13.3 Bodem

Restanten van een triomfboog in Glanum, een oude Romeinse stad bij het huidige Saint-Rémy-de-Provence

Het grootste deel van de negentiende eeuw hoorde de Provence bij het koninkrijk Sardinië. Ook de -Provence ontkwam in deze eeuw niet aan de gevolgen van de phylloxera vastatrix. De ramp met deze druifluis voltrok zich wat later dan in veel andere gebieden. Maarin 1882 was van de ongeveer 90.000 ha in het departement Var toch al ruim 51.000 ha definitief verlorenen 17.000 ha zichtbaar aangetast. In de twintigste eeuw ontstond er enerzijds een probleem van overproductie, maar groeide anderzijds geleidelijk aan de markt voor wijnen uit de Provence, eerst alleen in Frankrijk en vervolgens in Noordwest-Europa.

13.3 Bodem

De wijngaarden van de Provence vinden we grofweg tussen de steden Arles in het westen (aan de voet van de Alpilles) en Nice in het oosten. De uitlopers van de Montagne du Luberon, ten oosten van Avignon, vormen de noordelijke begrenzing, de Middellandse Zee de zuidelijke. Ook een paar eilandjes voor de kust (zoals St. Honorat en de Îles d’Hyères) worden tot de Provence gerekend. In dit uitgestrekte gebied is de bodem gevarieerd. In het algemeen is de bodem arm en onvruchtbaar. De bodem is overwegend zanderig en rotsig, met hier en daar ook kalk en klei.