n Pessac-Léognan

beste wijngaarden van AOP Graves liggen in de buurt van Bordeaux. De appellation Graves geldt voor droge witte wijnen en rode wijnen. In de praktijk blijkt ongeveer 2.800 ha bestemd voor de productie van rode Graves en 1.000 ha voor witte (inclusief zoete Graves Supérieures). Voor rode Graves zijn dezelfde druivenrassen toegestaan als voor de wijnen uit de Médoc en Haut-Médoc: cabernet sauvignon, merlot, cabernet franc, petit verdot, malbec en carmenère. Vaak wordt door producenten in de Graves iets minder cabernet sauvignon en iets meer cabernet franc gebruikt in de assemblage. Voor de plantdichtheid geldt het minimumaantal van 5.000 stokken per hectare. Het basisrendement voor rode Graves is 55 hl/ha. Het wettelijk vastgestelde minimumgehalte potentiële alcohol is 11 procent. Rode Graves ondergaat een opvoeding tot minstens 15 april van het jaar na de oogst.

De toegestane druivenrassen voor droge witte Graves zijn beperkt tot sémillon, sauvignon, sauvignon gris en muscadelle. Het aandeel van de sémillon is in de wijngaarden ongeveer 75 procent. Muscadelle wordt door producenten meestal achterwege gelaten. Witte Graves kan een heel aangename, droge wijn zijn, levendig, gestructureerd en genuanceerd. Voor de gisting en de rijping worden vaak barriques gebruikt. Vaak wordt bâtonnage toegepast, net als in de Bourgogne, om de wijn meer complexiteit en een rondere, rijkere smaak te geven. Goede witte Graves is zelden goedkoop. Het basisrendement voor witte Graves is vastgesteld op 58 hl/ha. Het minimale natuurlijke alcoholgehalte voor witte Graves moet 10,5 procent zijn.

De appellation Graves Supérieures, die voor zoete witte wijnen geldt, wordt behandeld op blz. 107.

n Pessac-Léognan De beste crus classés van de Graves liggen in het noordelijke gedeelte, waar de kiezelterrassen het dikst zijn en het microklimaat het best. Het was hier, in de tweede helft van de zeventiende eeuw, dat Château Haut-Brion begon met het produceren van hoogstaande rode wijnen. Eigenaars van prominente chateaus hebben jarenlang gelobbyd voor een eigen gemeenteappellation. Het resultaat was dat de producenten in het noordelijke gedeelte van de Graves in de jaren tachtig een extra aanduiding op het etiket mochten gebruiken: ‘Graves-Pessac’ voor de gemeenten Pessac, Mérignac en Talence, en ‘Graves-Léognan’ voor de gemeenten Léognan, Gradignan, Villenaved’Ornon, Cadaujac, Martillac en Saint-Médard d’Eyrans. Uiteindelijk kwam er in 1987 een eigen gemeentelijke appellation voor deze enclave binnen de Graves: Pessac-Léognan. De appellation geldt voor de productie van zowel wit als rood.

Het afgebakende productiegebied omvat de hierboven genoemde negen gemeenten plus Canéjan. Het productiegebied ligt direct ten zuiden van de stad Bordeaux. De appellation telt ongeveer 1.600 ha. De minimale plantdichtheid is 6.500 stokken per hectare. Het overgrote deel van de productie is rood. Het aandeel merlot is in de wijngaarden wat hoger dan in wijngaarden van de Médoc.

Rode wijnen kunnen worden gemaakt van de zes blauwe druivenrassen die ook voor AOP Graves en de appellations in de Médoc zijn toegestaan. Het basisrendement is 54 hl/ha. Het minimum-

Tekening van Château Haut-Brion in een publicatie uit 1868

alcoholgehalte moet 11 procent bedragen. Rode Pessac-Léognan krijgt, zo schrijft de appellationwet voor, een opvoeding tot minstens 15 september van het jaar na de oogst, langer dan enige appellation in de Médoc.

Veel producenten van Pessac-Léognan maken ook wat witte wijn. Deze kan uitstekend zijn. De toegestane variëteiten zijn sauvignon blanc, sauvignon gris, muscadelle en sémillon. Ook voor witte Pessac-Léognan geldt een basisrendement van 54 hl/ha en een minimaal natuurlijk alcoholpercentage van 11 procent. De élevage duurt tot minstens 15 maart van het jaar na de oogst. Bij witte Pessac-Léognan is een gisting en opvoeding op (nieuwe) barriques tegenwoordig geen uitzondering.

In 2013 is, in navolging van de in 2002 opgerichte Cercle de la Rive Droite, de Cercle de la Rive Gauche in het leven geroepen. Ongeveer vijftig producenten zijn daarbij aangesloten. Er is ook een Grand Cercle des Vins de Bordeaux, die de activiteiten van beide clubs combineert. Vrijwel alle leden van beide Cercles zijn niet geklasseerd. Alleen de kwaliteit van de wijnen telt, niet de reputatie van het domein.

In 2013 is, in navolging van de in 2002 opgerichte Cercle de la Rive Droite, de Cercle de la Rive Gauche in het leven geroepen. Ongeveer vijftig producenten zijn daarbij aangesloten. Er is ook een Grand Cercle des Vins de Bordeaux, die de activiteiten van beide clubs combineert. Vrijwel alle leden van beide Cercles zijn niet geklasseerd. Alleen de kwaliteit van de wijnen telt, niet de reputatie van het domein.