Na een nachtje heerlijk slapen bij het Van de Valk A4 Hotel, waar we ook onze auto twee weken kunnen parkeren nemen we om 8.00 uur de shuttle naar de vertrekhal op Schiphol.
W
e hoeven alleen maar onze tas af te geven bij de bagage drop-off, want we hebben al online ingecheckt en boardingpassen geprint. Na een peukje gaan we door de douane, kopen taxfree shag voor Marijn en gaan ontbijten. Als het tijd is om naar gate F8 te gaan, blijkt dat daar de security te laat is en staat er een lange rij bij de röntgenapparatuur. Het duurt allemaal erg lang en om 9.45 uur gaan we pas aan boord van ons KLM-vliegtuig naar Johannesburg. We vertrekken pas om 11.15 uur ipv. 10.30 uur. Tijdens het taxiën wordt er een technisch mankement aan ons vliegtuig opgemerkt door de piloot van het vliegtuig achter ons, dus weer terug naar de gate. Er staat ergens nog een klepje open!! Da’s toch een kwestie van trap erbij, klepje dicht en weer gas erop. Maar nee hoor. parkeren, motoren uit, klepje dicht, bijtanken en dan uiteindelijk om 12.15 uur echt op weg naar Zuid Afrika. De vlucht duurt tien uur, het eten is goed en we vermaken ons prima met films, spelletjes en slapen. In Jo’Burg aangekomen zijn we snel door de douane en kunnen onze tas ophalen. Achter het
Inter Continental Hotel nemen we een shuttlebus naar het Fly Inn Lodge. Alle overnachtingen heb ik al gereserveerd, zodat we hier geen tijd kwijt zijn aan zoeken naar een fatsoenlijke accomodatie. Niet dat daar in Zuid Afrika een gebrek aan is, maar wel zo handig als je maar twee weken vakantie hebt. We hebben een leuke kamer in dit kleinschalige hotel, waarvan de binnenplaats wel met een groot elektronisch hek is afgeloten. We nemen een Castelbiertje en roken een peukje. Ondanks dat we overdag gereisd hebben en er geen tijdsverschil is met NL, zijn we toch ontzettend moe.
We hebben heerlijk vast geslapen en staan dan ook goed uitgerust op. Na een prima ontbijt gaan we onze tas inpakken.
O
m 9.00 uur komt de man van Budget Cars onze auto brengen. Het is een Toyota Carolla. Het is een heel luxe wagen en we hebben er gratis Tom Tom bij. Of we die nodig hebben is maar de vraag, want ook de gehele route is tot in detail uitgewerkt. Aan de bewaker van ons hotel de kortste weg naar de snelweg gevraagd, waarna we uitchecken en om 9.30 uur, volgens planning, op pad gaan. “Ons vat die pad”. De auto rijdt gemakkelijk, ook al rijdt men hier links. We nemen de snelweg Jo’Burg uit, pal naar het oosten. Op naar de natuur en het wild. Bij een benzinepomp kopen we: chips, billtong, cola en cappuchino. Effe een peukje en weer verder. Het is gemiddeld zo’n 25 graden. Van Witbank tot Middelburg rijden we over de tolweg voor € 3,70. Het schiet lekker op. Vanaf Middelburg nemen we de provinciale weg naar Belfast. Het begint nu echt landelijk te worden. In Dullstroom maken we een stop bij een slijterij, waar we Amarula, Famous Grouse, bier en cola kopen. Voor weinig! De omgeving is prachtig, heuvelachtig en heerlijk leeg. Het is alleen nog een beetje dor. Er is ook al bijna geen verkeer meer, dus het rijden is een makkie, ondanks dat we af en toe een pothole moeten ontwijken. Om 14.30 uur rijden we Ohrigstad binnen, een plaatsje van niks, maar wel het enige in de buurt van onze lodge. Zes km. buiten Ohrigstad is de gate van Hannah Lodge, waar we ons moeten melden bij de bewaker. Als hij op zijn lijst onze namen vindt mo-
gen we door. We hebben nog geen 50 meter gereden of we zien het eerste wild al; struisvogels. Verder nog springbokken, impala’s, warthog en kudu’s. In het hoofdgebouw van Hannah Lodge bevindt zich de receptie, restaurant, bar enz. We worden welkom geheten door de eigenaar en krijgen een welkomstdrankje. Dan gaan we naar een van de bungalows die verspreid rond het hoofdgebouw liggen. Het is een gezellige bungalow met alles erop en eraan en met een prachtig uitzicht over de vallei. Er zitten ook veel vogels, waaronde wevervogels en Guinee Fowl (blauwe kip). Terwijl ik even in de badkamer ben en Marijn op het terras zit, komt er ineens een Impala-mannetje voorbij gerend. Kippenvel (fowl-vel) op zijn armen, zo mooi. Om 17.15 uur begeven we ons naar de bar voor de zonsondergang en onder het genot van een biertje laten we het over ons heen komen. We krijgen ook nog bezoek van wat warthogs, een grote kudde impala’s en in de verte zien we giraffen en parende struisvogels. Om 19.00 uur is het dinerbuffet waarvan alles overheerlijk smaakt en om 21.00 uur gaan we slapen.
We staan om 7.00 uur op, zetten koffie en gaan op ons terrasje van de zonsopkomst genieten. Om 8.00 uur is het ontbijtbuffet. Een half uurtje later vertrekken we voor onze tocht langs de Panoramaroute.
D
ie loopt langs de Blyde River Canyon, waarbij je verschillende mooie uitzichtpunten hebt. Deze Canyon is na de Grand Canyon in de USA en de Fish River Canyon in Namibië de derde diepste in de wereld. Helaas zijn er vandaag veel wolken, dus of we iets gaan zien is nog maar de vraag. We klimmen gestaag van 1315 meter naar ca. 1600 meter en het zicht wordt steeds slechter. We rijden midden in de wolken en de mist en hebben maar 20 meter zicht voor ons op de weg. Langs ons zien we helemaal niks. Het is levensgevaarlijk op de weg. Stoppen gaat niet, dus rijden we langzaam door. We zien wel de afslag naar de Drie Rondavels, dus we rijden er naar toe. Het zicht wordt als het kan nog minder, maar we komen toch op de parkeerplaats aan. We zien…. Helemaal niks natuurlijk! We rijden maar weer terug naar de hoofdweg, rijden in zuidelijke richting en klimmen naar 1750 meter. We zien steeds minder. De TomTom zou ons nu kunnen helpen, door aan te geven als er een bocht komt, maar Marijn moet zijn handen aan het stuur houden. Hij focust zich op de stukken streep in het midden van de weg, waar hij er maar twee van kan zien. Ik let op de zijkant van de weg, waar we nog wat geel gras kunnen onderscheiden. De weg daalt af naar 1400 meter en we zien weer wat meer als we bij Bourke’s Potholes komen. De gaten in het rode gesteente zijn hier door het rivierwater uitgesleten en daardoor zijn er allerlei vormen onstaan. Het is een prachtige omgeving. Gelukkig hebben we hier wel goed zicht, ook al miezert het wat. Na een bakje koffie gaan we weer de hoofdweg op richting God’s Window. En ja hoor de weg begint weer te s t ij ge n . Weer is het zicht gruwelijk slecht en we rijden dan ook maar 40 km. per uur, waar je normaal 100 km. mag. Zo moeten rijden is erg vermoeiend en al snel hebben we hoofdpijn van het turen. We zien nog wel het b o r d
waarop de afslag God’s Window is aangegeven, maar zijn het meteen ook weer voorbij. Laat maar, we zullen er toch niks van zien. We rijden door tot in Graskop, wat lager ligt en we zien het plaatsje dus ook daaadwerkelijk als we het binnen rijden. We gaan pannekoeken eten bij Harry’s. Wereldberoemd in Zuid Afrika. We nemen er ook een pannekoek mee voor de receptiejongen van Hannah Lodge. Inmiddels is de zon gaan schijnen, dus gaan we verder naar Sabie en vandaar naar de Mac Mac Falls en de Bridal Veil Falls. We besluiten om niet over de Long Tom Pass (2100 m) terug te rijden naar Ohrigstad, want zoals we het vanuit het dal kunnen beoordelen, ligt de hele berg in de wolken. We nemen de route via Pilgrim’s Rest waar we meteen kunnen tanken. Rond 18.00 uur zijn we terug bij de lodge, waar de zon volop schijnt. We geven de pannekoek af aan de receptiejongen. Zijn mond valt open van verbazing. We hadden dan wel gezegd dat we er 1 voor hem mee zou brengen, maar hij had niet verwacht dat we het ook echt zouden doen. Bij onze bungalow op het terrasje nemen we whisky en Amarula en genieten van de zonsondergang. Om 19.15 uur weer heerlijk eten, we zitten er vol van. Daarna relaxen in de bungalow en op tijd slapen.
Na het ontbijt genieten we nog even van het uitzicht vanaf de lodge, daarna checken we uit. Op weg naar de gate zien we nog giraffen, kudu’s, struisvogels, warthog’s en impala’s.
V
andaag is het weer een stuk beter dan gisteren, 20 C en volop zon, dus gaan we even van onze route af. We gaan proberen of de Drie Rondavels vandaag wel te zien zijn. Het is heen en terug naar het uitkijkpunt over de Blyde River Canyon bij de Drie Rondavels ongeveer 80 km. Eenmaal boven in de bergen is het zicht prima. Nu zien we pas waar we gisteren in de mist gereden hebben. Toch wel gevaarlijk. Bij het uitkijkpunt de Drie Rondavels is het nog wat nevelig, maar alles is goed te zien. De canyon zelf is ook schitterend. We wandelen nog wat rond en kopen een paar souveniertjes bij de stalletjes op de parkeerplaats. We rijden terug naar de R36 om onze rit van vandaag te hervatten. Die gaat naar Hoedspruit over de Abel Erasmus Pass en door de Strijdom tunnel. Het is lekker rustig op de weg en de route is prachtig. Eenmaal in het laagveld (bushveld) aangekomen loopt de temperatuur snel op naar 35º C. Bij een benzinestation kopen we koffie, water, cola en chips. Bij de naastgelegen drankenhandel kopen we een 6-pack Castelbier. In Hoedspruit gaan we naar de toeristinfo, om te vragen hoe we het beste naar het Cheetah Project kunnen rijden en daarna naar Kapama Game Reserve. Rond 12.30 zijn we bij het Cheetah Project waar we eerst gaan lunchen en dan om 13.00 uur met de rondleiding mee gaan. Eerst krijgen we een film te zien over het project en daarna een rondrit in een safarivoertuig langs de
cheetahkooien. Wat vooral indruk maakt zijn de Afrikaanse wilde honden en de King cheetah. We hadden verwacht dat we ook nog een cheetah zouden kunnen aanraken, maar dat doen ze hier niet. Jammer, voor de rest was het supergaaf.
Na afloop drinken we nog even een colaatje en gaan verder. We nemen de route zoals die door de toeristinfo is aangegeven, over een hobbelig zandpad. Maar aangekomen bij de bedoelde gate, blijkt die gesloten en moeten we weer hel e ma a l terug naar de hoofdweg. Bij de Main Gate van Kapama Game Reserve blijkt inderdaad dat we daar moeten zijn. Kapama Game Reserve heeft drie verschillende lodges. Wij gaan slapen in het Kapama KarulaTented Camp. De dichtsbijzijnde gate is gesloten vanwege werkzaamheden. Nu worden we door Gary van het Tented Camp opgehaald bij de Main Gate. Hij rijd voor ons in een safarivoertuig, zodat wij hem kunnen volgen. We kunnen niet zelf naar het kamp rijden. Ten eerste zouden we verdwalen, het kamp ligt midden in het reservaat. Ten tweede barst het er van het wild. Niet dat we dat nu al zien, maar het zit er echt wel. Na 20 min. rijden komen we om 16.15 uur aan bij Kapama Karula Tented Camp. We worden opgewacht door de twee dames die het kamp managen. We krijgen natte handdoekjes en een verfrissend drankje, terwijl Gary onze auto gaat parkeren en onze tas meebrengt. Hij verteld ons dat we de sleutel later terugkrijgen als de auto gewassen is!!!!? Okay dan. We krijgen uitleg over het kamp en worden dan naar de Leadwood Tent gebracht. Dat is de meest luxe tent die ze hebben. We hebben deze niet geboekt, maar we worden gratis ge-upgrade. Ook goed. Deze tent is groter, heeft airco en een giga grote badkamer met buitendouche. Het bed is erg comfortabel, er staat een grote koelkast en we kunnen zelf koffie zetten. We kunnen ook op de veranda met uitzicht op het riviertje de Klaserie gaan zitten. We gaan niet mee met de middag-gamedrive. We douchen samen in de buitendouche, relaxen, zetten een bakje koffie en ne-
men de info over de dagindeling door. Voornamelijk draait het hier om gamedrives en eten. Als je hier overnacht is alles inclusief, behalve de drankjes. Om 19.00 uur gaan we naar de lounge om wat te drinken. Een van de managers verteld ons dat de lodge een week geleden pas heropend is na een grondige verbouwing. De algemene ruimtes vinden wij schitterend. Het is heel modern, maar toch warm ingericht. Heel luxe, zonder dat je je misplaatst voelt. Er is een bar/ lounge, een zwembad en een aparte ruimte waar het restaurant/ eetuimte is. Alle gebouwen en de tenten zijn met plankiers met elkaar verbonden. Er zijn 8 tenten, die op flinke afstand van elkaar staan, dus je hebt veel privacy. Rond 20.30 uur komen de andere gasten terug van hun gamedrive en het diner is om 21.00 uur in de boma. Dat is een cirkel van palen, waarbinnen de tafeltjes staan. Een kampvuur in het midden en olielampjes op tafel. Erg gezellig en het eten is lekker. Gary, die ons naar het kamp heeft gebracht, zien we nu terug in de bediening. Samen met nog een blanke. Zij zijn de chauffeurs en gidsen tijdens de gamedrives, maar dus ook obers bij het eten. Om 22.15 uur gaan de meeste gasten al naar hun tent. Een avondje doorhalen met sterke verhalen zit er dus niet in. Maar goed, de eerste activiteit voor morgen begint ook al om 5.30 uur, dus gaan wij ook maar slapen.
We worden om 5.00 uur gewekt door de ranger. Erg vroeg, maar we hebben heerlijk geslapen. Vlug aankleden en camera’s pakken. De gamedrive begint om 6.00 uur, maar eerst is er nog tijd voor koffie met koek.
H
et is zo’n 20º C en de zon schijnt volop. De ochtend gamedrive duurt zo’n drie uur en Gary is onze chauffeur. Voor op het open safarivoertuig, waar je met 10 personen in kan, zit de spoorzoeker. We zien niet veel wild, wel 2 neushoorns met jongen en wat Kaapse buffels. We zien voor het eerst een nyala, die een klein beetje lijkt op een kudu maar dan kleiner. Rond 9.00 uur zijn we terug in het kamp voor het ontbijt. Heerlijk. We hebben nu tijd om te relaxen en die gebruiken we om uit te zoeken hoe we het beste naar de Thornhill Lodge en Pezulu Treehouse kunnen rijden. Het is niet zo ver rijden over hetzelfde hobbelige zandpad als eergisteren. Maar dat is pas voor morgen. We besluiten ook dat we na Pezulu niet rechtstreeks naar Hazyview rijden, maar via een grote ronde door het Kruger NP. Om 11.00 uur is het tijd voor een bakje koffie in de lounge. Vanaf de tent maken we een wandelingetje langs de Klaserie, gaan even aan het zwembad zitten en dan is het al weer tijd voor de lunch. Het eten is steeds zo goed en prachtig geserveerd. Er is ook volop keuze.Na de lunch relaxen bij de tent, het is inmiddels 38 C, dus je moet wel rustig aan doen. Marijn gaat in bad, ik lezen op de veranda. Om 16.00 uur is het tijd voor de High Tea: koffie/thee en allerlei fruit, koeken en gebak. Smullen maar weer. De avond gamedrive begint om 16.30 uur en duurt ook weer drie uur. Eigenlijk! We zien veel verschillend wild. We hebben hier
alleen nog geen katachtigen gezien. Tot we langs een waterhole komen als het al begint te schemeren. Vanuit de bosjes komen net vier Leeuwinnen aangesjokt om hun dorst te lessen. Het is duidelijk te zien dat ze net een prooi verschanst hebben, want het bloed zit rond hun bek. Eén van de leeuwinnen is gewond. Ze heeft een bloedend gaat in haar zij en onder haar voorpoot een grote open wond waar ze steeds aan likt. Gary zegt dat ze waarschijnlijk een warthog gedood en gegeten hebben, maar dat die zich schijnbaar goed verweerd heeft, zo aan de wonden te zien. Op een overzichtelijk stuk wordt er gestopt voor de zonsondergang met Sundowner (drankje met snack). De zonsondergang is prachtig en het biertje smaakt goed. We rijden in het donker terug naar het kamp. Ondertussen wordt er ook gezocht naar een mannelijke leeuw. Er zijn sporen gevonden, maar de Leeuw zelf vinden we niet. Wij zo wie zo niet, maar de spoorzoeker dus ook niet. Het is inmiddels flink gaan waaien en boven de Blyde River Canyon zien we bliksemflitsen. Het wordt zelfs koud in de jeep. Gelukkig hebben we onze fleecevesten meegenomen. We zijn pas om 21.00 uur terug in het kamp en rammelen van de honger. Door de wind wordt er niet in de boma gegeten, maar gewoon in het restaurant. Het smaakt allemaal weer voortreffelijk. Om 22.30 uur gaan we naar onze tent. We geven door dat we morgenvroeg niet met de gamedrive meegaan, omdat we verwachten dat het erg koud zal zijn en na het ontbijt al weer op pad moeten.
Ondanks dat we gisteren aangegeven hadden dat we niet mee zouden gaan op de ochtend gamedrive, werden we toch om 5.00 uur gewekt.
F
outje, maar we zijn gewoon verder gaan slapen. Om 7.45 uur staan we op, bakje koffie zetten, buiten douchen, spullen inpakken en gaan ontbijten om 9.00 uur. De lui die wel op gamedrive waren geweest, bevestigen dat het erg koud was en dat ze niet veel wild hebben gezien. Na het uitchecken brengt Gary ons naar de gate, waar we via de hoofdweg en de hobbelige zandpad naar Guernsey Private Game Reserve rijden. Binnen dit Game Reserve liggen verschillende lodges, waarvan wij er bij twee verschillende gaan logeren. De eerste is Thornhill Safari Lodge We arriveren er om 12.00 uur en worden wederom welkom geheten me een drankje. We hebben een supergave bungalow met uitzicht op het bushveld. Het wild loopt hier vrij rond. Er zitten geen katachtigen, dus echt gevaarlijk is het niet, maar er wordt toch geadviseerd om niet alleen voorbij de bungalows te gaan wandelen zonder begeleiding. We moeten daarom ook een formulier invullen dat we de lodge niet aansprakelijk kunnen stellen mocht er iets gebeuren aangaande wildconfrontaties! Om 14.00 uur is het lunchtijd. Alle gasten zitten aan 1 tafel en het is “met de pot mee-eten”. Na een bakje koffie ga ik naar het toilet in onze bungalow en als ik weet buiten kom kijk ik recht in het knauwende smoelwerk van een giraf. Hij staat op nog geen 2 meter van me af aan de andere kant
van de veranda. Hij staat te peuzelen van de frisgroene blaadjes aan de bomen. Zijn of haar maatje staat er vlakbij. Die twee had ik net helemaal niet gezien, omdat ik zo snel naar binnen ging. Heel zachtjes loop ik achteruit de veranda af en terug naar Marijn die nog aan de koffie zit, pak snel mijn videocamera en snel weer terug om ze te filmen. Ze worden er niet warm of koud van dat ik zo dicht bij kom. Ze zijn toch wel erg groot van zo dichtbij. We nemen een biertje in de bar. Ondertussen het reisverslag wat bijwerken en aan Chris de manager wat informatie gevraagd over Kruger NP. Hij stelt ons een route voor, waar we waarschijnlijk veel wild zullen zien. Om 15.30 uur gaan we een gamedrive maken in het Thornybush Game Reserve, dat langs het onze ligt. Daar is een grotere diversiteit aan dieren omdat het een open verbinding heeft met het Kruger NP. We zien in de drie uur durende gamedrive bijna alles: Kaapse buffels, acht neushoorns met een jong, een cheetah met drie jongen, en drie leeuwinnen. Alles op maar een paar meter afstand. GEWELDIG!! Voor de leeuwinnen rijden we de bush in, dus van het pad af. Ineens staan we daar recht voor ze. Eén van de vrouwtjes wil de rust opzoeken, staat op en loopt op nog geen twee meter van de jeep langs. Ze kijkt me recht in de ogen en ik ben helemaal beduusd. Ze hoeft maar 1 sprong te maken en ze heeft een heerlijk Valkeswirds hapje tussen haar kaken, maar ze sjokt gewoon verder, ongeinteresseerd. Het schijnt nu eenmaal zo te zijn dat de
de katachtigen ons niet zien als prooi zolang we maar in de jeep blijven. Zouden we er uit gaan dan is het zo bekeken. Ik ben zwaar onder de indruk van deze gebeurtenis. Op een zandpad aan de grens van Thornybush en Kapama staat een groep van 15 olifanten “te kletsen” met een groepje olifanten aan de andere kant. De buurolifanten hebben zelfs een jong van ca. 4 weken bij zich. De hele kudde begeeft zich in tegengestelde richting van ons, dus komen ze nogal dicht langs de jeep voorbij. Een enkele jong volwassen olifant dreigt eens met zijn of haar oren, maar daar blijft het bij. Tot dat er eentje vindt dat wij in de jeep te dichtbij staan, want haar jong moet tussen ons en het hek passeren. Dat lukt wel, maar moeders komt er achteraan en dreigt net iets heftiger, waardoor ze met haar oren tegen het hoofd van één van de safarigasten aan slaat. Onze chauffeur schiet als een gek met de jeep naar voren en het wordt tijd om te gaan. Het is weer tijd voor een Sundowner, waarbij Marijn en ik ons afvragen wanneer wij toch ooit eens een luipaard te zien zullen krijgen. Het is ons nog steeds niet gelukt. Dan gokken we maar op Kruger NP. Om 19.30 uur zijn we terug in Thornhill en gaan meteen eten in de boma. We hoeven er morgen niet vroeg uit, want Pezulu Tree House is ongeveer 10 min. rijden. Tot laat op de avond drinken we een aantal biertjes met Chris en Glenn, de managers van de lodge.
We hebben vanochtend een gamewalk, dus worden we om 5.30 uur gewekt. Na een bak koffie vertrekken we om 6.15 uur.
H
et valt allemaal een beetje tegen, dus vinden we het niet erg als het na anderhalf uur voorbij is. Maar we hebben toch weer wat geleerd over sporen en poepjes. Na het ontbijt nog even buiten douchen, spullen inpakken, om 10.00 uur uitchecken bij Thornhill en om 10.15 uur inchecken bij Pezulu Tree House. We moeten een uurtje wachten tot onze Treehouse klaar is. Ondertussen bekijken wij het hoofdgebouw, waar het restaurant en de bar zijn, de receptie en de loopbrug naar de uitkijktoren. Het is allemaal schitteren aangelegd. Om het hoofdgebouw zijn op geruime afstand de Treehouse gebouwd. Zoals de naam al zegt een hut in een boom. Niet één is hetzelfde. Om 11.00 uur kunnen we in onze boomhut in de Marulaboom, jawel. De Marula is de vrucht waarvan mijn favoriete drankje Amarula gemaakt wordt. Das toch sterk werk! De boomhut is supergaaf. Op acht meter boven de grond de grote hut met veranda en daar weer drie meter boven de badkamer die via een trap te bereiken is. We zijn helemaal in onze nopjes. Wie wil er nou niet eens in een boomhut slapen en dan ook nog zo’n luxe met mooi uitzicht. Tijd voor een bakje koffie dus die gaan we zetten. Het is er zo leuk dat we vandaag niet op een gamedrive meegaan. Alleen maar relaxen en genieten van de rust. Koffie drinken, lezen, biertje drinken, dutje doen. Om 15.00 uur is er een High Tea: koffie, thee, quiche, taart, fruit enz. Daarna installeren we ons
in de bar en hebben al snel gezellige klets met andere gasten. Als het donker begint te worden, moeten we toch echt effe onze zaklampen gaan halen voor straks. Het diner is ook vanavond in een boma en het smaakt weer voortreffelijk. We zetten de gezellige klets voort in de bar en gaan pas laat naar onze boomhut. De zaklampen hebben we achteraf niet echt nodig. De maan schijnt volop en door het witte zand op het pad vinden we gemakkelijk onze weg. Wat een zalige dag was dit weer.
Na weer een nacht goed slapen staan we om 5.00 uur op, samen met de zon. Douchebeurt met uitzicht op wat springbokken en warthogs, spullen inpakken en ons ingepakte ontbijt uit de koelkast halen.
W
e kunnen om 6.00 uur vertrekken richting Kruger NP want we hebben gisteren alles al betaald. Het is anderhalf uur rijden naar de Orpen Gate, waar we een permit voor één dag kopen. In het winkeltje kopen we vloeitjes voor Marijn z’n shag. Die zaten er niet bij op Schiphol. Maar goed dat ze die hier of all places wel hebben. Ook kopen we water en struisvogel-billtong. We hebben een route die ons eerst oostelijk brengt en daarna zuidelijk, waarna we naar het westen afbuigen het Kruger NP weer uit, met als eindbestemming Hazyview. Het is 40 km. over een asfaltweg naar Satara. Dat is een van de plekken waar je de auto uit kunt, naar het toilet, eten en drinken kunt kopen, tanken enz. enz. Het is al goed warm, zo’n 28 C als we bij Satara aankomen, terwijl het pas 9.00 uur is. Onderweg niet veel gezien. Alleen drinkende Impala’s die beloerd werden door dikke nijlkrokodillen. We drinken een bak koffie bij Satara, kopen een gids met plattegronden van Kruger en wisselen € 50,-. Na Satara rijden we verder in oostelijke richting naar N’wanetsi op de grens van Kruger NP en Mozambique. Net voor de Lebombo Mountains slaan we af in zuidelijke richting en rijden nu op een dirtroad. We komen langs de Sweni Bird Hide. Ik ga even een kijkje nemen, terwijl Marijn in de auto wacht. Een birdhide is eigenlijk een plek voor mensen die speciaal komen om vogels te spotten. Je moet je auto op de parkeerplaats zetten en dan naar een tunnel van gaas en hout lopen. Daar zit een deur
in die het wild niet kan openen. De tunnel komt uit bij een overkapping waarin bankjes zijn geplaatst. Je moet er heel stil zijn, nog stiller als wanneer je in een open jeep op gamedrive bent. Dit om de vogels niet weg te jagen. Er mogen ook maar 15 mensen tegelijk zijn om vogels te spotten. Ik verwacht niets meer te zien, dan mensen met een grote verrekijker en camera die heel stil naar een vogeltje zitten te staren. Maar als ik zachtjes dichterbij kom en buk om door de sleuf te kijken, zie ik tot mijn grote vreugde een kudde olifanten die het water nadert. Als een zoevende speer zonder geluid, haast ik mij terug naar Marijn en vertel hem opgewonden dat ie als een gek uit die auto moet komen, want…. olifanten in het water. Zo snel als we maar kunnen gaan we terug en zijn op tijd om de olifanten het water in te zien gaan. Daarbij, en die had ik nog niet opgemerkt, verjagen ze groep nijlpaarden. Olifanten zijn nu eenmaal heer en meester bij een waterhole. Ze spetteren er vrolijk op los. We kunnen er eigenlijk geen genoeg van krijgen, maar moeten toch echt verder. Schijnbaar vinden de olifanten dat ook en ze vertrekken langzaam uit de waterhole. De nijlpaarden keren op hun schreden terug en ploffen op hun buik neer, waarna ze verder gaan slapen. Het is inmiddels 38º C, maar het deert ons niet, we hebben het prima naar onze zin. Zo lang we rijden met de ramen open is het goed te doen. Als we midden op de pad op een mannetjesolifant stuiten. We bekijken hem een tijdje, maar willen er toch
echt wel langs. Voorzichtig rijden we een stukje naar voren. Het doet hem niks, maar voor de zekerheid sluiten we toch maar de ramen en eenmaal langs hem, gaan we er gestaag vandoor. Hij draait nog wel zijn kop, maar gaat daarna verder met knabbelen aan een struik. Verder zien we geen wild langs de dirtroad. Het is nu natuurlijk op het heetst van de dag, dus wel logisch. Weer op de asfaltweg aangekomen rijden we verder naar het zuiden. In Tshokwane eten we een broodje kip, drinken koffie, kopen water voor onderweg en maken een plasstop. Om 12.00 uur rijden we in zuidwestelijke richting naar Skukuza. Het is nu 40º C en we besluiten om toch maar de airco aan te zetten. De route is prachtig en we zien nu ook meer wild: bavianen, Kaapse buffels, vrijende giraffen, olifanten en zelfs twee jonge leeuwen. Een mannetje en een vrouwtje. Ze liggen langs de weg te puffen en te hijgen. Tegen 15.15 uur zijn we in Skukuza waar we weer een bakje koffie doen. Goed drinken is belangrijk op zo’n hete dag. We moeten om 18.00 uur het Kruger NP uit zijn, anders moeten we een nieuwe permit kopen. Dat is voor ons geen optie, aangezien we een reservering in Hazyview hebben, dus beginnen we aan ons laatste stuk naar de Paul Kruger Gate. We stoppen nog wel bij de Lake Panic Hide, waar we veel vogels zien: Africa Jacana, ijsvogel, Goliath Reiger en zelfs een bushbok zien in de verte. Om 17.00 uur rijden we het Kruger NP uit. Het is 43 km. naar Hazyview dus na een uurtje komen we aan bij Gecko Lodge, waar we gezellige bungalow hebben. We gaan eerst iets kouds drinken, we hebben het zo warm gehad vandaag, maar wat een dag weer. Wat zijn wij toch altijd in ons element hier in Afrika. Na een verkoelende douche is het tijd om te gaan eten. Een buffet met overheerlijk eten staat al op ons te wachten. Daarna gaan we wat lummelen op onze kamer en gaan voldaan slapen.
Na het ontbijt om 8.30 uur vertrekken we voor de rit naar Swaziland. We rijden via Witrivier en Nelspruit. De laatste is een grote stad en ik zie het nieuwe voetbalstadion waar gevoetbald gaat worden tijdens de WK voetbal.
N
a Barberton klimmen we naar 1700 meter over een 28 km. lange bochtige weg. Het is een prachtige route, maar wederom mist en wolken. Wat mooi weer in de bergen betreft, hebben wij weinig geluk. We nemen de grensovergang bij Jozefsdal, waar de douanebeambten nogal chagrijnig zijn. Toch hebben we snel onze uitrijstempel. Als we naar onze auto teruglopen staan er een stel politieagenten bij. Ze willen alleen maar even in onze kofferbak kijken. Waarschijnlijk vervelen ze zich te pletter. Dit is namelijk niet de meest gebruikte grensovergang. Wij hebben hem genomen vanwege de mooie route. Veel toeristen zullen hier niet de grens overgaan, dus maken we even een gezellig praatje met ze. Eén kilometer verder is de grensovergang Bulembu. In het hok waar de drie douanebeambten zitten is ook hier weinig te doen natuurlijk. De ene stempelt onze paspoorten, de tweede (een vrouwtje) zit kleedjes te haken en de derde zit met zijn stoel achterover gekwakt tegen de muur te slapen. Als we de stempel hebben, staat het haakvrouwtje op. Bij haar moeten we 50 Rand roadtax betalen. Ook daar krijgen we een bewijsje voor. Als we vriendelijk gedag zeggen en naar buiten willlen gaan, spreekt het vrouwtje ons met zachte stem aan. “Excuse me ma’am”. Ondertussen vanonder de balie een aantal gehaakte kleedjes vandaan halend. Ik zeg tegen Marijn: daar zalde ut hebben…. moet ik zo’n kleedje kopen zeker? Ze staan strak van het stijfsel. Ik mompel wat complimenten, maar zeg toch vriendelijk nee. Ze moet er zelf eigenlijk wel om lachen. Eenmaal buiten moeten we er toch wel erg om lachen, maar doen dat pas in de auto. We willen haar niet beledigen.Het is inderdaad een erg slechte weg, dus vorderen we maar langzaam. We vragen ons af of ze ooit genoeg road-
tax gevorderd zullen krijgen om hier een fatsoenlijk weg aan te leggen. We rijden door bosbouwgebied tot aan Pigg’s Peak. Daar komen we weer in de bewoonde wereld en nemen de hoofdweg naar het zuiden. We hebben ontzettend zin een bak koffie, maar waar zullen we die vinden. Het is druk op straat, want de zaterdagmis is net uit. Er staat politie langs de weg en ik stop bij een van de agenten. Hij zal wel weten waar we koffie kunnen scoren. Hij verteld dat we een stuk terug naar het noorden moeten. In de richting die we nu rijden zullen we tot de hoofdstad Mbabane niets tegenkomen. We hebben geen zin om helemaal terug te gaan, dus besluiten we om door te rijden. De omgeving is mooi, maar nog steeds is het heel mistig. Rond 13.00 uur komen we in Mbabane, waar we bij het eerste benzinestation stoppen voor koffie, een stuk pizza en muttonpie. We hoeven nog maar een klein stukje tot onze overnachtingsplek. Zeven km. buiten Mbabane, richting Manzini, ligt Mvubu Falls Hotel. De Belgische eigenaresse heet Greta. We hebben een gezellige kamer met tv. Aangezien het nu is gaan regenen en het maar 17º C is, gaan we koffie drinken in de bar. Greta adviseert een andere route voor morgen als die wij eigenlijk willen nemen. Ze zegt dat de wolken te laag in het dal zullen hangen voor een mooi uitzicht. Dat zal wel weer ja. Wij treffen het steeds slecht. De grensovergang die wij willen nemen is ook dicht vanwege wegwerkzaamheden. De route die zij voorstelt is ook mooi en duurt maar 4,5 uur. We nemen graag haar advies over. We gaan op onze kamer relaxen, muziek luisteren, douchen, tv. kijken en slapen. Om 19.30 uur is het diner. Marijn neemt kip en ik een dikke biefstuk. Rond 22.00 uur gaan we slapen, terwijl het flink onweert.
Na een heerlijke nacht slapen, ontbijt om 7.00 uur, vertrekken we om 8.00 uur. Het is nog steeds mistig, dus nemen we de snellere route. De omgeving is wel mooi, laat staan hoe het er met een beetje zon uit zou zien.
W
e rijden in oostelijke richting en daarna bij Big Bend naar het zuiden. In Nsoko gaan we bij een wegrestaurant koffie drinken. De grens met Zuid Afrika gaan we over bij Lavumisha. Als we bij de douane van ZA komen, blijkt dat we vergeten zijn een uitrijstempel van Swaziland te halen. Auto aan de kant gezet en snel die stempel halen. Alles bij elkaar duurt het een klein half uurtje voor alle formaliteiten
en zo zijn we weer terug in ZA. Om 14.00 uur zijn we bij de Wildebees Ecolodge in het plaatsje Hluhluwe waar we een bungalow hebben voor de komende twee nachten. De keuken is eigenlijk gesloten, maar toch wordt er een lunch in elkaar geknutseld voor ons: hamburger met frietjes. We gaan daarna een rit maken door het Hluhluwe NP. Het ziet er heel anders uit dan het bekende landschap tijdens een safari. Waar je normaal vooral door weids landschap rijdt, zijn het hier vooral groene heuvels. Meteen als we door de gate zijn zien we neushoorns, olifanten, nyala’s en een rietbok. Bij de rivier zien we waterbokken. Er is zoveel te zien, dat we bijna de tijd vergeten. Je moet ook hier om 18.00 uur het park uit zijn, anders krijg je een boete. Twee minuten voor tijd zijn we terug bij de gate. Het is al donker als we terug rijden naar de lodge. In het dorp gaan we tanken en pinnen. Tegen etenstijd zijn we terug. We kunnen nog net een biertje drinken in de bar. Na het eten zitten buurten met Nederlanders die we hebben leren kennen in Thornhill Lodge, daarna spullen klaarleggen voor morgen als we gaan Whalewatchen.
Vandaag beloofd een spannende dag te worden. We gaan whale watchen. Langs de kust van Zuid Afrika komen grote getalen walvissen voor. De boot vertrekt vanuit St. Lucia, wat nog een uurtje rijden vanuit Hluhluwe is.
W
e hebben ontbijt besproken voor 7.00 uur, maar het is nog niet klaar, dus kunnen we pas om 8.00 uur vertrekken. Met een snelheid die eigenlijk niet verantwoord is vanwege de regen en de onbekende weg, reppen we ons naar de kustplaats. Ik ben best zenuwachtig, want het is maar een kleine boot waar de tocht mee gemaakt wordt. Aangezien het ook hard regent en waait heb ik er weinig vertrouwen in. Marijn probeert me gerust te stellen door te zeggen als het te slecht weer is, ze echt niet uit zullen varen. Ondanks mijn schrik voor kleine bootjes op een grote zee, hoop ik toch dat het doorgaat. Vorig jaar in Maine hebben we helaas geen walvissen gezien en dit is de tweede mogelijkheid. Om 9.10 uur komen we in St. Lucia aan bij de Adventure Tours Whaleshop. We krijgen meteen te horen dat de tocht niet doorgaat. Het is inmiddels wel droog en de zon schijnt, maar door de harde wind zijn de golven veel te hoog. We zouden geen walvis zien en bovendien flink zeeziek worden. Wel balen, maar ze hebben natuurlijk wel gelijk. Na enig overleg besluiten we om mee te gaan op de Hippo & Croctour in het St. Lucia Wetlands NP. We gaan we eerst koffie drinken en rijden daarna naar de pier van Adventure Tours. Om 10.00 uur vertrekt de platbodemboot. Het is 15º C en het zonnetje schijnt af en toe. We varen langs krokodillen en nijlpaarden. De gids legt het een en ander uit over de wetlands. Als we op weg terug zijn naar de pier slaat het weer ineens om. Het begint harder te waaien en flink te regenen, het wordt zelfs koud. Terug in St. Lucia is de bui overgetrokken en kunnen we op een terrasje gaan lunchen. We gaan nog even geld wisselen en rijden om 14.30 uur naar Imfolozi NP. Dit park is samengevoegd
met Hluhluwe NP. We kunnen nu dus via deze kant terugrijden naar onze lodge. Dat is veel leuker dan over de snelweg. Ook in Imfolozi is het heuvelachtig, groen en heerlijk om zelf rond te rijden op zoek naar wild. De temperatuur is weer opgelopen naar 23º C en we rijden over een mooie gravelweg. We worden weer verwend: olifanten, neushoorns, kudu’s, giraffen, mongoose, zebra’s, wildebeesten, bosbok en niet te vergeten de mestkever. Bij Memorial Gate rijden we rond 17.45 uur het park uit. Dit was onze laatste safaridag. Vanaf nu geen parken met wild meer. Maar wat hebben we deze reis weer veel gezien. We moeten alleen nog steeds het luipaard tegen komen. Walvissen schrijven we ook nog maar een keer op voor jammer. Terug bij de lodge sturen we een mailtje naar het thuisfront, is er weer een lekker diner klaargemaakt en gaan we om 22.00 uur slapen.
Het is prachtig weer vandaag, zo’n 23º C. We vertrekken rond 8.30 uur en nemen eerst een stuk snelweg via Empangani naar Dukuza.
W
e hebben regelmatig uitzicht op de oceaan. Bij Dukuza verlaten we de snelweg om via kleinere wegen het binnenland in te rijden. We laten de kust achter ons en gaan in noordelijke richting. In Greytown kopen we bij een bakkerij beefpie en piripiripie, waarna we langs de kant van de weg gaan picknicken. Om 15.00 uur zijn we in Mooirivier vlakbij de Drakensbergen. Het dorp zelf ligt al op 1630 meter. We slapen vannacht in Sycamore Treehouses. Dat zijn hutten gebouwd in/onder bomen en ze zijn allemaal anders vormgegeven. Weer heel anders dan bij Pezulu, waar de boom echt door de hut liep. Wij krijgen de nieuwe Far Away Treehouse; het heeft twee etages. Op de eerste de slaapkamer met wc en op de tweede de badkamer met jacuzzi en balkon. Je kunt via een wenteltrap naar boven. We zijn helemaal in onze nopjes. Alles is zo leuk gemaakt en we hebben uitzicht op de Drakensbergen. We zetten een bakje koffie, die we op het balkon op drinken. Daarna ga ik in de jacuzzi en Marijn douchen. We lummelen nog wat in onze hut, waarna we om 19.00 uur gaan dineren. Het is er niet echt gezellig, dus nemen we na het eten wat drinken mee naar onze hut, waar we gaan rummikubben tot we gaan slapen.
Heerlijk geslapen. Wel vroeg wakker, dus een bakje koffie zetten en op het balkon van de zonsopkomst genieten.
W
e pakken onze spullen in en gaan ontbijten, waarna we meteen op weg gaan. De route door de Drakensbergen, naar Giant’s Castle is schitterend. De zon schijnt volop en het is zo’n 25º C. Het gebied bij de Drankensbergen is beschermd dus moeten we een permit kopen. Na de gate mogen de boeren niet meer hun vee laten grazen. De weg slingert zich omhoog en het ene na het andere mooie uitzicht ontvouwd zich voor ons. Dan krijgen we Giant’s Castle in het zicht. Deze top is 3314 m. We parkeren en lopen naar het bezoekerscentrum waar we koffie gaan drinken. Je kunt hier ook wandelingen maken, maar wij willen dat bij Cathedral Peak doen, onze eindbestemming voor vandaag. Rond de middag zijn we weer in het dal en rijden naar Escourt, waar we bij Wimpy’s gaan lunchen. Het is nu zo’n 30º C. Van Escourt rijden we verder naar het noorden en bij Winterton slaan we linksaf de Drakensbergen weer in. Deze route is nog mooier dan die van vanmorgen, met veel weidse uitzichten. Er hangen
wolkenpartijen boven Cathedral Peak 3300 m, waardoor het een dramatische blik geeft. Vlakbij ons hotel rennen een stel bavianen de weg over, dus moeten we goed uitkijken. Aangekomen bij het Cathedral Peak Hotel worden we meteen naar onze kamer gebracht. Het is heel luxe, maar onze voorkeur gaat toch uit naar een kleinschaliger hotel. Ik heb bij de reservering aangegeven dat het vandaag onze trouwdag is. Als verrassing heeft het management een doosje nootjes met een felicitatiekaartje neergezet. Toch heel attent. We zijn net op tijd voor de afternoontea, dus installeren we ons op het terras met allerlei lekkers. Ondertussen genieten we van het uitzicht. We nemen ons voor om morgen een wandeling in de omgeving te gaan maken naar een waterval. Na de afternoontea gaan we badderen. Om 19.30 uur begint het dinerbuffet. Er is zoveel keus en het smaakt allemaal geweldig goed, dat we verschillende keren teruggaan. Maar aan elk eetfestijn komt een einde, zo ook aan deze mooie dag.
Als we wakker worden en de gordijnen opentrekken zien we het gelijk, het regent weer. We kunnen de overkant van het dal niet zien. Het is ook erg fris, zo’n 12º C.
E
en wandeling zit er niet in, dus op ons gemak gaan ontbijten, emailen, spullen pakken, uitchecken en rond 9.00 uur vertrekken we uit de Drakensbergen. Van Cathedral Peak rijden we naar Bergville in anderhalf uur. Bij de Spar doen we boodschappen, want waar we vanavond slapen is het selfcatering. Dit betekend dat je zelf je eten en drinken moet meebrengen. We kopen pasta en kippenvleugeltjes (wat we maar op hoeven te warmen) broodjes, kaas, ham, cola en water. Bij de drankenhandel kopen we bier. Bij een groot benzinestation drinken we koffie, tanken voor de laatste keer en kunnen we meteen geld pinnen. Inmiddels regent het niet meer en de wolken trekken weg, zodat af en toe de zon schijnt. Als we de Pionierskop Pass overrijden hebben we nog even slecht zicht, maar we zitten dan op 2041 m hoogte. We passeren de Sterkfonteindam en slaan dan af in westelijk richting. Al snel rijden we Golden Gate NP in. Het is een schitterende omgeving. Golden Gate NP is bekend door de rotsformaties van zandsteen die door erosie uitgesleten zijn. De ene is nog mooier dan de andere. Langs de weg staat een bord: Basotho Cultural Village. We besluiten om er een stop te maken. Het blijkt een soort van openluchtmuseum van het Basothovolk te zijn. Als we willen kunnen we een rondleiding krijgen met een gids. We vinden het een strak plan, zolang ze maar geen dansjes gaan doen. Het meisje dat ons rondleid spreekt erg goed Engels en daardoor kan ze onze vragen goed beantwoorden.
Het is een erg interresante rondleiding die zo’n drie kwartier duurt. Bij een kraampje blijken de kleipotten in de aanbieding. Ze zijn op traditionele wijze beschilderd. Een middelgrote pot kost toch al gauw 350 Rand, dat is € 3,50. Doe er dan maar twee. Na nog een colaatje gedronken te hebben, gaan we weer op pad. We weten niet hoe ver het nog is naar het Brandwag Hotel, maar dat geeft niks, de omgeving is onwaarschijnlijk mooi. De bochtige weg slingert zich door de vreemdgevormde bergen. We kunnen niet overal stoppen, maar waar dat wel kan maken we foto’s. Daarbij schijnt de zon volop, dus we genieten met volle teugen. Rond 16.00 uur zijn we boven bij het Brandwag Hotel. Ons huisje heeft een prachtig uitzicht op de Buttress Rock en de rest van de omgeving. Als we ons geïnstalleerd hebben, gaan we de Amarula opmaken. We kunnen nog lekker buiten op het terras zitten. Maar rond 17.00 uur begint het ineens te waaien. Op 2000 ?????m. hoogte wordt het dan snel fris, dus maar naar binnen. Tegen zessen zien we de wolken uit het dal aan komen waaien en al snel begint het te spoken. Het onweer klapt door de bergen heen en klinkt erg onheilspellend. We gaan ons eten maar opwarmen. Als voorgerecht de kippenvleugeltjes, als hoofdgerecht pasta en koffie na. Ondertussen kijken we tv. Om 20.30 uur is het Rummykub tijd, anders krijgen we te vroeg slaap. Maar om 22.15 uur zijn we toch te moe om nog langer op te blijven en kruipen we onder de wol.
Als we wakker worden, zien we dat het weer opgeklaart is. We zijn vroeg wakker en gaan buiten in het opkomende zonnetje koffie drinken.
D
aarna douchen, ontbijten, opruimen en de tas goed inpakken voor de terugvlucht vanavond. Rond 10.00 uur beginnen we aan onze laatste rit van deze vakantie. We kunnen rustig aan doen, want ons vliegtuig vanuit Johannesburg naar huis, vertrekt pas om 23.30 uur. We willen voor het donker op het vliegveld zijn en de auto inleveren, dan hoeven we niet in het donker door de stad. We moeten dan wel langer op het vliegveld wachten op onze vlucht, maar we zullen ons niet vervelen. Jo’Burg International Airport heeft heel leuke winkeltjes. We maken er weer een relaxte dag van en rijden over provinciale wegen richting het noorden. Als we Jo’Burg naderen schakelen we de Tom Tom in, zodat we niet kunnen verdwalen. Het vliegveld is al
ingeprogrammeerd en we worden zo naar de parkeergarage van Budget geleidt. We leveren de auto in en kunnen ook al onze tas afgeven bij de incheckbalie. Ons plan is gelukt; voor dat het donker is geworden op het vliegveld zijn. We gaan uitgebreid eten en daarna shoppen in de vele leuke winkels. Parfum en sigaretten ontbreken niet op het lijstje en verder nog wat souveniertjes. Er is een koffiebar waar je mag roken, dus daar brengen we onder het genot van cappuccino en wat biertjes de tijd door. Die tijd vliegt om en voor we het weten moeten we al gaan boarden. Onze KLM vlucht verloopt goed en na het eten vallen we allebei al snel in slaap. Zaterdagmorgenvroeg landen we in Amsterdam. Het is een prachtige reis geweest.