OVER KLEINE EN GROTE ZAKEN
Een cursief over het wel en wee op de Oost-Vlaamse werkvloer. Elke gelijkenis met bestaande personen en/of situaties is louter toeval.
TEKST SAM DE KEGEL – ILLUSTRATIE LISE VANLERBERGHE
‘Ik hou zoveel van jou, omdat…’ Ik verslik me niet snel in mijn ochtendkoffie, maar onlangs was het van dattum. ‘Geen inspiratie? Laat een computer jouw liefdesbrief schrijven’’, kopte een online artikel. Aanleiding voor het artikel was Valentijn, dat hyper gecommercialiseerde feest dat het uitdovende vuur bij tortelduifjes moet aanwakkeren. Een Oost-Vlaamse scale-up in machine learning verkondigde met licht enthousiasme dat hun tool met behulp van artificiële intelligentie (AI) zelfstandig volwaardige Nederlandstalige liefdesbrieven kan schrijven. “Uren staren naar een leeg, wit blad en zoeken naar de juiste woorden bij het schrijven van de ideale liefdesbrief is verleden tijd. Met onze nieuwste tool moet je enkel nog het romantisch kaartje uitkiezen om je tekst mooi te doen uitkomen. Simpel toch?” Als ervaringsdeskundige in het schrijven van liefdesbrieven met de pen – ja, ik ben geen millennial, indien u er nog aan twijfelde – groeide het wantrouwen. Zeg me, wat is er mooier maar tegelijk ook complexer dan een vrouw met hartstochtelijke woorden verleiden? Ik begon inderdaad steeds met een blanco blad. Ik herbegon ook tien keer. De allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie laat zich niet gemakkelijk vangen in vloeiende, meeslepende zinnen. Bijzondere aandacht besteedde ik aan de metaforen, zoals Mario, de arme postbode in Il Postino, die met metafore e parole (en met de hulp van de Chileense dichter Pablo Neruda) de oogverblindende Beatrice voor zich probeert te winnen. Eén metafoor kan het verschil maken tussen een blauwtje lopen of totale overgave. Ik probeerde ook op te bouwen naar een verzengende climax, in de hoop dat de vingers van de schone die ik begeerde, zouden beginnen trillen naarmate ze verder las.
Nu wil ik de kracht van artificiële intelligentie niet onderschatten. Natural language processing, de vaardigheid van computermodellen om menselijke taal te kunnen begrijpen en verwerken, bestaat al even en blijft groeien. In 2015 las ik in de Volkskrant al een artikel over een ‘robot’, lees: algoritme – dat sneller dan een mens een nieuwsbericht had geschreven over een aardbeving. Drie minuten nadat de grond gedaverd had, stond het in The Los Angeles Times. Narrative Science liet drie jaar eerder al zijn ‘robotjournalisten’ sportberichten schrijven. In het begin bleek het algoritme bijna altijd te schrijven vanuit het perspectief van de winnende ploeg. Maar dat durven journalisten van vlees en bloed natuurlijk ook. Maar over een aardbeving of voetbalwedstrijd schrijven is toch nog van een andere orde dan een liefdesbrief neerpennen. Dat laat je niet zomaar over aan een computer, toch? Benieuwd hoe de tool precies werkt? Test het uit, stond er op het einde van het artikel. Toch even proberen, dacht ik. Ik kreeg al meteen de eerste zin cadeau: ‘Ik hou zoveel van jou, omdat …’ (druk tab) Ik hou zoveel van jou omdat ik die prachtige dame heb En ik heb echt enorm veel zin in jou En dan nog meer in dat heerlijke Ben jij het ook altijd die geile… Na die laatste zin besloot ik mijn poging om een liefdesbrief via AI te schrijven, te staken. Misschien staat het algoritme nog niet helemaal op punt, maar met dit scabreuze karamellenvers riskeer ik eerder een oorveeg dan een innige kus te ontvangen van mijn geliefde.
O N D E R N E M E R S # 0 3 45
