DUFOUR 45 PERFORMANCE

DUFOUR 45 PERFORMANCE

Voor Space Captains Het Franse merk Dufour is onlangs begonnen met de complete vernieuwing van zijn reeks zeilboten. In de "Performance Signature"-reeks is de 45-voeter, die wij vandaag in La Rochelle gaan testen, de eerste van een hele lading nieuwe jachten die er aan komt. Dit is dus een belangrijke tocht, want niet alleen deze boot wordt aan ons kritisch oog onderworpen, ook het compleet nieuwe concept zullen we kunnen beoordelen.

Het is meteen duidelijk als we in de grote jachthaven van het immer gezellige La Rochelle aan boord stappen van deze Dufour 45 Performance: dit is niet zomaar een "upgrading" van de bestaande Dufour 44. Ontwerpers Umberto Felci - voor de romp - en interieurdesigner Patrick RosĂŠo hebben de koppen bij mekaar gestoken om een snel, goed uitziend en comfortabel toerjacht te bouwen.

Tenminste, dat was hun bedoeling. Straks weten we of ze zich naar behoren van die opdracht hebben gekweten. Wat ogenblikkelijk opvalt is de zeer ruime en open kuip. De kont van deze boot is zeer breed en de stuurwielen - voorlopig op ons testmodel in rvs, later in carbon - zijn niet al te groot, zodat een waarlijk dansvloer-effect ontstaat. Dit is zonder twijfel de meest toegankelijke kuip die we de laatste jaren hebben mogen betreden. Van stuurboord naar bakboord en van voor naar achter lopen kan hier echt ongestoord, er staat niks in de weg.

Toch zijn ook de banken aan weerszijden nog groot genoeg om op iedere ervan drie bemanningsleden in alle comfort te laten meegenieten van de tocht.

Natuurlijk zijn er geen hoge rugleuningen, wat ik met mijn slechte rug altijd betreur, maar die heeft geen enkele zeilboot meer tegenwoordig. Een andere verfoeilijke gewoonte die opgang maakt de laatste tijd, is de onmogelijke plaats

van de plotter op één van de lage zijwanden in de kuip, op enkelhoogte. Op zo'n scherm vlak tegen de kuipvloer iets aflezen bezorgt me gegarandeerd drie weken platte rust, tenzij ik er op mijn knieën ga voor zitten. Maar bij Dufour zijn ze zich bewust van dit probleem, en onze schipper - die van de werf is - belooft dat het scherm bij de volgende productiemodellen op de achterwand van de kajuit komt.

Ongehinderd Wel heel goed doordacht is de houten voetsteun in het midden tussen de banken, waartegen je je zelfs bij flinke helling goed schrap kunt zetten. Onder die steun huist een verrassing: vanuit een luikje komt een hele kuiptafel te voorschijn, compleet met twee steunen. Als ze niet in gebruik is, kan ze zo perfect worden weggeborgen. De stuurman heeft aan beide zijden zijn eigen bankje, waarop het perfect zitten is, één hand aan het stuurwiel. De andere is dan vrij om de overloop van de "german mainsheet" te bedienen of de lier van het grootzeil. De lier voor de genua kan naar keuze aan de stuurpositie of op de kuiprand worden geplaatst. Achter de stuurpositie zien we het opklapbare zwemplatform, compleet met zwemtrap, dat meteen een veilige afscherming biedt voor eventuele kinderen aan boord. Onder de passagiersbanken zitten aan beide kanten grote bakskisten en vlak voor het achterstag is er nog eens een diepe kist, waar bijvoorbeeld een reddingsvlot in kan. De lijnen van het german mainsheet-systeem lopen via een geleideoog en zijn daarmee ook uit de weg.

Die ongehinderde bewegingsvrijheid beperkt zich bij deze boot trouwens niet tot de kuip, maar is doorgetrokken tot aan de punt. Het brede gangboord, ook al perfect vrij van hindernissen, is een brede boulevard in vergelijking met dat op sommige andere boten van deze afmetingen. Ook vooraan valt op hoe vlak en strak alles hier getekend is. Chapeau voor de jongens aan de tekentafel! Het cockpitdak heeft maar liefst vijf (5!) luiken, maar dit heeft absoluut geen rommelige indruk tot gevolg. Integendeel, ze zijn zo mooi in het gelid geplaatst, dat er een extra slanke indruk ontstaat. Ook op de punt is het dek "onbevlekt": de ankerlier staat onderdeks opgesteld en het hele voordek is vrij van lijnen.

Veilig werken is het hier alvast.

Twee vingers Kijk omhoog! De mast op onze testboot is een lange versie, met 1,5 m extra ten opzichte van de standaard mast. Dat kan, omdat we ook een diepe kiel hebben.

De klant heeft namelijk de keuze tussen twee diepgangen: 1,95 m en 2,30 m.

Die hogere mast van Sparcraft heeft drie sets zalings, in pijlvorm opgesteld. Wij varen de "Fastnet"-versie van deze Dufour, en die is sportiever opgevat dan de standaardversie die "Club" heet. Die hogere mast heeft ook gevolgen voor de zeilgarderobe: op deze Fastnet-versie doen we het met een kleinere genua dan op de "Club"-broer. De Mylar zeilen zijn van Elvström, Deens van origine, maar gemaakt in de Franse fabriek in Cannes. Tijd om ze te hijsen en dat gaat verrassend vlot, want de mast is voorzien van speciale, lange karretjes van Soromap. Ik neem het roer en dadelijk valt op hoe soepel deze boot zeilt. De besturing met kettingen en kabels op gelagerde rollen loopt feilloos. Er blaast een wind van 11 knopen onder een grijs, laaghangend wolkendek dat regen belooft. Maar voorlopig blijft het droog en ik kies een vrij scherpe koers: de meter geeft zo'n 60° aan. We lopen al gauw 7 knopen, en als de vlagerige wind even aantrekt tot 12 knopen, versnelt ook onze boot direct tot 7,2 op de

snelheidsmeter. We vallen wat af tot 80° en de snelheid loopt op: 8,1 knopen.

Dit is genieten, want de boot blijft bestuurbaar met twee vingers, soepel en voorspelbaar. Als we nog ruimer varen, gaan we iets trager: 7,7 knopen bij 11 knopen ware wind die uit een hoek van 120° komt. Voor een boot met zoveel zeiloppervlak, is deze 45 Performance uitzonderlijk licht te besturen. Dufour mikt daarmee duidelijk op een groot publiek: je kan snel gaan als je dat wilt, maar het blijft aangenaam en veilig zeilen.

Stille kuip Omdat een stevige regenbui snel nadert, laten we onze oorspronkelijke bestemming, Fort Boyard, voor wat ze is en gaan we overstag. We richten de steven naar de oude haven van La Rochelle. Daar zullen we even binnenvaren om de manoeuvreerkwaliteiten te testen. Bij het varen met achterlijke wind valt op hoe goed de boot in balans blijft. De autopilot kan zo perfect zijn werk blijven doen. Ons grootzeil is volledig doorgelat en dus ook bij deze koers mooi strak te houden. De Volvo Penta-motor wordt gestart en de drieblads klapschroef doet haar werk met opvallend weinig vibratie. Tel daar de doorgedreven isolatie van de motor bij en de stilte in de kuip is zalig.

Even checken of het ook binnen zo rustig is. Bij een toerental van 2.500 tpm meten we in de salon 83 dB, in de punt 65 dB en in één van de achterste slaapkamers 76 dB. Niet zo stil als in de kuip, maar toch heel goede meetwaarden, vooral vooraan dan. Inmiddels tuffen we de pittoreske oude haven vlak aan het stadscentrum van La Rochelle binnen, in het zicht van de vele terrasjes. Die zijn nu zo goed als leeg, want het is beginnen regenen. We faken een paar aanlegmanoeuvres in de kom van de haven, en daaruit blijkt hoe nauw deze Dufour naar roer en schroef luistert. In combinatie met de boegschroef kan je er ook mee in de nauwste box geraken. De draaicirkel is extreem kort. We houden de lege terrasjes voor bekeken en zetten terug koers richting thuishaven.

Tijd om binnen te schuilen voor de regen en de prestaties van interieurdesigner Roséo eens te bekijken.

Déjà vu Het wordt een déjà vu: de open indruk die we in de kuip kregen, herhaalt zich hier. Zoals dat tegenwoordig bon ton is, is alles heel strak en rechtlijnig gehouden, maar in dit geval met nog voldoende scheepse accenten. De doorgang naar voren is onbelemmerd, ook al heeft de salontafel een vierkanten onderstel om "u" tegen te zeggen. Maar die staat gelukkig ver genoeg van de bank aan stuurboord. Dat zien we de laatste tijd ook wel eens anders. Hier mag de schipper gerust een embonpoint kweken, hij geraakt nog tot vooraan. De boot zelf oogt slank, mede dankzij de heel smalle, lange ramen in de wanden en de luiken in het dak. Twee doorlopende handgrepen op de overgang tussen dak en zijwand versterken de lengte-indruk nog. Die handige grepen zijn overtuigend bewijs dat bij Dufour de vorm niet moet onderdoen voor de stijl. Het mag natuurlijk mooi zijn, maar het moet vooral praktisch en veilig blijven. Dit is een boot ontworpen door zeilers voor zeilers, niet voor steigerrotten. Dat blijkt ook uit de keuken, die duidelijk ingericht is om langere tijd op zee te kunnen leven.

De ijskast, die zowel langs boven als langs voren toegankelijk is, heeft afmetingen die we normaal maar op een veel groter schip zouden verwachten.

Nu ik er aan denk: dat geldt eigenlijk voor deze boot in zijn geheel. Al de hele

tocht heb ik de indruk op een veel langer schip te zitten: zeg maar een 54voeter. Benieuwd of die indruk zich zal doorzetten in de slaapruimten. Maar eerst blijven we nog even in de gezellige salon annex keuken.

Kneepjes In de keuken is niet alleen de koelruimte genereus: ook bergruimte is er à volonté, en de afwas kan in twee spoelbakken gebeuren - terwijl het 3-pitsvuur natuurlijk ook van een oven voorzien is. Onder het kookvuur is een ruimte voor het uit de kluiten gewassen koelaggregaat van de immense ijskast. Ik meldde het al: hier kan langere tijd aan boord en op zee geleefd worden. Aangenaam geleefd zelfs, want we lopen inmiddels op motor en tegen 1.500 tpm de haven binnen, en nu meten we uitstekende decibelwaarden: slechts 63 dB in de voorkajuit, 72 dB in de salon en achteraan 70 dB. Een geluidsniveau waarbij nog perfect een conversatie kan worden gevoerd. We doen dat dan ook, met de schipper van de werf. Altijd interessant, zo'n medewerker die het nieuwe model van bij de geboorte heeft gevolgd en er uitgebreid mee heeft gevaren, want die kent alle kneepjes. Zo toont hij ons hoe de salontafel kan worden uitgeklapt tot een joekel van 1,5 m breed, zodat er tot 12 personen kunnen aan aanschuiven.

Onze aandacht wordt gevestigd op de massieve poot waarin nog een drankenlade en een schuif voor bestek of ander klein gerief zitten. Hij wijst op de discrete blauwe nachtverlichting die op strategische plaatsen vlak boven de vloer is aangebracht en op de indirecte verlichting aan de wanden. Gezellig. We krijgen onder de vloer ook de ingelamineerde tussenschotten te zien, een belangrijk element van veiligheid. Eerlijkheidshalve wijst hij ons ook op een deurklink die op dit vroege productiemodel nog te laag staat, met de verzekering dat ze op de volgende boten hoger komt.

Aardbol rond Wij zijn alvast onder de indruk van de afwerking hier binnen: de vloerplaten in wengéfineer contrasteren met de lichtere wanden in moabihout. Alles is modern, maar toch heel scheeps gehouden: zo zijn er nog mooie ronde verluchtingsgaten onderaan alle deuren. Ook de kaartentafel verdient haar naam nog. Akkoord, je kan er geen volledig opengevouwen Imray op kwijt, maar dat is bij praktisch alle werven verleden tijd. Wel klapt de tafel open om kaarten te stockeren en erboven is een eveneens openklappend luikje voor passer en potlood. Of een gsm, voor wie geen passer - meer - aan boord heeft. Gezeten op de navigatieplaats, op een stoel die handig kan weggeschoven worden, kijk je op het zeer overzichtelijk elektrapaneel van VDO. We klappen het paneel open en zie: alle kabels zijn uiterst netjes geordend en bevestigd. Daarnaast is er nog plaats voor massa's apparatuur: een repeater van de plotter in de kuip, een marifoon, een kortegolfzender, een professionele radar, … het kan er allemaal in.

Nogmaals: met deze boot kan je de aardbol rond. Die roeping zit ook in de details, zoals magnetische openhouders voor de deuren. Alleen koken wordt wat problematisch bij hoge zee, want in zo'n L-vormige keuken kan je je maar heel moeilijk schrap zetten. Alle ramen in de salon zijn voorzien van verduistering ook de zijramen - die met drukknopen wordt vastgezet. "Knipsers", zegt onze fotografe, maar ze is dan ook van de Kempen. De kasten aan de wanden zijn zeer diep, want ze lopen door tot helemaal onder het gangboord. Waar geen kasten zijn, is de boot heel scheeps betimmerd met witte latten. Zo zien we het

graag. Het enige storende element in deze geslaagde salon is de mastvoet: die is wel netjes met vinyl bekleed, maar hij is gemonteerd op een apart plankje dat boven de vloer uitsteekt en dat oogt wat amateuristisch.

Balans We gaan even vooraan kijken, in de eigenaars-slaapkamer. Ook hier met wit geschilderd imitatiehout beklede wanden, wat direct een scheeps effect heeft.

Bovenaan die wanden zijn kastjes en de lange smalle ramen die zo typisch zijn voor deze boot. Het bed is uitzonderlijk breed, zelfs aan het voeteneinde dat ook de obligate schuif herbergt. Boven die schuif is er nog plaats genoeg voor de batterijen en de verwarming, die we te zien krijgen als we de lattenbodem en de beddenplank opheffen. Die plaats voor deze zware uitrusting is goed gekozen voor de voor-achterbalans. Vlak na de inkomdeur is een grote legkast en een zitbank. De badkamer die bij de "master bedroom" hoort is aan bakboord en voorzien van een echte aparte douchecel. De wastafel is in zwarte kunststof, en de kranen zijn strak en modern. Zonde dat boven die mooie wastafel zo'n banale spiegel tegen de muur is gekwakt. Hij hangt er wat verloren bij. Maar het is een detail in deze overigens zeer geslaagde badkamer, die ook als "natte cel" kan dienen, want er is speciaal plaats voorzien om flink wat natte zeilkledij op te hangen zodat ze kan uitlekken. Ook het toilet kan als zitplaats dienen, met een opklappend houten zitbankje. Het is immers altijd handiger om de natte zeilbroek al zittend uit te trekken op woelig water… kwestie van niet onzacht met de bootwand in aanraking te komen.

Dikke isolatie Rest ons alleen nog een bezoek aan de achterste gastenkamers. Ook die zijn heel scheeps gehouden, met genoeg bergruimte en een verrassend groot bed.

De indruk die ik daarstraks al had, klopt dus voor de hele boot: hij lijkt veel ruimer dan zijn 45 voet. Al heb je natuurlijk in deze slaapkamers alleen maar stahoogte aan het voeteneind: de ruime kuip erboven eist ook haar plaatsrechten op. Toch is ook in deze slaapkamers plaats gevonden voor ruime legkasten, zodat de invités hun gerief ruimschoots kwijt kunnen. Bij deze achterkajuiten hoort een iets kleinere badkamer, en de spiegel hier bevalt ons beter: hij bedekt bijna de hele wand en hangt er dus niet zo geïmproviseerd bij.

Hier ontbreekt de plaats voor een aparte douchecel, maar er kan natuurlijk wel een stortbad worden genomen: stang en sproeier zijn aanwezig. Bij het verlaten van de boot nemen we nog even de trap weg om de Volvo Penta D2-55 motor te bekijken. De dikte van de isolatie is opvallend, en we weten meteen waarom we daarstraks zulke goede decibelwaarden hebben opgetekend.

De Dufour-ontwerpers zijn erin geslaagd een eersteling van de nieuwe reeks af te leveren, die iedereen met een hart voor boten moet aanspreken. Scheeps en snel genoeg om de echte zeiler te bekoren en toch tegelijkertijd mooi en strak vormgegeven om ook de kapiteinse te verleiden. Soepel te zeilen, ook als het snel moet gaan. En dat kan, in alle stabiliteit en veiligheid. De schipper van deze boot mag zich bovendien de titel van "Space Captain" toe-eigenen, want hier hebben de ontwerpers getoverd op het gebied van ruimte: je hebt constant het gevoel op een veel grotere boot te zitten. Benieuwd of die trucs ook zullen werken op de rest van de reeks. We kijken dan ook nu al uit naar de volgende telg uit deze ongetwijfeld beloftevolle familie.

Tekst: Frank Maes Foto's: Concertpix, J. M. Liot

Technische gegevens - L.O.A.: 13,95 m - Breedte: 4,30 m - Diepgang: 1,95 m/2,30 m - Waterverplaatsing: 10.870 kg/10.640 kg - Ballast: 3.330 kg/3.100 kg - Zeiloppervlak: 113 m² - Motor: Volvo Penta 55 pk - Brandstoftank: 250 l - Drinkwatertank: 530 l - Prijs: Club-versie 250.470 EUR incl. btw Fastnet-versie 275.880 EUR incl. btw Info: West Diep Yachting Center bvba, Louisweg 2, 8620 Nieuwpoort, tel.

058/23.40.61, fax 058/23.92.48, www.westdiep.com , www.dufour-yachts.com .

Blitzbezoek aan de werf Na de uitgebreide test met de Dufour 45 Performance bleef er nog even tijd over om een blitzbezoek aan de werf in La Rochelle te brengen. Zoiets moeten ze ons geen twee keer vragen. Alhoewel de werf eigenlijk dicht is - het is na 18.00 u geraken we dankzij Steve Vernelen van Dufour toch nog binnen en krijgen we een snelle rondleiding. In deze moderne faciliteit worden zo'n 750 boten per jaar gebouwd. Voor de dekken wordt de infusiemethode toegepast, de rompen worden nog in gewone mallen met de hand gelamineerd. Wat dadelijk opvalt bij onze rondgang, is dat er veel boten tegelijk in productie zijn. Ze liggen naast mekaar en de werktrappen errond maken een ambachtelijke indruk: geen "lopende band-gevoel" hier. De teak dekken komen in voorgefabriceerde panelen aan en worden hier gelegd. Als de boot klaar is, gaat hij buiten in het testbad, voorzien van sproeiers om ook de waterdichtheid van bovenuit te testen. Hier worden twee lijnen gebouwd: de Performance-reeks, waarvan wij vandaag de 45-voetsversie hebben getest, en de Grand'Large-reeks. De innovatiekracht van de werf is enorm: op ca. 5 jaar tijd zien hier niet minder dan 10 nieuwe modellen het licht! Sinds het samengaan met het Italiaanse Grand Soleil, worden er wel samen aankopen gedaan door de twee werven, maar de uitwisseling beperkt zich daartoe. Het blijven twee aparte, duidelijk van mekaar gescheiden merken.

Verschenen in Varen september 2008