De Vorlesebühne No. 4 Januari 2015 by De Vorlesebühne

De thuisplek voor kort vreemd proza - No.1-2015

Tweede dimensie werpt vruchten af richting zuiden

De Vlaamse editie van afgelopen maand werpt vruchtjes af. De Brakke Grond wil graag een structureel vervolg van dat eerste samenwerkingsexperiment en de schrijvers en de muzikanten van De Anale Fase vonden het samenspel rondom het thema dood en allerlei dimensies zo leuk dat wij nu aan het puzzelen zijn of De Vorlesebühne met deze voorstelling mogelijk in het najaar

een eerste mini-tournee door Vlaanderen kan maken. Met onze april-editie zal de Vorlesebühne voor het eerst ook in België te zien zijn, in Antwerpen. En Anna Vercammen van De Anale Fase komt in juni als schrijfster bij ons terug. Zelfs organisatorisch weten we de grenzen niet meer gesloten te houden. De Gentse ex-voetballer Jeroen Boone heeft

al vaker als prettig vreemde schrijver aan De Vorlesebühne deelgenomen, sinds kort helpt hij ook op de achtergrond. Zijn specialiteit is o.a. het aan elkaar knopen van citaten en afbeeldingen, heb ons op Facebook lief en je zult zijn bedenksels vaker tegenkomen. In deze krant een interview met hem.

Meer In de komende maanden staan ze gepland: de vijf grote werken van de Vorlesebühne. In dit krantje geven we u al voorzichtig een inkijkje in de achtbaan van thema’s die besproken zullen worden. David Troch beschouwt het botanische leven om hem heen, Jeroen stelt vragen voor gevorderden, Delphine verhaalt van toevallige ontmoetingen, Berhard schetst zijn verloren wereldbeeld, Tine laat in het midden of ze het stiekeme briefje ooit geopend heeft en Maaike komt bij het opruimen vooral zichzelf tegen. Slechts een glimp van het verleden en de toekomst kunnen we hiermee bieden. U wilt meer? Er is genoeg voor iedereen deze lente. Komt allen. - De Vorlesebühne.

De lente van de Vorlesebühne

21 februari

21 maart 2015

Het geniepige visioen

De lente van de Vorlesebühne is hier! Onverwijld is de rode loper uitgelegd voor kort vreemd proza dat u zonder oponthoud de zomer in zal leiden. Tot het zover is zullen de schrijvers en muzikanten landen op het molenerf, aansprekende thema’s met u bespreken en forse uitdagingen aangaan. Net zo makkelijk of moeilijk -dat is niet te voorspellen- wordt het denken in een vierkante wereld afgewisseld met het broeikaseffect. Speels gaat de eerste sporteditie ooit over in een magisch geheel. De start is gemarkeerd met een geniepig visioen. Ook u kunt dat beleven.

Vroeger hadden uitverkoren mensen grootse visioenen, vandaag wemelt het van de geniepige visioenen. In plaats van visioenen van rechtvaardigheid of van de gezamenlijke ondergang visioenen over hoe wij het net iets beter zouden kunnen hebben dan de buurman, hoe wij mensen op zoek naar hulp onopvallend door de gootsteen zouden kunnen spoelen. Of gewoon hoe wij van iedereen steeds maar weer iets lekkers toegestopt zouden kunnen krijgen. Omdat we zijn wie we zijn. Punt.

Het vloeiende denken in een vierkante wereld

Met: Arnoud Rigter, Kine Brettschreider, Sylvia Hubers, Simon Weeda, Rinske Kegel, Twan Zegers. Muziek: Anouk Abels

24 april Antwerpen

Bibliotheek Permeke

16 mei 2015

25 april Molen De Ster Balbezit en bloedarmoede Uitstel van executie Wij zijn een tikkende tijdbom. Het broeikaseffect gunt zich nog eens een adempauze voordat het driftig zijn werk zal afmaken, ons werk zal afmaken, ons zal afmaken. Of zal het toch iets anders worden? Een terreur-aanval met hakmessen en computer-bacteriën, een komeet die de Aarde straks zal raken, hagedissen die massaal uit de hemel komen vallen? Hoe dan ook, wij leven nog, zelfs ons lief heeft ons nog niet verlaten, dat moeten wij voorlopig accepteren. Met: Carmien Michels, David Troch, Delphine Lecompte, Bernhard Christiansen, Sylvia Hubers. Muziek: Roosbeef Mede mogelijk gemaakt door

Mensen die een beetje aan beweging doen zijn best verstandig, mensen die continu met sport bezig zijn hebben in de regel een stoornis. Net als in 'Momo' probeert men krampachtig tijd te sparen, net als vervelende kinderen het doen probeert men indruk te maken door hoger te springen of sneller te fietsen. Met behulp van toevallig genetisch materiaal, doping, autistische kwaliteiten. Utrecht heeft met de inzet van veel geld en moeite kunnen bereiken dat het straks twee dagen door de wereld gezien zal worden als de blindedarm van Frankrijk. De Vorlesebühne doet haar eerste sport-editie. Met: Nyk de Vries, Kira Wuck, Helena Hoogenkamp, Caroline Kramer, Joubert Pignon. Muziek: Lauw

20 juni 2015 De grote verdwijntruc Bij de kleine verdwijntruc spelen konijnen vaak een centrale rol. De kleine verdwijntruc duurt maar eventjes, het konijn komt al spoedig ergens anders weer te voorschijn. De grote verdwijntruc werkt heel anders, zelden oogst hij bewondering, hij weet vooral verwarring te scheppen. Hoe ga je ermee om als er iets onmisbaars ineens voorgoed is verdwenen, wat valt er te verzinnen? Met: Joke van Leeuwen, Anna Vercammen, Sylvia Hubers, Jürgen Smit, Bernhard Christiansen. Muziek: Natalie Ingwersen & Thomas Bader

- Auslese -

kerstboodschap We willen geen racist zijn maar omdat we vroeger Sinterklaas hebben gevierd zijn we met terugwerkende kracht racist omdat we een jaar lang hebben toegeleefd naar iets wat mensen kwetst. Er zit tuig in de trein maar we willen er niets van zeggen omdat ze grammaticaal incorrect praten en groter zijn en het is al laat en geen conducteur te bekennen maar als we er niets van zeggen is dat ook racisme, maar ik durf ook niets te zeggen tegen blanke mensen die groter zijn, nee, dan is het goed. De man met de stropdas die deze samenkomst subsidieert zegt terwijl hij wegduikt voor een bierblik: “Leuk, hè, echt een ontmoeting, alle lagen van de beschaving van laag naar hoog,” wat je ook kunt zeggen over een aanslag op een winkelcentrum. We willen meer buitenlandse vrienden omdat we geen buitenlanders kennen maar als we vrienden willen omdat ze buitenlands zijn is dat ook racisme. Duitsers vind ik niet echt buitenlanders. Een vijand is iemand wiens verhaal je nog niet hebt gehoord. Maar iedereen kan typen. Zonder spelfouten blijft er niemand over. We willen het gelijk aan onze kant en aan de goede kant van de geschiedenis staan en we willen het nooit niet hebben geweten en diversiteit niet verwarren met: “Wel jullie eten, niet jullie problemen.” We zitten klem want iedereen heeft een eigen stem en we mogen niet voor een ander praten en ook niet over, alleen maar met maar soms weet ik niet wat ik moet zeggen. Helena Hoogenkamp

Jeroen Boone speelt in het eerste deel van zijn leven vooral voetbal. Maar de put van het sportieve talent stroomde langzaam leeg. In 2006 debuteert hij als schrijver in het literaire tijdschrift De Brakke Hond. In 2012 geeft hij in eigen beheer “Jeugdzondes” uit. Na eerdere Vorlesebühneoptredens was deze fijnbebrilde en vader-van-drie Vlaming betrokken bij “De Tweede dimensie, een onderschat perspectief ”, de januari-editie van de Vorlesebühne. Nu krijgt hij de ruimte om zijn ziel uit te storten. Over sport, liefde en eenzaamheid.

door Bernhard Christiansen en Jeroen Boone

Meneer Boone, u was vroeger professionele voetballer, u heeft nu plannen om een boek met kort proza te publiceren. Wat is hiervoor de aanleiding geweest? - Grauw en stinkend als wapperend mensenvlees hangt je te lang uitgestelde debuut droog aan de haak. Te wachten tot je navel scheurt. Mag ik uw vragen, wat is het geheim van uw schrijverschap? - Elke dag drinkt de broekschijter twee hectoliter pure inkt. En dan maar hopen dat er een mooi boek uit zijn ingewanden zakt.   Waarom koestert u eigenlijk zoveel bewondering voor de hermetische dichter? - Hij dicteert zijn ommuurde gedichten aan toevallig langslopende kinderen. Een ideale introductie van zijnsfouten.

Bent uw een voorstander van het gebruiken van autobiografische elementen in de literatuur? - Trek je jeugd als een volstrekt onbelangrijke roman vacuüm. Verkoop je vrienden nu er nog vlees aan zit. Er zijn dus ook veel autobiografische elementen in uw werk terug te vinden? - Haar liefdescompartiment glimlacht welwillend. Hij

werk terug te vinden, is dat geen tijdbom onder de relatie? - Gierig streelt u de letterende wonde die u zelf sloeg. Iemand moet u van die geestelijke boulimie genezen. Meneer Boone , sommige mensen zeggen dat harde bezuinigingen als investeringen in de toekomst kunnen functioneren. - Ik hoest slecht bloed op. Spoel het mes af. Waar is de

Koop een Russische onderzeeër en een vals gebit met slagtanden. knijpt één oog dicht en negeert zo haar biologische klok. Hoe je door niets te doen iemand kan kapot maken. U wilt zeggen dat uw vrouw haar kinderwens ziet verschrompelen door uw obsessieve schrijfgedrag? Is dat niet erg heftig voor haar om dat thema ook nog eens in uw

tijd dat aderlatingen mensen gezond maakte? Hebt u wel eens iets gedaan om de wereld te verbeteren? - ‘s Nachts groef ik een put om in te zitten. ‘s Morgens werd ik als altijd feilloos wakker met bevroren voeten en vertrok naar de bank om geld in brand te steken.

Maar hoe ziet u dan de toekomst van onze kinderen? - Kinderen willen later allemaal politieagent of filmster worden, maar nooit een giraf. Absurd. Belachelijk zelfs. Maar kunnen wij niet iets doen om alsnog de wereld te redden? - Verdeel jullie in groepjes. Van net iets minder dan één.   Maar heeft het geen gevolgen als wij net iets minder dan compleet zijn? - Het is een uitzondering dat een huis instort als er 1 baksteen ontbreekt, maar het gebeurt. Meneer Boone, hoe verklaart u de actuele angst in Nederland voor Europa? - Er bestaat een heel erg perverse dwerg. De strontknotsen die zijn lichaam verlaten, zadelen hem op met een verschrikkelijke fantoompijn. Maar waarom trekt die perverse dwerg zoveel mensen met zich mee? - De trein van Sobibor naar Treblinka trok veel reizigers. Mensen met ogen als zwarte dolken. Natuurlijk zijn er zaken die beter kunnen. Geschiedenislessen bijvoorbeeld. De perverse dwerg praat voortdurend enthousiast over Nederland, hetzelfde Nederland wiens inwoners en geschiedenis hem vooral met walging zouden moeten vervullen. Dat rotte Nederland

met zijn traditie van gematigdheid, pragmatisme, openheid en tolerantie. Als Wilders bij wat-dan-ook-voor-anderland hoorde zou hij uitsluitend negatief over dat verderfelijke Holland praten. Wat bezield hem om met Nederland in zee te willen gaan? - Hij maakt zich wijs dat hij wacht op de perfecte omstandigheden om de wereld en zichzelf te aanvaarden. Heeft Wilders ook een soort van levensfilosofie? - Dit leven is van betekenis ontstoken. Hou je geest flegmatiek, gebruik hem als zalf. Hou je geest flegmatiek, gebruik hem als zalf, is dat het motto van Wilders, kunnen zijn aanhangers hun geest als soort van zalf gebruiken? - Ja. Waarom zijn er überhaupt nog steeds zoveel mensen die van Wilders houden? - De onfeilbare steen rond je

nek staat je, eerlijk waar, beeldig, maar drijf nog even. Ja, ik weet het niet, de mensen hebben misschien teveel angst, ze zijn te gevoelig en onzeker? - De mensen zijn heel wat gewend tegenwoordig. De eisen van de straat zijn traag gelijk foltertechnieken. Een goedendag past perfect in iedere schedel, maar geen kin die knikt. Over de onwelvoeglijke afstand tussen mensen. Maar valt er dan niets aan te doen? Stel, je bent gefrustreerd, laag opgeleid, boos, hoe kom je dan van jouw Wilders-verslaving af? - Je bent voorgoed afgewezen door de arbeidsmarkt. Tijdens een lange avondwandeling maak je een roedel blaffende honden van je stilte en bindt de wildste vast. Als je thuiskomt, eet je warm, zoet brood. Als afleidingsmanoeuvre. Maar dat is dus slechts een afleidingsmanoeuvre, hoe kun je

als gefrustreerde Wilders-verslaafde serieus uit jouw eigen gat klimmen? - Koop een Russische onderzeeër en een vals gebit met slagtanden. Je zal zien, je sociale positie zal zienderogen verbeteren. En Wilders, hoe zullen we later terugkijken op Wilders? - Het leven had hem veroordeeld tot zelfmoord. Zijn hals-

starrigheid weigerde de strop. Ouderdom dan maar. Uh, ja, dan nu de vraag waarmee wij traditioneel elk schrijversinterview afsluiten. Wat zijn uw plannen voor de komende week? - Ik maak een trompet van mijn sluitspier en zet de schorseneren om in warme arpeggio’s. De meeste mensen praten zo. Daaraan herkent u meteen een kunstenaar.

Vindt Jeroen Boone onder ander op zijn blog De Verkleurman: verkleurman.wordpress.com

2 x Jeroen Ineens begint het huilen. Profeten hebben het niet voorspeld. Het hangt niet als onweer vol pretentie in de lucht. Er hebben zich geen zigeunervrouwen mee gemoeid. Het huilen begint ineens. Zo plots dat iedereen een onbepaalde tijd lang denkt “Als het zo ineens opkomt, zal het ook wel op dezelfde manier weggaan.” Na een maand kan men niet duiden waar het vandaan komt. Het klinkt te luid. Het galmt. Het tiert. Het fluistert ook soms. Het is bijna onwezenlijk echt. Onmenselijk oprecht. Het gaat diep. Mensen in de buurt beginnen zich te schamen. Ze kruipen onder stoelen en banken. Ze gang naar theater. Na een half leven komt men iets op het spoor. Een enkeling kruipt terug in bed. Zelfs dove mensen horen het. Muzikanten draaien aan de volumeknop, dichters scheuren stembanden, fabrieken blijven dicht, maar het huilen blijft. Slechts één man doet ongestoord verder waar hij al zijn hele leven mee bezig is. ? Zou u het geslachtsorgaan van uw partner kunnen natekenen? Genomen dat uw antwoord op de vorige vraag nee is, ligt dat dan enkel aan uw beperkte grafische kwaliteiten? Wat vindt u het vervelendste aan muggen, het jeuken achteraf of het gezoem vlak voor? Gelooft u dat er mensen zijn die hun geliefde varkensstaart noemen? Met hoeveel liefde kan u dat woord uitspreken? Ruikt u nog aan uw kinderen ook al zijn die ondertussen de dertig gepasseerd?

Het gestolen kind en zijn naam is niet haas Het jongetje heeft de verontwaardigde ogen van wijlen mijn huiddokter. Ik heb hem deze ochtend gestolen van een wenkbrauwloze hoedenverkoopster. ‘Ik ken alle Finse woorden voor alle lamasoorten van Zuid-Amerika.’ Zegt hij pedant. Alsof dat zo indrukwekkend is, alsof er meer dan twee lamasoorten bestaan. ‘Bestaan er meer dan twee lamasoorten?’ Vraag ik hem, maar hij hoort mij niet; hij volgt het gesprek van de twee andere busreizigers. De twee andere busreizigers zijn een imker en een verwende zoon die spot met de korven van zijn vader. Ze zijn nochtans niet bespottelijk. Ze zijn zelfs niet halfleeg. Ze stappen uit aan de halte die ontoepasselijk martelarenplein heet. Ik ken geen martelaars. Ik ken vijftien mensen die zich hardop martelaars noemen. Elf van de vijftien zijn vrouwen en heten Patricia. De overige vier zijn naamloze taxidermisten. ‘Waarom heb je mij ontvoerd? Waarom geen ander kind?’ Wil het jongetje plots weten. ‘Ik dacht dat je doofstom was. En een meisje… De ontvoering is een vergissing.’ Antwoord ik waarheidsgetrouw. Het jongetje lacht en verandert in een marsepeinen haas van ware grootte. Ik breek zijn linkeroor af en biedt de rest van het hazenlijf

aan de twee nieuwe passagiers aan: een moeder en een dochter. Gek genoeg verdraagt de dochter haar moeders nostalgie over de staande ovatie die ze dertig jaar geleden kreeg voor haar dwarse guitigheden in een Veurnse bewerking van De Gierigaard. Ze willen de amper aangebroken haas niet aannemen. Ze stappen uit aan de halte die heel toepasselijk Jeanne d’ Arc heet. Ik eet het linkeroor van de haas op. Het is mijn eerste volwaardige eetpartij van de maand april. Niemand die ik geld verschuldigd ben verjaart in april. Wanneer de zee eindelijk zichtbaar is breek ik het rechteroor van de haas af. Ik bewaar het voor vanavond. De buschauffeur zegt overbodig: ‘Hier is je halte.’ Hij vindt het niet erg dat ik een oorloze haas van marsepein in het midden van de bus laat staan. Op de dijk kom ik George de kannibalistische tegelzetter tegen. Ik sta bij hem in het krijt. Gelukkig verjaart hij pas in mei. Delphine Lecompte

T.e.a.b. Door omstandigheden ben ik in het bezit gekomen van een grote partij Maaike uit 1986. Op enkele gebruikssporen en beschadigingen na in zeer goede staat. Ik kan u verzekeren dat mijn verwachtingen van deze Maaike de allerhoogste zijn die u ooit aan zult treffen. Treft u ergens hogere verwachtingen aan, meldt het mij en ik zal het verschil goedmaken. Met mijn drukke leven kom ik er niet aan toe deze Maaike de aandacht te geven die zij verdient, en moet haar dus met pijn in mijn hart weg doen. Ben of ken jij iemand die ermee geholpen is? Af te halen tegen elk aanemelijk bod. Liefst alles in één keer. Maaike Haneveld

Schetsmatige wereld Vroeger, toen de wereld nog schetsmatig was, toen er nog geen ingewikkelde relaties waren en iedereen alleen maar lachte wanneer er iemand op de grond gevallen was, de huizen nog allemaal een schoorsteen hadden, de zon een lachend gezicht, de duivel altijd een mestvork bij de hand, toen de boeren nog geen machines hadden om koeien te melken en stront te bewegen, toen er nog affiches hingen met 'Boer zoekt duivel', toen de kinderen nog melktanden hadden en er nog bloed door onze aderen kroop, vroeger, toen de wereld nog schetsmatig was, toen we nog wisten wat er boven en wat er onder ons was, dat je van de rand af kon vallen als je te ver ging, toen wij ons nog voedden met aarde, zwarte aarde, witte tanden, gele tanden, bruine tanden, toen wij de tijd nog konden meten aan de kleur van onze tanden, vroeger (...) Bernhard Christiansen

Paardenbloem Je verhuisde naar de stad. Daar groeien nagenoeg geen paardenbloemen. Wat een verademing. Je kon die ondingen niet meer zien. Telkens je er eentje opmerkte, bukte je je en snokte het vergif uit de grond. In jouw tuin kregen ze geen kans. En ook bij de buren niet. Als je ergens heen wilde, moest je voorbij hun voortuinen en dat kon niet als er paardenbloemen stonden. Toen je weer eens door de knieën ging op het grasperkje van de familie Coeck, riep één van hun kinderen van achter de haag: ‘Meneer Paardenbloem!’ Niet lang daarna verhuisde je naar de stad.

Parochie Grootvader deed wat oude mensen doen: doodgaan. Twee weken na zijn begrafenis was er een herdenkingsmis voor alle parochianen die in februari onder de grond waren gestopt. Het sein voor je vader om voortaan elke zaterdagavond het hele gezin naar de kerk mee te slepen. Alsof grootvader plots een goed mens was geweest. Je vader, al even hypocriet en schijnheilig als zijn vader. Elke zaterdag weigerde je naar voor te schuifelen voor het lichaam van Christus. Thuis kreeg je daarvoor een draai rond je oren. Telkens dacht je: 'Ik word nooit oud, dan hoef ik ook niet dood te gaan.' David Troch

Het was op dit plein dat zij haar eerste echte kus kreeg. Ze had hier afgesproken met haar liefje dat helemaal van Gent met trein haar hier was gekomen. Meer dan drie uur zaten ze onwennig naast elkaar. Op dat bankje. Ze wilde hem wel kussen, maar wist niet hoe eraan te beginnen. Hij dacht net hetzelfde. Toen de laatste vijf minuten waren aangebroken, anders miste hij zijn trein terug, gaf hij haar de eerste kus en propte tegelijkertijd een briefje in haar jaszak. Dat briefje had hij op weg naar dit plein voor haar geschreven in het geval ze zouden kussen. De kus geurde naar lauw bier en proefde naar zoute slakken. De brief had ze niet meteen ontdekt. Die merkte haar moeder drie dagen later op toen ze de jas wou wassen. Tine Moniek

04:30 – Ik sta al tien minuten te wachten als ik Sonja in het licht van de volle maan aan zie komen sjokken. Ze is stipt op tijd. ‘Goedemorgen,’ zeg ik. ‘Goedemorgen,’ zegt zij. Ze opent het rolluik een stukje, zodat we eronderdoor kunnen kruipen; omdat ik inmiddels het klappen van de zweep ken, loopt ze gelijk door naar achter, zonder me instructies te geven. Even later komt ze terug. Terwijl ik opkijk van de gevulde koeken die ik aan het stapelen ben, vraagt ze: ‘Weet jij waarom er een schaap in de koeling staat?’ 06:30 – ‘Dat schaap staat zó in de weg,’ zegt Sonja, terwijl ik stickers op krentenbollen plak. ‘Het is ook altijd hetzelfde op maandag. Die mensen van het weekend ruimen nooit goed op.’ Nathalie komt binnen. ‘Goedemorgen,’ zegt ze. ‘Goedemorgen,’ zeggen Sonja en ik. Als ze haar jas heeft uitgedaan en haar roze polo aangetrokken, komt Nathalie terug. Ze vraagt: ‘Waarom zit er geen sticker op dat schaap?’ 08:30 – Nathalie belt met het hoofdkantoor om erachter te komen wat de bedoeling is van het schaap in de koeling. Ondertussen komt Margot binnen. ‘Goedemorgen, Twan,’ zegt ze. ‘Fijn weekend gehad?’ ‘Och,’ antwoord ik. ‘Jij?’ ‘Jawel hoor,’ zegt Margot, lekker in mijn moestuintje gestaan. Dat worden hele mooie spitskolen. Jij krijgt er ook één.’ Nathalie steekt haar hoofd door de deur. ‘Boven weten ze het ook niet. Maar klopt het dat er nou nog steeds geen sticker op dat schaap zit?’ Twan Zegers Opa Engel LEEST de bijsluiter van de ZG Combi, de commerciële representatie van de universele methode. Hij probeert daarin te lezen hoe hij daarmee zijn opspelende blaaskast discreet kan ledigen. Maar in zijn koortsdazendheid draaien alle woorden als lepeltjes om, waardoor hij instructies en waarschuwingen snel en effectief mixt tot een hinderlijke cocktail van kleur en leven, waardoor hij de tepeltjesnippels bevestigt aan de zuigsensoren zonder de draden voor het schoonblazen te wassen, waardoor hij in plaats van de A-kwaliteit Mandmuil® een counterfeit trechter met voorvochtbeker over zijn hoofd

trekt, waardoor de zuigtijd bloot komt te staan aan de tegendraadse stroom die oxitosine levert voor de vochtaftap om blindzuigen te voorkomen. - Kine BrettSchreider Arnoud Rigter en Kine Brettschreider zijn lid van het kunstenaarscollectief ZEEPBLIND. Zie o.a. www.zeepblind.nl

Jouw helden hang je aan mijn lippen. Opzettelijk durf ik niet te zeggen. Ik verbaster hun namen om wakker te blijven bij het roeren in de pap. Vergeef me, jouw Newton noem ik Nuk. Jouw Fibbi noem ik Fronk. Eduard Lucas is voor mij een blonde Blork met Zündapp. De wet van Nuk bestond al voor Nuk. Alleen Nuk was de eerste die zich bukte om hem op te rapen. Zou zijn moeder dat gedaan hebben, was het de wet van zijn moeder geworden. Maar zij had daar geen zin. Arnoud Rigter

heb ons lief en achtervolg ons op facebook, twitter en kortvreemdproza.nl

De Vorlesebühne nader verklaard Hoe komt een mens in *&$!#naam bij de Vorlesebühne terecht ?

dus aan deze én ook aan gene, tijdens het jas ophangen. Het blijkt dat een kwart van de aanwezigen naar binnen stuitert op grond van de folder ‘Molen de Ster’ of het eigen ‘Vorlesebühne (kwartaal) krantje’, waarmee wij op zo’n 40 adressen in Utrecht proberen, te midden van vele andere uitgaven, tóch in zoveel mogelijk oog te springen. Driekwart van de bezoekers bestaat uit recidivisten en hun aanhang. Dat moge blijken uit veelvuldig gebezigde zinsneden als “eerder hier geweest”, “met iemand meegekomen”, “getipt door iemand die regelmatig gaat” en vergelijkbare reacties. Hierbij spelen ook de digitale media een rol, zoals ‘volgen op Facebook’ en/ of nieuws ontvangen via het opge geven mailadres. Er is dus sprake van een vrij grote kern aan (zeer) regelmatige bezoekers, die langs de aloude route van “hoort, zegt het voort” óók een belangrijk aantal nieuwe bezoekers binnen brengt. Van onze kant roepen wij hierbij dan ook graag op vooral om u heen te blijven roepen…

Deze vraag laat zich gemakkelijk splitsen in twee delen, namelijk: hoe kwam ik er terecht, en: hoe kwamen al die anderen daar. Vraag één-a leest u diep-psychologisch uitbehandeld in de linker kolom terwijl vraag één-b in de rechter aanmerkelijk rationeler wordt benaderd. Gelijk dus aan onze bijpassende hersenhelften. Als nieuwkomer in Utrecht kwam ik in een lijst met vacante vrijwilligers plekken de volgende oproep tegen: “Gezocht - Vreemde Vrijwil ligers”. Zulks intrigeert! Aarzelingen mijnerzijds, gebaseerd op de vraag: pas ik wel in dit profiel?, werden razendsnel onder uit geschoffeld door echtgenote en kinderen. Zij overtuigden mij er op overweldigende wijze van dat mijn zelfbeeld: ‘redelijk normaal te zijn’ heus aan grondige revisie toe was. Sterker nog: het zou nimmer met de werkelijkheid in overeenstemming zijn geweest. Bij aanmelding ter plekke bleek dat zij gelijk hadden: ik kon naadloos inschuiven. Sindsdien houd ik me, in dienst van de Bühne, maandelijks bezig met het verspreiden van de kwartaalkrant, het heen en weer slepen van tafels en stoelen, noodzakelijk af- en aanruimen, het inademen van velerlei geurig fijn-(zaag)stof daarbij, het nu en dan bedienen van een ophaalbrug en meer van die volstrekt logische zaken in een lichtelijk vreemde omgeving. De aangeboden vreemdheid slaat natuurlijk pas toe binnen het gedebiteerde

korte proza zelf. Dat proza én de omgang met de (meer- of minder vreemde) proza ïsten maakt dat ik er niet meer ben weg te sláán… Ook producenten van Vreemd Proza hebben tamelijk gewone trekjes: zoals willen weten hoe en waar het maandelijks publiek op de Molenzolder ‘de Vorlesebühne’ heeft ontdekt. We vroegen dit

Het grootste deel van de bezoekers blijkt dus ‘weerkerend’ te zijn. Dit lijkt mij niet vreemd, want waar elders dringen, via uw gehoorzenuw, zinnen binnen als: “Geschoren specimen in pak”, “Stel je voor: je bent laag opgeleid en boos. Hoe kom je dan van Wilders af?” en “Gelooft u dat er geliefden zijn die elkaar ‘varkensstaartje’ noemen?” Daarom spreekt voor zich: De Vorlesebühne - je blijft er op terugkomen. Joop Bruins

de thui sp l e k vo o r kor t vr eemd p r oza - ww w.kor tv r eemdpr oza.nl

21 februari

21 maart

Het geniepige visioen

Het vloeiende denken in een vierkante wereld

Sommige mensen wonen vooral in kleine vierkante dingen, in de radio of de televisie. Andere wonen in een houten kist. Of in een kartonnen doos. Of in een kamer. Maar hoe kun je jezelf vloeiend houden als jouw omgeving zo beperkt van karakter is? Met: Wim Noordhoek, Thomas Verbogt, Kirsten de Meijer, Naomi Warndorff, Bernhard Christiansen. Muziek: Dial Prisko ëten! Jolanda’s Keuken bereidt een overheerlijk en voedzaam driegangenmenu. Iedereen is welkom. Een echte aanrader. Reserveren via vorlesebuhne@gmail.com is nodig, uiterlijk de donderdag voor de Vorlesebühne.

24 april Antwerpen 25 april Molen De Ster Uitstel van executie Wij zijn een tikkende tijdbom. Het broeikaseffect gunt zich nog eens een adempauze voordat het driftig zijn werk zal afmaken, ons werk zal afmaken, ons zal afmaken. Of zal het toch iets anders worden? Een terreur-aanval met hakmessen en computer-bacteriën, een komeet die de Aarde straks zal raken, hagedissen die massaal uit de hemel komen vallen? Hoe dan ook, wij leven nog, zelfs ons lief heeft ons nog niet verlaten, dat moeten wij voorlopig accepteren. Met: Carmien Michels, David Troch, Delphine Lecompte, Bernhard Christiansen, Sylvia Hubers. Muziek: Roosbeef. Mede mogeljk gemaakt door:

Vrijwel alle Vorlesebühnes beginnen om 20.00 uur (zaal open 19.30 uur) Houtzaagmolen De Ster, Molenpark 3, Utrecht. (Dichtbij Utrecht CS, toegankelijk via het parkje en dan hek door, of aan de stadskant over de loopbrug). Toegang: 10 euro of met korting 7 euro (ook met bibliotheekpas!) Reserveren of andere opmerkingen? vorlesebuhne@gmail.com