BÉNÉTEAU MONTE CARLO 47

BÉNÉTEAU MONTE CARLO 47

Luxueus relaxen Als 's werelds grootste botenbouwer de internationale pers uitnodigt om zijn nieuwe modellen voor te stellen, dan komt er veel volk af op die invitatie. Zo ook begin dit jaar in Marseille, waar Bénéteau maar liefst een dozijn zeil- en motorboten had opgeblonken om te testen. Wij kozen voor u vier types uit en het eerste dat de revue passeert, is de Monte Carlo 47, een motorjacht met allure.

Het opblinken had voor deze druilerige dag met veel wind achterwege mogen blijven, want het vieze weer maakt die inspanning dadelijk ongedaan. Ik beklaag de collega's die vandaag zeilboten testen, want zij kunnen niet schuilen voor de pletsende regen. Wij wel, en in alle luxe zelfs. Deze Monte Carlo is namelijk ruim en dat mag vandaag ook wel, want we zijn met ons zevenen aan boord: schipper, fotografen en journalisten. Bij die laatsten zelfs voor het eerst een Chinese perskoelie en dat is veelbetekenend voor de evolutie in dat land. Het is ook zijn eerste boottest, zo geeft hij ootmoedig toe. Op zijn vraag of hij met ons mag meelopen om te zien hoe zo'n test in zijn werk gaat, antwoorden we bevestigend. Vrienden maken in China, je weet nooit waar het later nog goed voor is!

Losse krukjes en vaasjes Omdat het zo giet, keren we onze gebruikelijke volgorde om en inspecteren de boot eerst van binnen. De salon is ondanks het grijze weer heel licht. Grote

panoramische, halvemaanvormige ramen en een openschuivende glazen deur die de hele achterwand in beslag neemt, zorgen voor die genereuze lichtinval. En het kan nog lichter, want er is een immens openschuivend dak, dat nu uiteraard dicht is en blijft. Aan bakboord is een uitnodigende U-vormige bank, rond een tafel met glazen blad en nog twee losse lederen krukjes, die erbij horen. Straks zullen die ergens in het vooronder moeten worden gestouwd, want over de Middellandse Zee blaast een stevige voorloper van de mistral die voor morgen is aangekondigd, en er zijn golven van bijna een meter. Dat komt dus nooit goed met losstaande stoeltjes. Idem dito voor het glazen vaasje en de fotokader die Bénéteau om de gezelligheid te bevorderen op de kast heeft gezet. Ik heb het me al dikwijls afgevraagd: wat doen al die luitjes die hun boot vol zulke ornamenten hebben staan? Alles telkens zeevast wegbergen voor ze wat gaan varen? Ach, misschien varen ze wel gewoon nooit.

Hoe dan ook; deze Bénéteau is ook zonder die fantasietjes heel gezellig. De beige lederen zetels doen in combinatie met de donkere vloerplaten en de zwarte accenten heel huiselijk aan. Ook huiselijk is de grote flatscreen-tv die uit de kast recht tegenover de U-bank tevoorschijn komt getoverd. De kast heeft nog deurtjes die een ondiep kastje verbergen, ideaal voor dvd's. Met weer als dit kan de kroost alvast koest worden gehouden met Mega Mindy en co. Of andere vogels en vliegtuigen. Net voorwaarts van het tv-meubel is er gerief om ook vaderlief bezig te houden, want daar is de stuurpositie. Met een dashboard dat lijkt te zweven en zeer fraai vormgegeven is. Italiaanse stijl, en dat is geen verrassing want het interieurontwerp is van Pierangelo Andreani, en u mag twee keer raden welke nationaliteit die ontwerper heeft. Ook het stuurwiel mag er zijn, met zijn dubbele spaken in hoogglanzend staal en zijn grip in leder.

Met IPS parkeren Qua indeling is het dashboard verder vrij klassiek, maar niets ontbreekt en alles is overzichtelijk geschikt: Lenco trimtabs, autopiloot, lichten, ... Voor de echte vernieuwing moeten we rechts van de stuurpositie zijn; daar zitten de twee gebruikelijke elektronische gashendels van Volvo Penta met vlak ernaast de joystick van het IPS-systeem. U weet wel, dat revolutionaire manoeuvreersysteem waarmee je iedere boot tot op de millimeter kunt "parkeren". Straks zullen we nog eens het genoegen smaken met dit kleinood te mogen spelen. Maar eerst verder rondkijken. We dalen de vier treden af naar het volgende niveau en komen in de zit- en eethoek terecht, die tegenover de open keuken is opgesteld. In de zijwand aan het trapje zien we en passant nog het paneel met de hoofdschakelaars, de aircobediening en het stroompaneel dat de batterijtoestand aangeeft. Op de uitlezing zien we dat het gelijkstroomboordnet met een invertor ook op 24 volt werkt.

De keuken is gemaakt op maat van de veeleisende kok of kokkin: in de kasten zijn de modernste oplossingen uit de "landkeukens" toegepast om zoveel mogelijk groot keukengerief zoals blenders en woks te kunnen stouwen. Dankzij een ingenieus uitklappende schuif kan ook van de hoekkast volledig gebruik worden gemaakt. Een dubbele vuilnisbak komt automatisch tevoorschijn bij het openen van een onderste kastdeur. De keukenuitrusting moet dus niet onderdoen voor die van thuis: grote pottenlade, immense ijskastdiepvriescombiné van maar liefst 270 l, een microgolfoven met een inhoud van 24 l, dubbele spoelbakken, werkblad in Corian-stijl en bergruimte zat.

Opvallende details: de keukenkastjes boven de spoelbakken zijn nogal ondiep.

Achteraf ontdekken we waarom: in de voorste slaapkamer is daar plaats

uitgespaard voor de flatscreen-tv. De stopcontacten zijn uit het zicht weggewerkt achter een valse wand, naast de patrijspoort. Ook hier dezelfde lichte houttint voor de meubelen, in fraai contrast met de donkerder vloeren. Alles strak, maar zonder koel te zijn.

Plat licht Dat geldt ook voor de tweede salon hier beneden. Die bestaat uit een L-vormige bank rond een houten tafel, met nog een hoop bergruimte in de wand boven de zetels en onder de zitkussens. Een kleine patrijspoort, zoals er ook boven het keukenblad eentje is. Met alleen maar die twee lichtinlaten zou het op dit niveau vrij donker zijn, dus heeft het ontwerpteam gezorgd voor meer lichtinval langs een "plat licht" naast het dashboard. Van bovenuit gezien lijkt het maar een banale zwarte glasplaat, maar hier zie je dat er veel licht door stroomt. En dat mag ook wel, want in een alternatieve versie van de lay-out kan op de plaats van deze salon gekozen worden voor een derde kajuit. En vermits die dan afgesloten is van de keuken, is het plat licht echt nodig om voldoende licht in die slaapplaats binnen te laten. Deze ruimte, die nu de zithoek en de keuken bevat, is supermodern en straalt toch gezelligheid uit. Da's Italiaanse ontwerpmagie op zijn best.

De afwerking op deze nieuweling van de Franse werf is van een hoog niveau. Op Bénéteau-zeilboten zien we al eens een wat slordig streepje siliconenopvulling, maar daar moet je op deze motorboot lang achter zoeken. Die indruk wordt bevestigd als we nog verder naar voren doordringen, in de gastenslaapkamer.

Het bed van 2 bij 1,6 m lonkt uitnodigend, met eronder een lattenbodem. Dit is een echt vip-verblijf voor de gasten, met patrijspoorten die in nissen zijn weggewerkt, gezellige leeslampen aan het hoofdeinde van het bed - dat tegen een gecapitonneerde wand rust, en weer die smaakvolle combinatie van tinten die het geheel een uiterst luxueus aspect verleent. De invités mogen gerust hun smoking en een uitgebreide garderobe meebrengen want er is bergruimte zat in de grote hang- en legkast.

Deur tegen pot Bij die gastenkamer hoort een "ensuite" badkamer, compleet met douche. Ook hier is op luxe niet gekeken: met teak beklede zitbank in de douche (zittend douchen, ideaal om van een kater te bekomen), glazen douchedeuren die de rest van de badkamer drooghouden, teak vlonder op de vloer, en weer veel bergruimte, onder en naast de lavabo. Ook strak van design, dat sanitair, dus geen overbodige fantasietjes, maar wel een mooie boogvormige lavabo op dito kastjes en ook hier een patrijspoort weggewerkt in een nisje. Dat geeft meteen plaats om zonneblinden uit de weg te hangen, in de nis. Wel zonde is dat één van de kastdeurtjes bij het openklappen tegen de toiletpot aanknalt.

Computerontwerpfoutjes die we wel meer zien, de laatste tijd. Maar natuurlijk heeft dit ook met het optimaal benutten van alle ruimte te maken. En zo'n schoonheidsfoutjes zijn met een zelfklevend stukje schokdempend materiaal zo opgelost. De montage van de afvoer en de sifon onder de lavabo is dan weer voorbeeldig en het is tenminste een afvoer met een deftige diameter. Ook dat is wel eens anders…

Na het zien van dit paradijselijk slaapoord zijn we wel echt benieuwd wat de eigenaarskajuit nog meer te bieden kan hebben. Om die te bereiken moeten we

een deurtje tussen de salontrap en de keuken door. En het gebeurt ons niet zo vaak, maar hier valt onze mond open van verwondering. Of misschien nog beter: béwondering, voor het ontwerptalent van Andreani en zijn team. Dit moet zowat de gezelligste slaapkamer zijn die we ooit op een boot van 47 voet hebben aanschouwd. Dezelfde knusse houttinten, een mega-bed van 2 op 1,7 m, een voorgevormde relaxzetel vlak aan het enorme zijraam, leeslichtjes, plafondspots, een 20 inch lcd-tv (in optie)… Je moet al gek zijn om met dit regenweer nog uit deze slaapkamer te komen. Ik ben zo onder de indruk dat ik de passage achter het bed naar stuurboord neem en niet opmerk dat de zoldering daar een pak lager is. Onzacht wordt ik terug naar de realiteit gebracht: hier moet gewerkt worden, niet gedagdroomd. Ik merk tot mijn schade en schande op dat er in deze slaapkamer voor mensen boven de 1,6 m eigenlijk alleen stahoogte is aan bakboord. Toch even bekomen van de tik tegen mijn arme hoofd in de relaxzetel.

Als je je er in neervlijt, heb je een panoramisch uitzicht op de omgeving, net boven de waterlijn. Als dat geen "room with a view" is!

Ruimtewonderen We blijven nog wat in deze prachtige "master bedroom" want hier valt nog meer te beleven. Onder de tv is een grote schuif, die bij het openmaken een kapspiegel blijkt te bevatten. En natuurlijk is ook hier een overvloed aan bergruimte, tot zelfs onder de relaxzetel toe. Op het plan van de boot zien we dat er achter deze slaapkamer nog een volledige garage voor de bijboot en zijn motor zit, en we kunnen dan ook niet anders dan onder de indruk zijn van de ruimtewonderen die hier gepresteerd zijn. Twee salons, twee grote slaapkamers, een keuken als thuis, twee badkamers mét douchecel, een zonnedek… Hoe de designers dat allemaal in een boot van 47 voet krijgen, zonder ook maar ergens de indruk van "volgestouwd" te geven, is indrukwekkend. Want ook deze eigenaarskamer heeft een badkamer, die naam waardig. Evengoed compleet met afgeschermde zitdouche, grote lavabo, bergkasten… al bieden die laatste wat minder ruimte dan in de badkamer vooraan. Eén klein minpuntje: bij het openen van de badkamerdeur komt de deurklink aan de buitenkant tegen de deurklink van de inkomdeur van de slaapkamer. Het is allicht moeilijk om dat op een computertekening te voorzien.

Met enige tegenzin verlaten we dit knusse oord, waar het pokkenweer buiten vér weg lijkt. Er moet immers gevaren worden. Terug in de salon neem ik plaats op de bank-voor-twee naast de schipper van Bénéteau. Hij wil de boot zelf uit de nauwe ligplaats manoeuvreren, wat we hem niet kwalijk kunnen nemen. Toch zou hij het, als we de marketinglui van Volvo mogen geloven, best aan onze Chinese vriend kunnen overlaten die nog nooit van zijn jonge leven een boot heeft bestuurd. Deze Monte Carlo beschikt immers over het befaamde IPSsysteem van Volvo en in de reclame wordt beweerd dat je er "gemakkelijker mee parkeert dan met een auto". Dat klopt, weten we inmiddels uit ervaring van eerdere testen met het systeem. Ook nu weer: alhoewel er een nijdig windje schuins voor tegen de boot blaast, zorgt het IPS er voor dat we als een krab zijdelings uit de ligplaats glijden, zonder ook maar iets te raken. Gewoon zijdelings trekken aan de kleine joystick en wég zijn we uit de krappe plaats waar we afgemeerd lagen. De Volvo D6-motoren van 435 pk ieder en de aandrijving met haar draaiende pods maken daarbij nogal wat kabaal, maar dat is typisch tijdens het manoeuvreren met het IPS-systeem, heb ik al gemerkt.

Exit vaasje Eens buiten blijkt dat de Méditerranée er niet bepaald vriendelijk bijligt. De typische korte golven, zoals we ze ook in ons gedeelte van de Noordzee maar al te goed kennen, hebben zelfs hier en daar witte kopjes. Ik mag de besturing overnemen en ik kies een koers die het voor al de inzittenden niet àl te oncomfortabel zal maken: schuins tegen de golven in. Eerst nog even dobberen, want onze fotografe meet intussen het geluidsniveau. Ik houd de toerenteller dus netjes op 1.000 en zij meet 65 dB in de salon en 63,5 in de voorste slaapkamer.

Heel stil is dat. We slenteren dan rustig tegen 5,9 knopen de haven uit. Bij 1.500 toeren luiden de metingen resp. 68 en 66,5 dB en halen we net geen 10 knopen.

Nog wat meer gas, naar 2.000 rondjes, en de decibelmeter geeft 73,4 en 72 aan.

We zijn nu buiten de haven en dus kan het wat sneller: gas open tot 2.500 toeren en de snelheid loopt op tot 17 knopen, bij een geluidsniveau van 76 en 74 dB. Aan dit tempo loopt de boot nog zeer rustig door de golven, al tuimelen het vaasje en de fotokader wel van hun voetstuk.

Ik duw de gashendels nu tot de aanslag vooruit en de motoren klimmen snel tot hun maximumtoerental, terwijl de snelheidsmeter schommelt tussen de 31 en 32 knopen. Niet mis in dit ruwe zeetje. Het wordt nu wel lawaaieriger - 83 en 79 dB in resp. salon en voorste slaapkamer - maar een gedeelte van dat geluid komt natuurlijk ook van het gehots op de golven. Opvallend tijdens deze toerentaltest is hoe goed het zicht vooruit is, zelfs bij de lage snelheid van 7,5 knopen, wanneer de boot nog lang niet planeert. De sterk afhellende punt zorgt voor dat goede uitzicht. Ik verlaag het toerental terug tot zo'n 3.200 omwentelingen en we rauzen tegen 26 knopen over de golven. Dat is nog vrij comfortabel, ook als we hard de bocht ingaan, met het stuur tot tegen de aanslag. In de bocht trek ik op, terug tot maximum toerental en het valt me op dat de boot niet bepaald kort draait, ook al driften we niet veel. Navraag bij de Bénéteau-man levert het antwoord: het IPS-systeem op deze testboot is bewust niet ingesteld op de kleinste van de drie mogelijke draaicirkels: kwestie van testen bij nog zwaardere zee en hogere golven geen kenterrisico te lopen.

Ingraven Even verduidelijken: op de werf wordt één van de drie bochtratio's standaard ingesteld. De eigenaar kan daar zelf niets aan veranderen. Bij boten met een flybridge wordt de grootste bochtdiameter ingesteld, en bij deze Monte Carlo zonder fly zou in principe de kortste ratio kunnen worden gekozen. Maar ons testmodel staat in de middelste, veilige stand. Kwestie van zelfs met onervaren journalisten geen brokken te maken. De bochten worden dus vrij ruim genomen, maar dat heeft niets met overdreven drift te maken, wél met die instelling. De boot "graaft" zich trouwens mooi in de bochten, iets wat bijvoorbeeld bij de Antarès-reeks van dit zelfde merk niet het geval is. In rechte baan loopt de boot heel koersvast, dankzij de diepe V-romp die speciaal op de aandrijving met het IPS-systeem werd afgestemd. Op kleinere Bénéteau's zit ook nog eens het "AirStep"-systeem dat lucht onder de romp blaast om de vaarweerstand nog te reduceren, maar deze Monte Carlo heeft die uitrusting niet. Nòg niet, zo verduidelijkt de schipper. Het is namelijk voorzien dat het systeem in de toekomst op dit boottype wordt gemonteerd. Nog even het optrekvermogen testen voor ik het roer in handen van onze neofiet uit China geef: vanuit stilstand (of stildobber, in dit geval) naar de kruissnelheid van 26 knopen doen we er net

iets onder de 25 seconden over. Snedig genoeg.

"Our man from China" nestelt zich op de bestuurdersplaats - met opklapbaar zitje, gelukkig maar - en geeft meteen vol gas, niet schuinsweg maar pal tegen de golven in. In de voorkajuit horen we de barkrukjes tegen de vlakte gaan. Af en toe zijn we allemaal airborne als we van een freak wave afvliegen. Toch geeft de boot bij deze mishandeling geen krimp: geen onheilspellend gepiep of gekraak, alleen het zware gegrom van de Volvo's en de af en toe keiharde klappen van de romp op een aanstormende golf. Met enige diplomatie neemt de Bénéteau-schipper het roer weer over en met de zee in 't gat keren we terug havenwaarts. In de havenkom mag iedereen die dat wil nog even met het verbluffende IPS-systeem spelen en weer blijkt hoe precies, ook bij veel zijwind, er met dit wondertje van techniek kan worden gestuurd. Spijtig dat het voorlopig zo'n dure installatie blijft. Al is Cummins inmiddels klaar met zijn versie van een gelijkaardig systeem dat minder zou gaan kosten. Binnenkort krijgen we de kans om het te testen en dan laten we u weten of het ook zo fenomenaal is.

Bimini Terug in de haven heeft het opgehouden met gieten en dus kunnen we de rondgang van de boot buiten aanvatten. Dat voegt nog een en ander toe aan onze indruk, die al zeer positief was: in de cockpit achteraan wordt een Uvormige zitbank geflankeerd door een complete buitenkeuken. Voor heter weer dan vandaag is een elektrisch uitschuivende bimini in polyester voorzien en een eveneens elektrische gangway aan bakboord maakt het een koud kunstje om bij een "à la Méditerranée" afgemeerde boot van en aan de wal te geraken. De salon achteraan heeft stoffen zetels, die inmiddels kletsnat geregend zijn. "Kan geen kwaad," zegt onze schipper, "de stof is perfect vochtbestendig." We hopen het voor hem. De salon kan bovendien worden omgevormd tot een groot ligbed als je de cockpittafel laat zakken. Heel die toestand, met zetels en al, gaat intussen de hoogte in want we willen natuurlijk ook de garage zien, en dan zorgt een hydraulisch systeem er voor dat de complete bankset omhoog kan worden gezet.

De garage biedt ruim plaats aan een flinke dinghy met motor. Ook in het motorruim willen we nog een kijkje nemen. Dat is voor het dagelijks onderhoud bereikbaar via een luik in het achterdek. Met een kippenladder - die ik wel liever met antislip had bekleed gezien i.p.v het spekgladde hoogglansmetaal waar ze nu van gemaakt is - wurm ik me in de nog warme cocon van de Volvo's. De installatie is zeer clean en overzichtelijk, al is werken aan deze motoren een beproeving als je een slechte rug hebt: alles moet gebogen gebeuren. Tenzij je hele achterdek opklapt, wat ook kan.

Terug op de begane vloer loop ik nog even rond de boot. De gangboorden zijn niet echt breed te noemen, maar wel genoeg om veilig naar voren te geraken.

Daar is een immens zonnedek van 2 bij 1,9 m, een onderdeks opgestelde ankerlier met afstandsbediening en een uit de kluiten gewassen kist waar probleemloos alle stootwillen in passen. Bovenop het kajuitdak staat een radarboog, die het openschuivend zonnedak vrijlaat. De grote pantografische ruitenwissers met dubbele armen hebben hun werk gehad vandaag, net als de ontwaseming. Die laatste schoot af en toe iets te kort bij dit vochtige, koude weer, maar we waren dan ook met zijn zevenen aan boord.

Al bij al is Bénéteau-gamma met deze Monte Carlo 47 een zeer smaak- en klassevolle boot rijker, met een immens ruimteaanbod en vaareigenschappen die tegelijk betrouwbaar en toch nog vrij sportief zijn. De afwerking is - zeker in verhouding tot de prijs - degelijk te noemen en de inrichting is strak maar

gezellig. Een schot in de roos, wat ons betreft. Toch benieuwd hoeveel er binnenkort in China zullen rondvaren‌ Tekst: Frank Maes Foto's: Concertpix

Technische gegevens -

LOA: 14,80 m Breedte: 4,33 m Diepgang: 0,85 m Vrije hoogte: 4,70 m Waterverplaatsing: 11.600 kg Inhoud brandstoftanks: 2 x 650 l Inhoud watertanks: 2 x 320 l Motorvermogen: 2 x 435 pk Basisprijs incl. btw: 538.450 EUR CE-categorie: B12

Info: Gaseauline, Bisdomkaai 25, 9000 Gent, tel. 09/224.40.66, e-mail info@gaseauline.be , www.gaseauline.be , www.beneteau.fr .

Verschenen in: Varen april 2009