Kurzvorschau – Wüeschti Hüng

Impressum

Alle Angaben in diesem Buch wurden von der Autorin nach bestem Wissen und Gewissen erstellt und von ihr und vom Verlag mit Sorgfalt geprüft. Inhaltliche Fehler sind dennoch nicht auszuschliessen. Daher erfolgen alle Angaben ohne Gewähr. Weder Autorin noch Verlag übernehmen Verantwor tung für etwaige Unstimmigkeiten.

Alle Rechte vorbehalten, einschliesslich derjenigen des aus zugsweisen Abdrucks und der elektronischen Wiedergabe.

© 2022, Weber Verlag AG, Gwattstrasse 144, CH-3645 Thun/Gwatt

Idee, Texte, Bügelbilder: Stefanie Christ

Weber Verlag AG: Gestaltung / Satz: Andrea Dätwyler

Gestaltung Umschlag: Sonja Berger

Lektorat: Madeleine Hadorn Korrektorat: Elsbeth Boss

ISBN 978-3-03818-418-8

www.weberverlag.ch

Der Verlag Weber wird vom Bundesamt für Kultur mit einem Strukturbeitrag für die Jahre 2021–2024 unterstützt.

Für myni Eutere, wo mir d Mundart hei i d Wiege gleit.

U für d Sämi, wo se i myne Ohre zum Klinge bracht het.

Inhalt

Glücklechi Hamburger

flügend Teppich

Me isch so aut, wie me usgseht

Wüeschti Hüng

Adam u Eva, erschte Versuech

«Coffeeshop»

Mys Land

Hamme, Huft u Hüehnergschnätzlets

Wiehnachtsgschicht

Himmu u Höll

Hene het Chräbs

Münschterfigure

Bärn, ig ha di gärn – ussert im Summer

Dr gstrandet Wal

Tramwäut

Platzt

Ar Jabärg ihri

Die bruuni Geiss

Ir Wöschchuchi sy Vögu Kannibale

Solidaritätsprinzip

Chüssitanz

Usswärts

Ds frömde Oug

Ätschebui

Ursis Chugle

Vögeli, friss Polenta

Wöschstrass

D Erika geit z Tanz

Glücklechi Hamburger

Leg das zrügg! Mir bruuche keni Berliner.

Aber ig hätt mega Gluscht … U när masch wider nüüt zum Znacht.

Was gits de? Hamburger.

Isch dert Fleisch drin? Natürlech.

De wott ig keni Hamburger. Darf ig Berliner ha?

Wiso wosch plötzlech keni Hamburger meh? Die hesch doch geng so gärn gha. Wüu ig itz ke Fleisch meh isse.

Was, du issisch ke Fleisch meh? Nei. Wäg was de?

D Frou Chrääjebüehl het hütt gseit, dass Tierli wäge üs lyde u me drum ke Fleisch meh sött ässe.

Das het si sicher angers gmeint. Nei, das het si so gseit.

D Lehrere wird öich sicher nid verbiete, Fleisch z ässe. Usserdäm wärde nid aui Tier schlächt ghaute.

Wärde Hamburger schlächt ghaute?

Du meinsch Chüe. Wärde Chüe schlächt ghaute?

Das chunnt uf e Buur druf aa. Es git sicher viu Chüe, wones schöns Läbe hei gha, bevor mir se ässe. Isch d Chue vo üsne Hamburger glücklech gsy? Wahrschynlech scho.

Wohär weisch das? Kennsch dr Buur? Kenne mir Buure?

Nei …

Äbe. Aber mir choufe Schwyzer Fleisch, das isch e gwüssi Garantie.

De sy nume usländischi Chüe unglücklech?

Ja. Nei! Das cha me nid so veraugemeinere.

Auso mir wärs lieber, we mir Berliner ässe. Die sy sicher glücklech.

Leg se wider zrügg. Ig ha gseit, mir bruuche keni Berliner.

Aber du weisch o nid, ob d Chue i üsem Hamburger het müesse lyde.

De choufe mir haut es Poulet. Dert steit sogar dr

Name vom Buur uf dr Verpackig. Da wird d Frou Chrääjebüehl ja wohl nüüt dergäge z säge ha.

Oh, das isch super! De chöi mer ihm aalüte!

Wäm?

Am Buur. De chöi mer grad frage, ob är guet zu syne Hüener luegt. Oder grad verby ga. Vilech het är no jungi Chätzli zum Strychle!

Mir gö nid bi däm Buur verby u mir lüte o nid aa. Är würd ja sicher nid sy Name uf d Verpackig la drucke, wenn är bös zu syne Hüener wär, oder?

…

Oder?

I wett lieber ke Fleisch meh ässe.

So ne Seich! Das chunnt dervo, wenn eim schreegi Vögu wie d Frou Chrääjebüehl Fluuse i Chopf setze. Was für Vögu?

Vegetarierhippies. Dir Ching müesst dänk Fleisch ässe wäg dr Energie. Oder wosch öppe nümme wachse?

Wenn es Tierli derwäge mues lyde, de blyb ig lieber chly!

Das seisch itz. Aber wenn au dyni Fründinne e Chopf grösser sy als du, de wirds di möge. Nei, das wirds mi nid! De haut. Mach, was d wosch.

…

Wiso leisch itz d Hamburger glych i ds Chörbli?

Für e Papi u mi dänk. Aber, aber… Aber was?

Isches de öich glych, wenn es Tierli plaaget wird? Sicher nid. Aber mir müesse ja öppis ässe. U ig vertroue üsne Buure. Derby kennsch nid mau eine. So, itz längts. De gits für di hütt haut nüüt z ässe. D Frou Chrääjebüehl seit, es gäbi so Züüg, wo wie Fleisch schmöckt, aber kes isch. Chöi mer das mache?

Die Pilzdinger? Vo mir uus … Wäh, ig hasse Pilze! Ach, die schmöckt me nid use. Nei, wäh, ig wott keni Pilze!

Auso viu blybt nümm übrig, wenn du so heikel tuesch. Berliner … Chumm mer nümm mit dyne Berliner! Du issisch itz eifach Fleisch, baschta! U am Mäntig lüten ig auso dere Frou Chrääjebüehl aa. Wiso? Wüu si kes Rächt het, öich mit ihrne Spinnereie z verderbe! Aber Mami, du bisch so fies!

…

Hör uf gränne, die angere Lüt luege scho ane!

Aber, aber … D Frou Chrääjebüehl het Rächt gha!

Wiso sy d Mönsche so grausam u luege nid besser zu de Tierli? Wenn ig Chüe u Hüener hätt, de würd ig se dr ganz Tag fuetere u strychle u mit ne spile.

Beruehig di wider. Nutztier sy äbe keni Huustier. Was sy Nutztier?

Settig, wo d Mönsche tüe ässe oder fürs Schaffe bruuche.

Fürs Schaffe?!

Ja, zum Byschpiu zum schwäri Sache Umetrage.

Aber, aber … Werum bruuche si da drfür nid

Laschtwäge?

Ehm, ig, äh … frag däheim dr Papi.

Weis dä das?

Ja, ja, sicher. Mami?

Hä?

Würdsch du üse Seppli ässe?

Sicher nid, das isch e Stubekater!

Wiso ässe mir de Hamburger, aber keni Chatze?

Wüu, auso … Chatze sy dänk Huustier. Die sy zum Gärnha da, nid zum Ässe.

Ig chume nümm druus. Auso wärde nume Tier gässe, wo me nid cha schmuse mit ne?

Ehm …

Mami, weisch, was ig mau für Tierli ha, wenn ig gross bi? Äh, chasch mers uf em Wäg zu de Joghurt verzeue?

E Hung, e Chatz, Müüsli u Hamschter, es Söili, e Geiss u ganz viu Bybyli.

Uh, das git de viu z tüe.

So, was wosch itz hütt Znacht ässe? U säg ja nid Berliner!

Ar Anja ihri Mueter macht feine Gmüeschueche…

Auso, de gits haut Gmüeschueche. Einisch vegetarisch choche cha ja nid schade. Drääj di um, mir müesse zrügg zum Gmües.

Supi! Aber gäu: Ke Broccoli, dä isch henne gruusig!

Der Text wurde Im Rahmen des Wettbewerbs «Kibuk ganz Ohr» 2014 ausgezeichnet und auf der gleichnamigen Hörspiel-CD im Hörmal Verlag Bern veröffentlicht.

Dr flügend Teppich

Drü Generatione Boumgartners hei druff lehre loufe, hei druuf gsöulet u usgschüttet, sy mit schwytzige Chäsfüess oder dräckige Schue drübergsecklet, bis es ghäscheret het. Itz sitzt d Juna, vierti Generation Boumgartner, im Schnydersitz uf em Perser u wünscht sech, är würd drvoflüge. Amene chaute Sunnti hets plötzlech glütet u dr Gross ätti isch mit ere Überraschig vor dr Türe gstande.

«Lueg mau, was ig uf em Eschtrich gfunde ha: Dr Perser teppich vo dine Urgrosseltere! Ig ha dänkt, das wär genau ds Richtige für ne nöie Huushaut. Öppis Wärtigs, nid so ne schwedischi Massewaar.» Scho isch dr Grossätti i ihrere Stube gstande u het aagfange, ar Urgrossmueter ihre ganz Stolz uszrolle.

D Juna het wöue proteschtiere, het grad wöue säge, dass ihre dä Teppich überhoupt nid gfaui, u dass ne dr Grossätti doch bitte grad wider söu mitnäh.

Aber da het är scho vo «Wärtaalag» gredt u ihre vor grächnet, wie viu Wärt dä Perser hütt öppe heigi. Da het sech d Juna du nümm getrout, öppis z säge, u dr Grossätti het dr Teppich unger ihres «IKEA»-Sofa gschobe. So isch haut ihre Grossätti, e Patriarch alter Schule. Aber ä nätte. Nid eine, wo meint, er sygi öppis Bessers. Nei, är gloubt würklech, dass d Froue uf syni Hiuf aagwise syge. Bim Zale, bim Abstimme u äbe ou bim Inneyrichte.

Drbi weis d Juna ganz genau, wie si wott wohne. Ihri Lieblingsfarb isch Wyss u drum het sys ou bir Yrichtig gärn so reduziert wie müglech. Kes Biud hanget ar

Wand, u zu de wysse Möbel darf sech höchschtens mau es grüens Pflänzli gselle. Sogar ihre Kater Boxer isch wyss. Är heisst eso, wöu är nachem Muuse immer so fescht mit de Pfote uf syni Opfer yschlat, als wett är se winduweich prügle. Itz ligt auso zmitzt i däm wysse Meer de Urgrossel tere ihre füürrot Perserteppich. Es Ungetüm – 2,3 mal 2,3 Meter – eis, wo nach Chällerluft schmöckt. Wenn d Juna lang gnue ufs handknüpfte Muschter starrt, gsehts fasch e chly so us, als würd sech dr Teppich bewege. Als wett är o lieber furtflüge als bi ihre umelige. Dr Einzig, wo Fröid dranne het, isch dr Boxer. Jedes Mau, we är es Fällchnöieli mues fürewürge, secklet är dür die ganzi Wohnig. Är bhautet si Mageinhaut so lang zrügg, bis är bim Perserteppich isch u uf die füürroti Insle cha chötzle. Zwar, wenn sechs d Juna rächt überleit, isch das vilech ender es Zeiche vo Ablehnig. Amene chaute Sunntimorge, wo d Juna no unger dr warme Dechi ligt, ghört si dr Boxer wider einisch ir Stube chörble. Sofort springt si uf u geit ga putze, schliesslech wott si nid die Boumgartner sy, wo de Ur grosseltere ihres füfstellige Erb ruiniert. Bim Putze litzts dr Teppich e chly ume u es verbleichts Etikett chunnt zum Vorschyn. «IKEA» steit druffe. Erliechteret strychlet d Juna über em Boxer sys schnurrende Chöpfli.

«Da het sech am Grossätti sy demänt Gring aber ganz schön tosche!» seit si.

D Juna isch die erschti Generation Baumgartner, wo ä flügende Teppich het. A däm Sunnti flügt ar Urgrossmueter ihre vermeintlech Perser nämlech uf diräktischtem Wäg us Junas Wohnig.

Me isch so aut, wie me usgseht

Grüessech, möchtet dir öppis gäg öii Fläcke im Gsicht? Weli Fläcke?

Die näb de Ouge und uf dr Stirne. Mir hätte es nöis Serum im Aagebot, wo dr Teint tuet usgly che u die hormonelle Verfärbige lat la verblasse. Lueget, ig trage eifach mau e chly uf öie Hand rügge uuf, damit dir die samtweichi Textur gspü ret. U – mmh – schmöcke tuet das Produkt ou fantastisch, oder?

Ja, aber ig bruuche das nid, merci. Wassermelone isch dr Gruch. Länget mau d Hand aa, es isch scho aues ufgsoge. So heit dir nachem Yribe nie fettigi Finger. U ds Beschte: Nume hütt gits grad zwöi Fläschli für 80 Prozänt vom Prys. Super, aber wie gseit, ig bruuche … U wie wärs mit ere tönte Tagescreme, für d Fläcke abzdecke, bis ds angere Mittel würkt? Wartet, i probiere grad mau es bitzeli uf em Handrügge uus, damit dir dr Farbton gseht.

Nei, merci, ig ha scho ne Tagespfleg. U ganz ehr lich, ig ha die Fläcke no nie gseh.

Dir müesst nech nid schäme, das hei viu Froue i öiem Auter. I mym Auter?

Aber wie dir gseht, mues me hütt nümm drmit läbe. Auso ig cha ganz guet drmit läbe. Ig säge immer: Me isch so aut, wie me usgseht, nid wahr?

Wie aut gsehn ig de us?

So aut, dass ig nümm würd dunkle Lidschatte uftrage. Darf ig öich vo üsere Früeligspalette e schmychelhafte Eierschale-Ton empfähle? Lueget, ig trage chly uf e Handrügge uf. Tolle Plan. Aber ig ha ke Handrügge meh frei. Ou ja, wie ufmerksam vo öich. Hie, dir chöit bi mir luege.

Oh, dä glänzt. Mir gfaut Glitzer-Make-up über houpt nid. Hm, schaad. Matti Tön sy bi öine Ougefältli sub optimau.

Ougefältli?

Dir wüsset scho: Die fiese Chrääjefüess näb de bruune Fläcke. Dir gloubet mir vilech nid, aber mi stört das … Äbä!

… nid.

U drum chiem i öiem Fau sogar e kompletti Beauty-Beratig i Frag, inklusive Farbtescht u Haaranalyse. Für dä Service müesstet dir auerdings i d Houptfiliale gah, das biete mir hie im Lade nid aa.

Loset dir mir überhoupt zue? Ig wott nüüt! Usser däm ha ig no ne Termin u sött vorhär fertig ychoufe. Termin? Grad imene repräsentative Job isch es umso wichtiger, dass dir optisch ds Beschte us öich useholet. Wenn dir weit, chan ig öich gschnäu es Tages-Make-up verpasse.

Ig ha ne Termin bim Gynäkolog. Das schaff ig ou ohni Lipgloss. Zum Gynäkolog? Hütt isch öie Glückstag! Mir hei nämlech nöi es Analbleaching im Sortiment.

Analbleaching? Geits eigentlich no? Strychet öich doch öii Füdlecreme u Füdleserum u Füdleschminki a ds bleichte Arschloch!

Entschuldigung, hallo? Heit dir mir überhoupt zue glost? Hm? Ou ja, ehm … Auso de nimen ig haut ds Serum. U dr Lidschatte?

Nei, dä … Auso ds Serum, dr Lidschatte u die tönti Tages creme – das macht zäme 315 Franke. Bruuchet dir no nes Seckli?

Erstmals erschienen in der Anthologie «Grenzgänge» der Edition Buch fink 2019.

Wüeschti Hüng

«Was für nes liebevous Dehei», dänkt d Su bim Aablick vo dere häu erlüüchtete Fänschterfront. Liechterchet tine hange wie Vorhäng abe u rahme d Schwanelampe uf em Sims u dr Flöigepilz, wo vo inne use strahlt. Am Glas aagmachti, fluoreszierendi Stärne locke d Blicke vor zugeschneite Strass ufe zum aute Stadthuus. Jede Aabe nach em Schaffe louft d Su an ihm verby, aber no nie hett si öpper hinger dene wunderschön gschmückte Fänschter gseh stah. Bestimmt sy d Bewohner viu z beschäftigt mit Glücklechsy.

«Was für ne unnütze Hung!» seit dr Alois bim Aablick vor Wiehnachtsdekoration, wo d Su a däm Tag mitbringt. Ergatteret het sie das Stück im Usverchouf, schliesslech wott im Januar niemer meh es lüüchtends Reh. «Das isch es Reh, ke Hung», steut d Su klar. Dr Alois zeigt sech unbeydruckt. «Ramsch isch Ramsch, steu mir das Ding ja nid i Wäg.» Nenei, ke Angscht, dänkt d Su, u steut ds Reh näbe ds chlyne, verdorrte Öppis is Chuchifänschter. Wyt wägg vom Alois syre Loufbahn, wo vom Fernseh via WC diräkt zum Bett füert. Nüüt darf sech ihm dert i Wäg steue, süsch wird är hässig u schlat zue.

«Hie chan är üs nüüt mache», chüschelet d Su u strycht am Reh übere Chopf. «Was für ne unnütze Hung», ghört d Su ihre Maa vor sech ane schimpfe. Är stapft vom Fernseh via WC zum Bett u scho gly wird sie ne ghöre schnarchle. Sie ghört ne immer schnarchle, jedi Nacht, bis i Morge – sit vierzg Jahr. Sie ligt näbe dran u git sit vierzg Jahr kes Grüüschli vo sech. Sie schlaft uf dr rächte Site, sit vierzg Jahr, u sit vier Tag steit ä Hirschlampe uf ihrem Nachttischli. «Du u dini wüeschte Hüng», wätteret dr Alois.

«Was söu das da im Fänschter?» fragt dr Alois es paar Ääbe speter, won är sech uf dr Bettkante d Socke ab streift. «Öpper het die Liechterchötti zum Entsorge uf d Strass gsteut, drby funktioniert sie no ganz ordeli», erklärt d Su. Sie weis, dass dr Alois Verschwändig no mehr verachtet aus unnützi Lüchtmittel am Schlafzimmerfänschter. «Nid sehr praktisch», grummlet dr Alois u när schnarcht är scho wider. Drby projiziert d Liechterchötti chlyni Pünktli uf sys Gsicht. «Wie ire

Disco», dänkt d Su u lachet stumm. Dr Alois isch no nie im Läbe ire Disco gsy u itz würd är o nümm drmit aafa.

«Stattet Dir es Puff us?», fragt dr Verchöifer. Är kennt d Su mittlerwyle. Sie nickt, obschon sie ke Ahnig het, was är mit syre Bemerkig genau meint. Während dr Verchöifer ihri nöie Lämpli i ne Papiersack packt, glüschtelet sie ir Uslag. Sie entdeckt dert e Pilzlampe. Sie gseht fasch e chly so us wie die, wo jede Aabe im prächtige Stadthuus brönnt. Wyter entdeckt sie Flamingos, wo dr Ruum schön rosa würde färbe. Sie entdeckt Liechterchettine mit fantastische Plastik blueme dran, mit Schneeflocke oder chlyne Discochugle. «Hi, hi, Discochugle», d Su mues lache. Fürne Momänt vergisst sie, dass dr Verchöifer no immer näbe ire steit, dr Papiersack ir einte, ds Wächsugäud ir angere Hand. D Su ghört sech säuber frage: «Wie viu choschtet dä Flamingo?»

«Was für nes liebevous Dehei», dänkt d Su beim Aa blick vor häu erlüüchtete Fänschterfront. A däm Abe louft si so gschnäu am Stadthuus vrby, dass si keni Fuessabdrück im Schnee hingerlat, sondern loipeähn lechi Bahne. Si chas chuum erwarte, ihri nöischte Ychöif ir Wohnig z platziere. Wie Spinnelenetz spannt si d Liechterchettine zwüsche de Türböge, rahmt drmit dr Badzimmerspiegu u dr Chemineesims y, lat sogar ei Chötti neckisch vor Tili la hange. D Su wird übermüetig. «Mach dä Dräck wägg!» schimpft dr Alois, während är nach dr baumelnde Liechterchötti schlat. Ds Kabu wicklet sech um sy Arm, git nid nache, ou nid denn, won är mit auer Chraft probiert, ds Kabu us

dr Tili z rysse. «Mit was hesch du das verdammte Ding befeschtigt!» schreit dr Alois. D Su geit is Bett. «Ke Angscht, är cha üs nüüt meh mache», chüschelet d Su u strycht ar Hirschlampe über e Chopf. I dere Nacht lat d Su aui Liechter la brönne. Vilech luege d Bewohner vom schöne Stadthuus ja übere u fröie sech über d Reh u Hirsche, Flamingos u Pilze i Sus Fänschter. «Hüng», würd dr Alois säge.

«Was für nes speziells Dehei! Wo söu ig öich d Lampe anetue?» fragt dr Transporteur es paar Wuche speter. D Su lotst ne dür d Wohnig, a de Lampe vrby, zwü sche de Liechterchöttine düre, wo mittlerwyle wie Liane im Korridor wuchere. «Dört», wyst d Su dr Transporteur aa. Die grosse, kokonartige Chugulampe füege sech homogen y i dä Liechterdschungu. Dr Transporteur luegt is Kabudickicht u fragt verwirrt: «Schteit dert öpper?» «Nei, dir irret nech», seit d Su u begleitet ne zur Wohnigstür. Dr Alois probiert no, sy Arm z lüpfe, aber d Kabu haute ne zrügg. Dr Alois wott öppis rüefe, aber d Lämpli i sym Muu hindere ne dra. D Tür faut is Schloss. D Su luegt sech zfride ume u süüfzt: «Was für nes liebevous Dehei!»

Erschienen erstmals als «Hässliche Hunde» in der Literaturzeitschrift «Täxtzit» Band 10, 2018.

Adam u Eva, erschte Versuech

Am sächste Tag erschafft Gott d Mönsche. Zersch es Männli, won är Adam touft. När es Wybli, won är Eva nennt. Är platziert se im schöne Garte Eden u zeigt ne, wo si Wasser finde, we si Durscht hei, u wo si z ässe finde, we si Hunger überchöme. «Nume d Öpfle vo däm Boum dörft dir nid ässe!», seit Gott vor emne prächtigi Obschtboum. Wo Gott wägg isch, fragt d Eva dr Adam: «Werum dörfe mir ächt grad die Öpfle nid ässe?»

«Vilech wott Gott die Öpfle eifach sälber ässe …» «De chönnt är ja eifach nöji Frücht mache, er cha ja aus erschaffe, wo är wott», antwortet d Eva, u dr Adam nickt. «Hm, oder es isch e Tescht zum Luege, ob mir fouge oder nid», seit dr Adam. «Das chönnt sy. U dä vo üs, wo zersch e Öpfu isst, wird när uf aui Zyt vertüüflet.»

«De lö mir die Öpfle haut la Öpfle sy …» «Chunnt nid i Frag», proteschtiert d Eva.

«Mir lö üs doch nid so eifach la instrumentalisiere. Aber ig ha ne Idee: Mir läse glychzytig e Öpfel ab u bysse glychzytig dry – de cha Gott nid säge, du oder ig sygi dschuld!»

«Gueti Idee», pflichtet dr Adam by.

Si gryffe auso zäme i Boum, schnappe sech je en Öpfu u bysse dry. Zur glyche Zyt. U zur glyche Zyt gheie si tot um.

Wo Gott das mitüberchunnt, verwirft är d Händ. «Oh nei, hätt ig ihne doch gseit, dass die Öpfle giftig sy! Bim nächschte Versuech dänken ig dra …»

Dr «Coffeeshop»

«Coffeeshop» steit nöi i Lüchtbuechstabe über em Schoufänschter. Hütt mues ja aues frömdsprachig sy. Ig wünschti mir ds aute «Tea Room» zrügg. Aber äbe: Bedient wärde, richtigi Tische, abhocke, zämehocke – das isch aues nümm gfragt. Statt dessi lehnt me a ne Theke oder wird vore Lounge verschlückt. Früecher hei mir Dorffroue üs jede Morge punkt nüni im «Tea Room» troffe. Ohni abzmache, me isch eifach da gsy. Isch mau eini nid uftoucht, hei di angere gwüsst, dass disere nid wohl isch. Oder de isch es Winter gsy, glatt gsy u eini het sech mit em lädierte Chnöi nid voruse trout. D Frou Bonnet isch üses Frölein gsy. Ihre het me no dörfe «Frölein» säge, si isch ou eis gsy. Nie verhüratet, immer am Schaffe. Zwölf Jahr lang het si geng gwüsst, was mir nähme: Kafi u Gipfeli. Ussert d Annette, die het es Meitschibei bstellt. Meitschibei gits im «Coffeeshop» nid. Und o kes Kafi. Ig has probiert, aber ds nöie Frölein isch nid drus cho, was ig wott: «Meinet Dir en ‹Americano›? Gross, mittel, chly?» Ig ha du eifach «Ja» gseit, woruf si mir e Salatschüssle voll schwarzes Wasser het abgfüllt. Mi Name het si ou no grad druf gschribe. Emu fasch: «Magda» statt «Martha». Ig verschtah nid, worum me hie nid darf anonym trinke. Isch doch dene Mokkabohne Hans was Heiri, wien ig heisse. U geng louft Musig. Nid öppe ds Lokalradio, sondern so langsame Jazz. Das schläferet mi am nüni so fescht y, dass ig grad wider chönnt go ligge – trotz seniler

Bettflucht. Zum Glück han ig es Hörgrät, won ig chly cha zrüggschrube. De ghör ig ou nid geng, wie die Aagstellte Näme düre Ruum rüefe.

D Yrichtig isch ou ganz angers als früecher: ke Teppich meh, ke Tapete, kener Teeliechter – überhoupt nüüt meh mit «T». Drfür vom Bode bis unger Tili viu Wyss. Eigentlich isch aues wyss. U d Gescht hocke i däm Wyss wie Made im Mähl.

Ig bi ja froh, dass ig dä Lade aube nid mues putze! Me gseht dert jedes Brösmeli, jede Sprützer, jede Pflotsch, wo d Bsuecher mit de Schue yneschleipfe. Aber so tüür wie hie ds Trinke isch, chöi sechs die nöie Eige tümer wohl leischte, nach Fyraabe eifach aues früsch z stryche. Clean isch das, wie imene Spital.

Apropos: Letschti het mi d Annette im WhatsAppChat aaghoue. Si het mir verzellt, dass d Ingrid im Spital isch gsy wägere Lungenentzündig. Es Wyli heigs nid guet usgseh, aber itz heig si sech doch fei erholt. Gäbs üses «Tea Room» no, hätt ig das rächtzytig erfahre u hätt ar Ingrid chönne es Buggee verby bringe. So han ig ihre haut per SMS gueti Besserig gwünscht. Si het mit emne Chatzevideo gantwortet. Ig gloube, das isch es positivs Zeiche. Tja, so isch es, mir Froue träffe üs itz haut nümm regelmässig. Ig bi die Einzigi, wo mängisch no i «Coffeeshop» geit. Mittlerwyle weis ig ou, wie ig mis Kafi mues bstelle: «E chlyne Cappuccino bitte – ohni Milch.»

Erstmals erschienen in «Geschichten Gedanken Gedichte», Anthologie des Berner Schriftsteller und Schriftstellerinnen Vereins BSV, 2017.

Mys Land

Schwyz heisst ds Land, wo mir läbe. Es ligt zmitts in Europa u het d Form vomne Söili. Söili sy chlyni Söi. Mi Unggle het viu drvo. Sy Buurehof steit ou ir Schwyz.

I üsem Land hets Stedt, See u Bärge. Die sy sehr höch, zum Teil bis i Himmu ufe. Myni Eltere sy mau mit mir uf em Jungfroujoch gsy. Vor Luft dert obe isch es mir ganz schlächt worde u ig ha bim Abefahre ir Bahn müesse chörble. So Sache passiere haut ir Schwyz.

Das isch i de Ferie gsy. Meischtens bin ig aber ir Schuel. Bi üs müesse aui Ching i d Schuel, o die fiese. Am liebschte han ig Zeichne. Vorträg haute wie dä hie mach ig nid so gärn. Das mues aber sy, seit ds Mami. Das sig wie schaffe.

Schaffe bedütet, dass am Morge aui Erwachsene schlächt gluunet im Bus hocke u i nes Büro fahre. Dert töggele si dr ganz Tag Züügs i ne Computer, bis se dr Chef wider heischickt. U teu tüe Strasse flicke, o we si gar nid würklech kaputt sy. Am Änd vom Monet überchöme si dadrfür Gäld.

Ig läbe gärn ir Schwyz. Hie hets zwar kes Meer, aber o ke Chrieg. U aui hei gnue z ässe, o wes nid immer guet schmöckt. Ir Heimat vor Habida isch das nid eso. Drum isch si mit ihrere Familie id Schwyz cho. Ufem Pouseplatz säge ihre die angere mängisch «Sou». Ig gseh die Ähnlechkeit nid. D Hamida gseht us wien ig – u nid wie d Tierli vom Unggle.

Hamme, Huft u Hüehnergschnätzlets

D Glogge bimbelet no einisch, wo dr letscht Chund vom Tag dr Lade verlat. När verstummt si u es wird ganz still im Gschäft vom Metzger Weiersmüller. Nume d Chüeltheke suret no chly vor sech häre, während d Neonlampe ds blutte Fleisch ir Uslag i nes blauvioletts Liecht toucht: d Hamme, d Huft u ds Hüehnergschnätzlete. Dr Metzger Weiersmüller strycht sech d Händ am wysse Schurz ab u fahrt sech über d Glatze. D Haarstopple chratze u brönne a de ufgschürfte Stelle i Weiersmüllers Fuuscht. Syni Hut

het sech no geng nid dra gwöhnt, dass är dr ganz Tag mit emne Bieli läblosi Muskumasse mues abenand houe.

Es isch nid syni Wahl gsy. Eigentlech het är a Semer wöue. Lehrer wärde, das wärs gsy! Am liebschte hätt är Naturkund u Zeichne ungerrichtet. Aber d Eutere hei nume eis vo de zwölf Ching i d Sek gschickt. Die angere hei uf em Hof müesse blybe – oder de äbe ä «nützleche Bruef lehre», wie dr Vater aube gseit het. Dr Vater isches ou gsy, wo am Weiersmüller d Lehr stell ir Dorfmetzgi organisiert het. «Du wirsch Metz ger», het är einisch bim ne Znacht verkündet – u a däm Entschluss hets nüüt meh z rüttle gä.

Nach däm är ds Schild ar Ladetür vo «offe» uf «zue» het drääjt, verschwindet dr Metzger Weiersmüller im hingere Ladeteil. Uf ere Ablaag steit är dört u wartet im flackernde Liecht: e Chaubschopf. Treuseeligi Ouge, es caramelfarbigs Fääli mit wysse Fläcke u hie u da amne Chruseli. Är steit da, ohni Hals, als würd är diräkt us dr Tischplatte wachse.

Usere Schublade holt dr Metzger syni Instrumänt füre. Süüferli leit är se näbe Chaubschopf u fahrt mit de Fingerspitze flüchtig über d Griffe u Verschlüss. «S wird es Momäntli duure, bis ig mit däm Gring fer tig bi», dänkt dr Weiersmüller. Einisch meh wird är ds Gschäft äuä ersch nach Sunneungergang verla. Aber das ischs ihm derwärt.

Zersch tünklet dr Metzger Weiersmüller dr Pinsu i di wyssi Farb. Uf dr Lynwand grase scho vier Bei mit

Rumpf u Schwanz uf ere Wiese, itz chunnt no ne Chopf drzue. Immer wider luegt dr Metgzer zwüsche Vorlag u Malgrund hin u här. Mit jedem Strich u jedem Tupf nimmt dr Chopf meh Form aa u wo d Sunne vor em Lade scho lang vom Horizont isch verschlückt worde, steits wider da, ds Chaubli, u luegt us em Biud. Zfride beguetachtet dr Weiersmüller sys Wärk – u hänkts näb syni angere Biuder a d Wand vom Gschäft.

Lynwand für Lynwand chöme si hie wider zum Läbe: Güggeli, Söili, Ross oder äbe Chaubli. Aui Tierli, wo dr Weiersmüller het müesse metzge.

E Wiehnachtsgschicht

Leg dini dicki Jagge a. Im Wald wirds chaut.

Wiso müesse mir i Wald? Dert isch es dunkel u gruuselig …

Wiu mir dert dr Samichlous träffe. Chöi mer nid deheime blybe u chly Fernseh luege?

Itz hesch di doch die ganzi Wuche druf gfröit. U hesch sogar es Värsli uswändig glehrt. Wosch es no einisch üebe?

Okaaay. Samichlous du liebe Maa, gäu, ig mues ke Ruete ha. Du, Papi? Hm?

Was isch e Ruete?

Das isch es Bündel Escht. Mit däm versolet dr Samichlous de unartige Ching dr Hosebode. O-oh!

Das tönt schlimmer als es isch. Dr Samichlous würd amne Ching nie weh mache.

Wohär weis är eigentlich, weli Ching unartig sy? Vomne Computer?

Hehe, i gloube nid, dass dr Samichlous ds Internet bruucht. Är weis das eifach. Är weis aues.

Wie dr Grossätti?

I würd itz mau säge, dr Samichlous weis meh.

Auso de wett ig lieber nid i Wald. Du muesch doch kei Angscht vor dr Ruete ha. Du bisch das Jahr es bravs Ching gsy, oder?

Papi, ig ha dir nid aues gseit. D Vase han ig kaputt gmacht. Einisch han ig am Mami «dummi Chue» gseit. U ds Gmües, das han ig ou nid geng ufgässe. Mängisch han igs am Hung gä …

Spatz, wäg settigne Sache gits doch ke Ruete. Wäg welne de?

Na ja, zum Byschpiu, we du angeri Ching würdsch plaage. Oder wenn du amne Tierli vorsätzlech würdsch weh tue. Zeue Schnägge?

Ender nid.

Phu, de isch ja guet. Ig wett trotzdäm nid i Wald. Dert isches dunkel u dräckig u es het ganz viu gruusigi Spinnele. Cha dr Samichlous nid zu üs hei cho? D Anika het gseit, dass är letscht Jahr zu ihre syg hei cho. U im Shoppyland isch är ou scho gsy. Dert isch es warm. U es het keni Spinnele. Dr Samichlous het nid gnue Zyt, um bi aune persönlech verbyzluege. Worum de bir Anika? Het mi dr Chlous weniger gärn?

Nei, das isch wöu – wie söu ig säge? Nid jede Samichlous isch ächt. Mängisch isch es ou eifach e Schouschpiler.

Wie die im Fernseh?

Genau. Es git nume ei richtige Samichlous u dä wohnt im Wald. U dert gö mer itz häre. Wohär weisch, dass dä im Wald ächt isch? Überleg mau: Würd e Schouschpiler ds ganze Jahr ire Waldhütte läbe – nume um einisch pro Jahr füre z cho? Nä-ä. Äbe.

Isch dr Samichlous dert nid truurig? Worum sött är truurig sy? Wöu är so ganz ällei im gruselige Wald mues wohne.

Är isch ja nid ällei. Dr Schmutzli wohnt ou dert.

Läbe si so zäme wie am Jeremy syni beide Vättere?

Nei, i gloub, dr Samichlous het keni sexuelle Preferänze.

Was sy ‹sesuelli Presänze›?

Das muesch itz nonid wüsse.

Wie die Sach mit de Bebe?

Genau wie die.

Wenn isch eigentlich ‹älter›?

Wie meinsch?

Dir säget immer: «Das erfahrsch, wenn de ‹älter›

bisch.» Wenn isch de ändlech ‹älter›?

So i zwöi, drü Jahr.

Das geit ja no eeeeewig!

U es geit no viu länger, wenn mir nid ändlech losloufe. Hopp, chlyne Maa, du muesch würklech ke Angscht ha.

Hihi, itz hesch du grad es Värsli dichtet. Das chasch am Samichlous ufsäge.

Erwachseni gö kes Värsli go ufsäge.

Wiso nid? Dir syt ja ou nid immer brav, oder?

Nei, aber mir hei angeri Richter. Was sy Richter?

Lüt, wo beurteile, ob mir Erwachsene brav sy gsy oder ob mer e Fehler gmacht hei. Nimm zum Byschpiu myni Chunde: Wenn ig myni Arbeit guet mache, de gäbe si mir Ufträg u Gäld, wenn ig un artig bi, de blibe Zahlige us u ig mues Arbeitsplätz abboue u …

Boue, ig ha hütt Nami ou öppis boue! Wosch myni Legostadt luege?

Es intressiert di nid, was i z säge ha, oder?

I chume nid druus, wenn du vom Büro verzeusch. Schaffe tönt sooo längwylig.

Hehe, mängisch isch es das. De würd ig ou lieber mit Lego spile.

Mir chöi ja itz spile.

Ke Chance. Ig ha am Mami versproche, dass ig di zum Samichlous bringe, u das mach ig o. Auso, gö mer dr Ablouf no einisch düre: Wenn du vor em Samichlous steisch, seisch zersch dys Värsli uf, när beantwortisch am Chlous syni Frage …

Du?

Was?

Dir säget doch immer, dass ig nid mit frömde Manne darf rede.

Ja, das stimmt.

Aber dr Samichlous kennen ig ja nid. Ehm, das isch … Dr Samichlous isch e Usnahm.

I ha aber vor de meischte frömde Manne weniger Angscht als vor em Samichlous. Was isch eigentlech so schlimm a Frömde?

Eh …

Isch das ou sone Sach für ‹älter›?

Ähä. Ou, ghörsch ds Türschloss? Ds Mami isch dähei!

…

Hallo zäme.

Mami!

Hoi, my Schatz. Lueg, ig ha dir öppis mitbracht: Es Chlouseseckli.

Wow, hesch das us em Wald? Nei, us em Migros.