingen voor een paar uurtjes. Het verschilt heel erg per week. Soms is het een paar dagen rustig terwijl ik de week daarop zo’n 2 tot 3 boekingen heb. Veel afspraken zijn ‘overnights’, dan blijf ik bij de klant slapen. Veel nieuwe clienten boeken in het begin voor een paar uurtjes. Ze zijn gewend aan bureaus waar een high class escort vooral een mooie meid is die tussen de lakens meer lijkt op een vriendinnetje dan een ‘dienstverleenster’. Bij Society Service zijn de dames mooi, leuk, lief, slim én sexy. Een paar uurtjes kunnen makkelijk uitlopen op een hele nacht, omdat de mannen niet verwachten dat het zo leuk kan zijn. Voor mij is dat geen probleem. Ik zit in de laatste fase van mijn studie en ben op dit moment bezig met het schrijven van mijn thesis, daardoor zit ik heel flexibel in mijn tijd. Een paar uurtjes extra bij een klant maakt dan niet uit.”

Wat voor mannen zie je zoal voorbij komen?

“Mijn cliënten zijn tussen de 21 en 70 jaar oud en stuk voor stuk heel verschillend. De een wil gewoon een paar spannende uurtjes terwijl de ander echt behoefte heeft een romantische nacht.”

HIGH CLASS ESCORT

FOTOGRAFIE MANOEK HANTELMANN TEKST ILSE VAN DRIEL

SEX

MET EEN HOOG IQ GETTMAG 21

Geen rare verzoekjes?

“Nee dat valt eigenlijk reuze mee. De meeste mannen willen met me vrijen zoals ze het met hun ideale vriendinnetje doen. Een passionele vrijpartij, lang voorspel, dat willen ze vaak. Heel soms zijn er cliënten met ietwat vreemde verzoekjes: ze willen aan mijn tenen likken of vastgebonden worden. Maar heel veel verder dan dat gaat het niet hoor.”

Zijn er dingen die je echt te ver gaan?

“Verzoekjes om onveilige seks. Dat hoort ook bij het beleid van Society Service, maar gelukkig wordt het niet vaak gevraagd. Ik hoef me eigenlijk nooit ergens overheen te zetten. Ik heb nog nooit een cliënt geweigerd en zal dat ook nooit doen op basis van leeftijd. Of iemand nou 30 of 60 is, dat maakt mij niet uit. Het enige waar ik soms moeite mee heb, is wanneer cliënten weinig behoefte hebben aan intimiteit en romantiek en de focus heel erg op erotiek ligt. Ik kan niet de ‘Girlfriend Experience’ bieden als iemand na tien minuten al seks wil.”

En als je nou verliefd wordt op een klant, wat dan?

“Ik zie het eerlijk gezegd niet zo snel gebeuren dat ik gevoelens krijg voor een van mijn clienten. Daar is sowieso geen ruimte voor binnen de zakelijke overeenkomst die er uiteindelijk altijd is. Ik geniet wel van de oprechte gevoelens die ik koester voor iemand. Je kunt je natuurlijk verliezen in het moment. Zeker met vaste clienten. Dan bouw je toch iets op en voelt het ook echt, de erotiek en intimiteit. Maar zodra de telefoon gaat dat de tijd om is, stap je heel snel weer uit die wereld.

Dat maakt het ergens voor mij ook wel weer leuk en spannend.”

Kom je je clienten ook wel eens tegen ‘in het wild’?

“Nee nooit. En als dat zou gebeuren zou ik hem waarschijnlijk gewoon voorbijlopen zonder iets te zeggen. Dat hoort bij het ‘no strings attached’ gedeelte van het beroep. En het is natuurlijk wel zo discreet, mocht je iemand met zijn hele gezin op straat tegenkomen. Een cliënt wil niet dat hij aan vrouw-lief moet uitleggen waarom die ene jonge vrouw naar hem zwaait.”

Snap je dat sommige mensen dat niet begrijpen?

“Ik kan het ze niet kwalijk nemen. Ik hoor kennissen wel eens praten over prostitutie.

Je hoort de vooroordelen die er over bestaan en dat voelt wel vervelend. Maar ik doe mijn mond ook niet open over hoe het echt is.

Je merkt dat er wordt neergekeken op je beroep. Hoeren zouden vies, beschadigd en onbetrouwbaar zijn en bovendien rondlopen met soa’s en omgaan met criminelen en vieze mannen. Het idee dat een vrouw de bewuste keuze kan maken om in deze industrie te stappen, op een hygiënische en veilige manier en met leuk clientencontact, bestaat voor veel mensen niet.”

Tot slot: welke fout moeten mannen echt niet meer maken als ze met je afspreken?

“Sokken aanhouden in bed! Dat kan écht niet.

Ook niet bij een escort.”

Even tussendoor, wat verdient het nou eigenlijk?

Stiekem toch ook een beetje nieuwsgierig geworden?

“Het verdient heel goed. Per boeking tussen de 300 en 3000 euro netto. Als ik aan het einde van het jaar kijk, gaat het wel om een flink bedrag. Laten we zeggen dat ik veel meer verdien dan de gemiddelde student.”

Check www.societyservice.nl.

Valt dat niet heel erg op?

gebruikt en voor de foto’s is een model gebruikt.

We maken je bij deze wel gelijk een illusie armer: ‘Amber’ zal je niet terugvinden in het lijstje van escortdames. Voor dit artikel is een fictieve naam

“Dat ik veel verdien wil niet zeggen dat ik een extreem uitgavenpatroon heb. Van het geld heb ik wel wat mooie spullen aangeschaft die passen bij de presentatie van een luxe escort, in plaats van bij een student. Daarnaast heb ik een appartementje gekocht. Mijn medestudenten denken dat ik het huur met een bijdrage van mijn ouders, maar in werkelijkheid is het helemaal van mijzelf. Verder maak ik ieder jaar twee grote reizen naar bijzondere bestemmingen. En heel braaf: ik spaar veel.”

Zijn er wel mensen die wel weten wat voor werk je doet?

“Een paar. Ik heb het mijn beste vrienden en vriendinnen verteld. Ik wil niet tegen ze liegen. Bij mijn ouders ligt dat wat anders. Zij weten het niet omdat ik bang ben ze er pijn mee te doen. Daarbij heb ik geen zin in de discussies en om mezelf te verdedigen. Het gaat om iets wat ik doe en niet om wie ik ben. Het levert interessante gespreksstof op, maar that’s it. Het is voor mij een heel bewuste keuze.”

GETTMAG 23

Op stap met nobel’s brood

Zondagmorgen. Onze wekker gaat om kwart over 6. Die van Willemijn en Sander minstens nog een uur vroeger, zo niet twee uur. Om 5.45 sharp staan de twee al in hun zaak: Nobel’s Brood. Sinds kort te vinden aan de Grotekerksbuurt en nu al bekend om hun (ideale!) zondagochtendservice.

Croissantjes, donkere boulots, baguettes en heel veel andere lekkere broodjes waarvan we de naam eigenlijk niet kennen. Maar dat doet er niet toe, het ruikt heerlijk in het behaaglijke zaakje. Terwijl Sander gestaag door bakt, de ene na de andere plaat met brood in de oven zet, pakt Willemijn de bestellingen in.

,,De complete ontbijtjes zijn het populairst,” vertelt Willemijn, terwijl ze een zak met brood vult, een fles appelsap, verse roomboter en hagelslag van chocolatier Olala, aan de andere kant van de binnenstad. Rood bakkerstouwtje er om heen, een Nobel’s kaartje er aan en de bestelling kan door naar de bakfiets.

Het kan nóg completer. Lees: een eitje (wel zelf nog even koken ja..), jam voor op je croissantje, honing voor in de thee, die je uiteraard ook bij de Nobels kunt krijgen en koffie waarmee je thuis een goeie bak kunt zetten. Wat ons betreft zeker geen overbodige luxe op die veelal brakke zondagochtend.

Dat moeten Willemijn en Sander ook gedacht hebben. Je merkt aan alles dat de twee het vooral erg leuk vinden om hun klanten blij te maken. Blij met een ontbijtje op zondag en de rest van de week met mooie verse producten.

Als de bakfiets vol zit, gaat Willemijn op pad. Met een beetje hulp van Sander, die haar met een flinke zet op weg helpt. ,,Het is best zwaar fietsen ja. En een bochtje naar links is elke keer weer even spannend,” moet Willemijn bekennen. Of ze al een keer met bakfiets en al is omgevallen? ,,Eén keer, maar gelukkig zonder bestellingen,” lacht ze.

Een eigen zaakje openen is, hoe cliché het ook klinkt, altijd een droom geweest van de twee. Zo vertelt Willemijn terwijl ze hard doortrapt naar de eerste klanten. ,,Wat voor zaakje wisten we tot vier maanden terug nog niet eens. We hebben altijd gezegd: er komt een moment waarop we een idee hebben dat gewoon klopt. Waarvan we weten dat het goed zit. Dat moment was vlak voor de zomer.

Twee maanden later gingen we open.”

Weer twee maanden later bellen Sander en Willemijn iedere zondag bij zo’n vijftig Dordtenaren aan.

Tussen 9.00 en 10.30 kun je één van de twee aan je deur verwachten. Dat je dan in je pyjama, met ongekamde haren en op je sloffen open doet is geen probleem. ,,Dat hoort er gewoon bij. We bellen regelmatig mensen uit hun bed.”

Vakantie. Dat is het woord dat bij ons naar boven komt. Een ontbijtje op bed, lekker de tijd nemen op zondag. En dat is dan ook precies wat de twee Dordtenaren voor ogen hebben. ,,We vinden het zelf ook heerlijk om op vakantie te genieten van lokale producten. Mooi brood, een laagje verse boter en heerlijke honing van een boertje langs de weg. Meer heb je niet nodig.”

Ook een ontbijtje bestellen bij Nobel’s? Je moet dan wel in de binnenstad van Dordt wonen, verder dan dat rijdt de bakfiets van Willemijn en Sander niet. Bestellen doe je al vanaf 5 euro via www.nobelsbrood.nl.

TEKST & FOTOGRAFIE ILSE VAN DRIEL

GETTMAG 25

Hart voor de stad

Benieuwd wat er in de Dordtse Binnenstad te beleven is?

Kijk vrijdag 3 januari 2014 om 18.15 uur naar het RTV Dordrecht programma 'Hart voor de stad'.

Een programma over wonen, werken en uitgaan in het levendige centrum van Dordrecht.

Hart voor de stad wordt maandelijks uitgezonden op RTV Dordrecht. Heeft u een interessant onderwerp?

Kent u iemand die iets bijzonders doet in de binnenstad?

Of wilt u een bijzondere plek laten zien in de Dordtse binnenstad. Tip de redactie via redactie@rtvdordrecht.nl.

Dit programma wordt samen met de gemeente Dordrecht gemaakt

FERRY THIRSTY FOTOGRAFIE FREDERIKE SLIEKER

Bubbels Bij bubbels denken de meeste mensen aan decadentie die niet aan hen is besteed.

Dordtenaren vinden het vaak ongemakkelijk om een fles te bestellen, alsof er een taboe op ligt. Dat is zonde, want deze mousserende wijnen zijn vaak net zo duur als gewone wijn en minstens zo lekker.

Even een lesje in bubbels: er zijn vijf soorten, Zinfandel, Cava, Prosecco, Brachetto en natuurlijk Champagne. Deze worden veelal gemaakt door prachtige familiebedrijven, bijvoorbeeld uit Epernay, samen met Rheims de Champagnehoofdstad. Ik heb daar kleine Champagnehuizen met drie hectare en een jaarlijkse productie van 30.000 flessen gezien, maar ook wijnhuizen die miljoenen flessen per jaar vullen en een wijnkelder hebben zo groot als de omtrek van het eiland Dordrecht!

Mijn favoriete Champagnehuis is Mercier. Oprichter Eugène Mercier startte dit miljoenenbedrijf op 20-jarige leeftijd en bedacht iets lumineus om zijn merk op de kaart te zetten. Eugène, bezitter van het grootste wijnvat ter wereld, hoorde in 1889 over de wereldtentoonstelling in Parijs. Hoe mooi zou het zijn om het vat daar te tonen? Daarbij zou de inhuldiging van de Eiffeltoren (ook in 1889) toch zeker in het niet vallen?

Maar ja, Parijs lag 119 km verderop, een serieuze afstand toentertijd. En Eugène’s wijnvat van 34000 kilo stond ook nog in de kelder… Maar hij moest en zou naar Parijs. Met paard en wagen ondernam hij poging één. Jammer genoeg waren de paarden niet sterk genoeg, dus ging hij met 16 ossen naar Parijs. Niet zonder slag of stoot, want sommige straten bleken te smal, huizen stonden in de weg en bruggen waren niet stevig genoeg. Toch weerhield hem niets. De huizen werden verbouwd en de bruggen werden verstevigd, want voor Eugène was er geen sprake van opgeven.

Deze droom die werkelijkheid werd was de grootste Franse reclamestunt ooit. Onderweg kregen schoolgaande kinderen zelfs vrij om het spektakel te aanschouwen! Door Eugène’s actie is Champagnehuis Mercier zo beroemd geworden, dat het niet meer weg te denken is uit de geschiedenis van mousserende wijnen. Het klinkt misschien als een sprookje, maar dat ìs het ook als je een glas bubbels van Mercier drinkt.

Het verhaal van Mercier is één van de vele mooie histories die schuilgaan achter bubbels. Toch blijven de smaaksensatie en het euforische gevoel bij het drinken natuurlijk het belangrijkst. Wat mij betreft horen bubbels in het leven, ze zouden de Ferry de Klerk - eigenaar café/restaurant Merz

hartslag van uitgaand Dordrecht moeten zijn. Proost!

Suggestie voor het kerstdiner In de donkere dagen is het misschien leuk om je stoofperen zacht door te koken tot een stroopje. Deze stroop combineert mooi met een heerlijke Spaanse Cava.

Voeg eventueel een paar bolletjes bevroren stoofpeer toe. Deze kan je eenvoudig met Parisandermes uit de stoofpeer halen.

Eet smakelijk! Enne….proost!

GETT MAGAZINE 1 029

GETTMAG 27

e E

van der

I i PN

ll

e e

R m o

v

m

TEKST MARA DAMEN FOTOGRAFIE KATARINA SLEDZ

9,5 vraag aan

Eline van der Vorm Hoe woont een rechtenstudente die zich op haar veertiende aansloot bij

4. In een interview met RTV Dordt- jij was toen nog woonachtig in

de jongerenafdeling van een vrij geruchtmakende politieke partij? Dat

Zwijndrecht- gaf jij aan je wel verkiesbaar te willen stellen als je

vroegen wij ons af. We werden verrast met een wat steriel aandoende,

in Dordt zou wonen. Bovendien sprak je zelfs over je landelijke

vrij mannelijke doorzonwoning. Compleet met eigen gefabriceerde

politieke ambities. Hoe staat het daarmee?

“Ik kan melden dat ik me kandidaat heb gesteld als raadslid voor Beter voor Dordt (BVD), dus dat is een primeurtje voor jullie. En ja, wat die landelijke ambities betreft; eerst maar eens even- indien ik gekozen word- mijn termijn van vier jaar afmaken, dan zien we wel verder.

computer, een breedbeeld tv van formaat; ‘bigger than big’- en een boom-bak-papagaaienkooi-constructie waarvan er (godzijdank heeft niet iedereen dezelfde smaak) maar 1 op de wereld bestaat. Verder, op wat foto’s na, geen spoor van iets dat maar doet denken aan een kind.

Al met al een huis waarin je niet zo snel een jonge moeder annex aanstormend politica zou verwachten. Toch leerden we daar Eline van der Vorm wat beter kennen.

1. In de kamer schijnt een Ambilight-achtig licht. Dat blijkt de eigengemaakte computer van Eline te zijn. Best beschreven als een plexiglas koffertje met een groen licht en bedrading. Even wat anders dan de gortdroge wetten waar een rechtenstudent zich over het algemeen over buigt. Dus waarom geen technische studie?

“Ik bouw al computers vanaf mijn 12de, maar dat is gewoon een hobby. Mijn hart ligt bij de politiek en daar sluit een rechtenstudie beter bij aan.”

2. Onze indruk is dat we te maken hebben met een stoere chick vol tegenstellingen. Want in dat mannelijke decor, straalt Eline zelf één en al vrouwelijkheid uit. Gekleed in een zwart kanten jurkje en rood gestifte lippen geeft ze ons antwoord op de vraag of ze nog meer hobby’s dan computers heeft. “ Stedentripjes vind ik wel leuk. Daarnaast houd ik van motorrijden en kan ik genieten van eten. Favoriet zijn Mexicaanse gerechten die lekker pittig zijn.”

3. Jij was veertien jaar toen je besloot om je aan te sluiten bij de jongerenafdeling van de LPF. Dat is op zich al een opmerkelijke keuze, maar nog meer gezien het feit dat de meesten zich op die leeftijd bezighouden met uitgaan, jongens en make up. Dus wij vragen ons af of je door je vader werd gedwongen? Werd je zakgeld anders ingehouden? Of werd je naar de partij gezogen door die oer-aantrekkelijke Mat Herben (toen nog met snor)?” “ Haha, nee, ik was toen echt oprecht gefascineerd door het lef van die partij. Dat prikkelde me. Ik raakte er echter al snel teleurgesteld door de stroperigheid van het bestuur. Het was alsof je een slak moest leren fietsen. Ik ben meer van kom op we gaan wat doen! “

5. Waarom BVD? “ Het is een lokaal georiënteerde partij. Dat spreekt mij aan omdat je dan niet per se het zelfde hoeft te zeggen als een landelijke partij. Bovendien heb ik er stage gelopen en ken ik veel partijleden al vanuit de tijd dat mijn vader er nog gemeenteraadslid was.”

6. Wat ga jij dan precies voor de partij betekenen? “ Ik wil graag dat mensen trotser op Dordt worden. Er is zo veel moois en er zijn zoveel verhalen te vertellen, daar wil ik voor staan. En daarnaast ben ik tegen één Drechtstad. Dat wordt te log.”

7. Wat is je wens voor BVD? “Simpel; dat ze de grootste worden!”

8. Wie denk je dat er gaat winnen bij de gemeenteraadsverkiezingen in maart en wordt er al geflirt tussen partijen? “ Ik vind het ongepast daar nu al iets over te zeggen terwijl de verkiezingsprogramma’s nog niet bekend zijn.”

9. Jij bent als bestuurslid van het Stadsberaad voor historiserende bebouwing. Vind je dat niet een hoog Eftelinggehalte hebben? “ Smaken verschillen en ik vind dat het heel mooi gedaan kan worden. Jammer genoeg houden we wanstaltige uitbouwen (zoals die aan de Kuypershaven) ook daar niet altijd mee tegen. Er slipt wel eens wat langs de welstandscommissie, maar er is meer bewustzijn gekomen en dat vind ik al heel fijn!”

9,5. Baard of Mat Herben-snor?

“Moet ik echt kiezen? Ik vind

GETTMAG 29

chic k Gett it done!

chick

en s hi

t

FOTOGRAFIE KFC

k

WAT IS JOUW BUCKETLIST?

Dan maken wij ‘m met jou!

(voor een deel)

De reacties waren overweldigend...

waar

#not

Deze keer beter? disappointed

mailen kan tot 28 januari 2014 naar info@gettmagazine.nl

GETTMAG 31

Brandwerk Ze staan in het voorprogramma van Great Minds, touren door heel het land en de plannen voor een nieuw album liggen al klaar. Het gaat hard met het Dordtse Brandwerk. Als klap op de vuurpijl stonden Ella, Kay Martin, Diggy Rast, Stam Des Bouvrie, Deon Custom, Telmo en Miel op zaterdag 7 december in een kolkende Melkweg tijdens de finale van de Grote Prijs van Nederland. Ook al grepen ze net naast de prijzen, het Hip-Hop collectief laat het er niet bij zitten en pakt door. Een goede reden om Kay en Diggy eens een paar vragen te stellen.

Hoe is Brandwerk ontstaan?

Kay: “Het is allemaal spelenderwijs gegaan. Vroeger kwam ik vaak bij een maat van mij die beats maakte, ik nam wat beats van hem af en op een moment stelde hij me voor aan zijn huisgenoot Ella. Die maat, Elroy, stelde voor dat wij twee samen zouden gaan werken. We hebben eerst een hele tijd als Kay&Ella opgetreden. Langzaamaan zijn gasten als Deon en Diggy er bij gekomen en zo ontstond Brandwerk. Maar dit is wel echt een beknopte versie van het verhaal.”

Wie zijn jullie inspiratiebronnen geweest om dit te gaan doen?

Kay: “Op Nederlands gebied vooral Opgezwolle, Kleine Jay en Cartes, maar ik denk dat het voor elk lid van Brandwerk wel weer anders is” Diggy: “J Dilla is voor mij ook echt huge, maar inderdaad, iedereen in Brandwerk heeft z’n eigen dingen waar ‘ie naar kijkt en luistert.”

Kay: “Juist omdat we zo verschillend zijn, maakt dat ons ook weer anders dan de rest, bijzonder.”

Wat maakt Brandwerk nog meer anders dan de rest?

Kay: “De movement. Brandwerk is niet zomaar een rapgroep, het gaat veel verder dan dat. We organiseren ook events zoals The Rise of Hip-Hop, Ella organiseert ook Woorden Worden Zinnen; Diggy, Stan en Deon zitten bij Buiten Gewoon, die ook weer allemaal bijzondere dingen doen; Telmomiel schiet de videoclips zelf en doet ook nog artwork. Brandwerk is gewoon ontzettend breed.”

Diggy: “We houden alles binnen het team, we hoeven eigenlijk niets uit te besteden. Dat maakt onze identiteit nog duidelijker. Dat is ook goed terug te zien in onze clips.”

TEKST TED VAN AANHOLT FOTOGRAFIE BRANDWERK

Als er een artiest/band/kunstenaar zou zijn waar jullie samen mee zouden kunnen werken, wie zou dat zijn?

Diggy: “Er is te veel om uit te kiezen man, er zijn zoveel toffe dingen in deze wereld. Maar als ik het realistisch zou houden, dan zou ik kiezen voor de gasten van Opgezwolle, of Fakkelteitgroep zoals ze tegenwoordig heten. En dan zou ik Akwasi (Zwart Licht) er ook nog ff bijgooien.”

Kay: “Om mensen op het verkeerde been te zetten zou ik samen willen werken met Herman van Veen.

Ik vind hem gewoon dope.”

Diggy: “Het is echt teveel om op te noemen, ik zou wel met duizenden gasten willen samenwerken.

Cartes, Space Kees en ga zo maar door.”

Als Hip-Hop niet zou hebben bestaan dan was je nu…?

Diggy: “..nog steeds met Deon aan het chillen. We hebben elkaar ontmoet op de skatebaan en dat was dan waarschijnlijk ook gewoon gebeurd. Dus sowieso skateboarden, maar ik denk dat ik dan met Deon een heel andere muzikale weg was ingeslagen. Meer elektronisch, misschien zelfs wel in de Dance.”

Kay: “Ik zou meer in de richting van de Soul zijn gegaan, ik kan daar echt uren naar luisteren. Maar sowieso ook in de muziek. Ik heb wel een tijdje serieus gevoetbald, maar ik merkte toch dat dat niks voor mij was.”

Diggy: “Ik ook, maar ik was er gewoon te ongeduldig voor.”

Jullie hebben net heel het traject van de Grote Prijs van Nederland afgerond, helaas net niet gewonnen, maar wat is jullie het meest bijgebleven?

Kay: “Eigenlijk zouden we natuurlijk de finale van de Grote Prijs moeten zeggen, maar voor mij was de show in het voorprogramma van Great Minds in Luxor Live in Arnhem toch vetter. Wat die show zo vet maakte, was dat 90% van de zaal ons niet kende.”

Diggy: “Ja, en dat de zaal toch voor 100% losging. Mensen van voor tot achter stonden met hun handen in de lucht te bounchen. Dat was echt gewoon te mooi.”

Het afgelopen jaar zaten jullie echt in de lift, waar zien jullie Brandwerk over een jaar?

Kay: “Ik vind dat we tegen die tijd wel een respectabel album gedropt moeten hebben.”

Diggy: “Een tijdloos album! Maar ik zou echt niet meer durven te voorspellen waar we over een jaar zijn.

Ik had een jaar geleden ook nooit verwacht dat we in een jaar tijd zo ver zouden kunnen komen.”

Kay: “We moeten gewoon proberen deze versnelling aan te houden en dan zien we wel waar we over een jaar zijn.”

GETTMAG 33

FOTOGRAFIE HUIB KOOYKER MEUBELS DE INRICHTERIJ

Newgate klokje Dome € 32,50 Dulton locker kastje € 395,= Tara eettafel v.a. € 1125,= De Wit stoelen € 460,= p.stuk Rove design hanglamp Kayradome € 349,= Kembo salontafel € 585,= Muller tv trolley € 799,= Markant tafellamp € 197,50 Dutch Seating Company bankje Nestor € 1435,= Herstal staande lamp Haley € 269,= Dulton cd-kast € 745,= Gispen classics fauteuil 416 € 595,= Karlsson klok Big Flip € 230,= Gispen classics lectuurstandaard 1022 € 170,= Dulton staande lamp Executive € 169,= Zuiver vintage kelim tapijt € 919,= Nagel kandelaar € 17,50 per element 4 stuks € 60,=

GETTMAG 35

ADVERTENTIE

Landschapsinrichter aan de slag met Startersbeurs r, bij Stadsbehee k le sp ng ri va werker . blij met zijn el he is ed van pas komt s go er ip ng ti ch ri Johan Ku in ps is van landscha waar zijn kenn

@startersDrecht

Startersbeurs Drechtsteden

Met een Master op het gebied van landschapsinrichting op zak, wilde Dordtenaar Johan Kuipers graag aan de slag bij de (lokale) overheid.

Maar, vertelt Johan: “Passend werk vinden is op het moment heel lastig. Zonder ervaring kom je bijna nergens binnen.”

Inmiddels is hij via Startersbeurs Drechtsteden drie maanden aan de slag bij de afdeling Stadsbeheer van de gemeente Dordrecht. Op deze afdeling, die zich onder meer bezighoudt met groen en spelen in Dordrecht, komt zijn vakkennis heel goed van pas. ‘Ik ben er heel blij mee’, zegt Johan, die de officiële aftrap van de Startersbeurs aangreep om zichzelf op de kaart te zetten.

Johan verhuisde na zijn studie in Wageningen naar Dordrecht, toen zijn vriendin hier een baan vond. In zijn zoektocht naar werk beperkt hij zich niet tot de directe omgeving van de stad. Toch is het moeilijk om een baan te vinden op zijn vakgebied. Hij was daarom blij met de tip van zijn vader om eens te kijken naar de Startersbeurs. Dit is een nieuwe regeling waarmee jongeren die klaar zijn met hun opleiding, een half jaar werkervaring kunnen opdoen. Zij ontvangen hiervoor vanuit de Startersbeurs een onkostenvergoeding van 500 euro netto per maand. De werkgever stort daarnaast 100 euro per maand in een ‘scholingspotje’ waarvan je na afloop een aanvullende cursus of opleiding kunt betalen.

Meelopen met de wethouder “Om in aanmerking te kunnen komen, ben ik meteen gaan rondbellen en – mailen. Het is alleen best lastig om binnen organisaties de juiste personen te pakken te krijgen. Dat leverde dus niet direct een afspraak op, maar wel een uitnodiging voor de kick-off van de Startersbeurs Drechtsteden.

Daar heb ik interessante contacten gelegd, onder meer met wethouder Van de Burgt, die me uitnodigde een dagje met hem mee te lopen. Dat was natuurlijk een geweldige ervaring, waarbij ik opnieuw veel mensen heb mogen ontmoeten.”

“Wat me is opgevallen, is dat de Startersbeurs bij veel werkgevers nog relatief onbekend is. Als je dus op zoek gaat naar een werkervaringsplek, is het nuttig om ook goed op de hoogte te zijn van de Startersbeursregeling. Je moet jezelf verkopen én het concept.

Iets voor jou?

Ben jij ook (net) klaar met je opleiding? En is het nog niet gelukt om een baan te vinden omdat je geen ervaring hebt? Ben je tussen de 18 en 26 jaar en woon je in Alblasserdam, Dordrecht, Hendrik-Ido-Ambacht, Papendrecht, Sliedrecht of Zwijndrecht? Dan is de Startersbeurs misschien ook wel iets voor jou! Wil je net als Johan als starter aan de slag? Kijk op onze website of op Facebook voor meer informatie. Wacht niet te lang want er zijn maar 100 Startersbeurzen beschikbaar!

Aanvragen of meer weten? www.startersbeurs.nu/Drechtsteden T: 0900 – 460 00 00 E: Drechtsteden@startersbeurs.nu

jouw

kickstart op de

arbeidsmarkt GETTMAG 37

Alles weten over leuke winkels in Dordrecht?

ything is home e everry Wherre s made and deliciou

Wijnstraat 182 - Dordrecht - T 06 4810 09 72

coffeelicious.nl

Gett the ‘Dordrecht app’ in de appstore!

Music VELVET DORDRECHT’S BESTE 10 VAN 2013

Nick Cave & the Bad Seeds – Push the Sky Away (Kobalt Moon/PIAS) Nicholas Edward Cave’s 15e album is misschien wel het mooiste van de 56-jarige Australiër. In ieder geval staat er geen één misser op. We zijn nog lang niet van Nick Cave af…Gelukkig maar.

Kurt Vile – Wakin on a Pretty Daze (Matador/V2) Het vijfde album van deze 33-jarige duizendpoot uit Philadelphia. Naast zijn solowerk perst Vile er minimaal een plaat per jaar uit met de band waar hij ook in speelt, The War on Drugs.

Intrigerende indierock.

Mozes and the Firstborn – Mozes and the Firstborn (Top Notch/Universal Music) 2013 was het doorbraakjaar voor dit piepjonge Eindhovense viertal. Alle belangrijke Nederlandse festivals werden platgespeeld en dit debuutalbum bevat eigenlijk alleen maar knallers.

Fat Freddy’s Drop – Blackbird (The Drop/V2) Dit Nieuw-Zeelandse gezelschap doet met dit 3e studio-album niks nieuws, maar wel heel erg goed. Zeer prettige plaat, live ook zeker niet te versmaden.

De Staat – I_Con (Mascot/PIAS) Met ‘’I_Con’’ is dit Nijmeegse vijftal absoluut toegetreden tot de top van de Nederlandse alternatieve rock. Het experiment wordt wederom niet geschuwd op deze derde plaat.

Parquet Courts – Light Up Gold (What’s Your Rupture/PIAS) Onbegrijpelijk lekkere no-nonsense gitaarplaat van deze Texaanse Newyorkers. Korte, puntige punkpopliedjes, en voordat je er erg in hebt draai je ‘m de hele dag.

Arcade Fire – Reflektor (Mercury Records/Universal Music) Met ‘’Reflektor’’ is de doorbraak van het Canadese Arcade Fire eindelijk een feit. Deze band, gevormd rond het echtpaar Win Butler en Régine Chassagne, maakt met het door James Murphy (LCD Soundsystem) geproduceerde dubbelalbum veel indruk.

The Strokes – Comedown Machine (RCA/Bertus) We dachten The Strokes af te kunnen schrijven na de twee matige albums ‘’First Impressions of Earth’’ en ‘’Angles’’. Maar nee hoor, daar zijn ze weer met hun beste plaat na ‘’Is This It?’’ uit 2001.

Atoms for Peace – Amok (XL Recordings/V2) Atoms for Peace is het project rond onder meer Thom Yorke (Radiohead), Flea (Red Hot Chili Peppers) en Joey Waronker (drummer van Beck en R.E.M.). Deze experimentele afrorockindiefunkplaat zet je constant op het verkeerde, maar wel dansbare been.

John Grant – Pale Green Ghosts (Bella Union/PIAS) Na 10 jaar in The Czars te hebben gezeten vond John Grant het tijd voor een solocarrière.

Met zijn tweede album ‘’Pale Green Ghosts’’ wordt de luisteraar continu verrast: pianoballads worden afgewisseld met overstuurde electronicatracks. Beklijvend.

GETT MAGAZINE 1 029

GETTMAG 39

De Dordtse Horeca wenst je fijne Kerstdagen en een super goed 2014

Kom tijdens de feestdagen lekker eten en genieten in de Dordtse horeca, want voor elke smaak is er wel wat te vinden.

Zie de Smaken van Dordrecht op www.centrumdordrecht.nl

FOTOGRAFIE HUIB KOOYKER

Naam woont

Pissed

Melissa Monique Stive in Dordrecht

Leeftijd

24

Waarom Boos?

Omdat ze hier GEDWONGEN staat te poseren...

Ook boos? en wil je volgende keer in Gett? Meld je aan via info @gettmagazine.nl

GETTMAG 41

88 x 115 mm Meer weten over leuke winkels in Dordrecht?

Gett the ‘Dordrecht app’ in de appstore!

Khoken met Khotinsky Goede voornemens Heerlijk, het is weer weekend! Ik heb hard gewerkt en ik ben bovendien al ruim een week gezond bezig. Vandaag mag ik best even snel een klein patatje met een beetje mayonaise…

Met deze gedachte verdween het eerste goede voornemen van 2013 en binnen een maand was de rest van mijn voornemens ook als sneeuw voor de zon verdwenen. Allemaal de schuld van mijn zwakke vlees! Op de sportschool was het na de eerste paar weken al weer verdacht rustig en bovendien had ik geen tijd om alle goede voornemens uit te voeren.

Ik heb het veel te druk om gezond te leven! Starend naar de weegschaal droom ik dat ik hardloop over het eiland van Dordt… langs sloten, weilanden, knotwilgen, gakkende ganzen boven mijn hoofd en mijn blik op oneindig. Je kent dat wel, zo’n heerlijk gevoel als je niks anders aan je kop hebt dan lopen en je benen gaan vanzelf vooruit. Plotseling loop ik langs de velden van boer Frank. Allemaal heerlijke, eerlijke, verse groentes! Ik krijg er honger van en ter plekke een lumineus idee voor een lekker voedzaam recept voor een echte hardloopmaaltijd. Wat moet daar allemaal in, wat heeft mijn lichaam nodig? Natuurlijk koolhydraten… en het moet ook nog heel lekker zijn! Een goede koolhydraatloading kan er voor zorgen dat de voorraad glycogeen in de spieren maximaal wordt aangevuld. Dan heb je een rugzakje met extra energie om te gebruiken tijdens het lopen. Dan houd ik het zeker vol tot de finish. De koolhydraten zijn de benzine voor mijn motortje.

Heerlijke verse tagliatelle, niet te lang gekookt in licht zout water. Na het afgieten laat ik de pasta even dampen en voeg dan de verse pesto toe van rucola, pijnboompitten en gepofte knoflook uit de oven. Ik voeg als laatste wat grove peper toe en top het geheel af met verse rucola van boer Frank. Een beetje vers geraspte Parmezaanse kaas en wat snippers gedroogde ham maakt het geheel compleet.

Eenvoudig maar zooooo lekker!

Weet je wat? Zou ik met deze maaltijd de marathon kunnen lopen? Met mijn conditie? Oei…!

Het principe is simpel: de laatste dagen voor mijn megaloop in Rotterdam bouw ik de training af en eet ik een aantal heerlijke pasta’s. Een lekker koolhydraatrijk menu (dit is meer dan 7 gram koolhydraten per kg lichaamsgewicht). Mijn spieren slaan zo extra glycogeen op, en dan komt het vanzelf goed. Trainen wordt zo bijna een feest!

Yes, dit jaar ga ik hard… hard lopen! De marathon 2014 in Rotterdam… hoe lang hou ik mijn goede voornemen in 2014 vol? Volg mij op facebook/khotinsky

Dimitri

Te verkrijgen bij Khotinsky: TAGLIATELLE AGLIO € 14,- met gepofte knoflook, rucola en pijnboompitten. Tevens uit te breiden met: gedroogde ham

Dimitri Overbeeke – Chefkok – Khotinsky te Dordrecht

& Parmezaanse kaas.

GETT MAGAZINE 1 029

GETTMAG 43

Foto:fotograafniels.nl

ik maak gewoon muziek

TEKST ROXANNE SEBES PORTRETFOTOEGEBERTMANAGEMENT E.A.

EGBERT VAN DER GUGTEN Wereldwijd succes met een vleugje Hollandse nuchterheid “Ik ben geen snelle, toffe gast.”

GETTMAG 45

Werkt de een op zaterdag in de supermarkt, werkt Egbert die dagen in het buitenland. Hij vliegt ‘even’ op en neer naar Italië, Frankrijk of Tsjechië voor een optreden. Egbert ploft in een zitzak, pakt een handje kruidnootjes uit een schaal – ‘Sorry, ik kan er niet van afblijven’ – en neemt een slok thee. “Dit is Japanse, groene thee. Best lekker. Het smaakt anders dan hier.’’

De thee is een souvenir uit Japan, waar Egbert onlangs heeft opgetreden onder zijn artiestennaam EgbertLIVE. Roots Egbert’s roots liggen in Papendrecht. Daar brengt hij als kleine jongen heel wat uurtjes achter de computer door. “Ik had een kamer die volledig was geïsoleerd, zodat ik er muziek kon maken.’’ Voor zijn ouders was het een groot raadsel waar hij mee bezig was. Techno was niet bepaald het genre waar zij naar luisterden.

De muziek bleef voor Egbert een hobby. “Ik zat op de Lage Waard. Daarna volgde ik het Grafisch Lyceum in Rotterdam en werkte ik een half jaar voor reclamebureau in Papendrecht. Ik was toen al met muziek bezig, maar had nog nooit opgetreden.’’ Hij bezocht wel de nodige feestjes. “In Papendrecht was ik te vinden in café de Trap af en Tijdloos. Ik ging ook vaak naar Bibelot in Dordrecht.’’

In het tweede jaar van de Kunstacademie besluit hij zijn muziek online te zetten, om te peilen wat mensen ervan vinden. ”Ik kreeg meteen een reactie van Michel de Hey en Secret Cinema, twee grote DJ’s uit de technoscene. Ik dacht dat het een grap was. Ze wilden allebei mijn plaat uitbrengen. Uiteindelijk werd mijn plaat uitgegeven door Michel en gemixt door Secret Cinema.’’

Het balletje begint dan te rollen. De stap naar een succesvolle muziekcarrière is dichtbij. “Een stemmetje in me hoofd zei me wel eens dat ik moest kappen met school en muziek moest gaan maken. Dit doe ik voor jan lul, dacht ik, maar toch wilde ik mijn opleiding afmaken.’’ Toch proeft Egbert al van het artiestenbestaan en gaat ieder weekend van feest naar feest.

“Ik wilde de opleiding niet verpesten, maar wilde ook de optredens niet afzeggen. Dat was echt een heftige tijd.’’ Hij heeft er nu nog last van. “Ik heb nachtmerries van die tijd. Dan word ik zwetend wakker met het idee dat ik iets moet inleveren voor school.’’

Met vriendin Esther woont hij in Rotterdam. Ze steekt wat kaarsjes aan. ,”Ik maak af en toe een wandeling rond de plas hier vlakbij. Daar is het zo stil,’’ vertelt Egbert ondertussen. Hij wijst uit het raam. ”Vijf minuten fietsen en je zit in het bos. Echt superrelaxed.’’ De rust zoekt hij vooral op om de hectiek van het weekend te compenseren. ”Ik kan vrij anoniem de straat op. Dat is best fijn als ik een gare dag heb.’’

Een veel voorkomend probleem is het misverstand dat Egbert een DJ is. Hij is namelijk een live-artiest. ”Ik improviseer dus van te voren weet ik niet wat er gaat gebeuren.’’ Inmiddels heeft hij zo vaak opgetreden, dat hij weet wat het publiek wil. ,”De Italianen houden wel van een showtje. Ze vragen handtekeningen en willen met me op de foto. Daar ben ik een soort popstar. Een beetje interessantdoenerij.’’ Daar is Egbert niet van.

Nederland kent veel succesvolle artiesten, onder wie ’s werelds populairste DJ Hardwell, tiësto en Nicky Romero. Egbert houdt het bij ‘gewoon’ Egbert. “Ik kan me verschuilen achter een snelle, toffe Engelse naam.

Maar dat ben ik helemaal niet.’’ In Japan komt dat er niet heel vloeiend uit. “In het buitenland kunnen ze het niet altijd uitspreken, maar ik merk dat organisatoren in Nederland het bijvoorbeeld wel chill vinden als er iemand optreedt met een normale naam.’’

Ondanks zijn nuchterheid, kan Egbert niet onder gezonde spanning uit. ,”Ik heb nog altijd zenuwen voor een optreden. Soms heb ik het gevoel dat mensen best veel van mij verwachten. Ik kan niet alles waarmaken, er komt niet ineens vuurwerk uit de lucht vallen. Ik maak gewoon muziek.’’

Fans Toch schuilt er in de bescheiden Papendrechter een echte entertainer. Op een technofeest in Amsterdam is Egbert een van de hoofdacts. Dikke, witte letters doemen op. De muziek wordt steeds harder. Bij het hoogtepunt knalt de naam van het scherm: EgbertLIVE. “Laat je horen voor degene waar jullie allemaal voor gekomen zijn!’’ roept de host. Egbert spreidt zijn armen en steekt zijn handen in de lucht. Het publiek wordt uitzinnig. Een wit licht flitst door de zaal. Iedereen maakt foto’s of filmpjes. Af en toe neemt Egbert een trek van een sigaret. De feestbeesten hangen vooraan over de dranghekken en steken hun vuisten in de lucht.

Egbert kan een lach niet onderdrukken en feest mee.

Na anderhalf uur draaien, neemt hij afscheid van het publiek. Hij knalt nog een keer de muziek erin. Langzaamaan verzamelen wat jongens zich bij aan de zijkant van de DJ booth, waar Egbert optreedt. Hij ruimt netjes zijn spullen op en loopt dan de jongens tegen het lijf. ”Mogen we met je op de foto?’’ Egbert springt ertussen. De avond van de jongens kan niet meer stuk.

Ook Egbert is tevreden, vooral als hij zijn vriendin weer in de armen sluit. En daar genieten ze extra van, want binnenkort reist hij weer af naar Zuid-Afrika en Frankrijk.

“Ik zou graag een keer op Burning Man (VS) en het Rainbow Serpent Festival (Australië) willen staan. Ook hoop ik een tour in Amerika te kunnen doen, want daar heb ik nog nooit opgetreden.’’

GETTMAG 47

TEKST CHRISTIAAN DOOLAARD FOTOGRAFIE HUIB KOOYKER

Een gerstenatte droom De droom van elke man: een kelder vol met speciale bieren. Voor de Papendrechtse Geert-Jan Verschoor (44) is het werkelijkheid. Niet omdat hij zoveel drinkt, maar omdat hij ze zelf brouwt en verkoopt. ‘Van mijn bier moet je genieten’

Bier, heel veel bier. Geert-Jan Verschoors (44) opslag staat tot de nok toe vol met dozen gevuld met zijn eigen brouwsels. De verleiding lijkt groot om heel de dag door te blijven tanken, maar Geert-Jan kan zich inhouden. “Andere brouwers waarschuwden me daarvoor toen ik begon: hou het bij proeven. Blijkbaar zijn er brouwers die wel die fout maakten”, zegt de Papendrechtse brouwer lachend. “Maar ik zou dat sowieso niet doen. Het is niet goed voor je gezondheid en al helemaal niet voor je huwelijk.”

Gelukkig voor Geert-Jan zit het met zijn huwelijk wel goed. “Toen ik hieraan begon wist ik niet of het zou gaan lopen. Mijn vrouw zou, zeker de eerste jaren, de enige kostwinnaar worden. Gelukkig had ze er vertrouwen in.” Brouwerij de Heerlijkheid wordt ruim twee jaar geleden werkelijkheid als DuPont, het bedrijf waar Geert-Jan dan werkt, door de crisis noodgedwongen mensen moet ontslaan. Hij biedt zich vrijwillig aan en vertrekt met een oprotpremie die hij investeert in zijn brouwerij.

“De hele installatie moest ik nog kopen, ik had alleen kleine ketels om thuis te brouwen.”

‘typische recepten’ De keuze om een eigen brouwerij te beginnen is niet helemaal uit de lucht gegrepen. Vanaf zijn twintigste is hij thuis al bezig met bierbrouwen.

In de loop der jaren heeft hij zelfs prijzen gewonnen met zijn bieren, net als zijn oudere broer. “Hij is ermee begonnen. Bij mij thuis was het normaal, want alles werd zelf gemaakt. Voor ik bier ging brouwen maakte ik bijvoorbeeld al wijn met mijn vader.” Niet zo heel gek, als je bedenkt dat de familie Verschoor een kleine fruitboomgaard in de achtertuin had. Het is dan ook geen toeval dat hij uiteindelijk zijn bedrijf mag stallen bij Landwinkel de Fruitheerlijkheid in Papendrecht van Jan en Ester Korteland.

“Jan en Ester zijn vrienden van mijn broer en hebben een Landwinkel waarin ze de producten uit hun eigen boomgaard verkopen. Mijn ingrediënten komen daar voor een deel ook vandaan. De hop bijvoorbeeld, en in mijn Boezembier zit hun appelperensap.” Appelperensap in bier, je moet er maar opkomen. Geert-Jan zoekt altijd naar typische recepten. “Je hebt ongeveer honderd verschillende biersoorten die bepaalde eigenschappen hebben, van alcoholpercentage tot kleur. Ik probeer de grenzen van die soorten op te zoeken.” Daarom geeft hij zijn drie vaste bieren – Dijkbier, Steegtbier en Boezembier – niet de gebruikelijke naam van de soort. Naast zijn vaste bieren maakt hij om de zes weken een ander speciaal bier.

‘geen massaproductie’ Ook al zijn Geert-Jans bieren anders dan anderen, ze slaan aan. “Iedereen zei vroeger altijd dat ik mijn bieren moest verkopen, maar voor de rest had ik geen idee of er vraag naar was. Het is spannend om dan zo’n grote investering te doen.” Het pakt goed uit, in het begin is het brouwen op grotere schaal – 300 liter, ongeveer 900 flesjes per keer – nog wat wennen. “Vooral de eerste batch was spannend.

Gelukkig was die gelijk goed, ik moest alleen nog wat kleine dingen aan het recept veranderen. Tot nu toe verkoop ik alles wat ik maak.” Ondanks het succes zit uitbreiding er niet in, domweg omdat er geen ruimte is, maar ook omdat alles met de hand gaat. “En dat wil ik zo houden. Ik krijg nu hulp van vrijwilligers met het vullen van flesjes, de doppen erop zetten en de etiketten plakken. Dat gaat allemaal een voor een.” De bieren zijn alleen in Landwinkels en andere streekwinkels te koop. In de toekomst misschien ook in fusten voor de tap.

“Bijvoorbeeld voor cafés als De Tijd in Dordt.”

Het is de charme die Geert-Jan wil behouden.

Geen massaproductie voor hem. Ook geen massaconsumptie. “Ik ken mijn grenzen. En trouwens, daar heb je pils voor”, zegt hij onderwijzend. “Pils is een dorstlesser, van mijn bieren moet je genieten.”

GETTMAG 49

De winkelstraten van Dordrecht worden niet alleen gesierd door grijze joggingbroeken. Tussen het winkelend publiek spotten wij een enkeling die opvalt.

Volgens modeontwerpster Nada van Dalen (zie blz 64) lopen er weinig hippe mensen in Dordt rond.

Wij gingen toch op zoek!

TEKST SALWA VAN DER GAAG FOTOGRAFIE HUIB KOOYKER

STYLE

Naam: Esmee van ’t Hof Leeftijd: 23 Woonplaats: Dordrecht Werk: zoekende Hoe omschrijf jij jouw stijl?

Verschillend. Van stoer tot heel netjes.

Wat heb je aan en hoe duur was het?

1. Schoenen | Nike | € 135 2. Broek | Boetiekje | € 30 3. Sweater | Homies | € 20 4. Bontje | YAB | € 40 5. Leren jasje | Fashionchick | € 100 6. Tas | Michael Kors | € 350 7. Horloge | Michael Kors | € 250 8. Ring | WE | € 7,95 Hoeveel geef je per maand uit aan kleding? € 250.

Wat is je favoriete kledingwinkel in de Drechtsteden?

H&M, YAB en Vila.

Welke trend vind je echt belachelijk?

Ik hou niet zo van legerprint en opgeschoren haar vind ik vreselijk.

Wat is je favoriete trend?

Ik ben dol op leer en bontjes.

Wat is je beste aankoop voor deze winter?

Een bontsjaal van de Zara.

Wat staat er nog op je verlanglijstje?

Een mooie en warme winterjas.

GETTMAG 51

Naam: Angelique Matitaputty Leeftijd: 40 Woonplaats: Dordrecht Werk: Finance Consultant Hoe omschrijf jij jouw stijl?

Vrouwelijk stoer.

Wat heb je aan en hoe duur was het?

1. Laarzen | World Fashion Centre 2. Legging | World Fashion Centre 3. Jurkje | Zara | € 29,95 4. Leren jasje | SuperTrash | € 159 5. Tas | World Fashion Centre 6. Horloge | Guess | € 180 7. Ring | Buddha to Buddha | € 119 Hoeveel geef je per maand uit aan kleding? € 250.

Wat is je favoriete kledingwinkel in de Drechtsteden?

Envy Me in Ridderkerk.

Welke trend vind je echt belachelijk?

Ik vind neonkleuren niet zo mooi, maar daar heb ik ook de leeftijd niet voor.

Wat is je favoriete trend?

Leer gecombineerd met stof en bontjes.

Wat is je beste aankoop voor deze winter?

Basis blousejes en een kort leren jasje.

Wat staat er nog op je verlanglijstje?

Woolrich winterjas.

Naam: Timothy Kartiko Leeftijd: 21 Woonplaats: Dordrecht Studie: Fysiotherapie Hoe omschrijf jij jouw stijl?

Gemixt. Netjes en casual.

Wat heb je aan en hoe duur was het?

1. Schoenen | Maison Martin Margiela | € 300 2. Broek | H&M | € 30 3. Vest | River Island | € 30 4. Vest | H&M | € 30 5. Blousje | Pull&Bear | € 30 6. Shirt | River Island | € 20 Hoeveel geef je per maand uit aan kleding? € 100.

Wat is je favoriete kledingwinkel in de Drechtsteden?

H&M. Welke trend vind je echt belachelijk?

Aztec prints bij meisjes.

Wat is je favoriete trend?

Vans.

Wat is je beste aankoop voor deze winter?

De schoenen die ik nu aan heb.

En ze waren zelfs in de uitverkoop.

Wat staat er nog op je verlanglijstje?

Een winterjas.

GETTMAG 53

CREATIEVE STRATEGIE & CONCEPTONTWIKKELING Gett creative is een nieuw collectief van briljante jonge creatieven en een paar oude geniale rotten.

Een unieke synergie.

Voor ongekende resultaten in alle communicatievraagstukken.

Opdracht?

Heb ‘t lef...

06 25 15 65 20

facebook/gettmagazine

GETTMAG 55

houdt u van live muziek?

Kom dan eens op vrijdagavond of zondagmiddag naar de eend!

Zie programma: www.devreemdeeend.nl Bagijnhof 27 - Dordrecht T 078 631 66 78 - mail@devreemdeeend.nl

TEKST EN FOTOGRAFIE IEMKE BOUWMAN

Naam

Lucky

Daniel van Walsum

woont

in Dordrecht

Leeftijd Lengte

29 178

Opleiding Beroep

MBO binnenhuisadviseur en binnenvaart

kapitein binnenvaart

IK Een lieve leuke gezellige pannenkoekenbakker; dol op zijn vrienden en zij op hem; ondanks volle sociale agenda en werk, zeker ruimte voor een vriendin; heeft een hekel aan vieze handen; kan niet zonder Nutella; graaft graag vaargeulen in zijn tuin; als er geen feestje is, dan bouwt hij er zelf wel ĂŠĂŠn; vaak van huis door zijn werk; paar kilootjes teveel, maar gelukkig is er Sonja Bakker; is een perfectionist, waardoor er wel eens iets blijft liggen; heeft het goede voornemen om te gaan hard lopen, het liefst naar jou..

Jij Woont niet meer bij haar ouders, maar is lekker zelfstandig; heeft een eigen leven; zeurt niet; houdt van een feestje en gezelligheid; ziet er goed uit; rookt niet; zorgzaam; geen last van jaloezie of claimgedrag; easy; ondernemend

samen Spontaan, gezellig en stralend; maatjes; huisje bootje beestje en natuurlijk een dikke klik!

DATEN? Wil je daten met Daniel? Of wil je zelf in deze rubriek?

Mail dan naar: info@gettmagazine.nl - dan brengen wij je in contact met deze jonge God. GETTMAG 57

fotografie

MIGNON NUSTELING

Fotografie & make-up: Mignon Nusteling Chocolade gesponsored door ‘nJoy Chocolate Dordrecht Model: Eva Julia van Drimmelen Assistenten: Lotte Vis van Heemst & Sam van Griensven

GETTMAG59

GETTMAG 61

BaRT HaNKY

Er zit een luchtje aan…

Het horeca aanbod in Dordrecht is niet al te groot en de kwaliteit is ook niet in alle gelegenheden van een even hoog niveau. Ik neem normaal gesproken geen kijkje in de keuken maar op de toiletten heb ik helaas moeten constateren dat de hygiëne in de Dordtse horeca over het algemeen nogal te wensen over laat.

Bij de meeste kroegen en restaurants mag je van geluk spreken dat je niet tot je enkels in het water staat. Of dat je drie en een halve minuut je adem in moet houden om te voorkomen direct over je nek te gaan door de aanwezige oude zeik- en kaklucht.

Na tien uur ’s avonds je handen af kunnen drogen is een luxe want de papieren handdoekjes worden meestal tijdens de avond niet meer bijgevuld. Om maar niet te spreken over de luchtdrogers die behalve heel veel herrie verder alleen maar een hoop ergernis produceren. Hierdoor staat de ene helft van de toiletbezoekers zijn handen in je gezicht droog te wapperen, terwijl de andere helft het toilet verlaat zonder überhaupt de handen te wassen.

Helaas houden de ranzigheden hier niet op. Regelmatig word ik ook nog onaangenaam verrast door de aanwezigheid van vieze, dikke lange schaamharen op de rand van het urinoir. Het nut en het plezier van schaamhaar ontgaat mij al volledig, maar ik kan mij ook de behoefte niet voorstellen om deze vorm van lichaamsbeharing publiekelijk te delen. Ik vraag mij af of het hier een typisch mannen probleem betreft. Of zouden er ook genoeg vrouwen te vinden zijn die het schaamhaar weelderig laten tieren en zodoende na het uitkloppen van de vagijn wat toefjes haar op de bril achterlaten voor de volgende bezoeker?

Ik vind weinig dingen onsmakelijker dan geconfronteerd worden met andermans lichaamsbeharing en zou graag willen bepleiten het lichaamshaar kort en verzorgd te houden. Nu zijn er eenmaal mensen die meer prijs stellen op een lekker vachtje in de broek, maar wanneer je dan je eigen variatie op Movember houdt, hou dit dan vooral voor jezelf.

Afgezien van de persoonlijke hygiëne en gewoontes van de bezoekers is de toestand van de toiletten natuurlijk de taak van de eigenaar. Hierbij dan ook een dringende oproep aan de horeca uitbaters om wat meer aandacht te besteden aan het kleinste kamertje van de zaak.

Hou het kort en tot volgend jaar!

Bart

GETTMAG 63

‘Ik wil geen twee

de Chanel worden

S I N C E

’

TEKST SALWA VAN DER GAAG FOTOGRAFIE FRANK VAN HILTEN

GETTMAG 65

Toen Nada van Dalen zes jaar oud was, wist ze het al zeker.

Modeontwerper zou ze worden en nu 24 jaar later is niks minder waar.

Afgestudeerd aan de Willem de Kooning Academie, een prestigieuze modeprijs op haar naam en in februari aanwezig bij de Fashion Week in Parijs. ‘Het ontbreken van hippe mensen in Dordt heeft me inspiratie gegeven.’

Hoe omschrijf jij jouw stijl?

“Dat vind ik lastig. Ik gebruik veel invloeden van streetstyle, maar heb ook klassieke invloeden.

Ik werk graag met clichés en tover ze dan toch een beetje om. Zo is de bomberjas één van mijn favoriete items. Deze laat ik vaak terugkomen, maar dan bijvoorbeeld in het mintgroen. Zo haal ik de gevaarlijke context weg. White trash is ook een stijl die ik veel laat terug komen.”

Opgepikt terwijl je in Dordt opgroeide?

“Dordrecht heeft me zeker beïnvloed in mijn werk.

Het is een rare, maar mooie stad. Er loopt veel white trash rond. In Rotterdam heb je bijvoorbeeld veel meer hippe mensen. Toch denk ik dat het goed is dat ik niet in een ‘hippe’ omgeving ben opgegroeid. Je moet dat ook niet teveel in je werk willen trekken. Ik heb een haat/liefde verhouding met Dordt. Het ontbreken van hippe mensen heeft me inspiratie gegeven.”

Ik heb een haat/liefde verhouding met Dordt.

Waar haal je nog meer inspiratie vandaan?

“Eigenlijk overal vandaan. Kleding uit de jaren ’80, kunst, foto’s en straatbeeld. Er zijn ook modeontwerpers waar ik tegen op kijk. Niet per se om hun stijl, maar om het label wat zij op hebben gezet. Zo heeft Martin Margiela bijvoorbeeld alles gedaan. En ik vind het mooi dat Bernard Wilhelm authentiek blijft aan zijn werk.”

Heb jij dat over een paar jaar ook opgebouwd?

“Ik wil geen tweede Chanel worden. Ik hoop wel dat mijn label goed verkoopt natuurlijk, maar ik zal nooit zo groot worden. Daar is mijn stijl ook niet naar en ik wil wel trouw aan mezelf blijven. Ik geef elk jaar twee collecties uit en wil dit blijven doen. Daarmee wil ik naar het buitenland en ik ga in februari dan ook naar de Fashion Week in Parijs. Nederland is simpel qua stijl en het is dus lastiger om hier je kleding te verkopen.”

GETTMAG 67

In Dordrecht loopt veel white trash rond

Is Nederland over een paar jaar wel klaar voor een Nada van Dalen?

“Ik denk dat het wel groeit, maar nog steeds achter blijft als je het vergelijkt met andere landen. Er is een kleine groep mensen die wel voor mijn kleding gaat, maar dit zijn vaak jonge mensen met minder geld. Ik doe wel aan losse verkoop en ik verkoop in de winkel Roodkapje in Rotterdam.”

Wat vind je goed aan jezelf?

“Ik heb mijn opleiding aan de Willem de Kooning Academie goed afgerond en ben altijd gefocust geweest. Mijn aandacht ligt altijd op mijn kleding.

Ik denk dat ik wel een authentieke stijl heb die afwijkt van de mainstream. Het is belangrijk dat je jezelf blijft vernieuwen en kritisch blijft op je werk.

En vooral niet teveel concessies doen om je werk te kunnen verkopen.”

Hoe ziet je volgende collectie eruit?

“Mijn nieuwste collectie heet: ‘You want me to be shiny’. Ik krijg vaak het commentaar dat ik veel duistere dingen maak en dat ik eens wat vrolijke jurkjes moet maken. De naam van mijn collectie is daar een toespeling op. Of ik dan ook allemaal vrolijke jurkjes heb gemaakt? Nee. Ik ben een conceptuele modeontwerper. Het verhaal in de kleding vind ik belangrijk. Eigenlijk is het heel autobiografisch wat ik maak. Voor deze collectie heb ik veel glimmende stoffen gebruikt en de bomberjas komt weer terug. Op die vorm ben ik verliefd. Ook mijn naam Nada staat op de kleding, dat relativeert omdat het ‘niks’ betekent.”

GETTMAG 69

WWW.GLASWATER.NL

FOTOGRAFIE FREDERIKE SLIEKER

Kuiters Ongesnoerd Soms lijkt het of de Dordtse gemeentemannetjes baas willen zijn over een belangrijke stad. Net als honderden jaren geleden. Fijn dromen van een stad met flair en allure, een aansprekende stad. Het hart van de regio.

Een toeristenmagneet.

Er is zelfs een man aangesteld om kerstmarktcongressen te bezoeken waar hij verbouwereerde Duitsers en Oostenrijkers vertelt dat wij de grootste hebben. Prijs na prijs sleept de stad binnen en op ieder obligaat grootwinkelbedrijf wordt jacht gemaakt als ware het de verlosser van de binnenstad.

Saturns en Primarkfuiken. Langste winkelstraat, beste markt, festivalstad van het jaar, beste binnenstad nominatie. Het mag allemaal niet baten.

Toch komt het wel goed met Dordrecht. De contouren van een metropool beginnen zich zelfs al een beetje af te tekenen.

Het gedogen van tunnellopers op de fietspaden in de Krispijntunnel was de eerste onverwachte meesterzet. Levensgevaarlijk, maar een beetje metropool heeft zo z’n verkeersprobleempjes. Na een aarzelend begin is het succes daar. Tientallen tunnellopers melden zich dagelijks aan de tunnelpoort. Nog even en er wordt verzocht met minsten 1 doos op het hoofd en twee onder de arm de tunnel te betreden.

Deze meevaller valt echter in niet bij het succes van het stationsgebied.

Voetgangers, fietsers en scooters slalommen in alle richtingen door elkaar, auto’s staan relaxed te wachten op het fietspad. Alles mag, behalve je fiets neerzetten. Dit in zijn eenvoud geniale plan wordt verderop nog driemaal tot in de finesses uitgewerkt. De kruising Singel-Johan de Wittstraat is dusdanig heringericht dat doorrijden bij groen licht met de auto onmogelijk is. Vanaf het station komende auto’s die rechtsaf de Singel op willen moeten wachten op voetgangers en fietsers. Een eeuwig durende file is het gevolg, Spannender is het om met de fiets de Singel te verlaten richting Krispijntunnel. Langs de vanaf links voortrazende auto’s moet je ook vast het vervolgens van nogmaals links, rechts , voor en achter komende verkeer in de gaten houden. Onmogelijk natuurlijk, maar het houdt wel lekker op.

Onbetwist hoogtepunt is echter de kruising Visstraat/Sarisgang/Begijnhof /Achterom. Ook al is er niemand in de stad; daar wordt een sublieme schijn van druk gewekt. Automobilisten en voetgangers staren elkaar op een 25 meter breed zebrapad minutenlang in verwarring aan. Zelfs op maandag lijkt het vol. Heel knap.

Ik voel de volgende prijs al aankomen.

Peter Kuiters – Leerkracht – Dordtenaar in hart en lever

GETTMAG 71

poep aan

Inside

Prachtig Dordts woord: meuren. Het meurt hier...

de knikker ?

TEKST MARLIES VAN DER NEUT FOTOGRAFIE MANOEK HANTELMANN

Voorstraat, Dioni Schop “Als je het licht aandoet, gaat de radio aan. Heel leuk, maar vet irritant als je voetbal aan het kijken bent en onder de wedstrijd naar de wc moet. Luisteren naar wat er gebeurt is onmogelijk.

Daarom plas ik op dat soort momenten maar in het donker.”

GETTMAG 73

Voorstraat, Kenny van Veen: “Dit is onze directe verbinding met de onderwereld.”

“Als er iemand heeft zitten schijten dan moet de deur wel open omdat er geen ventilatie is.

Gevolg is dat het hele huis meurt.”

“De stank zit in de voegen, zo erg is het.”

Grotekerksbuurt, Felice Hanssen: “Het luikje in de wc geeft me een gezellig Efteling-gevoel. Het Hans en Grietje-gordijntje mocht dan ook niet ontbreken.”

“Ik vroeg me altijd af waar mijn zoon blijft als hij naar de wc gaat. Ik ben erachter gekomen dat hij de grote ruimte ook gebruikt om spelletjes te spelen.”

GETTMAG 75

Old

TEKST PEGGY MERISON/LAURIE DOOL FOTOGRAFIE LAURIE DOOL

José Ylstra De tachtig gloort en haar knieen doen het niet meer zo best. José Ylstra-Nicolaï opent de voordeur van haar huis en loopt ons voor de lange, lichte gang door die een ode vormt aan het verleden. Een galerij van zwart-wit foto’s waarop man en kinderen, vrienden en mooie momenten zijn vastgelegd.

We bemerken het contrast want ouder worden valt zichtbaar niet mee en wat voorbij is komt nooit meer terug.

Des te meer is er te vertellen over die roerige jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw toen het ook in Dordt rommelde… José was meer dan een halve eeuw de levensgezel van Bouke Ylstra, de bekende Dordtse kunstenaar die in 2009 overleed. Dit koppel was jarenlang de stuwende kracht bij allerlei protestacties in Dordrecht. Opkomen voor het milieu, actie voeren tegen verspilling, meer aandacht voor wonen en speelplaatsen in de binnenstad. Daarnaast was José was één van die trotse vrouwen die zich met hart en ziel inzette voor de vrouwenemancipatie.

GETTMAG 77

Pictura “Bouke en ik ontmoetten elkaar in de jaren vijftig in Pictura. Dat was toen al een verzamelplaats voor kunstenaars. Ik zat op de Rietveldacademie in Amsterdam maar van tekenen kwam weinig terecht. We trouwden en kregen al snel 3 kinderen.

Maar van een traditioneel gezinsleven was geen sprake. Bouke en ik gaven in die beginjaren aan huis creatieve lessen aan kinderen, dit was onze manier om geld te verdienen. In die tijd zocht je als jongere je eigen weg om geld te verdienen, nu is alles geregeld.”

Kraken “Wij zwengelden acties aan. We waren tegen de verpaupering van de binnenstad en tegen de stedelijke renovaties die niet ten goede kwamen aan jonge mensen en gezinnen die een betaalbare woning nodig hadden. Toen begon het kraken van leegstaande panden al. En wat is er veel gesloopt in die tijd: het Oranjehotel, het oude postkantoor en de huizen aan de oude Spuiboulevard: allemaal markante gebouwen die zijn verdwenen. We vochten ervoor dat de politiek naar de mensen luisterden en dat de stad weer voor ons was. Vanaf die tijd zijn mensen steeds mondiger geworden.”

Actie!

“Actievoeren was onze manier om aandacht te vragen voor leefbaarheid in de stad. Het was er vies, overal lag straatvuil. De plannen voor een grote verkeersader -dwars door de stad- hebben we iets kunnen terugbrengen.

Maar de nieuw ingerichte Spuiboulevard was al een feit. Er was een vaste groep actievoerders in Dordt waar wij ook bij hoorden. Die protestacties waren vaak ludiek. Zoals de begrafenisstoet waarmee we het milieu ten grave droegen.

Kameraadschap was echt wel iets van die tijd. We vormden een hechte club van jonge mensen die progressief dachten en hun eigen boontjes dopten.”

Flower Power “Het was een levendige tijd, de Hippietijd.

Op een reis met Bouke in de jaren zestig door Mexico zag ik prachtige papieren bloemen. Die heb ik toen meegenomen naar Nederland en verkocht aan de Bijenkorf. Ik heb ze jarenlang zelf gemaakt en verkocht, in een kraam tijdens de vele festivals. Bouke deed de lichtshows bij de Zipps: je weet wel met vloeistofdia’s. We waren overal bij, vaak achter de coulissen.”

De Kar “Voor kleding of uitgaan moest je al snel naar Rotterdam, bijvoorbeeld naar De Wiek om te dansen. Hoewel, wij hadden hier natuurlijk wel de Jazzsoos en De Meierijsche Kar (politiek café), vlakbij de pont naar Papendrecht. Om te flipperen…

In de zeventiger jaren hebben we de Filmliga opgericht: een verre voorloper van Cinode waar alternatieve films werden vertoond. Ik kom tegenwoordig weleens in de Movies. En ik ben blij met de komst van het Energiehuis. Dat blaast Dordrecht weer nieuw leven in.”

Baas in eigen buik “Dolle Mina’s had je ook hier in begin jaren zeventig. Het ging de vrouwenbeweging erom dat we uit ons isolement als vrouw kwamen, zelfstandig leerden te zijn, eigen keuzes durfden te maken en carriere konden maken. De landelijke groepering die vanuit Amsterdam werd geleid had een flinke aanhang in Dordrecht. Er werden originele acties verzonnen waaraan we meededen. Vooral voor de legalisering van abortus hebben we hard gestreden. We liepen mee met demonstraties en gingen langs de deuren om handtekeningen op te halen. Maar de wet die er uiteindelijk kwam, was ons toch niet goed genoeg: de vrouw kon nog altijd niet zelf beslissen.”

Vrouwenhuis “We hebben in die periode een pand in de Gravenstraat gekraakt om te gebruiken als Vrouwenhuis. Een laagdrempelig trefpunt voor vrouwen. Het werd ook bezocht door een grote groep Turkse vrouwen die in Dordrecht woonden. Er kwamen immers geen mannen. Zelfs Bouke werd weggestuurd als hij een klusje kwam doen. Later kregen we subsidie en mochten we het pand van de gemeente laten opknappen. Jarenlang heeft het Vrouwenhuis dienst gedaan. Nu bestaat het niet meer. Maar het heeft zijn nut gehad.”

Jeugd van nu “Ik denk dat weinig jonge vrouwen beseffen dat waar we toen voor hebben geknokt, de maatschappij blijvend heeft veranderd. Blijven werken na je trouwen en het moederschap combineren met een baan, dat lijkt nu zo gewoon maar het was in onze jeugd een schande. Toen mijn kleinzoon op de middelbare school zat, kwam hij een keer met zijn schoolboek voor maatschappijleer naar me toe en wees een artikel over de Dolle Mina’s aan. ‘Kijk’ zei hij: ‘nu snap ik waarom je dat allemaal hebt gedaan.’ Opeens zag hij dat in, was trots op me, en wat deed me dát goed!”

Protest tegen milieuvervuiling: de rouwstoet bij de Krispijnsetunnel

GETTMAG 79

Music

If we go down,

FOTO: Just Justa

TEKST TED VAN AANHOLT

we will go together! met Tim Vantol en Sjors van Reeuwijk

GETTMAG 81

FOTO: Svenja Klemp

Net als altijd stonden er dit jaar weer veel Dordtenaren op Lowlands. Voor het podium natuurlijk, maar deze keer ook erop: gitarist Sjors van Reeuwijk. Hij speelde voor het eerst mee in de nieuwe band van Tim Vantol, een Hoofddorpse punkrocktroubadour die met zijn fantastisch rauwe stem doet denken aan Brian Fellon van The Gaslight Anthem, Chuck Ragan en Frank Turner. In 2012 heeft Tim 45 dagen onafgebroken getourd, van Zweden tot Portugal en van festival tot kroeg. Op dit moment zitten hij en zijn band midden in een tour door Nederland, en Gett mocht hem en Sjors even het hemd van het lijf vragen.

Hoe kennen jullie elkaar?

Tim: “Ik probeer elk jaar een tour met een hele band erbij te doen. Toen dat dit voorjaar een groot succes bleek, dacht ik: ‘Hier moet ik meer mee gaan doen’. Het lastige was dat mijn bands altijd uit muzikanten uit heel Europa bestonden, en dat is niet ideaal als je een vaste bezetting wil. Daarom ging ik op zoek naar Nederlandse bandleden, waarbij mijn concertboeker met Sjors kwam. Sjors was eerst een beetje terughoudend, hij wist niet of hij wel goed genoeg was. Maar ik zei: ‘Sjors, wil je het? Ja? Gewoon doen dan.’ En inmiddels zijn we in heel korte tijd ontzettend goeie vrienden geworden.”

Sjors: “Drie jaar geleden heb ik Tim voor het eerst ontmoet. Hij speelde toen met Chuck Ragan in de Effenaar, waar ik DJ was. Na dat optreden hebben we elkaar gesproken en heb ik zelfs zijn eerste CD gekocht, nog met het originele artwork. Later trof ik hem nog een keer in Paradiso, toen ik daar als roadie en gitaartechnicus werkte voor John Coffey (dé punk rock ’n roll band van Nederland, red.), maar verder kenden we elkaar niet.”

Jullie eerste clubshow met nieuwe bezetting was in het Dordtse Dolhuis. Tim, heb jij hier vaker gespeeld?

Tim: “Nee, nog nooit.”

Hoe was het?

Tim: “Ik vond het Dolhuis supervet. Het gebouw is mooi, de zaal is qua grootte precies goed en het optreden zelf was ook echt leuk. Ik was al blij geweest met twintig man, maar stond echt te kijken van het aantal bezoekers. We begonnen toen net met Nederlandse shows in deze bezetting, dus het was echt een leuke verassing.”

En hoe was het voor jou Sjors, om in Dordrecht voor thuispubliek te spelen?

Sjors: “Shows als deze, voor vrienden en familie, leveren voor mij meer spanning op dan bijvoorbeeld Lowlands. Dat klinkt heel raar, maar als ik voor bekenden moet spelen dan ligt de lat toch hoger.

Mensen die je kennen, durven een stuk kritischer te zijn dan onbekend publiek. Toch is in je thuisstad spelen ook wel heel gaaf, want als je het goed doet, krijg je het publiek vaak makkelijk mee.”

Wat is jullie grootste inspiratiebron?

Tim: “Dat kan er maar eentje zijn voor mij: Chuck Ragan. Ik heb hem zien spelen in Waterfront, Rotterdam en toen had ik zoiets van: ‘Ja, dit is wat ik ook wil doen, gewoon, een akoestische gitaar en gaan’. En als ik voor Sjors mag spreken, dan zijn het Nick en Simon hahaha.”

Sjors: “Mijn grootste inspiratiebron is de band BoySetsFire. Die zag ik in 2003 op Lowlands en die gasten stonden daar gewoon lekker muziek te maken. In die tijd was ik erg politiek bewust. Ik ging echt voor een betere wereld enzo en BoySetsFire was het schoolvoorbeeld van links ouwehoeren.

Communistisch, met z’n allen, dat sprak me heel erg aan.”

Tim, wat heeft Sjors wat andere gitaristen niet hebben?

Tim: “Voor Sjors is het niet zomaar ‘Ik speel gitaar en dat is het’, maar hij is echt behulpzaam en dat is in het muzikantenwereldje best bijzonder. Veel muzikanten hebben zoiets van ‘Iemand anders doet het wel, dus ik hoef het niet te doen’. Ik ben ontzettend blij met Sjors’ input en zijn enthousiasme om het met elkaar te doen. Hij is echt gemotiveerd, helpt veel en denkt gewoon goed na.”

En als laatste, voor Sjors: John Coffey of Tim van Tol? Sjors: “Het is bijna een onmogelijke keuze, maar als ik heel eerlijk ben, dan ben ik gitarist en zal ik dus altijd voor het podium kiezen. Als ik bij een optreden van John Coffey sta, dan heb ik stiekem toch altijd zin om de gitaar van één van de gitaristen te pakken om te gaan spelen. Met Tim heb ik de kans om dat te doen. Als John Coffey in een uitverkocht Paradiso staat en Tim op dezelfde dag in Iduna in Drachten, dan ga ik met Tim mee.”

Tim zijn laatste album ‘If we go down, we will go together!’ is verkrijgbaar op CD en vinyl. Wil je weten waar en wanneer hij optreedt? Check www.timvantol.com.

GETTMAG 83

Deze pagina wordt door Gett magazine gratis ter beschikking gesteld aan goede doelen en maatschappelijke organisaties in de Drechtsteden.

Miss Urania analyseert en becommentarieert de wondere wereld der seks en erotiek en beklaagt zich deze keer over de zogenaamde sekscrimineel

Seks. Heerlijk om over te praten en filosoferen.

Daarbij; it sells. Buiten de porno sites draaien ook de media tegenwoordig overuren, zij het dat die laatsten je niet op druiperige cum shots en dergelijke trakteren, maar op wetenschappelijk verantwoorde porn.

En eerlijk is eerlijk; er komen verrassend interessante zaken boven water bij onze zogenaamde kwaliteitskranten. Van prikkelende informatie over mannen met grote ballen in de Volkskrant tot één of ander samenwerkingsverband van het Parool met primatoloog Jan van Hooff die colleges geeft over o.a. het evolutionair nut van tongzoenen. Nut of niet; ik ervaar zoenen als erg opwindend. Toch is de ene French Kiss de andere niet. Helaas tref je soms de Badr Hari’s onder de kussers aan op je pad, of anders gezegd; losgeslagen tongworstelaars. En dat geldt ook voor seks. Niet iedereen verstaat de kunst van het beminnen.

Gaat het programma Spuiten en slikken van BNN these days veelal over de ego’s van de presentatoren zelf, gelukkig heeft RTL Late Night daar met mijn ‘partner in crime’; Goedele Liekens, een leuke aanvulling op. Niet zo lang geleden besprak zij een onderzoek uitgevoerd door Durex, waarin naar voren kwam dat veel mannen nog steeds niet schijnen te weten waar de erogene zones van de vrouw zich bevinden. “Wat? Ga weg”, roep je natuurlijk ongelovig uit. “This is 2013!” Maar ook de tafelheren van presentator Umberto Tan schuifelden onrustig op hun stoelen toen Goedele hen er naar vroeg. De man aan tafel met de grootste mond en overal het algemeen niet verlegen om ferme en stoere uitspraken; Peter R. de Vries, wilde er zelfs helemaal niets over zeggen.

Dat is minstens opmerkelijk te noemen. Was hij bang dat hij door de mand zou vallen en dat uit zou komen dat hij niet alleen misdaadverslaggever is maar stiekem zelf ook een crimineel blijkt te zijn, ofwel een sekscrimineel?

Een sekscrimineel is iemand die als het ware de vrouw berooft van haar lusten door werkelijk niet te (willen) weten wat een vrouw lekker vindt. Zo’n man die gewoon op een vrouw gaat liggen pompen totdat hij klaar is. En al weet ik dat natuurlijk niet met zekerheid van de a-seksueel ogende De Vries, ik heb zelf in ieder geval ook wel eens ervaren dat zulke criminelen bestaan. In het Volkskrant Magazine van 30 november 2013, staat hiervan in de rubriek ‘wat zou u doen’ wel een heel bijzonder voorbeeld. Een vrouw beschrijft daarin haar dilemma over het feit dat haar man tot drie keer toe seks met haar had terwijl ze sliep (ofwel slapende hield). Dat geloof je toch niet? Hoe lekker kan dat zijn voor die man?

Kijk, en daarom pleit ik voor dr. Corrie die kinderen van groep 7 en 8 van de basisschool via het SchoolTV Weekjournaal seksuele voorlichting geeft. Dat heeft al voor aardig wat commotie gezorgd omdat sommige ouders vinden dat seksuele voorlichting niet op school thuishoort. Bovendien vinden zij dr. Corrie volstrekt ongepast, aldus www.ouders.nl. Ik citeer; ‘Té expliciet, niet neutraal genoeg, te technisch’. Ik zeg; “vooral doorgaan”. Zoals gezegd is niets leuker dan praten over seks, en als het even meezit, wordt het uitvoeren ervan voor iedereen nog beter!

Vind je het allemaal erg ver gezocht of wil je iets anders delen?

Laat het weten @missurania1 #sekscrimineel

GETT MAGAZINE 1 085 029 FOTO TIM LEGUIJT

GETTMAG 85

Een baan aangeboden krijgen door Herman den Blijker. En deze dan vervolgens afwijzen. Dat kan niet iedereen hem na vertellen. Papendrechter Bart Ponte haalde de finale van het RTL-programma The Taste. ‘Het heeft misschien niet mijn leven veranderd, maar er wilde laatst wel een meisje met me op de foto.’

“Het was een wereldervaring om mee te doen aan The Taste. Het heeft me veel zelfvertrouwen gegeven. Ik twijfelde aan mijn eigen capaciteiten. Dat was mijn grootste issue,” zegt Bart.

Terwijl hij dit zegt, rent hij door de keuken. Het is moeilijk om hem hieruit te krijgen. Het klaslokaal heeft hij na zeven jaar met plezier omgeruild voor dit vertrek en hij is er dan ook niet weg te slaan. “Ik gaf les in het speciaal onderwijs, maar ben altijd bezig geweest met eten. Ik heb vroeger de koksschool gedaan en heb in veel restaurants gewerkt. Toen ik kinderen kreeg, ben ik les gaan geven. Dit programma heeft me toch weer aan het koken gezet.”

Nuchter Barts huidige werkplek is het Zwijndrechtse eetcafé Florizz. Daar heeft eigenaar Paul de Jong sinds kort de borden zien veranderen.

Van spareribs met friet naar tartaar van jack makreel met tapenade van opperdoes aardappel. Dat hij deze gerechten ook zou mogen serveren in het restaurant van the man himself, Herman den Blijker, laat de nuchtere Bart aan zich voorbij gaan. “Ik vind het een groot compliment en het is natuurlijk super als Herman den Blijker je dat tijdens de auditieronde al aanbiedt, maar het is voor mij te massaal,” vertelt Bart.

Hij zal onze regio dan ook niet snel verlaten.

Klein maar fijn en oost west thuis best denkt Bart. “Mijn ultieme droom is toch wel om een eigen restaurant te openen. Dit wil ik dan het liefst in Papendrecht doen, maar Dordrecht is ook een optie. Dit laatste omdat Dordrecht opkomend is op culinair gebied. Ik ben 35 jaar dus wil dit wel vrij snel proberen te realiseren.

Het is wel fijn om nog een paar jonge jaren te hebben voor het harde werk.”

TEKST SALWA VAN DER GAAG FOTOGRAFIE FRANK VAN HILTEN

Handtekening Voorlopig werkt hij nog bij Florizz waar meisjes hem om zijn handtekening vragen.

“Dit programma was echt een levenservaring.

Of het mijn leven dan ook echt veranderd heeft, weet ik niet. Ik had het eigenlijk heftiger verwacht. Wel krijg ik natuurlijk heel veel reacties van mensen uit mijn omgeving en er wilde laatst een meisje met me op de foto. Dat was wel leuk,” grinnikt hij.

Vrouwlief en kids zijn trots op de nu beroemde Bart. “Vooral de kinderen vinden het heel gaaf.

Ze zijn 9 en 7 dus zitten elke dag voor de televisie,” grapt Bart. En als je hem vraagt hoe die televisie-ervaring dan precies was, antwoordt hij vooral met: warm. “Het programma werd in de zomer opgenomen en dan stond je een paar uur te knallen onder al die camera’s en lampen dus dat was best pittig. Het is leuk dat je een band krijgt met de cameracrew. Ik was team Herman en je merkte dat ze me daarom wel steunden en eigenlijk wilden dat ik zou winnen.”

Dat is hem nét niet gelukt, maar bij Florizz serveren ze nu ten minste wel Wagyu sucade met eendenlever.

Dordrecht is opkomend op culinair gebied GETTMAG 87

design thinking FOTOGRAFIE FREDERIKE SLIEKER

PS Dit is een van de 330 verhalen van mijn blog http://zenoemenhetdesign thinking.wordpress.com.

Toen ik zaterdag 26 januari 2013 om 4.54 wakker werd met het idee ‘ik ga een boek schrijven’ en de woorden ‘een’ en ‘boek’ schrapte, ben ik uit bed gestapt en gaan schrijven.

Die zaterdagochtend publiceerde ik om 7.02 mijn eerste blogpost. Het idee om een jaar lang, elke dag te schrijven over Design Thinking was geboren. Verhalen over empathie, creativiteit en prototyping. Ik ben Cor Noltee.

Ik geloof dat het beter kan.

Ik ben een Design Thinker.

Download alle verhalen GRATIS op http://www.slideshare.net/ cornoltee/zenoemenhetdesignthinking

Het is weer De Dure Decembermaand en het schijnt nog steeds crisis te zijn.

Of praten we die elkaar gewoon aan. Het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk.

Er zijn volgens mij mensen op deze aardkloot die meer recht van spreken hebben wat betreft een crisis. Maar ja, veel mensen moeten nu eenmaal wat te zeiken hebben. Met name mensen die zelf weinig positiefs bijdrage aan deze wereld… ….en zichzelf.

Gelukkig zijn jullie dat niet. Dat ‘soort’ leest GETT niet. Toch wil ik iets doen voor die mensen. Een positieve actie. An act of kindness. Ik kwam er op toen ik het filmpje van Paul Bloom zag op TED.com. Eén stukje uit dat filmpje viel me bijzonder op. Het ging over wijn. Onderzoek wijst keer op keer uit dat als mensen wijn drinken uit een hele dure fles ze deze wijn lekkerder vinden dan wijn uit een goedkope fles. Ook als er in die dure fles een hele goedkope wijn zit. Ze zeggen het niet alleen. Nee ze VINDEN hem echt lekkerder. Als je gelooft dat het dure wijn is dan vind je hem ook lekkerder. Ze hebben dit getest in een FMRI scanner en zagen dat de gebieden in de hersenen die aangeven of iemand geniet oplichtten als een kerstmisboom als ze hele goedkope wijn kregen uit een hele dure fles.

Midden in De Dure Decembermaand en die azijn pissende collega tegenover je, is het tijd voor actie. Een wijnactie. Een goedkope, waardevolle wijnactie.

Stap 1.

Je koopt een heeeeeeele goedkope fles wijn met schroefdop.

Nee NOG goedkoper.

Stap 2.

Zondagochtend om een uur of tien ga je naar een glasbak in een dure buurt en wacht je tot er een geblondeerde, gebotoxde, silicone bejaarde uit een Porsche Cayenne stapt.

Stap 3.

Je vraagt of je haar duurste fles wijn met schroefdop mag hebben. Voordat ze hem in de glasbak gooit. Let op de schroefdop. Voel je je echt heel ongemakkelijk zeg dan dat je zoontje dure flessen spaart.

Stap 4.

Je schenkt thuis de goedkope wijn in de dure fles. Schroefdop erop.

Niet vergeten. Goedkope wijn vlekt net zo erg als dure.

Stap 5.

Doe hem in een wijnkistje.

Geef in December.

Glimlach in December.

Geniet in December.

Cor Noltee - Design Thinker

GETT IT? GETT MAGAZINE 1 029

GETTMAG 89

Dordts finest:

TEKST CHRISTIAAN DOOLAARD FOTOGRAFIE FRANK VAN HILTEN

Sha jen

Vuilnisman én een van Nederlands beste skateboarders. Dordtenaar Shajen Willems (25) skate internationale wedstrijden, maar verdient er bijna geen cent mee. Dagelijks rolt hij op z’n board door Dordt. “Zonder skateboard zou ik kapot gaan.”

Wil lems GETTMAG 91

“Er gebeuren rare dingen hier”, zegt Shajen Willems met een grijns op z’n gezicht. Hij staat op zijn homeground: het skatepark onder de Stadsbrug, de brug die beter bekend staat als de Zwijndrechtse brug voor Dordtenaren en als de Dordtse brug voor Zwijndrechters. “Vorige zomer was een van de gasten zo slim om de politie uit te dagen. Hij kreeg gelijk pepperspray in z’n gezicht en voor we het wisten, stond de politie iedereen tegen de grond te knuppelen.” Ondanks dit opstootje, is Shajen blij met hoe agenten omgaan met de groep skaters.

“Er wordt veel gedoogd, zal ik maar zeggen.” Weer eens grijns. “Voor een jointje of een biertje zullen ze ons niet aanhouden. Als je in Rotterdam al met een biertje zit, krijg je gelijk een boete. Gelukkig gebeurt dat hier niet, want dit is onze stamkroeg.”

Een kroeg, de vergelijking is niet zo gek. Verspreid over het skatepark liggen lege bierflesjes en peuken. “Nu lijkt het net alsof dit een rare plek is, maar het is juist geweldig hier.” Shajen is er al als 13-jarig ventje te vinden. “Een vriend van me kreeg een skateboard. Bijna gelijk daarna had ik er ook

een. We reden gewoon een beetje rondjes door de buurt, totdat we een andere jongen trucjes zagen doen.” Shajen is verkocht. Zeker als hij het skatepark ontdekt, het wordt zijn tweede thuis. Tussen alle andere skateboarders moddert hij wat aan. Een van die andere boarders is Zev van Sluysdam. Hij herkent meteen het talent van Shajen. “Ik had toen echt een vergaard board. Zev kwam naar me toe en zei dat hij wel een betere voor me had.”

Het blijft niet bij liefdadigheid. Zev neemt Shajen onder zijn hoede. “Hij heeft mij alle basisdingen geleerd.” Mede door hem groeit Shajen uit tot een van Nederlands beste skateboarders. Nu, meer dan een decennium later, heeft Zev zijn eigen skatewinkel – Fier, aan de Vriesestraat – en rijdt Shajen voor hem. Al zijn benodigde spullen krijgt hij via sponsors als Fier. Leuk, die gratis meuk, zeker als je net als Shajen elke twee weken een board verslijt.

Goed geld verdienen lukt alleen nog niet, ook al wint hij flink wat prijzen. “Ik werk nu tijdelijk als vuilnisman en ben op zoek naar ander werk, maar het is mijn doel om van het skaten te kunnen leven.

Maar dan moet ik grote sponsors hebben.”

TEKST ROXANNE SEBES FOTOGRAFIE FRANK VAN HILTEN/PARMESAN

GETTMAG 93

Misschien gaat die droom nog uitkomen, hoewel hij bij een grote wedstrijd in Los Angeles een sponsorcontract bij het grote merk Element misloopt. “Maar ik heb daar wel connecties met ze gemaakt. Ik ben bezig met een videopart, een soort promotiefilmpje van mezelf. Als die af is, moet ik die naar ze opsturen en dan zouden ze kijken of ze wat met me willen.” Toch weet hij dat het moeilijk is om zo’n grote sponsor binnen te slepen. “Het niveau in Amerika ligt zo ongelofelijk hoog. Het is daar ook echt ideaal om te skateboarden. Altijd zon, geen rare stoeptegels of kinderkoppen zoals in Dordt.”

Toch skate hij in Dordrecht nog het meest.

“Het blijft leuk om nieuwe plekken op straat te ontdekken waar je trucs kan doen.” Als je googlet op Shajen Willems krijg je tientallen filmpjes te zien – overigens bijna allemaal gefilmd door Zev –, waarop hij zomaar ergens van een metershoge trap vliegt, of over een reling glijdt. “Zulke plekken zijn er niet heel veel in Dordt. Voor het station kan je tegenwoordig wel wat leuke dingen doen en bij Khotinsky is een toffe trap.” Bij zulke bizarre stunts horen bizarre blessures. Gek genoeg heeft Shajen nog

nooit wat gebroken. Sterke botten zijn geen overbodige luxe. “M’n enkels zijn alleen niet zo sterk. M’n enkelbanden zijn al vaak gescheurd.”

Shajen wijst naar de rand van het skatepark. “Ik wilde daar landen, maar dat ging niet helemaal lekker. M’n enkel klapte helemaal dubbel. Op dat moment dacht ik gelijk: laat het alsjeblieft niet dik worden. De pijn voelde ik niet eens.

Maar het werd meteen een dik ei, toen wist ik dat het niet goed was.”

Blessures hebben Shajen nog nooit in de weg gestaan om aan wedstrijden mee te doen. Maar voor hem maakt het niet uit of hij een wedstrijd mist of gewoon een potje skateboarden onder de brug. “Als ik hier ben en niet in staat ben om mee te doen heb ik al het gevoel dat ik iets belangrijks mis.” Het is veel meer dan een hobby voor hem. “Skateboarden betekent alles voor me, het is mijn leven. Zonder zou ik kapot gaan.

Steeds weer nieuwe trucs proberen, m’n grenzen verleggen. Het geeft me gewoon een kick.”

Shajen valt stil. Op dat moment komt er een jongen het skatepark op fietsen. “Kijk, dat is een goeie. Die skate sinds kort ook voor Fier, hij is pas 16 jaar. Die nieuwe generatie kan echt alles. Dat is het mooie aan skateboarden, elke generatie wordt weer beter dan de vorige. En ik ben nu een beetje voor die jonkies wat Zev voor mij was.” Shajen kijkt even naar de jonge skater en lacht. “Vroeger was ik echt een vervelend mannetje, ik moest iedereen treiteren, overal aanwezig zijn. Het skateboarden heeft me rustig gemaakt.”

GETTMAG 95

Net op tijd voor de kerst zijn de jongens weer terug in hun huis in Dordrecht. Het zag er even naar uit dat ze dit feest in warmere temperaturen door zouden brengen.

In juni vertrokken de broers naar Angola om hun geboortebewijzen te bemachtigen, maar dit liep totaal anders dan gepland. “Je denkt niet dat dit je ooit overkomt totdat je er midden in zit,” zegt Lucas. “Mijn broer en ik willen graag Nederlandse paspoorten. We wonen al dertien jaar in Nederland, maar hebben nog steeds verblijfsvergunningen. Zonder paspoort ben je eigenlijk niemand. Mijn oom vertelde me dat we naar Angola moesten gaan om onze geboortebewijzen te halen.

We hadden nooit moeten luisteren.”

Verdriet

opgelucht en gerust. Aan de andere kant is het ook raar na zo lang weg geweest te zijn. Ik heb het gevoel dat ik helemaal opnieuw moet beginnen. Daarom is het fijn dat 2014 eraan komt. Dan kan ik 2013 achter me laten, dat was een kutjaar als ik het zo mag zeggen. Ik waardeer Nederland nu nog veel meer. Toen ik daar was miste ik natuurlijk mijn vrienden en naasten. Maar ook de kleine dingen. Ik miste het om de bus te pakken en de supermarkt in te lopen,” vertelt Lucas.

Dat de missie van de trip uiteindelijk niet is volbracht, maakt Lucas niet uit. “Achteraf gezien hadden we het ook via de Immigratie- en Naturalisatiedienst in Nederland kunnen regelen. We hadden nooit naar mijn oom moeten luisteren, maar het is behalve mijn broer mijn enige familielid en daar vertrouw je op.”

TEKST GEREED

Bij aankomst gaat het al snel mis. Juist omdat zij geen paspoort en geboortewijs hebben, zijn ze ongewenst in Luanda, de hoofdstad van Angola. “Er is veel corruptie en het lukte ons niet om onze geboortebewijzen te krijgen omdat we informatie van onze ouders nodig hadden,” zegt Lucas. Toen Lucas 9 jaar oud was, moest hij samen met zijn twee jaar jongere broertje vluchten door de burgeroorlog om te voorkomen dat zij kindsoldaten zouden worden. Van hun ouders hebben ze nooit meer iets gehoord en ze weten nog steeds niet zeker of zij nog leven.

“Eén ding wat duidelijk geworden is tijdens deze reis is dat mijn broer de enige naaste is die ik heb. We hebben iets meer duidelijkheid gekregen over onze ouders. Ze zijn waarschijnlijk overleden of echt niet te vinden. Ergens had ik al zo’n gevoel en ik was niet vol verwachting om mijn ouders weer te zien. Dat verdriet en die teleurstelling heb ik al jaren geleden achter me gelaten. Maar als iemand je echt vertelt dat ze er niet meer zijn, is dat toch wel schrikken.”

Kutjaar

De rest van de tijd houdt Lucas zijn emoties zoveel mogelijk binnen. Dat zijn leven in Afrika een hel was, geeft hij toe en dat je niet in zijn schoenen wilde staan ook. Vooral nu hij weer veilig terug is in Nederland geeft hij toe hoe opgelucht hij is. “Ik kan niet uitleggen hoe veel gevoelens daarbij komen kijken. Ik ben blij,

Dat Lucas wél veel vrienden heeft, wordt duidelijk als je zijn Facebookpagina bekijkt. Honderden likes en ‘ Welkom Thuis-berichtjes’ overspoelen zijn timeline.

“Het was fijn om contact te hebben met mensen in Nederland toen ik daar zat. Dat hield me op de been.”

Toen Lucas en Manucho als vluchtelingen in Nederland aankwamen werden zij van pleeggezin naar pleeggezin gebracht. Met zijn pleegoma heeft hij nog veel contact en ook dit gaf hem moed terwijl hij in Afrika zat.

Oud&Nieuw

Het was namelijk niet helemaal zeker of hij ooit nog terug zou kunnen komen naar het land waar hij misschien niet geboren, maar wel getogen is. “Toen we in Angola zaten, verliepen onze Nederlands verblijfsvergunningen.

Die hadden we moeten verlengen, maar dit konden we niet doen omdat we daar vast zaten. We hadden nooit verwacht dat we zo lang weg zouden blijven.” Het is dan september en dit betekent dat de drie maanden daarop zenuwslopend zijn. In Nederland zetten mensen zich in om de jongens terug naar Nederland te krijgen en uiteindelijk met resultaat.

Op tijd om 2014 knallend in te luiden. “Wat ik ga doen met oud en nieuw weet ik nog niet precies. Mijn vrienden willen dat ik iets met hun ga doen, maar ik ga denk ik naar mijn oma.”

Hel in Afrika

Als je aan hem vroeg hoe het met hem ging, antwoordde hij met: “Ja, gaat wel joh. En met jou?

Hoe was je vakantie?” Dat zijn leven in een nachtmerrie was veranderd, liet hij niet blijken. De 22-jarige Lucas Adelino wist niet zeker of hij ooit nog terug zou kunnen komen naar Nederland. Samen met zijn broertje, Manucho (20), zat hij een halfjaar vast in Angola, zijn geboorteland.

TEKST SALWA VAN DER GAAG FOTOGRAFIE FRANK VAN HILTEN

GETTMAG 97

Reizen lijkt heel wat, maar iedereen kan het

Cor, honing hoort niet in cappuccino...,

xxx M.B.

CURVED BY NATURE STRAIGHT BY LAW

tenholternoordam.nl

GETTMAG 99

Van zeeleeuwen op de Galapagoseilanden tot karaoke in Bolivia Je baan opzeggen voor je op

TEKST FAY HUIGEN FOTOGRAFIE TAMARA POLS

Away

Hoe fantastisch de Drechtsteden ook zijn, zelfs zo’n schitterende omgeving kun je zat worden. In deze tweede editie van Gett. Away praat ik met Tamara Pols. Na vijf jaar als vestigingsmanager bij een uitzendbureau te hebben gewerkt, wilde ze het patroon doorbreken. En hoe! Begin 2012 ruilde Tamara Nederland in voor zes maanden Zuid-Amerika. Nu, anderhalf jaar later, kijken we terug.

Zou ze nog eens zoiets willen ondernemen? Wat ligt nog vers in haar geheugen en wat vergeet ze liever?

Ultieme vrijheid Begin 2012 realiseerde Tamara zich dat ze vastzat in haar werk.

Ze zou dat jaar dertig worden en was toe aan iets nieuws.

“Ja, noem het maar een dertigerscrisis”. Maar wat te doen?

Nieuwe baan zoeken? Of gaan reizen? Het avontuur riep en Tamara zegde haar baan op. Of ze bang was dat ze werkeloos zou blijven bij terugkomst? “Helemaal niet. Mijn baan opzeggen gaf me de ultieme vrijheid, het gevoel dat ik de hele wereld aankon. Ik had geen beperkingen of verplichtingen op reis, maar had bewust de keus gemaakt om een andere weg in te slaan. En als het solliciteren echt geen succes bracht, kon ik altijd nog vakken gaan vullen.”

reis gaat, geeft ultieme vrijheid Van Ecuador naar Argentinië Haar avontuur begon rustig in Ecuador, waar Tamara een taalcursus Spaans volgde en inwoonde bij een gastgezin.

Daarna is ze gaan rondreizen. Soms alleen en soms met (nieuwe of oude) vrienden. Ze ging van de Machu Pichu in Peru, naar de zoutvlaktes in Bolivia, tot haar verjaardagsfeest in Argentinië. In totaal heeft Tamara zes Zuid-Amerikaanse landen bezocht, met de Ecuadoriaanse Galapagoseilanden als absoluut hoogtepunt. “Dat was een heel dure tour, maar ik dacht ‘fuck it, ik ben hier nu toch’”. Het indrukwekkendst vond ze de zeeleeuwen daar. “Overal waren ze. Op straat, op bankjes, op het strand, echt ongelofelijk. Elke dag zwommen ze om me heen, onder me door, over me heen. Het was bijna surrealistisch, toch niet normaal dat je zoiets meemaakt!”.

Trots laat ze me een foto van een strand vol met de dieren zien. “Daar lag ik dan gewoon op mijn handdoekje naast!”.

Vrienden voor het leven In elk land is Tamara ongeveer een maand geweest. Hoe lang ze ergens bleef, was afhankelijk van de mensen die ze daar leerde kennen. “Ik heb me nooit eenzaam gevoeld.

Medereizigers vinden je aardig om wie je bent, niet om wat je bezit. Dat maakt het makkelijk om contact te leggen en samen verder te reizen”. Met veel van die mensen gaat Tamara nu nog steeds om. “Op reis zijn ontmoetingen veel intenser. Je doet je niet mooier voor dan je bent en daardoor ontstaan echt vriendschappen voor het leven.”

GETTMAG 101

Over Tamara 31 jaar Opgegroeid in Zwijndrecht Woont in Rotterdam Studeerde NHTV Vrijetijdsmanagement

Werkt als Manager backoffice @ STAR Oil Gas Power Reisde door Ecuador, Peru, Bolivia, Argentinië, Uruguay en Colombia Deed dat van januari t/m juli 2012

Karaoke en limoenen De gedachte aan een avond vol karaoke met een spectaculaire afloop doet Tamara nog steeds hardop lachen. “Ik had al een tijdje een Nieuw-Zeelander als roommate, knettergek was hij. We hadden vooral veel lol samen, maar op een avond werden onze gesprekken toch wat serieuzer. Emotioneel zelfs. Hierna hadden we behoefte aan uitgaan, en was het tijd voor karaoke – dat is echt een ding in Bolivia! Na urenlang dansen en zingen, gingen we om acht uur ’s ochtends op zoek naar ontbijt. We liepen de markt op en troffen daar een vrouwtje dat limoenen verkocht. Nog een beetje dronken, dachten we dat het een goed plan was om haar te helpen daarmee. Mijn roommate was muzikant en begon spontaan een lied over limoenen te zingen. Ik waagde er een dansje bij en samen verkochten we wel twintig netjes limoenen voor die vrouw, iets wat ze normaal niet eens in een week verkoopt! Ze wist niet hoe ze ons moest bedanken, zo blij was ze.”

Geluksmomentje Hoewel Tamara jaloersmakende dingen heeft gezien en gedaan, was haar échte geluksmomentje eigenlijk heel simpel: “Nog maar net gearriveerd in Ecuador begon ik aan een tour naar de vulkaan Cotopaxi. Zittend in de bus, met een muziekje aan en mijn backpack naast me, realiseerde ik me pas echt wat ik aan het doen was. Ik had mijn baan opgezegd en was nu in een schitterend land met ontzettend veel mooie dingen in het verschiet. Het gevoel van ‘Kijk me zitten, ik heb het toch maar even gedaan’ creëerde een gelukzalig moment.”

Lamafoetussen en cavia’s Naast veel natuurlijk schoon heeft Tamara ook wat minder fraaie dingen gezien, marktkramen vol lamafoetussen bijvoorbeeld. “In Bolivia brengen lamafoetussen geluk. Als je ze in een pot in huis houdt, zorgt dat voor vruchtbaarheid.” Ook cavia’s zijn niet veilig in ZuidAmerika. “Cavia’s zijn een delicatesse in Peru en Ecuador. Ze worden bereid op de barbecue, met haar en al. Het smaakt best lekker, een beetje zoals konijn.”

Onveilig Zuid-Amerika staat niet bekend als een heel veilig gebied, iets dat Tamara helaas ook heeft ontdekt. “Ik reisde al een tijdje samen met een meisje, en op een dag zaten we in een bus in Guayaquil (Ecuador, red.). Al kletsend kwamen we er ineens achter dat haar tas gestolen was, zo onder haar stoel vandaan!”. Hoewel ze zich niet snel onveilig voelt, was Tamara vanaf toen toch extra op haar hoede, vooral als ze samen met iemand reisde. Los van deze nare ervaring, denkt Tamara dat je je eigen veiligheid voor een groot deel zelf in de hand hebt. “Loop gewoon niet met je iPhone en camera over straat, ga niet ’s avonds alleen pinnen en let altijd goed op je tas. Wees je ervan bewust dat je toerist bent en maak jezelf geen makkelijk doelwit.”

Volgende keer Is Tamara nu genezen van de reisdrang?

“Helemaal niet. Ik ben net terug van vier weken Vietnam en de volgende reis gaat naar Patagonië en Brazilië – inderdaad, weer Zuid-Amerika. Vorig jaar heb ik die plekken moeten overslaan, iets waar ik nog steeds spijt van heb.” En het patroon doorbreken, is dat gelukt? “Jazeker. Door het opzeggen van mijn baan en het aangaan van het avontuur werk ik nu in een heel ander soort bedrijf in een heel andere functie. Deze stap had ik nooit kunnen zetten zonder een half jaar lang op ontdekkingsreis te gaan.”

Op reis maak je vrienden voor het leven Zie je het ook wel zitten om voor langere tijd naar Zuid-Amerika te gaan? Tamara geeft je de do’s en don’ts.

Do’s Gewoon gaan, maak het voor jezelf niet ingewikkelder dan het is.

Ga alleen.

Doe een homestay, zo leer je het land en de taal pas echt kennen.

Geniet!

Dont’s Met je iPhone en camera zwaaien, dat is vragen om moeilijkheden.

Constant Facebooken en WhatsAppen.

Mensen ontmoeten is één van de leukste dingen aan reizen, dat lukt niet als je heel de tijd met het thuisfront bezig bent.

Veel landen in korte tijd bezoeken.

Beter één land goed ontdekken, dan in tien landen alleen de highlights afgaan.

Onderweg Nederlanders opzoeken.

Meer lezen over Tamara’s reis? Check haar blog tamarapols.aroundtheglobe.nl.

GETTMAG 103

TEKST MARLIES VAN DER NEUT

Theo Masen Cabaretier Theo Maassen was in Dordrecht. En als hèt magazine van de Drechtsteden strik je the man himself natuurlijk meteen voor een uitgebreid interview. Misschien komt het door het sex, drugs & rock ’n roll- leven dat we leiden als redacteuren van Gett dat de komst van deze nationaal hooggewaardeerde cabaretier totaal aan ons voorbij is gegaan. Ondanks dat, willen we je een interview met Theo niet onthouden. Omdat je natuurlijk altijd al alles hebt willen weten over de duivensport, vragen we Theo Masen, fanatiek duivenmelker, het hemd van het lijf.

Duivensport, wat is dat precies?

“Duivensport is een sport die bestaat uit het racen met duiven. We racen niet met gewone duiven maar met postduiven die we daar met hart en ziel voor fokken. Tijdens een wedstrijd worden de postduiven losgelaten op een bepaald punt waarna de duiven de weg terug naar het duivenhok zo snel mogelijk moeten afleggen. De eigenaar van de duif die de afstand het snelst aflegt, wint.”

Eigenlijk bestaat de hobby dus uit wachten op een duif?

“Nee! Een duivenmelker doet veel meer dan alleen wachten. Voorafgaand aan de wedstrijd zit een lange trainingsfase waarin de duivenmelker echt een band opbouwt met de duif. De training van een jonge postduif begint door haar de omgeving van het duivenhok te laten verkennen. Daarna los je de duif op enkele kilometers van huis met oudere duiven zodat ze samen met hen mee terug kan vliegen. De afstand wordt zo zorgvuldig uitgebouwd en op gegeven moment vindt de postduif zelfs over een afstand van 1000 kilometer haar hok terug! Wanneer een postduif klaar is voor een wedstrijd bepaal ik samen met het dier zelf. De band tussen mij en mijn duiven is zo sterk dat ik goed kan aanvoelen wanneer ze er klaar voor zijn.”

Waar komt die passie voor de duivensport vandaan?

“Liefde voor duiven zit in mijn bloed. Mijn opa was ook duivenmelker en op jonge leeftijd hielp ik hem al met het trainen van zijn duiven. Ik kan me geen leven voorstellen zonder die beestjes. Het euforische gevoel dat ik ervaar als ik mijn postduiven weer terugzie na een lange reis is onbeschrijfelijk.”

Hoe zorg je ervoor dat jouw postduif de snelste is?

“Er zijn zeker manieren om de duif sneller te laten vliegen. Een van de twee ouderduiven weghalen van het nest op het moment dat de andere ouderduif er niet is, is een manier. De overgebleven ouderduif denkt dan dat de jongen zonder bescherming en voedsel zitten en zal zich terug haasten naar het hok.

Ikzelf ben niet zo van die maniertjes, je houdt de duiven keihard voor de gek en dat vind ik niet leuk. Aan de andere kant moet ik dat soort trucjes wel toepassen omdat andere duivenmelkers er volop gebruik van maken.

Met pijn in mijn hart doe ik er aan mee, anders win ik nooit.”

Wat als een van je duiven het hok toch niet kan terugvinden?

“Dat zijn heel vervelende en verontrustende momenten. Gelukkig heeft elke postduif een ringetje om zijn poot met een nummer dat gelinkt is aan het adres van de eigenaar. Dus als iemand een duif vindt is de duivenmelker altijd vindbaar. Het is mij twee keer overkomen. De eerste keer vond iemand mijn postduif gelukkig terug. Daar ben ik de vinder nog steeds dankbaar voor. De tweede keer helaas niet. Ik denk nog wel eens aan haar en ik hoop echt dat het goed met haar gaat. Wellicht vindt ze haar weg ooit nog terug naar het hok.”

Heb je tips voor beginnende duivenmelkers?

“Om goede, snelle duiven te krijgen moet je veel tijd en moeite steken in de trainingsfase. Duiven hechten veel waarde aan de band met hun eigenaar, dus liefde voor het dier is het allerbelangrijkste. Daarnaast moeten je duiven in een uitstekende conditie zijn. Dit kun je alleen bereiken door het creëren van een goede omgeving voor het dier. Denk aan goed voer en een schoon hok. De postduiven moeten zich optimaal kunnen voorbereiden op hun lange reis.”

GETTMAG 105

The Movies Dordrecht

ZOeK DE 7 V

TEKST ILSE VAN DRIEL FOTOGRAFIE ILSE VAN DRIEL/CARIN DU BURCK

VERSCHiILLEN GETT MAGAZINE 1 029

GETTMAG 107

Nieuw in onze collectie!

Grote Collectie meubels en verlichting van jaren ’30 tot jaren ‘70, van industrieel tot retro.

SAM

De ontwerpen van W.H. Gispen voeren de boventoon bij De Inrichterij.

vanaf € 1159,-

Vriesestraat 38-40-42

3311 NR Dordrecht

T 078-6119323

www.deinrichterij.nl

ETEN DRINKEN VERGADEREN

DANSEN

CULTUUR RECEPTIES

MUZIEK

Merz beschikt over een vernieuwde bovenzaal die zich uitstekend leent voor recepties, workshops en vergaderingen.

Merz Dordrecht Korte kalkhaven 3 3311 JM Dordrecht 078 613 2582 info@merzdordrecht.nl http://caferestaurantmerz.nl

FILMS KIJKEN

met Geert ter Steeg

WAAROM MOET JE EEN FILM WEL OF NIET GAAN KIJKEN? Dordrecht heeft met Cinema The Movies weer een bioscoop. Veel inwoners zijn daarover erg enthousiast. Alle bezoekers zijn vol lof. Dus Dordrecht kan weer gemakkelijk films kijken.

Maar waarom moet je eigenlijk films gaan kijken? En welke dan? Een kleine vooruitblik op de speelweken van december en januari, met mijn eigen persoonlijke afwegingen over waarom WEL/NIET. Inside Llewyn Davis van Joel en Ethan Coen (vanaf 5 december) Ik ben grote fan van de Coen Brothers. Dus alleen al daarom ga ik kijken. Het zijn echte filmauteurs. Eigenzinnige en onafhankelijke makers, die doen wat zij willen. Maar die daarbij een grote gave hebben om via humor en ongelofelijk sterke personages hun filmverhalen in het hart van een heel gevarieerd publiek te laten kruipen. Hun films zijn dus nooit ‘moeilijk’ en altijd invoelbaar. Llewyn Davis is een folkzanger, die begin jaren ‘60 heel succesvol aan een carrière begint. Maar nu kennen we hem niet meer, omdat een andere singer-songwriter hem overklaste: Bob Dylan.

Nog drie WEL-redenen.

Een film waarin muziek een hoofdrol speelt, geeft twee ingangen om te genieten. Deze soundtrack - van Marcus Mumford (& Sons) - brengt veel genot. En wat doen de Coens metpopicoon Justin Timberlake? Krijgen ze hem echt aan het acteren? En ten derde de vaste bijrol van John Goodman; altijd weer een prettige ontregelaar in de film.

Een NIET-reden?

Die is er eigenlijk niet. Want ja, ik ben fan. Of het moet zijn dat de dosering humor in deze film iets lager is dan wat we van hen gewend zijn.

Avant l’hiver met Daniel Auteuil en Kristin Scott Thomas (vanaf 19 december) De Franse cinema blijft een belangrijk ijkpunt voor filmprogrammering. Er worden domweg veel goede films gemaakt. In Nederland is er een groot en trouw publiek, met veel echte liefhebbers. Het krijgt altijd betrokken aandacht van de (film)pers. En het zijn – bijna zonder uitzondering - films, die de essenties van filmkunst goed bedienen: verbeeldingskracht en reflectie. We laten dan ook graag Franse cinema zien.

Deze film is er weer zo één. Regisseur Philippe Claudel kan enorm pakkend verhalen vertellen. Dit keer over Paul, een 60-jarige neuro-chirurg, die gaat worstelen met zijn leven tot nu toe wanneer een jonge serveerster zijn hart verovert. De film is niet anders of experimenteel. Je hebt het al meer gezien en je krijgt het allemaal niet ‘in your face’. Dus kom NIET als je een voorkeur hebt voor nieuw, vet en cool. Voor mij is een reden om WEL te komen is de kwaliteit van de vertelstructuur. Die is subtiel én groots. Een schoolvoorbeeld van een beetje informatie geven en zo de toeschouwer aanzetten om zelf verbanden en verhalen te maken. Die dan natuurlijk weer heel anders blijken te zijn dan gedacht. En de acteurs… Daniel Auteuil en Kristin Scott Thomas zijn grootheden! Hij speelt vaak eenzelfde soort man, maar heeft een gevarieerd repertoire aan nuances. Zij kan veel verschillende soorten vrouwen perfect neerzetten. Ze nemen je echt mee in het verhaal.

Hemel op Aarde van Pieter Kuijpers (vanaf 9 januari) Limburg in de jaren ’70. Dat roept al gelijk nostalgie op; toen het katholieke leven nog dominant was. In dit tijdsbeeld wordt de 13-jarige dorpsjongen Bart tot over zijn oren verliefd op de stadse, verleidelijke Moniek. Ze is een buitenbeentje in het dorp. Dat kan natuurlijk niet bestaan.

Ik hou van het ‘coming-of-age’ genre, omdat ik me daarbij nog altijd de vraag stel wat er van mij was geworden als ik in die jaren andere keuzes had gemaakt of andere dromen had nagejaagd. Een prettige aanzet om jezelf te blijven bevragen. Nog een WEL-reden is dat leuke portret van het specifieke Limburg, dat met zijn gezellige, maar beklemmende gemeenschapsgevoel ook universeel is. Net zoals Rowwen Hèze jaren geleden het Limburgs dialect in heel Nederland muzikaal liet doorbreken. Hier spelen ze de titelsong.

NIET gaan? Misschien omdat Jeroen van Koningsbrugge altijd Jeroen van Koningsbrugge is, welke rol hij ook speelt.

Zo gevarieerd is het filmprogramma aan de Nieuwstraat 60-62 in Dordrecht. En dan hebben we nog niet eens gesproken over de leuke kinderfilms: o.a. Tarzan in 3D-animatie of Walking with Dinosaurs.

Check het programma op www.themoviesdordrecht.nl of bel voor info/reservering: 078-7200777.

Tot ziens in The Movies,

Geert ter Steeg, directeur.

GETTMAG 109

Fahrad Hoesseini - FRS fietsen

Succesvol ondernemen in Zwijndrecht?

Ben jij (startende) ondernemer en wil je een persoonlijk op maat gesneden advies!

Bel dan Gerard Keuzenkamp. Als accountmanager bedrijven is hij de deskundige spil tussen bedrijfsleven en gemeente.

Gerard Keuzenkamp T 078 770 3578 M 06 1830 1312 g.keuzenkamp@zwijndrecht.nl www.zwijndrecht.nl

r www.rototov.com

o.a. drukker van Gett magazine

GETTMAG 111

Kinderboekwinkel

Groenmarkt 163 3311 BD Dordrecht 078 6312386

Openingstijden: dinsdag 10.00 - 17.30 uur woensdag 10.00 - 17.30 uur donderdag 10.00 - 20.00 uur vrijdag 10.00 - 17.30 uur zaterdag 10.00 88 x- 17.00 115uur mm

www.kinderboekwinkeldegiraf.nl

Meer weten over leuke winkels in Dordrecht?

Gert Jan de Kaasboer

Dé kaasspeciaalzaak Openingstijden: woensdag tm vrijdag 09:00 - 17:30 Zaterdag: 08:00 - 17:00

Vriesestraat 93 - 3311 NP Dordrecht T 078-6141599

Menco Vi sagi e Voorstraat 403- D ordrecht w w w.mencovi sagi e.nl

Gett the ‘Dordrecht app’ in de appstore!

HET ENERGIEHUIS:

WIE DOET HET LICHT UIT? Met De Staat in Main Stage van Bibelot, de musical Garland and Minelli in Kunstmins Machine 3, een dansfeest in Power Stage en zoals iedere avond heerlijk eten en borrelen in Khotinsky, was het zaterdag 7 december full house in het Energiehuis. We zetten wat bezoekers in de spotlights en kijken wie er die avond het licht uit doet.

Tijd: 20:30 uur Locatie: grand café Khotinsky Aan de bar zitten twee Dordtenaren die inmiddels wel tot de vaste bezoekers van het Energiehuis mogen worden gerekend: Mark van Etten (36, links) en Jan-Willem Bozuwa (43, rechts). Jan-Willem: “We gaan zo naar het optreden van De Staat in Bibelot. Ik kom hier regelmatig om te dineren, te lunchen of gewoon even een biertje te drinken.

Maar Mark; die wóónt hier zo ongeveer.”

Mark, gniffelend: “Laten we zeggen dat ik hier ‘met regelmaat’ kom. Bij Kunstmin, Bibelot, Khotinsky. Het is ook wel erg makkelijk, want ik woon aan de overkant; als ze de nooduitgang zouden openen, sta ik met een paar stappen recht voor mijn voordeur. Het is een goede keuze geweest van de gemeente om hier geld in te investeren.

Uniek, in deze tijden van bezuinigen op cultuur.

Maar volgens mij loopt het ook hartstikke goed.”

Jan Willem: “De diverse partijen onder één dak, maken het tot een unieke plek. Mijn dochter zit hier op dansles, ik had hier laatst een zakelijke bijeenkomst in Ketel 1. Je kunt dingen daardoor mooi combineren, zoals nu nog even wat drinken voor het concert. “ Mark: “Leuk om te zien hoe natuurlijk al die verschillende groepen bezoekers mixen. Soms vind ik het ook wel fijn als er een groep bejaarden binnen komt wandelen wanneer ik hier een biertje zit te drinken; dan voel ik me gelijk weer een stuk jonger!”

2

4

Tijd: 23:50 uur Locatie: Main Stage, Bibelot Op het balkon genieten Gerjan de Vries (32) en Kathelijn Mulders (27) uit Brandwijk na van het concert van De Staat. Het zijn dus niet alleen locals die het Energiehuis weten te vinden.

Gerjan: “Het maakt qua afstand voor ons niet zoveel uit of we naar Utrecht of naar Dordrecht gaan. We gingen al regelmatig naar de oude Bibelot. Het had wel iets romantisch, die oude kerk, maar eigenlijk was het gewoon een vies hol met slecht geluid. Hier komen we nu speciaal voor de muziek en het geluid, want het is echt wel een van de beste zalen van Nederland. ” Kathelijn: “Sinds ons eerste bezoek houden we de site van het Energiehuis regelmatig in de gaten. De Staat wilden we sowieso graag zien, en toen zagen we dat ze ook hier op zouden treden, in die mooie zaal met zulk goed geluid en mooie lichtshows, dat voegt echt iets toe!”

Gerjan: “Mooi om te horen hoe enthousiast de artiesten ook zijn over de geluidskwaliteit en de techniek in de zaal.

Wat zanger Torre van De Staat net zei: Dordrecht mag trots zijn op zo’n goede concertzaal! Het is dat we hier niet wonen, want anders zou ik veel vaker in het Energiehuis te vinden zijn: jammen in de oefenruimtes van de Popcentrale, theatervoorstellingen bezoeken, eten bij Khotinsky. Of we hier vanavond het licht uit gaan doen, durf ik niet te zeggen, maar we gaan nu in elk geval nog lekker een biertje drinken in de Poplounge.”

GETTMAG 113

Ook adverteren in Gett, tegen een crisisvriendelijk tarief?

Stuur een mailtje naar info@gettmagazine.nl of bel naar 078 610 55 50.

GETT #3 VERSCHIJNT MEDIO EIND MAART 2014

NOU, DOEI.

2014 vanaf medio januari

aart een nieuwe menuk

Geroosterde sandwiches

bistrogerechten

CROQUE MONSIEUR 4 1/2 met beenham en belegen kaas van kaasboerderij Booij en een tomatenrelish

SPAGHETTI BOLOGNESE 14 een rijke klassieke tomatensaus met rundergehakt, groenten, gepofte kerstomaat en Parmezaanse kaas

CROQUE SERRANOHAM 6 met ricotta, gegrilde groenten olijven en salsa van tomaat en rode peper SANDWICH RODE BIET, APPEL EN ARTISJOK 6 aangemaakt met crème fraiche, peterselie en walnoot B.L.T een sandwich belegd met rucola, half gedroogde kerstomaatjes en een bacon van Livar varken uit Limburg met kruidenmayonaise

7

CLUBSANDWICH 8 1/2 geroosterd brood, rilette van hoenderbout, krokant spek, geroosterde paprika, boerenkaas van de kaasboerderij Booij en gekookt hoeve-ei

sandwiches van vloerbrood keuze uit donker of licht

DAGSANDWICH 4 wisselende sandwich van o.a. verse streekproducten KAAS VAN BOOIJ 5 een sandwich belegd met sla en daslookkaas van kaasboerderij Booij

11 - 23 U.

PAPPARDELLE VIS EN SCHELPDIEREN 15 met kabeljauw, schelpdieren, zalm en geroosterde courgette gevuld pasta gerecht TAGLIATELLE 14 met gepofte knoook, rucola en pijnboompitten Tevens uit te breiden met: Extra gedroogde ham 3 DAGSCHOTEL VIS een dagelijks wisselende schotel

11

DAGSCHOTEL VLEES een dagelijks wisselende schotel

11

FETABURGER 13 burger van feta, walnoot en munt met een pittige salsa van rode peper en watermeloen, gegrilde courgette en wedges van rozevalaardappel

Voorgerechten

17 - 23 u.

CARPACCIO VAN DIKBILRUND 8 met spekjes, sjalot, truelmayonaise, pijnboompitten en oude kaas van Kaasboerderij Booij

CHARCUTERIE 12 Jamon de monestero, Coppa di Parma, Fuet worst en patĂŠ van Dordtse poldergans met vijgencompĂ´te

AMBACHTELIJK GEROOKTE ZALM 8 met mierikswortelcrème, mosterdsla en rode biet

GEITENKAAS EN VENKEL 10 met crème van avocado, radijs, mosterdsla en fenegriekkaas

PITTIGE FILET AMÉRICAIN 8 met augurk, hoeve-ei, sjalot en pittige saus van peper en paprika

TABOULEH SALADE 8 1/2 van couscous gemarineerde garnaaltjes, makreel, kikkererwten, aubergine en gambamayonaise

UITSMIJTER 7 met beenham, ontbijtspek, belegen kaas van kaasboerderij Booij of een willekeurige combinatie hiervan

JONGE GRAS HOENDER 18 1/2 gebakken met korst van tijm en Parmesan, de pootjes gestoofd, venkel en notenjus KABELJAUW 18 1/2 met een warme salade van knolselderij, aardappel en een rode uiencompote GEBRADEN EENDENBORST en lauwwarme groente salade, gepofte tomaat, roseval en en bloemkool pickles

19

FLAN VAN COURGETTE, GEITENKAAS, WALNOOT EN KRUIDEN 17 met gemarineerde bleekselderij en komkommer en ras el hanoutstroop

ZALM AMBACHTELIJK GEROOKT 11 met frisse salade, mierikswortelcreme, rode biet en croutons

Eiergerechten

LENDEBIEFSTUK 22 van Australisch grasgevoerd rund, geroosterde groenten, roseval en aceto balsamicojus

100% KALFSVLEESBURGER 13 met augurkenrellisch, rilette van knol & spek, uiringen en Pecorino met friet en mayonaise

GEITENKAAS 8 op een boerensandwich belegd met gemarineerde geroosterde groenten, olijven, honing-oreganodressing en mosterdsla

8

RIBEYE VAN DE GRIL 20 met gestoofde kool, knoook-grove mosterdboter en grove frieten

DORADEFILET 19 tomaat, basilicum, buelmozzarella, basilicum, risotto en beurre blanc

CARPACCIO VAN DIKBILRUND 11 truelmayonaise, pijnboompitten, oude kaas van Booij, uitgebakken spekjes en rucolasalade

2 AMBACHTELIJKE KROKETTEN met vloerbrood en 2 soorten mosterd

17 - 23 u.

FISH AND CHIPS 14 krokant gebakken kabeljauwďŹ let met verse friet, rode wijnazijn en remouladesaus

5

BEENHAM VAN LIVAR frisse salade en crème van piccalilly

Hoofdgerechten

LUNCh & diner

KWARTELBORST EN POOTJES geconďŹ jt en geserveerd met little gem, Parmesan, ansjoviscrème en croutons

12

TASTING (v.a. 2 personen) 14 pp een proeverij van voorgerechten bestaande uit carpaccio van Dikbilrund, Jamon de Monestero, vissoep, Kwartel, caesarsalade met gerookte salade

Extra groenten, frites, geroosterde aardappel en salade zijn bij te bestellen, per supplement 2 1/2

Desserts en gebak KAAS 12 Cremeux uit Purmerend, Wolvega blauw, oude truelkaas en overjarige kaas van kaasboerderij Booij CRĂˆME BRĂ›LÉE met vanille roomijs en kletskop

6

CHOCOLADE PROEVEN 6 grove crumble van blondy met pure chocolademousse, ijs van melkchocolade en compote van roodfruid GEROOSTERDE ANANAS met hangop, caramelfoam en walnoten

6

IJS lekker 3 verschillende soorten ijs

6

APPELTAART met vanillecustard en crumbledeeg

4

MISSISSIPPI MUD PIE caramel, chocolade en gezouten pinda’s

4

WITTE CHOCOLADE CHEESECAKE 4 gekozen als ‘lekkerste taart’ door onze gasten WISSELENDE TAART/GEBAK vraag ernaar bij de kelner MUFFIN IN 2 SMAKEN

...

2 1/2

UITSMIJTER KHOTINSKY 8 1/2 met carpaccio van dikbilrund, trueltapenade, spekjes, sjalot en oude kaas van kaasboerderij Booij

Openingstijden: zondag t/m donderdag van 11.00 tot 24.00 uur (keuken tot 22.00 uur), vrijdag en zaterdag van 11.00 tot 2.00 uur (keuken tot 23.00 uur) /003%&/%*+, s 33 %03%3&$)5 s s */'0!,)05*/4,: $0. s 888 ,)05*/4,: $0. s ,)05*/4,: