MICHAEL ANASTASSIADES

info

Σκανάρετε για να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Μichael Αnastassiades. Scan to visit Michael Anastassiades’ website.

© ALEXANDROS PISSOURIOS

ΤΟ ΔΎ ΣΚΟΛΟ ΞΕΚΊΝΗΜΑ «Η μεγαλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ ήταν να ξεκινήσω τη δική μου εταιρεία ως Michael Anastassiades. Το έκανα το 2007 και ήταν μια πολύ συνειδητή κίνηση. Μέχρι τότε πειραματιζόμουν αρκετά με το τι σημαίνει για μένα design, ασχολιόμουν με το θέμα περισσότερο σε ερευνητικό επίπεδο. Αυτό που μου έλειπε και που ήθελα να καταφέρω με τη δική μου εταιρεία ήταν να ασχοληθώ με τη βιομηχανική παραγωγή. Να παράξω τα δικά μου αντικείμενα όπως ήθελα να το κάνω εγώ. Για δύο λόγους: Πρώτον, διότι δεν ήθελα να συμβιβαστώ με κάτι διαφορετικό από αυτό που είχα στο μυαλό μου και, δεύτερον, επειδή οι μεγάλες εταιρείες δεν ήταν διατεθειμένες να ρισκάρουν και να συνεργαστούν με ένα σχεδιαστή που δεν είχε ήδη πράγματα στο ενεργητικό του. Είχα προσπαθήσει αρκετές φορές να συνεργαστώ με κάποια από τις εταιρείες του χώρου, αλλά πάντα έβρισκα πόρτες κλειστές. Κανένας οίκος δεν ενδιαφερόταν να δουλέψει με κάποιον ο οποίος δεν είναι καθιερωμένος στο χώρο. Ίσως σήμερα τα πράγματα να έχουν βελτιωθεί κάπως, αλλά τότε ήταν πολύ δύσκολα. Έτσι, αποφάσισα να κάνω τη δική μου εταιρεία· είχα φτάσει σε σημείο που έλεγα πως η μόνη περίπτωση να καταφέρω κάτι είναι να το δοκιμάσω μόνος μου».

Η ΠΡΏΤΗ ΠΑΡΟΎ ΣΊΑ ΣΗ ΣΤΟ ΣΠΊΤΊ

ΣΤΟ ΛΟΝΔΊΝΟ «Η πρώτη παρουσίαση έγινε τον Σεπτέμβριο του 2006 στο σπίτι μου, στο Λονδίνο. Άδειασα το σπίτι, έστησα THE DIFFICULT START “The biggest decision I ever made was to start my own company in 2007. This was a very conscious move. Up to that point, I was experimenting a lot– trying to discover what design meant to me. I wanted to get involved in the industrial side of producing my own items, which was the reason I started my company. I wanted to do it my way for two reasons– first, because I did not want to compromise my own ideas, and second, because big design companies were unwilling to take a risk on collaborating with someone who basically had no design portfolio. Every attempt I had made to work with some of the local companies was met with closed doors. No one was interested in working with someone who wasn’t established in the field. Even though things are much improved today, the situation back then was very difficult. Therefore, I got to the point where the only way to move forward was to start my own company and do it myself.”

THE FIRST PRESENTATION AT MY HOME IN LONDON “The first presentation took place at my home, in London, in September 2006. I emptied the house, set up some lighting fixtures, and had my presentation there during Design Week. It was basically my brand’s first experimental presentation. Truth be told, I had some very positive reactions. Articles appeared in the media,

Για τον Michael Anastassiades κάθε έργο έχει το δικό του στοιχείο πρόκλησης, όπως ακριβώς το μαρμάρινο τραπέζι «Rouge du Roi» για τη Salvatori, το φωτιστικό «On My Mind» και ο πολυέλαιος «Mobile Chandelier 16». For Michael Anastassiades, each work of ar t has its own element of challenge just like the ‘Rouge du Roi’ marble table for Salvatori, the ‘On My Mind’ lamp and the ‘Mobile Chandelier 16’ .

Το φωτιστικό «Tube Chandelier» και η συλλογή «Spot Stool» για τη Herman Miller. Δύο έργα που μαρτυρούν τη λατρεία του καλλιτέχνη σε οτιδήποτε μίνιμαλ. The ‘Tube Chandelier’ and ‘Spot Stool’ collection for Herman Miller. Two works of art that testify Michaels’love for anything minimal. κάποια φωτιστικά και έκανα εκεί την παρουσίαση, κατά τη διάρκεια του Design Week. Αυτή ήταν η πρώτη, πειραμα τική παρουσίαση του brand. Η αλήθεια είναι πως είχα πολύ θετικές αντιδράσεις, γράφτηκαν άρθρα στα media, έκανα κάποιες σημαντικές επαφές – ανάμεσά τους και ο Murray Moss από τη Νέα Υόρκη, ο οποίος αγόρασε αντικείμενα και τα παρουσίασε στη Νέα Υόρκη, τον Μάιο του 2007».

ALEXANDROS PISSOURIOS

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΊΣ ΜΕΓΑ ΛΕΣ

ΣΎΝΕΡΓΑ ΣΊΕΣ «Mετά την πρώτη παρουσίαση και ενώ είχα ξεκινήσει να ψάχνω το θέμα της παραγωγής αυτών των αντικειμένων, ώστε να μπορώ να τα παραδώσω, ξεκίνησα παράλληλα και μια συνεργασία με το Studio Mumbai και την Ilse Crawford, η οποία έκανε τότε τα interiors των Soho House. Μετά απ’ αυτά, η πρώτη επόμενη σημαντική παρουσίαση έγινε στο Μιλάνο το 2011, στο Salone del Mobile, όπου αποφάσισα να συμμετάσχω με το δικό μου stand για πρώτη φορά. Ταυτόχρονα, παρουσίαζα και τη συνεργασία μου με την Γκαλερί Nilufar στο Palazzo Durini. Από τότε ξεκίνησε ένας νέος κύκλος. Έκανα την πρώτη γνωριμία με τον Piero Gandini, τον ιδιοκτήτη της Flos, και λίγο αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2011, αποφασίσαμε να δουλέψουμε μαζί. Από τότε ξεκίνησε μια σταθερή συνεργασία, παράλληλα με το δικό μου brand. Σε κάθε συλλογή της Flos υπάρχουν κομμάτια δικά μου. Μετά ήρθαν και άλλες συνεργασίες, πέραν του φωτισμού, με μεγάλους οίκους όπως η Herman Miller στην αρχή και η B&B, η Cassina, η Thonet στη συνέχεια και η Molteni, πιο πρόσφατα».

ΤΟ ΠΊΟ ΑΠΑΊΤΗΤΊΚΟ PROJECT «Μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, είχα επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στο φωτισμό, οπότε χαρακτηρίστηκα “σχεδιαστής φωτισμού”. Δεν είναι κάτι που με πειράζει.

© BEN ANDERS

and I also made some important contacts– among them, Murray Moss from New York, who bought items and presented them there in May 2007.”

THE ROAD TO GREAT COLLABORATIONS “After my first presentation, I began looking into the production and delivery of these items. I also started collaborating with the architectural firm, Studio Mumbai, as well as designer Ilse Crawford, who at the time was creating the interior of Soho House, in NYC. Following that, my first major presentation took place in Milan at the Salone del Mobile in 2011. It was there that I decided to participate independently for the first time. I was also presenting my collaboration with the Nilufar Gallery at the Palazzo Durini. From there, a new cycle began. I met the then CEO of Flos, Piero Gandini, for the first time. Soon after, in September 2011, we decided to collaborate. This partnership has been running in tandem with my own brand ever since. Every Flos collection includes some of my own designs. Aside from lighting, a number of collaborations followed with major design houses such as Herman Miller, B&B, Cassina, Thonet, and more recently, Molteni.”

THE MOST DEMANDING PROJECT “Up to a few years ago, my sole focus was almost exclusively on lighting, which branded me as a ‘lighting designer’. It’s not something that bothers me. I still have a lot to explore in lighting. As far as projects outside of lighting, an interesting collaboration was with Bang & Olufsen, which resulted in a very unique speaker design. However, I don’t want to single out anything. I would say that each project is demanding and challenging in its own right.”

MY RELATIONSHIP WITH CYPRUS “I was born and raised in Cyprus. These were

Ανάμεσα στις δημιουργίες του, το σύστημα τοίχου «Jack» για την B&B Italia. Among his creations, the ‘Jack’ wall system for B&B Italia. Έχω ακόμα πολλά πράγματα να διερευνήσω στο φωτισμό. Από τα projects εκτός φωτισμού, θ α έ λε γα ότι ε νδια φ έ ρ ο υσα συνεργασία ήταν αυτή με την Bang & Olufsen, που είχε αποτέλεσμα ένα πολύ ιδιαίτερο ηχείο. Ωστόσο, δεν θέλω να ξεχωρίσω κάτι. Θα έλεγα ότι κάθε project είναι απαιτητικό, έχει το δικό του στοιχείο πρόκλησης».

Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ

THN K ΥΠΡΟ «Μεγάλωσα στην Κύπρο. Πέρασα εκεί τα περισσότερα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας. Αυτά είναι σημαντικά χρόνια, διαμορφώνουν τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο και τα πράγματα. Στην Κύπρο τότε δεν υπήρχε σκηνή design. Όλες οι αναφορές μου ήταν από το χώρο της τέχνης. Σήμερα, πηγαίνω 3 ή 4 φορές το χρόνο. Είναι ο τόπος μου, είναι οι γονείς μου και ο αδελφός μου εκεί. Δυστυχώς, δεν έχω ποτέ το χρόνο που θα ήθελα για να κάνω πράγματα. Mένω πάντα λίγες μέρες, λόγω δουλειάς, και προσπαθώ πρώτα απ’ όλα να δω τους δικούς μου ανθρώπους. Τον Ιανουάριο του 2015, έκανα την πρώτη μου παρουσίαση στην Κύπρο. Το 2019, μία ακόμα στο Κέντρο Τεχνών της Λευκωσίας με επιλογές από τα τελευταία 10 χρόνια της δουλειάς μου. Έχω παρατηρήσει, πάντως, ότι σήμερα η Κύπρος είναι πολύ πιο εξωστρεφής…».

ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΣΧΕ∆ΙΑ ΣΤΩΝ «Την τελευταία δεκαετία έχω σταθερή συνεργασία με το Central Saint Martins και έρχομαι σε επαφή με τα παιδιά που σπουδάζουν βιομηχανικό σχέδιο. Διαπιστώνω ότι η νέα γενιά δεν είναι έτοιμη να δοκιμαστεί. Όλοι ψάχνουν τη γρήγορη και εύκολη επιτυχία. Είναι πρόβλημα αυτό. Θέλουν να φτάσουν πολύ ψηλά πολύ γρήγορα, να καταξιωθούν με το πρώτο ή το δεύτερο project. Δεν γίνεται όμως έτσι. Στο τέλος συνειδητοποιείς ότι το σημαντικό είναι όχι το πού έχεις φτάσει αλλά όλη η διαδρομή που έχεις κάνει. Το έχω ζήσει αυτό και στη δική μου καριέρα. Για να αποκτήσω αναγνώριση χρειάστηκε να περάσουν χρόνια».

ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΣΧΕ∆ΙΑ «Τον ε πόμ ε νο Σε πτέ μ βριο, σ το IC A του Μιλάνου, θα παρουσιάσω μια σειρά φωτισ τικών α πό μ πα μ πού. Είναι κάτι πολύ καινού ργιο, έ να υλικό με το οποίο δεν είχα ασχοληθεί ποτέ. Η ιδέα γεν νήθηκε ακριβώς πάνω σ το lockdown και αναπτύχθηκε μέσα σ’ αυτό. Ήθε λα να κατασκευάσω ολόκ ληρη αυτή τη δουλειά με το χέρι, να είναι τα π άν τα χειροποίητα, χωρίς βιομηχανική παρέμβαση. Θα δούμε το αποτέλεσμα τον Σεπτέμβριο…». im por ta nt year s. T h ey sha pe d th e way I saw th e world and ever y thing around me. At the time, the concept of design was virtually non-existent in Cyprus. I was drawing all my references from the field of art. Nowadays, I visit Cyprus 3 to 4 times a year. That’s where my family is; it’s my home. Unfor tunately, I never have enough time. I can only stay a few days at a time due to my workload, and I spend most of it with my own family and friends. My first presentation in Cyprus took place in Januar y 2015, followed by another in 2019 at the Nicosia Arts Centre. The latter featured a selection of my work from the past 10 years. Never theless, I see a much more extrover ted Cyprus these days.”

FOR THE NEW GENERATION OF DESIGNERS “For the past decade, I’ve been working with Central Saint Martins, as well as with students of industrial design. I’ve come to the conclusion that the new generation isn’t ready to be tested. It seems that everyone is looking for quick and easy success, and that’s a problem. They’re infatuated by the idea of achieving all of their goals and gaining fame after their first or second showing. However, it rarely happens this way. It takes years to gain recognition. At the end of the day, you always come to realize that the journey towards what you want to achieve is the most important thing. I’ve experienced this in my own career as well. It took me years to gain recognition.”

FOR THE NEXT PLANS This September, I’m presenting a series of bamboo lamps at the ICA in Milan. This is something very new for me– a material I’ve never used before in my designs. I came up with the idea during lockdown, and used that time to develop it. My aim was to produce everything by hand, without industrial intervention. By September, we will see the results…”